Ἡ φοβερὴ ἡμέρα Κυρίου, ἡ δεύτερη Παρουσία Του, θὰ εἶναι, ὅπως ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἡμέρα κρίσεως, ἀπὸ τὴν ὁποία κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ ἐξαιρεθῇ. «Πυρὶ» θὰ δοκιμαστοῦν τὰ σύμπαντα· μέσα στὴ φωτιὰτῆς δόξας τοῦ Θεοῦ ἡ ὁρατὴ καὶ ἀόρατη κτίση θὰ δοκιμάσῃ τὴν ἀντοχή της. ἩἘκκλησία μᾶς προειδοποιεῖ καὶ μᾶς καλεῖ σὲ προετοιμασία, κατάλληλη νὰ μᾶς κρατήσῃ ζωντανοὺς ἐκείνη τὴν εὐλογημένη ὥρα· γιατὶ ἐκείνη ἡ ὥρα θὰ ἔρθῃξαφνικά, ἀπροειδοποίητα, ὅπως ὁ κλέφτης τὴ νύχτα, καὶ θὰ σημάνῃ τὸ τέλος τῆςἱστορίας καὶ τοῦ κόσμου, ὅπως τὸν γνωρίζουμε.
Ὁ Χριστὸς ἐπανέρχεται. Ὅσο κι ἂν κάποιοι ἀμφισβητοῦν τὸν ἐρχομό Του γιὰδεύτερη φορά, ὅσο κι ἂν ὁρισμένοι χριστιανοί, εὐχόμενοι τυπικὰ μὲ τὸ στόμα τὸ«ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου», τρέμουν στὴν ἰδέα τῆς ἐπανόδου Του, ὁ Χριστός μας,ἀδελφοί μου, δὲν θὰ διαψεύσῃ τὸν ἑαυτό Του. Θὰ ἔρθῃ μὲ κάθε μεγαλοπρέπεια, μὲτὴν δόξα τῆς θεανθρωπότητός Του, γιὰ νὰ θέσῃ ὁριστικὸ τέρμα στὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο. Θὰ ἔρθῃ ὡς κριτήριο, βάσει τοῦ ὁποίου θὰ σταθῇ κρινόμενος ὁκάθε ἄνθρωπος.
Τὸν ἀποκαλοῦμε κριτή δικαιότατο, διότι ἡ κρίση Του εἶναι δίκαιη, γιατὶ«καθὼς ἀκούει κρίνει», δηλαδὴ συμπεραίνει σύμφωνα μὲ αὐτὰ ποὺ ἐκπέμπει ἡκαρδιά μας. Ἂν ἡ καρδιά μας ἐκπέμπῃ πονηρία, ὁ Χριστὸς κρίνει πὼς εἴμαστε πονηροί· ἂν ἐκπέμπῃ ἔλεος, κρίνει πὼς εἴμαστε ἐλεήμονες· ἂν ἐκπέμπῃσαρκολατρία, κρίνει πὼς δὲν ἔχουμε θέση στὸν καινούριο κόσμο τῶνἁγιασμένων σωμάτων· ἂν ἐκμπέμπῃ ταπείνωση, κρίνει πὼς ὁμοιάζουμε καὶ σὲΑὐτὸν καὶ στοὺς ἁγίους Του.
Ὁ Χριστὸς δὲν θὰ ἔρθῃ ὡς δικαστής· θὰ ἔρθῃ καὶ πάλι ὡς Σωτήρας, γιὰ νὰσώσῃ τὴν κτίση καὶ νὰ τὴν καλέσῃ στὴν ἀπόλαυση τῆς παρουσίας Του, στὴνἀναφαίρετη χαρὰ τοῦ φωτός Του, στὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια εὐτυχία τῆς ἀγάπης Του. Εἶναι πάντοτε ἀγαθοποιός, πάντοτε εὐεργέτης, ὅμως τὶς εὐεργεσίες καὶ τὰἀγαθά Του δὲν τὰ ἀναγνωρίζουν καὶ δὲν τὰ ἀποδέχονται ὅλοι. Οἱ ἀμετανόητοι, δαίμονες καὶ ἄνθρωποι, ὅσοι Τὸν ἀπέῤῥιψαν καὶ κατεφρόνησαν τὰ σωτήρια διδάγματά Του, θὰ ζήσουν καὶ αὐτοὶ μέσα στὸ φῶς τῆς δόξας Του, ὅπως καὶ οἱδίκαιοι, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀπολαμβάνουν αὐτὸ τὸ φῶς, ἐπειδὴ προτίμησαν τὸ σκοτάδι. Αὐτὴν τὴν προτίμηση καὶ προσωπικὴ ἐπιλογὴ ὁ Χριστὸς δὲν θὰ τὴν παραβιάσῃ, δὲν θὰ τὴν ἀκυρώσῃ. Ὅσοι ἐπέλεξαν νὰ ζοῦν μακρυὰ ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, θὰπορευθοῦν σὲ αὐτὸ ποὺ ἀγάπησαν, στὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ἐκεῖ ὅπου τὸσκουλήκι τῆς συνειδήσεως εἶναι ἀκοίμητο καὶ τὸ πῦρ τῆς ἀγάπης Του διαρκὲς καὶ ἄσβεστο. Οἱ δίκαιοι θὰ χαίρονται, γιατὶ ἔμαθαν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴ νὰχαίρονται μὲ τὸν Χριστό. Ἀλλὰ τότε αὐτὴ ἡ χαρά τους θὰ εἶναι ὁλοκληρωμένη, γιατὶ κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ τοὺς τὴν ἀφαιρέσῃ.
Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε γίνεται συχνὰ ἀντικείμενο μονόπλευρης ἑρμηνείας. Λένε κάποιοι πὼς ἐδῶ δὲν ἀναφέρονται σαρκικὰἁμαρτήματα, πορνεῖες, μοιχεῖες, φόνοι καὶ ἄλλα βαριὰ ἁμαρτήματα, πὼς τάχα ὁΧριστὸς δὲν θὰ κρίνῃ τὸ ἂν πορνεύσαμε, ἀλλὰ τὸ ἂν βοηθήσαμε τὸν συνάνθρωπο, ἂν Τὸν διακονήσαμε στὸ πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου μας, τοῦἀῤῥώστου, τοῦ φυλακισμένου, τοῦ πεινασμένου, ἂν Τὸν ἀγαπήσαμε «ἐν ἑτέρᾳμορφῇ». Ἂς μὴν πλανώμεθα! Ὁ ῥόλος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ὕπαρξή της στὸν κόσμο, ἡ πνευματικὴ ζωή, τὴν ὁποία καλοῦνται νὰ ζήσουν στὸ ἀκέραιο οἱχριστιανοί, δὲν ἐξαντλοῦνται μόνον σὲ ἔργα φιλανθρωπίας. Αὐτὰ ὁλοκληρώνουν τὸν ἐγκρατῆ, τὸν ταπεινό, τὸν ἀγωνιστὴ τῶν παθῶν, γιατὶ χωρὶς ἔργα ἀγάπης πρὸς τὸν συνάνθρωπο τὰ ἔργα ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ χάνουν τὴν ἀξία τους.Ὅπως λόγου χάριν εἶναι ἐλλειπὴς ἡ ἄσπλαχνη παρθενία, ὅμοίως εἶναι ἐλλειπὴς καὶ ἡ εὔσπλαχνη πορνεία. Χρειάζεται πληρότητα ἡ ζωή μας. Οἱ μονόπλευρες προσεγγίσεις τῆς μέλλουσας κρίσης δὲν μᾶς δικαιώνουν, γιατὶ ἀπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ πλησίον μπορεῖ νὰ γλυτώσουμε, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ ἐμπαθοῦς ἑαυτοῦμας δὲν γλυτώνουμε.
Ἡ ἡμέρα τῆς κρίσεως θὰ εἶναι ὄντως ἡμέρα, πλημμυρισμένη μέσα στὸ φῶς τοῦΧριστοῦ· ὁλόκληρο τὸ εἶναι μας θὰ ἀνοίξῃ διάπλατα τὴν ἐσωτερική του ὕπαρξη καὶ θὰ ἀποκαλυφθοῦμε μὲ κάθε λεπτομέρεια ὅπως ἀκριβῶς εἴμαστε. Τὰ ἔργα μας θὰ εἶναι μάρτυρες ζωῆς ἢ κατακρίσεως. Ἡ ἐλεήμων καρδία θὰ εἶναι βάση, πάνω στὴν ὁποία θὰ ἑδραιωθῇ τὸ θεῖον ἔλεος. Γι’ αὐτὸ καλούμαστε στὸ παρὸν νὰἐπαναπροσδιορίσουμε τὴν στάση μας ἀπέναντι στὸν Θεό, τὸν συνάνθρωπο καὶτὸν ἑαυτό μας. Ὅ,τι κάναμε καὶ ὅπως φερθήκαμε στοὺς ἄλλους αὐτὸ καὶ θὰἀπολαύσουμε. Γιατὶ ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει πὼς «ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, Ἐμοὶ ἐποιήσατε». Καὶ ἀλίμονο, ἐὰν «οὐκἐποιήσαμεν». Διότι τότε μᾶς περιμένει ἡ ὁριστικὴ καταδίκη καὶ ἡ αἰώνια δυστυχία μακρυὰ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀγαπητούς Του ἐλαχίστους ἀδελφούς.
Γιὰ νὰ ἔχουμε «καλὴν ἀπολογίαν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ», ἂς κάνουμε ἕνα βῆμα νὰ Τὸν διακονήσουμε ἄῤῥωστο, ξένο, γυμνό, φυλακισμένο, πεινασμένο, στὸ πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου μας.
π. Στυλιανός Μακρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά