ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ) (ΜΑΤΘ. 15, 21-28) ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

Μόνο εμείς οι άνθρωποι από όλη την υλική δημιουργία έχουμε το εξαιρετικό προνόμιο να μετέχουμε και τον πνευματικόν κόσμον. Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνήσει με τον κόσμο των ανώτερων πνευμάτων. Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να συνομιλήσει με τον Δημιουργό, να προσευχηθεί στον Θεό, να λατρέψει τον πλάστη του. Η επικοινωνία αυτή με το Θεό, η προσευχή είναι αναγκαιωτάτη. Έχει όμως και εμπόδια και πρέπει να  γνωρίζει ο άνθρωπος πώς πρέπει να προσεύχεται.      Α΄. Είναι αναγκαιώτατη η προσευχή. Το βλέπουμε στο πρόσωπο της Χαναναίας. Η ειδωλολάτρισσα αυτή αναγκάστηκε να καταφύγει στο Χριστό και να τον παρακαλέσει επιμόνως, διότι είχε μεγάλο βάσανο στο σπίτι της. Δαιμονιζόταν η θυγατέρα της. Πού να καταφύγει η βαρυπονεμένη αυτή μάνα; Δεν μπορούσε κανείς να τη βοηθήσει, εκτός από το Χριστό. Σ΄ αυτόν λοιπόν καταφεύγει και τον παρακαλεί: «Κύριε, ελέησόν με, Κύριε, βοήθει μοι».      Και εμείς, όπως η Χαναναία του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος είναι ανάγκη να καταφεύγουμε στο Θεό. Διότι και εμάς μας περιβάλλουν ανάγκες πολλές και διάφορες. Και εμάς μας ζώνουν τόσες στενοχώριες, φτώχειες και δυστυχίες. Και μας κυνηγά ο θάνατος και απειλεί να μας κόψει το νήμα της ζωής από στιγμή σε στιγμή. Έτσι και εμείς έχουμε ανάγκη να μας φωτίσει ο Θεός, να μας ελεήσει, να μας καταρτίσει. Αλλά και αν ακόμη δεν είχαμε αυτές  τις ανάγκες, ανάγκη προσευχής θα είχαμε. Διότι ανήκουμε στον ουρανό, τον πνευματικό κόσμο: «Ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει». Είμαστε μέλη της οικογενείας του Θεού. Είμαστε οικείοι του Θεού». Έχουμε να συζητήσουμε με το Θεό διάφορα ζητήματα. Γι΄ αυτό δε μπορούμε να μη προσευχηθούμε στο Θεό Πατέρα, τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγγέλους, τους Αγίους. Είναι αναγκαία η προσευχή, διότι μας έμεινε παρηγοριά στον αφιλόξενο αυτό κόσμο. Όπως το βρέφος έχει ανάγκη και λαχταρά να θηλάσει και κρέμεται από το μαστό της μάνας του, κάπως έτσι και τα παιδιά του Θεού είναι ανάγκη να καταφεύγουν στην προσευχή. Την ίδια λαχτάρα και προθυμία πρέπει να έχουν. Παιδί που δεν έχει όρεξη να θηλάσει, ασφαλώς είναι άρρωστο. Και ο άνθρωπος που δεν προσεύχεται, είναι ασθενής ψυχικά. Σταματά το θήλασμα, πεθαίνει το παιδί. Διακόπτεται η προσευχή; Νεκρώνεται ο Χριστιανός. Η προσευχή είναι το θερμόμετρο, που δείχνει το ζήλο και την υγεία του Χριστιανού. Ανάγκη λοιπόν απόλυτος η προσευχή.      Β΄. Η προσευχή μας έχει εμπόδια που πρέπει να ξεπερνιούνται. Πρώτον, τον κόπο. Η Χαναναία μόλις πληροφορήθηκε πού βρισκόταν ο Χριστός, έτρεξε προς αυτόν και τον παρακάλεσε. Δεν υπελόγισε τον δρόμο και τον κόπο. Ούτε ανέβαλε.      Μήπως ο Κύριος, που ήταν και άνθρωπος σαν και μας δεν ήταν κουρασμένος μετά την διατροφή των πεντακισχιλίων; Και όμως ανήλθεν στο όρος και «ην εκεί διανυκτερεύων εν τη προσευχή». Ο βασιλιάς Δαυίδ, ο πολυάσχολος και κυβερνήτης του Ισραήλ, με την πολυμελεστάτην εκείνην οικογένειαν δεν κουραζόταν. Και όμως προσευχόταν επτά φορές την ημέραν «Εφτάκις της ημέρας  ήνεσά σε», λέγει.      Λες ότι είσαι κουρασμένος και δεν μπορείς να προσευχηθείς. και εγώ σε ερωτώ. Αν το βράδυ που είσαι κουρασμένος και δυσκολεύεσαι να προσευχηθείς, έλθει φίλος ή πρόσωπο αγαπητό, δεν κάθεσαι ώρες ολόκληρες και συζητείς και μπορεί να διανυκτερεύσετε στη συζήτηση; Όποιος γλυκάθηκε στην προσευχή, δεν εμποδίζεται από την κούραση και από τον κόπο. Ούτε και από τα εμπόδια των άλλων εμποδίζεται ο Χριστιανός. Διότι δυστυχώς παρεμβάλλουν εμπόδια οι άλλοι και οι δικοί μας πολλές φορές. Μην αμφιβάλλετε ότι την Χαναναίαν θα την εμπόδισαν να πάει στο Χριστό οι ομοεθνείς της, οι ειδωλολάτρες Οι δικοί μας πολλές φορές μας γίνονται εμπόδια, που δεν καταλαβαίνουν την αξία της προσευχής, και είναι σχεδόν ειδωλολάτρες.      Όπως και οι άλλοι, οι γύρω μας με τις ειρωνείες τους και τα παιδιά με τα κλάματα και τις φωνές τους. Γι΄ αυτό χρειάζεται αποφασιστικότητα. Θα αδιαφορήσεις για τους άλλους και θα βάλλεις τα παιδιά να κοιμηθούν, για να προσευχηθείς εσύ ήσυχος.      Άλλο εμπόδιο είναι ο σατανάς. Ο σατανάς που επείραξε την κόρη της Χαναναίας, ο ίδιος και εμάς μας εμποδίζει. Πόσα δε μας σφυρίζει στο αυτί; Πόσες φορές μας υπαγορεύει με την σκέψη, ότι είμαστε αμαρτωλοί και δεν μας ακούει ο Θεός; Εκείνη την ώρα  της προσευχής μας φέρνει ύπνο, τεμπελιά, χασμουρητό. Σταματά το μυαλό μας και δεν ξέρουμε τι να πούμε. Εκείνη την ώρα μας φέρνει στο νου τόσα ζητήματα και πράγματα που είχαμε χάσει και ξεχάσει. Ο σατανάς κατά την ώρα της προσευχής επιτίθεται λυσσωδώς. Και ξέρετε γιατί; Διότι βλέπει αυτός καλύτερα από εμάς την ωφέλεια που λαμβάνουμε από την προσευχή. Με την προσευχή παίρνουμε όπλα για να τον πολεμήσουμε. Να γιατί παρεμβάλλει εμπόδια και επιτίθεται στην προσευχή λυσσωδώς.      Γι΄ αυτό όμως πρέπει να γνωρίζουμε. Πώς πρέπει να προσευχόμαστε. Με ησυχία. Χρειάζεται να εκλέγουμε ήσυχο μέρος για την προσευχή. Θα κλειστείς στο δωμάτιό σου και θα ανοίξεις την καρδιά σου στο Θεό.  «συ δε όταν προσεύχη, είσελθεν εις το ταμείον σου, και κλείσας την θύρα σου, πρόσευξαι τω Πατρί σου, τω εν τω κρυπτώ…».Παίζει σπουδαίο ρόλο η ησυχία στην ανύψωση του πνεύματος. Με δυσκολία συγκεντρώνεται το πνεύμα. Και όταν υπάρχει θόρυβος, αποσπάται, σκορπά και φεύγει. Γι΄ αυτό οι άνθρωποι της προσευχής έτρεχαν στις ερήμους. Γι΄ αυτό θα βρήτε τα Μοναστήρια και τις σκήτες, τους τόπους αυτούς της προσευχής στα ερημικά και ήσυχα μέρη. Μπορούμε, όμως να προσευχόμαστε σε κάθε χώρο και χρόνο, εφ΄ όσον ο Θεός είναι πανταχού παρών και τόσο καταδεκτικός, ώστε να μας ακούει «εν παντί καιρώ και τόπω». Η Χαναναία τον παρακάλεσε στον δρόμο που εβάδιζε. Μπορείς, λοιπόν να προσεύχεσαι όπου και αν βρίσκεσαι. Μπορείς φανερά, μπορείς και κρυφά να ανυψώνεις το νου σου, χωρίς να σε αντιλαμβάνεται κανείς. Μπορείς με καθιερωμένες προσευχές, μπορείς και με αυτοσχέδιες και προπαντός με δικά σου λόγια.      Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στο τέλος του κηρύγματός του συνιστούσε να μαζεύονται οι πιστοί μετά το κήρυγμα δύο – δύο, πέντε – πέντε και να συζητούν όσα άκουσαν, αφ΄ ενός για να μη τα ξεχάσουν και αφ΄ ετέρου για να τα βάλλουν σε εφαρμογή. Αυτό ας κάνουμε και εμείς. Αυτά που ακούστηκαν σήμερα να τα επαναφέρει καθένας στο μυαλό του, μόνος του ή και με άλλους και να λάβει απόφαση να τα εφαρμόσει.      Διότι είναι απόλυτη ανάγκη, εμείς τα παιδιά του Θεού που μας ζώνουν άλλωστε, τόσες ανάγκες και συνομιλούμε με τον Πατέρα μας,  να μη λάβουμε υπόψη μας εμπόδια από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Όσο χρόνο είμαστε εδώ κάτω, «ως το απογεγαλακτισμένον επί την μητέρα αυτού τρέχει»,  έτσι και εμείς να τρέχουμε να συνομιλήσουμε με τον Ουράνιο Πατέρα μας και μην αμφιβάλλουμε ότι ο Θεός μας ακούει. π. Ι.Μ