Η οφειλή του κόσμου στην Παλαιά Διαθήκη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου

Πολλοί στην εποχή μας αμφισβητούν την αξία και την προσφορά της Παλαιάς Διαθήκης στο σύνολο πολιτισμό. Κάποιοι την πολεμούν και την αποδοκιμάζουν. Κάνουν λάθος. Η Π.Δ. είναι το δεύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Το πρώτο ήταν η λογική και αυτεξούσια ζωή. Όταν άλλοι λαοί, σκιαμαχούσαν στο σκοτάδι ο βιβλικός Ισραήλ μιλούσε με το Θεό. Όταν άλλοι λαοί υποψιάζονταν περί του Θεού και προσπαθούσαν να τον εντοπίσουν στα πολυπρόσωπα είδωλα, ο Ισραήλ συνήπτε συμφωνίες μαζί του. Όταν άλλοι λαοί θυσίαζαν τα παιδιά τους για να εξευμενίσουν το θείο, ο Ισραήλ έψαλε και υμνούσε το Θεό και φρόντιζε να μειώνει την απόσταση που τον χώριζε απ’αυτόν.

Τα κείμενα της Π.Δ. χειραγώγησαν τον αρχαίο άνθρωπο βγάζοντάς τον από τους αιώνες της βαρβαρότητος σε αρκετά ξέφωτα πολιτισμού. Στην επικράτεια που κινήθηκε ο λαός του Θεού, έκτισε με τα «οικοδομικά υλικά» που βρήκε, τις βάσεις για την διαχρονική θρησκευτικότητα του πλανήτη.

Τα κείμενα της Π.Δ. διαβάζονται πολλαπλά και αναδύουν ένα άρωμα εμπιστοσύνης στο Θεό και πώς αυτή επαναποκτάται όταν κλονίζεται. Στη σχέση μας με το Θεό, όλοι έχουμε ένα εβραίο μέσα μας, μέχρι σήμερα.

Η Χριστιανική Εκκλησία δεν πρέπει να λησμονήσει ποτέ την οφειλή της στην Π.Δ. και στο λαό του Ισραήλ ως «παιδαγωγόν εἰς Χριστόν». Υπήρξαν ακραίες εποχές που την λησμόνησε και τότε έπραξε αντιχριστιανικά και απάνθρωπα.

Είναι καιρός πιά να συζητήσουμε με βάση την Π.Δ. και να σεβαστούμε την προσφορά της στον σύνολο πολιτισμό. Για να γίνει κατανοητή αυτή η ανάγκη, προσπαθείστε να αφαιρέσετε από τη παγκόσμια νομοθεσία, από τα ήθη, από την τέχνη, από τον ανθρωπισμό όσα προσέφερε η Π.Δ. και τότε θα καταλάβετε πόσο τραγικά φτωχός και ανούσιος θα μείνει ο κόσμος. Προσπαθείστε να διαβάσετε την Καινή Διαθήκη, χωρίς να έχετε ακούσει τίποτε για την Παλαιά και τότε δεν θα καταλάβετε παρά ελάχιστα αποσπάσματα.

Είτε, λοιπόν, μας αρέσει είτε όχι, «τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶναι ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ οἱ διαθῆκες καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ οἱ ἐπαγγελίες. Δικοί τους εἶναι οἱ πατέρες μας καὶ ἀπ’αὐτοὺς κατάγεται ἀνθρωπίνως ὁ Χριστός» (Ρωμ. 9,4-5). Είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε αυτό πάντα. Και να το αναγνωρίζουμε.

πηγή

Περί ανατροφής των παιδιών Μητροπολίτης Σιατίστης Αντώνιος (+)

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης Αντώνιος, ομιλεί για το μεγάλο ζήτημα της ανατροφής των παιδιών. Με ανάγλυφα παραδείγματα από την Παλαιά (Προφήτης Σαμουήλ) αλλά και την Καινή Διαθήκη (Απόστολος Παύλος) αλλά και από τη ζωή και τη διδασκαλία των αγίων της Εκκλησίας μας (άγιος Γρηγόριος Ναζιανζηνός), διδάσκει για το πώς μπορούμε να μορφώσουμε κατά Χριστόν τα παιδιά μας. Ο σοφός ιεράρχης εξηγεί το ρόλο των γονέων στη χριστιανική αγωγή, καθώς και τη σημασία της ορθής εκκλησιαστικής ζωής (Μετάνοια – Εξομολόγηση) για τη διαδικασία αυτή. Χρησιμοποιώντας το βάθος και την ευρύτητα των γνώσεών του, ο επιφανής για την εποχή του Επίσκοπος, χρησιμοποιεί παραδείγματα της κλασικής γραμματείας (Πλούταρχος) για να καταδείξει πόσο ευαίσθητος παράγοντας της κοινωνικής ζωής είναι η ορθή μόρφωση των νέων, ενώ δεν παραλείπει να επισημάνει τη σημασία της υγιούς εκπαίδευσης σε μεγάλα σύγχρονα ζητήματα (παγκόσμια ειρήνη, σύγχρονη κρίση).

εγάλα σύγχρονα ζητήματα (παγκόσμια ειρήνη, σύγχρονη κρίση).

πηγή

ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ!

ΠΗΓΗ

Αντιγραφή

ΔΙΔΑΓΜΑ: ΤΟ ΑΔΙΑΛΥΤΟ ΧΕΡΙ

Ο μακαριστος Αγιορείτης Γέροντας π. Γαβριήλ Διονυσιάτης σ'ενα βιβλίο του αναφέρει τα εξής:
Είναι βαρύ αμάρτημα η ιεροκατηγορία και ο χλευασμός των λειτουργών της εκκλησίας μας. Κατά τη μακρά περίοδο (70 χρόνια), που έζησα στον ευλογημένο αυτό τόπο, στο Άγιον Όρος, είδα πολλές τιμωρίες εξ αιτίας αυτής της αμαρτίας. Είδα και σε ένα χειρόγραφο, στη βιβλιοθήκη της μονής μας την εξής διήγηση:

Σ' ένα χωριό ένας γέροντας ιερέας, ενώ ήταν σ' όλα τα άλλα καλός και ιδιαίτερα φιλακόλουθος , υπέπιπτε στο πάθος της μέθης. Όταν έβγαινε από την εκκλησία, παρασυρόταν από το πάθος του προς τα καφενεία. Εκεί, μετά από 2-3 ποτηράκια αλκοόλ έχανε τον εαυτό του, ζαλιζόταν, συναισθανόμενος όμως την θέση του σηκωνόταν και τρικλίζοντας έπαιρνε το δρόμο για το σπίτι του.

Σ' αυτό το δρόμο όμως είχε ο αδελφός του κατάστημα. Όταν τον έβλεπε  να περνάει σε τέτοια κατάσταση, έβγαινε στην  πόρτα του μαγαζιού του, και όχι από λύπη αλλά μάλλον από ευθιξία , τον εφασκέλωνε απο πίσω με το δεξί του χέρι (τον εμούτζωνε όπως λέμε).

Μετά από λίγο καιρό συνέπεσε να πεθάνει ο εύθικτος αυτός αδελφός του ιερέως. Όταν ύστερα από τρία χρόνια άνοιξαν τον τάφο του για την ανακομιδή βρήκαν το δεξί του χέρι ακέραιο. Τότε με συμβουλή του άλλου εφημέριου ιερέως, επήραν το αδιάλυτο χέρι και το εξέθεσαν στον νάρθηκα του ναούγια να τον συγχωρήσουν οι συγχωριανοί του, για τυχόν λιποβαρή ζυγίσματα ή άλλες αδικίες συνηθισμένες  σ' όσους ασχολούνται με το εμπόριο. Άλλα και πάλι μετα από άλλο ένα έτος ενταφιασμού βρέθηκε το χέρι αδιάλυτο.

Τότε -κατά θεία νεύση- ένας άλλος έμπορος που είχε το κατάστημα του απέναντι, ανέφερε στον εφημέριο το γεγονός του καθημερινού φασκελώματος και του χλευασμού του γέροντα ιερέα από τον αδελφό του.Οπότε κατάλαβε ο καλός εκείνος ιερέας, ποια ήταν η αιτία.

Και αφού προσκάλεσε τον γέροντα συλλειτουργό του τον παρότρυνε να κάνει τρισάγιοκαι να διαβάσει πάνω απ' το αδιάλυτο χέρι τη συγχωρητική  ευχή. Πράγματι μόλις έγιναν αυτά, αμέσως τα σαρκώδη μέρη του άλυοτυ χεριού διελύθησαν και έμειναν γυμνά τα οστά.

Με άλλα λόγια η κατάκριση καιτα σχόλια εις βάρος ιερέων (που τα εχουμε πολλοί πολύ εύκολα) είναι πολλές φορές αμαρτία πιο βαριά από τα φασκελώματα και τιμωρούνατι πιο αυστηρά.

Αρχιμ. Σ.Δ. 
πηγή

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ, ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΛΑΜΨΑΚΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 7 Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Παρθενίου, του Επισκόπου Λαμψάκου.

Ο Όσιος Παρθένιος καταγόταν από κάποια κωμόπολη της Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του Μ. Κωνσταντίνου (324 - 337 μ.Χ.). Ήταν υιός του διακόνου της Εκκλησίας της Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, από τον οποίο εδιδάχθηκε την ορθόδοξη πίστη.

Ο Άγιος από την παιδική του ηλικία προέκοπτε στην αρετή και την ευσέβεια. Ο τρόπος με τον οποίο ο Κύριος αλίευσε τους αποστόλους, που ήσαν ψαράδες, τον έκανε να αγαπήσει την αλιεία. Κα όταν έριχνε τα δίχτυα του στην Απολλωνιάδα λίμνη και τα ανέσυρε γεμάτα ψάρια, αισθανόταν ότι εργαζόταν σε ένα από τα πλοιάρια του Αποστόλου Πέτρου ή του Ιωάννου.

Τα χρήματα που εισέπραττε από την πώληση των ψαριών δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα εμοίραζε στους πτωχούς από αγάπη προς αυτούς. Γι αυτό κι όταν τον ευχαριστούσαν έλεγε: «Διατί με ευχαριστείτε; Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση. Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί. Τι δε απλούστερο και φυσικότερο από το να βοηθά αδελφός τους αδελφούς;»

Για την ενάρετη αυτού παρουσία ο Επίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος (ή Φιλητός) τον εχειροτόνησε πρεσβύτερο. Αργότερα ο Επίσκοπος Κυζίκου Αχίλλιος (ή Ασχόλιος) τον εχειροτόνησε Επίσκοπο Λαμψάκου.

Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας, για να μπορέσει να εκδιώκει τους δαίμονες από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Γι αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του καρκίνου.

Ο Άγιος ήταν ο πράος, ο υπομονετικός, ο φιλόξενος, ο μακρόθυμος, ο άγγελος της ομόνοιας, ο ενθαρρύνων τους μετανοούντες, ο πρόθυμος για το ποίμνιό του. Ο Όσιος Παρθένιος εκοιμήθηκε εν ειρήνη. Τμήμα της τιμίας κάρας αυτού φυλάσσεται στην ιερά μονή Μακρυμάλλη, της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Tω μύρω του Πνεύματος, ποιμήν Λαμψάκου οφθείς, την θείαν ενέργειαν παρά Θεού δαψιλώς θαυμάτων επλούτησας, δαίμονας απελαύνειν, ασθενούντας ιάσθαι, νόσους αποδιώκειν και πληρών τας αιτήσεις, Παρθένιε ιεράρχα, των προσιόντων σοι.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή 

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ

 Τῌ Ζ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Παρθενίου, Ἐπισκόπου Λαμψάκων,

 καὶ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Λουκᾶ, τοῦ ἐν τῷ Στειρίῳ τῆς Ἑλλάδος.

Τῇ Ζ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Παρθενίου,

 Ἐπισκόπου Λαμψάκων.

Ἀφῆκε τὸν χοῦν Παρθένιος Λαμψάκῳ,
Λαμπτῆρα πυρσεύοντα φῶς αὐτοῦ μέγα.
Παρθένιος κατέδαρθε, λαχὼν μακρὸν ἑβδόμῃ ὕπνον.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Λουκᾶ, 

τοῦ ἐν Ἑλλάδι.

Ἔπλησε Λουκᾶς θαυμάτων τὴν Ἑλλάδα,
Ὃς οὐδὲ νεκρὸς παύεται τῶν θαυμάτων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων χιλίων Μαρτύρων καὶ τριῶν, 

οἰκετῶν τῶν τεσσάρων Προτικτόρων, 

τῶν ἐν Νικομηδείᾳ μαρτυρησάντων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι ἓξ Μάρτυρες, οἱ ἐκ Φρυγίας, 

πυρὶ τελειοῦνται.

Μὴ τὴν πυρὸς φρίξαντες ἰσχὺν ἓξ Φρύγες,
Τῇ τῶν Φρυγῶν γῇ πύργος εἰσὶν ἰσχύος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν

 Πέτρου τοῦ ἐν Μονοβάτοις 

ἀγωνισαμένου, καὶ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοπέμπτου,

 καὶ τῆς συνοδίας αὐτοῦ.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ζήλος «ου κατ’ επίγνωσιν» Αφιέρωμα στον Μητροπολίτη πρ. Πειραιώς Καλλίνικο.

  
Ιδιαίτερα οι θρησκευτικοί άνθρωποι διατρέχουν περισσότερο κίνδυνο να πουν μαζί με το Φαρισαίο: «ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων» ( Λουκ. ιη΄, 11 ) . Γύρω μας κυριαρχεί το κακό. Οι άνθρωποι συχνά βουλιάζουν στην άγνοια και την αμαρτία. Εύκολα μας έρχεται η ιδέα: «Δεν είμαστε σαν κι εκείνους, είμαστε καλύτεροι!». Μια τέτοια ιδέα μπορεί να μας δημιουργήσει υψηλό φρόνημα, να καλλιεργήσει μέσα μας την υψηλοφροσύνη και την έπαρση, οπότε η ταπεινοφροσύνη πάει περίπατο. Θέλει πολλή προσοχή. Θέλει η ταπεινοφροσύνη περισσότερη πεποίθηση στο Θεό και λιγότερη στον εαυτό μας. Θέλει άγρυπνη παρακολούθηση των κινήσεων της καρδιάς μας. Χρειάζεται πάντα η καθοδήγηση σοφού και διακριτικού πνευματικού.
Το να μπορούμε να ζούμε στην πλήρη αλήθεια, να δεχόμαστε τον έλεγχο του άλλου και να μη θιγόμαστε, να μη βλέπουμε τον εαυτό μας υψηλότερα από τους άλλους, δεν είναι εύκολο πράγμα.
Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν τους εαυτούς τους ταπεινόφρονες. Αν όμως κάποιος διπλανός τους πει ένα λόγο προσβλητικό, εκεί αμέσως φουντώνει ο εγωισμός τους και γίνονται θηρία. Λέγει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος: «Οι περισσότεροι από εμάς ονομάζουμε τους εαυτούς μας αμαρτωλούς∙ ίσως να το παραδεχόμαστε. Αλλά την ταπεινόφρονα καρδιά την ελέγχει η προσβολή και η εξουδένωση εκ μέρους των άλλων».
Χρειάζεται πάντα προσοχή με τί μάτι βλέπουμε τους άλλους. Μπορεί ο άλλος τη στιγμή αυτή να έσφαλε, μη σπεύσεις να τον κατακρίνεις στην καρδιά σου και να θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο. Δεν ξέρεις αν κι εσύ αύριο σφάλεις σε κάτι. Ούτε γνωρίζεις αν ο άλλος, που τη στιγμή αυτή τον βλέπεις να σφάλλει, σε λίγο μπορεί να κλάψει πικρά και να συγχωρηθεί από το Θεό. Ο σοφός Πατέρας της Εκκλησίας άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας συμβουλεύει σχετικά: «Όσοι επιζητούμε την ταπεινοφροσύνη, ας μην παύσουμε να εξετάζουμε και να ανακρίνουμε τους εαυτούς μας. Και όταν αισθανόμεθα με την καρδιά μας σε όλα ανώτερον τον πλησίον, τότε είναι κοντά μας το έλεος ( δηλαδή το δώρο του Θεού η ταπεινοφροσύνη) .

Θα ήθελα να κλείσω τις φτωχές αυτές σκέψεις περί ταπεινοφροσύνης με τις σοφές συμβουλές που μας δίνει για την αρετή αυτή ο σοφός Μέγας Βασίλειος στην Περί ταπεινοφροσύνης ομιλία του: «Θα ρωτήση όμως κανείς, πώς μπορούμε να εγκαταλείψουμε την ολέθρια υπερηφάνεια και να περάσουμε στη σωτήρια ταπεινοφροσύνη; Αν αγωνιζόμαστε καθημερινά και με κάθε τρόπο γι’ αυτήν και δεν προσπερνάμε ούτε το παραμικρό, θεωρώντας ότι δεν μπορεί να μας βλάψη». Με τον αγώνα διαμορφώνεται ο πνευματικός μας κόσμος και με τη συνεχή πράξη σταθεροποιούνται αυτά που χαράσσουν την πορεία μας. Σφράγισε λοιπόν με την απλότητα της ταπεινοφροσύνης την όλη παρουσία σου, τα ρούχα, το βάδισμα, το κάθισμα, την τροφή, το κρεββάτι, το σπίτι, όλα τα σκεύη και τα έπιπλα που υπάρχουν σ’ αυτό. Ακόμα τα λόγια σου, το τραγούδι, τη συνάντησή σου με τον άλλο, να τα διακρίνει ένα πνεύμα μετριοφροσύνης μάλλον, παρά υπεροψίας και υπεροχής. Μην κομπάζεις με λόγια σοφιστικά, μην τραγουδάς για επίδειξη καλλιφωνίας και μην είσαι υπερόπτης ή πολύ σοβαρός όταν συνομιλείς με τον άλλο.
Σε όλα αυτά ψαλίδιζε την υπερβολή. Να είσαι καλός με τον φίλο σου, μετριοπαθής με τον οικιακό σου βοηθό, ανεξίκακος στους θρασείς, φιλάνθρωπος στους καταφρονεμένους και ταπεινούς. Να παρηγορείς όσους υποφέρουν, να επισκέπτεσαι όσους θλίβονται, κανένα να μην περιφρονείς. Να συνομιλείς με γλυκύτητα, στις απαντήσεις σου να είσαι ευχάριστος , σωστός και καταδεκτικός προς όλους.
Να μην επαινείς τον εαυτό σου, ούτε να τα φέρνεις έτσι, ώστε οι άλλοι να σε επαινούν. Να μη δέχεσαι λόγια άπρεπα, για να σκεπάσεις τάχα όσο γίνεται τα προτερήματά σου. Σπεύδε να ελέγχεις τον εαυτό σου για τα λάθη που έκανες. Μην περιμένεις από τους άλλους να ελεγχθείς. Για να μοιάσεις με το δίκαιο για τον οποίο κάνει λόγο το βιβλίο των Παροιμιών, που πρώτος γίνεται κατήγορος του εαυτού του. Μιμήσου τον Ιώβ, που δεν απέφυγε να εξομολογηθεί μπροστά στης πόλης τα πλήθη το πταίσμα του. Μην επιτιμάς τους άλλους αυστηρά, μη βιάζεσαι να τους ελέγξεις και μάλιστα με εμπάθεια. Ας μην ξεχνάμε τέλος πως η ταπεινοφροσύνη είναι το στολίδι της «εν Χριστώ» ζωής.

Από το βιβλίο: “Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς
Καλλινίκου Καρούσου
Η «εν Χριστώ»
Πνευματική ζωή
Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Αθήνα 2010

πηγή

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΑΜΨΑΚΟΥ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

Προστάτης όλων των ασθενούντων 

και ιδιαιτέρως των καρκινοπαθών.

    Ο Όσιος Παρθένιος καταγόταν από κάποια κωμόπολη της Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.). Ήταν υιός του διακόνου της Εκκλησίας Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, από τον οποίο διδάχθηκε την Ορθόδοξη Πίστη. 

 

  Ο Άγιος από την παιδική του ηλικία προέκοπτε στην αρετή και 

την ευσέβεια. Ο τρόπος με τον οποίο ο Κύριος αλίευσε τους 

Αποστόλους, που ήταν ψαράδες, τον έκανε να αγαπήσει την

 αλιεία. 

Και όταν έριχνε τα δίχτυα στην Απολλωνιάδα λίμνη ή τ

α ανέσυρε γεμάτα ψάρια, αισθανόταν ότι εργαζόταν σε 

ένα από τα πλοιάρια του Αποστόλου Πέτρου ή του Ιωάννου. 

    Τα χρήματα που εισέπραττε από την πώληση των ψαριών

 δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα μοίραζε στους

 πτωχούς από αγάπη προς αυτούς.

 Γι' αυτό και όταν τον ευχαριστούσαν εκείνος έλεγε:

 «Διατί με ευχαριστείτε; Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση.

 Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί.

 Τι δε απλούστερο και φυσικότερο από το να 

βοηθά αδελφός τους αδελφούς;». 

    Για την ενάρετη αυτού παρουσία ο Επίσκοπος Μελιτοπόλεως

 Φίλιππος (η Φιλητός) τον χειροτόνησε Πρεσβύτερο.

 Αργότερα ο Επίσκοπος Κυζίκου Αχίλλιος (ή Ασχόλιος) 

τον χειροτόνησε Επίσκοπο Λαμψάκου. 

     Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν

 τόσο πολύ μεγάλη, ώστε ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα

 της θαυματουργίας, για να μπορεί να εκδιώκει τους δαίμονες 

από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. 

Γι' αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από 

την επάρατη νόσο του καρκίνου. 

Ο Άγιος ήταν ο πράος, ο υπομονετικός, ο φιλόξενος, 

ο μακρόθυμος, ο άγγελος της ομόνοιας, ο ενθαρρύνων 

τους μετανοούντες, ο πρόθυμος για το ποίμνιό του. 

Ο Όσιος Παρθένιος κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Τμήμα της τιμίας κάρας αυτού φυλάσσεται στην ιερά

 μονή Μακρυμάλλη,στα Ψαχνά Ευβοίας, ένα πολύ

 όμορφο μοναστήρι της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος.

     Η χάρις του Αγίου να συνοδεύει τις ζωές μας, τις ζωές

 των οικείων μας, αλλά και όλων των ανθρώπων και να

 μας προστατεύει από ασθένειες, ψυχικές και σωματικές.

         *

Απολυτίκιον Αγίου Παρθενίου.

 Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε. 

Τω μύρω του Πνεύματος, ποιμήν Λαμψάκου οφθείς, την θείον

 ενέργειαν, παρά Θεού δαψιλώς, θαυμάτων επλούτησας, 

δαίμονας απελαύνειν, ασθενούντας ιάσθαι, 

νόσους αποδιώχειν,

 και πληρούν τας αιτήσεις, Παρθένιε Ιεράρχα, 

των προσιόντων σοι. 

πηγή

Ἡ οἰκογένεια σήμερα

Μ.Μ : Γέροντα , υπάρχει πολύς κόσμος – σύζυγοι , πατέρες , μητέρες- που διψούν να ακούσουν από σας τους Γεροντάδες του Αγίου Όρους συμβουλές που αφορούν στην οικογένεια.

Γέροντας Ιωακείμ: Έχω απέραντη αγάπη και σεβασμό στην οικογένεια. Μα κι εμείς οι καλόγεροι, δεν βγήκαμε από τις πέτρες. Έχουμε κι εμείς μάνα και πατέρα. Στα χρόνια βέβαια τα δικά μου ήτο διαφορετική η οικογένεια, αλλοιώτικο το σπίτι. Δυστυχώς σήμερα η οικογένεια είναι μεγαλύτερος σταυρός από ότι ο Μοναχισμός. Κάποτε λέγαμε « βαριά η καλογερική ». Τώρα μπορούμε να πούμε « ασήκωτος ο γάμος ». Μεγάλος σταυρός, μεγάλη αγωνία να είναι κανείς σήμερα οικογενειάρχης...

 Στα χρόνια αυτά τα δύσκολα, τα μπερδεμένα, οπότε επικρατεί σύγχυση και σκοτάδι, είναι πολύ δύσκολη υπόθεσις η οικογένεια. Θα τολμούσα να αποκαλέσω τους γονείς όχι απλώς μάρτυρες, αλλά μεγαλομάρτυρες. Αυτό που έχω να τους πω, είναι τα μάτια σας δεκατέσσερα! Άπειροι οι κίνδυνοι ,άπειρες οι παγίδες. Φωτιά, καμίνι, φαρμάκι. Αλίμονο, γιατί θα δώσουν λόγο στον Θεόν για τα παιδιά τους. Δεν λέω να μην κάνουν παιδιά. Άπαγε της βλασφημίας. Η τεκνογονία σώζει την γυναίκα. Αλλά είτε λίγα παιδιά κάνετε, είτε πολλά, τα μάτια σας δεκατέσσερα, να μην πάρουν τον κακό δρόμο, της καταστροφής. Όσοι γονείς δεν είναι μέσα στην Εκκλησία, καταστρέφουν τα παιδιά τους. Η μόνη σιγουριά και μόνη ασφάλεια που έμεινε για την οικογένεια σήμερα, είναι η Εκκλησία. Όσοι δεν ανήκουν ή ανήκουν τυπικά στην Εκκλησία, χάνουν. Χάνουν τα πάντα. Όσοι είναι μέσα ουσιαστικά, κερδίζουν. Αυτοί είναι οι δυνατοί άνθρωποι. Από την πείρα μου το λέω αυτό, από τα περιστατικά που έρχονται στο πετραχήλι μου. Άνθρωποι επίσης που δεν ζουν αρμονικά μεταξύ τους – και είναι δυστυχώς, συχνό αυτό το φαινόμενο- καταστρέφουν τα παιδιά τους. Να ξέρατε τι κακή επίδραση έχουν η γκρίνια, η διχόνοια, η ασυνεννοησία. Το σήμα κατατεθέν της σημερινής οικογένειας είναι η ασυνεννοησία. Ό ένας λέει μαύρο και ο άλλος άσπρο. Τα καημένα τα παιδιά μπερδεύονται και βγαίνουν με ψυχολογικά προβλήματα. Άρρωστα βγαίνουν. Ιδίως τα παιδιά των χωρισμένων οικογενειών. Εν ονόματι του Ιησού Χριστού παρακαλώ, ικετεύω τους γονείς: Τα μάτια σας δεκατέσσερα στα παιδιά σας. Η οικογένεια, το σπίτι πρέπει να είναι μία κατ´οίκον εκκλησία. Να γίνονται προσευχές, να ανάβει η κανδήλα, να διαβάζεται ο λόγος του Θεού, να μη παραλείπεται ο εκκλησιασμός. Αν υπάρχουν όλα αυτά, αν υπάρχει η ευωδία του σταυρού, τότε στο σπίτι αυτό δεν θα μπει ο διάβολος !!!

Από το βιβλίο « Γέροντες εν Άθω »

Μανώλης Μελινός
Σειρά « Πείρα Πατέρων 9 » 

πηγή

ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: «ΘΑ ΚΑΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ»

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΗΦΘΕΙ ΑΠΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ,
 Η ΕΓΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΙΣ 23-24-25/01/2013 . 
ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΠΩΣ ΤΟΝ ΚΑΙΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ
 ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ
 ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ. 
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ( ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟ ) ΚΤΥΠΗΘΗΚΕ 
ΑΠΟ ΚΕΥΡΑΥΝΟ.ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ 
ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ ΤΟΥ, ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΔΟΥΝΕ ΝΑ ΚΑ ΚΑΝΟΥΝ 
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ , ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ


πηγή

 αντιγραφή