ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ

Διαβάσαμε πριν λίγο σε ανακοίνωση της Ι.Μητρ.  Θεσσαλιώτιδος τα εξής για την προσεχή ομιλία του αγωνιστού π.Σάββα Λαυριώτη στην Καρδίτσα :

«Η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων μετά λύπηςπληροφορήθηκε ότι το Σάββατο 17 του μηνός Σεπτεμβρίου στο ξενοδοχείο ΚΙΕΡΙΟΝ της πόλεώς μας θα πραγματοποιηθεί ομιλία από κάποιον Μοναχό Σάββα «Λαυριώτη»…

 http://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/10429-i-iera-mitropoli-thessaliotidos-gia-omilia-monaxou

Άραγε την ίδια λύπη έχει η Ιερά Μητρόπολη για τους διαφόρους αιρετικούς και Ιεχωβάδες που επισκέπτονται την Μητρόπολη;

Την ίδια λύπη έχει όταν επισκέπτονται οι προδότες δήμιοι πολιτικοί τις Εκκλησίες στις πανηγύρεις των Ιερών Ναών προς άγραν ψήφων;

Αν την ίδια ημέρα στο ίδιο ξενοδοχείο  πραγματοποιούνταν ομιλία υπέρ του Σατανισμού θα έβγαζε άχνα η Μητρόπολη;

Για να δείτε όμως πως το αντιμοναχικό μένος δεν είναι καινούργιο διαβάστε λίγο από το Συναξάρι του Αγίου Νεομάρτυρος  Ιακώβου(Αγιορείτου Μοναχού) που τον πρόδωσε και τον συκοφάντησε στους Τούρκους ο ίδιος ο Επίσκοπος  της Άρτας.

«…Πλήθος δε πολύ των Χριστιανών έτρεχε κοντά στον Άγιο από όλα τα κοντινά εκεί μέρη, για να ακούσουν την ψυχωφελή  διδαχή του, στους οποίους και πολλά θαύματα ετέλεσε ο Όσιος…

Επειδή λοιπόν τέτοια θαύματα έκαμνε ο Άγιος και τα πλήθη έτρεχαν από παντού, ο αρχιερέας της Άρτας Ακάκιος, επειδή είχε κάνει ωρισμένες παρανομίες και φοβόταν, μήπως φανερωθούν αυτές από τον Άγιο, και επειδή ταυτόχρονα είχε διαφθαρεί στο νου…ο άθλιος πρόδωσε τον Άγιο στους άρχοντες του τόπου κατηγορώντας τον ότι συγκεντρώνει πλήθος από την ξηρά και την θάλασσα και δεν ξέρει τι θέλει να κάνει.(*)

Το αποτέλεσμα αυτής της Αρχιερατικής προδοσίας ήταν να οδηγηθεί ο Άγιος μαζί με τους δύο μαθητές του (Ιάκωβος και Διονύσιος) στις απαίσιες φυλακές των Τούρκων.

Εκεί οι βασανιστές έξυναν με σιδερένια νύχια τις σάρκες τους, γρονθοκοπούσαν τα σαγόνια του γέροντα Ιακώβου και έβγαζαν λουρίδες το δέρμα του από το στήθος, και στις πληγές του έριχναν αλάτι και ξίδι. Τους δύο μαθητές του, τους μαστίγωσαν σκληρά με μαστίγια από νεύρα βοδιών. Επειδή όμως και οι τρεις ήταν αμετακίνητοι στην πίστη τους, τους απαγχόνισαν στις 1 Νοεμβρίου του 1520 μ.Χ.

(*) «Νέον Μαρτυρολόγιον Αγίου Νικοδήμου» απόδοση στην Ελληνική σελ. 49

Ιερά Καλύβη Αγίου Σπυρίδωνος Α . Νέα Σκήτη Άγιον Όρος.

το είδαμε εδώ

Όσοι φιλοξενούν Ορθόδοξους μοναχούς (αντι-Οικουμενιστές) δεν θα τους ...κοινωνώ!!!

ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ !

   Μάθαμε μετά λύπης πως γνωστός Ιερέας θα απαγορεύσει από εδώ και στο εξής την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας σε όσους έχουν πνευματικές σχέσεις και φιλοξενούν παραδοσιακούς Ορθόδοξους Μοναχούς της Εκκλησίας μας στα σπίτια τους.

  Από πότε δηλαδή οι Κληρικοί (θρησκευτική εξουσία) αποκτούν και εκτελεστική εξουσία και ως αστυφύλακες διαφεντεύουν και ελέγχουν  την ιδιωτική ζωή και τα σπίτια των πολιτών;

   Αλλά αφού είναι τόσο παλληκάρια, θα σταματήσουν άραγε και την Κοινωνία και Επικοινωνία με τους οικουμενιστές Επισκόπους που συμπροσεύχονται με αιρετικούς; (παρά τους γνωστούς Κανόνες των Συνόδων)

Η ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΔΟΞΑ!

   Ενημερώνουμε τους Ορθοδόξους πιστούς λοιπόν πως σε αυτήν την περίπτωση μπορούν να κοινωνήσουν σε κάποια άλλη  Εκκλησία.

  Ο μόνος χαμένος θα είναι ο εν λόγω Ιερέας που θα δεί το παγκάρι και την τσέπη του με λιγότερα ευρώ, αφού θα χάσει τα πορτοφόλια των Χριστιανών και τα οποία είναι και τα μόνα που τους ενδιαφέρουν και όχι οι πνευματικές ανησυχίες του ποιμνίου τους.

Χ.Η.

Πηγή: http://proskinitesargolidas.blogspot.gr/

ΟΔΗΓΙΕΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

Σχετικά με τον Ιερέα που ανακοίνωσε από τον άμβωνα ότι δεν θα ξανακοινωνήσει όσους λαϊκούς φιλοξενούν στα σπίτια τους παραδοσιακούς αντιοικουμενιστές Μοναχούς ή Ιερομονάχους θέλουμε να του συστήσουμε  έναν καλύτερο τρόπο αντιδράσεως.

Υποχρεούται πάραυτα να διακόψει την μνημόνευση του οικείου Επισκόπου του αφού ο συγκεκριμένος Μητροπολίτης κάνει το "ατόπημα" να επικοινωνεί και κοινωνεί Εκκλησιαστικά και Ευχαριστηριακά με τους Επισκόπους των συγκεκριμένων Ιερομονάχων και Μοναχών οι οποίοι με την σειρά τους επικοινωνούν και κοινωνούν Εκκλησιαστικά και Ευχαριστηριακά μαζί τους.

Είναι λοιπόν δυνατόν να κολάζονται όσοι  λαϊκοί φιλοξενούν στον ιδιωτικό τους χώρο κάποιους φτωχούς Ρασοφόρους (την στιγμή που ο καθένας μπορεί να φιλοξενήσει στην οικία του ακόμη και ένα πεταμένο σκυλάκι) και να μην κολάζεται ο εν λόγω Ιερέας που συγκοινωνεί έμμεσα στον κοινό Ποτήριο με τους δεδιωγμένους Μοναχούς και Ιεομονάχους;

Μπερδευτήκατε λίγο;

Δεν θέλει πολύ μυαλό ,αλλά και αυτό το λίγο που μας απέμεινε θέλουν κάποιοι Κληρικοί να το αφήνουμε απ΄εξω πριν  να εισέλθουμε στους Ναούς τους.

Έτσι θα γίνουμε πραγματικά προβατάρια της ποίμνης τους

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ !

Α.Σ.Νέα Κίος

Πηγή: http://proskinitesargolidas.blogspot.gr/

Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης: Η Αγία Γραφή ομιλεί για τους ψευδοποιμένας οικουμενιστάς – Τα γεγονότα δείχνουν ότι έχουμε φθάσει στα έσχατα

Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης: Η Αγία Γραφή ομιλεί για τους ψευδοποιμένας οικουμενιστάς – Τα γεγονότα δείχνουν ότι έχουμε φθάσει στα έσχατα

Δημοσίευση
12 Σεπτεμβρίου 2016, 3:35 μμ

Αγαπητοί αδελφοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι, όσοι αγωνιάτε δια την πίστην σας που την αισθάνεσθε ως τον πολυτιμότερων θησαυρών, όπως λέγει ο Κύριος «ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών θησαυρώ κεκρυμμένω…» (Μτ.13,44) και φοβείσθε να μη τον απολέσετε, διότι ο θησαυρός αυτός είναι ο Χριστός, τον οποίον δυστυχώς στις ημέρες μας οι υπεύθυνοι Ποιμένες της Εκκλησίας μας τον πωλούν χάριν προσωπικού κέρδους, όπως γράφει ο Απ. Πέτρος «εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι και εν πλεονεξίᾳ πλαστοίς λόγοις υμάς εμπορεύσονται» (Β΄Πετ. 2,1).
Όμως εμείς τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού, δεν θα επιτρέψουμε να δώσουν Αυτόν τον θησαυρόν, διότι αυτήν την εντολήν έχουμε λάβει από τον Κύριον «μη δώτε το άγιον τοις κυσί…» (Μτ.7,6).
Ποιοί είναι οι κύνες και οι χοίροι που καταπατούν το άγιον μυστήριον της πίστεως ; Το λέει ο Χριστός παρακάτω «προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε είσιν λύκοι άρπαγες» (Μτ. 7,15).
Και ο Απ. Παύλος είπε στους Ιερείς της Εφέσου «Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου και εξ υμών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών» (Πραξ.20,29).
Αλλά τους έδωσε και αυτήν την εντολή «Προσέχετε εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου» (Πραξ. 20,28), το οποίο όμως δεν βλέπουμε, ούτε στους Επισκόπους, ούτε στους Ιερείς, αλλά βλέπουμε γενικώς, πλην εξαιρέσεων, αδιαφορία και χλιαρότητα σε θέμα πίστεως, όπως γράφει στην Αποκάλυψη «Οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης η ζεστός, ούτως ότι χλιαρός ει και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου» (Αποκ. 3,15).
Εμείς είμαστε τα πρόβατα της ποίμνης του Χριστού και έχουμε την εντολή να μην ακολουθούμε ξένον ποιμένα «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ᾿ αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν» (Ιω. 10,5).
Αλλά και ο Απ. Ιωάννης μας παράγγειλε «μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ του Θεού έστιν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τον κόσμον» (Απ. Ιω. 4,1).
Και σε άλλη επιστολή γράφει «πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος. Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε, ο γαρ λέγων αυτών χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τους πονηρούς» (Β.Ιω.1,7).
Εμείς τα πρόβατα του Χριστού γνωρίζουμε για τον Πάπα που λέγει ότι αυτός είναι ο «Βικάριος», δηλ. ο αντιπρόσωπος του Χριστού, δηλ. στην πραγματικότητα έχει αφαιρέσει την εξουσία από τον Χριστό που είπε «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γής» (Μτ. 28,18), γι’ αυτό και στα μυστήρια δεν λέει όπως οι Ορθόδοξοι «βαπτίζεται ο δούλος του θεού», εννοείται από το Άγιον Πνεύμα, αλλά λέει «βαπτίζω τον δούλο του θεού» και στην Θεία Λειτουργία δεν κάνει επίκληση για την μετουσίωση όπως οι Ορθόδοξοι, αλλά όταν λέγει «λάβετε φάγετε … πιείτε εξ αυτού πάντες …» τότε γίνεται η μετουσίωση, σαν να είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Όμως πολλοί Ποιμένες τι κάνουν; Πηγαίνουν συμπροσεύχονται, αναγνωρίζουν και αποδέχονται τους αιρετικούς. Οι Άγιοι Απόστολοι τι λένε γι’ αυτά; «Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, αφοριζέσθω» (αποστ. Κανών ΜΕ’).
Ο Πατριάρχης του αιρετικού Πάπα τον αποκαλεί «αδελφό», «συλειτουργό», «αγιώτατο Επίσκοπο Ρώμης» κ.α. Για όλα αυτά οι Άγιοι Απόστολοι προστάσουν να καθαιρούμε όσους τα διαπράττουν κι εμείς τον Πατριάρχη τον έχουμε ακόμη Ποιμένα μας;
Επίσης στο ΞΕ’ κανόνα γράφει «Ει τις Κληρικός ή Λαϊκός εισέλθη εις συναγωγήν Ιουδαίων ή Αιρετικών προστάξασθαι και καθαιρέσθω και αφορισθέσω». Αυτό σ’ εμάς το ποίμνιο έχει γίνει ρουτίνα και δεδομένο. Ποιος όμως έχει την παράνομη ασέβεια που επιτελείται ελεύθερα και αδιαμαρτύρητα;
Όταν οι υπεύθυνοι θέλουν να τα ’χουν καλά με τους μεγάλους που έχουν την εξουσία, «του δέσμειν και λύειν» (Μτ. 18,18), δηλ. να δένουν με τιμωρίες όσους αντιδρούν στις παρανομίες τους και ν’ αφήνουν ελεύθερα να καλοπερνούν όσοι τους ακολουθούν, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συμβαίνει αυτό που είπε ο Κύριος «έγνωκα υμάς ότι την αγάπην του Θεού ουκ έχετε εν εαυτοίς. Πως δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξαν παρὰ αλλήλων λαμβάνοντες, και την δόξαν την παρά του μόνου θεού ου ζητείτε;» (Ιω. 5,42).
Τα γεγονότα δείχνουν ότι έχουμε φθάσει στα έσχατα, όπως γράφει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν. Εξ ἡμών εξήλθον, αλλ᾿ ουκ ήσαν εξ ημών· ει γαρ ήσαν εξ ημών, μεμενήκεισανΑΝ μεθ᾿ ημών· αλλ᾿ ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών» (Α’ Ιω. 2,18).
Δυστυχώς οι Οικουμενιστές προτίμησαν αντί του Χριστού, τον αντίχριστο Πάπα και έτσι βγήκαν από την Εκκλησία, άσχετα κρατούν ληστρικώς την εξουσία και θα διώκουν όσους αγαπούν αληθινά τον Χριστό, αλλ’ ο κύριος μας προετοίμασε λέγοντας «ει εκ του κόσμου ήτε, ὁ κόσμος αν το ίδιον εφίλει· ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ᾿ εγὼ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου, διὰ τούτο μισεί υμάς ο κόσμος. Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα μη σκανδαλισθήτε· αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς· αλλ᾿ έρχεται ώρα ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ» (Ιω. 15,18).
Η αγάπη του Χριστού, μας επιβάλλει να μην υποχωρούμε σε θέματα πίστεως, ούτε να κάνουμε συγκατάθεση σε πρόσωπα και ενέργειες που δεν ευαρέστειτε ο Θεός, τα οποία όλα τα έχει φανερώσει στις Αγίες Γραφές του, γι’ αυτό πρέπει να πάρουμε θέση φανερά και ομολογιακά, διότι οι αιρετικές ενέργειες των Οικουμενιστών ως τώρα ήταν προσωπικές, ενώ μετά την Πανορθόδοξη Ψευδοσύνοδο της Κρήτης, η Οικουμενιστική Κίνηση αναγνωρίστηκε «συνοδικά» και αυτοεπικυρώθηκε, οπότε λίαν συντόμως, αναμένουμε να προχωρήσει σε τελεσίδικες ενέργειες, όπως η ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με τις ήδη αναγνωρισμένες αιρέσεις ως εκκλησίες.
Τότε φυσικά θα πρέπει να χωριστούμε απ’ αυτήν την «εκκλησία» που θα έχει γίνει αιρετική λόγω της ενώσεως με τους αιρετικούς, αλλ’ όμως, δεν οφείλουμε να δείξουμε από τώρα την αποστροφή μας σ’ αυτούς που οδηγούν φανερά την Εκκλησία μας σ’ αυτόν τον γκρεμό.
Όλα τα αποσπάσματα της Αγίας Γραφής το έδειξαν καθαρά ότι ο Χριστός και οι Άγιοι Απόστολοι μας παραγγέλλουν ν’ αποφεύγουμε τους ψευδοποιμένες, γι’ αυτό οφείλουμε να διακόψουμε να ομολογούμε τον αρχηγό του Οικουμενισμού, Πατριάρχη Βαρθολομαίο ως Ποιμένα μας, διότι ομολογούμε ότι ακολουθούμε, έστω και χωρίς να συμφωνούμε, την κίνησή του κι τα πιστεύω του, εξάλλου υπάρχει κανόνας της Εκκλησίας που επιτρέπει και επαινεί όσους χωρίζονται από αιρετικούς Ποιμένες «Εάν οι ρηθέντες Πρόεδροι είναι αιρετικοί και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία και διά τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι και προ του να γένη ακόμη συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης, οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνον διά τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής της πρέπουσης ως Ορθόδοξοι είναι άξιοι, επειδή όχι σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτόν, αλλά μάλλον ηλευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδοεπισκόπων αυτών» (Ερμηνεία Αγ. Νικόδημου, Κανών ΙΕ’ Πρωτοδευτέρας Συνόδου επί Μ. Φωτίου εν έτει 861).
Επίσης όσους Ποιμένες, δηλ. Ιερείς, Αρχιμανδρίτες και Μητροπολίτες δεν ελέγχουν φανερά την παναίρεση του Οικουμενισμού να τους αποφεύγουμε, όσο είναι δυνατόν ως επικίνδυνους ψευδοποιμένες και ψευδοδιδασκάλους και ούτε το χέρι ν’ ασπαζόμαστε ούτε «ευλογείτε» να τους λέμε, διότι τι ευλογία να πάρουμε απ’ αυτούς για τους οποίους γράφει ο απ. Παύλος «Τὸ δὲ Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς αποστήσονταί τινες της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων, εν υποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων την ιδίαν συνείδησιν» (Τιμ. Α’ 4,1).
Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης

ΠΗΓΗ

Υποβρύχιο Κατσώνης: Αυτή είναι η ηρωϊκή ιστορία του υποβρυχίου

“Το Βασιλικό Ναυτικό (ΒΝ) προχώρησε το 1925 στην παραγγελία δύο υποβρυχίων (τα μετέπειτα «Κατσώνης» και «Παπανικολής») τύπου Shneider-Laubeuf στα γαλλικά ναυπηγεία, εκ των οποίων το πρώτο ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις Chantiers de la Gironde στην περιοχή Μπορντώ. Το Υ-1 καθελκύστηκε το 1926 και παραδόθηκε στις 8 Ιουνίου 1928 με παραλαμβάνοντα κυβερνήτη τον αντιπλοίαρχο Κωνσταντίνο Αρβανίτη. 

Το υποβρύχιο είχε εκτόπισμα 576 τόνων (επιφάνεια) και 775 τόνων (σε κατάδυση), διαστάσεις 62,5/5,3/3,6 μέτρα, για την πρόωσή του χρησιμοποιούσε δύο μηχανές ντίζελ Shneider-Carels (2 x 650 ίππων) και δύο ηλεκτροκινητήρες των 500 ίππων. Ανέπτυσσε ταχύτητα 14 κόμβων στην επιφάνεια και 9 σε κατάδυση. Η ακτίνα δράσης του ήταν 3.500 ν. μίλια με ταχύτητα 10 κόμβων. Μπορούσε να καταδυθεί σε βάθος 80 μέτρων και έφερε έξι τορπιλοσωλήνες των 21 ιντσών με 13 τορπίλες τύπου Whitehead. Για την άμυνά του διέθετε αρχικά ένα πυροβόλο των 100 χλστ και ένα των 40 χλστ, τα οποία το 1934 αντικαταστάθηκαν από δύο βαρέα πολυβόλα Breda των 13,2 χλστ. Το πλήρωμά του αποτελείτο από πέντε αξιωματικούς και 41 υπαξιωματικούς και ναύτες.

Όταν εξερράγη το Β΄ΠΠ και με δεδομένο ότι το υλικό υποστήριξης των υποβρυχίων προερχόταν από τη Γαλλία, εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα, τα οποία επιδεινώθηκαν με τη γαλλική παράδοση. Τις παραμονές της ιταλικής επίθεσης το υποβρύχιο «Κατσώνης» αντιμετώπιζε σειρά τεχνικών προβλημάτων σχετικών με την υποστήριξη των μηχανών, καθώς και άλλων ζωτικής σημασίας συστημάτων. Παρά τα διαπιστωμένα επιχειρησιακά μειονεκτήματα, το σκάφος μαζί με τα υπόλοιπα υποβρύχια χάρη στις άοκνες προσπάθειες των ανδρών του ΒΝ ήταν έτοιμα να αναλάβουν δράση.

Το υποβρύχιο «Κατσώνης» (Υ-1) ανήκε στα πλοία του Στόλου που κατόρθωσαν να διαφύγουν στην Μέση Ανατολή μετά από την κατάρρευση της άμυνας της χώρας τον Απρίλιο του 1941, λόγω της γερμανικής εισβολής. Σημειώνεται ότι κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων κατά των Ιταλών, με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Αθανάσιο Σπανίδη, βύθισε στις 31 Δεκεμβρίου 1940 το ιταλικό βοηθητικό στόλου «Quinto» 531 τόνων. Η επιχείρηση διεξήχθη βορείως του λιμένος του Δυρραχίου και εξετελέσθη αφού το υποβρύχιο αναδύθηκε, προσβάλλοντας τον στόχο με 30 βολές πυροβόλου. 

Υπό τις διαταγές του κυβερνήτη αντιπλοίαρχου Βασίλειου Λάσκου το υποβρύχιο «Κατσώνης» τορπίλισε την 1η Απριλίου 1943 στο λιμάνι του Γυθείου μια γερμανική ναρκοθέτιδα 1.200 τόνων, κατά της οποίας έβαλλε τρεις τορπίλες, με αποτέλεσμα να ανατιναχθούν επίσης και δύο φορτηγίδες που μετέφεραν πυρομαχικά που ήσαν παραβεβλημένες δίπλα της. Επρόκειτο για μια «καταδρομική» επιχείρηση η οποία διήρκησε μόλις πέντε λεπτά αιφνιδιάζοντας τον έκπληκτο αντίπαλο. 

Λίγους μήνες αργότερα το καταδιωκτικό υποβρυχίων UJ2101, το οποίο ήταν το πρώην ναρκαλιευτικό «Στρυμών», περιπολούσε στην περιοχή των Βορείων Σποράδων προς αναζήτηση υποβρυχίων. Το υποβρύχιο «Κατσώνης» έπλεε σε ανάδυση το βράδυ (περί τις 20.30) της 14ης Σεπτεμβρίου και ενώ βρισκόταν βόρεια του στενού της Σκιάθου, συναντήθηκε με το καταδιωκτικό υποβρυχίων UJ2101. Το ελληνικό σκάφος βρισκόταν σε δυσμενή θέση, καθώς έπλεε λόγω βλάβης με έναν μόνον ηλεκτροκινητήρα. Το γερμανικό καταδιωκτικό αφού εντόπισε οπτικά το σκάφος, κινήθηκε εναντίον του. 

Το «Κατσώνης» καταδύθηκε, ενώ το UJ2101 προετοιμάστηκε να βάλλει εναντίον του βόμβες βυθού. Ξεκίνησε μια σκληρή καταδίωξη η οποία στη συνέχεια έφερε σε πλεονεκτική θέση το γερμανικό σκάφος. 

Οι βόμβες βυθού προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στο σκάφος, από τα ρήγματα εισερχόταν θαλασσινό νερό, τα πηδάλια βάθους τέθηκαν εκτός λειτουργίας και το χειρότερο από το χώρο των συσσωρευτών εκλυόταν χλώριο. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι το υποβρύχιο δεν διέθετε διπλή κάθοδο (ασφάλειας), ούτε δεξαμενή ταχείας κατάδυσης, ενώ τα πρωραία πηδάλια δεν αναδιπλώνονταν με αποτέλεσμα την συχνή πρόκληση βλαβών, ακόμη και από κυματισμό! 

Η κατάσταση ήταν απελπιστική και ήταν σαφές ότι το υποβρύχιο δεν μπορούσε να παραμείνει σε κατάδυση, γεγονός που θα σήμαινε τον βέβαιο θάνατο του πληρώματος. Η απόφαση ήταν μία και ο κυβερνήτης Β. Λάσκος διέταξε «ταχεία άνοδο» ελπίζοντας να συνεχίσει την εμπλοκή με το πυροβόλο του υποβρυχίου! Ακολούθησε σκληρή μάχη με το κτυπημένο υποβρύχιο να προσπαθεί να προσβάλλει το καταδιωκτικό σκάφος, το οποίο χρησιμοποίησε την τακτική του εμβολισμού για να τερματίσει την σύγκρουση. 




Το υποβρύχιο «Κατσώνης» βυθίστηκε ενώ 32 άνδρες του πληρώματος (πέντε αξιωματικοί και 26 υπαξιωματικοί και ναύτες) κείτονταν νεκροί, μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν και ο κυβερνήτης. Ο Λάσκος βρήκε ηρωικό θάνατο από τα εχθρικά πυρά, πέφτοντας μαχόμενος στο καθήκον δίπλα από το πυροβόλο. Οι Γερμανοί συνέλαβαν 19 επιζώντες από τα μέλη του πληρώματος, ενώ αξιοσημείωτο γεγονός αποτελεί η διαφυγή τριών μελών του πληρώματος, που κατάφεραν να απομακρυνθούν κολυμπώντας και να διαφύγουν μετά από περιπέτειες στην Μέση Ανατολή! 


 

Γιατί οι Γάλλοι της Total ονόμασαν το οικόπεδο 11 «Άγιος Ονησίφορος»

*Από την εφημερίδα της Κύπρου «Ο Φιλελεύθερος» της 28ης Αυγούστου 2016

Ο Ερατοσθένης, ο Ναυτίλος, οι υδρογονάνθρακες, ο Φιλελεύθερος, ο διευθυντής του ιδρύματος «Αναστάσιος Γ. Λεβέντης» Χαράλαμπος Μπακιρτζής, το Πανεπιστήμιο Κύπρου και ο Άγιος Ονησίφορος της Αναρίτας, το τεμάχιο «11» της Κυπριακής ΑΟΖ, η έκδοση «Cahiers du Centre d’ Etudes Chypriotes» και η Γαλλική TOTAL. Τι σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά μεταξύ τους; Κι όμως έχουν. Να ξεκινήσουμε από την αρχή.
Η γαλλική ΤΟΤΑL ετοιμάζεται για την πρώτη της γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ, στο τεμάχιο «11». Ελπιδοφόρα, μετά και τις ανακαλύψεις στην Αίγυπτο του κοιτάσματος- μαμούθ, του Ζορ. Και βέβαια με το ενδιαφέρον των κολοσσών στον Γ’ Γύρο Αδειοδότησης, αλλά και με τη νέα ερμηνεία των σεισμογραφικών αποτυπώσεων που έφερε στον γεωλογικό χάρτη της κυπριακής ΑΟΖ η ανακάλυψη της ΕΝΙ στην Αίγυπτο, που επιβεβαιώνεται και από τους συμβούλους του Υπουργείου Ενέργειας, τη γαλλική BEICIP. Όλα δείχνουν με αρκετή ευκρίνεια, σειρά πιθανών κοιτασμάτων στον ευρύτερο δακτύλιο γύρω από την υποθαλάσσια οροσειρά του Ερατοσθένη, στην περι-Ερατοσθένειο ζώνη, όπως ονομάζεται.
Οι Γάλλοι της TOTAL, που κατέχουν τα δικαιώματα για το «11» με βάση τις νέες γεωλογικές ερμηνείες, εκεί που πριν δεν έβρισκαν ενδιαφέρον στο τεμάχιο αυτό (ούτε και στο «10» έβρισκαν), με τα νέα δεδομένα εντόπισαν κάποιους στόχους με πιθανά κοιτάσματα στο τεμάχιο αυτό που καλύπτει και μέρος του δακτυλίου γύρω από τον Ερατοσθένη. Επέλεξαν τον στόχο για την πρώτη γεώτρηση, που σύμφωνα με όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία θα γίνει μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου. Προσβλέπουν σε αξιόλογο κοίτασμα φυσικού αερίου, με πιθανότητες επιτυχίας της τάξης του 50%, σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Φ».
Μάλιστα, σύμφωνα με τον «Φ», ο γαλλικός κολοσσός έχει αποφασίσει και το όνομα του στόχου του πιθανού κοιτάσματος. Το έχουν βαπτίσει «Ονησίφορο», το όνομα αυτό θα έχει αν τελικά αποδειχθεί και εμπορεύσιμο κοίτασμα. Έτσι αναφέρεται πλέον και επίσημα από την ΤΟΤΑL στις πολύπλοκες και ιδιάζουσες προετοιμασίες της γεώτρησης. Από πού προήλθε η ονομασία αυτή; Από τον Άγιο Ονησίφορο της Αναρίτας Πάφου. Εδώ είναι που μπλέκονται πλέον πέραν του Ερατοσθένη, των υδρογονανθράκων του τεμαχίου «11» και της TOTAL, οι υπόλοιποι προαναφερόμενοι παρα-νονοί του προσδοκώμενου κοιτάσματος: Ο Ναυτίλος, ο Φιλελεύθερος, ο διευθυντής του Ιδρύματος «Αναστάσιος Γ. Λεβέντης» Χαράλαμπος Μπακιρτζής, η έκδοση «Cahiers du Centre d’Etudes Chypriotes», το Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Οι Γάλλοι έχουν μια ενδιαφέρουσα εξήγηση για την επιλογή του ονόματος Ονησίφορος, από τον Άγιο Ονησίφορο. Λοιπόν, στα γαλλικά επιστημονικά αρχεία, εκεί που προστρέχουν για παράπλευρες πληροφορίες για την Κύπρο, όπου υπάρχουν και αρκετές γεωλογικές αναφορές, βρήκαν κείμενο με περιγραφές, που κάνουν λόγο για αναφορές του Αγίου Ονησιφόρου, ότι στις πηγές του Ερατοσθένη –όπου δηλαδή θα γίνει η γεώτρηση– καταγράφηκαν φαινόμενα που δείχνουν ότι υπάρχουν κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Ψάχνοντας και μετά από δημοσίευμα του «Φ», προ τριμήνου, το νήμα ξετυλίχθηκε. Να λοιπόν πώς φτάσαμε στο απροσδόκητο βάπτισμα του αναμενόμενου και προσδοκώμενου κοιτάσματος με το όνομα ενός Αγίου της Αναρίτας της Πάφου: Στις 24 Αυγούστου του 2012, πριν τέσσερα χρόνια, ο «Φιλελεύθερος» δημοσίευσε πρωτοσέλιδη είδηση με τίτλο: «Πίσω από τον Ερατοσθένη έβλεπαν αέριο» και υπότιτλο: «Ρωτούσαν πριν δεκαετίες, αν βυθίζονταν πλοία πάνω από το βουνό».
Εκείνη την περίοδο, διενεργούσε έρευνες με υποθαλάσσιο ρομπότ στην περιοχή του Ερατοσθένη, το αμερικανικό ωκεανογραφικό σκάφος Ναυτίλος. Στο δημοσίευμα του συνάδελφου Βάσου Βασιλείου, σημειωνόταν ότι «οι έρευνες των κατά καιρούς αποστολών απέβλεπαν, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», και στην πιθανή ανίχνευση υδρογονανθράκων. Μία από τις αποστολές ζήτησε ανεπίσημα ενημέρωση ως προς το κατά πόσον είναι εφικτό να κατεβάσουν σε μεγάλο βάθος σεισμόμετρο ευρέως φάσματος, όπως αποκαλείται, με σκοπό να διενεργήσουν τομογραφία της περιοχής, αποκάλυπτε η εφημερίδα μας.
Η αποστολή ενδιαφερόταν να εξετάσει μέσω του σεισμομέτρου και τη διάθλαση των σεισμικών κυμάτων σεισμών οι οποίοι εκδηλώνονται σε μεγάλες αποστάσεις από την Κύπρο, π.χ. από την Ιαπωνία. Εξάλλου, συμπλήρωνε ο «Φιλελεύθερος», εδώ και περίπου 30 χρόνια, βρετανική αποστολή που διενήργησε έρευνες στον «Ερατοσθένη» ενδιαφέρθηκε να μάθει αν υπήρχαν μαρτυρίες ότι πάνω από την υποθαλάσσια οροσειρά βυθίζονταν πλοία. Η εξήγηση που έδωσε ερευνητής, για να δικαιολογήσει την ερώτησή του, ήταν ότι αν σε περίπτωση σεισμού παρατηρηθεί διαρροή αερίου, αυτό συντείνει στη μείωση του ειδικού βάρους του νερού, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πλοία που χάνουν την ικανότητα να επιπλεύσουν και βυθίζονται.
Bρασμός εκ των πυθμένων της θαλάσσης…
Ο βίος του Αγίου Ονησιφόρου περιέχει, όπως συνήθως όλοι οι βίοι των Αγίων, πραγματολογικά στοιχεία, τα οποία δεν σημαίνει ούτε ότι είναι μεταξύ τους σύγχρονα, ούτε ότι ακολουθούν τον ρου της διηγήσεως του βίου. Στο συναξάρι γίνεται μνεία της βασιλικής στρατιωτικής σχολής στην Κωνσταντινούπολη, από την οποία αποφοιτούσαν οι ανώτεροι αξιωματικοί του βυζαντινού στρατού. Αναφέρεται το αξίωμα του αυγουσταλίου που δόθηκε για πρώτη φορά από τον Αύγουστο Οκταβιανό στον διοικητή της Αιγύπτου.
Στο συναξάρι γίνεται επίσης αναφορά σε σπάνιο φαινόμενο αιφνίδιας καταβύθισης πλοίων λόγω εκροής αερίων από τον βυθό. Το φαινόμενο ήταν ακατανόητο στον συναξαριστή, γι’ αυτό και το αναγάγει στην εκ Θεού τιμωρία. Ο συναξαριστής χαρακτηρίζει το γεωλογικό φαινόμενο που περιγράφει ως «βρασμόν εκ των πυθμένων της θαλάσσης» που υγροποίησε λόγω υψηλής θερμοκρασίας την πίσσα με την οποία για λόγους υγρομόνωσης ήσαν αλειμμένα τα πλοία με αποτέλεσμα να εισέλθουν τα νερά και να βυθισθούν αύτανδρα.
Βρασμός κατά τα βυζαντινά λεξικά σημαίνει: «βρασμός γης. Όταν κοχλάζη μετά κινήματος». Η έννοια του βρασμού ταυτίζεται με αυτή του σεισμού.
Ο συναξαριστής δεν διευκρινίζει εάν ο «βρασμός» ήταν επακόλουθο σεισμού, αν και η αναφορά «εκ των πυθμένων της θαλάσσης» δηλώνει ότι το φαινόμενο δεν ήταν επιφανειακό, αλλά προήλθε ως ωστικό κύμα εκ των κάτω.

  
Ο συναξαριστής Άγιος από την Κωνσταντινούπολη
Για τον διευθυντή του Ιδρύματος «Αναστάσιος Γ. Λεβέντης» Χαράλαμπο Μπακιρτζή, επίτιμο έφορο Αρχαιοτήτων στην Ελλάδα, με εμπειρία, γνώση και συγγραφικό έργο ιδιαίτερα για τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο, οι αναφορές του «Φ» έδωσαν το έναυσμα να εντρυφήσει στο θέμα. Οι αναφορές για το φαινόμενο ότι σε περίπτωση σεισμού παρατηρείται διαρροή αερίου με αποτέλεσμα τη μείωση του ειδικού βάρους του θαλασσινού νερού, την αδυναμία των πλοίων να επιπλεύσουν και τη βύθισή τους, έκπληκτος διαπίστωνε ότι «συνδυάζονταν με το περιεχόμενο φυλλαδίου που διένειμε ο εφημέριος της Αναρίτας στην Πάφο, και είχε στην κατοχή της η Ελπινίκη Παπανικόλα και το οποίο περιείχε πληροφορίες για τον βίο του Αγίου Ονησιφόρου, προστάτη της Αναρίτας».
Ο κ. Μπακιρτζής ετοίμασε επιστημονική ανακοίνωση για το θέμα, σε σχέση με τον Άγιο Οσησίφορο της Αναρίτας, την οποία παρουσίασε στο διεθνές συνέδριο για την Αρχαιολογία της Κύπρου στην Ύστερη Αρχαιότητα και τη Βυζαντινή Εποχή, που οργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 από την Ερευνητική Μονάδα Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Η επιστημονική ανακοίνωση προκάλεσε ενδιαφέρον. Λόγω της επικαιρότητας του θέματος των υδρογονανθράκων, παρακινούμενος και από φίλους, ο διευθυντής του Ιδρύματος «Αναστάσιος Γ. Λεβέντης» προχώρησε και σε μια συντομευμένη παρουσίασή της στον «Φ». Ανέφερε στο δημοσίευμά του, ότι «από το συναξάρι πληροφορούμαστε πως ο Άγιος Ονησίφορος καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, αποφοίτησε από τη βασιλική στρατιωτική σχολή και έφθασε στον βαθμό του ναυάρχου (αυγουσταλίου). Όταν υπήρξε ανάγκη αντιμετώπισης εχθρών εστάλη από τον αυτοκράτορα «μετά δυνάμεως στόλου διά πολλών πλοίων.
Και ο Άγιος, συνεχίζει το συναξάριον, μαζί με το πλήρωμα της ναυαρχίδας έφθασαν στην περίφημον νήσον Κύπρον και κατέπλευσαν στο λιμάνι της μητροπόλεως Πάφου, όπου προσευχήθηκαν στους ιερούς ναούς και τα μονύδρια και αποφάσισαν να μονάσουν «έκαστος όπου ορέγετον…».
Καθ’ οδόν προς τον Άγιο Γεώργιο Πέγειας
Στην καταγραμμένη αναφορά σημειώνεται ότι έγινε βρασμός της θάλασσας και κύμα ωστικό από τα βάθη της θάλασσας. Πού συνέβη το γεγονός αυτό, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της βυζαντινής αρμάδας; Το συναξάρι λέγει ότι ο Άγιος Ονησίφορος σε έντονη ψυχική κατάσταση κατέφυγε με το δεκαμελές πλήρωμα της ναυαρχίδας του στο λιμάνι της Πάφου επειδή ήταν ο πλησιέστερος ναύσταθμος. Συνεπώς το γεγονός συνέβη κάπου πλησίον της Πάφου. Πλησίον των ακτών της Πάφου βρίσκεται ο Ερατοσθένης, όπου παρατηρείται το φαινόμενο εκροής αερίων, όπως διαπίστωσε και ο «Ναυτίλος» και άλλες παλαιότερες έρευνες.
Αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο έπλεε ο βυζαντινός στόλος νοτίως της Πάφου. Εκεί, εντοπίστηκε ελληνιστικό ναυάγιο στην αποστολή για την οποία αναφερόταν το δημοσίευμα του «Φ», δηλαδή αυτή του Ναυτίλου το 2012. Κατά τον ωκεανογράφο δρα Μπάλαρντ, από τον Ερατοσθένη διήρχετο εμπορικός διάδρομος πλοίων από και προς την Αίγυπτο. «Έχω διατυπώσει την άποψη», συνεχίζει ο κ. Μπακιρτζής, «ότι παλαιότερα τη διαδρομή αυτή ακολουθούσαν και τα πλοία που μετέφεραν σιτάρι από την Αλεξάνδρεια στην Κωνσταντινούπολη και έπιαναν ως πρώτο λιμάνι ανεφοδιασμού το δυτικότατο ακρωτήριο της Κύπρου Δρέπανον, δηλαδή στον Άγιο Γεώργιο της Πέγειας». (Να σημειωθεί ότι παλιότερα ο κ. Μπακιρτζής είχε ηγηθεί ελληνικής αρχαιολογικής αποστολής στον Αγ. Γεώργιο Πέγειας). Τα φορτηγά πλοία συνοδεύονταν από πολεμικά.
Δεν αποκλείεται και τα πλοία του Αγίου Ονησιφόρου να είχαν τέτοια εντολή και βρέθηκαν στον Ερατοσθένη. Πότε έγινε το γεγονός δεν μας το λέει ο βιογράφος του Αγίου. Το γεγονός ότι αναφέρεται η Πάφος ως λιμάνι ναύσταθμος και ως πόλη με ναούς και μονές εν λειτουργία σημαίνει ότι ήταν σε ακμή. Το ότι αναφέρεται ως μητρόπολις, ως πρωτεύουσα δηλαδή της Κύπρου, μας περιορίζει χρονικά στην περίοδο πριν από την καταστροφή της Πάφου από σεισμούς στον 4ο αιώνα και τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Κωνσταντία/Σαλαμίνα.
Εκροή υγραερίου συνδέεται με τον μεγάλο σεισμό του 4ου αιώνα
Σε σχέση με τον Άγιο Ονησίφορο, ο κ. Μπακιρτζής σημείωνε ότι «στον τόπο ασκήσεως του θεραπευτή Αγίου Ονησιφόρου στην Αναρίτα, το αφιερωμένο στο όνομά του παλαιό ναΰδριον, που λέγεται ότι περιείχε το λείψανο του Αγίου, έχει από ετών κατεδαφισθεί και αντικατασταθεί με νεότερη τρουλαία εκκλησία. Η Μάγδα Κιτρομηλίδου λέγει ότι κτίστηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Τα λείψανο του Αγίου Ονησιφόρου κατείχε η μονή Χρυσορρογιάτισσας, ο ηγούμενος π. Διονύσιος το παρεχώρησε στην Αναρίτα και φυλάσσεται στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Θεμέλια παλαιού ναϋδρίου υπάρχουν μέσα στο παρακείμενο νεκροταφείο της Αναρίτας. Πυκνή βλάστηση έχει καλύψει τον όχτο του παρακείμενου ρέματος του Άη Νησιφόρου, όπου λέγεται ότι διακρίνονταν παλαιότερα σπήλαια. Η μνήμη του θεραπευτή Αγίου Ονησιφόρου έχει διατηρηθεί στο όνομα του ναϋδρίου της Παναγίας Ιαματικής (Αμματικής), ερείπια του οποίου υπάρχουν 700 μ. νοτίως του Αγίου Ονησιφόρου.
Όπως μας πληροφόρησε ο καθηγητής Δ. Μιχαηλίδης, έναντι της Παναγίας Ιαματικής, στα χωράφια του Αγίου Ονησιφόρου, βρέθηκε το 1986 χονδροειδές παλαιοχριστιανικό δάπεδο, λαξευμένοι λίθοι, κομμάτια μαρμάρου και άλλα. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι κάτι σημαντικό υπήρχε στη θέση αυτή και ότι η ιστορία του Αγίου Ονησιφόρου θα μπορούσε να χρονολογηθεί στα παλαιοχριστιανικά χρόνια και συγκεκριμένα στον 4ο αιώνα.
Κατά συνέπεια, καταλήγει στο σημείωμά του στον «Φ» που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2012, «ο βρασμός εκ των πυθμένων της θαλάσσης στον Ερατοσθένη, που αναφέρεται στον βίο του Αγίου Ονησιφόρου, είναι η παλαιότερη, εξ όσων γνωρίζω, περιγραφή εκροής υδρογονανθράκων, πρώιμης βυζαντινής περιόδου, και θα μπορούσε να συσχετισθεί με τους σεισμούς του 4ου αιώνα που κατέστρεψαν την Πάφο, το Κούριον και τη Σαλαμίνα».
Μετά από πρόσφατό μας δημοσίευμα, «Τάμα στον Άγιο Ονησίφορο για φυσικό αέριο», που αναφερόταν στην επιλογή της TOTAL για την ονοματοδοσία του ελπιδοφόρου στόχου, μέσα ακριβώς από αυτή την αποκάλυψη των γεωλογικών φαινομένων από τον Άγιο Ονησίφορο, ο κ. Μπακιρτζής μας έλυσε και αυτό τον γρίφο, των επιστημονικών συγγραμμάτων. Ο ίδιος είχε ετοιμάσει και εκτενέστερη, με πολύ περισσότερα στοιχεία, επιστημονική ανακοίνωση, που δημοσιεύτηκε στο «Cahiers du Centre d’ Etudes Chypriotes», στην έκδοση 43 το 2013. Ο τίτλος ήταν «Ératosthène, les hydrocarbures et saint Onésiphore» (Ο Ερατοσθένης, οι υδρογονάνθρακες και ο Άγιος Ονησίφορος).
Αυτή την έκδοση ήταν λοιπόν που εντόπισαν οι Γάλλοι ειδικοί της ΤΟΤΑL και αποφάσισαν για πολλούς συμβολικούς και όχι μόνο λόγους, να βαπτίσουν το κοίτασμα στο οποίο και αυτοί αλλά και η Κύπρος προσβλέπει. Πέραν του συμβολισμού, αποτελεί και ενθάρρυνση, ενδεχομένως και ασυνήθιστα επιστημονική για τον τομέα της έρευνας υδρογονανθράκων, που αυξάνει τις ελπίδες για επιτυχία.
Είναι λοιπόν οι ειδικοί της TOTAL όχι μόνο έτοιμοι μαζί με τους Κύπριους για «τάμα» στον Άγιο Ονησίφορο της Αναρίτας, αλλά και να προσφέρουν ώστε να γίνουν τα δέοντα για να αναδειχθεί η παρουσία του ναού του Αγίου και των μνημείων στην Αναρίτα.
 Στην Αναρίτα ασκήτευσε ο Άγιος
Στην ιστοσελίδα του χωριού Αναρίτα γράφουν για τον Άγιο Ονησίφορο: Στη νότια είσοδο του χωριού, βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Ονησιφόρου. Παλαιότερα βρισκόταν στον ίδιο χώρο, αλλά εντός του κοιμητηρίου. Από σεισμό κατέρρευσε και η κοινότητα φρόντισε για την ανέγερση νέας εκκλησίας, δίπλα από το κοιμητήριο. Σύμφωνα με την παράδοση, εκεί στην περιοχή όπου κτίστηκε το εκκλησάκι υπάρχει το σπήλαιο, όπου ο Άγιος Ονησίφορος άγιασε. Δεν έχει όμως ακόμα ανακαλυφθεί το συγκεκριμένο σπήλαιο. Με έξοδα του Τμήματος Αναδασμού, ο περίβολος της εκκλησίας έχει εξωραϊστεί με τη δημιουργία μικρού πάρκου. Μέρος των λειψάνων του Αγίου διατηρούνται σε σφραγιστή θήκη, που βρίσκεται στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Η εκκλησία λειτουργείται δύο φορές τον χρόνο. Κατά την ημέρα της γιορτής του Αγίου στις 18 Ιουλίου και τη Δευτέρα της Λαμπρής.
Ο βίος του Αγίου Ονησίφορου
Ο Άγιος Ονησίφορος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Οι ευνοϊκές συνθήκες μέσα στις οποίες μεγάλωσε τον βοήθησαν να αναπτύξει μια σωστή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ήταν άνθρωπος ευσεβής, ενάρετος με σοφία και σύνεση. Με αυτά τα προσόντα αξιώθηκε ν’ ανέβει στο αξίωμα του αντιναυάρχου, από το οποίο υπηρέτησε ευδόκιμα την πατρίδα του, μέχρι την ημέρα που κάποιο συμβάν άλλαξε ριζικά τη ζωή του. Κατά τη διάρκεια μιας ναυμαχίας, βυθίστηκαν όλα τα καράβια από τη θαλασσοταραχή, εκτός από εκείνο που επέβαινε ο ίδιος. Συγκλονισμένος από την εμπειρία αυτή, πήρε την απόφαση να αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό. Με άλλους δέκα συντρόφους του αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Πάφου και, αφού ευχαρίστησαν τον Θεό, χωρίστηκαν για να αναζητήσει ο καθένας μόνος του τον τόπο της άσκησής τους. Ο Άγιος Ονησίφορος, περνώντας από την Αναρίτα, διαπίστωσε την ύπαρξη σπηλαίου, που ήταν ιδεώδες για σκοπούς ησυχίας και ασκήσεως. Εγκαταστάθηκε σ’ αυτό και επιδόθηκε με ζήλο στην υλοποίηση αυτού που έβαλε σκοπό της ζωής του. Νήστευε, αγρυπνούσε, προσευχόταν και ανέπεμπε δεήσεις στο Θεό. Έφτασε σε τέτοιο σημείο τελειότητας, ώστε αξιώθηκε από το Θεό να γίνει αγωγός της χάριτός Του. Έγινε τότε ο Άγιος, πόλος έλξης των ανθρώπων προς τον Θεό. Ακόμη και μετά τον θάνατό του συνέχισε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι βοηθός και παραστάτης εκείνων που επικαλούνται τη μεσιτεία του προς τον Θεό. Διώχνει τα πονηρά πνεύματα και τους δαίμονες, θεραπεύει καρκίνους, λέπρα και διάφορες άλλες παθήσεις.

Πηγή: philenews.com
http://www.pemptousia.gr/
https://simeiakairwn.wordpress.com

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

1. Η ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει μιά μεγάλη ἑορτή, για τήν ὁποία μᾶς προετοίμασε ἀπό καιρό. Τό ὅτι εἶναι μεγάλη ἡ ἑορτή αὐτή φαίνεται ὄχι μόνον ἀπό τά μεγάλα της προεόρτια, ἀλλά καί ἀπό τά ἑξῆς δύο:

Πρῶτον, τήν ἡμέρα αὐτή, εἶναι ἀπόλυτος νηστεία, δηλαδή οὔτε λάδι. Τό Εὐαγγέλιο πού θά ἀκούσουμε μᾶς μεταθέτει στά γεγονότα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Εἶναι σάν μεγάλη Παρασκευή ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀπόλυτη νηστεία, ξαναλέγω, σ᾿ αὐτήν.

Δεύτερον, στίς 14 Σεπτεμβρίου ἔχουμε τήν ἑορτή ἑνός μεγάλου Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Αὐτή τήν ἡμέρα κοιμήθηκε ὁ ἅγιος αὐτός Πατέρας καί χρυσός πραγματικά στόν θεολογικό του λόγο καί μάρτυρας τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τούς διωγμούς του. Ἀλλά, γιά να μή σκεπάσει ἡ ἑορτή τοῦ Χρυσοστόμου τήν ἑορτή τοῦ Σταυροῦ, μετατέθηκε ἡ ἑορτή αὐτή στίς 13 Νοεμβρίου.

Εἶναι λοιπόν μεγάλη ἡ ἑορτή τοῦ Σταυροῦ καί ὄχι μόνο μεγάλη, ἀλλά καί παλαιά ἑορτή, ἀφοῦ σώζονται ὁμιλίες παλαιῶν Πατέρων γιά τήν ἑορτή αὐτή. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, για παράδειγμα, ἔχει ὁμιλία στήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

2. Θά σᾶς πῶ, ἀδελφοί μου χριστιανοί, μέ λίγα λόγια τό ἱστορικό τῆς ἑορτῆς. Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἔστειλε τήν μητέρα του Ἑλένη στά Ἰεροσόλυμα γιά νά προσκυνήσει τόν ζωοποιό Τάφο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί γιά νά ἐρευνήσει μέ σπουδή νά βρεῖ τόν Τίμιο Σταυρό Του. Εἶχε ἐντυπωσιαστεῖ πολύ ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος μέ τόν Τίμιο Σταυρό, γιατί αὐτό ἦταν τό σημεῖο, μέ τό ὁποῖο τόν κάλεσε ὁ Θεός στήν πίστη. Ὅπως ξέρουμε, ὅταν ὁ βασιλεύς Κωνσταντῖνος βάδιζε ἐναντίον τοῦ Μαξεντίου, γιά ἐνίσχυσή του στόν πόλεμο, μέρα μεσημέρι εἶδε θέαμα στόν οὐρανό. Εἶδε νά σημειώνεται μέ ἀστέρια ὁ Σταυρός καί γύρω ἀπό τόν Σταυρό να σημειώνονται, πάλι μέ ἀστέρια τά γράμματα «Ἐν τούτῳ νίκα». Καί ὁ βασιλιάς θαμπωθείς καί ἐντυπωσιασθείς ἀπό τό θέαμα πρόσταξε νά τοῦ κατασκευάσουν λάβαρο μέ Σταυρό ὅμοιο μέ ἐκεῖνον πού τοῦ παρουσιάστηκε στόν οὐρανό, γιά νά πηγαίνει μπροστά ἀπό τό στράτευμά του. Στόν ἀγώνα του ἐκεῖνον ὁ βασιλιάς Κωνσταντῖνος κέρδισε μεγάλη νίκη κατά τοῦ ἐχθροῦ του. Ἀπό τό θαῦμα δέ αὐτό κατενόησε τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ καί ἐννόησε ὅτι ὁ σταυρωθείς σ᾿ αὐτόν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἀληθινός Θεός. Ἔτσι λοιπόν ἔστειλε τήν μητέρα του Ἑλένη στά Ἰεροσόλυμα, γιά νά ἐρευνήσει καί νά βρεῖ τόν Τίμιο Σταυρό.

3. Ἡ ἁγία Ἑλένη μετά ἀπό ἔρευνα βρῆκε πραγματικά τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι βρῆκε τρεῖς σταυρούς. Ἦταν καί οἱ δύο σταυροί τῶν δύο ληστῶν πού σταυρώθηκαν μαζί μέ τόν Χριστό. Καί ἡ βασιλομήτωρ βρισκόταν σε ἀπορία ποιός ἀπό τούς τρεῖς εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου. Ἀλλά ἔγινε θαῦμα. Μέ τόν πραγματικό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ ἄγγιξαν τό πεθαμένο σῶμα μιᾶς χήρας γυναίκας καί ἡ γυναίκα ἀναστήθηκε· ἐνῶ δέν συνέβη αὐτό, ὅταν τό νεκρό σῶμα τῆς γυναίκας τό ἄγγιξαν οἱ δύο ἄλλοι σταυροί.

Βρέθηκε λοιπόν ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ στά Ἰεροσόλυμα καί ἡ ἁγία Ἑλένη μαζί μέ ὅλη τήν σύγκλητο τῶν ἀρχόντων Τόν προσκύνησαν μέ πολλή εὐλάβεια καί πίστη. Ἔπειτα παρέδωσαν τόν εὑρεθέντα Σταυρό τοῦ Κυρίου στόν Πατριάρχη Μακάριο. Ὁ Πατριάρχης ἤθελε ὅλοι οἱ χριστιανοί νά δοῦν τόν Τίμιο Σταυρό καί νά τούς εὐλογήσει μ᾿ Αὐτόν. Βρῆκε μία τέτοια μέρα, πού ἦταν πλῆθος χριστιανῶν στά Ἰεροσόλυμα, καί τότε ἀνέβηκε στον ἄμβωνα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί σήκωσε ψηλά μέ τά δυό του χέρια τόν Τίμιο Σταυρό, γιά νά τόν δοῦν οἱ κάτω εὑρισκόμενοι χριστιανοί καί τούς εὐλόγησε μ᾿ Αὐτόν. Καί ὅταν, ἀδελφοί μου, ὁ λαός εἶδε γιά πρώτη φορά ὑψούμενο τόν Τίμιο Σταυρό φώναζε μέσα ἀπό τήν καρδιά του τό «Κύριε ἐλέησον». Ἀπό τότε καθορίστηκε ἀπό την Ἐκκλησία μας ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ γιά τήν δόξα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πού σταυρώθηκε σ᾿ Αὐτόν.

4. Πότε ἔγινε ἡ εὕρεσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ γιά τήν ὁποία σᾶς μίλησα, ἀδελφοί μου χριστιανοί; Ἔγινε στίς 6 Μαρτίου. Ἀλλά, γιατί δέν τήν ἑορτάζουμε τήν 6η Μαρτίου ὡς εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ; Ὁ μήνας Μάρτιος, χριστιανοί μου, πέφτει τήν Τεσσαρακοστή, ἀλλά τήν Τεσσαρακοστή δέν ἐπιτρέπεται Θεία Λειτουργία παρά μόνο τήν Κυριακή ἤ καί τό Σάββατο. Ἔτσι λοιπόν ἡ Ἐκκλησία μας, ἀντί γιά τήν 6η Μαρτίου καθόρισε τήν Γ/ Κυριακή τῶν Νηστειῶν νά προσκυνοῦμε τόν Τίμιο Σταυρό καί τήν Κυριακή αὐτή τήν λέμε Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.

Ἀλλά πῶς φτάσαμε καί ἑορτάζουμε τήν Ὕψωση στίς 14 Σεπτεμβρίου; Ἡ ἁγιολογική ἔρευνα ἔχει ἀποδείξει ὅτι, ἐνῶ ἡ εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔγινε πραγματικά στίς 6 Μαρτίου, ἡ Ὕψωσή Του ὅμως ἀπό τόν Πατριάρχη, γιά νά Τόν δεῖ ὁ λαός, ὅπως σᾶς εἶπα παραπάνω, ἔγινε στίς 14 Σεπτεμβρίου. Γιατί τότε συγκεντρώνονταν στά Ἰεροσόλυμα πολλοί χριστιανοί ἀπ᾿ ὅλη τήν ὑφήλιο, γιά τήν μεγάλη ἑορτή τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ἱ. Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἑορτή αὐτή τῶν Ἐγκαινίων γινόταν στίς 13 Σεπτεμβρίου· καί τήν δεύτερη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, δηλαδή τήν 14η Σεπτεμβρίου, ἔκανε ὁ Πατριάρχης τήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πού εἶχε ὅμως εὑρεθεῖ, ὅπως εἴπαμε, ἀπό τήν ἁγία Ἑλένη τήν 6η Μαρτίου. Ἐπειδή δέ ἡ Ὕψωση τοῦ Σταυροῦ ἔγινε σέ χριστιανούς συγκεντρωμένους ἀπό διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, γι᾿ αὐτό καί τήν ἑορτή τήν λέμε Παγκόσμια Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἔκτοτε καθορίστηκε ἡ 14η Σεπτεμβρίου ὡς ἡμέρα Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Χριστιανοί μου, νά τιμοῦμε τόν Τίμιο Σταυρό καί νά σταυρώνουμε μ᾿ αὐτόν τό σῶμα μας, τό σπίτι μας καί ὅλα τά πράγματά μας, πού βάζουμε σ᾿ αὐτό. Καί ἰδιαίτερα νά μάθετε τά μικρά σας παιδιά, προτοῦ νά κοιμηθοῦν τό βράδυ νά σταυρώνουν μέ τά τρία δάκτυλα ἑνωμένα τρεῖς φορές τό μαξιλάρι τους λέγοντας: «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἀμήν». Αὐτήν τήν ὡραία πράξη καί συνήθεια νά τήν κάνετε καί σεῖς οἱ μεγάλοι.

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Παγκόσμια ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει την παγκόσμια ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Η γιορτή είναι αρχαιότατη και μια από τις Δεσποτικές γιορτές, τις γιορτές δηλαδή τις αφιερωμένες στο Δεσπότη Χριστό. Η γιορτή συνδέεται με μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γι’ αυτό έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Συγχρόνως όμως αναφέρεται στη σταύρωση και το θάνατο του Κυρίου, γι΄ αυτό και τιμάται με αυστηρή νηστεία, όπως η Μεγάλη Παρασκευή. Το Ευαγγέλιο, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία, είναι το ίδιο που διαβάζεται και τη Μεγ. Παρασκευή. Μέχρι πριν λίγα χρόνια η εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού ήταν ημέρα γενικής αργίας, αλλά μετά τον πόλεμο οι εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας, ενώ από έξη έγιναν πέντε, η εορτή του Σταυρού είναι εργάσιμη ημέρα.

Το 326, ένα χρόνο μετά την πρώτη οικουμενική Σύνοδο, η αγία Ελένη πήγε στα Ιεροσόλυμα, να προσκυνήσει τους αγίους τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό, για τις νίκες και τις θριαμβευτικές επιτυχίες του παιδιού της και πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Τότε έκτισε διάφορους ναούς, όπως στο όρος των Ελαιών και στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Με διαταγή του Κωνσταντίνου ανέλαβε να κτίσει μεγάλο ναό στο λόφο του Γολγοθά, εκεί που σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός. Εκεί, πριν από διακόσια χρόνια, ο αυτοκράτορας Αδριανός, για να εμποδίσει τους χριστιανούς να προσκυνούν τον άγιο τόπο, είχε αναγείρει ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Η άγια Ελένη κατεδάφισε τον ειδωλολατρικό ναό, ξεκαθάρισε τον τόπο, εξακρίβωσε τη θέση που σταυρώθηκε ο Κύριος και βρήκε τον τίμιο Σταυρό.

Η είδηση ότι βρέθηκε ο τίμιος Σταυρός διαδόθηκε σ’ όλο τον τότε χριστιανικό κόσμο. Έτρεξαν λοιπόν όλοι, και μάλιστα οι πιστοί της Παλαιστίνης, για να προσκυνήσουν το τίμιο ξύλο. Όταν τελείωσε ο ναός της Αναστάσεως, που έκτισε η αγία Ελένη πάνω στο λόφο του Γολγοθά, στις 14 Σεπτεμβρίου του 336 έγιναν επίσημα και με κάθε λαμπρότητα τα εγκαίνια. Τότε ο Πατριάρχης των Ιεροσολύμων Μακάριος, επειδή το πλήθος του λαού ήταν πολύ, για να δουν όλοι και να προσκυνήσουν, ανέβηκε στον άμβωνα, που ήταν στη μέση του ναού και ύψωσε τον τίμιο Σταυρό. Οι πιστοί προσκυνούσαν, κάνοντας το σταυρό τους κι έλεγαν «Κύριε, ελέησον». Αυτή λοιπόν την ύψωση του τιμίου Σταυρού γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία και υψώνει τον τίμιο Σταυρό στη μέση του ναού.

Ύστερα από 280 περίπου χρόνια, το 614, οι Πέρσες κυρίευσαν τα Ιεροσόλυμα, έκαναν μεγάλες καταστροφές, πήραν αιχμάλωτο τον Πατριάρχη Ζαχαρία και μαζί τη μεγάλη ασημένια λειψανοθήκη, στην οποία η αγία Ελένη είχε φυλάξει τον τίμιο Σταυρό. Ο αυτοκράτορας Ηρά­κλειος, ύστερα από 14 χρόνια, έκανε εκστρατεία, έφτασε νικητής ως την πρωτεύουσα της Περσίας, ελευθέρωσε τους αιχμαλώτους χριστιανούς, πήρε τον τίμιο Σταυρό και τον Πατριάρχη Ζαχαρία και γύρισε στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί κατέβηκε στα Ιεροσόλυμα, έβγαλε το βασιλικό στέμμα και ανυπόδητος, σηκώνοντας το κιβώτιο με το τίμιο ξύλο το έφερε στο Γολγοθά. Εκεί, πάλι στις 14 Σεπτεμβρίου και στο ναό της Αναστάσεως, ο Πατριάρχης Ζαχαρίας ύψωσε στον άμβωνα τον Σταυρό κι ο λαός έψαλλε «Σώσον, Κύριε, τον λαόν σον…»,

Η ανεύρεση του τιμίου Σταύρου από την αγία Ελένη και η δεύτερη ύψωσή του στον άμβωνα από τον Πατριάρχη Ζαχαρία συνοδεύονται με δύο θαύματα. Το πρώτο θαύμα είναι η θεραπεία μιας ετοιμοθάνατης γυναίκας. Η αγία Ελένη βρήκε τρεις σταυρούς· οι άλλοι δύο ήσαν των δύο ληστών. Γεννήθηκε λοιπόν απορία ποιός ήταν ο Σταυρός του Κυρίου. Εκεί κοντά βέβαια βρέθηκε η επιγραφή του Πιλάτου «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων», αλλά ο Πατριάρχης Μακάριος άγγιξε την ετοιμοθάνατη γυναίκα με το τίμιο Ξύλο κι η άρρωστη αμέσως έγινε καλά. Το δεύτερο θαύμα είναι ότι, ανεβαίνοντας με το τίμιο Ξύλο προς το Γολγοθά, ο αυτοκράτορας Ηράκλειος σταμάτησε και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Τότε ο Πατριάρχης Ζα­χαρίας του είπε κι έβγαλε το βασιλικό στέμμα και τα υποδήματά του. Κι αμέσως ξεκίνησε.

Η Εκκλησία, τιμά και προσκυνεί τιμητικά τα ιερά λείψανα των Αγίων και τα άμφια της υπεραγίας Θεοτόκου. Πολύ περισσότερο τον τίμιο Σταυρό του Κυρίου, που είναι «ο φύλαξ πάσης της οικουμένης, η ωραιότης της Εκ­κλησίας και πιστών το στήριγμα». Από τότε που η αγία Ελένη βρήκε τον τίμιο Σταυρό στα Ιεροσόλυμα, είναι μεγάλο απόκτημα και θησαυρός για κάθε πόλη και μοναστήρι, που μπορεί να έχει ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίμιο Ξύλο.

«Χριστός ο αληθινός Θεός ημών… δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού… ελεήσαι και σώσαι ημάς». Αμήν.

Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης +Διονυσίου, «Εικόνες έμψυχοι»

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου προς τους μαθητές και μαθήτριες των Δημοτικών σχολείων με την ευκαιρία της έναρξης του νέου σχολικού έτους.

Ἀγαπημένα μου παιδιά!
Πόσο χαίρομαι πού σήμερα, μέ τήν εὐκαιρία τοῦ Ἁγιασμοῦ στό καλό σας τό σχολεῖο, ἐπικοινωνῶ μαζί σας . Εἶμαι ὁ Ἀρχιεπίσκοπός σας, ἀλλά θά ἤθελα νά μέ αἰσθάνεσθε σάν τόν καλό πατέρα πού ἀγαπᾶ τά παιδιά του καί τόν ἀγαποῦν κι αὐτά.
Ἀλήθεια, ἄν σᾶς ρωτοῦσα γιατί σήμερα μαζευτήκαμε ὅλοι ἐδῶ, μαθητές, μαθήτριες, δάσκαλοι, διευθυντές, γονεῖς καί Ἱερεῖς… προφανῶς θά μοῦ ἀπαντούσατε « – Γιατί ἀρχίζει τό σχολεῖο !». Πράγματι.

Ὅμως αὐτό τί δείχνει; Ὅτι γιά ν’ ἀρχίσει ἡ σχολική χρονιά χρειάζεται νά μαζευτοῦμε ὅλοι μαζί. Να εἴμαστε ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι καί ἀποφασισμένοι μέ κέφι καί δύναμη ψυχῆς ν΄ἀρχίσει ἕνα τόσο μεγάλο καί σπουδαῖο ἔργο. Δείχνει ὅμως καί κάτι ἀκόμα: Ὅτι αὐτό τό ξεκίνημα τό ἐμπιστευόμαστε στο Θεό, Τόν παρακαλοῦμε νά τό εὐλογήσει καί γι’ αὐτό κάνουμε τόν Ἁγιασμό!
Σήμερα λοιπόν ὁ Θεός εἶδε τά γελαστά σας πρόσωπα, τά λαμπερά σας μάτια, τή δύναμη καί την ἀποφασιστηκότητά σας γιά μάθηση καί μέ τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ καί τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἁγίασε τό νεράκι αὐτό πού σᾶς ἔβρεξε καί ἔτσι ἧλθε καί στόν καθένα ἀπό σᾶς, ἔστειλε ἕνα μήνυμα στήν καρδούλα σας καί εἶπε: « – Σᾶς ἀγαπῶ καί ὅλη τή χρονιά θά σᾶς προσέχω καί θά σᾶς νοιάζομαι γιατί εἶστε παιδιά μου!». Τί ὡραῖος καί ξεκούραστος εἶναι αὐτός ὁ μυστικός ὁ τρόπος πού μᾶς μιλᾶ ὁ Θεός! Ἐμεῖς οἱ μεγάλοι, δυστυχῶς δέν καταφέρνουμε νά σᾶς μιλᾶμε τόσο γλυκά καί συχνά- πολύ συχνά- σᾶς ἀσχημαίνουμε τή ζωή. Σᾶς στενοχωροῦμε. Νομίζουμε ὅτι εἶστε μηχανές πού πρέπει νά τίς γεμίσουμε με γνώσεις, πολλές γνώσεις. Ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι πάνω ἀπ’ὅλα ἔχετε ἀνάγκη τό παιχνίδι, τή χαρά καί τόν καλό τόν Λόγο πού εἶναι ὁ Χριστός μας.
Καλά μου παιδιά σᾶς ἀποχαιρετῶ δίνοντάς σας τήν ὑπόσχεσή μου ὅτι κι ἐγώ ὅλη τή χρονιά θά σᾶς ἀγαπῶ καί θά προσεύχομαι νά ἔχετε ἐσεῖς οἱ μαθητές καλή πρόοδο καί οἱ καλοί σας δάσκαλοι νά ἔχουν τη δύναμη νά σᾶς ἀγαποῦν καί νά σᾶς μορφώνουν.
Καλή καί εὐλογημένη χρονιά!
Μέ θερμές εὐχές καί πατρική ἀγάπη
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
+ Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄