Πριν . . .

πηγή

Πριν γράψεις, σκέψου !
Πριν κατακρίνεις, περίμενε !
Πριν προσευχηθείς, συγχώρα !
Πριν παραιτηθείς, προσπάθησε !!!

Είναι σωστό να φορούν πολύτιμα άμφια οι ιερείς;

Η κατηγορία περί πολυτελών αμφίων των ιερέων είναι

 παλιά δεν είναι σημερινή, αλλά ανάγεται στην αρχαία 

Εκκλησία!

Να τι γράφει ο αείμνηστος Παναγόπουλος επ' αυτού:

Υπάρχουν «Ευαγγελικοί» που κατηγορούν τούς

 Ιερωμένους για το βαρύτιμο των στολών των.

 Και εξ αιτίας αυτού παραμένουν μακράν της 

Εκκλησίας και του Αγιασμού πολλοί εξ ημών.

Στο σημείο αυτό κάνουμε διάκριση της στολής του

 Κλήρου εν το Εκκλησία και της στολής έξω της Εκκλησίας.

Όπως λέγουν οι άγιοι ημών Πατέρες υπάρχει λόγος 

όπου ενδύονται κατ' εξοχήν οι Αρχιερείς τόσον

 μεγαλοπρεπώς εις την Εκκλησίαν.

Λέγει π.χ. ο Μ. Βασίλειος «Χρήσιμον και το της

 εσθήτος ιδίωμα, προκηρυττούσης έκαστον και 

προδιαμαρτυρομένης το επάγγελμα της κατά Θεόν

 ζωής, ώστε ακόλουθον και την πράξιν παρά των

 τυγχανόντων ημίν απαιτείσθαι ου γαρ ομοίως το

 απρεπές και άσχημον εν τοις τυχούσι και εν τοις 

μεγάλα υπισχουμένοις διαφαίνεται» και πάλιν

 «Ως ουν εστί τι στρατιώτου ίδιον εν τω

 ενδύματι και άλλο του συγκλητικού, και άλλο

 άλλου, αφ' ων εικάζεται αυτών ως επί το πλείστον, 

τα αξιώματα, ούτως είναι τινά και χριστιανού ιδιότητα 

και από της εσθήτος το ευπρεπές και ακόλουθον 

σώζουσαν την από του Αποστόλου παραδιδομένην

 κοσμιότητα, ποτέ μεν τον, Επίσκοπον κόσμιον είναι 

διοριζόμενον, ποτέ δε τις γυναίκας εν τη καταστoλή

 κοσμίω είναι διατασσομένου» (Ερωτ. κβ') και πάλιν

 «Η δια του σχήματος επαγγελία οιονεί παιδαγωγία

 τις εστί τοις ασθενεστέροις προς το και ακάνθας

 αυτούς από των φαύλων ειργάσθαι» (του ιδίου).

Εκ των λόγων αυτών του θείου Πατρός αποδεικνύεται,

 ότι υπάρχει λόγος της ιερατικής μεγαλοπρεπούς 

ενδυμασίας, διότι κηρύττει και δια της στολής του

 ακόμη ο Αρχιερεύς, η ζώσα αύτη εικόνα του Κυρίου.

Το μεγαλοπρεπές της στολής των Αρχιερέων υπάρχει

 από της πρώτης Εκκλησίας, δεν είναι των αιώνων μας.

 Εις τον πρώτον μόλις αιώνα επί Επισκόπου Ταυρομενίας

 Αγίου Παγκρατίου διαβάζομεν τα έξης: «Όταν μετέβη 

ο ηγεμών εις συνάντησιν του Παγκρατίου εύρεν αυτόν

 ενδεδυμένον την ιερατικήν στολήν επί θρόνου 

καθιζόμενον,

 και έχοντα προ αυτού την εικόνα του Χριστού και τον 

Σταυρόν. Ιδών τότε αυτόν εν τοσαύτη δόξη, έπεσε επί
πρόσωπον και τον επροσκύνησε, διότι είδε φως θείον, όπερ 

περιεκύκλωνε τον Άγιον. Ο δε Άγιος ήγειρεν αυτόν, και 

ησπάσατο. Εγερθείς δε ο ηγεμών, έντρομος, ανέκραξε: 

Μέγας ο Θεός των Χριστιανών! Πιστεύω εις Σε, Ιησού 

Χριστέ, Θεέ αληθέστατε.

Τότε ο Άγιος ηυλόγησε αυτόν σταυροειδώς και

 επρόσταξε να καθίση πλησίον του. Ο δε ηγεμών

 έλεγε: Πώς να σε πλησιάσω αφού βλέπω την φλόγα 

περικυκλουσάν σε; Εννοήσας τότε ο Άγιος, ότι το φως

\ τούτο ήτο η χάρις του Αγίου Πνεύματος δια την 

ιεράν στολήν, ην ενεδύετο, προστάξας να εξέλθουν

 άπαντες και μετ' ολίγον να επιστρέψουν, εξεδύθη 

τα ιερά ιμάτια. Τότε ο Βονιφάτιος δεν έβλεπεν πλέον

 το φως. Όθεν εκάθησε πλησίον του Αγίου Παγκρατίου

 και ήκουσε τους σωτηρίους λόγους αυτού»

 (βλ. Μ. Συναξ. Θ' Ιουλίου σελ. 142).

Ώστε δεν είναι αμαρτία όταν βλέπομεν χρυσοποίκιλτον

 τον Αρχιερέα εις την Εκκλησίαν, διότι εικονίζει τον

 Κύριον ημών Ιησούν Χριστον. Δια δε την στολήν έξω

 της Εκκλησίας είναι υπόθεσις ενός εκάστου. Ο Μ. Βασίλειος, 

όστις έξω της Εκκλησίας εκυκλοφορούσε με απλούν 

τετριμμένον ράσον, εντός της Εκκλησίας ήτο

 μεγαλοπρεπής. Έλεγε δε χαρακτηριστικά 

«Τώρα ενδύεται Χριστός, ο Βασίλειος».

Κι ακόμα ο π. Επιφάνειος λέει χαρακτηριστικά:

Πολλοί άνθρωποι αντιδρούν βλέποντας στις

 Εκ­κλησίες βαρύτιμους πολυελαίους και χρυσά άμφια...

Ένας φωτισμένος γέροντας προσεγγίζει το θέμα αυτό

 ως εξής: Όπως εμείς, όσο φτωχοί κι αν είμαστε, 

έχουμε κι ένα καλύτερο σερβίτσιο για κάποιο ξένο, 

το ίδιο και περισσότερο πρέπει να φρονούμε και να

 πράττουμε για το σπίτι του Θεού, το Ναό Του. Διότι

 είναι άσχημο να βάζουμε σε κατώτερη θέση το Θεό

 από τον συνάνθρωπο μας. Πρέπει, λοιπόν, να 

προσφέρουμε ό,τι καλύτερο έχουμε για το Θεό
 και να μην είναι η προσφορά μας δευτέρας διαλογής, 

όπως του Κάιν.

- Οι νέοι, βέβαια, δίνουν σημασία σ' αυτά τα όποιο

 βλέπουν...

Ναι, ναι! «Με Ρόλεξ στα χέρια και γούνες στους

 ώμους», όπως λέει και γνωστό σατιρικό τραγούδι. 

Οι ίδιοι νέοι πού κατηγορούν για πολυτέλεια την Εκκλησία,

 ξοδεύουν μόνο για τσιγάρα, περίπου 5 Ευρώ ημερησίως 

και φορούν τις πανάκριβες φίρμες «τρακτερωτών» 

παπουτσιών των 150 Ευρώ. Αφήνω τις βράδυνες τους

 εξόδους στα ταβερνάκια —συνήθως πολλές φορές 

εβδομαδιαίως— όπου πληρώνουν τρεις κεφτέδες ένα 

χιλιάρικο, καθώς και την κατανάλωση αλκοόλ στην 

οποία, κατά τις στατιστικές, πρωτεύουμε πανευρωπαϊκώς! 

Έχουν, λοιπόν, δικαίωμα να κατηγορούν;

Έξαλλου, ας μη βλέπουμε μόνο τα φανταχτερά σκεύη 

και άμφια, αλλά να πηγαίνουμε και σε άσυλα ανιάτων ή 

στέγες γερόντων τα οποία συντηρεί η Εκκλησία, να

 πηγαίνουμε να βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι αναλίσκονται 

κυριολεκτικά μέσα στην Εκκλησία, χωρίς να παίρνουν 

θεληματικά ούτε ένα μισθό, προσφέροντας το έργο 

τους για την ανακούφιση του πόνου των συνανθρώπων

 τους...

Τα πράγματα τα οποία έχει η Εκκλησία, τα χρησιμοποιεί

 κατά τον καλλίτερο τρόπο, χωρίς αυτό να αποκλείει τις

 εξαιρέσεις. Όπως στο ιατρικό επάγγελμα υπάρχουν καλοί

 και κακοί γιατροί, στον δικηγορικό κλάδο καλοί και κακοί 

δικηγόροι, στον εκπαιδευτικό υπάρχουν καλοί και κακοί

 διδάσκοντες, έτσι και μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν

 ορισμένοι άνθρωποι οι όποιοι έχουν τα ελαττώματα τους. 

Πώς στον κύκλο των 12 Αποστόλων υπήρχε κάποιος ο 

όποιος ήταν προδότης; Έτσι ακριβώς και στον Κλήρο, 

μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν σκέπτονται 

όσο θα έπρεπε την αποστολή τους.

- Κάποιοι βέβαια θα ισχυριστούν πως το πρόβλημα, 

είναι πως αυτοί δεν είναι η εξαίρεση. Εξαίρεση είναι

 οι καλοί ιερείς.

Και απαντώ: Πού το ξέρουμε αυτό; Έχουμε, μήπως, 

στατιστικά στοιχεία; Συνήθως, το κακό είναι 

φανταχτερό. Ακριβώς επειδή ο Χριστός μας λέει

 «μη γνώτω η αριστερά σου, τι ποιεί η δεξιά σου» 

(Ματθ. ς' 3), δηλαδή να κάνεις την ελεημοσύνη 

σου κρυφά,

 να κάνεις το καλό κρυφά και να μη βγαίνεις να το 

διατυμπανίζεις, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, το καλό
είναι κρυφό στην Εκκλησία κι αυτό το όποιο βγαίνει στη 

φόρα και γίνεται «σήριαλ» στις πρώτες σελίδες και

 στήλες των εφημερίδων, είναι τα αρνητικά. 

Μην ξεχνάμε: Τα πολύτιμα μέταλλα είναι πάντα 

κρυμμένα!

Οι νέοι μας πάντως ως ειλικρινείς ότι είναι, ας 

ψάξουν να βρουν τους καλύτερους κληρικούς και

 να συνδεθούν μαζί τους. όπως όταν αρρωσταίνουμε

 ψάχνουμε να βρούμε τον καλύτερο γιατρό, όταν 

θέλουμε να μάθουμε μια ξένη γλώσσα πηγαίνουμε

 στον καλύτερο φροντιστή, έτσι να κάνουμε και για

 την ψυχή μας. και μάλιστα πολύ περισσότερο γι’ αυτήν…

πηγή

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΠΕΡΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ

Α΄ . ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ π. Βασιλείου Βολουδάκη

 Λάβαμε τήν παρακάτω ἐπιστολή ἀπό τόν εὑρισκόμενο αυτή τήν περίοδο μακρυάἀπό τήν Ἀθήνα π. Βασίλειο Βολουδάκη, τήν ὁποία καί δημοσιεύουμε:

 Σποράδες 7-7-2012

 Πρός τούς  Ὑπευθύνους τῆς  Ἱστοσελίδος

τῆς  Ἱ. Μητροπόλεως Γλυφάδας

 Εὑρισκόμενος μακρυά ἀπό τήν  Ἀθήνα πληροφορήθηκα ἀπό email τοῦ«Ἀντιαιρετικοῦ  Ἐγκολπίου» ὅτι ἀναρτήσατε κείμενο-ἀπάντηση σέ δημοσίευμα τοῦΠεριοδικοῦ μας «Ἐνοριακή Εὐλογία», γιά τήν ὕλη τοῦ ὁποίου εἶμαι ὑπεύθυνος.

Πρόκειται γιά τό κείμενό σας «Περί  Ὁμοιοπαθητικῆς» τοῦ κ. Κωνσταντίνου Καρακατσάνη, Καθηγητοῦ Πυρηνικῆς  Ἰατρικῆς τοῦ Α.Π.Θ., ποῦ ἀντικρούει τό δημοσίευμα τῆς «Ἐνοριακῆς Εὐλογίας» «Ἡ  Ὁμοιοπαθητική στήν Παράδοση τῆςὈρθοδοξίας» τοῦ Κληρικοῦ τῆς  Ἱ. Μητροπόλεως Πέτρας  Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τροχαλάκη.

 Ὡς ὑπεύθυνος τῆς «Ἐνοριακῆς Εὐλογίας» αἰσθάνομαι τήν ὑποχρέωση νά κάμω τίς κατωτέρω διευκρινήσεις καί ἐπισημάνσεις καί, παρακαλῶ, χάριν τῆς  Ἀληθείας, νά δημοσιευθοῦν μαζί μέ τό κείμενο τοῦ κ. Καρακατσάνη.

1. Τό Περιοδικό μας παραμένει σταθερά κατά τῆς  Ὁμοιοπαθητικῆς καί προσωπικάὁ ὑπογραφόμενος ἀπό τῆς χειροτονίας μου, τό 1971, δέν ἔπαυσα νά ἀποτρέπω ἀπό αὐτήν, ὅσους μέ ἐρωτοῦν. Καί μόνο ὅτι ὁ ὄρος «Ὁμοιοπαθητική» ἔχει δημιουργηθεῖ καί χρησιμοποιεῖται ἀπό ἀποκρυφιστᾶς, ἀρκεῖ γιά νά μήν ἀναφερόμεθα σ’ αὐτήν ὡς θιασῶται της. Ὡς  ἐπισφράγιση τῶν γραφομένων μου σημειώνω ὅτι ἀπό τίς  Ἐκδόσεις «ΥΠΑΚΟΗ», ποῦ τελοῦν καί αὐτές ὑπό τήν εὐθύνη μου, εἴχαμε ἐκδόσει πρῶτοι τό κείμενο-καταπέλτη κατά τῆς  Ὁμοιοπαθητικῆς τοῦ γνωστοῦ Καθηγητοῦ κ.  Ἀθαν. Ἀβραμίδη.

2. Φιλοξενήσαμε τό κείμενο τοῦ π. Χρυσοστόμου σέ χῶρο τοῦ περιοδικοῦ μας μέ τήν ἔνδειξη «Ἐλεύθερο Βῆμα τῆς  Ἐνοριακῆς Εὐλογίας» γιά νά καταδειχθῆ ὅτι τό κείμενο δέν υἱοθετεῖται ἀπό τό περιοδικό μας ἀλλά δημοσιεύεται γιά νά προκληθῆ διάλογος σέἕνα θέμα ποῦ δημιουργεῖ σύγχυση στό Ὀρθόδοξο πλήρωμα. Δέν ἀρκεσθήκαμε δέ μόνο στήν ἔνδειξη αὐτή, ἀλλά προτάξαμε καί προλογικό Σημείωμα, στό ὁποῖο ἐξέθεσα τούς λόγους τῆς δημοσιεύσεως καί κάλεσα σέ διάλογο ὅλους καί ἰδίως ἐκείνους ποῦ ἔχουνἀσχοληθεῖ ἐπιστημονικά μέ τό θέμα καί δέν υἱοθετοῦν τήν  Ὁμοιοπαθητική.

3. Στήν ἔκκλησή μας γιά διάλογο δέν ἀνταποκρίθηκε ὁ καθηγητής κ. Καρακατσάνηςἀφοῦ δέν μᾶς ἔστειλε τήν ἀπάντησή του στό περιοδικό μας, ἀλλά τήν ἔστειλε στήν Ἱ. Μητρόπολη Γλυφάδας πρός ἀνάρτηση, δίδοντας ἐμμέσως πλήν σαφῶς τήν ἐντύπωση στούς ἀναγνῶστες του ὅτι αἰσθάνεται ἀντίπαλος τοῦ περιοδικοῦ μας, δεδομένου ὅτι δένἔκαμε τήν παραμικρή ἀναφορά στίς διευκρινήσεις ποῦ προτάξαμε τοῦ δημοσιεύματός μας.

4. Στό περιοδικό μας τονίσαμε ὅτι γιά ἐμᾶς, πρωτεύει ἡ ἐπικράτηση τῆς  Ἑνότητος τοῦ  Ὀρθοδόξου πληρώματος –ποῦ τώρα δέν ὑπάρχει ὡς πρός τό  θέμα τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς–  καί γι’ αὐτό προέβημεν στή δημοσίευση τοῦ ἄρθρου τοῦ π. Χρυσοστόμου.

 Ὁ κ. Καρακατσάνης, ὅμως, φαίνεται νά πιστεύη ὅτι δέν ὑπῆρχε διχογνωμία τῶν πιστῶν (Κληρικῶν καί λαϊκῶν) ὡς πρός τό θέμα, ἀλλά ὅτι τό πρόβλημα  δημιουργήθηκεἀπό τό περιοδικό μας, γι’ αὐτό,  γράφει,  μετά τόν σχολιασμό του στό δημοσίευμα τοῦπεριοδικοῦ μας: «Μετά τά ἀνωτέρω ὑπάρχει ἀνάγκη ἤ ὄχι νά τοποθετηθεῖ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία –στά πλαίσια τῆς Ποιμαντικῆς Της Διακονίας– στό ἐρώτημα ἄν ἡ«Ὁμοιοπαθητική» εἶναι συμβατή μέ τήν (Ὀρθόδοξη) Θεολογία Της;». Ἄν δέν εἶναι αὐτό τό νόημα τῶν γραφομένων του, δέν θά ἔπρεπε νά συγχαρῆ  τό περιοδικό μας πού εἶχε τήν τόλμη νά φέρη  στό προσκήνιο ἕνα θέμα-ἀπόστημα γιά τήν πνευματική ζωή τοῦ λαοῦμας;

5.  Ἡ ἀλήθεια, πάντως, εἶναι ὅτι τό πρόβλημα εἶναι ὑπαρκτό. Πρέπει νά γνωρίζει ὁκ. Καθηγητής ὅτι σέ ἀρκετά Μοναστήρια τῆς Πατρίδος μας ὑπάρχουν πολλοί Μοναχοί καί Μοναχές  –ὑπάρχουν ἀκόμη καί στό  Ἅγιο  Ὄρος– πού τάσσονται ἀναφανδόν ὑπέρ τῆς  Ὁμοιοπαθητικῆς καί τήν συνιστοῦν ἐνθέρμως.  Ἀλλά καί στή Θεσσαλονίκη, πού διδάσκει ὁ κ. Καρακατσάνης, ὑπάρχει Μοναστήρι διακεκριμένου Πνευματικοῦ, πού διατηρεῖ  Ὁμοιοπαθητικό  Ἰατρεῖο!  Ἄραγε, αὐτά δέν τά γνωρίζει;

6. Τό πρόβλημα τῆς  Ὁμοιοπαθητικῆς δέν λύεται μόνο μέ τίς  καταφορές τοῦ κ. Καθηγητοῦ ἐναντίον τῶν συγγραμμάτων τοῦ γνωστοῦ ἀποκρυφιστοῦ Βυθούλκα (γιατί μόνο σ’ αὐτά τά βιβλία ἀναφέρεται καί, μάλιστα, παραβιάζοντας ἀνοικτές θῦρες, ἀφοῦ ὁπ. Χρυσοστομος  ἀποδοκιμάζει ρητῶς καί  κατηγορηματικῶς τήν φιλοσοφία καί τήνἐπιχειρηματολογία τῶν ἀποκρυφιστῶν), οὔτε λύεται μέ τήν ἀμφισβήτηση τῆς γνησιότητος τῶν συγγραμμάτων τῶν Ρώσων  Ἁγίων καί Πνευματικῶν Πατέρων. Γιά τή λύση τοῦπροβλήματος ἀπαιτεῖται ἐπιστημοσύνη ἀληθινή, Ὀρθόδοξη Θεολογία καί  Ὀρθοδοξη Ἀνθρωπολογία.

Αὐτό ἐπιχειρήσαμε μέ τό περιοδικό μας.  Ἕνα διάλογο περιωπῆς. Γιά τήν  Ἑνότητα τοῦ  Ὀρθοδόξου πληρώματος. Φαίνεται, ὅμως, πώς δέν εἶναι οἱ συνθῆκες ὥριμες γιά τέτοιου εἴδους συζητήσεις ἀλλά μόνο γιά ἔριδες καί διχαστικές ἀντιπαραθέσεις. Φαίνεταιἀκόμη, πώς ἔπαψε πιά νά μετράη στούς ἐπιτελικούς “πνευματικούς κύκλους” ἡπροϊστορία καί ἡ ἱστορία κάθε Κληρικοῦ, δηλαδή τό ποιός πραγματικά εἶναι, ἀλλά μετράει μόνο τό ἄν αὐτό πού ἐπιχειρεῖ ἐγκρίνεται ἀπό κάποιους!

Γι’ αὐτό, ἐπειδή διαπιστώσαμε ὅτι πλέον «οὐδέν ὠφελεῖ ἀλλά μᾶλλον θόρυβος γίνεται» καί ὅτι ἡ ἐξέλιξη τοῦ ἐγχειρήματός μας ὁδηγεῖ ἀντίθετα ἀπό τόν ἀρχικό μας σκοπό, δηλώνουμε ὅτι τό περιοδικό μας ἀποσύρεται πλέον ἀπό τήν προσπάθεια περαιτέρω συζητήσεως τοῦ θέματος.

Εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν φιλοξενία

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

 Β΄. Ὁ καθηγητής κ. Κωνσταντῖνος Γ. Καρακατσάνης

ἔστειλε ἀμέσως ἀπάντηση:

                                                                                             Θεσσαλονίκη 9-7-2012

Σεβαστέ π. Βασίλειε, εὐλογεῖτε·

Μόλις προχθές ὑπεύθυνοι τῆς ἱστοσελίδος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γλυφάδας μοῦγνωστοποίησαν τήν ἐπιστολή, τήν ὁποίαν ἀποστείλατε στό «Ἀντιαιρετικό Ἐγκόλπιο» σχετικῶς μέ ἡμέτερο δημοσίευμα περί τῆς «Ὁμοιοπαθητικῆς».

Κατ’ ἀρχήν –καί ἄνευ περιστροφῶν καί δικαιολογιῶν– σᾶς ζητῶ συγγνώμην, π. Βασίλειε, διότι, ὁμολογουμένως, ὁ πρῶτος ἀποδέκτης τοῦ ἡμετέρου πονήματος θάἔπρεπε νά εἶναι ἡ «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ».

Προκειμένου νά ἔχετε ἀκριβῆ εἰκόνα τῶν γεγονότων, τά πράγματα ἐξελίχθηκαν ὡςἑξῆς: Γνωστό μου πρόσωπο ἀπό τήν Ἀθήνα –γιά τό ὁποῖο γνωρίζω ὅτι ἔχει εὔκολη πρόσβαση σέ πολλούς ἱστότοπους καί ἱστοσελίδες– μοῦ γνωστοποίησε τό κείμενο τοῦ π. Χρυσοστόμου Τροχαλάκη, τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε στό Περιοδικό τῆς Ἐνορίας σας. Αἰσθάνθηκα τήν ἀνάγκη νά συμμετάσχω στόν διάλογο αὐτό ὡς ἐπιταγή συνειδήσεως,ὡς καθῆκον μου πρός τούς ἀδελφούς Χριστιανούς, ἀλλά καί πρός τή Διοίκηση τῆςἘκκλησίας μας (βλέπετε κατωτέρω). Ἀπέστειλα, λοιπόν, τό ἡμέτερο πόνημα στό πρόσωπο, τό ὁποῖο μέ ἐνημέρωσε, μέ τήν παράκληση νά τό προωθήσει· ἀποτελεῖ δική μου παράλειψη ὅτι δέν ἐτόνισα (τό εὐνόητο), ὅτι, δηλαδή, ὁ πρῶτος ἀποδέκτης θάἔπρεπε νά εἶναι τό Περιοδικό τῆς Ἐνορίας σας· δέν ὑπῆρχε ἐκ μέρους μου ἀπορριπτική στάση (οὔτε «ἀντιπαλότητα») πρός τήν πρωτοβουλία σας αὐτή, οὔτε –πολύ περισσότερο– περιφρόνηση.

Γνωρίζω πολύ καλά, σεβαστέ π. Βασίλειε, τή διχογνωμία, ἡ ὁποία ὑπάρχει μεταξύ τῶν πιστῶν (Κληρικῶν καί λαϊκῶν) γιά τό θέμα τῆς «Ὁμοιοπαθητικῆς». Οὐδόλως θεωρῶ«ὅτι τό πρόβλημα δημιουργήθηκε ἀπό τό περιοδικό (σας)».

Ἐν προκειμένω, ἐπιθυμῶ νά σᾶς ἐνημερώσω συνοπτικῶς γιά τά κάτωθι:

α) πρό δέκα πέντε καί πλέον ἐτῶν ἔλαβε χώρα στή Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης μία ἀνεπίσημη συνάντηση, στήν ὁποία συμμετεῖχαν «ὁμοιοπαθητικοί»ἰατροί (λαϊκοί, ἀλλά καί κάποιος κληρικός) ἰατροί, πανεπιστημιακοί καί νοσοκομειακοίἀντιτιθέμενοι πρός τήν «Ὁμοιοπαθητική» (μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ ὑπογράφων) καί μερικοί καθηγηταί τῆς Θεολογικῆς. Διαπιστώθηκε ἀδυναμία στοιχειώδους ἐπικοινωνίας –τόσο ἐπέμεναν στίς ἀπόψεις τους οἱ «ὁμοιοπαθητικοί»!

β) ἐκεῖνα τά χρόνια εἶχε ἀποσταλεῖ πρός τίς τότε Διαρκεῖς Ἱερές Συνόδους τῆςἘκκλησίας μας ἀφ’ ἑνός μέν ἐκτενέστατο ἐνημερωτικό (καί ἀπορριπτικό γιά τήν «Ὁμοιοπαθητική») ὑπόμνημα τοῦ πανεπιστημιακοῦ ἰατροῦ –νῦν Καθηγητοῦ τῆςἸατρικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Ἰωάννου Κουντουρᾶ, καί ἀφ’ ἑτέρου ἐκτενές ὑπόμνημαὑπογραφόμενο ἀπό 4-5 πανεπιστημιακούς καί νοσοκομειακούς ἰατρούς μέ τό ὁποῖο κατεδεικνύετο τό ἀσυμβίβαστο τῆς «Ὁμοιοπαθητικῆς» μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη.

γ) Ἡ ἴδια ὁμάδα τῶν πανεπιστημιακῶν καί νοσοκομειακῶν ἰατρῶν εἶχε ἀποστείλει πολλαπλᾶ ἔγγραφα πρός τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὅταν τό τελευταῖο ἀπεφάσισε τήν θεσμοθέτηση μεταπτυχιακοῦ προγράμματος σπουδῶν στήν «Ὁμοιοπαθητική» ὑπό τοῦΤμήματος Μηχανικῶν Σχεδίασης (!) τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Αἰγαίου μέ διδάσκοντες, οἱὁποῖοι οὐδόλως πληροῦσαν τίς ἀπαραίτητες προϋποθέσεις!

Τό ὅτι ἡ «Ὁμοιοπαθητική» εἶναι ἀποδεκτή ἀπό ὁρισμένους Μοναχούς καί Μοναχέςἐν Ἕλλάδι, ἀσφαλῶς τό γνωρίζω, ὅπως καί ὅτι αὐτή ἀσκεῖται ἀπό ὁρισμένουςἱερομονάχους, μεταξύ τῶνὁποίων καί ὁ π. Χρυσόστομος Τροχαλάκης (ἐγνωρίζατε τό τελευταῖο, π. Βασίλειε;).

Στό σημεῖο αὐτό ἐπιθυμῶ νά σᾶς ἐνημερώσω ὅτι, λίγες ἡμέρες πρίν, ἦλθε στό γραφεῖο μου ὁ π. Χρυσόστομος Τροχαλάκης (παλαιός γνωστός μου –ὑπῆρξε φοιτητής μας στήν Ἰατρική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ.), εἰδοποιηθείς ἀπό κάποιο γνωστό του κληρικό γιά τόἡμέτερο δημοσίευμα. Μέ τόν π. Χρυσόστομο εἴχαμε μακρότατη συζήτηση. ………(παραλείπεται τό περιεχόμενο τῆς συζητήσεως λόγῳ τοῦ ἐξομολογητικοῦ κατά τόνἀποστολέα χαρακτήρα της).

Ὅπως διαπιστώνετε, π. Βασίλειε, ἡ ταπεινή συνεισφορά τοῦ ὑπογράφοντος δένἐξαντλεῖται «μέ τίς καταφορές … ἐναντίον τῶν συγγραμμάτων τοῦ γνωστοῦἀποκρυφιστοῦ…». Περαιτέρω, ὅπως φάνηκε στήν πράξη (στήν πρόσφατη συζήτηση πού εἴχαμε) -καί ὁμολόγησε ὁ π. Χρυσόστομος- τόσο στήν Ἑλλάδα ὅσο καί στή Ρωσίαἅπαντες εἶχαν ὡς διδάσκαλο τόν Hahnemann. Εἰδικότερα, ὁ ὑπό τοῦ π. Χρυσοστόμουἀποδοκιμαζόμενος Ἕλληνας, διδάσκαλος τῆς «Ὁμοιοπαθητικῆς, ΓΒ», ὑπῆρξε διδάσκαλος τοῦ διδασκάλου τοῦ π. Χρυσοστόμου (Βασιλείου Λ. Φωτιάδη, ἐν Θεσσαλονίκη)!!!

Αὐτά, ἐπί τοῦ παρόντος, π. Βασίλειε.

Μέ πολύ σεβασμό ἀσπάζομαι τήν τιμία δεξιά σας

Κωνσταντῖνος Γ. Καρακατσάνης

 

Γ΄ . Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης ἀνταπάντησε:

Σποράδες 9-7-2012

Ἀγαπητέ κ. Καθηγητά, Χαίρετε πάντοτε!

Σᾶς ευχαριστῶ πολύ γιά τήν ἀπαντητική ἐπιστολή σας καί σᾶς συχγαίρω γιά τό χριστιανικό καί ἀκαδημαϊκό ἦθος σας.

Τώρα τά πράγματα ἐξηγοῦνται καί, δέν ἰσχύουν, βεβαίως, καί ἐκ μέρους μου πλέον, τά ὅσα ἔγραψα περί τῆς ἀδυναμίας διαλόγου ἐπί τοῦ θέματος.

Εἶμαι πρόθυμος νά μέ καθοδηγήσετε στό πώς θέλετε νά δημοσιευθοῦν οἱ θέσεις σας στό περιοδικό μας, δεδομένου ὅτι ὁ ἀντίλογος εἶναι ἀπαραίτητος γιά τήν διασάφηση τοῦ θέματος.

Θέλησα νά δημοσιευθῆ τό κείμενο τοῦ π. Χρυσοστόμου διότι περιέχει νέα στοιχεῖα, πού δέν ἔχουν καταπολεμηθεῖ, ὅπως, ἡ ταύτιση τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς μέ ΠατερικήἸατρική μέθοδο(!) ἤ ἡ θέση του "ὅτι δέν πρέπει νά χαρίσουμε στόν διάβολο ὅ,τιἀγνοεῖ ἡ ἐπιστήμη", θέση πού εἶναι μέν σωστή, ἀλλά δέν ἀληθεύει στήνὉμοιοπαθητική, ἀφοῦ εἶναι καί λογικῶς ἀδύνατον νά ἔχουμε ἰατρικά ἀποτελέσματα –πού προκύπτουν ἀπό χρήση συγκεκριμένων βοτάνων ἤ φαρμάκων– καί νά ἀ-γνοῆ ἡἰατρική τό π ῶς προέκυψε τό ἀποτέλεσμα!

Ἐπίσης, θέλησα νά ἔλθη στό φῶς τό γεγονός ὅτι ἡ Ὁμοιοπαθητική ἀσκεῖται ἐν κρυπτῷ σέ Ὀρθόδοξα Μοναστήρια, πρᾶγμα πού δημιουργεῖ πνευματική σύγχυση και οἰκογενειακά προβλήματα στούς πιστούς μας.

Τό νέο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ μας θά κυκλοφορηθῆ, σύν Θεῷ, τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Σεπτεμβρίου ἀλλά τήν ὕλη πρέπει νά τήν ἔχουμε κλείσει μέχρι τίς 10 Αὐγούστου.

Περιμένοντας νά μέ ἐνημερώσετε σχετικά

Σᾶς εὐχαριστῶ καί πάλι θερμά καί σᾶς εὔχομαι καλό Καλοκαίρι!

Μέ ἰδιαίτερη τιμή

π. Βασίλειος Βολουδάκης

  Δ΄ . Νέα ἀπάντηση τοῦ κ. Καθηγητοῦ

Σεβαστέ π. Βασίλειε, εὐλογεῖτε·

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν ἐπιστολή σας. Θεοῦ θέλοντος, θά σᾶς ἀποστείλω τό πρός δημοσίευση κείμενο (βελτιωμένο, ἐλπίζω) στό Περιοδικό τῆς Ἐνορίας σας ἐγκαίρως (πρίν ἀπό τίς 10 Αὐγούστου), καθώς καί κάποιες σκέψεις μου γιά τή μορφή τῆς δημοσιεύσεως.

 Μέ πολύ σεβασμό ἀσπάζομαι τήν τιμία δεξιά σας, ἀντευχόμενος, ὁμοίως, "Καλό Καλοκαίρι".

Κωνσταντῖνος Γ. Καρακατσάνης

πηγή