Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 16, 2017

Υλικό για την εορτή των Τριών Ιεραρχών


Δείτε πλούσιο υλικό για τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών (ομιλίες, θεατρικά, παρουσιάσεις, ύμνους, τραγούδια κ.α.), αλλά και για άλλες γιορτές:


Α. Στην Τράπεζα Ιδεών πατώντας ΕΔΩ.


Β. Στην ιστοσελίδα ο Παιδαγωγός πατώντας ΕΔΩ


Γ. Στην ιστοσελίδα της "Ενωμένης Ρωμηοσύνης" πατώντας ΕΔΩ.

αλλά και στο ιστολόγιό  Πατερικός

Επιπλέον

Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος
(Κανονισμός 140/1999)
Τρεις Ιεράρχες
(αρχεία PDF και PPT)


"Ύμνος των Τριών Ιεραρχών", ποίημα του Κώστα Παπαδημητρίου

Ακροστοιχίδα
Ερωτήματα για τους Τρεις Ιεράρχες

Γνώμες για τους Τρεις Ιεράρχες


http://aktines.blogspot.gr/2015/01/blog-post_83.html

Οι εκδόσεις ΣΤΑΜΟΥΛΗ έχουν δημιουργήσει ένα ebook με εκπαιδευτικό υλικό (κείμενα και δραστηριότητες) για τους Τρεις Ιεράρχες, το οποίο παρέχεται δωρεάν σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Δείτε το ebook ΕΔΩ ή πατώντας το Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή, Ιανουαρίου 15, 2017

Άγιος Εφραίμ: «Θα κάνω πολλά Θαύματα… πριν έλθουν τα μεγάλα δεινά…»


Ζωντανές παρουσίες, από περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων…
Πεντακόσια περίπου χρόνια έχουν περάσει από τό 1426, όταν στίς 5 Μαϊου Αγαρηνοί πειρατές, εισβάλλοντας στό μοναστήρι τών Αμώμων, στόν λόφο τής Νέας Μάκρης, παλούκωσαν μέ αναμμένο δαυλό στήν κοιλιά τόν  Άγιο Εφραίμ, ηγούμενο τότε σ΄αυτό τό μοναστήρι…
Έκτοτε παρέμενε άγνωστος, μέχρι τό 1964, όταν γιά λόγους πού μόνο ό Θεός γνωρίζει, κάνει στόν χώρο τής αρχαίας Μονής καί πάλι ζωντανή τήν παρουσία του… Στό ερειπωμένο αυτό μοναστήρι ζεί τώρα μιά ευσεβής καλόγρια.
Είναι ή Μακαρία Δεσύπρη, αυτή ή φωτεινή ψυχή πού μέ τήν ταπεινή παρουσία της σημάδεψε τήν ζωή τού Μοναστηριού στά χρόνια πού ακολούθησαν…
Διηγείται ή ίδια…
–» Καθισμένη πάνω στά ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τά βήματά μου, έφερνα τόν στοχασμό μου σέ χρόνια περασμένα, σέ παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τά κόκκαλα τών Αγίων μαρτύρων…Καί καθώς καταγινόμουν στό καθάρισμα τών χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σέ τόπο ιερό καί έλεγα,
–Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν…
Καί ενώ περνούσε ό καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά τήν ίδια επιθυμία, ένοιωθα μιά φωνή μέσα μου νά μού λέει,
–» Σκάψε, καί εκείνο πού ζητάς θά τό βρείς !
Καί μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μού υπέδειξε τό κομμάτι γής στήν αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω.
Ό καιρός περνούσε, καί ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιό δυνατή μέ προέτρεπε ν΄ αρχίσω…
Έδειξα τό σημείο στόν εργάτη πού φώναξα γιά μιά άλλη επισκευή, στό παλιό Ηγουμενείο, καί τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού τό σκάψιμο. Καί αφού είδα ότι δέν μέ άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα, τόν άφησα νά κάνει τό θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τό λάθος του καί γύρισε στό σημείο…
«…καί φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στό 1,70  βάθος, έφερε ό κασμάς στήν επιφάνεια τήν κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Τήν ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα!
Ό εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ή γλώσα του, καί κόπηκε ή μιλιά του
–Άφησέ με μόνη, τόν παρακάλεσα…
Γονάτισα μέ ευλάβεια καί ασπάσθηκα τό σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη τήν έκταση οδύνης καί πόνου τού τότε μαρτυρίου του…»
Καί αλλού, ή μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τόν Άγιο…
–» Ήταν βράδυ, καί διάβαζα μόνη μου τόν Εσπερινό στό ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα…Ξεκινούσαν από τό βάθος τού τάφου προχώρησαν στήν αυλή κι΄ έφθασαν στήν πόρτα τής Εκκλησίας. Τά βήματα ακούγονταν δυνατά καί σταθερά καθώς πλησίαζαν. Γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη τήν ερημιά φοβήθηκα…Δέν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα τήν φωνή του νά λέει,
–» Ώς πότε θά μ΄έχεις εκεί πέρα; Κι΄αυτός (ό εργάτης), πώς πέταξε τό κεφάλι μου έτσι;
Γύρισα τότε τρομαγμένη καί  τ ό ν  ε ί δ α !
Ήταν ψηλός, μέ μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στίς κόγχες τους. Έβλεπα τίς ρυτίδες του, καί τά γένια του πού έφθαναν μέχρι τόν λαιμό του. Τό μαύρο ράσο του μαύρο μέ πτυχώσεις, καί στό αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φώς υπέρλαμπρο ενώ μέ τό δεξί ευλογούσε !…
Ήταν ένα πλάσμα, 500 ετών, καί βρισκόταν μέ τήν δύναμι τού Χριστού  ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!!
–Συγχώρεσέ με, τού είπα, καί αύριο μόλις ξημερώσει ό Θεός τήν ημέρα του, θά σέ φροντίσω…
Καί αμέσως έγινε  ά φ α ν τ ο ς !
Συνέχισα ειρηνικά τόν Εσπερινό μου, καί τό πρωϊ καθάρισα τά άγια λείψανα, τά έπλυνα, καί άναψα ένα μικρό καντηλάκι.
Τό ίδιο βράδυ είδα τόν Άγιο στόν ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος καί κατάφωτος μέσα στήν Εκκλησία. Κρατούσε τήν εικόνα του στά χέρια του καί μέ κοίταζε…
Άκουσα τήν φωνή του πεντακάθαρα…
–» Σ΄  ε υ χ α ρ ι σ τ ώ   π ο λ ύ,  μού είπε.  Ο ν ο μ ά ζ ο μ α ι   Ε  φ ρ α ί μ …»
Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό τό περιστατικό καί πάντα μέσα μου είχα μιά απορία…
Ώσπου μιά μέρα, μετά τό τέλος τού Εσπερινού, καθώς μέ τό χέρι μου έκλεινα τήν πόρτα τής Εκκλησίας, ακούω τρία χτυπήματα, σάν από κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ότι ήταν ό Άγιος, μπήκα στό ιερό πού βρίσκονταν τά άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί καί ευλαβικά τά προσκύνησα.
Αλλά τί νά ειπώ καί τί νά λαλήσω, όταν τήν ίδια ακριβώς στιγμή σάν χείμαρος πλημμύρησε όλος ό τόπος από τήν  Παραδεισένια εκείνη ευωδία πού τά άγια λείψανα έβγαζαν…».
Έτσι περιγράφει ή αείμνηστος ηγουμένη Μακαρία Δεσύπρη τήν εμφάνιση τού αγίου σάν μία σφραγίδα – πρόλογο σέ κάθε ένα από τά βιβλία γιά τόν Άγιο Εφραίμ,πού μέχρι σήμερα τό μοναστήρι έχει κυκλοφορήσει, μέ τόν γενικό τίτλο «ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ τού θαυματουργού» – Αθήναι – 1998.
Νά σημειώσουμε εδώ, ότι τά περιγραφόμενα θαύματα είναι πάντα επώνυμα, μέ στοιχεία καί  διευθύνσεις, καί αφορούν ανθρώπους διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων καί επαγγελμάτων. Εργάτες, επαγγελματίες,υπάλληλοι,γιατροί, αξιωματικοί, καί δικηγόροι, είναι οί άνθρωποι πού μέ τό χέρι στήν καρδιά ομολογούν θαυματουργικές επεμβάσεις τού Αγίου Εφραίμ, αλλά καί εμφανίσεις  π ρ ό σ ω π ο   μέ   π ρ ό σ ω π ο   σέ περιστατικά περίεργα καί παράδοξα…
Περιστατικά πού συνέβησαν εδώ καί τώρα, στήν εποχή μας, μιά εποχή μέ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καί επικινδυνότητες, γι΄ αυτό καί ό Άγιος Εφραίμ από τίς πρώτες κι΄ όλας εμφανίσεις του στήν τότε ηγουμένη Μακαρία,  είχε πεί,
«Θά κάνω πολλά θαύματα, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά σωθεί (νά σώσει δηλαδή τήν ψυχή του), π ρ ί ν   έ λ θ ο υ ν   τ ά   μ ε γ ά λ α  δ ε ι ν ά…» .
(Προφανώς εννοεί, τίς φοβερές εκείνες ημέρες τών πολέμων αλλά καί τών μετέπειτα διωγμών τού Αντίχριστου, πού μέ τόν μυστηριώδη σατανικό αριθμό  666  θά προσπαθήσει νά σφραγίσει καί νά θέσει υπό τήν ιδιοκτησία τού Εωσφόρου όλη τήν ανθρωπότητα, αρχής γενομένης από τίς συναλλαγές καί τά τρόφιμα σέ παγκόσμια κλίμακα…)
Μία πολύ ζωντανή περιγραφή τού μαρτυρίου τού Αγίου Εφραίμ, μάς δίνει ό κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, Κανδρινού 76, Αθήνα, μέσω ενός ξεχωριστού οράματος πού είδε καί έχει καταχωρηθεί στό επίσημο βιβλίο τής Ιεράς Μονής, στόν Γ΄ τόμο.
«Είδα, ότι βρισκόμουν ντυμένος σάν παπαδάκι στό μοναστήρι, καί βοηθούσα τόν Άγιο στήν Εκκλησία. Ξαφνικά, βλέπω νά μπαίνουν μέσα κάτι αγριάνθρωποι μέ σαρίκια στό κεφάλι τους, κρατώντας ρόπαλα, ξύλα, καί σπαθιά. Από τόν τρόμο μου έτρεξα καί κρύφτηκα κυττώντας μέ αγωνία τό τί θά γίνει…
Όλοι αυτοί, φωνάζοντας δυνατά, έπιασαν τόν Άγιο καί αφού τόν έδεσαν στό δέντρο, άρχισαν νά τόν κτυπάνε, νά τόν τρυπάνε μέ τά σπαθιά τους καί τό αίμα νά τρέχει στήν γή…
Τού έκαναν μαρτύρια ανήκουστα, κόβοντας κοματάκια από τό κορμί του, ενώ μέ  γυρισμένα τά μάτια στόν ουρανό ό Άγιος προσευχόταν. Ακόμη καί ένα μικρόσωμο σκυλάκι πού συνεχώς γαύγιζε δίπλα του προσπαθώντας νά τόν ελευθερώσει, τό κυνήγησαν κι΄ αυτό οί τύραννοι…
Από τόν φόβο μου καί τήν αγωνία μου, συνεχίζει ό κ. Σπυρόπουλος, βλέποντας τήν ζωντανή αναπαράσταση τού μαρτυρίου τού Αγίου Εφραίμ, ξύπνησα, αλλά όταν σέ λίγο ξανακοιμήθηκα τό ίδιο όνειρο συνεχίσθηκε…
Δέν έβλεπα τώρα τούς τυράννους αλλά μόνο τόν Άγιο δεμένο πάνω στό δένδρο πού καί σήμερα υπάρχει, κατακόκκινο μέσα στό αίμα του, χαρακωμένο από παντού, αλλά δέν ζούσε πιά, είχε πεθάνει…
Κι΄ εγώ, πάντα κρυμμμένος πίσω από μιά βρύση καί προσευχόμενος στόν Θεό νά μού δώσει δύναμη, φοβόμουν νά βγώ μή ξέροντας πιά τί νά κάνω.
Καί ξαφνικά βλέπω, νά μπαίνουν βιαστικά εκεί μερικοί άνθρωποι, νά ξεκρεμάνε τόν Άγιο, καί νά τόν μεταφέρουν σ΄ έναν λάκκο πιό πέρα, βάζοντάς τον μέσα.
Έβλεπα ακόμη, τό μικρόσωμο σκυλάκι μέ ένα κομμάτι κρέας στό στόμα νά κατευθύνεται στόν λάκκο, καί ρίχνοντάς το μέσα νά απομακρύνεται ουρλιάζοντας πένθιμα.
Ήταν ακριβώς τό ίδιο σκυλάκι, γιά τό οποίο σέ ένα άλλο όραμά είχε πάλι αναφερθεί ό Άγιος, «ότι ήταν τό μόνο πλάσμα πού μού συμπαραστάθηκε τότε, γλύφοντας τίς πληγές μου…»
«25 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…»
«…Σεβαστή ηγουμένη και αγία Μητέρα, Με σεβασμό φιλώ τό χέρι σας, ή δούλη τού Θεού, Αγγελική.
Κατ’ αρχάς ζητώ μιά πολύ μεγάλη συγγνώμη άπό τόν Άγιο Έφραίμ, διότι άργησα, λόγω πολλών προβλημάτων, πάρα πολύ, σχεδόν 9 χρόνια, από τότε πού ό Άγιος επισκέφθηκε εμένα τήν αμαρτωλή καί δέν αξιώθηκα νά γράψω τό θαύμα, γιά νά τό γράψετε στό βιβλίο θαυμάτων.
Ελπίζω ακράδαντα στον Κύριο μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο καί στον Άγιο μας ότι θά με συγχωρήσουν. Είχα πάρα πολλά προβλήματα οικογενειακά, αρρώστιες καί θανάτους, πού μέ απορρόφησαν τόσο, ώστε νά ξεχάσω νά σας γράψω τό θαύμα, χωρίς ποτέ, μά ποτέ νά ξεχνώ τή μεγάλη ευεργεσία τοϋ Αγίου μας, καί χωρίς νά πάψω νά Τόν ευχαριστώ καί νά προσεύχομαι.
Ήταν ένα απόγευμα του Νοέμβρη 1990, όταν χτύπησε τό τηλέφωνο μου. Ήταν μιά συνάδελφος καί πολύ καλή μου φίλη, ή οποία μού είπε: «Αγγελικούλα, έμαθα πώς στή Ν. Μάκρη, σ’ ένα Μοναστήρι, είναι ένας Άγιος πού τόν λένε Έφραίμ, θέλεις νά πάμε νά προσκυνήσουμε;»
Έδώ πρέπει νά κάνω μιά παρένθεση, μια και εγώ τότε ήμουν πολύ μακριά άπό τό Θεό, όχι πώς δέν πίστευα, αλλά είχαμε πάρα πολλά οικογενειακά προβλήματα, όπως σας προανέφερα, τά όποια είχαν κλονίσει τήν πίστη μου, πού ήταν χλιαρή· όλα μας πήγαιναν ανάποδα, τίποτε δέν πήγαινε δεξιά. Αγανακτισμένη καί φορτισμένη λοιπόν, βλασφημούσα μέ πάρα πολύ κακές λέξεις, σάν αυτές πού χρησιμοποιούν οι κατώτερες τάξεις της κοινωνίας πού είναι μακριά άπό τό Θεό, όπως ήμουν εγώ.
Εργαζόμουν στην Αθήνα, καί 25 χρόνια καί δέν πήγαινα τίς Κυριακές στην Εκκλησία, ούτε κοινωνούσα.
Στην Εκκλησία πήγαινα μόνο τό Πάσχα, όταν κατέβαινα στην πατρίδα μου, καί χωρίς νά νοιώθω τό βαθύ συναίσθημα της πίστεως.
΄Ημουν πάρα πολύ επηρεασμένη άπό τόν ανθρωποκτόνο ( διάβολο ) καί μέ έκανε ό,τι ήθελε… Έτσι, εκείνο τό απόγευμα πού μεσολάβησε τό τηλεφώνημα της φίλης μου πού μοϋ έλεγε νά έλθουμε στον Άγιο, εγώ ήμουν ακόμα πολύ χλιαρή. Ή φίλη μου απεναντίας πίστευαν οικογενειακώς στό Θεό καί εκτελούσαν όλα τά θρησκευτικά καθήκοντα, ήταν άνθρωποι τοϋ Θεού….
Επειδή, λοιπόν, ήταν πολύ καλή μου φίλη καί μέ βοηθούσε ψυχολογικά καί ηθικά, δέν ήθελα νά της χαλάσω τό χατίρι, δέχτηκα νά έρθουμε, καί μάλιστα εγώ ή αμαρτωλή, όταν μοϋ μιλούσε στό τηλέφωνο καί κατάλαβα τί ήθελε νά μοϋ πει, έκανα μέ βαρύ αναστεναγμό:
«Ωχ… τώρα θά μού πεί νά πάμε στό Μοναστήρι, θά τρέχω τώρα καί στά Μοναστήρια!» (ήμουν πολύ μακριά άπό αυτά τότε).
Πόσο λάθος σκέψη έκανα όμως, χωρίς νά ξέρω πόσο καλό θά μοϋ έκανε εκείνη ή πρώτη μου επίσκεψη στον Άγιο, τόν όποιο δέν είχα ακούσει ποτέ μου, ούτε και τό όνομα Του.
Όταν μοϋ είπε τό όνομα Του, τό άκουγα γιά πρώτη φορά καί τήν ρώτησα;
— «Πώς είπες ότι λένε τόν Άγιο;»
— «Άγιο Εφραίμ» μού λέει. Καί τής απαντώ:
— «Πώς είπες, Εφραίμ; Πρώτη φορά ακούω αυτό τό όνομα, τί όνομα είναιαυτό; Τούρκικο; Αιγυπτιακό; Τι είναι;…» καί μού είπε:
— «Όχι, Ελληνικό είναι…».
Τελικά, ήρθαμε στή χάρη Του καί Τόν προσκύνησα με σεβασμό, επειδή ήταν Άγιος, αλλά όχι με τό βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα πού έχει ό κάθε πιστός. Όταν βγήκαμε από τήν Ιερά Μονή στό προαύλιο, είδα τό δένδρο πού κρέμασαν τόν Άγιο μας, αλλά δέν τό σκέφτηκα σοβαρά, τό αντιμετώπισα πολύ χλιαρά.
Στό προαύλιο τότε υπήρχε μιά μικρή βιβλιοθήκη. Πλησίασα μόνη μου, ή φίλη μου μάλλον μέ παρακολουθούσε διακριτικά, αφήνοντας στον Άγιο τήν προτεραιότητα, ενώ εγώ εκεί στήν βιβλιοθήκη διάβαζα τά εξώφυλλα των βιβλίων:
«Οπτασίαι καί θαύματα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ τοϋ Θαυματουργού».
Εκείνη τή στιγμή ξαφνιάστηκα καί μονολόγησα:
«Μά καλά τώρα, θαύματα; Τί λέει τώρα; Τί θαύματα γίνονται σήμερα τόν 20ο αιώνα; Τί λέει, θαύματα ; ».
Ήμουν όλο απορία καί δυσπιστία, είχα σκοτάδι στην ψυχή μου καί ειρωνεύτηκα αυτά πού διάβαζα εκείνη τήν στιγμή.
Όμως, εκείνη τή στιγμή πού ειρωνευόμουν καί περιεργαζόμουν τό βιβλίο, κάτι μέσα μου μού έλεγε «πάρτο…πάρτο..».
Μέ πολύ δισταγμό καί χωρίς νά ξέρω τί νά κάνω, άπλωσα τό χέρι μου δειλά-δειλά νά πάρω τό βιβλίο, κάτι μοϋ έσπρωχνε τό χέρι καί σάν νά μοϋ έλεγε, «πάρτο…».
Τελικά, παίρνω τήν απόφαση καί λέω: «Θά τό πάρω άπό περιέργεια, νά δώ τί γράφει…» Πού νά ήξερα ή αμαρτωλή, ότι άπό εκείνη τηστιγμή άρχιζε γιά μένα ή σωτηρία τής ψυχής μουάπό τόν Κύριο μας, αλλά φυσικά εκείνη τή στιγμή εγώ δέν κατάλαβα όλο το βάθος, αλλά έκ τών υστέρων τό κατάλαβα…
Νά μή σάς κουράζω, καί ζητώ συγγνώμη, αλλά πρέπει μέ λεπτομέρεια αυτά νά τά γράψω. Όταν πήρα τελικά τό βιβλίο, άρχισα νά τό διαβάζω κάθε μέρα πρίν τόν μεσημεριανό μου ύπνο, άπό λίγο-λίγο, όμως τό λίγο-λίγο μέ έκανε νά διαβάζω πιό πολύ.
Τά 2 ή 3 κεφάλαια γίνονταν περισσότερα, καί δέν κοιμόμουν τά μεσημέρια γιά νά τελειώσω όλο τό βιβλίο. Άρχισε νά μ’ ευχαριστεί, νά μέ τραβάει κάτι τό ενδιαφέρον, άρχισα στή μέση τοϋ βιβλίου νά αγαπώ πάρα, μά πάρα πολύ τόν Άγιο μας, ένοιωσα ότι Τόν γνώριζα πολλά χρόνια, ενώ στην πραγματικότητα κανένας μας δέν γνωρίζει κάποιον Άγιο. Έγώ εκείνη τή στιγμή ένοιωθα νοερά, πολύ κοντά μου τόν Άγιο.
Τίς ώρες πού διάβαζα τό βιβλίο, ένοιωθα ότι Τόν γνώριζα πολύ καλά τόν Άγιο καί Τόν ευχαριστούσα πού θεράπευσε τούς αρρώστους σάν νά Τόν έστελνα εγώ. Τέτοια χαρά ένοιωθα, καί όλο Τόν ευχαριστούσα…
Κάποια στιγμή αισθάνθηκα πολύ προσβεβλημένη πού όλα αυτά τά 25 χρόνια δέν πήγαινα στην Εκκλησία, δέν είχα Εξομολογηθεί ποτέ μου καί φυσικά δέν κοινωνούσα, καί ευθύς, όπως ήμουν καθιστή στό κρεβάτι, σηκώνω τά μάτια μου στον ουρανό καί λέω:
«Θεέ μου, Χριστέ μου, Σ’ ευχαριστώ πού θεράπευσες τούς αρρώστους καί συγχώρεσε με κι΄ εμένα… Εγώ πού ήμουν Κύριε, 25 ολόκληρα χρόνια καί δέν πάτησα στην Εκκλησία Σου ποτέ μου;» (παρ’ όλο πού στή γειτονιά μου υπήρχαν 4 Εκκλησίες γύρω μου, ή μία στην ανατολή, ή άλλη στή δύση, ή άλλη Βορρά καί ή άλλη Νότο).
Καί ύστερα άρχισα νά ευχαριστώ καί πάλι τόν Άγιο μας καί είπα:
«Άγιε μου Έφραίμ, νά Σέ αγκαλιάσω καί νά Σέ φιλήσω πού θεράπευσες τούς αρρώστους διά μέσου τοϋ Κυρίου….»
καί, ώ, τού θαύματος, εκείνη τή στιγμή, αφού έβαλα τό σελιδοδείκτη, γυρνάω τό βιβλίο νά φιλήσω καί νά ευχαριστήσω, μέ μιά ανείπωτη χαρά καί αγαλλίαση, τόν Άγιο πού είναι στό εξώφυλλο…
Προτού όμως ν’ ακουμπήσω τά χείλη μου στον Άγιο, πέρασε ενδιάμεσα μιά πάρα πολύ ωραία μυρωδιά σάν κολόνια.
Εκείνη τή στιγμή δεν κατάλαβα ότι ή μυρωδιά αυτή λεγόταν θεία εύωδία, διότι όπως σάς έγραψα καί πιό πάνω, ήμουν μακριά άπό τήν Εκκλησία καί δεν τά ήξερα από αυτά τα πράγματα….
Τήν ίδια εκείνη στιγμή άρχισα νά έχω μιά πολύ μεγάλη περιέργεια καί αναρωτιόμουν, τί μυρίζει έτσι ωραία, καί μύριζα τό βιβλίο γιά νά καταλάβω τί ήταν εκείνη ή ωραία μυρωδιά. Μύριζα τά ροϋχα πού φορούσα, μύριζα μετά τόν αέρα μέσα στό δωμάτιο μου· δέν μ’ άφησε έτσι, συνέχιζα νά μυρίζω όλη τήν γκαρσονιέρα καί νά λέω, μά τί ήταν αυτό;
Τήν άγνοιά μου, τήν απορία μου καί τήν περιέργεια μου, μού τήν έλυσε ή φίλη μου πού μέ έφερε στό Μοναστήρι, αφού προηγουμένως της τηλεφώνησα καί τής το είπα:
«Αγγελική», μού είπε «σ’ επισκέφθηκε Άγιος Έφραίμ!».
Την ρώτησα έκείνη την στιγμή πού μιλούσαμε στό τηλέφωνο: «Ποϋ είναι ό Άγιος; πού είναι, δέν Τόν βλέπω, δέν Τόν είδα νά μπει στό σπίτι μου». Καί μοΰ είπε ή φίλη μου:
«Ό Άγιος σέ επισκέφθηκε διά τής θείας ευωδίας Του, διότι πήγαμε καί Τόν προσκύνησες. Ή μυρωδιά πού ένοιωσες, λέγεται θεία εύωδία, καί αυτή ήταν ή παρουσία τοϋ Αγίου, έτσι ήθελε νά έρθει σέ σένα ό Άγιος…».
Με ρώτησε τότε ή φίλη μου: «Έχεις ανάψει τό καντήλι σου;» καί απαντώ «παραδόξως ναι ». Πράγματι, δέν ξέρω πώς, είχα ανάψει τό καντήλι μου, και εκείνο πού θυμάμαι είναι ότι θυμιάτισα καί γονάτισα νά ευχαριστήσω τό Θεό καί τόν Άγιο πού μέ φώτισαν καί νά μέ συγχωρήσουν πού τόσα χρόνια απουσίαζα από κοντά Τους.
Σεβαστή μου ηγουμένη, εκεί πού γονάτισα καί έκλαιγα, χωρίς νά έχω κάποια στενοχώρια, ένοιωσα κάποια εσωτερική αλλαγή καί έσκυβα κατά γής τό κεφάλι μου καί ζητούσα συγγνώμη γιά όλες μου τιςαμαρτίες, γιά όλα αυτά τά χρόνια πού ήμουν μακριά, πολύ μακριά άπό τό Θεό.
Τήν στιγμή πού φωτίστηκα, ζήτησα άπό μόνη μου, έκανα τή σκέψη μόνη μου: πώς δηλαδή μπορώ νά μάθω κι΄ εγώ όλα αυτά πού διαβάζονται στην Εκκλησία καί νά γνωρίσω καλύτερα τό Χριστό, νά είμαι κοντά Του, πώς μπορώ νά μάθω αυτά πού ψέλνει ό Ιερέας καί οι ψάλτες, καί πώς μπορώ νά μάθω γιά τούς Άγίους μας;
Καί μοϋ έρχεται πάλι ή θεία φώτιση! νά πάω νά αγοράσω τούς Βίους των Αγίων καί πολλά άλλα Χριστιανικά βιβλία, γιά νά μάθω τίς Θείες λειτουργίες καί όλα τά σχετικά περί Εκκλησίας, καθώς και τά τροπάρια καί Απολυτίκια Αγίων. Έτσι καί έγινε.
Κατά τήν πρώτη μου Θεία Εξομολόγηση τά είπα όλα στον Πνευματικό μου καί όταν έφυγα γιά τό σπίτι μου μετά άπό τή Θεία Εξομολόγηση, δέν μπορώ νά σάς περιγράψω τί βράχος έφυγε από πάνω μου, περπατούσα καί ήταν σαν να πετούσα, σάν πουλί στον αέρα ( έγινα πραγματικά ελεύθερη )….
Από τότε πού φωτίστηκα καί αναβαπτίστηκα άπό τόν Άγιο Έφραίμ, μπήκα πλέον σ’ έναν καλό θρησκευτικό δρόμο, καί αυτό τό οφείλω στον Κύριο μας καί στην Υπεραγία Θεοτόκο πού μεσολάβησαν στέλνοντας τόν Άγιο μας Έφραίμ νά μέ φωτίσει. Χρωστάω λοιπόν ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον Άγιο καί Μεγαλομάρτυρα ‘Εφραίμ.
Άπό τότε, πηγαίνω στην εκκλησία κάθε Κυριακή καί τίς Μεγάλες Εορτές, Εξομολογούμαι καί κοινωνάω.
Γι΄ αυτό τό θαύμα πού μού έκανε ό Άγιος Έφραίμ, Τόν δοξάζω καί Τόν ευχαριστώ κάθε μέρα, καί ομολογώ στον κόσμο τό θαύμα Του, καί τούς δίνω τήν Παράκληση Του, εικόνες Του καί τά βιβλία Του νά τά διαβάζουν. Σεβαστή μου Μητέρα και ηγουμένη, ζητώ συγγνώμη άπό τόν Κύριο καί τόν Άγιο μας πού αμέλησα νά σάς γράψω αυτό τό καλό πού μοϋ έκαναν, επίσης ζητώ συγγνώμη καί άπό εσάς, πού σάς κούρασα…
Εύχομαι καί προσεύχομαι ό Άγιός μας νά προστατεύει τήν Ιερά Μονή σας μαζί με τίς αδελφές καί νά προσεύχεσθε καί γιά μένα τήν αμαρτωλή. Με αγάπη Κυρίου ή ταπεινή δούλη σας.
Αγγελική Δ. Αβραμοπούλου,
Οκτώβριος 2003, Αμαλιάδα
(από ένα γράμμα καταχωρημένο στό βιβλίο θαυμάτων, σ. 136, τόμος ΙΗ΄, Σεπτ. 2011)
ΜΕ ΕΣΩΣΕ ΑΠΟ ΜΑΓΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕ ΚΑΙ  ΕΡΓΑΣΙΑ…
Εύοσμος, 9-12-1999
Σεβαστή μου Γερόντισσα, Γνώρισα τον Άγιο Εφραίμ στήν Χίο από μιά κυρία πού κάναμε παρέα εκεί, τόν Μάϊο τού 1997.
Είχα μεγάλο πρόβλημα υγείας, συγκεκριμένα από μάγια, καί πήγα στή Μονή τοΰ Αγίου Εφραίμ καί προσκύνησα. Άπό τότε έγινα καλά καί έκοψα μέχρι καί τά φάρμακα πού έπαιρνα. Αυτό ήταν τό πρώτο θαύμα τοΰ Αγίου μου…Τό δεύτερο δέν άργησε νά έρθει.
Είχαμε οικονομικό πρόβλημα, έπρεπε νά βοηθήσω τόν άντρα μου, νά βρωδουλειά, καί τήν βρήκα από αγγελία μέσα σέ δύο μέρες!
Μάλιστα στό γραφείο πού έπιασα δουλειά είναι καί ή εικόνα τοΰ Αγίου Εφραίμ. Καί τό αφεντικό μου πηγαίνει κάθε μήνα καί προσκυνάει τή Χάρη του καί τή Χάρη τοΰ Αγίου Ραφαήλ στή Μυτιλήνη.
Τήν επόμενη φορά τόν είδα ολοζώντανο στό σπίτι μου μέσα, μέ ένα θυμιατό στό χέρι νά θυμιατίζει, μπαίνοντας άπό τό παράθυρο καί νά βγαίνει άπό τήν πόρτα. Μεγάλη ή Χάρη Του.
Είναι ό πιό γρήγορος Άγιος. Μόλις τόν επικαλεστείς, αμέσως θά βρεθεί δίπλασου. Καί τό τελευταίο θαύμα του, γιά νά μήν σας κουράζω άλλο, ήταν ή απάντηση πού μού έδωσε σέ κάτι πού μέ βασάνιζε πολύ καιρό, αφούπαρουσιάστηκε ένα βράδυ στον ύπνο μου ή εικόνα Του καί ζωντάνεψαν τάμάτια Του.
Συγκεκριμένα τά άνοιξε πάνω, κάτω, δεξιά,αριστερά. Ήταν ή απάντηση σέ αυτό πού ήθελα. Τόν ευχαριστώ άπό τά βάθη της ψυχής μου.
Ευχαριστώ τό Θεό πού μού έστειλε αυτόν τόν «Αγιο στό σπίτι μου, γιά νά μας προστατεύει άπό κάθε κακό. Μέ ευλάβεια. Μία ακόμη πιστή του,
Μαντενιώτου Καλλιόπη, Εύοσμος, Θεσσαλονίκη
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΑΝ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ…
«Αγία Ηγουμένη,
Πρίν περίπου δύο χρόνια είχα έρθει στη Μονή σας καί στον Άγιό μας. Πρίν νά έρθω, γιά πρώτη φορά, προσευχήθηκα νά μού πει αν μέ δέχεται. Καί τόν είδα στον ύπνο μου, πανύψηλο, μέ ένα γκρί ράσο πού ανέμιζε, καί πολύ αδύνατο…
Προχτές, στίς 6 Μαίου, είχα φοβερή καί έντονη επιθυμία νά έρθω στό Μοναστήρι σας. Ήρθα μέ μιά φίλη μου καί τήν κόρη της μέ ταξί. Μέσα στό αυτοκίνητο είχα πάρει ενα βιβλίο τού ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ «ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙΘΑΥΜΑΤΑ». Ξαφνικά βλέπω ότι τήν προηγουμένη ημέρα ήταν ή γιορτή Του.
Τό παιδί μου όλο αυτό τό διάστημα έψαχνε γιά δουλειά καί δέν έβρισκε.Περισσότερο από όλα όμως ήθελε νά πάει στην ΑΜΣΤΕΛ γιά νά φτιάχνει μπύρα, γιατί μέ αυτό ήθελε ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά.
Τήν ώρα πού ήμουν μπροστά στό ΑΓΙΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ, ήταν 12  μέ 12.30 μεσημέρι. Όταν ήρθα σπίτι, έμαθα ότι εκείνη ακριβώς τήν ώρα τηλεφώνησαν στον γιό μου, τήν άλλη μέρα νά πάει στην ΑΜΣΤΕΛ γιά δουλειά. Μέ άπειρο σεβασμό Φωτεινή Πνευματικού
Υμηττού 153 Τερψιθέα – Άνω Γλυφάδα Αθήνα, ΤΚ 16561″
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

Γέροντας Ζαχαρίας: Ἡ παρουσία τῶν ἐσχάτων στὴ Θεία Λειτουργία


Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου μιλάει γιὰ τὸ μυστήριο τῶν ἐσχάτων στὴ Θεία Λειτουργία ὡς παρουσία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στὸ χρόνο τῆς ζωῆς μας. Στὸ λόγο του ὁ πατήρ Ζαχαρίας τονίζει τὴν ἐνέργεια τοῦ μυστηρίου τῆς ἐσχάτης ἡμέρας πρὶν τὴν ἔλευση τῶν Ἐσχάτων, ὅπως...

ἀκριβῶς καὶ τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ἐνεργοῦσε πρὶν τὴ θυσία καὶ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ.

Τρίτη, Ιανουαρίου 10, 2017

Η νέα ψευδο-εκκλησία ...σκοτίζει τον κόσμο! Ο Αγιασμός των Υδάτων του ποταμού Δούναβη


100116theofaniaoikoumenistika.jpg
φωτό: ROMFEA.GR
Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: Απέραντη θλίψη και οξεία λύπη, διαπερνά τις ψυχές του πιστού λαού του Θεού, μόνο και μόνο στη θέα αυτής της φωτογραφίας. Όσο και αν προσπαθούν οι αιρετικοί οικουμενιστές στη διοικούσα Εκκλησία, πότε με τη διπλωματία, πότε με τις διαταγές, πότε με την ειρωνεία και την εξουθένωση και πότε με τις διώξεις και την τρομοκρατία, να μας τα παρουσιάσουν σαν έργο της αγάπης.

Διπλωματία, δημόσιες σχέσεις, ζώνες επιρροής, νόμος της σιωπής, μεταπατερική Θεολογία, νέα Πατριαρχική Εκκλησιολογία, Ζηζιούλειος Βαπτισματική θεολογία, ακαδημαϊκά πάρε-δώσε και αναγνωρίσεις επιτίμων διδακτόρων σε Παπικά πανεπιστήμια, προσκλήσεις για ομιλίες σε Οικουμενιστικά συνέδρια, προσκυνημένοι Αρχιερείς (άλλοι ευχαρίστως και άλλοι από φόβο). 
Φοβισμένοι και φιλόδοξοι Αρχιερείς, που φαίνεται να αναλαμβάνουν εδώ και τώρα την πάταξη κάθε ορθόδοξης φωνής και την παραδειγματική της τιμωρία (Ι.Μ.ΘεσσαλονίκηςΙ.Μ.Κυδωνίας). Όσοι δεν έχουν Ορθόδοξες φωνές να πατάξουν, επιδίδονται σε “πατρικές νουθεσίες” της λογικής: “Εκκλησία είναι ο Δεσπότηςκουμάντο κάνει αυτός!”.
Το Άγιον Όρος από τη μια σε ρόλο Ποντίου Πιλάτου, από την άλλη όμως βιώνει μια πρωτοφανή επιχείρηση κατατρομοκράτησης, των απλών μοναχών που διακόπτουν την μνημόνευση του Πατριάρχη,  και φυσικάσυμπροσευχές παντού.
Διαβάστε με σφιγμένη την καρδιά για το κατάντημα.

Με την υπέροχη αυτή φράση και τον θαυμάσιο και τον ωραίο συμβολισμό χαιρέτισαν οι επίσημοι βαυαροί στη πόλη Ρέγκενσμπουργκ (Regensburg) τη φετεινή τελετή του αγιασμού των υδάτων του ποταμού Δούναβη, που όπως είναι γνωστό διασχίζει τη κεντρική Ευρώπη και ποτίζει με τα νάματά του πολλά κράτη, όπως λ.χ. Γερμανία, Αυστρία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Κροατία, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία και Ουκρανία.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Λεύκης κ. Ευμένιος, ο Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης, ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Σιώμος και ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Βλέτσης μετέβησαν στη πόλη Ρέγκενσμπουργκ της Βαυαρίας και τέλεσαν την ακολουθία του αγιασμού του ποταμού Δούναβη.
Προηγήθηκε σύντομη εκκλησιαστική τελετή στον καθεδρικό ναό της πόλης με την ορθόδοξη αντιπροσωπεία, την αντιπροσωπεία της ρωμαιοκαθολικής επισκοπής της πόλης, με επικεφαλής τον τοπικό Επίσκοπο κ. Ρούντολφ Φοντερχόλζερ και τον ευαγγελικό επίσκοπο Χανς-Μάρτιν Βάις.
Ακολούθως η αντιπροσωπείες και το εκκλησίασμα μετέβησαν πεζή με λιτανεία στην ιστορική Πέτρινη Γέφυρα του Δούναβη, όπου έλαβε χώρα και η τελετή του αγιασμού.
Τον Τίμιο Σταυρό ανέσυραν από τα παγωμένα νερά του ποταμού τρεις βαυαροί εθελοντές, μέλη της Κρατικής Υπηρεσίας Επιτήρησης Ποταμών και Λιμνών της Βαυαρίας. Στην τελετή στον καθεδρικό ναό και στην ακολουθία του αγιασμού στη γέφυρα έψαλε με υπέροχο βυζαντινό ύφος ο δρ. Θεολογίας κ. Ιωάννης Πίλιουρης
Παρέστη ο Αρχιδήμαρχος της πόλης κ. Ιωακείμ Βολμπεργκς.
Οι Επίσκοποι και ο Αρχιδήμαρχος τόνισαν στις ομιλίες τους το βαθύ συμβολισμό του αγιασμού που τελείται σε μια ιστορική πολιτιστική γέφυρα και σ΄ένα ποταμό που συνδέει και ζωοποιεί λαούς και πολιτισμούς.
Οι βαυαροί ομιλητές επήνεσαν δημόσια στις ομιλίες τους τον πρωτοπρεσβύτερο Απόστολο Μαλαμούση για την πρωτοβουλία του να εισαγάγει και να καθιερώσει προ τετραετίας το ωραίο αυτό ορθόδοξο έθιμο του αγιασμού των υδάτων, μετά το Μόναχο και στη πόλη Ρέγκενσμπουργκ, ως ευλογία και εμπλουτισμό της εκκλησιαστικής ζωής όλων των κατοίκων της πόλης.
Εφημερίδες και το τοπικό κανάλι κάλυψαν το γεγονός αυτό με επαινετικά λόγια για την παρουσία και ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στη πόλη και στη περιοχή

Δευτέρα, Ιανουαρίου 09, 2017

Ο “φυλακισμένος Πατριάρχης”! Ένας αντιστράτηγος γράφει για την ξεχασμένη υπόθεση Ειρηναίου

eirinaios

Ο “φυλακισμένος Πατριάρχης”! Ένας αντιστράτηγος γράφει για την ξεχασμένη υπόθεση Ειρηναίου

Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης*
  Πρόσφατα, στα τέλη Αυγούστου (27/8) μεταδόθηκε από το  Ισραηλινό κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο Channel 1, ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 83 λεπτών σχετικά με την  ξεχασμένη για πολλούς και ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα, υπόθεση του πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Ειρηναίου, ο οποίος καθαιρέθηκε από τον Πατριαρχικό θρόνο το 2005 και από τότε παραμένει έγκλειστος στο  Πατριαρχικό συγκρότημα εντός της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ, όπου διαμένουν οι Αγιοταφίτες Πατέρες. Το ντοκιμαντέρ, με τίτλο  Το Δωμάτιο (Kελί) του Πατριάρχη “The Patriarch’s Room”, είναι Ισραηλινο-Καναδικής παραγωγής, συμμετείχε τον Μάιο του 2016 στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Τελ Αβίβ DOCAVIV 2016, όπου  βραβεύτηκε για την έρευνα της παραγωγού Danae Elon και απέσπασε εύφημο μνεία από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Ευρώπης και Μεσογείου (FEDEORA). Η παραγωγός,  και δημοσιογράφος Danae Elon, μπήκε στο κελί του και συναντήθηκε με τον «εκθρονισθέντα» (για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελληνορθοδόξου Εκκλησίας)   Πατριάρχη.  Με μαρτυρίες από πρώτο χέρι αποκαλύπτει τι συνέβη στον έκπτωτο Πατριάρχη και καταφέρνει να δώσει μια σπάνια ματιά στα εσωτερικά της Εκκλησίας και της πολιτικής των συμφερόντων που την πλήττουν στην καρδιά της Ιερουσαλήμ. Η σκηνοθεσία και το  σενάριο είναι  της ιδίας της Danae Elon. 
Στο Κελί (Δωμάτιο)  του Πατριάρχη.
Σύμφωνα  λοιπόν με την ιστοσελίδα του Channel 1 και του DOCAVIV 2016, όπως και με άλλα Ισραηλινά μέσα που αναφέρθηκαν στο γεγονός, σε ότι αφορά το εν λόγω   ντοκιμαντέρ, συνοπτικά  αναφέρονται τα εξής, τα οποία κρίνονται ιδιαιτέρως  ενδιαφέροντα και προκύπτουν πολλά αναπάντητα ερωτηματικά :
«Γιατί εγκλείστηκε ο Έλληνας Πατριάρχης για 11 ολόκληρα χρόνια στην καρδιά της Ιερουσαλήμ; Μια κραυγή για βοήθεια, μια ιστορία μυστηρίου, στην οποία εμπλέκονται υψηλή πολιτική, στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, της Αστυνομίας, της Κυβέρνησης και των Υπηρεσιών Ασφαλείας, συναλλαγές ακινήτων και πολλά χρήματα, θρησκευτικά και κρατικά συμφέροντα. Ορισμένες φορές η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη και οδυνηρά αστεία. Η ιστορία ενός άγνωστου και κλειστού κόσμου στην καρδιά της παλαιάς πόλης της Ιερουσαλήμ. «Η Πύλη της Γιάφας είναι στα χέρια μας»  έγραφαν τα πρωτοσέλιδα των [Ισραηλινών] εφημερίδων το 2005. Ο Έλληνας Πατριάρχης Ειρηναίος κατηγορήθηκε για πώληση της εκκλησιαστικής περιουσίας σε εποίκους. Ο ίδιος αρνήθηκε και ισχυρίστηκε ότι τον κατηγορούν άδικα. Για πρώτη φορά στα 2000 χρόνια της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας καθαιρείται ο επικεφαλής της και εγκλείεται στο κελί του για 11 χρόνια».
  Ακόμη  παρουσιάζονται αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ και δίδεται μια συνοπτική περιγραφή της ιστορίας του πρώην Πατριάρχη Ειρηναίου:  Αναφέρονται οι κατηγορίες εναντίον του, η καθαίρεσή του και η αντικατάστασή του από τον Θεόφιλο, διάφορες μαρτυρίες ατόμων που έχουν σχέση με την υπόθεση, τα πολλά ακίνητα της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ και η δύναμή της, η σημασία που έχει για την Ισραηλινή κυβέρνηση να μην περιέλθει η ηγεσία της Εκκλησίας σε αραβικά χέρια, η καθυστέρηση της Ισραηλινής κυβέρνησης να αναγνωρίσει τον διορισμό του νέου Πατριάρχη και η συνομιλία της δημοσιογράφου με τον τότε Π/Θ Ehud Olmert, ο οποίος ανέφερε ότι ένα από τα επιχειρήματα υπέρ του Θεοφίλου ήταν η πιθανότητα προσχώρησής του, αν κρινόταν απαραίτητο, στο κόμμα Likud. Εδώ να επισημάνουμε ότι είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται με τον πιο επίσημο τρόπο  η σχέση και μυστική διασύνδεση του νυν Πατριάρχη Θεοφίλου με την Ισραηλινή κυβέρνηση  για προσχώρηση του Θεόφιλου σε ένα Ισραηλινό κόμμα Ακόμη στο ντοκιμαντέρ παρουσιάζεται και  η μαρτυρία του πρώην Υπουργού Rafi Eitan, ο οποίος ήταν επικεφαλής της επιτροπής των Υπουργών που είχε συσταθεί τότε για την επίσημη έγκριση του διορισμού του Θεοφίλου, όπως και το ενδεχόμενο τρομοκρατικής ενέργειας στο Ισραήλ σε περίπτωση που η θέση του Πατριάρχη έμενε κενή, και η ξεκάθαρη δήλωσή του Rafi Eitan ότι ο Ειρηναίος “δεν είχε καθαρά τα χέρια του”(!!), ενώ ο Θεόφιλος τα είχε(!!).  Στο ντοκιμαντέρ καταγράφεται ακόμη η συγκίνηση του Ειρηναίου, όταν βγήκε για δεύτερη φορά στα 11 τελευταία χρόνια από το κελί του, προκειμένου να παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ με θέμα την ζωή του όταν προβλήθηκε στην Ιερουσαλήμ και η επιθυμία του μια ημέρα να βγει η αλήθεια στο φως και να ξαναγίνει Πατριάρχης.
Η Danae Elon θέτει όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν από την υπόθεση και συναντά πολλά από τα άτομα που εμπλέκονται σε αυτήν από το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο. Προσεγγίζει με συμπάθεια τον ηλικιωμένο έκπτωτο Πατριάρχη, ολοκληρώνει όμως το ντοκιμαντέρ λέγοντας ότι ο καθένας διηγείται την ιστορία από τη δική του πλευρά και αναρωτιέται ποιος να λέει την αλήθεια. Καταλήγοντας, αναφέρει ότι προφανώς μόνο ο Θεός γνωρίζει τι πραγματικά συνέβη και ίσως κάποια ημέρα να αποκαλυφθεί.
Η περιουσία του Πατριαρχείου!!
Για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς συνέβη, να θυμίσουμε τα γεγονότα του 2005, όταν ξέσπασε το μεγάλο σκάνδαλο στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και αφορούσε την διαχείριση της τεράστιας περιουσίας του. Τότε τον Μάρτιο του 2005, η Ισραηλινή εφημερίδα Ma’ariv αποκάλυψε μια έκθεση, σχετικά με διαπραγμάτευση για την πώληση ιδιοκτησίας που ανήκει στο Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ και αφορούσε τα ξενοδοχεία ΙΜΠΕΡΙΑΛ και ΠΕΤΡΑ. Μετά την δημοσίευση αυτή τα γεγονότα ήταν καταιγιστικά, με την Αγιοταφική αδελφότητα να κλυδωνίζεται και στο τέλος  να καθαιρεί τον Πατριάρχη Ειρηναίο, να τον υποβιβάζει σε μοναχό και να εκλέγει νέο Πατριάρχη Ιεροσολύμων, τον Αρχιμανδρίτη τότε Θεόφιλο Γ’ (κατά κόσμον Ηλία Γιαννόπουλο από τους Γαργαλιάνους  Μεσσηνίας) , την έκπληξη για πολλούς, αφού ο Θεόφιλος ήταν νέος, ήταν βαθμού Αρχιμανδρίτου, εθεωρείτο άπειρος και υπηρετούσε μακράν της Ιερουσαλήμ,  ως Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στο Κατάρ.
Και όλα αυτά έγιναν όπως εκτιμούν πολλοί, για την τεράστια περιουσία του Πατριαρχείου και τον τρόπο «χειρισμού» της. Για να πάρουμε μια μικρή εικόνα της περιουσίας του Πατριαρχείου, θα αναφερθώ σε παλαιότερο  άρθρο (του 2005) του υποφαινομένου, όπου είχα αναφερθεί στα  τότε γεγονότα και αφορούσε και  την  περιουσία του Πατριαρχείου:
    «Γιατί κλυδωνίσθηκε  η Αγιοταφική Αδελφότητα , το πάλαι ποτέ «Τάγμα των Σπουδαίων» , τι συνέβη και καθαιρέθηκε ένας Έλληνας Πατριάρχης;  Φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όπως  τα Ελληνικά ΜΜΕ παρουσίασαν , ότι όλα  δηλαδή είναι αποτέλεσμα της κακής διοίκησης και διαχείρισης  του πρώην Πατριάρχη Ειρηναίου Ι , που πολλά από αυτά που τον κατηγορούν δεν έχουν ακόμη αποδειχτεί. Τα Άγια Προσκυνήματα, που τα περισσότερα  ευρίσκονται στην Ιερουσαλήμ και μάλιστα μέσα στην παλιά πόλη αποτελούσαν ανέκαθεν τον πόλο έλξης και του μεγίστου θρησκευτικοπολιτικού ενδιαφέροντος πολλών χωρών , όπως  της Ελλάδος ( ως κληρονόμου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας)  , του Ισραήλ, της Ιορδανίας, των Παλαιστίνιων, της Αιγύπτου , της Συρίας , της Ρωσίας, της Ιταλίας , της Μ. Βρετανίας,  των ΗΠΑ και πολλών  θρησκειών, δογμάτων, Πατριαρχείων, Αυτόνομων Εκκλησιών κλπ , όπως Οικουμενικό Πατριαρχείο, Βατικανό, Αγιοταφική Αδελφότης, Εκκλησία της Ελλάδος, Εκκλησία της Κύπρου, Πατριαρχείο Αντιοχείας , Πατριαρχείο Μόσχας, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Κόπτες, Αρμένιοι, Μαρωνίτες κλπ. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον όλων αυτών δεν είναι μόνο (ή καθόλου) θρησκευτικό, αλλά τελικά ο έλεγχος των προσκυνημάτων και των ιδιοκτησιών , στο μοναδικό  και ιερό τόπο για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες , τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό και τον Ισλαμισμό. Θα αναφερθούμε συνοπτικά στα Άγια Προσκυνήματα και στην περιουσία του Πατριαρχείου για να αντιληφθούμε γιατί μεγέθη μιλάμε και τι συμφέροντα διακυβεύονται.  Στον μοναδικό αυτόν χώρο το 60% των προσκυνημάτων ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Έτσι στον Ι.Ν. της Ανάστασης (εντός του χώρου του μεγαλοπρεπούς Ναού) ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, ο Πανάγιος Τάφος, ο Γολγοθάς, ο τόπος εύρεσης του Τιμίου Σταυρού, τα Παρεκκλήσια του Αδάμ, του Ακάνθινου Στεφάνου, των Κλαπών, του εκατόνταρχου Λογγίνου, της  λιποθυμίας της Θεοτόκου, ο χώρος με την Πλάκα της Αποκαθήλωσης  και  το μεγαλύτερο όλων το Καθολικό του Ι.Ν. της Ανάστασης, ακόμη  η μεγάλη Βασιλική της  Θείας Γένεσης στην Βηθλεέμ, η εκκλησία της Γεσθημανής στο Όρος των Ελεών και άλλα πολλά ολιγότερο γνωστά. Σύμφωνα δε με εκτιμήσεις των Ισραηλινών αρχών το Ελληνορθόδοξο  Πατριαρχείο είναι ο δεύτερος μετά το Ισραηλινό κράτος ιδιοκτήτης ακινήτων και γης, κατέχων  το 30% περίπου των ακινήτων περιουσιών της Παλαιάς Πόλης των Ιεροσολύμων και συνολικά το 1/5 της χώρας του Ισραήλ. Επίσης διαθέτει ακίνητη περιουσία σε Ιορδανία, στην Παλαιστινιακή Αρχή(στην Δ. Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας ) , την Ελλάδα , την Κύπρο , την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Μόνο στην Αθήνα διαθέτει 143 ακίνητα, μεταξύ αυτών τα θέατρα «Αμιράλ», «Διάνα» , «Διονύσια», «Ορφέας» κ.α. Το  Ισραήλ,  ενδεικτικά έχει κτίσει σε Πατριαρχική έκταση (νοικιάζοντάς την) στα Ιεροσόλυμα το Πάρκο της  Ανεξαρτησίας, το Ισραηλινό Μουσείο, τη Μεγάλη Συναγωγή, τη Συναγωγή Χεισάλ Σλόμο, την Κνεσέτ (το Ισραηλινό Κοινοβούλιο) , το Προεδρικό Μέγαρο , την οικία του Πρωθυπουργού και πολλά άλλα , καθώς και σε άλλες περιοχές. Εδώ να τονίσουμε ότι στο Ισραήλ , που δεν έχει  ακόμη Σύνταγμα , ισχύει το Αγγλοσαξονικό Δίκαιο, όπου η γη δεν πωλείται , αλλά νοικιάζεται για 50 ή 99 χρόνια. Έτσι η αποκαλούμενη «Μητέρα Όλων των Εκκλησιών» υπολογίζεται ότι διαθέτει ακίνητη περιουσία σε τρεις  ηπείρους , με αξία που ξεπερνά τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια, αν και ξεκάθαρη εικόνα για την περιουσία δεν έχει κανείς». Εδώ να αναφέρω ότι οι αναφορές των περιουσιακών στοιχείων του Πατριαρχείου είναι της εποχής εκείνης (2005) και εκτιμώ ότι τα σημερινά δεδομένα θα είναι διαφοροποιημένα σε άγνωστο σε μένα βαθμό.
Ειρηναίος και Θεόφιλος Γ’!!
Γίνεται αντιληπτό πλέον ότι η τεράστια αυτή περιουσία αποτελεί αφενός μεν στόχο κάποιων, ελαχίστων ευτυχώς    επίορκων μελών της Αγιοταφικής Αδελφότητας, κάποιων άλλων  εκμεταλλευτών,  απατεώνων κλπ. εκτός Αγιοταφικής Αδελφότητας  και από την άλλη η εγγύηση  και το διαβατήριο ύπαρξης και διατήρησης του Πατριαρχείου επί αιώνες στους Αγίους Τόπους, αν  διαχειρίζεται  σωστά. Ο Ειρηναίος κατά την εκτίμησή μου δεν έκανε τίποτα παραπάνω από αυτό που έκαναν και κάνουν όλοι (ακόμη και τώρα) οι Προκαθήμενοι του Πατριαρχείου επί αιώνες: Συναλλαγές με την εκάστοτε κοσμική εξουσία, για την επιβίωση του Πατριαρχείου, με όπλο την περιουσία του. Λάθη έκανε και μάλιστα πολλά, με κυριότερο την επιλογή συνεργατών, που καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη και την (έστω ανεπίτρεπτη) άγνοια του.  Το θέμα είναι πως το κάνεις, με ποιο τρόπο και με ποιους συνεργάτες. Και για να αποδείξουμε τα παραπάνω να αναφερθούμε σε δυο μόνο περιπτώσεις που αφορούν και τον  εκλεγέντα μετά την καθαίρεση Ειρηναίου, τον Πατριάρχη Θεόφιλο Γ’ , με ισχυρές διασυνδέσεις στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως διαχέουν  οι γνωρίζοντες στην Ιερουσαλήμ. Έτσι λοιπόν στις 18 Μαρτίου 2011, στο οικονομικό ένθετο The Marker της εφημερίδας Haaretz, δημοσιεύθηκε ένα αποκαλυπτικό  άρθρο της δημοσιογράφου Ranit  Nahoum – Halevi με τίτλο «Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο πούλησε σε ομάδα επενδυτών τα οικόπεδά του στην Ιερουσαλήμ» και υπότιτλο «Το ύψος της συναλλαγής υπολογίζεται σε 80 εκατομμύρια ΝΙΣ (περί τα 16 εκατ. ευρώ)».   Η συναλλαγή αυτή αφορά σε  85 αγροτεμάχια της Ιερουσαλήμ, έκτασης εκατοντάδων στρεμμάτων και ιδιαίτερα μεγάλης αξίας. Στις συγκεκριμένες εκτάσεις, ορισμένες εκ των οποίων αποτελούν τμήμα ή σύνολο πολύ ακριβών συνοικιών όπως η Talabiya, η Rehavia, η Baka και η Katamon, έχουν ανεγερθεί τις τελευταίες δεκαετίες εκατοντάδες κτίρια καθώς και σημαντικά οικοδομικά και εμπορικά συγκροτήματα ,  όπως οι Πύργοι Wolfson, η συνοικία Neve Granot, o ‘Κήπος της Καμπάνας’ (Gan Hapaamon), η Μεγάλη Συναγωγή και ο σιδηροδρομικός σταθμός της Ιερουσαλήμ. «Η συμφωνία υπεγράφη, εκ μέρους του Πατριαρχείου και προσωπικά από τον Πατριάρχη Θεόφιλο Γ’ και τον βοηθό του σε οικονομικά θέματα, μέσω του δικηγόρου Ahmat Mougrabi, από το δικηγορικό γραφείο Mougrabi-Zuabi. Την ομάδα των Εβραίων επενδυτών εκπροσώπησε ο δικηγόρος Avraham Averman, από το δικηγορικό γραφείο Efraim Avramson».    Και δεν μίλησε κανείς, ούτε στην Ιερά Σύνοδο, ενώ το γεγονός  αγνοήθηκε (σκόπιμα;)  από όλα τα Ελληνικά ΜΜΕ, ενώ στην περίπτωση Ειρηναίου, που  προσπάθησε να πουλήσει περιουσία του Πατριαρχείου, το γεγονός αυτό οδήγησε τελικά στην καθαίρεσή του. Δεύτερη περίπτωση και μάλιστα πρόσφατα (6/9/16) με δημοσίευμα της οικονομικής εφημερίδας Globes  με τίτλο «Η υπόθεση της ακίνητης περιουσίας του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων συνεχίζει να δημιουργεί παρασκηνιακό αναβρασμό – Το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε για θρησκευτικούς λόγους, τον εμπιστευτικό χαρακτήρα του εκκλησιαστικού εγγράφου» αναφέρεται σε νέα υπόθεση. Το άρθρο αναφέρει ότι, «στο πλαίσιο συμβιβασμού μεταξύ του Πατριαρχείου και του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου (JNF – Jewish National Fund), όσον αφορά τη διένεξη για τη συνέχιση εκμίσθωσης εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας στη συνοικία Ρεχάβια των Ιεροσολύμων από το JNF – μέσω της εταιρείας ΙΜΑΝΟΥΤΑ – συμφωνήθηκε ότι το Πατριαρχείο θα επιστρέψει στην εταιρεία 13 εκατομμύρια δολάρια. Όταν η εταιρεία ζήτησε την εφαρμογή της απόφασης του συμβιβασμού, η Εκκλησία ισχυρίστηκε ότι το Ανώτατο Σώμα του Πατριαρχείου, {δηλαδή η Ιερά Σύνοδος}, δεν ενέκρινε τη συμφωνία, αρνήθηκε όμως να αποκαλύψει το “Βιβλίο [των πρακτικών] της Συνόδου».
Ο πρώην Πατριάρχης και νυν απλός μοναχός Ειρηναίος,  μετά την καθαίρεσή του και τον υποβιβασμό του σε μοναχό, μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της Εκκλησίας μας, παρέμεινε στην οικία που διέθετε στο Πατριαρχικό συγκρότημα στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ, όπου διαμένουν όλοι οι Άγιοι Πατέρες του Πατριαρχείου  και «γνωρίζοντας τις προθέσεις του νέου Πατριάρχη», ότι αν την εγκατέλειπε δεν θα μπορούσε να επιστρέψει ξανά,  δεν εξήλθε ποτέ στα 11 χρόνια, εκτός από 2 φορές,  με την βοήθεια της Ισραηλινής Αστυνομίας, όπως η τελευταία προ ολίγων ημερών, για να παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ για την ζωή του.
Ο ίδιος αρνείται να  αποδεχθεί την καθαίρεσή του ακόμη και σήμερα  και επιμένει ότι αυτός εξακολουθεί να είναι ο νόμιμος Πατριάρχης, καθόσον  η καθαίρεσή του ήταν μοναδική, πρωτοφανής, άδικη  και θρησκευτικά παράτυπη. Υποστηρίζει επίσης ότι το Πατριαρχείο  με εντολές του Πατριάρχη Θεοφίλου κάνει τα πάντα για να παραιτηθεί του αγώνα του και να φύγει από την οικία του, μη παρέχοντάς του ούτε  την αναγκαία ιατρική βοήθεια – με αποτέλεσμα να έχει φθάσει στο σημείο να βγάλει μόνος του τα δόντια του, σύμφωνα με δημοσιεύματα και  πληροφορίες από Έλληνες που ζουν στο Ισραήλ. Επιμένει ότι έχει αφιερωθεί στο Θεό, μπορεί να υπομένει τα πάντα και τονίζει ότι θα μείνει εκεί ως το θάνατο του. Ένας  έμπιστος του και  αφοσιωμένος Παλαιστίνιος  Χριστιανός,   καταφέρνει να μπαίνει  κρυφά στο κελί του και να του προσφέρει κάποια τρόφιμα ή ότι του χρειάζεται, ενώ   και κάποιοι άλλοι Παλαιστίνιοι χριστιανοί  βοηθούν τον Ειρηναίο, προσφέροντάς του τρόφιμα και άλλα αναγκαία είδη   σε σακούλες , που δένονται σε σχοινί που τραβάει ο ίδιος ο Ειρηναίος από την ταράτσα του Πατριαρχικού συγκροτήματος της Παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ . Και όλα αυτά με δικά τους χρήματα
Ο Ειρηναίος με σχοινί παίρνει τρόφιμα!!!
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων απαντώντας στα ανωτέρω έχει εκδώσει  ανακοίνωση, όπου αναφέρει ότι  «ο μοναχός Ειρηναίος έχει ο ίδιος αυτο -φυλακιστεί στο κελί του. Γνωρίζει ότι είναι ελεύθερος να φύγει όποτε το  επιθυμήσει, ενώ δεν του έχουν απαγορευθεί οι επισκέψεις». Εδώ να αναφέρουμε ότι από προσωπική γνώση και ενημέρωση του γράφοντος η ανακοίνωση του Πατριαρχείου δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.
Επίλογος  
Η στάση αυτή του έκπτωτου Πατριάρχη Ειρηναίου (με ή χωρίς εισαγωγικά), ήταν η αντίδρασή  του  στην κατ’ αυτόν άδικη απόφαση της καθαίρεσής του και έχει σκοπό την αντίστασή του σε αυτήν, την προσμονή  του για τελική δικαίωση  και την επιστροφή του στον Πατριαρχικό Θρόνο. Όντως ζει σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης και δεν του επιτρέπουν επισκέψεις, στο θέμα δε του φαγητού το Πατριαρχείο σαφώς  δεν του προσφέρει φαγητό,  αφού   και ο ίδιος δεν δέχεται, φοβούμενος μήπως τον δηλητηριάσουν, όπως ισχυρίζεται!!!!  Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων είναι γεγονός ότι συμβάλλει  ποικιλοτρόπως στον εγκλεισμό και την απομόνωσή του,  με γνώση και εντολή του Πατριάρχου Θεοφίλου (τίποτα δεν γίνεται εν αγνοία του Πατριάρχου), αφού είναι βέβαιο στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» ότι αν εξέλθει της οικίας του, δεν υπάρχει περίπτωση να του επιτρέψουν να εισέλθει στην οικία του, θέλοντας έτσι να απαλλαγούν από μια ενοχλητική κατάσταση και μια εν δυνάμει απειλή. Και όχι μόνο αυτό. Του έχουν επιβάλλει ουσιαστική απομόνωση από τον έξω κόσμο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως κάποιες  (ελάχιστες) επισκέψεις  δημοσιογράφων, όπου εκεί για λόγους σκοπιμότητας, δεν μπορούν να αρνηθούν. Εδώ δεν πρόκειται μόνο για εσωτερικό θέμα του Πατριαρχείου, αλλά άπτεται των εθνικών μας συμφερόντων και αποτελεί το προκεχωρημένο μέτωπο-φυλάκιο  του Ελληνισμού στην Μέση Ανατολή. Και οι Ισραηλινοί ομολόγησαν, ότι θέλουν και βοηθούν να είναι Έλληνας ο Πατριάρχης και αποτελεί σημαντικό παράγοντα εθνικής των ασφάλειας. Κατά την άποψή μας για την εν λόγω κατάσταση θα έπρεπε ο Πατριάρχης Θεόφιλος Γ’ προσωπικά να είχε δώσει επιτέλους λύση στο εν λόγω απαράδεκτο ζήτημα, που αποτελεί μομφή και σκιά στο πρόσωπο του Πατριαρχείου και του ιδίου του Πατριάρχου, παίρνοντας την πρωτοβουλία για  προσωπική επαφή με τον Ειρηναίο, ακόμη  επιτρέποντας του τις επισκέψεις φίλων του και γνωστών και   δίδοντας προσωπικές εγγυήσεις ότι δεν κινδυνεύει, δεν διώκεται και ότι η οικία του είναι δεδομένη.  Ο μειλίχιος   Πατριάρχης, όπως «φαίνεται» στις δημόσιες εμφανίσεις του,  εφαρμόζει μια απίστευτα σκληρή πολιτική προς τον προκάτοχό του, τιμωρητική και εκδικητική  θα λέγαμε, μια στάση που δεν έχει καμμιά σχέση με τα διδάγματα του Σωτήρος Χριστού και με  την Χριστιανική θρησκεία και Πίστη. Η  δε Ιερά Σύνοδος  ελεγχόμενη πλήρως από τον εκάστοτε  Πατριάρχη, όπως και τώρα, δεν ασχολείται με το μεγάλο ανθρωπιστικό θέμα του έγκλειστου εκπτώτου  Πατριάρχη και ουδείς  εκ των  Συνοδικών Πατέρων δεν τολμά να αμφισβητήσει τις αποφάσεις και την πολιτική του νυν Πατριάρχου Ιεροσολύμων, λόγω φόβου διαγραφής του!! Η δε Ελλάδα, επισήμως απούσα, επιτηδείως  ουδετέρα, με ενοχικά συμπλέγματα,  και με την γνωστή και  απαράδεκτη ανικανότητα άσκησης  σοβαρής και στιβαρής εξωτερικής πολιτικής και προώθησης των εθνικών συμφερόντων ακόμη και σε Έλληνες πολίτες του εξωτερικού, όπως είναι οι πατέρες του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, που ευρίσκονται και δραστηριοποιούνται σε  φιλικές σήμερα χώρες, δηλαδή το Ισραήλ, την Παλαιστίνη και την Ιορδανία θα πρέπει επιτέλους να δραστηριοποιηθεί, να λάβει πρωτοβουλίες, να πιέσει, να φοβερίσει, να πείσει, ώστε επιτέλους να λάβει τέλος μια απαράδεκτη κατάσταση, που δεν μας τιμά, ως Έλληνες και ως Χριστιανούς  Ορθόδοξους. Η ταπεινότητά  μου, με τον εξόχως τιμητική για εμέ ιδιότητα  του Μικρού Σταυροφόρου του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου, απευθύνω έκκληση προς τους Άγιους Πατέρες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, συμπεριλαμβανομένων Ειρηναίου και Θεοφίλου για αγάπη, συγχώρεση,  αδελφοσύνη και επούλωση της  πληγής  αυτής του Πατριαρχείου μας, θυμίζοντας τα λόγια του Ιησού Χριστού και Σωτήρα μας:   «Ε­άν α­φή­τε τοις αν­θρώ­ποις τα πα­ρα­πτώ­μα­τα αυ­τών, α­φή­σει και υ­μίν ο Πα­τήρ υ­μών ο ου­ρά­νιος· ε­άν δε μη α­φή­τε τοις αν­θρώ­ποις τα πα­ρα­πτώ­μα­τα αυ­τών, ου­δέ ο Πα­τήρ υ­μών α­φή­σει τα πα­ρα­πτώ­μα­τα υ­μών» (Μτ. 6, 14-15).
*Ο Ιωάννης  Αθαν. Μπαλτζώης  είναι Αντιστράτηγος (ε.α.), πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ (2000-2003) , Μικρός Σταυροφόρος του Τάγματος Ορθοδόξων Παναγίου Τάφου, Tactical Intelligence School (US Army), Μεταπτυχιακό στην Γεωπολιτική Ανάλυση και Γεωστρατηγική Σύνθεση του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
              http://www.globes.co.il/en/
              The Marker της εφημερίδας Haaretz (18/3/2011)''

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...