Κυριακή της Σαμαρείτιδος του π. Αγγέλου Σπυροπουλου

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μας λέγει ότι ο θείος Διδάσκαλος βαδίζει προς την Γαλιλαία. Περνώντας όμως από την Σαμάρεια, την καταραμένη για τους Ιουδαίους διότι είχαν εθνικές και δογματικές διαφορές, κουρασμένος από την οδοιπορία κάθισε να ξεκουραστεί κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ.
Τότε μια γυναίκα από την περιοχή εκείνη, έρχεται με την στάμνα στον ώμο να αντλήσει νερό από το πηγάδι.
Σαν πλησίασε κοντά στο πηγάδι είδε τον ξένο και αμέσως κατάλαβε ότι είναι Ιουδαίος, βιαστικά βιαστικά προσπαθεί να γεμίσει την στάμνα της και να φύγει γρήγορα ώστε να μην έρθει σε καμία επαφή με τον Ιουδαίο.
Ο Χριστός όμως, ως καρδιογνώστης, γεμάτος αγάπη και στοργή, της λέγει: «δος μοι πιείν» δηλαδή της ζητά να του δώσει να πιει νερό.
Η Σαμαρείτιδα, ξεχειλισμένη από οργή, τον κοιτάζει έτσι ώστε να απαντήσει κατάλληλα, μα μόλις συναντήθηκε με τον γαλήνιο κι υπέρθεο βλέμμα Εκείνου, αισθάνθηκε τόσο δυνατή την επιρροή Του μέσα στα βάθη τής ψυχής της, που με τόνο χαμηλό τού λέγει: «πως συ Ιουδαίος ων παρ’ εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος»; δηλαδή του λέει πως είναι δυνατόν εσύ Ιουδαίος να ζητάς νερό από μία Σαμαρείτιδα;
Ο Χριστός, ως μέγας Μυσταγωγός, διέκρινε τη διάθεση, της γυναικός, να δεχθεί τον αποκαλυπτικό Λόγο, και αρχίζει την ιερή Του μυσταγωγία μέσα στην καρδιά της γυναίκας εκείνης.
Πρώτον, αρχίζει μ’ ένα ωραίο και αποκαλυπτικό διάλογο, όπου κάνει την γυναίκα, να συναισθανθεί την αμαρτωλότητά της˙ δεν την αποπαίρνει, δεν την βρίζει, αλλά με περίτεχνο τρόπο της αποκάλυψε την αμαρτωλή ζωή της.
Δεύτερον, με «πρόσχημα» την σωματική δίψα θα της μιλήσει για μια άλλη αναγκαιότερη δίψα, αυτή της ψυχής, και της λέγει: «ει ήδεις την δωρεάν του Θεού, και τις εστιν ο λέγων σοι, Δος μοι πιείν˙ συ αν ήτησας αυτόν και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων…ος δ’αν πίη εκ του ύδατος ού εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα», δηλαδή: αν γνώριζες τα δώρα του Θεού και αν ήξερες ποιος είμαι εγώ˙ εσύ θα μου ζήταγες να σου δώσω νερό…και το νερό, που δίνω εγώ σε κάθε άνθρωπο που μου ζητάει, είναι πνευματικό, αστείρευτο, καθαρίζει, δροσίζει και ζωοποιεί τις ψυχές.
Είναι το νερό εκείνο, που όποιος το πιει, δε θα διψάσει ποτέ, είναι εκείνο το νερό που χαρίζει στον άνθρωπο την πραγματική ζωή, τη πραγματική χαρά, τη πραγματική γαλήνη, τη πραγματική ευτυχία.
Αφού της έδωσε να πιει την πρώτη μικρή γουλιά από το «ύδωρ της ζωής» είδε, η γυναίκα, την διαφορά και ζήτησε να πιει ακόμα μία μεγαλύτερη γουλιά ζήτησε να μάθει που κατοικεί ο Θεός και ο Χριστός αποκαλύπτεται και της λέγει: «ο Θεός είναι πνεύμα κι αυτοί που τον λατρεύουν πρέπει να τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος, που φανερώνει την Αλήθεια».
Τότε αρχίζει να καταλαβαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός είναι κάτι το διαφορετικό και του λέγει: «οίδα ότι Μεσσίας έρχεται ο λεγόμενος Χριστός, όταν έλθη εκείνος, αναγγελεί ημίν άπαντα» δηλαδή του λέγει ότι: οι γραφές ομιλούν για τον Μεσσία τον λεγόμενο Χριστό, όταν έλθει εκείνος θα μας διδάξει τα πάντα και θα μας βγάλει από το σκοτάδι της άγνοιας, και ο Κύριός μας, αποκαλύπτεται πάλι και μάλιστα σε μια γυναίκα και δη αμαρτωλή λέγοντάς της: «Εγώ ειμί ο λαλών σοι».
Αξιώθηκε η Σαμαρείτιδα, αγαπητοί μου αδελφοί, να δεχθεί τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις από τα ίδια τα χείλη του αποκαλυπτικού Λόγου.
Ο Θεός έλαβε «δούλου μορφή» για να κάνει το δούλο κατά χάρη Θεό, ο Θεός γίνεται οικείος με τον άνθρωπο και ο άνθρωπος γίνεται συγκάτοικος με τον Θεό μας λέγουν οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Η Σαμαρείτιδα, με την ευλογημένη αυτή συνάντηση και συνομιλία, γέμισε την στάμνα της ψυχής της με νερό που άντλησε όχι από το πηγάδι του Ιακώβ, αλλά από την πηγή που αναβλύζει το νερό της αιώνιας ζωής.
Η Σαμαρείτιδα, χωρίς να αντιληφθεί από την αρχή με ποιόν μιλά, στάθηκε δίπλα στο Χριστό με πολύ ενδιαφέρον, καθαρότητα και ειλικρίνεια, και δέχθηκε την Αλήθεια.
Η Σαμαρείτιδα, από αμαρτωλή γυναίκα μεταβλήθηκε, σε ευαγγελίστρια, φωτίσθηκε η ίδια από το φως της αλήθειας˙ δροσιστικέ από την πηγή του ύδατος˙ «βαπτίστηκε» με το ύδωρ της ζωής˙ καθαρίστηκε και αναδημιουργήθηκε από την πηγή της ζωής˙ Φωτίστηκε η ίδια από το υπέρλαμπρο Φως και από μια απλή και ασήμαντη αμαρτωλή γυναίκα έγινε η ίδια υπέρλαμπρος φανός για να φωτίζει τις ψυχές των ανθρώπων˙ αξιώθηκε να γίνει η αγία Φωτεινή που φωτίζει από την πρώτη στιγμή τους ανθρώπους τον δρόμο της αλήθειας λέγοντας: «μήτι ούτος εστιν ο Χριστός;».
Αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς δίδαξε ότι η μόνη πηγή που μάς ξεδιψά πραγματικά είναι μόνο ο Χριστός, είναι η μόνη πηγή που μας δείχνει το δρόμο της ζωής. Όμως δεν αρκεί να υπάρχει απλώς η πηγή με το γάργαρο νερό, για να ξεδιψάσει ο άνθρωπος πρέπει να πλησιάσει την πηγή, για να ξεδιψάσει ο άνθρωπος πρέπει να δεχθεί την Αλήθεια Του και να ζήση.
Σήμερα έχουμε τα πάντα, αλλά μας λείπει η Πηγή και γι’ αυτό οι ψυχές μας είναι κατάξερες, διψασμένες.
Προσπαθούμε να βρούμε πηγές να ξεδιψάσουμε, να σβήσουμε την δίψα της ψυχής μας εκεί που δεν υπάρχει καθαρό νερό.
Ζητούμε πηγές μολυσμένες με το φρόνιμα του κόσμου τούτου. Πηγές που έξωθεν μεν είναι ωραίες έσωθεν δε βρωμιά και δυσωδία.
Πηγές που σου δίνουν πλούτη εφήμερα, ηδονές σαρκικές, απολαύσεις της ζωής, δόξα και αξιώματα και η ψυχή σου γεμίζει με σκουπίδια, με κατάθλιψη, με οργή και θλίψη.
Πηγές που υπόσχονται στον άνθρωπο ζωή αλλά στο τέλος του προσφέρουν θάνατο.
Πηγές που αδειάζουν την ψυχή, κάνουν τον άνθρωπο σκιά του εαυτού του, σκλάβο στο χειρότερο τύραννο.
Καμιά δόξα, καμιά τιμή, κανένας πλούτος, καμιά σοφία, καμιά απόλαυση δεν μπορούν να χορτάσουν την ψυχή του ανθρώπου.
Ούτε το χρήμα, για το οποίο τόσος λόγος γίνεται σήμερα, κατόρθωσε να ικανοποιήσει τη ψυχική δίψα του ανθρώπου, να του χαρίσει την ευτυχία, απεναντίας του χάρισε δυστυχία, ερείπια, ψυχικά συντρίμμια και αυτοκτονίες, διαστρέφει τους πόθους και κουρελιάζει τα ιδανικά.
Αδελφοί μου οι ψυχές μας θα είναι έτσι μέχρι να ανταποκριθούμε στην πρόσκληση που μας απευθύνει ο Λυτρωτής Χριστός: «Εάν τις διψά ερχέσθω προς με και πινέτω» μας λέγει.
Αδελφοί μου, μην ψάχνουμε λοιπόν να βρούμε τη πηγή όπως μερικοί αφηρημένοι ψάχνουν να βρουν τα γυαλιά τους, ενώ τα φορούν. Η μόνη Πηγή είναι η Εκκλησία που καθοδηγητής είναι ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, αυτή που σου προσφέρει την αιώνια ζωή όχι την εφήμερη, αυτή που σου γεμίζει την ψυχή με ευτυχία, με αγάπη, με καλοσύνη, με τον Χριστό.
Σας εύχομαι η αγία Φωτεινή που εορτάζουμε σήμερα να γίνει το φωτεινό παράδειγμα για την προσωπική αναζήτηση και γνωριμία με τον Θεό, Αυτόν τον ζωντανό και αληθινό Θεό. Αμήν