‘’Ελεύθερος, δέσμιος του Χριστού…’’

Θυμάμαι, μικρό παιδί τον εαυτό μου, να κοιτά με δέος την εικόνα του Αγίου Ελευθερίου, στον ομώνυμο Ναό της γενέτειρας μου. Δέος που το προκαλούσε η νεαρά φυσιογνωμία του λαοφιλούς Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου, Επισκόπου Ιλυρικού, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, ευλαβείς συμπρεσβύτεροι και αγαπητοί Χριστιανοί συνεορταστές.

Με το ίδιο δέος της εποχής εκείνης, αντικρίζω ξανά την ευγενική φυσιογνωμία του Αγίου Ελευθερίου, του ελευθέρου , δεσμίου της αγάπης του Χριστού και καλούμαι από τον ιστορικό τούτο άμβωνα του Καθεδρικού Ναού, να μεταφέρω στην αγάπη Σας λόγον περιγραφικόν μιας ζωής συναρπαστικής ενός νέου ήρωος της Πίστεως μας , του Ελευθερίου που ελευθερώθηκε απ’ ότι μπορεί να δεσμεύσει τον άνθρωπο, ώστε σήμερα, εμείς, ευλαβείς προσκυνητές να αποδώσουμε τιμή μιμητική ενθυμούμενοι την επίγεια βιωτή Του, την ουράνια πολιτεία Του.

Ο Απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή του, θέτει ένα ερώτημα που απαντάται μόνον βιωματικά: ‘’ τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;’’ [1] Τι δηλαδή, μπορεί να σταθεί ικανό να μας αποκόψει από την αγάπη μας για τον Χριστό, θλίψη, διωγμός, πείνα, ή ακόμα και ο θάνατος για Εκείνον; Για εμάς, ίσως φαίνεται αδιανόητο κάποιος να φθάσει στο σημείο να πεθάνει για τον Χριστό! Όμως, αν στρέψουμε τα μάτια μας στις ωραιότατες τοιχογραφίες που κοσμούν τον περικαλλή τούτο Ναό, θα αντικρύσουμε ανθρώπους κάθε ηλικίας , τους Αγίους μας, τους φίλους του Θεού, που την απάντηση στο τεθέν ερώτημα την έδωσαν με την ζωή τους! Μέσα σε αυτήν την χορεία των Αγίων, ξεχωρίζει ένας νεαρός Επίσκοπος, μόλις δεκαεννέα ετών να συνακολουθεί στην πορεία του Γολγοθά, το ιερόν όνομα Εκείνου, που  διεχώρισε την ανθρώπινη ιστορία στην προ και στην μετά Χριστόν εποχή!

Ο Άγιος Ελευθέριος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρώμη κατά το δεύτερο ήμιση του 2^ου αιώνος. Στην Ρώμη της ειδωλολατρίας, στην Ρώμη του μαρτυρίου όπου η ανθρώπινη ζωή ουδεμίαν αξίαν έχει! Παιδί ακόμα, χάνει τον πατέρα του! Όμως, όταν ο Θεός αποφασίσει να στερήσει έναν γονέα, έρχεται ο Ίδιος να σταθεί στην θέση του. Ο Θεός, ευδόκησε ο Ελευθέριος να έχει μιαν αγία Μητέρα, την Ανθία, την φιλάνθρωπο αυτή γυναίκα που γνωρίζει τον Χριστό και πιστεύει σ’ Αυτόν! Η αγία αυτή μάνα, που ανατρέφει το σπλάχνο της με πίστη στον Θεό, ενσπείροντας στην ψυχή του τον σπόρο του ευαγγελίου τον οποίον αργότερα ο ίδιος θα σπείρει στις ψυχές του ποιμνίου του. Εκεί, στην πολύβουη Ρώμη, γνωρίζεται με τον Επίσκοπο της πόλεως Ανίκητο, ο οποίος διακρίνει στον δεκαπενταετή έφηβο έναν παλμό, μια δύναμη ψυχής και μιαν νεανική καρδιά που πάλλεται σε ρυθμούς αγάπης για τον Σωτήρα Χριστό.  Αποφασίζει λοιπόν ο Επίσκοπος, να προβεί στην χειροτονία του εφήβου και τον χειροτονεί διάκονο της Εκκλησίας δίνοντας του το Αποστολικό χάρισμα της Ιεροσύνης.

Προορίζει ο Θεός και επιλέγει όσους θα Τον υπηρετήσουν! Με ποια λογική, ο Επίσκοπος εμπιστεύεται την Χάρη σε ένα παιδί, θα διερωτήθηκαν πολλοί στο πέρασμα των αιώνων. Όμως, για να αγαπήσει κανείς τον Χριστό, δεν χρειάζεται λογική. Πίστη χρειάζεται, πίστη που μπορεί να αποτελέσει την ανατροπή της λογικής! Εύστοχα, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης απαντά σε όσους θεωρούν την χειροτονία του Ελευθερίου σε αυτήν την ηλικία ως υπέρβαση των Κανόνων της Εκκλησίας πως η χειροτονία του έγινε :’’ …πριν η έτι θεσπισθώσιν οι ανωτέρω κανόνες…’’[2]

Αναλαμβάνει λοιπόν την υψηλότερη αποστολή που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος στην γη. Να σταθεί μεταξύ Θεού και ανθρώπου!  Ο νεαρός διάκονος Ελευθέριος σύντομα χειροτονείται Πρεσβύτερος και αναλώνει την ζωή του καθημερινά ώστε με τον λόγο Του να παρηγορεί τις ταραγμένες ψυχές των ανθρώπων που προσέτρεχαν να τον ακούσουν και να στερεωθούν στην πίστη για τον Χριστό. Η φήμη του, ξεπέρασε τα γεωγραφικά όρια της Ρώμης και έτσι, λίγα χρόνια μετά και ενώ ο Άγιος διανύει το δέκατον ένατον έτος της ζωής Του, η Εκκλησία με την παρότρυνση του λαού, τον αναδεικνύει Επίσκοπο Ιλλυρίας δίνοντας του την Αποστολική Χάρη της Αρχιερωσύνης ώστε να τεθεί ο λύχνος επί την λυχνίαν.   Ο νέος Επίσκοπος, γνωρίζει πως σύντομα ο λόγος του, το κήρυγμα του, θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τον θάνατο. Εδώ λοιπόν, έρχεται να επιβεβαιωθεί ο Απόστολος Παύλος, όταν εκφράζεται μετά βεβαιότητος πως, τίποτα και κανείς, δεν μπορεί να μας στερήσει την αγάπη μας για τον Ιησού.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας, διατάσει την σύλληψη του. Συλλαμβάνεται λοιπόν και οδηγείται σε απάνθρωπα μαρτύρια! Να γιατί η λογική, σταματά μπροστά στην πίστη! Στο συναξάρι του Αγίου, ο βιογράφος διασώσει ένα περιστατικό που τονίζει αυτήν την υπέρβαση. Πριν τον θανατώσουν, τον οδήγησαν σε άγρια θηρία, σαρκοβόρα θηρία, ώστε κατασπαράζοντας τον, να προσφέρουν θέαμα θανάτου, στον φιλοθεάμονα λαό που κραύγαζε κατά την προσφιλήν μέθοδο της εποχής… Και όμως! Τα θηρία όχι μόνον δεν τον έβλαψαν, αλλ’ αντίθετα τον πλησίασαν και στάθηκαν ήσυχα κοντά του αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως το μεγαλύτερο θηρίο επάνω στην γη, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος!

Ο δι’ αποκεφαλισμού θάνατος τελικά, θα γίνει αιτία της απελευθέρωσης του Ελευθερίου από τα γήινα δεσμά. Μαζί του, ακολουθεί και η μητέρα του Ανθία στην οποίαν ο Άγιος οφείλει και το ζην αλλά και το ευ’ ζην .  Μαζί μητέρα και υιός, περνούν ‘’εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ’’[3]

Να λοιπόν αγαπητοί συνεορταστές, πως μπορούμε να κατανοήσουμε τον διθυραμβικό παιάνα που μας είναι γνωστός ως το απολυτίκιο του Αγίου Ελευθερίου, σκεπτόμενοι τον Μάρτυρα του Χριστού να βάφει με το αίμα του τον Ιερατικό του ποδήρη τον οποίον κατεκόσμησε με το αίμα του μαρτυρίου του. Έτσι, έτρεξε κοντά στον Χριστό αγωνισάμενος τον καλόν αγώνα, τηρήσας την πίστην, ολοκληρώνοντας τον δρόμο που οδηγεί στην βασιλεία των Ουρανών.

Την ελευθερία, την ενεφύτευσε ο Θεός στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, καταδυναστεύουν ο ένας τον άλλον στο όνομα μιας επίπλαστης ελευθερίας, η οποία απέχει κατά πολύ από εκείνην με την οποίαν μας έπλασε ο Θεός. Δέσμιοι λοιπόν οι ελεύθεροι άνθρωποι, στο όνομα του κέρδους, του αδίστακτου κέρδους που μπορεί να καταλύσει κάθε έννοια ελευθερίας. Ολόκληροι λαοί στενάζουν και βοούν χάριν των απελευθερωτών τους….  Και όμως! Ο δέσμιος της ύλης άνθρωπος, επιμένει να μιλά ακόμα για ελευθερία.

Σήμερα, το παράδειγμά της πραγματικής ελευθερίας μας το προσφέρει η ευγενής φυσιογνωμία,  χάριν της οποίας βρίσκομαι εν τω μέσω ημών, σκιαγραφώντας με αδύναμο λόγο, το συναρπαστικό πορτρέτο μιας ευγενικής , νεανικής μορφής που δίδαξε με το παράδειγμα του την αληθινή ελευθερία! Μιας ελευθερίας στο όνομα της αγάπης που αν οι άνθρωποι μπορούσαν να υιοθετήσουν στην ζωή τους, θα είχαν απελευθερωθεί απ’ ότι πραγματικά μπορεί να μας δεσμεύσει. Δεσμά, δεν είναι μόνον αυτά της φυλακής! Δέσμιος μπορεί να είναι ο άνθρωπος που απομονώνεται στον εαυτό του, εκείνος που ζει μόνον γιαυτόν, χωρίς να θέλει να γνωρίζει πως ζει ο διπλανός του. Δέσμιος είναι ο άνθρωπος που νομίζει ότι ο πλούτος, είναι μια έννοια που θα τον ακολουθήσει μετά θάνατον. Δέσμιος είναι εκείνος που θέτει το ανθρώπινο συμφέρον πάνω από τον  Θεϊκό νόμο της Αγάπης, χάριν του οποίου πέθανε ο Χριστός επάνω στο σταυρό.

Αλίμονον σε όποιον πιστεύει ότι, η ελευθερία πωλείται ή αγοράζεται. Η ελευθερία κατακτάται… Και οι πραγματικοί κατακτητές της, είναι οι Άγιοι μας, που υπερέβησαν τον εαυτόν τους, ώστε να φθάσουν τον Θεό.  Ο Άγιος Ελευθέριος είναι ένας από τους πολλούς, τόσο ξεχωριστός όμως, ώστε είκοσι αιώνες μετά τον θάνατο του, οι άνθρωποι να τον θυμούνται με σεβασμό και να τον επικαλούνται με πίστη , στην αναζήτηση της εσωτερικής γαλήνης, στην έκφραση της προσευχής.

Πόσο ωραία λοιπόν αισθάνεται ο καθένας μας, όταν την ελεύθερη πόλη, την όμορφη Ελευθερούπολη που στέκει ως νύμφη παρά τους πόδας του Παγγαίου, την κοσμεί η μεγαλοπρεπής Βασιλική του Αγίου Ελευθερίου εντός της οποίας σήμερα τελούμε τον πανηγυρικό Εσπερινό.

Ας ικετεύσουμε λοιπόν τον Άγιο Ελευθέριο, να μας ελευθερώνει, απ’ ότι μας δεσμεύει, να φυλάττει την νεότητα που αναζητά λανθασμένα πρότυπα, τους νέους και τις νέες της εποχής μας που οδηγούνται σε απόγνωση διότι δεν κατάφεραν να πεισθούν ότι ελεύθερος πραγματικά είναι ο άνθρωπος που πιστεύει σε Θεό! Και συ, Θαυματουργέ και λαοφίλητε Άγιε, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του Σατάν, μη παύσης πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν. Αμήν.

                                                                                       π. Θωμάς Ανδρέου

* Ομιλία που εκφωνήθηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Ελευθερίου- Ελευθερουπόλεως την 14ην Δεκεμβρίου 2014  

---

[1] Ρωμ. 8-35

[2] Μέγας Συναξαριστής της Ορδοδόξου Εκκλησίας. Τόμος ΙΒ. Εκδόσεις Συναξαριστής , σελ. 426.

[3] Ρωμ. 8-21 

πηγή

Τὸ «ψευτορωμαίικο» φεύγει ἀπὸ μόνο του;

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Χρηματιστήριο Ἀθηνῶν

ΤΡΙΤΗ  Πτώση 12,78%  -  ΠΕΜΠΤΗ Πτώση 7,35% 

Τί δείχνουν αὐτὲς οἱ πτώσεις στὸ ΧΑ;

Τὸ δημοσίευμα τοῦ iskra τονίζει ὅτι ἡ κατάρρευση τοῦ χρηματιστηριακοῦ δείκτη δὲν ἀφορᾶ τὶς λαικὲς καν τὶς μεσαῖες τάξεις τῆς χώρας οἱ oποῖες ἐδῶ καὶ καιρὸ εἶναι ἐκτὸς Χρηματιστηριακῆς Ἀγορᾶς, ἐνῶ ἐλάχιστα ἐπηρεάζει καὶ τὶς εἰσηγμένες ἐπιχειρήσεις μιᾶς καὶ οἱ τελευταῖες ἔχουν πάψει τὰ τελευταία χρόνια νὰ ἀντλοῦν ὀφέλη ἀπὸ τὸ ΧΑ τὸ ὁποῖο εἶναι ἰδιαίτερο ρηχὸ καὶ πολὺ ἀδύνατο γιὰ νὰ ἐπηρεάσει αἰσθητὰ τὶς ἐπενδύσεις καὶ  γενικότερα τὴν οἰκονομία. Πηγὴ Capital.gr 11.12.2014

Ἂν καταλάβαμε καλὰ …φεύγουν οἱ ξένοι;

Τὸ πρακτορεῖο ὅμως τοῦ ΟΥΡΑΝΟΥ (heaven.gr) τὸ γνώριζε ἀπὸ καιρό…  τὸ παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στὸ Διαδίκτυο στὶς 11 Ἀπριλίου 2014 τὴν περίοδο τῶν ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΣΕ ΑΠΛΟ ΙΕΡΕΑ: «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ…»

Ἀπὸ τὸ πουθενὰ μὲ χρέη, ἀπὸ τὸ πουθενὰ μὲ βάσανα, ἐνώπιος-ἐνωπίον μὲ ἀδιέξοδα ποὺ μᾶς ἔστησε ἡ ¨δῆθεν περήφανη δημοκρατία μας¨, ἀποφάσισα ἀνήμερα τοῦ Ἀκάθιστου Ὕμνου φέτος νὰ μὴν τὸν παρακολουθήσω στὴν γειτονιά μου στὸν...

Ἅγιο Δημήτριο στὴν Θεσσαλονίκη.

– Ὄχι γιατί δὲν εὐλαβοῦμαι τὸν ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀποφύγω νὰ δῶ τυχὸν ¨ἐπίσημους ἐναγκαλισμούς¨ τῶν πρωτεργατῶν τῶν ἀδιεξόδων μου καὶ σκανδαλιστῶ.

– Ἀπὸ τὸ μεσημέρι τῆς Παρασκευῆς τοῦ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ πῆγα κὰτ ἀρχὰς καὶ χαιρέτισα τὸ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ μέσα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ μέσα ἀπὸ τὶς σκέψεις μου κατόρθωσα καὶ ἔβγαλα σκόρπιες λέξεις προσευχῆς…

-¨Παναγιά μου ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ νὰ μὲ συγχωρεῖς γιὰ τὴν ἀγνωμοσύνη μου ἀλλὰ στὴν κυριολεξία ¨τερμάτισα¨ ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα.¨

-¨Αξίωσέ¨ μας κατὰ τὸ θέλημα τοῦ ΥΙΟΥ ΣΟΥ νὰ τελειώσει αὐτὸς ὁ ἐφιάλτης ποὺ βιώνει ἡ Πατρίδα καὶ ὁ καθένας ξεχωριστὰ¨

-¨εδῶ ποὺ φτάσαμε ἕνα Νεῦμα ΣΟΥ μᾶς σώζει¨

– Κοντολογὶς γιὰ νὰ μὴν σὲ ζαλίζω φίλε μου πῆγα ὁδικῶς σὲ ἕνα ἀπομακρυσμένο ὀρεινὸ χωριουδάκι τῆς Μακεδονίας μας μὲ δύο μόνιμους κατοίκους.

– Ὁ ἕνας ἦταν ὁ συνταξιοῦχος παπὰς ποὺ δὲν θέλει νὰ ¨ξεκολλήσει¨ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ποὺ ἱερουργοῦσε ἐπὶ 50 συναπτὰ χρόνια φτιαγμένη ἀπὸ χέρια τιμίων Μακεδόνων- Ἑλλήνων κτιστάδων στὰ χρόνια της ἀκμῆς τοῦ χωριοῦ.

– Ὁ δεύτερος καὶ μοναδικὸς λαϊκὸς κατὰ ἀγαθὴ συγκυρία ἂν καὶ δὲν τελείωσε σχολεῖο ἔμαθε τὰ γράμματα στὸ Ἀναλόγιο καὶ βοηθᾶ τὸν Γέροντα Λευίτη στὴν ψαλτική.

– Ὁ τρίτος τοῦ ἐκκλησιάσματος τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἀκάθιστου Ὕμνου ἤμουν ἐγὼ ὁ νεόφερτος ἐκ Θεσσαλονίκης.

– Μὲ τὸ ποὺ μπῆκα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ πῆγα κατευθείαν στὸ Ἀναλόγιο γιὰ νὰ βοηθήσω μὲ τὰ λίγα βυζαντινὰ ψαλτικὰ ποὺ κατέχω. Ἐκεῖνο πού μου ἔκανε ἐντύπωση ἦταν ὁ παπὰς ποὺ ἦταν σοβαρὸς καὶ ἀμίλητος . Καὶ ἂν καὶ τὸν ξέρω παιδιόθεν δὲν μὲ χαιρέτισε σὰν νὰ ἦταν ¨ἀλλού¨.

– Μόλις φτάσαμε στὸν Κανόνα. Ὠδὴ α΄. Εἱρμός. Ἦχος δ΄. «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται Πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι τὴ βασιλίδι Μητρί…·

-Λὲς καὶ τὸ μυαλό μου ¨ἀνοιξε¨ καὶ ξεφόρτωσα ἀπὸ ὅλες τὶς σκοτοῦρες. Οἱ ἀνοιξιάτικες εὐωδίες, τὸ θυμίαμα ἀλλὰ καὶ ἡ κατάνυξη τοῦ ἱστορικοῦ χώρου ποὺ βρισκόμουν ¨μὲ ἔστειλαν ἀλλοὺ¨ .

-Τέλος πάντων φίλε, εἶπα μέσα μου ὅτι τελικὰ ἔκανα καλὰ ποὺ ἦρθα σὲ αὐτὴ την¨ ἱερὴ σιγαλιά¨.

– Τί ἦταν νὰ τὸ πῶ καὶ ξαφνικὰ ὅταν φτάσαμε στὴν Β’ στάση (Η-Μ) τῶν ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ καὶ ὁ Γέροντας Λευίτης ἀναγίγνωσκε μὲ τρεμάμενη φωνὴ τὸ ¨ χαῖρε τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα χαῖρε τύρρανον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς…¨

-Ἄρχισε νὰ κλαίει μὲ ὀλολυγμοὺς καὶ διέκοψε τὴν ἀπαγγελία τῶν Χαιρετισμῶν. Μάλιστα ἄφησε τὸ Βιβλίο ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ , γονάτισε καὶ ἀκούμπησε τὸ πρόσωπο τοῦ πάνω στὴν Θεομητορικὴ Εἰκόνα τῆς Γλυκοφιλούσης βρέχοντας τὴν μὲ τὰ δάκρυά του.

– Γιὰ λίγη ὥρα μείναμε ἀμήχανοι ἐπάνω στὸ ψαλτήρι καὶ παρακολουθούσαμε τὸν Ἱερέα καὶ ἐμεῖς κατασυγκινημένοι.

– Σὲ λίγο τὸν πλησιάσαμε καὶ προσπαθήσαμε νὰ τὸν ἀνασηκώσουμε . Ὁ Γέροντας εἶχε στὴν κυριολεξία γαντζωθεῖ ἀπὸ τὴν Εἰκόνα καὶ δὲν ἔλεγε νὰ σηκωθεῖ . Ὅμως κάτι ¨μουρμούριζε¨ τῆς Παναγιᾶς μας ποὺ δὲν τὰ καταλαβαίναμε.

-Τελικὰ ὁ Γέροντας ἀνασηκώθηκε καὶ στὴν συνέχεια γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ζωή μου ἄκουσα στὴν κυριολεξία ¨Κλαυτοὺς Χαιρετισμούς¨.

-Ἐκεῖ ποὺ εἶχα καλὴ διάθεση βλέποντας τὴν συγκίνηση τοῦ Ἱερέα δίχως νὰ τὸ θέλω ξαναθυμήθηκα τὰ βάσανα ποὺ μὲ περίμεναν στὴν πόλη …

– Μετὰ τὸ τέλος τῶν Χαιρετισμῶν ἑτοιμάσαμε ἕνα βραστό του βουνοῦ καὶ ζητήσαμε , οὐσιαστικὰ ἀπαιτήσαμε ἀπὸ τὸν Ἱερέα νὰ μᾶς πεῖ τί τοῦ συνέβη;

ΚΑΙ ὁ καλὸς παππούλης ἀναγκάσθηκε νὰ μᾶς πεῖ γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῆς ἀλλοίωσης- συγκίνησής του ποὺ μᾶς εἶχε προβληματίσει.

Παιδιά μου μὴν νομίζετε ὅτι εἶμαι ἐδῶ πάνω ἀποκομμένος ἀπὸ τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων.

Φίλοι συγχωριανοὶ ἀπὸ τὶς μεγαλουπόλεις, συγγενεῖς, πνευματικὰ παιδιά μου μεταφέρουν τὸ ζοφερὸ περιβάλλον τῆς σημερινῆς Ἐθνικῆς μας ἐπιβίωσης.

Πολλὲς φορὲς στὴν Δέηση καὶ ὅταν ἀπαγγέλουμε ἐνώπιόν του ΚΥΡΙΟΥ ἠμῶν ¨Ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἠμῶν ἔθνους καὶ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν αὐτῶ…¨

Ἀναρωτιέμαι ἂν τὸ Ἔθνος μᾶς εἶναι πραγματικὰ εὐσεβές;

Καὶ πὼς μπορῶ νὰ αἰτοῦμαι γιὰ κάθε ἀρχὴ καὶ ἐξουσία ποῦ μᾶς ἔφερε σὲ αὐτὰ τὰ χάλια;

Ὑπάρχει ὅμως καὶ αὐτὸ δήλ. ὅτι μᾶς ἀξίζει μᾶς δίνει ὁ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ.

Ὅμως ἔτσι δημιουργεῖται ἕνας φαῦλος κύκλος. Γιατί ἂν ἐγὼ αἰτοῦμαι γιὰ αὐτοὺς ποὺ ψηφίζουν ἀντίχριστους νόμους οὐσιαστικὰ μὲ τὴν δέησή μου αὐτὴ γίνομαι Θεομάχος.

Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια παρακαλῶ τὴν Παναγιά μας νὰ ξεδιαλύνει τὸν λογισμό μου αὐτὸ καὶ πιστέψτε μὲ τὸ κάνω μὲ δάκρυα καὶ πόνο.

Παραμονὴ τοῦ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ἐχθὲς ἄκουσα κτύπους στὴν πόρτα τοῦ πτωχικοῦ μου. Τρόμαξα γιατί στὶς ἡμέρες μᾶς πολλὰ συμβαίνουν καὶ μάλιστα ἐδῶ στὴν Μεθόριο. Ποιὸς νὰ ἦταν ἄραγε; Ὁ Ἀνέστης ὁ ψάλτης μου ἔλειπε στὰ πρόβατα.

Ἀπὸ τὸ παραθυράκι ἔσκυψα καὶ εἶδα ἕναν ἡλικιωμένο Ἱερέα. Ἀμέσως ἀναθάρρησα καὶ ἄνοιξα τὴν πόρτα . Βάλαμε μεταξὺ μας τὴν Εὐχὴ καὶ τὸ κοντούλικο Γεροντάκι μπῆκε στὸ σπιτικό μου μὲ τέτοια ἄνεση ποὺ λὲς καὶ ἤξερε ὅλες τὶς γωνιές του.

Τὸ παρουσιαστικὸ τοῦ κάτι μου θύμιζε ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Αὐγουστίνο τὸν πρώην Φλωρίνης γιατί κρατοῦσε ἕνα ραβδὶ καὶ ἦταν σκυφτό.

Πῶς ἀπὸ τὰ μέρη μᾶς Γέροντα ; τὸ ρώτησα

Πολλὲς φορὲς ἔχω περάσει ἀπὸ αὐτὰ τὰ μέρη καὶ μάλιστα ὅταν ζοῦσαν ἐδῶ πολλοὶ χριστιανοί. Φυσικὰ ἄλλα χρόνια τότε πάτερ μου. Τότε τὰ χρόνια ἦταν Ἱεραποστολικὰ ἐνῶ σήμερα αὐτὰ ποὺ κτίσθηκαν μὲ αἷμα καὶ ἀγῶνες οἱ ἄπιστοι τὰ γκρεμίζουν.

Παλιὰ βγάζανε κανένα τοῦβλο γιὰ νὰ χαλαρώσει ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη, σήμερα πλέον εἶναι προαποφασισμένο ἀπὸ αὐτοὺς νὰ σωριάσουν ὅλο τὸ ντουβάρι…

Ἐπειδὴ φτάσαμε στὴν στιγμὴ νὰ πειράζουν τὴν ΗΜΕΡΑ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ μᾶς δήλ. τὴν Κυριακὴ καὶ νὰ ὑπερασπίζονται τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα ἦρθα νὰ σοὺ πῶ νὰ μὴν σὲ πειράζει ὁ λογισμὸς ποὺ ἔχεις καὶ ὅταν λὲς τὴν εὐχὴ ¨¨ Ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἠμῶν ἔθνους καὶ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν αὐτῶ…¨ ἀπὸ μέσα σου τότε νὰ ἀπαγγέλεις τὴν ὠδὴ τῶν Χαιρετισμῶν ¨ χαῖρε τύρρανον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς…¨.

Πάτερ μου ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ μᾶς ἀποφάσισε ὅτι ¨αὐτὴ ἡ κατάσταση δὲν μπορεῖ νὰ πάει ἄλλο…¨

Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τὸ καμπουριαστὸ Γεροντάκι ἐξαφανίστηκε ἀπὸ μπροστά μου. Ἀλαφιασμένος μὲ ὅτι κουράγιο εἶχα ἔτρεξα πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Μπαίνοντας ἡ ματιά μου λὲς καὶ τὴν κατεύθυνε ἄλλος καὶ ἔπεσε πάνω στὴν Ἁγιογραφία τοῦ Παπᾶ- Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ποὺ ἡ Παράδοση λέει ὅτι πέρασε ἀπὸ τὸ χωριὸ μᾶς διδάσκοντας καὶ βαπτίζοντας.

Τότε κατάλαβα ΠΟΙΟΣ ἐπισκέφτηκε ἐμένα τὸν ἀνάξιο.

Φίλε μου πῆρα τὴν εὐχὴ τοῦ Γέροντα ὅταν κατεβῶ στὴν Θεσσαλονίκη νὰ ¨διαλαλήσω¨ τὸ ἔκτακτο αὐτὸ περιστατικὸ καὶ ὅποιος πίστεψε- πίστεψε…

Μᾶλλον ὁ Οὐρανὸς φέτος μὲ τὸ ¨χαῖρε τύρρανον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς…¨ γράφει τὸν κυβερνητικὸ ἐπίλογο.

To είδαμε εδώ

Αγίου Ελευθερίου και μητρός αυτού Ανθίας

Οι άγιοι της Ορθόδοξης μας Εκκλησίας αποτελούν τους αστέρες που στολίζουν την ουράνια Βασιλεία του Θεού. Είναι οι εγγυητές της εκπλήρωσης της θείας υπόσχεσης σχετικά με τη σωτηρία και τη συμμετοχή των πιστών στην Ουράνια Βασιλεία του Τριαδικού Θεού, την οποία ο άνθρωπος μπορεί να κληρονομήσει μόνο μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε τους αγίους Αποστόλους ότι στην οικία του Πατρός υπάρχουν «πολλαί μοναί». Σ’ άλλα σημεία του Ευαγγελίου φέρνει το παράδειγμα του καρπού του σιταριού: όπως το σιτάρι δίνει τριάντα, εξήντα και εκατό σπόρους στον κάθε βλαστό, με παρόμοιο τρόπο και ο πιστός καρποφορεί στην αγιότητα. Αυτή η διαφορά βαθμίδας αγιότητας επισημαίνεται στα λόγια του Κυρίου, όταν φέρνει το παράδειγμα των αστέρων λέγοντας ότι, όπως ένα αστέρι διαφέρει σε δόξα από ένα άλλο αστέρι στη λαμπρότητα που εκπέμπει, με τον ίδιο τρόπο ένας άγιος διαφέρει στην αγιότητα από έναν άλλον.

Η αγιότητα των αγίων εκπηγάζει από τη συμμετοχή τους στην αγιότητα του Θεού. Ο πιστός με τις χάρες του Θεού γίνεται άγιος. Η όλη ύπαρξη του αγίου ενώνεται με τον Θεό. Η προσωπική ζωή, οι σκέψεις, οι αισθήσεις αγιάζονται και αναδεικνύονται όργανα της θείας Χάριτος. Μέσα από την προσωπική ζωή των αγίων φανερώνεται η ζωή του Χριστού. Εφαρμόζονται τα λόγια του Απόστολου Παύλου που προτρέπει όλους τους χριστιανούς να φανερώσουν τη ζωή του Χριστού μέσα από το θνητό σώμα τους, γιατί με αυτόν τον τρόπο δοξάζεται ο Σωτήρας Χριστός. Ο άγιος παρ’ όλο που ζει μέσα στον κόσμο, εν τούτοις ζει μακρυά από την αμαρτωλή ζωή του κόσμου. Ο κόσμος βρίσκεται σε εχθρική διάθεση με τον Θεό. Ο Θεός θέλει όλους να σωθούν και να γνωρίσουν την αλήθεια της θεογνωσίας, αλλά ο κόσμος αντιστρατεύεται πρωτίστως το θέλημα του Θεού και κατόπιν την Εκκλησία του Θεού, που είναι η νοητή Κιβωτός της Χάριτός Του.

Κατά τον κατακλυσμό του Νώε, σώθηκαν μόνο όσοι πίστεψαν στο κήρυγμα μετάνοιας του Νώε. Ολοι όσοι εργάστηκαν για την κατασκευή της Κιβωτού και δεν πίστεψαν ή δεν βρέθηκαν μέσα στην Κιβωτό χάθηκαν. Το ίδιο συμβαίνει με την Εκκλησίαν. Σώζονται όσοι πιστεύουν και βρίσκονται μέσα στους κόλπους Της. Κανένας δεν μπορεί να φτάσει στο λιμάνι, εάν δεν βρίσκεται στο πλοίο που κατευθύνεται σ’ αυτό. Οσοι βρίσκονται έξω από το πλοίο και νομίζουν ότι μπορούν να σωθούν από μόνοι τους πλανιούνται. Κανένας δεν ανεδείχτηκε άγιος έξω από την Εκκλησία. Κανένας δε σώζεται έξω από την Εκκλησία. Οταν αποκόβει κανείς τον εαυτό του από την Εκκλησία του Χριστού, τότε αποκόβει τον εαυτό του από την Χάρη του Θεού και από τη σωτηρία. Δεν μπορεί να νοηθεί σωτηρία χωρίς την Εκκλησία. Δεν μπορεί να νοηθεί αγιασμός χωρίς την αγιαστική Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Δεν αγιάζεται κανείς, εάν δεν αγωνίζεται να ταυτίσει την προσωπική του ζωή με εκείνη του Χριστού και συγχρόνως να βρίσκεται μέσα στην αλήθεια του Χριστού. Η αλήθεια των δογμάτων φανερώνεται στη ζωή των πιστών και η ζωή του πιστού αντανακλά τη διάθεση της Πίστεώς μας στον Σωτήρα Χριστό.

Αυτή η διάθεση είναι η ουσιώδης διαφορά μεταξύ των αγίων και των απλών χριστιανών. Οι άγιοι διέθεσαν όλη την ύπαρξή τους για την αγάπη του Χριστού. Αυτή η διάθεση τους οδήγησε να περιφρονήσουν εγκόσμιες δόξες, τιμές, πλούτη και έφτασαν στο σημείο να θυσιάσουν την ίδια τη ζωή τους για Χάρη του Κυρίου, είτε όταν κλήθηκαν να ομολογήσουν την πίστη τους μπροστά σε άπιστους βασιλείς και ηΥεμόνες, είτε, όταν οι καιροί το απαιτούσαν, να υπεραμύνονται της αληθινής διδασκαλίας καταπολεμώντας τις ποικίλες αιρέσεις.

Σήμερα, η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του αγίου Ιερομάρτυρα Ελευθερίου και είναι προς όφελος όλων να θυμηθούμε τη ζωή και το μαρτύριό του.

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ρώμη κατά τον 20ν αιώνα μ.χ. από ευγενείς γονείς. Η μητέρα του, Ανθία, είχε διδαχθεί την χριστιανική πίστη από τους μαθητές του Αποστ. Παύλου. Ο πατέρας του αγίου διετέλεσε ύπατος της Ρώμης, αλλά έζησε λίγο καιρό μετά την γέννησή του. Η Ανθία εμπιστεύθηκε τον Ελευθέριο στον αρχιερέα της Ρώμης για να του διδάξει τα ιερά γράμματα. Ο νεαρός Ελευθέριος διακρινόταν για το ήθος, την ευταξία, την κοσμιότητα και για πολλές άλλες αρετές και χειροτονείται σε ηλικία μόλις 15 ετών Διάκονος. Στα 17 του χρόνια χειροτονείται Πρεσβύτερος και σε ηλικία 20 χρόνων προχειρίζεται σε Επίσκοπο. Ο άγιος παρά το νεαρό της ηλικίας του ήτο τόσο σοφός και λόγιος, ώστε προσείλκυε με την διδασκαλία τους όλους στην χριστιανική πίστη και ευσέβεια.

Ο δε Διάβολος, που φθονεί την σωτηρία των ανθρώπων σήκωσε διωγμό κατά της Εκκλησίας. Όλοι οι Χριστιανοί διώκοντο, αλλά ο βασιλιάς ζητούσε να θανατώσει τον Ελευθέριο σαν αίτιον της ευσεβείας. Έστειλε λοιπόν τον στρατηλάτη Φήλικα για να τον συλλάβει και με πλήθος στρατιωτών περιεκύκλωσε τον ναό μέσα στον οποίο δίδαξε ο άγιος. Ο Φήλιξ μπήκε στον ναό σαν άγριο θηρίο, αλλά μόλις αντίκρισε τον άγιο και άκουσε την διδασκαλία του, θαύμασε και αντί διώκτου γίνεται μαθητής και πιστεύει στον Χριστό. Ο άγιος αφού τον κατήχησε, τον συνεβούλευσε να τον υπάγει στον βασιλέα, για να μη χάσει το στεφάνι του Μαρτυρίου. Στο δρόμο όπως παιρνούσαν από μια βρύση ζήτησε ο Φήλιξ να βαπτισθεί.

Όταν έφθασαν στην Ρώμη ο άγιος παρουσιάσθηκε μπροστά στο δικαστήριο. Ο Βασιλεύς βλέποντας τον άγιο πόσο νέος και ωραίος ήτο προσπάθησε με κολακευτικά λόγια και υποσχέσεις για να θυσιάσει στα είδωλα. Ο άγιος με θαρραλαίο φρόνημα ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, ούτε τις τιμές, ούτε και τα φοβερά βασανιστήρια έλαβε υπ’ όψη του. Όταν έβλεπε ο βασιλεύς τον άγιο να μένει σταθερός στην πίστη του, θύμωσε και διατάσσει θα πυρώσουν χάλκινο κρεβάτι και από κάτω έχουν αναμένα κάρβουνα. Επάνω σ’αυτό το πυρακτωμένο κρεβάτι ξάπλωσαν τον άγιο έως ότου ψηθεί τελείως. Οταν έρριψαν τον άγιο σ’ αυτό το βασανιστήριο, ο Θεός προστάτευσε τον δούλο του και έμεινε ο μάρτυς αβλαβής και δροσιζόμενος. Μετά από πολλή ώρα ο βασιλιάς νομίζοντας ότι πέθανε ο μάρτυς διέταξε να κατεβάσουν το σώμα του. Ο δε άγιος πήδηξε όρθιος και χωρίς να έχει καμία πληγή, έψελνε στον Θεό. Στην νέα ομολογία του αγίου Ελευθερίου ο βασιλεύς διέταξε να τον δέσουν επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα και να ρίχνουν λάδι για να ανάψουν την φλόγα περισσότερο. Η Χάρη όμως του Θεού προστάτευσε τον μάρτυρα, η φλόγα έσβυσε και η σχάρα ψυχράθηκε, ο δε άγιος δροσίζετο και προστατεύετο. Ο τύραννος θύμωνε όλο και περισσότερο και διατάζει να βάλουν λίπος, κερί και πίσσα σε καζάνι και αφού το βράσουν να ρίξουν μέσα τον μάρτυρα, αλλά και πάλι ο άγιος έμεινε αβλαβής.

Τότε παραδίδεται στον έπαρχο της Ρώμης, Κορέμωνα, ο οποίος διδάχθηκε την χριστιανική πίστη από τον Φήλικα, αλλά δεν βαπτίζετο. Την ώρα που ο Κορέμων ετοίμαζε νέα βασανιστήρια για τον άγιο, αυτός προσηύχετο στον Κύριο για την σωτηρία των βασανιστών του. Ο Κύριος που φωτίζει τις καρδιές και τις σκέψεις των ανθρώπων έστειλε την Χάρη του και άλλαξε την γνώμη του επάρχου και σαν να ήτο άλλος στράφηκε προς τον βασιλέα και τον ήλεγξε για την παρανομία του. Ο δε βασιλεύς απορούσε, όταν άκουσε τόσα ανέλπιστα, διέταξε να τον βάλουν μέσα στον φούρνο που ο ίδιος ετοίμασε για τον άγιο. Ο Κορέμων αφού ζήτησε την ευλογία του αγίου μπήκε μέσα στον κλίβανο με προθυμία και πίστη. Με τη Χάρη του Χριστού έμεινε αβλαβής και υμνολόγει τον Κύριο. Ο βασιλεύς τότε διέταξε και τον αποκεφάλισαν, με αυτό τον τρόπο κέρδισε την αιώνιο ζωή.

Αφού φόνευσε τον άγιο Κορέμων, διέταξε ο τύραννος να βάλλουν τον άγιο Ελευθέριο μέσα στον φούρνο, αλλά αμέσως έσβυσε η φωτιά, τα σιδερένια μαχαίρια λίγησαν ευλαβούμενα τις σάρκες του Μάρτυρος. Ο άγιος φυλακίζεται και αφήνεται να πεθάνει της πείνας. Ο Θεός όμως, όπως έτρεφε τον Ηλίαν, αυτός έστειλε τροφή στον μάρτυρά του με περιστέρι. Ο τύραννος δαιμονίζετο περισσότερο και διέταξε να δέσουν τον άγιο σε άγρια άλογα για να τον σέρνουν επάνω στις κοφτερές πέτρες, ώστε να κατακόπτονται οι σάρκες του και με αυτό το μαρτύριο να ξεψυχήσει.

Άγγελος Κυρίου όμως μετέβαλεν τα άγρια άλογα σε ήρεμα και ελεθέρωσε τον Μάρτυρα. Ο άγιος οδηγήθηκε υπό του αγγέλου στο κοντινό βουνό και την ώρα που προσηύχετο μαζεύθηκαν οι αρκούδες, τα λεοντάρια και άλλα άγρια ζώα και τον περιεκύκλωσαν. Αυτά όλα τα πληροφορήθηκε ο βασιλιάς από κυνηγούς που είδαν αυτό το θαυμάσιο θέαμα. Διέταξε στρατιώτες να συλλάβουν τον μάρτυρα. Τα δε θηρία βλέποντας τους στρατιώτες που θέλησαν να συλλάβουν τον άγιο ώρμησαν με θυμό εναντίον των, αλλ’ ο άγιος αμέσως προσέταξε να μην βλάψουν κανένα. Στο δρόμο της επιστροφής δίδαξε τους στρατιώτες την χριστιανική πίστη και πολλοί απ’ αυτούς πίστευσαν στον Χριστό. Όταν έφθασαν στην Ρώμη τέλεσε ο βασιλεύς πανήγυρη για να συγκεντρωθούν πολλοί και να δούν τον θάνατο του αγίου. Μέσα στο στάδιο βρισκόμενος ο άγιος άφησαν μία λέαινα που βλέποντας το θήμα της ώρμησε, με ορμή κατ’ επάνω του. Μόλις όμως πλησίασε έλειχε τα πόδια του αγίου. Ο βασιλεύς διέταξε να φέρουν αρσενικό λεοντάρι, που αφού πλησίασε τον άγιο, έγινε πιο ήρεμο από το θηλυκό. Οι παρευρισκόμενοι βλέποντες τέτοιο θέαμα φώναξαν: «Μέγας ο Θεός των Χριστιανών»! Ο Παράνομος τύραννος βλέποντας, ότι ο άγιος δεν βλάπτετε με τίποτα απελπίσθηκε τελείως. Διέταξε να αποκεφαλίσουν τον μάρτυρα. Η μητέρα του αγίου, αφού αγκάλιασε το σώμα του παιδιού της, τον καταφιλούσε και τον μακάριζε. Τότε οι δήμιοι θανάτωσαν και αυτήν.

Η ζωή, το μαρτύριο και ο θάνατος του αγίου Ελευθερίου, σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί μου χριστιανοί, είναι σταθμός για τον κάθε χριστιανό της εποχής μας. Η κουρασμένη από το βάρος της αμαρτίας εποχή μας ζητά κάπου να ακουμπήσει για να αναπαυθεί. Τριγυρισμένη από το σκοτάδι της ολιγοπιστίας, της αμφιβολίας, της έλλειψης ιδανικών και προτύπων, ζητά ζωντανά παραδείγματα για να δει το φως της αληθινής θεογνωσίας. Μέσα σ’ αυτό τον αγώνα προβάλλει η μνήμη του αγίου Ελευθερίου σαν βάλσαμο παρηγοριάς, στους κουρασμένους πνευματικά ανθρώπους. Καθημερινά καλούμαστε να δώσουμε μαρτυρία για την πίστη μας στον Χριστό.

Ο κόσμος μας μισεί και εμείς καλούμαστε να αγαπήσουμε αυτούς που μας μισούν. Καλούμαστε να υψώσουμε τα ηθικά ιδανικά και τα θεμέλια της οικογένειας που κατασκάφτηκαν. Καλούμαστε να ενδυναμώσουμε τη πίστη μας στον Χριστό, που κλονίστηκε από τις αμφιβολίες και τους μοντερνισμούς της εποχής μας. Καλούμαστε να γίνουμε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού γιατί η αδιαφορία, η προσκόληση στα υλικά αγαθά και η αγάπη του πλούτου, μας απομάκρυναν από την εν Χριστώ ζωή και πνευματικότητα, καταντήσαμε τυπικοί χριστιανοί. Η ζωή και το μαρτυρικό τέλος του αγίου Ελευθερίου πρέπει να φωτίζει τις καρδιές μας. Η μεγαλείτερη τιμή που θα μπορέσουμε να προσφέρουμε στον μάρτυρα του Χριστού είναι να μιμηθούμε την ζωή του.

Ας αγαπήσουμε λοιπόν ουσιαστικά και ειλικρινά τον Χριστό και τον συνάνθρωπό μας. Ας απορρίψουμε την αμαρτωλή ζωή και ας ανοίξουμε διάπλατα τις καρδιές μας, για να υποδεχθούμε τον βασιλέα Χριστό. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα βρούμε την εν Χριστώ σωτηρία. Αυτό τον δρόμο ακολούθησαν οι Μάρτυρες του Χριστού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν από την Ανάσταση υπάρχει ο Σταυρός και πριν από τη σωτηρία, το μαρτύριο. Σ’ όσους γιορτάζετε θέλω να σας ευχηθώ να έχετε θεάρεστα, χριστιανικά και ευλογημένα χρόνια. Η Χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστόν είθε πάντοτε νά ‘ναι μαζί σας. Αμήν.

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-Η ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΘΕΙ.

Ξεκίνησα  να γράφω από το Νοέμβριο για την τελική ευθεία που μπήκαμε και μετά από παράκληση πολλών φίλων θα ξανα-αναφέρω όλα τα επίμαχα κείμενα που αναφέρονται στα γεγγονότα που θα εξελιχτούν τους επόμενους μήνες.Δεν είναι τυχαίο μετά τη γκρίνια που ανέφερα για την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι και την προσοχή που χρειάζεται από μέρους του Οικουμενικού Πατριάρχη,ότι κάτι <<στράβωσε>>και αμέσως είχε κάλεσμα από τον Αγιο Σπυρίδωνα να επισκεφθεί το νησί της Κέρκυρας.Δικαίωμα στην Μετάνοια έχουμε όλοι.Αν ο Πατριάρχης δεν έλαβε το<<μήνυμα του Αγίου>>τότε είμαστε πεπεισμένοι ότι εκτός από τα οικονομικά και πολιτικά γεγγονότα στην Ελλάδα θα έχουμε εξελίξεις τόσο στο Πατριαρχείο όσο και στο Βατικανό.Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για τα γεγγονότα που εκτυλλίσονται μπροστά στα μάτια μας.Τι αναφέρουν οι Γέροντες και οι Αγιοι γι αυτά;

<<Εχουμε επίσης την επίσκεψη του Πάπα στην Τουρκία αλλά και στην Κωνσταντινούπολη με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και έχοντας υπόψιν μας την αναφορά του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ότι <<Ο Πάπας θα είναι η αιτία>>αναμένουμε τις συζητήσεις που θα κάνει με τον Τούρκο Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Τουρκίας και θα περιμένουμε να δούμε τι κομίζει προς τους Μουσουλμάνους,ώστε να έχουμε κι άλλες εξελίξεις.Επίσης στη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη μεγάλο ρόλο θα παίξει και η στάση του Οικουμενικού Πατριάρχη.Τυχόν ενναγκαλισμοί που δεν θα αρέσουν στον Τριαδικό Θεό,θα μπορούσαν να φέρουν εξελίξεις στην Ελλάδα τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.Υπάρχουν θρησκευτικά θέματα για τα οποία έχουν φωνάξει πολλοί πνευματικοί. >> Αυτά γράφαμε  στις 28 Νοεμβρίου 2014 στο άρθρο <<

H ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ.-ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ,ΤΑ ΓΕΓΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ.>>Πριν λίγες μέρες -αιφνιδιαστικά για κάποιους -ο Πρωθυπουργός Κος  Σαμαράς,-μετά την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού Νταβούτογλου στην Αθήνα-
ανακοίνωσε την ψήφιση για Νέο Πρόεδρο από το Κοινοβούλιο στις 17-23 και 29 Δεκεμβρίου 2014.Το υποψήφιο όνομα του Προέδρου ανακοινώθηκε επίσημα αργότερα στο τηλεοπτικό διάγγελμα του Πρωθυπουργού και ήταν ο Σταύρος Δήμας.Τα 180 κουκιά δεν υπάρχουν .Αν στις 29 Δεκεμβρίου δεν εκλεγεί νέος Πρόεδρος,αυτόματα θα ανακοινωθούν Βουλευτικές

 εκλογές.Φτάσαμε λοιπόν στην αρχή των λόγων του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού . Θα γίνει
Πολιτειακή ανωμαλία,μόλις γίνει η Πολιτειακή ανωμαλία,αμέσως θα τραβήξει πίσω το κεφάλαιο,το παγκόσμιο κεφάλαιο,το διεθνές κεφάλαιο,το εβρα'ι'κό ,μόλις τραβήξει πίσω το διεθνές κεφάλαιο,θα απολυθούν όλοι οι υπάλληλοι[δημόσιοι και ιδιωτικοί].ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ.Και βλέπουμε πως με τις δηλώσεις των ελλήνων πολιτικών για Γκρέξιτ κλπ.το χρηματιστήριο έχασε 20% μέσα σε 3 μέρες.Η Ηγουμένη στο Μοναστήρι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού γράφει σε βιβλίο της :

Κάνει μεγάλη έντύπωσι τό πρώτο μέρος της προφητείας «Τόν Πάπα νά τόν καταριέστε...».

"Ενας πού καταριέται καλωσορίζει; Μήπως τόν επαινεί; Μήπως τόν συναναστρέφεται; Του είναι ευχάριστος;

Ευχάριστοι μας είναι όσοι μας προξενούν καλό καί είναι φίλοι μας...

"Οποιον καταριόμαστε, δέν είναι φίλος καί αδελφός, αλλά κάποιος πού μας έβλαψε καί τόν αποστρεφόμαστε.

«Τον Πάπαν να καταράσθε» έχει κι άλλη σημασία: Πολλοί ενοχλούνται από τά αναθέματα της Εκκλησίας γιά τους αιρετικούς, παρά τό γεγονός ότι ή κατεύθυνσι των αποστολικών οδηγιών είναι αύτη^. Τό «καταράσθε» έχει ισοδύναμη έννοια μέ τό «αναθεματίζετε». Δηλαδή μας λέγει ό άγιος Κοσμάς, μή σκέπτεσθε νά άρετε τίς κατάρες-άναθέματα εναντίον τοϋ Πάπα. γιατί δέν θά άλλάξη, ώστε νά τόν δεχθήτε στήν Εκκλησία ώς Όρθόδοξο. γιατί δέν θέλει. Είναι ψευδή όσα σάς παρουσιάζει. Προσέχετε, γιατί αυτός θά είναι ή αιτία «του χαλασμού» σας.

Ή τόσο σπουδαία αυτή προφητεία τοϋ αγίου Κοσμά, μέ τίς προειδο­ποιήσεις καί τίς νουθεσίες τοΰ Αγίου, ανήκει σ' αυτές τίς προφητείες, πού ακόμα δέν επαληθεύτηκαν μέσα στήν ιστορία της χώρας μας, «τοΰ τόπου»... Ειδικώς γι' αυτήν τήν προφητεία χρειάζεται νά είμαστε σέ διαρκή επιφυ­λακή. Γιατί μας προειδοποιεί πώς θά γίνη «χαλασμός» του τόπου (έκκλησίας-εθνους), ό όποιος θά προέλθη από τόν Πάπα. ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ <<ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ>>.Ζούμε μόνο την αρχή των γεγγονότων με την πτώση του Χρηματιστηρίου και ότι άλλο  ακολουθήσει,μετά την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι,που λίγο πριν την επίσκεψη είχε δηλώσει ότι <<Η Ορθόδοξη Εκκλησία νοσεί....>>Ας δούμε όμως τι έλεγε για το συγκεκριμένο θέμα και ο Γέροντας Θεόφιλος Ζερβάκος το 1980 : 

<<Όφείλουν νά μετανοήσουν όσοι άπό τούς άρχοντας της Εκκλησίας, Πατριάρχαι, αρχιερείς, Ιερείς καί ηγούμενοι, πα­ραβαίνουν τίς εντολές του Θεού, διότι μερικοί άπό αυτούς άντί νά γίνουν φώς, κατά τήν παραγγελία του πρώτου Άρχιερέως καί Άρχιποίμενος Χριστού, του αρχηγού καί θεμελιωτού της πίστεως μας, έγιναν αιτία διχονοιών στό χριστεπώνυμο πλή­ρωμα* καί κατ' αυτόν τόν τρόπο, άφού άποκατασταθή ή ενό­τητα, νά στραφή ή    

προσοχή της Εκκλησίας πρός τά τόσον ε­πείγοντα καί σοβαρά ζητήματα, στά όποια καλείται νά δράση, κατά τήν δύσκολη αυτή στιγμή, τήν οποία διέρχεται ό κόσμος καί ιδιαίτερα ή πατρίδα μας, δηλαδή στήν συνδιαλλαγή, τήν ειρήνη, τήν ομόνοια καί αγάπη του ελληνικού λαού, τόν όποιο λαό oι άρχοντες της πολιτείας έχουν διαιρέσει σέ πολλά κόμ­ματα.>>Eιλικρινά μετά την Χούντα και κατά την διάρκεια της Μεταπολίτευσης δεν είχαμε πολλές φορές πάνω από 4 κόμματα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο,ούτε είναι τυχαία η αναφορά του στον Πατριάρχη,αλλά και στους υπόλοιπους κληρικούς γιατί τώρα αρχίζουν τα προβλήματα!

O Mακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ,για την περίσταση που ζούμε έλεγε «...Εμείς φταίμε για το κατάντημά μας. Γκρεμίσαμε τις γέφυρες με την παράδοσή μας. Αρνηθήκαμε την πίστη μας. Απαρνηθήκαμε και τη Ρωμηοσύνη και την Ορθοδοξία, τα δύο θεμέλιά μας. Την Ελλάδα την πληγώνουμε οι Έλληνες. Είναι, όμως, καιρός να συνέλθουμε. Μπορούμε, αν το θελήσουμε. Γιατί έχουμε πλούσια κληρονομιά πνεύματος, μεγάλη αντοχή στο χρόνο, μοναδική ικανότητα προσαρμογών. Μπορεί να κουραστήκαμε από την πολυτέλεια και την καλοζωία. Βουτηχτήκαμε στον υλισμό και στις απολαύσεις.  

Κουραστήκαμε από το άγχος και τη βιοπάλη. Φοβόμαστε μη χάσουμε τα κεκτημένα. Και δοκιμάζουμε το σύνδρομο της αποστέρησης των ανέσεων. Όμως, είναι ανάγκη να ξαναθυμηθούμε τις ρίζες μας. Ο Ελλαδισμός να μην πνίξει τον Ελληνισμό. Και η Ορθοδοξία να μη κλεισθεί στο κειμηλιο-φυλακείο. Είναι ζωτικά

στοιχεία της ύπαρξής μας, πρόσφορα για αξιοποίηση και καρποφορία».

Αν ζούσε σήμερα θα επαναλάμβανε αυτά που έγραψε τον Ιανουάριο 1994:

«Οι ασκοί του Αιόλου δεν μας πτοούν... Αφύπνιση, μετάνοια, αγώνας, φρόνημα γενναίο. Από όλους για όλα. Εδώ και τώρα. Ο Θεός είναι μαζί μας.

                        " Όταν βαρειά ξεσπά η ανάγκη και προστάζει

                      Ανάξιος είναι όποιος διστάζει! 

         (Κωστής Παλαμάς, στόν "Δωδεκάλογο του Γύφτου " )Η λύση που προτείνει ο Γέροντας Θεόφιλος Ζερβάκος μαζί με τις παρατηρήσεις του  είναι:                    

<<Διατί διατρέχει μέγα κίνδυνο ή ελληνική φυλή.

Διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο" υπάρχει σωτηρία; "Ολοι αισθανόμεθα τόν κίνδυνο, τόν δποϊο διατρέχουμε, εκτός από με­ρικούς τελείως αναίσθητους, καί διερωτοΰμε τούς εαυτούς μας καί τούς άλλους, πώς καί μέ ποιό τρόπο θά μπορέσουμε νά διαφύγουμε τόν κίνδυνο; Πώς θά σωθούμε; Ή Κυβέρνησις βλέ­ποντας τόν κίνδυνο κατέφυγε στους μεγάλους άρχοντας της γης, τούς συμμάχους μας, ελπίζοντας σωτηρία. Πλήν όμως τά δεινά, οί συμφορές, οι θλίψεις, οί στενοχώριες αυξάνουν καί μέχρι σήμερα καμμιά ελπίδα σωτηρίας από τούς άρχοντας της γης. Όρθώς ό προφήτης καί βασιλιάς Δαβίδ, στόν 145ο ψαλμό του, λέγει: «Μή πεποίθατε έπ' άρχοντας, έπί υιούς ανθρώπων, οΐς ούκ έστι σωτηρία». Ή Κυβέρνησις καί όλοι εμείς οί "Ελληνες, εάν θέλουμε τήν σωτηρία μας θά τήν βρούμε μόνο στήν μετάνοια καί επι­στροφή στόν Θεό, από τόν όποιο απομακρυνθήκαμε. Αυτά άφοϋ άνέγνωσα, εγώ ό αμαρτωλός καί ανάξιος, καί φοβηθείς μήπως σάν πνευματικός πατήρ καί Ιερεύς του Υψί­στου, έάν σιωπήσω, βλέποντας τήν ερχόμενη ρομφαία, μέ εκ­ζήτηση ό Κύριος λόγον, αναγγέλλω τά αμαρτήματα του ελλη­νικού λαού καί του κλήρου, καλώντας όλους καί πρώτα τόν ε­αυτό μου (επειδή καί εγώ άμαρτωλότερος όλων υπάρχω) σέ μετάνοια καί έπιστροφήν. Έάν θέλωμε νά διαφύγουμε τόν κίν­δυνο, πού διατρέχουμε καί πού απειλεί νά μας καταστρέψη, έ­άν θέλουμε νά σωθούμε, τότε νά μετανοήσουμε όλοι, από τόν Πρόεδρο μέχρι τόν τελευταίο ιδιώτη, από τόν στρατηγό μέχρι τόν τελευταίο στρατιώτη καί άπό τόν Πατριάρχη μέχρι τόν τε­λευταίο καλόγηρο, επειδή όλοι είμεθα αμαρτωλοί, άπειθεΐς, παραβάται. Νά μετανοήσουν πρώτα oi άρχοντες τής πολι­τείας, υπουργοί, βουλευταί,

στρατηγοί, αξιωματικοί καί όλοι όσοι υπερέχουν σέ αξιώματα, διότι, εκτός άπό λίγες εξαιρέ­σεις, πολλοί άπό αυτούς είναι ασεβείς, άπιστοι, βλάσφημοι. Έντρέπονται νά ονομάζονται Χριστιανοί, άλλά νά όνομάζωνται μερικοί άπό αυτούς μασόνοι, όχι μόνον δέν ντρέπονται, άλλά καί τό έχουν καύχησι. Ντρέπονται νά κάμουν τό σημείο του Τιμίου Σταυρού, άλλά τά σημεία του μασονισμού (τήν σφραγίδα του Αντίχριστου) δέν ντρέπονται νά φέρουν επάνω στά ενδύματα τους. Ντρέπονται μερικοί νά προσευχηθούν, αμ­φιβάλλω δέ έάν γνωρίζουν τό Σύμβολο τής Πίστεως καί αυτή τήν Κυριακή προσευχή. Έντρέπονται μερικοί άπό αυτούς νά πάνε στήν εκκλησία τίς Κυριακές καί εορτές καί μόνον παρου­σιάζονται, σπάνια, όταν γίνεται τελετή ή κηδεία κάποιου έπισήμου, συγγενούς ή φίλου τους, άλλά νά πηγαίνουν κινηματογράφους, χορούς, διασκεδάσεις καί νά χαρτοπαιξίες δέν ντρέπονται. Επίσης  δεν ντρέπονται μερικοί

άπό αυτούς, οί όποιοι εγκατέλειψαν τίς νόμιμες γυναίκες νά συζούν παράνομα μέ ξένες.(To καρφί προφανώς είναι για την γνωστή περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου με την Δήμητρα Λιάνη)Και ο ιερομόναχος Χριστόδουλος Αγγελόγλου έχει αναφερθεί πριν 20 περίπου χρόνια στα σημερινά τεκεταινώμενα γράφωντας στο βιβλίο ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ.: 

<<Αδελφοί, νά γνωρίζετε ότι θά εξασκήσουν πιέσεις μέ πολ­λούς τρόπους, ιδιαίτερα στους πολιτικούς μας άρχοντες, τούς ο­ποίους δέν θά πρέπει νά θεωρούμε υπαίτιους, «γέγραπται γάρ άρχοντα του λαοΰ σου ουκ έρεΐς κακώς» (Πράξ ΚΓ', 5), γιατί α­πό τόν πρώτο "Ελληνα πολίτη(το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας θα μας απασχολήσει στις εκλογικές αναμετρήσεις του Κοινοβουλίου στις 17-23 και 29 Δεκεμβρίου,αλλά εδώ προφανώς αναφέρεται στον Κάρολο Παπούλια)καί αρχηγό αυτής της χώρας μέ­χρι καί τόν τελευταίο, του παίζουν τό ϊδιο παιχνίδι. Έμεΐς, ό­μως, άς μήν βλέπουμε τούς δικούς μας πολιτικούς, αλλά αυτούς πού τούς τά επιβάλλουν από τό παρασκήνιο μέ τή βία, ύπουλα καί εξαπατώντας τους. "Ενας από τούς σκοπούς τους είναι κι αυτός" νά ξεσηκώνουν τόν λαό εναντίον τών δικών του πολιτι­κών αρχηγών. Αγανακτισμένος έτσι ό λαός άπ' αυτούς θά πα­ρακαλεί πλέον νά έρθει κάποιος από κάπου «άλλου» νά τούς σώσει από τή δυστυχία καί νά βρει τήν ησυχία του. "Ας μήν, λοιπόν, αλληλοκατηγορούμαστε καί αύτοεξοντωνόμαστε ως λα­ός καί έθνος, γιατί έ'τσι θά «τρίβουν τά χέρια τους» οί εχθροί μας, όταν θά βλέπουν ότι φαίνεται επιτακτική πλέον ή ανάγκη νά έρθουν νά μας «σώσουν».>>Υπάρχουν όμως και τα εθνικά θέματα που αρχίζουν να ξεκινούν.χαρακτηριστικά ο Αγαθάγγελος το 1276 ή 1279 έγραφε:<<

Η Ελλάς θα γίνει εκ νέου από τους Τούρκους θέατρο ληστειών και καταστροφών . [Bλέπουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα τις προκλητικές ενέργειες των Τούρκων σε Κύπρο και Αιγαίο,-σχετικά με τον ορυκτό πλούτο-οι οποίες θα συνεχιστούν]Οι Κυβερνήτες και ο λαός θα βρεθούν σε στενοχώρια.[Ολοι φυσικά πολίτες και πολιτικοί αναρωτιούνται τι συμβαίνει με τις τελευταίες προκλήσεις αφού υποβρύχια της Τουρκίας βρίσκονται και στην Αλβανία!Προσπαθεί η Κυβέρνηση μαζί με την Κυπριακή κυβέρνηση και την Αίγυπτο να καθορίσουν ΑΟΖ στην Μεσόγειο και το Αιγαίο,ενώ το Τουρκικό Μπαρμπαρός αλωνίζει στα Κυπριακά ύδατα και η Τουρκική Κυβέρνηση αξιώνει μερίδιο από τον Ορυκτό πλούτο.Οι εξελίξεις πλέον είναι πολύ κοντά.Προσθέτει δε ο ιερομόναχος Χριστόδουλος Αγγελόγλου:<<

. Τί κά­νουν, λοιπόν; Ένώ βρισκόμαστε σέ οικονομικό χάος καί δέν μπορούμε ούτε τούς τρέχοντες τόκους του χρέους νά πληρώσου­με, δημιουργούν τεχνητές κρίσεις μέ τίς γειτονικές μας χώρες,(Mεγάλη Αλβανία,Σκόπια,Τουρκία) έτσι ώστε, φοβούμενοι από τίς απειλές τους νά ξοδεύουμε τρισε­κατομμύρια δραχμές γιά αγορά αεροπλάνων, πλοίων, πυραύλων, ελικοπτέρων κ.λ.π.. Άκούμε συνεχώς γιά τόν επικείμενο πόλε­μο μέ τούς Τούρκους, ακούγονται «θερμά επεισόδια» - καί μάλι­στα αυτά «προβλέπονται».Επειδή όμως σήμερα έχουμε και το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες ο αείμνηστος Γέροντας Θεόκλητος Διουνυσιάτου ανέφερε:<< Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτη μού θύμισαν κάποιες συζητησεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρείς, ωσάν από προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απιθάνων εθνικών καταστάσεων. Και ποιές καταστάσεις είναι αυτές; Ότι, ταχα, η
Ελλάς, σταδιακώς, δεν θά συρρικνωθεί μέν εδαφικώς, αλλά θά κατακτηθεί εκ των ένδον από τό Ισλάμ! Και εστήριζαν τον ισχυρισμόν των, στις ηλεγμένες πληροφορίες, όπως έλεγαν, πού τούς μετέδιδαν παλαιοί φίλοι τους κορυφαίων πολιτικών θέσεων, πού τούς επεσκέπτοντο στην Ερημο τού Αθωνος ή τους έγραφαν.

Και στην ερώτησή μου· Ο Θεός θά επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού «επεριποιήσατο τώ ιδίω Αίματι», μέ τόν σκοτεινό και δαιμονικόν μουσουλμανισμόν μέσα στην Τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μού απήντησαν με ένα στόμα ότι, ο Θεός θα το επιτρέψει εξ αφορμής τής εκτεταμένης αμαρτίας. Καί ανεφέρθησαν στους βυζαντινούς ρωμηούς, πού δεν μετανοούσαν.

 Και όταν πάλιν τους ερώτησα· πώς θα συμβεί αυτό και πότε και τί θά γίνουν οι Έλληνες; Απήντησαν, ότι ήδη ενεργείται η άλωση με τα 2-3 εκατομμύρια των μωαμεθανών, πού ονομάζονται μετανάστες, καί πού θα στερεώνονται σταδιακώς μέ τήν ελληνικήν ιθαγένεια, πού θά τούς χορηγεί ευχαρίστως τό Κράτος, δηλαδή η άθεη κυβέρνηση.>>Ηδη το νομοσχέδιο έχει ψηφιστεί και δίνονται οι πρώτες ιθαγένειες επαληθεύοντας το ρηθέν του Γέροντα Θεόκλητου Διονυσιάτου.Οσο για τις εκλογές που έρχονται ο αείμνηστος Αυγουστίνος Καντιώτης είπε κάποτε:<< Ἡ εὐθύνη τῶν θρησκευτικῶν καὶ πνευματικῶν ὁδηγῶν τῆς πατρίδος, ὅλων τῶν χριστιανικῶν σωματείων, εἶνε πολὺ μεγάλη. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς πρέπει καὶ στὸν τομέα αὐτὸ νὰ διαφωτισθῇ γιὰ τὰ καθήκοντά του· πρέπει νὰ διδαχθῇ, ὥστε ν᾽ ἀποκτήσῃ τὴ δύναμι νὰ διακρίνῃ ἀνάμεσα στὸ φῶς καὶ στὸ σκοτάδι. Σὲ κάθε πιστὸ πρέπει νὰ τονισθῇ, ὅτι τὸ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια, κι ἀπὸ τὴν ψῆφο αὐτὴ νὰ βγαίνῃ μία λεγεώνα δαιμόνια ποὺ θὰ βασανίσουν τὸν ταλαίπωρο λαό μας, εἶνε θανάσιμο ἁμάρτημα. Καὶ πρέπει νὰ βρεθῇ τρόπος, ἡ φωνὴ τῶν δικαίων τῆς εὐσεβοῦς μερίδος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ν᾽ ἀκούγεται σθεναρὰ καὶ μέσα στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Διαφορετικά, ἀδιαφορώντας καὶ

δίνοντας τὴν ψῆφο μας σὲ ὑλιστάς, βλασφήμους, μασόνους καὶ ἀθέους, θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο κ᾽ ἐπιτόκιο αὐτὴ τὴν ἁμαρτία μας. Ἀπὸ τέτοιους ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς πιστεύουμε ὡς ἀνορθωτὰς καὶ σωτῆρες τοῦ ἔθνους, θὰ προέλθουν μεγάλες, ἀνυπολόγιστες συμφορὲς γιὰ ὅλο τὸ λαὸ καὶ θὰ ἐφαρμοσθῇ τὸ χωρίο «Γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη, ταῦτα Κυρίῳ ἀνταποδίδοτε; οὕτω λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοφός;… ἔθνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστι, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἐπιστήμη», δηλαδή· Γενιὰ ἀνώμαλη καὶ ἀφύσικη, αὐτὰ ἀνταποδίδετε στὸν Κύριο; ἔτσι ἀνόητος λαὸς εἶστε κι ὄχι σοφός;… εἶνε ἔθνος ποὺ ἔχει χάσει τὴ συνετὴ ἀπόφασι, καὶ δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτοὺς γνῶσι (Δευτ. 32,5-6,28)…». 

(ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἐθνικὰ προβλήματα, μέρος Ζ΄ – Τὸ πολίτευμα, Ἀθῆναι 1961, σσ. 256-262, μτγλ.).>>                                                                                                                                                                   O Iερομόναχος Νείλος Σωτηρόπουλος   κατά τα έτη 1964-1965 έγραφε στην ΟΞΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΣΤΟΜΦΟ ΡΟΜΦΑΙΑ:<<Oι ημέρες που διερχόμαστε είναι  κρισιμότατες.Λίγος μόνον καιρός μας χωρίζει από τον Αρμαγεδδώνα,γι αυτό οι άρχοντες της εκκλησίας της Πολιτείας και ο λαός είναι ανάγκη να αγωνιστούν ενωμένοι κατά των δύο μεγάλων εχθρών του έθνους.Πρώτον κατά του Παπικού θηρίου(όπως και ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έβλεπε ότι η αρχή θα γίνει από τον Πάπα)και δεύτερον κατά του προπατορικού αμαρτήματος του Ελληνικού έθνους,του διχασμού.>>Εβλεπε δηλαδή ότι θα γίνουν εμφύλιες ταραχές λίγο πριν τον πόλεμο.  

πηγή

ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΤΟΥΣ

Αυτό το γεγονός το εδιηγείτο η Γερόντισσα Ξένη, η οσία πρώτη Ηγουμένη της Μονής του αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, η οποία ήταν τυφλή. Τυφλή κατά την σωματική όραση, αλλά φωτισμένη και με οξεία πνευματική όραση. Αποδεικνύει δε ότι οι ψυχές των κεκοιμημένων λυπούνται όταν οι συγγενείς αντί να δοξολογούν τον Θεό, σκληρύνονται και λυπούνται υπερβολικά.

Αυτή λοιπόν η αγιασμένη μοναχή είχε μια αδελφή στην Αθήνα, η οποία είχε έξι κορίτσια και ένα αγόρι, που την εποχή εκείνη ήταν οκτώ περίπου ετών. Η μητέρα του αλλά και όλοι οι συγγενείς το υπεραγαπούσαν και διότι ήταν μονάκριβο αλλά και γιατί ήταν πολύ καλό παιδάκι. Ένα σωστό αγγελάκι.

Με τον εμφύλιο πόλεμο (1948) και τα λεγόμενα Δεκεμβριανά, όπου εγίνοντο μάχες και μέσα στις πόλεις, σ’ έναν βομβαρδισμό το αγοράκι, ενώ γύριζε από το σχολείο, σκοτώθηκε. Έτσι αυτό το επίγειο αγγελούδι διάνυσε γρήγορα την επίγεια ζωή του για να βρεθεί κοντά στον Θεό σαν ουράνιο πλέον αγγελούδι.

Η μητέρα πόνεσε πολύ. Αφήνοντας δε τον εαυτό της έρμαιο του πόνου, έπεσε στην εφάμαρτη υπερβολή και στην απελπισία, ενώ σαν χριστιανή Ορθόδοξη ήξερε ότι το παιδάκι της ήταν στην χαρά του Ουρανού.

υτή η συμπεριφορά των συγγενών έχει πολλές φορές αποδειχθεί πως ενοχλεί τις ψυχές που βρίσκονται κοντά στον Θεό, οι οποίες χαίρονται μόνον όταν οι επίγειοι συγγενείς δοξολογούν τον Ουράνιο Πατέρα, τον χορηγό της αιώνιας μακαριότητας και Ευεργέτη των ανθρώπων, είτε βρίσκονται στον πρόσκαιρο κόσμο είτε στον αληθινό.
Έτσι λοιπόν και σ’ αυτή την περίπτωση το αγοράκι εμφανίστηκε στον ύπνο της μεγαλύτερης αδελφής του, η οποία ήταν πράγματι μία ενάρετη και πιστή κοπελίτσα. Είδε λοιπόν το αγοράκι στον τάφο μέσα σε νερά.

- Αδελφούλη μου, του είπε με λαχτάρα, γιατί είσαι μέσα στα νερά;

Κι εκείνο με παράπονο αλλά και με κάποια αγανάκτηση της είπε:

- Έτσι με κατάντησαν τα δάκρυα της μάννας μου!

Όταν πληροφορήθηκε βέβαια αυτά η μητέρα του, συναισθάνθηκε το λάθος της, ζήτησε συγχώρηση από τον Θεό και γαλήνεψε. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να πικραίνει το αγγελάκι της αλλά προ πάντων τον Θεό.

Συνέβη όμως και το εξής, το οποίο καλό είναι να το έχουμε υπ’ όψιν μας. Στο παιδάκι αυτό δεν έκαναν τα καθιερωμένα από την Εκκλησία μας μνημόσυνα, γιατί πίστευαν ότι δεν εχρειάζοντο, επειδή ήταν μικρό. Η σκέψη αυτή όμως είναι λανθασμένη. Η κάθε ψυχούλα, ανεξαρτήτως ηλικίας, θέλει τις προσφορές της ενώπιον του Θεού και τις προσευχές. Κυρίως όμως μερίδιο από την Θεϊκή Βασιλική Τράπεζα του Χριστού, όταν γίνεται η Θεία Λειτουργία, όταν γίνεται η μνημόνευσή της στην αγία Πρόθεση.

Φάνηκε λοιπόν πάλι ο μικρούλης σ’ αυτή την καλή του αδελφούλα, η οποία τον είδε ότι βρισκόταν σε μία λαμπρή ουράνια τράπεζα μαζί με άλλα παιδάκια, αλλά δεν είχε εκείνος μπροστά του πιάτο με φαγητό! Η αδελφή του τον ρώτησε το γιατί και τότε της είπε:

- Εσείς δεν μου στείλατε φαγητό και μ’ αφήσατε νηστικό!

Η κοπέλα το είπε στην μητέρα της και έκαναν τα απαραίτητα μνημόσυνα. Τότε η αδελφή του τον ξαναείδε σ’ εκείνη την τράπεζα, αλλά αυτή τη φορά να τρώει ευχαριστημένος από ένα πλούσιο πιάτο με φαγητό που είχε μπροστά του.

Έτσι, για μια ακόμη φορά βγαίνει το συμπέρασμα πως και τα μικρά κεκοιμημένα παιδάκια θέλουν τα μνημόσυνά τους.

Πηγή: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Ουράνια μηνύματα - Θαυμαστά γεγονότα»

πηγή