Οι άγιοι και η τιμή τους στην ιστορία της Εκκλησίας

πηγή

π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου
ΟΟΔΕ
Το ίδιο στα Αγγλικά
Για τις παραπομπές: Παλαιά Διαθήκη, Καινή Διαθήκη 
 

 

 Το θέμα αυτό είναι πολύ βασικό, γιατί όλες οι προτεσταντικές αιρέσεις ασκούν σφοδρότατη κριτική εναντίον της Εκκλησίας μας, υποστηρίζοντας πως εμείς λατρεύουμε τους αγίους και προσβλέπουμε σ' αυτούς για σωτηρία, όχι στον Σωτήρα Χριστό! 

Είναι λοιπόν πoιμαντική ανάγκη να εξηγήσουμε με ποια έννοια η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τους αγίους και πού τελικά μεταβαίνει αυτή η τιμή. Να τονίσουμε σε ποια σχέση βρισκόμαστε εμείς με τους αγίους και τι συνεπάγεται αυτή η σχέση. Πρέπει ακόμη να απαντήσουμε στην ένσταση των προτεσταντών, ότι οι άγιοι δεν είναι πανταχού παρόντες και συνεπώς δεν ακούουν τις προσευχές μας.Να ερμηνεύσουμε τα θαύματα που επιτελούν οι άγιοι και να τα κατοχυρώσουμε αγιογραφικά [=μέσω της Αγίας Γραφής], να αναφερθούμε στην πρώτη Εκκλησία, για να διαπιστώσουμε αν υπήρχε σ' αυτήν η τιμή των αγίων και, προ παντός, να καταστήσουμε φανερή τη διάκριση μεταξύ τιμής και λατρείας, λατρευτικής προσκύνησης και προσκύνησης σαν εκδήλωση τιμής και αγάπης, που αποδίδεται από μέρους μας στους αγίους. 

Κατά την πίστη της Εκκλησίας μας οι άγιοι αντικατoπτρίζουν τη δόξα του Κυρίου (Β' Κορ. γ' 18) και ακτινοβολούν το άκτιστο Φως του Θεού (Ματθ. ε' 14. Ιω. η' 12. Εφεσ. ε' 8. Κολ. α' 12. Αποκ. κβ' 5). 

Η δόξα των αγίων και των αγγέλων δεν είναι ανεξάρτητη από τη δόξα του Χριστού, γιατί είναι μέλη του σώματος Αυτού (Εφεσ. α' 23. δ' 16. ε' 23. Κολ. α' 18.24). Ονομάζονται αγαπητοί του Θεού (Β' Παραλ./Χρον. κ' 7. Ησ. μα' 8), Φίλοι του Θεού (Ψαλμ. ρλη' 17, κατά τους Ο'. Ιω. ιε' 14. Ιακ. β' 23), αδελφοί του Χριστού (Ματθ. ιβ' 50). Είναι ναός και κατοικητήριο του Θεού (Α' Κορ. γ' 16-17. στ' 19. Β' Κορ. στ' 16), τέκνα Θεού (Ιω. α' 12. Γαλ. γ' 26-27), κληρονόμοι και συγκληρονόμοι του Χριστού (Ρωμ. η' 17). Το μνημόσυνο των αγίων είναι αιώνιο (Ψαλμ. ρια/ριβ' 1-9. Παροιμ. ι' 7. Εβρ. ια' 4-38). 

Ο ίδιος ο Θεός, μέσω του Αγίου Σώματος του Χριστού, έρχεται σε προσωπική κοινωνία με τον άνθρωπο και του μεταδίδει την αγιότητα. Πρόκειται για την αγιότητα του Σώματος του Χριστού, όχι για την αγιότητα του ανθρώπου, ανεξάρτητα από την κοινωνία του με τον Χριστό (Ιω. ιδ' 23. Α' Κορ. γ' 5-17. στ' 19. Β' Κορ. στ' 16. ΕΦεσ. β' 22). Έτσι ο Χριστός θριαμβεύει μέσω των αγίων (Ιω. κα' 19. Β' Κορ. β' 14). 

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, οι εικοσιτέσσερις πρεσβύτεροι, που εκπροσωπούν τη θριαμβεύουσα Εκκλησία, έχουν «επί τας κεφαλάς των στεφάνους χρυσούς» (Αποκάλ. δ' 4). 

Το αναρίθμητο πλήθος των αγίων, που «έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του αρνίου» (Αποκ. ζ' 14), ευρίσκονται «ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου» ως νικητές (Αποκ. ζ' 9-10), σ' αυτούς δόθηκαν «θρόνοι», για να βασιλεύσουν «επί χίλια έτη», μέχρι τη δευτέρα παρουσία, οπότε το σώμα του Χριστού, η Εκκλησία, θα παραδοθεί από την ίδια την κεφαλή της στον Τριαδικό Θεό, για να είναι πλέον «ο Θεός τα πάvτα εν πάσιν» (Αποκ. κ' 4. Α' Κορ. ιε' 23-28). 

Ο Χριστός είναι ο μόνος «Παράκλητος», ο μοναδικός «μεσίτης» και «σωτήρας» (Α' Ιω. β' 1. Ιω. ιδ' 6. 13-14. Α' Τιμ. β' 5. Πράξ. δ' 12), μόνο με το αίμα του Χριστού πραγματοποιείται η συμφιλίωση (Α' Πέτρ. α' 18-19). Ο «άλλος Παράκλητος», το Πνεύμα το Άγιο, με τα άγια μυστήρια ενεργοποιεί προς χάρη μας τις δωρεές του Χριστού: με το βάπτισμα μας εντάσσει στο Σώμα του Χριστού (Γαλ γ' 27. Πρβλ. α' Κορ. ιβ' 3), με τη θεία κοινωνία μας τρέφει με τον «άρτο της Ζωής» (Ιω. στ' 48-53). Με αυτή την απόλυτη έννοια δεν υπάρχει άλλος σωτήρας, ούτε δεύτερος μεσίτης. 

Και όμως στην αγία Γραφή γίνεται λόγος για μεσιτεία ανθρώπων και αγγέλων, μέσω προσευχής και παράκλησης (Γέν. ιη' 23-33. κ' 3-18. λβ' 9-14. Ιώβ μβ' 8-10. Παροιμ. ιε' 8. Ζαχ. α' 12-13. Ιερεμ. ζ' 16). Άνθρωποι oνoμάζovται «πρεσβευτές» (Β' Κορ. ε' 18-20. Εφεσ. στ' 20) και «σωτήρες», με την έννοια όμως πως οδηγούν στο μόνο Σωτήρα, τον Χριστό (Α' Κορ. θ' 22). Ο Θεός βεβαιώνει τον προφήτη πως αν βρεθεί ακόμη και ένας άγιος άνθρωπος, για χάρη του θα σώσει ολόκληρη την πόλη (Ιερεμ. ε' 1. Ιεζ. κβ' 30). 

Αλλά μήπως η «μεσιτεία» με σχετική έννοια αναφέρεται μόνο σε ζώντες; Όχι, ο Θεός λέγει στον προφήτη Ιερεμία: «Εάν σταθούν ενώπιόν μου ο Μωϋσής και ο Σαμουήλ, Η ψυχή μου δεν θα κλίνει προς αυτούς» (Ιερ. ιε' ι), πράγμα που σημαίνει πως σε άλλες περιπτώσεις ο Θεός ανταποκρινόταν στις δεήσεις των αγίων ανδρών υπέρ του λαού. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τη θριαμβεύουσα Εκκλησία (τους 24 πρεσβύτερους) να κρατούν «Φιάλας γεμούσας θυμιαμάτων, αι εισιν αι προσευχαί των αγίων», δηλαδή των επί γης ζώντων πιστών τις οποίες ενώνουν με τις δικές τους προσευχές (Αποκ. ε' 8). 

 

Η ουράνια Εκκλησία δέχεται τις επικλήσεις μας μάλιστα μεσιτεύει στον Κύριο να σταματήσει το μαρτύριο των αδελφών τους στη γη (Αποκ. στ' 9-11), πράγμα που εισακούεται τελικά από τον Θεό (Αποκ. ζ' 9-11. η' 3-5. ια' 16-18. ιδ' 14-20. Πρβλ Δ/B' Βασιλ. κ' 4-6. Β' Μακ. ιε' 12-16). 

Όταν λοιπόν επικαλούμεθα τους αγίους, οι ελπίδες μας δεν είναι μάταιες οι άγιοι είναι συνδεδεμένοι μαζί μας με τον σύνδεσμο της αγάπης, η οποία «ουδέποτε εκπίπτει» (Α' Κορ. ιγ' 8). Πιστεύουμε δηλαδή πως είμαστε πράγματι «συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Έφεσ. β' 19-20). 

Είναι οι άγιοι «πανταχoύ παρόντες» για να εισακούσουν τις επικλήσεις μας; Όχι, οι άγιοι, ανεξάρτητα από τη χάρη του Θεού, δεν είναι πανταχoύ παρόντες, ούτε πληροφορούνται με τη δική τους δύναμη τι γίνεται μακριά από αυτούς. 

Όμως λουσμένοι στην άκτιστη θεία χάρη, μέσω του Αγίου Πνεύματος, σαν μέλη του σώματος του Χριστού, που είναι ενωμένο με την Θεότητα, μπορούν να ξεπεράσουν τους όρους της φύσης και να μετέχουν στη ζωή των αδελφών τους επί της γης. 

Αν οι άνθρωποι του Θεού που ζουν στη γη μπορούν να ξεπεράσουν με τη χάρη του Θεού τους όρους της φύσης, πρέπει να συμπεράνουμε πως αυτό μπορεί να γίνει πολύ περισσότερο από τα μέλη της θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά παραδείγματα από την αγία Γραφή.

(εικ. από εδώ)

Η «καρδιά» του Ελισαίου ήταν μετά του Γιεζί και μπορούσε να γνωρίζει αυτό που συνέβη μακριά (Δ/Β' Βασιλ ε' 25-27). Ο Αβραάμ «είδε» την ημέρα του Κυρίου «και εχάρη» (Ιω. η' 56). Ο απόστολος Πέτρος εγνώριζε την πονηρία του Ανανία (Πράξ. ε' 3). Ο Θεός αποκαλύπτει τα θαυμαστά πράγματα «διά του Πνεύματος προς το συμφέρον». Όλα τα ενεργεί το Πνεύμα το Άγιο, χωρίς να δεσμεύεται από φυσικούς όρους, που ο Θεός έθεσε για ορισμένο σκοπό (Α' Κορ. ιβ' 7-11, πρβλ. Β' Κορ. ιβ' 2-4). Ο ίδιος ο Κύριος μας βεβαιώνει για την κοινωνία αγάπης της ουράνιας Εκκλησίας, η οποία πληροφορείται τα γεγονότα της ζωής μας και χαίρει για την επιστροφή κάθε αμαρτωλού (Λουκ. ιε' 7-10). 

Ο Θεός θαυματοποιεί μέσω των αγίων και δικαίων (Γ/Α' Βασιλ. ιζ' 21-22. Δ/Β' Βασιλ. δ' 33-35. Πράξ. ε' 12-16. ιβ' 11-12). Όχι μόνο μέσω ζώντων πάνω στη γη, αλλά και μέσω κεκοιμημένων αγίων. Έτσι ο προφήτης Ησαΐας λαμβάνει εντολή να διαβιβάσει «προς τον Εζεκία τον ηγούμενον του λαού» πως θα σώσει την πόλη από τους Ασσυρίους «διά Δαυίδ τον δούλον μου», δηλαδή χάρη του Δαυίδ, που ήδη είχε απέλθει από αυτή τη ζωή (Δ/Β' Βασιλ. κ' 4-6). [Σημ. του blog μας: οι προτεστάντες πιστεύουν πως οι ψυχές μετά το θάνατο κοιμούνται, άρα οι κεκοιμημένοι άγιοι δεν έχουν επικοινωνία ούτε με το Θεό, ούτε με τους ανθρώπους (εμείς λέμε "κεκοιμημένοι" ως προς το σώμα, αλλά ως προς την ψυχή οι νεκροί είναι ξύπνιοι). Για το θέμα δείτε το post μας: Η Αγία Γραφή για τη μετά θάνατον ζωή των ψυχών].

Το να ισχυρισθεί κανείς πως ο δεσμός της αγάπης μεταξύ αγωνιζομένης και θριαμβεύουσας Εκκλησίας μειώνει το μεσιτικό υπούργημα του Παράκλητου, είναι αφέλεια γιατί οι άγιοι δεν έχουν δύναμη από μόνοι τους να θαυματουργούν και να επεμβαίνουν στη ζωή μας, ανεξάρτητα από την χάρη του Θεού. «Το πνεύμα του Ηλία» που «ανεπαύθη επί τον Ελισσαίον» ήταν η χάρη του Αγίου Πνεύματος όχι κάτι ανεξάρτητο από αυτήν, γι' αυτό και «οι υιοί των προφητών» τον προσκυνούν με εδαφιαία μετάνοια (Δ/Β' Βασιλ. β' 14-15). Το ίδιο παρατηρούμε και για την ανάσταση του ανθρώπου εκείνου που ενταφιάστηκε στον τάφο του Ελισαίου (Δ/Β' Βασιλ. ιγ' 21). Δεν είναι τα τίμια οστά από μόνα τους εκείνα που θαυματουργούν, αλλά η θεϊκή χάρη που τα περιβάλλει και χαριτώνει ολόκληρο τον άνθρωπο, όχι μόνο το πνεύμα του. 

Η τιμή και ο σεβασμός στους αγίους εκδηλώνεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία και με την προσκύνηση. Δεν πρόκειται για λατρευτική προσκύνηση, η οποία απαγορεύεται ρητά από την αγία Γραφή (Έξοδ. κ' 4-5. Δευτερ. στ' 12-14. Ματθ. δ' 10), γιατί ποτέ κανείς ορθόδοξος χριστιανός δεν έχει συναίσθηση πως προσκυνεί οποιοδήποτε ον (άγγελο ή άνθρωπο) ως Θεό, μόνο τότε η προσκύνηση θα ήταν απόλυτη, δηλαδή λατρεία. 

Τους αγίους προσκυνούμε χωρίς να παραγνωρίζουμε τη φύση τους, χωρίς δηλαδή να τους εκλαμβάνουμε για θεούς, γιατί παραδεχόμαστε πως η προσκύνηση δεν είναι πάντοτε εκδήλωση λατρείας. Αν αυτόν που προσκυνούμε δεν τον δεχόμαστε για Θεό, τότε με την προσκύνηση δεν του αποδίδουμε λατρεία, είναι εκδήλωση τιμής και αγάπης. Μ' αυτή την τιμητική έννοια ο Δαυίδ προσκυνεί τον Ιωνάθαν (Α' Βασιλ./Α' Σαμ. κ' 41) και τον Σαούλ (Α' Βασιλ. /Α' Σαμ. κδ' 9), ο Νάθαν προσκυνεί τον Δαυίδ (Γ/Α Βασιλ. α' 23), οι υιοί των προφητών τον Ελισαίο (Δ/Β' Βασιλ. β' 15), ο Ναβουχοδονόσορ τον Δανιήλ (Δαν. β' 46). Ακόμη και στην Καινή Διαθήκη ο δεσμοφύλακας προσκυνεί τον Παύλο και τον Σίλα (Πράξ. ιστ' 29), ενώ ο ίδιος ο Κύριος υπόσχεται πως θα αναγκάσει τους Ιουδαίους να προσκυνήσουν τον επίσκοπο Φιλαδελφείας (Αποκ. γ' 9. Πρβ. Α' Βασιλ./Α' Σαμ. ε' 4). 

Όσοι απορρίπτουν την τιμή και την προσκύνηση των αγίων, επικαλούνται περιπτώσεις από την αγία Γραφή (Πράξ. ιδ' 11-15 και Αποκ. ιθ' 10. κβ' 8-9). 

Στο Πράξ. ιδ' 11-15 φαίνεται καθαρά, πως οι άνθρωποι εξέλαβαν τον Παύλο και τον Βαρνάβα ως θεούς γι' αυτό και οι απόστολοι δίκαια αντέδρασαν. Τέτοια προσκύνηση δεν τους ανήκε, γιατί ήταν λατρευτική. 

Στη δεύτερη περίπτωση ο Iωάννης, κατάπληκτος από εκείνα που αξιώθηκε να δει, κάτω από την επίδραση της οπτασίας του ίδιου του Κυρίου (Αποκ. α' 17-18), νόμισε πως ήταν και πάλι ο Κύριος γι' αυτό και σπεύδει να τον προσκυνήσει. Ο άγγελος όμως τον επαναφέρει στην αλήθεια των γεγονότων: «σύνδουλός σου ειμί», δεν μου ανήκει τέτοια προσκύνηση, ανήκει μόνο στον Θεό! 

Αν παραδεχθούμε πως ο Iωάννης θέλησε να προσκυνήσει τον άγγελο τιμητικά, είχε αυτό το δικαίωμα (Αριθ. κβ' 31. Ιησ. Ναυή ε' 14), και ασφαλώς στην περίπτωση αυτή η προσκύνηση δεν θα ήτο λατρευτική. Τότε η άρνηση του αγγέλου θα ήταν ένδειξη ταπεινοφροσύνης. Διαφορετικά πώς ο Iωάννης αποτολμά να προσκυνήσει τον άγγελο για δεύτερη φορά; (Αποκ. κβ' 8-9). 

Αυτή είναι η ερμηνεία της Γραφής, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας (Α' Τιμ. γ' 15). Αυτό μαρτυρείται ήδη σε πρωτοχριστιανικά κείμενα. Οι πρώτοι Χριστιανοί ομολογούσαν: «Δεν θα δυνηθώ μεν ούτε τον Χριστόν να εγκαταλείψωμεν ποτέ, τον παθόντα υπέρ της σωτηρίας των σωζομένων εις ολόκληρον τον κόσμον, τον άμωμον υπέρ των αμαρτωλών, ούτε κάποιον άλλον να λατρεύσωμεν. Διότι τούτον μεν προσκυνούμεν ως υιόν του Θεού, τους δε μάρτυρας αγαπώμεν ως μαθητάς του Κυρίου, επαξίως λόγω της ανυπερβλήτου αφοσιώσεως εις τον βασιλέα και διδάσκαλόν των». Αυτό αναφέρεται στο μαρτύριο του αγίου Πολυκάρπου (†156). Εκεί σημειώνεται ακόμη πως οι Χριστιανοί συνέλεξαν τα οστά του μάρτυρα, «τα τιμιώτερα από πολυτελείς λίθους, και ευγενέστερα από χρυσόν» και τα ενταφίασαν σε κατάλληλο τόπο, ώστε να συναθροίζονται εκεί και να εορτάζουν «την γενέθλιον ημέραν του μαρτυρίου του» (Μαρτ. Πολυκ. 17-18. Βλ. και στο 3β 3θ). 

Ο Ωριγένης (†253/4) αναφέρει πως «αι ψυχαί των πεπελεκισμένων ενεκεν της μαρτυρίας του Ιησού, μη μάτην τω εν ουρανοίς θυσιαστηρίω παρεδρεύουσαι, διακονούσι τοις ευχομένοις άφεσιν αμαρτημάτων» (Ωριγ. Εις μαρτ. προτρ. 30. Πρβλ. Αποκ. κ' 4). 

Ο άγιος Βασίλειος (330-379) αναφέρεται στις πανηγύρεις που γίνονταν στις μνήμες των αγίων (Επιστ. 227, προς τους επισκόπους του Πόντου. Όροι κατά πλάτος 8,40) και στην επίκληση των αγίων (Ομιλ. 4, εις αγ. Μάμαντα 1): «Αυτός που θλίβεται καταφεύγει εις τους σαράντα, αυτός που ευφραίνεται προς αυτούς σπεύδει. Ο ένας μεν δια να εύρη λύσιν εις τας δυσκολίας, ο άλλος δε δια να διαφυλάξει εις τον εαυτόν του τα πιο καλά αγαθά... τα αιτήματά σας ας γίνουν μαζί με τους μάρτυρας» (Μ. Βασ., Ομιλ. 5, εις τους άγ. τεσσαράκοντα 8). 

Η τιμή των αγίων τεσσαράκοντα, μας πληροφορεί ο Μ. Βασίλειος, είχε διαδοθεί σε πολλές περιοχές και οι άγιοι αυτοί «κοσμούν πολλάς πατρίδας» (Εις τους άγ. τεσσαρακ. 8).

 

Ο άγιος Iωάννης ο Χρυσόστομος (344-407) κάνει λόγο για «λιτανείες και παρακλήσεις... εις τον ναόν όπου και τα λείψανα των αποστόλων», προκειμένου να αποφευχθούν τα δεινά της πόλης (Χρυσ., Προς τους καταλείψαντας την Εκκλ.). Η δύναμη των αγίων μαρτύρων, αναφέρει ο Χρυσόστομος, «καθημερινώς ζει και ενεργεί, εκδιώκει δαιμόνια, απομακρύνει τας ασθενείας, εμψυχώνει πόλεις ολοκλήρους και συναθροίζει εδώ πλήθος» (Περί απολαύσεως της των μελλόντων 2). Υπογραμμίζει ακόμη πως Η τιμή των αγίων «θα μεταβιβασθεί οπωσδήποτε προς τον Δεσπότην» (Ότε πρεσβ. προεχ. 2. Πρβλ. Ματθ. ε' 16). 

Τα ίδια αναφέρει και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (329-390): «Πρέπει να πανηγυρίζουμε όλους τους μάρτυρες...» (Λόγος κδ' 3-4, εις τον άγιο Κυπριανό), «τώρα οι μάρτυρες κάνουν να ανοίξει ο ουρανός...» (Λόγος μδ' 12, εις την Νέαν Κυριακ.). «Και τώρα εκείνος είναι στον ουρανόν και εκεί προσφέρει τις θυσίες του για εμάς» (Λόγος μγ' 80, εις Μ. Βασίλ.). «Παρακαλούμε να μας παρακολουθείς καλοδιάθετα από υψηλά και το λαό που είναι γύρω σου να τον κατευθύνεις στην τελειότητα...» (Λόγος κα' 37, Εις τον Μ. Αθαν.). 

Έτσι η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος διατύπωσε την πίστη της Ορθοδοξίας: (Tον μεν (Χριστόν) ως Θεόν και Δεσπότην, τους δε (αγίους) δια τον κοινόν Δεσπότην, ως αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες και σέβοντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμοντες (Συνοδικόν της Ορθοδοξίας της Ζ' Οικ. Συνόδου). 

Αυτή είναι η ορθόδοξη διδασκαλία για τους αγίους. Δεν πιστεύουμε λοιπόν πως οι άγιοι μπορούν να σώσουν τους εαυτούς τους ή τους άλλους ανθρώπους. Όποια και αν είναι τα έργα των αγίων, δεν επαρκούν ούτε και για τη δική τους σωτηρία, γιατί δεν ξεπερνούν την εκτέλεση του καθήκοντος (Λουκ. ιζ' 10). 
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων".

Είναι καλύτερη μια κοινωνία με χαλαρά σεξουαλικά ήθη ή πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες;

The American Dream

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Υπάρχουν πολύ λίγα θέματα που οι άνθρωποι όταν συζητάνε παίρνουν φωτιά όπως είναι το θέμα της σεξουαλικότητας. Στην πραγματικότητα, σχεδόν όλα τα άκρως αμφιλεγόμενα "κοινωνικά ζητήματα" που έχουν βαθιά διαιρέσει την Αμερική σήμερα έχουν κάτι να κάνουν με τη σεξουαλικότητα. Πολλοί Αμερικανοί είναι αρκετά ανίδεοι όταν πρόκειται για την οικονομία, αλλά όταν πρόκειται για την άμβλωση, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, τον γάμο των ομοφυλόφιλων, την εγκυμοσύνη των εφήβων ή τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες σχεδόν ο καθένας έχει μια πολύ ισχυρή γνώμη. Αν προσπαθήσετε να πείσετε κάποιον ότι είναι λάθος για οποιοδήποτε από αυτά τα θέματα, τις περισσότερες φορές θα αγωνίζεστε μάταια. Οι περισσότεροι απλά δεν θέλουν να τους πει κανείς τι να κάνουν όταν πρόκειται για τη σεξουαλικότητα. Αλλά η στάση απέναντι σεξουαλικότητα έχει σίγουρα αλλάξει στην Αμερική κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. 
Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι περισσότεροι Αμερικανοί ακολουθούσαν αυστηρούς κανόνες σε θέματα σεξουαλικότητας, αλλά στη συνέχεια ήρθε η «σεξουαλική επανάσταση» και όλα άλλαξαν. Σήμερα, οι περισσότεροι Αμερικανοί θεωρούν ότι η χαλαρή σεξουαλικότητα στην κοινωνία μας να είναι ένα πολύ καλό πράγμα. Οι περισσότεροι Αμερικανοί είναι ευτυχείς που μπορούν να έχουν σεξουαλική επαφή με οποιοδήποτε άλλο πρόθυμο ενήλικο άτομο (ή άτομα) οποιαδήποτε στιγμή θέλουν. Αλλά ήταν αυτό καλό για την Αμερική; Είναι καλύτερο να έχουμε μια κοινωνία με χαλαρή σεξουαλικότητα ή μια κοινωνία με αυστηρούς κανόνες για τη σεξουαλικότητα;

Ενώ ένα μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου θεωρεί εμάς τους Αμερικάνους ότι είμαστε λίγο "πουριτανοί", η αλήθεια είναι ότι η Αμερική είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης στην χαλάρωση της σεξουαλικότητας. Παράγουμε την περισσότερη πορνογραφία από το υπόλοιπο κόσμο σε συνδυασμό ότι έχουμε κατά πολύ το υψηλότερο ποσοστό εγκυμοσύνης εφήβων στον πλανήτη. Οι ταινίες μας προωθούν ασταμάτητα τη χαλαρή σεξουαλικότητα, η τηλεόρασή μας ατέλειωτα προωθεί την χαλαρή σεξουαλικότητα και η μουσική μας προωθεί ασταμάτητα την χαλαρή σεξουαλικότητα. Εμείς είμαστε το νούμερο ένα εξαγωγέας της ψυχαγωγίας στον κόσμο, και οι αξίες μας που αφορούν τη σεξουαλικότητα επηρεάζουν το μυαλό των ανθρώπων σε κάθε γωνιά του πλανήτη κάθε ώρα κάθε μέρα.

Στα δημόσια σχολεία μας, οι μηχανισμοί της ανθρώπινης σεξουαλικής συμπεριφοράς διδάσκονται σε μαθητές ηλικίας μόλις πέντε ετών. Τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται χωρίς κανενός είδους ηθικού σχολιασμού. Συνήθως, το μόνο πράγμα που τα παιδιά μας διδάσκονται σχετικά με τη σεξουαλική ευθύνη είναι να «χρησιμοποιούν προφυλακτικό» - λες και αυτή είναι η λύση όλων των προβλημάτων.

Έτσι λοιπόν, όλη αυτή η χαλαρή σεξουαλικότητα έκανε καλό στην Αμερική;

Έχουν υπάρξει αρνητικές συνέπειες για τις επιλογές που έχουμε κάνει;

Δυστυχώς, ναι...

 
Η καταστροφή του θεσμού της οικογένειας

Πολλοί νέοι Αμερικανοί αναρωτιούνται σήμερα γιατί θα πρέπει να παντρευτούναφού μπορούν να γυρνούν με τον ένα ή το άλλο χωρίς να παντρευτούν και να κάνουν έρωτα με όποιον θέλουν.

Σήμερα, το ποσοστό των ενηλίκων στις ΗΠΑ που είναι παντρεμένοι βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα ρεκόρ. Σύμφωνα με το Pew Research Center, μόνο το 51 τοις εκατό του συνόλου των Αμερικανών που είναι τουλάχιστον 18 ετών (και πάνω), είναι παντρεμένοι. Πίσω στο 1960, το ποσοστό των παντρεμένων ήταν72 τοις εκατό.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επίσης το υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων στον κόσμο με μεγάλη διαφορά.

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ λιγότερο «οικογενειακές μονάδες» από ό, τι υπήρχαν στο παρελθόν, και η Αμερική έχει γίνει ένα πολύ μοναχικό μέρος.

Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το υψηλότερο ποσοστό νοικοκυριών του ενός ατόμου σε ολόκληρο το κόσμο, και αυτό δεν είναι καλό πράγμα.

 
Εφηβικές εγκυμοσύνες

Μια άλλη συνέπεια της χαλαρής σεξουαλικότητά μας είναι η εκπληκτική αύξηση στις εφηβικές εγκυμοσύνες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το υψηλότερο ποσοστό εγκυμοσύνης εφήβων σε όλο τον κόσμο.

Αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είμαστε υπερήφανοι.

Το περιστασιακό σεξ έχει θεωρείται κάτι συνηθισμένο από τους εφήβους μας. Το παρακάτω είναι από μια έρευνα σε έφηβες που έγινε από την Tyra Banks ....

Κατά μέσο όρο, τα κορίτσια χάνουν την παρθενιά τους στο 15^ο έτος της ηλικίας τους.

Το 14 τοις εκατό των κοριτσιών που κάνουν σεξ λένε ότι το κάνουν στο σχολείο.

Το 52 τοις εκατό δήλωσαν ότι δεν χρησιμοποιούν καμία προστασία όταν κάνουν σεξ.

Μια στις τρεις λέει ότι φοβάται τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες.

Το 24 τοις εκατό των εφήβων που έχουν σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες λένε ότι εξακολουθούν να κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις.

Ένα στα πέντε κορίτσια λέει ότι θέλει να είναι μια έφηβη μαμά.

Είναι αυτές το είδος των «αξιών» που θέλουμε να εξάγουμε στον υπόλοιπο κόσμο;

 
Η έκρηξη των Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε δει μια απόλυτη έκρηξη του αριθμού των κρουσμάτων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σύμφωνα με μια μελέτη, ένα στα τέσσερα κορίτσια στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει τουλάχιστον ένα σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα.

Παρά τα εκατομμύρια επί εκατομμυρίων δολάρια που δαπανώνται για την προώθηση της χρήσης προφυλακτικών, οι αριθμοί των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων συνεχίζουν να βρίσκονται σε αριθμούς επιδημίας στις ΗΠΑ και σχεδόν σε κάθε άλλη χώρα στον δυτικό κόσμο.

Σύμφωνα με το CDC (Λοιμωδών), υπάρχουν 19 εκατομμύρια νέα κρούσματα σύφιλης, γονόρροιας και χλαμυδίων στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο.

Ναι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που αγαπούν να κοροϊδεύει εκείνους που πιστεύουν ότι πρέπει να περιμένουν να κάνουν σεξ όταν παντρευτούν, αλλά εκείνοι που δεν κοιμούνται με τον έναν και τον άλλο δεν κολλάνε αυτές τις ασθένειες.

 
Περισσότερα από 50 εκατομμύρια αμβλώσεις

Αν και δεν πολύ λέγεται, η αλήθεια είναι ότι η σεξουαλικότητα είναι στο επίκεντρο της συζήτησης σχετικά με την άμβλωση στην Αμερική.

Πολύ συχνά τα αποτελέσματα της χαλαρής σεξουαλικότητας είναι οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Η έκτρωση είναι ένας τρόπος για να απαλλαγούμε από αυτές τις «ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες».

Μια πολύ σοκαριστική μελέτη ανακάλυψε ότι το 86 τοις εκατό του συνόλου των εκτρώσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται για λόγους «ευκολίας».

Στην ουσία, η άμβλωση έχει γίνει μια μορφή ελέγχου των γεννήσεων για πολλούς Αμερικανούς. Σήμερα, το 41 τοις εκατό του συνόλου των κυήσεων στην πόλη της Νέας Υόρκης καταλήγει στην άμβλωση.

Πρόκειται για ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό μωρών που δεν βλέπουν το φως της ημέρας.

Συνολικά, έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από 53 εκατομμύρια αμβλώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες από τότε που με την απόφαση Roe V. Wade νομιμοποιήθηκαν το 1973.

Πορνογραφία

Η Αμερική είναι ένα έθνος που είναι βαθιά εθισμένο στην πορνογραφία.

Αυτή τη στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες παράγουν περισσότερη πορνογραφία από οποιοδήποτε άλλο έθνος στον κόσμο. Στην πραγματικότητα, τα έσοδα της βιομηχανίας πορνό είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα που δίνουν συνολικά το επαγγελματικό αμερικάνικο φουτμπόλ, μπέιζμπολ και μπάσκετ.

Οι Αμερικανοί είναι τόσο εθισμένοι στην πορνογραφία που πολλοί από αυτούς δεν μπορούν καν να περιμένουν μέχρι να πάνε στο σπίτι για να δουν. Μια έρευνα διαπίστωσε ότι το 25 τοις εκατό του συνόλου των εργαζομένων που έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο στους δικτυακούς τόπους των Ηνωμένων Πολιτειών επισκέπτονται σελίδες πορνογραφικού περιεχομένου ενώ βρίσκονται στην εργασία τους.

Δυστυχώς, πολλά από τα θύματα της πορνογραφίας είναι μερικά από τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας. Αξιωματούχοι υπηρεσιών επιβολής του νόμου εκτιμούν ότι περίπου 600.000 Αμερικανούς και περίπου 65.000 Καναδοί διακινούν βρώμικες φωτογραφίες παιδιών online.

 
Human Trafficking (Εμπορία Ανθρώπων)

Όπως η χαλαρή σεξουαλικότητα έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, έτσι και η εμπορία ανθρώπων.

Τα ακόλουθα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την εμπορία ανθρώπων προέρχονται από ένα πρόσφατο άρθρο του Detroit Free Press ....

• Η εμπορία ανθρώπων είναι βιομηχανία με κέρδη 32 δισεκατομμύρια δολάρια σε όλο τον κόσμο.

• Έως και 2 εκατομμύρια άνθρωποι πέφτουν θύματα εμπορίας κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. Από αυτούς, οι 15.000-18.000 στις ΗΠΑ

• Οκτώ στις 10 υποθέσεις human trafficking σχετίζονται με τη βιομηχανία του σεξ. Οι άλλες δύο σχετίζονται με διακίνηση εργατικού δυναμικού.

• Το 2010, 2.515 υποθέσεις εμπορίας ανθρώπινων ήταν υπό έρευνα στις ΗΠΑ

• Ογδόντα τρία τοις εκατό των θυμάτων σε επιβεβαιωμένα κρούσματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης στις ΗΠΑ το 2010 ήταν Αμερικανοί πολίτες

Η εμπορία ανθρώπων θα μπορούσε να συμβαίνει στην πόλη όπου ζείτε και εσείς δεν θα μπορούσε να μην το γνωρίζετε καν.

Ένας δημοσιογράφος του CNN είδε με τα μάτια του σε ένα πάρκινγκ φορτηγών κάτω στη Βόρεια Καρολίνα πρόσφατα μια γυναίκα με σορτς και ένα λευκό T-shirt να πηγαίνει από φορτηγό σε φορτηγό, στο φως της ημέρας, ενώ μέσα σε ένα κόκκινο Honda, ο χοντρός μεσήλικας προαγωγός παρακολουθούσε...

Όλες αυτές οι συνέπειες είναι το πολύ υψηλό τίμημα των χαλαρών σεξουαλικών ηθών.

Και η σεξουαλική χαλαρότητα έχει γίνει τόσο διάχυτη στην κοινωνία μας που δεν υπάρχει σχεδόν μέρος που να μην έχει εισχωρήσει.

Σε μία περίπτωση, στη Φλόριντα, ένας δάσκαλος σε ένα δημόσιο σχολείο προσπάθησε να αμυνθεί στις κατηγορίες ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με μια 15χρονη μαθήτρια ισχυριζόμενος ότι είχε στην πραγματικότητα σεξουαλικές σχέσεις με μια σύμβουλο καθοδήγησης εκείνη την εποχή ....

Σχεδόν κάθε μέρα τώρα έχουμε και μια είδηση για κάποιον δάσκαλο που έκανε σεξ με κάποια μαθήτρια.​​

Εάν οι γονείς γνώριζαν τι συνέβαινε σε αυτά τα δημόσια σχολεία.

Στις ημέρες μας, ακόμη και οι αστυνομικοί έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μαθητές γυμνασίου ....

Ένας βετεράνος αστυνομικός στο Σαν Χοσέ συνελήφθη την Τετάρτη με την υποψία ότι συμμετείχε σε σεξουαλικές πράξεις με δύο έφηβα αγόρια.

Γενιές και γενιές Αμερικανών μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον χαλαρής σεξουαλικότητας και βλέπουμε τα αποτελέσματα.

Αυτά που συμβαίνουν "πίσω από κλειστές πόρτες" σε ορισμένα μέρη της χώρας είναι απολύτως τρομακτικά ....

Οι αρχές του Τέξας δήλωσαν την Τρίτη ότι 11 παιδιά απομακρύνθηκαν από ένα γεμάτο σπίτι όπου ζει κάποιος με καταδίκες για σεξουαλική παρενόχληση, αφότου βρήκαν οκτώ παιδιά σε ένα μικρό, σκοτεινό δωμάτιο με κάποια να είναι δεμένα στα κρεβάτια τους.

Μαζί με τα παιδιά ζούσαν 10 ενήλικες σπίτι 1.700 τετραγωνικών στο Ντέιτον, περίπου 30 μίλια βορειοανατολικά του Χιούστον. Ένα μήνα μετά την επιδρομή στο σπίτι, οι αρχές προσπαθούν ακόμη να προσδιορίσουν πώς σχετίζονται τα παιδιά και γιατί ήταν εκεί.

Δυστυχώς, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Στην πραγματικότητα, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο αμερικανικός λαός είναι περισσότερο υπέρ της χαλαρής σεξουαλικότητας από ποτέ.

Και τελικά, πολλοί από αυτούς που είναι υπέρ της χαλαρής σεξουαλικότητας δεν αρκούνται μόνο να κάνουν ό, τι θέλουν να κάνουν. Αλλά πολλοί από αυτούς είναι προσηλωμένοι στο να αναγκάζουν εκείνους που διαφωνούν μαζί τους να κλείσουν το στόμα και να αναγκάζουν μικρά παιδιά να κατηχούνται στο ότι η χαλαρά η σεξουαλικότητα είναι ένα καλό πράγμα.

Σε άλλα δυτικά έθνη, βλέπουμε κάποια τρελά πράγματα προς την ίδια κατεύθυνση. Απλά δείτε τι συμβαίνει στην Αλμπέρτα του Καναδά ....

Σύμφωνα με το νέο Εκπαιδευτικό Νόμο της Αλμπέρτα, όσοι παρέχουν στα παιδιά τους κατ' οίκον εκπαίδευσης (homeschooling) και τα θρησκευτικά σχολεία, δεν θα επιτρέπεται να διδάσκουν ότι οι ομοφυλοφιλικές πράξεις είναι αμαρτωλές, ως μέρος του ακαδημαϊκού προγράμματος, λέει ο εκπρόσωπος του Υπουργού Παιδείας Thomas Lukaszuk.

Τέτοια πράγματα συμβαίνουν σχεδόν παντού....

* Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο ποπ σταρ Will Young δήλωσε πρόσφατα στο BBC ότι πιστεύει ότι κάθε ιερέας που λέει ότι ο ‘γάμος’ των γκέι είναι λάθος θα πρέπει να διώκεται κατηγορούμενος για «έγκλημα μίσους».

* Στη Γερμανία, οι γονείς που προσπαθούν τα παιδιά τους να απέχουν από το - κατ’ εντολή του κράτους - μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης οδηγούνται στη φυλακή!

Στα επόμενα χρόνια, θα δούμε όλο και περισσότερο τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου να χρησιμοποιούνται ως εργαλείο ενάντια σε εκείνους που τολμούν να μιλήσουν ενάντια στην χαλαρή σεξουαλικότητα.

Αλλά δεν θα πρέπει εκείνοι που ανησυχούν για τις συνέπειες της χαλαρής σεξουαλικότητας να έχουν την ελευθερία να μιλήσουν γι 'αυτό;

Δεν θα έπρεπε να είναι σε θέση να έχουμε μια ειλικρινή συζήτηση σχετικά με τη σεξουαλικότητα στην κοινωνία μας;

Σε τελική ανάλυση, είναι μάλλον απίθανο ότι η Αμερική (ή οποιαδήποτε άλλη δυτική χώρα) να αλλάξει κατεύθυνση κάποια στιγμή σύντομα.

Αλλά ελπίζουμε ότι αυτό το άρθρο να κάνει κάποιους ανθρώπους να μιλήσουν για αυτά τα θέματα.

Έτσι, λοιπόν, τι είναι καλύτερο - μια κοινωνία με χαλαρή σεξουαλικότητα ή μια κοινωνία που έχει αυστηρούς κανόνες για τη σεξουαλικότητα;

πηγή