Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ.

πηγή

Στον πατέρα Αλέξιο έρχονταν διάφοροι διανοούμενοι από

 τη Μόσχα, αναζητώντας άλλοτε πνευματική συμβουλή, 

άλλοτε συγκεκριμένη βοήθεια και άλλοτε απλά την κρυφή 

βάπτιση του παιδιού τους χωρίς διαβατήριο, ώστε να

 αποφύγουν τις αρνητικές επιπτώσεις από τις αρχές.

 Κάποτε ήρθε από τη Μόσχα ένας δημοσιογράφος με

 το γυιό του, ηλικίας περίπου πέντε ετών. Ο ίδιος 

χρειαζόταν πνευματική βοήθεια και ήθελε ο 

πατέρας Αλέξιος να βαπτίσει το αγοράκι του. 

O πατήρ ευλόγησε τον αναγνώστη και ψάλτη

του να είναι ο ανάδοχος, αφού γνώριζε την 

οικογένεια αυτού του δημοσιογράφου πολλά χρόνια.

 Ήταν χειμώνας. Το Μυστήριο τελέσθηκε στο σπίτι

 του ιερέα. Εγώ με τον αδελφό μου παρευρεθήκαμε 

κατά την τέλεση του. Έγδυσαν το αγοράκι, αφήνοντας

 το μόνο με το εσώρουχο.

0 πατέρας, για να μην κρυώνει, έριξε πάνω του το 

μακρύ σακάκι του. Όταν ο παππούλης διάβαζε τους 

εξορκισμούς, το αγοράκι στεκόταν ήσυχο στο κρεβάτι,

παρακολουθώντας προσεκτικά όλο το συμβάν. 

Όταν ο πατήρ Αλέξιος έφθασε στην ανάγνωση της

 ιδιαίτερης ευχής της επίκλησης του Αγίου Πνεύματος, 

ώστε να αγιασθεί το ύδωρ, ξαφνικά συνέβη κάτι το

 εντελώς απροσδόκητο. Το αγοράκι τινάχθηκε στο 

κρεβάτι από φόβο και σαν τρελό άρχισε να βγάζει

 μία διαπεραστική κραυγή, με τρομακτική φωνή:

-           Εγώ δεν θέλω να βαπτιστώ!!!

0 πατέρας του με απερίγραπτο τρόμο άρχισε να το 

παρηγορεί, όμως το αγοράκι ούρλιαζε, σαν δαιμονισμένο, 

με άγρια φωνή : -Όμως εγώ δεν θέλω! Δεν θα βαπτιστώ!!!

0 παππούλης καταλαβαίνοντας ότι το αγοράκι πάσχει 

από κάποιο ακάθαρτο πνεύμα, βιαστικά αναφώνησε:

-           Πρέπει γρήγορα να τον βάλουμε στην κολυμβήθρα.

 Τότε θα βγει ο δαίμονας από μέσα του.

Επιπλέον προσπαθούσε το συντομότερο να τελειώσει τις

 καθιερωμένες ευχές. Αφού το αγοράκι τσίριζε και χτυπιόταν,

 πηδώντας με άγριο τρόμο, όλοι εμείς προσπαθούσαμε να 

το κρατήσουμε. Όμως μέσα του υπήρχε μία υπεράνθρωπη 

δύναμη αντίδρασης, τέτοια, που εμείς, με μεγάλη δυσκολία,

 κρατούσαμε τα χέρια και τα πόδια του, για να μη φύγει. 

Αυτή ήταν μία τρομερή, ζωντανή εικόνα πραγματικού 

δαιμονισμού. Φοβηθήκαμε με αυτό το συμβάν. 

0 πατέρας του, απίστευτα κλονισμένος, έκλαιγε 

επαναλαμβάνοντας αδιάκοπα τα ίδια λόγια :

-           Σάσσα, τι έπαθες; Σάσσα!

Τελικώς το νερό αγιάστηκε και ο παππούλης παρακάλεσε

 να δώσουν τον Σάσσα στα χέρια του, για να τον βάλει στην

 κολυμβήθρα. Όμως ο κακός δαίμονας, ο ευρισκόμενος μέσα

 στο παιδί, καθόλου δεν το ήθελε αυτό και αντιδρούσε.

Με τερατώδη δύναμη προσπαθούσε να βγάλει τα χέρια 

και τα πόδια του από την αγκαλιά του ιερέα.

Εμείς, μαζί με τον παππούλη, ήμασταν πέντε

 ενήλικοι άντρες και με απίστευτη προσπάθεια 

μπορέσαμε να βάλουμε το αντιδραστικό αγόρι στα

 αγιασμένα νερά της κολυμβήθρας. 

Αυτό δε σταματούσε να τσιρίζει:

-           Δε θέλω! Δε θέλω! Αφήστε με!!!

Εκείνη τη στιγμή, ο παππούλης βύθισε το σώμα 

του με το κεφάλι στο νερό, προφέροντας τα

 ευλογημένα λόγια:

-           Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού Αλέξανδρος, 

εις το όνομα του Πατρός! Αμήν! Και του Υιού! 

Αμήν! Τη δεύτερη φορά χύνοντας 

στο κεφάλι του το ευλογημένο νερό. 

Και του Αγίου Πνεύματος! 

Αμήν! 

Βουτώντας πάλι το κεφαλάκι του στα αγιασμένα νερά.

Αμήν! Αμήν! Αμήν!

Μπροστά στα μάτια μας πραγματικά συνέβη το θαύμα.

 Ο δαίμονας κεραυνοβόλα εξήλθε από το νεοφώτιστο και

ο μικρός Σάσα, φωτισμένος πλέον και χαρούμενος, 

βγαίνοντας από το νερό δόθηκε στα χέρια του αναδόχου

 του. Ήταν φανερό, η θεϊκή ειρήνη επισκέφθηκε την ψυχή

του και ένα ευλογημένο, κόκκινο χρώμα έλαμπε στα μάγουλα

 του, μαρτυρώντας για την Χάρη πού τον επισκίασε. 

Εκείνη τη στιγμή έμοιαζε μ' ένα μικρό, φωτεινό άγγελο.

 Εμείς κοιτούσαμε με συγκίνηση το ευλογημένο και αγαθό

πρόσωπο του. Ο πατέρας του, βλέποντας όλο το συμβάν, 

δε μπορούσε ακόμη να συνέλθει και με έκπληξη γονάτισε,

 ευχαριστώντας αδιάκοπα το Θεό. Για πρώτη φορά,

 στη ζωή μου, ήμουν αυτόπτης μάρτυρας της τρομερής 

αλήθειας που μας διδάσκει το Ευαγγέλιο. 

Τα αθώα παιδιά, για τις βαριές αμαρτίες των γονέων

τους, κληρονομούν τα ακάθαρτα πάθη και είναι 

αναγκασμένα να υποφέρουν για τον εξιλασμό τους.

 Μόνο η παρουσία του Σωτήρα στον Κόσμο και η θυσία

 Του στο Σταυρό, για τον εξιλασμό του ανθρωπίνου

 γένους, μας χάρισαν τη μοναδική δυνατότητα να 

θεραπευτούμε, πιστεύοντας σε Αυτόν και προσερχόμενοι 

στο ευλογημένο Μυστήριο της Βαπτίσεως.

 Για το λόγο αυτό ο Κύριος δημιούργησε στη Γη

την Εκκλησία Του, ώστε, καλώντας τους ανθρώπους

 σε μετάνοια, να τους εξαγνίσει και να τους απαλλάξει

 από κάθε αμαρτία.