Μοναχός Μωυσής, Ένας μεγάλος ιατρός και άγιος

 

πηγή: Μακεδονία, 23/10/2011

Ένας μεγάλος ιατρός και άγιος

Γράφει ο μοναχός Μυωσής, Αγιορείτης

Η Ελληνική Χειρουργική Εταιρεία πρόσφατα ανακήρυξε προστάτη της τον Άγιο Λουκά, αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως της Κριμαίας. Η κίνηση αυτή φανερώνει την πίστη των ιατρών επιστημόνων αλλά και την ομολογία τους. Ο Άγιος Λουκάς υπήρξε μία χαρισματική προσωπικότητα, ένας κορυφαίος επιστήμονας, με πλούσια έρευνα, σημαντικές και πρωτότυπες αποκαλύψεις, ήταν ο πρώτος που έκανε μεταμόσχευση οργάνων σε άνθρωπο, έσκυψε με συγκίνηση στον ανθρώπινο πόνο και εργάστηκε υπεράνθρωπα για την άρση του.

Γεννήθηκε το 1877 και εκοιμήθη το 1961. Εφέτος συμπληρώθηκαν πενήντα έτη από την εκδημία του. Γεννήθηκε στην Κριμαία και ονομαζόταν Βαλεντίν του Φέλιξ Βόινο Γιασενέτσκι. Δεν πτοήθηκε διόλου να δώσει την ορθόδοξη μαρτυρία του σε μία εποχή, που μάλλον ήταν η χειρότερη της ιστορίας της χώρας του...

Το τυραννικό και ολοκληρωτικό καθεστώς στάθηκε ιδιαίτερα εχθρικό στην Εκκλησία και τους πιστούς της. Ο Λουκάς είχε μεγαλώσει πνευματικά στη Λαύρα του Κιέβου. Το 1903 πήρε το πτυχίο της ιατρικής και παρακολούθησε οφθαλμολογία. Το 1904 στον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο εργάζεται στην Άπω Ανατολή ως χειρουργός με επιτυχία. Εκεί νυμφεύεται και από τον γάμο του αποκτά τέσσερα παιδιά. Σύντομα γίνεται παντού γνωστός για τα ιατρικά του κατορθώματα. Το 1917 συλλαμβάνεται από το άθεο καθεστώς.

Το 1920 εκλέγεται καθηγητής της ανατομίας και της χειρουργικής στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Το 1921 χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος και το 1923 επίσκοπος. Η σύζυγός του είχε εκδημήσει νέα, λόγω σοβαρής ασθένειας. Από τότε συνδύαζε τα λειτουργικά του καθήκοντα με την παράδοση των ιατρικών μαθημάτων και τη συνέχιση των εγχειρήσεων. Πάντα φορούσε το ράσο του και τον σταυρό του. Αυτό του στοίχισε ακριβά. Έτσι διώκεται, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και ταλαιπωρείται. Εξορίζεται, ασθενεί σοβαρά από καρδιακή ανεπάρκεια. Στην παγωμένη Σιβηρία λιώνει τους πάγους με την αγάπη του, συνεχίζει να εγχειρίζει ασθενείς. Χάνει την όραση του ενός ματιού του. Το 1941 με την είσοδο των Γερμανών στη Ρωσία εργάζεται εθελοντικά σε στρατιωτικό νοσοκομείο για την περίθαλψη πολλών τραυματιών.

Το 1947 γίνεται αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως. Φροντίζει τους φτωχούς, θεραπεύει δωρεάν τους ασθενείς, ανοίγει τις κλειστές εκκλησίες, κηρύττει συνεχώς. Σώζονται 750 κηρύγματά του σε 5.000 σελίδες. Το 1956 τυφλώνεται. Τα Χριστούγεννα του 1960 λειτουργεί για τελευταία φορά. Στις 11.6.1961 αναχωρεί για τον ουρανό. Το 1995 αναγνωρίστηκε άγιος από την εκκλησία της Ρωσίας. Στην Ελλάδα κυρίως έκανε γνωστό με τα βιβλία του ο αρχιμ. Νεκτάριος Αντωνόπουλος. Πολλοί είναι αυτοί που τιμούν της μνήμη του για την πλούσια θαυματουργική του χάρη.

Ο Άγιος Λουκάς, παρά την τεράστια προσφορά του στον πονεμένο και φτωχό άνθρωπο, καταταλαιπωρήθηκε από το ανάλγητο καθεστώς. Στη διάρκεια της εβδομηντάχρονης σοβιετικής θηριωδίας διώχθηκαν 4.000 επίσκοποι, 250 εκτελέστηκαν, ορισμένοι θάφτηκαν ζωντανοί, 500.000 κληρικοί φυλακίστηκαν ή εκτελέσθηκαν, καθώς και πολλοί χριστιανοί μόνο και μόνο για την πίστη τους. Ο σκληρός διωγμός δεν έκανε τον άγιο να αλλάξει το φρόνημά του. Δεν προσκύνησε το κόμμα, για να τιμηθεί για τις σπουδαίες του έρευνες. Δεν φοβήθηκε τους καταδότες, τους προδότες, τους συκοφάντες, τους μυστικούς αστυνομικούς, τους άθεους και τους υλιστές.

Παρά τις πολλές διώξεις, τις άδικες φυλακίσεις, τις φρικτές εξορίες, τις παγωνιές της Σιβηρίας, δεν αγανάκτησε, δεν κάκιωσε, δεν κλείστηκε στον εαυτό του, δεν παραπονέθηκε, αλλά βοήθησε πιο πολύ τους πονεμένους συνανθρώπους του, με το νυστέρι, με το μελάνι, με τον λόγο, με την προσευχή, με το παράδειγμα και το βίωμά του. Τη γνώση, την ευφυΐα, τη μελέτη, τα χαρίσματά του τα έδωσε αφειδώλευτα στον πολύ ανθρώπινο πόνο. Ήταν ένας σπουδαίος, ένας μεγάλος ιατρός. Είναι ένας σπουδαίος, ένας μεγάλος άγιος