Ένας με ρώτησε αν τον συμβουλεύω να γίνη μοναχός. Απάντησα ότι δεν μπορώ να συμβουλεύσω. Εκείνος είπε: “Γιατί δεν με συμβουλεύετε; Μήπως μετανοιώσατε που γίνατε μοναχός;” Του απήντησα: ”Δεν μετάνοιωσα που έγινα μοναχός, αλλά, όταν σε κάποιον έλθη η Χάρη για τον Μοναχισμό, φεύγει αμέσως για το Μοναστήρι και δεν χρειάζεται συμβουλές”.

 Γέροντας Σωφρόνιος του έσσεξ 

Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός (4 Ιανουαρίου)

 

Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών έφυγε από το σπίτι του, πήγε στα Χανιά κι άρχισε να εργάζεται εκεί σ’ ένα κουρείο. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό. Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφυγή τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος.
 

Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947).

Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).

Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.

Το 1957 έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.

Εκεί, στον Αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός  προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον Αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του. Να τι αναφέρουν μεταξύ των άλλων όσοι τον γνώρισαν τότε:

Ενώ ο ίδιος του ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία.

Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων.

Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα.

Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος.

Το πρόσωπο του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας, και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: «Ας είναι δοξασμένο το άγιο Όνομα Του».

Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964, κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Ο πατήρ Ευμένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου.

(Από το βιβλίο «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ», υπό Σίμωνος μονάχου, Γ’ εκδ. «ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ», Αθήναι 2007).

«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πως προσεύχεσθε; …με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» (πατήρ Νικηφόρος).

 Απολυτίκιον. Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείον σμάραγδον ευρέ, ψυχή μου, ανιχνεύουσα εν ασθενείαις, Νικηφόρον σεμνόν και αθόρυβον· τον υπομείναντα πάθη του σώματος και ως χαράν την οδύνην δεξάμενον. Πάτερ όσιε, εκ θείου σταυρού, ως άγγελος, ελθέ και τους εν Γη νοσούντας ίασαι.

Κοντάκιον. Ήχος β΄. Τα άνω ζητών.

Εκ πόνου φυγών και της φθοράς του σώματος, ως έφιππος νυν οδεύεις προς ουράνια, Νικηφόρε όσιε, των λεπρών ακλόνητων στήριγμα, ως γαρ ναός υπέρλαμπρος Θεού εν ασθενεία το σώμα σου έλαμψεν!

Μεγαλυνάριο.

Έμψυχος εικών συ της αρετής, ομοιώθης, πάτερ, τω Ιώβ τη υπομονή, υπέμεινας θλίψεις Θεώ ευαρεστήσας, διό και μετά θάνατον ευωδίασας.

Η παράκληση του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού 

πηγή : http://koinoniaagion.blogspot.com

Ανάγκη να αποκατασταθεί άμεσα το τρωθέν κύρος της Δικαιοσύνης

του Σπύρου Μπαζίνα

Μετά τη γενική κατακραυγή και ιδίως τις επίσημες δηλώσεις της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους και της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Μητροπολιτών του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, του Πατριαρχείου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών της Εκκλησίας της Κύπρου, του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πλειάδας Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, και τόσων άλλων επωνύμων πολιτών, κομμάτων, όπως του ΛΑ.Ο.Σ., και οργανισμών ακόμη και από το εξωτερικό, όπως το Ίδρυμα Αγίου Ανδρέα, γίνεται σαφές ότι η μη δυναμένη να αιτιολογηθεί απόφαση του Συμβουλίου Εφετών που διατάσσει την προφυλάκιση του Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτη κ. Εφραίμ, Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, πλήττει καίρια την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και θίγει βάναυσα το κύρος της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της.



Το ένταλμα φέρεται να αναφέρει ότι η προσωρινή κράτηση διατάσσεται προκειμένου να αποφευχθεί η εκ μέρους του κατηγορουμένου τέλεση νέων αξιοποίνων πράξεων. Ως περιστατικά της προηγουμένης ζωής αυτού ή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξεως που στηρίζουν αυτή την κρίση το ένταλμα μνημονεύει: (α) την εκμετάλλευση της ιδιότητος του ως καθηγουμένου αγιορειτικής μονής παγκοσμίας ακτινοβολίας ώστε να επηρεάσει πολιτικά πρόσωπα και κρατικούς λειτουργούς, (β) την επανειλημμένη τέλεση πράξεων, οι οποίες είναι αντίθετες προς το μοναχικό πολίτευμα και την πνευματική αποστολή του, και (γ) την πρόκληση ιδιαιτέρως μεγάλης ζημίας στην δημόσια περιουσία.

Ερωτάται: δικαιολογούν τα στοιχεία αυτά το έσχατο μέτρο της προφυλάκισης και την ουσιαστική (και παράνομη) κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας;

Ειδικότερα, ερωτάται: (α) βάσει ποιου νόμου έγινε ο επηρεασμός πολιτικών προσώπων (ακόμη κι αν δεν έχει παράνομο αποτέλεσμα, πράγμα που μένει να αποδειχτεί) ποινικό αδίκημα; (β) βάσει ποιου νόμου ανέλαβαν τα ποινικά δικαστήρια την δικαιοδοσία του επισκόπου του Αγίου Όρους, δηλαδή του Οικουμενικού Πατριάρχου, και ελέγχουν ποινικά μοναχούς για παραβίαση του μοναχικού πολιτεύματος και της πνευματικής αποστολής του; και (γ) βάσει ποιου νόμου η διαδικασίας το ουσιαστικό ζητούμενο της δίκης, η ζημία του δημοσίου, θεωρείται δεδομένο προτού καν κριθεί από το αρμόδιο δικαστήριο;

Η αιτιολογία δεν είναι απλά πλήρως νόμω αβάσιμη, αλλά στερείται πάσης σοβαρότητος. Έτσι, δίνει την εντύπωση ότι είναι αποτέλεσμα πολιτικού επηρεασμού και πλήττει το κύρος της δικαιοσύνης στο σύνολο της. Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου είναι ο μόνος που έχει δικαίωμα να ασκήσει ένδικο μέσο κατά του βουλεύματος που αίρει τη διαφωνία μεταξύ Ανακριτή και Εισαγγελέα για την προφυλάκιση, ασκώντας αναίρεση. Ελπίζω να ασκήσει αυτό το δικαίωμα και έτσι να δώσει την ευκαιρία στον Άρειο Πάγο να περισώσει το κύρος της Δικαιοσύνης, κρίνοντας αιτιολογημένα αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την προφυλάκιση, δηλαδή αν ο κατηγορούμενος ιερομόναχος είναι αγνώστου διαμονής, ύποπτος φυγής η τέλεσης άλλων αδικημάτων, και αν η παραπάνω αιτιολογία είναι επαρκής.

Η σύνδεση, που εσφαλμένα γίνεται σε μερίδα του τύπου, ανάμεσα στην προφυλάκιση και στην ουσία της υπόθεσης, δηλαδή αν υπάρχουν η όχι βάσιμες ενδείξεις ενοχής η στην βαρύτητα των πράξεων που αποδίδονται στον κατηγορούμενο είναι (ανεξαρτήτως προθέσεων) παραπλανητική. Η ουσία της υπόθεσης δεν έχει σχέση με την προφυλάκιση και σε κάθε περίπτωση ισχύει το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου, που προστατεύεται από τον νόμο, το Σύνταγμα και διεθνείς συνθήκες που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με τον τρόπο αυτό η ηγεσία της Δικαιοσύνης μπορεί να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του Λαού στην Δικαιοσύνη και το τρωθέν κύρος της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, έτσι ώστε ο απλός άνθρωπος να πιστεύει και πάλι ότι «υπάρχουν δικασταί εν Αθήναις» και να σέβεται την έννομη τάξη, προϋπόθεση εκ των ων ου άνευ για την ανόρθωση της Χώρας.

Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=437071

Οι προφητείες του Αγίου Μαλαχία

Με το θάνατο του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Δεύτερου το 2005, ήρθαν ξανά στην επιφάνεια οι περίφημες προφητείες του Αγίου Μαλαχία, σχετικά με τα ονόματα των Παπών που θα εκλέγονταν μέχρι τη συντέλεια του κόσμου.
Ο Άγιος Μαλαχίας, κατά την παράδοση, ήταν επίσκοπος στην Ιρλανδία ο οποίος σε όραμα είδε τα γεγονότα που θα συμβούν μέχρι το τέλος του κόσμου, καθώς και τους Καρδινάλιους που θα εκλέγονταν Πάπες. Τα οράματά του αυτά τα άφησε με τη μορφή αινιγματικών σημειώσεων στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, όπου και έμειναν ξεχασμένα για περισσότερα από 400 χρόνια, μέχρι που το 1590 ήρθαν ξανά στο φως.
Η αυθεντικότητά τους έχει έντονα αμφισβητηθεί, με μερικούς ερευνητές να θεωρούν ότι στην πραγματικότητα οι προφητείες είναι έργο του γνωστού σε όλους Νοστράδαμου. Πράγματι, το ύφος των προφητειών μοιάζει αρκετά με τους γνωστούς στίχους του Νοστράδαμου. Ας περάσουμε να δούμε μερικές από αυτές, τουλάχιστον τις πλέον ενδεικτικές.
Οι προφητείες λοιπόν, αναφέρουν ότι από την εποχή της συγγραφής τους μέχρι και το τέλος του κόσμου θα υπάρξουν συνολικά 268 Πάπες. Για τον Πάπα Ιωάννη Παύλο το Δεύτερο, η προφητεία ανέφερε ότι θα χαρακτηριζόταν de labore solis, μια φράση η οποία προφανώς υπονοούσε την έκλειψη ηλίου ή τουλάχιστον έτσι ερμηνεύτηκε. Πράγματι, ο Ιωάννης Παύλος γεννήθηκε και ετάφη ημέρες που υπήρχε έκλειψη ηλίου.
Για τον νυν Πάπα Βενέδικτο, η προφητεία ανέφερε de gloria olivae, δηλαδή Η Δόξα της Ελιάς. Η ερμηνεία που της δόθηκε, πριν την εκλογή του Πάπα, ήταν ότι αυτός θα προερχόταν από το τάγμα των Βενεδικτίνων, του οποίου σύμβολο είναι ο κλάδος ελιάς. Αν και ο Πάπας που τελιά εκλέχθηκε δεν ανήκει στο συγκεκριμένο Τάγμα, εντούτοις επέλεξε το όνομα του ιδρυτή του, Αγίου Βενέδικτου.
Για τον τελευταίο Πάπα, που η Προφητεία αναφέρει ότι θα ονομάζεται Πέτρος ο Ρωμαίος, ο Μαλαχίας ισχυρίζεται ότι μέσα από πολλές θλίψεις θα καθοδηγεί το ποίμνιό του. Και όταν όλα αυτά θα τελειώσουν, η πόλη των επτά λόφων θα καταστραφεί και ο φοβερός Κριτής θα κρίνει το λαό του. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι αυτή η προφητεία δεν ανήκει στον Άγιο Μαλαχία αλλά προστέθηκε αργότερα.
Υπάρχει μεγάλος σκεπτικισμός σχετικά με τις περίφημες αυτές προφητείες, δεδομένου ότι ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένες αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο πολλαπλών ερμηνειών. Εδικά για τον νυν Πάπα, η φράση de gloria oliviaeμπορεί να ερμηνευθεί με δεκάδες ίσως τρόπους. Θα μπορούσε να σημαίνει έναν Πάπα ο οποίος θα έκανε σημαντικό έργο στον τομέα της Ειρήνης, της οποίας ο κλάδος ελιάς αποτελεί σύμβολο, θα μπορούσε να εννοεί ένα άνοιγμα στην ανατολική χριστιανική εκκλησία, η οποία εκπροσωπείται κυρίως από την Ελλάδα ή ότι ο Πάπας θα καταγόταν από περιοχή η οποία έχει παραγωγή σε ελαιόδενδρα. Στην πραγματικότητα όλες αυτές οι πιθανές ερμηνείες είχαν αναφερθεί πριν την εκλογή του, κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης αλλά καταλαβαίνουμε πως όποιος και αν εκλεγόταν θα μπορούσε να "εκπληρώνει" την Προφητεία εξίσου καλά.
Μερικοί σκεπτικιστές, από την άλλη, κάνουν την παρατήρηση πως οι Προφητείες φαίνεται να γίνονται λιγότερο ακριβείς και περισσότερο αόριστες, όσο προχωρούν στο χρόνο. Πράγματι, αν τις μελετήσουμε λίγο, θα διαπιστώσουμε ότι η άποψη αυτή δεν έχει και τόσο άδικο. Για τον Πάπα Σελεστίνο τον Δεύτερο (1143 - 1144), για παράδειγμα, η Προφητεία ανέφερε ότι θα ήταναπό ένα κάστρο στον Τίβερη και αυτό ήταν ακριβές. Για τον αμέσως επόμενο, Λούκιο το Δεύτερο (1144 - 1145), ανέφερε ότι θα ήταν εκδιωγμένος από τον εχθρό. Πράγματι, το επώνυμό του στα Λατινικά σημαίνει αυτό ακριβώς το πράγμα.
Αντίθετα, είδαμε ότι για τον Πάπα Ιωάννη Παύλο το Δεύτερο ή για τον Βενέδικτο, οι προφητείες είναι αόριστες, ανοιχτές σχεδόν σε οποιαδήποτε ερμηνεία, με την εξαίρεση ίσως εκείνου που αναφέρεται τελευταίος στη λίστα, για τον οποία η Προφητεία γίνεται πιο συγκεκριμένη. Θα ονομάζεται Πέτρος ο Ρωμαίος και επί της Παποσύνης του η πόλη εμ τους επτά λόφους θα καταστραφεί, λίγο πριν συμβεί η Κρίση. Μένει μόνο να διαπιστώσουμε την επαλήθευσή της ή όχι...
Δεν έχω καταλήξει σε προσωπική θέση για το εάν οι μυστηριώδεις αυτές φράσεις αποτελούν προφητείες ή όχι. Εκείνο που με προβληματίζει περισσότερο είναι το εάν η εκλογή του κάθε νέου Πάπα επηρεάζεται από αυτές τις Προφητείες. Εάν οι εκλέκτορες, δηλαδή προσπαθούν να εκπληρώσουν τις προφητείες από μόνοι τους..

Η εκκωφαντική σιωπή του Φαναρίου

                                                                                                                                 

του Σπύρου Μπαζίνα

Εγράφησαν και θα γραφούν πολλά επικριτικά σχόλια για την εκκωφαντική σιωπή του Φαναρίου (και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών) στην υπόθεση της παράνομης σύλληψης του Γέροντα Εφραίμ μετά από την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, που κατά πάσα πιθανότητα ελήφθη έπειτα από κυβερνητική παρέμβαση στην δικαιοσύνη και πολιτικό επηρεασμό των δικαστών. Ενώ η κριτική φαίνεται εκ πρώτης όψεως να είναι δικαιολογημένη, αδικεί το Φανάρι και το γεγονός ότι η Μεγάλη Εκκλησία παραμένει εν αιχμαλωσία.

Το θέμα είναι μεγάλο και δεν μπορεί να αναλυθεί σε ένα σύντομο άρθρο. Όμως, θα προσπαθήσω να εξηγήσω και να δικαιολογήσω την πράγματι εκκωφαντική σιωπή του Φαναρίου (η περίπτωση της εξίσου προκλητικής σιωπής της Αρχιεπισκοπής Αθηνών όμως είναι διαφορετική). Έχει εξηγηθεί ότι η σύλληψη του Γέροντα Εφραιμ έγινε με τρόπο που παραβιάζει τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους, το Σύνταγμα της Χώρας και διεθνείς συνθήκες, και ότι το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών είναι νόμω αβάσιμο και αναιτιολόγητο, παραβιάζει δε όχι μόνο διεθνείς συνθήκες που προστατεύουν το ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας αλλά και την δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριάρχη αφού ελέγχει τον Γέροντα Εφραίμ για πνευματικά θέματα όπως το μοναχικό πολίτευμα και η πνευματική αποστολή του.

Όμως δεν έχει γίνει επαρκώς κατανοητό ότι το Φανάρι εξαρτάται οικονομικά και πολιτικά από την ελληνική κυβέρνηση. Μπορεί κανείς να περιμένει από το Φανάρι να διακινδυνεύσει την ύπαρξη του για τον Γέροντα Εφραίμ, την Μονή Βατοπαιδίου και το Άγιον Όρος, επικρίνοντας την ελληνική δικαιοσύνη η επικαλούμενο την διεθνή ευθύνη του ελληνικού Κράτους που προκύπτει από την παραβίαση διεθνών συνθηκών; Επίσης δεν έχει γίνει επαρκώς κατανοητό ότι το Φανάρι έχει εξαρτήσει μια σειρά από ζωτικά θέματα του (όπως την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης) από την πολιτική των Η.Π.Α..

Είναι δε γνωστή η θεωρία του μακαριστού Πατριάρχη Αθηναγόρα για την Αρχιεπισκοπή της Αμερικής ως οικονομικής βακτηρίας του Φαναρίου. Έχει επίσης γραφεί ότι το Βατοπαίδι είναι μέρος σχεδίου Παπανδρέου-Αμερικανών για να έλθει στην εξουσία ο Παπανδρέου («Ακρόπολη» και «Romfea.gr», 24.06.2011). Μπορεί κανείς να απαιτήσει από το Φανάρι να τα βάλει με την Αμερική και να διακινδυνεύσει όλα αυτά τα ζωτικά θέματα του για τον Γέροντα Εφραίμ, την Μονή Βατοπαιδίου και το Άγιον Όρος, μάλιστα καθ’ ον χρόνον ο Γέροντας Εφραιμ προσεγγίζει την Ρωσία και προκαλεί το μένος των Αμερικανών και των φίλων τους (οι οποίοι, όπως φαίνεται, με το σχέδιο «Πυθία» - βλ. «Επίκαιρα», 16.06.2011-ξεφορτώθηκαν τον Καραμανλή); Έξαλλου, Μητροπολίτες του κλίματος του Φαναρίου, όπως ο Προικονήσου Ιωσήφ, έχουν ήδη εκφράσει την στήριξη τους στον Γέροντα, στην Μονή Βατοπαιδίου και στο Άγιον Όρος.

Και πρέπει να θεωρείται πλέον η βέβαιο ότι το Φανάρι θα προσφέρει, παρασκηνιακά εν ανάγκη, βοήθεια στην κατάλληλη στιγμή. Δεν μπορεί βέβαια να εμφανιστεί να επεμβαίνει στο έργο της ελληνικής δικαιοσύνης. Και, αν ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κάνει αυτό που πρέπει για να διασώσει το κύρος της δικαιοσύνης, είναι πολύ πιθανό ο Γέροντας να ελευθερωθεί και να αναμένει την δίκαιη κρίση των δικαστών εάν και όταν έλθει η υπόθεση στο ακροατήριο του αρμοδίου δικαστηρίου. Νομίζω ότι δεν ισχύουν τα ίδια για την σιωπή της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Αν και βρίσκεται στην «μπούκα του κανονιού» των εχθρών της Εκκλησίας σε μερίδα της κυβέρνησης και του Λαού, δεν είναι εν αιχμαλωσία (εκτός αν έχει αυτό-αιχμαλωτιστεί …).

Αλλά δεν νομιμοποιούμαι να υποδείξω στην Ιεραρχία το καθήκον της. Απλά θα υπενθυμίσω ότι μετά το Άγιον Όρος, σειρά έχει η Εκκλησία της Ελλάδος, ό,τι και αν κάνει. Και θα εκφράσω την ευχή ότι ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος και οι περί αυτόν Ιερά Σύνοδος θα το κατανοήσει αυτό και ότι τελικά ο πιστός λαός δεν θα ακολουθήσει την Ιεραρχία που προτιμά να επισκέπτεται το Μαξίμου αντί του Κορυδαλλού.

Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=437145

Εν τή Ερυθρά θαλάσση...

Εν τή Ερυθρά θαλάσση, τής απειρογάμου νύμφης εικών διεγράφη ποτέ.

Εκεί Μωϋσής διαιρέτης τού ύδατος, ενθάδε Γαβριήλ υπηρέτης τού θαύματος.

Τότε τόν βυθόν επέζευσεν αβρόχως Ισραήλ, νύν δέ τόν Χριστόν εγέννησεν ασπόρως η Παρθένος.

Η θάλασσα, μετά τήν πάροδον τού Ισραήλ, έμεινεν άβατος, η άμεμπτος, μετά τήν

κύησιν τού Εμμανουήλ, έμεινεν άφθορος, ο ών, καί προών, καί φανείς ως άνθρωπος

Θεός, ελέησον ημάς.

                                   *****************************

Οι γυναίκες είχαν ένα παλαιό χρέος προς τους άνδρες, αφού από τον Αδάμ είχε βλαστήσει γυναίκα χωρίς τη μεσολάβηση άλλης γυναίκας. Για αυτό ή Παρθένος σήμερα, ξεπληρώνοντας στους άνδρες το χρέος της Εύας, γέννησε χωρίς άνδρα, δείχνοντας έτσι την ισοτιμία της φύσεως.
Σώος έμεινε ό Αδάμ μετά την αφαίρεση της πλευράς του.
Αδιάφθορη έμεινε κι ή Παρθένος μετά τη γέννηση του Βρέφους.
Άλλα πρόσεξε και κάτι ακόμα:
Δεν έπλασε ό Κύριος κάποιο άλλο σώμα για να εμφανιστεί στη γη. Πήρε το σώμα του ανθρώπου, για να μη φανεί ότι περιφρονεί την ύλη από την οποία δημιουργήθηκε ό Αδάμ. Ήρθαν έτσι, Θεός και άνθρωπος, σε μυστική ένωση. Κι ό διάβολος, πού είχε υποδουλώσει τον άνθρωπο, τράπηκε σε φυγή.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Το αλίευσα ΕΔΩ 

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου - Τυπικόν

 4. Τετάρτη (προεόρτια τῶν Φώτων). Σύναξις τῶν ἁγίων 70 ἀπο­­στόλων, Θεοκτίστου ὁσίου.

Κοντάκιον τὸ προεόρτιον. ᾿Α­πόστολος ἡμέρας, Τετ. λ΄ ἑβδ. ἐπ. (῾Εβρ. ι΄ 1-18)· Εὐαγ­γέ­λι­ον προεόρτιον, Δευτ. διακαιν. (Ἰω. α΄ 18-28).

Το μαρτύριο του πρώην Πατριάρχη Ειρηναίου – (Video)

Εφημερίδα: Αδέσμευτος Τύπος / Φώτης Νάκος 

Πριν από λίγους μήνες μου τηλεφώνησαν από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, για να δημοσιεύσουμε το αφιέρωμα για τα 5 χρόνια πατριαρχίας του Προκαθημένου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας Θεόφιλου.

Για προσωπικούς μου λόγους αρνήθηκα ευγενικά.

Χθες αποφάσισα να γράψω για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, όχι όμως για τα εκκλησιαστικά δρώμενα, αλλά για μια ανθρώπινη ιστορία.

Αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε όλοι της εκκλησιαστικές αντιδράσεις για την προφυλάκιση του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ...

Παραμονή Πρωτοχρονιάς πήρα στο τηλέφωνο τον πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο, να του ευχηθώ αλλά και να προσευχηθώ να δοθεί τέλος στο μαρτύριο που του επιβλήθηκε (κατ' εμέ αδίκως), από τους Αγιοταφίτες αδελφούς του, αλλά και προσωπικά από τον Πατριάρχη Θεόφιλο, τον οποίο χειροτόνησε σε επίσκοπο.

Εδώ και πέντε χρόνια παραμένει έγκλειστος σε ένα δυαράκι στα Ιεροσόλυμα και στερείται ακόμα και τα βασικά, όπως την παρακολούθηση ιατρού.

Του απαγορεύεται να βγει από την κατοικία του, δεν μπορεί να ιερουργήσει αλλά και να δεχτεί επισκέψεις.

Ο όρος που του έχει τεθεί για να ελευθερωθεί είναι να αποδεχθεί τον τίτλο του πρώην Πατριάρχη.

Δεν θα υπεισέλθω στα εκκλησιαστικά, καθώς μπροστά στην αξία της ανθρώπινης ζωής ακόμα και αυτά δεν έχουν σημασία.

Εγώ για τον απολογισμό της πενταετίας του Πατριάρχη Θεόφιλου θα αναφερθώ σε αυτό και θα ξαναρωτήσω.

Είναι δυνατόν Προκαθήμενος Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και οι Αγιοταφίτες να ρισκάρουν με τον εγκλεισμό ενός ηλικιωμένου ανθρώπου και ιεράρχη; Μπορούν και έχουν το δικαίωμα να αναλάβουν μια τέτοια ευθύνη;

Στη χριστιανική διδασκαλία νομίζω κυριαρχεί το μήνυμα της συγχώρησης και όχι της εκδίκησης και της τιμωρίας.

Ευθύνη φέρουν και οι Προκαθήμενοι και οι ιεράρχες της Ορθοδοξίας που έδειξαν τόσο όψιμο και ζωηρό ενδιαφέρον για τον ηγούμενο Εφραίμ, αλλά εδώ και 5 χρόνια αποδέχονται το ανθρώπινο μαρτύριο του πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου και σιωπούν.

(Εξαίρεση αποτελεί ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος, που έχει θέσει το θέμα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας αλλά δεν συνάντησε ανταπόκριση).

Adobe Flash Player 

Μαντζαρίδης: “Σκάνδαλο είναι η άδικη φυλάκιση του Ηγουμένου Εφραίμ”

Μεγάλη θλίψη και έκπληξη προκάλεσε η άδικη προφυλάκιση του Γέροντος Εφραίμ. Ένας καταξιωμένος Καθηγούμενος, που ανόρθωσε κυριολεκτικά την καταρρέουσα μεγάλη αγιορείτικη Μονή του Βατοπαιδίου προφυλακίζεται, χωρίς να έχει δικαστεί και να καταδικαστεί από την δικαιοσύνη.

Ποιος κινδυνεύει από τον Γέροντα Εφραίμ, για να κλειστεί αυτός στις φυλακές ως επικίνδυνος εγκληματίας;

Μήπως υπάρχει κίνδυνος να ανορθώσει άλλη αδελφότητα σαν αυτήν που συγκρότησε στο Βατοπαίδι με τους εκατόν είκοσι χαριτωμένους μοναχούς, που φιλοξενούν και διακονούν καθημερινά δεκάδες ή και εκατοντάδες ακόμα προσκυνητές με πλήρη αυταπάρνηση;

Μήπως δεν έπρεπε να φροντίσει για την πνευματική αλλά και την υλική υποστήριξη της μονής του ως ηγούμενος;

Ο ηγούμενος μιας κοινοβιακής μονής, και μάλιστα τόσο μεγάλης σε κτίσματα και μοναχούς, αλλά και με τόσο πολλές ανάγκες, δεν είναι ένας απλός ερημίτης που έχει να φροντίσει μόνο για το κελλί του.

Είναι ταυτόχρονα ένας διαχειριστής μιας ανεκτίμητης θρησκευτικής και εθνικής παρακαταθήκης με παγκόσμια ακτινοβολία, που οφείλει να την διαφυλάσσει και να την προασπίζεται με υπευθυνότητα ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

Ο ηγούμενος Εφραίμ έχει αδιαμφισβήτητο εκκλησιαστικό ήθος, απόλυτη ακτημοσύνη και απεριόριστη αγάπη προς τους συνανθρώπους του, ακόμα και προς τους εχθρούς του.

Ο ίδιος δεν διαχειρίζεται προσωπική αλλά δημόσια περιουσία, με πολύ ευρύτερη και σημαντικότερη σπουδαιότητα από πολλές άλλες περιουσίες δημοσίου δικαίου.

Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος αυτός να κατηγορείται ότι έβλαψε το Δημόσιο;

Η άδικη και προκλητική προφυλάκισή του είναι σε τελική ανάλυση τίτλος τιμής γι̕ αυτόν, αλλά και κρίμα αδικίας για τους επικριτές του.

Σκάνδαλο είναι η άδικη προφυλάκιση του ηγουμένου Εφραίμ. Αυτό είναι το μεγάλο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου.

Γεώργιος Μαντζαρίδης

Ομότιμος Καθηγητής

Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ν.ΜΑΚΡΗΣ (Εορτή μνήμης 3 Ιανουαρίου και 5 Μαΐου)

Ο  Άγιος Εφραίμ  γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384μ.Χ. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας Μόρφη. Οι γονείς του όταν βάπτισαν τον Άγιο του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος. Σε μικρή ηλικία ο Άγιος Εφραίμ ορφάνεψε από πατέρα. Από εκείνη την στιγμή η μητέρα του ανέλαβε εξ ολοκλήρου την φροντίδα της οικογένειας. Στην φροντίδα αυτή συμπεριέλαβε και την χριστιανική αγωγή των παιδιών της. Ο Άγιος από μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τον Θεό και την Χριστιανική πίστη. Όταν ο Άγιος Εφραίμ ήταν δεκατεσσάρων ετών, στην περιοχή των Τρικάλων γινόταν από τους Τούρκους, υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του 1ου, επιχειρήσεις παιδομαζώματος. Το παιδομάζωμα ήταν το πρώτο στάδιο της δημιουργίας των Γενίτσαρων. Μάζευαν οι Τούρκοι μικρά Ελληνόπουλα, τα έστελναν στην Τουρκία όπου σε ειδικά στρατόπεδα τα μεγάλωναν γεμίζοντας την καρδιά τους αγάπη... για τον Αλλάχ και μίσος για τον Χριστό και την Ελλάδα. Αυτά τα Ελληνόπουλα γίνονταν οι φοβεροί Γενίτσαροι, που όπως λένε πολλές μαρτυρίες ήταν σκληρότεροι και από τους ίδιους τους Τούρκους. Φοβούμενη η μητέρα του Αγίου ότι θα τον πάρουν και αυτόν οι Τούρκοι, τον συμβούλεψε να φύγει από το πατρικό του σπίτι και να κατευθυνθεί σε περιοχές της Ελλάδας που δεν ήταν ακόμα κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Όταν έφτανε σε μια τέτοια περιοχή, τον ορμήνεψε, να βρει ένα μοναστήρι και να εισαχθεί εκεί ως δόκιμος μοναχός, μιας και η μοναστική ζωή ήταν κάτι που επιθυμούσε και ο ίδιος. Τις συμβουλές αυτές ακολούθησε ο Άγιος Εφραίμ και μετά από πολλούς κόπους έφτασε στο όρος Αμώμων της Αττικής. Είναι το όρος που, στις μέρες μας, στους πρόποδες του είναι χτισμένη η Νέα Μάκρη. Στο όρος είχαν μαζευτεί χριστιανοί ασκητές, και από αυτούς ονομάστηκε όρος Αμώμων, δηλαδή όρος των Καθαρών. Εκεί υπήρχε και το ανδρικό μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σε αυτό το μοναστήρι κατάφυγε ο Άγιος Εφραίμ και έμεινε έως την ηλικία των 18 ετών ως δόκιμος μοναχός της μονής. Στην ηλικία των δεκαοκτώ χρίστηκε μοναχός και έλαβε το όνομα Εφραίμ (όπως έχουμε αναφέρει μέχρι τότε ονομαζόταν Κωνσταντίνος). Μετά δε από λίγα χρόνια χειροτονήθηκε Ιερέας. Στο μοναστήρι περνούσε πολύ λίγο χρόνο. Συνήθως ήταν απομονωμένος σε μια σπηλιά στην περιοχή όπου και ασκήτευε. Τα χρόνια περνούσαν και η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε υποδουλώσει σχεδόν όλη την Ελλάδα. Στην περιοχή της Αττικής δρούσαν Τουρκικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Εβρενόμπεη. Μέρος αυτών των στρατευμάτων, το 1424, αναπτύχθηκε στην περιοχή του όρους Αμώμων και άρχισε να καταστρέφει, να λεηλατεί και να δολοφονεί, κάνοντας πράξη την συνήθη τακτική των Τουρκικών στρατευμάτων τον καιρό εκείνο. Έτσι έφτασαν και στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και απαίτησαν να τους παραδοθούν οι θησαυροί του μοναστηριού. Το μοναστήρι όμως ήταν φτωχό και το μόνο που κατάφεραν να πάρουν οι Τούρκοι από εκεί ήταν οι ζωές όλων των μοναχών που σφαγιάστηκαν στην αυλή του μοναστηριού. Ο Άγιος την ημέρα εκείνη δεν ήταν στο μοναστήρι. Όταν το επισκέφθηκε την επόμενη, βρήκε τα πτώματα των μοναχών στην αυλή και το μοναστήρι κατεστραμμένο. Αφού φρόντισε για την ταφή των μοναχών, αποσύρθηκε μόνιμα πλέον στην σπηλιά που ασκήτευε. Στο μοναστήρι κατέβαινε μόνο στις μεγάλες εορτές για να λειτουργήσει στην εκκλησία του. Σε μια τέτοια εορτή, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1425 (ημέρα μνήμης της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού), ξαναεπισκέφθηκαν οι Τούρκοι την μονή. Συνέλαβαν τον Άγιο και άρχισαν να τον υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια προσδοκώντας να τους αποκαλύψει τυχών μυστικές κρύπτες με θησαυρούς που δεν είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν. Οκτώ ολόκληρους μήνες ο Άγιος υπέμενε τα φρικτά βασανιστήρια των Τούρκων έως τις 5 Μαΐου του 1426 κρεμασμένος ανάποδα καρφωμένος με καρφιά στον κορμό μιας μουριάς, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, σε ηλικία 42 ετών. Στις μέρες μας στο μοναστήρι αυτό μένουν και υπηρετούν μοναχές. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και την βοήθεια του. Ο Άγιος με την χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που χτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή. Η ηρεμία που επικρατεί στον χώρο είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λέξεις. Θα την νιώσετε κι εσείς όταν με την βοήθεια του Χριστού επισκεφθείτε τον Άγιο Εφραίμ στην μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Νέα Μάκρη Αττικής. Η εκκλησία μας έχει αφιερώσει στην μνήμη του Αγίου Εφραίμ δύο ημέρες του έτους. Την 5η Μαΐου όπου τιμούμε το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου και την 3η Ιανουαρίου όπου τιμούμε την ανεύρεση των ιερών λειψάνων του. Τα ιερά λείψανα του Αγίου Εφραίμ βρέθηκαν με Θεία Παρέμβαση το 1950, 524 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του. Ένα απο τα παλαιότερα μοναστήρια της Αττικής είναι αυτό στο Όρος των Αμωμών (τοποθεσία γνωστή σήμερα ως Νέα Μάκρη). Πολλοί μοναχοί και ιερείς έμειναν εκεί και προσευχήθηκαν στον Κύριο. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας έγιναν μεγάλες και βάρβαρες σφαγές όπου ξεκληρίστηκε το μοναστήρι, ένα απο τα θύματα ήταν και ο Άγιος μας. Το 1945 η Μοναχή τότε Μακαρία πήγε στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού άλλοτε ονομαζόμενης ως Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμωμών, στις βορειανατολικές υπωρείες του Πεντελικού. Απο θεία παρόρμηση, διαμόρφωσε ένα κελάκι εκεί και άρχιζε να καθαρίζει τα ερείπια του παλαιού Ναού για να τον ανακατασκευάσει. Εκεί πολλές φορές διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει κατά την πάροδο των αιώνων Άγιοι Μοναχοί και προσευχόταν να ” γνωρίσει ή να της φανερωθεί κάποιος απο αυτούς”. Μια φωνή στην αρχή σιγανή αλλά με τον καιρό δυνατότερη στην ψυχή της, της έλεγε ” Σκάψε και θα βρείς αυτό που επιθυμείς” και θαυμαστώς της είχε φανερωθεί ένα σημείο στο προαύλιο του Μοναστηριού. Έτσι στις 3 Ιανουαρίου 1950 έχοντας έναν εργάτη για άλλες εργασίες στο μοναστήρι τον έβαλε να σκάψει στο σημείο όπου την υποδείκνυε η ψυχή της. Ο εργάτης ήταν αρνητικός ήθελε να σκάψει οπουδήποτε αλλού παρά σε αυτό το σημείο, τελικά μετά απο τις εκκλήσεις και τις προσευχές, ο εργάτης πείστηκε και ξεκίνησε να σκάβει. Το σημείο εκεί είχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχο κ.α πράγματα που έδειχναν ότι εκεί κάποτε υπήρχε κελί κάποιου μοναχού. Φτάνοντας το 1,70 ύψος σκάψιμο βρέθηκε το πρώτο εύρημα.. Ένα κεφάλι.. και όλος ο τόπος απόκτησε μια ευωδιά.. ( ήταν 3/1/1950 ώρα 9 το πρωί) σιγά σιγά και με προσοχή ή Ηγουμένη Μακαρία έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε μία θυρίδα που ήταν πάνω απο τον τάφο. Μονή Οσίου Εφραίμ Ήταν φανερό ότι πρόκειτο για κληρικό γιατί το ράσο του είχε παραμείνει άθικτο. Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό η Ηγουμένη άκουσε βήματα.. ο ήχος ερχόταν απο τον τάφο.. μετά απο τον περίβολο και έφτασε ως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί πρωτοαντίκρυσε τον Άγιο, ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στον λαιμό, ντυμένος με την μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ο Άγιος ζήτησε να τον βγάλουν απο αυτή την θυρίδα που το είχαν. Την επόμενη κι όλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού. Το ίδιο βράδυ φανερώθηκε στον ύπνο της ο Άγιος και την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομα του ” ΕΦΡΑΙΜ “. Απολυτίκιο: armenisths.blogspot.com