ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»;

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση

1. Δὲν θέλουν νὰ γνωρίζη ὁ λαὸς τὰ ἀποφασιζόμενα 

ΕΙΝΑΙ φοβερὴ ἡ συντελούμενηἐκκλησιολογικὴ καταστροφὴ στὰ πλαίσια τῆς Ψευδοοικουμενικῆς Κινήσεως καὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅσοι ἐπὶ ἕνα αἰώνα ἀπατεώνα, τὸν προηγούμενο 20ὸαἰώνα, ἐσχεδίασαν καὶ ἐφήρμοσαν μεθοδικά, στὴν ἀρχὴ κρυφὰ καὶ συνεσκιασμένα, τὸν σατανοκίνητο καὶ μασονοκίνητο διαθρησκειακὸ καὶ διαχριστιανικὸ συγκρητισμό, μὲ τὴν πολυδιαφημισθεῖσα καὶπολυεπαινεθεῖσα Οἰκουμενικὴ Κίνηση, μποροῦν τώρα νὰ ἐπιχαίρουν, διότι οἱὀρθόδοξες ἀντιστάσεις μειώνονται, ἰδιαίτερα στὰ ὑψηλὰ ἡγετικὰ κλιμάκια τῆςἘκκλησίας καὶ τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων.

Μόνο θλίψη καὶ κατήφεια γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ προκαλοῦν τὰ ἀποφασισθέντα στὴν 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», ἢὀρθότερα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Αἱρέσεων, τὰ ὁποῖα δέχθηκανὁμόφωνα οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, πλὴν βεβαίως τῶν ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἀξιεπαίνως καὶ πατερικῶς δὲν συμμετέχουν σ᾽ αὐτὴν τὴν πανσπερμία τῆς πλάνης καὶ τῆςἐκκλησιολογικῆς

σύγχυσης.

Ἡ Συνέλευση αὐτὴ τῶν αἱρετικῶν, Προτεσταντῶν καὶ Μονοφυσιτῶν, μὲ τοὺςὁποίους ἐκκλησιολογικὰ ταυτίζεται καὶ εὐτελίζεται ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶἈποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔλαβε χώρα στὴν πόλη Πουσὰν τῆς Ν. Κορέας ἀπὸ τὶς 30 Ὀκτωβρίου μέχρι τὶς 8 Νοεμβρίου τρέχοντος ἔτους. Εἶναι βέβαια ἀκόμηἐνωρὶς γιὰ τὴν καταμέτρηση τῶν ἀντιδράσεων ἐκ μέρους τῆς ἐπισήμουἘκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ μεμονωμένων κληρικῶν, μοναχῶν καὶλαϊκῶν. Ἀξιοσημείωτη καὶ πολὺ ἐνδιαφέρουσα γιὰ τὶς ἐπισημάνσεις της εἶναι μία πρώτη Μονὴ Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, ἡ ὁποία ἤδη ἐκυκλοφορήθη διαδικτυακῶς μὲ τὸν εὔστοχο τίτλο «“Συγγνώμη ποὺ εἴμαστε Ὀρθόδοξοι”: 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ ΠΣΕ στὸ Πουσάν».

Εἶναι βέβαιο πὼς στὴ συνέχεια θὰ ὑπάρξουν καὶ ἄλλες ἀντιδράσεις καὶτοποθετήσεις, τὶς ὁποῖες ὅμως φαίνεται ὅτι θέλουν νὰ ἀποτρέψουν οἱμετέχοντες καὶ οἱ ἐπὶ κεφαλῆς των, γι᾽ αὐτὸ καὶ οὐσιαστικὰ ἀποκρύπτουν τὰἀποφασισθέντα. 

Ὑπάρχει στὸ σημεῖο αὐτὸ μία ὁλοφάνερη ἀντίφαση μεταξὺ ὅσων λέγουν καὶ ὅσων πράττουν αὐτοὶ ποὺ ἐνστερνίζονται τὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.Ὅταν συναντῶνται σὲ ἐπίσημες διαβουλεύσεις, διαπιστώνουν ὅτι οἱἀποφάσεις τους παραμένουν μόνον μεταξὺ αὐτῶν ποὺ τὶς ἀποφασίζουν καὶ ἐλαχίστων ἄλλων περὶ αὐτούς, ἐνῶ ὁ λαὸς ἀγνοεῖ τὰ ἀποφασιζόμενα, καὶ ἑπομένως οὐσιαστικὰ πρόκειται γιὰ μία ἀριστοκρατικὴ κίνηση εἰδικῶν καὶ ἐπαγγελματιῶν, χωρὶς λαϊκὸ ἔρει- σμα. Δὲν πράττουν ὅμως καὶ τίποτε, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν αὐτὴν τὴν ὀλιγαρχικὴ ἀντιλαϊκὴ εἰκόνα, ὄχι γιατὶ δὲν μποροῦν, ἀλλὰ γιατὶ θέλουν νὰ κρατοῦν σὲ ἄγνοια τοὺς πολλοὺς ἐκ τῶνἐπισκόπων καὶ περισσότερο τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν, ποὺ διαμορφώνουν διαχρονικὰ τὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτρέπει τὶς αἱρέσεις καὶτὶς πλάνες.

Ἂν ἐπιθυμοῦσαν νὰ φέρουν στὸ φῶς τὰ ἀποφασιζόμενα, ἡ πρώτη κί- νηση ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνουν, γιὰ νὰ προβάλουν ὅσα “ὀρθά” καὶ “ἀνεπί- ληπτα” ὑπογράφουν, ἦταν νὰ δώσουν εὐρεῖα δημοσιότητα μὲμεταφράσεις τῶν κειμένων στὰ ἐπίσημα ἐκκλησιαστικὰ καὶ στὰ ἄλλα χριστιανικὰ ἔντυπα καὶ ἐφημερίδες, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ διανείμουν τὶςἀποφάσεις εἰς ὅλους τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς ἱερεῖς, τοὺς μοναχοὺς καὶτοὺς λαϊκούς. Αὐτοὶ ποὺ κόπτονται ὑπὲρ τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, γιὰ νὰ τὰ κατανοεῖ ὁ λαός, γιατί δὲν μεταφράζουν καὶ δὲν διαδίδουν τὶς ἀποφάσεις τῶν Γενικῶν Συνελεύσεων τοῦ «Παγκοσμίου ΣυμβουλίουἘκκλησιῶν», ὥστε νὰ τὶς γνωρίσει ὁ λαὸς καὶ νὰ τοποθετηθεῖ ἐπ᾽ αὐτῶν; Ψάξτε νὰ βρεῖτε στὰ ἐπίσημα ἔντυπα τῆς Ἐκκλησίας ἢ στὰ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τὰκείμενα τῶν προηγουμένων Συνελεύσεων. Παντελὴς σιωπὴ καὶ ἀπόκρυψη. ἩἹερὰ Σύνοδος θὰ ἀρκεσθεῖ στὴν σχετικὴ ἔκθεση ποὺ θὰ ὑποβάλει ἡἀντιπροσωπεία, μὲ τὶς δικές της βέβαια θετικὲς ἐκτιμήσεις, ἀφοῦσυνδιαμόρφωσε τὰ ἀποφασισθέντα, χωρὶς κἂν νὰ συζητήσει γι᾽ αὐτὰ οὔτε σὲἐπίπεδο Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, οὔτε σὲ ἐπίπεδο Ἱεραρχίας. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁλόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἐρωτώμενοι πολλοὶ ἐπίσκοποι γιὰ τὰ ἀποφασιζόμενα δηλώνουν ἄγνοια, χωρὶς βέβαια αὐτὸ νὰ τοὺς ἀθωώνει, γιατὶ μέσα στὴν ποιμαντική τους εὐθύνη καὶ ἀγωνία ἔπρεπε προτεραιότητα νὰ ἔχουν τὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ τῆς νοθεύσεώς της ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς αἱρετίζονταςἰδικούς μας, ὅπως τὸ πράττουν ὀρθῶς ἀρκετοὶ ἐξ αὐτῶν.

2. Παραδείγματα προδοτικῶν ἀποφάσεων, ποὺ δὲν γνωρίζουν οὔτε οἱἐπίσκοποι

Μέχρι τώρα στοὺς διαχριστιανικοὺς διαλόγους, διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς,ἔχουν γίνει δεκτὰ ἀπαράδεκτα κείμενα, τὰ ὁποῖα προσβάλλουν τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, ἀναιροῦν ἀποφάσεις ἀκόμη καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶἀθωώνουν παλαιὲς καὶ νέες αἱρέσεις. Καὶ τὰ κείμενα αὐτὰ ἔγιναν δεκτὰ ἀπὸἀντιπροσώπους ἐκκλησιῶν. Τοποθετήθηκαν συνοδικὰ οἱ αὐτοκέφαλεςἐκκλησίες ἀπέναντι αὐτῶν τῶν ἀντισυνοδικῶν καὶ ἀντιπατερικῶν ἀποφάσεων,ὥστε νὰ τὶς ἐγκρίνουν ἢ νὰ τὶς ἀπορρίψουν;

Μερικὲς ἐκκλησίες τὶς ἔχουν ἐγκρίνει, ὅπως ἔπραξε συνοδικὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας, ἡ ὁποία δέχθηκε τὰ πορίσματα τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς Μονοφυσίτες, βάσει τῶν ὁποίων αὐτοὶ εἶναι Ὀρθόδοξοι, καὶ ὅπως πράττει στὴν πράξη ἡ Ἐκκλησία Ἀντιοχείας, ἡ ὁποία βάσει τῶν πορισμάτων αὐτῶν ἔχει μυστηριακὴ καὶ εὐχαριστιακὴ κοινωνία μὲ τοὺς Συροϊακωβίτες Μονοφυσίτες, καὶ ὅπως ἀκόμη πράττει ἐπὶ ἔτη τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ποὺ μᾶς βάζει στὸν ἴδιο σάκκο, μᾶς τσουβαλιάζει, ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους μαζὶ μὲ τοὺς Μονο- φυσίτες,ὀνομάζοντάς μας ὅλους Ὀρθοδόξους. Στὶς ἐπιτροπὲς τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», μετέχουμε καὶ δεχόμαστε νὰ ὀνομαζόμαστεὈρθόδοξοι καὶ ἐμεῖς καὶ οἱ αἱρετικοὶ Μονοφυσίτες, καὶ κανένας δὲν διαμαρτύρεται.

Στὰ θέματα πίστεως καὶ αἱρέσεων δὲν ὑπάρχουν τοπικὰ ὅρια καὶ τοπικὲς δικαιοδοσίες, ὥστε νὰ δικαιολογεῖται ἡ ἀδιαφορία ἢ ἡ μὴ ἀνάμειξη ὡς πράξη ποὺδῆθεν ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση νὰ μὴ ἀναμειγνυόμαστε στὶς δικαιοδοσίεςἄλλων τοπικῶν ἐκκλησιῶν. Ἡ πίστη, ἡ ἀλήθεια καὶ τὰ δόγματα δὲν ἔχουν σύνορα· εἶναι κοινὰ καὶ ἑνιαῖα. Καὶ ὅταν προσβάλλονται ὁπουδήποτε, ἡπροσβολὴ θίγει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Διαμαρτυρήθηκε ποτὲ ἡἘκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τοὺς Μονοφυσίτες καὶγιὰ τὴν συνοδικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἀποφάσεων τοῦ Διαλόγου;

3. Ἡ Ἱεραρχία, πλὴν ἐξαιρέσεων, ἄφωνη καὶ ἄπραγη

Ἡ μόνη ὀρθὴ ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὶς τελευταῖες δεκαετίεςἦταν νὰ μὴ ἀποστείλει ἀντιπροσώπους στὴν Γενικὴ Συνέλευση τῆς ΜικτῆςἘπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶΡωμαιοκαθολικῶν στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου τὸ 1993, ἐπὶ ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, καὶ νὰ μὴ μετάσχει ἔτσι, μαζὶ μὲ πέντε ἄλλες αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες (Ἱεροσολύμων, Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Τσεχοσλοβακίας), στὴν σύνταξη καὶ ἀποδοχὴ ἑνὸς ἐπαίσχυντου προδοτικοῦ κειμένου, τὸ ὁποῖο ὄχι μόνο ἀθωώνει τὴν Οὐνία, δικαιολογώντας καὶ τὴν ἱστορική της προέλευση καὶ τὴν σημερινή της ὕπαρξη, ἀλλὰ πρὸ παντὸς γιὰ πρώτη φορὰὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι τῶν ἐννέα αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν ποὺἔλαβαν μέρος (Κωνσταντινουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Μόσχας, Ρουμανίας, Κύπρου, Πολωνίας, Ἀλβανίας, Φιλλανδίας)ἀρνοῦνται ἐπισήμως σὲ θεολογικὸ διάλογο ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ δέχονται ὅτι συναποτελεῖ μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία τὴν Μία, Ἁγία (Unam Sanctam), στὴν ὁποία Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζουνἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ ἁγιαστικὴ Χάρη στὰ μυστήριά της 1.

Τὰ ἐδιάβασαν καὶ τὰ ἐμελέτησαν καὶ τὰ ἀποδέχονται ὅλα αὐτὰ οἱ ὀρθόδοξοιἐπίσκοποι, σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλη τὴν προηγουμένη συνοδικὴ καὶ πατερικὴπαράδοση; Μολονότι ἐλαφρύνεται κάπως ἡ θέση ὅσων αὐτοκεφάλωνἐκκλησιῶν δὲν ἔλαβαν μέρος στὸ Balamand, δὲν ἔπρεπε στὴ συνέχεια συνοδικὰ νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ ἀπορρίψουν τὸ κείμενο, ὅπως ἔπραξανἀρκετοὶ κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐτιμωρήθησαν γι᾽ αὐτήν τους τὴν ἀντίδραση;

Καὶ ὄχι μόνον δὲν ἀντέδρασαν τότε, πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια, ἀλλὰ στὴσυνέχεια ἔλαβαν παρόμοιες ἀποφάσεις στὸ χῶρο τοῦ Παγκοσμίου ΣυμβουλίουἘκκλησιῶν, ὅπως ἔγινε στὴν προηγούμενη 9η Γενικὴ Συνέλευση στὸ ΠόρτοἈλέγκρε τῆς Βραζιλίας τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2006, ὅπου οἱ μετέχοντεςἀντιπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πλὴν τῶν Ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, ἀρνήθηκαν, ὅπως στὸBalamand, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία Ἁγία, Καθολικὴ καὶἈποστολικὴ Ἐκκλησία. Δέχθηκαν ὅτι λόγῳ τοῦ χωρισμοῦ καὶ τῆς διαιρέσεως καμμία ἐκκλησία δὲν εἶναι καθολική· ὅπως ἐπὶ λέξει γράφει τὸ κείμενο τοῦΠόρτο Ἀλέγκρε «κάθε ἐκκλησία ἐκπληρώνει τὴν καθολικότητά της, ὅταν εἶναι σὲ κοινωνία μὲ τὶς ἄλλες ἐκκλησίες» (§ 6) καὶ ὅτι «χωρισμέ- νοι ἀπ᾽ ἀλλήλων εἴμαστε πτωχευμένοι». Βάσει αὐτῶν τώρα δέν ὑπάρχει πουθενὰ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἐπειδὴ ὑπάρχουν διαιρέσεις, ἐπειδὴ ἡἘκκλησία εἶναι διηρημένη κατὰ τὴν πρωτοφανῆ ἐκκλησιολογία Μητροπολίτου,ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς συναντήσεις, καὶ τὸ χειρότερο ὅτι εἶναι πτωχὴ ἡ Ἐκκλησία ἐπειδὴ τῆς λείπουν οἱαἱρετικοί.

Ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» τὰ ἐπισημάναμε τότε αὐτά, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, σὲ ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ ποὺ ἐστείλαμε στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος σὲ ἐπίσκεψή του στὴνἹερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους προσπάθησε ὁμιλῶν νὰ τὰδικαιολογήσει καὶ νὰ συστήσει στοὺς μοναχοὺς νὰ ὑπακούουν καὶ νὰδέχονται ὅσα οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες ἀποφασίζουν, σὰν νὰ εἶναι ἡπρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ποὺ σύνοδοι, πατριάρχες καὶἐπίσκοποι διατυπώνουν αἱρέσεις, ποὺ καταδικάζονται πρωτοστατούντων τῶν μοναχῶν 2.

Τὶς ἴδιες ἐκκλησιολογικὲς θέσεις ἐπιβεβαίωσε καὶ ἐνίσχυσε καὶ ἡ πρόσφατη10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν στὸΠουσὰν τῆς Ν. Κορέας. Δὲν ἀντέδρασε γιὰ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε πρὶν ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια οὔτε ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος οὔτε ἡ Ἱεραρχία τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ὑπάρχει μεγάλος σκανδαλισμὸς καὶ ἀναταραχὴστὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. Δὲν ζήτησε ἐξηγήσεις ἀπὸ τοὺς ἀντιπροσώπους της κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Τί ἔκαναν στὴ Συνέλευση; Ἐκοιμῶντο,ἀδιαφοροῦσαν, τὰ θεωροῦν αὐτὰ ἀσήμαντα, δὲν ἔχουν τὴν ἀνάλογη θεολογικὴπαιδεία, τοὺς ἔχουν καθοδηγήσει νὰ τὰ δέχονται ὅλα χωρὶς ἀντίρρηση, γιατὶἔτσι εἶναι προαποφασισμένο; Τί ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἢ τί ἄλλο συμβαίνει; Δὲν πρέπει νὰ γνωρίζουν οἱ ἐπίσκοποι, ποὺ τοὺς ὁρίζουν ὡς ἀντιπροσώπους, δὲν πρέπει νὰμάθει τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, ποὺ εἶναι ποίμνιο λογικὸ καὶ ὄχι ἄλογο; Τόσο λογικὸ μάλιστα καὶ ἀποφασιστικό, ὥστε πολλὲς φορὲς καταργεῖ τοὺς ἀναξίους ποιμένες καὶ σώζει αὐτὸ τὴν Ὀρθοδοξία.

Εἶναι πλέον καιρὸς ὅ,τι δὲν ἔπραξαν οἱ ἐπίσκοποι μετὰ τὸ Balamand καὶ μετὰ τὸPorto Alegre καὶ ἄφησαν τὴν αἵρεση νὰ θριαμβεύει καὶ νὰ ἐξευτελίζει τὴν Μία,Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, νὰ τὸ πράξουν τώρα, μετὰ τὸΠουσάν, ποὺ ἐπαναλαμβάνει τὰ ἴδια καὶ προχωρεῖ σὲ χειρότερα, ὅπως θὰδοῦμε σὲ ἑπόμενο ἄρθρο μας. Γιατί οἱ ἀντιπρόσωποί μας δὲν ἐχρησιμοποίησαν τὸ δικαίωμα ποὺ τοὺς δίνουν οἱ νέες ρυθμίσεις στὸ καταστατικὸ τοῦ«Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» νὰ ἐκφράσουν τὴν ἐκκλησιολογική τους διαφοροποίηση; Μᾶς ταύτισαν, λοιπόν, λόγῳ ἀγνωσίας, δειλίας ἢστοχευμένης ἀδιαφορίας, μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀποφάσισαν ἐξ ὀνόματος καὶτῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ ζητήσουμε συγγνώμη καὶ νὰ μετανοήσουμε μαζὶ μὲ τὶς αἱρέσεις, ἀντὶ ἀκολουθώντας τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ καλέσουν τοὺς αἱρετικούς, Προτεστάντες καὶ Μονοφυσίτες, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Τὰ γνωρίζουν ὅλα αὐτὰοἱ σεβαστοὶ κατὰ τὰ ἄλλα ἐπίσκοποι καὶ ποιμένες, καὶ ἰδιαίτερα οἱ μὴστρατευμένοι στὶς τάξεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

Ὑποσημειώσεις:

1. Περισσότερα βλ. εἰς Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, Οὐνία. Ἡκαταδίκη καὶ ἡ ἀθώωση (στὸ Freising καὶ στὸ Balamand), Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 148-152. 

2. Βλ. τὰ κείμενα τῆς ΣΥΝΑΞΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑ- ΧΩΝ, «Ἡὀργὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στὴ Μεγίστη Λαύρα Ἁγίου Ὄρουςἀποκαλύπτει πολλά» καὶ ΤΩΝ ΑΥΤΩΝ, «“Οὐκ ἐσμὲν τῶν Πατέρων σοφώτεροι”.Ἀναίρεση τῆς ἐπιχειρηματολογίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ ἀφορμὴ τὴν ὁμιλία τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στὴ Μεγίστη Λαύρα», ἐν Θεοδρομίᾳ 13 (2011) 592-639. Τὰ ἴδια κείμενα μὲ ἐντυπωσιακὸ φωτογραφικὸὑλικὸ ἀπὸ τὶς συναντήσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν στὸ ἐξαιρετικὸ ἔντυπο: Φώτης Κόντογλου. Ἀφιέρωμα στὴν ἀναίρεση τῆς ἐπιχειρηματολογίας τοῦΟἰκουμενισμοῦ, Ἔκδοση τῆς Συνάξεως Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν «Φώτης Κόντογλου», Τρίκαλα, Χριστούγεννα 2011.

 Το είδαμε εδώ

Πρωτοπρ. Άγγελος Αγγελακόπουλος, Μεσσιανικοί Ψαλμοί

Ἐν Πειραιεῖ 30-1-2014      

ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΟΙ ΨΑΛΜΟΙ

Γράφει ὁ πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος,

ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ν. Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Δέν ὑπάρχουν βιβλία, πού νά ἔχουν μελετηθεῖ περισσότερο καί μέ μεγαλύτερο πάθος, τόσο ἀπό ἐχθρούς ὅσο καί ἀπό φίλους, ἀπό τά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, πού μιλοῦν γιά τήν ἔλευση τοῦ ἀναμενομένου Μεσσία τοῦ Ἰσραήλ, τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ, πού ὑπῆρξε ὁ πρῶτος, μοναδικός καί ἀληθινός Θεάνθρωπος τῆς ἱστορίας. Σέ ἀντίθεση μέ τούς φανταστικούς καί ἀνυπάρκτους θεανθρώπους τῶν ἐξωχριστιανικῶν θρησκευμάτων, οἱ ὁποῖοι, ἀφενός δέν ἔχουν καμμία ἱστορική βάση, γιατί δέν ὑπῆρξαν πραγματικά, ἀφετέρου ἀποτελοῦν ἐκφράσεις τῆς νοσταλγούμενης λύτρωσης, πού παρατηρεῖται σ’ ὅλους τους λαούς καί τῆς θεανθρωπίνης παγκόσμιας προσδοκίας.

Πράγματι, ὁ Βούδας, ὁ Κομφούκιος, ὁ Λάο Τσέ, ὁ Μωάμεθ καί ὅλοι οἱ ἱδρυτές θρησκειῶν, παρουσιάζονται ἱστορικά ἀπομονωμένοι.

Ἐμφανίστηκαν, δηλαδή, σέ μία ὁρισμένη περίοδο, χωρίς νά τούς ἔχει προαναγγείλει κάποια θρησκευτική παράδοση, παραμένοντας ἀμάρτυροι. Εἶναι βασικό ἀξίωμα τό νά μή δεχόμαστε τίποτε καί κανέναν ὡς ἀληθῆ , ἄν δέν ὑπάρχουν οἱ σχετικές προηγούμενες μαρτυρίες ἀπό ἀξιόπιστα πρόσωπα. Ἀντίθετα, ὁ Μεσσίας δέν ἀναγγέλθηκε μονάχα ἀπό ἕναν προφήτη, ἀλλά ἀπό μία ἀτελείωτη ἁλυσίδα ἀνθρώπων, πού ἔζησαν καί ἔδρασαν σέ διαφορετικό χρονικό πλαίσιο, περιβάλλον καί συνθῆκες. Θά παραμείνει, δηλαδή, γιά πάντα τό κλειδί τῆς ἱστορίας, πού ἀνοίγει μόνο μέ τήν πίστη στήν Θεότητά Του καί τόν χαρακτηρισμό του ὡς «Υἱός τοῦ Θεοῦ», πού ἔγινε ἄνθρωπος, ἀκριβῶς γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί καί νά κληρονομήσουμε τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».

Ὁ Ἄπ. Παῦλος, στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή του, μᾶς διαβεβαιώνει πως «ὄτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλε ὁ Θεός τόν Υἱόν αὐτοῦ, γεννόμενον ἐκ γυναικός»[1]. Γιά τό συγκεκριμένο αὐτό «πλήρωμα  τοῦ χρόνου», μίλησαν οἱ προφῆτες ἑκατοντάδες χρόνια πρίν τήν πολυπόθητη Ἐπιφάνειά Του. Ἀποτελοῦν οἱ μαρτυρίες αὐτές τήν πλέον ἰσχυρή ἁγιογραφική ἀπόδειξη τοῦ Θεανθρωπίνου χαρακτήρα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς ἰδιότητός Του ὡς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί τῆς μοναδικῆς μεσσιανικῆς Του ἀποστολῆς μέσα στό διάβα τῶν αἰώνων[2].

Στό παρόν κείμενο θά ἀναφερθοῦμε σ’ἕνα μόνο προφήτη, τόν προφητάνακτα Δαβίδ, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐμπλουτίσει τήν θεόπνευστη Παλαιά Διαθήκη μέ τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν. Θά προσπαθήσουμε δηλ. νά παρουσιάσουμε τούς ψαλμούς, πού ἔχουν χριστολογικό καί μεσσιανικό περιεχόμενο.

Ψ. 2, 7 : «Κύριος εἶπε πρός με Υἱός μου εἶ σύ, ἐγώ σήμερον γεγέννηκά σε».

Ὁ Μ. Ἀθανἀσιος ἐπισημαίνει ὅτι ἀντί τοῦ «μέ διεκήρυξε ὡς Υἱό ἡ φύση τοῦ Πατρός», καί ὄχι πρόσταγμα πραγματοποιηθέν, αὐτή ἡ οὐσία μέ ἀπέδειξε χαρακτῆρα τῆς ὑποστάσεως τοῦ Πατρός. Συνεπῶς, καλῶς προστίθεται τό «εἶ», τό ὁποῖο δηλώνει τήν προαιώνια γέννηση, διότι ὁ Υἱός ὑπῆρχε πάντοτε. Ἀκολουθεῖ δέ τό «σήμερον γεγέννηκά σε» πρός κατάδειξη τῆς κατά σάρκα γεννήσεως. Τό «σήμερον» ἄλλωστε σημαίνει χρόνο, γι’αυτό καί μπῆκε στήν χρονική γέννηση. Κατά συνέπεια, τό «γεγέννηκά σε» ἀναφέρεται στήν κατ’ἄνθρωπον γέννηση. Ἄς παρατηρήσουμε πῶς οἰκειοποιεῖται ὁ Πατήρ τήν κατά σάρκα γέννηση τοῦ μονογενοῦς, τοῦ Χριστοῦ[3].

Ψ. 15, 10 : «Ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τήν ψυχήν μου εἰς ἅδην, οὐδέ δώσεις τόν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν».

Ὁ Ψαλμός αὐτός περιγράφει τήν ταφή καί τήν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Δαυίδ, φυσικά, καθόλου δέν ἦταν ἀνόητος, γιά νά πιστεύει ὅτι δέν θά πέθαινε ποτέ, ἀλλά ἀναφέρεται στήν ταφή καί ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, τοῦ ὁποίου τό σῶμα, τίς τρεῖς ἡμέρες τοῦ θανάτου του, ὡς ἀδιάσπαστα ἑνωμένο μέ τή θεότητά του, δέν γνώρισε πτωματική ἀποσύνθεση. Παρ’όλο πού ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ φυλαγόταν ἀπό μία στρατιωτική φρουρά, μετά ἀπό τρεῖς μέρες, Αὐτός ἀναστήθηκε. Οἱ ἀρχιερεῖς, πλήρωσαν τούς στρατιῶτες, γιά νά ποῦν ψέματα, ἰσχυριζόμενοι ὅτι οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ ἦρθαν κι ἔκλεψαν τό σῶμα Τοῦ τή νύχτα. Τίς ἑπόμενες 40 μέρες, ὁ Χριστός ἐμφανίστηκε σέ πολλούς ἀνθρώπους σέ διαφορετικές περιπτώσεις. Σέ μία περίπτωση, πάνω ἀπό 500 ἄνθρωποι Τόν εἶδαν μαζί[4].

Ψ. 21, 17-18 : «Ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖρας μου καί πόδας».

Τόσο ἡ Ἁγία Γραφή, ὅσο καί ἡ ἱστορία, μαρτυροῦν ὅτι ὁ Μεσσίας Χριστός πέθανε μέ σταυρικό θάνατο, καρφωμένος στά χέρια καί στά πόδια[5]. Ποτέ ὁ ἴδιος ὁ Δαυίδ δέν σταυρώθηκε. Οὔτε ὑπῆρχε στήν ἐποχή του ἡ ποινή τῆς σταυρώσεως. Ἐμφανέστατα, ὁ ψαλμός αὐτός προφητεύει τή Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ.

Ψ. 21, 19 : «Διεμερίσαντο τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καί ἐπί τόν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον».

Ὅταν σταυρώθηκε ὁ Χριστός, οἱ στρατιῶτες μοιράστηκαν τόν ρουχισμό Του, βάζοντας τόν σέ κλῆρο[6]. Κατάπληξη προξενεῖ ἡ, ἕντεκα αἰῶνες πρίν τήν ἐκπλήρωσή της, προφητεία αὐτή, πού δέν ἐφαρμόστηκε φυσικά οὔτε στό Δαυίδ, οὔτε σέ κάποιον ἄλλο ἐπίσημο τῆς ἐποχῆς του, ἀλλά ἐφαρμόστηκε ἀπό τούς στρατιῶτες καί σταυρωτές τοῦ Ἰησοῦ, κάτω ἀπό τό Σταυρό του. Πρώτα γιατί ξεχωρίζονται τά ροῦχα τοῦ Μεσσία σέ ἐσωτερικό ρουχισμό (ἱμάτια) καί σέ ἐξωτερικό ἐπένδυμα (ἱματισμός). Ἔπειτα, τά ἐσωτερικά ἱμάτιά Του θά τά μοιράζονταν, ἐνῶ γιά τό ἕνα, τόν ἐξωτερικό χιτώνα, δέν μποροῦσαν νά κάνουν τό ἴδιο, νά τόν χαλάσουν δηλαδή, γι’ αὐτό καί θά ἔριχναν κλῆρο, γιά τό ποιός θά τόν ἔπαιρνε.[7].

Ψ. 33, 21 : «Κύριος φυλάσσει πάντα τά ὀστᾶ αὐτῶν, ἕν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται».

Ἡ προφητεία αὐτή ἐκπληρώθηκε μέ τόν ἐκπληκτικότερο τρόπο. Ἀφοῦ σταυρωνόταν ἕνα πρόσωπο κι ἔμενε κρεμασμένο πάνω στόν σταυρό ὅλη τήν ἡμέρα, ἦταν συνήθεια τῶν Ρωμαίων νά σπάζουν τά σκέλη του. Αὐτό τό ἔκαναν, γιά νά ἐπισπεύσουν τόν θάνατο, ὥστε οἱ στρατιῶτες νά πᾶνε γρηγορότερα στόν καταυλισμό τους. Ὁ ξαφνικός καί ἀνυπόφορος πόνος, σόκαρε στίς περισσότερες περιπτώσεις τόν κατάδικο ἐπισπεύδοντας τόν θάνατό του. Οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες ἔσπασαν τά σκέλη τῶν δύο ληστῶν, πού εἶχαν σταυρώσει μαζί μέ τόν Χριστό. Ὅταν ἦρθαν στόν Χριστό ἀπόρησαν, ἐπειδή Αὐτός εἶχε ἤδη πεθάνει. Ἀντί, λοιπόν, νά Τοῦ σπάσουν τά σκέλη, ἁπλῶς ἔμπηξαν ἕνα ξίφος στήν πλευρά Του, ἐκπληρώνοντας ἔτσι, μέχρι καί τήν πιό παραμικρή λεπτομέρεια, τήν προφητεία ὅτι τά σκέλη Του δέν θά σπάζονταν. Αὐτή ἡ ἐκπλήρωση ἱστορεῖται στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου 19, 32-33[8].

Ψ. 40, 10 : «Καί γάρ ὁ ἄνθρωπος τῆς εἰρήνης μου, ἐφ’ὅν ἤλπισα, ὁ ἐσθίων ἄρτους μου, ἐμεγάλυνεν ἐπ’ἐμέ πτερνισμόν».

 Ὁ Ψαλμός αὐτός ἀναφέρεται στόν Ἰούδα, πού ἔτρωγε ψωμί μαζί μέ τόν Χριστό, καί τόν πρόδωσε.

Ψ. 49, 2-3 : «Ἐκ Σιών ἡ εὐπρέπεια  τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ, ὁ θεός ἐμφανῶς ἥξει, ὁ θεός ἡμῶν καί οὐ παρασιωπήσεται˙ πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ καυθήσεται».

Ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ἑρμηνεύοντας τόν ἀνωτέρω ψαλμό, παρατηρεῖ ὅτι πράγματι ἀπό τήν ἄνω Σιών θά πραγματοποιήσει ὁ Κύριος τήν Δευτέρα Παρουσία Του. Τό μέν «ἐκ Σιών»σημαίνει προφανῶς τήν πρώτη παρουσία, τό δέ «ἐμφανῶς» τήν δεύτερη. Κατά τήν πρώτη παρουσία Του καί τήν ἔνδοξη Θεοφάνειά Του, σιωποῦσε, ὅταν δικαζόταν ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ὅταν, ὅμως, θά ἔλθει γιά δεύτερη φορά, θά ἔλθει ἐμφανῶς καί δέν θά σιωπήσει, ἀλλά θά ἐλέγξει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Διότι, ἄν ὁ Θεός θά ἔλθει ἐμφανῶς, ὁ δέ Χριστός εἶναι Θεός, τό «ἐμφανῶς» σημαίνει συνεπῶς τήν σάρκα. Κατά τήν Δευτέρα δηλ. Παρουσία δέν θά ἔλθει κρυφίως, ὅπως κατά τήν πρώτη, ἀλλά, ὅπως ὁ Ἴδιος λέει, ὡς ἀστραπή, ἡ ὁποία γεμίζει τόν οὐρανό ἀπό τήν ἀνατολή μέχρι τή δύση[9]. Δέν θά σιωπᾶ, λέει, πρό τῶν ἀσεβῶν καί τότε, ὅπως καί προηγουμένως. Θά παραδώσει στό πῦρ ὅσους τό ἀξίζουν, ἐξαιτίας τῆς ἀσέβειάς τους[10].

Ψ. 66, 3 : «Τοῦ γνῶναι ἐν τῆ γῆ τήν ὁδόν σου ἐν πᾶσιν ἔθνεσι τό σωτήριόν σου».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης σημειώνει ὅτι ὁ στίχος τοῦ ψαλμοῦ ἀναφέρεται στήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, διότι ἡ λέξη «σωτήριον» σημαίνει τήν ἐνανθρώπηση, ὅπως εἶπε καί ὁ πρεσβύτης Συμεών κατά τήν Ὑπαπαντή «ὄτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου το σωτήριόν σου»[11], ἐπειδή, διά μέσου τῆς ἐνανθρωπήσεως, σωζόμαστε[12].

Ψ. 67, 25 : «Αἱ πορεῖαι τοῦ Θεοῦ μου τοῦ βασιλέως τοῦ ἐν τῶ ἁγίω».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέει ὅτι στόν στίχο αὐτό ὁ θεῖος Δαβίδ ὁμολογεῖ καθαρῶς τόν Χριστό ὅτι εἶναι Θεός, ἐπειδή ἦταν πληροφορημένος γι’Αὐτόν. «Ἅγιον»ὀνομάζει τώρα τόν Πατέρα, μέ τόν ὁποῖο ἦταν πάντοτε ἀχώριστος ὁ Χριστός, ὅπως λέει καί ὁ Εὐ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος : «Ἐγώ γάρ φησίν ἐν τῶ Πατρί καί ὁ Πατήρ ἐν ἐμοί[13]»[14].

Ψ. 68, 22 : «Καί ἔδωκαν εἰς τό βρῶμα χολήν καί εἰς τήν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος».

Ὅταν σταυρώθηκε ὁ Χριστός κι ἐνῶ βρισκόταν πάνω στό σταυρό, δίψασε. Φώναξε :«Διψάω»! Στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο 19, 29 διαβάζουμε σχετικά : «Σκεῦος οὔν ἔκειτο ὄξους μεστόν. Οἱ δέ, πλήσαντες σπόγγον ὄξους καί ὑσσώπω περιθέντες, προσήνεγκαν αὐτοῦ ταῶ στόματι»[15].

Ψ. 71, 5 : «Καί συμπαραμενεῖ τῶ ἡλίω τά πρό τῆς σελήνης γενεᾶς γενεῶν».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης παρατηρεῖ ὅτι, θέλοντας ὁ προφητάναξ Δαβίδ νά φανερώσει τό ἄναρχο καί ἀτελεύτητο τοῦ Χριστοῦ κατά τήν Θεότητα, τά συγκρίνει μέ τούς μεγάλους φωστήρες, ἐπειδή δέν ἔβρισκε στήν ὁρατή κτίση ἄλλες εἰκόνες καί ὁμοιώσεις λαμπρότερες καί πολυχρονιότερες ἀπό τόν ἥλιο καί τήν σελήνη, κατά τόν Θεοδώρητο. «Συμπαραμενεῖ», λέει, «μέ τόν ἥλιον», δηλ. ὁ Χριστός θά ὑπάρχει ἕως ὅτου ὑπάρχει ὁ ἥλιος. Εἶναι κι αὐτό ἰδίωμα τῆς Γραφῆς, τό νά ὁρίζει μέν τό «ἕως» σέ κάποιο χρόνο, τό δέ μετά ταῦτα τοῦ χρόνου διάστημα νά μήν ἀρνεῖται, ἀλλά νά τό ἀφήνει ἀδιόριστο. Κι ἔτσι μέν δηλώνεται τό ἀτελεύτητο τῆς Θεότητος τοῦ Χριστοῦ. Γιά δέ τό ἄναρχο τῆς Θεότητός Του λέει ὅτι ὁ Χριστός ὑπῆρχε πρίν δημιουργηθεῖ ἡ σελήνη. Ἡ δέ φράση «γενεάς γενεῶν» ὑπάρχει ἀντί τῆς φράσεως «εἰς διαστήματα διαστημάτων», δηλ. σέ ἄπειρα διαστήματα. Γιατί, «γενεάν» ὀνομάζει τό διάστημα τοῦ χρόνου, ὅσο μπορεῖ νά ζήσει ἕνα γένος ἀνθρώπων, δηλ. ὁ ἄνθρωπος.

Μποροῦμε δέ καί ἀλλιῶς νά ἑρμηνεύσουμε τόν παραπάνω στίχο, νοώντας ὡς «ἥλιον» μέν τήν Θεότητα, ἐπειδή ἐκεῖνο, πού εἶναι ὁ ἥλιος στά αἰσθητά, αὐτό εἶναι ὁ Θεός στά νοητά, κατά τόν Θεολόγο Γρηγόριο. Μέ τήν Θεότητα δέ συμπαραμένει καί ἡ ἀνθρωπότητα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποῖα μία φορά ἑνώθηκε καθ’ὑπόστασιν σ’Αὐτόν, καί ποτέ δέν θά χωρισθεῖ ἀπ’αὐτήν, κατά τόν Δίδυμο[16].   

Ψ. 71, 5 : «Καταβήσεται ὡς ὑετός ἐπί πόκον καί ὡσεί σταγών ἡ στάζουσα ἐπί τήν γῆν».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐπισημαίνει ὅτι μέ τά λόγια αὐτά δηλώνεται τόἀπόκρυφο τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὁ ὁποῖος κατέβηκε, χωρίς νά τό αἰσθανθεῖ κανείς, στήν κοιλιά τῆς Παρθένου, ἐπειδή καί ἡ βροχή κατεβαίνει στό ποκάρι τῶν μαλλιῶν, χωρίς κανένα χτῦπο καί αἴσθηση ἀκοῆς, καί παρομοίως καί ἡ σταγόνα πέφτει στή γῆ ἀνεπαισθήτως, χωρίς νά δείξει σημάδι σ’αὐτήν[17].

Ψ. 71, 10-11 : «Βασιλεῖς Θαρσίς καί αἱ νῆσοι δῶρα προσοίσουσιν· Βασιλεῖς Ἀράβων καί Σαβᾶ δῶρα προσάξουσιν καί προσκυνήσουσιν Αὐτῶ πάντες οἱ βασιλεῖς, πάντα τά ἔθνη δουλεύσουσιν Αὐτῶ».

Ὅλος ὁ 71^ος Ψαλμός εἶναι προφητεία γιά τόν Μεσσία, γιά τόν Χριστό. Ἀνάμεσα σέ αὐτά πού λέει, ἀναφέρεται καί ἡ ἐπίσκεψη τῶν μάγων καί ἡ προσφορά τῶν δώρων, πού ἔχουν συμβολική σημασία ἀναφορικά μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Κατά τόν Ζυγαβηνό, ὁ χρυσός εἶναι σύμβολο τῆς Βασιλείας, ὁ λίβανος τῆς Θεότητος, καί ἡ σμύρνα τῆς ἀνθρωπότητος τοῦ Χριστοῦ[18].

Ψ. 71, 15 : «Καί ζήσεται».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὑπογραμμίζει ὅτι ἐδώ ὁ Δαβίδ προφητεύει τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή ὁ Χριστός, ἀφοῦ πεθάνει, θά ἀναζήσει[19].

Ψ. 81, 8 : «Ἀνάστα ὁ Θεός, κρῖνον τήν γῆν, ὅτι σύ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀποσαφηνίζει ὅτι αὐτό τό ρητό προφητεύει ἀναντιρρήτως γιά τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Γιατί, παρακαλεῖ ἐδῶ, κατά τόν Διόδωρο, ὁ προφήτης Δαβίδ τόν Χριστό νά ἀναστηθεῖ ἀπό τόν τάφο καί νά κρίνει δικαίως τήν γῆ διά μέσου τῶν Ἀποστόλων, τούς ὁποίους κατέστησε ἄρχοντες σέ ὅλη τή γῆ, δηλ. γιά νά κάνει ἐκδίκηση ὅλης τῆς γῆς, ἀφοῦ κατακρίνει καί διώξει ἀπ’αὐτήν τόν ἄρχοντα τοῦ κόσμου, Διάβολο, ὁ ὁποῖος τήν εἶχε ὑποδουλωμένη στήν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας καί σέ κάθε εἶδος κακίας. Λέει δέ καί τήν αἰτία αὐτῆς τῆς ἐκδικήσεως. Ἐπειδή, λέει, ἐσύ, Κύριε, ἔχεις νά λάβεις κληρονομία ἀνάμεσα σέ ὅλα τά ἔθνη, κατά τό«δώσω σοι ἔθνη τήν κληρονομίαν σου»[20]. Κληρονομία δέ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνοι, πού πίστευσαν σ’Αὐτόν ἀπό ὅλα τά ἔθνη[21].

Ψ. 81, 8 : «Ἔθεντό μοι ἐν λάκκω κατωτάτω, ἐν σκοτεινοῖς καί ἐν σκιᾶ θανάτου».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐξηγεῖ ὅτι «λάκκο κατώτατο» ὀνομάζει τόν τάφο ὁ Κύριος, τοῦ ὁποίου τό βάθος «καρδίαν γῆς» ὀνόμασε ὁ Ἴδιος στά Εὐαγγέλια. «Ἔθεντο»δέ, λέει, «ἐμένα» οἱ περί τόν τάφον διακονήσαντες Ἱωσήφ καί Νικόδημος. «Σκοτεινούς»δέ τόπους λέει τούς τόπους τοῦ τάφου, διότι, ὅταν βάλθηκε ἡ πλάκα πάνω στόν τάφο, ἔγινε σκότος στούς τόπους τοῦ τάφου. «Σκιάν» δέ «θανάτου» πάλι λέει τούς ἴδιους σκοτεινούς τόπους τοῦ τάφου, γιατί τό ἴδιο φανερώνει μέ διάφορες λέξεις, ἐπειδή καί τό σκότος σκιά ὀνομάζεται[22].

Ψ. 107, 3 : «Ἐξεγέρθητι ἡ δόξα μου˙ ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καί κιθάρα˙ ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἑρμηνεύει, λέγοντας ὅτι τό «ἐξεγέρθητι» καί τό«ἐξεγερθήσομαι» μποροῦν νά νοηθοῦν γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, κατά τόν θεῖο Κύριλλο καί Ἠσύχιο. Γιατί, ὁ μέν Δαβίδ παρακαλεῖ καί λέει πρός τόν Χριστό : «Ἐξεγέθητι καί ἀνάστηθι, Κύριε, ὁ Ὁποῖος εἶσαι ψαλμώδημα καί μελώδημα δικό μου». Ὁ δέ Χριστός ἀποκρίνεται καί, ἀφοῦ ὑπόσχεται, λέει : «Ναί, θά ἐγερθῶ κατά τόν καιρό τοῦ ὄρθρου», ἐπειδή, κατά τόν Εὐ. Λουκᾶ, ὄρθρου βαθέος ἠγέρθη ὁ Κύριος. Δόξα δέ τοῦ Δαβίδ εἶναι ὁ Χριστός, κατά τόν Ἠσύχιο, διότι γεννήθηκε ἀπό τό σπέρμα του[23].

Ψ. 109, 1 : «Εἶπεν ὁ Κύριος τῶ Κυρίω μου˙ Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἄν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου».

Σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ὁ Θεός καί Πατήρ εἶπε πρός τόν Θεό καί Υἱό Του, ἀφοῦ ἀνελήφθη στούς οὐρανούς. Ἄν καί εἶναι γραμμένο ὅτι «Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, Κύριος εἶς ἐστι»[24], δέν τό εἶπε αὐτό πρός ἀθέτηση τοῦ μονογενοῦς, ἀλλά πρός ἀντιδιαστολή καί ξεχώρισμα ἀπό τούς ἀνύπαρκτους θεούς. Θεοπρεπῶς πρέπει νά νοήσουμε ὅτι εἶπε ὁ Κύριος καί Πατήρ πρός τόν Υἱό καί ὄχι ἀνθρωποπρεπῶς, δηλ. ὡς σέ Θεό καί ὄχι ὡς σέ ἄνθρωπο. Αὐτό τό ρητό φράττει τά στόματα τῶν Ἰουδαίων. Διότι, ποιοί εἶναι οἱ δύο Κύριοι τοῦ Δαβίδ, ἀπό τούς ὁποίους ὁ ἕνας γεννήθηκε ἐκ γαστρός πρό ἑωσφόρου καί τιμήθηκε μέ τήν ἱερωσύνη κατά τήν τάξη Μελχισεδέκ; Δέν ξέρουν οὔτε ἔχουν κάτι νά ποῦν. Γιατί, εἶναι πρόδηλο ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι καί Θεός καί ἄνθρωπος.

Καθώς μέ τό «Κύριος» καί «Κύριος» δείχνεται ἡ ἰσοτιμία, πού ἔχει ὁ Πατήρ μέ τόν Υἱό καί ἀντιστρόφως ὁ Υἱός μέ τόν Πατέρα, ἔτσι καί μέ τήν «ἐκ δεξιῶν καθέδρα» ἐπί βασιλικοῦ θρόνου ἡ ἴδια ἰσοτιμία τους παρομοίως ἀποδεικνύεται. Διότι, ἐκείνων πού ἡ καθέδρα εἶναι κοινή, αὐτῶν καί ἡ βασιλεία κοινή εἶναι. Γι’αὐτό ἄς ἀποστομοθοῦν ὁ Ἄρειος καί ὁΕὐνόμιος, πού φλυαροῦν ὅτι ὁ Υἱός εἶναι ἄνισος μέ τόν Πατέρα. Ἐπειδή ὁ Θεός καί Πατήρ, μέ τό νά εἶναι ἀσώματος καί ἀπερίγραπτος, δέν ἔχει ἀριστερά ἤ δεξιά (γιατί αὐτά εἶναι χαρακτηριστικά τῶν σωμάτων), τό «καθῆσθαι» ἐδῶ δηλώνει τήν ἀνάπαυση καί ἀπόλαυση τῆς θείας Βασιλείας. Τό δέ «ἐκ δεξιῶν» φανερώνει τήν γνησιότητα, τήν οἰκείωση καί τήν ὁμοτιμία τοῦ Υἱοῦ.

«Ἐχθρούς» ἐδῶ ἐννοεῖ, κατά τόν Θεοδώρητο καί τόν Μ. Ἀθανάσιο, τούς Ἰουδαίους, τούςἝλληνες (εἰδωλολάτρες), τούς αἱρετικούς καί τούς δαίμονες. Τό «ἕως» δέν διαχωρίζεται πάντοτε ἀπό τόν μέλλοντα χρόνο, ἀλλά πολλές φορές δηλώνει μέν τό ἕως κάποιο χρόνο, τό δέ ὑπόλοιπο τοῦ χρόνου δέν ἀπαρνεῖται, ἀλλά συμπεριλαμβάνει κι αὐτό, ὅπως εἶναι καί τώρα ἐδῶ, περί τοῦ ὁποίου ὁ Θεολόγος Γρηγόριος στόν Α΄ Λόγο του περί Υἱοῦ φιλοσόφησε καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ἑρμήνευσε τό εὐαγγελικό ρητό ἐκ τοῦ κατά Ματθαίον «Ἕως οὖ ἔτεκε τόν Υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον»[25], ἀκολουθῶντας τούς ἁγίους Πατέρες. Διότι, ἄν ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἦταν περιορισμένη μέχρι κάποιο καιρό καί δέν ἦταν παντοτινή, πῶς θά ἴσχυαν ὅσα εἶπε ὁ προφήτης Δανιήλ, ὅτι «καί ἡ βασιλεία αὐτοῦ βασιλεία αἰώνιος»[26] καί ὅτι «ἀναστήσει ὁ Θεός τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν, ἥτις εἰς τούς αἰῶνας οὐ διαφθαρήσεται»[27]; Ἤ πῶς θά ἦταν ἀληθινό ἐκεῖνο, πού εἶπε ὁ Ἀρχ. Γαβριήλ πρός τήν Παρθένο, «καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος»[28]; Ἄν καί διαβάζουμε ἐδῶ μέν ὅτι ὁ Πατήρ θά βάλλει τούς ἐχθρούς ὑποπόδιον στόν Υἱό Του, στόν δέ Ἀπ. Παῦλο ὅτι ὁ Υἱός θά τούς βάλλει ὑποπόδιόν Του, «δεῑ αὐτόν βασιλεύειν ἄχρις οὖ ἄν θῆ πάντας τούς ἐχθρούς ὑπό τούς πόδας αὐτοῦ»[29], ἄς μήν ταραχθοῦμε, διότι κοινή εἶναι ἡ ἐνέργεια καί ἡ δύναμη τῶν δύο, Πατρός καί Υἱοῦ, καί κοινά εἶναι τά κατορθώματα. Διότι, ὅλοι θά ὑποταχθοῦν στόν Υἱό, ἄλλοι μέν θεληματικῶς, ἄλλοι δέ στανικῶς, ὅταν θά Τόν δοῦν νά κατεβαίνει ἀπό τούς οὐρανούς κατά τήν Δευτέρα Του Παρουσία, περί τοῦ ὁποίου καθαρώτερα δίδαξε ὁ Ἀπ. Παῦλος, λέγοντας : «ἵνα ἐν τῶ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψη ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων»[30]. «Ὑποπόδιον» θά πεῖ ὑποτεταγμένους, δηλ. «ἕως ἄν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποτεταγμένους ὑπό τούς πόδας σου»[31].  

Ψ. 109, 4 : «Σύ ἱερεύς εἰς τόν αἰῶνα κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ».

Ὁ Μελχισεδέκ, ἦταν υἱός τοῦ Μελχί καί ἐγγονός τοῦ Σίδου (τοῦ πρώτου Ἕλληνα Βασιλέα τῆς Χαναᾶν). Θεωρεῖται ὡς προφητικός τύπος τοῦ Μεσσία, καθώς μέ μοναδικό καί ἄνευ προηγουμένου τρόπο ὑπῆρξε ταυτόχρονα ἱερεύς καί βασιλεύς. Ἡ ἱερατική ἰδιότητά του προηγεῖται κατά πολύ ἐκείνης τοῦ Ἀαρωνικοῦ ἱερατείου, μετά τή θέσπιση τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη ὁ Κύριος ἦταν μέν ἱερεύς κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ, καθότι μετέδωσε στούς Ἀποστόλους ἄρτο καί οἶνο στόν Μυστικό Δεῖπνο, ὅπως καί ὁ Μελχισεδέκ μετέδωσε ἄρτο καί οἶνο στόν Ἀβραάμ καί σ’αὐτούς πού ἦταν μαζί του, ὅταν γύρισαν ἀπό τόν πόλεμο καί τή νίκη, πού ἔκαναν κατά τοῦ βασιλέως Χοδολλογόμορ, ὅπως φαίνεται στό 14^ο κεφ. τῆς Γενέσεως. Εἰς τόν αἰῶνα δέ εἶναι ἱερεύς ὁ Χριστός, καθότι οὔτε ἀρχή ἡμερῶν οὔτε τέλος ζωῆς ἔχει κατά τήν Θεότητα, ὅπως καί ὁ Μελχισεδέκ δέν εἶχε ἀρχή καί τέλος, κατά τήν ἱστορία τῆς Γενέσεως. Ἀλλά, ὁ μέν Μελχισεδέκ δέν ἔχει, διότι τά παρεσιώπησε ἡ ἱστορία τῆς Γραφῆς καί δέν φανέρωσε ἀπό ποιούς γονεῖς γεννήθηκε καί πότε πέθανε, ὁ δέ Χριστός δέν ἕχει οὔτε ἀρχή οὔτε τέλος κατά ἀλήθειαν[32]. Τό προφητικό ἀντίτυπο σχολιάζει ὁ Ἄπ. Παῦλος, προσδίδοντας στό ὄνομα τίτλο, ἀλλά καί θρησκευτικό βαθμό : «ὅπου πρόδρομος ὑπέρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ ἀρχιερεύς γενόμενος εἰς τόν αἰώνα»[33].

---

[1] Γαλ. 4, 4.

[2] ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ, Οἱ προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιά τόν Μεσσία,http://fdathanasiou.wordpress.com/2013/12/20/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9/

[3] Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, Ἐξηγήσεις εἰς τούς Ψαλμούς, ΕΠΕ 5, ἐκδ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Θεσ/κη 1975, σσ. 94-95.

[4]http://www.pentapostagma.gr/2013/12/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%83-%CF%88%CE%B1%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1.html

[5] Ὅ.π.

[6] Ὅ.π., Μάρκ. 15, 24.

[7] ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ, Οι προφητείες…

[8] http://www.pentapostagma.gr/2013/12

[9] Ματθ. 24, 27.

[10] Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, Ἐξηγήσεις εἰς τούς Ψαλμούς, ΕΠΕ 6, ἐκδ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς,Θεσ/κη 1975,  σσ. 58-63.

[11] Λουκ. 2, 30.

[12] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΖΥΓΑΒΗΝΟΣ, Ἑρμηνεία εἰς τους Ρ_Ν΄ (150) Ψαλμούς τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ, Ψαλμοί ΝΑ΄- Ρ΄, τ. Β΄, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/κη 1996, σσ. 162-163.

[13] Ἰω. 14, 10.

[14] Ὅ.π., σ. 188.

[15]http://www.pentapostagma.gr/2013/12

[16] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΖΥΓΑΒΗΝΟΣ, Ἑρμηνεία…, σσ. 254-255.

[17] Ὅ.π., σ. 255.

[18] Ὅ.π., σσ. 259-260, Προφητεία τοῦ Δαβίδ περί τῆς ἐπισκέψεως τῶν μάγων στόν Χριστό, http://nefthalim.blogspot.gr/2013/12/blog-post_3042.html

[19] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΖΥΓΑΒΗΝΟΣ, Ἑρμηνεία…,  σ. 262.

[20] Ψαλμ. 2, 8.

[21] Ὅ.π., σσ. 433-434.

[22] Ὅ.π., σ. 493.

[23] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΖΥΓΑΒΗΝΟΣ, Ἑρμηνεία εἰς τους Ρ_Ν΄ (150) Ψαλμούς τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ, Ψαλμοί ΡΑ΄- ΡΝ΄, τ. Γ΄, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/κη 1983, σσ. 119-120.

[24] Δευτ. 6, 4.

[25] Ματθ. 1, 25.

[26] Δαν. 3, 33.

[27] Δαν. 2, 44.

[28] Λουκ. 1, 33.

[29] Α΄ Κορ. 15, 25.

[30] Φιλ. 2, 10.

[31] Ὅ.π., σσ. 139-142.

[32] Ὅ.π., σσ. 146-147.

[33] Ἑβρ. 6, 20http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%B5%CE%B4%CE%AD%CE%BA

πηγή

Ασκητής του Παγγαίου: Όλοι αυτοί της σημερινής Βουλής θα περάσουν πολύ σύντομα από ειδικό δικαστήριο...

...και θα ζήσουν στην φυλακή το υπόλοιπο της ζωής τους, μακρυά από τις οικογένειες τους πληρώνοντας την μεγάλη προδοσία τους προς την ευλογημένη πατρίδα μας...

Ο Άγιος  Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης πολλά χρόνια πριν είχε προφητέψει ότι μέσα από τις στάχτες βλέπει να αναδύεται ένας νέος ηγέτης

«Η Ελλάδα αποτελεί το μέγιστο πείραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος! Στην Ελλάδα έχει γίνει πραξικόπημα...» Αυτά μεταξύ άλλων είπε ο γνωστός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κασιμάτης μιλώντας 
στο ραδιοφωνικό σταθμό ΑΡΤ FM! Υποστήριξε επιπλέον αυτό που επί σειρά ετών γράφουμε στην εφημερίδα ότι το πραξικόπημα και τη δικτατορία που έχει επιβληθεί εμμέσως στην χώρα μας τη στηρίζουν σχεδόν στο σύνολό τους τα κατευθυνόμενα και ελεγχόμενα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και εκδοτικά συγκροτήματα ! Η διαφορά είναι πως αντί για έναν σταθερό δικτάτορα έχουμε εναλλασσόμενους πρωθυπουργούς -δικτάτορες... Με λίγα λόγια ο κ. Κασιμάτης διαπιστώνει πως δεν υφίσταται δημοκρατικό πολίτευμα στην χώρα μας. Το Σύνταγμα έχει παραβιασθεί και παραμένει απλώς δήθεν εν ισχύ για να καλλιεργείται η ψευδαίσθηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι διαπιστώσεις και οι θέσεις που εκφράζει λέτε να μην ευσταθούν; Λέτε να ψεύδεται ο κ. Κασιμάτης;

Όχι καλοί μου Χριστιανοί δεν ψεύδεται. Ωστόσο θα παρατηρήσουμε ότι άργησε ο κ. καθηγητής πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσει την αδιαμφισβήτητη σήμερα αλήθεια. Κι αυτό γιατί το πείραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων δεν ξεκίνησε-όπως πολλοί νομίζουν- το 2009, όταν δηλαδή ο πρώτος δικτατορίσκος πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία αλλά πολύ -πολύ νωρίτερα, πριν κάποιες δεκαετίες. Τότε δηλαδή που οι ελληνικές υποτίθεται «δημοκρατικές» κυβερνήσεις επέβαλλαν ετσιθελικά στον ελληνικό λαό και σε αντίθεση με το σύνταγμα αποφάσεις που καταρράκωναν τις χριστιανικές αξίες και τα χριστιανικά ιδεώδη που αποτελούσαν εγγύηση και θεμέλιο στο δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας! Κι για να μην υπάρξει αντίδραση μάλιστα εκ μέρους του λαού τον «μπούκωναν» με ανέσεις που εξασφαλίζονταν με παχυλά δάνεια, που διοχέτευαν οι εκφραστές της Νέας Τάξης, μέσα από τις λεγόμενες αγορές, έτσι ώστε να τον μετατρέπουν σε δυσκίνητο στοό νου και στην ψυχή.

Το πείραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων που χρησιμοποίησε όχι τυχαία ως πειραματόζωο την ευλογημένη χώρα μας, την Ελλάδα αποσκοπεί στην ίδρυση:

1.      Παγκόσμιας Οικονομίας (κατάργηση των εθνικών οικονομιών- κοινό παγκόσμιο νόμισμα)!

2.       Παγκόσμιας κοινής θρησκείας (Πανθρησκεία μέσω του θρησκευτικού συγκρητισμού)!

3.      Παγκόσμιας κυβέρνησης (κατάργηση της εννοίας του Έθνους και δημιουργία πολυπολιτισμικών κοινωνιών μέσω της ενίσχυσης της λαθρομετανάστευσης).

Και για να επιτευχθούν όλα αυτά απαιτείται ο απόλυτος έλεγχος του ανθρώπου και η εποβολή μίας νέας μορφής δουλείας! Ως εκ τούτου είναι ηλίου φαεινότερο γιατί οι εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας, οι γνωστοί -άγνωστοι επικεφαλής των σχεδίων επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων έχουν επιλέξει την χώρα μας.

Την επέλεξαν καλοί μου χριστιανοί γιατί βασικός στόχος για να στεφθεί με επιτυχία το εγχείρημά τους είναι να χτυπηθεί ο Ιησούς Χριστός και η Ορθοδοξία! Και αναφέρω την Ορθοδοξία γιατί έχουν ήδη υπό πλήρη έλεγχο, την «χριστιανική» κοινότητα του Βατικανού, το κέντρο εξουσίας (βλ. νυν Πάπα Φραγκίσκο) της οποίας χρησιμοποιούν  μάλιστα ως μοχλό κίνησης αλλά και τις υπό διάλυση χιλιάδες προτεσταντικές παραφυάδες...

Στόχος η Ορθοδοξία

Δεν είναι άλλωστε διόλου τυχαίο ότι προσφάτως ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος έκανε λόγο για  ολοκληρωτικό  πόλεμο της Νέας Τάξης Πραγμάτων ενάντια στην Ορθοδοξία.  Οι εκφραστές της Νέας Τάξης είπε ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας «γνωρίζουν ότι εάν καταρρεύσει η Ορθοδοξία οι υπόλοιπες θρησκείες θα είναι του χεριού τους». Στην ουσία μοναδικό κίνδυνο για ανατροπή των σχεδίων της παγκοσμιοποίησης αποτελεί η Ορθόδοξη διδασκαλία, κάτι που άλλωστε είχε συνειδητοποιήσει και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος.

«Σήμερα σε όλον τον κόσμο γίνεται μία παγκόσμια μάχη για να υπακούσει η Εκκλησία στα κέντρα της εξουσίας, κέντρα ιδεολογικά, εκείνα που αναλαμβάνουν δικαίωμα να κυβερνούν τον κόσμο ιδεολογικά», είπε χαρακτηριστικά ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος από το Ναό της Κοιμήσεως του Κρεμλίνου της Μόσχας την ημέρα της μνήμης του Αγίου Φιλαρέτου! Και πρόσθεσε: «Σε πολλές χώρες του κόσμου ανακηρύσσουν την ελευθερία της θρησκευτικής πεποίθησης και ταυτόχρονα γίνεται υποδούλωση της Εκκλησίας, απώλεια της ελευθερίας αυτής... Από τα προαναφερόμενα κέντρα πηγάζουν επικινδυνες και θανατηφόρες για το ανθρώπινο γένος απάτες»! Τι άραγε να εννοεί...

Παρότρυνε δε τους πιστούς να διατηρήσουν και να διαφυλάξουν την ελευθερία «μπροστά στο κοινό αυτό ρεύμα στο οποίο βυθίζεται η ανθρωπότητα υπό την επήρεια αυτών των αμαρτωλών επιδράσεων... Μάλιστα τούτο είναι από τη μία πλευρά το χρέος της Εκκλησίας και από την άλλη προϋποθέτει πάντα το δρόμο της μαρτυρίας». 

Επίσης, δήλωσε για τη σημαντικότητα της διατήρησης της εσωτερικής ελευθερίας στην Εκκλησία και της δυνατότητας να κηρύσσει την αλήθεια του Θεού ανεξαρτήτως “πόσο δυνατά και φωναχτά ” κάποιες δυνάμεις απαιτούν την υπακοή...»

Οι ανωτέρω διαπιστώσεις του Πατριάρχη διαπιστώνονται ολοένα και περισσότερο από αποφάσεις, πράξεις και συμπεριφορές ακόμη και  θρησκευτικών ορθοδόξων ταγών που είτε έχουν αμαχητί αποδεχθεί την κυριαρχία της Νέας Τάξης των Πραγμάτων και αρκούνται στο ρόλο κομπάρσου-συνεργάτη η αδιαφορούν εκλαμβάνοντας τους κινδύνους αυτούς που καταγράφουμε ως προϊόν συνομωσιολογίας!

Ως εκ τούτου καλλιεργείται εμμέσως ο εφησυχασμός που ενίοτε εκδηλώνεται και ως ωχαδελφισμός και που στην ουσία εξυπηρετεί στο ακέραιο τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων! Έτσι εξηγείται το πόσο εύκολα προσπερνούν κάποιες αλήθειες που ξεφεύγουν από τα στόματα αυτών που αποτελούν τα πιόνια στη σκακιέρα της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Γιατί πως είναι δυνατόν να μην έπεσε στην αντίληψή τους η δήλωση του πρώτου «εκλεγμένου» κατά την προσωπική μας άποψη διορισμένου δικτατορίσκου -πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου ότι ωρίμασαν οι συνθήκες για να προχωρήσουμε στην ίδρυση Παγκόσμιας Κυβέρνησης.  Η δήλωση του αυτή καλοί μου χριστιανοί ουσιαστικά αποδεικνύει τι είδους συμφέροντα εξυπηρετούσε κατά την πρωθυπουργία του... Στη συνέχεια ακολούθησε κι άλλος δικτατορίσκος τον οποίο «διόρισαν» στην κυριολεξία οι δανειστές μέσα από πιέσεις άμεσες η έμμεσες και πιθανά ανταλλάγματα που ασκήθηκαν στους επικεφαλής των κομμάτων. Κατόπιν ανέλαβε άλλος και έπεται συνέχεια...

Στο σημείο αυτό κρίνουμε σκόπιμο να επισημάνουμε αυτό που υποστήριξε προσφάτως γέροντας ασκητής του Παγγαίου Όρους. «Όλοι αυτοί της σημερινής Βουλής θα περάσουν πολύ σύντομα από ειδικό δικαστήριο και θα ζήσουν στην φυλακή το υπόλοιπο της ζωής τους, μακρυά από τις οικογένειες τους πληρώνοντας την μεγάλη προδοσία τους προς την ευλογημένη πατρίδα μας...» είπε χαρακτηριστικά.   

Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος λοιπόν διακρίνει κίνδυνο στις προσπάθειες των ιδεολογικών κέντρων επιρροής να κάνουν την Ορθόδοξη Εκκλησία να υποκύψει αλλά δυστυχώς η υπόλοιπη θρησκευτική ορθόδοξη ηγεσία εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων σφυρίζει αδιάφορα... Δεν είναι η κατάλληλη ώρα να εξηγήσουμε την στάση των περισσοτέρων θρησκευτικών ηγετών μας που δεν βλέπουν ότι οι εθνικές οικονομίες δεν υφίστανται πλέον αφού έχουν αντικατασταθεί από την Παγκόσμια Οικονομία. Και αυτό δεν το υποστηρίζει ο γράφων αλλά πολλοί υψηλά ιστάμενοι όπως λ.χ. ο νυν Ισραηλινός πρωθυπουργός αλλά και αρκετοί ανώτατοι αξιωματούχοι της Ε.Ε.!   Οι τελευταίοι μάλιστα με περίσσεια αναίδεια υποστήριξαν ότι η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο προκειμένου να διασωθούν οι οικονομίες των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών!!!

Βλέπετε χριστιανοί μου πόσο έμπρακτη είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη; Αλλά ακόμη και τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα που ανακαλύπτονται σήμερα καθυστερημένα να γνωρίζετε πως στο σχέδιο της Νέας Τάξης περιλαμβάνονται αφού συμβάλουν στην σταδιακή αποδοχή από το λαό της παγκόσμιας οικονομίας... Λέτε οι εισαγγελείς μας και οι λοιπές αρχές να ξύπνησαν τώρα από το βαθύ λήθαργο που είχαν περιπέσει τα προηγούμενα χρόνια και επιχειρούν τώρα να βάλουν τάξη;

Προσωπικά βίωσα τις πολιτικές πιέσεις που ασκήθηκαν στη δικαιοσύνη και στις αστυνομικές αρχές προκειμένου να ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΟ ΝΟΜΟ  στην περίπτωση της φοβερής βλασφημίας κατά του Ιησού Χριστού και των Αποστόλων από την παράσταση Corpus Christi... Ως εκ τούτου είναι προφανές ότι δεν μπορούν πλέον να πείσουν... Άλλωστε τα χρέη προς το δημόσιο αυτών των πολιτικών, των μεγαλοεπιχειρηματιών και εν γένει των μεγαλοκαρχαριών  που οδηγούνται στις φυλακές δεν δημιουργήθηκαν σήμερα η χθες αλλά έχουν βάθος ανοχής ακόμη και ολάκερων δεκαετιών...

Είναι λοιπόν προφανές Χριστιανοί μου ότι η ευλογημένη Ελλάδα χώρα πορεύεται υπό καθεστώς ξένης κατοχής και γεύεται μία πρωτοφανή στα χρονικά σκλαβιά. Κι αυτή είναι η αλήθεια όσο και αν ορισμένοι θέλουν να την αποκρύψουν. Χρησιμοποιούν  την ευλογημένη αυτή ορθόδοξη χώρα ως φθηνό πιόνι στη διεθνή πολιτικό -οικονομική σκακιέρα τους επιδιώκοντας να υλοποιήσουν γεωπολιτικούς και όχι μόνο στόχους τους...

Εν τούτω νίκα

Η εύλογη απορία μας όμως έχει να κάνει με το γιατί η χώρα μας έμεινε παντελώς αθωράκιστη; Πως επιτρέψαμε σ’ αυτούς τους βαρείς λύκους που υλοποιούν γνωστά πλέον σχέδια των σύγχρονων εκφραστών του μυστηρίου της ανομίας να λεηλατούν ανεξέλεγκτα τους κόπους και τους μόχθους των Ελλήνων; Πως επιτρέψαμε σ’ αυτούς τους στυγνούς οικονομικούς δολοφόνους να εκδιώκουν τη νεολαία μας και να συκοφαντούν διεθνώς την χώρα μας;

Οι εχθροί είναι πλέον εντός των τειχών... Κι εκείνο που καθημερινά πλέον διαπιστώνεται είναι η απουσία ενός ορθοδόξου ηγέτη που κατά το παράδειγμα του μεγάλου χριστιανού αυτοκράτορα και μεγάλου αγίου Κωνσταντίνου θα υψώσει ένα νέο λάβαρο που θα αναγράφει «εν τούτω νίκα» και θα εκδιώξει τα διαόλια και τριβόλια που βάλθηκαν να επιβάλλουν με νόμο την ανομία στην ευλογημένη χώρα μας. Έναν ηγέτη που με όπλο την ειλικρινή προσευχή και το σταυρό θα νικήσει, κατά το παράδειγμα του προφήτη Δαυίδ το Γολιάθ (Νέα Τάξη Πραγμάτων). Αναζητά έναν νέο Δαυίδ που θα δώσει τέλος στη λεηλασία του ευλογημένου αυτού τόπου...Έναν χριστιανό ηγέτη που θα κάνει το πείραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων να στεφθεί και πάλι με αποτυχία (Βλ. Βιβλ. Τυφώνας Παγκοσμιοποίηση).  

Ναι, η Ελλάδα χρειάζεται ικανό ηγέτη! Έχει ανάγκη από έναν χριστιανό ορθόδοξο ηγέτη, ο οποίος θα μπορεί να θωρακίζεται από την αδιάλειπτη επικοινωνία του με τον τριαδικό Θεό. Και η επικοινωνία με την Αλήθεια, την Αγάπη και τη Ζωή δηλαδή τον Χριστό θα τον καταστήσει άτρωτο, τολμηρό, θαρραλέο. Η Ελλάδα χρειάζεται έναν ηγέτη που θα μπορέσει και πάλι να την θωρακίσει δίδοντας τέλος στην αβεβαιότητα, στον φόβο και την ανασφάλεια. Ο ευλογημένος αυτός τόπος έχει ανάγκη από ηγέτη που θα καταστήσει το ελληνικό φιλότιμο και το θυσιαστικό πνεύμα των Ελλήνων και πάλι ως βασική προτεραιότητα έτσι ώστε να εκδιωχθούν τα δαιμόνια της ανομίας που κατάφεραν και ανέδειξαν τη διαφθορά και τη σήψη, τη δυσωδία και το σκάνδαλο στη ζωή του νεοέλληνα, μέσα από τιποτένια κοινωνικά συστήματα, και σάπιες φιλοσοφικές ιδέες που καλλιέργησε το σαθρό οικοδόμημα του σατανικού διαφωτισμού!

Τα εφόδια του ήρωα

Πως θωρακίζεται όμως ένας πραγματικός ηγέτης; Τι ήταν αυτό που έκανε τον νεαρό βοσκό τον Δαυίδ να κοιτάξει κατάματα τον γίγαντα Γολιάθ; Και όχι μόνο να τον κοιτάξει αλλά και να τον κατατροπώσει; Ποιά είναι τα εφόδια που θωρακίζουν τον άνθρωπο;

Είναι τα ίδια εφόδια που έκαναν τους τριακόσιους του Λεωνίδα να τρομάξουν τους μυριάδες στρατιώτες του Ξέρξη και να ανατρέψουν με τη θυσία-μαρτυρία τους τα δεδομένα εμφυτεύοντας το φόβο στους επίδοξους Πέρσες κατακτητές. Είναι τα εφόδια που έκαναν μία χούφτα πιστών χριστιανών επαναστατών να λυγίσουν το 1821 την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία, να διαλύσουν τον συνασπισμό του Μεττερνιχ και να ανατρέψουν την πολιτική πορεία ολάκερης της Ευρώπης. Είναι τα εφόδια που έκαναν τους μάρτυρες και ομολογητές της πίστεως να πηγαίνουν τραγουδώντας στο μαρτύριο. Είναι τα εφόδια που έκαναν αμετακίνητους στην πίστη τον Άγιο Γεώργιο, τον Άγιο Δημήτριο, τους Αγίους Τεσσαράκοντα.

Ο Άγιος  Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης πολλά χρόνια πριν είχε προφητέψει ότι μέσα από τις στάχτες βλέπει να αναδύεται ένας νέος ηγέτης, ο οποίος θα σηκώσει στις πλάτες του την Ελλάδα. Σήμερα ο ελληνικός πιστός λαός έχει υψώσει τα χέρια του στο Θεό και τον ικετεύει να αναδείξει έναν ηγέτη που θα φορά την πανοπλία του Χριστού και θα συντονίζεται με τους δοξολογικούς και ευχαριστιακούς παλμούς του ουρανού γεγονός που θα τον καθιστά άτρωτο.

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ 

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 

πηγή

Ιερείς προσευχόμενοι στην Ουκρανία, μέσα στις ταραχές...

Από την Αέναη επΑνάσταση.

Η παραπάνω στιγμή αποθανατίστηκε στις 22 Ιανουαρίου στο Κίεβο (Ουκρανία) κατά την διάρκεια των βίαιων διαδηλώσεων... 
Ένα ορθόδοξος ιερέας με τον σταυρό στο χέρι στέκεται μεταξύ διαδηλωτών και των δυνάμεων καταστολής σε μια προσπάθεια να θυμίσει σε όλους ότι είναι αδέλφια… 

Δείτε άλλη μια φωτογραφία που συγκλονίζει!

Ορθόδοξοι ιερείς προσεύχονται στο κέντρο των διαδηλώσεων στο Κίεβο ώστε να επέλθει ειρήνη και ηρεμία.
Οι ιερείς στέκονται ανάμεσα σε διαδηλωτές και τις αστυνομικές δυνάμεις που είναι έτοιμες να επέμβουν...

Πηγή εδώ... Κι εδώ δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ουκρανία που πήρε θανατηφόρα στροφή χθες, με τουλάχιστον δύο διαδηλωτές που σκοτώθηκαν από πυροβολισμούς. Οι φιλοευρωπαϊκοί διαδηλωτές αύξησαν τις επιθέσεις τους σε ΜΑΤ στο Κίεβο, με πυροτεχνήματα, και κιβώτια γεμάτα βόμβες μολότοφ. Επίσης, δείτε την είσοδό τους νωρίτερα:Διαμαρτυρία στην Ουκρανία. [42 φωτογραφίες]

"Ν": Προσθέτουμε και αυτήν (από τον παραπάνω σύνδεσμο). Ό,τι κι αν κάνει αυτός ο ιερέας (που βέβαια δεν είναι απλά περαστικός, φορώντας το πετραχήλι του), το σίγουρο είναι ότι διακινδυνεύει το κεφάλι του.

"Ν": Η άλλη πλευρά;

Την παραπάνω φωτο δημοσίευσαν τα "Νέα" ως ιερείς που συμμετέχουν στις ταραχές με το πλευρό των εξεγερμένων. Είναι όμως έτσι ή πρόκειται για ιερείς που προσεύχονται για ειρήνη;
Το ιστολόγιο Ολυμπία γράφει πως πρόκειται για ιερείς από τη σχισματική ομάδα του λεγόμενου "Πατριαρχείου Κιέβου", που έχει αποσχισθεί από την κανονικήΟυκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία υπάγεται στο πατριαρχείο της Μόσχας. 
Δε μπορώ να ξέρω την αλήθεια. Ίσως έχει και μικρή σημασία. Σημασία έχει να βοηθήσει ο Θεός και να συνέλθει ο λαός, ώστε να μη χυθεί άλλο αίμα. Πουθενά στον κόσμο...
πηγή