Στην παρούσα φάση σκέψου το καλά πριν το αποφασίσεις

Γράφει ο Γιάννης Δ. Πρεβενιός
e-mail: prevejohn@yahoo.gr

Η είδηση :
Τα χρήματα που θα μπαίνουν στις Τράπεζες μετά το άνοιγμα των τραπεζικών καταστημάτων από νέες συναλλαγές, είτε με εισροή συναλλάγματος είτε με πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, είτε χρήματα που βρίσκονταν σε θυρίδες, είτε από τα σεντούκια και τα στρώματα των σπιτιών μετά την 20η Ιουλίου, θα θεωρούνται «νέα λεφτά» και δεν θα υπόκεινται σε περιορισμούς ροής κεφαλαίων.

Ο σχολιασμός …

Η άποψη μου είναι ότι αν ισχύει η παραπάνω πληροφορία πιθανόν να είναι μια ακόμα οδηγία των δανειστών για να βάλουν στο χέρι ότι μετρητό υπάρχει στα χέρια των Ελλήνων. Ειδικά αποσκοπούν στο να ξετρυπώσουν και να ελέγξουν τις οικονομίες όσων τις έχουν σε θυρίδες ή κρυμμένες στο σπίτι τους.
Πιθανόν κάποιοι να με θεωρήσετε κινδυνολόγο και σαμποτέρ της εθνικής προσπάθειας αφού αυτό μας το λέει και μας το υπόσχεται το επίσημο κράτος του οποίου προσωπικά δηλώνω ότι εδώ και καιρό δεν έχω καμία μα καμία εμπιστοσύνη.
Αυτή μου η καχυποψία δεν πηγάζει από κάποια κομματική ή προσωπική ιδεοληψία αλλά είναι αποτέλεσμα καταγραφής και διατήρησης στην μνήμη μου κάποιων γεγονότων τα οποία δημιούργησαν και παγίωσαν αυτή μου την άποψη.
Για του λόγου το αληθές οφείλω να σας θυμίσω μερικά εξ αυτών και εσείς βγάλτε τα συμπεράσματα σας!
Το επίσημο κράτος ήταν αυτό που παρότρυνε ακόμα και με τηλεοπτικό σποτ τους πολίτες να επενδύουν με την «εγγύηση» του τις οικονομίες τους σε ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου τα οποία όπως είναι γνωστό εν συνεχεία κούρεψε με την ψιλή!!! Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις πλήρωσαν με το ζόρι με τέτοιους είδους ομόλογα μέρος ή και ολόκληρα τα εφάπαξ πολλών νέων συνταξιούχων και εν συνεχεία τους τα έφαγαν!
Το επίσημο κράτος παλαιότερα μέσω του τότε Πρωθυπουργού κ.Σημίτη παρέσυρε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας στην μεγάλη φούσκα του χρηματιστηρίου όπου φαγώθηκαν από τους επιτήδειους κόποι και περιουσίες μιας ζωής.
Το ανάλγητο κράτος με το έτσι θέλω λήστεψε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων με αποτέλεσμα την τωρινή δεινή οικονομική τους κατάσταση.
Η επίσημη Πολιτεία επί κυβερνήσεως του κ. Κωστάκη Καραμανλή μας είπε να αντικαταστήσουμε τα παλιά μας αυτοκίνητα για λόγους περιβάλλοντος και ασφάλειας με μεγαλύτερα υποσχόμενη ότι δεν θα υπάρχουν παράλογα τέλη και τώρα τα φορολογεί με υπέρογκα ποσά εγκλωβίζοντας χιλιάδες ιδιοκτήτες οι οποίοι αναγκάζονται είτε να τα πουλήσουν σε πολλάκις των περιπτώσεων στο 1/10 της αξίας τους είτε να καταθέτουν τις πινακίδες τους στην εφορία καθιστώντας τα στην ουσία άχρηστα!
Επίσης δεν μπορώ να μην αναφέρω την κοροϊδία αυτών που επένδυσαν στα φωτοβολταϊκά όπου στο τέλος τροποποίησαν μονομερώς τις συμβάσεις και χαμήλωσαν τα συμφωνηθέντα για τις τιμές με αποτέλεσμα να ζημιωθούν οικονομικά όλοι όσοι είχαν πιστέψει στην συγκεκριμένη επένδυση με την τάχατε πάλι εγγύηση του Κράτους!
Πως μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη πλέον σε αυτή την Πολιτεία και στους Πολιτικούς όταν συνεχώς μας εκπλήσσουν δυσάρεστα με τα λόγια και τις πράξεις τους οι οποίες στις περισσότερες των περιπτώσεων χρήζουν Εισαγγελικής έρευνας;
Στην προκειμένη περίπτωση ενώ μας έχουν επιβάλλει μίας μορφής δέσμευση στα χρήματα μας, προκαλώντας πλείστα προβλήματα από την ταλαιπωρία στις ουρές στα ΑΤΜ ως και ψυχολογική τρομοκρατία για το τι πρόκειται να επακολουθήσει, τώρα μας ζητάνε να τους πάμε και όσα μετρητά έχουμε και μας “υπόσχονται” ότι αυτά δεν θα υπαχθούν στα capital controls ή και σε κάποιο μελλοντικό κούρεμα!.. Εγώ δεν τους πιστεύω!… Εσείς τους πιστεύετε;

το είδαμε εδώ

Τι ρώτησε ο Τσίπρας τους δύο πιλότους του Canadair και γιατί πρέπει να τους θυμάται

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο 251 ΓΝΑ ,μαζί με τον ΥΕΘΑ Πάνο Καμμένο , ήταν μια κίνηση που όφειλε να κάνει. Να δει από κοντά τα πρόσωπα δυο ανθρώπων που κάθε πρωί που πάνε στην δουλειά δεν γνωρίζουν αν το βράδυ θα γυρίσουν σπίτι τους.

Ο Τσίπρας έδειξε ενδιαφέρον για την τύχη των δύο πιλότων από την στιγμή που ενημερώθηκε για την αναγκαστική προσγείωση που έκαναν στη Λακωνία. Στο νοσοκομείο που τους επισκέφθηκε έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το πως ακριβώς το έκαναν . Πως κατόρθωσαν να προσγειώσουν το “λαβωμένο” αεροσκάφος τους σε μια δύσβατη περιοχή με τόσο “ομαλό” τρόπο ώστε να μην πάθουν ούτε γρατζουνιά. Δεν είναι μόνο θέμα τύχης, είναι και θέμα ικανότητας που στους Έλληνες πιιλότους περισσεύει.

Η επίσκεψη του Τσίπρα στο ΓΝΑ μπορεί να αποδειχτεί σημαντική αν δεν έγινε μόνο για να βγάλει φωτογραφία ακολουθώντας τις συμβουλές “επικοινωνιολόγων”. Μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμη αν κάθε φορά που του θέτουν νέα θέματα περικοπών στις ΕΔ οι δανειστές ή όποιος άλλος, φέρνει στο μυαλό του τα πρόσωπα των δύο πιλότων που γνώρισε χθες βράδυ. Δυο ανθρώπους της διπλανής πόρτας ,συνήθως χαμηλών τόνων που δεν σου “γεμίζουν” πολλές φορές μάτι ότι κάνουν κάτι τόσο επικινδυνο και σημαντικό κάθε μέρα.

 onalert.gr

ΜΕ ΛΕΝΕ JACOB ROTHCHILD ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ…

… ο επικεφαλής μιας δυναστείας που εδώ και αιώνες σταθερά και με απόλυτη μυστικότητα σχεδιάζει να αποκτήσει απόλυτη κυριαρχία πάνω στην ανθρωπότητα. Είμαι αρχηγός της λέσχης Μπίλντεμπεργκ που μαζί με έξι μεγιστάνες Τραπεζίτες και πέντε βασιλικές οικογένειες το 1953 σχεδιάσαμε την δημιουργία της Ευρωπαικής Ένωσης για να ελέγχουμε τα έθνη της Ευρώπης και στο τέλος να τα καταργήσουμε με το να κατασκευάζουμε και να ελέγχουμε τους πολιτικούς σας σε κάθε πολιτικό κόμμα άσχετα από ιδεολογίες.

.

Κάποιοι μας συνδέουν με τους Μασώνους, τους Ιλουμινάτι και άλλες μυστικές και πανίσχυρες οργανώσεις …

Δεν ξέρουν πως όλες αυτές οι οργανώσεις αποτέλεσαν εξελικτικούς κρίκους στην διαδρομή μας για κυριαρχία επί της ανθρωπότητας ελέγχουμε το χρήμα έχοντας βάλει τις κυβερνήσεις να περάσουν νόμους που δίνουν σε εμάς αποκλειστικά το δικαίωμα να τυπώνουμε χρήμα

Σχεδόν κάθε κεντρική Τράπεζα στον πλανήτη είναι ιδιοκτησία μας ενώ έχουμε καταφέρει να πιστεύετε πως αυτές ελέγχονται από τις κυβερνήσεις σας

Τυπώνουμε χαρτιά χρήμα δηλαδή αέρα κοπανιστό και μετά το δανείζουμε σε εσάς, τις επιχειρήσεις σας και τις κυβερνήσεις σας και παίρνουμε τόκους από το τίποτα ενώ εσείς δουλεύετε για σας φορολογούν οι κυβερνήσεις σας και να τα παίρνουμε εμείς

Βάζουμε τις κυβερνήσεις σας να κάνουν πολέμους και μετά δανείζουμε με αέρα κοπανιστό και τις δύο πλευρές σε κάθε πόλεμο από την εποχή του Ναπολέοντα … με αυτό τον τρόπο μαζέψαμε όλο τον χρυσό του πλανήτη

Χρηματοδοτούμε κάθε πολιτική οργάνωση και ιδεολογία αρκεί να μας υπηρετεί διχάζοντας τους λαούς σας, τρέφοντας τον φόβο, την αντιπαλότητα, τον φανατισμό

Μας αρκεί να στρέφουμε την προσοχή των ανθρώπων στα προβλήματα και στα συμπτώματα της δράσης μας, μας αρκεί να μην αποκαλύπτεται το σχέδιο υποδούλωσης και κυριαρχίας που εφαρμόζουμε

Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, ο Μάρξ και ο Λένιν δέχθηκαν χρήματα από εμάς για να προωθήσουν το έργο τους

Ελέγχουμε τις αγορές και έτσι αποφασίζουμε που πάει ο πλούτος …

Ελέγχουμε τις Τράπεζες και έτσι σας υποδουλώνουμε τυπώνοντας αέρα

Ελέγχουμε τους οίκους αξιολόγησης και έτσι καταστρέφουμε τις χώρες σας και τις επιχειρήσεις σας ενώ δίνουμε αξία στις δικές μας πολυεθνικές

Ελέγχουμε όλες τις πολυεθνικές του πλανήτη

Ελέγχουμε τις περισσότερες κυβερνήσεις του πλανήτη

Ελέγχουμε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ του πλανήτη και εσείς πιστεύετε ότι σας λέμε και μας αφήνετε ήσυχους να ολοκληρώσουμε τα σχέδια μας

Ελέγχουμε τους διεθνής οργανισμούς από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ ως τον ΟΗΕ και την UNICEF

Εξαγοράζουμε ή καταστρέφουμε όποιον σταθεί στον δρόμο μας

Καταστρέφουμε τον πλανήτη αφού είναι αναγκαίο για να κυριαρχήσουμε, άλλωστε εμείς θα επιβιώσουμε σε βάρος των δισεκατομμυρίων ανθρώπων που θα χαθούν

Είμαστε σχεδόν έτοιμοι να πετύχουμε τον στόχο μας και να ανακηρύξουμε το Παγκόσμιο Νόμισμα και την Παγκόσμια Κυβέρνηση τότε θα είμαστε και φανερά οι αυτοκράτορες του πλανήτη …

  

Το μόνο που μένει είναι να ξεχάσετε τα περί δημοκρατίας, ελευθερίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Να συνηθίσετε να είσαστε και φανερά οι σκλάβοι μας

θα το πετύχουμε αφού καταφέραμε να σας κάνουμε μέχρι τώρα να πιστεύετε πως είχατε δημοκρατία και πως είσασταν ελεύθεροι

θα το πετύχουμε αφού εθιστήκατε και γίνατε δέσμιοι της ύλης και του πλούτου που εμείς πλέον ελέγχουμε

θα το πετύχουμε αφού ο πλούτος του λαού σας, της χώρας σας περνά στα δικά μας χέρια, αφού μας “χρωστάτε” και δεν θα μπορέσετε να “ξεχρεώσετε” ποτέ …

θα το πετύχουμε αφού εσείς πληρώνετε για να σας εξοντώνουμε με νόμους που εμείς περνάμε και με στρατούς και ένοπλες δυνάμεις καταστολής που δεν θα σας αφήσουν να σηκώσετε κεφάλι

θα το πετύχουμε αφού η τροφή σας και το νερό σας σε λίγο καιρό θα βρίσκεται υπό τον δικό μας απόλυτο έλεγχο

θα το πετύχουμε αφού δίχως εμάς δεν θα μπορείτε να επιβιώσετε.

Υ.Γ.

Ήρθε η ώρα να συστηθούμε! Είμαι ο λόρδος Ιάκωβος Ρόθτσαιλντ.

Το μόνο που μας φοβίζει είναι μήπως και ξυπνήσετε, μήπως παρατήσετε το παιχνίδι που σας βάλαμε να παίξετε, μη τυχόν και αποφασίσετε να πάψετε να αναγνωρίζετε το χρήμα μας, τις κυβερνήσεις μας, τα κόμματα και τις ιδεολογίες που σας πλασάραμε

Μη τυχόν και πάρετε τις ζωές σας στα δικά σας χέρια

Αυτό όμως είναι σχεδόν αδύνατο

Έχουμε κατορθώσει να μετατρέψει τους περισσότερους από εσάς σε ανθρωπόμορφα δίχως συνείδηση, δίχως γνώση, δίχως σκέψη, δίχως αξιοπρέπεια, δίχως πίστη, δίχως θάρρος

Είστε ήδη νεκροί και μας ανήκετε

Είναι σχεδόν αδύνατο αφού για να ξεφύγετε από εμάς πρέπει να γίνετε άνθρωποι!
Και τέλος δείτε πως άρχισε ιστορία της οικογένειας μου για να μην πείτε πως σας το κρύβω, αλλά ευτυχώς δεν έχετε τον χρόνο να θυσιάσετε χάρη στην ουτοπική ζωή που στήσαμε για σας…

ΠΗΓΗ

Το διαβάσαμε από:  Εδώ

Η εκκλησία δεν φτιάχνει οπαδούς. Η εκκλησία φτιάχνει αγίους...

"Δεν αγκαλιάζεις το λαό μόνο με τα συσσίτια που είναι σημαντικό και αυτό δεν το αμφισβητώ βέβαια".

Τον λαό όμως τον αγκαλιάζεις περισσότερο με τις πολιτιστικές ρίζες του, τον πολιτισμό που έχει μέσα του, τον τρόπο της σκέψης του, τις βαθύτερες εσωτερικές ανάγκες του.

Δεν ξεδιψάσαμε τον λαό. Εμείς αρκεστήκαμε στα ήθη και τα έθιμα στους εξωτερικούς τύπους.

Τι έχουμε να πούμε σήμερα στα νέα παιδιά ;

Ψάξαμε την διάλεκτο των νέων παιδιών;

Αν τα θέλουμε, δεν τα θέλουμε για να αυξήσουμε τους οπαδούς του εκκλησιαστικού κλάμπ.

Η εκκλησία δεν φτιάχνει οπαδούς.

Η εκκλησία φτιάχνει αγίους.

Διαφέρει το ένα από το άλλο.

Και άγιος σημαίνει ελεύθερος άνθρωπος.

Άγιος δεν είναι αυτός που τηρεί πέντε-δέκα κανόνες, μηχανικές εντολές.

Θα πει ότι είναι κάποιος που κανονικά ελευθερώνεται «τω αγαθώ.»

Συναντά έτσι το Θεό .

Δεν φαίνεται ο Θεός, όταν υπάρχει το νέφος και η ομίχλη των Παθών.

Πρέπει να φύγει η ομίχλη για για να δεις τον ήλιο.

Μεσογαίας Νικόλαος (Απόσπασμα από συνέντευξη) 

Στην παλάμη… και στην άμμο…

Τι ντροπή μου στ’ αλήθεια, ο Χριστός μου, να ‘χει χαράξει τ’ όνομά μου στο χέρι Του κι εγώ να ‘χω χαράξει το δικό Του στην άμμο.
Τον ακούω να μου λέει: “Να! στις παλάμες μου επάνω σε ζωγράφισα”.

Τι ντροπή που το ίδιο δεν μπορώ να πω…
Η ζωή μου σα μια θάλασσα πολυτάραχη, κυματώδη, με πολλή αμμουδιά. Το όνομα του Κυρίου μου δεν το χάραξα σ’ έναν βράχο επάνω να μη σβήνει, μα, στην άμμο. Και ως το κύμα σηκώνει, του Χριστού μου το όνομα σβήνει.
Η αμαρτία μου, κύμα, δεν αφήνει ούτε ίχνος από το όνομα εκείνο. Κι αρχίζω και πάλι δειλά τ’ όνομά Του να χαράζω στην άμμο.
Αγωνιώ μη και πάλι θα σβήσει.
Κι όμως σβήνει. Γιατί πάλι ο άνεμος, γιατί πάλι το κύμα καταλήγουν κι αφρίζουν στ’ όνομά Του επάνω.
Μια ζωή που δεν έχει τίποτε άλλο από αγώνα, εγώ να γράφω και να σβήνει η αμαρτία.
Εγώ να γράφω και πάντα να ρωτώ
“Πότε μέσα μου ο Χριστός θα μορφωθεί; “Πότε πια δεν θα σβήσει;»”
Αγωνία!
Πώς να ζήσω χωρίς το Χριστό μου;
Πώς να σβήσω τη ΖΩΗ όλου του κόσμου, να ‘χω μέσα μου ΖΩΗ;
Αγωνία!…
Κύριέ μου, έλα, το όνομά Σου να χαράξεις μέσα μου μα κι ολόκληρος να κατοικήσεις και ποτέ να μη φύγεις, ποτέ, Κύριε, το φως του κόσμου… Το φως της ψυχής μου…

πηγή

Ο ΟΡΚΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ...

Πρωτ. Γεώργιος Δορμπαράκης

Γονατιστός ὁ Γέροντας καί μέ τό κεφάλι τελείως γερμένο ὥστε νά ἀκουμπᾶ στό ἔδαφος τρανταζόταν ἀπό τούς λυγμούς. Πύρινα τά δάκρυά του χύνονταν στό χῶμα τοῦ κελιοῦ του ἔχοντας σχηματίσει ἤδη μιά μικρή λίμνη ἀπό λάσπη. Μά δέν τολμοῦσε νά ὑψώσει τό κεφάλι καί νά ἀντικρύσει τήν γλυκιά μορφή τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου πού δέσποζε στό εἰκονοστάσι του κρατώντας τόν μικρό Χριστό.   

῾Κύριε ᾽Ιησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με. ῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσόν με᾽, ψέλλιζαν διαρκῶς τά χείλη του. ῾Βοήθα με, Παναγιά μου. Δέν ἀντέχω ἄλλο τόν πειρασμό. Νιώθω τόσο βρωμερός ἐνώπιόν Σου καί ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μου᾽.   

Σταμάτησαν κάποτε οἱ λυγμοί καί τά δάκρυα. ῾Ο Γέροντας σηκώθηκε ἀργά, μά δέν τόλμησε γιά μιά ἀκόμη φορά νά κοιτάξει πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου καί τόν ῎Ιδιο. Τοῦ φαινόταν ὅτι ὁ Οὐρανός ἦταν κλειστός ἀπέναντί του. ᾽Αμέτοχος σέ ὅ,τι διαδραματιζόταν στήν ψυχή, ἀλλά καί στό σῶμα του. ῾Η ἐνίσχυση πού περίμενε δέν ἐρχόταν.   

῎Εσυρε τά βήματά του καί σκέφτηκε νά πάρει καί πάλι ἕνα ξύλο πού ᾽χε μαζέψει στό φτωχικό κελί του καί νά κτυπήσει τό σῶμα του. ῾Η πύρωση τῆς σάρκας πού εἶχε ξεκινήσει ἐδῶ καί κάποιο καιρό τόν εἶχε τρομοκρατήσει καί βλέποντας τήν διάρκειά της τόν εἶχε σχεδόν καταβάλει.  ῾Μά δέν εἶναι δυνατόν στήν ἡλικία μου νά ἔχω τέτοιους λογισμούς γιά γυναίκα καί νά εἶμαι τόσο ξαναμμένος στήν σάρκα!᾽ σκεφτόταν καί ξανασκεφτόταν διαρκῶς. ῾᾽Ασφαλῶς πρόκειται γιά δαιμονική ἐπίθεση. Γιά πειρασμό τοῦ διαβόλου᾽.   

Αὔξησε ἀπό τήν ὥρα πού ξεκίνησε ἡ σαρκική πύρωση τούς ἀσκητικούς του ἀγῶνες. ῎Ηδη βεβαίως ἔτρωγε ἐλάχιστα, ἀφότου ἐδῶ καί πολλά χρόνια εἶχε ἀποσυρθεῖ σέ μιά σπηλιά πού ἔκανε κελί του στό ὄρος τῶν ᾽Ελαιῶν. Τό γεγονός ὅτι βρισκόταν σέ μιά περιοχή πού εἶχαν ἁγιάσει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καί ἡ Παναγία Μητέρα Του τόν ἔκανε κάθε φορά νά νιώθει ἰδιαίτερα εὐλογημένος καί τά κατανυκτικά δάκρυα νά μήν τόν ἐγκαταλείπουν σχεδόν καθόλου. Εἶχε ἀποφασίσει νά μείνει ἐκεῖ μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του καί μάλιστα χωρίς ποτέ νά βγεῖ ἀπό τήν σπηλιά. ῾Η ζωή τοῦ ἔγκλειστου ἀσκητῆ ἦταν ἐκείνη πού τόν εἶχε θέλξει καί λειτουργοῦσε ὡς ὅραμα καί στήν δική του ζωή. Καί πράγματι γιά πολλά χρόνια βρισκόταν ἐκεῖ κι ἡ φήμη του ὡς ἔγκλειστου ἄρχισε νά ἁπλώνει. Πολλοί ἀνέβαιναν στόν τόπο πού ἀσκεῖτο, φέρνοντάς του μερικά παξιμάδια καί χόρτα ὡς φαγητό, ἐπικαλούμενοι ἐπιπλέον νοερά τίς εὐχές του. ῾῞Ενας τέτοιος ἄνθρωπος ἀφιερωμένος στόν Θεό ἀσφαλῶς θά ἔχει μεγάλη παρρησία σ᾽ Αὐτόν᾽ ἦταν ἡ λογική σκέψη τῶν καλῶν ἀνθρώπων. Κι ἔβλεπαν τό ἀποτέλεσμα ἄμεσα στήν ζωή τους. Πολλά ἀπό τά προβλήματά τους ἐπιλύονταν μέ τήν ἐπίκληση τῶν εὐχῶν τοῦ Γέροντα.   

῾Ο Γέροντας περιόρισε ἀκόμη περισσότερο τό λιτότατο φαγητό του. ῎Ετρωγε πιά μιά φορά τήν ἑβδομάδα λίγα παξιμάδια καί χόρτα, ἐνῶ οἱ γονυκλισίες καί οἱ ἀγρυπνίες του πολλαπλασιάστηκαν. Κάποιες φορές κτύπησε καί τό σῶμα του. ῎Ηλπιζε ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτόν ὁ σαρκικός πειρασμός θά ἔφευγε. Μάταια ὅμως. ῾Η πύρωση στήν σάρκα του ὄχι μόνον δέν ἔφευγε, ἀλλ᾽ αὐξανόταν ὁλοένα καί περισσότερο. ῾Ο δαίμονας τῆς πορνείας ἔκανε καλά τήν δουλειά του. Ποιός ξέρει ποιά δίοδο κενοδοξίας βρῆκε στόν μεγάλο ἀγωνιστή καί ἀσκητή καί τοῦ ᾽δωσε τό δικαίωμα τέτοιου πειρασμοῦ του!   

῾Ο πειρασμός τοῦ Γέροντα δυστυχῶς μέ τόν καιρό γινόταν ἐπικίνδυνος. ῎Οχι γιατί ἐξακολουθοῦσε νά ὑφίσταται, ἀλλά γιατί ὁ Γέροντας ἄρχισε νά παρουσιάζει σημάδια παραίτησης καί ἀπελπισίας. Μιά μέρα μάλιστα πού ἡ ἐπίθεση τοῦ πονηροῦ ἔγινε πολύ σφοδρή, πού ὁ Γέροντας ὄρθιος πηγαινοερχόταν μέσα στό μικρό κελί του χωρίς νά ξέρει τί νά κάνει γιά νά κατευνάσει τό ξάναμμα τῆς σάρκας του, ἄρχισε νά χάνει τό κουράγιο του.   

Ξέσπασε. ῾῾Ως πότε, πονηρέ καί ἀρχέκακε, θά μέ πολεμᾶς; Ποτέ δέν θά ὑποχωρήσεις; Γέρασα πιά, μαράθηκε τό σῶμα μου, γι᾽ αὐτό σοῦ δίνω κι ἐγώ ἐντολή νά γεράσεις κι ἐσύ μαζί μου. Φύγε, σατανᾶ. ῞Υπαγε ὀπίσω μου᾽.  Σάν νά ᾽κουσε ἕνα μικρό γέλιο πίσω του ὁ Γέροντας. Ξαφνιάστηκε κι ἔστρεψε τό κεφάλι του ἀπό τήν μεριά πού ἀκούστηκε. Πάγωσε τό αἷμα στίς φλέβες του. Μπροστά του ὀφθαλμοφανῶς στεκόταν τό πονηρό πνεῦμα, μαῦρο στήν ὄψη καί μάτια κόκκινα γεμάτα ἀπό ταραχή.   

῾Γέρο᾽, ἄκουσε νά τοῦ λέει. ῾Δέν ξέρεις ὅτι ἐμεῖς δέν γερνᾶμε; Ποτέ δέν πρόκειται νά σταματήσω ἀπέναντί σου τόν πόλεμο. Μέχρι νά πεθάνεις, δέν θά σέ ἀφήσω σέ ἡσυχία. Εἶσαι τό θήραμά μου καί θά σέ καταπίνω σιγά σιγά. Θά σέ ταλαιπωρῶ συνέχεια. Εἶμαι πολύ πιό ἰσχυρός ἀπό σένα. Κι ἀπ᾽ ὅ,τι βλέπεις…᾽, ἄφησε ὁ πονηρός νά σέρνεται ἡ φράση του, ῾ἀπ᾽ ὅ,τι βλέπεις, δέν ἔχεις κανένα σύμμαχο. ᾽Εγώ κι ἐσύ εἴμαστε᾽.  Ὁ τρόμος καί ὁ πανικός ἄρχισαν νά καταβάλλουν τόν ἀσκητή. Τό δόλωμα τῶν λόγων τοῦ πονηροῦ πνεύματος σάν νά ἔπιαναν τόπο στήν κουρασμένη ψυχή του. ῾῞Ομως᾽, ἀκούστηκε καί πάλι ἡ συριχτή φωνή τοῦ δαίμονα, ῾ἐπειδή σέ λυπᾶμαι, ὑπάρχει τρόπος νά ἀπαλλαγεῖς ἀπό ἐμένα. Στό χέρι σου εἶναι᾽. Εἶπε καί περίμενε.  ῾Τί ᾽ναι αὐτό;᾽ εἶπε ἐντελῶς ξέψυχα ὁ Γέροντας. ῾Μέ ποιόν τρόπο θά μέ ἀφήσεις ἐπιτέλους ἥσυχο;᾽ Φαινόταν παραδομένος.  ῾Θέλω νά μοῦ ὁρκιστεῖς βέβαια ὅτι αὐτό πού θά σοῦ πῶ δέν θά τό πεῖς σέ κανέναν ἀπολύτως. Καί σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι δέν θά σέ ξαναπολεμήσω ἄλλο᾽.  Χωρίς νά πολυσκεφτεῖ ὁ ἔγκλειστος ἀσκητής, μπροστά στήν ἀπαλλαγή τοῦ ἐξουθενωτικοῦ πολέμου του, ἔσπευσε νά συμφωνήσει.῾Ο ὅρκος του ἀκούστηκε φρικτός.  ῾Μά Αὐτόν πού κατοικεῖ στούς οὐρανούς δέν θά πῶ σέ κανέναν ὅσα μοῦ πεῖς᾽.   

Σάν νά τοῦ φάνηκε ὅτι τρεμόπαιξε τά σκοτεινά μάτια του ὁ πονηρός στό ἡμίφως τοῦ κελιοῦ, πού φωτιζόταν γλυκά ἀπό τό καντήλι πού ἔκαιγε μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γλυκοφιλούσας. Δέν γύρισε ὅμως νά δεῖ τό δάκρυ πού κύλισε ἀπό τά μάτια Της. Ἡ ὕπαρξή του ἦταν κυριευμένη τήν ὥρα ἐκείνη ἀπό τό πνεῦμα πού ὕπουλα τοῦ μιλοῦσε καί τόν καθοδηγοῦσε στήν καταστροφή.   

Ξανάρχισε πάλι ὁ δαίμονας. ῾Θέλω…᾽, εἶπε καί κοντοστάθηκε, ῾θέλω… νά μήν ξαναπροσκυνήσεις τήν εἰκόνα αὐτή πού ἔχεις στό κελί σου᾽. Δέν τόλμησε νά ὀνοματίσει τό ὄνομα τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου κι οὔτε κἄν νά στραφεῖ νά Τήν δεῖ. Γιατί ὅσες φορές τό εἶχε ἐπιχειρήσει εἶχε νιώσει νά καίγεται. Καί μόνο ἡ ἀναφορά στό ὄνομά Της καί μόνο ἡ θέα τοῦ προσώπου Της τόν ἔκαναν νά ἐξαφανίζεται μέσα σέ μιά φωτιά τυραννική.   

Σάν νά συνῆλθε λίγο ὁ ἀσκητής ἀπό τήν χαύνωση πού βρισκόταν. ῾Νά μήν ξαναπροσκυνήσω τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας;᾽ ᾽Από τήν ἄλλη σκεφτόταν τήν ἀλάφρωσή του ἀπό τόν πόλεμο τοῦ πονηροῦ. ῾῎Αφησέ με νά τό σκεφτῶ λίγο᾽, εἶπε κι εἶδε ὅτι ὁ δαίμονας ἐξαφανίστηκε.  Πάλεψε πολύ μέ τούς λογισμούς του ἐκεῖνο τό βράδυ ὁ Γέροντας ἀσκητής. Θολωμένος ἀπό τήν ταραχή του ἄκρη δέν ἔβγαζε. ῾Μπρός γκρεμός καί πίσω ρέμα᾽ μονολογοῦσε διαρκῶς. ῾Η καταφυγή στόν Κύριο καί τήν Παναγία Δέσποινα ὅμως δέν γινόταν ἡ προτεραιότητά του. ῾Η ἀπελπισία συνέχιζε νά τόν κρατᾶ συντετριμμένο κάτω. 

Ξαφνικά φωτίστηκε ὁ νοῦς του. ῾᾽Επερώτησον τόν πατέρα σου καί ἀναγγελεῖ σοι᾽, θυμήθηκε τόν λόγο τῆς Γραφῆς. ῾Αὔριο θά περάσει κατά τήν συνήθειά του ἀπό ἐδῶ ὁ ἀββᾶς Θεόδωρος ὁ ᾽Ηλιώτης ἀπό τήν λαύρα τῆς Φαράν. Δέν μέ ξεχνᾶ ποτέ καί αὔριο εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς ἐπίσκεψής του. Αὐτόν θά ρωτήσω γιά νά μοῦ πεῖ᾽. ῎Ενιωσε μιά βαθιά ἀνακούφιση. Οἱ λογισμοί του πῆραν νά ἠρεμοῦν. Στράφηκε καί πρός τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας. ῾Μέ ξεγελοῦν τά μάτια μου᾽, ψιθύρισε. Τοῦ φάνηκε σάν νά χαμογελᾶ ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου. 

῾Παναγία μου, βοήθησέ με. Κύριε, σῶσε με᾽, εἶπε κι ἔνιωσε πολύ βαριά καί κουρασμένη τήν ψυχή του.  ῏Ηλθε ὁ ἀββᾶς Θεόδωρος τήν ἑπομένη. Συντετριμμένος ὁ Γέροντας καί μέ δάκρυα στά μάτια τοῦ ἐξομολογήθηκε τόν ὅλο πόλεμό του, τήν πύρωση τῆς σάρκας του πού τήν ἀπέκρυβε τόσο καιρό, γιατί ἔνιωθε βαθιά ντροπή πού ᾽χε συμβεῖ στήν ἡλικία του, τήν ἀπελπισία πού τόν εἶχε καταλάβει, τήν ἐμφάνιση τοῦ πονηροῦ καί τόν ὅρκο πού τοῦ ᾽χε δώσει. ῾᾽Αββᾶ, ἔδωσα ὅρκο στόν διάβολο ὅτι δέν θά πῶ τίποτε ἀπό τήν πρότασή του. Κι ἡ πρότασή του ἦταν νά μήν ξαναπροσκυνήσω τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας μας᾽. Ξέσπασε σέ ἀναφιλλητά ὁ Γέροντας, κατανοώντας προφανῶς τό μέγεθος τοῦ σφάλματός του καί τόν ἐμπαιγμό πού εἶχε ὑποστεῖ ἀπό τόν πονηρό.   

Ὁ ἀββᾶς Θεόδωρος τόν παρηγόρησε καί τόν νουθέτησε. ῎Εκλαψε κι αὐτός, κατανοώντας καί συγκαταβαίνοντας στόν πειρασμό τοῦ καλοῦ καί ἀγωνιστῆ ἀδελφοῦ του. Τρόμαξε μέ τήν πονηριά τοῦ δαίμονα ἀλλά ἐλεεινολόγησε καί τήν ἀνημπόρια του μπροστά στόν Κύριο ᾽Ιησοῦ Χριστό καί τήν Θεοτόκο Μητέρα Του.   

῾Μή στενοχωριέσαι, ἀδελφέ μου᾽, τοῦ εἶπε ταπεινά καί μέ ἀγάπη. ῾῾Ο Κύριος δέν σέ ἄφησε. ᾽Εκεῖνος σέ ἐνίσχυσε νά ἀποκαλύψεις αὐτό πού σοῦ συνέβη μέ τόν δαίμονα, γιατί ἡ ἀποκάλυψη τῶν λογισμῶν καί τῆς ὅλης ζωῆς μας στόν πνευματικό καί σέ ἄλλους ἐμπείρους τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ἀδελφούς καίει τόν τρισκατάρατο, τοῦ τυφλώνει τούς ὀφθαλμούς γιά νά μή βλέπει τίς πτώσεις μας καί τόν ἀποδυναμώνει πλήρως. Οὐαί σ᾽ αὐτούς πού τά κρατᾶνε μέσα τους. Αὐτοί γίνονται τά παιχνίδια κυριολεκτικά τοῦ σατανᾶ. ᾽Ακόμη καί τό παραμικρό ἁμάρτημα ἄν τό θεωρήσουν περιττό πρός ἐξομολόγηση, θά θεριέψει μέσα τους καί μέσω αὐτοῦ θά ἁλώσει ἐντελῶς τήν ψυχή τους ὁ πονηρός. ῎Εκανες λοιπόν τήν καλύτερη δουλειά πού ἀποκάλυψες τήν ψυχή σου.   

Βεβαίως, πρέπει νά παραδεχτεῖς ὅτι κάποια δίοδο βρῆκε ὁ πλάνος μέσα σου γιά νά προκαλέσει τόν πειρασμό αὐτόν. ῎Ισως κάποια ἀδιόρατη κενοδοξία καί ὑπερηφάνεια. Καί σύ μέ τόσα χρόνια πνευματικῆς ἀσκητικῆς ζωῆς δέν θά ἔπρεπε νά τοῦ δώσεις αὐτό τό δικαίωμα. Γιατί ὁ διάβολος ὅ,τι λέει εἶναι ψέμα. ῾Ο Κύριος δέν μᾶς λέει ὅτι εἶναι ῾ὁ πατήρ τοῦ ψεύδους;᾽ ᾽Ακόμη καί οἱ ἀλήθειες του στό βάθος λειτουργοῦν γιά τό ψέμα, μέ σκοπό τήν ὑποταγή τοῦ ταλαίπωρου ἀνθρώπου. Καλά λοιπόν ἔκανες καί πάτησες τόν ὅρκο σου στόν ψεύτη αὐτόν. Τώρα χαίρεται μαζί σου ὅλος ὁ οὐρανός, γιατί βλέπει τήν μετάνοιά σου. Καί νά ξέρεις, Γέροντα, τώρα θά δεῖς τήν δύναμη τοῦ Κυρίου καί τῆς Παναγίας μας γιά τό ξεπέρασμα τοῦ πειρασμοῦ σου. Γιατί ἔδειξες ταπείνωση. Κι ὅπου ὑπάρχει ἡ ταπείνωση ὑπάρχει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ᾽.   

Σταμάτησε ὁ ἀββᾶς Θεόδωρος. Κοίταξε τό γαληνεμένο τώρα πρόσωπο τοῦ Γέροντα καί χάρηκε γιατί εἶδε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. ῾Κύριε, ἐνίσχυσέ τον᾽ ἔστρεψε τό βλέμμα του πρός τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Σάν νά ᾽δε πιό φωτεινό τό καντήλι της πού κουνιόταν πέρα δῶθε, χωρίς ἰδιαίτερο φυσικό λόγο. Τά μάτια του γέμισαν δάκρυα. ῾Η Παναγία συγκατένευε στήν μετάνοια πού ἐξελισσόταν ἐνώπιόν της καί ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της.   

῾Καί θά σοῦ πῶ καί κάτι ἀκόμη, Γέροντα᾽, εἶπε ἀργά καί μέ ἐπίγνωση τοῦ βάρους τοῦ λόγου του ὁ ἀββᾶς Θεόδωρος τῆς λαύρας τῆς Φαράν, ὁ ἔμπειρος πνευματικός, ὁ σοφός καί διακριτικός ἀσκητής, στρέφοντας τό βλέμμα του καί πάλι πρός τόν γερμένο στό ἔδαφος ἔγκλειστο ἐρημίτη.  ᾽Ανασήκωσε τό πρόσωπό του ὁ Γέροντας, γιά νά ἀκούσει αὐτό πού φαινόταν ξεχωριστά βαρυσήμαντο.   

῾Λοιπόν, νά ξέρεις μιά γιά πάντα στόν πειρασμό πού περνᾶς. Σέ συμφέρει – ναί, μάρτυς μου ὁ Θεός γιά τήν ἀλήθεια τοῦ λόγου μου – σέ συμφέρει πολύ περισσότερο νά μήν ἀφήσεις πορνεῖο γιά πορνεῖο σέ ὅλην τήν χώρα στό ὁποῖο δέν θά μπεῖς μέσα, ἀπό τό νά ἀρνηθεῖς νά προσκυνᾶς τόν Κύριό μας ᾽Ιησοῦ Χριστό μαζί μέ τήν ῾Υπεραγία Μητέρα Του! Γιατί στήν πρώτη περίπτωση ὑπάρχει τίς περισσότερες φορές ἡ ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτίας πού φέρνει τήν μετάνοια. Στήν δεύτερη ὅμως; Ποῦ θά στραφεῖ κανείς γιά μετάνοια, ἄν ἀρνηθεῖ τό λατρευτό πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί τῆς Παναγίας Μητέρας Του; ῾Η ἄρνηση αὐτή σημαίνει τήν πλήρη ἀπώλεια τοῦ ἀνθρώπου᾽.   

Τοῦ ᾽πε κι ἄλλα ὁ ἀββᾶς, στήριξε καί παρηγόρησε τόν Γέροντα, τοῦ διάβασε τήν εὐχή. Τόν ἀγκάλιασε καί ἔφυγε, ἀφήνοντάς τον μέ εἰρήνη ψυχῆς, κυρίως ὅμως γιγαντωμένο τόσο, ὥστε νά ἀντιμετωπίσει εὔκολα τόν δαίμονα, ὁ ὁποῖος πράγματι δέν ἄργησε νά ξαναφανεῖ. Αὐτήν τήν φορά ὅμως εἶχε φύγει ἀπό τό ταραγμένο καί μαῦρο πρόσωπό του ἡ μάσκα τῆς ὑποκρισίας.   

῾Τί συμβαίνει, κακόγερε;᾽ τοῦ εἶπε τώρα ἐντελῶς ἐπιθετικά. ῾Δέν ὁρκίστηκες ὅτι δέν θά πεῖς τίποτε σέ κανένα; Καί πῶς τόλμησες νά τά πεῖς σ᾽ ἐκεῖνον πού ἦρθε σέ σένα;᾽ Καί πάλι δέν μπόρεσε νά ὀνοματίσει τό ὄνομα τοῦ ἀββᾶ, τοῦ ἐκλεκτοῦ σκεύους τοῦ Θεοῦ ὁ πονηρός. ῾Σοῦ λέω λοιπόν, κακόγερε, πώς θά κριθεῖς σάν ἐπίορκος τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, γιατί παρέβης τούς ὅρκους πού μοῦ ᾽δωσες᾽.   

῏Ηταν ἡ σειρά τοῦ Γέροντα νά γελάσει μέ τά λόγια τοῦ δαίμονα. ῾῎Ηξερα πάντα βέβαια᾽ τοῦ εἶπε, ῾ὅτι εἶσαι πονηρός, ἔστω κι ἄν προσωρινά φάνηκες νά μέ γελᾶς. ᾽Αλλά ἐκτός ἀπό πονηρός φαίνεται ὅτι εἶσαι καί ἀνόητος. Μοῦ λές ὅτι ὁρκίστηκα καί παραβίασα τόν ὄρκο μου. Τό ξέρω. ᾽Αλλά γιατί; Γιά νά μείνω πιστός στόν δικό μου Δεσπότη καί Ποιητή. Μακάρι ὅλοι νά παραβιάζουν τόν λόγο τους καί τούς ὅρκους τους σ᾽ ἐσένα, γιατί ἡ ὑπακοή σ᾽ ἐσένα εἶναι ἡ τέλεια καταστροφή τους. Κι ἄκου κι αὐτό, τρισκατάρατε πού νά ᾽σαι πάντα ἔξω ἀπό ἐδῶ. ῎Ακου κι αὐτό ἀπό ἐμένα, ἕνα ταπεινό πλάσμα τοῦ Θεοῦ πού μέ δυνάμωσε ὅμως ὁ Κύριος μέ τόν ἀπεσταλμένο δοῦλο του: θά τιμωρηθεῖς ἀπό ᾽Εκεῖνον πολύ περισσότερο μ᾽ αὐτό πού μοῦ ζήτησες, γιατί ἐσύ ἤσουν ὁ αἴτιος καί τῆς κακῆς συμβουλῆς καί τῆς ἐπιορκίας᾽.  Μ᾽ ἕναν ἰσχυρό κρότο κι ἀφήνοντας πίσω του μιά μεγάλη βρῶμα ἐξαφανίστηκε τό πονηρό πνεῦμα, μή ἀντέχοντας τήν δύναμη ψυχῆς τοῦ πλάσματος τοῦ Θεοῦ.   

῾Ο Γέροντας στράφηκε μέ δάκρυα στόν Κύριο καί τήν Παναγία Μητέρα Του, προσκύνησε βαθιά κι ἔμεινε ἐκεῖ γιά πολλές ὧρες δοξολογώντας τό ἅγιο ὄνομά Τους.  Μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του ἡ ταπείνωσή του ἦταν μεγάλη κι ἔκτοτε οὐδέποτε προσβλήθηκε ἀπό τόν πειρασμό τῆς σάρκας.

πηγή

το είδαμε εδώ

Η ΟΣΙΑ ΜΑΚΡΙΝΑ

«Η οσία Μακρίνα, η οποία κοσμείτο από το κάλλος του σώματος και τους σεμνούς τρόπους, επρόκειτο να παντρευτεί κάποιον εξίσου σεμνό και ωραίο άνδρα. Όταν ακόμη ήταν μνηστευμένη, έφυγε από τη ζωή ο υποψήφιος άνδρας της, κι αυτή, ενώ πολλοί άλλοι τη ζητούσαν σε γάμο, απεφάσισε να ζήσει ως χήρα, χωρίς να έχει αποκτήσει πείρα και των ωραίων στιγμών του γάμου. Χωρίστηκε λοιπόν από κάθε κοσμική σχέση, ζούσε μαζί με τη μητέρα της, την αγία Εμμέλεια, αφιερωμένη στις θείες αρετές και ασχολουμένη σαν δεύτερη μητέρα, μια που ήταν και η πρώτη στην ηλικία,  με την ανατροφή των μετά από αυτήν αδελφών της, εννέα τον αριθμό. Αφού έζησε με οσιακό τρόπο και με πνευματικές ασκήσεις, έφτασε στο τέλος της και εξεδήμησε προς τον Κύριον».

Ο υμνογράφος της ακολουθίας της, ακολουθώντας πολλούς εκκλησιαστικούς άνδρες που την εγκωμίασαν για την αγιασμένη ζωή της, χρησιμοποιεί πράγματι και αυτός πολλούς επαίνους για την αγία. Ιδιαιτέρως, στέκεται κανείς με προσοχή, σ’ έναν ύμνο από την τρίτη ωδή του κανόνα της, ο οποίος σε λίγες γραμμές μάς δείχνει το πώς έφτασε η οσία σε μεγάλο πνευματικό ύψος, αλλά αποκαλύπτει ταυτόχρονα, με συνεσκιασμένο βεβαίως τρόπο, τη σοφία και το παιδαγωγικό ήθος της μητέρας της, Εμμέλειας. «Αγιωσύνης, απαλών εξ ονύχων, επόθησας, οφθαλμοίς τε μητρικοίς τετηρημένη, διέμεινας, Μακρίνα, πανάφθορος και παναμώμητος». Δηλαδή: Πόθησες από μικρό παιδάκι την αγιωσύνη, και αφού σε πρόσεξαν οι μητρικοί οφθαλμοί, διατηρήθηκες πανάφθορη και πάναγνη, Μακρίνα. Ο υμνογράφος χρησιμοποιεί, όπως είπαμε, πολλούς επαίνους, κάτι που φαίνεται και στον παραπάνω ύμνο. Όχι απλώς η οσία υπήρξε άφθορη και αγνή, αλλά παν-άφθορη και παν-αμώμητη. Δηλαδή ο υμνογράφος φθάνει σε σημείο υπερβολής, αφού μόνον για την Παναγία, τη μητέρα του Κυρίου μας, λέγονται τέτοιες εκφράσεις. Ο υμνογράφος προφανώς λαμβάνει υπόψη του όχι μόνο την αγιασμένη ζωή της, αλλά και το γεγονός ότι υπήρξε κόρη μίας αγίας γυναίκας, της αγίας Εμμέλειας, εγγονή μίας εξίσου αγίας, της αγίας Μακρίνας, της γιαγιάς, μαθήτριας του αγίου Γρηγορίου του Νεοκαισαρείας του θαυματουργού, και αδελφή μεγάλων αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας, όπως του Μ. Βασιλείου και του αγ. Γρηγορίου Νύσσης. Ποιος δεν θα σκεφτόταν ότι ευρισκομένη η αγία σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με τέτοια μεγάλα αναστήματα – για τα οποία μάλιστα, όσον αφορά στα αδέλφια της,  συνέβαλε και η ίδια αποφασιστικά στην ανατροφή τους – δεν θα βοηθείτο και η ίδια στον περαιτέρω αγιασμό της;   

Ο ύμνος όμως μας καθοδηγεί στην κατανόηση της πνευματικής της ανέλιξης: (1) Η οσία έφτασε σε τέτοιο ύψος αγιότητας και αγνότητας, λόγω καταρχάς του πόθου της για την αγιωσύνη, και μάλιστα «εξ απαλών ονύχων». Από μικρό παιδί ο νους  και η καρδιά της ήταν στραμμένα προς τον Θεό. Η μητέρα της φρόντισε ιδιαιτέρως γι’ αυτό, ήδη από την εγκυμοσύνη της.  Σαν να έριξε την πρωτοκόρη της, ευρισκομένη ακόμη σε εμβρυϊκή κατάσταση, στα χέρια του Χριστού. Κι είναι τούτο μία εικόνα που μας δείχνει ο υμνογράφος: «επ’  αυτώ (τω Χριστώ) γαρ από γαστρός, επερρίφης άμωμε». Με την αγία Μακρίνα φαίνεται πολύ καθαρά το πόση σημασία έχει η εκ νεότητος στροφή προς τον Θεό και πόσο ρόλο παίζει η μητέρα στη δημιουργία ενός  «περιβάλλοντος», πριν ακόμη έλθει στον κόσμο το παιδί της. Ό,τι έλεγε και ο αγιασμένος γέροντας Πορφύριος, ο οποίος τόνιζε ιδιαιτέρως το ρόλο ακριβώς της μητέρας, που την καλούσε να προσεύχεται, να είναι ήρεμη, να μελετά τον λόγο του Θεού, ήδη από την εγκυμοσύνη της, προς χάρη ακριβώς του εμβρύου παιδιού της. «Το νιώθουν τα παιδάκια», έλεγε. «Τα ασφαλίζετε έτσι με τη χάρη του Θεού».

(2) Εκείνο όμως που είναι εξίσου ή και  περισσότερο από το παραπάνω σημαντικό, είναι η φράση του υμνογράφου «οφθαλμοίς τε μητρικοίς τετηρημένη». Η οσία Μακρίνα βεβαίως πόθησε, και για τους λόγους που είπαμε, την αγιωσύνη, τον ίδιο δηλαδή τον Χριστό ως νυμφίο της ψυχής της,  αλλά και η μητέρα της Εμμέλεια, δεν έπαυσε να τη φροντίζει και να την παρακολουθεί διακριτικά και με αγάπη. Η επισήμανση του υμνογράφου είναι σαφής: η μητέρα δεν αφέθηκε στη χάρη μόνο του Θεού ή και στην καλή «πάστα» του παιδιού της. Προφανώς γνωρίζοντας την ανθρώπινη φύση και ξέροντας τους κινδύνους που υπάρχουν στην ανάπτυξη ενός παιδιού, λόγω και της πονηρίας του «αρχεκάκου διαβόλου» - άλλωστε «επί τα πονηρά έγκειται η διάνοια του ανθρώπου επιμελώς» κατά τη Γραφή – είχε την έγνοια της κόρης της. Την παρακολουθούσε, όχι όμως με τρόπο αδιάκριτο και παρεμβατικό, ώστε να δημιουργήσει αντίδραση και γογγυσμό στο παιδί της, αλλα με διάκριση και με αγάπη. Πώς το λέει ο υμνογράφος; «μητρικοίς οφθλαμοίς», δηλαδή με μάτια γεμάτα από αγάπη, όπως είναι τα μάτια μίας στοργικής μητέρας. Υποκλινόμαστε στο σημείο αυτό όχι στην οσία Μακρίνα, αλλά στη αγία Εμμέλεια, και καταλαβαίνουμε έτσι πολύ καλά, το πώς μία οικογένεια έφτασε στο σημείο να αναδείξει όχι ένα ή δύο, αλλά πολλούς αγίους. Διότι ακριβώς είχε και μία τέτοια μάνα!

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΘΗΒΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ...

ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ,ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ,Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΜΕ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ.

ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2012,ΛΙΓΟ ΕΛΕΙΨΕ ΝΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΕΙ.Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΟΤΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ Η ΧΩΡΑ ,ΜΕ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ,Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ,ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ 2 ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ.

AN ΘΥΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΕΙΧΕ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΠΑΝΙΚΟΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ,ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΑΡ.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ,ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΞΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ.

1.ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΦΥΛΙΟ

2.ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ,ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ,ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΟΤΕ.ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΤΙΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ…

ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΑΡΑΓΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ..;

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΘΑ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ…..ΕΛΕΓΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ…

3.ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ,ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ,ΜΕ ΠΡΩΤΕΣ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ….ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ…..ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο Π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ..ΘΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΕ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ,ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ..

4.ΓΙΑ 6 ΜΗΝΕΣ ΕΧΕΙ ΕΠΑΡΚΕΙΑ Η ΔΕΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΡΕΥΜΑ,ΑΡΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΚΡΟΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ.

5.ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΙΡΑΝ.

6. ΓΥΡΩ ΣΤΟΥΣ 5 ΜΗΝΕΣ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΕΙ.

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΩ ΤΟ ΕΞΗΣ..

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΟΙΝΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ…..

ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΑΝ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΑΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ……

Το είδαμε εδώ

πού είσαι αντάρτη Σεραφείμ !!!!

                             

Όταν οι φαναριώτες - όχι επί πατριάρχου Δημητρίου αλλά επί Βαρθολομαίου- έκαναν διάφορα τσαλιμάκια, με απαιτήσεις περί Νέων Χωρών και άλλα τινα,  ο μακαριστός Σεραφείμ τους έκλεινε κατάμουτρα την πόρτα, αρνούμενος ακόμα και να απαντήσει στο τηλέφωνο, προφασιζόμενος φόρτο εργασίας.

Το ίδιο έκανε και με τα καλόπαιδα της θρησκευτικοπολιτικής χούντας του Βατικανού, τους οποίους ξαπόστελνε κανονικά και με το νόμο, ενίοτε και με σκαιό τρόπο.

Λένε πως μετά την κοίμηση του τον είδε ένας άγιος γέροντας σε καλό τόπο και τον  ρώτησε ,κάπως απορημένος: «Πώς τα κατάφερες και σώθηκες;».  Για να λάβει την απάντηση:

«Σώθηκα επειδή αρνήθηκα να δεχθώ στην Ελλάδα τον Πάπα».

Σήμερα, ελλείψει ισχυρής αντιπαπικής φωνής, ο πατισάχ του Φαναρίου και επίδοξος εκκλησιαστικός πλανητάρχης , κ.Βαρθολομαίος  τρομοκρατεί και εκφοβίζει όσους ελληνορθοδόξους δεν επιθυμούν την, σχεδιαζόμενη υπο του ιδίου και των υποτακτικών του, νέα ψευδένωση με τον παναιρετικό παπισμό.

Και φτάσαμε έτσι, να αναπολούμε τον αντάρτη αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ που αναρωτιόταν δικαίως :«Είναι εκκλησία το Βατικανό;» 

το είδαμε εδώ