Φωνάζει ο κλέφτης να... φοβηθεί ο νοικοκύρης

Ἡ πραγματικὴ «ντροπὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ «βλασφημία τοῦ Θεοῦ»

Ὠφειλομένη ἀπάντηση σὲ ἄρθρο τῆς ἐφημερίδος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τορόντο «Ὀρθόδοξη Πορεία»

Χολὴ καὶ δηλητήριο ἔχυσε ἡ πέννα τοῦ ἀνωνύμου, ἀλλὰ γνωστοῦ ἀπὸ τὸ ὕφος καὶ τὸ ἦθος τῶν γραφομένων, ἀρθρογράφου τῆς ἐφημερίδος«Ὀρθόδοξη Πορεία» (μηνὸς Φεβρουαρίου). Μὲ ἕνα μεστὸ ἐμπαθείας, ἀλλὰ καὶ θεολογικῆς ἀνεπάρκειας, κείμενο, μὲ τίτλο «Ὑποκρισία φανατικῶν», ἐπιτίθεται ἐναντίον τριῶν Ἑλληνορθοδόξων Ἱεραποστολικῶν Ἀδελφοτήτων τοῦ Τορόντο καὶ τοῦ Μοντρεάλ, ἐξ αἰτίας τοῦ δικαίου καὶ τεκμηριωμένου ἐλέγχου, ποὺ αὐτὲς ἄσκησαν μὲ δύο πρόσφατα δημοσιεύματά τους, γιὰ ἀντικανονικές, ἀντιεκκλησιαστικὲς καὶ ἀντορθόδοξες ἐνέργειες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τορόντο.

  Ὀνομάζει ὁ ἀρθρογράφος τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς «ταλιμπάνηδες» καὶ «Λοκατζῆδες τῆς Ὀρθοδοξίας», προσθέτοντας, ὅτι ἔτσι,δηλαδὴ «Λοκατζῆδες», τοὺς ἀποκαλεῖ ὁ Γέροντάς τους (ὑπονοώντας τὸν κατὰ πάντα σεβαστὸ Γέροντα Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας, τὴν μεγάλη αὐτὴ μορφὴ τοῦ συγχρόνου Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ,ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ διετέλεσε ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐπὶ μία 40ετία, ἦλθε στὴ Β. Ἀμερικὴ καὶ μέσα σὲ ὀλίγα χρόνια ἵδρυσε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ17 μοναστήρια, ἕνα δεύτερο Ἅγ. Ὄρος ἔξω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, καὶ ὁ ὁποῖος τυγχάνει πνευματικὸς πατέρας χιλιάδων ψυχῶν, κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαïκῶν). Κατὰ σύμπτωση (;) τοὺς ἰδίους ἀκριβῶς χαρακτηρισμοὺς χρησιμοποίησε καὶ ὁ Μητροπολίτης Τορόντο Σωτήριος κατὰ τῶν Ἀδελφοτήτων στὸ κήρυγμά του στὸν ἱ. ναὸ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου Scarborough στὶς 7-1-2013, γεγονός, ποὺ τὸν ταυτοποιεῖ μὲ τὸν ἀνώνυμο ἀρθρογράφο τῆς «Πορείας»! Κατηγορεῖ τοὺς πιστούς, ὅτι «ὅταν μυρίζονται ἢ ἀκοῦν συμπροσευχή, τοὺς πιάνει ἀμόκ. Ἀφρίζουν. Τρίζουν τὰ δόντια. Ἁρπάζουν τὴν πέννα καὶ γράφουν. Δὲν γράφουν. Λιβελλογραφοῦν. Συκοφαντοῦν. Βλασφημοῦν. Τὰ γραφόμενά τους εἶναι ντροπὴ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ βλασφημία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ»! Πραγματικὸ ξεχείλισμα πατρικῆς ἀγάπης! Ἀδυνατεῖ ὅμως ὁ ἔνοχος καὶ ἐμπαθὴς δεσπότης νὰ κατονομάσῃ ἔστω καὶ μία «συκοφαντία» ἢ «βλασφημία» μας. Γιατί; Ἁπλούστατα,διότι δὲν ὑπάρχουν. Ἔτσι, μὴ δυνάμενος, ὡς συνήθως, νὰ ἀντικρούσῃ τὸν ἔλεγχό μας μὲ θεολογικὰ ἐπιχειρήματα, καταφεύγει στὴν προσφιλῆ σ' αὐτὸν τακτικὴ τῆς ὑβρεολογίας,λασπολογίας καὶ δυσφημήσεως ἑκατοντάδων πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἀδελφοτήτων,καὶ κατασυκοφαντήσεως τοῦ ἱεραποστολικοῦ καὶ ἀντιαιρετικοῦ ἔργου, ποὺ αὐτὲς ἐπιτελοῦν στὸν Καναδᾶ ἐπὶ δεκαετίες.

Γιὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὶς παράνομες συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, τὶς ὁποῖες οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἀπαγορεύουν ρητῶς καὶ κατηγορηματικῶς, ἐπιβάλλοντας στοὺς παραβάτες τὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως καὶ τοῦ ἀφορισμοῦ, συγκρίνει τὶς συμπροσευχὲς αὐτὲς μὲ τὴν προσευχή, ποὺ γίνεται στὸ τραπέζι, ὅταν τρώγουν στὰ σπίτια τους μέλη τῶν Ἀδελφοτήτων μὲ ὅσα ἀπὸ τὰ παιδιά τους ἔχουν τελέσει μικτοὺς γάμους, παρόντων τῶν ἑτεροδόξων συζύγων, καὶ ἐρωτᾷ: «Δὲν συμπροσεύχονται αὐτοὶ μὲ αἱρετικούς; Δὲν εἶναι ὑποκρισία αὐτό; Δὲν εἶναι διαβολικὸ ψέμα;»! Παρόμοιο ἐπιχείρημα προβάλλει στὴ συνέχεια,γράφοντας: «Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα ἐπιτρέπει τοὺς μικτοὺς γάμους. Δὲν χρειάζεται πολὺ μυαλὸ νὰ καταλάβει κανείς, ὅτι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, ὄχι μόνο ἐπιτρέπει τὴν συμπροσευχὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τὴ συμμετοχὴ αἱρετικῶν στὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου»!!!

Σοβαρολογεῖτε, Σεβασμιώτατε; Τὴν ἴδια βαρύτητα ἔχει ἡ εὐλογία τοῦ φαγητοῦ στὸ τραπέζι τοῦ σπιτιοῦ μιᾶς Ὀρθόδοξης οἰκογένειας,παρόντος ἑνὸς ἑτεροδόξου προσώπου, καὶ οἱ οἰκουμενιστικὲς συμπροσευχές, ποὺ ἐσεῖς τελεῖτε μέσα στοὺς ἱεροὺς ναοὺς σὲ εἰδικὲς Ἀκολουθίες, μὲ ἀναγνώσματα, ψαλμούς,κοινὲς δεήσεις, ἀλληλολιβανίσματα, ὁμιλίες, ἀνίερες εὐλογίες, ἀσπασμούς,γλοιώδεις καὶ φλύαρες ἀγαπολογίες; Σὲ ποιούς ἀπευθύνεσθε; Δὲν νομίζετε, ὅτι ὑποτιμᾶτε τὴ νοημοσύνη τοῦ ποιμνίου σας; Τὸ ἴδιο εἶναι ἡ προσευχή, ποὺ ἀναγκαστικὰ καὶ κατ' οἰκονομίαν μπορεῖ νὰ γίνῃ σ' ἕνα τραπέζι Ὀρθοδόξων, στὸ ὁποῖο παρακάθεται καὶ ἕνας ἑτερόδοξος, μὲ τὶς δικές σας ἑκούσιες, ἐπίσημες, δημόσιες καὶ ὠργανωμένες συμπροσευχὲς μὲ πάσης φύσεως αἱρετικούς, «παπαδῖνες», «ἐπισκοπῖνες» καὶ «ἀρχηγῖνες»χρεωκοπημένων πνευματικῶς κοινοτήτων τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου, ποὺ πρωτοστατοῦν στὴ στήριξη τοῦ παγκοσμίου ὁμοφυλοφιλικοῦ κινήματος; Σοβαρολογεῖτε ἐπίσης, ὅτι ἡ Ἐκκλησία σήμερα ἐπιτρέπει τοὺς μικτοὺς γάμους; Δύνασθε νὰ μᾶς δείξετε μία μόνο Πανορθόδοξη ἀπόφαση, ποὺ νὰ ἔχῃ ἀκυρώσει τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ποὺ ἀπαγορεύουν τοὺς γάμους αὐτούς; Ἡ Ἐκκλησία ἀπαγορεύει τοὺς μικτοὺς γάμους, ὅπως καὶ τὶς συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους, μὲ Κανόνες Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ποὺ ἔχουν τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος καὶ ὡς ἐκ τούτου διαχρονικὸ χαρακτήρα καὶ ἰσχύ. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναιρέσῃ καὶ νὰ ἀρνηθῇ τὸν ἑαυτό της καὶ νὰ ἐπιτρέψῃ κάτι,ποὺ ἡ ἴδια ἀπαγορεύει. Ἄλλο θέμα, τὸ ὅτι ἐξασκεῖ κάποιες φορὲς οἰκονομία, μία οἰκονομία,ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς σήμερα καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση κλήρου καὶ λαοῦ ἔχουν μετατρέψει ἀπὸ ἐξαίρεση σὲ κανόνα, καὶ ἀντιστρόφως τὸν κανόνα σὲ ἐξαίρεση.

Αὐτοί, ποὺ ἐπιτρέπουν τοὺς μικτοὺς γάμους, εἶναι κάποιοι ἐπίσκοποι, στὴν πλειοψηφία τους οἰκουμενιστές, καὶ ὄχι ἡ Ἐκκλησία.Κάνετε ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, Σεβασμιώτατε, τὸ λάθος νὰ ταυτίζετε τὸν ἑαυτό σας μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ συνεπῶς, παρανομίες, ποὺ ἐσεῖς ἐπιτρέπετε καὶ διαπράττετε,διακηρύττετε, ὅτι τὶς ἐπιτρέπει καὶ τὶς διαπράττει ἡ Ἐκκλησία! Φαίνεται, ὅτι οἱ συχνὲς ἐπαφές σας μὲ τοὺς καρδιναλίους ἔγιναν αἰτία νὰ προσβληθῆτε ἀπὸ τὸ μεταδοτικὸ μικρόβιο τοῦ Παπισμοῦ! Διότι ὁ Πάπας ταυτίζει τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν Ἐκκλησία.Ἐὰν οἱ ἀντορθόδοξες ἐνέργειές σας εἶναι προκλητικὲς μία φορά, τὰ ἕωλα, σαθρὰ καὶ ἀθεολόγητα ἐπιχειρήματα, ποὺ ἐπιστρατεύετε, γιὰ νὰ δικαιολογήσετε αὐτὲς τὶς ἐνέργειες,εἶναι χίλιες φορὲς πιὸ προκλητικά. Νὰ εἶστε δὲ βέβαιος, ὅτι, ἐὰν πατριάρχες στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὰ ἄλλα πατριαρχεῖα ἦταν σήμερα Χρυσόστομοι, Βασίλειοι,Γρηγόριοι, Ἀθανάσιοι καὶ Φώτιοι καὶ σᾶς ἄκουαν νὰ ἰσχυρίζεσθε, ὅτι «ἡ Ἐκκλησία ἐπιτρέπει τοὺς μικτοὺς γάμους», ὅτι «οἱ συμπροσευχὲς μετὰ τῶν αἱρετικῶν ἐπιτρέπονται», ὅτι«οἱ Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, δὲν ἰσχύουν σήμερα», ὅτι «οἱ Ἀρμένιοι εἶναι Ὀρθόδοξοι» ἢ «ὀλίγον αἱρετικοί», ὅτι «Ὀρθόδοξοι καὶ Κόπτες ἔχουμε κοινὴ πίστη», ὅτι Παπικοί, Ἀγγλικανοί, Μονοφυσῖτες κ.ἄ. εἶναι βαπτισμένοι, καὶ ἄλλα, ποὺ κατὰ καιροὺς διδάσκετε, τὰ ὁποῖα ἀνατρέπουν καὶ ἀκυρώνουν ὅσα οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι αὐτοὶ Πατέρες ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, μὲ ἀγῶνες καὶ θυσίες ἐθέσπισαν,θὰ εἴχατε ἐσεῖς καὶ οἱ ὁμόφρονές σας πρὸ πολλοῦ καθαιρεθῆ. Ὁ λόγος σας δὲν εἶναι Ὀρθόδοξος, Σεβασμιώτατε, ἀλλὰ κακόδοξος, ἐπικίνδυνος καὶ παραπλανητικός.

Συνεχίζοντας, γράφει ὁ ἀρθρογράφος: «Κάποια Κοινότης (ἐννοεῖ τὴν Ἑλληνικὴ Κοινότητα Τορόντο) ἄλλαξε τὸ Καταστατικό της καὶ ἐπέτρεψε καὶ σὲ μὴ Ὀρθοδόξους νὰ γίνονται μέλη της. Δηλαδὴ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Εἴδατε αὐτοὺς τοὺς "προστάτες" τῆς πίστης μας νὰ γράψουν τὸ παραμικρὸ γι' αὐτό;».

Κατ' ἀρχὰς ὁ ἰσχυρισμός, ὅτι μὲ τὸ νὰ γίνη κάποιος μέλος τῆς Κοινότητος γίνεται καὶ μέλος τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἐσφαλμένος θεολογικῶς καὶ ἀνεπίτρεπτος γιὰ ἕνα θεολόγο καὶ μάλιστα ἐπίσκοπο. Μέλος τῆς Ἐκκλησίας,Σεβασμιώτατε, δὲν γίνεται κάποιος μὲ τὸ νὰ ἐγγραφῇ στὴν Ἑλληνικὴ Κοινότητα Τορόντο ἢ σὲ ὁποιαδήποτε ἄλλη Κοινότητα, ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ βαπτισθῇ Ὀρθόδοξος χριστιανός.Τὸ ἱερὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ μᾶς καθιστᾷ μέλη τοῦ μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι ἡ ἐγγραφή μας σ' ἕνα κοσμικὸ ἀστικοθρησκευτικὸ ὀργανισμό.

Φαίνεται πάντως, ὅτι ὁ ἀρθρογράφος τῆς«Πορείας» δὲν παρακολουθεῖ τὴν παροικιακὴ ἐπικαιρότητα ἢ τὴν παρακολουθεῖ ἐπιλεκτικά.Δὲν ἐξηγεῖται διαφορετικὰ ἡ ἄγνοιά του γιὰ τὸ ὁλοσέλιδο δημοσίευμα τῆς Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος «Μέγας Ἀθανάσιος» μὲ τίτλο «Ἡ κρίση ταυτότητος τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητος Τορόντο» τὴν περασμένη ἄνοιξη (ὑπάρχει στὸ διαδίκτυο), μὲ τὸ ὁποῖο ἤλεγξε μὲ δριμύτητα τὴν προτεινομένη τότε ἀλλαγὴ τοῦ Καταστατικοῦ αὐτῆς τῆς Κοινότητος. Ἀποροῦμε ἐπίσης, πῶς οἱ διάφοροι πληροφοριοδότες του δὲν τοῦ εἶπαν γιὰ τὶς φιλότιμες προσπάθειες, ποὺ κατέβαλαν δεκάδες μέλη τῶν Ἀδελφοτήτων (καὶ μέλη τῆς Κοινότητος) σὲ δύο συνεχόμενες Γενικὲς Συνελεύσεις, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τὴν ἀλλαγή. Καὶ ἐὰν ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ δὲν πέρασε στὴν πρώτη Συνέλευση, αὐτὸ ὠφείλετο κυρίως στὶς ἀντιδράσεις μελῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἀδελφοτήτων τοῦ Τορόντο. Αὐτὰ γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀλήθειας καὶ γιὰ νὰ μὴν παραχαράσσεται ἡ ἱστορία.

Ἡ ἐμπαθὴς πέννα τοῦ ἀρθρογράφου ἀναφέρεται καὶ στὸν γνωστὸ καὶ διακεκριμένο θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο. «Ἀκολουθοῦν ἕναν ἀφορισμένο»,γράφει. «Δὲν γνωρίζουν πώς, ἂν ἀκολουθοῦν ἕναν ἀφορισμένο, ἀφορίζονται καὶ οἱ ἴδιοι;».Τοῦ ἀπαντοῦμε: Ἡ ἐπανειλημμένη ἐνασχόλησή σας, Σεβασμιώτατε, μ' ἕναν «ἀφορισμένο»,ὅπως τὸν χαρακτηρίζετε, θεολόγο, μ' ἕνα δηλαδὴ ἄνθρωπο, ποὺ κατὰ τὴ γνώμη ἐμπαθῶν καὶ ἀθεολογήτων οἰκουμενιστῶν ἔχει τεθῆ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀποδεικνύει, ὅτι βαθειὰ στὸ ὑποσυνείδητό σας κάθε ἄλλο παρὰ ἀφωρισμένο καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας τὸν θεωρεῖτε!Καὶ ἔχετε ἀπόλυτο δίκαιο. Ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος μπορεῖ νὰ θεωρῆται ἀφωρισμένος γιὰ τὸν πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καὶ ἄλλους οἰκουμενιστές, ὄχι ὅμως γιὰ τὴν Ἐκκλησία.Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἄλλα κριτήρια, ἐντελῶς διαφορετικὰ ἀπὸ τὰ δικά σας. Τὸν Οἰκουμενισμὸ ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ παναίρεση, ἐσεῖς τὸν θεωρεῖτε ἐκπλήρωση τῆς ἐπιθυμίας τοῦ Χριστοῦ νὰ ἐνωθοῦν οἱ χριστιανοί! Τὶς συμπροσευχὲς ἡ Ἐκκλησία ἀπαγορεύει, ἐσεῖς,πιὸ σοφὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τὶς ἔχετε κάνει τρόπο ζωῆς καὶ ἀπαραίτητο στοιχεῖο,ποὺ σᾶς ἐξασφαλίζει τὴν εὔνοια τῆς προïσταμένης σας ἀρχῆς καὶ τὴν διατήρηση τοῦ θρόνου σας! Τὸν πατριάρχη Ἀθηναγόρα ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ ὑγιὴς συνείδηση τοῦ πληρώματός της θεωροῦν ὡς μία τραγικὴ καὶ ἀξιοθρήνητη ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα, ἕναν ἀρχιοικουμενιστή, σκανδαλοποιὸ καὶ ὑψηλόβαθμο μασόνο (ἐὰν ἀληθεύουν οἱ ἰσχυρισμοὶ τῆς Στοᾶς) ἀρχιερέα, ἐσεῖς στὴν «Πορεία» (μηνὸς Νοεμβρίου) τὸν χαρακτηρίζετε «εἰρηνοποιό», «μέγα», «συκοφαντημένο» καὶ «ἅγιο»!!! Σᾶς συμβουλεύουμε νὰ διαβάσετε τὸ ἀξιόλογο καὶ ἐμπεριστατωμένο ἄρθρο τοῦ Ἀρχιμ.Παύλου Δημητρακοπούλου, ἱερατ. Προïσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Πειραιῶς, στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» τῆς 23-11-2012 μὲ τίτλο «Ὁ Ἀθηναγόρειος θρύλος», γιὰ νὰ ἰδῆτε τί πραγματικὰ πιστεύει ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὸν ἐκλιπόντα «ἅγιο»πατριάρχη σας. Εἴθε νὰ μετανόησε πρὶν τὸν θάνατὸ του γιὰ τὸ κακό, ποὺ ἔκανε στὴν Ἐκκλησία, καὶ νὰ μὴν ἀληθεύουν οἱ φῆμες, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες τὸ σῶμα του κατὰ τὴν ἐκταφὴ εὑρέθηκε ἄλυωτο καὶ τυμπανιαῖο. Ἔτσι λοιπὸν καὶ γιὰ τὸν Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Γιὰ σᾶς καὶ γι' αὐτούς, ποὺ τὸν ἀφώρισαν, θεωρεῖται ἀφωρισμένος.Γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ὅμως, εἶναι ἄξιος τιμῆς καὶ ἐπαίνου, διότι δὲν ἀφωρίσθηκε γιὰ κάποια παρανομία καὶ ἀσέβεια, ἀλλ' ἀντιθέτως, ἐπειδὴ ἤλεγξε τὸν Οἰκουμενισμό, τὶς αἱρέσεις, καὶ τὴν παρανομία, αὐθαιρεσία καὶ ἀσέβεια ἀναξίων ἀρχιερέων. Ἐσεῖς καὶ οἱ ὁμόφρονές σας μπορεῖ νὰ τὸν διώκετε καὶ νὰ τὸν ὑβρίζετε, ἡ Ἐκκλησία ὅμως διὰ τοῦ Εὐαγγελίου τὸν μακαρίζει καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τὸν καλεῖ νὰ χαῖρῃ καὶ νὰ σκιρτᾷ ἀπὸ χαρὰ γι' αὐτὸν τὸν ἄδικο καὶ παράνομο, ἄνευ δίκης καὶ ἀπολογίας, ἀφορισμό,ποὺ ὑπέστη γιὰ τὸ ὄνομά Του καὶ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, διότι ὁ μισθός του θὰ εἶναι μεγάλος στοὺς οὐρανούς (Λουκ. 6, 22-23). Αὐτὰ λέγει τὸ Εὐαγγέλιο,Σεβασμιώτατε. Αὐτὰ ἔπρεπε νὰ ὑποστηρίζετε καὶ ἐσεῖς. Ἀλλ' ἐσεῖς κάνατε δικό σας εὐαγγέλιο, τὸ «Κατὰ Σωτήριον εὐαγγέλιον», καὶ ὑποστηρίζετε τὰ ἀντίθετα. Ἐμεῖς θεωροῦμε ὑψίστη τιμὴ καὶ ἰδιαίτερη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν γνωριμία καὶ συνεργασία μας μὲ τὸν μεγάλο αὐτὸ θεολόγο, ἀγωνιστὴ καὶ σύγχρονο ὁμολογητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας,καθὼς καὶ μὲ τὸν Γέροντα Ἐφραίμ. Ἐὰν ἤσασταν δίκαιος καὶ καλὸς ποιμένας, θὰ ἔπρεπε τοὺς δύο αὐτοὺς σπουδαίους ἐκκλησιαστικοὺς ἄνδρες νὰ τοὺς εἴχατε κάνει τοὺς πλέον στενοὺς συνεργάτες σας πρὸς οἰκοδομὴ τοῦ ποιμνίου σας. Σεῖς ὅμως ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια τοὺς διώκετε. Καὶ ἔχετε κάνει συνεργάτες σας ἐχθροὺς τῆς Πίστεως καὶ αἱρετικούς! Ὁ Θεὸς σᾶς ἔστειλε τοὺς δύο αὐτοὺς ἐκλεκτοὺς ἐργάτες Του, γιὰ νὰ φυλάσσουν καὶ νὰ προφυλάσσουν ὡς πιστὰ τσοπανόσκυλα τὸ ποίμνιό σας, ὁ μὲν Γέροντας μὲ τὴν μεταφύτευση στὴν δικαιοδοσία σας τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ, ὁ δὲ θεολόγος μὲ τὸν ἀφυπνιστικὸ καὶ ἐποικοδομητικό του λόγο. Σεῖς ὅμως τοὺς διώκετε,διότι διαταράσσουν μὲ τὰ ἐνοχλητικά τους «γαυγίσματα» τὶς ἁβρὲς καὶ ἀγαστὲς σχέσεις σας μὲ τοὺς προβατόσχημους λύκους, τὴν φιλία τῶν ὁποίων ἐπιδιώκετε. Εἶναι αὐτὴ συμπεριφορὰ καλοῦ ποιμένος, ἢ μισθωτοῦ; Τὰ λογικὰ πρόβατα, ποὺ σᾶς ἐμπιστεύθηκε νὰ ποιμάνετε ὁ Χριστός, σᾶς θέλουν νὰ εἴστε καλὸς ποιμένας τους καὶ ὄχι λυκοποιμένας.

Ὅμως δὲν διώκετε μόνο τὸν Γέροντα Ἐφραὶμ καὶ τὸν Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Ἡ ἐν γένει συμπεριφορά σας μᾶς θυμίζει τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολούσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν», καθὼς καὶ τὸν λόγο τοῦ πρωτομάρτυρος καὶ ἀρχιδιακόνου Στεφάνου πρὸς τὸ Συνέδριο τῶν Ἰουδαίων:«Τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμών;». Κατ' ἀναλογίαν, παρόμοιο ἐρώτημα θέτουμε καὶ ἐμεῖς μὲ μεγάλο πόνο καὶ θλίψη: Ποῖον ἀπὸ τοὺς εὐλογημένους ἀνθρώπους, ποὺ ἀπέστειλε στὸν Καναδᾶ ὁ Θεός, δὲν ἐδιώξατε; Τὸν μακαριστὸ π. Ἀδριανό, ποὺ ἔζησε ὡς ἀσκητὴς ἐπὶ30 ἔτη στὴν ἔρημο τοῦ Σινᾶ, καί, ὅταν πρὶν 15 περίπου ἔτη ἦλθε, γιὰ νὰ στηρίξῃ μὲ τὸν λόγο του τοὺς πιστούς, τοῦ δώσατε ἐντολὴ νὰ ἐγκαταλείψῃ τὸν Καναδᾶ ἐντὸς24ώρου; Τὸν πατέρα Δαμασκηνό, σπάνιο ὑπόδειγμα μοναχοῦ καὶ ἱεραποστόλου, ἀδελφοῦ ἐπὶ 35 ἔτη τῆς Ἱ. Μονῆς Γρηγορίου τοῦ Ἁγ. Ὄρους, καὶ ἱεραποστόλου ἐπὶ 20 ἔτη στὰ βάθη τῆς Ἀφρικῆς, ὁ ὁποῖος ἔσπειρε πλουσίως τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου μὲ τὰ κηρύγματά του στὸ Τορόντο, καὶ τώρα θεωρεῖται ἀνεπιθύμητος; Τὸν ἀείμνηστο πανεπιστημιακὸ καθηγητή, ἱεροκήρυκα καὶ ἱεραπόστολο Στέργιο Σάκκο, ὁ ὁποῖος σᾶς ζήτησε εὐλογία, μέσῳ Ἀδελφότητος, γιὰ νὰ ἔλθῃ καὶ κηρύξῃ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλ'ἐσεῖς ἀρνηθήκατε, μὲ τὴν δικαιολογία, ὅτι εἶχε δημιουργήσει ἐπεισόδια στὴν Αὐστραλία;Τὸν εὐλαβῆ ἱερέα π. Ἰωάννη ἀπὸ τὴν Κρήτη, ποὺ ἐπισκέφθηκε πρὶν ἀπὸ ἕνα ἔτος τὸ Μοντρεὰλ ἀπὸ τὴν Ἀμερική, φέροντας μαζί του, ὡς πολυτιμότατο ἱερὸ κειμήλιο,θαυματουργὸ σταυρό, περιέχοντα τεμάχιο τιμίου ξύλου, μὲ τὸν ὁποῖο σταύρωνε καὶ εὐλογοῦσε τοὺς πιστούς, ὡρισμένοι ἀπὸ τοὺς ὁποίους θεραπεύθηκαν θαυματουργικῶς ἀπὸ ἀνίατες ἀσθένειες; Νὰ ὁμιλήσουμε γιὰ τὸ ἀνδρικὸ μοναστήρι τοῦ Belleville καὶ τὶς συνθήκες, ὑπὸ τὶς ὁποῖες μετεκόμισαν οἱ Πατέρες στὴ Ν. Ὑόρκη; Σᾶς κακοφαίνεται καὶ παραπονεῖσθε, διότι λεωφορεῖα γεμάτα πιστοὺς ἀπὸ τὸν Καναδᾶ ἐπισκέπτονται τὰ μοναστήρια τῆς Ἀμερικῆς, καὶ φθάσατε στὸ σημεῖο νὰ συστήσετε ἀπὸ ἄμβωνος νὰ παύσουν οἱ πιστοὶ νὰ ἐπισκέπτωνται καὶ νὰ ὑποστηρίζουν αὐτὰ τὰ μοναστήρια! Καὶ ὅμως,ἐὰν ἐσεῖς δὲν εἴχατε θέσει ἀπαράδεκτους ὅρους καὶ δὲν εἴχατε δημιουργήσει ἀσφυκτικὴ πίεση στοὺς μοναχούς, τὰ μοναστήρια αὐτὰ θὰ ἦταν σήμερα στὸν Καναδᾶ καὶ δὲν θὰ ταξίδευαν ἑκατοντάδες ἄνθρωποι ἐπὶ τόσες ὧρες, γιὰ νὰ τὰ ἐπισκεφθοῦν στὴν Ἀμερική.Ἐὰν ἔφταιγαν οἱ μοναχοί, θὰ εἶχαν προβλήματα καὶ μὲ τὴν νέα τους ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή.Στὴν Ἀμερική, ὅμως, τὸ ἔργο τῶν ἀνδρικῶν μοναστηριῶν ἐπιτελεῖται ἀπρόσκοπτα καὶ ἀνθεῖ καὶ καρποφορεῖ.

Ὡς ἐπίλογο θὰ θέλαμε νὰ σημειώσουμε,ὅτι τὰ δύο πρόσφατα δημοσιεύματά μας, ποὺ ἐνώχλησαν τὸν Μητροπολίτη Τορόντο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν δημοσίευσή τους σὲ ὁμογενειακὰ ΜΜΕ, ἔγιναν πρωτοσέλιδα στὴν μεγαλύτερη ἐκκλησιαστικὴ ἐφημερίδα τῆς Ἑλλάδος «Ὀρθόδοξος Τύπος» (11 & 25-1-2013), ἀναρτήθηκαν σὲ ἀξιόλογα θρησκευτικὰ ἱστολόγια τοῦ διαδικτύου καὶ σχολιάσθηκαν εὐμενῶς ἀπὸ πολλὰ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ Ἐξωτερικό, μεταξὺ τῶν ὁποίων συμπεριλαμβάνονται ἐπίσκοποι,κληρικοί, μοναχοί, θεολόγοι καὶ πανεπιστημιακοὶ καθηγητές. Καὶ ἐρωτοῦμε: Θὰ εἶχαν τὰ δημοσιεύματα αὐτὰ φιλοξενηθῇ στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» καὶ σὲ ἔγκυρα καὶ σοβαρὰ θρησκευτικὰ ἱστολόγια καὶ θὰ εἶχαν ἀποσπάσει εὐμενῆ καὶ ἐπαινετικὰ σχόλια γιὰ τὸ ἐπιβεβλημένο ἀγωνιστικό, ἐλεγκτικὸ καὶ διαφωτιστικὸ περιεχόμενό τους, ἐὰν τὰ γραφόμενα σ' αὐτὰ ἦσαν «ντροπὴ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία» καὶ «βλασφημία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ», ὅπως τὰ χαρακτηρίζει ὁ ἅγιος Τορόντο; Πραγματικὴ «ντροπὴ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία»καὶ «βλασφημία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ», Σεβασμιώτατε, εἶναι οἱ ἐπαίσχυντες καὶ βδελυρὲς συμπροσευχές σας μὲ ἀνίερες «ἱέρειες» καὶ «ἐπισκοπῖνες» τοῦ παναιρετικοῦ προτεσταντισμοῦ, ὑπερμάχους τῶν «δικαιωμάτων» τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ ὁποῖες στοὺς ναούς τους, δίπλα ἀπὸ τὸ ἱερὸ σύμβολο τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἔχουν προσθέσει καὶ τὸ οὐράνιο τόξο, τὸ ὁποῖο ἀπὸ θεïκὸ σημεῖο τῆς διαθήκης-ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ὅτι δὲν θὰ καταστραφῇ ποτὲ πλέον ἡ γῆ μὲ κατακλυσμό, τὸ κατέστησαν οἱ ὁμοφυλόφιλοι παγκόσμιο σύμβολο τοῦ Σοδομισμοῦ τους, προκαλώντας ἔτσι τὸν Θεὸ πολὺ περισσότερο ἀπ' ὅ,τι τὸν προκάλεσαν μὲ τὶς ἁμαρτίες τους οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε, ἀλλὰ καὶ οἱ Σοδομῖτες. Καὶ ἐπειδὴ κάνουμε λόγο γι' αὐτούς, θεωροῦμε καθῆκον μας νὰ σᾶς ὑπενθυμίσουμε τὸν φοβερὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὅσοι ἄνθρωποι δὲν δεχθοῦν τοὺς ἀπεσταλμένους Του καὶ τοὺς διώξουν, αὐτοὶ θὰ τιμωρηθοῦν αὐστηρότερα ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως (Ματθ. 10, 15)! Ἀλλοίμονο στοὺς ἀρχιερεῖς, ποὺ διώκουν τιμίους καὶ ἀνιδιοτελεῖς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου καὶ σεβασμίους Γέροντες, ἀξίους καὶ γνησίους φορεῖς τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἁγιοπνευματικῆς καὶ Ἡσυχαστικῆς μας παραδόσεως. Γενοῦ ἵλεως,Κύριε, καὶ μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην.

Ἑλληνορθόδοξος Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότης«Μ. Ἀθανάσιος», Τορόντο Ἑλληνοκαναδικὴ Ὀρθόδοξος Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότης «Ἀπ. Παῦλος», Τορόντο

Ἑλληνοκαναδικὴ Χριστιανικὴ Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότης «Ὀρθόδοξος Φωνή», Μοντρεάλ

 πηγή

 

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΌ ΜΑΣ: Να αγιάσει στο στόμα σας αγαπημένοι εν Κυρίω αδελφοί. Είμαστε μαζί σας. Και βέβαια ο Θεός είναι μαζί μας.'

αντιγραφή

Οφειλόμενα στην Ιερή Μνήμη του Γρηγόρη Αυξεντίου (3 Μαρτίου)

Κώστας Πρωτοπαπάς, Πολιτικός Επιστήμων

«Αρκετά δίδαξα μέχρι τώρα στα παλληκάρια μου, πώς να κρατάνε τα όπλα και να πολεμούν. Καιρός είναι να τους δείξω και πώς να πεθαίνουν»!

Με αισθήματα ιδιαίτερης συγκίνησης, μνημονεύουμε και τιμούμε σήμερα, ανήμερα της συμπλήρωσης πενήντα τριών χρόνων από τη μεγαλόπρεπη θυσία του, όλοι μας, ο απανταχού της γης Ελληνισμός, τον ήρωα των ηρώων, τον μέγιστο από τους μεγάλους, τον Αθάνατο Υπαρχηγό του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, τον Σταυραετό του Μαχαιρά, Γρηγόρη Αυξεντίου.

Και είναι η τέτοια μνημόνευση-αναφορά, ένα αφάνταστα πολύ μικρό δείγμα, έναντι της, επίσης, αφάνταστα πολύ μεγάλης οφειλής μας προς αυτόν, προς τον αδελφό Γρηγόρη, προς τον Γρηγόρη Αυξεντίου της Κύπρου μας, αλλά και του σύνολου Ελληνισμού, ο οποίος, απόλυτα δικαιολογημένα, αποτελεί το καταστάλαγμα του προαιώνιου προγονικού κλέους και εσαεί θα ενσαρκώνει τον πόθο του λαού μας για ελευθερία και δικαίωση.

Σημειώνουμε, ότι, το να επιδιώξει κανείς, να μνημονεύσει και να τιμήσει τον Γρηγόρη Αυξεντίου, αναμφίβολα δεν είναι εύκολο εγχείρημα. Η ευθύνη για κάτι τέτοιο είναι απροσδιόριστα πολύ μεγάλη. Για τον «Ζήδρο» της Ε.Ο.Κ.Α., επαρκέστερα από όλους μας, η Ιστορία της μαρτυρικής μας νήσου, έχει αποδώσει, κατά τον πλέον αψεγάδιαστο τρόπο τα πρέποντα και τα αρμόζοντα, και, ασφαλώς, δίκαια και επάξια, τον έχει κατατάξει, αφού υπερασπίστηκε μέχρις εσχάτων τη γενέθλια-πατρώα τούτη γη, στο πάνθεον των Αθανάτων της. Γι’ αυτό και ο Σταυραετός του Μαχαιρά, αποτελεί, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, μια ολοζώντανη Ιστορία, μια ολοζώντανη εθνική κιβωτό.

Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν, και ασφαλώς δεν είναι στις προθέσεις μου, να εξιστορίσω τη ζωή, το φωτοβόλο έργο και το μεγαλείο της θυσίας του Υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α. -προσωπικά αισθάνομαι πολύ αδύναμος για κάτι τέτοιο- εντούτοις, ταπεινά, και με πολλή διάκριση, κλείνοντας ευλαβικά το γόνυ και καταθέτοντας, με δέος, τα μυρίπνοα άνθη της αγάπης, της εκτίμησης και του σεβασμού μου στην ιερή του θυσία, σταχυολογώ, τα λίγα πιο κάτω, απαύγασμα της μεγάλης και υπέρλαμπρης παρακαταθήκης, της ανυπέρβλητης εθνικής κληρονομιάς, που ο Γρηγόρης Αυξεντίου μας κατέλειπε από τότε, μέσα από το πυρπολημένο, αλλά αέναο κρησφύγετό του στα βουνά του Μαχαιρά.

Μέσα, λοιπόν, από τους εθνικούς θησαυρούς, που ο Γρηγόρης μας κληροδότησε, και έχοντας υπόψη το ιστορικό αξίωμα ότι οι θύμησες και οι ιστορικές μνήμες, σε κάθε περίπτωση, διδάσκουν από το παρελθόν, φωτίζουν το παρόν και καθοδηγούν το μέλλον, επιτακτικό προβάλλει το δικό μας πελώριο χρέος. Χρέος οφειλόμενο, τόσο έναντι των προγόνων μας -και αδιαμφισβήτητα έναντι και του Σταυραετού του Μαχαιρά- όσο και έναντι των επιγόνων μας. Πενήντα τρία χρόνια από την αφθάστου ηρωϊσμού και εθελούσια θυσία του και τριάντα έξι, σχεδόν χρόνια, από τη συμφορά του 1974, η Πατρίδα μας εξακολουθεί να διέρχεται κρίσιμες ώρες, θα λέγαμε τις κρισιμότερες στη μακραίωνη ιστορική της διαδρομή, αφού, αναντίλεκτα, θανάσιμος είναι ο κίνδυνος για την εθνικοθρησκευτική μας επιβίωση, ως Κυπριακός Ελληνισμός, στη γη τούτη των μακαριστών πατέρων μας.Ποιό είναι, ως αποτέλεσμα των εθνικών επιταγών, που ατόφιες μάς παρέδωσε ο Γρηγόρης Αυξεντίου, το χρέος μας προς την Πατρίδα;

Ηγεσία και λαός, λαός και Ηγεσία, όλοι μαζί, αναλογιζόμενοι το τεράστιο εθνικό μας χρέος, θα πρέπει να πορευθούμε το δρόμο της τιμής και του καθήκοντος, αλλά και της εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας. Το επιβάλλει η Ιστορία μας και το επιτάσσει η κρισιμότητα των στιγμών. Ο Υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. αποτελεί, και εσαεί θα αποτελεί, για όλους εμάς σήμερα, αλλά και για τις επερχόμενες, τις μέλλουσες γενιές, τον διαχρονικό καθοδηγητικό φάρο. Για πέντε και πλέον δεκαετίες, εμπνέει, διδάσκει και καθοδηγεί τον Κυπριακό Ελληνισμό, αλλά και μεταλαμπαδεύει, από τότε, μέσα από το ηρωϊκό ολοκαύτωμά του στο πανίερο και περιώνυμο κρησφύγετό του, την ατελεύτητη αγάπη, που πρέπει να συνέχει τον κάθε ένα ξεχωριστά, αλλά και όλους μαζί, προς την Πατρίδα μας. Ήταν, είναι και θα είναι, αποδεδειγμένα, η καλύτερη πυξίδα φωτός, ο πιο ασφαλής οδοδείκτης, προκειμένου να βαδίσουμε την τιμημένη πορεία της ένδοξης τρισχιλιετούς και πλέον Ιστορίας μας. Οι πράξεις και οι ενέργειές μας, αν θέλουμε -και ασφαλώς πρέπει να θέλουμε- να επιτευχθεί η απελευθέρωση και η ανάκτηση των ιερών και των οσίων μας, των βωμών και των πατρογονικών μας εστιών και γενικά η δικαίωση της Πατρίδος μας και του λαού μας, τότε μόνο θα αποκτήσουν φερεγγυότητα, εάν ιχνηλατήσουμε με δέος, τα αλήστου μνήμης πεπραγμένα τού Σταυραετού του Μαχαιρά, ο οποίος και αποτελεί την πιο γνήσια και αυθεντική έκφραση του Έλληνα πατριώτη.

Οι Άγγλοι αποικιοκράτες, αγνοούσαν οι αφελείς, ότι ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ήταν, είναι και θα είναι έπαλξη απυρόβλητη και πυρφόρα, ιδεώδες και ιδανικό, λάβαρο και σημαία. Αυτοί αγνοούσαν, ας τον αξιοποιήσουμε, λοιπόν, εμείς, που είναι και δικός μας! Δεν γνώριζαν, οι ανιστόρητοι, ότι ο Αθάνατος Σταυραετός του Μαχαιρά, δεν ήταν μόνο χθες, αλλά είναι και σήμερα, και θα είναι και αύριο, ότι ήταν παρελθόν, αλλά είναι και παρόν, και θα είναι και μέλλον, ότι ήταν, είναι, και θα είναι, ολάκερη σχολή και εθνική κιβωτός και εστία. Αυτοί δεν γνώριζαν, ας τον αξιοποιήσουμε, λοιπόν, εμείς! Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν οι αμαθείς, ότι ο Υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α., ήταν, είναι, και θα παραμείνει, φλόγα που δε σβήνει, δάδα που δεν αναλίσκεται, πυρσός που αυτοτροφοδοτείται και Ιστορία πολύ μεγάλη. Αυτοί ήσαν αμαθείς, ας τον αξιοποιήσουμε, λοιπόν, εμείς! Και για να τον αξιοποιήσουμε, όπως και όσο πρέπει, για το καλό της Πατρίδος μας και του μαρτυρικού λαού μας, επιβάλλεται να μη λησμονήσουμε, ποτέ, το σκοπό της θυσίας του. Και για να μην αποδειχθούμε, όμως, ποτέ, επιλήσμονες του σκοπού της θυσίας του,

Ας πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα του
για να καθαρίσουμε το δικό μας.
Ας πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα του
για να μπολιάσουμε το δικό μας.
Ας πάρουμε την τελευταία του εκπνοή
για να έχουμε οξυγόνο, να αναπνέουμε χιλιάδες χρόνια.
Ας πάρουμε τις τελευταίες του λέξεις
για να έχουμε να τραγουδάμε
ανεξάντλητα εμβατήρια για τη λευτεριά!

Όσοι πιστοί, λοιπόν, στο εθνικό τούτο προσκλητήριο του ιστορικού χρέους, απόρροια του αρχέγονου, αλλά και του νεώτερου προγονικού κλέους. Το οφείλουμε στην από αιώνες τώρα μεγάλη στρατιά όλων εκείνων -ιδιαίτερα, δε, στον ηρωομάρτυρα Σταυραετό του Μαχαιρά, του οποίου την ιερή μνήμη τιμούμε σήμερα- οι οποίοι πότισαν με το άλικο και καθαγιασμένο αίμα τους το αμάραντο δένδρο της κυπριακής ελευθερίας. Αίμα, που έγινε λίπασμα, και λιπαίνει την πατρώα τούτη και μαρτυρική γη.

Ευχόμαστε, ο Κύριος της Δικαιοσύνης Χριστός, του Οποίου, σύντομα, θα ζήσουμε τη Σταυρική θυσία, αλλά, προπάντων, θα γιορτάσουμε τη θριαμβευτική Ανάσταση, να δώσει, ώστε, η άγια και ευλογημένη ημέρα της εθνικής λυτρώσεως, της λυτρώσεως των εθνικών παθών του Κυπριακού Ελληνισμού, η ημέρα της ανεκλάλητης χαράς των κυπριακών ελευθερίων, να μην αργήσει. Θα είναι το άγγελμα τούτο, το καλύτερο μνημόσυνο προς τον Αθάνατο Υπαρχηγό της Ε.Ο.Κ.Α. τον Σταυραετό του Μαχαιρά, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Γρηγόρη των Πανελλήνων. Ο Θεός έστω βοηθός!

Κώστας Πρωτοπαπάς, Πολιτικός Επιστήμων

πηγή

Ἡ συνήθεια στὴν λατρεία εἶναι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος.Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης

Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης

Λοιπὸν ἐκεῖνο ποὺ ἀποτελεῖ κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο εἶναι ἡ συνήθεια, μεγάλο καὶ τρομερὸ κίνδυνο ἡ συνήθεια. Ἐμεῖς νὰ μὴ ἐπιτρέψουμε στὸν ἑαυτό μας νὰ συνηθίζει, εἴτε τὴν Λειτουργία, εἴτε τὴν ψαλτική, εἴτε τὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς εἴτε…νὰ μὴ τὸ συνηθίζουμε. Νὰ νοιώθουμε δέος κάθε φορᾶ ποὺ γίνεται Λειτουργία. 

Μὲ πολλὴ συγκίνηση καὶ συναίσθηση καὶ εὐγνωμοσύνη εἰς τὸν Θεὸν νὰ παρακολουθοῦμε. Θὰ μπορούσαμε πάντοτε ὡς γιὰ πρώτη καὶ τελευταία φορὰ νὰ παρακολουθοῦμε τὴν Θεία Λειτουργία; Λοιπὸν εἶναι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος ἡ συνήθεια. Συνήθεια καὶ στὸν κανόνα καὶ στὴν προσευχὴ καὶ στὴ Λειτουργία καί, καὶ, καί...

Ὅταν προσπαθεῖ κανεὶς νὰ νοιώθει τὸν Κύριο κοντά του, καὶ νὰ...ζεῖ τὸ ἰδανικό του, δὲν γίνεται συνήθεια ποτέ. Μά, καὶ νὰ μὴν προλάβει, ἂς ποῦμε, νὰ κάνει τὸν κανόνα του ὅλον, ἂν κάνει κεῖνο τὸν κανόνα τὸν πιὸ λίγο καλά, παστρικά, καθαρὰ, μὲ πολλὴ συναίσθηση, τὸν δέχεται ὁ Θεὸς σὰν δέκα κανόνες. 

Νὰ εἶναι ὁ νοῦς καὶ ἡ σκέψις μας εἰς τὸν Θεὸν καὶ νὰ νοιώθουμε ἐκεῖ τὸν Θεὸν κοντά μας. Ε, εὐλογεῖ, εὐλογεῖ τότε ὁ Κύριος καὶ ἁγιάζει. 

Ἡ ζωή μας νὰ περπατάει ἔξω ἀπὸ ἀδυναμίες καὶ μακριὰ ἀπὸ ὑποχωρήσεις καὶ συμβιβασμούς. Νὰ ἐπιδιώκουμε βίον ἁγνὸν καὶ ζωὴ ὁλοκάθαρη καὶ Μυστηριακή. Νὰ μοσχοβολάει ἀπὸ προσευχὴ , ἀπὸ Λατρεία, ἀπὸ ἀγώνα πνευματικὸ καὶ ἅγιο.

Ὥστε ὅλα αὐτὰ νὰ βεβαιώνουν ὅτι εἴμαστε σταθεροὶ στὴν κλήση μας, καὶ ὅτι κρατᾶμε δυνατὰ τὴν ἁγίαν παρακαταθήκην τῆς ζωῆς ποὺ μᾶς ἐνεπιστεύθη Κύριος.

πηγή

Νέα ξεφτίλα των JUMBO: Προβάλουν ανήλικα κοριτσάκια σε σεξο-σαδομαζοχιστικές στάσεις

Το κατάστημα παιχνιδιών Jumbo αν και απευθύνονται κυρίως σε παιδιά, έχει μεγάλη ιστορία σε προκλητικές διαφημίσεις.

Δείτε σκηνές από τη νέα τους τηλεοπτική διαφήμιση :

Το εμφανώς ανήλικο κορίτσι με το πρόστυχο βλέμμα,  φοράει σέξυ στολή αστυνομικίνας, κρατάει προκλητικά χειροπέδες ενώ ακόμη και η φωνή του παραπέμπει περισσότερο σε σαδομαζοχιστική σκηνή πορνό παρά σε κατάστημα παιδικών παιχνιδιών.

Ακολουθεί επιστολή αναγνώστη σε Ιστολόγιο:
Προς ΕΣΡ
Κυρίες, κύριοι σας κοινοποιώ επιστολή μου προς τα καταστήματα παιχνιδιών jumbo όσων αφορά το πρόσφατο αποκριάτικο τηλεοπτικό σποτ.
Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλά θέματα για τα οποία οφείλετε να επεμβαίνατε και να τα διευθετείτε αλλά είναι ανήθικο να κοιτάτε αλλού όταν προσβάλλεται η νέα γενιά με τις ευλογίες σας.
---------------------------------------
Κύριες, κύριοι,
Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού 4,5 ετών και με την παρούσα σας ενημερώνω ότι κατόπιν της εφετινής αποκριάτικης διαφήμισης σας για τα καταστήματα παιχνιδιών jumbo θεωρώ πως ΟΛΟΙ οι γονείς θα πρέπει να απέχουν πλέον από την επιχείρηση σας.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είστε μη κερδοσκοπικός οργανισμός, δεν αντιλαμβάνομαι όμως τι σας ωθεί να προβάλετε ημίγυμνα παιδιά με σαφέστατα σεξουαλικά υπονοούμενα.
Η κακή ποιότητα των διαφημίσεων προφανών έχει εκτραχυνθεί αντικατοπτρίζοντας σαφώς την ποιότητα των προϊόντων σας.

Με απορία 
Αναγνώστης
Δείτε στο τέλος του βίντεο, ήθελα να ήξερα πόσο μεγαλύτερες είναι αυτά τα παιδιά που προβάλει το Jumbo με τέτοιο φετιχιστικό ντύσιμο ; Για μια ακόμη φορά το Jumbo μας απογοητεύει!

Δείτε και το βίντεο (οι επίμαχες σκηνές είναι στο τέλος) :

Διαβάστε και μερικούς στίχους από το πρόσφατο ραδιοφωνικό σποτ της εταιρίας Jumbo (τα διαφημιστικά της εταιρίας μπορείτε να δείτε εδώ) :

"Μεθάω πίνου, Μεθάω πίνου , ψάχνω τι θα πάρω του Αγίου Βαλεντίνου

Μεθάω πίνου, Μεθάω πίνου, ψάχνω τι θα πάρω του Αγίου Βαλεντίνου

(...)

Μεθάω πίνου, Μεθάω πίνου, jumbo θα της πάρω του Αγίου Βαλεντίνου

Μεθάω πίνου, Μεθάω πίνου ,jumbo θα της πάρω του Αγίου Βαλεντίνου

Οχι παιδάκι μου, εκεί θα να ‘ναι πρόστυχα

Αυτή την Κυριακή δεν θα πάω ποδόσφαιρα,θα πάρω αρκουδάκια καρτέλ μαξιλαράκια

Ερωτικά βρακάκια που γράφουν ποιηματάκια

-Τι να σου πω παιδάκι μου κάνε ότι σε φωτίσει ο Θεός, Εμείς όταν μας τρυπάγαν’ τα βρακιά τα μπαλώναμε

και ακολουθεί η φωνή της παρουσιάστριας:

Στις 14 του Φλεβάρη στήνουμε  ερωτικό  σκηνικό

Με ένα κάρο μαξιλαροχνουδωσεξοκαρδουλωτά μπιχλιμπίδια

Πάρε και συ μάτι πριν πας στα jumbo στη σελίδα μας στο facebook

Κάποιοι έχουν αποφασίσει να αποκτηνώσουν πνευματικά, ψυχικά και σωματικά τη νεολαία μας ή είμαστε πάλι υπερβολικοί;

Κι αν νομίζεται ότι είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, διαβάστε για την έντονη χρησιμοποίηση της λέξης "πορνό" και πάλι από διαφήμιση του Jumbo (πριν ακριβώς ένα χρόνο-περσινά καρναβάλια):
Οργή εκφράζουν οι γονείς για παιδική διαφήμιση του καταστήματος Jumbo στο ραδιόφωνο που αναφέρει τη λέξη «πορνό». Ακούστε την επίμαχη διαφήμιση του Jumbo. 
«Παίζει εδώ και καιρό μια ραδιοφωνική διαφήμιση jumbo για τα καρναβάλια που αναφέρει την λέξη…porno!!! Επειδή τα συγκεκριμένα καταστήματα αφορούν κυρίως παιδιά μικρής ηλικίας είναι τελείως αισχρό. Αντε να εξηγήσω τα παιδιά μου τι σημαίνει η λέξη porno. Εχω αναρτήσει τη διαφήμιση στο facebook και έχω στείλει επιστολή στο ΕΣΡ. Παρακαλώ πολύ, δείξτε κάποια ευαισθησία γιατί καταρρέουμε σε όλα τα επίπεδα», γράφει οργισμένη μητέρα. 

Πηγή: http://www.fimes.gr/2011/02/diafimisi-jumbo/#ixzz1mFF5zS00

και δείτε το περσινό βίντεο του jumbo για τα καρναβάλια :

θα αγοράσετε ξανά παιχνίδια για τα παιδιά σας 
από τα Jumbo;;; 
 

Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης

                                                                  

Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης γεννήθηκε στὴ Λυκία τὸν 5^ο αἰῶνα μ.Χ., ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ ταπεινοὺς γονεῖς καὶ ἐκ βρέφους ἀφιερώθηκε στὸν Θεό. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἀσπάσθηκε τὴν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν παρασυρόμενος ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ αἱρετικοῦ ψευδοπατριάρχου Θεοδοσίου, φανατικοῦ μονοφυσίτου Αἰγυπτίου μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἀπουσία τοῦ Πατριάρχου Ἰουβεναλίου (422 – 453 μ.Χ.), βοηθούμενος καὶ ὑπὸ τῆς βασιλίσσης Εὐδοκίας, κατόρθωσε νὰ καταλάβει τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῶν Ἱεροσολύμων καὶ νὰ προβεῖ σὲ ἀνεκδιήγητες σκληρότητες ἐπὶ εἴκοσι μῆνες (451 – 453 μ.Χ.). Ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ πανίερος ναὸς τῆς Ἀναστάσεως ἔγινε θέατρο ἀπερίγραπτων σκηνῶν καὶ ἐπὶ πλέον ἡ ταραχὴ ἐξαπλώθηκε ἀνὰ τὴν Παλαιστίνη.

Οἱ Μονοφυσίτες δὲν παραδέχονται ὅτι στὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἔχουν ἑνωθεῖ ἡ Θεία καὶ ἡ ἀνθρώπινη φύση «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως», ἀλλὰ ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ Θεία φύση τοῦ Χριστοῦ ἀπορρόφησε τὴν ἀνθρώπινη φύση Του καὶ ἑπομένως ὁ Χριστὸς ἔχει μόνο μία φύση.

Γρήγορα ὅμως ὁ Ὅσιος Γεράσιμος κατάλαβε τὸ λάθος του, ἐπειδὴ ἦταν ἄνθρωπος μὲ καλὴ προαίρεση καὶ ταπεινὸ φρόνημα. Εἶχε τὴν καλὴ συνήθεια νὰ ἐπισκέπτεται καὶ νὰ συμβουλεύεται γιὰ πνευματικὰ θέματα ἁγιασμένους ἀνθρώπους. Ἀπὸ ἕναν λόγιο ἀσκητή, ποὺ ὀνομαζόταν Εὐθύμιος καὶ ἀσκήτευε στὴν ἔρημο τοῦ Ρουβᾶ, διδάχθηκε τὴν ἀλήθεια γιὰ τὶς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ, κατάλαβε τὸ λάθος του καὶ ἐπέστρεψε καὶ πάλι στὴν Ἐκκλησία.

Στὴ συνέχεια ἐκάρη, τὸ ἔτος 451 μ.Χ., μοναχὸς στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη, ὅπου ἀσκήθηκε μὲ ἡσυχία. Ἀργότερα, ὅταν συγκεντρώθηκαν γύρω του πολλοὶ μοναχοί, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν τὴ φωτισμένη καθοδήγησή του, ἵδρυσε κοινοβιακὴ μονὴ κοντὰ στὴν πόλη Βαϊθαγλά.

Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ἦταν αὐστηρός, ἀλλὰ μόνο στὸν ἑαυτό του. Στοὺς ἄλλους ἦταν εὐπροσήγορος καὶ ἐπιεικής. Ἔτρωγε λίγο, ὅσο χρειαζόταν γιὰ νά συντηρεῖται στὴ ζωὴ καὶ κοιμόταν, ἐπίσης, πολὺ λίγο. Μάλιστα δίδασκε ὅτι ὅποιος θέλει νὰ ζήσει περισσότερο πρέπει νὰ κοιμᾶται λιγότερο, διότι ὁ πολὺς ὕπνος κάνει τὸ σῶμα τρυφηλὸ καὶ ἄρα ἀνίσχυρο στοὺς κόπους καὶ εὐάλωτο στὶς ἀθένειες.

Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Γερασίμου γιὰ τὸν ὕπνο εἶναι οὐσιαστικὰ λόγος γιὰ τὴν ἄσκηση. Μὲ τὸν περιορισμὸ τοῦ ὕπνου καὶ μὲ τὴν ἐγκράτεια, συνηθίζει ἡ σάρκα (τὸ σαρκικὸ φρόνημα) νὰ ὑποτάσσεται στὸ πνεῦμα. Μὲ τὴν ἄσκηση καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, ἰδίως μὲ τὴ μονολόγιστη εὐχή, τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον με», ὁ νοῦς συγκεντρώνεται στὸ χῶρο τῆς καρδιᾶς, ποὺ εἶναι ἡ φυσική του θέση καὶ ἀποκτᾶ ἀδιάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ.

Τόσο πολὺ ἀπέκτησε τὴν οἰκείωση πρὸς τὸν Θεὸ ὁ Ὅσιος Γεράσιμος καὶ προστάτεψε τὸ «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» τῶν Ἁγίων, ὥστε δάμασε καὶ τὰ ἄγρια θηρία καὶ ἔκανε πολλὰ θαύματα. Ἀπέκτησε μάλιστα ὑπηρέτη καὶ ἕναν ὄνο, γιὰ νὰ μεταφέρει νερό, καθὼς τὸ νερὸ ἀπεῖχε μακριὰ ἀπὸ αὐτόν. Κάποτε, ἕνα λιοντάρι, ἔχοντας πληγωμένο ἀπὸ ἕνα ξύλο στὸ μάτι του, κατέβηκε ἀπὸ τὸ βουνὸ καὶ κατέφυγε στὸν Ὅσιο. Ἐκεῖνος, ἀφοῦ τὸ ἔκανε καλά, τοῦ ὅρισε νὰ ὁδηγεῖ πλέον τὸν ἴδιο τὸν ὄνο κατὰ τὴν βοσκή του καὶ τὴ μεταφορὰ τοῦ νεροῦ. Κάποια φορά, καὶ ἐνῷ τὸ λιοντάρι κοιμόταν, ἔμποροι ποὺ περνοῦσαν πῆραν τὸν ὄνο. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Ὅσιος ὑποπτεύθηκε ὅτι τὸ λιοντάρι ἔφαγε τὸν ὄνο, τὸ καταδίκασε ἐκεῖνο τώρα νὰ μεταφέρει τὸ νερό. Ὥσπου μία μέρα, ὅταν ξαναπέρασαν οἱ ἔμποροι ἀπὸ τὸ ἴδιο σημεῖο, τὸ λιοντάρι ἀναγνώρισε τὸν κλεμμένο ὄνο καὶ τὸν ἐπέστρεψε σῶο στὸν Ὅσιο. Ἐκεῖνος τότε τὸ ἀπάλλαξε ἀπὸ τὸ ἔργο αὐτὸ καὶ τὸ ἄφησε νὰ γυρίσει στὸ βουνό. Καὶ ὅταν ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ λιοντάρι ᾖρθε καὶ πέθανε πάνω στὸν τάφο του.

Ὅταν στὶς 19 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 473 μ.Χ. κοιμήθηκε ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας, ὁ Ὅσιος Γεράσιμος εἶδε σὲ ὅραμα, κατὰ τὴν στιγμὴ ποὺ προσευχόταν στὴ Λαύρα, τὸ τέλος τοῦ Ὁσίου. Αὐτὸ ἀναφέρεται στὴ διήγηση τοῦ Ἁγίου Κυριακοῦ τοῦ Ἀναχωρητοῦ, ὁ ὁποῖος συνόδευσε τὸν Ὅσιο Γεράσιμο στὴν κηδεία τοῦ μεγάλου Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας.
Δύο χρόνια μετὰ τὸ τέλος τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου, τὸ ἔτος 475 μ.Χ., ἐπὶ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἀναστασίου Α’ (458 – 478 μ.Χ.), ὁ Ὅσιος Γεράσιμος κομήθηκε μὲ εἰρήνη. Τὴν διαδοχὴ τῆς Λαύρας ἀνέθεσε στοὺς συνασκητὲς αὐτοῦ Στέφανο καὶ Βασίλειο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς ἐρήμου οἰκήτωρ, Ἀσκητῶν ἀκροθίνιον, καὶ ἀγγελικῆς πολιτείας ἀναδέδειξαι ἔσοπτρον, τοῦ Πνεύματος τῇ αἴγλῃ λαμπρυνθείς, Γεράσιμε Ὁσίων καλλονὴ· διὰ τοῦτο θεραπεύεις διαπαντός, τοὺς πίστει ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ ἐκ νεότητος, ἀκολουθήσας πιστῶς, ζωὴν τὴν ἰσάγγελον, ἐπολιτεύσω σαφῶς, Γεράσιμε Ὅσιε· σὺ γὰρ ἐν Ἰορδάνου, διαλάμψας τῇ χώρᾳ, θῆρα καθυποτάσσεις, τῇ στερρᾷ σου ἀσκήσει· Χριστὸς γὰρ ὃν ἐδόξασας, λαμπρῶς σε ἐθαυμάστωσε.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀστὴρ οὐράνιος ἐξανάτειλας, ἱερῶς ἐφαίδρυνας, τῶν ἀρετῶν σου τῷ φωτί, τοῦ Ἰορδάνου τὴν ἔρημον, Ὅσιε Πάτερ, θεόφρον Γεράσιμε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν Ἀγγέλων ὁ μιμητής, καὶ τῶν Μοναζόντων, γνώμων θεῖος καὶ ὁδηγός· χαίροις ἀπαθείας, τὸ φωτοφόρον σέλας, Γεράσιμε παμμάκαρ, Ὁσίων καύχημα.

Το καρναβάλι, η οικονομική κρίση και η εκκλησία

Ο τόπος καταγωγής και παραμονής μου είναι η Λεμεσός. Μια πόλη φημισμένη για το καρναβάλι της εδώ και πολλές δεκάδες χρόνια. Ανεξάρτητα αν μας αρέσει ή όχι δίνει το στίγμα της πόλης μας.
Δαπανούνται από όσο ξέρουμε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το Δήμο και άλλες τόσες από τον απλό κόσμο, με τις στολές, τα άρματα κ.λ.π.
Εδώ και λίγα χρόνια παρουσιάσθηκε μια κάμψη στην οικονομία της Κύπρου με αύξηση των φτωχών και των απόρων. Η βοήθεια η οποία τους προσφέρεται κατά κύριο λόγο προέρχεται από το κράτος αλλά και από την εκκλησία, οργανωμένα κεντρικά ή από τις ενορίες. Τα τελευταία όμως δύο χρόνια παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας. Το κράτος αδυνατεί πλέον να βοηθήσει περισσότερο. Άλλοι φορείς θα πρέπει να προσπαθήσουν να βοηθήσουν περικόπτοντας λιγότερο σημαντικά πράγματα. Η εκκλησία της Λεμεσού ήδη αύξησε κατακόρυφα τη βοήθειά της προς τον κόσμο καθώς και τις μερίδες φαγητού που προσφέρει.

 Κατά διαστήματα ακούω από γνωστούς και αγνώστους, να λένε ότι πρέπει η εκκλησία να κάνει μικρότερους ναούς, λιγότερα επιβλητικά κτήρια, οι ιερείς να μην βάζουν άμφια, οι πολυέλαιοι να μην είναι χρυσοί(και δεν είναι χρυσοί) με άμεσο σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για τους φτωχούς. Έχει γίνει πλέον κουραστικό να ακούμε το «να δώσει η εκκλησία». Ποτέ οι ίδιοι, ποτέ οι δήμοι.
 Και εγώ λέω, αφού τόσο ενδιαφέρεστε για τον κόσμο ας ακυρώσετε τα καρναβάλια της Λεμεσού εξοικονομώντας πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ. Ας δώσει ο κόσμος τα χρήματα για τις στολές και τα άρματα στο φτωχό της γειτονιάς του, στο κοινοτικό παντοπωλείο και μετά όταν γίνει αυτό τότε ας έρθουν να ζητήσουν και από την εκκλησία, η οποία από το υστέρημα της δίνει, και να κάνει εκκλησίες λιγότερο «πολυτελείς», μικρότερες κ.λ.π. Και σας λέω με πάσα βεβαιότητα ότι ουδείς θα κόψει το καρναβάλι και ουδείς θα βάλει το χέρι στην τσέπη για τον συνάνθρωπο αφαιρώντας από την εγωιστική διασκέδασή τους. Και αυτό γιατί όταν πρόκειται περί βοήθειας σε φτωχούς εμείς δεν έχουμε, μόνο η εκκλησία έχει.

Και ακόμη κάτι, εμείς και σπίτια μεγάλα φτιάχνουμε και τα καλύτερα υλικά χρησιμοποιούμε και γρανίτες και διακοσμητικές πέτρες και πισίνες, για να εντυπωσιάζει το σπίτι, από φιλοδοξία και κενοδοξία και μόνο, αλλά κοπτόμαστε για τους φτωχούς, πάντα όμως τα χρήματα από ξένη τσέπη. Ο οίκος του Θεού θέλουμε να είναι κατώτερος του σπιτιού μας; Για το σπίτι μας τα καλύτερα αλλά για το Θεό τα πιο φθηνά, τα τρίτης ποιότητας;
 Το παράδειγμα μας το έδωσε ο Χριστός όταν μια γυναίκα αγόρασε  ακριβό μύρο για  να πλύνει τα πόδια του Κυρίου. Ακολούθως διαμαρτυρήθηκε, υποκριτικά από ότι φαίνεται, ο προδότης Ιούδας ότι με αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν να δοθούν στους φτωχούς. Τότε ο Κύριος του απάντησε ότι φτωχοί πάντα θα υπάρχουν(και εννοούσε φαντάζομαι ότι και με αυτά τα χρήματα θα φρόντιζαν απειροελάχιστο αριθμό ατόμων) ενώ ο Ίδιος ως Βασιλεύς και Κύριός μας αποδέχτηκε την περιποίηση της γυναίκας όπως ακριβώς κάνουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί λατρεύοντας στους ναούς μας με πάσα τιμή και μεγαλοπρέπεια τον Κύριό μας. Και ναι το έργο της εκκλησίας είναι κατά δεύτερο σκοπό κοινωνικό αλλά πρώτιστα είναι ψυχοσωτήριο. Αν ήταν το έργο της εκκλησίας κατά πρώτο σκοπό κοινωνικό, στο ευαγγέλιο θα βλέπαμε το Χριστό να μοιράζει χρήματα, φαγητό και να επιτελεί ένα έργο ανθρώπινο, καταπολέμησης της φτώχειας. Πράγμα που δεν είδαμε. Φυσικά όμως η εκκλησία είναι ο πιο μυστικός βοηθός των φτωχών και δεν το διατυμπανίζει.

 Καταλήγοντας θα ήθελα να αναφέρω ότι η οικονομική κρίση μας προσφέρει ένα μεγάλο καλό μέσα σε όλα τα άλλα κακά. Μας δίνει την δυνατότητα να αποδείξουμε ότι είμαστε άνθρωποι και ότι το «Αγαπάτε Αλλήλους» δεν είναι μόνο θεωρία. Από θεωρία να γίνει πράξη.
 Ας αποφασίσει ο δήμος Λεμεσού έστω και την υστάτη να δώσει όσα χρήματα έμειναν στο κοινοτικό παντοπωλείο και στους φτωχούς. Ας μιμηθεί το δήμο Λάρνακας ο οποίος αποφάσισε την ακύρωση του καρναβαλιού και την διάθεση των χρημάτων στο κοινοτικό παντοπωλείο. Προέχει ο άνθρωπος και όχι η φιλήδονη και άνευ ουσίας διασκέδαση η οποία μας βγάζει από τους πραγματικούς μας στόχους.
Την ένωση με το Θεό και την πραγματική αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας.  

Νέαρχος Παναγή
Ορθοδοντικός
Λεμεσός

πηγή

Η Διάκριση (Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός)

Το Σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη Κασσιανού στην Ρουμανία 

Ακολουθεί απόσπασμα από τον Λόγο του αγίου Ιωάννη του Κασσιανού (360 - 435 μ.Χ), Μαθητή του αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, προς τον ηγούμενο Λεόντιο και τους λοιπούς μοναχούς για το χάρισμα της διάκρισης.


Περί λογισμών

«Από που προέρχεται αυτό: πολλές φορές χωρίς να θέλομε, μας παρενοχλούν πολλές ενθυμήσεις και πονηροί λογισμοί και σχεδόν χωρίς να το γνωρίζομε, μας εξαπατούν, μπαίνοντας κρυφά και χωρίς θόρυβο στο νου μας, ώστε όχι μόνο να μην μπορούμε να τους εμποδίσουμε να έρχονται, αλλά και να έχομε μεγάλη δυσκολία στο να τους διακρίνομε ακριβώς. Θέλομε να μάθομε αν είναι δυνατό να μείνει η διάνοια εντελώς ελεύθερη από αυτούς τους λογισμούς και να μην ενοχλείται διόλου».

Σ’ αυτά ο αββάς Μωυσής αποκρίθηκε:

«Το να μην ενοχλείται η διάνοια από τις ενθυμήσεις αυτές είναι αδύνατο. Το να τις δέχεται όμως και να τις μελετά ή να τις απορρίπτει, είναι δυνατόν σ’ εκείνον που προσπαθεί. Το να δημιουργούνται μέσα μας δεν προέρχεται από εμάς, το διώξιμό τους όμως είναι στην εξουσία μας, και η διόρθωση της διάνοιάς μας εξαρτάται από την προαίρεση και την επιμέλειά μας. Επειδή όταν με σύνεση και συνεχώς μελετούμε το νόμο του Θεού και καταγινόμαστε σε ψαλμούς και ύμνους, νηστείες και αγρυπνίες και θυμόμαστε συνεχώς τα μέλλοντα, την βασιλεία των ουρανών και την κόλαση του πυρός, και όλα τα έργα του Θεού, οι πονηροί λογισμοί λιγοστεύουν και δεν βρίσκουν τόπο.

Όταν όμως ασχολούμαστε με κοσμικές φροντίδες και σαρκικά πράγματα και παραδίνουμε τους εαυτούς μας σε μάταιες και ανώφελες συναναστροφές, τότε πληθαίνουν μέσα μας οι πονηροί λογισμοί. Όπως ο νερόμυλος είναι αδύνατο να σταματήσει όσο τρέχει το νερό, και είναι στην εξουσία του μυλωνά να αλέσει σιτάρι ή ζιζάνια, έτσι και η διάνοιά μας, επειδή είναι αεικίνητη, δεν μπορεί να μείνει αργή από λογισμούς. Και είναι στην εξουσία μας να της δώσομε ή πνευματική μελέτη ή σαρκική εργασία».

Βλέποντας ο αββάς ότι νιώθαμε θαυμασμό και κατάπληξη για όλα αυτά και ότι είχαμε αχόρταγο πόθο για τα λόγια του, αφού σώπασε λίγο, μας είπε: «Επειδή τράβηξε σε τόσο μάκρος το λόγο ο δικός σας πόθος και ακόμα είσαστε πρόθυμοι, από τούτο καταλαβαίνω ότι έχετε αληθινή δίψα να ακούσετε διδασκαλία για την τελειότητα. Θα σας μιλήσω λοιπόν για την εξαιρετική αρετή της διακρίσεως, η οποία είναι ακρόπολη και βασίλισσα μεταξύ των άλλων αρετών. Και θα σας δείξω την υπεροχή αυτής της αρετής και το ύψος και την ωφέλειά της, όχι μόνο από τα δικά μου λόγια αλλά και με αρχαίες γνώμες των Πατέρων, σύμφωνα με την χάρη που παρέχει ο Κύριος, ανάλογα με την αξία και τον πόθο των ακροατών, σ’ εκείνους που εξηγούν τον λόγο Του.

Περί του χαρίσματος της διάκρισης

Γιατί είναι αρετή όχι μικρή, αλλά από τα πιο διακεκριμένα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, όπως λέει ο Απόστολος: «Σε άλλον το Πνεύμα δίνει λόγο σοφίας. σε άλλον γνώσεως το ίδιο Πνεύμα. Σε άλλον το ίδιο Πνεύμα δίνει πίστη. Σε άλλον δίνει θεραπευτικό χάρισμα. Σε άλλον το χάρισμα να διακρίνει τα πνεύματα».

Τέλος αφού συμπληρώθηκε ο κατάλογος των πνευματικών χαρισμάτων, λέει: «Όλα αυτά τα ενεργεί το ένα και το αυτό Πνεύμα». Βλέπετε λοιπόν ότι δεν είναι μικρό, ούτε γήινο το δώρο της διακρίσεως, αλλά πολύ μεγάλο δώρο της θείας χάρης, την οποία διάκριση αν δεν ακολουθήσει ο μοναχός με όλη την δύναμη και την προθυμία του και δεν αποκτήσει βέβαιη τη διάκριση των νοημάτων που του έρχονται στο νου, κατ’ ανάγκην σαν περιπλανώμενος μέσα στη νύχτα, όχι μόνο θα πέσει στα χειρότερα βάραθρα της κακίας, αλλά θα σκοντάφτει και στα ομαλά και στα ίσια ακόμη.

Θυμάμαι ότι κάποτε, όταν ήμουν νέος, πήγα στα μέρη της Θηβαΐδας, όπου έμενε ο μακάριος Αντώνιος. Είχαν μαζευτεί γέροντες κοντά του και συζητούσαν για την τελειότητα της αρετής, ποια άραγε να είναι η μεγαλύτερη από τις αρετές που μπορεί να προφυλάξει το μοναχό από τα δίχτυα του διαβόλου και την απάτη του χωρίς να βλαφτεί. Ο καθένας λοιπόν όπως το σκεφτόταν ο νους του, έλεγε τη γνώμη του.

Και άλλοι έλεγαν, η νηστεία και η αγρυπνία, γιατί με τις αρετές αυτές ο νους γίνεται πιο λεπτός και έρχεται η αγνότητα και μπορεί έτσι κανείς να πλησιάζει ευκολότερα τον Θεό. Άλλοι έλεγαν, η ακτημοσύνη και η καταφρόνηση των πραγμάτων που έχει κανείς δικά του, γιατί έτσι η διάνοια ελευθερώνεται από τα πολύπλοκα σχοινιά της κοσμικής φροντίδας και μπορεί ευκολότερα να προσεγγίζει το Θεό.

Άλλοι προτίμησαν την αρετή της ελεημοσύνης, γιατί ο Κύριος λέει στα Ευαγγέλια: “Ελάτε οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομήσετε τη βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για σας από τον καιρό της δημιουργίας του κόσμου, γιατί πείνασα και μου δώσατε φαγητό κλπ.”. Και ο καθένας έλεγε με αυτό το τρόπο διάφορες αρετές, με τις οποίες κατά τη γνώμη του μπορούσε να προσεγγίσει ο άνθρωπος το Θεό, και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας με τη συζήτηση αυτή.

Τελευταίος από όλους αποκρίθηκε ο μακάριος Αντώνιος: «”Όλα αυτά που είπατε, και αναγκαία είναι και συμφέροντα για εκείνους που ζητούν τον Θεό και επιθυμούν να έρθουν σ’ Αυτόν. Αλλά δεν μας επιτρέπεται να δώσομε σ’ αυτές τις αρετές τα πρωτεία, επειδή έχομε δει πολλούς που έκαναν μεγάλες νηστείες και αγρυπνίες και αποτραβήχτηκαν στην έρημο, και είχαν τέλεια ακτημοσύνη, ώστε μηδέ την καθημερινή τροφή τους να κρατούν για τον εαυτό τους, και την ελεημοσύνη κατόρθωσαν τόσο πολύ, ώστε να μην φτάνουν τα υπάρχοντά τους για να δώσουν. Και ύστερα ξέπεσαν αξιολύπητα από την αρετή και γλίστρησαν στην κακία.

Ποιο λοιπόν είναι εκείνο που τους έκανε να πλανηθούν από τον ίσιο δρόμο; Όχι τίποτε άλλο, κατά το δικό μου συμπέρασμα και τη γνώμη μου, παρά το ότι δεν είχαν το χάρισμα της διακρίσεως. Γιατί η διάκριση διδάσκει τον άνθρωπο ν’ αφήνει τις υπερβολές κι από τα δύο μέρη και να βαδίζει το βασιλικό δρόμο. Και ούτε επιτρέπει με την άμετρη εγκράτεια να εξαπατάται κανείς από τα δεξιά, ούτε πάλι να σέρνεται στην αδιαφορία και χαλαρότητα από τ’ αριστερά.

Και είναι η διάκριση ένα μάτι της ψυχής και λυχνάρι, κατά το Ευαγγέλιο που λέει: “Το λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι. Αν λοιπόν το μάτι σου γίνει απλό, θα είναι φωτεινό όλο το σώμα σου. Αν όμως το μάτι σου είναι σκοτεινό, όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό”. Έτσι έχει το πράγμα. Επειδή η διάκριση, αφού εξετάσει όλες τις σκέψεις και τις πράξεις του ανθρώπου, διακρίνει και ξεχωρίζει κάθε τι κακό και μη αρεστό στο Θεό και απομακρύνει την πλάνη.





Παραδείγματα από την Αγία Γραφή

Κι αυτό μπορεί να το μάθει κανείς και από τα εξιστορούμενα στις ιερές Γραφές. Ο Σαούλ που σ’ αυτόν πρώτο εμπιστεύτηκε ο Θεός τη βασιλεία του Ισραήλ, επειδή δεν είχε αυτό το μάτι της διακρίσεως, σκοτίσθηκε η διάνοιά του και δεν μπόρεσε να διακρίνει ότι από το να προσφέρει θυσία, ήταν πιο αρεστό στο Θεό να υπακούσει στην παραγγελία του Αγίου Σαμουήλ. Και από εκείνο που νόμιζε ότι λατρεύει το Θεό, από αυτό έσφαλλε και διώχτηκε από τη βασιλεία. Αυτό δεν θα το πάθαινε αν είχε το φως της διακρίσεως μέσα του.

Αυτή την αρετή και ο Απόστολος την ονομάζει ήλιο, λέγοντας: «”Ας μη βασιλεύει ο ήλιος και σας αφήνει οργισμένους”. Αυτή λέγεται και κυβέρνηση της ζωής μας, σύμφωνα με το γραμμένο: “Όσοι δεν έχουν κυβέρνηση, πέφτουν όπως τα φύλλα”.

Αυτή ονομάζεται και προσεκτική σκέψη από τη Γραφή, και χωρίς αυτήν, διδασκόμαστε από την Γραφή να μην κάνομε τίποτε, έτσι ώστε και το πνευματικό κρασί το οποίο ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου δεν επιτρέπεται να το πίνει κανείς χωρίς διάκριση, σύμφωνα με το ρητό: “Να πίνεις το κρασί με προσοχή”, και “Πόλη κατασκαμμένη και ατείχιστη είναι ο άνθρωπος που δεν ενεργεί σε όλα με προσεκτική σκέψη”.

Με τη διάκριση συγκροτείται η σοφία, η νόηση και η εσωτερική αίσθηση, χωρίς τα οποία ούτε το εσωτερικό μας σπίτι μπορεί να χτιστεί, ούτε ο πνευματικός πλούτος να μαζευτεί, σύμφωνα με το ρητό: “Με τη σοφία χτίζεται το σπίτι, με τη σύνεση ψηλώνει και με τη φρόνηση γεμίζουν πλούτη οι αποθήκες”. Αυτή λέγεται και στέρεη τροφή εκείνων που από την άσκηση και συνήθεια έχουν γυμνασμένα τα πνευματικά αισθητήρια και διακρίνουν εύκολα μεταξύ του καλού και του κακού. Από αυτά αποδεικνύεται φανερά ότι χωρίς το χάρισμα της διακρίσεως δεν συγκροτείται αρετή ή δε μένει σταθερή μέχρι το τέλος, επειδή η διάκριση είναι μητέρα και φύλακας όλων των αρετών”.» Αυτή ήταν η γνώμη του Αντωνίου, με την οποία συμφώνησαν οι λοιποί πατέρες….

Απατηλές εμπειρίες και έλλειψη διάκρισης

Θα μακρύνω πολύ το λόγο αν σας διηγηθώ και την εξαπάτηση από το διάβολο του μοναχού εκείνου από τη Μεσοποταμία, ο οποίος έδειξε μεγάλη εγκράτεια και έμεινε πολλά χρόνια κλεισμένος στο κελί του και κατόπιν περιπαίχτηκε και εξαπατήθηκε τόσο πολύ με διαβολικές αποκαλύψεις και όνειρα, ώστε ύστερα από τόσους κόπους και αρετές, με τις οποίες ξεπέρασε όλους τους εκεί μοναχούς, ξέπεσε στον Ιουδαϊσμό και δέχτηκε περιτομή. Γιατί θέλοντας ο διάβολος να τον εξαπατήσει, του έδειχνε πολλές φορές αληθινά όνειρα, για να τον κάνει με αυτά να δεχτεί με ευκολία την πλάνη στην οποία στο τέλος θα τον έριχνε.

Του έδειξε λοιπόν μια νύχτα όλους τους χριστιανούς μαζί με τους Αποστόλους και τους μάρτυρες, σκοτεινούς και γεμάτους από κάθε ντροπή και ατιμία και βουτηγμένους στη λύπη και στο πένθος, ενώ τους Ιουδαίους μαζί με το Μωυσή και τους Προφήτες, καταφωτισμένους από λαμπρό φως και γεμάτους χαρά και φαιδρότητα, και τον συμβούλευε ο απατεώνας, ότι αν θέλει να απολαύσει την μακαριότητα και τη χαρά των Ιουδαίων, να δεχτεί τη περιτομή. Και πράγματι εξαπατήθηκε και το έκανε….

Η απόκτηση της διάκρισης

Σ’ αυτά ο Γερμανός απάντησε: «Και με νέα παραδείγματα και με ερμηνείες των αρχαίων πατέρων, αποδείχτηκε αρκετά ότι η διάκριση είναι πηγή και ρίζα και κεφαλή και σύνδεσμος όλων των αρετών. Θέλομε όμως να μάθομε και με ποιο τρόπο μπορούμε να την αποκτήσομε και πώς να ξεχωρίζομε την από Θεού διάκριση από την ψεύτικη και πλαστή και διαβολική;».

Τότε ο αββάς Μωυσής είπε: «Η αληθινή διάκριση δεν αποκτιέται, παρά από την αληθινή ταπείνωση, με το να φανερώνομε στους πατέρες όχι μόνο όσα κάνομε, αλλά και όσα σκεφτόμαστε. και να μην εμπιστευόμαστε σε τίποτε το δικό μας λογισμό, αλλά σε όλα να ακολουθούμε τους λόγους των γερόντων και να πιστεύομε ότι καλό είναι ό,τι εκείνοι εγκρίνουν. Αυτός ο τρόπος, όχι μόνο κάνει να μένει αβλαβής ο μοναχός, με την αληθινή διάκριση και τη σωστή στάση, αλλά και από όλες τις παγίδες του διαβόλου αβλαβή τον διαφυλάγει. Γιατί είναι αδύνατο σ’ εκείνον που ρυθμίζει τη ζωή του σύμφωνα με την κρίση και τη γνώμη των προχωρημένων πατέρων, να πέσει σε απάτη των δαιμόνων.

Επειδή και πριν να αξιωθεί κανείς του χαρίσματος της διακρίσεως, και μόνη η φανέρωση και αποκάλυψη στους πατέρες των πονηρών σκέψεων, τις μαραίνει και τις εξασθενίζει. Όπως το φίδι όταν το βγάλεις έξω από μια σκοτεινή τρύπα, τρέχει για να σωθεί και να εξαφανιστεί, έτσι και οι πονηροί λογισμοί όταν φανερωθούν με την αληθινή ομολογία και εξομολόγηση, σπεύδουν να φύγουν από τον άνθρωπο….

Βλέπετε λοιπόν, και από τα λόγια του αββά Σεραπίωνα πληροφορούμαστε ότι τότε αξιωνόμαστε του χαρίσματος της αληθινής διακρίσεως, όταν δεν εμπιστευόμαστε στη δική μας σκέψη και κρίση αλλά στη διδασκαλία και στους κανονισμούς των πατέρων. Γιατί ο διάβολος με κανένα άλλο ελάττωμα δεν οδηγεί τόσο στον γκρεμό το μοναχό, όπως με τον να τον πείσει να παραβαίνει τις συμβουλές των πατέρων και να ακολουθεί τη δική του γνώμη και το θέλημά του.

Θα έπρεπε και από τις ανθρώπινες τέχνες και επιστήμες να παίρνομε παραδείγματα και να διδασκόμαστε. Γιατί αν αυτά τα πιάνομε με τα χέρια μας και τα βλέπομε με τα μάτια μας και τ’ ακούμε με τ’ αυτιά μας, δεν μπορούμε όμως μόνοι μας να τα κατορθώσουμε αλλά έχομε ανάγκη από αυτόν που θα μας διδάξει σωστά τους κανόνες τους, δεν είναι ανόητο να νομίζομε ότι η πνευματική τέχνη, που είναι απ’ όλες πιο δύσκολη, δεν χρειάζεται δάσκαλο; Και η τέχνη αυτή είναι αόρατη και κρυμμένη και θεωρείται μόνο με την καθαρότητα της καρδιάς, και η αποτυχία σ’ αυτή δε γεννά πρόσκαιρη ζημία, αλλά απώλεια της ψυχής και αιώνιο θάνατο».





Εξομολόγηση σε πνευματικούς γέροντες

Ο Γερμανός είπε: «Πρόφαση ντροπής και πρόσχημα βλαβερής ευλάβειας συνηθίζει να μας προκαλεί το ότι μερικοί πατέρες, αφού άκουσαν από τους αδελφούς τούς λογισμούς τους, όχι μόνο δεν τους θεράπευσαν, αλλά και τους μέμφθηκαν και τους έριξαν στην απελπισία, όπως και εμείς έτυχε να μάθομε ένα τέτοιο περιστατικό στα μέρη της Συρίας. Ένας αδελφός εκεί εξομολογήθηκε σε ένα γέροντα τους λογισμούς του με όλη την απλότητα και ειλικρίνεια, και ξεγύμνωσε χωρίς ντροπή τα κρυφά της καρδιάς του. Ο γέροντας μόλις τα άκουσε, άρχισε να αγανακτεί και να θυμώνει κατά του αδελφού, κατηγορώντας τον για τις πονηρές ενθυμήσεις του. Από το γεγονός αυτό, πολλοί που το έμαθαν, ντρέπονταν να εξομολογηθούν τους λογισμούς τους στους γέροντες».

Ο αββάς Μωυσής αποκρίθηκε: «Καλό είναι, όπως προείπα, να μην κρύβομε τους λογισμούς μας από τους πατέρες, όχι όμως να τους λέμε στους τυχόντες, αλλά σε πνευματικούς γέροντες που έχουν διάκριση και όχι σ’ εκείνους που απλώς άσπρισαν από τη μεγάλη τους ηλικία. Επειδή πολλοί, αποβλέποντας στην ηλικία, εξομολογήθηκαν τους λογισμούς τους και αντί να βρουν θεραπεία, έπεσαν σε απελπισία εξαιτίας της απειρίας των γερόντων.

Ήταν ένας αδελφός πολύ πρόθυμος στην άσκηση. Ενοχλημένος υπερβολικά από το δαίμονα της πορνείας, πήγε σε ένα γέροντα και του είπε τους λογισμούς του. Εκείνος τον άκουσε, και επειδή δεν είχε πείρα, αγανάκτησε και έλεγε το μοναχό άθλιο και ανάξιο για το μοναχικό σχήμα γιατί δέχτηκε τέτοιους λογισμούς. Όταν άκουσε αυτά ο αδελφός απελπίστηκε, άφησε τον τόπο του και πήρε τον δρόμο να επιστρέψει στον κόσμο.

Κατ’ οικονομία του Θεού τον συναντά ο αββάς Απολλώς, ο πιο δοκιμασμένος μεταξύ των γερόντων. Όταν τον είδε ταραγμένο και πάρα πολύ σκυθρωπό, τον ερώτησε: “Παιδί μου, ποια είναι η αιτία της τόσης λύπης;”. Αυτός στην αρχή από την πολλή απογοήτευση δεν αποκρίθηκε. Κατόπιν όμως, αφού τον παρακάλεσε πολύ ο Απολλώς, είπε τα δικά του: “Λογισμοί πολλές φορές με ενοχλούν και πήγα και τους είπα στον τάδε γέροντα, και όπως μου είπε, δεν έχω ελπίδα σωτηρίας.

Απελπίστηκα λοιπόν και πηγαίνω στον κόσμο”. Όταν τ’ άκουσε αυτά ο πατήρ Απολλώς, του είπε πολλά παρηγορητικά λόγια και συμβούλευε τον αδελφό λέγοντας: “Μη σου φαίνεται παράξενο, παιδί μου, και μην απελπίζεσαι. Γιατί κι εγώ σε τέτοια ηλικία που βρίσκομαι με άσπρα μαλλιά, πολύ ενοχλούμαι από αυτούς τους λογισμούς. Μη χάνεις το θάρρος σου για το πύρωμα αυτό του σώματος, που δε θεραπεύεται τόσο με την ανθρώπινη επιμέλεια, όσο με τη φιλανθρωπία του Θεού. Μονάχα χάρισέ μου τη σημερινή ημέρα και γύρισε στο κελί σου”. Έτσι έκανε ο αδελφός. Έφυγε κι ο αββάς Απολλώς και πήγε στο κελί του γέροντα που είχε απελπίσει τον αδελφό. Και αφού στάθηκε έξω, παρακάλεσε με δάκρυα το Θεό, λέγοντας: “Κύριε, Συ που στέλνεις τους πειρασμούς για το συμφέρον μας, γύρισε τον πόλεμο που δοκίμασε ο αδελφός, σ’ αυτόν τον γέροντα, για να μάθει τώρα στα γηρατειά του με την πείρα, όσα δεν έμαθε τόσα χρόνια, για να συμπάσχει και να συμπαθεί εκείνους που πολεμούνται”. Μόλις τελείωσε την προσευχή, βλέπει έναν μαύρο να στέκεται κοντά στο κελί και να ρίχνει βέλη εναντίον του γέροντα, από τα οποία αυτός χτυπήθηκε και αμέσως γύριζε σαν μεθυσμένος εδώ κι εκεί. Μη μπορώντας πλέον να υποφέρει μέσα στο κελί του, βγήκε έξω και τράβηξε κατά τον κόσμο πάνω στον ίδιο δρόμο που είχε πάει και ο νεώτερος αδελφός. Ο αββάς Απολλώς εννόησε το συμβάν και τον συνάντησε και του είπε: “Που πηγαίνεις; Και ποια είναι η αιτία της ταραχής που σε κατέχει;”. Εννόησε αυτός ότι φανερώθηκε το πράγμα στον άγιο αββά, αλλά από την ντροπή του δεν έλεγε τίποτε.

Και του είπε ο αββάς Απολλώς: “Γύρισε στο κελί σου και στο εξής να γνωρίζεις καλά την ασθένειά σου. Και να πιστεύεις ή ότι σε ξέχασε ο διάβολος ή ότι σε περιφρόνησε και γι’ αυτό δεν αξιώθηκες να παλέψεις μαζί του. Τι λέω να παλέψεις; Δεν μπόρεσες να υποφέρεις επίθεση του διαβόλου ούτε για μια ημέρα. Αυτό σου συνέβη επειδή όταν δέχτηκες ένα νεώτερο αδελφό που τον πολεμούσε ο κοινός εχθρός, αντί να τον ενισχύσεις στον αγώνα, εσύ τον έριξες στην απελπισία, χωρίς να λάβεις υπόψη σου το σοφό παράγγελμα που λέει: “Γλύτωσε εκείνους που οδηγούνται για να θανατωθούν, και μη λυπάσαι να εξαγοράζεις όσους πηγαίνουν να φονευθούν”. Αλλά ούτε την παραβολή του Σωτήρα μας που λέει να μην συντρίβομε το τσακισμένο καλάμι και να μη σβήνομε το φυτίλι που καπνίζει ακόμη.

Επειδή κανείς δεν θα μπορούσε να υπομείνει τις επιθέσεις του εχθρού, ούτε και να σβήσει το βρασμό της φύσεως που ζεματάει, αν η χάρη του Θεού δε φύλαγε την ανθρώπινη ασθένεια. Λοιπόν αφού ολοκληρώθηκε η οικονομία αυτή για τη σωτηρία σου, ας παρακαλέσομε μαζί το Θεό να αποτραβήξει τη μάστιγα που σου ήρθε. Γιατί Αυτός μας κάνει να πονούμε και Αυτός μας θεραπεύει. Χτυπά και με τα χέρια Του μας γιατρεύει πάλι. Ταπεινώνει και ανυψώνει. Θανατώνει και δίνει ζωή. Κατεβάζει στον άδη και ανεβάζει”. Αφού είπε αυτά αββάς Απολλώς, προσευχήθηκε και αμέσως τον απάλλαξε από τον πόλεμο της πορνείας και τον συμβούλεψε να ζητά από τον Θεό να του δοθεί γλώσσα φωτισμένη που να λέει τα κατάλληλα λόγια όταν χρειαστεί.

Απ’ όλα λοιπόν όσα είπαμε, μαθαίνομε ότι δε θα βρεθεί άλλη οδός σωτηρίας ασφαλής, όσο το να εξομολογούμαστε τους λογισμούς μας στους πατέρες που έχουν πολύ μεγάλη διάκριση, και από αυτούς να παίρνομε οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθούμε τη δική μας κρίση και το λογισμό μας. Ακόμη και αν τύχει κανείς, όπως συμβαίνει κάποτε, να συναντήσει ένα γέροντα απλοϊκό, ή μερικούς άλλους χωρίς πείρα, δεν πρέπει από αυτό να αποφεύγει να φανερώνει τους λογισμούς του στους πολύ δοκιμασμένους πατέρες και να καταφρονεί τη παράδοση των προγόνων.

Παραδείγματα από την Αγία Γραφή ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τους λογισμούς μας, αλλά τους εμπειρότερους από εμάς.

Ότι και αυτοί δεν κινήθηκαν από την δική τους θέληση, αλλά από το Θεό και από τις θεόπνευστες Γραφές για να το παραδώσουν αυτό στους μεταγενεστέρους, το να συμβουλεύονται δηλαδή εκείνους που είναι προοδευμένοι στην αρετή, μπορούμε να το μάθουμε από πολλά μέρη της θεόπνευστης Γραφής, και προπαντός από την ιστορία του αγίου Σαμουήλ.

Αυτός αν και αφιερώθηκε από νήπιο στο Θεό από την μητέρα του και αξιώθηκε να συνομιλεί με το Θεό, δεν πίστεψε στον λογισμό του, αλλά μία και δύο φορές αν και τον κάλεσε ο Θεός, τρέχει προς τον γέροντα Ηλεί, παίρνει οδηγίες από αυτόν και τον συμβουλεύεται πώς να αποκρίνεται στον Θεό. Και εκείνος, που τον διάλεξε ο Θεός ως άξιό Του, θέλει με τον κανονισμό και την διαταγή του γέροντα να καθοδηγείται, για να οδηγηθεί στην ταπείνωση.

Μα και τον Παύλο που τον κάλεσε ο ίδιος ο Χριστός και συνομίλησε μαζί Του, ενώ μπορούσε ευθύς να ανοίξει τα μάτια του και να του δείξει την οδό της τελειότητας, τον στέλνει στον Ανανία και τον διατάζει να μάθει από αυτόν την οδό της αλήθειας, λέγοντας: “Σήκω και μπες στην πόλη. Εκεί θα σου πουν τι πρέπει να κάνεις”.

Μας διδάσκει με αυτό να ακολουθούμε την οδηγία των προοδευμένων, μήπως στην αντίθετη περίπτωση, αυτό που θα γινόταν καλώς για τον Παύλο, το παρεξηγούσαν οι μεταγενέστεροι και το έπαιρναν ως παράδειγμα για να αυθαδιάζουν και να θέλει ο καθένας σαν τον Παύλο να οδηγείται στην αλήθεια από τον Θεό και όχι δια μέσου των Πατέρων.

Και ότι έτσι έχουν τα πράγματα, μπορούμε να το μάθομε όχι μόνον από όσα είπαμε, αλλά και από όσα έδειξε στην πράξη ο Απόστολος, που γράφει: «Ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα για να δω τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και ανακοίνωσα σ’ αυτούς το Ευαγγέλιο που κηρύττω, μήπως άδικα τρέχω ή έτρεξα», καίτοι τον συνόδευε η χάρη του αγίου Πνεύματος, όπως φαίνεται από τη δύναμη των θαυμάτων που έκανε.

Ποιος λοιπόν είναι τόσο αλαζόνας και υπερήφανος, ώστε ν’ ακολουθεί τη δική του γνώμη και κρίση, όταν το “σκεύος της εκλογής” ομολογεί ότι είχε ανάγκη από τη συμβουλή των παλαιοτέρων του Αποστόλων;» Ολοφάνερα λοιπόν αποδεικνύεται με αυτά ότι σε κανέναν ο Κύριος δεν αποκαλύπτει το δρόμο της τελειότητας, παρά σ’ εκείνους που καθοδηγούνται σ’ αυτόν από πνευματικούς πατέρες.

Όπως λέει και με το στόμα του προφήτη: “Ρώτησε τον πατέρα σου και θα σου πει, τους γεροντότερους και θα σου απαντήσουν”. Με όλη μας λοιπόν την δύναμη και με κάθε επιμέλεια, οφείλομε να αποκτήσομε μέσα μας το αγαθό χάρισμα της διακρίσεως, το οποίο θα μπορέσει να μας διαφυλάξει αβλαβείς από κάθε υπερβολή». (Φιλοκαλία Νηπτικών, Θεόκλητος Διονυσιάτης, Ιγνάτιος Σακαλής, Γ. Γαλίτης).





Σημείωση: Όσιος Κασσιανός ο Ρωμαίος, όταν το έτος είναι δίσεκτο, εορτάζει στις 29 Φεβρουαρίου, αλλιώς στις 28 Φεβρουαρίου.

πηγη / αντιγραφή

ΕΡΕΥΝΑ - ΣΟΚ: ΠΩΣ ΤΑ JUMBO ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ «ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΩΝ ΣΤΟΛΩΝ»!!!

«Είναι κακό να ντυθούμε στις Απόκριες;»
«Ενήλικες είμαστε, ό,τι γουστάρουμε θα κάνουμε».

Αυτές και άλλες πολλές είναι οι φράσεις που ακούγονται, όταν κάποιος τολμήσει να επισημάνει την ηθική κατάπτωση, την ακολασία και τελικά ΤΟΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ, με το «ντύσιμό» του και τη συμμετοχή του στα διάφορα Καρναβάλια.

Πώς όμως ξεκινά το κακό; Ποιοι είναι αυτοί που ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΥΔΟΣΙΑ μέσω των «αποκριάτικων στολών»;

Η έρευνά μας εστιάζει στις «στολές» που πουλούν τα Jumbo. Παρόλα αυτά, παρόμοιες συναντούνται πλέον παντού, από πολυκαταστήματα μέχρισυνοικιακά μικρομάγαζα. Επίσης, αναφερόμαστε στις «γυναικείες στολές», μιας και οι «αντρικές» παραμένουν ίδιες με παλιότερα, με τις γνωστές αισχρότητες και βλασφημίες («στολή αρχιμανδρίτη» κλπ).

Τι προτείνουν λοιπόν οι «φωστήρες» του Jumbo στις γυναίκες να ντυθούν;

Αναλυτικά, μετρήσαμε 28 «στολές» εκ των οποίων οι 26 (!!!) αποκαλούνται «sexy»!!!

Δηλαδή: Αστυνομικίνα, Νοσοκόμα, Καμπαρετζού, Χορεύτρια, Μάγισσα, Άγγελος / Διαβολίνα, Πειρατίνα, ακόμα και Κοκκινοσκουφίτσα και Χιονάτη ΠΑΡΟΥΣΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΧΥΔΑΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ!!!

Παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες, για του λόγου το αληθές (μπορείτε να τις δείτε όλες, εδώ):













ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι «υπεύθυνοι» του Jumbo ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ όσες γυναίκες θέλουν να μασκαρευτούν, ΝΑ ΕΚΠΟΡΝΕΥΤΟΥΝ!!!

Ακούγεται υπερβολικό αυτό σε ορισμένους; Αν ναι, μπορούν να μας εξηγήσουν αυτή την απόλυτη χυδαιότητα στο 99% των «στολών» που απευθύνονται στο συγκεκριμένο φύλο;

Αλήθεια, οι «φεμινίστριες» και γενικώς οι λαλίστατες (και λαλίστατοι) για τα δικαιώματα της γυναίκας, την ισότητα κλπ, δεν προσβάλονται από αυτά τα αίσχη;

Εκτός αν θεωρούν ΤΟ ΞΕΓΥΜΝΩΜΑ της γυναίκας ως...πρόοδο!!!

Όχι όμως: Πρόκειται για ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ!!!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΥΠΟΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΕ - ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ - ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΡΕΑΣ!!!

Συνεχίζουν λοιπόν να αναρωτιούνται κάποιοι γιατί είμαστε κάθετα εναντίον των Καρναβαλιών και των μασκαρεμάτων;;;

Διότι αυτά εξυψώνουν ΤΗΝ ΑΚΟΛΑΣΙΑ, ΤΗΝ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΥΤΟ - ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ως τρόπο ζωής και διασκέδασης!

Ποιοι είναι λοιπόν οι σκοταδιστές; Εκείνοι που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις αισχρότητες ή όσοι τις αποδέχονται ευχαρίστως, πληρώνοντας μάλιστα (!!!) για να τις απολαύσουν;

Θα ακουστούμε κοινότυποι, αλλά το επαναλαμβάνουμε: Η περίφημη κρίση ΔΕΝ είναι οικονομική, αλλά πρωτίστως ΑΞΙΑΚΗ, ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ!



Γι' αυτό και υπάρχουν έμποροι πορνο - στολών που βρίσκουν ανταπόκριση, σε μια πορνοποιημένη κοινωνία...! 

πηγή