Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 17, 2013

Νέα Τάξη - Εκκλησία - Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός



Νέα Τάξη - Εκκλησία - Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός
γ. Εφραίμ      Η Νέα Τάξη έχει σαν στόχο την παγκοσμιοποίηση, όχι της ισότητας ή των αξιών, αλλά της ωμής ισχύος, αδιαφορώντας για τους ανθρώπους, που τους θεωρεί περιττό βάρος. Έτσι  οργανώνει παντού πολέμους.
   Πριν τους πολέμους με τα πυροβόλα όπλα, χρησιμοποιεί τον οικονομικό πόλεμο για να διαβρώσει τις κοινωνίες.  Στέλνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ισοπεδώνει τις χώρες για "μια φούχτα δολάρια" που χρωστάνε.
   Το περίεργο είναι ότι βρίσκει υποστηρικτές μεταξύ των φτωχών ανοήτων που ξεγελά με το να προβάλλει το ιδανικό της δημοκρατίας, παρόλο που είναι ελεγχόμενη από υπόγεια ή ημιυπόγεια κέντρα. Στη χώρα μας κάθε έννοια νομιμότητας παραδόθηκε στους ξένους, για ένα χρέος φάντασμα, μη υπαρκτό πριν να αναλάβουν την εξουσία οι άνθρωποι των διεθνών τοκογλύφων.
 
    Όταν δρουν οι τοκογλύφοι όλοι οι οικονομικά δραστήριοι πρέπει να μπουν στον πάγο, για να μην τους χαλάσουν τη δουλειά. Ο γέροντας Εφραίμ ήταν υπερδραστήριος, προσπαθώντας να τακτοποιήσει τα οικονομικά του Μοναστηριού του. Αυτό θεωρήθηκε εγκληματικό. Ξεπέρασε τα όρια κατά το νόμο; Και οι τοκογλύφοι που θέλουν να πάρουν όλο τον ορυκτό πλούτο  και όλες τις κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας ξεχάστηκαν; Αν πρέπει να δώσουμε προσοχή κάπου θα είναι στις ανάξιες λόγου συναλλαγές της Μονής Βατοπαιδίου ή στα τρισεκατομμύρια που θέλουν να αρπάξουν με το έτσι θέλω οι ξένοι από τη χώρα μας; Δεν είναι λοιπόν παραπλανητική η κίνηση της σύλληψης του γέροντος Εφραίμ για να περάσουν όσο το δυνατόν πιο απαρατήρητα τα μεγάλα εγκλήματα;
      Ας βγάλουν το καδρόνι από τα μάτια τους όσοι θέλουν να κρίνουν δίκαια, γιατί μπροστά σε όσα συμβαίνουν, ακόμη και αν υπάρχει "σκάνδαλο Βατοπαιδίου", είναι ψύλος στα άχυρα.
 
     Είδαν ότι επί Κυβερνήσεως Καραμανλή έπιασε το "σκάνδαλο Βατοπαιδίου" λόγω της υπερευαισθησίας που έδειξε τότε ο λαός, τώρα θέλουν να το επαναλάβουν σε βάρος, από ότι φαίνεται, όλης της Εκκλησίας και του Αγίου Όρους, για να κάνουν πάλι οι πονηροί κύκλοι τη δουλειά τους ανενόχλητοι. Η Εκκλησία της Ελλάδος είδε τον κίνδυνο, και τοποθετήθηκε άμεσα, χωρίς να παρεμβαίνει στο δικαστικό μέρος της υπόθεσης.
 
   Την Πέμπτη, 12 Ιανουαρίου 2012«η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ασχολήθηκε με το θέμα της προφυλακίσεως του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Εφραίμ, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, μάλιστα ως προς τον χρόνο ανακοινώσεως και εκτελέσεώς της, εν ημέραις μεγάλων εορτών τηςΧριστιανοσύνης, και ως προς την παραβίαση των ιερών θεσμίων, και μη τήρηση των εκ του αυτοδιοικήτου του Αγίου Όρους απορρεόντων καταστατικών όρων. Το γεγονός τούτο, το οποίο έχει καίρια πλήξει το κύρος της Εκκλησίας μας και δικαιολογημένως έχει βαθύτατα λυπήσει το Ορθόδοξο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ελλάδος και πέραν των ορίων αυτής, ταυτοχρόνως έχει προκαλέσει και σοβαρό προβληματισμό και αυστηρά κριτική διακεκριμένων επιστημόνων του νομικού κόσμου».

      «Ως άτομο με ροπή στην εγκληματική δράση που είναι στοιχείο της προσωπικότητάς του και ενεργεί επιτήδεια και μεθοδευμένα» περιγράφουν οι τρεις δικαστές του Συμβουλίου Εφετών τον ηγούμενο Εφραίμ στο βούλευμα με το οποίο διατάσσουν την προφυλάκιση του. Σύμφωνα με το βούλευμα, οι ενέργειες του κατηγορουμένου έγιναν σε διάστημα επτά ετών και δεν ταιριάζουν με το μοναχικό του σχήμα και την πνευματική του αποστολή. Οι δικαστές τέλος απορρίπτουν το επιχείρημα του ότι λόγω βλάβης της υγείας του πρέπει να υποβληθεί σε θεραπεία στην Ουκρανία διότι, όπως εκτιμάνε, μπορούσε να υποβληθεί σε αυτή τη θεραπεία στην Ελλάδα. (Το Βήμα Τόσο δραματικό τόνο αμφιβάλλω αν είχε η κρίση των δικαστών κατά των ανθρώπων του Βατικανού για τα σκάνδαλα με τη Μαφία και τη Μασονική στοά P2. Και εκεί το χρήμα δεν πήγαινε από ένα δημόσιο ταμείο σε ένα άλλο, όπως στην περίπτωση του Βατοπαιδίου που είναι Ν.Π.Δ.Δ.

     Υπάρχουν πάντως και οι ανυποψίαστοι, που φαίνεται από τα λόγια τους ότι υπερτονίζουν το θέμα Βατοπαιδίου, αν και δεν έχουν άδικο ότι σαν Αγιορείτες και Μοναχοί πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τις ευαισθησίες των άλλων, ακόμα και αν είναι υπερβολικές, και να μην τους σκανδαλίζουμε, όταν και όσο βέβαια είναι δυνατόν:  Ο μητροπολίτης Μεσσηνίας, λέει μεταξύ άλλων: «Ελπίζω ...ότι ο δι’ ού το σκάνδαλον ήλθε, να έλθει εις εαυτόν και να εκφράσει τη συγνώμη του και τη μετάνοιά του για το καίριο πλήγμα που προκάλεσε στο κύρος της Εκκλησίας, στο σκανδαλισμό του ποιμνίου, στο μοναστικό ιδεώδες και στην Αγιορειτική Παράδοση». (zoiforos)
      Άλλη μια κρίση, Πατερικής βάσης βέβαια, αλλά υπερβολική, νομίζω, για το συγκεκριμένο θέμα: «Το μήνυμα, που παίρνουμε όλοι μας από την υπόθεση αυτή του Βατοπεδίου και του Ηγουμένου της, είναι, να μην χρησιμοποιούμε την Εκκλησία, τις Μητροπόλεις, τις Μονές ως πολιτικά γραφεία. Να μην κάνουμε την πίστη μας ιδεολογία εθνοφυλετικής προοπτικής. Να εργαζόμαστε ταπεινά, αθόρυβα, να έχουμε εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Τα πολλά χρήματα, που μπήκαν από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα στο Άγιο Όρος, δημιούργησαν μια άλλη κρίση, πού τη βιώνουμε τώρα. Το Άγιον Όρος δεν έχει ανάγκη από πετυχημένους Ηγουμένους αλλά από Αγίους. Αυτό θέλουμε από το Άγιον Όρος... »
    Και για τον γέρ. Εφραίμ: «Πίστεψε ακόμη ότι είναι μεγάλος, ότι είχε ικανότητες. Και να που έφτασε. Ήλθαν οι πνευματικοί νόμοι και εφαρμόζονται με ακρίβεια. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει καταχραστεί χρήματα προσωπικά. Είχε άκριτο ζήλο, ου κατ’ επίγνωσιν». του Σεβ. Μητροπολίτου Πέτρας και Χερσονήσου (Κρήτης) κ. Νεκταρίου amen.gr 29-12-2011. Αλλά ποιος μπορεί να πει ότι είναι τόσο τέλειος ώστε να μην ξεφεύγει ούτε σε υπερβολή, ούτε σε έλλειψη κατά την άσκηση των καθηκόντων του; 
      Άλλοι σχολιαστές βλέπουν τον κοινωνικό αντίκτυπο: 
«Πήγαν να χτυπήσουν την Εκκλησία και μαχαίρωσαν τη δικαιοσύνη», κατά τον 
σεβ. Μεσογαίας Νικόλαοamen.gr  Feb 26, 2012 
      Ο αγωνιστής σεβ. Κονίτσης Ανδρέας: «Το να φυλακισθεί ο Καθηγούμενος ως κοινός κακοποιός, αποτελεί πράξη που στρέφεται κυρίως εναντίον της Εκκλησίας» amen.gr Εκπροσωπεί το αίσθημα των πιστών, όπως κάτω αυτών της Κύπρου:
Διαδήλωση υπέρ γ. Εφραίμ
      Οι Ρώσοι βρίσκουν την ευκαιρία να θίξουν τη συμπεριφορά ντόπιων και ξένων: «Ο πανρωσικής εμβέλειας τηλεοπτικός σταθμός NTV, μετέδωσε χθες το βράδυ, αναλυτικόρεπορτάζ με τίτλο «Η Ελλάδα αποκτά ισχυρότατο εχθρό»στο οποίο συνέδεσε την προφυλάκιση του Εφραίμ με την άρνηση της Εκκλησίας και της Μονής Βατοπεδίου ειδικότερα, να μοιραστεί τον πλούτο της με το ελληνικό δημόσιο.Χαρακτήρισε δε τη στάση της ελληνικής δικαιοσύνης ως μήνυμα, ούτως ώστε να αναγκαστούν άλλοι κληρικοί να υποχωρήσουν.
    Ο ειδικός απεσταλμένος του καναλιού στην Ελλάδα, Αϊράν Σαβαλίεφ, στο ρεπορτάζ του, μίλησε για «παραβίαση του Αγίου Όρους από τους αστυνομικούς», που προσήγαγαν τον γέροντα, κάνοντας λόγο, για «μεσαιωνικό ξεκαθάρισμα», ενώ αναφέρθηκε και σε διάφορες εκδοχές, όπως συνωμοσία της ΕΕ και οικονομικός εκβιασμός. Ο πρόεδρος του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Εταιρεία Φίλων της Μονής Βατοπεδίου Μάξιμος ο Γραικός», Σεργκέι Ρούντεφ, συνέδεσε τις πιέσεις προς τον ηγούμενο Εφραίμ με «παλαιά γραμμή της ΕΕ, να ξεκαθαρίσει η Ελλάδα την κατάσταση στο Άγιον Όρος, να καταργήσει τα σύνορά του και τη διακυβέρνηση της Ιεράς Κοινότητας», αλλά και με την ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στο Άγιο Όρος». είδηση Το πρόβλημα δεν είναι οι ξένοι, διότι χωρίς προδότες, αυτοί μόνοι τους, δεν μπορούν να μας βλάψουν.
 
     Δεν ήταν μόνο οι Έλληνες, οι Ρώσοι και οι Κύπριοι που δεν είδαν με καλό μάτι τη σύλληψη Χριστουγεννιάτικα του γέροντος Εφραίμ. Όλοι αντέδρασαν. Και οι Ρουμάνοι, και οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι, και οι Γεωργιανοί.
 
      Το πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι έχει παύσει να εκπροσωπεί λαούς. Εκπροσωπεί συμφέροντα, και έτσι πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί. Θα ήταν καλύτερα αν ήταν ανοιχτά εχθρική. Ρέπει πάντως προς τα εκεί, ενώ γενικά γίνεται όλο και πιο αντιχριστιανική. Στην Αγγλία απολύουν αεροσυνοδό γιατί φόραγε σταυρό, και άλλες δύο γυναίκες επίσης κατηγορούν τους εργοδότες τους ότι τις απέλυσαν επειδή φορούσαν σταυρό. Και αυτό κατά παράβαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, άρθρο 9 το οποίο παρατηρεί ότι κάθε άτομο έχει την ελευθερία εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων μεμονωμένως ή συλλογικώς, δημοσία ή κατ' ιδίαν, διά της λατρείας, της παιδείας και της ασκήσεως των θρησκευτικών καθηκόντων και τελετουργιώνamen.gr  Mar 20, 2012
 
        Τώρα μας φόρτωσαν το "Μνημόνιο" και βάλανε το αγγλικό δίκαιο να κανονίζει τις υποθέσεις της χώρας. Για να το ξεχάσουμε πρέπει ...να επιστρατευθεί ο γ. Εφραίμ και το "μέγα" σκάνδαλό του.
 
    Αλλά οφείλομε σαν λαός να κατανοήσομε τα λάθη μας, και να διορθωθούμε. Πάντα πρέπει να έχομε πνεύμα μετανοίας. Πρώτα οι κληρικοί και μοναχοί. Ο φτωχός λαός του Θεού ήδη πάσχει υπομονετικά. Πολλοί είναι άστεγοι και χωρίς φαγητό. Και η μόνη του παρηγοριά είναι η Εκκλησία, που σαν στοργική μάνα σκύβει στον πόνο του. Τα πολιτικά κόμματα ούτε που ενδιαφέρονται για τους πεινασμένους. Μαζεύουν χρήματα αλλά για τους κομματικούς σκοπούς των. Και από αυτή την άποψη ήταν παρηγοριά για το φτωχό λαό, που μέσα στη φυλακή συνέπασχε κατά τις γιορτές των Χριστουγέννων ο γέροντας Εφραίμ.
 
       Ας φροντίσουν να συνετισθούν κι οι πολιτικοί, να μην πετάνε στα σύννεφα, γιατί θα κάνουν πολύ ανώμαλη προσγείωση. Ήδη φάνηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ένα περιστασιακό κατασκεύασμα των τυχοδιωκτών χρηματιστών - τραπεζιτών, και δεν έχει μέλλον. Λίγα είναι τα ψωμιά της κατά την έκφραση του γέροντος Παϊσίου. Τα οικονομικά της πάνε τόσο καλά που από τώρα την αποκαλούν "Ευρω-πορνείο" ενώ ο Αμερικανός A/ΓΕΕΘΑ λέει: Έρχεται πόλεμος στην Ευρώπη λόγω ευρώ! link
     Το 2012 μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία της πτώχευσης της ευρωζώνης. Τέτοια πρόγνωση έκανε το βρετανικό Κέντρο οικονομικών και επιχειρηματικών ερευνών (CEBR - Centre for Economic and Business Research). 
      Και στην καλύτερη περίπτωση σε 10 χρόνια Ευρώ δεν θα υπάρχει λένε οι Άγγλοι!link Οι πολιτικοί μας ποια σταθερότητα ονειρεύονται στο Ευρώ;
      Η ισχύς είναι μόνο εν τη ενώσει και η μόνη που μας ενώνει είναι η Εκκλησία, (ενώ τα κόμματα μας ...κομματιάζουν).

πηγή

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:η υπερηφάνεια είναι χειρότερη από κάθε θηρίο και από κάθε τύραννο!


Ρίζα και πηγή και μητέρα κάθε αμαρτίας είναι η υπερηφάνεια. Εξαιτίας της ο πρωτόπλαστος έχασε τη μακάρια ζωή του παραδείσου. Εξαιτίας της και ο διάβολος που τον εξαπάτησε, έχασε το ουράνιο αξίωμα του αγγέλου.
Τίποτα δεν αποξενώνει τόσο από τη φιλανθρωπία του Θεού και τίποτα δεν παραδίνει τόσο στη φωτιά της κολάσεως, όσο το τυραννικό πάθος της υπερηφάνειας και της κενοδοξίας. Όταν αυτό υπάρχει μέσα μας, είμαστε ρυπαροί, έστω κι αν έχουμε άλλες αρετές, όπως αγνεία ή νηστεία ή ελεημοσύνη ή προσευχή. Γιατί, όπως λέει η Γραφή, «είναι ακάθαρτος στα μάτια του Κυρίου κάθε υπερήφανος» (Παροιμ. 16:5).
Τον άνθρωπο δεν τον μολύνουν μόνο τα σαρκικά αμαρτήματα, η πορνεία, η μοιχεία και τα παρόμοια, αλλά και η υπερηφάνεια, πολύ περισσότερο μάλιστα αυτή. Γιατί η κάθε λογής ασέλγεια είναι, βέβαια, θανάσιμο αμάρτημα, έχει όμως ως αιτία την επιθυμία. Στην αλαζονεία, απεναντίας, δεν μπορείς να βρεις κάποιαν αιτία η πρόφαση, που να τη δικαιολογεί έστω και ελάχιστα. Τίποτ’ άλλο δεν είναι, λοιπόν, παρά διαστρέβλωση της ψυχής και αρρώστια βαριά, που γεννιέται από την ανοησία. Ναι, ο πιο ανόητος άνθρωπος στον κόσμο είναι ο αλαζονικός.
Η επίγεια δόξα και η εγκόσμια αίγλη είναι εφήμερες. Σε τίποτα δεν διαφέρουν από τις θεατρικές παραστάσεις, που τελειώνουν μέσα σε λίγες ώρες, και από τα ανοιξιάτικα λουλούδια, που μαραίνονται μέσα σε λίγες μέρες. Αλήθεια, τι είναι πιο τιποτένιο και μάταιο από την ανθρώπινη τιμή; Ποιος είναι ο καρπός της ; Ποια είναι η ωφέλειά της; Σε ποιο χρήσιμο αποτέλεσμα καταλήγει; Και μακάρι να ήταν μόνο αυτό το κακό! Γιατί όχι μόνο κανένα κέρδος δεν εξασφαλίζει, αλλά και ζημιά μεγάλη προξενεί.
Όποιος υπακούει στην υπερηφάνεια, σ’ αυτή την τόσο σκληρή και κακόμορφη κυρά, ακατάπαυστα υποφέρει και θλίβεται. Ναι, είναι πράγματι κυρά σκληρή με τους υποτακτικούς της. Όσο περισσότερο, μάλιστα, την κολακεύουν, τόσο σηκώνει το ανάστημά της και τους βασανίζει. Απεναντίας, στους ανθρώπους που την απαρνιούνται και την περιφρονούν, δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Κοντολογίς, η υπερηφάνεια είναι χειρότερη από κάθε θηρίο και από κάθε τύραννο. Γιατί τα θηρία και οι τύραννοι, με το καλόπιασμα και τις περιποιήσεις, πολλές φορές ημερεύουν, ενώ αυτή, όσο περισσότερο πάμε με τα νερά της, τόσο αγριεύει. Κι αν βρει κανέναν που της κάνει όλα τα χατίρια, δεν διστάζει να τον σπρώξει ακόμα και στο έγκλημα.
Έχει και μία πιστή συντρόφισσα, τη θυγατέρα της, την απόγνωση. Τη λέω θυγατέρα της, γιατί αυτή είναι που τη γεννάει, όταν αυξηθεί και ριζώσει καλά μέσα στον άνθρωπο. Και η απόγνωση, όταν γεννηθεί, οδηγεί την ψυχή στην ολοκληρωτική καταστροφή.

«ΜΕΤΑΝΟΙΑ: Η ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΝΟΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ»


Λέει ο Όσιος Εφραίμ:
Δεν πρέπει να απογοητευθούμε για την σωτηρία μας,αδερφοί,εφόσον έχουμε μητέρα την μετάνοια.Δεν πρέπει να απελπισθούμε για την σωτηρία μας,αγαπητοί, εφόσον μας παρακαλεί μια τέτοια μητέρα.Αυτή τα θηριάλωτα για τον Θεό τα οδήγησε στον παράδεισο και θα αρνηθεί εμάς;

Σπλαχνίσθηκε εκείνους που ήταν έξω από την Εκκλησία και δε θα λυπηθεί εμάς;
Παροτρύνει εκείνους που ακόμη δεν πίστευσαν ,και θα απορρίψει αυτούς που πίστευσαν πια;
Κανείς δεν χάνει αυτό που έχει , ενώ δεν θέλει να λάβει αυτό που δεν έχει.Τότε πως ο Θεός και ο Πατέρας θα εγκαταλείψει εύκολα αυτούς που απέκτησε με με το αίμα του Υιού του;
Κανείς δεν σκορπίζει εύκολα αυτό που μαζεύει με κόπο.Τότε πως ο Θεός θα απορρίψει εύκολα αυτούς από τα έθνη, που δέχθηκε με τον κόπο των Αποστόλων;Μήπως δηλαδή αποφάσισε ανώφελα τον ερχομό του Υιού του, ή περιφρόνησε την έκχυση του αίματος του,ή θέλει να διαγράψει την οικονομία του θανάτου του , ή θεώρησε ασήμαντη την δόξα της ανάστασης του, για να απαρνηθεί εύκολα εμάς που σωθήκαμε με αυτά τα μυστήρια;
Αυτός ο ίδιος έστειλε το Άγιο Πνεύμα και αγίασε την Εκκλησία.
Απέστειλε τους Αποστολους στα έθνη να κηρύξουντο Ευαγγέλιο.Αν δεν  θέλει να σωθούμε εμείς, άσκοπα πρόσφερε τις τόσο μεγάλες δωρεές;Διότι ή δεν ήξερε την κατάσταση μας , ή περιγέλασε τα έθνη.Όμως και το ένα και το άλλο είναι άδικο,ακόμη και να το σκεφθεί κανείς.
Διότι ούτε αγνόησε την κατάσταση μας , ούτε έκανε κάτι άχρηστο.Μας έχει μάλιστα ποίμνη του, και είναι ποιμένας μας και ΤΩΡΑ και στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

Αυτήν την ωραία εξιστόρηση στην ζωγραφιά... μπορείτε να την πείτε ειδωλολατρία;



Αυτήν την ωραία εξιστόρηση στην ζωγραφιά μπορείτε να την πείτε ειδωλολατρία; Ex Protestant


«Αυτήν την ωραία εξιστόρηση και την ωφέλιμη ζωγραφιά πως μπορείτε να την πείτε ειδωλολατρία; Γιατί η ζωγραφική είναι σύντομη και ωραία, όπως είπε ο πατέρας μας Χρυσόστομος·
«Εγώ και την κηρόχυτη ζωγραφική την αγάπησα, γιατί είναι γεμάτη ευσέβεια». Και ο άγιος Βασίλειος, ο μεγάλος πατέρας μας, εγκωμιάζοντας τους αγίους Τεσσαράκοντα λέγει· «Επειδή και οι λογογράφοι πολλές φορές και οι ζωγράφοι τα περιγράφουν, οι πρώτοι στολίζοντάς τα με το λόγο και οι άλλοι χαράσσοντάς τα σε πίνακες».

Και βέβαια ο λογογράφος έγραψε το Ευαγγέλιο. Και τι έγραψε στο Ευαγγέλιο; Όλη την ένσαρκη οικονομία του Χριστού και την παρέδωσε στην Εκκλησία. Το ίδιο κάνει και ο ζωγράφος. Ζωγραφίζει στον πίνακα της Εκκλησίας την ευπρέπεια, από τον πρώτο Αδάμ μέχρι τη γέννηση του Χριστού, και τις μαρτυρίες των αγίων και τις παρέδωσε και αυτός στην Εκκλησία. Έτσι μάλλον και οι δύο την ίδια ιστορία περιέγραψαν και μας τη διδάσκουν».

(Απόσπασμα από το 3ο κεφάλαιο, Αμφιβαλλόμενο αγ. Ιωάννη Δαμασκηνού, ΕΠΕ 3, Λόγος αποδεικτικός περί των αγίων και σεπτών εικόνων).

Ηλεκτρονικό φακέλωμα με πρόσχημα την οικονομία! Το έργο που άφησε στη μέση ο Παπανδρέου ολοκληρώνει ο Σαμαράς!



Μία κυβέρνηση που εκλαμβάνει ως κλέφτες τους πολίτες της, ενώ στην πραγματικότητα τους «ληστεύει» συνεχώς εκείνη (!) είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
 
 
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ
 
«Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο,αλλά δεν θα προφθάσουν».
 
«Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα».
 
 
Δια της πλαγίας οδού η κυβέρνηση Σαμαρά επιχειρεί να προωθήσει τα σχέδια των ανόμων περί επιβολής της κάρτας του πολίτη, τα οποία δεν κατάφερε να υλοποιήσει ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος δήλωνε ευθαρσώς και με κάθε ευκαιρία ότι θα επιβάλλει την κάρτα του πολίτη με οιανδήποτε πολιτικό κόστος. Οι αντιδράσεις ωστόσο του ελληνικού λαού και κυρίως η ανικανότητά του ιδίου να υλοποιήσει τα σχέδια των οίκων της ανομίας που ως τυφλό όργανο υπηρετούσε μετέτρεψαν την πολιτική καθιέρωσης του ηλεκτρονικού φακελώματος. Η ελίτ του χρήματος πλέον στην προσπάθειά της να χειραφετήσει την ελληνική κοινωνία κατά το παράδειγμα επιβολής του ΑΜΚΑ επιχειρεί να μετατρέψει την ηλεκτρονική κάρτα, ως βασικό εργαλείο της καθημερινότητας!
Μέσα στο πλαίσιο τούτο ήδη έχει ξεκινήσει εκστρατεία προπαγάνδας που φαίνεται ότι αφορά την πάταξη της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα αλλά στην ουσία αυτή αποτελεί το μέσο για να καθιερωθεί η κάρτα του πολίτη! Μέσα στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να απαγορεύσει τις χρηματικές συναλλαγές σε μετρητά άνω των 500 ευρώ!!! Κάθε επιχείρηση θα αναγκαστεί να χρησιμοποιεί αναγκαστικά την ηλεκτρονική αρχικά πλαστική κάρτα! Όπως έγινε λοιπόν με τον ΑΜΚΑ έτσι για δήθεν λόγους πάταξης της φοροδιαφυγής, στο όνομα της φιλοσοφίας της εξοικείωσης θα πράξουν και με την καθιέρωση της πιστωτικής κάρτας!
Η αποκάλυψη άλλωστε των οικονομικών σκανδάλων με την εμπλοκή γνωστών πολιτικών προσώπων στην ουσία ενισχύει την προπαγάνδα που έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση και εξυπηρετεί την προσπάθεια του μυστηρίου της ανομίας να υλοποιήσει το στάδιο του ηλεκτρονικού ελέγχου των πολιτών! Επιπλέον ικανοποιεί το λαϊκό αίσθημα, αφού η πλειονότητα του λαού επιθυμεί την τιμωρία αυτών που νομίζει ότι του προκάλεσαν τη δυστυχία! Δια του τρόπου αυτού στηρίζεται η κυβέρνηση... Αλίμονο, όμως στο κράτος εκείνο που αντιμετωπίζει τους πολίτες του ως κλέφτες και απατεώνες, ενώ τους καταληστεύει το ίδιο, για να καλύψει τα σχέδια του μυστηρίου της ανομίας και τις κατάφωρες παρανομίες των αρχόντων του. Γιατί ανομία αποτελεί ο υπέρμετρος και εν αγνοία του λαού δανεισμός για να ικανοποιηθούν πολιτικές ιδιοτελείς κυρίως βλέψεις μέσα από ένα πελατολόγιο κάθε κυβέρνησης με τους διορισμούς στο Δημόσιο! Ανομία αποτελεί να κλείνεις ετσιθελικά μεγάλες βιομηχανίες στην χώρα και να μειώνεις τις εξαγωγές! Ανομία είναι να μην βάζεις δασμούς σε προϊόντα που εισάγονται και πωλούνται φθηνότερα από τα αντίστοιχα προϊόντα της εγχώριας αγοράς, μ’ αποτέλεσμα να καταδικάζεις τις επιχειρήσεις της χώρας σου σε αργό θάνατο! Ανομία είναι να κατασπαταλάς και να καταχράσαι το δημόσιο χρήμα λες και αποτελεί περιουσιακό σου στοιχείο. Ανομία είναι να επιβάλλεις φόρους στις οικογένειες για τα παιδιά που αποκτούν. Αυτά είναι τα μεγάλα σκάνδαλα που έγιναν και δυστυχώς γίνονται από τους πολιτικούς μας ταγούς τα τελευταία 50 και πλέον χρόνια! Σκάνδαλα που καλύπτονται από μία πρωτοφανή ασυλία-ατιμωρησία και δικαιολογούνται ως δήθεν άσκηση πολιτικής!!!
Και τώρα εμμένοντας στην σκανδαλώδη αυτή πολιτική τους επιχειρούν με διάφορες μεθόδους προπαγάνδας βιαίως να φακελώσουν τους πολίτες τους προς τέρψη της σιωνιστικής παγκόσμιας ελίτ, που αφού έβαλε στο χέρι το εμπόριο, τις ενεργειακές πηγές, την διατροφική αλυσίδα και τις κυβερνήσεις προχωρεί στον έλεγχο των πολιτών, έτσι ώστε να ολοκληρώσει μέσω της λεγομένης παγκόσμιας κυβέρνησης το έργο και να προετοιμάσει την αρχή ενός ανδρός, δηλαδή του Αντίχριστου. Επιθυμούν να ετοιμάσουν τον ελληνικό λαό να καταστεί σκλάβος στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που ονειρεύονται.
Αν φυσικά το καταφέρουν εμμέσως να το επιβάλλουν τότε θα προχωρήσουν στο τελικό στάδιο επιβολής της ηλεκτρονικής κάρτας, δηλαδή στο σφράγισμα, το οποίο ήδη δοκιμαστικά έχουν κάνει στους σκύλους και στους ασθενείς με αλτσχάϊμερ τις ΗΠΑ... 
Επί του παρόντος, ωστόσο, προσπαθούν να καταργήσουν το χρήμα παντελώς επικαλούμενοι διάφορους λόγους όπως λ. χ. την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος! Στοχεύουν να καθιερώσουν αρχικά το πλαστικό χρήμα σε κάρτες και εν συνέχεια το πλήρες ηλεκτρονικό φακέλωμα (βλ. βιβλ. Τυφώνας Παγκοσμιοποίηση και τα μυστικά όπλα των Χριστιανών σελ 112-120, εκδ. Αγαθός Λόγος 2010)! 
Και για του λόγου το αληθές ήδη έχει ξεκινήσει στις ΗΠΑ η κατάργηση του χρήματος εδώ και χρόνια και οι συναλλαγές με κάρτα! Τώρα η προπαγάνδα τούτη επεκτείνεται και την Ευρώπη και παρουσιάζεται ως κίνημα αντί-μετρητών.
Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες τρεις από τις τέσσερις σημαντικές μεγάλες σουηδικές τράπεζες, στα 530 από τα 780 γραφεία τους δεν δέχονται πλέον να πληρώνουν τοις μετρητοίς.
Συγκεκριμένα η Nordea Bank, λειτουργεί σήμερα τα 200 εκ των 300 καταστημάτων της χωρίς μετρητά, και τα τρία τέταρτα των υποκαταστημάτων της Swedbank πλέον χειρίζονται μετρητά. Όπως ο Peter Borsos, ένας εκπρόσωπος για την Swedbank, παραδέχεται ανοιχτά, ότι η τράπεζα του εργάζεται «ενεργά για να μειώσει το (ποσό) των μετρητών στην κοινωνία." Οι λόγοι, όπως ισχυρίζεται, για αυτή την ώθηση προς μία κοινωνία χωρίς μετρητά, βέβαια, δεν έχουν καμία σχέση με το να αντλήσουν τα κέρδη από τα τέλη της τραπεζικής κάρτας η, πιο καλύτερα, την απελευθέρωση των κλασματικών -αποθεματικών των τραπεζών από τους περιορισμούς της τράπεζας. Σύμφωνα με τον Borsos, οι λόγοι είναι το περιβάλλον, το κόστος και η ασφάλεια: «Εμείς οι ίδιοι εκπέμπουμε 700 τόνους διοξειδίου του άνθρακα από τις μεταφορές μετρητών. Κοστίζει στην κοινωνία 11 δισεκατομμύρια το χρόνο. Και τα μετρητά βοηθούν να γίνονται ληστείες παντού»! Ο Hans Jacobson, επικεφαλής της Nordea Bank, υποστηρίζει ομοίως: «Αποστολή μας είναι να κάνουμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη σημασία των καρτών, οι κάρτες είναι πιο ασφαλέστερες από τα μετρητά»!!!
Αντί απαντήσεως η κάποιου σχολίου μας καλό θα είναι να παραθέσουμε τα προφητικά λόγια του γέροντα Παϊσίου που από το 1987 είχε κατανοήσει τα ύπουλα τούτα σχέδια και είχε επισημάνει ότι : «Θα στριμώξουν τα πράγματα και θα πουν: "Μόνο με τις κάρτες θα κινείσθε, τα χρήματα θα καταργηθούν».
Δυστυχώς όμως τα πράγματα λόγω της απομάκρυνσής μας από το Θεό έχουν διαμορφωθεί κατά τέτοιο τρόπο που ακόμη και οι λειτουργοί του Υψίστου προπαγανδίζουν και στηρίζουν τέτοιες αποφάσεις πιστεύοντας και εντάσσοντας αυτές στην νέα τεχνολογία. Έτσι αγνοούν η ηθελημένα υποβαθμίζουν την Αποκάλυψη του Ιωάννη η παραβλέπουν τις προφητείες του Αγίου Κοσμά αλλά και του γέροντα Παϊσίου στηρίζοντας με τη στάση τους τα σχέδια των ανόμων...
Δεν αφουγκράζονται ούτε τη φωνή του π. Σαράντου Σαράντη που στην τεκμηριωμένη επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την Ιερά Σύνοδο που έστειλε πριν από λίγα χρόνια τονίζει μεταξύ άλλων προφητικά: «Ο Έλληνας θα σφραγισθεί και θα αλυσοδεθεί με όπλα την οικονομία και την ψηφιακή τεχνολογία, ώστε να μη~ν κινδυνεύει μελλοντικά το σύστημα από τις «αναρχικές» ορθόδοξες αντιλήψεις».
Το θέμα λοιπόν που κατόπιν των ανωτέρω δημιουργείται έχει να κάνει με το εύλογο ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε και πως να αντιδράσουμε; Αντί απαντήσεως παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τον επίλογο του βιβλίου «Τυφώνας Παγκοσμιοποίηση και τα μυστικά όπλα των χριστιανών, 2010», το οποίο εμμέσως μας δίδει την απάντηση:
«...Μπροστά στην παγκόσμια διαμορφωμένη αυτή κατάσταση ο άνθρωπος φαίνεται να αδυνατεί να ξεφύγει από τα δίκτυα της αράχνης. Παρουσιάζεται ανήμπορος και χωρίς ελπίδα. Έχασε την εμπιστοσύνη του για τους άρχοντες που ως ντελάληδες του έταζαν ευτυχία... Σηκώνει τα χέρια μπροστά στα κάθε μορφής αδιέξοδα, είτε αυτό ονομάζεται ανεργία, είτε φτώχεια, είτε..., είτε..., είτε...
Όμως να, κάτι ξεπροβάλει στον ορίζοντα. Να, που μια νέα ακτίνα φωτός, ένα νέο άστρο έρχεται και πάλι να φέρει το χαμόγελο στα χείλη κάθε πονεμένου και παγιδευμένου. Να, που το σκοτάδι αρχίζει να διαλύεται... Το νέο άστρο φέρει τους χρωματισμούς του ουρανίου τόξου και στέκεται ψηλά αναμένοντας να το δουν οι Χριστιανοί και να το προσεγγίσουν. Έχει το σχήμα του Σταυρού και δεξιά αναγράφεται «έρχου και ίδε» ενώ αριστερά το «εν τούτω νίκα». Στο χέρι μας είναι να το ακολουθήσουμε, όπως οι Μάγοι ακολούθησαν το άστρο των Χριστουγέννων. Σε εμάς ανήκει η επιλογή της ζωής η του θανάτου! Ας μην απεμπολήσουμε λοιπόν το θησαυρό που κουβαλάμε ως νέος Ισραήλ. Γιατί αυτός ακριβώς ο θησαυρός, κρύβει το όπλο που καταστρέφει την ολική τύφλωση και επαναφέρει, όπως τότε τον Απόστολο Παύλο το φως της νίκης έναντι των σύγχρονων βρυκολάκων που καιροφυλαχτούν για να πιουν και την τελευταία σταγόνα του αίματος μας.
Χριστιανοί, αφουγκραστείτε τον Άγιο Κοσμά, στηλωθείτε στα πόδια σας και δεθείτε στο άρμα του τριαδικού Θεού, αλλάζοντας πορεία! Και τότε τη λύση που προσδοκάτε θα την δώσει ο ουρανός, ως δώρο του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και το αγιαστικό αυτό ουράνιο δώρο θα συντρίψει τους σύγχρονους Καλικατζάρους εξαναγκάζοντάς τους να επιστρέψουν και πάλι στον οικείο γι’ αυτούς χώρο, δηλαδή στα έγκατα της αβύσσου». Γένοιτο!

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Ο Άγιος Χριστόφορος ο Παπουλάκος (+18 Ιανουαρίου )


“Ό Άγιος της Πελοποννήσου”

Γεννήθηκε στά Άρμπουνα των Καλαβρύτων, έκει όπου έφτιαξε και το ασκητήριό του, αφιερωμένο στην Παναγία. Ονομάστηκε ο Άγιος της Πελοποννήσου, διότι περιόδευσε ολόκληρη την Πελοπόννησο καί τα χωριά της κηρύττοντας τον Ιησού Χριστό και την Όρθοδοξία.
Πολέμησε με σφοδρότητα τους μάγους και τις μάγισσες της εποχής του καταστρέφοντας τα έργα του διαβόλου. Βοήθησε καί έσωσε οικογένειες καί ανθρώπους πού οι μάγοι τους είχαν δέσει στά δίχτυα του σατανά.
Μέχρι και σήμερα η χαριτόβρυτος κάρα του, η οποία ευρίσκεται στα Άρμπουνα των Καλαβρύτων και τεμάχιον αυτής ευρίσκεται και στο Τρίκορφο Φωκίδος, στην Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ Σαρώφ, τελεί πλήθος θαυμάτων διαλύοντας πασα μαγεία καί δαιμονισμό. Άσθενείς, πονεμένοι, άνθρωποι που υποφέρουν από μαγεία και δαιμονισμό και άλλες ασθένειες καταφθάνουν στα Άρμττουνα των Καλαβρύτων ή στο Τρίκορφο Φωκίδος αναζητώντας τήν θεραπεία τους, διά των πρεσβειών του Αγίου Χριστόφορου του Παπουλάκου.
Είθε διά των πρεσβειών του να φυλάττει τις οικίες και τις οικογένειες όλων των ευσεβών άνθρώττων.

Άπολυτίκιον του Αγίου Χριστόφορου Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Βρονταίς ταίς τών λόγων σου περιβαλλόμενος, Κυρίω, παρίστασαι τω βασιλει καί Θεώ, Χριστόφορε αοίδιμε, σύ γάρ έν τω Μορέα διαπρύσιος ώφθης, διδαχών του Κυρίου ττροβολεύς τε καί κήρυξ, καί νυν πάτερ αυγάζεις, ψυχάς λατρών του Κυρίου σου.
πηγή

Εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου (18 Ιανουαρίου)









Μέγας Αθανάσιος (293; - 373 μ. Χ.)
Ο Mέγας Πατήρ και Στύλος της Ορθοδοξίας, Aθανάσιος, διεξήγαγε πολλούς αγώνες για την Oρθόδοξη πίστη. Για το λόγο αυτό και για το απαράμιλλό του ήθος ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, σε εγκωμιαστικό του λόγο  τον ταυτίζει με την αρετήν. Λέγει, Αθανάσιον επαινών αρετήν επαινέσομαι. Ταυτόν γαρ εκείνο τε ειπείν και επαινέσαι (Επαινώντας τον Αθανάσιο, θα επαινέσω την αρετή. Γιατί Αθανάσιος και αρετή είναι το ίδιο πράγμα. Όταν αναφέρομαι σε αυτόν επαινώ την αρετή).
Γεννήθηκε το 293; στην Αλεξάνδρεια, κατά τον ιστορικό Σωκράτη τον Σχολαστικό, από γονείς χριστιανούς. Εκεί μορφώθηκε θεολογικά και φιλοσοφικά  σε ονομαστές σχολές, και σχετίστηκε κατά τη νεανική του ηλικία με τον ιδρυτή του μοναχισμού Αντώνιο, με τον οποίο και συνασκήτεψε στην έρημο. Κάποτε ο Αθανάσιος με άλλα παιδιά παίζανε στην ακροθαλασσιά, όπου  βρισκόταν και το σπίτι του Πατριάρχη Αλέξανδρου. Ο Πατριάρχης παρατήρησε ότι τα παιδιά υποδύονταν ρόλους αξιωματούχων της Εκκλησίας. Τον Αθανάσιο τον χειροτόνησαν Πατριάρχη και στο τέλος τον είδε να βαφτίζει ένα παιδάκι κατά την τάξη της Εκκλησίας. Ο Αλεξανδρείας Αλέξανδρος, είδε κατά τύχη τη σκηνή και θαύμασε, προγνωρίζοντας διά του Αγίου Πνεύματος, ότι η χειροτονία του Αθανασίου ήταν προμήνυμα της μελλοντικής χειροτονίας του . Έτσι, το παιδάκι το έχρισε μόνο με το Άγιο Μύρο, τον δε Αθανάσιο παρέδωσε σε παιδαγωγό, για να μάθει τα ιερά γράμματα. Ο Άγιος χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Αλέξανδρο, όταν έφθασε σε μέτρον ηλικίας. Από τις περιγραφές του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου πληροφορούμαστε, ότι απέκτησε θεολογικές γνώσεις στην Κατηχητική Σχολή της Αλεξάνδρειας. Μεγάλη επίδραση  στη διαμόρφωση του ήθους του και της πορείας του, άσκησε και η γνωριμία του με τον Μέγα Αντώνιο, του οποίου και συνέγραψε το Βίο και Πολιτεία. Ο Αθανάσιος συμμετείχε στην προσπάθεια καταπολέμησης των θέσεων που προασπιζόταν ο Άρειος, όταν ακόμη ήταν λαϊκός, συγγράφοντας κείμενα όπως το Κατά Ειδώλων και το Περί Ενανθρωπήσεως του Λόγου.
Ο  Πατριάρχης Αλέξανδρος πήρε μαζί του το νεαρό Αθανάσιο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, το έτος 325 μ.Χ., στη Νίκαια της Βιθυνίας, επί βασιλείας του μεγάλου Κωνσταντίνου, για συνεργό και βοηθό και μαζί απεκήρυξαν τα δυσσεβή και βλάσφημα του αιρετικού Αρείου. Ο Άρειος υποστήριζε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, αλλά κτίσμα του Θεού δημιουργηθέν εν χρόνω και επομένως, όπως όλα τα κτίσματα, έχει αρχή και τέλος. Άρα, ο Χριστός δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, αφού μόνο ο Θεός έχει αυτή τη δυνατότητα.  Γνωρίζουμε, όμως, από την Αγία Γραφή, ότι ο Χριστός σαρκώθηκε για να σώσει και να θεώσει τον άνθρωπο. Ο Αθανάσιος με τον πλούσιο λόγο του, διατύπωσε με σαφήνεια τις αλήθειες, τις οποίες οι αιρετικοί διέστρεφαν. Ότι, δηλαδή, ο Χριστός δεν είναι κτίσμα, αλλά ο Υιός και Λόγος του Θεού, τέλειον γέννημα του Πατρός, γέννημα, δε, όχι κατά θέλησιν, αλλά κατά φύσιν. Δεν προήλθε, διότι το θέλησε ο Πατήρ, αλλά διότι είναι μέσα στη φύση του Πατρός να γεννά τον Υιό και μέσα στη φύση του Υιού να γεννάται. Τούτο ακριβώς συνιστά τη διαφορά αυτού από τα κτίσματα. Είναι εικόνα και ομοίωση του Πατρός, άναρχος και Αυτός, όπως ο Πατήρ, ενώ ο άνθρωπος είναι απλώς κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. 
Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Αλέξανδρος κοιμήθηκε. Το 328, ο Αθανάσιος, με απόφαση κλήρου και λαού, χειροτονήθηκε επίσκοπος, ένεκα του μεγάλου ζήλου και της φήμης, που είχε αποκτήσει ως ανυποχώρητου μαχητή. Χειροτονήθηκε σε ηλικία τριάντα τριών χρόνων, στις 8 Ιουλίου. Οι οπαδοί του Αρειανού Ευσεβίου Νικομηδείας δεν μπορούσαν να ανεχθούν τη νέα τάξη πραγμάτων. Γι αυτό, με δολερά λόγια έπεισαν το Μέγα Κωνσταντίνο και ύστερα τους διαδόχους του να το διώξουν από το θρόνο του και να τον εξορίσουν, για 17 συνολικά χρόνια. Ο Μέγας Αθανάσιος εξορίστηκε πέντε φορές, καταδιώχτηκε από αυτοκράτορες, καθαιρέθηκε από επισκόπους, εγκαταλείφθηκε από τους φίλους του, αλλά ουδέποτε σταμάτησε τον αγώνα του εναντίον του αρειανισμού. Πέραν των σαράντα χρόνων υπέμεινε καρτερικά μέχρι να αφήσει τα εγκόσμια και να απέλθει προς Κύριο (371 ή 373). Η μνήμη του τελείται στις 18 Ιανουαρίου μαζί με τη μνήμη του Αγίου Κυρίλλου και στις 2 Μαΐου, μέρα της κοίμησής του.
Ο Μέγας Αθανάσιος υπήρξε μεγάλη εκκλησιαστική μορφή της εποχής του, ως μαχητής υπέρ της ορθοδοξίας, αλλά και ως πολυγραφότατος συγγραφέας. Ανάλογα με το περιεχόμενό τους, οι πατρολόγοι κατάσσουν τα έργα του Μεγάλου Αθανασίου σε απολογητικά, υπέρ του Χριστιανισμού, αντιαιρετικά, ερμηνευτικά, ασκητικά και επιστολές.  Ασχολείται με την Αγία Τριάδα, με το Λόγο, το Άγιο Πνεύμα, με τη Δημιουργία του κόσμου, με την Ανθρωπολογία και Σωτηρολογία, με την εν Χριστώ θέωση, με την ψυχή. Την πρώτη συγγραφική του προσπάθεια την έκανε με το έργο Κατά Ελλήνων στρέφοντας τα βέλη του κατά των ειδωλολατρών. Το δεύτερο επιγράφεται Λόγος περί Ενανθρωπήσεως του Λόγου, στο οποίο συνοψίζει τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί σωτηρίας του ανθρώπου. Μεγάλο τμήμα της συγγραφής του, αφορά την αίρεση των αρειανών με τέσσερεις λόγους κατά Αρειανών, τον Απολογητικό κατά Αρειανών, την Απολογία προς βασιλέα Κωνστάντιο και την Απολογία περί φυγής αυτού, που πραγματεύονται τις διδασκαλίες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, τις απολογίες σε βάρος του από τους Αρειανούς και τη φυγάδευσή του στην έρημο. Από τα ερμηνευτικά, τα περισσότερα έχουν χαθεί, διασώζονται, όμως, οι ερμηνείες των ψαλμών. Τέλος απο τα ασκητικά και πρακτικά, διασώζονται τα Βίος και Πολιτεία Πατρός Αντωνίου και Περί Παρθενίας. Από τις επιστολές διακρίνονται οι γιορταστικές, προς μοναχό Αμούν, Ρουφινιανό, Σεραπίωνα, Επίκτητο, Αδέλφιο, Μάξιμο και Δρακόντιο. Στην 39η Εορταστική Επιστολή του, ο Άγιος Αθανάσιος απαριθμεί τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης. Ο λόγος του είναι πλούσιος και διακρίνεται για τη δύναμη, τη μαχητικότητα, την ακριβολογία και την επιχειρηματολογία.

Άγιος Κύριλλος (378-444 μ. Χ.)
Ο Άγιος Κύριλλος έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού και γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, από εύπορους γονείς της ελληνικής κοινωνίας. Ήταν ανεψιός του Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου. Πήρε μεγάλη θεολογική μόρφωση, ώστε έγινε διάδοχος του θείου του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αλεξανδρείας. Θεωρείται από τους κορυφαίους δογματικούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας και έχει συγγράψει πολλά θεολογικά συγγράμματα, τα οποία του απέφεραν το χαρακτηρισμό του Στύλου της Ορθοδοξίας.
Όταν έγινε η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος, το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας υπήρξε Πρόεδρος της Συνόδου και χαριτώθηκε από τον Θεό να αντιμετωπίσει, με τεράστιες δυσκολίες, αλλά και με επιτυχία, το θεμελιώδες πρόβλημα της χριστολογίας. Η προσφορά του αυτή τον ανέδειξε πατέρα και διδάσκαλο της Εκκλησίας. Όταν αμφισβητήθηκε η πραγματική ενότητα των δύο φύσεων στο ένα πρόσωπο του Χριστού μας, ο Κύριλλος απέδειξε θεολογικά την ενότητα των ασυγχύτων φύσεων στο  πρόσωπο του Χριστού. Συνέτεινε στο να γκρεμιστούν οι κακοδοξίες του Νεστορίου, που αποκαλούσε την Υπεραγία Θεοτόκο, Χριστοτόκο.
Ο Άγιος Κύριλλος έγραψε πολλά θεολογικά συγγράμματα. Χαρακτηρίζει τον Χριστό κατά τη Θεία Του φύση, ως του Πατρός φύσει Υιόν και υπέρ ημάς Λόγον, εκ Θεού Λόγον, άνωθεν εκ Θεού Πατρός, ο οποίος είναι Θείος Λόγος και ο οποίος οικονομικώς κατεφοίτησε δι΄ ημάς εις ανθρωπότητα, γέγονε σαρξ και καθ΄ ημάς άνθρωπος, ηνώθη κατά φύσιν και καθ' υπόστασιν τη σαρκί. Έτσι, η Παναγία είναι Θεοτόκος, διότι στον Όρο αυτό συμπεριλαμβάνεται η Θεία ενανθρώπηση του Λόγου, η κατά σάρκα γέννηση του Θεού από την Παρθένο και η υποστατική ένωση των δύο φύσεων στο πρόσωπό Του.
Ο Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο, στις 27 Ιουνίου 444 μ.Χ., αφού πατριάρχευσε για τριάντα δύο περίπου χρόνια. Ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, τον αποκάλεσε Σφραγίδα των Πατέρων.
Η Εκκλησία θέλησε να αδελφώσει τη μνήμη των δύο Μεγάλων Πατέρων και Αρχιεπισκόπων Αλεξανδρείας, του Μεγάλου Αθανασίου, πρωταγωνιστή κατά του Αρειανισμού, και του Αγίου Κυρίλλου, πρωταγωνιστή κατά του Νεστοριανισμού και έτσι όρισε το συνεορτασμό τους στις 18 Ιανουαρίου.
Απολυτίκιο:Ήχος γ΄, Θείας πίστεως.
Έργοις λάμψαντες, Ορθοδοξίας, πάσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε· τή ευσεβεία τα πάντα πλουτίσαντες, την Εκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες, αξίως εύρατε Χριστόν τον Θεόν δωρούμενον, πάσι το μέγα έλεος.

Δρ Ελένη Ρωσσίδου-Κουτσού, Φιλόλογος-Βυζαντινολόγος

Αναφορές:
Αρχιμ. Βασιλόπουλου, Χ., Βίοι Αγίων, ο Μέγας Αθα¬νάσιος (Αθήνα, 1988)∙ Β.Ε.Π.Ε.Σ., τ. 59∙ Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 7∙ Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των Δώδεκα Μηνών του Ενιαυτού, τ. Γ΄ (Αθήνα, 2005)∙ Παπαδόπουλου, Στ., Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας (Αθήνα, 2004)∙ ΡG, 35, 103∙ Αρχ. Στεφανίδη, Β., Εκκλησιαστική Ιστορία (Αθήνα, 1998)∙ Σωκράτους, Εκκλ. Ιστορία 4, 7∙ The Early Christian Fathers: A Selection from the Writings of the Fathers from St. Clement of Rome to St. Athanasius (Oxford,1969)∙ The Eusebians: The Polemic of Athanasius of Alexandria and the Construction of the Arian Controversy (Oxford, 2007)∙  The Oxford Illustrated History of Christianity (Oxford, 2001).

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς



Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε!

Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι.

Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν ὁδηγήσει μέσα στὴν ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι οἱ φίλοι μου. Οἱ φίλοι μὲ ἔχουν προσδέσει στὴν γῆ, ἐνῷ οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν λύσει ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔχουν συντρίψει ὅλες τὶς φιλοδοξίες μου στὸν κόσμο.

Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἀποξένωσαν ἀπὸ τὶς ἐγκόσμιες πραγματικότητες καὶ μὲ ἔκαναν ἕναν ξένο καὶ ἄσχετο κάτοικο τοῦ κόσμου.

Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῷο βρίσκει ἀσφαλέστερο καταφύγιο ἀπὸ ἕνα μὴ κυνηγημένο, ἔτσι καὶ ἐγὼ καταδιωγμένος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ἔχω εὕρει τὸ ἀσφαλέστερο καταφύγιο προφυλασσόμενος ὑπὸ τὸ σκήνωμά Σου, ὅπου οὔτε φίλοι, οὔτε ἐχθροὶ μποροῦν ν᾿ ἀπωλέσουν τὴν ψυχή μου.
Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι.

Αὐτοὶ μᾶλλον παρὰ ἐγώ, ἔχουν ὁμολογήσει τὶς ἁμαρτίες μου ἐνώπιον τοῦ κόσμου.

Αὐτοὶ μὲ ἔχουν μαστιγώσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα διστάσει νὰ μαστιγωθῶ.

Μὲ ἔχουν βασανίσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα προσπαθήσει ν᾿ ἀποφύγω τὰ βάσανα.

Αὐτοὶ μὲ ἔχουν ἐπιπλήξει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα κολακεύσει τὸν ἑαυτό μου.

Αὐτοὶ μὲ ἔχουν κτυπήσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα παραφουσκώσει μὲ ἀλαζονεία.
Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι.

Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα κάνει τὸν ἑαυτό μου σοφό, αὐτοὶ μὲ ἀποκάλεσαν ἀνόητο.

Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα κάνει τὸν ἑαυτό μου δυνατό, αὐτοὶ μὲ περιγέλασαν σὰν νὰ ἤμουν νᾶνος.

Κάθε φορὰ ποὺ θέλησα νὰ καθοδηγήσω ἄλλους, αὐτοὶ μὲ ἔσπρωξαν στὸ περιθώριο.

Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα σκεφθεῖ ὅτι θὰ κοιμόμουν εἰρηνικά, αὐτοὶ μὲ ξύπνησαν ἀπὸ τὸν ὕπνο.

Κάθε φορὰ ποὺ προσπάθησα νὰ κτίσω σπίτι γιὰ μία μακρὰ καὶ ἤρεμη ζωή, αὐτοὶ τὸ κατεδάφισαν καὶ μὲ ἔβγαλαν ἔξω.

Στ᾿ ἀλήθεια οἱ ἐχθροί μου μὲ ἔχουν ἀποσυνδέσει ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἅπλωσαν τὰ χέρια μου στὸ κράσπεδο τοῦ ἱματίου Σου.
Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε!

Πλήθυνέ τους καὶ κάνε τους ἀκόμη πιὸ σκληροὺς ἐναντίον μου.

Ὥστε ἡ καταφυγή μου σὲ σένα νὰ μὴ ἔχει ἐπιστροφή, ὥστε καὶ κάθε ἐλπίδα μου στοὺς ἀνθρώπους νὰ διαλυθεῖ ὡς ἱστὸς ἀράχνης, ὥστε ἀπόλυτη εἰρήνη ν᾿ ἀρχίσει νὰ βασιλεύει στὴν ψυχή μου, ὥστε ἡ καρδιά μου νὰ γίνει ὁ τάφος τῶν δυὸ κακῶν διδύμων μου ἀδελφῶν τῆς ἀλαζονείας καὶ τοῦ θυμοῦ.

Ὥστε νὰ μπορέσω νὰ ἀποθηκεύσω ὅλους τοὺς θησαυρούς μου ἐν οὐρανοῖς, ὥστε νὰ μπορέσω γιὰ πάντα νὰ ἐλευθερωθῶ ἀπὸ τὴν αὐταπάτη, ἡ ὁποία μὲ περιέπλεξε στὸ θανατηφόρο δίχτυ τῆς ἀπατηλῆς ζωῆς.
Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι.

Οἱ ἐχθροὶ μὲ δίδαξαν νὰ μάθω - αὐτὸ ποὺ δύσκολα μαθαίνει κανεὶς - ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει ἐχθροὺς στὸν κόσμο ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Μισεῖ κάποιος τοὺς ἐχθρούς του μόνον ὅταν ἀποτυγχάνει ν᾿ ἀναγνωρίσει ὅτι δὲν εἶναι ἐχθροὶ ἀλλὰ σκληροὶ καὶ ἄσπλαχνοι φίλοι.

Εἶναι πράγματι δύσκολο γιὰ μένα νὰ πῶ ποιὸς μοῦ ἔκανε περισσότερο καλὸ καὶ ποιὸς μοῦ ἔκανε περισσότερο κακὸ στὸν κόσμο- οἱ ἐχθροὶ ἢ οἱ φίλοι;

Γι᾿ αὐτὸ εὐλόγησε, ὦ Κύριε, καὶ τοὺς φίλους μου καὶ τοὺς ἐχθρούς μου...

Κύριε ἐλέησον! Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς





Κύριε ἐλέησον!
Χορταράκι ἐλέησον!
Πουλάκι ἐλέησον!
Τὰ πάντα μέσα μου καὶ γύρω μου: καὶ τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα, τὰ περασμένα καὶ τὰ ἄπειρα, καὶ τὰ ἁπλὰ καὶ τὰ αἰνιγματώδη, καὶ τὰ σκοτεινὰ καὶ τὰ φωτεινά, καὶ τὸ ὁρατὸ καὶ τὸ ἀόρατο, καὶ τὸ θνητὸ καὶ τὸ ἀθάνατο, καὶ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ πᾶν καὶ τὰ πάντα σ’ ὅλους τους κόσμους ποὺ γνωρίζω καὶ αἰσθάνομαι, μὲ ὑποκινοῦν σὲ κραυγαλέα προσευχή:
Κύριε, ὦ Κύριε! Ὑπάρχει στοὺς κόσμους Σου ἀπάντησε στὰ ἐρωτήματά μου; Ἡ μήπως ἐγὼ δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ τὰ ἀκούσω ἀπὸ τὸν ἄλλο κόσμο, ποὺ ὅλο καὶ περισσότερο ἀπομακρύνεται, ἀπὸ ἐμένα;
Ἂν πάρω τὴ νύχτα γιὰ γλώσσα μου Ἐσὺ δὲν μὲ ἀκοῦς, ἂν πάρω τὴν ἡμέρα γιὰ αὐτί μου ἐγὼ δὲν Σὲ ἀκούω.
Ὢ πῶς νὰ Σὲ ἀκούσω; ὢ πῶς νὰ μὲ ἀκούσεις; Ἐσὺ ποὺ εἶσαι πανταχοῦ παρὼν δὲν εἶσαι παρὼν μέσα μου λόγω τῶν ἁμαρτιῶν μου γι’ αὐτὸ δὲ Σὲ ἀκούω, γι’ αὐτό, δὲ Σὲ βλέπω, γι’ αὐτὸ δὲ Σὲ καταλαβαίνω.

Ὢ Πανελεῆμον κατέβα, εἴσελθε στὴν καρδιά μου, στὴν ψυχή μου, στὸ σῶμα μου, (εἶναι φωλιὰ φιδιῶν, εἶναι κόλαση). Ἐσὺ ὅμως καὶ στὴν κόλαση κατέβηκες καὶ πάλι Θεὸς ἔμεινες. Κατέβα στὴν κόλασή μου γιατί θὰ τὴν μεταβάλεις σὲ Παράδεισο Γιατί ὅπου εἶσαι Σύ, ἐκεῖ ἤδη ὑπάρχει Παράδεισος, βρίσκεται ὁ Παράδεισος, ὁ δὲ ἄνθρωπος μαζί Σου εἶναι ἤδη ἄγγελος.
Ὢ πές μου τὸν Ἑαυτό Σου Κύριε Ἀνείπωτε καὶ Ἀκατάληπτε.

Ὅλη ἡ θλιμμένη φύση τείνει καὶ πηδᾶ πρὸς Ἐσὲ μὲ τὴ γοερὴ κραυγὴ καὶ βαθειὰ ἱκεσία:
Κύριε ἐλέησον!…
Οἱ πόνοι μας συνοψίζουν ὅλες τὶς ἀνθρώπινες λέξεις σὲ μία προσευχὴ καὶ σὲ μία κραυγή:
Στραμμένοι πρὸς Ἐσὲ βρίσκουμε ξεχειλισμένο σ’ ὅλο τὸ εἶναι μας, μόνο ἕνα στεναγμό:
Κύριε ἐλέησον!…
Θὰ θέλαμε νὰ Σοῦ ποῦμε τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ χύνονται τὰ δάκρυά μας καὶ Σοῦ λέμε ὅλη τὴν ψυχή μας μέσα σ’ αὐτὰ τὰ δυὸ λόγια:
Κύριε ἐλέησον!…
Τὸ κάθε κτίσμα ἔχει τὴν καρδιά του. Καὶ ἡ καρδιὰ εἶναι μὲ τοῦτο καρδιά, γιατί ἀναστενάζει καὶ τείνει πρὸς Ἐσέ.
Κύριε ἐλέησον!…
Σ’ αὐτὸ τὸ λυπημένο κόσμο ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει μεγαλύτερη ἀνάγκη ἀπὸ τὸ νὰ ἐλεηθεῖ πρώτιστα ἀπὸ Σένα.
Κύριε ἐλέησον!…
Καὶ μαζὶ μὲ Σένα καὶ πίσω ἀπὸ Σένα νὰ τὸν ἐλεήσουν ὅλα τὰ ὄντα καὶ ὅλη ἡ κτίση:
Κύριε ἐλέησον!…
Μητέρα ἐλέησον!!!

Φίλε ἐλέησον!!!

Χορταράκι ἐλέησον!…

Πουλάκι ἐλέησον!…
Ὅλα τὰ ὄντα σ’ ὅλους τους κόσμους:
Ἐλεῆστε!!!
Ἐλεῆστε!!!
Ἐλεῆστε!!!

Τόκοι Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

Γιατί τέτοιοι εἶναι οἱ τόκοι- κατατρώγουν καὶ κατασπαράσσουν τὶς ψυχὲς τῶν δυστυχισμένων ἀνθρώπων περισσότερο ἀπὸ τὰ θηρία. Αὐτοὶ εἶναι σύνδεσμος τῆς κακίας- αὐτοὶ εἶναι διαστρέβλωση τῶν βιαίων συναλλαγῶν. Γιατί, λέγει ὁ δανειστής, δίνω ὄχι γιὰ νὰ πάρεις, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀποδώσεις περισσότερα. Καὶ ὁ μὲν Θεὸς διατάζει νὰ μὴν παίρνει κανεὶς πίσω, οὔτε αὐτὸ ποὺ δίνει. Γιατί, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, «νὰ δίνετε σ’ ἐκείνους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους δὲν περιμένετε νὰ πάρετε»1

Ἐσὺ ὅμως ἀπαιτεῖς καὶ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔδωσες νὰ πάρεις περισσότερα, καὶ αὐτὸ ποὺ δὲν ἔδωσες, αὐτὸ ἐξαναγκάζεις αὐτὸν ποὺ τὸ πῆρε νὰ σοῦ τὸ πληρώσει σὰν νὰ σοῦ τὸ ὄφειλε. Καὶ σὺ μὲν νομίζεις ὅτι ἀπὸ αὐτὰ αὐξάνεται ἡ περιουσία σου- ἀντὶ ὅμως νὰ τὴν αὐξήσεις, ἀνάβεις τὸ πῦρ τῆς κολάσεως.

(Εἰς Μάτθ., ὁμιλ ΝΣΤ, 6, ΕΠΕ 11,278-280-ΜG 58,558)
Τίποτε, τίποτε δὲν εἶναι πιὸ αἰσχρό, τίποτε πιὸ ἀπάνθρωπο, ἀπὸ τὴν ἐδῶ εἴσπραξη τῶν τόκων. Γιατί αὐτὸς ποὺ συμπεριφέρεται ἔτσι, ἐμπορεύεται τὶς ξένες συμφορὲς καὶ θεωρεῖ κέρδος του τὴ δυστυχία τοῦ ἄλλου καὶ ἀπαιτεῖ ἀνταμοιβὴ γιὰ τὴ δῆθεν φιλανθρωπία του.

(Εἰς Μάτθ., ὁμιλ Ε', 5, ΕΠΕ 9,184-ΜG 57, 61-62).
πηγή

Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων και την ενάρετη ζωή Μέγας Αντώνιος


1. Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικὰ. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τα λόγια και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλ᾿ όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό· και έτσι αποφεύγουν τα πονηρά και βλαβερά στη ψυχή, μελετούν όμως τα καλά και ψυχωφελή, και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινα να λέγονται λογικοί ἄνθρωποι.
2. Ο αληθινά λογικός άνθρωπος μια μόνο φροντίδα έχει, να υπακούει και να αρέσει στο Θεο των όλων.
3. Η εγκράτεια, η ανεξικακία, η σωφροσύνη, η καρτερία, η υπομονή και οι παρόμοιες μέγιστες και ενάρετες δυνάμεις μας δόθηκαν από το Θεό και είναι αντίθετες και αντιστέκονται και μας βοηθούν στις αντίστοιχες προς αυτές κακίες. Αν γυμνάζουμε αυτές τις δυνάμεις και τις έχουμε πάντοτε πρόχειρες, τότε νομίζουμε ότι δεν μας συμβαίνει πια τίποτε δύσκολο ή θλιβερό ή αβάσταχτο· γιατί σκεφτόμαστε ότι όλα είναι ανθρώπινα και τα νικούν οι αρετές που έχομε.
4. Δεν πρέπει κανένας να λέει ότι δεν είναι δυνατό να κατορθώσει ο άνθρωπος την ενάρετη ζωή, αλλά να λέει ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Ούτε μπορούν να κατορθώσουν την αρετή οι τυχόντες. Την ενάρετη ζωή την πραγματοποιούν όσοι άνθρωποι είναι ευσεβείς και έχουν νου που αγαπά το Θεό. Γιατί ο νους των πολλών είναι κοσμικός και μεταβάλλεται· κάνει σκέψεις άλλοτε καλές, άλλοτε κακές· μεταβάλλεται στη φύση και γίνεται υλικότερος. Ο νους όμως που αγαπά το Θεό, τιμωρεί την κακία η οποία έρχεται εκούσια στους ανθρώπους από την αμέλειά τους.
5. Εκείνος που μπορεί να εξημερώσει τα ήθη των ανθρώπων και να τους κάνει να αγαπήσουν τους λόγους και την παιδεία, πρέπει να λέγεται ανθρωποποιός. Κατά τον ίδιο τρόπο και εκείνοι που μεταστρέφουν τους παραδομένους στις σαρκικές ηδονές πρός την ενάρετη και θεάρεστη ζωή, πρέπει να λέγονται και αυτοί ανθρωποποιοί, επειδή ξαναπλάθουν τους ανθρώπους. Γιατί η πραότητα και η εγκράτεια είναι ευτυχία και δίνουν καλή ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων.
6. Ελεύθερους νόμιζε όχι όσους έτυχε να είναι ελεύθεροι, αλλά εκείνους που έχουν τη ζωή και τους τρόπους ελεύθερους. Δεν πρέπει πράγματι να ονομάζομε ελεύθερους τους άρχοντες που είναι πονηροί και ακόλαστοι, γιατί είναι δούλοι των παθών και της ύλης. Ελευθερία και ευτυχία της ψυχής είναι η πραγματική καθαρότητα και η καταφρόνηση των προσκαίρων.
7. Ο ενάρετος άνθρωπος δεν πρέπει να πουλά την ελεύθερη γνώμη του προσέχοντας πόσα χρήματα θα πάρει, και αν ακόμη είναι πολλά όσα του δίνουν. Γιατί τα πράγματα της ζωής αυτής είναι όμοια με όνειρο, και η φαντασία που προέρχεται από τον πλούτο και άγνωστο είναι που θα καταλήξει και λίγο καιρό μόνο κρατάει.
8. Το να γίνει κανείς αγαθός και σοφός ξαφνικά, είναι αδύνατο. Γίνεται ωστόσο με την κοπιαστική μελέτη, με τη συναναστροφή με ενάρετους ανθρώπους, με την πείρα, με τον καιρό, με την άσκηση και με την επιθυμία των καλών έργων. Ο αγαθός άνθρωπος που αγαπά το Θεό και Τον γνωρίζει αληθινά, δεν παύει να κάνει πλούσια όσα αρέσουν σ’ Αυτόν. Αλλά τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι.
9. Όταν σου τύχει κανείς να φιλονικεί και πολεμά την αλήθεια και το προφανές, πάψε τη φιλονικεία και άφησέ τον, γιατί έχει απολιθωθεί η διάνοιά του.
10. Σ’ εκείνον που θέλει να σωθεί, δεν υπάρχει άλλο εμπόδιο εκτός από την αμέλεια και την οκνηρία της ψυχής.
11. Ο θάνατος, όταν κατανοηθεί από τους ανθρώπους, είναι αθανασία. Δεν τον κατανοούν όμως οι αμαθείς· γι’αυτούς είναι θάνατος. Και οπωσδήποτε δεν πρέπει να φοβόμαστε το θάνατο, αλλά την απώλεια της ψυχής, που είναι άγνοια του Θεού. Αυτό είναι το φοβερό για την ψυχή.
12. Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά. Αυτοί οι άνθρωποι ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς. Και γι’αυτό όχι μόνο τους μισούν αλλά και τους περιγελούν οι πιο πολλοί ανόητοι.
13. Ο λογικός άνθρωπος πολεμείται διά μέσου των αισθήσεων από τα ψυχικά πάθη. Υποκύπτοντας μέσω των αισθήσεων (όραση, όσφρηση,ακοή, γεύση, αφή) στα τέσσερα πάθη αιχμαλωτίζεται η άθλια ψυχή. Και είναι τα τέσσερα πάθη της ψυχής: κενοδοξία, χαρά, θυμός δειλία. Όταν λοιπόν ο ανθρωπος με τη φρόνηση και την επανειλημμένη σκέψη σαν καλός στρατηγός γίνει κύριος των παθών και τα νικήσει, δεν πολεμείται πλέον από αυτά, αλλά έχει ειρήνη στην ψυχή του και στεφανώνεται από το Θεό ως νικητής.
Πηγή: ( ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ των Ιερών Νηπτικών, σ. 28 κ. εξ., τ. Α΄, Εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας).

Για μια ανήσυχη ησυχία . . . ! - Ιωάννης Κορναράκης


Αν θα μπορούσε κανείς να διεισδύσει πραγματικά στον πυρήνα της υπαρξιακής αγωνίας του ανθρώπου, που γεννάται από τον πόθο για ενότητα, θα ανακάλυπτε ακριβώς ότι ο πόθος αυτός προδίδει την ψυχική δίψα του ανθρώπου για ησυχία. Είναι γεγονός ότι ο διασπασμένος και διχασμένος εσωτερικά άνθρωπος, εκείνος τουλάχιστον που βιώνει την ανάγκη για ενότητα σαν μια βασική επιδίωξη της ζωής, στο βάθος της εσώτερης ψυχικής υποστάσεώς του λαχταρά την ησυχία. Εξάλλου, εάν ένας διαταραγμένος από εσωτερικές συγκρούσεις και διασπάσεις άνθρωπος κατέληγε στην ψυχική του συγκρότηση και ενοποίηση, το πρώτο αγαθό που θα γευόταν θάταν ασφαλώς η πνευματική ησυχία, σαν έκφραση της αρμονίας των ψυχικών του καταστάσεων και περιεχομένων. Γι’ αυτό το λόγο το ασκητικό βίωμα, η νηπτική πατερική έρημος, θα πρότεινε, σ’ αυτόν που διψά την ενότητα και τον πόθο του απολύτου, να βιώσει στο ψυχικό χώρο της μοναξιάς την ασκητική ησυχία και την «αναχώρηση» από τα πράγματα του κόσμου. Κι’ εδώ βέβαια θα αντιμετώπιζε κανείς μια «παράλογη» ίσως πραγματικότητα, μια ιδιάζουσα κατάσταση ησυχίας και ψυχικής μοναξιάς.
Στην κοινή αντίληψη του κόσμου, αλλά και μέσα στο πνεύμα πολλών που αποφασίζουν να ενταχθούν στην ασκητική πολιτεία, η ησυχία της μοναχικής ζωής κατανοείται σαν εγκατάλειψη μιας πραγματικότητος και σαν παραίτηση από την κοινωνική λειτουργία της ζωής. Είναι αλήθεια, ότι η μοναχική πολιτεία επιλέγεται πολλές φόρες σαν τρόπος ζωής κάτω από την πίεση της ψυχικής ανάγκης για φυγή, για «εγκατάλειψη», για αναζήτηση μιας σωματικής και πνευματικής ηρεμίας μέσα στην απουσία των κοσμικών φροντίδων και θορύβων. Στην περίπτωση αυτή, κουρασμένος κανείς από τη ζωή, απογοητευμένος από τις αυταπάτες που προσφέρει, αηδιασμένος από τις επίπλαστες διανθρώπινες σχέσεις ζητεί να προστατευθεί και να ησυχάσει, να αναπαυθεί στην αγκαλιά της μοναχικής πολιτείας. Αλλά εδώ ακριβώς ευρίσκεται η συγκλονιστική παρεξήγηση, την οποία εξαρθρώνει ο Ισαάκ ο Σύρος με τις δυνατές του περιγραφές και τις διακριτικές του απεικονίσεις.
Κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, η μοναχική ή ασκητική ησυχία δεν είναι μια ψυχική ηρεμία που εξασφαλίζει μια ευχάριστη, νωχελή χαλάρωση του νευρικού συστήματος και γενικά του πνεύματος του ανθρώπου. Δεν είναι μια αμεριμνησία μέσα στα ηδονικά πλαίσια μιας ανατολίτικης ραθυμίας. Είναι μια δυναμική πνευματική διαδικασία που βιώνεται, τουλάχιστον στην πρώτη φάση της, μέσα στον εξουθενωτικό και εξαντλητικό χώρο της δοκιμασίας και της θλίψεως. Μέσα στο πυρακτωμένο καμίνι μιας κυκλικής εσωτερικότητας, που εξαναλώνει κάθε αρνητικά ψυχικό στοιχείο και προετοιμάζει τη λαμπικαρισμένη αυτοθεώρηση. Στην περίπτωση αυτή συναντά κανείς το «παράλογο» στο βαθύτερο νόημα της μοναχικής και ασκητικής ησυχίας. Δεν είναι η ησυχία αυτή μια εγκατάλειψη των εγκοσμίων, που ξεκινά από την ασυνείδητη επιθυμία μιας «λιποταξίας», αλλά η πιο δυναμική μορφή της ζωής της ασκήσεως και της δοκιμασίας. Είναι μια ανήσυχη ησυχία.
Κατά τον άγιο Ισαάκ· «η ησυχία τας αισθήσεις τας έξω νεκροί και τας έσω κινήσεις εγείρει. Η δε έξω αναστροφή τα εναντία τούτων πράττει, ήγουν τας έξω αισθήσεις εγείρει και τας έσω κινήσεις νεκροί». Η ησυχία δραστηριοποιεί την εσωτερικότητα της προσωπικότητος και την εισάγει σ’ ένα εξαιρετικά δύσκολο και αιμάτινο αγώνα. Γι’ αυτό μόνο όποιος συλλάβει πραγματικά το νόημα της ησυχίας, γνωρίζει σε τί έργο πρόκειται να επιδοθεί και η γνώση αυτή τον συντροφεύει σ’ όλη τη διάρκεια του αδιάλειπτου αγώνα, που καταβάλλει για να βιώσει με συνέπεια τις ασκητικές ανησυχίες της «ησυχίας». Όπως ο κυβερνήτης του πλοίου προσέχει και παρατηρεί τα άστρα για να κρατά τη σωστή πορεία στο σκάφος του «ούτω προσέχει και ο μοναστής εν τη εσωτέρα θεωρία εις άπαντα τον δρόμον της εαυτού πορείας εν τω σκοπώ, ω έλαβεν εν τη εαυτού διανοία· εν τη ημέρα τη πρώτη, εν η εξέδωκεν εαυτόν πορεύεσθαι εν τη σκληρά θαλάσση της ησυχίας, έως αν εύρη τον μαργαρίτην, δι’ ον εαυτόν εξέπεμψεν εις τον πυθμένα τον αψηλάφητον της θαλάσσης της ησυχίας».
Η βίωση της ασκητικής ησυχίας είναι, θα έλεγε κανείς, μια επικίνδυνη προσπάθεια επανειλημμένων και συνεχών καταδύσεων στον «πυθμένα τον αψηλάφητον» της εσωτερικότητας. Είναι μια επίμοχθη προσπάθεια, κάτω από την επιφάνεια της εσωτερικής θαλάσσης, προς ανακάλυψη του μαργαρίτη της αυτογνωσίας και της λαμπικαρισμένης αυτοθεωρίας.
Αλλά το μέγεθος και η έκταση αυτής της ενδοψυχικής προσπάθειας υπογραμμίζει ζωηρά, ότι η «είσοδος» στην ησυχία πρέπει να θεωρείται σαν ουράνια κλήση. «Το αφιερώσαι τινά εαυτόν τω Θεώ χάρισμα εστί», για τούτο «η είσοδός σου η εν τη ησυχία εν διακρίσει έστω. Εξέτασον περί της εργασίας αυτής και μη δράμης εξ ονόματος». Ο πόθος και η λαχτάρα της ασκητικής ησυχίας πρέπει να κατανοείται σαν μια κλήση κι’ ένα ουράνιο χάρισμα, σαν μια μυστηριακή πνευματική πορεία που είναι ήδη χαραγμένη μπροστά στα πόδια του αληθινού πνευματικού αγωνιστού, πριν ξεκινήσει για το δρόμο του. Αυτός που είναι καλεσμένος «εις την αόρατον μαρτυρίαν του δέξασθαι τους στεφάνους του αγιασμού» μέσα στο απερίγραπτο ψυχικό μόχθο της έρημου, είναι καλεσμένος σ’ ένα ασταμάτητο αγώνα αυτογνωσίας και ψυχικού καθαρμού. Δεν είναι λοιπόν προορισμένος να ησυχάσει, αλλά να αγωνισθεί! Όμως, εφ’ όσον αγωνισθεί, θα ησυχάσει . . . !
Το βαθύτερο νόημα της επιδιώξεως της ησυχίας είναι ασφαλώς η ακώλυτη συνάντηση και κοινωνία με το Θεό. Ο «ησυχάζων» δεν αναπαύεται για να ικανοποιήσει το ανθρώπινο αίτημα της ψυχικής ηρεμίας. Ησυχάζει δυναμικά και δραστήρια για να βαδίσει ένα ιδιότυπο και ξεχωριστό πνευματικό δρόμο που θα τον φέρει κοντά στο Θεό, θα τον ενώσει με τον «νυμφίον Χριστόν». Ο ασκητής και ο μοναχός, που επιδίδονται στην κάθαρση και την κατάκτηση της εσωτερικότητας, πορεύονται έτσι μια νόμιμη οδό διαλόγου και ενώσεως με το Θεό.
Οπωσδήποτε όμως ξενίζει τον ανίδεο πνευματικά άνθρωπο η αιμάτινη υπογράμμιση της κατακτήσεως της εσωτερικότητας, σαν προϋποθέσεως της ενώσεως με το Θεό. Ο νηπτικός αγωνιστής έχει διαλέξει ένα ιδιαίτερο αλλά και δύσκολο μονοπάτι για να «πατήσει» τον ουρανό! Και ο κοσμικός άνθρωπος δεν μπορεί ίσως εύκολα να απαλλαγεί από μια κριτική διάθεση, όταν θεωρεί το βάθος και την ένταση της εσωτερικότητας μέσα στην οποία ο ασκητής αναζητεί τον μαργαρίτην, την βίωση του μυστικού θείου έρωτος.
Παρ’ όλα αυτά η ασκητική εμπειρία της εσωτερικότητας, μέσα στον πνευματικό χώρο της ησυχίας, είναι καταπληκτική και συγκλονιστική για το φθαρμένο απ’ την κοσμικότητα πνεύμα μας. Έτσι όταν βρισκόμαστε μπροστά στις ψυχικές και πνευματικές «εικόνες» της ασκητικής ησυχίας απολαμβάνουμε ένα μυστηριακό θέαμα, χωρίς να μπορούμε να το κατανοήσουμε. «Το τίμιον έργον τής ησυχίας λιμήν των μυστηρίων έστι». Και σ’ αυτόν τον λιμένα των μυστηρίων, στη μυστηριακή εμπειρία της ησυχίας, θαυμάζουμε το μεγαλείο της ασκητικής εσωτερικότητας μέσα στο οποίο κλείνεται πραγματικά ο ουρανός!
Ας αφουγκραστούμε, αλήθεια, με κατάνυξη την ασκητική φωνή:
«Σπούδασον εισελθείν εις το ταμείον το ένδοθέν σου και όψει το ταμείον το ουράνιον εν γαρ έστι τούτο κακείνο. Και εν μιά εισόδω θεωρείς αμφότερα. Η κλίμαξ της βασιλείας εκείνης ένδοθέν σου έστι, κεκρυμμένη εν τη ψυ¬χή σου. Βάπτισον σεαυτόν εν έαυτώ εκ της αμαρτίας και ευρήσεις εκεί αναβάσεις, εν αις αναβαίνειν δυνήση».
Η πνευματική αυτή εικόνα της εσωτερικεύσεως της βασιλείας του Θεού είναι μια προχωρημένη εμπειρία της ασκητικής ησυχίας. Είναι μια έξαρση της πνευματικής αξίας της αυτογνωσίας και αυτοθεωρήσεως που αποκτήθηκε με απερίγραπτο ψυχικό μόχθο και ασκητικές δοκιμασίες. Είναι μια ατομίκευση της Βασιλείας του Θεού με τη δύναμη της ησυχίας και της ασκήσεως.
Εξάλλου η αυτοθεώρηση, η είσοδος στο ταμείο της εσωτερικότητας, είναι ακριβώς μια «επίσκεψις» του αγωνιζομένου μέσα στην ησυχία, στο ναό που κατοικεί το Πνεύμα το Άγιον, δηλ. στο εσώτατο βάθος της προσ-ωπικότητάς του. «Ο επισκεπτόμενος την εαυτού ψυχήν εν πάση ώρα ευφραίνεται εν ταις αποκαλύψεσιν η καρδία αυτού. Και ο συνάγων την θεωρίαν του νοός αυτού έσωθεν αυτού εν αυτώ, θεωρεί την αυγήν του πνεύματος. Όστις εβδελύξατο πάντα μετεωρισμόν, θεωρεί τον δεσπότην αυτού έσωθεν της καρδίας αυτού. Ιδού ο ουρανός έσωθέν σου, ει καθαρός έση, και εν σεαυτώ όψει τους Αγγέλους συν τω φωτί αυτών».
Η βίωση αυτή της καταπληκτικής εσωτερικότητας είναι μια αυτοθεώρηση απολύτου ψυχικής ενότητος και είναι συγχρόνως ικανοποίηση του πόθου του απολύτου. Είναι λοιπόν η βίωση αυτή μια συγκλονιστική αντίθεση στην πνευματική ερημιά του Καμύ και μια απάντηση στο σύγχρονο άνθρωπο που αναζητεί να συνάξει την ψυχή του απ’ τους πέντε ανέμους!
Όποιος φεύγει μακριά από τον εαυτό του, πληθαίνει τις εσωτερικές του διασπάσεις και παραδίδεται ανελέητα σ’ ένα εξουθενωτικό αδιέξοδο. Αντίθετα, εκείνος που δέχεται να εισέλθει στο «ταμείον» του, να επιστρέψει στον εαυτό του, ανακαλύπτει το μυστικό μονοπάτι της ενότητας και της ψυχικής και πνευματικής αρμονίας. Πέραν δε αυτού, θεωρεί μυστήρια ανεξιχνίαστα και απερίγραπτα, γιατί «τω γνόντι εαυτόν, η γνώσις των πάντων δίδοται αυτώ. Το γαρ γινώσκειν εαυτόν, πλήρωμα της γνώσεως των απάντων έστι». Γι’ αυτό μάλιστα «ο αξιωθείς ιδείν εαυτόν, αυτός κρείττων έστι του αξιωθέντος ιδείν τους Αγγέλους». Έτσι η γνώση και η ερμηνεία του κόσμου βιώνεται στον πυρήνα της προσωπικότητας και αφού μέσα στην πνευματική διαδικασία έχει πραγματώσει κανείς την ενότητα του εαυτού του. Στο ασκητικό αυτό νόημα της ησυχίας ευρίσκει ο σύγχρονος άνθρωπος την λύση του αινίγματος του Καμύ.
Αυτό που συγκλονίζει τον Καμύ, που τον κάνει να βιώνει ένα εξουθενωτικό κενό, είναι «η σιωπή του κόσμου». Ο κόσμος δεν του ομιλεί. Ή γιατί δεν έχει τίποτα να του πει ή γιατί δεν μπορεί να μιλήσει «αφ’ εαυτού». Λοιπόν, η σιωπή του κόσμου εντείνει τις εσωτερικές διασπάσεις της προσωπικότητας, την κάνει να εξανεμίζεται στους πέντε ανέμους, γιατί η αναζήτηση της ενότητας αλλά και του νοήματος του κόσμου διασκορπίζει τις δυνάμεις της ψυχής σ’ ένα ασταμάτητο αγώνα, στον αγώνα του Σίσυφου. Γι’ αυτό στο μύθο του Σίσυφου βλέπει ο Καμύ όλο το μυστικό νόημα του παραλόγου που «γεννιέται από την αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον πόθο του ανθρώπου και την παράλογη σιωπή του κόσμου».
Μια προσεκτική παρατήρηση του τεχνολογικού ανθρώπου και του ανικανοποίητου πόθου του για «πρόοδο» και «τεχνική ανάπτυξη» δείχνει ότι ενσαρκώνει σήμερα τον πολύπαθο Σίσυφο. Δουλεύει «ψυχαναγκαστικά» στην προοδευτική διάσπαση του εαυτού του που τον παγιδεύει στο παράλογο. Η ησυχία αποτελεί μια μακρινή εμπειρία, μια νοσταλγία, στα φωτεινά διαλείμματα της «μηχανικής» του αυτοκριτικής. Πώς θα μπορέσει ο άνθρωπος αυτός να ανακόψει για λίγο το σισυφικό του τρεχαλητό για να αφουγκραστεί το μυστικό μήνυμα της ασκητικής ησυχίας;
Να ένας προβληματισμός συγκλονιστικά «ανησυχητικός».
(Ιωαν .Κορναράκη, «Ανταύγειες της Πατερικής ερήμου μέσα στο σύγχρονο κόσμο»,σ. 22-28 εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσ/νίκη )


  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...