ΦΑΡΙΣΑΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ** ΤΡΟΪΚΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

«Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί ότι καθαρίζετε

το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος,

έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας»

(Ματθαίου 23,25)

Εδώ και αρκετούς μήνες ο λαός βιώνει στο «πετσί» του τον φαρισαϊσμό και την υποκρισία από τη μια μεριά της τρόϊκας εσωτερικού και από την άλλη της τρόϊκας εξωτερικού, δηλαδή των υπαλλήλων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι, εκτελούν τις εντολές της τρόϊκας των προϊσταμένων τους. Και αυτοί, όμως, με τη σειρά τους, επιβάλουν Μνημόνια στα κράτη στα οποία χορηγούν δάνεια, με βάση  τη «βαθμολόγησή» της πιστοληπτικής τους ικανότητας από την τρόϊκα των τριών οίκων αξιολόγησης που εδρεύουν στις Η.Π.Α. Η τρόϊκα, δηλαδή, εσωτερικού, όπως και οι προκάτοχές της κυβερνήσεις που υπέγραψαν και εφάρμοσαν τα Μνημόνια, βρίσκεται κάτω από το βάρος τριών επάλληλων τρόϊκων.

Η τρόϊκα εξωτερικού δεν ήρθε αυτόκλητη στη χώρα. Την κάλεσε ο τότε Πρωθυπουργός του κόμματος που είχε κερδίσει τις εκλογές του 2009,  παραπλανώντας τον λαό,  όπως είχαν κάνει και οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί. Το φιάσκο της πρότασής του για δημοψήφισμα για το Μνημόνιο στη Σύνοδο Κορυφής στη Νίκαια, προκάλεσε την ταπεινωτική υποχώρησή του, πτώση της κυβέρνησής και την παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματός του, για να ακολουθήσουν οι δύο κυβερνήσεις που, μετά τις δύο διαδοχικές εκλογές του 2012 έφεραν στην εξουσία τη λεγόμενη «τρικομματική κυβέρνηση».

Πολύ παραστατική περιγραφή του πυρήνα της  του φαρισαϊσμού και της υποκρισίας της τρόϊκας εσωτερικού είναι εκείνη του παραθέματος από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στην αρχή του άρθρου αυτού. Διότι τι άλλο είναι παρά «καθαρισμός του έξωθεν του ποτηρίου» η προσπάθεια της τρικομματικής κυβέρνησης να πείσει τον λαό ότι τα μέτρα που παίρνει στόχο έχουν τη «σωτηρία της χώρας και πιάνουν τόπο» και ότι στα τέλη του 2013 θα φανεί  «φως στο τούνελ», ενώ το «ποτήριο» που του προσφέρουν «γέμει αρπαγής και αδικίας», δηλαδή:

-    Μείωση του ΑΕΠ της χώρας σχεδόν κατά 25%  την τετραετία 2010-2013 με υποχώρηση σε επίπεδο πριν από το 2001 (απώλεια όλης της αύξησής του στο διάστημα 2001-2009).

-   Τριπλασιασμό σχεδόν του αριθμού των ανέργων από τις 471.000 το 2009 στο 1.350.000 το 2013 και το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων.

-   Μεγάλη μείωση των μισθών, συντάξεων και επιδομάτων και υπερφορολόγηση των οικονομικά αδύναμων στρωμάτων με αύξηση των έμμεσων φόρων και των άμεσων φόρων ιδιαίτερα σε οικογένειες με παιδιά.

-    Αποτέλεσμα όλων τα παραπάνω είναι η αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, και δυστυχώς, αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών για οικονομικούς λόγους.

-    Εκποίηση μισοτιμής κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων και ότι πολύτιμο έχει απομείνει από τη δημόσια ακίνητη περιουσία, δηλαδή τα ωραιότερα τμήματα της ελληνικης γης.

-     Και παρ’ όλα αυτά αύξηση του δημόσιου χρέους από 299 δισ. ευρώ το 2009 στα 321 δισ. ευρώ το 2013 και την εκτίναξή του από το 129% του ΑΕΠ το 2009 στο 175% το 2013, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από τη μείωση, που υποτίθεται ότι θα επιτυγχανόταν με την πολιτική που ακολουθείται.

 Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός της τρόϊκας του εσωτερικού, εκτός από τον παραπάνω βασικό ισχυρισμό περί «σωτηρίας της χώρας»,  έχει και πολλές άλλες εκφάνσεις. Μια από τις πιο «χτυπητές» είναι οι δηλώσεις των τριών αρχηγών περί «κόκκινων γραμμών» από τις οποίες δηλώνουν επί μέρες και εβδομάδες ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν, και όταν έρχεται η στιγμή της τελικής απόφασης οι ίδιοι, που  τις προβάλλουν, τις αποσύρουν πανικόβλητοι, υποτασσόμενοι στην εκβιαστική απειλή του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας ότι η μη υπακοή στις εντολές του συνεπάγεται τη μη καταβολή της επόμενης δόσης (πρόσφατα παραδείγματα το χαράτσι και η συνέχιση επιβολής του και το 2013 και οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων).

Φαρισαϊσμός όμως και υποκρισία είναι οι «οδυρμοί» τους για την κατάσταση και τα προβλήματα που «κληρονόμησαν» στη δημόσια διοίκηση, στις δημόσιες επιχειρήσεις, στα ασφαλιστικά ταμεία κλπ, λησμονώντας ότι τα κόμματά τους είναι εκείνα τα οποία δημιούργησαν τα προβλήματα αυτά τα προηγούμενα 38 χρόνια, στα οποία κυβέρνησαν τη χώρα. Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών, όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν τα προβλήματα αυτά, αλλά και τα διόγκωσαν, με την αλόγιστη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, την κομματικοποίηση των πάντων, την αναξιοκρατία και την ανεξέλεγκτη διαφθορά κορυφαίων στελεχών τους καθώς και ορισμένων από εκείνους που διόρισαν σε καίριες θέσεις.

Φαρισαϊσμός και υποκρισία είναι, επίσης, τα όσα δήλωσαν πρόσφατα ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί της κυβέρνησης και οι αρχηγοί των δύο άλλων κομμάτων που στηρίζουν την τρικομματική κυβέρνηση για την απάνθρωπη εκμετάλλευση και την απόπειρα δολοφονίας δεκάδων μεταναστών από μπράβους των ιδιοκτητών των φραουλοχώραφων στη Μανωλάδα, επειδή, ζώντας κάτω από άθλιες συνθήκες, διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα 6 μηνών για τα μεροκάματά τους στα χωράφια αυτά. Τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες  γνώριζαν, ανέχονταν και δεν έκαναν τίποτε  για να αντιμετωπίσουν την απαράδεκτη αυτή κατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για άλλες «Μανωλάδες» και, συνολικά, για το μείζον θέμα της μετανάστευσης.

Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει για πολύ ακόμα για την τρόϊκα εσωτερικού. Αρκούν, όμως, τα παραπάνω. Οι αρχηγοί των τριών κομμάτων που στηρίζουν την Κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να μη βλέπουν τόσο τα αποτελέσματα της καταστροφικής πολιτικής που εφαρμόζουν όσο τη διάσταση των λόγων και έργων τους, δηλαδή τον φαρισαϊσμό και την υποκρισία τους. Παρ’ όλα αυτά, παραμένουν «γαντζωμένοι» στην εξουσία με συνεχείς δηλώσεις για τη «σωτηρία της χώρας», ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο Πρωθυπουργός, που το κόμμα του ουσιαστικά κυβερνά, δεν θέλει να διακινδυνεύσει την απώλεια της εξουσίας, ενώ από τους δύο άλλους αρχηγούς ο ένας φοβάται την παραπέρα μείωση της ήδη πολύ χαμηλή δύναμη του κόμματός του και ο άλλος το κόμμα του μπορεί να μείνει εκτός Βουλής σε ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές.

Έρχομαι, τώρα, στον φαρισαϊσμό της τρόϊκας εξωτερικού. Αυτό που κυριολεκτικά «βγάζει μάτι» είναι ο ισχυρισμός ότι παρέχεται βοήθεια στην Ελλάδα. Και είναι εξώφθαλμος ο φαρισαϊσμός και η υποκρισία τους, δεδομένου ότι αυτά που προσφέρουν δεν είναι βοήθεια αλλά, αντίθετα, είναι δάνεια με επιτόκια τα οποία αποφέρουν κέρδος στους δανειστές και που το μεγαλύτερο μέρος τους δίνεται για την εξόφληση προηγούμενων δανείων και μόνο ένα μικρό ποσοστό τους διατίθεται για κάλυψη δαπανών για τις οποίες δεν επαρκούν τα δημόσια έσοδα. Τα έσοδα, όμως, αυτά έχουν μειωθεί εξαιτίας της πρωτοφανούς ύφεσης την οποία προκαλούν τα μέτρα των Μνημονίων που έχουν επιβάλει στη χώρα μας οι ίδιοι. Επιπλέον ένα μέλος της τρόϊκας των δανειστών μας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έχει αποκομίσει κέρδη από την αγορά ελληνικών ομολόγων από τις διεθνείς αγορές σε χαμηλές τιμές και γι’ αυτό επιστρέφει ένα μέρος τους στην Ελλάδα. Τι υποκρισία!

Τον ισχυρισμό περί «σωτηρίας της χώρας» τον προβάλει και  η τρόϊκα εξωτερικού. Σε στιγμές, όμως,  ειλικρίνειας το κυρίαρχο «αφεντικό» της, δηλαδή η καγκελάριος Μέρκελ, έχει δηλώσει πολλές φορές ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία έξοδος της χώρας μας από το ευρώ, εγκυμονεί τον πραγματικό κίνδυνο να ακολουθήσουν, δίκην ντόμινο, και άλλα κράτη που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, με αποτέλεσμα την διάλυση της Ευρωζώνης. Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα χρησιμοποίησε και ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας στη συζήτηση στη γερμανική Βουλή για την έγκριση της υπαγωγής της Κύπρου στον μηχανισμό «στήριξης», δηλαδή τον νέο «Αττίλα» οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής του μαρτυρικού Νησιού.

Φαρισαϊσμός και υποκρισία της τρόϊκας εξωτερικού είναι και η ασφυκτική πίεση για την πώληση δημόσιων επιχειρήσεων και δημόσιας περιουσίας, δήθεν για τη μείωση του δημόσιου χρέους,  ενώ ο πραγματικός σκοπός είναι η αρπαγή τους σε «τιμή ευκαιρίας» από τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις των δανειστριών χωρών, δεδομένου ότι τα έσοδα που θα προκύψουν από την πώλησή της, και αν ακόμα διατεθούν για τον σκοπό αυτό, είναι ελάχιστα όταν ληφθεί υπόψη το δυσθεώρητο ύψος του δημόσιου χρέους που προαναφέρθηκε.

Τέλος η μεγαλύτερη και προκλητικότερη υποκρισία και φαρισαϊσμός της τρόϊκας εξωτερικού είναι ο ισχυρισμός της  ότι τις τελικές αποφάσεις για την πολιτική που εφαρμόζεται στη χώρα τις παίρνει η κυβέρνηση, δηλαδή η τρόϊκα του εσωτερικού, όταν οι ίδιοι που προβάλουν τον ισχυρισμό αυτό, υπαγορεύουν τις αποφάσεις αυτές στην κυβέρνηση και με εκβιαστικές απειλές επιτυγχάνουν την πιστή εφαρμογή τους από αυτήν.

   ________

*Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως: Αντιπρόεδρος

   της Βουλής, Υπουργός και Καθηγητής της ΑΣΟΕΕ.

**Πρώτη δημοσίευση, εφημ. ΄΄Χριστιανική΄΄, 25-4-13