Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος: Παρέστημεν στην Πανορθόδοξο Συνδιάσκεψη και όχι ΣΥΝΟΔΟ, με την ελπίδα ότι θα επικρατούσαν το δίκαιο και η αλήθεια.

Σήμερα συμπληρώνονται οχτώ χρόνια από την Πανορθόδοξο Συνδιάσκεψη στο Φανάρι (24 Μαΐου 2005) που είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί εκτός Διπτύχων ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίος, κάτι παρόμοιο δηλαδή που είχε κάνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος για τον αείμνηστο κυρό Αθηνών Χριστόδουλο για το θέμα των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών αλλά και ο μακαριστός Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος σε βάρος του ιδίου του κ. Βαρθολομαίου, στον οποίο μάλιστα είχε απαγορεύσει ακόμα και να προσεγγίσει τα λιμάνια της Ρωσίας με το πλοίο επί του οποίου έκανε οικολογικό συνέδριο!

Για να επανέλθουμε ωστόσο στα της Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως στο Φανάρι και τη συμπεριφορά του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, ερωτηθείς σχετικά ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίος σε συνεντεύξεις του έχει απαντήσει ως εξής:

1. «Για να συνέλθει μια τέτοια Σύνοδος και να ασχοληθεί με θέμα άλλης Εκκλησίας πρέπει, σύμφωνα με το Δίκαιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να το ζητήσει από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ο Προκαθήμενος-Αρχηγός της Εκκλησίας στην οποία υπάρχει το πρόβλημα. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη κι εμείς ποτέ δεν ζητήσαμε την σύγκλιση αυτού του Σώματος» (Άλφα Ένα 25/06/2005).

2. «Μας εδίδαξε πολλά η εμπειρία της Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως. Και με την ευκαιρία επιθυμώ να ευχαριστήσω, δια μίαν ακόμη φορά, τους αγαπητούς Αδελφούς Προκαθημένους που μας στήριξαν εις την δοκιμασίαν μας, παρά τας πιέσεις που εδέχθησαν. Ευχαριστώ επίσης και εκείνους που κατά κάποιον τρόπον δεν μας εστήριξαν εις τον βαθμόν που έπρεπε. Τους κατανοώ όμως διότι ελειτούργησαν υπό την πίεση πολιτικών και εκκλησιαστικών προσώπων, αλλά και υπό τον ασφυκτικόν κλοιόν των ελληνικών ΜΜΕ που θέλω να πιστεύω, άθελά τους έπαιξαν το παιχνίδι των σκευωρών εις βάρος του Πατριαρχείου μας και της Κοινωνικής Τάξεως της Εκκλησίας. Εδώ πρέπει να τονίσω πως και αυτοί ακόμη που ετάχθησαν υπέρ της προτάσεως περί της διαγραφής μας εκ των Διπτύχων είχαν, κατά τις εισηγήσεις των επισημάνει την αντικανονική εξέλιξη της υπόθεσης» (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 17/07/2005).

3. «Σεβόμεθα και αγαπούμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Λυπούμεθα που μας υπερκέρασε, που ενώ γνωρίζει και ο ίδιος ότι το κριτήριο των στασιαστών πατέρων της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας δεν είναι το συμφέρον της Εκκλησίας αλλά η ιδία αυτών αντίληψης, δεν προέβη εις την ειρηνευτική λύσιν, εδικαιολόγησε και ενεθάρρυνε τους αντιφρονούντας να στηρίξουν εις την απόφασιν της Συνδιασκέψεως εις την Πόλιν την «έκπτωσιν» Ημών, αντί να τους συσταθεί να αναγνωρίσουν την πτώσιν των και να ομολογήσουν την πλάνην των. Δεν του το καταλογίζομεν, διότι εν προκειμένω υπερίσχυσαν των εκκλησιαστικών τα πολιτικά κριτήρια. Εμείς εφθάσαμεν εις την Πόλιν φέροντες κλάδον ελαίας και αυτό δυστυχώς δεν εξετιμήθη (Τα Νέα 26/07/2005).

4. Ας αφήσωμεν την Ιστορία να δώσει τας εξηγήσεις διά την στάσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου (Ελεύθερη Ώρα, 08/01/2006).

5. Κατά τη διάρκεια της Συνδιασκέψεως δεν επεκράτησε συναινετικό πνεύμα, αντιθέτως ήθελαν την κεφαλή μας επί πίνακι, ανεξαρτήτως εξετάσεως τυχόν ενοχής μας ή μη. Όλα λειτουργούσαν κατόπιν εντολών της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής. Υπήρξαν Εκκλησίες που αντέδρασαν. Η πλειοψηφία της Συνδιασκέψεως ήταν προβληματική (επτά εναντίον μας, τρεις απόντες και τέσσερις υπέρ ημών). Δεν τηρήθηκαν στοιχειώδεις κανόνες της Εκκλησίας μας και το αποτέλεσμα ήταν διχαστικό για την Αδελφότητα και το Πατριαρχείο μας. Όλα αυτά είναι εις βάρος της Ορθοδοξίας μας και του Ελληνισμού (Αναγγελία – Αιτωλοακαρνανίας, 16/04/2008).

6. Πιστεύουμε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος υπέκυψε στις αφόρητες πιέσεις που δέχθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση και από άλλους παράγοντας όπως π.χ. τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως που έπαιξαν το παιχνίδι των φατριαστών που οργάνωσαν το πραξικόπημα εναντίον της Κανονικής Τάξεως. Εμείς δεν θελήσαμε να κάμουμε χρήση των κανονικών δικαιωμάτων μας και να διακόψουμε τις σχέσεις μας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να μην προκαλέσουμε ρωγμές στην ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και στην Ελληνική Ορθοδοξία. Η στάση μας αυτή δεν εξετεμήθη όπως δεν εξετιμήθη και η αμέριστη συμπαράστασή μας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την περίοδο της κρίσεώς του με την Ελλαδική Εκκλησία. Παρέστημεν στην Πανορθόδοξο Συνδιάσκεψη και όχι ΣΥΝΟΔΟ, με την ελπίδα ότι θα επικρατούσαν το δίκαιο και η αλήθεια. Ανεχθήκαμεν ακόμη και την παρουσία των παρασυναγωγών και φατριαστών Αγιοταφιτών εντός της Συνδιασκέψεως (κάτι που απαγορεύεται από τους κανόνες της Εκκλησίας), εκτίναμε προς αυτούς χείρα συμφιλιώσεως και καταλλαγής. Η ανοχή μας θεωρήθηκε αδυναμία και δεν εξετιμήθη το γεγονός ότι ουδένα ετιμωρήσαμεν. Όταν αντελήφθημεν ότι οι Ελληνόφωνες Εκκλησίες εκινούντο σύμφωνα με τη γραμμή που είχε καθορίσει το Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών αποχωρήσαμεν από την Συνδιάσκεψη και δηλώσαμε ευθαρσώς ότι δεν αποδεχόμεθα τις όποιες αποφάσεις χωρίς ουδείς να αντιδράσει. Στην απόφαση της Συνδιάσκεψης καταγράφονται δύο θέσεις που διεκδικούν παγκόσμια πρωτοτυπία και παράλληλα αποτελούν κατάφορη παραβίαση του Κανονικού Δικαίου της Εκκλησίας: α) Ενώ ως αναφέρει το ανακοινωθέν η Συνδιάσκεψις «Δεν συνήλθεν ως ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ» παρά ταύτα μας κατεδίκασαν διαγράφοντας το όνομά μας από τα Δίπτυχα (κάτι που δεν επιφέρει έκπτωσιν εκ του θρόνου) και β) Εγένετο δεκτή η «αποκήρυξις» της «διευρυμένης» ως αναφέρεται «Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων». Μα και πρωτοετής φοιτητής της θεολογίας γνωρίζει ότι Ιερά Σύνοδος χωρίς την σύγκλισή της και την παρουσία του Πρώτου είναι παρασυναγωγή και θεωρείται ως μη γενόμενη. Αυτό δεν το γνωρίζει ο «καλός γνώστης και Διδάκτορας του Κανονικού Δικαίου» Πατριάρχης Βαρθολομαίος; Παρ’ όλα αυτά εμείς πάντοτε τον αγαπούμε και του ευχόμεθα κάθε καλό στην Πατριαρχεία του» (Παρασκευή+13, 02/05/2008)
7. πηγή