Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Ιανουαρίου 01, 2012

«Να εύχεστε χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό»(Γέροντας Παίσιος).Η αξία και η σημασία των ευχών




«'Οταν ευχεσθε σε κάποιον για την ονομαστική τον γιορτή (ή καί για οτιδήποτε άλλο, συμπληρώνου­με), να του λέτε: Σον ευχόμαστε χρόνια πολλά καί εόάρεστα στο Θεό».(Ίερομ. Χριστοδούλου, Ό Γέρων Παΐσιος, σελ. 237).
Ή αξία καί σημασία των ευχών.
 Κατά πρώτον, αξίζει να σημειώσουμε το πόσο σημαντι­κό είναι να ευχόμαστε καλά πράγματα για τους συνανθρώ­πους μας.'Αν ή κατάρα «πιάνει» πολλές φορές, πού σημαί­νει ότι το πονηρό περιεχόμενο της καρδίας μας μπορεί να επιδράσει αρνητικά στους άλλους, το ίδιο κι ακόμη περισ­σότερο μπορεί να επιδράσει ή ευχή μας καί ό καλός μας  λόγος. Καί τούτο γιατί το καλό, ως προερχόμενο από τον παντοδύναμο Θεό, είναι ισχυρότερο από το κακό καί ή θε-τική στάση μας απέναντι στους άλλους, όπως φανερώνεται από τίς ευχές μας, μπορεί να λειτουργήσει ως χάδι καί βάλ­σαμο στις ψυχές τους.
 Προϋπόθεση βεβαίως γι' αυτό είναι ότι οί ευχές μας αν­ταποκρίνονται στίς προθέσεις μας, δηλ. ευχόμαστε στους άλλους, γιατί πραγματικά καί αληθινά τους αγαπάμε ή τέ­λος πάντων τους συμπαθούμε. Διαφορετικά οι ευχές μας εί­ναι υποκριτικές, γεγονός πού εύκολα το επισημαίνει ό πλη­σίον μας πού τίς δέχεται.
  Χαρακτηριστικό παράδειγμα αρνητικής καί θετικής αν­τίδρασης σε κατάρα καί ευλογία αντίστοιχα είναι το γνω­στό περιστατικό, πού καταγράφεται στο Γεροντικό, από τη ζωή του οσίου Μακαρίου.Κάποτε, λέγει ή ιστορία, ό υπο­τακτικός του οσίου συνάντησε στο δρόμο του έναν ειδωλο­λάτρη ιερέα, τον όποιον απερίσκεπτα έβρισε, χαρακτηρί­ζοντας τον σατανά. Εκείνος τόσο θύμωσε από την άνεπάντεχη προσβολή, πού έσπασε το ραβδί του στίς πλάτες του καλόγερου, αφήνοντας τον μισοπεθαμένο. Σέ λίγο φάνηκε κι ό όσιος Μακάριος, ό όποιος συναντώντας τον ειδωλολά­τρη ιερέα έσπευσε να τον χαιρετίσει καί να του ευχηθεί. Ε­κείνος κοντοστάθηκε σαστισμένος καί ρώτησε: - Τι καλό είδες σε μένα, άββα, καί μου μιλάς έτσι; -Σέ βλέπω πού τρέ­χεις, του είπε ό όσιος, καί λυπάμαι πού δεν έχεις ακόμη κα­ταλάβει πώς μάταια κοπιάζεις.
 Κατανύχτηκε ή ψυχή του ειδωλολάτρη από τα γεμάτα αγάπη λόγια του οσίου καί γι' αυτό τον χαρακτήρισε άν­θρωπο του Θεού, εν αντιθέσει με τον άλλο κακόγερο, όπως του είπε, πού του κακομίλησε. Τελικά, το συναπάντημα αυ­τό ήταν ή αφορμή για τη μεταστροφή του ειδωλολάτρη στο Χριστιανισμό, άφού προηγουμένως ζήτησε καί τη συγγνώ­μη του οσίου για την κακομεταχείριση του μαθητή καί υπο­τακτικού του."Ωστε ό λόγος ό καλός, όπως καί οί ευχές πού ανταλ­λάσσουμε τίς ημέρες των μεγάλων εορτών, κάνει τον κακό καλό, ενώ ό κακός λόγος καί τον καλόν ακόμη τον ερεθί­ζει. Τα «χρόνια πολλά καί ή καλή χρονιά» λοιπόν έχουν ά-ξία και σημασία, έστω κι αν ίσως δεν το καταλαβαίνουμε ό­σο πρέπει.
2.  Ή χριστιανική κατανόηση των ευχών.
 Χρειάζεται όμως να προχωρήσουμε σ' αυτό πού επιση­μαίνει ό γέρων Παΐσιος: ή ευχή μας για χρόνια πολλά σε κάποιον να συμπληρώνεται καί με το «εύάρεστα στο Θεό». Γιατί άραγε έκανε την παρατήρηση αυτή ό άγιος Γέροντας; Μα ασφαλώς, γιατί ήξερε ότι το καλό τότε μόνον είναι πράγματι καλό, όταν σχετίζεται με το Θεό. Εκείνος είναι ή απόλυτη και μοναδική πηγή του, όπως το βεβαίωσε καί το άψευδές στόμα του Κυρίου: «Ουδείς αγαθός, ειμή εις, ό Θε­ός» (Ματθ. 19,18)!Χωρίς συσχέτιση του άγαθού καί κάλου με το Θεό, παίρνει αυτό τέτοιο περιεχόμενο, ανάλογο με το υλικό πού έχει κανείς στη ψυχή καί την καρδιά του. Κι ό­ταν λείπει ό Θεός από την ψυχή του ανθρώπου, τότε είναι γεμάτη αυτή από κακίες καί πάθη και δαιμονικές ενέργειες, άρα και το θεωρούμενο καλό από το συγκεκριμένο αυτό άν­θρωπο, σταματά να είναι καί γνησίως καί αληθινά καλό.
  'Ετσι ή ευχή «καλή χρονιά» πράγματι έχει νόημα καί είναι αληθινή, όταν κατανοείται ως εύάρεστη στο Θεό. Καί εύάρεστο στο Θεό γίνεται εκείνο πού τελεί εν υπακοή προς το θέλημα Του, άρα καλή θα είναι ή χρονιά για τον καθένα μας, όταν την κάθε στιγμή μας τη ζούμε έτσι, ώστε να τηρούμε το θέλημα Εκείνου. Ποιο είναι το θέλημα του Θεού, τώρα, με το όποιο πρέπει να γεμίζουμε το χρόνο μας; Ή πί­στη μας σ' Αυτόν καί ή αγάπη μας στον κάθε συνάνθρωπο μας. «Αυτή εστίν ή εντολή τον Θεού' ίνα πιστεύσωμεν τω ονόματι τον υιου Αυτού καί άγαπώμεν αλλήλους» (Α' Ίω.3,  23). 
 Στή διπλή αυτή εντολή συμπυκνώνεται κάθε επιμέ­ρους εντολή του Θεού, κι αυτό θα πει ότι, όταν ό Χριστια­νός εύχεται εκ καρδίας «Χρόνια πολλά καί καλή χρονιά»,είναι σαν να λέει: «Είθε να ζήσεις πολλά χρόνια, με εναπό­θεση της ζωής σου στα χέρια του Θεού, μακριά από άγχη,στενοχώριες, μελαγχολίες, καταθλίψεις, φοβίες, γιατί όλααυτά δείχνουν όλιγοπιστία ή απιστία στο Θεό. Καί παράλληλα να διαθέσεις τη ζωή σου στην εξυπηρέτηση του συν­ανθρώπου σου, γενόμενος αρωγός στην κάθε δύσκολη στιγ­μή του, κλαίγοντας στο κλάμα του καί χαίροντας στη χαρά του, γιατί αυτό θα πει αγάπη».
Με τα δεδομένα αυτά οί ευχές πού λέγονται στην αρχή της κάθε χρονιάς, αφενός αποκαλύπτουν την ποιότητα της χριστιανικής μας συνειδήσεως, αφετέρου μπορούν να γί­νουν το ερέθισμα για ένα δικό μας βαθύτερο προβληματι­σμό, πού θα πρέπει να μας οδηγεί σε μεγαλύτερη συναίσθη­ση του εαυτού μας, αλλά καί της θέσης καί του ρόλου μας μέσα στον κόσμο πού βρεθήκαμε. Κι ή θέση μας και ό ρό­λος μας δεν είναι να είμαστε ανεύθυνοι καί χωρίς σκοπό, μα πλήρως εξαρτημένοι από το Θεό, παραθέτοντας συνε­χώς «εαυτούς καί αλλήλους καί πασαν την ζωήν ημών Χριστω τω Θεώ».

3. Ό χρόνος δόθηκε προς μετάνοια.
 Τα παραπάνω είναι απόρροια της χριστιανικής θεωρή­σεως του χρόνου. Κατανοούμε το χρόνια πολλά ως εύάρεστα στο Θεό, γιατί ό χρόνος δεν είναι μια άσκοπη ροή γε­γονότων καί καταστάσεων. Μια τέτοια αντίληψη είναι καρ­πός απιστίας προς τον παντοδύναμο καί αιώνιο προσωπικό Θεό. Ό χρόνος, σύμφωνα με την πίστη μας, δόθηκε και δί­νεται ως δωρεά από το Θεό στον άνθρωπο, προκειμένου να τον αξιοποιεί αυτός για τη σωτηρία του. «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν - κατά τον απόστολο - ότι αί ήμέραι πονηραί εισί(Έφ. 5,16).Με άλλα λόγια ό Θεός επιτρέπει να ζούμε, να παρατεί­νεται δηλ. μέσα στο χρόνο ή ζωή μας, για να μετανοούμε: να μεταστρεφόμαστε προς ό,τι ζήτα το πανάγιο θέλημα Του «άποστυγουντες το πονηρόν, κολλώμενοι τω άγαθώ» (Ρωμ. 12,9). Ό λόγος του Πνεύματος του Θεού δια στόμα­τος Ιωάννη του Θεολόγου είναι σαφής: «"Εδωκα χρόνον, ίνα μετανοήση» (Άποκ. 2,21). Κι ό απόστολος Παύλος ερ­μηνεύοντας τη μακροθυμία του Θεού προς τον άμαρτάνοντα άνθρωπο σημειώνει: «Το χρηστόν του Θεού εις μετάνοιαν σε άγει» (Ρωμ. 2,4).Κατά συνέπεια, ζούμε για ν' αυ­ξάνουμε τη σχέση μας με το Χριστό. Κάθε άλλη επιλογή του ανθρώπου αποτελεί προσβολή του Θεού και βλασφημία προς το άγιο θέλημα Του.
4. Ή χαρά για τον καινούργιο χρόνο.
  'Ετσι ό μόνος πού μπορεί να χαίρεται για τον ερχομό κάθε φορά του νέου χρόνου, είναι ό πιστός Χριστιανός. Μόνον ό Χριστιανός μπορεί να βλέπει το χρόνο όχι ως πο­ρεία προς το θάνατο, άλλ' ως πορεία, όπως είπαμε, προς με­γαλύτερη σχέση με τον κατεξοχήν αγαπημένο του, το Χρι­στό. 
  Και φτάνει μάλιστα ό καθόλα συνεπής πιστός, ό ά­γιος, να επιθυμεί για το λόγο αυτό καί τον ίδιο θάνατο.
Ό απόστολος Παύλος καί πάλι σημειώνει στους Φιλιππησίους: «'Εχω την έπιθυμίαν εις το άναλύσαι καί συν Χρι­στώ είναι» (1,23). 'Ηθελε να φύγει από τη ζωή αύτη, όχι γιατί μισούσε τον κόσμο καί τη ζωή, αλλά γιατί αγαπούσε περισσότερο την πηγή της ζωής, το Χριστό και τη Βασι­λεία Του. Κι ό άγιος Ιωάννης της Κλίμακος επισημαίνει; «Ό άγιος επιθυμεί κάθε ώρα το θάνατο». Για το Χριστιανό λοιπόν υπάρχουν λόγοι χαράς για τον ερχομό του νέου χρόνου: τον φέρνει πιο κοντά στον αρχηγό της πίστης Του!
 Είναι ακατανόητη όμως η χαρά του απίστου και εκτός της Εκκλησίας ανθρώπου για τον καινούργιο χρόνο. Γιατί γιορτάζει αυτός; Επειδή θα έλθει μια ώρα γρηγορότερα στο θάνατο; Διότι στην πραγματικότητα ό κάθε νέος χρό­νος είναι καί μια μείωση της επί γης ζωής του' μια ανάσα πιο κοντά στη φθορά. 'Ισως λοιπόν για το λόγο αυτό να ξε­νυχτάνε πολλοί γλεντώντας την παραμονή της Πρωτοχρο­νιάς; επειδή επιθυμούν να διασκεδάσουν τον υποσυνείδητο φόβο τους με τον επερχόμενο θάνατο.'Ετσι κι αλλιώς όμως! Για τους Χριστιανούς ό χρόνος έχει νόημα και σκοπό. Κι είμαστε ευτυχείς πού ό Θεός εν Χριστώ μας έχει δώσει τη χάρη να κατανοούμε την αλήθεια αυτή. Απομένει καί να την ενεργοποιούμε στη ζωή μας!
πρωτοπ.Γεωργίου Δορμπαράκη

Η εμφάνιση του Κυρίου στον Αγ. Σεραφείμ του Σάρωφ. (2 Ιανουαρίου)


 


     Εν όψει των νέων και δυσκολότερων αγώνων που τον περίμεναν, η θεια πρόνοια ενίσχυσε τον ζήλο του με πνευματικά οράματα.
Η καθαρή του καρδιά, η εγκράτεια, η διαρκής επικοινωνία με τον Θεό τον έκαναν άξιο να τα απολαύσει. Καθώς αναφέρεται σε σημειώσεις τυπωμένες στο περιοδικό Μαγιάκ του 1844 (τεύχος 32), ο όσιος Σεραφείμ, σαν διάκονος, έβλεπε κατά καιρούς στις ακολουθίες τους αγίους αγγέλους να ψάλλουν και να διακονούν μαζί με τους μοναχούς. Έμοιαζαν με αστραπόμορφους νέους και φορούσαν λευκά και χρυσοΰφαντα ενδύματα. Η ψαλμωδία τους όμως δεν έμοιαζε με καμμία επίγεια αρμονία. Τα οράματα αυτά πλημμύριζαν την ψυχή του με θεϊκή παρηγοριά.
«Εγενήθη η καρδία μου, έλεγε κάποτε, ωσεί κηρός τηκόμενος. Δεν θυμάμαι όμως τίποτε απ’ αυτή την αγαλλίαση. Θυμάμαι μόνο πως μπήκα στον ναό και μετά βγήκα».
Στο ίδιο περιοδικό περιγράφεται σε ευθύ λόγο και άλλο ένα εκπληκτικό όραμα.
«-Θα σου διηγηθώ, χαρά μου, έλεγε ο πατήρ Σεραφείμ προφανώς στον συγγραφέα του χρονικού, ένα φοβερό όραμα, σταλμένο από τον ουρανό σ’ εμένα τον ταπεινό. Να μου υποσχεθείς όμως πως δεν θα το αποκαλύψεις σε κανένα, πριν πεθάνω.
  -Υπόσχομαι μπάτουσκα, είπε ο συνομιλητής βάζοντας συγκινημένος μετάνοια,
  -Λειτουργούσα κάποτε τη Μ. Πέμπτη μαζί με τον ηγούμενο Παχώμιο και τον πατέρα Ιωσήφ. Η θεία Λειτουργία είχε αρχίσει στις δύο το μεσημέρι μαζί με τον εσπερινό. Μετά τη μικρά είσοδο και τα αναγνώσματα είπα ο ταπεινός πλάι στο άγιο θυσιαστήριο την εκφώνηση: “Κύριε, σώσον τους ευσεβείς και επάκουσον ημών”. Ύστερα βγήκα στην ωραία πύλη και υψώνοντας το οράριο προς το εκκλησίασμα συμπλήρωσα: “Και εις τους αιώνας των αιώνων”.
Τη στιγμή εκείνη έλαμψε ένα φως μπροστά μου σαν ηλιακή ακτίνα. Κοιτάζω προς τα εκεί και βλέπω εν δόξη τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο οποίος με τη μορφή του Υιού του ανθρώπου έλαμπε πιο πολύ από τον ήλιο μέσα σε άπλετο φώς. Βλέπω επίσης τριγύρω να τον περιβάλλουν σαν σμήνος από μέλισσες οι ουράνιες δυνάμεις των αγγέλων, αρχαγγέλων, χερουβείμ και σεραφείμ. Είχε μπει από τη δυτική πύλη και βαδίζοντας ανάερα στάθηκε απέναντι από τον άμβωνα. Υψώνοντας μάλιστα το χέρι ευλόγησε τους λειτουργούς και τους προσευχομένους. Τέλος μπήκε στη θέση που βρίσκεται η εικόνά Του, πλάι στην ωραία πύλη. Η καρδιά μου σκίρτησε από ιερή αγαλλίαση, από γλυκύτατη αγάπη για τον Κύριο».
Και ό συγγραφέας του χρονικού συμπληρώνει:
«Με το όραμα αυτό η όψη του οσίου αλλοιώθηκε. Δεν μπορούσε ούτε να κινηθεί από τη θέση του ούτε να αρθρώσει λέξη. Πολλοί πρόσεξαν τη στάση του, χωρίς όμως να καταλάβουν την αληθινή αιτία. Αμέσως τον πλησίασαν δύο διάκονοι, τον έπιασαν από τις μασχάλες και τον οδήγησαν μέσα στο άγιο βήμα. Αλλά κι εκεί συνέχισε να στέκεται επί δύο ώρες ακίνητος. Μόνο το πρόσωπό του αλλοιωνόταν από λεπτό σε λεπτό. Πότε το σκέπαζε μια χλωμάδα, πότε χυνόταν επάνω του μία ερυθρότης, και πότε γινόταν άσπρο σαν το χιόνι. Πέρασε πολλή ώρα χωρίς να μιλήσει. Τον είχε απορροφήσει η θαυμαστή επίσκεψη του Θεού και ευφραινόταν με τη γλυκεία Του παρηγορία».
       Αξιοσημείωτο είναι ότι το όραμα αυτό συνέβη την ώρα της εισόδου των ιερουργών στο άγιο βήμα, που συμβολίζει την είσοδό τους στον ίδιο τον ουρανό. «Ποίησον, Κύριε, δέεται χαμηλοφώνως τη στιγμή εκείνη ο ιερεύς, συν τη εισόδω ημών είσοδον άγιων Αγγέλων γενέσθαι, συλλειτουργούντων ημίν και συνδοξολογούντων την σην αγαθότητα». Εξ άλλου μετά την είσοδο ψάλλεται και ο αγγελικός ύμνος: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς». Το όραμα αυτό αποδεικνύει ότι οι ουράνιες δυνάμεις συλλειτουργούν αοράτως μαζί μας. Επομένως κάθε πιστός ας έχει υπ’ όψη του ότι προσεύχεται μεταξύ των αγγέλων, σαν να βρίσκεται στον ουρανό.
Αυτές οι θεϊκές παρηγορίες ενίσχυαν τον πατέρα Σεραφείμ στον αγώνα του και δυνάμωναν μέσα του την επιθυμία για τη ζωή της θεωρίας. Το παραπάνω όραμα θα μπορούσε να είχε άσχημες συνέπειες για την ψυχή του, αν σκεπτόταν εγωιστικά, ότι ήταν δηλαδή άγιος και είχε φθάσει στην τελειότητα. Αλλά ο νεαρός διάκονος είχε καλούς καθοδηγητές τους γέροντες Παχώμιο και Ιωσήφ, συλλειτουργούς του σ’ εκείνη τη μυσταγωγία. Αυτοί λοιπόν υπέθεσαν ότι εξαντλήθηκε από την αυστηρή νηστεία. Όταν όμως τους διηγήθηκε το όραμα, τον συμβούλευσαν, σαν έμπειροι πνευματικοί, να μην υπερηφανευθεί, αλλά να ασφαλίσει τον εαυτό του με την αύτομεμψία. Τη διήγησή του όμως την έβαλαν μέσα στην καρδιά τους.

(Αρχ. Τιμοθέου, «Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ», εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου – Ωρωπός Αττικής)

Ήρωας


 
Θα σου μιλήσω σήμερα για μια λέξη μόνο… Θα σου πω δύο λόγια για τη λέξη "ήρωας".
imageΞέρεις ποιος είναι ήρωας; Αυτός που είναι πραγματικά μεγάλος. Αυτός που έχει μεγάλη καρδιά. Ευρύχωρη καρδιά. Που αγαπάει δίχως όρια. Που δίνεται με αυθεντικότητα σε ό,τι καλό κάνει. Πραγματικά μεγάλος είναι αυτός που προσπαθεί. Προσπαθεί να μην κάνει λάθη. Κι όταν πέφτει, όταν αμαρτάνει, να έχει το θάρρος, την λεβεντιά να το παραδεχτεί και να σηκωθεί ξανά…
Έτσι να είσαι φίλε μου! Ήρωας. Αγωνιστής. Μεγάλος και αληθινός σε ό,τι και αν κάνεις. Βάλ’ το στόχο για τη νέα χρονιά που έρχεται γοργά… Βάλ’ το στόχο και μη φοβηθείς ποτέ! 
Καλή και ευλογημένη η χρονιά!!

Επιστολή Ροδοστόλου Χρυσοστόμου σε Ηγούμενο Εφραίμ



Επιστολή συμπαράστασης στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Αρχιμ Εφραίμ, απέστειλε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ροδοστόλου κ. Χρυσόστομος.
Η επιστολή έχει ως εξής:
Πανοσιολογιώτατε και λίαν αγαπητέ μοι άγιε Ηγούμενε· υπομιμνήσκω ταπεινώς ότι, «Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής, ον επηγγείλατο ο Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν». (Ιακ. 1,12).
Αλλά πάντως φρονώ ότι, εάν, οι τας τύχας της δυστήνου πατρίδος ημών ιθύνοντες -είτε γνωστοί και επώνυμοι, είτε (τούτων επικινδυνέστεροι κρύφιοι και ανώνυμοι, δεν ήσαν φορείς του Ηρωδείου συνδρόμου, του δι’ αιωνίως θανασιβούλου, δηλονότι, κατά του διά την σωτηρίαν των ανθρώπων τεχθέντος «Παιδίου», την ειρήνην δε επί γης και την εν ανθρώποις ευδοκίαν ευαγγελισαμένου (Ματθ. 2, 13, Λουκ. 2, 4), δεν θα επέλεγον την ημέραν της κοσμοχαρμοσύνου Γεννήσεώς Του, ίνα κινήσωσι την κατά της Σεβασμίας Βατοπαιδίου Μονής και καθ’ υμών προσωπικώς ιδιαίτατα διά δικαστικών οργάνων και αστυνομικών δυνάμεων, «ως επί ληστήν» τηλικαύτην εξοδον (Ματθ. 26, 55), επιχείρισιν και… εκστρατείαν. Αίσχος τοις εναγέσι, αλιτηρίοις και δαιμονοενεργουμένοις. Κύριος ελεήσαι και σώσαι.
Σωματική ταλαιπωρία και ψυχικός σκυλμός ουχ ο τυχών διά την Πανοσιολογιότητά σου· οδύνη βαθυτάτη διά την ωσαύτως βαρέως δοκιμαζομένην -και εμοί πολυφίλητον όμως- αδελφότητά σου· έκπληξις δε, πικρία άμα, και αγανάκτησις της -από μακρού ήδη, ως γνωστόν, εκ γήρως και άλλων χαλαιποτήτων πασχούσης- ουτιδανότητός μου, καθώς και όλων, ως πιστεύω, των ειλικρινώς αγαπώντων τον αγιώνυμον ημών Τόπον, την -ης ποιμήν επελέγης και ετάχθης- παλαίφατον Μάνδραν και Μονήν, και διά της βιοτής των τιμώντων την υπερχιλιετή χριστοφιλή ιστορίαν του.
Βεβαιώθητι, παρακαλώ, περί της κατά πάντα φιλαδέλφου συμπαθείας μου, διά την παραχωρήσει Θεού πείρασιν και βασκανίαν ταύτην, αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου, περί των προς τον εν Σπηλαίω τεχθέντα και εν Φάτνη ανακλιθέντα Σωτήρα Κύριον, διαπύρων προσευχών μου, όπως ταχινήν-ταχίστην «ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν», ως άλλως τε ο ίδιος σαφέστατα υπισχνείται. (Α’ Κορ. 10,13).
Μετά πολλής της εν Χριστώ αγάπης και φιλαδελφίας.
ο Ροδοστόλου Χρυσόστομος

Πρωτοπρ. Αθανάσιος Γιουσμάς, Η περιτομή του Κυρίου και η απαραίτητη δική μας περιτομή




Κάθε πρώτη Ιανουαρίου η Εκκλησία μαςγιορτάζει και τα ημερολόγια γράφουν «Περιτομή του Κυρίου ημώνΙησού Χριστού». Ομολογουμένως λίγα γνωρίζουμε ωςχριστιανοί γι? αυτή τη γιορτή. Ας καταθέσουμε λίγες απλές σκέψεις μας σε στυλτούτη τη φορά ερωταπαντήσεων, για χάρη συντομίας.
Τιήταν η περιτομή;
Όταν το παιδί συμπλήρωνε τις οκτώ μέρεςαπό τη γέννησή του, οι Ιουδαίοι, το έφερναν στον εντεταλμένο της Ιουδαϊκήςθρησκείας και με κοφτερή πέτρα ή με χαλύβδινο μαχαίρι το «μοέλ» έκοβαν τηνπόσθη του ανδρικού γεννητικού οργάνου. Αυτό συνέβη και στον Ιησού, περιετμήθηκι Αυτός οκτώ μέρες μετά την γέννησή Του κι έλαβε το όνομα Ιησούς.(Λουκ. 2, 5).Ιησούς είναι ελληνικός όρος από το Εβραϊκό Γεσούα. Είναι το αυτό με το όνομα«Εμμανουήλ» που αναφέρει ο Ησαΐας, και σημαίνει «ο Θεός είναι μαζί μας».

Σεποιον δόθηκε η εντολή αυτή της περιτομής;
Στον Αβραάμ ο Θεός είπε: «Θαδιατηρήσεις αυτή τη διαθήκη, τη συμφωνία, εσύ και το σπέρμα σου, κάθε αρσενικόςαπόγονός σου, θα ππεριτέμνεται στην ηλικία των οκτώ ημερών από την ημέρα τηςγέννησής του» (Γεν. 17, 10). Και αυτό τηρήθηκε απ?όλους τους Ιουδαίους και τηρείται ως σήμερα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πωςπεριτέμνονταν και οι Αιγύπτιοι και οι Αιθίοπες. Σήμερα και οι Μωαμεθανοί.
Γιατίδόθηκε αυτή η εντολή;
Ήταν μια προσφορά του παιδιού στο Θεό.Από εκείνη τη στιγμή το παιδί σήμαινε πως ανήκε στο Θεό. Ήταν μια υπενθύμισηπως ο Ιουδαίος όφειλε να διαφέρει απ΄ όλους τους άλλους και στην πίστη και ναμην προσκυνά τα είδωλα των γειτονικών λαών. Είχε δοθεί και για λόγους υγιεινής,για πρόληψη ασθενειών και μολύνσεων. Οι Ιουδαίοι ήταν περιπλανώμενος λαός καιλαός που δεν τον χαρακτήριζε η προσήλωσή του στην καθαριότητα.
Γιατί η περιτομή αφορούσε τη χώρα τωνγεννητικών οργάνων;
Πρώτα γιατί έκοπταν ένα ευτελές σαρκίοκι έπειτα γιατί, αιτία του κατακλυσμού και της καταστροφής των Σοδόμων καιΓομόρας ήταν η ακράτεια της γενετήσιας ορμής. Σαρκολάτρες ήταν οι συμπολίτεςτου Νώε και ομοφυλόφιλοι οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρων. Όρισε ο Θεός, η περιτομή να γίνεταιστη χώρα των γεννητικών οργάνων, γιατί σ΄ αυτά χρειαζόταν καιχρειάζεται ένας κάποιος περιορισμόςκαι αρκετή εγκράτεια.
Γιατί περιετμήθη ο Χριστός;
Υπάκουσε κι αυτός στο έθος της εποχής,στο Μωσαϊκό νόμο! Ό,τι περιετμήθη είναι δείγμα πως ήταν Ιουδαίος, δικός τους κιόχι εθνικός ή Σαμαρείτης. Δυστυχώς, αν και δικός τους οι δικοί του δεν τονδέχτηκαν, τον θανάτωσαν!
Γιατί δεν κάνουμε κι εμείς περιτομήσήμερα;
Αντιμετωπίστηκε αυτό το σοβαρόπρόβλημα, αρχικά στην πρώτη Εκκλησία. Αναρωτήθηκαν και οι Απόστολοι αν θαπρέπει όλοι οι Χριστιανοί, δεδομένου ό,τι προέρχονταν και από τον ειδωλολατρικόκόσμο, να περιτέμνονται ή όχι. Και λύθηκε με δημοκρατικό και διαλογικό τρόποστην Αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος.Γιαμας περιτομή, δείγμα της αφοσίωσής μας στο Θεό, είναι το Βάπτισμα.Με το Βάπτισμα παύουμε να είμαστε «τέκνα σώματος»γινόμαστε «τέκνα της Βασιλείας του Θεού».Προσπαθώνταςνα θέσω έναν επίλογο σ? αυτό μας το άρθρο κλείνω γράφοντας τα εξής:Υποδεχτήκαμε έναν καινούριο χρόνο, το 2007. Μακάρι, όλοιμαςμέσα στο νέο χρόνονα περιτέμνουμε τα πάθη μας και οι συνάνθρωποί μας κι εμείς οι ίδιοι ναπεριτέμνουμε, να περιορίσουμε τη σαρκική μας ακράτεια. Ροζτηλέφωνα, αμαρτωλές συζεύξεις, ανώμαλες καταστάσεις, ηδονοβλεψίες των βίντεο καιτων κομπιούτερ, εξωσυζυγικές ή προγαμιαίες σχέσεις και πάει λέγοντας! Μακάρι «πάσας ταςσαρκικάς επιθυμίας» αφού καταπατήσουμε, «πνευματικήπολιτεία» να ζήσουμε όλες τις 365 μέρες του χρόνου. Πιο καθαροί, πιο αγνοί, πιοτίμιοι από χθες, φέτος για να ζήσει η οικογένεια που κλυδωνίζεται από τα ολοένααυξανόμενα διαζύγια, για να ζήσουμε όλοι μας
Πιο αγνά, πιο σεμνά, πιο θεάρεστα.Αμήν. Καλή Χρονιά!
του π. Αθανασίου Γιουσμά
* Εφημερίδα Εμπρός, 3 Ιανουαρίου 2007

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012 -Τυπικόν


2. Δευτέρα (προεόρτια τῶν Φώτων). Σιλβέστρου ῾Ρώ­μης (†335)· Θεαγένους (†320), Θεοπίστου, Σερ­γίου καὶ Θεοπέμ­­πτου μαρτύρων, Κοσμᾶ (Α΄) Κων/πόλεως, Γεωργίου τοῦ ῎Ιβη­ρος (†1770), Σεραφὶμ ἐν Σάρωφ (†1833).
Κοντάκιον τὸ προεόρτιον. ᾿Από­στολος ἡμέρας, Δευτ. λ΄ ἑβδ. ἐπ. (῾Εβρ. η΄ 7-13)· Εὐαγ­γέ­λι­ον προεόρτιον, Πέμπτης διακαιν. (᾿Ιω. γ΄ 1-15).

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...