ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ…ΟΡΘΙΟΥ ΣΟΙΜΠΛΕ. ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕ ΑΘΩΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ…

 

 Η «μυστική» Γερμανία του Σόιμπλε

…Ο Σόιμπλε ήταν ο επικεφαλής της διαπραγμάτευσης της Κυβέρνησης Κολ με την Ανατολική Γερμανία. Αυτός έταζε ατιμωρησίες στους σταλινικούς ηγέτες της, προκειμένου οι Δυτικοί να λεηλατήσουν την πατρίδα εκατομμυρίων Ανατολικογερμανών. Αυτός έδωσε το σύνθημα για το μεγαλύτερο «πλιάτσικο» στην ιστορία της Γερμανίας. Ο Σόιμπλε, υπηρετώντας απόλυτα τον στόχο του, έγινε ο άνθρωπος, ο οποίος ξεπούλησε για «ψίχουλα» την περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας στους βιομηχάνους της Δυτικής Γερμανίας …σ” αυτούς, που είδαμε παραπάνω με μεγάλη ακρίβεια ποιοι ήταν. Ο Σόιμπλε ήταν ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος «απεκατέστησε» τις λίγες ζημιές που υπέστησαν οι Ναζί μεταπολεμικά και εξαιτίας του κομμουνισμού. Ο Σόιμπλε τούς έδωσε πίσω τις περιουσίες, που κάποτε έχασαν στην Ανατολική Γερμανία.

Αφού αυτοί οι κυρίαρχοι Ναζί της Γερμανίας τον χρησιμοποίησαν, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ισχυρών Γερμανών εις βάρος όλων των αδυνάτων ομοεθνών τους, έκριναν ότι θα τους ήταν χρήσιμος ακόμα πιο πολύ. Όλες τις εξετάσεις είχε περάσει ο Σόιμπλε. Εφόσον είχαν αποφασίσει να κάνουν οικονομική επίθεση εναντίον των «κατώτερων» της Ευρώπης, θα τους εξυπηρετούσε ως «στρατηγός» της νέας τους στρατηγικής …Θα γινόταν ο νέος Υπουργός Οικονομικών της Κεντρικής γερμανικής Κυβέρνησης. Θα γινόταν μια νέα «αλεπού» της Γερμανίας, αλλά διαφορετική από τον Ρόμελ.

Το νέο μεγάλο «κόλπο» της Γερμανίας και των Ναζί ήταν έτοιμο …Θα επαναλάμβαναν τους εαυτούς τους …Μέσω της δήθεν ευρωπαϊκής ενοποίησης, θα κατακτούσαν την Ευρώπη. Όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Krupp και οι όμοιοί του κατήσχαν όλες τις βιομηχανίες των ανταγωνιστών τους, έτσι περίπου κάνουν και σήμερα οι επίγονοί τους. Ας ψάξει να δει κάποιος πότε και εξαιτίας ποιων εξελίξεων συνέβαιναν εξελίξεις στο θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η πορεία τής Γερμανίας και η σχέση της με τις υπόλοιπες χώρες ήταν αυτή, που προκαλούσε τις εξελίξεις στην Ευρώπη …Ο σχεδιασμός άλλαξε και όχι οι στόχοι. Οι νέοι Ναζί της Γερμανίας απλά λόγω σχεδιασμού δεν εμφανίζονται με στρατιωτικές στολές, αλλά σαν «επενδυτές», που αγοράζουν. Γι” αυτό θέλουν «περισσότερη» Ευρώπη. Θέλουν «περισσότερη» Ευρώπη μόνον όταν μπορούν να «καταπιούν» αυτό το «περισσότερο».

Αυτό, το οποίο κάνουν πλέον καθημερινά και εις βάρος όλων των λαών δεν διαφέρει από αυτό, το οποίο έκαναν οι Ναζί με τα τανκ. Καθημερινά επιτίθενται στα κράτη, πρωταγωνιστώντας σε έναν ακήρυχτο πόλεμο. Με τα ασυναγώνιστα επιτόκια της Γερμανίας αγοράζουν στην πραγματικότητα τα πάντα τζάμπα. Απλά εκμεταλλεύονται την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και κάνουν αυτό, το οποίο πάντα απαγορευόταν. Χρησιμοποιούν την κρατική δύναμη της Γερμανίας, για να επιβληθούν στον ιδιωτικό ανταγωνισμό και άρα με αθέμιτες συνθήκες. Αγοράζουν, λόγω γερμανικής οικονομίας —και άρα με μηδενικά επιτόκια— ευρωπαϊκές κερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα έγινε πρόσφατα με την Ducati. Στην πραγματικότητα τούς βγαίνει «τζάμπα», εφόσον με τα κέρδη των ίδιων των εταιρειών κάνουν απόσβεση των δανείων που συνάψανε, προκειμένου να τις αποκτήσουν.

Όμως, αυτό το οποίο περιγράψαμε είναι απόλυτα παράνομο και ανήθικο, γιατί είναι αθέμιτος ανταγωνισμός. Όταν ιδιωτικές εταιρείες «νικούν» ανταγωνίστριες εταιρείες με τις δυνατότητες των οικονομιών αλλά και τις μυστικές υπηρεσίες των κρατών τους, υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός. Με τη δύναμη του κράτους της Γερμανίας «νικούν» οι ιδιώτες Γερμανοί επιχειρηματίες τους αβοήθητους ιδιώτες Ιταλούς επιχειρηματίες στο παράδειγμά μας. Έχουν γίνει προκλητικά επιθετικοί …σε σημείο να γίνονται μισητοί. Όπως για παράδειγμα είναι μισητός ο εγγονός του Ναζί Πόρσε, ο οποίος σήμερα, ως ιδιοκτήτης της Φόλκς Βάγκεν, πιέζει την Άλφα Ρομέο για εξαγορά.

…Την πιέζει ως γνήσιος Ναζί κακοποιός και πέρα από κάθε δεοντολογία της αγοράς και της οικονομίας. Πιέζει τη διοίκησή της με απειλές και εκβιασμούς, που είναι ανήθικοι ακόμα και όταν ασκούνται στα πεζοδρόμια από αλήτες. Ούτε οι νταβατζήδες του δρόμου δεν διεκδικούν εξαγορές με τον τρόπο που το κάνει ο Φέρντιναρντ Πιχ. Μιλάμε για πράγματα, τα οποία έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Αν αυτά τα κάνουν οι ιδιώτες Γερμανοί εις βάρος των περιουσιών ιδιωτών επιχειρηματιών, φαντάζεται κάποιος τι κάνουν απέναντι σε πολιτικούς και στελέχη, οι οποίοι διαχειρίζονται κρατικές επιχειρήσεις …Τι κάνουν εκεί όπου τους «παίρνει» καί να διαφθείρουν καί να «απειλούν». Φαντάζεται κάποιος πώς συμπεριφερόταν ο Πρόεδρος της Ντόιτσε Τέλεκομ απέναντι στους αρμόδιους υπουργούς και στη διοίκηση του ΟΤΕ, όταν τον «πολιορκούσε» …Όταν τον «πολιορκούσε» με τη βοήθεια των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και των δωσίλογων τύπου Χριστοφοράκου και Κόκαλη.

Επικεφαλής όλων αυτών των «ανταγωνιστικών» και επικίνδυνων επιχειρηματιών είναι ο Σόιμπλε, ως Υπουργός των Οικονομικών της «ασυναγώνιστης» Γερμανίας. Ο άνθρωπος κάνει ό,τι έκανε πάντα …Δικηγόρος του «διαβόλου» είναι και όχι οικονομολόγος …Δεν έχει σχέση με τα οικονομικά …Ακόμα και ως Υπουργός Οικονομικών δεν ασχολείται με τα οικονομικά …Δεν τον έχουμε ακούσει ποτέ να μιλάει για οικονομικά. Τον έχουμε ακούσει να μιλάει γι” αυτούς, που αφορούν τα οικονομικά. Αυτός λαμβάνει τις έτοιμες εκθέσεις και τους στόχους των Γερμανών γραφειοκρατών και προσπαθεί να τις «περάσει» ως πολιτική …Προσπαθεί να τις επιβάλει ως πολιτική εις βάρος όλων εκείνων, οι οποίοι θίγονται από τους γερμανικούς «στόχους».

Στην πραγματικότητα δεν είναι Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας …Είναι Υπουργός Πολέμου με πρόφαση το Οικονομικό. Με αυτόν τον πόλεμο ασχολείται καθημερινά. Γι” αυτόν τον λόγο βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τα ΜΜΕ της Γερμανίας. Από αυτόν ξεκινάνε όλες οι «επιθέσεις», που κατά καιρούς έχουν δεχθεί οι Ευρωπαίοι από τις διάφορες Bild και τα Focus. Αυτός συντονίζεις τις «προβοκάτσιες» των ΜΜΕ και τις προσαρμόζει κατόπιν στους σχεδιασμούς τους. Μέσω των ΜΜΕ ανοίγει τη «συζήτηση» αυθαίρετα με τους όρους που θέλει και την ολοκληρώνει όπως εξ αρχής είχε αποφασίσει. Όλη την ημέρα στις εγκαταστάσεις των ΜΜΕ βρίσκεται και προπαγανδίζει τις επιλογές της γερμανικής Κυβέρνησης …Κάνει αυτό, το οποίο έκανε πάντα …Υπερασπίζεται ό,τι συμφέρει την «ντοπαρισμένη» Γερμανία.

Κάποτε προπαγάνδιζε το «δίκαιο» των ντοπαρισμένων αθλητών της Γερμανίας έναντι των «τεμπέληδων» και των «κατώτερων» αθλητών. Μετά προπαγάνδιζε το «δίκαιο» της «ντοπαρισμένης» Δυτικής Γερμανίας έναντι της «τεμπέλικης» Ανατολικής Γερμανίας των «άχρηστων» κομμουνιστών. Σήμερα κάνει το ίδιο για την «ντοπαρισμένη» γερμανική οικονομία έναντι των «τεμπέληδων» του Νότου …Αυτή είναι η εξειδίκευση το Σόιμπλε και όχι η οικονομία …Δεν ασχολείται καν με την οικονομία …Ηθικολογεί εις βάρος των θυμάτων της γερμανικής ανηθικότητας …Βρίζει πρώτος στο όνομα της Γερμανίας πριν αρχίσουν να βρίζουν οι άλλοι τη Γερμανία …Κατηγορεί τους μη ανταγωνιστικούς πριν αυτοί αρχίσουν να ψάχνουν τα περί αθέμιτων ανταγωνισμών.

Αυτό ακριβώς είναι η γερμανική οικονομία. Πρώτη στην Ευρώπη, εξαιτίας του αθέμιτου ανταγωνισμού. Στην κυριολεξία «ντοπαρισμένη» …»Ντοπαρισμένη» με αμερικανικά δολάρια. Όταν η Γερμανία δανειζόταν τεράστια ποσά, για ν” αποκτήσει την ανταγωνιστικότητά της, διέφθειρε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, προκειμένου να γίνονται αυτά οι σπάταλοι πελάτες της και να βάζουν «λουκέτα» στις δικές τους επιχειρήσεις. Με τον τρόπο αυτόν οι Γερμανοί έστησαν μια τεράστια «πυραμίδα», η οποία, μέσω της διαφθοράς όλων των υπολοίπων κρατών, έφερε τη Γερμανία στην κορυφή τής ευρωπαϊκής οικονομίας. Τώρα προσπαθούν οι Γερμανοί να «προσφέρουν» στα θύματά τους τα μυστικά της «ανταγωνιστικότητας», τη στιγμή που γνωρίζουν ότι στις «πυραμίδες» το μυστικό δεν είναι στη γνώση, αλλά στη σειρά με την οποία «μπήκε» κάποιος στο «παιχνίδι» …Μας δουλεύουν τα κτήνη.

Αυτήν την «ντοπαρισμένη» οικονομία υπερασπίζεται ο Σόιμπλε …Την υπερασπίζεται με τον γνωστό προτεσταντικό τρόπο …Τον τρόπο της ηθικολογίας …Την εξηγεί με τον γνωστό γερμανικό τρόπο …Τον τρόπο του ρατσισμού των «ανωτέρων», που η «φύση» τούς έκανε ασυναγώνιστους. Πριν προλάβουν οι λαοί να κατηγορήσουν τη Γερμανία για ανηθικότητα μέσα στην ΕΕ, τρέχουν οι Γερμανοί να κατηγορήσουν τους πάντες για ανηθικότητα. Πριν προλάβουν οι λαοί να καταγγείλουν τον νεοναζισμό τής σημερινής Γερμανίας, τρέχουν οι Γερμανοί να κατηγορήσουν τους πάντες για τεμπελιά και ανικανότητα …Αυτής της στρατηγικής είναι επικεφαλής ο Σόιμπλε.

Αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος όχι μόνον δεν τιμωρήθηκε από καμία Δικαιοσύνη, επειδή ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα σπορ έστειλε στον τάφο και στα ψυχιατρεία πολλούς νέους αθλητές, αλλά έχει «προαχθεί» και ανέλαβε να στείλει στον «τάφο» ολόκληρους λαούς. Αυτό το τροχοφόρο σκουπίδι όχι μόνον δεν απεβίωσε, εξαιτίας της υπόθεσης Τρόιχαντ, αλλά παριστάνει τον «ευεργέτη» μιας Ανατολικής Γερμανίας, η οποία σήμερα δυστυχεί και υποφέρει, εξαιτίας του ξεπουλήματος που υπέστη.

Όμως, αυτό το οποίο δεν έκανε η γερμανική Δικαιοσύνη, το έκανε η μοίρα. Ο Σόιμπλε, ο οποίος ήθελε να «τιμωρήσει» τους Έλληνες και όλους τους Ευρωπαίους του Νότου, γιατί έζησαν πέρα από τις δυνατότητές τους, τιμωρείται από τη μοίρα, επειδή έζησε πέρα από τις δυνατότητές του. Για το κτήνος, που λέγεται Σόιμπλε, είναι πέρα από τις δυνατότητές του να ζει ως φυσιολογικός άνθρωπος. Πολύ πριν ο Σόιμπλε λοιπόν βάλει σε «μνημόνιο» τους λαούς, τον έβαλε τον ίδιο σε «μνημόνιο» η μοίρα.

Η «μυστική» Γερμανία του Σόιμπλε

http://eamb-ydrohoos.blogspot.gr

 πηγή

Μήνυμα από το Άγιον Όρος: Ετοιμαστείτε… αρχίζουν τα δύσκολα γεγονότα!

 «Να προσέχεις», μου είπε. 
«Να πεις και σε άλλους να προσέχουν. 
Μην αφήνετε την λογική σας να παραδίνεται σε όσα σας λένε. 

Πού είναι μωρέ η λεβεντιά εκείνων που δεν επέπτρεπαν σε κανέναν να τους μειώσει; 
Πού είναι εκείνα τα λεβεντόπαιδα που έδωσαν το αίμα τους για όλους εμάς; 
Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. 
Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι… 
Να προσέχετε»…

Ο γνωστός γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα και αγιορείτης μοναχός προτρέπει πλέον: «ετοιμασία επειδή ΣΥΝΤΟΜΑ θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα».

Μήνυμα από το Άγιον Όρος: Ετοιμαστείτε… αρχίζουν τα δύσκολα γεγονότα!

Η προτροπή αυτή έγινε σε ηγούμενο μονής του Αγίου Όρους, ο οποίος τον επισκέφθηκε πρόσφατα και τον ρώτησε σχετικά με τις εξελίξεις στην Ελλάδα. 

Ο γέροντας ήταν απολύτως σαφής:
«Έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες»… Και η μονή έχει φτιάξει ήδη την «ομάδα κρίσης», υπεύθυνη για να προετοιμάσει το μοναστήρι για πολύ δύσκολες ημέρες για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι ένα κακόγουστο αστείο. Αλλά δεν είναι… Δυστυχώς, τα επερχόμενα είναι πλέον ορατά και δια γυμνού οφθαλμού, αφού όλοι μας μπορούμε πλέον να δούμε αυτό που έρχεται, δηλαδή την δυστυχία και την πείνα…

«Δεν μπορώ να καταλάβω τον κόσμο. Όλοι ρωτάνε: «εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα;»!!!

Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω πόσο πολύ έχει διαβρωθεί η σύγχρονη κοινωνία και οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτή τη χώρα. Κανείς δε νοιάζεται για τον διπλανό του. Κανείς δε νοιάζεται για το πρόβλημα που έχει χτυπήσει την πόρτα του συμπολίτη του, του γείτονά του. Όλοι σκέφτονται αν «τα μέτρα» προσβάλουν τα δικά τους μικροσυμφέροντα…!

Ειλικρινά, πιστεύω πως ο Θεός θα δώσει την ευκαιρία για να συνέλθουμε. Η Ελληνική Ορθοδοξία ανέδειξε μεγάλες σύγχρονες μορφές, που πρόσφεραν στο έργο του Θεού, που αγωνίστηκαν για να σώσουν ανθρώπινες ψυχές.

Ο Πορφύριος, ο Παΐσιος, ο Ιωσήφ… γέροντες που μάτωσαν στον αγώνα υπέρ των συνανθρώπων τους, στον αγώνα να διώξουν την δυστυχία και το κακό από τις καρδιές ανθρώπων που υπέφεραν…
Ποιά ηθική υπάρχει πλέον; Το κακό έχει χτυπήσει την οικογένεια, την Παιδεία. Έχει χτυπήσει σε κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου. Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός…

Γιατί; Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Είναι αδιανόητο! Ο ατομικισμός ζει και βασιλεύει, ενώ η απάτη έγινε «χάρισμα». Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πως να αρπάξουν. Και αυτό σε ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας…

Μάλιστα, όσα πιο πολλά «αρπάζεις» τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την τιμωρία. Αυτό το βλέπει ο Θεός. Σήμερα επιτρέπει να δεχτούμε μερικές σφαλιάρες, ελπίζοντας πως θα συνέλθουμε, όπως συμβαίνει και στους μεθυσμένους…»

Αυτά τα συγκλονιστικά μου κατέθεσε σήμερα σε συζήτηση, αγιορίτης μοναχός. Και η φωνή του έτρεμε από συγκίνηση και αγωνία για όσα πρόκειται να συμβούν.

«Να προσέχεις», μου είπε. «Να πεις και σε άλλους να προσέχουν. Μην αφήνετε την λογική σας να παραδίνεται σε όσα σας λένε. Πού είναι μωρέ η λεβεντιά εκείνων που δεν επέπτρεπαν σε κανέναν να τους μειώσει; Πού είναι εκείνα τα λεβεντόπαιδα που έδωσαν το αίμα τους για όλους εμάς; Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι… Να προσέχετε»…

Τι να πω; Θυμήθηκα τα λόγια του γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα: «Έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες. Προσέξτε την ψυχή σας. Μαζευτείτε και δώστε τον αγώνα σας…» Αυτά έλεγε πριν μερικούς μήνες. Και σήμερα γίνεται πιό σαφής: «το Σεπτέμβριο θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα…».

Οι προσευχές του γέροντα είναι πάντα μαζί μας. Όμως, αναρωτιέμαι: Εμείς τι κάνουμε για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας; Απλά ανησυχούμε για το αν τα μέτρα μας αγγίζουν;

«Κάποιος πρέπει να σας πει πως δεν ζείτε σε όνειρο, ούτε σε εφιάλτη. Ζείτε μία πολύ άσχημη πραγματικότητα, που θα χειροτερέψει…»

Κι εμείς αναρωτιόμαστε: Εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα; αγνοώντας (ηθελημένα) πως όταν θα μας «πιάσουν», θα είναι πολύ αργά…

Πηγή: hellasforce.com

Πηγή
Το είδαμε εδώ

DAVE HODGE: Όλα όσα ξέρεις σε λίγο θα είναι παρελθόν. Η Ελλάδα είναι η αρχή, 8 βήματα μέχρι την πτώση της Αμερικής.

Ο γνωστός αναλυτής DAVE HODGE που προέβλεψε και αποκάλυψε τις πραγματικές διαστάσεις της κρίσης του 2008, σε μια πρωτοφανή σειρά τριών άρθρων του, αποκαλύπτει σήμερα, πράγματα και καταστάσεις που αφορούν τη διεθνή οικονομική συγκυρία και ένα δυσοίωνο σενάριο για τις επόμενο χρονικό διάστημα, μάλιστα κλείνει με μια "περίεργη" συμβουλή προς τους απανταχού μπλόγκερς...
Στο πρώτο άρθρο του τιτλοφορείται ως "Όσα ξέρεις σε λίγο θα είναι παρελθόν" και αναλύει την απόφαση των G19 (που δεν κάλεσαν την Ρωσία) της 16-11-2014 και αφορά την κατάργηση της προστασίας των τραπεζικών καταθέσεων και την αντιμετώπιση τους, ως επενδυτικά προϊόντα. Μια απόφαση που ήδη έχει γίνει νόμος σε όλα σχεδόν τα κράτη της ΕΕ, την Αμερική, την Μ. Βρετανία και που προσπαθούν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια μυστική. Στο ίδιο άρθρο γίνεται λόγος για την οικονομική τραγωδία της Κύπρου, που παρότι τότε δεν ίσχυε η Απόφαση αυτή, εν τούτοις όμως αντίθετα σε κάθε νόμο και προστασία δικαιωμάτων εφαρμόσθηκε με ιδιαίτερο μένος.
Στο ίδιο άρθρο ο HODGE μιλά για μετάδοση του "εμβολίου της Κύπρου" όπως ονομάζει το πρόγραμμα που εφαρμόσθηκε και στην ερώτηση που του απευθύνουν ΠΟΤΕ θα γίνει κάτι ανάλογο στην Αμερική, δίνει 8 σημεία σταθμούς (με τα πρώτα 4 να γίνονται ιδιαίτερα γρήγορα) , ως ακολούθως:
1. Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας - πτώση της κυβέρνησης
2. Η κατάρρευση της Ισπανίας
3. Η κατάρρευση της Ιταλίας
4. Η κατάρρευση της Ιρλανδίας
5. Με αυτή τη φορά, η αμερικανική οικονομία παραπαίει. Ελλείψεις αρχίζουν να εμφανίζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ταραχές μεγαλώνουν. Περιορισμοί τίθενται στις τραπεζικές αναλήψεις . Η κυβέρνηση θα θέσει εκτός νόμου την πώληση του χρυσού σε ιδιώτες,

6. Οι τραπεζίτες θα κάνουν την κίνησή τους σε όλα τα περιουσιακά δικαιώματα όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αρχίζει να λυγίζει.
7. Μέσω ενός flase flag θα εφαρμόσουν "δικαιολογημένα" έναν άτυπο "στρατιωτικό νόμο" του τύπου τα πάντα παρακολουθούνται, τα πάντα ελέγχονται.
8. Οι διαφωνούντες θα τεθούν σε καραντίνα.
Στο δεύτερο και τρίτο άρθρο του ο HODGE μιλά για τη σημερινή κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου και τη σύνδεση με την κατάσταση στην Ελλάδα. Ο αναλυτής ξεκινώντας το άρθρο του διατείνεται ότι ο μόνος τρόπος να υπερνικηθεί μια πλήρη οικονομική κατάρρευση είναι το κυρίαρχο κράτος να αποκηρύξει εντελώς το χρέος!
Η Ελλάδα κατά τον HODGE έχει συντριβεί και εφιστά την προσοχή γιατί και μόνον ότι όλοι οι διεθνής αναλυτές κάνουν πως δεν βλέπουν ότι η Ελλάδα του τιποτένιου 2% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ, ουσιαστικά διαλύει την ΕΕ, ενώ οι κυρίαρχες χώρες Γερμανία και Γαλλία καθημερινά εγγράφουν δισεκατομμύρια απωλειών που δεν θέλουν να τις παραδεχθούν.
Ο HODGE συνεχίζει με μια απίστευτη ανάλυση για το θέμα της κρίσης του πετρελαίου που μέσα σε μια ημέρα (σσ την Τετάρτη 4/2) με το που ανακοίνωσε η ΕΚΤ τα μέτρα σε βάρος της Ελλάδας, έχασε σε λίγα λεπτά 8%, χωρίς καν η χώρα αυτή (Ελλάδα) να είναι ισχυρός πετρελαιοπαραγωγός).
Κλείνοντας ο HODGE απευθύνει μια περίεργη συμβουλή προς του μπλογκερς και τους εν γένει αφυπνιστές. Την παραθέτω αυτούσια :
“Some of my very best contacts have told me that it is time to stop warning the people, because it is now time to start hiding from the wrong people.”
ΠΗΓΗ
το είδαμε εδώ

Εορτή του Αγίου Νικηφόρου

Τη μνήμη του Αγίου Νικηφόρου τιμά σήμερα, 9 Φεβρουαρίου, η Εκκλησία μας.
O Άγιος Νικηφόρος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Βαλεριανού (253 - 259 μ.Χ.) και Γαληνού (259 - 268 μ.Χ.), και συνδεόταν στενά με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, ο οποίος έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου γιατί πίστευσε στα λόγια κάποιου συκοφάντη.

O Νικηφόρος ζητούσε επανειλημμένα από τον ιερέα να του πει τον λόγο και να τον συγχωρέσει, όμως μάταια.

Όταν το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος. Μόλις ο Άγιος διέκρινε μεταξύ των συλληφθέντων και τον Σαπρίκιο... τρέχει και πέφτει στο γόνατά του και τον παρακαλεί με δάκρυα να τον συγχωρήσει. O Σαπρίκιος αρνείται πεισματικά. Μετά το μαστίγωμα που δέχθηκε ο Νικηφόρος τον πλησιάζει και πάλι, ασπάζεται τις πληγές του και του ζητά να του δώσει έστω και την τελευταία στιγμή την ευλογία του.

O Σατρίκιος ανένδοτος, τον απομακρύνει και οδηγείται για αποκεφαλισμό. Η άρνηση και η αδιαλλαξία του Σαπρίκιου, τον καθιστούν ανάξιο στο μάτια του Θεού. Χωρίς πλέον την δύναμη της θείας χάρης, δεν άντεξε τα βασανιστήρια και την ώρα του αποκεφαλισμού λυγίζει και ζητά να θυσιάσει στο είδωλα. Μόλις το άκουσε ο Νικηφόρος, τρέχει και τον παρακαλεί να ανακαλέσει την άρνησή του.

Εκνευρισμένοι τότε οι δήμιοι, αποκεφαλίζουν τον Νικηφόρο και έτσι αξιώνεται εκείνος το στέφανο του μαρτυρίου, ενώ ο Σαπρίκιος το στίγμα της ατιμίας.

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Αγάπη του Κτίσαντος, καταυγασθείς την ψυχήν, του νόμου της χάριτος, εκπληρωτής ακριβής, εμφρόνως γεγένησαι, όθεν και τον πλησίον, ως σαυτόν αγαπήσας,

''ΑΠΟ ΤΟΝ Γ'Π'Π' ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΕΑ" (ΤΡΟΜΕΡΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ)

* ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΗ Η ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ Γ.Π.Π ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΜΟΝΑΧΟ ΤΟΥ 3ου ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ, ΟΠΟΥ ΠΡΟΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ, ΠΡΙΝ ΚΑΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ''ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ'' ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Η ΡΩΣΙΑ ΣΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΙΜΟ ΕΘΝΟΣ...

ΤΟΤΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟΞΑ, ΟΜΩΣ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΜΕ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ...

 <<ΑΓΑΡ ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗΝ ΜΕΓΑΣ>>...

ΟΤΑΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΝΕΙ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ, ΘΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΕΞΙ ΜΙΛΙΑ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΟΡΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΟΧΩΡΕΙ, ΣΥΜΠΤΥΣΣΕΤΑΙ...

ΤΟ ''ΞΑΝΘΟ ΓΕΝΟΣ'' (ΡΩΣΙΑ) ΔΡΑΤΤΕΤΑΙ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΩΝ ΔΑΡΔΑΝΕΛΛΙΩΝ...

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΥΝΤΡΙΒΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΔΑΦΗ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΛΛΟ...

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΟΝΤΑΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΝΟΗΤΕΣ (ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ) ΠΟΥ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΗΦΘΕΙ...

  ΟΤΑΝ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΘΑ ΑΝΑΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΤΟΥ, ΘΑ ΑΝΑΔΙΠΛΩΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥΣ...
ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΦΟΥ ΣΥΝΕΛΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΞΗ ΚΑΙ ΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
(Ο ΘΥΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ''ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ'' ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΣΟΦΗ ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΜΙΧΘΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΣΑΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ), ΘΑ ΣΠΕΥΣΟΥΝ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΑΥΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΘΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ''ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ''...
Η ΡΩΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΗ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ...
ΜΕΣΑ ΣΕ 5,5 ΜΗΝΕΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ...
ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΘΑ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΣΕ 4 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ: ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΓΑΜΟ, ΣΤΗΝ ΜΕΛΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΙΘΥΝΙΑ.
ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΔΡΙΑΤΙΚΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ Η ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ...
ΑΛΛΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΘΑ ΚΑΤΕΛΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 'ΠΟΛΗΣ' ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ 18 ΕΘΝΗ...
Ο ΠΙΟ ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΣΤΗ ΞΗΡΑ, ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...
ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΩΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΘΟΔΙΟ, ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΒΟΥΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΛΕΜΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ!!
Ο ΛΕΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΟΤΙ <<ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ, ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΦΟΒΕΡΕΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΛΗΓΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΘΕΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ>>...
ΤΟΤΕ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΘΑ ΕΚΔΗΛΩΣΟΥΝ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΥΠΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΣΤΕΙ...
Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΑΓΓΕΛΟ ΣΤΗ ΓΗ, ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΕΝΑΡΕΤΟ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΗ ΙΩΑΝΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ''ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ'' ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...
   Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ...
ΑΦΟΥ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΣΗΜΕΙΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ ΤΟ ΣΟΦΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΘΟΔΙΟ, Ο 'ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ' ΟΠΩΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΑΡΑΣΙΟ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΕΝΕΡΓΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ...
ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ ΕΡΓΟ ΚΑΤΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΟΥΣ ΤΟΥ ΔΥΟ 'ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ'...
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΘΑ ΠΕΡΙΕΛΘΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΗΡΥΤΤΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΜΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΛΛΗ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΓΑΛΗ...
ΟΣΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΘΑ ΠΑΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ...
ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΟΡΝΕΑ ΣΑΡΚΟΦΑΓΑ ΝΑ ΚΑΤΑΦΑΓΟΥΝ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΤΩΜΑΤΑ...
ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΕΤΣΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ...
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΕΙΡΗΝΗ...
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ (Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ) ΛΕΕΙ ΟΤΙ:
<<ΘΗΣΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΑΥΤΟΥ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΩΣΕΙ ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΓΕΝΗ>>..
ΞΑΝΘΑ ΓΕΝΗ ΕΝΝΟΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ...
ΟΙ ΑΓΓΛΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΝ ΜΕ ΚΑΛΟ ΜΑΤΙ ΤΗ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ...
ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΤΟΥ ΧΕΡΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ ΕΤΣΙ ΕΝ ΡΙΠΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΜΕ ΘΕΪΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΟΛΟΙ ΜΕ ΤΑ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ...
ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΓΕΝΗ ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΤΑΓΟΥΝ Σ' ΑΥΤΟΝ ΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ...
ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ ΤΟ ΣΟΦΟ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ, ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ Κ.Τ.Λ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΥΑΡΕΣΤΗΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑ ΤΟΝ ΘΕΟ...
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΕΡΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ ΚΛΗΡΟΚΩΝ ΠΟΥ ΣΑΝ ΑΛΛΟΣ ΗΛΙΑΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΑΞΕΙ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!!
 ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ...
 ΜΕΤΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΘΟΔΙΟ, ΘΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΕΙ ΤΑ''ΕΣΠΕΡΙΑ ΕΘΝΗ'', ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ...
Η ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ, ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ, ΜΑΣΩΝΙΣΜΟΥ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΥ, ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΘΕΪΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ, ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΜΙΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΙΛΙΑΣΜΟΥ (ΙΑΧΩΒΑΔΕΣ) ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΓΛΥΤΩΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΦΟΒΕΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ...
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ, ΕΝΑΣ 'ΠΟΙΜΕΝΑΣ', ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ...
ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ Η ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΘΗΚΕ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΙΑ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ...
ΟΙ 'ΠΡΟΝΟΗΤΕΣ' ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ...
ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΛΘΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΥΠΟΤΑΓΕΙ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΕΙΣΜΑ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΩΝ ΔΟΞΑΣΙΩΝ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΑΓΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΤΑΞΕΙ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ...
ΓΙΑ ΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΟΝΟ ΤΟ 1/3 ΠΟΥ ΘΑ ΒΑΠΤΙΣΘΕΙ ΘΑ ΣΩΘΕΙ...
 ΕΠΕΙΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΙΛΛΥΡΙΑΣ (ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, ΑΛΒΑΝΙΑ) ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ...
 ΥΣΤΕΡΑ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ ΤΟ ΣΟΦΟ ΘΑ ΕΡΗΜΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΦΑΓΕΣ...
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟΥΤΟΥ ΘΑ ΥΠΟΤΑΓΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΑΙΘΙΟΠΙΑ...
 ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΖΗΛΟ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΤΑΞΕΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ...
ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ: <<ΚΑΙ ΓΩΓ ΚΑΙ ΜΑΓΩΓ ΚΑΙ ΕΘΝΗ ΠΟΛΛΑ ΜΕΤ' ΑΥΤΩΝ ΩΣΕΙ ΑΜΜΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΔΙΑΝΑΣΤΗΣΟΝΤΑΙ, ΦΟΒΟΣ ΔΕ ΜΕΓΑΣ ΓΕΝΗΣΕΤΑΙ ΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ...
 ΤΟΤΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΛΑΥΣΕΙ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΗΣΕΤΑΙ ΠΥΡ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΑΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΓΕΝΗΣΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΓΑΛΗΝΗ ΕΝ ΟΛΗ ΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ>>...
ΤΑ ΕΘΝΗ ΑΥΤΑ, ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΜΜΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΟΜΙΛΕΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΙ ΛΕΕΙ:
<< ΚΑΙ Ο ΕΚΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΞΕΧΕΕ ΤΗΝ ΦΙΑΛΗ ΑΥΤΟΥ ΕΠΙ ΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΤΟΝ ΕΥΦΡΑΤΗ ΚΑΙ ΕΞΗΡΑΝΘΗ ΤΟ ΥΔΩΡ ΑΥΤΟΥ, ΙΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ Η ΟΔΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΗΛΙΟΥ>>...
ΚΙΝΕΖΟΙ, ΙΝΔΟΙ, ΤΑΤΑΡΟΙ, ΜΟΓΓΟΛΟΙ, ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ, ΒΙΕΤΝΑΜΕΖΟΙ, ΘΙΒΕΤΙΑΝΟΙ, ΑΒΓΑΝΙΣΤΑΝΟΙ, ΠΕΡΣΕΣ, ΚΑΛΜΟΥΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΣΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ ΠΑΡΑΚΙΝΟΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ...
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ΠΟΛΥ ΤΡΟΜΕΡΟ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ...
ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ...
ΓΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙ ΘΕΡΜΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΑΝ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΩΝ...
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΠΕΜΨΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ ΠΥΡ ΘΕΪΚΟ ΠΟΥ ΕΝ ΡΙΠΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΝΙΣΕΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ...
ΘΑ ΣΤΕΡΙΩΣΕΙ ΕΤΣΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΕΙΣΤΡΕΨΕΙ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΟΣΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ Η ΒΑΣΙΛΙΑΣ...
ΚΑΙ ΘΑ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕΙ ΜΕ ΣΙΔΗΡΑ ΠΥΓΜΗ, ΜΕ ΑΚΡΑ ΔΙΑΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ...
ΟΛΕΣ ΣΧΕΔΟΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ, ΤΟΝΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΖΩΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Σ' ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ ΟΤΑΝ ΕΠΕΙΣΤΡΕΨΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΕΤΗ ΕΠΙΤΥΧΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΗ...
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΓΡΑΦΕΙ: << ΕΝ ΤΩ ΥΠΟΤΡΕΦΕΣΘΑΙ ΑΥΤΟΝ ΑΝΟΙΧΘΗΣΟΝΤΑΙ ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΠΛΟΥΤΙΣΩΣΙ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΠΕΝΗΣ ΚΑΙ Η ΓΗ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟΝ ΑΥΤΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΛΑΣΙΟΝΑ...>>
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΛΕΑ ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΝΑΦΕΡΕΙ:
<< ΤΟΤΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΕΛΘΕΙΝ ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΕΙ, ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΝΟΙΧΘΗΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΕΣΤΙ  ΧΡΥΣΟΣ Η ΑΡΓΥΡΟΣ ΦΑΝΕΡΩΘΗΣΟΝΤΑΙ...
ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ' ΕΣΤΑΙ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ, ΩΣΤΕ ΡΙΠΤΕΙΝ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΓΗ ΜΕΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥ, ΑΧΡΗΣΤΙΑΣ  ΕΝΕΚΕΝ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗΣ ΕΣΤΑΙ ΕΝ ΟΛΩ ΤΩ ΚΟΣΜΩ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΕΣΤΑΙ Ο ΑΔΙΚΩΝ Η Ο ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΟΣ...>>
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΜΩΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ:
<<ΙΔΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΟΤΡΕΥΣ ΘΕΛΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΡΙΣΤΗΝ ΚΑΙ Ο ΛΙΝΟΒΑΤΗΣ ΤΟΝ ΣΠΕΙΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑ Ο ΘΕΛΟΥΣΙ ΣΤΑΛΑΞΕΙ ΓΛΕΥΚΟΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΘΕΛΟΥΣΙ ΡΕΕΙ ΑΓΑΘΑ>>...
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΠΡΟΟΡΕΙ:
<< ΚΑΛΟΤΥΧΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ...
ΘΑ ΤΡΩΕΙ ΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΚΟΥΤΑΛΙ...
ΘΑ ΖΗΣΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΑΡΝΙ...>>
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ:
<< ΕΣΟΝΤΑΙ ΓΑΡ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΣΦΟΔΡΑ ΚΑΙ ΕΝ ΓΑΛΗΝΗ ΒΑΘΕΙΑ, ΕΣΘΙΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΙΝΟΝΤΕΣ...
ΔΙΚΗ ΟΥΚ ΕΣΤΑΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΗΜΕΡΑΙΣ ΑΥΤΟΥ ΑΛΛ' ΟΥΤΕ Ο ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΟΣ ΠΤΗΞΕΙ ΓΑΡ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΑΥΤΟΥ ΠΑΣΑ Η ΓΗ ΚΑΙ ΠΑΣ ΧΡΥΣΟΣ, ΟΣ ΕΣΤΙΝ ΕΝ ΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΟΠΩ ΚΡΥΠΤΟΜΕΝΟΣ, ΝΕΥΣΕΙ ΘΕΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΣΕΤΑΙ ΤΩ ΒΑΣΙΛΕΙ ΕΚΕΙΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΚΟΡΠΙΣΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΟΙΣ ΧΡΟΙΑΝ ΕΧΟΥΣΙ...
ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΙΣΩΣΙΝ ΟΙ ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΣΟΝΤΑΙ ΩΣ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΝΗΤΕΣ ΩΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ...>>
ΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ Η ΓΗ, Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΩΝ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ, ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ...
Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΘΑ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΚΤΙΣΘΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ, ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΛΑΜΠΕΡΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ''ΟΙΚΟΣ ΔΟΞΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ'' ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΥΣΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΟΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΕΒΕΙΑΣ...
ΘΑ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΕΙ ΠΑΛΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ...
ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΄ΠΟΛΗ' ΝΑ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΚΙ ΕΚΛΕΚΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ...
ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΔΕ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΘΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ << ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΤΑΘΥΜΙΟΝ>>, ΤΗ ΛΥΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΙΩΝ ΤΟΥ, ΜΑΡΤΥΡΕΙ Ο ΛΕΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ...
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΠΙΑ, ΜΑΡΤΥΡΕΙ Ο ΜΕΘΟΔΙΟΣ: << ΤΑ ΔΕ ΟΠΛΑ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΓΕΝΗΣΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΡΟΤΡΑ ΚΑΙ ΔΡΕΠΑΝΑ>>...
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΠΟΧΗ ΘΑ ΠΑΥΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΟΥΝ...
ΑΣΕΜΝΑ ΘΕΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΓΕΝΙΚΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ...
ΟΛΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ, ΘΑ ΑΠΟΠΝΕΟΥΝ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ...
ΤΕΛΟΣ ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ...
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ 35 ΕΤΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΞΙΩΘΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ!!! 
 
     +++
  Πηγή

Δύο θαύματα του Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντος Εφραίμ Βατοπαιδινού: Ομιλία στον Ιερό Ναό Δώδεκα Αποστόλων Λονδίνου στις 4 Ιουνίου 2006

“Θέλω να πω ότι αυτοί οι άγιοι που αγίασαν σήμερα έχουν μεγάλη δόξα, μεγάλη παρρησία στο Θεό και μας βοηθούν πάρα πολύ. Πριν από τρεις μήνες συνέβη το εξής. Ένας οδηγός πήγαινε από τη περιοχή της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη. Τον σταματά ένας καλόγερος και του λέει: «Παλικάρι, με παίρνεις μέχρι τη Θεσσαλονίκη;». «Βεβαίως, ελάτε». Ήταν μόνος ο οδηγός. Κάθησε δίπλα του και του λέει: « Κώστα, -χωρίς να τον ξέρει- έχεις αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες. Να πας στο νοσοκομείο και θα τον προλάβεις». Και αμέσως εξαφανίσθηκε. Αυτός έπαθε σοκ. Παίρνει μερικά τηλέφωνα και λέει τι του συνέβη. Του φέρνουν μερικές φωτογραφίες. Τον ρωτούν αν αναγνωρίζει ποιός είναι ο καλόγερος; Αυτός αναγνώρισε τον π. Παΐσιο. Πήγε πράγματι στο νοσοκομείο. Τον εξέτασαν οι γιατροί και βρήκαν αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες, ενώ ο ίδιος δεν αισθανόταν πόνους. Βλέπετε αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι ευαρέστησαν τον Θεό εμφανίζονται μετά το θάνατο τους και πιστοποιούν την αλήθεια του ευαγγελίου.

Μία άλλη κυρία από την Κύπρο πήγε να προσκυνήσει στο τάφο του π. Παϊσίου. Γονατίζοντας για να προσκυνήσει γλίστρησε. Ακούμπησε το χέρι της κάτω για να στηριχθεί. Όταν πήγε στο ξενοδοχείο είδε ότι στον αγκώνα της υπήρχε χώμα. Αυτή χάρηκε γιατί το θεώρησε ως ευλογία από τον τάφο του π. Παϊσίου. Το μάζεψε και το έβαλε σε μια θήκη που είχε μαζί της. Μετά κοιμήθηκε. Το πρωί ξύπνησε και είδε ότι είχε βλαστήσει ένας κρίνος πάνω στο χώμα. Ποιός το φύτεψε, ποιός το πότισε;

Αυτά μας τα δίνει ο Θεός, σ’ αυτόν τον καιρό της αμφιβολίας και της απιστίας, για να μπορέσομε να βρούμε τη χάρη του. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, πάρτε στα σοβαρά το θέμα της σωτηρίας της ψυχής. Η ζωή μας φεύγει, είναι ένα όνειρο. Φεύγουμε. Εδώ είμαστε φιλοξενούμενοι. Όπως όταν πάμε σε μια κατασκήνωση. Θα μείνουμε εκεί δεκαπέντε μέρες και θα φύγουμε. Έτσι είναι και η ζωή αυτή. Ο άνθρωπος θα φύγει από τον κόσμο αυτό. Μακάριος και τρισμακάριος και τρισευτυχισμένος ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος σκέφτεται τα μη βλεπόμενα, σκέφτεται και ποθεί τα μη ορώμενα με τη σωστή ζωή του.”

πηγή

Η μυστική θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας

Το θείον φως -Vladimir Lossky

  Η μυστική θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας

''Η μετά του Θεού ένωσις είναι μυστήριον,

 το όποιον τελειούται εν τοις ανθρωπίνοις προσώποις..''

Ο άνθρωπος εις την οδόν προς την ένωσιν ουδέποτε ελαττούται, ως προς την προσωπικότητα του, καίτοι αρνείται την ατομικήν του θέλησιν, τας φυσικάς του κλίσεις. Αρνούμενος ο άνθρωπος ελευθέρως παν ό,τι είναι εις αυτόν ατομικόν εκ φύσεως, ολοκληρούται εν χάριτι. Παν ό,τι δεν είναι εκούσιον, παν ό,τι δεν είναι συνειδητόν δεν έχει προσωπικήν αξίαν. Αι στερήσεις, οι πόνοι, δεν δύνανται να γίνουν οδός προς την ένωσιν, εάν δεν γίνουν αποδεκταί ελευθέρως. Εν τέλειον πρόσωπον λαμβάνει εν πλήρει συνειδήσει όλας τας αποφάσεις του· είναι ελεύθερον πάσης βίας, πάσης φυσικής ανάγκης.

Όσον προοδεύει τις εις την οδόν της ενώσεως, τόσον περισσότερον συνειδητός γίνεται. Η συνείδησις αυτή εν τη πνευματική ζωή καλείται γνώσις υπό των ασκητικών Πατέρων της Ανατολής. Εκδηλούται πλήρως εις τας υψηλοτέρας βαθμίδας της μυστικής οδού, ως η τελεία γνώσις της Αγίας Τριάδος. Δια τον λόγον αυτόν Ευάγριος ο Ποντικός εταύτιζεν την βασιλείαν του Θεού με την γνώσιν της Αγίας Τριάδος, την συνείδησιν του αντικειμένου της ενώσεως. Αντιθέτως η άγνοια, εις το ακρότατον αυτής όριον, θα είναι η κόλασις - εσχάτη κατάπτωσις του προσώπου (1).

Η πνευματική ζωή, η αύξησις του ανθρώπου εν τη χάριτι είναι πάντοτε συνειδητή, ενώ η άγνοια είναι σημείον αμαρτίας, «ο ύπνος της ψυχής». Οφείλομεν επομένως να είμεθα συνεχώς εν εγρηγόρσει, να διάγωμεν ως τέκνα φωτός («ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε» Εφ. ε' 9), κατά τον λόγον του Αποστόλου Παύλου: «ἔγειρε ὁ καθεύδων καί ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν καί ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός» (Εφ. ε', 14).

Η Αγία Γραφή είναι πλήρης εκφράσεων αναφερομένων εις το φως, εις την θείαν φωτοχυσίαν, εις τον Θεόν, ο οποίος καλείται «Φως». Δια την μυστικήν θεολογίαν της Ανατολικής Εκκλησίας ταύτα δεν είναι μεταφοραί ή ρητορικά σχήματα, αλλά λόγοι εκφράζοντες μίαν πραγματικήν όψιν της θεότητος. Εάν ο Θεός καλήται Φως, είναι διότι δεν δύναται να μείνη ξένος εις την ημετέραν εμπειρίαν.

Η «γνώσις», η συνείδησις του Θεού, πλην της εις τον ανώτερον βαθμόν, είναι μία εμπειρία του ακτίστου φωτός και αυτή δε ακόμη η εμπειρία αύτη είναι φως· «ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς» (Ψαλμ. 35, 10). Είναι αυτό το οποίον δεχόμεθα και υπό του οποίου καταλαμβανόμεθα εν τη μυστική εμπειρία. 

Δια τον Άγιον Συμεών τον Νέον Θεολόγον η εμπειρία του φωτός, 
η οποία είναι η συνειδητή πνευματική ζωή ή η «γνώσις»,
αποκαλύπτει την παρουσίαν της κεκτημένης υπό του ανθρώπου χάριτος:

«Οὐ γάρ ὅ οὐκ οἴδαμεν λαλοῦμεν, ἀλλ' ὅ οἴδαμεν μαρτυροῦμεν, ὅτι τό φῶς ἐν τῇ σκοτία ἤδη φαίνεται καί ἐν νυκτί καί ἐν ἡμέρα καί ἐντός καί ἐκτός. Ἐντός μέν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, ἐκτός δέ ἐν τῷ νοΐ περιλάμπον ἡμᾶς ἀνεσπέρως, ἀτρέπτως, ἀναλλοιώτως, ἀσχηματίστως, λαλοῦν, ἐνεργοῦν, ζῶν καί ζωοποιοῦν καί φῶς τούς λαμπομένους ἀπεργαζόμενον. Ἡμεῖς μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ Θεός φῶς ἐστί καί οἱ αὐτόν καταξιωθέντες ἰδεῖν πάντες ὡς φῶς ἐθεάσαντο καί οἱ λαβόντες αὐτόν, ὡς φῶς αὐτόν ἔλαβον, ὅτι προπορεύεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ τό φῶς τῆς δόξης αὐτοῦ καί δίχα φωτός ἀμήχανόν ἐστι φανῆναι αὐτόν. Καί οἱ μή ἰδόντες τό φῶς αὐτοῦ, οὐδέ ἐκεῖνον εἶδον, ὅτι ἐκεῖνος τό φῶς ἐστι. Καί οἱ μή λαβόντες τό φῶς οὔπω τήν χάριν ἔλαβον οἱ γάρ τήν χάριν λαβόντες φῶς Θεοῦ καί Θεόν ἔλαβον, καθώς εἶπε τό φῶς, ὁ Χριστός «ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω». Οἱ δέ μήπω τοῦτο παθόντες ἤ ἀξιωθέντες, πάντες οἱ τοιοῦτοι ὑπό τόν πρό τῆς χάριτος νόμον εἰσί, δοῦλοι καί μαθηταί δούλων καί ἀκροαταί νόμου καί τέκνα παιδίσκης καί υἱοί σκότους τυγχάνουσι, κἄν βασιλεῖς κἄν πατριάρχαι, κἄν ἀρχιερεῖς κἄν ἱερεῖς, κἄν ἄρχοντες κἄν ἀρχόμενοι, κἄν λαϊκοί κἄν μονάζοντες, κἄν ἀσκηταί κἄν ἡγούμενοι, κἄν πτωχοί κἄν πλούσιοι, κἄν ἀσθενεῖς κἄν ὑγιεῖς τῷ σώματι πέλωσι. Πάντες γάρ οἱ ἐν σκότει καθήμενοι υἱοί σκότους εἰσί καί μετανοῆσαι οὐ βούλονται. Ἡ γάρ μετάνοια θύρα ἐστίν ἐξάγουσα ἀπό τοῦ σκότους καί εἰσάγουσα εἰς τό φῶς. Ὁ οὖν προς τό φῶς μή εἰσελθών οὐ διῆλθε τήν θύραν τῆς μετανοίας καλῶς εἰ γάρ διῆλθεν, ἐγένετο ἄν ἐν φωτί. Ὁ δέ μή μετανοῶν ἁμαρτάνει, διότι οὐ μετανοεῖ. «Τῷ γάρ εἰδότι καλόν ποιεῖν καί μή ποιοῦντι, φησίν, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν». Ὁ δέ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλος ἐστι τῆς ἁμαρτίας καί μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα μή φανερωθῇ αὐτοῦ τά ἔργα» (2).

Εάν η ζωή εν τη αμαρτία είναι εκουσίως πάντοτε ασυνείδητος
(κλείνομεν τους οφθαλμούς δια να μη ίδωμεν τον Θεόν), 
η ζωή εν τη χάριτι είναι μία συνεχής πρόοδος της γνώσεως,
μία αυξανομένη εμπειρία του θείου φωτός.

Κατά τον Άγιον Μακάριον τον Αιγύπτιον, η φλόγα της χάριτος ανημμένη υπό του Αγίου Πνεύματος εις τας ψυχάς των χριστιανών τας καθίστα ικανάς να φωτίζουν ως λαμπάδες έμπροσθεν του Υιού του Θεού. Άλλοτε μεν το θείον τούτο φως αναλόγως της ανθρωπινής θελήσεως ενδυναμούται και απαστράπτει λαμπρώς, άλλοτε δε ελαττούται και δεν δίδει πλέον λάμψιν εις τας εκ των παθών συγκεχυμένας καρδίας. «Διότι τό ἄϋλον καί θεῖον πῦρ φωτίζειν μέν ψυχάς καί δοκιμάζειν εἴωθεν, ὥσπερ ἄδολον χρυσόν ἐν καμίνῳ τό πῦρ ἐνήργησεν ἐν τοῖς ἀποστόλοις, ἡνίκα ἐλάλουν γλώσσαις πυρίναις. Τοῦτο τό πῦρ διά τῆς φωνῆς Παῦλον περιλάμψαν, τήν μέν διάνοιαν αὐτοῦ ἐφώτισεν, τήν δέ αἴσθησιν τῆς ὅψεως αὐτοῦ ἠμαύρωσεν. Οὐ γάρ χωρίς σαρκός εἶδεν ἐκείνου τοῦ φωτός τήν δύναμιν. Τοῦτο τό πῦρ ὤφθη Μωϋσῇ ἐν τῇ βάτῳ· τοῦτο τό πῦρ ἐν εἴδει ὀχήματος Ἠλίαν ἐκ τῆς γῆς ἥρπασε... ὅθεν καί ἄγγελοι καί τά λειτουργικά πνεύματα τούτου τοῦ πυρός τῆς λαμπρότητος μετέχουσι... Τοῦτο τοιγαροῦν τό πῦρ δαιμόνων ἐστί φυγαδευτήριον, καί ἁμαρτίας ἀναιρετικόν, ἀναστάσεως δέ δύναμις καί ἀθανασίας ἐνέργεια, ψυχῶν ἁγίων φωτισμός καί λογικῶν δυνάμεων σύστασις» (3). 

Αύται είναι αι θείαι ενέργειαι, αι «ἀκτῖνες θεότητος» δια τας οποίας
ομιλεί ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης, δημιουργικαί δυνάμεις, αι οποίαι 
εισδύουν εις τον κόσμον και γίνονται γνωσταί εκτός των κτισμάτων
ως το απρόσιτον φως, εν ω κατοικεί η Αγία Τριάς.

Αι ενέργειαι παρεχόμεναι εις τους χριστιανούς δια του Αγίου Πνεύματος δεν εμφανίζονται πλέον ως εξωτερικοί αιτίαι, αλλ' ως η χάρις, εσωτερικόν φως, το οποίον μεταμορφώνει την φύσιν θεούν αυτήν. «Ὅτι φῶς ὁ Θεός οὐ κατ' οὐσίαν, ἀλλά κατ' ἐνέργειαν λέγεται», λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (4). Ως Θεός φανερούται, μεταδίδεται, δύναται να καταστή γνωστός, είναι Φως. Ο Θεός καλείται Φως, όχι μόνον κατ' αναλογίαν προς το υλικόν φως. Το θείον φως δεν έχει αλληγορικήν και αφηρημένην τινά εννοιαν: είναι δεδομένον της μυστικής εμπειρίας. «Καί τό μέν θεῖον τοῦτο φῶς μέτρῳ δίδοται, καί τό μᾶλλον καί ἧττον ἐπιδέχεται, κατά τήν ἀξίαν τῶν ὑποδεχόμενων» (5). 

Η τελεία θεωρία της θεότητος, η οποία καθίσταται ορατή εν τω ακτίστω φωτί, είναι το «μυστήριον της ογδόης ημέρας» και ανήκει εις τον μέλλοντα αιώνα. Εν τούτοις εκείνοι οι οποίοι είναι άξιοι δι' αυτήν, επιτυγχάνουν να ιδούν «τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει» (Μαρκ. θ, 1) εκ της παρούσης ήδη ζωής, ως είδον αυτήν οι τρεις Απόστολοι εις το όρος Θαβώρ.

Αι θεολογικαί έριδες περί της φύσεως του φωτός της Μεταμορφώσεως του Χριστού περί το μέσον του 14ου αιώνος, κατά τας οποίας αντετάχθησαν οι υπερασπισταί της δογματικής παραδόσεως της Ανατολικής Εκκλησίας προς τους ανατολικούς θωμιστάς, απέβλεπον κατά βάθος εις εν σπουδαιότατον θεολογικόν πρόβλημα. Επρόκειτο περί της πραγματικότητος της μυστικής εμπειρίας, περί της δυνατότητος συνειδητής επικοινωνίας μετά του Θεού, περί της ακτίστου ή κτιστής φύσεως της χάριτος. Το θέμα του εσχάτου προορισμού των ανθρώπων, η ιδέα της μακαριότητος, της θεώσεως διεκυβεύετο. 

Εγίνετο μία σύγκρουσις μεταξύ της μυστικής θεολογίας και της θρησκευτικής φιλοσοφίας, ή μάλλον μιας θεολογίας ιδεών, η οποία ηρνείτο να παραδεχθή παν ό,τι εφαίνετο εις αυτήν ανοησία, «μωρία». Ο Θεός της Αποκαλύψεως και της θρησκευτικής εμπειρίας ευρέθη αντιμέτωπος προς τον Θεόν των φιλοσόφων και των σοφών επί του πεδίου του μυστικισμού και δια μίαν ακόμη φοράν η θεία μωρία εθριάμβευσε της ανθρωπίνης σοφίας. Υποχρεωμένοι να προσδιορίσουν την θέσιν των, να σχηματίσουν ιδέας των αληθειών, αι οποίαι υπερέκειντο πάσης φιλοσοφικής σκέψεως, οι φιλόσοφοι τελικώς εξέφρασαν μίαν κρίσιν η οποία εφάνη «μωρία» δια την ανατολικήν παράδοσιν: εβεβαίωνον την κτιστήν φύσιν της θεούσης χάριτος. Δεν θα επανέλθωμεν πλέον επί του θέματος, το οποίον ανεπτύξαμεν εις το 4ον Κεφάλαιον, εις το οποίον εγένετο λόγος περί της διακρίσεως μεταξύ της ουσίας και των ενεργειών του Θεού. Περαίνοντες την μελέτην ημών, οφείλομεν να εξετάσωμεν τας θείας ενεργείας υπό μίαν άλλην έποψιν: υπό την έποψιν του ακτίστου φωτός, εν ω αποκαλύπτεται ο Θεός και μεταδίδεται εις εκείνους, οι όποιοι έρχονται εις ένωσιν μετ' Αυτού.

Το φως τούτο ή η έλλαμψις δύναται να προσδιορισθή ως ο ορατός χαράκτηρ της θεότητος, των ενεργειών ή της χάριτος, δια της οποίας γνωρίζεται ο Θεός.

Το φως τούτο δεν είναι διανοητικής φύσεως, ως είναι ενίοτε η έλλαμψις του νοός,
με την αλληγορικήν και αφηρημένην έννοιαν. 

Πολύ δε περισσότερον δεν είναι μία αισθητή πραγματικότης. Εν τούτοις το φως τούτο πληροί συγχρόνως νουν και αισθήσεις αποκαλυπτόμενον εις τον όλον άνθρωπον και όχι εις μίαν των ιδιοτήτων του. Το θείον φως ως δεδομένον της μυστικής εμπειρίας υπέρκειται συγχρόνως των αισθήσεων και του νοός. Είναι άϋλον και ουδέν αισθητόν έχει δια τον λόγον αυτόν ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος εις τα ποιήματα του το αποκαλεί «ἀόρατον πῦρ» και βέβαιοι την ορατότητα του:

«Ἔστι πῦρ τό θεῖον ὄντως Ἄκτιστον ἀόρατόν γε Ἄναρχον καί ἄϋλον τε» (6), αλλά δε είναι πολύ περισσότερον νοητόν φως. Ο «Αγιορείτικος Τόμος», μία απολογία συνταχθείσα υπό των μοναχών του Αγίου Όρους κατά τας θεολογικάς διαμάχας περί του φωτός της Μεταμορφώσεως, διακρίνει το αισθητόν φως, το νοητόν και το άκτιστον, το υπερέχον εξ ίσου των δύο πρώτων· «Ἄλλου μέν φωτός ὁ νοῦς, ἑτέρου δέ ἡ αἴσθησις ἀντιλαμβάνεσθαι πέφυκεν. Ἡ μέν γάρ αἰσθητοῦ, καί τά αἰσθητά ἦ αἰσθητά δεικνύντος· τοῦ δέ νοῦ φῶς ἐστιν, ἡ ἐν νοήμασι κειμένη γνῶσις· οὐ τοῦ αὐτοῦ τοίνυν φωτός, ὄψις τε καί νοῦς ἀντιλαμβάνεσθαι πεφύκασιν, ἀλλά μέχρις ἄν κατ' οἰκείαν φύσιν καί ἐν τοῖς κατά φύσιν ἐνεργῇ ἑκάτερον αὐτῶν. Ὅταν δέ πνευματικῆς καί ὑπερφυοῦς εὐμοιρήσωσι χάριτος τε καί δυνάμεως, αἰσθήσει τε καί νῷ, τά ὑπέρ πᾶσαν αἴσθησιν και πάντα νοῦν οἱ κατηξιωμένοι βλέπουσιν..., ὡς οἶδε μόνος ὁ Θεός, καί οἱ τά τοιαῦτα ἐνεργούμενοι» (7).

Η πλειονότης των Πατέρων, οι οποίοι ωμίλησαν περί της Μεταμορφώσεως, 
μαρτυρούν την άκτιστον φύσιν, την θείαν φύσιν του φωτός,
του εμφανισθέντος εις τους Αποστόλους.

Οι Άγιοι Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, Κύριλλος Αλεξανδρείας, Μάξιμος, Ανδρέας Κρήτης, Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Ευθύμιος Ζηγαβινός εκφράζονται με το αυτό πνεύμα και θα ήτο πολύ άστοχον να ερμηνεύωμεν πάντοτε τα χωρία αυτά ως ρητορικός εμφάσεις.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναπτύσσει την διδασκαλίαν ταύτην εν σχέσει προς το θέμα της μυστικής εμπειρίας. Το φως, το όποιον οι Απόστολοι είδον επί του Όρους Θαβώρ, είναι φυσική ιδιότης του Θεού. 

Αιώνιον, ατελεύτητον, υπάρχον εκτός χρόνου και τόπου, ενεφανίσθη εις τας θεοφανείας της Παλαιάς Διαθήκης ως η δόξα του Θεού: εμφάνισις τρομερά και αφόρητος δια τα κτίσματα καθ' όσον είναι εξωτερική, ξένη προς την ανθρωπίνην φύσιν προ Χριστού, εκτός της Εκκλησίας. 

Δια τον λόγον αυτόν, κατά τον Άγιον Συμεών τον Νέον Θεολόγον, ο Απόστολος Παύλος εις την προς Δαμασκόν οδόν μη έχων εισέτι την προς τον Χριστόν πίστιν ετυφλώθη και έπεσεν εις την γην από την λάμψιν του θείου φωτός (8). Αντιθέτως, η Μαγδαληνή Μαρία, κατά τον Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν ηδυνήθη να ίδη το φως της Αναστάσεως, το οποίον επλήρου το μνημείον και καθίστα ορατόν παν ό,τι ευρίσκετο εντός αυτού, παρά το σκότος της νυκτός, «μήπω τῆς αἰσθητῆς ἡμέρας τελέως ἐκφανείσης» (9)· το φως εκείνο επίσης κατέστησεν αυτήν ικανήν, να ίδη τους αγγέλους και να συνομιλήση μετ' αυτών.

Την στιγμήν της ενανθρωπίσεως το θείον φως συνεκεντρώθη ούτως ειπείν εν τω Χριστώ, εν τω Θεανθρώπω, εν ω κατώκει σωματικώς άπαν το πλήρωμα της θεότητος. Τούτο σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύσις του Χριστού εθεώθη δια της υποστατικής ενώσεως μετά της θείας φύσεως· ότι καίτοι ο Χριστός κατά την επίγειον ζωήν Του εφώτιζε πάντοτε δια του θείου φωτός, τούτο έμενεν αόρατον δια την πλειονότητα των ανθρώπων. 

Η Μεταμόρφωσις δεν υπήρξε εν φαινόμενον προσδιοριζόμενον υπό χρόνου και τόπου: ουδεμία αλλαγή συνέβη δια τον Χριστόν κατ' εκείνην την στιγμήν, ακόμη και εν τη ανθρωπινή Αυτού φύσει, αλλά αλλαγή τις εγένετο εν τη συνειδήσει των Αποστόλων, οι οποίοι έλαβον προς στιγμήν την ικανότητα, να ιδούν τον διδάσκαλόν των, ως ήτο, καταυγαζόμενον εν τω αιωνίω φωτί της θεότητος Του (10). Δια τους Αποστόλους υπήρξε μία έξοδος εκ της ιστορίας, έλαβον γνώσιν τίνα της αιωνίου πραγματικότητος. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει εις τας ομιλίας Του περί της Μεταμορφώσεως: «...τῆς θεότητος ἐστι τό φῶς ἐκεῖνο, καί ἄκτιστόν ἐστι... οὐδέ τό φῶς ἐκεῖνο αἰσθητόν, οὐδέ οἱ ὁρῶντες αἰσθητικοῖς ἁπλῶς ἑώρων ὀφθαλμοῖς, ἀλλά μετασκευασθεῖσι τῇ δυνάμει τοῦ θείου Πνεύματος» (11).

Δια να ίδωμεν το θείον φως δια των σωματικών οφθαλμών, ως είδον τούτο οι Μαθηταί επί του όρους Θαβώρ, πρέπει να μετάσχωμεν αυτού του φωτός, να μεταμορφωθώμεν δι' αυτού εν τινι μέτρω.

                                                                               
Η μυστική εμπειρία προϋποθέτει επομένως μεταβολήν τίνα της φύσεως ημών, μεταμόρφωσιν αυτής δια της χάριτος. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει τούτο σαφώς: 

«ὁ θείας ἐνεργείας εὐμοιρήσας καί τήν θείαν ἀλλοίωσιν ἠλλοιωμένος αὐτός ὅλος οἶον φῶς ἐστι, καί μετά τοῦ φωτός ἐστι, καί σύν τῷ φωτί γνωστῶς ὁρᾷ τά χωρίς τηλικαύτης ἀπορρήτου χάριτος ἀνέκφαντα τοῖς πᾶσιν, οὐχ ὑπέρ τάς σωματικάς αἰσθήσεις μόνον γεγονώς, ἀλλά καί ὑπέρ πᾶν ὅ,τι τῶν ἡμῖν γνωρίμων, πάντως δέ καί τοῖς ὑπέρ ἡμᾶς τῇ γε φυσική δυνάμει· Θεόν γαρ ὁρῶσιν οἱ κεκαθαρμένοι τήν καρδίαν κατά τόν ὑπό τοῦ Κυρίου ἀψευδῆ μακαρισμόν, ὅς φῶς ὤν κατά τήν θεολογικωτάτην Ἰωάννου τοῦ τῆς βροντῆς υἱοῦ φωνήν οἰκίζει τε καί ἐμφανίζει ἑαυτόν τοῖς ἀγαπώσιν αὐτόν, καί ἀγαπηθεῖσιν ὑπό αὐτοῦ» (12).

Το σώμα δεν πρέπει να είναι εμπόδιον εις την μυστικήν έμπειρίαν· η περιφρόνησις υπό του Μανιχαίου της σωματικής φύσεως είναι ξένη προς τον ορθόδοξον άσκητισμόν.... «Μή ἄν ψυχήν μόνην, μήτε σῶμα μόνον λέγεσθαι ἄνθρωπον, ἀλλά τό συναμφότερον, ὅν δή καί κατ' εἰκόνα πεποιηκέναι Θεός λέγεται», λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (13). Το σώμα πρέπει να εκπνευματοποιηθή, να γίνη «σώμα πνευματικόν» κατά την έκφρασιν του Αποστόλου Παύλου. 

Το έσχατον τέλος ημών δεν είναι μία διανοητική μόνον θεωρία του Θεού· εάν συνέβαινεν ούτως, η ανάστασις των νεκρών θα ήτο ανώφελος. Οι μακάριοι θα ίδουν τον Θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον εν τη πληρότητι της κτιστής φύσεως των. Δια τον λόγον αυτόν ο «Αγιορείτικος Τόμος» αποδίδει από της παρούσης ζωής εις την εξαγνισθείσαν φύσιν του σώματος ωρισμένας πνευματικάς ικανότητας: «εἰ γάρ συμμεθέξει τότε τῇ ψυχῇ τό σῶμα τῶν ἀπορρήτων ἀγαθῶν, καί νῦν δήπου συμμεθέξει, κατά τό ἐγχωροῦν.... καί αὐτό τά θεῖα πείσεται, καταλλήλως ἑαυτῷ, μετασκευασθέντος, καί ἁγιασθέντος, ἀλλ' οὐ καθ' ἕξιν νεκρωθέντος τοῦ τῆς ψυχής παθητικοῦ» (14).

Η χάρις ως φως αρχή της φανερώσεως δεν δύναται να παραμείνη αόρατος εν ημίν. Δεν είναι δυνατόν να μη αισθανθώμεν τον Θεόν, εάν η φύσις ημών είναι πνευματικώς υγιής. Η αναισθησία εν τη πνευματική ζωή είναι μία κατάστασις ανώμαλος. Πρέπει να δυνάμεθα να αναγνωρίζωμεν τας ατομικάς καταστάσεις και να κρίνωμεν τα φαινόμενα της μυστικής ζωής. Δια τον λόγον αυτόν ο Άγιος Σεραφείμ του Sarov αρχίζει τας πνευματικάς του διδασκαλίας δια των λόγων: «ο Θεός είναι πυρ, το οποίον αναζωογονεί και καταφλέγει τας καρδίας. Εάν αισθανθώμεν εις τας καρδίας ημών το εκ του δαίμονος προερχόμενον ψύχος διότι ο δαίμων είναι ψυχρός ας επικαλεσθώμεν τον Κύριον και Αυτός θα έλθη και θα αναζωπύρωση την καρδίαν ημών δια της προς Αυτόν και προς τον πλησίον αγάπης. Και προ της θερμότητος του ιδικού Του προσώπου το ψύχος του εχθρού θα διαλυθή» (15). 

Η χάρις θα γίνη γνωστή ως η χαρά, η ειρήνη, η εσωτερική θερμότης, ως το φως. Αι καταστάσεις ακηδίας, της «μυστικής νυκτός», δεν έχουν την αυτήν έννοιαν εις την πνευματικότητα της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας. Εν πρόσωπον το οποίον έρχεται ολονέν εις στενωτέραν ένωσιν μετά του Θεού, δεν δύναται να μείνη εκτός του φωτός. Εάν ευρίσκεται βεβυθισμένον εις τα σκότη, είναι διότι η φύσις του ημαυρώθη υπό τινός αμαρτίας, η διότι ο Θεός δοκιμάζει αυτό, δια να αύξηση έτι περισσότερον τον ζήλον του. Αι καταστάσεις αύται παρέρχονται δια της υπακοής και της ταπεινοφροσύνης εις τας όποιας ο Θεός άπαντα φανερούμενος εκ νέου εις την ψυχήν, μεταδίδων το φως Του εις τον άνθρωπον, τον οποίον επ' ολίγον είχεν εγκαλείψει.

Η ακηδία είναι μία νοσηρά κατάστασις, η οποία δεν πρέπει να είναι διαρκής· ουδέποτε εθεωρήθη υπό των ασκητικών και μυστικών συγγραφέων της ανατολικής παραδόσεως ως απαραίτητος και κανονικός σταθμός της οδού προς την ένωσιν. Εις την οδόν ταύτην είναι εν σύνηθες δυστύχημα, πάντοτε όμως έπίφοβον. Αποτέλεσμα της ακηδίας είναι η λύπη, η ανία, η ψύξις της καρδίας, η οποία δημιουργεί την αναισθησίαν. 

Είναι μία δοκιμασία η οποία θέτει τον άνθρωπον εις τα όρια του πνευματικού θανάτου. Διότι η προς την αγιότητα άνοδος, ο άγων δια το θείον φως, δεν είναι ακίνδυνος. 

Εκείνοι οι όποιοι αναζητούν το φως, την συνειδητήν εν τω Θεώ ζωήν,
 διατρέχουν ένα μεγάλον πνευματικόν κίνδυνον, αλλά ο Θεός
 δεν τους αφήνει να πλανώνται εις τα σκότη.

Το θείον φως - Vladimir Lossky, Η μυστική θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας,
Θεσσαλονίκη 1964, μτφρ. Πρεσβυτέρας Στέλλας Κ. Πλευράκη, σελ. 259-269
------------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1). «Κεφάλαια πρακτικά», 33,25, ΡG 40, 1268 Α.

(2). Κατήχησις ΚΗ'.

(3). Ὁμιλία 25, 9, 10, ΡG 34, 673 Β C.

(4). «Κατά Ἀκίνδυνου», ΡG 150, 823.

(5). Γρηγ. Παλαμά, «Ὁμιλία εἰς τήν Μεταμόρφωσιν», ΡG 151, 448 Β. Ιδέ την υπέροχον μελέτην του Μ gr. Basile Krivocheine, «Ἡ ἀσκητική καί θεολογική διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ», Seminarium Kondakovianum 8, Ρrague 1936, σ. 99-154. Μετ. εις την γερμ. υπό Ηugolin Landvogt, εις το « Das ö stliche Christentum », 8, 1939.

(6). Εκδ. Σμύρνης, 1886, 2 μέρος, σ. 1.

(7). Αγιορείτικος Τόμος, ΡG 150, 1833 D.

(8). Λόγος 57, Ι, εκδ. ρωσ. του Αγ. Όρους 2 σ . 36· Γρηγ. Παλαμ. «Κεφαλ. φυσικά» κ.λ.π. ΡG 150, 1169 Α.

(9). Λόγος 20, ΡG 151, 268 Α Β.

(10). Αγιορείτικος Τόμος, ΡG 150, 1232 C.

(11). Λόγος 34, ΡG 151, 433 Α Β.

(12). Λόγος «Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου», Εκδ. Σοφοκλέους του εξ Οικονόμων, Αθήναι 1861 σ. 175 -177.

(13). «Διάλογος περί ψυχής και σώματος» ΡG 150, 1361 C.

(14). ΡG 150, 1233 Β -D.

(15). Relation de la vie et des oeuvres du P. Séraphin, de bienheureuse mémoire, hiéromoine et reclus de Sarov, Μόσχα 1851, σελ. 63. (Ρωσ.)

πηγή

Ομιλία του Αρχ. Γερβάσιου Ραπτόπουλου προς φυλακισμένους

«ΤΟ ΓΛΥΚΥ ΕΑΡ» της ζωής μας

«Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον» (Εγκώμια Μ. Παρασκευής)

Αγαπητοί μου αδελφοί κρατούμεvoι, [1]

Η αγάπη του Χριστού, τον οποίο διακονούμε στα πρόσωπά σας επί 37 ολόκληρα χρόνια με όλη μας την καρδιά, μας έφερε για δεύτερη φορά στο Κατάστημα στο οποίο βρίσκεστε τώρα. Στο Κατάστημα Κράτησης Ναυπλίου. Ασφαλώς κανείς από σας δεν ήταν εδώ το 2005, όταν το επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά. Εύχομαι γρήγορα να τελειώσει η ποινή όλων σας και να επιστρέψετε στα σπίτια σας ελεύθεροι, για να συνεχίσετε τη ζωή σας διδαγμένοι από τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες στις οποίες σάς έφεραν λάθη και απερισκεψίες ίσως του παρελθόντος. Ο Θεός να δώσει το καλύτερο στην προσωπική ζωή τυύ καθενός από σας.

Πηγή:diakonia-filakon.gr

Ήρθαμε, λοιπόν, σήμερα εδώ. Στο χώρο σας. Πώς ήρθαμε; Mε πολλή αγάπη. Με χαρά. Και με προθυμία. Και γιατί ήρθαμε; Ήρθαμε για να σας δούμε και να μας δείτε. Σείς να πάρετε κουράγιο και δύναμη από τη δική μας παρουσία και από τη δική μας αγάπη και μείς να επισκεφθούμε τόν «φυλακισμένο» Χριστό, κατά το λόγο του· Εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με» (Mατθ. 25, 36). Φαινομενικά ήρθαμε σε σας. Τους κρατουμένους. Τους ανθρώπους πίσω από τα τείχη. Ευαγγελικά όμως ήρθαμε να δούμε τον ίδιο το Χριστό στα πρόσωπά σας, αφού ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι «κάθε πράξη αγάπης στους αδελφούς μου είναι πράξη αγάπης σε μένα τον ίδιο». Τόσο πολύ μας αγαπά. Τόσο πολύ μας τιμά.

Ήρθαμε ακόμη για να σας δώσουμε τα δώρα της αγάπης μας. Δώρα για όλους σας. Όσοι είστε σήμερα στο Κατάστημα, τόσα δέματα φέραμε. Η αγάπη μας δεν ξέχασε κανέναν. Βλέπετε, ήρθαμε για να δώσουμε χαρά σε όλους και να μή λυπήσουμε ούτε έναν. Ούτε μια ψυχή.

Kαι τέλος, ήρθαμε για να σας δώσουμε και κάτι άλλο. Κι αυτό το κάτι άλλο είναι πιο σπουδαίο. Πιο μεγάλο. Γιατί είναι πνευματικό. Γιατί ξεκουράζει την ψυχή. Τη γλυκαίνει, Της δίνει και κουράγιο για να αντέχει και νά συνεχίζει. Κι αυτό είναι ο λόγος του Θεού. Αυτά τα λόγια που σας λέω και που θα σας πώ ακόμη.

Θέλω νά τονίσω και να υπογραμμίσω στην αγάπη σας μια μεγάλη αλήθεια. Μια αλήθεια που πηγάζει μέσα από την Ακολουθία του Αγίου Πάσχα. Της μεγάλης γιορτής της Αναστάσεως.

Σε μια στροφή του Επιταφίου Θρήνου απευθυνόμενη η Παναγία στο Χριστό ως Μητέρα του βλέποντάς Τον επάνω στο σταυρό, του λέει:»Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος;». Ω γλυκιά μου άνοιξη, ω γλυκύτατό μου παιδί, που χάθηκε η ωραιότητα της μορφής σου; Πως τα πάθη σου και το μαρτύριό σου σε έκαναν αγνώριστο;

Ω γλυκιά μου άνοιξη! Πόση αγάπη κρύβει η Παναγία για το Χριστό πίσω από αυτήν τη φράση, πίσω από αυτήν την προσφώνηση! Γι’ αυτό «τό γλυκύ εαρ», γι’ αυτήν τή γλυκιά άνοιξη, ήρθα να σας μιλήσω σήμερα. Να σας μιλήσω και να σας πώ οτι ήρθε ο Χριστός, το γλυκύ έαρ της Παναγίας μας, από τον ουρανό κάτω στη γή σαν άνθρωπος, για να ανθίσει μέσα στίς καρδιές μας μια άλλη άνοιξη. Μια άλλη ομορφιά. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει μια μεγάλη αλήθεια. Σημαίνει πως όπου βρίσκεται ο Χριστός, εκεί βασιλεύει η ομορφιά. Εκεί υπάρχει αρετή. Εκεί όλα είναι ωραία. Όπου όμως κυριαρχούν τα πάθη, εκείνα είναι βάσανο. Μας βασανίζουν πραγματικά είτε είμαστε μέσα στη Φυλακή είτε είμαστε έξω απ’ αυτήν. Τα πάθη φέρνουν βαρυχειμωνιά στην ψυχή. Κάνουν τη ζωή αβίωτη. Την κάνουν ανυπόφορη. Και στους άλλους και στον ίδιο μας τον εαυτό. Και δυστυχώς τα πάθη είναι πολλά. Δυστυχώς. Δέν ξέρει κανείς ποιο να πει πρώτο και ποιό να πει δεύτερο. Ενδεικτικά μονάχα θά σας αναφέρω κάποια πάθη που είναι από τα πιο συνηθισμένα και που όσοι τα έχουμε, ζούμε τη βαρυχειμωνιά που φέρνουν στην ψυχή και την αποξένωση από την ομορφιά της ζωής.

Ο θυμός

Όλοι μας έχουμε θυμώσει στη ζωήμας. Κι εμείς και σείς. Και ξέρουμε πως είναι ο θυμωμένος. Όταν ο άνθρωπος θυμώνει, χάνει την ηρεμία του. Χάνει τη γλυκύτητά του. Δέν μιλάει ωραία. Μιλάει άσχημα, γιατί σε τέτοιες στιγμές δεν λειτουργεί το μυαλό. Λειτουργεί μόνον η γλώσσα, το πάθος, και ο άνθρωπος πάνω στο θυμό του λέει λόγια άσχημα, υβριστικά, υποτιμητικά για το συνάνθρωπό του. Και πολλές φορές απλώνει τα χέρια και χτυπά άνθρωπο. Και όχι μόνον αυτό. Υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που πάνω στό θυμό τους, πάνω στα νεύρα τoυς πήραν στα χέρια φονικά όργανα και έφτασαν στο σημείο να θανατώσουν συνάνθρωπό τους. Αυτός είναι ο θυμός. Σίφουνας. Καταιγίδα. Θύελλα. Κεραυνός. Μέσα σ’ αυτήν την ψυχολογική κατάσταση, μέσα σ’ αυτόν το θυμό, σ’ αυτήν τη βαρυχειμωνιά της ψυχής, έρχεται η Εκκλησία μας, έρχεται το Ευαγγέλιο, έρχεται ο Χριστός σαν γλυκιά άνοιξη και φέρνει μέσα στην ψυχή ηρεμία, γαλήνη, ομορφιά. Γιατί όταν ο Χριστός πάρει θέση μέσα στην καρδιά μας, σαν σκόνη διαλύεται ο θυμός, η ανώμαλη αυτή κατάσταση της ψυχής. Αυτήν την άνοιξη, αυτήν την ομορφιά ήρθαμε σήμερα να φέρουμε στις ψυχές σας, αγαπητά μου παιδιά. Για να υπάρχει άνοιξη όχι μόνον έξω στον κάμπο της Αργολίδας, αλλά και στις καρδιές των αδελφών κρατουμένων σ’ αυτήν τη Φυλακή.

[Συνεχίζεται]

Η ομιλία έγινε από τον Αρχ. Γερβάσιο Ραπτόπουλο στο κατάστημα κράτησης Ναυπλίου, στις 25/4/2014
πηγή

Η επιστροφή του Ασώτου: η χαροποιός Μετάνοια

Η πορεία του νεώτερου γιου (Κυριακή του Ασώτου)

Η πορεία του νεώτερου γιου, είναι η πορεία του ανθρώπου της πτώσεως, πορεία προς τον θάνατο, στην αληθινή κόλαση, γιατί είναι πορεία απόρριψης και εγκατάλειψης του Θεού. Ξεκινά από τη στιγμή, που ο νεώτερος γιος ζητά να φύγει από το πατρικό σπίτι και την παρουσία του Πατέρα. Και όταν λέμε να φύγει, δεν σημαίνει σε άλλο τόπο, αλλά σε άλλο τρόπο ζωής. Να μην είναι κάτω από την κηδεμονία του Θεού και χωρίς την τήρηση των εντολών Του, που είναι ζωή. Πίστεψε πως μπορεί μόνος του να γίνει θεός. Νόμισε πως είναι ικανός για όλα. Νόμος του ο εαυτός του, η φιλαρέσκειά του, η φιλαυτία του. Έκανε κακή χρήση του θείου χαρίσματος του «αυτεξουσίου», της ελευθερίας, που μας χάρισε ο Θεός να επιλέγουμε τον τρόπο ζωής μας, μαζί μ’ Αυτόν ή χωρίς Αυτόν.

Γι’ αυτό ο Πατέρας-Θεός δεν προσπαθεί να αποτρέψει το γιο του από τη φυγή, γιατί δεν θέλει κοντά του ανθρώπους, που δεν Τον αγαπούν και νομίζουν πως δεν τον έχουν ανάγκη. Τους αφήνει να ωριμάσουν, να καταλάβουν την ανεπάρκειά τους, να δοκιμασθούν ελεύθερα και μόνοι τους να επιστρέφουν.

Έτσι ο άσωτος -ο πεπτωκώς άνθρωπος- «συναγαγών άπαντα» τα θεία χαρίσματα, την «ουσία» του πατέρα του, «αποδημεί» από τον τρόπο ζωής του Θεού, την προσωπική σχέση μαζί Του και αρχίζει άλλη ζωή, χωρίς τον Θεό. Τον ενδιαφέρει να ζήσει βιολο­γικά, για να ικανοποιεί τις επιθυμίες του υλικού μέρους της ύπαρ­ξής του. Και εγκαταλείποντας τον Θεό, παίρνουν τη θέση Του τα αμαρτωλά πάθη. Αυτά τον κυβερνούν και τον κατευθύνουν και υποδουλώνεται σ’ αυτά. Η «ουσία» του, τα χαρίσματα που του έ­δωσε ο Θεός, διασκορπίζονται στα διάφορα πάθη, για να απολαύσει τις ηδονές της αμαρτίας. Οι ηδονές όμως δεν διαρκούν. Μόλις ο άνθρωπος δοκιμάσει την ηδονή, αυτή φεύγει και ο άσωτος θέλει την επανάληψή της. Ο διάβολος δεν επιτρέπει τον κορεσμό, για να μη σταματήσει ο άνθρωπος να αμαρτάνει. Είναι η αμοιβή των δαιμόνων, όταν ο άνθρωπος υποδουλωθεί σ’ αυτούς. Είναι ο θά­νατος της ψυχής από την απουσία του Θεού.

Το Ευαγγέλιο μιλά για λιμό και στέρηση του άσωτου. Είναι ο λιμός για τον οποίο ομιλεί ο Μ. Κανών, «Λιμός Θεού κατέλαβέ με». Είναι η πνευματική πείνα από τη στέρηση του Θεού. Όλες οι τροφές, που ικανοποιούν μόνο το σώμα, μοιάζουν με ξυλοκέρατα, αν λείπει ο «Άρτος της Ζωής». Τρέφεται το σώμα, αλλ’ η ψυχή πεθαίνει από ατροφία και ακολουθεί η φθορά και ο θάνατος του σώματος. Επειδή η φιλήδονη ζωή δεν χορταίνει τον άνθρωπο, νοιώθει την πείνα και τη στέρηση του Θεού, από το διασκορπι­σμό των θείων χαρισμάτων. Τίποτε το θείο και πνευματικό δεν του μένει. Η στέρηση είναι πλήρης. Γι’ αυτό και έγινε ά-σωτος, δηλα­δή στερημένος σωτηρίας. Στερημένος από τον Θεό, από τη σχέση μαζί Του, από την ευλογία να αγαπά και να αγαπάται. Η φύση του αμαυρώθηκε.

Το κενό όμως του Θεού, κανένας δεν μπορεί να το αναπληρώσει. Χωρίς Θεό θα είναι μόνο «σάρκα», που φθείρεται και πε­θαίνει. Εξομοιώνεται προς τα ζώα και μάλιστα τους χοίρους. Η ζωή του έγινε χοιρώδης, δηλαδή εμπαθής και ακάθαρτη. Σ’ αυτό τον εξώθησαν και οι «πολίτες» της μακρινής εκείνης από τον Θεό χώρας, οι δαίμονες. Εκεί οδηγείται ο άνθρωπος, που θεωρεί βαρύ το ζυγό του Κυρίου. Υποτάσσεται στο ζυγό των παθών και πέφτει στην κατάσταση των ζώων. Τη δόξα και την τιμή που του χάρισε ο Θεός, τη σχέση με τον Θεό της αγάπης και τους αδελφούς του, την πήραν οι χοίροι, τα ξυλοκέρατα, οι χοιροβοσκοί, η σάρκα, τα πάθη. «Πάση ηδονή επομένη εστίν η αηδία» (αββάς Ισαάκ). Εκείνο που ακολουθεί τη σαρκική ηδονή είναι η αηδία.

«Τη νοοτροπία του ασώτου, ας τη ζητήσουμε στους εαυτούς μας (ι.Χρυσ.).

Ήλθεν «εις εαυτόν»

Μετά τη συνειδητοποίηση της πτώσεώς του, της αποτυχίας και της αστοχίας του να απολαύσει τη ζωή, όπως σχεδίασε και ορα­ματίστηκε, «ήλθεν εις εαυτόν». Επομένως όταν ενεργούσε, όπως ενήργησε, ήταν «εκτός εαυτού». Η αναγνώριση της πτώσεώς μας, είναι προϋπόθεση για τη μετάνοια.

«Αρχή Μετανοίας το πένθος», η λύπη. Είναι το ξεκίνημα για τη σωτηρία. Τώρα αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η τάση για απομάκρυνση από τον Πατέρα του, ήταν οι αντιστάσεις της σαρκικής φύσεώς του, για να μην υποταγεί στον Θεό και το θέλημά του. Επειδή υπόκυψε στην αυτόνομη χοϊκή φύση του, υποδουλώθηκε σ’ αυτή και έφθασε μέχρι τον άδη. Τώρα που έγινε «νεκρός και απολωλώς», θα κατάλαβε το κόστος της απομάκρυνσης από τον Θεό Πατέρα.

Η μόνη σωτηρία είναι το: «Αναστάς πορεύσομαι προς τον Πα­τέρα μου». Όσο κι’ αν βυθίστηκε στην ακολασία και την ασωτία, όσο κι’ αν έζησε στον άδη, η εικόνα του Πατέρα δεν αφανίστηκε από μέσα του. Η δίψα της επιστροφής στον πατέρα, είναι κατά­λοιπο από τον αρχικό τρόπο της ζωής ως αγάπης και κοινωνίας με τον Πατέρα.

Η αίσθηση ότι έχει πατέρα έγινε η σωτηρία του. Και όταν τον εγκατέλειπε, πατέρα τον είπε και τώρα που επιστρέφει, πατέρα τον προσφωνεί. «Αναστάς» από την πτώση του, ήλθε προς τον πατέρα αυτού.

Και ο πατέρας φαίνεται υπερβολικά σπλαχνικός. Με τη σιωπώσα αγάπη του, τον ανέμενε στον σταυρό της αναμονής, μέχρι να επιστρέψει. Και τώρα τρέχει μακρυά, τον αγκαλιάζει ολόκληρο και τον καταφιλεί, για να του δείξει πως γίνεται δεκτός, όχι σαν δούλος, αλλά υιός. Με το φίλημά του τον εξαγνίζει και τον αγιάζει.

Παρ’ όλη την αγάπη του πατέρα ο άσωτος, που τώρα σώζεται, εξομολογείται την αμαρτία του: «Ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου…». Είναι σαν να λέγει: Για όλα εγώ πταίω. Δεν τα ρίχνει στον πατέρα του, πως τον είχε τάχα πολύ αυστηρά, πως τον καταπίεζε και γι’ αυτό έφυγε. Πιστεύει πως μόνο αυτός είναι ένο­χος και αποφεύγει όλες τις δικαιολογίες. Οι εντολές του Πατέρα Του ήταν «φορτίο ελαφρό».

Ο πατέρας τον αποκαθιστά στην αρχική θέση του υιού. Τον ντύνει με την αρχική στολή, τη θεία Χάρη και του χαρίζει ξανά την υιοθεσία. Δεν τον κάνει «μίσθιον» (=μισθωτό) αλλά υιό αγαπητό. Του προσφέρει «δακτύλιον» στο χέρι, που είναι ο αρραβώνας της μελλούσης ζωής και Βασιλείας, που είναι σημείο ότι ξαναρχί­ζει η σχέση με τον επουράνιο Νυμφίο.

Αν η αρχή της Μετανοίας είναι το πένθος, το τέλος είναι η αποκατάσταση στον πατρικό οίκο. Αρχίζει μια άλλη ζωή, ως αγάπη, σχέση και κοινωνία με τον Θεό και τους ανθρώπους, «κατ’ ει­κόνα» της ζωής των προσώπων της Αγίας Τριάδος. Είναι συμ­μετοχή στη ζωή του Χριστού. Αυτό είναι Μετάνοια. Και «υποδήματα εις τους πόδας» για τον ευαγγελισμό, γιατί χριστιανός είναι «η του πλησίον ωφέλεια». Και ακόμη είναι η δύναμις για να «πατά επάνω όφεων και σκορπίων» (τον σατανά). Και του δίνει και το πιο σπουδαίο: Τον «Μόσχον τον σιτευτόν» -Σώμα και Αίμα Χριστού- που σφάγηκε, για να μας μεταδίδει τη ζωή του. Τώρα θα απαλλαγεί από τον «λιμόν Θεού», γιατί θα τρώγει τον «Μόσχον», τον «πάντοτε εσθιόμενον και μηδέποτε δαπανώμενον». Είναι η τροφή για όσους μένουν στο σπίτι του Πατέρα. Και «φαγόντες ευφρανθώμεν». Όλους τους ενώνει μεταξύ τους και με τον Θεό η κοινή συμμετοχή στον «Μόσχον τον σιτευτόν». Αρχίζει ένας και­νούργιος τρόπος ζωής, αγάπης και κοινωνίας Κάι αλληλοπεριχώρησης. Όλοι χωράνε σε όλους και στον Θεό και ο Θεός σ’ αυτούς. Είναι αυτό που συνιστά την Εκκλησία. Σ’ αυτή τη νέα ζωή, μας οδηγεί η Μετάνοια, το δεύτερο Βάπτισμα. Απαιτείται όμως αγώνας για διαφύλαξη. Ο φόβος μήπως φθάσουμε σ’ αυτό το ξε­πεσμό, «μοιάζει με ράβδο πατρική που μας κυβερνά, μέχρι που θα φθάσουμε στον παράδεισο τον πνευματικό. Και όταν φθάσουμε εκεί μας αφήνει (ο φόβος) και φεύγει» (αββάς Ισαάκ).

(Διήρχετο διά των σπορίμων, τ.Β΄, εκδ. Ι. Μητροπ. Λεμεσού, 2008, σ. 318-322)

πηγή

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ

 Ένας από τους πιο ωραίους συμβολισμούς στην παραβολή του ασώτου υιού είναι και αυτός του δαχτυλιδιού, το οποίο ο Πατέρας δίδει εντολή να δοθεί στον νεώτερο υιό του, όταν επιστρέφει από το «ζην ασώτως». «Δότε δακτύλιον εις την χείρα αυτού» (Λουκ. 15, 22) είναι ο πατρικός λόγος. Προφανώς και ο ο άσωτος φορούσε δαχτυλίδι όταν έφυγε από το σπίτι του Πατέρα του. Το έχασε όμως ή το πούλησε προκειμένου να επιβιώσει στην μακρινή χώρα , όπου απεδήμησε για να ζήσει ελεύθερα, όπως πίστεψε, χωρίς την κοινωνία με τον Πατέρα. Και με την επάνοδό του στο πατρικό σπίτι, ο Πατέρας του προσφέρει αυτό το συμβολικό στοιχείο, για να δείξει και σε εκείνον και σε εμάς τρία χαρακτηριστικά, τα οποία είναι πολύτιμα για όλους.

                Το δαχτυλίδι συμβολίζει τη σφραγίδα του Πατέρα, το οικόσημο της οικογένειας στην οποία ο άσωτος έχει αποφασίσει να επανενταχθεί. Ο άσωτος επέλεξε αρχικά να διακόψει την κοινωνία με το σπίτι αυτό και με το Πρόσωπο στο οποίο το σπίτι ανήκει. Μόνο που δεν έλαβε υπόψιν ότι το σχήμα του σπιτιού δεν έχει ιδιοκτήτη με την έννοια της αποκλειστικότητας, αλλά η ιδιοκτησία διαχέεται σε εκείνους που έχουν γνήσια κοινωνία ως παιδιά μαζί του. Αυτό δηλώνει ο πατέρας με δύο κινήσεις στην παραβολή. Όταν του δίδει «το επιβάλλον μέρος της ουσίας» (Λουκ. 15,12) χωρίς να διαμαρτυρηθεί για το αίτημα του παιδιού του, χωρίς να αγωνιστεί να το μεταπείσει για το ολοφάνερα εσφαλμένο του αιτήματος και της επιλογής του, χωρίς να οχυρωθεί πίσω από το δικαίωμα του ιδιοκτήτη. Αλλά και όταν ο πρεσβύτερος υιός θα διαμαρτυρηθεί για την ευεργεσία του Πατέρα προς το νεώτερο, τότε και πάλι Εκείνος θα αναφωνήσει με τρυφερότητα και ένα αδιόρατο παράπονο: «τέκνον, συ πάντοτε μετ’ εμού ει, και πάντα τα εμά σα εστί» (Λουκ. 15,31).  Ο Θεός είναι ο δημιουργός και ο ιδιοκτήτης της ζωής και της ύπαρξής μας, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος. Για το Θεό όμως δεν υφίσταται τέτοιο δικαίωμα, όπως ξεκάθαρα μας λέει η παραβολή. Μας έπλασε εν αγάπη και ελευθερία και αυτή είναι η σφραγίδα Του επάνω μας. Να μας ανήκει ό,τι έχει ο Ίδιος, δηλαδή ο κόσμος, η κτίση, οι υπηρέτες -άγγελοι και πρωτίστως η σχέση Του μαζί μας. Σημείο της διάχυσης της ιδιοκτησίας το δαχτυλίδι, με το οποίο και Εκείνος μας δείχνει ότι μας αναγνωρίζει ως παιδιά και συγκληρονόμους και συνιδιοκτήτες της Βασιλείας του, αλλά και μας υπενθυμίζει ότι αυτή η σφραγίδα της αγάπης και της ελευθερίας είναι πάντοτε επάνω μας, εφόσον κι εμείς θέλουμε να είμαστε κοντά Του, θέλουμε να είμαστε μέλη του σώματός Του, που είναι η Εκκλησία.

                Το δαχτυλίδι είναι σημείο των ελεύθερων ανθρώπων και όχι των δούλων. Όταν οι άνθρωποι παντρευόμαστε δίδουμε ο ένας δαχτυλίδι στον άλλο όχι για να δείξουμε την δέσμευση ή την υποταγή ή την στέρηση της ελευθερίας μας, αλλά το αντίθετο ακριβώς. Ότι μέσα στη σχέση είμαστε ελεύθεροι να αγαπούμε και έχουμε επιλέξει την αγάπη ως την οδό της κοινής μας ζωής. Το σύμβολο αυτό πηγάζει από τη ζωή με το Θεό. Ο Θεός μας ελευθερώνει από τη ζωή των παθών, από την καταδίκη «του βόσκειν χοίρους» και «γεμίσαι την κοιλίαν από των κερατίων ων εσθίουσιν οι χοίροι» (Λουκ. 15, 15-16), όταν εμείς έχουμε αποφασίσει ότι η μετάνοια, η αλλαγή νοοτροπίας, η επιστροφή μας στη σχέση μαζί Του μας απελευθερώνει και όχι η ζωή μακριά Του. Και τότε λαμβάνουμε ως σημείο το δαχτυλίδι αυτό, το οποίο επιβεβαιώνει την απόφαση της ελευθερίας η οποία δεν γίνεται απομάκρυνση, αλλά μετάνοια, παραιτείται από τον εγωκεντρισμό του δικαιώματος να ζούμε όπως θέλουμε και γίνεται η υπακοή στο θέλημα του Θεού, το οποίο εκφράζεται με τόση αγάπη και τόσο σεβασμό στις πνευματικές μας πληγές, που υπερβαίνει πάσαν προσδοκίαν. Σημείο της ελευθερίας από τα πάθη και της μετανοίας το δαχτυλίδι, συνοδεύεται από την βρώση του σιτευτού μόσχου, δηλαδή του Χριστού, και του ευφρανθήναι, δηλαδή την μετοχή μας στη Θεία  Λειτουργία, που μας δίδει την χαρά, η οποία γίνεται διαρκής.

                Το δαχτυλίδι είναι το σύμβολο των ουρανίων χαρισμάτων, των καρπών του Αγίου Πνεύματος, τα οποία ο άνθρωπος λαμβάνει ως δωρεά από τον Θεό όταν ζει την ζωή της Εκκλησίας. Ο Θεός δεν μας αφήνει τραυματισμένους, ταπεινωμένους, γυμνούς στη ζωή και την κοινωνία μαζί Του. Δεν μας αφήνει προς παραδειγματισμό να φέρουμε τα σημεία της πτώσης και της απομακρύνσεώς μας από Εκείνον, αλλά μας αποκαθιστά σε μία κοινωνία στην οποία μας θέλει όσο το δυνατόν άξιούς του, δηλαδή παιδιά Του. Το δαχτυλίδι είναι ο αρραβώνας του Πνεύματος, το οποίο μας υιοθετεί και μας δίδει την δυνατότητα να χαιρόμαστε με την τα χαρίσματά Του, την πίστη, την ειρήνη, την χαρά, την μακροθυμία και κυρίως την αγάπη. Ο Θεός μας θέλει στολισμένους με την αγιότητα. Μας θέλει λαμπρούς. Ανταποκρίνεται στο αίτημα της επιστροφής μας, που γίνεται στην ουσία η προσευχή μας και μας δείχνει ότι κοντά Του δεν θα μας λείψει η χαρά την οποία αναζητήσαμε και αναζητούμε στην απομάκρυνση από την κοινωνία μαζί Του. Μόνο που αυτή η χαρά είναι πρωτίστως πνευματική. Πηγάζει από την δυνατότητα της κοινωνίας με το Καθαρό και το Παντέλειο Πρόσωπό του, μόνο που δεν μας εξουδενώνει, αλλά μας στολίζει. Και η χαρά αυτή γίνεται αιώνια, καθώς η Βασιλεία Του μας κρατά στην μετάνοια.

                Η καθημερινότητά μας γίνεται μία συνεχής απομάκρυνση από την κοινωνία με το Θεό είτε δια της αμαρτωλότητας είτε δια της εργασίας στον αγρό του κόσμου. Όπως ο νεώτερος υιός άφησε τον Πατέρα για να βρει την τερπνότητα μακριά Του, έτσι και ο πρεσβύτερος υιός δεν είχε την χαρά της κοινωνίας με τον πατέρα, δεν είχε καταλάβει πώς ο Πατέρας σκεπτόταν και δρούσε, διότι ο νους του ήταν μόνο στον εαυτό του, στην περιουσία, στην εργασία, στους φίλους του, στην κατάκριση των άλλων. Έτσι όταν διαπιστώνει ότι άλλη εικόνα είχε για το Πρόσωπο του Πατέρα, αρνείται την κοινωνία μαζί Του, αρνείται να είναι μέλος της οικογένειας. Αρνείται την μετάνοια του αδερφού του. Αρνείται τελικά και την μετοχή στα χαρίσματα του Πνεύματος, που η γιορτή που κάνει ο Πατέρας δείχνει.

Ο Χριστός μας υποδεικνύει δια της στάσεως του πρεσβυτέρου υιού ότι το δαχτυλίδι της σχέσης δεν είναι εύκολο να το κρατήσει κανείς. Και η ανάγνωση της παραβολής την περίοδο του Τριωδίου μας υπενθυμίζει ότι έχουμε ανάγκη επαναπροσδιορισμού του Ποιος και Τι είναι ο Πατέρας μας και πώς βλέπουμε τη ζωή στην Εκκλησία. Το δαχτυλίδι το οποίο μας δόθηκε στο βάπτισμα είναι στα χέρια μας. Είναι όμως δική μας ευθύνη να χαιρόμαστε βλέποντάς το και έχοντας του επάνω μας ή να το αφήσουμε ή να το θεωρήσουμε σημείο σκλαβιάς  και να αρνηθούμε την κοινωνία με τον Δωρητή. Ο εγωκεντρισμός του να ζητάμε την ιδιοκτησία μας με την ιδέα ότι δεν είμαστε καλά στο σπίτι του Πατέρα μας, με την ιδέα ότι δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε με τους άλλους που δεν φέρονται όπως εμείς θα θέλαμε, με την ιδέα ότι η χαρά βρίσκεται στην εκκοσμικευμένη κοινωνία, αποτελούν λόγους απεμπόλησης της χαράς του δαχτυλιδιού.  Όμως ο Πατέρας πάντοτε περιμένει και είναι έτοιμος να μας το ξαναδώσει. Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η Θεϊκή Αγάπη που νοηματοδοτεί αληθινά τη ζωή μας.

Κέρκυρα, 8 Φεβρουαρίου 2015     

πηγή