ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΤΙΤΟΥ

 Τῌ Β' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Μνήμη 

τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ θαυματουργοῦ Τίτου.

Τῇ Β' τοῦ αὐτοῦ μηνός, 

Μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Τίτου.

Τὶ τοῦτο, Τίτε; καὶ σὺ λείπεις ἐκ βίου;
Λείπω μεταστάς, δόξαν οὕτω Κυρίῳ.
Δευτερίῃ Τίτοιο ἀπὸ ψυχὴν Νόες ἦραν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ

, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ αὐταδέλφων

 Ἀμφιανοῦ καὶ Αἰδεσίου.

Σῷ συμβυθισθεὶς Ἀμφιανὲ συγγόνῳ,
Ὕδωρ θαλάσσης ἀμφιέννυμαι, λέγε.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 

Μνήμη τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Θεοδώρας.
Σεμνή, καλή τε ἡ Θεοδώρα οὖσα,
Δῶρον προσήχθη εὐάρεστον Κυρίῳ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος

 Πολυκάρπου.

Ὡς κλῆμα τμηθεὶς Πολύκαρπος Κυρίου,
Τὸν καρπὸν οὕτω πλείονα Χριστῷ φέρει.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν

Η δύναμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η δύναμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας βρίσκεται στο ότι ζει την αλήθεια της πίστεως ως βιουμένη λειτουργικώς θεολογία, ως αποκάλυψη του γεγονότος ότι ο Θεός είναι αγάπη. Και «ουκ απέστη πάντα ποιών έως ημάς εις τον ουρανόν ανήγαγε και την βασίλειαν Του εχαρίσατο την μέλλουσαν».

Αυτή η δωρεά της μελλούσης βασιλείας από σήμερα διαστέλλει τη ζωή. Χαρίζει άλλες δυνατότητες στον άνθρωπο.

Βρισκόμαστε στη λειτουργική ευρυχωρία και ελευθερία του μέλλοντος αιώνος, ενώ ζούμε στη γη. Βρισκόμαστε στον κόσμο της χάριτος, όπου τα πάντα σφύζουν ζωής αιωνίου. Συγχορεύουν λειτουργικά και συμψάλλουν.

Μέσα σ’ αυτόν τον λειτουργικό κόσμο όλα γίνονται με έναν άλλο τρόπο, θεοπρεπή και θεοκίνητο. Όλα φωτίζονται έσωθεν με αίγλη κατανύξεως.

Δεν τραγουδάμε αλλά ψάλλουμε. Δεν στοχαζόμαστε αλλά πάσχομε τα θεία. Δεν ζωγραφίζομε ατομικά αλλά εικονογραφούμε λειτουργικά. Χαιρόμαστε στις δοκιμασίες. «Ιδού γαρ ήλθε δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω».

Αυτή η χαρά που γεννάται από τον Σταυρό και η ζωή που ανατέλλει από τον Τάφο φανερώνει τη δύναμη και την καθολικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τα πάντα συγχορεύουν σταυροαναστάσιμα και ψάλλουν δοξολογικά.

Δεν υπάρχει εξωτερική περιγραφή της πνευματικής ζωής αλλά λειτουργική μέθεξη του γεγονότος της σαρκώσεως του Θεού Λόγου και της θεώσεως του προσλήμματος, που φανερώνεται ποικιλοτρόπως μέσα στο παγκόσμιο συλλείτουργο.

Πηγή: Αρχιμ. Βασιλείου, προηγουμένου Ι. Μονής Ιβήρων
«Απολυτίκιον»

πηγή

"Προσεύχεσθε μη γίνει μ' εμάς η αρχή"

Ο κόσμος μοιάζει σήμερα, σαν μια κοχλάζουσα χύτρα ταχύτητος, με πολλές βαλβίδες! Θα σκάσει εδώ, θα σκάσει εκεί. Προσεύχεσθε μη γίνει μ' εμάς η αρχή. Nα ζήτε όσο μπορείτε πιο απλά. Μη δυσκολεύετε από μόνοι σας τη ζωή σας. Οι πολλές ευκολίες κάνουν δέσμιους τους ανθρώπους σήμερα. 

 - Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι νοιώθουνε σήμερα ανασφάλεια; 
- Γιατί όλοι είμαστε ασφαλισμένοι ! Ασφαλίζουμε το αυτοκίνητό μας, το σπίτι μας, τη ζωή μας. Κάνοντας λοιπόν την κοσμική ασφάλεια, παραμερίζουμε την προστασία και Πρόνοια του Θεού!.. 
 - Γέροντα, σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια θα επέμβει ο Χριστός; 
- Ναι. Εδώ βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν. Πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος. Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώσει ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθεί το πλάσμα Του. 

Θα αφήσει το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθεί στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώσει από τα χέρια του Πονηρού. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθει μια πνευματική γαλήνη σε όλη την οικουμένη για πολλά χρόνια. Δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη. Θα επέμβει ο Χριστός, θα δώσει μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξει όλο το κακό, και θα βγάλει απ' αυτό, καλό τελικά. Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Έξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό! Έτσι θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη και μετά (αργότερα), ο Χριστός θα έρθει ως Κριτής, να κρίνει τον κόσμο.

Άλλο Κρίση, άλλο μια επέμβαση του Χριστού, για να βοηθήσει το πλάσμα Του.

(Από το βιβλίο "Πνευματική Αφύπνιση", Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου 
Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος - Σουρωτή Θεσσαλονίκης) 

πηγή

Τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ

Του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

Σαν πολύτιμη πνευματική κληρονομιά άφησε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στην Εκκλησία Του τη διδασκαλία, τα θαύματα και, προ παντός, το παράδειγμά Του. Ότι δίδαξε, το εφήρμοσε πρώτος στην επίγεια ζωή Του. Ότι προείπε για την Εκκλησία Του, εκπληρώθηκε πρώτα στον εαυτό Του.

Δίδαξε την αγάπη προς τους εχθρούς, και πρώτος τήρησε αυτή την εντολή, όταν στο αποκορύφωμα του πάθους Του, ικέτευε τον ουράνιο Πατέρα Του υπέρ των σταυρωτών Του: «πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. 23,34). Δίδαξε την άμετρη ανεξικακία: «ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην» (Ματθ. 5,39) και παραδόθηκε εκούσια στα χέρια των ανόμων Ιουδαίων.

«ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως» (Α’ Πέτρου 2,23). Δίδασκε να μη φοβούμεθα «ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. 10,28), και δεν φοβήθηκε τους φονευτάς Του. Ευαγγελίσθηκε την ανάσταση των νεκρών και την αιώνια ζωή, και ο ίδιος πρώτος «γήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Α’ Κορ. 15,20).

Η ανάστασις του Κυρίου είναι η κορύφωσις του σχεδίου του Θεού για τη σωτηρία μας, το θύμα των θαυμάτων του Θεού, με το οποίο προαγγέλλεται και η ανάστασις των ανθρώπων που θα ακολουθήσουν το παράδειγμα Του, αφού ο Χριστός «ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (πρβλ. Α’ Πετρ. 2,21)

Πηγή /αντιγραφή

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας:Τον χριστιανό τον δοκιμάζει και τον φανερώνει ο πειρασμός με την υπομονή που θα δείξει!

Πολλές φορές συμβαίνουν ατυχίες και θλίψεις στη ζωή του ανθρώπου, ώστε και μ’ αυτές να απο­δειχθεί ποιοί, πλούσιοι ή φτωχοί, είναι στερεωμένοι στην πίστη και δυνατοί. Γιατί και οι δυο αυτές κατηγορίες των ανθρώπων δοκιμάζονται στην υπο­μονή. Στον καιρό μάλιστα των πειρασμών και των θλίψεων, μπορεί να γίνει φανερό κατά πόσο, ο πλούσιος συμπάσχει με τους άλλους. Κατά πόσο δηλαδή ελεεί και αγαπά τους αδελφούς.

Ο φτωχός επίσης κατά πόσο δέχεται τις θλίψεις, ευχαριστώντας τον Θεό και όχι βλασφη­μώντας και αλλάζοντας εύκολα, ανάλογα με τις περιστάσεις, τα φρονήματά του. Ο κυβερνήτης φαίνεται το χειμώνα στις δυσκολίες που συναντά μέσα στα κύματα. Ο αθλητής δείχνει την αντοχή και την τέχνη του στο στάδιο. Ο στρατηγός φαίνε­ται στον πόλεμο. Και ο μεγαλόψυχος φαίνεται στη συμφορά.

Τον χριστιανό όμως τον δοκιμάζει και τον φανερώνει ο πειρασμός. Και όπως οι κόποι των αγώνων χαρίζουν τα στεφάνια στους αθλητές, έτσι και τους χριστιανούς τους πλουτίζει και τους οδη­γεί στην τελείωση η δοκιμασία των πειρασμών. Αυτό βέβαια συμβαίνει όταν κανείς δέχεται με την πρέπουσα υπομονή και την ευχαριστία ό,τι ο Θεός οικονομεί για τη σωτηρία τους, πράγμα που τον οδηγεί στην τελείωση.

Είσαι φτωχός; Μη λυπάσαι αλλά να έχεις την ελπίδα σου στον Θεό. Μήπως δεν βλέπει Εκείνος τη δυσκολία σου; Στα χέρια Του κρατάει την τροφή που σου χρειάζεται. Μειώνει απλά τη μερίδα, για να δοκιμάσει τη σταθερότητά σου και για να επι­βεβαιώσει την πίστη σου. Μήπως δηλαδή αυτή αποδειχθεί όμοια με εκείνη που έχουν οι ακόλα­στοι και οι αγνώμονες. Γιατί και αυτοί, όσο τους τρέφουν, τόσο και κολακεύουν λέγοντας χίλια γλυκόλογα, εξυμνώντας τους τροφοδότες τους. Μόλις όμως χορτάσουν και απομακρυνθούν λίγο από το τραπέζι, αρχίζουν να πετροβολούν με τα κακόλογά τους εκείνους που πριν από λίγο -και για χάρη της ευχαρίστησης του φαγητού- τους προσκυνούσαν.
Και συ λοιπόν τώρα, αδελφέ μου, έχε υπομο­νή στις συμφορές που σε βρήκαν. Πρόσεξε μήπως από τη φουρτούνα χάσεις την ειρήνη σου. Φρόντισε να μην πετάξεις το σταυρό σου, ο οποίος θα σε οδηγήσει στην απόκτηση της αρετής. Σαν βαρύτιμο θησαυρό κράτησε μέσα σου την ευχαριστία. Και τότε θα δεχθείς και συ διπλάσιο καρπό γι’ αυτή την ευχαριστία σου. Θα σου χαρισθεί η απόλαυση των αγαθών και η ανάπαυση. Καρτερικός δεν είναι εκείνος που στερείται τα απαραίτητα και κατ’ ανάγκη υπομένει, αλλά εκείνος που, ενώ τα έχει όλα με αφθονία, τον βρίσκουν ξαφνικά πολλές συμφορές και τις σηκώνει αδιαμαρτύρητα.

Είσαι άρρωστος; Να είσαι χαρούμενος. Γιατί «εκείνον που αγαπά ο Κύριος, τον παιδαγωγεί» (Εβρ. 12, 6). Είσαι φτωχός; Να ευφραίνεται η ψυχή σου, γιατί σε περιμένουν τα αγαθά του φτω­χού Λαζάρου. Σε συκοφαντούν και σε κακομε­ταχειρίζονται για το Όνομα του Χριστού; Είσαι μακάριος, γιατί η καταισχύνη σου θα μετατραπεί σε δόξα αγγελική. Είσαι δούλος; Ευχαρίστησε τον Θεό και έτσι θα έχεις μαζί σου πάντα Εκείνον που ταπεινώθηκε περισσότερο από όλους τους ανθρώπους. Ευχαρίστησέ Τον, γιατί είσαι σε κα­λύτερη κατάσταση από κάποιον άλλο, γιατί ούτε σε καταναγκαστικά έργα σε έστειλαν, ούτε σε μαστιγώνουν.

Αν θελήσεις, θα βρεις αμέτρητους λόγους για τους οποίους πρέπει να ευχαριστείς τον Θεό. Σε ξυλοδέρνουν άδικα; Να χαίρεσαι με τη σκέψη της μέλλουσας ελπίδας. Δίκαια καταδικάσθηκες; Και πάλι να ευχαριστείς.
Αν θα φέρναμε στο νου μας τα κατορθώματα ανθρώπων της αρχαίας εποχής, όπως ορισμένων ποιητών ή συγγραφέων —παρόλο που αυτοί δεν ήταν χριστιανοί- και αν ακολουθούσαμε το παράδειγμα και τους λόγους τους, ακόμα κι απ’ αυτούς θα είχαμε μεγάλο κέρδος.

Κάποτε, για παράδειγμα, έβριζε ένας άνθρω­πος της αγοράς τον Περικλή. Αυτός όμως δεν του έδινε καμιά σημασία. Αυτό κράτησε μια ολόκληρη ημέρα. Ο ένας έβριζε ασταμάτητα και τον βύθιζε σε πλήθος από κατηγορίες και ο άλλος δεν έδινε καμιά σημασία σε τίποτε από αυτά. Τελικά, όταν βράδιασε και έπεσε το σκοτάδι, τότε αποφάσισε και ο υβριστής να σταματήσει. Τότε λοιπόν, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, ο Περικλής τον ξε­προβόδισε φωτίζοντας το δρόμο του. Έτσι δεν έχασε, με κάποια αντεκδίκηση, το μισθό της υπο­μονής του.
Κάποτε άλλοτε, κάποιος έπεσε πάνω στον Σωκράτη και τον χτύπησε αλύπητα. Αυτός όμως δεν αντέδρασε, αλλά άφηνε να τον χτυπά, μέχρι που να ξεσπάσει όλη η οργή του. Τον χτύπησε μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε πρήσθηκε από τις πληγές ολόκληρο το πρόσωπό του. Μόλις εκείνος σταμάτησε να τον χτυπά, ο Σωκράτης, καθώς λένε, δεν του είπε τίποτα περισσότερο, παρά μονάχα έγραψε στο μέτωπό του -όπως συνήθιζαν τότε να γράφουν πάνω στα αγάλματα- το όνομα εκείνου που τον είχε φέρει σ’ αυτή την κατάσταση: Ο τάδε με έκανε έτσι. Και αυτή ήταν μονάχα η αντίδραση και η άμυνά του.

Τον Ευκλείδη επίσης, κάποιος από τα Μέ­γαρα που θύμωσε μαζί του, τον απειλούσε με όρκο ότι θα τον σκότωνε. Τότε και εκείνος έκανε έναν άλλο όρκο. Ορκίσθηκε να τον κάνει να χάσει αυτή την οργή που είχε εναντίον του και να ξαναγίνουν φίλοι.
Σ’ έναν γνωστό του Πυθαγόρα επίσης, τον Κλείνιο -ο οποίος βέβαια τον είχε μιμηθεί με κόπους και θυσίες— συνέβη κάτι που ακόμα και σήμερα στους χριστιανούς δύσκολα θα το συνα­ντούσαμε. Τί συνέβη λοιπόν σ’ αυτό τον άνθρωπο; Επειδή του ζητούσαν να ορκισθεί ότι θα δώσει οπωσδήποτε τρία τάλαντα, για να αποφύγει κάποια ζημιά που επρόκειτο να του κάνουν, εκείνος έδωσε περισσότερα από όσα του ζητούσαν. Κι αυτό δεν το έκανε ειρωνικά ή για να τους ξεγελάσει, αλλά το έκανε με την πρόθεση να τηρήσει την υπόσχεσή του. Γιατί, καθώς νομίζω, θα είχε ακούσει την εντολή εκείνη, η οποία και σήμερα μας απαγορεύει τον όρκο.

Να μιμηθείς λοιπόν τον Κλείνιο και τον Ευ­κλείδη στην τήρηση των εντολών, ώστε να ενεργείς καθώς και εκείνοι. Να εύχεσαι δηλαδή και εσύ για εκείνους που σε καταδιώκουν και να μην τους καταριέσαι. Γιατί, αν δεν είχε αυτός ασκηθεί από πριν σ’ αυτά που τώρα και εγώ σας διδάσκω, δεν θα ήταν σε θέση να τα υπερβεί σαν τιποτένια και ασήμαντα.
Ας είναι μόνιμος σύντροφός σου, σαν άλλο φως και καθαρή διόπτρα, η εντολή του Θεού. Αυτή ας σου χαρίζει παντού και πάντα τη δωρεά της διάκρισης των περιστάσεων. Αυτή ας επο­πτεύει τον ορίζοντα της ψυχής σου για να σου φανερώνει την πραγματική και αληθινή κατάσταση των πραγμάτων και των περιστάσεων, που κάθε φορά θα αντιμετωπίζεις. Γιατί αυτή, ό,τι και να συμβεί, δεν θα σ’ αφήσει να χάσεις τη δύναμη και την ειρήνη της ψυχής σου.

Παράλληλα, να είσαι πάντοτε πνευματι­κά προετοιμασμένος, ώστε να αντιμετωπίζεις με ανδρεία και να υπομένεις με καρτερία, σαν σκόπελο που ξαφνικά ορθώνεται στο δρόμο σου, τις προ­σβολές των βίαιων κυμάτων και πνευμάτων, με τη Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Αλγηδών η αγιότοκος: Η Υπομονή και η Ευχαριστία κατά τους Πατέρες»

πηγή

"ΜΙΑ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ"

"Ο ΘΕΟΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΥΣ"

.                                                                                                                                                  .

ΤΟ 2002, ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΟΠΟΥ ΟΙ ΡΥΘΜΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΤΟΝΟΙ, ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΤΡΙΩΝ ΑΝΤΡΩΝ ΞΕΧΩΡΙΖΕ ΓΙΑΤΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ...

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΣΥΝΟΧΗ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ Η ΜΟΙΡΑ ΔΙΑΤΑΡΑΞΕ, ΟΤΑΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, 

ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ, ΔΙΕΓΝΩΣΑΝ ΟΓΚΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ...  

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΠΟΛΛΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΓΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ...

ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΝ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΕΠΤΗ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΧΕ ...

ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΑΝΕΙΣΤΕΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ...

ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ, ΤΟΝ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΖΗΤΗΣΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ, ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΙΕΘΕΤΕ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ 

ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ...

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ Ο ΝΙΚΟΣ ...

Ο ΝΙΚΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΥΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ ...

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ, ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ...

"ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΩ;

ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΩ ΤΙΣ ΜΕΤΟΧΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΟΣΟ ΚΟΠΟ ΝΑ ΤΙΣ ΑΓΟΡΑΣΩ;

ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ...

ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ, 

Η ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΓΚΟ ..." 

ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΠΟΛΥ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ...

ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΝΑΝ ΙΕΡΕΑ ΕΛΛΗΝΑ, ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΤΟΙΚΟ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΤΑΝ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΑΣΘΕΝΗ ...

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΟΤΑΝ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΑΝΕΛΠΙΣΤΑ ΚΑΛΑ ...

ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΥ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΛΕΠΕΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΤΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΡΑΒΟΥΣΕ ΕΝΑ ΑΓΚΑΘΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ...

ΤΗΝ ΡΩΤΗΣΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ: 

"ΣΟΥ ΑΦΑΙΡΩ ΤΟΝ ΟΓΚΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΓΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ ..."

"ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ;" ΤΗΝ ΡΩΤΗΣΕ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ...

"ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΗ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ" ΗΤΑΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΑΠΟ 

ΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ...

ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΔΕΙΞΑΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΟΓΚΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΥΓΕΙΑ ...

Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΕ ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ...

ΣΥΖΗΤΗΣΕ ΜAZI TOY ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΗ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ...

ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ...

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΚΟΨΕ ...

ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΟΜΩΣ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΖΗΤΗΣΕ ΠΡΙΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ ...

ΠΡΙΝ 8 ΜΗΝΕΣ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ...

ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΟΙ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΤΕΚΤΕΝΟΜΕΝΑ, ΤΟΝ ΕΦΕΡΑΝ ΜΟΝΙΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΟΥ ...

Ο ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ, ΥΠΕΡΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΣ, ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΝΕΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ...

 ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΣΤΙΣ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΟΥ 2012, ΑΚΡΙΒΩΣ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΟΥ, ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟ ΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΟΝ ΕΙΔΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΗΚΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ

(ΚΡΑΤΗΣΕ ΣΑΝ ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ) ...

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΟΣΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΡΩΤΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ, Ο ΝΙΚΟΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΝΕΑ ΤΟΥ, ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΟΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ 

ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ "ΨΥΧΕΣ" ...

ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΣΑΚΧΑΡΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΜΑΘΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥ ...

ΣΤΙΣ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ, ΟΤΑΝ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΕΒΓΑΙΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,

ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΕΝΑΝ ΙΕΡΕΑ ΠΟΥ ΤΟ ΡΑΣΟ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΟΤΑΝ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΠΛΑΚΟΣΤΡΩΤΟ, 

ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΣΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ.... 

"ΜΙΑ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΔΕΛΦΕ" ΑΚΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ...

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΘΕΙ ΑΦΗΝΕΙ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΕΝΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ...

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΛΙ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΕΣΤΕΚΕ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ:

"ΜΙΑ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΔΕΛΦΕ ..."

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ...

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΣΤΑΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ 

ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ...

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΔΕΛΦΕ" ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ...

ΜΙΑ ΛΑΜΨΗ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΦΩΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕ ΤΟΝ ΝΟΥ ΤΟΥ ...

ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙ 

"ΤΗ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ" ...

Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΕ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΕ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΔΙΕΚΡΙΝΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ...

ΓΟΝΑΤΙΖΕΙ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΩΤΑΕΙ:

"ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΓΙΑ ΠΑΤΕΡ;"

"ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΔΕΛΦΕ"

Ο ΙΕΡΕΑΣ ΞΕΣΠΑΕΙ ΣΕ ΛΥΓΜΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ
ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΕΤΑΙ ...

"ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ ΠΑΤΕΡ, ΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;"

Ο ΙΕΡΕΑΣ ΑΝΑΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ ΡΑΣΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ...

"ΕΓΩ ΘΑΝΑΣΗ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΑΚΟΥΣΑ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ...

ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΑΝ ΤΥΦΛΟΣ ΕΧΩ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΜΟΥ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΕΚΕΙΝΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕΣ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΟΥ ...

ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ ΑΔΕΛΦΕ, ΜΕ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ
ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΜΟΥ ...

ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ...

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ, ΟΜΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΤΩΡΑ ΕΔΩ ...
ΕΓΙΝΑ ΙΕΡΕΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΑΩ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ
ΠΟΣΟ ΚΑΚΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ...

ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΖΗΤΑΩ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΜΕ ΜΑΖΕΨΕ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΔΥΟ ΔΟΥΛΕΙΕΣ,
ΤΟ ΚΑΝΩ ...

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΧΩ ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΤΙΜΑΩ ΤΗΝ
ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ..."

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΩΘΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΤΗΣΕ ΠΟΥΛΜΑΝ, ΙΣΟΠΕΔΩΜΕΝΟΣ, ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΕΚΠΛΗΚΤΟΣ ...

ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ, ΤΟΥ ΛΕΕΙ:

"ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ..."

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 4 ΜΗΝΕΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ...

ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ, ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ...

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ, ΗΤΑΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΖΗΤΑΕΙ "ΜΙΑ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ" ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΤΗ ΔΩΣΕΙ ...

"Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝ ..." !!!

+++
πηγή

Ο συμβολισμός του ελαίου.

Η συνήθεια να βάζουμε στο καντήλι μας λάδι αγνό, ανάγεται στα χρόνια του Μωυσή, το 13ον αιώνα π.Χ. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε εντολή να τροφοδοτούν την επτάφωτη λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου με καθαρό έλαιο.

Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους Του. Συμβολίζει επίσης το φως του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο καθώς επίσης και το γνωστό προάγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε οι Χριστιανοί τα φώτα του κόσμου.

Το δε λάδι σημαίνει το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού που φανερώθηκε, όταν η περιστερά που κρατούσε στο ράμφος κλάδον ελαίας επέστρεψε στην κιβωτό και εξήγγειλε το τέλος του κατακλυσμού ή υπενθυμίζει το ότι ο Κύριος επότιζε με τους θρόμβους του ιδρώτος του την ελαίαν, όπου προσευχόταν. Όπως δε αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος, οι παλαιοί Χριστιανοί δέχονταν ότι με τη χρήση δι' ελαίου της καντήλας ερχόταν ίασις σε πολλά νοσήματα. Ως φυσικό στοιχείο το λάδι θεωρείται από πολύ παλιά ως φάρμακο. Γνωστή είναι η περίπτωση που οι απόστολοι χρησιμοποιούσαν λάδι για θεραπεία ασθενών. «Ήλειφον ελαίω πολλούς αρρώστους και εθεράπευον». Επίσης ο καλός Σαμαρείτης έδεσε τα τραύματα του αγνώστου που βρήκε στο δρόμο του «επιχέων έλαιον και οίνον». Το λάδι είναι επίσης μια φυσική πηγή φωτός και συνεπώς χαράς. Γενικά το άναμμα της λαμπάδας και της καντήλας δείχνει την αληθινή πορεία του ανθρώπου, αναγγέλει τη νίκη του φωτός επάνω στο σκοτάδι, το θρίαμβο της Αναστάσεως επάνω στο θάνατο, την επικράτηση της ελπίδας, επάνω στην απόγνωση. Σ' όλες τις εποχές το φως χρησιμοποιείται σ' όλες τις χαρούμενες εκδηλώσεις της ζωής. Αντίθετα το σκοτάδι είναι σύμβολο του πόνου, της απαισιοδοξίας και της στέρησης. Γι' αυτό γράφει ένας εκκλησιαστικός πατήρ, ο Ιερώνυμος: «Εις την Ανατολικήν Εκκλησίαν ανάπτονται φώτα και όταν ακόμη ο ήλιος φωτίζει λαμπρώς, ουχί προς φυγάδευσιν του σκότους, αλλά προς ένδειξιν χαράς και αγαλιάσεως».

Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου

πηγή

Καθρεφτίζοντας το χάρισμα της μετάνοιας

Μετάνοια είναι αυτή η στροφή της ζωής , αυτή η αλλαγή του νου , η μεταμόρφωση της καρδιάς , που μας φέρνει ''ενώπιος ενωπίω '' με τον Θεό , γεμάτους με μία ελπίδα διστακτική  αλλά χαρμόσυνη , σίγουρους πως δεν αξίζουμε το θείο έλεος , μα και βέβαιους  ότι ο Κύριος ήλθε στη γη όχι για να κρίνει αλλά για να σώσει- ήλθε στη γη όχι για τους δίκαιους αλλά για τους αμαρτωλούς !
Και πάλι , δεν επαρκεί να στραφούμε στον Θεό με ελπίδα και να επικαλεστούμε τη βοήθειά Του , διότι πολλά πράγματα στη ζωή μας εξαρτώνται κι από εμάς τους ίδιους. Πόσες φορές δεν επαναλαμβάνουμε : '' Κύριε , σώσε με ! Κύριε , δώσε μου υπομονή , δώσε μου φρόνηση , δώσε μου καθαρότητα καρδιάς , δώσε μου λόγο αληθείας ! ''. Κι όμως , όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία να συμμορφώσουμε τις πράξεις μας με την προσευχή μας , ακολουθούμε τις αδυναμίες της καρδιάς μας , λες και μας λείπει το θάρρος και η αποφασιστικότητα να κάνουμε πράξεις τα αιτήματα που απευθύνουμε στον Θεό. Κι έτσι , η μετάνοιά μας , η ορμή της ψυχής μας παραμένουν άκαρπες.

Η μετάνοια πρέπει να πυροδοτείται απ`αυτή ακριβώς την ελπίδα στην αγάπη του Θεού και από μία γενναία προσπάθεια να παραμένουμε στον σωστό τρόπο ζωής , εγκαταλείποντας τις παλιές μας συνήθειες. Χωρίς αυτό , δεν θα μας σώσει ακόμα κι ο ίδιος ο Θεός , διότι όπως έχει πει ο Χριστός , στη Βασιλεία των ουρανών δεν θα μπουν όσοι λένε '' Κύριε , Κύριε '' , αλλά εκείνοι που θα παρουσιάσουν καρπούς . Κι αυτούς τους καρπούς τους ξέρουμε : είναι η ειρήνη , η χαρά , η αγάπη , η υπομονή , η πραότητα , όλοι αυτοί οι θαυμαστοί καρποί που θα μπορούσαν από τώρα να κάνουν τη γη μας παράδεισο , αν καταφέρναμε , όπως τα καρποφόρα δέντρα , να τους κάνουμε να ωριμάσουν.

Έτσι , η μετάνοια αρχίζει μέσα μας να αναδεύεται , όταν η ψυχή μας δεχτεί ξαφνικά ένα σοκ , όταν η συνείδησή μας μάς ελέγξει , όταν ο Θεός μας ρωτήσει : '' Προς τα πού βαδίζεις  ; Προς τον θάνατο ; Αυτό είναι που επιθυμείς ; '' . Κι εμείς απαντάμε : '' Όχι , Κύριε · συγχώρησέ με , ελέησέ με , σώσε με ! '' , και στρεφόμαστε προς Αυτόν . Και τότε ο Χριστός μας λέει : '' Σε συγχωρώ · ξεκίνα ν`αλλάζεις τη ζωή σου , αναγνωρίζοντας την αγάπη Μου και ανταποκρινόμενος στο κάλεσμά της - απαντώντας στην αγάπη Μου αποκτάς την ικανότητα ν`αγαπάς ... ''.

Τι άλλο να πω;  Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθουμε είναι να δεχόμαστε όλη τη ζωή μας , όλα τα γεγονότα , όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται σ`αυτήν, οτιδήποτε κατάφερε κάποια στιγμή να γίνει πηγή οδύνης. Να δεχόμαστε και να μην απορρίπτουμε. Όσο θα αρνούμαστε να δεχτούμε το περιεχόμενο ολόκληρης της ζωής μας χωρίς ν`αφήνουμε τίποτε παράμερα , τόσο θα δυσκολευόμαστε ν`απελευθερωθούμε από την εσωτερική μας αγωνία , δουλεία και αντιδραστικότητα. Ματαιοπονούμε όταν απλά διαβεβαιώνουμε '' Θεέ , γεννηθήτω το θέλημά σου ! '', τη στιγμή που από το βάθος της ύπαρξής μας ξεπηδάει μια κραυγή που λέει '' γεννηθήτω το θέλημά σου , ναι , αλλά όχι σ`αυτό το θέμα , ούτε σ`εκείνο ! Να δεχτώ τον πλησίον μου , ναι , αλλά όχι αυτόν εκεί , τον τάδε ! Είμαι βέβαιος να δεχτώ οτιδήποτε θα μου στείλεις , όχι όμως και κάτι σαν κι αυτό που βάζεις τώρα ενώπιον μου ... '' .
 

                                                                                                                         † Μ. Anthony Bloom

                                                 ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΑΣΗΣ

Πηγή

Μια πόρνη μεταστρέφεται προς τον Χριστό(βίντεο)

Δείτε ένα συγκινητικό και άκρως διδακτικό βίντεο... 

ΜΕ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΕΣ ΡΙΖΕΣ, ΠΟΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ;

«Ἐπὶ τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια, οἱ Ἕλληνες δὲν εἶχαν οὔτε κράτος οὔτε σύνορα. Εἶχαν ὅμως πατρίδα. Πατρίδα γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἦταν ἡ γλώσσα τους, ἡ ἐκκλησιά τους – σῶμα λαϊκό, ἡ παράδοσή τους».

Μὲ ἀκρωτηριασμένες ρίζες, ποιά ἐπιβίωση;

Τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ

ἐφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 31.03.13

.            Εἶναι ρεαλιστικὰ δυνατὸ νὰ ἐπιβιώνει φιλοπατρία σήμερα; Ἡ ἀπάντηση κρίνεται ἀπὸ τὰ μέτρα ρεαλισμοῦ ποὺ ἔχει ὁ καθένας μας κατακτήσει. Εἶναι κατάκτηση ὡριμότητας ἡ ἐλευθερία ἀπὸ ψευδαισθήσεις.
.            Κάποτε, σὲ ἄλλο πολιτισμικὸ «παράδειγμα» (ἄλλον «τρόπο» τοῦ βίου) ἡ πατρίδα ἦταν κάτι ἁπτό, χειροπιαστό: Ἕνα κομμάτι γῆς, ποὺ τὸ καλλιεργοῦσε ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν μόχθο καὶ τὸν ἱδρώτα του – χάριζε στὴ γῆ τὴν ἐργώδη φροντίδα του καὶ ἡ γῆ τοῦ ἀντιχάριζε τὰ μέσα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή του. Πατρίδα ἦταν μία δική του «ἑστία», σπίτι χτισμένο γιὰ τὸν κάθε ξεχωριστὸ ἄνθρωπο καὶ τὶς ξεχωριστές του ἀνάγκες. Μία κοινότητα, ποὺ μοιραζόταν χαρὲς καὶ θλίψεις, γιορτὲς καὶ πένθη, ἔκανε κοινωνούμενη τὴν καθημερινότητα. Τάφοι προγόνων: συνεχιζόμενη σχέση καὶ ἀναστροφὴ μὲ οἰκείους, γνώριμους, ἀγαπημένους. «Βωμοὶ καὶ ἱερά», ἄξονας κοινοῦ «τρόπου» ζωῆς μὲ ἑόρτιους κύκλους, συμμετοχικὴ δραματουργία, πανηγύρεις, ἡ ἐκκλησία σῶμα ἀναφορᾶς τῆς προσωπικῆς εὐθύνης καὶ τῆς ἤρεμης ἐμπιστοσύνης – καμιὰ σχέση μὲ ἰδεολογήματα.
.            Σήμερα τίποτε ἀπὸ αὐτὰ δὲν λειτουργεῖ καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸ παρελθὸν εἶναι μόνο φυγὴ στὴν οὐτοπία, στρουθοκαμηλισμὸς ἐμμονῆς στὴν ψευδαίσθηση. Ἡ ἐπιβίωση ἢ καὶ ἡ εὐζωία ἐξασφαλίζεται μὲ ἄλλου εἴδους μόχθο, δίχως τὴν ἀμεσότητα τῆς χειρωνακτικῆς σχέσης μὲ τὴ γῆ. Ἡ «ἑστία» νοικιάζεται, εἶναι δια-μέρισμα, μεράδι ἐνοίκησης στὸν ἀέρα, φτιαγμένο γιὰ ὁποιονδήποτε, γιὰ ἐνοίκους περαστικοὺς – προσφέρεται νὰ ἐξυπηρετήσει τὴ χρεία, ὄχι νὰ στεγάσει τὴ ζωή. Κοινότητα πιὰ δὲν ὑπάρχει, ἡ μετοχὴ στὰ κοινὰ εἶναι ἄγνωστη ἐμπειρία, τὰ «κοινὰ» μόνο θέαμα τηλεοπτικὸ καὶ ἡ «μετοχὴ» μόνο ἑταιρισμὸς γιὰ ἐπιδίωξη συμφερόντων. Ἀκόμα καὶ οἱ τάφοι νοικιάζονται, ἔγιναν κι αὐτοὶ «διαμερίσματα» γιὰ προσωρινοὺς ἐνοίκους – τοὺς ἀντιμάχεται καὶ ἡ μόδα τῆς καύσης τῶν νεκρῶν: ὁμολογία πίστης στὸ ἀ-νόητο τῆς ὕπαρξης, στὸν μηδενισμό της ἀπὸτὸν θάνατο. «Βωμοὶ καὶ ἱερὰ» λογαριάζονται τὰ τεμένη τῆς «ἐπικρατούσης θρησκείας»: ἐξυπηρετοῦν «τὰς θρησκευτικὰς ἀνάγκας τοῦ λαοῦ» ὅπως τὸ IKA ἐξυπηρετεῖ «τὰς προνοιακὰς» καὶ τὸ περίπτερο «τὰς καπνιστικάς» – σὲ περιόδους «κρίσης» ὀργανώνουν καὶ συσσίτια. Ἡ σύγκριση τοῦ σήμερα μὲ τὸ παρελθὸν δὲν θεμελιώνει νοσταλγία, ψάχνει γιὰ ρεαλιστικὸ ὁρισμὸ τῆς φιλοπατρίας. Ἄλλοτε ἡ πατρίδα ἦταν κάτι τόσο πολύτιμο, ποὺ χωρὶς αὐτὸ ἡ ζωὴδὲν εἶχε νόημα. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἕτοιμοι νὰ πεθάνουν, ἂν χρειαζόταν, γιὰ τὴν πατρίδα. Ὄχι ἀπὸ νταηλίκι καὶ φανατισμένη παράνοια, νὰ «τὰ δίνεις ὅλα, γιὰ τὴν “ὁμαδάρα” σου («καὶ τὰ μυαλὰ στὸ κάγκελο»). Ἀλλὰ ὅπως πεθαίνεις γιὰ ἕναν μεγάλο ἔρωτα, ποὺ ἂν τὸν χάσεις, δὲν ἀξίζει πιὰ νὰ ζεῖς. Ἡἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα ἦταν τόσο ζωτικὴ ὅσο καὶ ἡ ἀνάγκη νὰ ἀγαπήσεις καὶ νὰἀγαπηθεῖς. «Ὅταν ξαναεῖδα τὸ χῶμα ποὺ μὲ γέννησε, γράφει ὁ Σεφέρης, μ’ ἔκανε νὰ νιώσω πὼς ὁ ἄνθρωπος ἔχει ρίζες, κι ὅταν τὶς κόψουν πονεῖ, βιολογικά, ὅπως ὅταν τὸν ἀκρωτηριάσουν».
.            Σήμερα, ὀνομασίες ποὺ ἄλλοτε παρέπεμπαν σὲ βιώματα πατρίδας (Ἑλλάδα, Ἑλληνισμός, ἑλληνικότητα), παραπέμπουν σὲ ἐμπειρίες ἀπὸ ἕνα κράτος ποὺ ὅλοι, μὰ ὅλοι ἀπεχθανόμαστε. Τὸ ζοῦμε σὰν ἀπειλή, σὰν ἀντίπαλο, ντρεπόμαστε γι’ αὐτό, μᾶς ἀηδιάζει. Κράτος ἀνίκανο στὴν κάθε παραμικρὴλειτουργία του, διεφθαρμένο, τυραννικό, κράτος δυνάστης σαδιστὴς ποὺεὐφραίνεται νὰ κακουργεῖ, νὰ κλέβει τὴν ἀμοιβὴ τοῦ μόχθου μας, τὴνἀποταμίευση τοῦ ὑστερήματός μας, νὰ μᾶς ληστεύει ἐν ψυχρῷ σὰν κοινὸς λωποδύτης, σὰν γκάνγκστερ..            Ποιός πολίτης ποὺ ἔχει τὰ λογικά του θὰ ρισκάρει τὴ ζωή του ἢ θὰ τὴν θυσιάσει γιὰ νὰ ὑπερασπίσει, σὰν δῆθεν πατρίδα, ἕνα τέτοιο κράτος; Πῶς νὰ πολεμήσει ὁ πολίτης ποὺ ξέρει ὅτι τὰ κονδύλια γιὰ τὴν ἄμυνα τὰ κατακλέβουν οἱ κυβερνήσεις γιὰ νὰ καλύπτουν τὸ ἐξωφρενικὸ κόστος τῆς προεκλογικῆς τους διαφήμισης καὶ τῆς κομματικῆς τους κουζίνας; Μὲ ποιές γνώσεις στρατηγικῆς ἢ πολεμικῆς τεχνολογίας νὰ ὀργανωθεῖ ἄμυνα, ὅταν ὁποιοσδήποτε κομματικὸς χαρτογιακὰς ἢ πανάσχετος δημοσιογράφος ὑπουργεύει στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις, μόνο σὰν ἀμοιβὴ γιὰ τὴ βοήθεια στὸν πρωθυπουργὸ νὰ ἀρχηγεύσει στὸ κόμμα;
.            Ὁ Ἑλληνισμὸς ἀπέκτησε κρατικὴ ὑπόσταση καὶ γεωγραφικὰ σύνορα μόλις πρὶν ἀπὸ 192 χρόνια. Πρὶν ἀπὸ αὐτό, ἐπὶ τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια, οἱ Ἕλληνες δὲν εἶχαν οὔτε κράτος οὔτε σύνορα. Εἶχαν ὅμως πατρίδα. Κι ὅταν τὶς ἀρχαῖες κοιτίδες τοῦ ἱστορικοῦ τους βίου τὶς ὅριζαν κατακτητὲς ἀλλοεθνεῖς,πατρίδα γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἦταν ἡ γλώσσα τους, ἡ ἐκκλησιά τους – σῶμα λαϊκό, ἡ παράδοσή τους (:πείρα, εὐαισθησία, αἰσθητική, ποὺ κληροδοτοῦσε ἡ κάθε γενιὰ στὴν ἑπόμενη, προσθέτοντας θησαυρίσματα).
.            Πατρίδα τῶν χωρὶς κράτος Ἑλλήνων ἦταν ἡ ἱστορική τους συνείδηση, ἡ εὐγένεια – ἀρχοντιὰ τῆς πολιτισμικῆς τους ἑτερότητας, τὸ ἑλληνικὸ ὄνομα ταυτισμένο μὲ τομὲς ἀνεξίτηλες στὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία.
.            Ἀπὸ μία τέτοια φιλοπατρία μᾶς ἀποκόβει σήμερα τὸ εἶδος ἐκεῖνο τῆς ἐγχώριας «διανόησης» ποὺ ἐπιμένει «μαζὶ μὲ τὰ ἀπονέρια τοῦ μπάνιου νὰ πετάει καὶ τὸ μωρό». Λόγιοι ἄνθρωποι, ταλαντοῦχοι, μὲ κυρίαρχη παρουσία τόσο γραπτοῦ λόγου ὅσο καὶ τηλεοπτικῶν ἐμφανίσεων. Ποὺ εἶναι τόσο θυμωμένοι, ὥστε προσπαθοῦν πεισματικά, μαζὶ μὲ τὴν ἱστορικὴ ἀποτυχία καὶ ντροπὴ ποὺ τιτλοφορεῖται Κράτος Ἑλληνικό, νὰ ἀφανιστεῖ καὶ κάθε ἴχνος ἑλληνικότητας: ἡ πρώτη ὕλη γιὰ τὸν ψευδαισθητικὸ ἐξωραϊσμὸ τῆς κρατικῆς ἀθλιότητας.
.          Φτάνει στὸ σημεῖο αὐτὴ ἡ θυμωμένη «διανόηση», νὰ ἐνθουσιάζεται κάθε φορὰ ποὺ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία (ἑλλαδικὴ καὶ κυπριακὴ) ὁδηγεῖται σὲ ἔσχατες ταπεινώσεις καὶ ἐξευτελισμοὺς ἀπὸ τὸν παρακμιακὸ ἐνδοτισμὸ καὶ ραγιαδισμὸ τῆς κρατικῆς της ἡγεσίας. Ἀντίθετα, ἐκνευρίζεται στὸ ἔπακρο, ἂν συμβεῖ κάποτε νὰ ἀντιδράσει ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ αὐτοσεβασμὸ ἀπέναντι σὲ γκανγκστερικοὺς ἐκβιασμοὺς ἑτερόχθονων συμφερόντων ἢ σὲ χλευασμοὺς καὶ ἐπιθετικὸ διασυρμὸ τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος. Λογαριάζεται ἀπὸ τὴ «διανόηση» ὁ αὐτοσεβασμὸς σὰν κομπασμὸς ὅτι εἴμαστε «ὁ ἐξυπνότερος λαὸς τοῦ κόσμου».Καὶ αὐτὴ ἡ ἔμπρακτη, ψυχολογικὰ θωρακισμένη ἀρνησιπατρία εἶναι ἀκόρεστη: ἀπαιτεῖ ὅλο καὶ πιὸ πειθήνια πειθάρχηση στοὺς ἐκβιαστές μας, ὅλο καὶ γλοιωδέστερη δουλοφροσύνη..           Κάποιοι συμπολίτες φρονοῦν, ἐπιπόλαια, ὅτι τὸ συγκεκριμένο αὐτὸ εἶδος «διανοουμένων» εἶναι συνέχεια ἢ ἐπανάληψη τοῦ φαινομένου ποὺ ὀνομάστηκε στὴν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων «μηδισμὸς» καὶ περιγράφηκε ἀπὸ τὸν Καβάφη στὸ ποίημα «Σατραπεία». Ἀλλὰ μοιάζει μᾶλλον ἀπίθανο τὰ μεγάλα στὸν διεθνῆ στίβο συμφέροντα νὰ διαθέτουν χρῆμα γιὰ «πράκτορες» σὲ μία χώρα ποὺ ἀποτελεῖ αὐτονόητα προτεκτοράτο τους. Δὲν πρόκειται γιὰ «μηδισμό», πρόκειται γιὰ τυπικὸ σύμπτωμα θυμωμένης ξιπασιᾶς, γιὰ τὸ σύμπλεγμα τοῦ ψυχικὰ ἐπαρχιώτη ἀπέναντι στὸν «πρωτευουσιάνο» μὲ τὶς χρυσὲς καδένες.
.            Ἀκόμα καὶ ἀρνησιπατρία βλασταίνει ὁ παρακμιακὸς ἐπαρχιωτισμός.

πηγή