Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Ιανουαρίου 15, 2012

Συναξαριστής 15 Ιανουαρίου



Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ Θηβαῖος
 



Ὁ ἐρημικὸς καὶ ἥσυχος τόπος εἶναι ἀπὸ τοὺς βασικοὺς παράγοντες ἀνάπτυξης τῆς αὐτοσυγκέντρωσης καὶ προσευχῆς πρὸς τὸ Θεό. Αὐτὸ φαίνεται καθαρὰ στὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Παύλου τοῦ Θηβαίου. Ἀνῆκε σὲ πλούσια οἰκογένεια τῆς Κάτω Θηβαΐδας τῆς Αἰγύπτου.

Ὅταν ὁ Δέκιος (249-251) κήρυξε τὸν τρομερὸ διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ Παῦλος, μόλις 15 χρονῶν, χάνει τοὺς γονεῖς του. Μὲ ἐσωτερικὴ παρακίνηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (κατ᾿ ἄλλους φοβούμενος μὴ παραδοθεῖ στοὺς διῶκτες τῶν χριστιανῶν ἀπὸ τὸν ἐπ᾿ ἀδελφῇ γαμπρό του, ποὺ τοῦ ζητοῦσε τὴν περιουσία) φεύγει καὶ ζητᾷ καταφυγὴ σωτηρίας στὴν ἔρημο. Ἐκεῖ, μέσα στὴν ἡσυχία τῆς φύσης, βρῆκε καιρὸ γιὰ συστηματικὴ μελέτη καὶ προσευχή.

Ὅταν πέρασε ὁ διωγμὸς τοῦ Δεκίου καὶ ἐπανῆλθε ἡ γαλήνη, ὁ Παῦλος ἐξακολουθεῖ νὰ μένει στὴν ἔρημο καί, μάλιστα, ἀποφασίζει νὰ μείνει μόνιμα. Τόσο δὲ ὁλοφάνερη εἶχε γίνει μέσα στὴν ἔρημο ἡ πνευματικὴ ὑπεροχή του καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη του, ὥστε, ὅπως κάποτε στὸν Κύριό μας, ἔρχονταν πλήθη λαοῦ νὰ Τὸν ἀκούσουν, ἔτσι καὶ στὸν Παῦλο ἔρχονταν πολλοὶ ἀναχωρητὲς νὰ τὸν ἀκούσουν καὶ νὰ τὸν συμβουλευθοῦν.

Ἡ φήμη του εἶχε φθάσει καὶ στὴν ἀκοὴ τοῦ μεγάλου Ἀντωνίου, ποὺ κίνησε καὶ τὸν συνάντησε μέσα σὲ ἀτμόσφαιρα ἀνέκφραστης χαρᾶς. Ὅταν μετὰ ἀπὸ λίγους μῆνες ἐπανῆλθε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, βρῆκε τὸν ὅσιο Παῦλο πεθαμένο, καὶ δυὸ λιοντάρια ἔστεκαν κοντὰ στὸν τάφο του, τὸν ὁποῖο εἶχαν σκάψει μὲ τὰ νύχια τους. Ὁ μεγάλος ἐρημίτης ἦταν τότε 113 χρονῶν.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τὴ ἐπινεύσει, πρῶτος ὤκησας, ἐν τὴ ἐρήμω, Ἥλιου τὸν ζηλωτὴν μιμησάμενος καὶ δι' ὀρνέου τραφεῖς ὡς ἰσάγγελος, ὑπ' Ἀντωνίου τῷ κόσμῳ ἐγνώρισαι. Παῦλε ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον 
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τόν φωστήρα ἀπαντες τόν ἕν τῷ ὕψει, ἀρετῶν ἐκλάμψαντα, ἀνευφημήσωμεν πιστοί, Παῦλον τόν θεῖον κραυγάζοντες• Σύ τῶν ὀσίων Χριστέ ἀγαλλίαμα.

 
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης

 


Ἔζησε στὰ μέσα του 5ου μ.Χ. αἰῶνα (κατ᾿ ἄλλους γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη στὶς ἀρχὲς τοῦ 5ου μ.Χ. αἰῶνα) καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Εὐτροπίου, συγκλητικοῦ στὸ ἀξίωμα, καὶ τῆς Θεοδώρας. Ὁ Ἰωάννης δὲν θέλησε ν᾿ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τῶν δυὸ μεγαλυτέρων ἀδελφῶν του, ποὺ κατέλαβαν λαμπρὰ ἀξιώματα. Ἀλλὰ προτιμοῦσε νὰ ἀφιερωθεῖ στὴν ὑπηρεσία τῆς πίστης.

Ἐπειδὴ ὅμως οἱ γονεῖς του ἐπέμεναν, ἔφυγε ἀπὸ τὸ πατρικό του σπίτι στὴ Μονὴ τῶν Ἀκοιμήτων, ὅπου καὶ ἔγινε μοναχός. Ἀλλά, μετὰ ἀπὸ καιρό, ἡ ἀγάπη γιὰ τοὺς γονεῖς του ἄναψε θερμὴ στὴν καρδιά του. Ὅταν μάλιστα πληροφορήθηκε, ὅτι ἡ μητέρα του ἦταν ἀπαρηγόρητη γιὰ τὴν ἐξαφάνισή του, καὶ ὁ πατέρας του ἀκολουθοῦσε ζωὴ ἐντελῶς κοσμική. Ἀποφάσισε λοιπὸν νὰ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴ Μονὴ Ἀκοιμήτων με τὴν συγκατάθεση τοῦ ἡγουμένου.

Παρουσιάσθηκε στοὺς γονεῖς του ὡς ἕνας ἄγνωστος μοναχός. Αὐτοὶ δὲν τὸν γνώρισαν. Ἀλλ᾿ ἦταν τόση μεγάλη ἡ εὐγένεια τῆς φυσιογνωμίας καὶ τῶν λόγων του, ποὺ τὸν παρακάλεσαν νὰ ἔρχεται καθημερινὰ στὸ σπίτι. Δέχθηκε μὲ τὴν συμφωνία νὰ τοῦ κατασκευάσουν μία καλύβα στὸ βάθος τοῦ περιβολιοῦ τῆς πατρικῆς του οἰκίας. Ἐκεῖ ὁ Ἰωάννης ἔστησε τὴν κατοικία του, καὶ μέσα σὲ τρία χρόνια κατάφερε, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, νὰ φέρει στὸ σωστὸ δρόμο τοὺς γονεῖς του. Τὴν ἡμέρα ὅμως ποὺ ἀποκάλυψε πὼς ἦταν γιός τους, ὁ Θεὸς παρέλαβε τὴν μακάρια ψυχή του.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε
Ἐκ βρέφους τόν Κύριον, ἐπιποθήσας θερμῶς, τόν κόσμον κατέλιπες, καί τά ἐν κόσμῳ τερπνά, καί ἤσκησας ἄριστα· ἔπηξας τήν καλύβην, πρό πυλῶν σῶν γονέων· ἔθραυσας τῶν δαιμόνων, τάς ἐνέδρας παμμάκαρ· διό σε Ἰωάννη ὁ Χριστός, ἀξίως ἐδόξασεν.

Κοντάκιον 
Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Ποθήσας σοφέ, πτωχείαν Χριστομίμητον, γονέων τῶν σῶν, τόν πλοῦτον ἐγκατέλιπες, καί τό Εὐαγγέλιον ἐν χερσί σου κρατῶν ἠκολούθησας, Χριστῷ τῷ Θεῷ Ἰωάννη , πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν. 

 
Ὁ Ἅγιος Πανσόφιος

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Δεκίου (250). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Νεῖλος καὶ εἶχε τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀνθυπάτου. Ὁ Πανσόφιος σπούδασε σὲ μεγάλο βαθμὸ τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν Ἁγία Γραφή. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, μοίρασε τὴν περιουσία του στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο.

Ἐκεῖ ἔζησε 27 ὁλόκληρα χρόνια ἀσκούμενος στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἡσυχία. Καταγγέλθηκε ὅμως στὸν Αὐγουσταλιό της Ἀλεξανδρείας, ὁ ὁποῖος διέταξε καὶ τὸν ἔφεραν μπροστά του. Ἐκεῖ ὁ Πανσόφιος μὲ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν μεγάλη γνώση ποὺ τὸν διέκρινε, συνέτριψε μία πρὸς μία τὶς πλάνες τῶν εἰδώλων. Ἐξευτελισμένος ὁ τύραννος διέταξε καὶ τὸν ἔδειραν μέχρι θανάτου. Ἔτσι ἔνδοξα ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

 
Οἱ Ἅγιοι ἕξι Μάρτυρες

Ἀπεβίωσαν εἰρηνικά. (Γιατί ἀναφέρονται σὰν μάρτυρες, δὲ γνωρίζουμε).

 
Οἱ Ἅγιοι Ἐλπίδιος, Δάναξ καὶ Ἑλένη

Ἄγνωστοι στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδημου, ἐκτὸς τοῦ Δάνακτος, ποὺ μνημονεύεται κατὰ τὴν 16η Ἰανουαρίου. Ὅλοι μαζὶ βρίσκονται στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Delehaye Sinaxaria Selecta σελ. 393, 50, χωρὶς βιογραφικὰ στοιχεῖα.

 
Ὁ Ὅσιος Γαβριήλ

 


Ὁ Ὅσιος Γαβριηλ τοῦ Λεσνοβο, γεννηθηκε στό χωριο Ὀσσοκε στήν περιοχη Κριβα Παλανκα τῆς Σερβιας κατά τόν 11ο αἰωνα μ.×. Ἀγαπησε τή μοναχικη πολιτεια καί ἐκαρη μοναχος στή μονη τοῦ Λεσνοβο. Κοιμηθηκε μέ εἰρήνη στίς ἀρχες τοῦ 12ου αἰωνος μ.X.

 
Ἡ Ἁγία Ἴτα, ἡγουμένη (Ἰρλανδή)

 


Ἡ Ἁγία Ἴτα καταγόταν ἀπό τήν Ἰρλανδία. Ἀπό νεαρή ἠλικία ἀγάπησε τόν Χριστό καί ἀκολούθησε τήν ὀδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Ἴδρυσε τήν Μονή τοῦ Κίλλεντι καί συγκέντρωσε γύρω τῆς πολλές εὐσεβεῖς παρθένους. Διῆλθε ἀσκητικότατο βίο, μέ βάση τή νηστεία, τή μελέτη καί τήν προσευχή. Δίδασκε περί τοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἔφθασε σέ πολύ ὑψηλά μέτρα τελειώσεως καί θεωρίας. Ἔτσι ἀναγνωρίζεται ὦς πνευματική μητέρα πολλῶν Ἰρλανδῶν Ἁγίων. Ἴδρυσε σχολή στήν ὁποία δίδασκε τά μικρά παιδιά για τήν Ὀρθοδοξη πίστη καί ἐμφύτευσε στήν καρδιά τούς τήν ἀγάπη για τόν Χριστό.

Ἡ Ἁγία κοιμήθηκε ὀσίως μέ εἰρήνη, τό ἔτος 570 μ.X., στή μονή της.

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτῆς τῆς ἁγίας τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων» τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...