«Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ χαίρετε»
Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, ποθεί τη χαρά. Ζητεί τη χαρά. Θέλει να Χαίρει. Πάντοτε να χαίρει, προπαντός δε σήμερα πόσο αισθητή είναι η ανάγκη της Χαράς από όλους! Γι’ αυτό ο άνθρωπος δημιουργεί ευκαιρίες χαράς και ψυχαγωγίας. Διοργανώνει ταξίδια, εκδρομές, χορούς, πάρτι. Έχει ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, συναυλίες, θεάματα, καζίνα και χαρτοπαίγνια. Προσπαθεί να ρουφήξει τη χαρά με όλες του τις αισθήσεις. Γενική είναι η εξόρμηση σήμερα για την κατάκτηση της χαράς.
Αλλά και η Εκκλησία σήμερα μας προτρέπει να χαίρωμεν. Ο απόστολος Παύλος με τις αλυσίδες στα χέρια, σαν φυλακισμένος που ήταν, με ενθουσιασμό μας λέει, και η Εκκλησία μας το επαναλαμβάνει, με το Αποστολικό ανάγνωσμα, «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε και πάλιν ερώ χαίρετε».
Γιατί όμως σήμερα η Εκκλησία, οπότε αρχίζει η εβδομάδα των Παθών, που είναι εβδομάδα πένθους, που όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται, μας προτρέπει να χαίρωμεν; Ή χαρά ή λύπη θα έχουμε. Είναι δυνατόν στη λύπη να υπάρχει και χαρά; Και όμως: η χαρά είναι ανεξάρτητη από τα εξωτερικά λυπηρά γεγονότα. Δεν είναι τα βάσανα που σκοτώνουν τη χαρά. Η χαρά δεν έρχεται έξωθεν. Η χαρά αναβλύζει έσωθεν. Γι’ αυτό βλέπουμε σήμερα τα εκατομμύρια εκείνα του Ιουδαϊκού όχλου να ενθουσιάζονται, να χαίρουν, να αναφωνούν τα ωσανά, να στρώνουν τα ενδύματά τους, και όμως μετ’ ολίγον φεύγει η χαρά και αυτοί οι ίδιοι τρίζουν τους οδόντας και καταριώνται και φωνάζουν το «άρον, άρον». Ο Κύριος όμως, για τον οποίον γίνονται όλα αυτά, μένει ασυγκίνητος, τόσο στον ενθουσιασμό τους, όσο και στα μαρτύριά τους.
Από τα λόγια του Αποστόλου Παύλου και το παράδειγμα του Κυρίου πείθεται κανείς, ότι μπορεί ο άνθρωπος να αποχτήσει τη χαρά και την διατηρήσει παντοτινά. Υπάρχουν όμως πράγματα που διώχνουν τη χαρά. Ποια είναι αυτά; Πρώτα – πρώτα η εκδηκητικότητα. Πολλοί στη ζωή μας θα μας θίξουν και θα μας βλάψουν είτε με λόγια είτε με έργα. Χάνεται τότε η χαρά μας. Αναστάτωση γίνεται εσωτερική. Πολλοί παραμένουν άυπνοι καταστρώνοντας σχέδια για να μας εκδικηθούν. Και τότε πάει περίπατο η Χαρά. Μας το υποδεικνύει ο απόστολος σήμερα: «το επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν άνθρωποις» λέει. Είναι όμως δυνατή και τότε η χαρά. Πώς; Με την επιείκεια. Αν είναι επιεικής ο άνθρωπος δεν χάνει τη Χαρά του. Με το καλό θα διορθωθεί αυτός που μας έβλαψε. Με το κακό αγριεύει περισσότερο και διαιωνίζεται η έχθρα. Με την επιείκεια θα υποχωρήσει. «Με το μέλει τρώει κανείς περισσότερο ψωμί παρά με το ξύδι», λέει η παροιμία.
Έπειτα οι μέριμνες του βίου σκοτώνουν τη χαρά. Τον πνίγει η αγωνία τον πολυάσχολο. Πώς θα το ζήσω; Πώς θα τα βγάλω πέρα; Μην αρρωστήσουν τα παιδιά; Αυτά και άλλα αγωνιώδη προβλήματα τον καταβάλλουν. Ο πολυάσχολος σε κάθε δυσκολία τα χάνει. Παραλύει από τις σκέψεις και τις φροντίδες. Πηγαίνει να του φύγει το μυαλό. Επόμενο είναι οι αγωνιώδεις αυτές μέριμνες να του διώχνουν τη χαρά. Αδικαιολόγητα βέβαια. Στις δύσκολες περιπτώσεις θα αναθέτουμε τα ζητήματα που μας απασχολούν στο Θεό. Θα γνωστοποιούμε τα προβλήματά μας με την προσευχή στο Θεό και θα περιμένουμε την απάντησή του. Άλλωστε, εμείς οι Έλληνες και άλλοτε βρεθήκαμε σε πολλή δύσκολη θέση. Μας άφησε τότε ο Θεός; Εννοώ την περίοδο της τριπλής – Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρικής κατοχής. Όσοι βρεθήκαμε στα δύσκολα εκείνα χρόνια, πόσα θαύματα δεν είχαμε δει τότε στη ζωή μας! Και σημειωτέον, ότι δεν ήμασταν, όπως έπρεπε άνθρωποι του Θεού. Στις δύσκολες περιπτώσεις ας στριφογυρίζουν στο νου μας τα λόγια του ποιητή:
«Κι αν δεν μου μείνει εντός του κόσμου, που ν’ ακουμπίσω να σταθώ,
εκεί ψηλά είναι ο Θεός μου, πως ημπορώ ν’ απελπιστώ;»
Πρέπει οι πιστοί στις δυσκολίες της ζωής να σκεπτώμεθα τις μέχρι τώρα δωρεές του Θεού, ν’ ατενίζουμε το μέλλον. Τότε οι δυσκολίες δεν θα σκοτώνουν τη χαρά μας. Θα είναι σαν τα κύματα της επιφάνειας που αφήνουν ήρεμο το βυθό του ωκεανού. Τότε θα νιώθουμε αυτό που λέει ο απόστολος Παύλος: «Χαίρετε εν Κυρίω, πάλιν ερώ χαίρετε».
Έχει μεγάλη σημασία το «εν Κυρίω». Διότι η χαρά είναι δώρο του Κυρίου. Είναι εσωτερική πηγή, που αναβλύζει διαρκώς. Όταν η χαρά μας είναι «εν Κυρίω», δε τη σταματά τίποτε. Όλος ο κόσμος θέλει και ζητεί τη χαρά. Όχι όμως την «εν Κυρίω». Ζητεί τη χαρά πότε δω, πότε κει. «Ειπέτε μου που κατοικεί;» λέει ο σύγχρονος άνθρωπος, την ζητεί αλλού εκεί που δεν υπάρχει. Δεν τη ζητεί «εν Κυρίω», συνήθως, αλλά εν σατανά και εν τω κόσμω. Νομίζει ότι θα την βρει στα καζίνα και στα χαρτοπαίγνια, στα θέατρα και τα γαργαλιστικά θεάματα, σε χορούς και γλέντια, σε διασκεδάσεις και σε ξεφαντώματα. Αλλά συνήθως μέσα σ’ αυτά, δεν βρίσκεται ο Κύριος, που έχει την αληθινή χαρά, αλλά χώνεται ο σατανάς που φέρνει τη λύπη και τη θλίψη. Γι’ αυτό, και παρ’ όλη την προσπάθειά του ο άνθρωπος, επειδή συνήθως δε την ζητεί «εν Κυρίω», δεν είναι ευχαριστημένος και χαρούμενος σήμερα. Οι άνθρωποι κυνηγούν τη χαρά, αλλά δεν την πιάνουν.
Μόνον όταν μέσα μας είναι θρονιασμένος ο Κύριος, αποβαίνουμε και εμείς πηγή χαράς. Και η χαρά μας τότε είναι εσωτερική, ανεξάντλητη. Γιατί; Διότι τότε ο Θεός δίνει την ειρήνη του. Και αυτή η ειρήνη του Θεού είναι το άκρον άωτον της χαράς. Είναι η συνισταμένη των αρετών και των ιερών συναισθημάτων. Αυτή είναι «η ειρήνη η πάντα νουν υπερέχουσα», για την οποία ομιλεί ο σημερινός απόστολος.
Αυτή η δωρεά της ειρήνης συγκρατεί και προφυλάσσει την καρδιά και τις σκέψεις να μην ξεχύνονται προς τα έξω σε αγωνίες και θλίψεις και ταραχές.
Το εσωτερικό τότε του ανθρώπου είναι σαν ένα φρούριο απόρθητο, μέσα στο οποίο βασιλεύει η χαρά.
Ας μαίνονται γύρω οι εχθροί, ας λυσσομανούν τα βάσανα και οι θλίψεις. Το φρούριο αυτό προφυλάσσεται από την ειρήνη και τη γαλήνη. Και στο κέντρο του φρουρίου της καρδιάς του ανθρώπου ευρίσκεται ο Κύριος. Και όπου υπάρχει ο Κύριος, υπάρχει ειρήνη και χαρά.
Ας έχει ο άνθρωπος όλα τα πλούτη. Αν του λείπει η χαρά, άχρηστα είναι. Ας έχει όλες τις δόξες. Χωρίς χαρά δυστυχισμένος είναι. Ας έχει όλες τις ηδονές. Χωρίς χαρά μαρτύριο είναι η ζωή.
Η χαρά είναι το πολυτιμότερο και αναγκαιότερο πράγμα στον κόσμο. Γι’ αυτό και όλοι τη ζητούν.
Αλλά εμείς, ας μην κάνουμε το λάθος να την ζητάμε αλλού, εκεί που δεν υπάρχει. Μόνο «εν Κυρίω» αποκτάται η αληθινή χαρά. Και μέσα στα βάσανα ακόμα η χαρά υπάρχει. Και μπορούμε να την έχουμε. Παράδειγμα ο απόστολος Παύλος, που μέσα από της φυλακής τα σίδερα φώναζε: «Χαίρω εν τοις παθήμασί μου», και προς εμάς απευθυνόμενος έλεγε˙ «χαίρετε εν Κυρίω, πάλιν ερώ χαίρετε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά