Στήν κοινωνία μας αλλά καί σέ τμήμα τού λαού τής Εκκλησίας «η έννοια τής ελευθερίας τού λόγου δέν είναι συνυφασμένη μέ τό όριο τού σεβασμού τού άλλου». (Η έκφραση ανήκει στήν ψυχαναλύτρια Άννα Ποταμιάνου Καθημερινή 21.8.2011). Στόν χώρο τών «κοσμικών» ανθρώπων αυτό αιτιολογείται από τήν απουσία υγιών προτύπων. Η κ. Ποταμιάνου θεωρεί μάλιστα ότι «δέν μπορούν νά λειτουργήσουν [τά] πρότυπα, διότι δέν είναι αποδεκτή η έννοια τού προτύπου». Αυτό μπορεί νά ισχύη γιά τόν χώρο της. Στόν χώρο όμως τής Εκκλησίας, όπου η έννοια τού προτύπου είναι αποδεκτή, πρέπει νά μιλάμε γιά λανθασμένα ?άρρωστα? πρότυπα, γιά κακούς καθοδηγητές, πού καθοδηγούν τά αθεράπευτα πάθη σέ «ελεύθερη» ανερμάτιστη έκφραση.
Παλαιότερα η δειλία τού υβριστή χρησιμοποιούσε τίς ανώνυμες επιστολές. Σήμερα χρησιμοποιεί τά blogs τού διαδικτύου μέ τίς ανώνυμες σχολιαστικές αναρτήσεις. Η δειλία καί τό υβρεολόγιο εξελίσσονται μέ τήν τεχνολογία. Εκφράζονται ανίερα γιά ιερά θέματα μέσα στήν παγκόσμια διαδικτυακή αγορά. Πέρα πάντως από μιά απλή επισήμανση αυτού τού φαινομένου, ώστε νά δειχθή η ποιότητα τμήματος τών Χριστιανών τού διαδικτύου, θεωρούμε ότι δέν αξίζει νά ασχοληθή κανείς περισσότερο μέ αυτό. Άλλωστε, οι γνήσιοι αγωνιστές (έστω καί άν βρίσκονται σέ λάθος κατεύθυνση) έχουν τό θάρρος τής υπογραφής τους. Μέ αυτούς μπορεί κανείς νά διαλέγεται. Οι ανώνυμοι αξίζουν μόνον τήν περιφρόνηση.
Διακατέχεται, πάντως, από βαριά καί δυσίατη πνευματική αρρώστια, αυτός πού έχει συνηθίσει στήν ικανοποίηση τού φθόνου καί τού μίσους του, μέ τήν «ευλογία» τού καθοδηγού του, πεπεισμένος ότι αγωνίζεται γιά τό δίκαιο ή τήν πίστη.
Άν σκεφτούμε ότι ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης είχε ως κριτήριο τής αλήθειας τήν αγάπη πρός στούς εχθρούς, μπορούμε νά καταλάβουμε πόση διαστρέβλωση τής αλήθειας υπάρχει σ’ αυτούς πού προσπαθούν νά ενσπείρουν στόν λαό διαβολές καί μίσος γιά τόν Επίσκοπο καί τούς Κληρικούς, πού εργάζονται στίς «εν τώ κόσμω» Ενορίες τής Εκκλησίας.
Καλλιέργεια τής ανομίας
Φαίνεται ότι καί στήν Εκκλησία έχει περάσει όλο τό «ψυχαναλυτικό» κλίμα πού «καλλιεργεί τήν ανομία». Μιά νοοτροπία πού αποσυνδέει τήν ελευθερία τού λόγου από τόν σεβασμό τού ανθρώπου. Είναι χαρακτηριστικά όσα καταμαρτυρεί η κ. Ποταμιάνου σέ συναδέλφους της, οι οποίοι, όπως φαίνεται, έχουν ήδη μεγάλη διείσδυση στήν ελληνική κοινωνία (ακόμη καί σέ μέλη τής Εκκλησίας).
Είπε η κ. Ποταμιάνου ότι στόν χώρο της, δηλαδή, τών ψυχαναλυτών «ελευθερία τού λόγου σημαίνει... “θά λέω ό,τι θέλω καί θά υφίστασαι αυτό πού λέω. Δέν σού αρέσει; Θύμωσε καί πέταξέ μου στό κεφάλι τήν καρέκλα”. Οπότε δέν υπάρχει δυνατότητα διαλόγου».
Αυτή η αντίληψη γιά τόν διάλογο εντάσσεται μέσα σ’ ένα θεραπευτικό πλαίσιο πού εκδιπλώνει μέ τό θυμικό τήν προσωπικότητα. Ο «ασθενής» μαθαίνει νά εκφράζεται «ελεύθερα». Νά μήν κλείνεται στόν εαυτό του. Νά μήν πνίγεται στήν ψυχαναγκαστική, από φοβίες, σιωπή του.
Όμως αυτή η τακτική δέν συντελεί στήν θεραπεία. Αντίθετα, καλλιεργεί τήν ανομία. Εθίζει στήν ανερμάτιστη κίνηση τού θυμού, πού, όταν συνδεθή μέ τόν «ιερό φθόνο», σκοτώνει ψυχικά καί πνευματικά τόν άνθρωπο.
π.Θ.Α.Βπηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά