ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΣΤΕΦΑΝΟ - ΑΣΤΕΡΕΣ ΠΟΛΥΦΩΤΟΙ 17

ΑΣΤΕΡΕΣ  ΠΟΛΥΦΩΤΟΙ

Κάποτε σ’ ένα γεροντικό ότι κάποιοι μοναχοί αμφισβητούσαν ένα γέροντα που τούς έλεγε ότι υπάρχουν μικροί καί μεγάλοι άγιοι:

-Τί μικροί καί μεγάλοι, έλεγαν. Όλοι Άγιοι είναι!

Όμως ό γέροντας Εκείνος τούς έβγαλε έξω στο μπαλκόνι (ήταν νύχτα) καί τούς έδειξε τ’ αστέρια. Βέβαια τά μεγάλα αστέρια αμέσως ξεχωρίζουν. Καί εκείνοι πείσθηκαν.

Κατά τον Παπά-Στέφανο λοιπόν, αυτοί οι «κτυπητοί», οι μεγάλοι αυτοί 'Άγιοι, όπως για παράδειγμα ό 'Άγιος Γεώργιος, ή Αγία Βαρβάρα, ό Άγιος Δημήτριος κ.λπ. έχουν εκ Θεού το προνόμιο να βοηθούν τούς πιστούς, εάν θέλουν χωρίς άλλη παρεμβολή.

Π.χ. λέμε Άγιέ μου Γεώργη βοήθησέ μου. Καί μπορεί τότε να βοηθήσει εκείνος ό Άγιος χωρίς άλλη μεσιτεία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.  ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΓΙΑΣ. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΑΥΜΑ. ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΣΤΕΦΑΝΟ. ΠΗΓΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ

ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΣΤΕΦΑΝΟ ΣΑΤΑΝΑΣ 16

ΣΑΤΑΝΑΣ

Έλεγε: Αφού σέ «βοηθήσει» να ολοκληρώσεις τήν πιο απεχθή, τήν πιο αισχρή αμαρτωλή πράξη, υστέρα αρέσκεται να σέ ποδοπατάει, να σέ τυραννεί με τά χειρότερα βάσανα καί μαρτύρια. Δεν πρόκειται να σέ συμπονέσει, να σέ λυπηθεί. Σαδιστής, έλεγε, είναι ό Σατανάς.

Το μυστικό είναι να μην σ’ έχει στο χέρι από κάποια αμαρτία. Γιατί τότε έχει δικαιώματα επάνω σου. Είσαι τρόπον τινά δούλος του. ’Έχεις συνέπειες τότε. Είναι ένα διαμαρτυρημένο γραμμάτιο.

Ή μετάνοια-έξομολόγηση είναι το πιο παντοδύναμο όπλο τού Χριστιανού, συμπλήρωνε.

*        * *

Προσέξτε έλεγε: Δουλειά τού Σατανά είναι για να λέει ψέματα.

Θα σάς προσάψει στην Κρίση ίσως καί φανταστικές ενδεχομένως κατηγορίες για να κολαστείτε. Ότι έκανες τάχα εκείνο, το άλλο κ.λπ. Για να σάς κολάσει. Εσείς να απαντήσετε: Αυτές είναι ψευτιές δικές σου. Γι’ αυτό να είστε προετοιμασμένοι καί προπαντός μετανοιωμένοι!

Μια νύχτα τον τυραννούσαν πολύ οι δαίμονες τον καημένο τον Παπά-Στέφανο. Μια μικρή καλύβα πού κοιμόταν είχε τσιμεντένια πλάκα. Εκεί πάνω χτυπούσανε λες καί με ένα βαρύ σφυρί (βαριά).

Σταύρωνε, ξανασταύρωνε αλλά τίποτε. Τον είχανε τρελάνει. Σέ μια στιγμή μάλιστα έπεσε ένας τέτοιος φοβερός γδούπος πού κου-νήθηκε όλη ή καλύβα. Λες καί ή βαριά ήτανε ίσα με διακόσιες οκάδες! Νόμισα ήρθε το τέλος μου! Τότε φώναξα:

-Χτύπα, χτύπα, Εσύ τύραννε με, αλλά τον μισθό μου θα τον πάρω από το Δεσπότη Χριστό!

Αυτό ήταν. Δεν ξανακούστηκε ξανά τίποτα; Άκρα ησυχία! ’Έρημος!

πηγή

ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΣΤΕΦΑΝΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ 15

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΠΑΤΕΡ.

Είναι γνωστό από βίους Αγίων ότι θεραπευόταν οι άνθρωποι καί μόνο πού τούς έβλεπαν τούς Αγίους, όταν τούς επισκεπτόταν. Πολλές φορές πηγαίναμε στην καλύβα του φορτωμένοι με κοσμικά προβλήματα. Πλήθος προβλημάτων. Αλλά όταν μπαίναμε στην καλύβα του τά ξεχνούσαμε όλα. Ύστερα αναρωτιόμασταν, γιατί τότε δεν τά θυμηθήκαμε, να τού τά ρωτήσουμε.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Μας εξηγούσε πού κάπου ακριβώς υπάρχει ή διαφορά: Δηλαδή:

Ότι ό μεν Χριστός ίδρυσε μία πίστη σέ μια Εκκλησία, αλλά με κατά τόπους αρχηγούς, Πατριάρχες, δεσποτάδες κ.λπ. Οι δέ οπαδοί τής Παγκοσμιοποίησης θέλουν μία Εκκλησία ό καθένας βέβαια με τήν πίστη του αλλά με αρχηγό όμως ένα τον Πάπα. Κανείς άλλος. Δηλαδή όνειρο της Παγκοσμιοποίησης είναι όλες οι εξουσίες να συγκεντρωθούνένωθοϋν από ένα σχήμα το Παπικό, έλεγε. Ένα κράτος-μία Κυβέρνηση-μία τράπεζα, ένα νόμισμα, μία Εκκλησία κάτω δηλαδή από έναν  άνθρωπο όλοι καί όλα. Υποταγή στον ένα. Σέ μία κεντρική εξουσία. Πλανητάρχης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.  ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΓΙΑΣ. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΑΥΜΑ. ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΣΤΕΦΑΝΟ. ΠΗΓΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ
πηγή

"ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΞΑΦΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, Η ΟΔΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΝΑΒΟΛΗ;'

 ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΚΑΛΟΓΕΡΟΥΣ !!!

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 14' ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΙΣ ΔΟΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΔΙΚΑΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ "ΙΩΣΗΦ": 

<<ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ>>

ΟΣΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΛΑΕΙ, ΤΟΣΟ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ "ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ":

<<ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ>>, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝΙΣΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΟΤΙ: <<ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΔΑΚΤΥΛΟΓΡΑΦΗΘΟΥΝ>>, ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ:
<<ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ>> ...
 ΑΠΟ 13/7 ΜΕΧΡΙ 13/8, ΛΟΓΩ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟΡΗΣΗΣ ΤΟΥ: <<ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΣΤΟ ΑΛΩΝΙ>> ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ (ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΘΑ ΚΤΥΠΗΣΟΥΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΟ ΙΡΑΝ) ...

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΓΧΩΡΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΜΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΛΕΟΝ ...

ΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΕ ΚΑΛΠΕΣ (ΕΚΛΟΓΕΣ Η ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ), ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΑΜΕ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΓΕΡΟΝΤΑΔΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ !!!

ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ...

ΑΝ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ (ΤΟ ΒΟΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ) ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 16 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΤΟΤΕ ΠΛΕΟΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΜΗ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΤΟΝΙΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ, ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΚΑΛΟΥ ...

πηγή

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΗΣΥΧΑΣΤΡΙΑ ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΗΣΥΧΑΣΤΡΙΑ

ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Σεβαστοί μου πατέρες, ὁσιολογιωτάτη Γερόντισσα Ἰωάννα μετά τῆς θεοφιλοῦς συνοδείας σας καί εὐλογημένοι προσκυνηταί τοῦ ἱεροῦ τούτου Ἡσυχαστηρίου, δέν ὑπάρχει μεγαλυτέρα χαρά καί δέν ὑφίσταται πλουσιωτέρα εὐλογία γιά τόν πραγματικά πιστό Ὀρθόδοξο Χριστιανό ἀπό τοῦ νά ὑμνῆ τήν Πανάχραντο Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποδίδοντας τήν προσκύνησι ἐνώπιον τῶν δύο πλέον εἰκόνων τῆς Παναγίας Παραμυθίας, ὕστερα ἀπό τό γνωστό πλέον πρόσφατο θαῦμα, τό ὁποῖο ἔλαβε χώρα ἐδῶ εἰς τό Μοναστῆρι, τῆς ἐδῶ δηλαδή ἐνθρονίσεως τῆς δευτέρας εἰκόνος τῆς Παναγίας Παραμυθίας ὑπό τῶν ἀναριθμήτων ἡδυφθόγγων πτηνῶν. Ὅταν μάλιστα ἡ ὕπαρξις, ἡ ἀγαπῶσα τόν Υἱόν τῆς Θεομήτορος, ἀποσπασμένη ἀπό τά τοῦ κόσμου ἡδέα, συναυλίζεται εὑρισκομένη νυχθημερόν ἐν ταῖς αὐλαῖς τῆς πρώτης Μοναχῆς καί Ἡσυχαστρίας, τῆς Παναγίας μας δηλαδή, τότε ἀσφαλῶς, κατ᾽ ἄνθρωπον, ὑφίστανται καί τοπικῶς ὅλες ἐκεῖνες οἱ προϋποθέσεις γιά κάθαρσι, φωτισμό καί θέωσι.

Ἄλλωστε, αὐτός εἶναι καί ὁ κατ᾽ ἐξοχήν προορισμός τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἡσυχαστική πνευματική Παράδοσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Δέν ἀρκεῖ ἡ διαλεκτική, ἡ ἀνθρωπίνη σκέψις, κλπ., γιά νά φθάση κανείς εἰς τόν Θεόν, ὅπως ἀπό τότε καί ἕως τήν σήμερον ὑποστηρίζουν, ἐσφαλμένως προφανῶς, οἱ αἱρετικοί λατινόφρονες Παπικοί καί οἱ σύν αὐτοῖς. Ἀλλά ἀπαιτεῖται, γιά νά φθάση κανείς εἰς τόν Θεόν, ὀντολογικά ἡ ἐν Θεῷ σύγκρασις, νά γίνη ὁ ἄνθρωπος δηλαδή ἕνα κράμα μέ τόν Θεό. Δηλαδή, νά ἑνώνεται ὁ ἄνθρωπος, ὁλοένα καί περισσότερο, μέ ἄκτιστο θεία ἐνέργεια μέ ὅλο του τό εἶναι διά τῆς ἡδονικῆς θεοεμπειρίας. Ὅπως ψάλλωμε, ἐπί παραδείγματι, εἰς τούς αἴνους τῆς ἑορτῆς τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ἀναφερόμενοι πρός τόν Ἅγιο Ἀντώνιο, λέγοντας ὁ ὑμνογράφος «νοΐ ἑνούμενος - μέ τόν Θεόν δηλαδή ἑνούμενος ὁ Μέγας Ἀντώνιος -, ἀλλά καί φωτός πληρούμενος», πληρούμενος δηλαδή θείου φωτός.

Αὐτό, δέν ἠμπορεῖ νά λάβη χώρα ἐντός τῆς ψευδοεκκλησίας τοῦ Παπισμοῦ, διότι ἐκτός τῶν ἄλλων ἐσφαλμένως καί δυστυχῶς, ἔχουν ταυτίσει εἰς τόν Θεόν τήν ἄκτιστον καί ἀπρόσιτον οὐσία Του μέ τήν ἄκτιστη καί μεθεκτή ἐνέργειά Του. Ἐπί πλέον δέ θεωροῦν, ὅτι ὁ Θεός ἐπικοινωνεῖ μέ τά κτίσματα, δηλαδή μέ τά δημιουργήματα, μέσῳ κτιστῶν ἐνεργειῶν. Ἀπό αὐτό ὅμως αὐτομάτως συνεπάγεται, κατ᾽ αὐτούς πάντα τούς Λατινόφρονας, ὅτι ἡ ἁγιαστική θεία Χάρις εἶναι κτιστή ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, καί ἄρα δέν ἠμπορεῖ νά μᾶς θεώση καί νά μᾶς γλυτώση ἀπό τίς ὀδυνηρές καί πολλές συνέπειες τῆς κτιστότητος, τόν θάνατο, τήν φθορά, κλπ. Δέν ἠμπορεῖ νά μᾶς θεώση. Γι᾽ αὐτόν τόν λόγο, τά ''Μυστήρια'' τῶν Παπικῶν εἰς τήν οὐσία δυστυχῶς δέν ὑφίστανται, δέν ὑπάρχουν εἰς τήν πραγματικότητα, μέ ὅ,τι θλιβερό αὐτό συνεπάγεται στήν θεογνωσία, στήν θεοκοινωνία καί στήν σωτηριολογία.

Ὅμως ἤδη διά τοῦ λόγου, ὁ ἡγεμόνας νοῦς ἐντός τῆς πνευματικῆς καρδίας ἀναπαύεται κυρίως καί πρωτίστως στίς θεομητορικές περιγραφές αὐτῶν τούτων τῶν θεωμένων Ἁγίων μας.

Στήν μεγάλη πραγματικότητα, ὅτι ἡ πρώτη Καθηγουμένη καί ἡ πρώτη πού ἀπήλαυσε σέ ὕψιστο καί ἀσύλληπτο βαθμό τά δῶρα τοῦ Ἡσυχασμοῦ εἶναι ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὅπως αὐτό τό καταγράφει ξεκάθαρα ὁ κήρυκας τῆς Χάριτος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Ἔχοντας ὁ ἐν λόγῳ Ἅγιος βιώσει πρῶτα τίς προσωπικές του ἐμπειρίες καί ἀποκαλύψεις τῆς ἰδίας τῆς Προστάτιδος ὅλων ἡμῶν, τῆς Παναγίας μας δηλαδή, θά βεβαιώση ὅτι ἡ Θεοτόκος ἔζησε ὡς ἡσυχάστρια εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων κατά τρόπον ἀπόρρητον εἰς τούς ἀνθρώπους.

Ἔτσι, ἡ Παναγία μας προβάλλεται ἐνώπιόν μας ὡς ἰδανικόν πρότυπον πνευματικῆς τελειώσεως καί φυσικά ὡς ἰδεατό παράδειγμα πρός μίμησιν, γιά ὅλους βέβαια ἀνεξαρτήτως τούς πιστούς, ἰδίως δέ εἰς τούς φέροντας τό ἀγγελικόν Σχῆμα.

Αὐτός δέ ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος θά ἀποδείξη καί θά καταθέση εἰς τούς πιστούς ὅτι Αὕτη ἦτο ἡ μόνη κυρίως φερωνύμως Παρθένος, δηλαδή ἐν ἀπολύτῳ ἐννοίᾳ παρθένος, ἡ ὁποία εἶχε ἀποκτήσει τήν τελείαν ἁγνείαν εἰς τό σῶμα καί εἰς τήν ψυχήν. Καί ὅτι οὐδείς μολυσμός, εἴτε τῶν αἰσθήσεων τοῦ σώματος, εἴτε καί τῶν πιό λεπτῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς ἦτο κἄν δυνατόν νά προσεγγίση τήν πάναγνον Κόρην.

Φυσικά, καί ἐκτός ἀπό τόν Ἅγιο Γρηγόριο, δέν ὑπάρχει διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας καί πραγματικός πιστός, πού νά μήν αἰσθάνεται τό ὅλως ἰδιαίτερον τῆς ἡσυχαστικῆς ζωῆς τῆς Θεοτόκου. Αὐτή, ἡ Παναγία, ὄχι μόνον κατά τήν περίοδο πού εὑρίσκετο εἰς τόν μυστικόν "θάλαμον", εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου ὁ νοῦς Της ἦτο εἰς τόν ἰδιαίτερον "θάλαμον" τῆς Χάριτος, τήν ἀπόλυτον ἡσυχαστικήν ἔκφρασιν, καί συνωμίλει ἐκεῖ μέ τά οὐράνια πνεύματα καί ἐγεύετο τόν ἄρτον τῶν ἀγγέλων, ὄχι μόνον τότε, κατά τήν περίοδον ἐκείνην, ἀλλά καί καθ᾽ ὅλην τήν μοναδικήν καί ἀνεξιχνίαστον καί ξεχωριστήν Της ζωήν. Τό εἶναι τῆς Παναγίας ἦτο ἑνωμένο μέ τόν Θεόν σέ τέλειο καί ἀσύλληπτο βαθμό.

Ἀκόμη καί ὅταν ὁ Υἱός Της καί Θεός Της καί Θεός μας ἐσταυρώνετο, ἡ ψυχή τῆς Παναγίας Μητέρας μας ἐβίωνε αὐτό τό πνεῦμα τοῦ Ἡσυχασμοῦ, καί μάλιστα εἰς τήν κορυφήν τῶν κορυφῶν δι᾽ αὐτῆς τῆς μυστικῆς θεοεπικοινωνίας καί θεοκοινωνίας.

Ἀλλά, καί ἐκτός τῆς Θεοτόκου, ὅλοι οἱ Ἅγιοι, τοὐλάχιστον μέ τήν εὐρεῖαν ἔννοιαν, ἀλλά καί μέ τήν στενήν ἀρκετοί ἀπό αὐτούς, ἀνεξαρτήτως δηλαδή τό ποῦ ἔζησαν, εἴτε στόν κόσμο, εἴτε στίς ἐρημιές, ὑπῆρξαν στήν οὐσία ὅλοι τους, πραγματικοί ἡσυχαστές, κατά τό ὀλιγώτερον ἤ περισσότερον.

Καί αὐτό, μέ δεδομένο ὅτι, ἐφ᾽ ὅσον οἱ Ἅγιοι εἶχαν ἐπιτύχει τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς τους, συνεπάγεται αὐτομάτως ὅτι σέ αὐτούς εἶχε ὄντως ἐπιστρέψει ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ τους στήν οὐσία του. Διότι, μόνο σέ αὐτήν τήν περίπτωσι ἔχομε τήν τελεία ὑγεία τῆς ψυχῆς μας. Ἄλλωστε, οὐχ ὁ τόπος, ἀλλ᾽ ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας ἔχει κυρίως σημασία γιά τόν ἁγιασμό μας.

Διά τοῦ Ἡσυχασμοῦ, ὅπως τόν βιώνει ἡ Ὀρθόδοξη διαχρονική ἀναλλοίωτη πνευματικότητα, ὁ ἄνθρωπος ἀνάγεται μέ ἀκόρεστο κορεσμό σέ ἄληκτη θεοκοινωνία ἀπό αὐτήν τήν ζωή, ἡ ὁποία μέ τήν σειρά της μετατρέπεται, καί μόνον τότε μετατρέπεται, σέ ἀληθινή ἀνθρωποκοινωνία καί περιβαλλοντοκοινωνία. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἔλεγε «μεῖζον μοι ἡ ''ἀπραξία''», δηλαδή ἡ πιό ἱερά του ἐργασία ἦτο, ὄχι ἡ κατά κόσμον, ἀλλά ἡ κατά Θεόν ἀπραξία.

Ἡ κατά Θεόν ἀπραξία ἀποτελεῖ τήν συνισταμένη καί τό καταστάλαγμα πολλῶν, ἀμετρήτων, πνευματικῶν ἀγώνων καί ἐνθέων δράσεων. Ὅπως τά πολλά χρώματα - πού φαίνονται στό γνωστό μας οὐράνιο τόξο, κλπ. - συνθέτουν τελικά καί δίδουν τό ἄχρωμο λευκό μας φῶς, ἔτσι καί οἱ πολλοί καί οἱ ποιοτικοί ἀγῶνες συντρέχουν καί ὁδηγοῦν τελικά εἰς τήν ἄληκτον καί ἀτελείωτον καί ἀκόρεστον κατά Θεόν ''ἀπραξίαν''. Μίαν ἀπραξίαν ὅμως, πού ὄχι μόνο τελικά δέν εἶναι ἀπραξία μέ τήν καθημερινή γνωστή ἔννοια τοῦ ὅρου, ἀλλά αὐτή ἡ κατά Θεόν ἀπραξία στηρίζει παντοιοτρόπως ὅλη τήν οἰκουμένη. Τόσο πολύ, ὅσο καμμία ἄλλη, ἔστω καί θεάρεστη δρᾶσι νά εἶναι αὐτή. Μία ἀπραξία, πού αὐτή τελικά τρέμει περισσότερο ἀπό ὅλα καί θά τρέμη ὅσο τίποτε ἄλλο ὁ Διάβολος μέ τήν συμμορία του καί τά ποικίλα φανερά, γνωστά καί κρυφά ὄργανά του.

Μόνο ἀπό τόν γνήσιο κατά Θεόν ἡσυχασμό, ὅλα ἐκπηγάζουν σωστά, ὅπως ἐπί παραδείγματι ἡ αὐτενέργητη καρδιακή νοερά ἀδιάλειπτη προσευχή. Δηλαδή νά λέμε τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ καί στόν ὕπνο μας, κι ὅταν σκεφτώμαστε, καί πάντα, ἀβίαστα πλέον. Ἀπό τόν ἡσυχασμό ἐπίσης ἐκπηγάζει καί ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία καί ὅλες γενικῶς, οἱ χριστοκεντρικές καί ὄχι εὐσεβιστικές ἀρετές. Ἀπό τόν ἡσυχασμό ἐκπηγάζει ἀκόμη καί αὐτό πού φαίνεται ὅτι εἶναι δῆθεν ἀντίθετο τοῦ ἡσυχασμοῦ, ἀκόμη καί ἡ ἔνθεη δηλαδή ὁμολογία, πού εἶναι μία ἀπαραίτητος καί ἀναγκαία συνθήκη καί παράμετρος τῆς ὑγιοῦς πνευματικότητος.

Ἄλλωστε, ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία διδασκόμεθα, πάλιν καί πολλάκις, ὅτι ἡ θεία Πρόνοια αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἡσυχαστική καί δυναμική κατά Θεόν ἀπραξία εὐηρεστήθη νά χρησιμοποιήση, προκειμένου νά κατατροπώση τούς διαφόρους ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀλλά καί τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικότητος.

Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης ὅτι ''ἡσυχαστής εἶναι ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ διά τοῦ ἀγῶνος του νά περιορίση τό ἀσώματον μέσα σέ σωματικό οἶκο, πού ἀσφαλῶς εἶναι πρᾶγμα παραδοξώτατο''. Σέ αὐτήν ἀκριβῶς τήν ρῆσι παρέπεμπαν καί οἱ ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἡσυχαστικῆς Παραδόσεως ἔναντι τῆς πλανεμένης Λατινικῆς τοιαύτης, κατά τίς περίφημες Ἡσυχαστικές Ἔριδες τοῦ 14ου αἰῶνος.

Ἔλεγαν οἱ Ὀρθόδοξοι: «Ἔνδον τοῦ σώματος κατέχειν τόν νοῦν προσευχόμενον». Πρέπει δηλαδή νά εἶναι ὁ νοῦς μέσα στό σῶμα, κατά τήν προσευχή, καί νά μή διασκορπίζεται. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στόν Ὑπέρ τῶν Ἱερῶς Ἡσυχαζόντων λόγον του τονίζει ἀκριβῶς ὅτι πρέπει νά ἐντρέπωνται τοὐλάχιστον οἱ Λατινόφρονες τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Σιναΐτην, ὅταν σφαλερῶς οἱ ταλαίπωροι Λατῖνοι ὑποστηρίζουν ὅτι κατά τήν προσευχή ὁ νοῦς πρέπει νά εὑρίσκεται ἔξω ἀπό τό σῶμα.

Βέβαια, αὐτήν τήν θέσι-κλειδί γιά τήν Ὀρθόδοξη ἡσυχαστική πνευματικότητα τήν τονίζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης ἐπί πλέον καί στήν 52α Παράγραφό του, στόν Περί Διακρίσεως λόγον του, λέγοντας: «Εἶναι ἐκ φύσεως ἀδύνατον ἕνα πρᾶγμα ἀσώματο - ὅπως γιά παράδειγμα εἶναι ὁ νοῦς - νά περιορίζεται ἐντός τοῦ σώματος. Ὅλα ὅμως εἶναι δυνατά σέ ἐκεῖνον πού ἀπέκτησε μέσα του τόν Θεόν».

Ἡ κατά Θεόν ἡσυχία, ὄχι ἁπλῶς δέν εἶναι μία παθητική κατάστασις, ἀλλά εἶναι ἡ πλέον δυναμική. Εἶναι τό ἄκρον ἐφετόν μέ πολυποίκιλους πνευματικούς καρπούς. Δέν εἶναι κἄν στάσις, ἀλλά εἶναι μία διαρκής καί ἀέναος κίνησις. Εἶναι μία ἀπό καί πρός τόν Θεόν, διά τοῦ Θεοῦ, θεοκατευθυνόμενη θεοκίνησις. Εἶχαν ἐρωτήσει ἕναν ἡσυχαστή, πού ἐξασκοῦσε πλήρως καί τήν τοπική καί τήν τροπική ἡσυχία, καί τοῦ εἶπαν: «Πῶς ἠμπορεῖς καί κάθεσαι τόσα χρόνια στό ἴδιο μέρος ἔγκλειστος;». Καί ἐκεῖνος ἀπήντησε λιτά: «Δέν κάθομαι. Συνεχῶς ταξειδεύω», ἄν καί ἦτο ἔγκλειστος. Καί προφανῶς ἐκεῖνος ὁ μακάριος δέν ἐννοοῦσε, ὅταν εἶπε ''ταξειδεύω'', συναισθηματικές ὀνειροπολήσεις, φαντασιώσεις, νοσηρές αὐθυποβολές ἤ ἄλλες χειρότερες ψυχοπαθητικές καταστάσεις, ἀλλά ὄντως ἐννοοῦσε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀναβάσεις καί ἐμπειρίες.

Παράλληλα μέ τό μαρτύριο τοῦ αἵματος - τοῦ αἵματος διά τόν Χριστόν ἐννοοῦμε -, ὁ ἡσυχαστικός κατά Θεόν βίος εἶναι ὅ,τι τό ἀνώτερον στόν ἐπίγειο βίο τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι ἡ ἀνωτέρα ἔκφανσις πίστεως καί ἡ ἐναργεστέρα ἔκφρασις Χάριτος μέ ὑπεράριθμες εὐεργετικές ἐπιπτώσεις, ὄχι μόνο σέ προσωπικό ἐπίπεδο, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καί μάλιστα διαχρονικῶς. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Διάβολος πολεμεῖ πολύ τόν μοναχισμό καί τά μοναστήρια, τά ὁποῖα εἶναι τά ἀλεξικέραυνα ὅλου τοῦ κόσμου.

Ἀπό ὅλους αὐτούς τούς χυμώδεις πνευματικούς καρπούς τοῦ Ἡσυχασμοῦ, ἄς ἀναφέρωμε μόνο ἕναν, πού εἶναι ἡ ἔνθεος χαρά τῆς ὁμολογίας. Μόνο ἀπό τόν κατά Θεό ἡσυχασμό ἐκπηγάζει αὐτομάτως, ἀβιάστως, φυσικῷ τῷ τρόπῳ, ἡ ὑγιής, θεάρεστη, χωρίς ἐμμονές, φανατισμούς, ὑστερίες καί παρενέργειες ὁμολογία. Μία ὁμολογία χωρίς ἐμπάθειες, ἰδιοτέλειες, ἀδιακρισίες, ἀλλά καί χωρίς συμβιβασμούς. Ὁ ἡσυχασμός, ὄχι ἁπλῶς συνδυάζεται, ἀλλά ἀλληλοπεριχωρεῖται μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεως καί τῆς ἀνοθεύτου Ὀρθοδόξου πνευματικότητος. Ἐπιβάλλεται ὁ μοναχισμός-ἡσυχασμός νά φέρη ὡς σφραγίδα γνησία του τήν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί πνευματικότητος καί τήν σθεναράν ἀντίδρασιν ἐναντίον ὅλων ἐκείνων, πού ἰδιαίτερα στίς ἡμέρες μας, ἀντί πινακίου φακῆς, προσπαθοῦν καί θέλουν καί πωλοῦν τά πρωτοτόκια.

Ὅπως δέ ὁ ὄμορφος, ἀγαθός καί ὑγιής καρπός ἀποδεικνύει τήν ὑγεία τῆς ρίζης τοῦ δένδρου, οὕτω πως, ἔτσι καί ἡ ποιότης τῆς ὁμολογίας φανερώνει τήν γνησιότητα ἤ τό νόθον τοῦ μοναχικοῦ πνεύματος καί τό ἀνύπαρκτον ἤ τό αὐθεντικόν τοῦ ἡσυχαστικοῦ πνεύματος. Καί πῶς θά ἠμποροῦσε νά συμβαίνη διαφορετικά, ἀφοῦ διά τό ἀποτέλεσμα τοῦ αἰτιατοῦ προϋποτίθεται πάντα ἡ ὕπαρξις τῆς αἰτίας; Στό θέμα τοῦ γνησίου ἡσυχασμοῦ καί τῆς θεαρέστου ὁμολογίας τό ἕνα γεννᾷ τό ἄλλο καί τό ἕνα συναυξάνει μέ τό ἕτερο. Ἡσυχασμός καί ὁμολογία, ὁμολογία δι᾽ ἡσυχασμοῦ. Γι᾽ αὐτό καί δέν εἶναι τυχαῖο τό ὅτι σέ ὅσους χώρους δέν καλλιεργεῖται τό ἕνα σωστά, καί τό ἄλλο, δυστυχῶς, ἀναποφεύκτως καί νομοτελειακῶς, ἀτροφεῖ καί μαραζώνει.

Ἀγαπητοί μου προσκυνηταί, εὑρισκόμεθα σήμερα ἐδῶ, ἐντός τοῦ ἡσυχαστικοῦ καί ὁμολογιακοῦ αὐτοῦ ἱεροῦ Παρθενῶνος, στόν ὁποῖον πρίν δύο χρόνια, ὡς ξένον ἄκουσμα καί λάλημα εὐλογίας, ὑπό τῶν ἀλόγων πτηνῶν ἔλαβε χώραν ἡ ἐνθρόνησις τῆς δευτέρας εἰκόνος τῆς Παναγίας Παραμυθίας, πού εὑρίσκεται ἐδῶ ἐμπρός μας. Ἐξ οὗ καί ''Παναγία ἡ Εὐλαλοενθρονισθεῖσα''. Παρακαλῶ, ὅποιος τυχόν δέν γνωρίζει τό θαῦμα, ἄς ἐρωτήση τίς ἀδελφές γιά νά τό μάθη.

Ἀλήθεια, τά τιτιβίσματα αὐτῶν τῶν ἀναριθμήτων πουλιῶν δέν ἀποτελοῦν στήν οὐσία παρά μία νέα ὁμολογία διά τό πάνσεπτον Πρόσωπον τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Αὐτή δέ ἡ ὁμολογία τῶν πτερωτῶν θεόθεν ἀγγελιοφόρων, δέν ἀποτελεῖ ταυτοχρόνως καί ἕνα τρομερόν ἔλεγχον πρός ὅ,τι ἀντιβαίνει στήν διδασκαλία τοῦ Υἱοῦ Της καί Θεοῦ μας; Δηλαδή, στήν ἀναλλοίωτη πίστι τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, πού Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας; Προφανῶς καί ἀναμφισβήτητα ναί. Χιλιάδες ''ναί''. Τόσα ''ναί'', ὅσα καί τά πετεινά, πού τό καθένα ξεχωριστά κι ὅλα μαζί ταυτοχρόνως καί ὑπερθαυμαστῶς τό ἐπεβεβαίωσαν προσφάτως.

Τώρα πλέον, στήν περίπτωσί μας, δέν ἐλέγχει καί ἀποκαλύπτει τήν πραγματικότητα κάποια ὄνος τοῦ Βαλαάμ ὑπό τήν σκιάν τοῦ Νόμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά τώρα, ἐντός τοῦ χώρου τῆς Χάριτος τῆς Καινῆς Διαθήκης, τά ἡδύγφογγα πετεινά, πού ''οὔτε σπείρουσι, οὔτε θερίζουσι, οὐδέ συνάγουσι εἰς ἀποθήκας'', αὐτά τά ἄλογα πτηνά μᾶς καθοδηγοῦν, σύν τοῖς ἄλλοις, καί εἰς τήν σχοινοβασία τῆς ἡσυχαστικῆς καί ὁμολογιακῆς ζωῆς.

Τότε, στήν Παλαιά Διαθήκη, μέσῳ τῆς ἀλόγου ὄνου, κατεδίκασε ὁ Θεός τήν ἀλογία τοῦ Προφήτου.

Ἐδῶ τώρα, ἐν προκειμένῳ, δέν ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Γεροντικοῦ ''τά πετεινά μοῦ κλέπτουσι τόν σπόρον'', ἐννοῶντας, μεταφορικῷ τῷ τρόπῳ, τόν ἐχθρό καί τόν κίνδυνο τοῦ μετεωρισμοῦ, ἰδίως κατά τήν διάρκεια τῆς προσευχῆς.

Στό συγκεκριμένο, πρίν δύο χρόνια, γνωστό πλέον θαυμαστό γεγονός, τά πετεινά μᾶς δείχνουν μέ τόν δικό τους χαριτωμένο τρόπο, τόν δρόμο τῆς ἐπιγνώσεως τῶν ἀνεξαντλήτων μεγαλείων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καί δή τῆς Παναγίας Παραμυθίας, πού μητρικῶς παραμυθοῖ, ἐάν Τῆς τό ζητοῦμε, τούς πόνους μας καί τίς ἀνάγκες μας, ὄχι μόνο τίς πνευματικές, ἀλλά καί τίς σωματικές καί τίς βιοτικές.

Φυσικά, αὐτή ἡ ὑπερφυσική τιμή τῶν αὐτοκλήτων, ἤ μᾶλλον, θεοκλήτων πτερωτῶν ἐπισκεπτῶν καί ψαλτῶν πρός τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, αὐτή ἡ τιμή τῶν πουλιῶν, ''ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει'', ἐπί τόν Θεόν δηλαδή διαβαίνει.

Ὅπως ἡ Παναγία Μητέρα μας εἰς τόν γάμον τῆς Κανᾶ εἶπε στούς διακόνους «ὅ,τι ἄν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε», δηλαδή ''ὅ,τι σᾶς λέγει ὁ Χριστός νά τό κάνετε", ἔτσι καί τά ἀναρίθμητα σμήνη τῶν πτερωτῶν εὐλαλοσυνοδῶν, μιμούμενα τούς ἀνεκφράστους ὕμνους τῶν ἀγγέλων, ὑποψάλλοντας, κράζουν, βοοῦν καί διαλαλοῦν ἡδυφθόγγως, ὅτι τό μεγαλεῖο καί ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, «χθές καί σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας» εἶναι ἀναλλοίωτα. Αὐτό πλέον τό ἀντιλαμβάνεται σαφῶς κάθε καλοπροαίρετος ἄνθρωπος. Δέν ἀπαιτεῖται κἄν ἰδιαίτερη φώτισι. Ἁπλῶς, ἀπαιτεῖται καλή προαίρεσι.

Πῶς λοιπόν εἶναι δυνατόν νά εὑρίσκεται ἐχέφρων πνευματικά ἄνθρωπος, καί δή ρασοφόρος Θεοτοκόφιλος, ὁ ὁποῖος νά ἠμπορῆ ἔστω καί κατ᾽ ὀλίγον νά ἀρνηθῆ τά ἀνωτέρω; Ἑπομένως, ἐάν κανείς - ὦ, μή γένοιτο! - ἀρνῆται τόν ἔλεγχο τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄς ἐντραπῇ τοὐλάχιστον τόν "ἔλλογο" ἔλεγχο αὐτῶν τῶν ἀλόγων ἀλλά παραδεισίων φωνῶν, αὐτῶν δηλαδή τῆς πτερωτῆς τιμητικῆς τῆς Θεοτόκου φρουρᾶς, τά ὁποῖα καί ἀσφαλῶς ἐν προκειμένῳ νουθετοῦν τούς ἀτάκτους καί ἐνισχύουν τούς Ὀρθοδόξως φρονοῦντας καί πράττοντας. Ἐλέγχουν τούς ἀτάκτους περί τήν πίστιν καί τήν Ὀρθόδοξον πνευματικότητα, τούς ἀποκλίνοντας περί τά δόγματα καί τήν ἐφηρμοσμένην δογματικήν, πού εἶναι ἡ ἀναλλοίωτος Ὀρθόδοξος πνευματικότης.

Ἀλλά, ''φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος'', ἀλλά καί ''δόξα τῇ μακροθυμίᾳ Σου, Κύριε''!

Σεβαστή Γερόντισσα Ἰωάννα, εὔχεσθε, ὅπως διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Παραμυθίας τῆς εὐλαλοενθρονισθείσης, στίς χαλεπές αὐτές ἡμέρες πού διανύομε, νά εὐλαλοησυχάζωμε θεοπρεπῶς καί ἐν παρρησίᾳ νά εὐλαλοομολογοῦμε σθεναρῶς, πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, τήν ἀποκαλυπτικήν καί σώζουσαν καί ἀναλλοίωτον παναλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί πνευματικότητος.

Εἴθε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἡ Παραμυθία, ὅπως, τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, διεφύλαξε τούς τότε ἀμελεῖς μοναχούς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου ἀπό τήν ἐπερχομένη πειρατική προσβολή, ἔτσι καί τώρα νά διαφυλάσση ἐς ἀεί τόν ἱερόν καί ὄντως ὁμολογιακόν τοῦτον Παρθενῶνα. Εἴθε ἡ Παναγία Μητέρα μας νά χαρίζη εἰς ὅλους μας τήν ἀκρίβειαν τῆς πίστεως, τῆς ὁμολογίας καί τῆς ἡσυχαστικῆς Ὀρθοδόξου πνευματικότητος. Ἔτσι μόνο θά προφυλαχθοῦμε ἀπό τούς "πειρατές" τῆς ψυχῆς μας, πού εἶναι τά πάθη μας, ὁ Διάβολος καί ὁ κόσμος, ὁ ὁποῖος κόσμος κεῖται ἐν τῷ πονηρῷ, ὥστε ὄχι μόνο νά μή ἀπενεργοποιοῦμε τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μᾶς ἐδόθη κατά τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Χρῖσμα, ἀλλά νά τήν αὐξάνωμε.

Χαῖρε Θεοτόκε, τήν ἡσυχίαν ἐπευλογοῦσα

Χαῖρε Σάς παρθένους, πρός Υἱόν Σου καθοδηγοῦσα

Χαῖρε Σύ ἀναγεννῶσα, ὁμολογίαν τῶν πιστῶν

Χαῖρε ἡ παρρησία, τῶν Ὀρθοδόξων μοναστῶν

Χαῖρε ἡ ἀμφοτέρας καταστάσεις ἁρμόζουσα

Χαῖρε σχοινοβασία Πίστεως καταρτίζουσα

Χαῖρε ἡσυχαστικῆς ὁμολογίας τό καύχημα

Χαῖρε θαρσαλέοις πατράσι τό ἔμβλημα

Χαῖρε ὅτι ὑποβάλλεις λαλιάν ἀληθείας

Χαῖρε ὅτι καταισχύνεις ὀθνείαν νεολογίαν

Χαῖρε Θεοτόκε, εὐλαλοενθρονισθεῖσα Παραμυθία!

Ἀμήν.

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

(Ἑσπερινή ὁμιλία εἰς τήν Ἱερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας καί Ἁγίου Γεωργίου Ἀνύδρου Γιαννιτσῶν - 20/1/2015)

"ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατὸν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς" (κατά Ματθαίον, κεφ 24, στίχ 24)Το τηλεοπτικό εκκλησιαστικό κανάλι 4Ε, έσκυψε οριστικά το κεφάλι στον Οικουμενισμό !

Το τηλεοπτικό εκκλησιαστικό κανάλι 4Ε, έσκυψε οριστικά το κεφάλι στον Οικουμενισμό.

"ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατὸν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς" (κατά Ματθαίον, κεφ 24, στίχ 24)

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θυμούνται ότι κάποτε -πχ επί αρχιεπισκόπου Σεραφείμ -οι περισσότεροι μητροπολίτες πολεμούσαν τις Ορθόδοξες αδελφότητες (Σταυρός, Ζωή, Σωτήρ κλπ).
Αφού οι "δεσποτάδες" δεν έκαναν πνευματικό έργο και γέμιζε η εκκλησία με "επαγγελματίες" παπάδες και "επαγγελματίες" διαδόχους τους που αρκούνταν στο να τελούν τα μυστήρια,
ήταν αυτονόητο να φθονούν το πνευματικό έργο των "παρεκκλησιαστικών", όπως προσβλητικά τους ονόμαζαν.

Οι καιροί αλλάζουν και όπως φαίνεται ο Οικουμενισμός  βρήκε έναν πιο έξυπνο τρόπο να "αλώσει" τις Ορθόδοξες χριστιανικές αδελφότητες. Πλέον οι μητροπολίτες τις επισκέπτονται στις εγκαταστάσεις τους και έτσι στήνουν "συμμαχίες" και εξασφαλίζουν την "σιωπή" τους. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζουν ότι όποιο ατόπημα και να κάνει ο μητροπολίτης -ή ο Πατριάρχης-, οι αδελφότητες "θα κάνουν υπακοή", θα σιωπήσουν. Λόγω των καλών "δημοσίων σχέσεων" με τον μητροπολίτη και τον Πατριάρχη, ξέρουν ότι δεν θα τολμήσουν ξανά, να αμφισβητήσουν το επισκοπικό ή πατριαρχικό "αλάθητο". Πολύ περισσότερο, δεν θα τολμήσουν να αντιδράσουν.
Γι αυτό, ενώ βλέπουμε προκλήσεις πολύ μεγαλύτερες από όσα συνέβαιναν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα,  ακόμη και οι αφοσιωμένοι-αφιερωμένοι εργάτες του ευαγγελίου, ακόμη και οι μοναχοί-ες, αποδέχονται τον ρόλο του Ποντίου Πιλάτου.

Επίσκεψη του Πατριάρχη στην Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών. Πως να αντιδράσει στον Οικουμενισμό και στις συμπροσευχές με τον Πάπα η ηγουμένη της μονής;;;  Οπότε, περιορίζεται στο να κρατάει το κατσίο και τον θυμιάζει .. Πρόσφατα αναφερθήκαμε σε ηγουμένη που τιμήθηκε με κονκάρδα-παράσημο από γειτνιάζοντα μητροπολίτη (δείτε εδώ).

Το 4Ε λογοκρίνει τον αντιΟικουμενιστικό λόγο 

Και επειδή όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, θυμάστε κάτι παράξενα αντι-Οικουμενιστικά "κοψίματα" σε τηλεοπτικές καλύψεις του 4Ε;  Στο 3ετές μνημόσυνο του επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη, κόπηκε τμήμα από τον αντι-Οικουμενιστικό λόγο του μητροπολίτη Γόρτυνος καθώς και οι αντιδράσεις των πιστών στο ψέμα του μητροπολίτη Προικοννήσου, ότι τάχα ζήτησε συγνώμη ο μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης για την διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρχη Αθηναγόρα, (δείτε σχετικά εδώ, εδώ και  εδώ).
Τελικά, τίποτε δεν γίνεται τυχαία. 

"Πάνε το συντομότερο να λειτουργήσουν Φράγκοι και Ορθόδοξοι μαζί ..." "Όσο καιρό είμαι εγώ επίσκοπος, ΕΔΩ ΔΕΝ θα πατήσει φραγκόπαπας" , + επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης

(Στο παρελθόν αναφερθήκαμε σε 3 περιπτώσεις λογοκρισίας αντιΟικουμενιστικού λόγου από το 4Ε, εδώ: http://opaidagogos.blogspot.gr/2014/04/4.html ). Αλλά στο 4Ε, δεν συγκινούνται!

το 4Ε στην υπηρεσία των μητροπολιτών ;

Οι μητροπολίτες διαθέτουν άφθονα χρήματα (να ναι καλά τα παγκάρια των εκκλησιών που τους εφοδιάζουν κάθε μήνα με άφθονο "ρευστό"). Συνεπώς μπορούν να αναθέτουν στα εκκλησιαστικά πρακτορεία ειδήσεων -όπως και στο 4Ε- να καλύπτουν ή να προβάλουν τις κοσμικές "εκδηλώσεις" τους (αρχιερατικούς εσπερινούς, αρχιερατικές λειτουργίες,  πολυαρχιερατικά συλλείτουργα στις ονομαστικές εορτές μητροπολιτών κλπ), πάντα με το αζημίωτο..Οι εκδηλώσεις προβάλλονται και ξαναπροβάλλονται όλο το 24ωρο, ακόμη και μεταμεσονύκτιες ώρες, ανάλογα με την συμφωνία που έχουν κάνει.

Όμως το 4Ε ΔΕΝ προβάλει τις διαμαρτυρίες ενάντια στο gay pride

Ας θυμηθούμε και τις 2 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας  Ορθοδόξων Αδελφοτήτων στην Θεσσαλονίκη στον Άγιο Δημήτριο, ενάντια στα gay pride... Το "εκκλησιαστικό" κανάλι 4Ε  ΔΕΝ παρέστη, ΔΕΝ διαφήμισε καθόλου τις εκδηλώσεις πριν γίνουν και ΔΕΝ κάλυψε διόλου τις διαμαρτυρίες αυτές. Απολύτως συνειδητή και αυτή η επιλογή τους, που προκάλεσε την έκπληξη και την θλίψη των Θεσσαλονικέων.

και τώρα, το επίσημα "κονέ" με τον Πατριάρχη!!!

Το 4Ε ως γνωστόν ανήκει στην Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα "Λυδία".
Έτσι, κατά την πρόσφατη πολυήμερη επίσκεψή του Οικ/κού Πατριάρχη στις Σέρρες (που καλύφθηκε και προβλήθηκε πολλάκις στο 4Ε), ο Πατριάρχης επισκέφθηκε και την αδελφότητα "Λυδία" και τιμήθηκε φυσικά δεόντως! Δεν ξέρουμε ποια είναι η "προίκα", πάντως όπως βλέπουμε, το "προξενιό" πήγε καλά..

Καμαρώστε :

"εφέ" στα βίντεο για να τιμήσουμε τον Πατριάρχη:

ολόκληρο το βίντεο από την επίσκεψη του Πατριάρχη στην Λυδία, υπάρχει εδώ

"Ευλογημένος ο Ερχόμενος"!!! Κι ας ήρθε μόνος (χωρίς τον Πάπα). Άραγε μετά τα Ιεροσόλυμα, και το  Φανάρι ... τι θα ακολουθήσει, τώρα που "έραψαν" μερικά ακόμη στόματα;

Για να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία για την γνησιότητα των φωτογραφιών, παραθέτουμε ένα ακόμη βίντεο του 4Ε (για το νέο τεύχος του περιοδικού τους, Μαΐου 2015, αφιερωμένο φυσικά στην επίσκεψη του  Πατριάρχη..):

σποτ περιοδικού "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ" Μαΐου:

¨

https://youtu.be/djarBfH8zKc

Δείτε και το   βίντεο από την επίσκεψη του Πατριάρχη στην Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών καθώς και -στο ίδιο βίντεο- τα εγκαίνια στο Εκκλησιαστικό "Κειμηλιαρχείο" Σερρών (που λειτουργεί από το 2008! αλλά σιγά να μην δεν έβρισκαν μια δικαιολογία για να βάλουν τον Πατριάρχη να κόψει την κορδέλα!).

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το βίντεο αυτό.

ο Πατριάρχης εγκαινιάζει και την ανακαινισμένη κουζίνα της Μονής!!! Πάντα υπό την κάλυψη του 4Ε! Τέτοια "κοσμοϊστορικά" γεγονότα θα μείνουν στην Ιστορία, είναι δυνατόν να μην τα καλύπτουμε τηλεοπτικά;

και η πλάκα στον τοίχο της μονής!

Και μερικές φωτογραφίες που μας απέστειλε μέλος του Παιδαγωγού (τραβηγμένες από την τηλεόραση του ):

Οι "παρεκκλησιαστικές" αδελφές της "Λυδίας" .. Δεν βλέπουμε πολλά χαμόγελα αλλά, τώρα είναι αργά. Το "προξενιό" πέτυχε!

Τι ωραίο πλάνο του μητροπολίτη! Ζουμάριζε και ξαναζουμάριζε πάνω του το 4Ε! Μπορείς μετά να μην "κάνεις υπακοή";!!! Τέτοιο βλέμμα θα το ζήλευε και επαγγελματίας ηθοποιός. Πως να τολμήσεις μετά να "αντιδράσεις";;;

Ο νόμος της δεσποτοκρατίας: "ΑΚΟΥΕ- ΒΛΕΠΕ-ΣΙΩΠΑ"

Κλείνουμε παραθέτοντας ένα απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, πού λέει:

"Ὑπάρχει ἕνας  δεσποτικός νόμος γιά ἐμᾶς τοὺς κληρικούς, πού τόν πρόσθεσαν στον Δεκάλογο οἱ ἁγιοι ἀρχιερεῖς και εἶναι τρόπον τινα ὁ ἑνδέκατος νόμος τῆς δεσποτοκρατίας. Καὶ αὐτὸς εἶναι· ΑΚΟΥΕ- ΒΛΕΠΕ-ΣΙΩΠΑ.
Ἐγώ, μέ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, σπάω τό φίμωτρο των δεσποτάδων, ἀνοίγω το στόμα μου καὶ θὰ σᾶς πῶ ὅπως πάντα γυμνή την ἀλήθεια…..
Προτιμῶ νά εἶμαι ἕνας καλόγερος ἀσυμβίβαστος μέ τόν κόσμο καὶ μὲ τὸν διάβολο, παρά νὰ εἶμαι ἐπίσκοπος καὶ ἀρχιεπίσκοπος και πατριάρχης καὶ νὰ συμβιβάζομαι μὲ τὸ διάβολο.Χαρίζω σ᾽ ὅλους τοὺς κυρίους αυτοὺς ὅλα τὰ μπαστούνια, ὅλες τις μήτρες, ὅλες τις πατερίτσες ὅλα τὰ ἐγκόλπια καὶ κρατῶ ἕνα και μόνο· Κρατῶ το ρητό τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σ. Σειρ. 4,28)".

Αφιερωμένο στα πνευματικά αδέρφια της αδελφότητας της Λυδίας, αλλά και σε εκείνες τις Ορθόδοξες αδελφότητες που επιμένουν "να τα έχουν καλά" με όλους και δεν αντιδρούν στα Οικουμενιστικά ολισθήματα και τις διώξεις αντι-Οικουμενιστών κληρικών.
Ελπίζουμε ο λόγος του ασυμβίβαστου ιεράρχη να ξυπνήσει και πάλι συνειδήσεις μέσα στην Εκκλησία μας.

Ιστολόγιο-Ομάδα Εκπ/κών "Ο Παιδαγωγός"

ΠΗΓΗ

Ο Όσιος Νείλος ο Μυροβλήτης (7 Μαϊου)

Ο Όσιος Νείλος καταγόταν από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας και έζησε κατά το πρώτο ήμισυ του 17ου αιώνα μ.Χ. Από νεαρή ηλικία παρελήφθη από τον θείο του, ιερομόναχο Μακάριο, στην εκεί ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, την καλουμένη του Μαλεβή, όπου και αφού εκπαιδεύθηκε με θεοσέβεια, χειροτονήθηκε διάκονος. Ποθώντας όμως και οι δυο ακόμη πιο ασκητικό βίο, μετέβησαν στο Άγιον Όρος, όπου, αφού για λίγο χρόνο ασκήτεψαν στο σπήλαιο πού είχε ασκητέψει ο Όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης (τιμάται 12 Ιουνίου), στη συνέχεια μετέβησαν σε έρημη έκταση κοντά στη Λαύρα του Οσίου Αθανασίου, έκτισαν ναό τιμώμενο στο όνομα της Υπαπαντής και παρέμειναν εκεί ασκητεύοντας με αυστηρότητα.

Αργότερα ο Όσιος Νείλος, για μεγαλύτερη άσκηση, κατέφυγε σε σπήλαιο πού βρισκόταν σε πολύ απόκρημνο βράχο, όπου, αφού ανήγειρε μικρό ναό, παρέμεινε ασκούμενος και νυχθημερόν προσευχόμενος καθ’ όλο τον υπόλοιπο βίο αυτού.

Ο Όσιος Νείλος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 12 Νοεμβρίου του 1651 και ενταφιάσθηκε πλησίον του σπηλαίου του. Μετά την οσία ταφή του, μύρο ευώδες ανέβλυσε από τον τάφο του, πού παρείχε την ίαση σε όσους ασθενείς προσέφευγαν εκεί με πίστη.

Αργότερα, λόγω εδαφικών μεταβολών, ο τάφος του Οσίου εξαφανίσθηκε και παρέμεινε άγνωστος για πολλά χρόνια. Το 1815, ο Όσιος Νείλος παρουσιάσθηκε σε κάποιον μοναχό, πού ονομαζόταν Αιχμάλωτος και αφού του προείπε πολλά μέλλοντα, στην συνέχεια τον πρόσταξε να καταστήσει βατή τον οδό προς το σπήλαιό του, για να μεταβαίνουν οι μοναχοί να προσκυνούν και να λειτουργούν το ναό πού είχε ιδρύσει. Αμέσως ο μοναχός Αιχμάλωτος ανακοίνωσε στους υπόλοιπους πατέρες όσα προστάχθηκαν από τον Όσιο, αυτοί δε έσπευσαν με προθυμία όχι μόνο να διανοίξουν την οδό, αλλά και να οικοδομήσουν νέο ναό προς τιμήν του Οσίου. Κατά την εκσκαφή των θεμελίων του ναού, ανευρέθη ο τάφος του και τα σεπτά λείψανά του, τα οποία ανέδιδαν άρρητη ευωδία.

Προφητεία του Οσίου Νείλου του Νέου και Μυροβλύτου

Του εν’ τώ Αγίω Όρει του Αθωνος ασκήσαντος, προ 600 ετών, περί της ελεύσεως του Αντίχριστου και των εν τέλει του αιώνος ανθρώπων.

Κατά το 1900 έτος βαδίζοντες προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος άρυται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησίαση ο καιρός της ελεύσεως του Αντίχριστου θα σκοτισθή η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τα της σαρκός και θα πληθυνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία. Τότε έρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος, μετασχηματίζονται αι μορφαί των ανθρώπων και δεν θα γνωρίζονται οι άνδρες από τάς γυναίκας διά της αναίσχυντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής, οι τότε άνθρωποι θα αγριέψουν και θα γενούν ωσάν θηρία από την πλάνην του Αντίχριστου. Δεν θα υπάρχει σεβασμός εις τους γονείς και γεροντότερους η αγάπη θα εκλείψει οι δε Ποιμένες των Χριστιανών, Αρχιερείς και Ιερείς, θα είναι τότε άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μή γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν, θα αλλάξουν τα ήθη, αι παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα απολεσθή από τους ανθρώπους και θα βασιλεύση η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια. Αι πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύωνται, εν τώ καιρώ εκείνω και διά την ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, ο άνθρωποι θέλουν στερηθή την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως.

Αι Εκκλησίαι δε του θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τους εν τώ κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι όποιοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι θα αναχωρούν από τον κόσμον εις τα ιερά Καταφύγια διά να εύρουν ψυχικήν ανακούφισιν των θλίψεων των και παντού θα ευρίσκουν εμπόδια και στενοχώριας. Και πάντα ταύτα γεννήσονται διά το ότι ο Αντίχριστος θέλει κυρίευση τα πάντα, και γεννήσεται εξουσιαστής πάσης της Οικουμένης και θα ποιή τέρατα και σημεία κατά φαντασίαν, θέλη δε δώση πονηράν σοφίαν εις τον ταλαίπωρον άνθρωπον, διά να εφεύρη, να ομιλή ο εις προς τον άλλον, από την μίαν άκραν της γής, έως την άλλην, τότε θα πέτανται στον αέρα ως πτηνά και διασχίζοντες τον βυθόν της θαλάσσης ως ιχθύες.

Και ταύτα πάντα ποιούντες οι δυστυχείς άνθρωποι, διαβιούντες εν ανέσει, μή γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι ότι ταύτα εστί πλάνη του Αντίχριστου. Και τόσον θα προοδεύση την επιστήμην κατά φαντασίαν ο πονηρός, ώστε αποπλανήσαι τους ανθρώπους και μή πιστεύη εις την ύπαρξιν του τρισυπόστατου Θεού.

Τότε βλέπων ο Πανάγαθος Θεός την απώλειαν του ανθρωπίνου γένους, θέλει κωλοβώση τάς ημέρας, διά τους ολίγους σωζόμενους διότι θέλει πλανήσαι ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. Τότε αιφνιδίως θέλει έλθη η δύστομος ρομφαία και θα θανάτωση τον πλάνον και τους οπαδούς αυτού.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ως άνθη πανεύοσμα, της αιδίου ζωής, τα θεία σου λείψανα, εκ των ταμείων της γής, ημίν ανεφάνησαν. Όθεν μνείαν τελούντες, της ευρέσεως τούτων, μέλπομεν Πάτερ Νείλε, την δοθείσαν σοι χάριν, δι’ ής πάσι προστάτης, ευρίσκη θερμότατος.

πηγή