Εγκύκλιος Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικόλαου για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Αύγουστος 2012

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.

Περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο θέμα ἀγαπᾶμε καί ἐπιθυμοῦμε νά διηγούμεθα στήν Ἐκκλησία μας τά μεγαλεῖα τῆς ἀειπαρθένου Θεομήτορος. Ὁ λόγος μας ὅμως δέν ἠμπορεῖ νά προσεγγίσει τά ὑπεράνω τοῦ λόγου, ὃπως καί οἱ ὀφθαλμοί μας δέν ἠμποροῦν ἀτενῶς νά προσβλέψουν πρός τόν ἥλιο. Τό μυστήριο πού λέγεται «Πα­να­γία» εἶναι ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν. Ἡ φιλανθρωπία της ὅμως μᾶς ἐπιτρέπει νά προσεγγίσωμε μέ ἀγάπη καί ταπείνωση, γιά νά γευθοῦμε τήν εὐωδία τῶν χα­ρι­σμά­των της καί νά βιώσωμε τή νέα ζωή, πού ἔφερε στόν κόσμο ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Πολλοί ἄνθρωποι ἀπό τήν παλαιά ἐποχή ἐπέτυχαν Θεία εὐμένεια, δόξα καί δύ­ναμη καί κατά τόν Σολομῶντα πολλές θυγατέρες «ἐποίησαν δύναμιν». Ἡ Θεο­τό­κος, ὅμως, ὑπερέβη ὅλες κατά πολύ. Διότι μόνο αὐτή ὄντας ἀνάμεσα στόν Θεό καί σέ ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, τόν μέν Θεό κατέστησε υἱό ἀνθρώπου, τούς δέ ἀνθρώπους ἔκανε υἱούς τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἔκανε οὐρανό τή γῆ καί ἐθέωσε τό γένος. Μόνη αὐτή ἀπό ὅλες τίς γυναῖκες ἀναδείχθηκε Μητέρα Θεοῦ «ὑπέρ φύ­σιν» καί μέ τόν ἄφραστο τόκο ὑπῆρξε Βασίλισσα κάθε ἐγκοσμίου καί ὑπερκοσμίου κτίσματος.

Τώρα ἔχει τόν Οὐρανό κατάλληλο κατοικητήριο καί ἵσταται στά δεξιά τοῦ Παμβασιλέως μέ διάχρυσο ἱματισμό ἐνδεδυμένη καί στολισμένη. Διάχρυσος ἱμα­τι­σμός εἶναι τό διαυγές σῶμα της στολισμένο μέ παντοειδεῖς ἀρετές. Αὐτό τό σῶ­μα, γῆ καί τάφος καί θάνατος, δέν ἠμπόρεσαν νά κρατήσουν, γιατί ὑπῆρξε ἐν­διαί­τη­μα οὐρανοῦ καί τοῦ οὐρανοῦ τῶν οὐρανῶν. Αὐτό τό σῶμα πού γέννησε, συν­δο­ξά­ζε­ται μέ το γένημα μέ δόξα θεοπρεπῆ καί εἶναι κόσμημα ὁρατῶν καί ἀοράτων ἀγαθῶν.

«Ποιός λόγος ἠμπορεῖ νά περιγράψει τό θεόλαμπο κάλλος σου, Θεομήτορ Παρθένε;» ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος τοῦ ἀκτίστου Φωτός, Ἀρχιεπί­σκο­πος Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Καί συνεχίζει: «Διότι σύ εἶσαι τόπος ὅλων τῶν χαρίτων καί πλήρωμα παντοειδοῦς καλοκαγαθίας, ἔμ­ψυχος πίνακας καί εἰκόνα κάθε ἀγαθοῦ καί κάθε χρηστότητος, ἀφοῦ εἶσαι ἡ μόνη πού ἀξιώθηκες ὅλα μαζί τά χαρίσματα τοῦ Πνεύματος καί μάλιστα ἀφοῦ εἶσαι ἡ μόνη πού ἔλαβες παραδόξως ἔνοικο στά σπλάχνα σου τόν θησαυρό τῶν ἀγαθῶν καί τῶν χαρισμάτων».

Ἡ Παναγία εἶναι «τοσοῦτον ἐγγυτέρα τῶν Θεῷ ἐγγιζόντων». Εἶναι πιό κοντά στόν Θεό ἀπό ἐκείνους πού τόν πλησιάζουν, δηλαδή, ἀπό ὅλους τούς ἁγίους καί ἀπ΄ὅλους τούς ἀγγέλους. Γι΄ αὐτήν λέγει ὁ Δαβίδ: «παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου» (Ψ. 44,11). Βλέπετε τήν διαφορά τῆς στάσεως; Ἀπό αὐτήν ἠμποροῦμε νά ἐννοήσουμε καί τήν διαφορά τῆς τάξεως.

Στά δεξιά τῆς μεγαλωσύνης ἵσταται ὁ Χριστός, στά δεξιά ἵσταται καί ἡ Θεοτόκος. Σ΄αὐτόν τόν φοβερό τόπο, πού εἶδε ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ, ἡ Θεοτόκος εὐεργετεῖ τήν κτίση καί πρεσβεύει ὑπέρ ἡμῶν.

Ὅπως δι΄Αὐτῆς ὁ Θεός ἐπεδήμησε πρός ἐμᾶς «ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη», ἐνῶ πρίν ἦταν ἀθέατος ἐπί τῆς γῆς, ἔτσι καί τώρα διά τῆς Θεοτόκου ἔρχεται στή ζωή μας ὁ Σωτήρας μας ἀνάλογα μέ τήν προαίρεση καί τήν πίστη μας καί καθίσταται ἡ Παναγία πηγή ζωῆς καί σωτηρίας.

Ἀδιάλειπτη εἶναι ἡ φιλανθρωπία τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου. Εἶναι Μητέρα τῶν ἀνθρώπων καί ὡς Μητέρα ἀγαπᾶ κάθε ἄνθρωπο. Διά μέσου Αὐτῆς γεννηθήκαμε στή νέα ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλοι εἴμεθα συγγενοῦς φύσεως μέ Αὐτήν. Αὐτή ἡ συγγένεια καθορίζει καί τήν σχέση πού ἔχομε μέ τήν Παναγία. Εἶναι ἡ Μητέρα μας καί εἴμεθα τά παιδιά της. Ἡ Θεοτόκος χαρίζει θεραπεία καί βοήθεια, ὡς ἀντίμετρο στά πάθη μας, κατανέμοντας στίς ψυχές καί στά σώματα πλούσια χάρη.

Σ΄ Αὐτήν τήν ἀκένωτη πηγή τῆς ἀγάπης ἄς καταφεύγωμε πάντοτε. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ ἐλπίς τῶν ἀπελπισμένων, ἡ προστάτις τῶν ἀδικουμένων, ἡ παρηγορία τῶν πενθούντων, ἡ προστασία πάντων τῶν ἀνθρώπων.

Αὐτήν ἄς παρακαλέσωμε ἐκ πόθου, νά ἐνισχύει κάθε ψυχή θλιβομένη, νά σκεπάζει τήν πατρίδα μας ἀπό κάθε ἐπιβουλή, νά φωτίζει τούς κυβερνῶντας νά μεριμνοῦν ἀγαθά ὑπέρ τοῦ λαοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας καί νά κρατεῖ ἄσβεστη τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.

Ἐκ βάθους ψυχῆς, σᾶς εὔχομαι, ἀδελφοί μου, ἔτη πολλά μέ ἰσχυράν καί ἀμετάθετον τήν προστασίαν τῆς Θεομήτορος.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ