Ωδή ζ΄. Ο Ειρμός
«Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός, και διά πάθους το θνητόν, αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν, ο μόνος ευλογητός των Πατέρων, Θεός και υπερένδοξος.»(Εκείνος ο οποίος γλύτωσε από το καμίνι τους νέους(τους τρεις παίδες), αφού έγινε άνθρωπος δέχεται παθήματα ως θνητός· διά μέσου των παθών ντύνει με την ωραιότητα της αθανασίας, τη θνητή ανθρώπινη φύση· αυτός είναι ο Θεός των πατέρων μας και ο μόνος άξιος να υμνείται και να υπερδοξάζεται.)
Οι Παίδες στη Βαβυλώνα δεν προσκύνησαν τη χρυσή εικόνα του Ναβουχοδονόσορα. Λατρεύοντας τον αληθινό Θεό, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν το άψυχο είδωλο. Αρνήθηκαν να υπακούσουν στη διαταγή του δόλιου άρχοντα. Ο νόμος του Θεού που απαγόρευε τη προσκύνηση των ειδώλων, ήταν γι’ αυτούς ανώτερος από κάθε άλλο νόμο. Το τίμημα της αρνήσεώς τους ήταν φοβερό. Με απόφαση του βασιλέα όσοι θα αρνούνταν την προσκύνηση του ειδώλου του, θα ρίπτονταν ζωντανοί στην καιομένη κάμινο. Όταν αρνήθηκαν, λοιπόν, οι Παίδες να προσκυνήσουν το άψυχο είδωλο, ρίφθηκαν ζωντανοί στην κάμινο, την οποία μάλιστα ο βασιλιάς, επειδή οργίσθηκε πάρα πολύ, διέταξε να γίνει η φωτιά επτά φορές πιο δυνατή. Το αποτέλεσμα της θεομίσητης πράξεώς του, είναι γνωστό. Οι τρεις Παίδες παρέμειναν άθικτοι από την καταστρεπτική δύναμη της φωτιάς, αινούντες και δοξάζοντες τον παντοδύναμο Θεό, που κατέστρεψε τη δύναμη των ειδώλων και έσωσε τους οσίους του από τα φονικά χέρια των θεομάχων εχθρών τους.
Αυτός που γλύτωσε τότε τους Παίδες από τη φωτιά δεν ήταν άλλος από τον Σωτήρα Κύριο, η σωτήριος ενέργεια του οποίου (ως Θεού Λόγου) εκτεινόταν και στην Παλαιά Διαθήκη, αμυδρά βέβαια και με προοπτική πάντοτε τη σωτήρια οικονομία του στη γη. Ο ίδιος αυτός, λοιπόν, Κύριος , ο οποίος έσωσε από την κάμινο του πυρός τους οσίους τρεις Παίδες, στις έσχατες ημέρες, όταν δηλαδή ήλθε ο κατάλληλος χρόνος, έγινε πραγματικός άνθρωπος, πήρε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, που αποτελείτο από ψυχή λογική και σώμα για να σώσει από το καμίνι της αμαρτίας το γένος των ανθρώπων, που το πέταξε σ’ αυτό ο εχθρός. Το τίμημα της σωτηρίου αυτής οικονομίας ήταν το πάθος του Υιού του Θεού, το οποίο εκουσίως δέχθηκε ως θνητός, υπέρ του γένους των ανθρώπων. Με τη φωτιά της θείας αγάπης και δικαιοσύνης του ο Σωτήρας αφάνισε το τραύμα της αμαρτίας και έντυσε τον άνθρωπο με τα ενδύματα της πνευματικής αφθαρσίας και ανακαινίσεως. Η φθορά ως τίμημα της παρακοής· καταργείται με το θάνατο του αναμάρτητου Αμνού του Θεού, τη θέση της δε, καταλαμβάνει η αφθαρσία. Η αφθαρσία γενικά αποτελεί ιδιότητα της πνευματικής και αναλλοίωτης ουσίας του Θεού. Μπαίνοντας σ’ αυτήν το δημιούργημα θεοποιείται. Η εν Χριστώ θέωση της φύσεως θεωρείται πάντοτε ως αφθαρσία, ως λαμπρή και μακαρία είσοδος στον άφθαρτο αιώνα του Θεού. Την είσοδο της κτίσεως στους άφθαρτους κόλπους του ουρανού πέτυχε ο Σωτήρας με όλο το λυτρωτικό έργου του στη γη, κατ’ εξοχήν όμως με την εκ νεκρών ζωηφόρο Ανάστασή του.
Το σωτήριο έργο του Χριστού, τον αναδεικνύει ως Θεό προαιώνιο και υπερένδοξο, «Θεόν ευλογητόν» των Πατέρων μας!
(Α. Θεοδώρου, «Πάσχα Κυρίου Πάσχα – θεολογικό σχόλιο στον κανόνα της Αναστάσεως» -μετάφραση ύμνων στην Νεοελληνική και επεξεργασία κειμένου από Α.Χ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά