Τυπικόν της 26ης Φεβρουαρίου 2012

Κυριακή: ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ. Ἐν ᾗ μνείαν ποιούμεθα τῆς ἀπό  τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ πρωτοπλάστου  Ἀδάμ.  Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Πορφυρίου, Ἐπισκόπου Γάζης,  τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος καί  τοῦ Ἁγίου Μάρ­τυρος Θεοκλήτου.

Ἦχος δ΄ – Ἑωθινόν Δ΄. Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ Ἀπολυτίκιον:  «Ὁ Θεός τῶν Πατέρων ἡμῶν...». Κοντάκιον:  «Ὡς εὐσεβείας κήρυκας...». Ἀπόλυσις:  Μικρά. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Προοιμιακός – Ψαλτήριον. Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...». Ἑσπέρια:  1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα·  «Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν...  – Τοῦ ξύλου τῆς παρακοῆς...  – Πύλας ᾅδου συνέτριψας...».   2.– Τά 3 Στιχηρά Ἀνατολικά· «Δεῦτε, ἀνυμνήσωμεν λαοί...  – Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι...  – Πύλας χαλκᾶς συνέτριψας...» καί  3.– Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Τριῳδίου·  «Ὁ πλάστης μου Κύριος...  – Στολήν θεοΰφαντον...  – Παράδεισε πάντιμε...  – Ἀδάμ ἐξωστράκισται...». Δόξα:  Τό Ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου· «Ἐκάθισεν Ἀδάμ...». Καί νῦν:  Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ὁ διά σέ Θεοπάτωρ...». Εἴσοδος:  «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας. Ἀπόστιχα:  Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Κύριε, ἀνελθών ἐν τῷ Σταυ­ρῶ...»  καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Κρεμάμενος ἐπί ξύλου...  – Λαός παράνομος... – Μετά δακρύων γυναῖ­κες...». Δόξα:  Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου· «Ἐξεβλήθη Ἀδάμ...». Καί νῦν:  Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ὁ ποιητής καί λυτρωτής...». Τρισάγιον. Ἀπολυτίκια:  1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...» καί  2.– Δόξα, Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ·  «Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον...».  Ἀπόλυσις:  «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...». Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών τοῦ ἤχου·  «Τριάδα θεαρχικήν δοξάσωμεν...», τό διά τήν Λιτήν  Ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου Δόξα· «Ἥλιος ἀκτῖνας ἔκρυψεν...»,  Καί νῦν, τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Μυστικῶς ἀνυμνοῦμέν σε...»,  τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί ἀντί τῆς  Ὑπακοῆς τοῦ ἤχου, τά 3 Κατανυκτικά Τροπάρια·  «Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς...», κτλ. ΟΡΘΡΟΣ Ἑξάψαλμος. Εἰς τό· «Θεός Κύριος...». Ἀπολυτίκια:  1.– Τό Ἀναστάσιμον·«Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...».  2.– Δόξα, τό αὐτό καί  3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ·  «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...». Καθίσματα:  Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας, ' μετά τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν. Τά Εὐλογητάρια – ἡ Ὑπακοή – οἱ Ἀναβαθμοί καί  τό Προκείμενον τοῦ ἤχου. Κανόνες:  1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Θαλάσσης τό ἐρυθραῖον πέλαγος...»,  μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί  2.– Τοῦ Τριῳδίου· «Δεῦρο ψυχή μου ἀθλία...»  μετά στίχου·«Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι»,  ἀμφότεροι εἰς 4. Ἀπό γ΄ ᾨδῆς· Τό Ἀναστάσιμον Κοντάκιον καί Οἶκος (χῦμα) καί τά· Μεσῴδια Καθίσματα:  1.– Τοῦ Τριῳδίου· «Ἐξεβλήθη ὁ Ἀδάμ...».  2.– Δόξα· «Νῦν ὁ καιρός τῶν ἀρετῶν ἐπεφάνη...» καί  3.– Καί νῦν, τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Οὐ σιωπήσωμέν ποτε...». Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς· Κοντάκιον – Οἶκος:  Τοῦ Τριῳδίου. Συναξάριον:  Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου. Καταβασίαι:  «Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας...». Εὐαγγέλιον Ὄρθρου:  Τό Δ΄ Ἑωθινόν· «Τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων ὄρθρου βαθέος...», κτλ. ὡς καί τῇ Κυριακῇ τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου  (5ῃ Φεβρουαρίου). Ἡ Τιμιωτέρα. Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς:  «Θεόν ἀνθρώποις ἰδεῖν ἀδύνατον...». «Ἅγιος Κύριος...». Ἐξαποστειλάρια:  1.– Τό Δ΄ Ἀναστάσιμον· «Ταῖς ἀρεταῖς ἀστράψαντες...» καί  2.–Τά 2 τοῦ Τριῳδίου· «Τῆς ἐντολῆς σου, Κύριε...» καί·  «Ἀποικισθέντες, Κύριε...».  Αἶνοι:   1. – Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα·  «Ὁ Σταυρόν ὑπομείνας...  – Ἐν τῷ Σταυρῷ σου, Χριστέ...  – Τῷ σῷ Σταυρῷ, Χριστέ...  – Τῶν πατρικῶν σου κόλπων...».  2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Θάνατον κατεδέξω σαρκί...» καί  3. – Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Τριῳδίου·  «Οἴμοι ὁ Ἀδάμ... – Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται...  – Ἀδάμ τοῦ Παραδείσου διώκεται...», μετά τῶν πρό αὐτῶν  στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα, ἀντιστρόφως τῆς ἐν τῷ Τριῳδίῳ σειρᾶς. Δόξα:  Τό Ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου· «Ἔφθασε καιρός...». Καί νῦν:  «Ὑπερευλογημένη...». Δοξολογία:  Μεγάλη. «Σήμερον σωτηρία...». ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...». Εἴσοδος. Εἰσοδικόν:  «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...». Μετά τήν Εἴσοδον. Ἀπολυτίκια:  1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...» καί  2.– Τοῦ Ναοῦ. Κοντάκιον:  Τοῦ Τριῳδίου· «Τῆς σοφίας ὁδηγέ...». Τρισάγιον. Ἀπόστολος:  Κυριακῆς ἑβδομάδος Τυρινῆς μετά τοῦ ἐν τῷ Τριῳδίῳ  ἀναγραφομένου Προκειμένου: «Εὔξασθε καί ἀπόδοτε,  Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν». Στίχ. «Γνωστός ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ὁ Θεός»,  «Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία...» (Ῥωμ. ιγ΄ 11-14, ιδ΄ 1-4). Εὐαγγέλιον:  Ὁμοίως· «Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις...» (Ματθ. ς΄ 14-21). Εἰς τό Ἐξαιρέτως:  «Ἄξιόν ἐστιν...». Κοινωνικόν:  «Αἰνεῖτε...». «Εἴδομεν τό φῶς...», κτλ. Ἀπόλυσις:  Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ. Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ Ἀπολυτίκιον:  «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...». Κοντάκιον:  «Τῆς σοφίας ὁδηγέ...». Ἀπόλυσις:  Μικρά· «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...». ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Προοιμιακός. Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...». Ἑσπέρια: 1.– Τά 4 Στιχηρά Κατανυκτικά τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἤθελον δάκρυσιν ἐξαλεῖψαι... – Τίς χειμαζόμενος... – Πλῦνόν με τοῖς δάκρυσί μου – Πρόβατόν εἰμι...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Τριῳδίου· «Ἐγκρατείᾳ τήν σάρκα... – Ἐμαυτόν ἀπελπίζω... – Τόν τῆς νηστείας καιρόν...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Ἁγίων ἐκ τοῦ Μηναίου (27ῃ Φεβρουαρίου)· «Κατ᾿  εἰκόνα γενόμενος... – Τῇ ἀσκήσει τό πρότερον... – Τούς τοῦ Λόγου τήν σάρκωσιν...». Δόξα, Καί νῦν: Τό συνακολουθοῦν Προσόμοιον Θεοτοκίον· «Ἡ Θεὸν τὸν ἀχώρητον...». Εἴσοδος:  «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον·  «Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου...»,  μετά τῶν πρό αὐτοῦ στίχων, ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ. Ἐκτενής μέχρι καί τῆς αἰτήσεως·  «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν...». «Καταξίωσον...». Ἀπόστιχα:  Τό Στιχηρόν Ἰδιόμελ­ον τοῦ Τριῳδίου·  «Ἔλαμψεν ἡ χάρις σου, Κύριε...»,δίς καί τό Μαρτυρικόν·  «Ὁ ἐνδοξαζόμενος...», μετά τῶν στίχων αὐτῶν. Δόξα, Καί νῦν:  Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτῶν· «Τῶν Ἀγγέλων αἱ τάξεις...». Τρισάγιον. Μετά δέ τήν ἐκφώνησιν·  «Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία...», τά Τροπάρια·  «Θεοτόκε Παρθένε...», κτλ.  «Κύριε, ἐλέησον», μ΄, Δόξα, Καί νῦν·  «Τήν Τιμιωτέραν... –  Ἐν ὀνόματι Κυρίου εὐλόγησον,Πάτερ».  «Ὁ ὤν εὐλογητός...  – Ἐπουράνιε βασιλεῦ...», αἱ τρεῖς μεγάλαι μετάνοιαι μετά  τῆς εὐχῆς τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ καί Ἀπόλυσις.  Τοῦ Ἀριστεροῦ Χοροῦ ψάλλοντος τό·  «Πάντων προστατεύεις ἀγαθή...» ὁ κλῆρος καί ὁ λαός ἀσπάζονται  τήν δεξιάν τοῦ Πατριάρχου λαμ­βάνοντες συγχώρησιν παρ’ Αὐτοῦ.  Ὁ Πατριάρχης ἐκφωνεῖ τό ἐπισφράγισμα·  «Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων...».