Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου

==============

Η θεωρία των λεγομένων «Αβρααμικών θρησκειών» αρχικά πρωτοδιατυπώθηκε από τον Γάλλο Ισλαμολόγο και μυστικιστή, τον Louis Massignon (1883-1962). Σύμφωνα με τον πυρήνα της εν λόγω θεωρίας οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός και Ισλάμ έχουν:

α) κοινό πατέρα τον Αβραάμ,

β) κοινή αφετηρία και αναφορά, την πίστη τού πατριάρχη Αβραάμ στον ένα Θεό, και

γ) το κοινό καθήκον τού πιστού να υπακούει στο θέλημα τού Θεού.

Ανάλογη προβληματική σχετικά με την ομολογία της πίστης στον Αβραάμ και την αντίληψη, ότι οι Μουσουλμάνοι προσεύχονται μαζί με τους χριστιανούς στον ένα Θεό θα υιοθετηθεί επισήμως από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κατά τη Β' Βατικάνεια Σύνοδο.

Στα πλαίσια της διαθρησκειακής προβληματικής η εν λόγω θεωρία προτείνεται και καλλιεργείται με σκοπό την υπέρβαση της ιστορικής αντιπαλότητας και της θρησκευτικής βίας, με την υποτιθέμενη ανάδειξη της κοινής προέλευσης και των κοινών στοιχείων τούτων των θρησκειών.

Οι τρεις αυτές θρησκείες, σύμφωνα με τον Karl Josef Kuschel, έναν σημαντικό εκφραστή της, είναι αδέλφια ως προς την πίστη στον Θεό τού Αβραάμ. Έμφαση δίνεται στον ένα Θεό, στην υπερβατικότητά του και στη διάκρισή του από τον κόσμο. Μπορεί να γίνει αποδεκτός ο ισχυρισμός ότι και οι τρεις θρησκείες είναι αδέλφια ως προς την πίστη στον ένα και τον αυτόν Θεό; Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, ιδιαιτέρως όσον αφορά στο σκέλος της σχέσης Χριστιανισμού και Ισλάμ, αναμφισβήτητα όχι.

Ο ιερός Πατέρας γνώρισε το Ισλάμ κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του από τους Τούρκους το 1354, διαλέχθηκε τρεις φορές με εκπροσώπους του, ομολόγησε και διατύπωσε με σαφήνεια την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία, επισήμανε το ριζικώς διαφορετικό περιεχόμενο και τον τρόπο κατανόησης του Θεού που υπάρχει μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, όπως επίσης και τον διαφορετικό τρόπο κατανόησης του προσώπου του Χριστού. Τονίζει με σαφήνεια σχετικά με τις θεολογικές αφετηριακές προϋποθέσεις τού Ισλάμ: «Τον δε Μεχουμέτ (σ. Σ. τον Μωάμεθ) ούτε παρά των προφητών ευρίσκομεν μαρτυρούμενον ούτε τι ξένον ειργασμένον και αξιόλογον προς πίστιν ενάγον. Διά τούτο ου πιστεύομεν αυτώ ουδέ τω παρ' αυτού βιβλίω».

Με αφορμή μάλιστα τις ισλαμικές αντιλήψεις περί Χριστού επισημαίνει στο ποίμνιο του: «Προσέχετε μη ευρεθήτε όπως αυτοί εδώ, που, ενώ τον τεχθέντα από την παρθένο τον ονομάζουν Λόγο του Θεού και πνοή του και Χριστό, δηλαδή Θεάνθρωπο, έπειτα τον αποφεύγουν φρενοβλαβώς και τον αθετούν σαν να μη είναι Θεός». Υπογράμμιζε στις συζητήσεις του ότι κατά τη χριστιανική πίστη το «ένας Θεός» είναι αλληλένδετο, αδιάσπαστο και με το «Τριαδικός». «Εν γουν τα τρία και τα τρία εν».

Ο χριστιανός ομιλεί πάντοτε σχετικά με το μυστήριο του Θεού για «Τριάδα εν Μονάδι, Μονάδα εν Τριάδι και Μονάδα άμα και Τριάδα», πράγμα αδιανόητο για το Ισλάμ, όπως φυσικά και για τον Ιουδαϊσμό. «Ουκούν ο Θεός τρία, και τα τρία ταύτα εις έστι Θεός και δημιουργός».

Ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς δεν παρέλειψε επίσης να αναδείξει στις συζητήσεις του με τους Μουσουλμάνους ότι και τα κοινά εξωτερικά στοιχεία που υπάρχουν (π.χ. προσευχή, ελεημοσύνη) έχουν διαφορετική θεολογική αφετηρία και δεν προϋποθέτουν απλώς μία κοινή μονοθεϊστική εκδοχή του Θεού.

Η επιχειρηματολογία τού ιερού Πατέρα βεβαίως δεν εξαντλείται στα όσα ενδεικτικώς επισημάναμε, πλην όμως είναι ικανά, νομίζουμε, να δείξουν τη μεγάλη διαφορά που υπάρχει μεταξύ Χριστιανικών, Ισλαμικών αλλά και των Ιουδαϊκών αντιλήψεων κατ' επέκταση. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το γεγονός ότι η απόλυτη πιστότητα του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά στα δεδομένα της εν Χριστώ Ιησού θείας Αποκαλύψεως, δεν τον οδηγεί σε αβαρίες περί την πίστη παρά τις ταλαιπωρίες της αιχμαλωσίας του.

Ταυτοχρόνως όμως τον οδηγεί να κατανοήσει με χριστολογική προοπτική και αυτή τη θέση ενός αλλόδοξου συνομιλητή του «ότι θα έλθει κάποτε καιρός που θα συμφωνήσουμε μεταξύ μας», αναφέροντας: «Συνεθέμην γαρ μνησθείς της του αποστόλου φωνής, ότι επί τω ονόματι Ιησού Χριστού παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός, τούτο δ' έσται πάντως εν τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».

ΑΝ ΤΗΡΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΝ ΤΗΡΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Του Άγ. Ιγνάτιου Μπριαντσανίνωφ

============

Αν τηρείς τις εντολές του Κυρίου, με τρόπο θαυμαστό θα δεις τον Κύριο μέσα σου, όπως Τον έβλεπε ο απόστολος Παύλος και όπως ζητούσε να Τον βλέπουν και οι άλλοι χριστιανοί, θεωρώντας πως όσοι δεν το είχαν κατορθώσει, δεν είχαν φτάσει στην κατάσταση που έπρεπε ως χριστιανοί.

Αν ζεις ζωή αμαρτωλή, αν ικανοποιείσαι με τα πάθη σου και συνάμα νομίζεις ότι αγαπάς τον Χριστό, ο αιώνιος μαθητής του Κυρίου, αυτός που στο Μυστικό Δείπνο έγειρε στο στήθος Του, θα σου καταλογίσει πλάνη και θα σε διαψεύσει.

Γράφει: «Όποιος λέει, "τον γνώρισα”, δεν τηρεί όμως τις εντολές Του, είναι ψεύτης - δεν λέει την αλήθεια. Όποιος, απεναντίας, υπακούει στον λόγο Του, αυτός ασφαλώς αγαπά τον Θεό μ’ όλη του την καρδιά.

Σεραφείμ "Θα σταθούμε στα πόδια μας, αν θυμόμαστε τους ήρωες"

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι επετειακές εκδηλώσεις της 558^ης επετείου της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας.

Οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία με την Αντιδημαρχεία Πολιτισμού του Δήμου Καστοριάς και τη συμμετοχή της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας «ο Άγιος Μηνάς» και του Συλλόγου Ιεροψαλτών της Ιεράς Μητροπόλεως «Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης».

Αφού τελέσθηκε ο Εσπερινός στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Καστοριάς, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, στη συνέχεια εψάλλει το μνημόσυνο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των Πεσόντων κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση από τη χορωδία των Ιεροψαλτών και της σχολής Βυζαντινής μουσικής, υπό τη διεύθυνση του χοράρχη Γεωργίου Αποστολίδη, ερμηνεύοντας ύμνους της Αλώσεως και θρηνώδη άσματα με τα οποία έζησε και μεγάλωσε ο λαός μας.

Στο λόγο του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας, προέτρεψε το εκκλησίασμα να θυμάται αυτές τις ιστορικές μέρες, αφού εμείς είμαστε οι απόγονοι των μεγάλων μαρτύρων και ηρώων της πίστεως και του έθνους μας.

Ο κ. Σεραφείμ επανέλαβε έναν λόγο του αείμνηστου Καθηγητή του Πανεπιστημίου των Αθηνών Νικόλαου Τωμαδάκη για την άλωση της Πόλης λέγοντας πως «Η πόλις εάλω! Αλλοίμονο όμως αν την αφήσουμε να αλωθεί και εντός μας».

"Ας μην αφήσουμε να σβήσει στην ψυχή των παιδιών μας η μνήμη των ηρώων και των αγωνιστών μας και ας διατηρήσουμε τη φλόγα αναμμένη", συνέχισε ο Σεβασμιώτατος.

"Μόνο αν τους θυμόμαστε θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Μόνο τότε θα έχουμε ορθό το ανάστημά μας και δεν θα συρόμαστε από όσους μας παρουσιάζονται ως σωτήρες. Εμείς εδώ, Σωτήρα έχουμε μόνο το Χριστό", κατέληξε ο κ. Σεραφείμ.

Διαβάστηκε

Χρηματοδότηση ιερών ναών για αποκατάσταση φθοράς

Δεν παρέχεται η δυνατότητα χρηματοδότησης αποκατάστασης φθοράς ιερών ναών από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας, απάντησε η υπουργός κ. Άννα  Διαμαντοπούλου με έγγραφό της που διαβιβάστηκε στη Βουλή, προς απάντηση ερώτησης του βουλευτή του ΛΑΟΣ, Αλέκου Χρυσανθακόπουλου, για την αποκατάσταση εκκλησιών της Δυτικής Αχαΐας που είχαν πληγεί από τον τελευταίο σεισμό.(φωτο Αγ. Ανδρέας -Δάφνη Βουπρασίας)
   Οι Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος έχουν τη δυνατότητα να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις για τη μελέτη και εκτέλεση έργων από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ή από προγράμματα και πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και διά μέσου της διενέργειας εράνων, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου «περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος», αναφέρει στην απάντησή της η κ. Διαμαντοπούλου.

Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος: «Αν χαθεί η Κύπρος, θα ακολουθήσουν και άλλα τμήματα του Έθνους»

Τελέστηκαν την Κυριακή, 29 Μαΐου 2011 και ώρα 19.00΄, από την Α.Μ. τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του αείμνηστου τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του αείμνηστου αρχιεπισκόπου και Εθνάρχη Μακαρία Γ΄, που βρίσκεται στην αυλή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου.
Σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν ο προσωπικός Ιατρός και στενός συνεργάτης του αείμνηστου Εθνάρχη, πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Δρ. Βάσος Λυσσαρίδης, καθώς και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου.Ο λαός, με την αθρόα προσέλευσή του, τίμησε για μια ακόμη φορά τον Αρχιεπίσκοπο και Εθνάρχη Μακάριο Γ΄, εκφράζοντας προς αυτόν τις ευγνώμονες ευχαριστίες του για τη μεγάλη του προσφορά προς την Εκκλησία και την Πατρίδα.
Στην ομιλία του ο κ. Χρυσόστομος τόνισε μεταξύ άλλων: 
«… Πόσο κοντά στις θέσεις Μακαρίου βρισκόμαστε σήμερα; Οι συνομιλίες για λύση του προβλήματός μας διεξάγονται σε κλίμα δυσμενέστατο για την πλευρά μας. Ο Τουρκικός κατοχικός στρατός και οι έποικοι παραμένουν στην Κύπρο. Μάλιστα ο αριθμός τους αυξάνεται δραματικά με τη συνεχή εισαγωγή και άλλων από την Τουρκία. Η διεθνής κοινότητα  -με τη δική μας ανοχή, ή και τα δικά μας λάθη-  ασκεί πίεση σ’ εμάς, στο θύμα, και όχι στον θύτη. Η κατοχική δύναμη, αντί να αποτελεί το πρόβλημα, παρουσιάζεται ως εξωτερικός παρατηρητής, αφού επιμένουμε και στον αδόκιμο, από απόψεως γλώσσας, όρο ότι οι συνομιλίες είναι «Κυπριακής ιδιοκτησίας».
 Οι συνεχείς υποχωρήσεις της πλευράς μας δεν έδωσαν κανένα αποτέλεσμα μέχρι σήμερα. Αντίθετα, βοήθησαν στη συνεχή μετακίνηση του Τουρκικού τελικού στόχου, που φαίνεται σήμερα ξεκάθαρα ότι είναι η Τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου.
 Πρέπει, όμως, πάση θυσία, να ανακοπεί η πορεία λύσης του Κυπριακού με Τουρκικούς όρους. Ο Ελληνισμός με τη διαχρονική θυσία των ηρώων του, απέκτησε ένα μέτρο για να μετρά το ηθικό του ανάστημα μέσα στην ιστορική του πορεία. Και αυτό το μέτρο έχει χαρακτηριστικά την αξιοπρέπεια, την αυτοθυσία, τον ηρωϊσμό, την πρόκριση της ελευθερίας έναντι μιας ανετότερης ζωής. Κάθε Έλληνας ξέρει πως η Ελληνική ταυτότητα κουβαλά μαζί της υποχρεώσεις. Και η σημερινή θλιβερή επέτειος διδάσκει τον καθένα ότι «το την Κύπρον παραδούναι... ούτε των κυβερνώντων εστί, ούτε άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αγωνισόμεθα και ου φεισόμεθα της ζωής ημών». Γι’ αυτό και είναι επιτακτική η ανάγκη ανασχεδιασμού της πορείας και του αγώνα μας.
 Η συνέχιση των συνομιλιών για λύση, κάτω από τους εκβιασμούς των νεοσουλτάνων της Άγκυρας, θα μας οδηγήσει σε σχέδιο θνησιγενές, παρόμοιο, ή χειρότερο εκείνου που απορρίψαμε, που θα αφανίσει τον Κυπριακό Ελληνισμό. Οι ξένοι, μεταξύ των οποίων δυστυχώς και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, που κατάντησε να ’ναι σήμερα εκπρόσωπος των Αμερικανών και των Βρετανών, αναζητούν πάντοτε λύση ίσων αποστάσεων μεταξύ των συνεχώς αναβαθμιζομένων απαιτήσεων της Τουρκίας και των συνεχώς υποβαθμιζομένων, με τις συνεχείς προσφορές μας, δικών μας θέσεων. Απαιτείται εγκατάλειψη της στρατηγικής των υποχωρήσεων και της ηττοπάθειας, που ήδη απέτυχε. Η υποταγή δεν είναι επιλογή, γιατί οδηγεί στον αφανισμό. Η αντίσταση, η διεκδίκηση και ο αγώνας με καθαρούς στόχους δίδει ελπίδα σωτηρίας και επιβίωσης. Η Ιστορία είναι αμείλικτη και διδάσκει ότι οι ισχυροί υπολογίζουν μόνο τους αντιπάλους, όσο μικροί και αν είναι, που προβάλλουν αντίσταση και τους προκαλούν κόστος είτε σε αίμα, είτε σε διεθνή κατακραυγή.
Η αλλαγή πλεύσης, έστω και την υστάτη, και ο προσανατολισμός προς κατοχύρωση αρχών και διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού μας, είναι ο μόνος τρόπος που θα μας απαλλάξει από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των κάθε λογής Ντάουνερ, Πάσκο, Χάνεϊ, των αδίστακτων συμφεροντολόγων και ισχυρών της γης. Το πρόβλημά μας είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Η λύση πρέπει να είναι συμβατή με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, που είναι σήμερα και δικό μας δίκαιο. Δεν μπορεί να είναι βιώσιμη μια λύση που να προνοεί βέτο στη λειτουργία του κράτους, που να μην προνοεί αποχώρηση των εποίκων, επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες και στις περιουσίες τους, που να μην κατοχυρώνει τη βασική αρχή της Δημοκρατίας: ένας άνθρωπος μία ψήφος, όπως ακριβώς διακήρυσσε και επεδίωκε ο Εθνάρχης Μακάριος.
 Στόχος της Τουρκίας αυτήν τη στιγμή είναι η εξάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας, και στο άμεσο μέλλον   -πράγμα που θα έλθει ως επακόλουθο του πρώτου-  η εξάλειψη του Ελληνισμού από την Κύπρο. Το 2004, με την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν, ο Ελληνισμός της Κύπρου απέτρεψε την υλοποίηση των Τουρκικών σχεδίων. Οι Τουρκικές και Αγγλοαμερικανικές μεθοδεύσεις, όμως, δεν σταμάτησαν. Αντιθέτως, εντείνονται με κάθε μέσο και κάθε τρόπο. Ο Ελληνισμός της Κύπρου αντιμετωπίζει σήμερα μια συντονισμένη προσπάθεια να πληγεί η ιστορική του μνήμη, με ενέργειες για αλλοίωση της διδασκόμενης στα σχολεία ύλης του μαθήματος της Ιστορίας, να υποσκαφθεί η εθνική του συνείδηση, με αμφισβήτηση αυτής της ίδιας της καταγωγής και της γλώσσας του, να νοθευτεί η συνοχή του, με την ενθάρρυνση της έλευσης και εγκατάστασης λαθρομεταναστών στις ελεύθερες περιοχές. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του κινδύνου, αν παραμείνουμε απαθείς και αν δεν ενωθούμε κάτω από ένα σαφές πρόγραμμα αγώνα, με τις αρχές που προδιαγράψαμε, τις αρχές Μακαρίου, θα έλθει, δυστυχώς, το οδυνηρό τέλος.
 Και να ξέρουμε πως «ταύτα πάντα» θα είναι «αρχή ωδίνων» για τον Ελληνισμό. Αν χαθεί η Κύπρος, θα ακολουθήσουν και άλλα τμήματα του Έθνους.
 Τελώντας, σήμερα,  τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντος του Εθνάρχου Μακαρίου, καλούμαστε όλοι όπως συνειδητοποιήσουμε και αναλάβουμε τις ευθύνες μας για το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας. Η διολίσθηση του προβλήματός μας σε επικίνδυνες ατραπούς πρέπει πάραυτα να σταματήσει. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να υποθηκεύσει το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού. Κανενός οι ώμοι δεν μπορούν να σηκώσουν τις κατάρες και τα αναθέματα τόσων γενεών Ελλήνων της Κύπρου αν, παρ’ ελπίδα, οδηγηθούμε  στη διαφαινόμενη Τουρκοποίηση του τόπου.
 Θα πρέπει και οι ξένοι να πληροφορηθούν για την αποφασιστικότητά μας για αγώνα, προς διεκδίκηση των αναφαίρετων ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας. Των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες, και κάθε ελεύθερος άνθρωπος.
 Εμείς, οι Έλληνες της Κύπρου, δίνουμε την υπόσχεση ότι ατενίζοντας καθημερινά την αγέρωχη μορφή του Εθνάρχη Μακαρίου, πέραν από κόμματα και ιδεολογίες, θα ανανεώνουμε την απόφασή μας για εμμονή στις υποθήκες του και στην εθνοπρεπή γραμμή που μας άφησε για αγώνα μέχρι τη δικαίωση, ανεξάρτητα από τις θυσίες που θα απαιτηθούν. Για αγώνα μέχρι την εξασφάλιση των συνθηκών εκείνων που θα επιτρέπουν την εθνική επιβίωσή μας, μέσα σε συνθήκες ελευθερίας, στη γη τούτη των πατέρων μας. Θα είναι, τούτο, η μεγαλύτερη προσφορά προς τον αλησμόνητο και διαχρονικό ηγέτη μας.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
        29 Μαΐου 2011".

Μεγάλος ιεραποστολικός αγώνας από τον μητροπολίτη Μποτσουάνας Γεννάδιο

Την Κυριακή του Τυφλού, λίγες εβδομάδες μετά την ένδοξη Ανάσταση του Χριστού μας, εδώ στην Μποτσουάνα, τελέσαμε μέσα σε κλίμα συγκινήσεως και πνευματικής αγαλλιάσεως, την πρώτη Βάπτιση ντόπιου Αφρικανού Αδελφού μας.Ο πρώτος νεοφώτιστος, σπουδαστής του αμερικανικού Κολλεγίου του Καμπερόν, και το όνομα αυτού: Νικόλαος-Μάρκος!Η προσπάθεια της τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και η δραστηριότητά της εν μέσω Ορθοδόξων Παροικιών πολλών εθνοτήτων, συνεχίζεται.Με την ευλογία της Α.Θ.Μακαριότητος του Πατριάρχου Θεοδώρου Β’ και κατόπιν συνεννοήσεως μετά του Σεβ. Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ. Σεραφείμ, ο Διάκονος Γλαύκος-Γεώργιος μετέβη στο Καμπερόν και εντάχθηκε στον κλήρο της Επισκοπής.Ελληνομαθής, κατάγεται από το Ζιμπάμπουε, είναι απόφοιτος της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Μ.Αθανάσιος», ομιλεί απταίστως την αγγλική και άλλες τρεις τοπικές γλώσσες και ήδη σπουδάζει την επίσημη τοπική γλώσσα της Μποτσουάνας «Setswana» ώστε να επικοινωνεί με τους ντόπιους κατοίκους και να ιερουργεί στην καθομιλουμένη.
Ωστόσο, με προσωπική μέριμνα του Αλεξανδρινού Προκαθημένου, ήδη πριν από το Πάσχα, διαμένει κοντά μας και διακονεί στη Γραμματεία της Επισκοπής, ο Αρχιμ. Σέργιος Γιαρέμτσο εξ Ουκρανίας, ελληνομαθής και απόφοιτος Θεολογίας, ομιλεί την αγγλική, τη ρωσική, τη σερβική, τη γαλλική και την ιταλική γλώσσα και αυτή την περίοδο ξεκινά τη διδακτορική του διατριβή.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Επίσκοπος Μποτσουάνας Γεννάδιος προγραμματίζει, κατόπιν ευλογίας και εγκρίσεως του Μακ. Πατριάρχου, να χειροτονήσει δύο (2) ακόμη Διακόνους, έναν Ιατρό εξ Ελλάδος, και έναν κάτοικο του Καμπερόν, (εκ Νοτίου Αφρικής), ο οποίος εργάζεται ως Γενικός Προϊστάμενος Αμερικανικής Τραπέζης στη Μποτσουάνα.
Και οι δύο εξέφρασαν την επιθυμία στον Θεοφιλέστατο, να χειροτονηθούν και να υπηρετήσουν το Πατριαρχείο και την νεοσύστατη Ιερά Επισκοπή στο ανθρωπιστικό & ιεραποστολικό της έργο.
Την τελευταία εβδομάδα, ο Επίσκοπος κ.Γεννάδιος έγινε δεκτός στην πρωτεύουσα, από τους Πρέσβεις της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Μ.Βρεττανίας και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ενώ είχε συνεργασία με τους Επισκόπους Μποτσουάνας της ΡΚαθολικής και της Αγγλικανικής Εκκλησίας, προκειμένου να προχωρήσουν στην εφαρμογή ανθρωπιστικών δράσεων και προγραμμάτων, αφού τα προβλήματα και οι περιστάσεις απαιτούν τη συνεργασία και την αλληλοστήριξη σε έργα αγάπης και προσφοράς.
Το Σάββατο 4^ηΙουνίου πρόκειται να αφιχθεί στο Καμπερόν ο επίτιμος Πρόξενος της Δημοκρατίας της Μποτσουάνας στην Αθήνα κ.Νεκτάριος Πολυχρονίου, προκειμένου να συνεργασθεί με τον Ορθόδοξο Επίσκοπο ώστε να προωθηθούν τα θέματα τα οποία απασχολούν την Ι.Επισκοπή, με μια σειρά επαφών και επισκέψεων σε Υπουργεία, Υπηρεσίες και Κρατικές Αρχές.
Υπενθυμίζεται, ότι στους στόχους της Ι.Επισκοπής περιλαμβάνεται και η δημιουργία Ιατρικού Κέντρου ή Κλινικής (σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας της Χώρας) και ελληνοαγγλικού ιδιωτικού Σχολείου (Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο), σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας της Χώρας, όπου θα διδάσκονται εκτός των άλλων μαθημάτων, η ελληνική γλώσσα, η ελληνική ιστορία και ορθόδοξη κατήχηση.
  

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Οι νεκροί κρίνουν και συμβουλεύουν…

Οι νεκροί κρίνουν και συμβουλεύουν…

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Στο επόμενο σπρώξιμο από τους πολιτικούς μας, μας περιμένει ο γκρεμός. Η ευθύνη τους είναι ιστορικά βαρύτατη όχι μόνο σε όλους εμάς και στις επερχόμενες γενιές, αλλά και απέναντι στους νεκρούς που δημιούργησαν τον αξεπέραστο πολιτισμό μας και που μας απελευθέρωσαν από την κάθε είδους τυραννία. Και ο λόγος των νεκρών παραμένει επίκαιρος και κοφτερός για τους πολιτικούς μας. Έγραψε λ.χ. ο Μακρυγιάννης στα 1850 για τους τότε πολιτικούς και είναι σα να τα έγραψε για τους σημερινούς…:

" Σας ερωτώ εσάς τους Εκλαμπρότατους και μεγαλόγνωσους πολιτικούς της Ελλάδος αρχή και τέλος' αν ήρθετε από καλοσύνη σας να μας φωτίσετε, να μας λευτερώσετε, διατί […] να είναι η πατρίδα εις την κατάστασιν οπού είναι ως την σήμερον, και να γένη αυτείνη η δυστυχία γενικώς εις τους τιμίους ανθρώπους; Και να θέλουν οι ΄Αγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρούσοι, οι Αυστριακοί ή άλλο κράτος να μας κυβερνήσουν με το μέσον το δικό σας;

Η αφεντιά σας, οι ξενοφερμένοι πατριώτες, που είστε οι πρώτοι πολιτικοί και οι δεύτεροι και οι τρίτοι […] αν είχετε αρετή κι ομόνοια θα γένονταν αυτά; Θα διατιμιέταν το δυστυχισμένο, το αθώον Έθνος; Θα μπαίναν όλοι οι μπερμπάντες παντού;…." (Στρατηγού Μακρυγιάννη "Απομνημονεύματα", Εκδ. Γαλαξία, Αθήναι, 1964, σελ. 510).

Τους ισχυρούς της ημέρας κερδοσκόπους - κράτη, διεθνείς οργανισμούς, Τράπεζες -, που μας διαφεντεύουν και μας εκμεταλλεύονται λόγω της ανικανότητας ( και μόνο;…) των πολιτικών μας, καταγγέλλει από τον τάφο του ο εθνικός μας ποιητής Ανδρέας Κάλβος:

Όταν υπό τα σκήπτρα σας

Νέους λαούς καλείτε

Νέους ιδρώτας θέλετε

Εσείς δια να πληρώσητε

Πλουσιοπαρόχως.

Τα ξίφη οπού φυλάγουσι

Τα τρέμοντα βασίλεια σας,

Τα ξίφη οπού τρομάζουσι

Την αρετή και σφάζουσι

Τους λειτουργούς της.

Θέλετε θησαυρούς

Πολλούς δια ν' αγοράσητε

Κρότους χειρών και επαίνους

Και τ' άπειστον θυμίαμα

Της κολακείας.

Ημείς δια τον Σταυρόν

Ανδρείως υπερμαχόμεθα

Και σεις εβοηθήσατε

Κρυφά τους πολεμούντας

Σταυρόν και αλήθειαν.

Δια να θεμελιώσητε

Την τυραννίαν τιμάτε

Τον Σταυρόν εις τας πόλεις σας

Και αυτόν επολεμήσατε

Εις την Ελλάδα

Και τώρα εις προστασίαν μας

Τα χέρια σας απλώνετε!

Τραβήξετε τα οπίσω!

Βλέπει ο Θεός και αστράπτει

Δια τους πανούργους…

…Το ξίφος σφίγξατ' Έλληνες

Τα ομμάτια σας σηκώσατε

Ιδού εις τους ουρανούς

Προστάτης ο Θεός

Μόνος σας είναι…

…Δεν με θαμβόνει πάθος

Κανένα' εγώ την λύραν

Κτυπάω και ολόρθος στέκομαι

Σιμά εις του μνήματος μου

Τ' ανοικτόν στόμα.

(Στίχοι από το ποίημα του Κάλβου "Αι ευχαί").

Στη δυσχερέστατη θέση που βρισκόμαστε - και δεν είναι η πρώτη στην 3000ετή ιστορία μας - πρέπει να ξέρουμε τι είναι η Δύση για εμάς και ποιοι είμαστε εμείς. Ο Ζαμπέλιος στα 1857 γράφει πως η Δύση δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι αυτό το μικρό και φτωχό Ελληνικό Έθνος είναι ο φορέας του Δυτικού Πολιτισμού και όχι οι πανίσχυροι σε όπλα και παντοδύναμοι σε χρήμα Γερμανοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, ή Άγγλοι. Γι' αυτό και από τα ψυχικά τους συμπλέγματα κατωτερότητας και φθόνου " τον κάλαμον εμβάπτοντες εις οιστρομανή χολήν επιτίθενται εις ανάμνησιν δήθεν της Ελληνικής χαυνότητος και δίδουν (εις τους Έλληνας) το όνομα το Γ ρ α ι κ ι κ ό ν. Τίς πάντοτε ο αμαρτωλός; ο Γραικός. Τις δε ο τα μεγάλα και θαυμαστά διαπράττων; ο Ρωμαίος…"

( Σπ. Ζαμπελίου "Βυζαντιναί Μελέται", Τύποις Χ. Νικολαϊδου Φιλαδελφέως, Εν Αθήναις, 1857, σελ. 16).

Την ώρα αυτή των προσβολών, των ταπεινωτικών χαρακτηρισμών και των συκοφαντιών που δεχόμαστε, όχι μόνο από τους ξένους αλλά και από τον πρωθυπουργό της Ελλάδος και τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης του, χρειάζεται η αυτογνωσία μας, όπως τη νιώθει ο εξαίρετος ζωγράφος και σημαντικός λογοτέχνης Νίκος Εγγονόπουλος:

"Η Ελλάς είναι ένα μικρό κράτος, αλλά ένα μεγάλο έθνος. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, και παρά την Άλωση, δεν εσταμάτησε ποτέ να μεγαλουργεί σ' όλους τους πνευματικούς τομείς και ν' αξιοποιεί την παράδοση αυτών τούτων των προγόνων της, Αρχαίων και Βυζαντινών, ισάξια με τους ελεύθερους λαούς της Δύσεως. Δεν έχει παρά να πάει ο νους από τους σπείραντας το σπόρο της Ευρωπαϊκής Αναγεννήσεως εξόριστους στους παραμείναντας ανταποκριτάς των Μαρτίνων Κρουσίων, από τους μεγάλους ιεράρχας ίσαμε τους σοφούς αθωνίτες μοναχούς, από τους Θεοτοκόπουλους και τους "μαντονέρι" της Βενετίας, ίσαμε τους διδασκάλους των μεγάλων ζωγραφικών Σχολών της Τουρκοκρατίας, από τους ποιητάς του "Ερωτόκριτου" και του Κρητικού θεάτρου και τους δημιουργούς της δημοτικής ποιήσεως στους Χριστόπουλους και τους Βηλαράδες, από τους μεγάλους Διδασκάλους του Γένους μέχρι τους Μεγάλους Ευεργέτες, και, και, και…Και στις μέρες μας την Πατρίδα μας την λαμπρύνουν ονόματα, όπως των Σολωμού, Φώσκολου, Κάλβου, Παπαδιαμάντη, Καβάφη, Παναγιώτου Ποταγού, Κυπάρισσου Στεφάνου, Φιλήντα, Καυταντζόγλου, Κλεάνθη, Θεόφιλου, Χαλεπά, Παρθένη και τόσων άλλων…"

( Από το βιβλίο του Εγγονόπουλου "Πεζά Κείμενα", Εκδ. "Ύψιλον", Αθήνα, 1987, σελ. 97)

Κι επειδή η απειλή δεν είναι μόνο το ξεπούλημα νησιών ή της Ακρόπολης, αλλά των ίδιων των ψυχών μας η αλλοτρίωση ο εκλεκτός ποιητής μας Τάκης Κ. Παπατσώνης μας συμβουλεύει γράφοντας σε άρθρο του, με την ευκαιρία αναφοράς του στον Παπαδιαμάντη:

" Ποιο είναι αυτό το διάχυτο και αδιατύπωτο αίτημα, ιστορικό, εθνικό και ηθικό, που μας αποκάλυψε ο Παπαδιαμάντης; Μπορώ να το χαρακτηρίσω, σαν τη μνήμη της νέας ανατολικής Ορθοδοξίας, που στηρίζει φυλετικά την τελευταία φάση της σημερινής εθνικής μας συγκρότησης. Σ' αυτήν αν δεν διατρέχομε διαρκώς κι αν δεν τη διατηρούμε άσβηστη, μετατοπιζόμαστε σε κοσμοπολίτες, ουμανιστές, θύματα του περίφημου Διαφωτισμού, αφελληνιζόμαστε κι αποδιώχνουμε με τρόπο αγνώμονα τις ηρωικές και ζωντανές πηγές της υπόστασης μας". ( Άρθρο του ποιητή στο περιοδικό "Σύνορο" - Νο 39, Σεπτ., Οκτ., Νοε., 1996. Σημειώνουμε ότι ο Παπατσώνης ήταν Ρωμαιοκαθολικός στο θρήσκευμα).

όταν ζητάμε από τον Θεό ταπείνωση, να δεχώμαστε και τις ταπεινώσεις

- Τι θα βοηθούσε, Γέροντα, πρακτικά να αποκτήσω ταπείνωση;
- Πώς αποκτά ταπείνωση κανείς; Όταν του λένε μια κουβέντα, να λέη δύο; Να μη σηκώνη μύγα στο σπαθί του; Ευλογημένη, όταν σου δίνεται ευκαιρία για ταπείνωση, να δέχεσαι την ταπείνωση. Έτσι αποκτιέται η ταπείνωση.
Το φάρμακο το δικό σου είναι να κινήσαι απλά, ταπεινά, να δέχεσαι όπως η γη και την βροχή και το χαλάζι και τα σκουπίδια και τα φτυσίματα, εάν θέλης να ελευθερωθής από τα πάθη σου. Οι εξωτερικές ταπεινώσεις βοηθούν τον άνθρωπο να ελευθερωθή πολύ γρήγορα από τον παλιό εαυτό του, όταν τις δέχεται.

- Εγώ, Γέροντα, έχω ανάγκη από πολλή ταπείνωση.
- Να πας να αγοράσης. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πουλούν την ταπείνωση και μάλιστα δωρεάν , αρκεί να την θέλης…
- Ποιοι είναι αυτοί, Γέροντα;
- Είναι οι άνθρωποι που, όταν δεν έχουν καλή πνευματική κατάσταση, φέρονται αδιάκριτα και με την συμπεριφορά τους μας ταπεινώνουν.
Η ταπείνωση δεν αγοράζεται από τον μπακάλη όπως τα ψώνια. Όταν λέμε: « δώσ’ μου, Θεέ μου, ταπείνωση», ο Θεός δεν θα πάρη την σέσουλα και θ’ αρχίση: «πάρε ένα κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό εσύ», αλλά θα επιτρέψη να έρθη λ.χ. κάποιος άνθρωπος αδιάκριτος να μας φερθή σκληρά ή θα πάρη από άλλον την Χάρη Του και θα έρθη να μας βρίση. Έτσι θα δοκιμασθούμε και θα εργασθούμε , εάν θέλουμε να αποκτήσουμε την ταπείνωση. Αλλά εμείς δεν σκεφτόμαστε ότι ο Θεός επιτρέπει να γίνη ο αδερφός μας κακός, για να βοηθηθούμε εμείς, και θυμώνουμε με τον αδελφό. Και, ενώ ζητάμε από τον Θεό ταπείνωση, δεν δεχόμαστε τις ευκαιρίες που μας στέλνει, για να ταπεινωθούμε, αλλά δυσανασχετούμε. Κανονικά θα έπρεπε να χρωστάμε ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν που μας ταπεινώνει, γιατί αυτός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης μας. Όποιος ζητάει στην προσευχή του ταπείνωση από τον Θεό, αλλά δεν δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός, για να τον ταπεινώση, δεν ξέρει τι ζητάει.
Όταν ήμουν στην μονή Στομίου, ήταν κάτω στην Κόνιτσα ένας παπάς που με αγαπούσε από λαϊκό ακόμη. Μια Κυριακή είχα κατεβή να λειτουργηθώ στην Κόνιτσα. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Την στιγμή που έμπαινα, όπως συνήθιζα, στο Ιερό, είπα μέσα μου: «Θεέ μου, βάλε όλους αυτούς τους πιστούς στον Παράδεισο κι εμένα, αν θέλης, βάλε με σε μια ακρούλα». Όταν πλησίασε η ώρα της Θείας Κοινωνίας ενώ αυτός ο παπάς πάντα με κοινωνούσε μέσα στο Ιερό, γύρισε προς το μέρος μου και φώναξε δυνατά: «Βγες από το Ιερό να κοινωνήσης απ’ έξω τελευταίος, γιατί είσαι ανάξιος». Βγήκα έξω, χωρίς να πω τίποτε. Πήγα στο αναλόγιο και άρχισα να διαβάζω την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Ύστερα, καθώς πήγαινα τελευταίος να κοινωνήσω, είπα μέσα μου: «Ο παπάς φωτίσθηκε από τον Θεό και μου αποκάλυψε ποιος είμαι. Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησέ με, το κτήνος». Μόλις κοινώνησα, αισθάνθηκα μέσα μου μεγάλη γλυκύτητα. Όταν τελείωσε η θεία Λειτουργία, με πλησιάζει ο παπάς συντετριμμένος: «Συγχώρεσέ με! μου λέει. Πώς το έκανα αυτό! Εγώ μπροστά σου δεν έβαζα ούτε τα παιδιά μου ούτε την παπαδιά, ούτε τον εαυτό μου. Τι ήταν αυτό που έπαθα!». Έπεφτε κάτω, μου έβαζε μετάνοια. Μου ζητούσε συγνώμη, προσπαθούσε να μου φιλήση τα χέρια. «Παπά μου, του λέω, μη στενοχωριέσαι. Δεν φταις εσύ˙ εγώ φταίω. Σε χρησιμοποίησε ο Θεός εκείνη την στιγμή, για να δοκιμάση εμένα». Ο παπάς δεν μπορούσε να καταλάβη τι του έλεγα και τελικά, νομίζω, δεν τον έπεισα. Όλα αυτά έγιναν εξαιτίας της προσευχής που είχα κάνει.
Κι εσείς, όταν βλέπετε μία αδελφή να παραφέρεται και να σας μιλάη άσχημα, να ξέρετε ότι τις περισσότερες φορές η αιτία είναι η προσευχή που κάνετε. Επειδή δηλαδή ζητάτε από τον Θεό να σας δώση ταπείνωση, αγάπη, κ.λπ., παίρνει ο Θεός για λίγο την Χάρη Του από την αδερφή και σας ταπεινώνει και σας στενοχωρεί. Έτσι σας δίνεται η ευκαιρία να δώσετε εξετάσεις στην ταπείνωση, στην αγάπη. Αν ταπεινωθήτε, θα ωφεληθήτε. Όσο για την αδερφή, θα λάβη διπλή την Χάρη του Θεού˙ και γιατί της πήρε ο Θεός την Χάρη, για να δοκιμάση εσάς, και γιατί ταπεινώθηκε με το σφάλμα της και ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό. Οπότε και εσείς εργάζεσθε στην ταπείνωση και εκείνη γίνεται καλύτερη.




Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΠΆΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2007

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/05/blog-post_2563.html#ixzz1Nsa3j6zy

ΓΙΑ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΟ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!

Πειραιεύς 18 Mαρτίου 2010

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν


Σχετικῶς πρός τόν μέγιστον θόρυβον τόν προκαλούμενον καθημερινῶς ἐξ αἰτίας τῆς περιελεύσεως τῆς φιλτάτης ἡμῶν πατρίδος, τῆς πεπροικισμένης ὑπό τοῦ Δημιουργοῦ δι’ ἐξαιρέτου καί ἐκπληκτικῆς φύσεως εἰς δεινοτάτην οἰκονομικήν ἀνάγκην καί δυσπραγίαν, ἕνεκεν τῆς ὑπερχρεώσεως τῆς χώρας ἀπό τήν λεγομένην μεταπολίτευσιν καί τῶν
δηλουμένων φορολογικῶν καί ἄλλων μέτρων ὡς ὑπεραναγκαίων διά τήν ὑπέρβασιν τῆς ἐμφανιζομένης ὡς τραγικῆς καταστάσεως, συνοδευομένης ἀπό ἀφόρητον λαϊκισμόν καί ἀκατάσχετον ψευδολογίαν, ἐπιθυμοῦμεν νά ἀναφέρωμεν ὀλίγα τινά:
Ἀπό τῆς συστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀριθμοῦσα βίον χιλίων ἑπτακοσίων ἐτῶν, κατά καιρούς προσέφερεν τό 96% τῆς περιουσίας αὐτῆς, διά τάς ἀνάγκας τοῦ Γένους καί ἀπό τό ἐναπομεῖναν 4%, τό 3% τυγχάνει δεσμευμένον διά διαφόρους λόγους, ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. Ἡ δέ «μυθώδης» Αὐτῆς περιουσία δέν εἶναι τόσον τεραστία ὡς θρυλεῖται.Συγκεκριμένως, ὁ κεντρικός Αὐτῆς ὀργανισμός ἔχει εἰς τήν κατοχήν του τό ὅλον, διά τήν τεραστίων διαστάσεων ὀπήν, τοῦ ἐκ 380 δισεκατομμυρίων Εὐρώ ὑπερχέους τῆς Χώρας, σταγόνα, ὕψους 150 ἑκατομμυρίων Εὐρώ, πού ἀντιστοιχεῖ εἰς 9 ἑκατομμύρια μετοχῶν τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης.

Ἐν Πειραιεῖ, ἡ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησία παρέδωκεν διά τήν ἀνίδρυσιν τῆς πόλεως, καθ’ ὁλοκληρίαν τήν περιουσίαν τοῦ τότε βακουφίου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς ἐξικνουμένη καθ’ ἅπασαν σχεδόν τήν Πειραϊκήν χερσόνησον καί δι’ αὐτό ἡ πόλις τοῦ Πειραιῶς εὐγνωμονοῦσα ἀνεκήρυξεν τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα ὡς Πολιοῦχον καί Προστάτην αὐτῆς. Ἑπομένως μαθήματα δεοντολογίας καί ἠθικῆς εἰς τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησίαν δέν τυγχάνει εὐπρεπές νά δίδωνται διά τήν ἀποδεδειγμένην ἱστορικῶς ἀλληλεγγύην αὐτῆς πρός τό Ἑλληνικόν Κράτος.
Ἡ ἀτυχής καί δεικτική ἀναφορά ὁρισμένων διά τήν ἀνάληψιν ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου τῆς μισθοδοσίας τοῦ Κλήρου τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας προσκρούει, ἀφ’ ἑνός μέν εἰς τήν ἀνωτέρω ἀδυσώπητον πραγματικότητα καί ἀφ’ ἑτέρου εἰς τήν συμβατικήν ὑποχρέωσιν τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας διά Νόμων αὐτῆς καθοριζομένην. Ἄλλωστε ἡ μισθοδοσία τῶν κληρικῶν ὡς οἱ ἀριθμοί ἀποδεικνύουν μηδέ τῶν Ἀρχιερέων ἐξαιρουμένων ἐξαντλεῖται εἰς τόν βασικόν μισθόν τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων ἄνευ ἑτέρων ἐπιδομάτων. Συγκεκριμένως ἔγγαμος Κληρικός παραμένων ἐν ἐνεργείᾳ μέ 60ετή ἐφημερικήν ὑπηρεσίαν λαμβάνει ἀποδοχάς εἰς χεῖρας του 1.466,25 Εὐρώ.
Παρά ὅμως τά ἀνωτέρω πασίδηλα καί αὐταπόδεικτα διά κάθε ἐχέφρονα, ἐάν ἡ οἰκονομική δυσπραγία καί κρίσις τῆς χώρας προείρχετο ἐκ φυσικῆς τινός καταστροφῆς ἤ πανδημίας ἤ πολεμικῆς συρράξεως, ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία θά ἔδει νά πωλήσῃ τάς κανδήλας τῶν Ἱ. Ναῶν καί τά Ἱ. Σκεύη διά νά συμβάλῃ εἰς τήν ἀνακούφισιν τῆς Χώρας, ὡς κατά τήν μακραίωνα Αὐτῆς ἱστορικήν πορείαν πολλάκις ἔπραξεν. Δέν συμβαίνει ὅμως τί ἐκ τῶν ἀνωτέρω διότι οἱ πάντες γνωρίζουν ὅτι ἡ ὑπερχρέωσις τῆς Χώρας, ὀφείλεται εἰς τήν ἀπληστίαν τῶν ἐχόντων καί τῶν διαχειριστῶν ὑπό τήν σκανδαλώδη κάλυψιν τῶν πολιτικῶς ὑπευθύνων.

Κατά τήν διάρκειαν τῆς μεταπολιτεύσεως ὑπῆρξε γενικός οἰκοδομικός ὀργασμός ἔργων πού ἀνεμόρφωσαν τήν Χώρα καί εἰσέρευσε καί τεράστιος πακτωλός κοινοτικῶν χρημάτων ἀλλά οἱ ὑπερβάσεις τοῦ κόστους τῶν ἔργων ἔφθασαν ἕως καί τό 120 τοῦ ἀρχικοῦ προϋπολογισμοῦ. Ἡ πλέον χαρακτηριστική περίπτωσις εἶναι ὁ Κηφισός πού ἐκόστισεν τελικῶς 60,3 ἑκατομμύρια Εὐρώ ἀνά χιλιόμετρον ἔναντι 45,5 ἑκατομμύρια Εὐρώ ἀρχικοῦ προϋπολογισμοῦ, ἐνῶ κατά μέσον ὅρον εἰς τήν Εὐρώπην τό χιλιόμετρον ἀντιστοίχως κοστίζει 30 ἑκατομμύρια Εὐρώ.

Ἕτερον παράδειγμα ἡ Ἀττική ὁδός, πού ὑπερέβη εἰς τήν ἀξία κατασκευῆς αὐτῆς τό 120% τοῦ ἀρχικοῦ προϋπολογισμοῦ καί ἀπό προϋπολογισθέντα 9,6 ἑκατομμύρια Εὐρώ ἀνά χιλιόμετρον τελικῶς ἔφτασε εἰς τά 21,1 ἑκατομμύρια Εὐρώ, τά δέ λεγόμενα Ὁλυμπιακά ἔργα ἐκόστισαν πενταπλασίως τῶν προϋπολογισθέντων διά τῆς μεθόδου τῶν ἀπ’ εὐθείας ἀναθέσεων.

Μέ τήν διάσκεψιν τῶν Παρισίων, ἡ Γερμανική Πολιτεία ἀνέλαβεν τήν ὑποχρέωσιν νά καταβάλῃ εἰς τήν Ἑλληνικήν Πολιτείαν διά πολεμικάς ἀποζημιώσεις, ἀλλά καί διά τό ἀναγκαστικόν κατοχικόν «δάνειον», ποσόν ἀνάλογον τῶν 70 δισεκατομμυρίων Εὐρώ, τό ὁποῖον οὐδέποτε διεξεδικήθη καί οὐδέποτε κατεβλήθη. Βεβαίως ἡ ἀπάντησις εἰς τό ἐρώτημα διατί; εἶναι ἁπλουστάτη, διότι ἐάν οἱ κυβερνῶντες τοὐλάχιστον κατά τήν μεταπολίτευσιν, ἀπετόλμων νά διεκδικήσουν τά χρήματα αὐτά θά ἐξεβιάζοντο ὑπό τοῦ Γερμανικοῦ Κράτους μέ τάς ἀποκαλύψεις τῆς ἀρπαγῆς πού συνετελέσθη εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου ἀπό τάς δραστηριοποιουμένας εἰς τήν Ἑλλάδα Γερμανικάς ἑταιρείας, αἱ ὁποῖαι προσέφεραν τήν ὑπερτιμολογημένην τεχνογνωσίαν καί τεχνολογίαν των καί φυσικῶς ἐμοίρασαν καί τάς σχετικάς προμηθείας εἰς τούς ὑπογράψαντας τάς ἀναλόγους συμβάσεις.

Τυγχάνει ἡλίου φαεινότερον, ὅτι ὁ πολύς κ. Χριστοφοράτος «διεπορθμεύθη» εἰς τήν δωροδοκήσασα Γερμανικήν Πολιτείαν διά τῆς ἑταιρείας SIEMENS, ὑπό τῶν λεγομένων κομμάτων ἐξουσίας τῆς Πατρίδος ἡμῶν διά νά μήν ἀποκαλύψῃ τήν συμβολήν τῆς εἰρημένης SIEMENS εἰς τούς κορβανάδες καί ὄχι μόνον τῶν διαπλεκομένων δύο κομμάτων ἐξουσίας.

Τοῦτο ἀπεδείχθη ὑπό τῶν ἀκριτομυθιῶν τοῦ κ. Χριστοφοράτου, ὑπό τῶν εἰρωνικῶν του μειδιαμάτων καί τῶν πολλαπλῶν του δηλώσεων ἀλλά καί ἀπό τήν ὁμολογίαν ὑψηλοῦ Κυβερνητικοῦ καί κομματικοῦ παράγοντος τῆς ἐποχῆς. Ἡ διαπόρθμευσις τοῦ κ. Χριστοφοράτου ἐγένετο ἐπί τῆς διαδόχου Κυβερνήσεως. Καί εὐλόγως ἀντιλαμβάνεται πᾶς τις τό παίγνιον τῶν δύο αὐτῶν κομματικῶν σχηματισμῶν.

Πότε ἐπί τέλους θά κατανοήσωμεν ὅτι ὁ Σιωνιστικός Ἀμερικανικός παράγων ἀπεργάζεται τήν καταδολίευσιν τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καί τῆς οἰκονομικῆς μας εὐρωστίας καθώς καί παγκόσμιον κυριαρχίαν εἰς ὅλα τά ἐπίπεδα. Δέν γνωρίζομεν ὅτι τό λεγόμενον Διεθνές Νομισματικόν Ταμεῖον (ΔΝΤ) εἰς τήν ἀδηφάγον ἀγκάλην τοῦ ὁποίου μᾶς ὠθεῖ ἡ δῆθεν ἀλληλεγγύη τῶν ἑταίρων μας εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν ἀποτελεῖ ἐπιχειρησιακόν βραχίονα τοῦ πανισχύρου κοσμικῶς σατανιστικοῦ καί σιωνιστικοῦ, ἑβραϊκοῦ λόμπυ τῶν Η.Π.Α.;

Διατί λοιπόν ἡ πολιτική καί πολιτειακή μας ἡγεσία ὁδηγεῖ τήν Χώραν εἰς αὐτήν τήν ἐξόχως τραγικήν διά τήν ἐπιβίωσίν της καταδυνάστευσιν;

Διατί δέν ἐνστερνιζόμεθα τό ἡρωϊκόν φρόνημα τῶν μαρτύρων καί ἡρώων καί Πατέρων τοῦ Γένους νά ἀποσκορακίσωμεν ἐπί τέλους τόν ἰμπεριαλιστικόν, σιωνιστικόν Ἀμερικανικόν παράγοντα ἐκδιώκοντες τάς ἀλλοτρίων συμφερόντων στρατιωτικάς βάσεις ἐκ τῆς Χώρας καί μεταβάλοντες τήν πολιτική μας νά προσκαλέσωμεν τό ὁμόδοξον ἀντίπαλον δέος διά νά ναυλωχεῖ εἰς τό Αἰγαῖον καί τήν Μεσόγειον καί τότε de jure καί de facto θά δυνηθοῦμε νά ἐπεκτείνωμεν τά χωρικά μας ὕδατα ἀπό τά 6 εἰς 12 μίλια ὅπως προβλέπει τό διεθνές δίκαιο τῆς θαλάσσης, μεταβαλομένου τοῦ Ἀρχιπελάγους τοῦ Αἰγαίου εἰς κλειστήν Ἑλληνικήν λίμνην καί ἐξορύσσοντες τά δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου πού κατά τούς ἐγκύρους ἐπιστημονικούς ὑπολογισμούς τῶν εἰδικῶν Πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν ὑφίστανται καί ὄχι μόνον, καθιστάμενοι οὕτω ἐνεργειακῶς αὐτάρκεις τοὐλάχιστον διά μίαν εἰκοσαετίαν καί ὑπερκαλύπτοντες τήν χαοτικήν ὀπήν τῆς ἀθέσμου ὑπερχρεώσεως.

Τίθεται ὅμως τό ἐρώτημα ὑπάρχουν Ἕλληνες πολιτικοί ἄνδρες καί γυναῖκες ἀδέσμευτοι παντοιοτρόπως, ἕτοιμοι καί ἕτοιμαι νά ἐπωμισθοῦν αὐτό τό ῥηξικέλευθον, σωστικόν καί ἐπάναγκες ἔργον;Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/05/blog-post_4312.html#ixzz1NsZ3GrCN

Ο Γέροντας Παΐσιος (βίντεο)

Ο Γέροντας Παΐσιος (βίντεο)

Ενα οδοιπορικό στο Αγιο Ορος για τον Θεόπνευστο πατέρα Παϊσιο. Τα παιδικά χρόνια του,το γράμμα στην πολυαγαπημένη του μητέρα, το διορατικό χάρισμα του. Τι λένε ανθρωποι που τον έζησαν .

Paisios part 1‏

▶

paisios part2‏

▶

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/