ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣ-- Ὁμοιότητες τῶν καιρῶν μας μὲ τὴν πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου ἐποχή, ὅπως τὴν περιγράφει ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσὴφ Βρυέννιος

Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ,
Προέδρου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος "Μ. Ἀθανάσιος", Τορόντο


Εὑρισκόμενος προσφάτως στὴν Ἑλλάδα, προσκλήθηκα ἀπὸ ἱεραποστολικὰ πρόσωπα νὰ ὁμιλήσω σὲ αἴθουσα τῶν Ἀθηνῶν. Ἐπειδὴ ὅμως λόγοι ἀνώτεροι τῆς θελήσεώς μου, ἀλλὰ καὶ ὁ φθόνος τοῦ Διαβόλου, ὁ ὁποῖος μισεῖ καὶ πολεμεῖ παντοιοτρόπως τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐμπόδισαν νὰ πραγματοποιηθῇ ἡ ὁμιλία, θεώρησα καλὸ νὰ δημοσιεύσω αὐτά, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ εἰπῶ, ὥστε ἀπὸ τὶς φιλόξενες στῆλες τοῦ "Ὀρθοδόξου Τύπου" νὰ ὠφεληθοῦν πολὺ περισσότερες ψυχές, ἀπ' ὅ,τι θὰ ὠφελοῦντο ἐὰν ὡμιλοῦσα σὲ μιὰ αἴθουσα.
Πολλὰ εἶναι τὰ θέματα, γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσε νὰ ὁμιλήσῃ κάποιος. Κανένα ὅμως ἀπ' αὐτὰ δὲν εἶναι τόσο ἐπίκαιρο καὶ ἀναγκαῖο ὅσο ἡ πολύπλευρη κρίσι ποὺ μαστίζει τὴν Πατρίδα μας, τὰ αἴτια ποὺ τὴν προκάλεσαν, ἀλλὰ καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἐξέλθουμε ἀπ' αὐτή, ποὺ συνοψίζεται σὲ μία μόνο λέξι, ποὺ ἔχουν διαγράψει οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα ἀπὸ τὰ λεξιλόγιά των, ἀκόμη καὶ οἱ ἱεροκήρυκες καὶ οἱ ἐπίσκοποι, καὶ ποὺ ὀνομάζεται μετάνοια.



Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ οἰκονομικὰ στοιχεῖα καὶ μεγέθη καὶ μὲ τὰ σκληρὰ καὶ ἀπάνθρωπα μέτρα, ποὺ ἐπιβάλλει ἡ Τρόϊκα στὴν Ἑλλάδα, κατ' ἐντολὴ σκοτεινῶν δυνάμεων, ποὺ ἀπεργάζονται τὴν οἰκονομικὴ καὶ ὄχι μόνο ὑποδούλωσι τῆς ἀνθρωπότητος. Ὀλίγοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ πνευματικά. Οἱ πολλοὶ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ λουκέτα καὶ τὸ κλείσιμο τῶν καταστημάτων, ποὺ ἔχουν μετατρέψει μεγάλα τμήματα τῶν ἄλλοτε σφυζόντων ἀπὸ ζωὴ καὶ κίνησι κέντρων τῶν ἑλληνικῶν μεγαλοπόλεων σὲ τοπία ἔρημα καὶ ἐγκαταλελειμμένα. Πόσοι ὅμως ἀσχολοῦνται μὲ τὰ λουκέτα, ποὺ ἔχουν βάλει οἱ ἄνθρωποι στὶς θύρες τῶν ψυχῶν τους καὶ ἔχουν κλείσει ἔξω ἀπ' αὐτὲς τὸν Χριστό;
"Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω", λέγει ὁ Χριστός (Ἀποκ. 3, 20). Ποιός ἀκούει τοὺς κτύπους; Ποιός συγκινείται; "Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν;"· "Ποιός, Κύριε, πίστευσε στὸ κήρυγμά μας;", ἐρωτοῦσε στὴν Π.Δ. τὸν Θεὸ ὁ Ἡσαΐας (Ἰωάν. 12, 38). Πόσοι ἀκούουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ σήμερα; Ἀλλὰ καὶ πόσοι ἱεροκήρυκες κηρύττουν ὅπως καὶ ὅ,τι θέλει ὁ Θεός; Πόσοι ἐλέγχουν τὸ κακό, τὴν ἁμαρτία, τὴν ἀσέβεια, τὴν παρανομία; Πόσοι προειδοποιοῦν τὸν λαὸ γιὰ τὰ δεινά, ποὺ ἔρχονται; Πόσοι τὸν καλοῦν σὲ μετάνοια; Λουκέτα στὰ καταστήματα· λουκέτα δυστυχῶς καὶ στὰ στόματα τῶν ἱεροκηρύκων!


Ἀνεπιθύμητοι ἱεροκήρυκες
Ἐπειδὴ λοιπὸν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔβαλαν σήμερα λουκέτα στ' αὐτιὰ καὶ τὶς ψυχές τους καὶ ἔκλεισαν ἔξω τὸν Χριστὸ καὶ τὸν λόγο Του, οἱ περισσότεροι δὲ ἱεροκήρυκες ἐπρόδωσαν τὴν ἀποστολή τους καὶ ἀπεδείχθησαν κατώτεροι τῶν περιστάσεων τῶν κρισίμων τούτων καιρῶν, γι' αὐτὸ ὁ Θεὸς ἀπεφάσισε νὰ στείλῃ κάποιους ἄλλους ἱεροκήρυκες, ἀνεπιθυμήτους, ἀλλ' ἀποτελεσματικούς, τοὺς ὁποίους εἴτε θέλουμε εἴτε δὲν θέλουμε, εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ τοὺς ἀκούσωμε. Ποῖοι εἶναι αὐτοὶ οἱ ἱεροκήρυκες; Εἶναι τὰ διάφορα δεινά, ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ πέφτουν ἐπάνω μας καὶ νὰ μᾶς πιέζουν, νὰ μᾶς συνθλίβουν καὶ νὰ μᾶς καταθλίβουν. Τὸ ἴδιο ἔκανε ὁ Θεὸς καὶ στὴν Π.Δ. Ἐκήρυτταν οἱ προφῆτες μετάνοια, ἀλλὰ ὁ σκληροτράχηλος Ἰσραηλιτικὸς λαὸς δὲν τοὺς ἄκουε. Ἀκολουθοῦσαν ὅμως τὰ δεινά, πόλεμοι, καταστροφές, σφαγές, αἰχμαλωσίες, λεηλασίες, καὶ τότε ὁ Ἰσραὴλ μετανοοῦσε καὶ ἐπέστρεφε στὸν Θεό. Πόσον ὁμοιάζουν οἱ ἐποχές! Μεγάλη καὶ σήμερα ἡ ἀποστασία. Πρωτοφανὴς στὸν χριστιανικὸ κόσμο ἡ ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὸν Θεό. Τότε, ὅπως εἴπαμε, κήρυτταν οἱ προφῆτες, τώρα οἱ ἄμβωνες τῶν χριστιανικῶν ναῶν ἔχουν σιγήσει. Ἐλάχιστοι μόνον ἱεροκήρυκες κηρύττουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτοὺς ἡ μοιχαλίδα καὶ διεστραμμένη γενεά μας χλευάζει καὶ περιφρονεῖ ὡς ἀκραίους καὶ φανατικούς, ὅπως χλεύαζαν κάποτε κάποια παλιόπαιδα τὸν προφήτη Ἑλισαῖο καὶ γιὰ τὴν ἀσέβειά τους αὐτὴ ὁ προφήτης τὰ καταράσθηκε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξέλθουν δύο ἀρκοῦδες ἀπὸ τὸ δάσος καὶ νὰ τὰ κατασπαράξουν (Δ΄ Βασ. 2, 23-24). Σὰν τὰ ἀσεβῆ ἐκεῖνα παιδιὰ συμπεριφέρεται καὶ ἡ γενεά μας μὲ τὴ διαφορά, ὅτι ἐκεῖνα τὰ κατεσπάραξαν οἱ ἀρκοῦδες, ἐνῷ ἐμᾶς, ἐξ αἰτίας τῶν ἀσεβειῶν καὶ τῆς ἀμετανοησίας μας, ἔχουν ἀρχίσει νὰ μᾶς βασανίζουν ἄλλα δεινὰ καὶ συμφορές, ὅπως οἱ πληγές, ποὺ ἔστειλε ὁ Θεὸς κατὰ τοῦ Φαραώ, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἠρνεῖτο νὰ ὑπακούσῃ στὶς ἐντολές του. Τὸτε ὅμως ὑπῆρχε ἕνας Μωυσῆς, ὁ ὁποῖος ἐξήγαγε τὸν Ἰσραηλιτικὸ λαὸ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ τὸν ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν Αἰγυπτίων. Ποῦ ὅμως σήμερα ἡγέτης πιστὸς στὸν Θεό, μὲ σύνεσι καὶ σοφία, νὰ ἐξαγάγῃ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ πρῶτα ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν παθῶν του διὰ τῆς μετανοίας, καὶ ἔπειτα ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν ἀπλήστων καὶ ἀναλγήτων δανειστῶν καὶ τοκογλύφων, ποὺ μᾶς κατέστησαν, διὰ τοῦ μαμωνᾶ, δούλους καὶ ὑποτελεῖς τους;


Οἱ λῃστὲς τῆς Ἑλλάδος
Ἐκτὸς ἀπ' τὸν παλαιὸ Ἰσραήλ, ἡ Πατρίδα μας ὁμοιάζει σήμερα μὲ τὸν δυστυχῆ ἐκεῖνον ἄνθρωπο τῆς παραβολῆς τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, ὁ ὁποῖος "λῃσταῖς περιέπεσεν". Ποῖοι εἶναι οἱ λῃστὲς σήμερα; Εἶναι οἱ διεθνεῖς δανειστές, κερδοσκόποι καὶ τοκογλύφοι, ποὺ ροφοῦν τὸ αἷμα καὶ τὸν ἱδρῶτα τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ ἄλλων λαῶν σὰν ἀναψυκτικό. Εἶναι ἐπίσης κάποιοι Ἕλληνες ἀπατεῶνες, οἱ ὁποῖοι καταλῄστευσαν καὶ λεηλάτησαν τὰ δημόσια ταμεῖα καὶ καταχράσθηκαν τεράστια ποσά, τὰ ὁποῖα ἀπέστειλαν σὲ ὑπεράκτιους λογαριασμοὺς στὸ Ἐξωτερικό.
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ κάποιοι ἄλλοι λῃστές. Αὐτοὶ εἶναι οἱ χειρότεροι καὶ οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι. Καὶ ὅμως κανεὶς δὲν ἀσχολεῖται μαζί τους. Ποῖοι εἶναι αὐτοί; Εἶναι οἱ δαίμονες. Αὐτοὶ εὑρίσκονται πίσω ἀπὸ κάθε κακό, ποὺ συμβαίνει στὸν τόπο μας καὶ σ' ὅλο τὸν κόσμο. Αὐτοὶ μισοῦν θανάσιμα τὴν Πατρίδα μας, διότι εἶναι ἡ καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ γι' αὐτὸ λεγεῶνες ἀναρίθμητες δαιμονίων ἔχουν ἐπιστρατευθῆ καὶ τὴν πολεμοῦν μὲ μανία καὶ προσπαθοῦν νὰ τὴν ἀπογυμνώσουν ἀπὸ κάθε ἀρετὴ καὶ ἀξία καὶ τὴν ἔχουν ἀφήσει καταπληγωμένη, ταπεινωμένη καὶ ἡμιθανῆ, μισοπεθαμένη, ὅπως τὸν περιπεσόντα στοὺς λῃστὲς ἄνθρωπο τοῦ Εὐαγγελίου.


Ὁμοιότης καιρῶν, ἁμαρτιῶν καὶ δεινῶν
Ὁμοιάζει, τέλος, ἡ ἐποχή μας μὲ τὶς ἡμέρες πρὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῆς διαλύσεως τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Ἴδια ἠθικὴ κατάπτωσι, ἴδια οἰκονομικὴ ἐξαθλίωσι, ἴδια ἀδιαφορία τῶν πλουσίων γιὰ τὴν Πατρίδα, ἴδιες προδοσίες· προδοσίες τῆς Πατρίδος καὶ προδοσίες τῆς Πίστεως. Ἂς ἐλπίσουμε, ὅτι τὰ δεινὰ δὲν θὰ εἶναι τὰ ἴδια.
Γι' αὐτὸ ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε ἕνα παραλληλισμὸ καὶ μία σύγκρισι ἐκείνης τῆς ἐποχῆς μὲ τὴ δική μας. Ἄλλωστε συμπληρώθηκαν ἐφέτος 560 ἔτη ἀπὸ τὴν ἅλωσι τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων καὶ, ἐπ' εὐκαιρίᾳ τῆς θλιβερῆς αὐτῆς ἐπετείου, καλὸν εἶναι νὰ γνωρίσουμε κάποια γεγονότα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καθὼς καὶ τὰ αἴτια ποὺ τὰ προκάλεσαν, γιὰ νὰ παραδειγματισθοῦμε ἀπὸ τὰ τραγικὰ λάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες τοῦ παρελθόντος καὶ νὰ μὴ τὶς ἐπαναλάβουμε.
Στὴ σύγκρισι τῶν δύο ἐποχῶν πολὺ θὰ μᾶς βοηθήσουν ἀποσπάσματα ἀπὸ δύο κείμενα τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Βρυεννίου. Ποῖος ἦταν ὁ Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος; Μοναχὸς ἦταν. Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολι περὶ τὸ 1350 μ.Χ. καὶ ἐκάρη μοναχὸς στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στουδίου. Ἦταν ἀσκητικώτατος, ἐφάμιλλος τῶν παλαιῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ διδάσκαλος τοῦ Γένους. Ἐθεωρεῖτο ὡς ὁ κορυφαῖος λόγιος τοῦ Βυζαντίου στὶς ἀρχὲς τοῦ 15ου αἰῶνος, τὸν ὁποῖο συνεβουλεύοντο αὐτοκράτορες καὶ πατριάρχες. Τὸν καλοῦσαν καὶ ὡμιλοῦσε στὶς μεγάλες ἑορτὲς στὰ ἀνάκτορα. Ἐκοιμήθη 22 ἔτη περίπου πρὸ τῆς Ἁλώσεως. Καὶ κάτι ἰδιαιτέρως σημαντικό. Ὑπῆρξε διδάσκαλος τοῦ Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Πρόκειται περὶ μεγάλης μορφῆς, ἡ ὁποία, δυστυχῶς, δὲν ἔχει ἐκτιμηθῆ δεόντως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας.
Τὸ πρῶτο κείμενο τοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου ἔχει τίτλο: "Περὶ τῶν ἐπιτιθέντων ἡμῖν δεινῶν καὶ τίς ὁ τούτων σκοπός". Μὲ τὸ ἀπαράμιλλο λογοτεχνικό του ὕφος, ποὺ θυμίζει ἱερὸ Χρυσόστομο, γράφει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς, τὰ ὁποῖα θὰ ἀναγράφουμε μὲ ἔντονα γράμματα, ἐνῷ τὰ σχόλιά μας μὲ ἁπλά.


Ἔσχατοι καιροί
"Οἱ ἄρτι καιροὶ χαλεποὶ ὑπὲρ ἅπαντας. Πονηραὶ αἱ ἡμέραι· τῶν χρόνων τὰ τέλη· τὸ γῆρας τοῦ κόσμου· ἡ ἐκθυμία τοῦ σύμπαντος". Ἐσχάτους θεωροῦσε ὁ ἱερὸς πατὴρ τοὺς καιρούς του, ὅπως καὶ ἐμεῖς τοὺς δικούς μας σήμερα. Καὶ εἶχε πράγματι πολλὰ ἐσχατολογικὰ στοιχεῖα ἡ ἐποχή του. Ἡ δική μας ἔχει ὅμως πολύ περισσότερα. Οἱ καιροί μας εἶναι ἄκρως Ἀποκαλυπτικοί. Στὶς ἡμέρες μας ἔγιναν ἡ ἀνακάλυψι καὶ χρῆσι πυρηνικῶν ὅπλων, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ἡ ἐπανίδρυσι τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τὸ ἀτύχημα τοῦ Τσερνομπίλ, ἡ ἐμφάνισι τῆς Νέας Ἐποχῆς, τῆς Νέας Τάξεως, τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ προετοιμάζει τὴν Πανθρησκεία τοῦ Ἀντιχρίστου, τοῦ γραμμωτοῦ κώδικος μὲ τὸν ἀριθμὸ 666, διὰ τοῦ ὁποίου σφραγίζονται σήμερα τὰ πάντα, ἀπὸ κονσέρβες καὶ φροῦτα μέχρι τὰ κατοικίδια ζῷα καὶ τὰ ψάρια τῶν ὠκεανῶν! Ἐὰν λοιπὸν ὁ κόσμος παρουσίαζε τότε σημάδια γήρανσης καὶ φαινόταν ὅτι ξεψυχοῦσε, τί νὰ εἰποῦμε γιὰ τὸν σημερινό, ποὺ δίνει, ἀπὸ ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ἀπόψεως, τὴν ἐντύπωσι νεκροῦ σώματος σὲ πλήρη ἀποσύνθεσι, ποὺ ὄζει πτωμαΐνης;
"Ὅτι ὀλίγη, σφαλερὰ καὶ πικρίας ἀνάμεστος αὕτη ἡμῶν ἡ ζωή, καὶ κακῶν θαλάσσαις ὑπέραντλος. Ἰδοὺ γὰρ οἱ γειτονοῦντες ἐχθροί· οἱ φιλιούμενοι ἄπιστοι· οἱ συνοικοῦντες κλοπεῖς· οἱ υἱοὶ ἀπειθεῖς· καὶ οἱ ἁπλῶς συγγενεῖς ἄστοργοι". Ἀλλὰ καὶ σήμερα δὲν βιώνουμε τὴν ἔχθρα τῶν γειτόνων μας, τὴν ἀπιστία τῶν φίλων μας, τὶς κλοπὲς καὶ τὰ ἐγκλήματα ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ κατοικοῦν ἀνάμεσά μας, τὴν ἀπείθεια καὶ ἀναρχία τῶν νέων καὶ τὴν ἀστοργία καὶ σκληρότητα συγγενικῶν μας προσώπων;


Διασκορπισθήκαμε. Ἄλλοι μᾶς κυβερνοῦν
"Διεσκορπίσθημεν διασπαρέντες πάσαις ταῖς τῆς γῆς βασιλείαις· καὶ ἄρχουσιν ἡμῶν, ἡμεῖς δὲ οὐκ ἄρχομεν· καὶ τὴν χώραν ἡμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν. Αἱ νεάνιδες τοῦ γένους ἡμῶν καὶ οἱ νεανίσκοι ἑτέροις ἔθνεσι δεδομένοι". Ὁποία ὁμοιότης μὲ τὶς ἡμέρες μας! Μήπως καὶ σήμερα οἱ Ἕλληνες δὲν ἔχουν διασκορπισθῆ στὰ τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος; Μήπως καὶ σήμερα δὲν κυβερνοῦν ξένες δυνάμεις καὶ ὄχι ἐμεῖς τὸν τόπο μας; Μήπως καὶ σήμερα ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀλλοδαποὶ καὶ ἀλλόθρησκοι δὲν ἔχουν εἰσβάλει παρανόμως καὶ κατατρώγουν τὴν Πατρίδα μας, καὶ μαζὶ μὲ τὶς πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες δὲν ἐξάγουν τὰ νόμιμα ἢ παράνομα κέρδη τους στὶς χῶρες τους, ζημιώνοντας τὸν τόπο μας; Μήπως καὶ σήμερα οἱ νέοι καὶ οἱ νέες μας δὲν διασκορπίσθηκαν σὲ ἄλλα Ἔθνη, δὲν μεταναστεύουν, λόγῳ τῆς κρίσεως καὶ ἀνεργίας, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Πατρίδα μας νὰ αἱμορραγῇ ἀκατάσχετα καὶ νὰ κινδυνεύῃ νὰ μετατραπῇ σ' ἕνα ἀπέραντο γηροκομεῖο;


Ἀπώλεια εὐλαβείας· ἔλλειψι μετανοίας
"Ἀπόλωλεν εὐλαβὴς ἀπὸ τῆς γῆς· ἐξέλιπε στοχαστής, οὐχ εὕρηται φρόνιμος· παρήχθη πάλαι σοφός· οὐκ ἔστιν ὁ συνιών, οὐκ ἔστιν ὁ διορθούμενος· ὁ ἐπιστρέφων οὐκ ἔστιν· ὁλόσωμος ἡ πληγή, ἡ νόσος καθολική· χαλεπὸν τὸ τραῦμα, ἀπαραμύθητος ἡ συμφορά, καὶ παρακλήσεως ἁπάσης μείζων". Θρηνεῖ ὁ ἱερὸς πατὴρ γιὰ τὴν ἀπώλεια τῆς εὐλαβείας, τῆς σοφίας, τῆς συνέσεως, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἔλλειψι μετανοίας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του. Δυσεύρετες δυστυχῶς καὶ σήμερα αὐτὲς οἱ ἀρετές, καὶ κυρίως ἡ μετάνοια, ἄνευ τῆς ὁποίας προμηνύονται περισσότερα καὶ μεγαλύτερα δεινά. "Καταπεφρόνηται τὰ τῆς Ἐκκλησίας· διέφθαρται τὰ τῆς βασιλείας". Καὶ ἐδῶ θαυμαστὴ ὁμοιότης τῶν καιρῶν. Ποιός δὲν βλέπει σήμερα τὴν περιφρόνησι τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων πρὸς τὴν Ἐκκλησία, τὴν Ὀρθόδοξο Πίστι καὶ παράδοσι; Ποιός ἐπίσης δὲν βλέπει τὴν ἐκτεταμένη καὶ κυριαρχοῦσα τὶς τελευταῖες δεκαετίες στὸν δημόσιο βίο διαφθορὰ ἀρχόντων καὶ ἀξιωματούχων, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶν πολιτῶν;


Ἡ εὐσέβεια διώκεται, ἡ ἀσέβεια ἀνθεῖ
"Τὰ ἄνω κάτω, καὶ τὰ κάτω γίνεται ἄνω· διώκεται τὰ χριστιανῶν, ἀνθεῖ τὰ τῶν ἀσεβῶν". Καὶ σήμερα τὸ ἴδιο παρατηρεῖται. Ἄνω-κάτω ἔχουν γίνει τὰ πάντα. Θεομάχοι καὶ Ἐκκλησιομάχοι πολιτικοὶ ψηφίζουν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους στὴ Βουλή, διώκοντες τὸν Χριστὸ καὶ ὅ,τι ἔχει σχέσι μ' Αὐτόν, ὅπως π.χ. τὰ Θρησκευτικὰ καὶ τὴν Ἐξομολόγησι ἀπὸ τὰ σχολεῖα, τὸ θρήσκευμα ἀπὸ τὶς ταυτότητες, τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς κ.ἄ., ἐνῷ ἀμοραλιστὲς δημοσιογράφοι προβάλλουν καὶ διαφημίζουν ἀπὸ τὰ ΜΜΕ κάθε ἀσέβεια καὶ αἰσχρότητα. Ἀνθοῦν καὶ σήμερα ὅλα τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη· προγαμιαῖες σχέσεις, πορνεῖες, μοιχεῖες, παιδεραστίες, ὁμοφυλοφιλίες καὶ ὅ,τι ἄλλο κακὸ μπορεῖ νὰ φαντασθῇ ὁ νοῦς τῶν ἀσεβῶν καὶ διεστραμμένων ἀνθρώπων.
"Ἔνθεν Ἀγαρηνοὶ διώκουσιν ἡμᾶς, ἐκεῖθεν Σκύθαι λυμαίνονται· ἀπὸ δυσμῶν Ἰσμαηλῖται τρυγῶσι, καὶ Πέρσαι ἐξ ἀνατολῶν ἐκριζοῦσι". Περικυκλωμένο τότε ἀπὸ ἐχθροὺς τὸ Βυζάντιο (ἢ καλύτερα ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπ' αὐτό)· περικυκλωμένη ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ ἡ Ἑλλάδα σήμερα. Οἱ Β.Δ. γείτονές μας διεκδικοῦν τὴν Ἤπειρο μέχρι τὴν Ἄρτα καὶ τὴν Πρέβεζα. Ἄλλοι γείτονές μας ἀπὸ τὸν Βορρᾶ διεκδικοῦν τὴν Μακεδονία μας, ἀκόμη καὶ τὴν Θεσσαλονίκη, ἐνῷ οἱ ἐξ Ἀνατολῶν, οἱ πιὸ θρασεῖς καὶ προκλητικοί, ἐποφθαλμιοῦν ν' ἁρπάξουν τὴν Θρᾴκη καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου. Πόσο παραστατικὰ περιγράφει στὴν συνέχεια ἡ χαρισματική του πέννα τὴν τραγικὴ καὶ ἀδιέξοδη τότε κατάστασι!
"Τὸν δράκοντα φεύγομεν, καὶ βασιλίσκῳ συναντῶμεν· ἀποδιδράσκομεν λέοντα, καὶ τῇ ἄρκτῳ προσπίπτομεν· ὁ τὸν θάνατον ἐκφυγὼν περιπίπτει δουλείᾳ, καὶ ὁ τῆς δουλείας ἀπαλλαγεὶς τῇ σφαγῇ παραδίδοται... Καθωρινοὶ πόλεμοι, ἀνδραποδισμοί, σφαγαί, λιμοί, πνιγμοί, στενοχωρίαι οὐ φορηταί· ἀπώλειαι μυρίαι κύκλῳ, καὶ πανταχόθεν ἡ τοῦ Θεοῦ ὀργὴ ἀφικνεῖται. Ἡμεῖς δ' ὡς μηδενὸς καινοῦ γινομένου, ἀναλγήτως διακείμεθα". Μεγάλα καὶ ἀνυπόφορα τὰ δεινὰ τῶν βυζαντινῶν προγόνων μας. Γιὰ ὀργὴ Θεοῦ ὁμιλεῖ ὁ Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος. Σήμερα, ἐκκοσμικευμένοι καὶ οἰκουμενιστὲς ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ θεολόγοι ἔχουν ἀφαιρέσει ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ δικαίωμα νὰ ὀργίζεται καὶ τοῦ ἐπιτρέπουν μόνον ν' ἀγαπᾷ! Τὴν ἴδια ὥρα, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι μιμοῦνται τοὺς βυζαντινοὺς καὶ παρακολουθοῦν τὰ σύγχρονα Ἀποκαλυπτικὰ γεγονότα ὡσὰν νὰ μὴ συμβαίνῃ τίποτε τὸ καινούργιο, μὲ ἀπονιὰ καὶ σκληρότητα, μὲ ἀναλγησία καὶ ἀδιαφορία.


Ὀρθολογιστικὲς ἑρμηνεῖες γιὰ τὰ αἴτια τῶν δεινῶν
Ἐνδιαφέρον παρουσιάζουν οἱ παρακάτω ἑρμηνεῖες, ποὺ ἔδιναν σύγχρονοι τοῦ Ἰωσὴφ κοσμικοί, ὀρθολογιστὲς καὶ ἄπιστοι ἄνθρωποι γιὰ τὰ δεινά, ποὺ εἶχαν ἐνσκήψει.
"Ὁ μὲν ἀστρολόγος ἡμῖν τοῖς πρὸς ἀλλήλους τῶν ἀστέρων σχηματισμοῖς φήσει συμβαίνειν ἡμῖν. Ὁ δὲ φυσικὸς τῷ μέσους εἶναι Ἀράβων καὶ Σαρακηνῶν, Ἰσμαηλιτῶν τε καὶ Σκυθῶν τῇ θέσει, καὶ τῇ φυσικῇ τῶν πραγμάτων προόδῳ, ταῦθ' ἡμᾶς ὑπομένειν ἐρεῖ. Ὁ μέντοι γε ἄθεος, ἀπὸ ταὐτομάτου χύδην καὶ φύρδην ἀποτελεῖσθαι· καὶ ὁ Ἕλλην ἐξ εἱμαρμένης καὶ τύχης ἅπαντα συμβαίνειν ἡμῖν ὑπολάβοι. Πάλιν, ὁ μὲν Ἀγαρηνός, τῷ μὴ τῷ ἀλιτηρίῳ πεισθῆναι, αἴτιον τούτων ἐρεῖ· ὁ δὲ Ἑβραῖος, τῷ πιστεῦσαι ἡμᾶς εἰς Χριστόν. Καὶ ὁ μὲν ἕκαστος τῶν αἱρετικῶν, τῷ μὴ ὑποκῦψαι τῇ ἐκείνου αἱρέσει· ὁ δὲ τῶν Ἰταλῶν ὄχλος, τῷ μὴ ὑποτετάχθαι ἡμᾶς τῷ πάπᾳ τῶν εἰρημένων αἴτιον ἐννοεῖ". Οἱ ἀστρολόγοι ἀπέδιδαν τὰ δεινὰ στοὺς σχηματισμοὺς τῶν ἀστέρων, οἱ φυσικοὶ ἐπιστήμονες στὴν μειονεκτικὴ γεωγραφικὴ θέσι μεταξὺ ἀλλοφύλων λαῶν, οἱ ἄθεοι στὴν ἀνομοιογένεια τῆς αὐτοκρατορίας, οἱ εἰδωλολάτρες στὴν κακὴ τύχη καὶ μοῖρα, στὸ πεπρωμένο, οἱ Ἀγαρηνοὶ στὸ ὅτι ἀρνοῦνταν οἱ Βυζαντινοὶ νὰ πιστεύσουν στὸν Μωάμεθ, οἱ Ἑβραῖοι στὸ ὅτι πίστευαν οἱ δεινοπαθοῦντες στὸν Χριστό, οἱ αἱρετικοὶ στὸ ὅτι δὲν ὑπέκυπταν στὶς αἱρέσεις τους, οἱ δὲ Λατῖνοι στὸ ὅτι δὲν δέχονταν νὰ ὑποταχθοῦν στὸν Πάπα! Ὅλες οἱ πιὸ πάνω αἰτιάσεις εὑρίσκουν καὶ σήμερα τοὺς ὑποστηρικτές τους καὶ μὲ ἀτέρμονες συζητήσεις στὰ τηλεοπτικὰ κανάλια, ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός, προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν γιὰ τὴν ὀρθότητα τῶν ἐπιχειρημάτων τους. Οἱ δὲ παπόφιλοι οἰκουμενιστὲς προσεκάλεσαν τὸν Πάπα στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο, ἐλπίζοντες, ὅπως τότε οἱ ἀφελεῖς ἑνωτικοὶ τοῦ Βυζαντίου, στὴν ἐκ δυσμῶν βοήθεια, πρὸς ἐπίλυσι τῶν ἐθνικῶν προβλημάτων μας. Ὁ Ἰωσήφ, ὅμως, ὁ Βρυέννιος εἶχε τελείως διαφορετικὴ ἄποψι ἀπ' ὅλους αὐτοὺς καὶ τὴν διεκήρυττε μὲ παρρησία, τὴν ὁποία, δυστυχῶς, ὀλίγοι διαθέτουν στὶς ἡμέρες μας, φοβούμενοι καὶ τρέμοντες τὰ εἰρωνικὰ σχόλια τῶν δημοσιογράφων καὶ τοῦ μακρὰν τοῦ Θεοῦ κόσμου.
"Ἐγὼ δὲ πάντας τούτους ἀποβαλλόμενος, πείθομαι ἀραρότως, καὶ διαῤῥήδην ὁμολογῶ, ὅτι οὐκ ἂν ταῦτα ἐπάσχομεν, εἰ μὴ δυσσεβεῖς ἦμεν, καὶ τοῦ Θεοῦ παντάπασιν ἀπεληλαμένοι". Ἀπορρίπτει ὅλες τὶς ὀρθολογιστικὲς περὶ τῶν δεινῶν αἰτίες ὁ ἱερὸς πατὴρ καὶ ὁμολογεῖ εὐθέως καὶ μὲ ἀπόλυτη πεποίθησι, ὅτι ἡ αἰτία τῶν δεινῶν εἶναι ἡ παντοειδὴς ἀσέβεια καὶ ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό. Πόσοι ἆράγε ποιμένες ὁμιλοῦν τὴν γλῶσσα τοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου σήμερα; Πόσοι ἐξηγοῦν τὰ πραγματικὰ αἴτια τῶν δεινῶν, ποὺ ἄρχισαν νὰ μαστίζουν τὸν ἑλληνικὸ λαό; Πόσοι τὸν καλοῦν σὲ μετάνοια; Ἐλάχιστοι. Οἱ περισσότεροι σιωποῦν, ὁμοιάζοντες μὲ "κύνες ἐνεούς" (=σκυλιὰ βωβὰ καὶ ἄλαλα), οἱ ὁποῖοι "οὐ δυνήσονται ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι" (Ἡσ. 56, 10). Δὲν μποροῦν νὰ γαυγίσουν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας. Εἶναι σὰν ὑπνωτισμένοι. Νυστάζουν, κοιμῶνται καὶ βλέπουν ὄνειρα.


Προηγουμένως ὁ Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος μᾶς περιέγραψε τὰ δεινά, ποὺ ὑπέφεραν οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μας ὀλίγες δεκαετίες πρὸς τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δίνοντάς μας τὴν εὐκαιρία νὰ κάνουμε μία σύγκρισι τῆς τότε ἐποχῆς μὲ τὴν δική μας καὶ ν' ἀνακαλύψουμε πολλὰ κοινὰ σημεῖα. Στὴ συνέχεια ὁ μεγάλος αὐτὸς λόγιος τοῦ Βυζαντίου σὲ ἄλλο κεφάλαιο μὲ τίτλο "Τίνες αἰτίαι τῶν καθ' ἡμᾶς λυπηρῶν" θὰ ζωγραφίσῃ ἐνώπιόν μας μὲ τὰ πλέον μελανὰ χρώματα τὶς μεγάλες ἁμαρτίες, στὶς ὁποῖες εἶχε περιπέσει ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τοῦ λαοῦ, ἁμαρτίες, τὶς ὁποῖες διαπράττουμε καὶ ἐμεῖς σήμερα, καὶ μάλιστα σὲ ὑπερθετικὸ καὶ ἄκρως ἀνησυχητικὸ βαθμό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουμε ἀρχίσει καὶ ἐμεῖς νὰ δεχώμεθα τὰ ὀψώνια τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, τὸν μισθὸ ποὺ μᾶς ἀξίζει, μὲ τὰ διάφορα δεινά, ποὺ ἐπιτρέπει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς διόρθωσί μας. Ὅπως στὴν προηγουμένη ἑνότητα, ἔτσι καὶ στὴν παροῦσα θὰ κάνουμε ἕνα παραλληλισμὸ τοῦ τότε μὲ τὸ σήμερα.


Κατάργησι τοῦ Ὀρθοδόξου βαπτίσματος
"Οὐκ ἔστι κακίας εἶδος, ὃ μὴ διὰ βίου παντὸς ἐπιμελῶς μετερχόμεθα", ἔγραφε ὁ Ἰωσὴφ πρὸς τοὺς συγχρόνους του. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σήμερα. Δὲν ὑπάρχει κακό, ποὺ νὰ μὴ τὸ κάνουμε. "Δῆλον δέ, ὅτι βαπτιζόμεθα οἱ μέν, εἰς μίαν κατάδυσιν· οἱ δέ, εἰς τρεῖς μὲν καταδύσεις, τοσαύτας δὲ καὶ τῆς ἁγίας Τριάδος ὀνομασίας". Σήμερα, πρεσβύτεροι καὶ ἐπίσκοποι ἐγκατέλειψαν τὴν ἁγία καὶ ἱερὰ παράδοσι εἴκοσι αἰώνων, κατήργησαν οἱ ἀθεόφοβοι τὶς τρεῖς καταδύσεις καὶ ἀναδύσεις, ἄνευ τῶν ὁποίων δὲν τελειοῦται τὸ βάπτισμα, καὶ ἀντ' αὐτῶν ἐπιχύνουν ὕδωρ στὸ κεφάλι καὶ τὰ σώματα τῶν βαπτιζομένων, ὅπως οἱ Παπικοί, μὲ ὅ,τι ἡ αἱρετικὴ αὐτὴ τακτικὴ συνεπάγεται στὴν πνευματικὴ καὶ ψυχοσωματικὴ ὑγεία τῶν βαπτιζομένων προσώπων!


Πνευματικὴ ἄγνοια. Ἁμαρτίες κληρικῶν καὶ μοναχῶν
"Ὅτι οἱ πλείους ἡμῶν, οὐ μόνον τί ἐστι χριστιανός, ἀλλ' οὐδὲ τὸν σταυρὸν αὐτὸν ποιεῖν ἴσασιν· ἤ, ἴσασι μέν, περιφρονοῦσι δὲ τὸ ποιεῖν"! Ἀλήθεια, πόσοι Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ σήμερα γνωρίζουν τὰ τῆς Πίστεως; Πόσοι εἶναι συνειδητοὶ χριστιανοί; Πόσοι γνωρίζουν πῶς νὰ κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, καὶ ἀπ' αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν, πόσοι ἔχουν τὸ θάρρος νὰ τὸ κάνουν δημοσίως, χωρὶς νὰ ὑπολογίσουν τὰ εἰρωνικὰ μειδιάματα τῶν ἀθέων καὶ ἀπίστων; Οἱ ἀπαντήσεις εἶναι ἀπογοητευτικές.
"Ὅτι οἱ ἱερεῖς ἡμῶν ἐπὶ χρήμασι χειροτονοῦνται· καὶ πρὸ τοῦ γάμου, ὡς οἱ πολλοί, ὁμιλοῦσι ταῖς ἑαυτῶν γυναιξίν. Ὅτι ἐπὶ δώροις ἡ τῶν ἁμαρτημάτων ἄφεσις, καὶ ἡ τῶν θείων δώρων μετάληψις δίδοται παρὰ τοῖς λεγομένοις πνευματικοῖς. Ὅτι μοναστρίαις ἀναίδην συνοικοῦσιν οἱ παρθενίαν ἐπαγγειλάμενοι μοναχοί". Ἂν καὶ ἡ Σιμωνία φαίνεται τὶς τελευταῖες δεκαετίες νὰ ἔχῃ ἐκλείψει, καὶ ἡ ἀδιαφορία τῶν πολλῶν πρὸς τὰ ἱ. Μυστήρια νὰ μὴν εὐνοεῖ δωροδοκίες γιὰ τὴν παροχὴ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καὶ τὴν μετάδοσι τῆς θ. Κοινωνίας, ἡ ἐποχή μας βαρύνεται μὲ ἄλλου εἴδους ἀνίερες συναλλαγές, ὅπως π.χ. τὰ τυχερὰ τῶν κληρικῶν καὶ ἡ "ταριφοποίησι" τῶν ἱ. Μυστηρίων καὶ ἄλλων ἱεροτελεστιῶν. Λησμονήθηκε τὸ "δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε", ποὺ εἶπεν ὁ Χριστὸς στοὺς Ἀποστόλους, τῶν ὁποίων οἱ διάδοχοι σήμερα δὲν τὸ τηροῦν, μὲ ἀποτέλεσμα πολλοὶ νὰ σκανδαλίζωνται καὶ νὰ τελοῦν, ἀντὶ θρησκευτικοῦ γάμου στοὺς ἱ. ναούς, πολιτικὸ γάμο στὰ δημαρχεῖα! Καὶ δυστυχῶς, λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, οἱ δεύτεροι αὐξάνονται ἁλματωδῶς εἰς βάρος τῶν πρώτων. Ὅσο γιὰ τὶς προγαμιαῖες σχέσεις τῶν κληρικῶν καὶ τὴν συνοίκησι μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν, τὰ πράγματα σήμερα εἶναι πολὺ χειρότερα, δεδομένου ὅτι οἱ πλεῖστοι ἀρχιερεῖς δὲν λαμβάνουν πλέον ὑπ' ὅψιν τὰ κωλύματα τῆς ἱερωσύνης, χειροτονοῦντες ἀδιακρίτως καὶ "κοινωνοῦντες ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις" (Α΄ Τιμ. 5, 22), στὸν δὲ Μοναχισμὸ ἔχει βρῆ ἀσφαλὲς καταφύγιο τὸ γνωστό -κατὰ τὸν μακαριστὸ ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο- κουσούρι, τὸ ὁποῖο τροφοδοτεῖ δυστυχῶς καὶ τὶς τάξεις τοῦ Κλήρου.


Βλασφημίες τῶν ἀσεβῶν - Ἀδιαφορία τῶν πιστῶν
"Ὅτι τὸ θεῖον ὄνομα βλασφημούμενον οὐκ ἐπεκδικοῦμεν, ὀφείλοντες ὑπὲρ τούτου ἀποθανεῖν". Ὑπῆρχε καὶ τότε ἡ βλασφημία τῶν θείων, ἡ ὁποία καθιστᾷ τὸν ἄνθρωπο χειρότερο καὶ ἀπὸ τὰ κτήνη, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς δαίμονες, διότι "καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι", μὴ τολμῶντα νὰ βλασφημήσουν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Σήμερα, ὅμως, τὸ κακὸ αὐτὸ ἔφθασε σὲ ἀδιανόητα σὲ ἄλλες ἐποχὲς μεγέθη, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ βλασφημία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας ὄχι μόνο νὰ ἔχῃ γίνει "ψωμοτύρι" στὸ στόμα ἁπλῶν καὶ ἀνωνύμων νεοελλήνων, ἀλλὰ νὰ γίνεται καὶ ἀπὸ ἐπώνυμα πρόσωπα μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο τρόπο, ἀπὸ ἀνθρώπους τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν (π.χ. Καζαντζάκης, Ἀνδρουλάκης, "τελευταῖος πειρασμός", Corpus Christiκλπ), καὶ μάλιστα ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ "χριστιανικοῦ", ὑποτίθεται, Κράτους μας, δίχως νὰ ἐξεγείρεται ὁ λαός μας, ἐκτὸς ἐλαχίστων καὶ θαυμαστῶν καὶ ἀξίων συγχαρητηρίων ἐξαιρέσεων. Ἡ βλασφημία τῶν θείων τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν, φαίνεται, πολὺ διαδεδομένη, γι' αὐτὸ καὶ ὁ Ἰωσὴφ ἐπιμένει στὸν ἔλεγχό της, γράφοντας: "Ὅτι πολλοὶ ἐξ ἡμῶν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, εἰς τὸν σταυρόν, εἰς τὸν νόμον, εἰς ἅγιον, εἰς αὐτὸν βλασφημοῦσι τὸν Θεὸν παῤῥησίᾳ, ὡς οὐδεὶς ἀσεβής· τῇ βλασφημίᾳ προστιθέντες καὶ ἄρνησιν· καὶ οὐδεὶς τῶν ἀκουόντων ἐπεκδικεῖ". Ὑβριστὲς καὶ ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρχαν τότε, ὑπάρχουν καὶ σήμερα. Ἀναρίθμητα στόματα ὕβρισαν καὶ ἐβλασφήμησαν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· πολλοὶ ἀμφισβήτησαν τοὺς λόγους καὶ τὰ θαύματά Του· πολλοὶ ἀρνήθηκαν τὴν θεότητά Του. Οὐδείς, ὅμως, κατὰ τὸ παρελθὸν ἐτόλμησε ν' ἀμφισβητήσῃ καὶ νὰ θίξῃ τὴν ἠθικὴ ὑπόστασί Του καὶ νὰ ὑποστηρίξῃ, ὅτι ἦταν πρόσωπο ἀνήθικο καὶ διεστραμμένο. Καὶ ὅμως αὐτὸ ἔγινε στὶς ἡμέρες μας μὲ τὸ ἀντίχριστο καὶ χυδαιότατο ἔργο Corpus Christi, τὸ ὁποῖο, -φρῖξον, ἥλιε, στέναξον, γῆ!-, παρουσίασε τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους Του ὡς ὁμοφυλοφίλους! Καὶ κατ' αὐτοῦ τοῦ σατανικοῦ καὶ βδελυροῦ τερατουργήματος ἐλάχιστοι ἄνθρωποι διαμαρτυρήθηκαν. Πολλοὶ τὸ ὑποστήριξαν, ἐνῷ ἡ πλειονότης τῶν Ἑλλήνων χριστιανῶν ἔδειξε παγερὴ ἀπάθεια καὶ ἀδιαφορία. Θὰ δείχναμε παρόμοια ἀδιαφορία, ἐάν, ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων, τὸ ἔργο παρουσίαζε ὡς ὁμοφυλοφίλους ἐμᾶς ἢ μέλη τῆς οἰκογενείας μας; Δὲν ἀγαποῦμε τὸν Χριστό. Ἀναξίως φέρουμε τὸ ὄνομα χριστιανός. Ἂς δοξάσουμε τὸν Θεό, διότι ἡ μακροθυμία Του ὑπερισχύει μέχρι τώρα τῆς δικαιοσύνης Του καὶ δὲν μᾶς τιμωρεῖ γιὰ τὰ φοβερὰ αὐτὰ ἁμαρτήματά μας. Μέχρι πότε ὅμως θὰ μακροθυμῇ;


Κατάρες καὶ ὅρκοι
"Ὅτι καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ἑτέρους, καὶ ἀναθεματίζομεν τὸ καθ' ἡμέραν, καὶ μυρίαις ἀραῖς ὑποβάλλομεν. Ὅτι πάντα ὅρκον, ῥητὸν ἅμα καὶ ἄῤῥητον, ὀμνύομεν ἀδεῶς· καὶ εἰς τὸ τοῦ Σωτῆρος φρικτὸν καὶ ἅγιον ὄνομα ἐπιορκοῦμεν ὁσῶραι· καὶ ταῦτα προκειμένης ἀνάγκης μηδεμιᾶς". Κατάρες κατὰ τῶν ἑαυτῶν μας· κατάρες κατὰ τῶν ἄλλων ἀκούονταν καὶ τότε, ἀκούονται καὶ σήμερα. Πόσες φορὲς δὲν ἔχουμε ἀκούσει συνανθρώπους μας σὲ στιγμὲς μεγάλης ἀγανακτήσεως ν' ἀναθεματίζουν τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκαν! Πόσες φορὲς δὲν ἔχουμε ἀκούσει κατάρες κατ' ἄλλων συνανθρώπων μας! Ὅσο δὲ γιὰ τοὺς ὅρκους, αὐτοὶ ἔχουν γίνει πραγματικὴ ἐπιδημία. Καὶ σήμερα, ὅπως καὶ τότε, ἀναρίθμητοι χριστιανοὶ ὁρκίζονται μὲ ὅρκους φοβεροὺς στὴν τιμή τους, τὴν ζωή τους, τὴν ζωὴ τῶν παιδιῶν τους, σὲ ὅ,τι ἱερὸ ἔχουν, ἀκόμη καὶ στὸν Θεό, πολλοὶ δὲ ἀπ' αὐτοὺς παλαμίζουν δίχως φόβο Θεοῦ τὸ Εὐαγγέλιο στὰ δικαστήρια, ψευδόμενοι στὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους, "θησαυρίζοντες ἑαυτοῖς ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ" (Ῥωμ. 2, 5), πολλὲς δὲ φορὲς δίχως σοβαρὴ αἰτία, "γιὰ ψύλλου πήδημα", ὅπως λέγει ὁ λαός μας.


"Κριταὶ τοῦ Θεοῦ ἀδιάλλακτοι"!
"Ὅτι γογγύζομεν πρὸς Θεόν, ὁτὲ μὲν πῶς βρέχει, ὁτὲ δὲ πῶς οὐ βρέχει· πῶς καύσωνα ποιεῖ· πῶς ψῦχος ἐργάζεται· πῶς τοῖς μὲν ἔδωκε πλοῦτον, τοὺς δὲ πένεσθαι συγχωρεῖ· πῶς νότος ἠγέρθη, πῶς πνέει μέγας βοῤῥᾶς· καὶ ἁπλῶς κριταὶ καθιστάμεθα τοῦ Θεοῦ ἀδιάλλακτοι". Μία ἀπὸ τὶς αἰτίες τῶν δεινῶν τους θεωροῦσε ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος καὶ τὸν γογγυσμὸ κατὰ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς καιρικὲς συνθῆκες, ποὺ ἐπικρατοῦσαν. Μήπως καὶ ἐμεῖς, δυστυχῶς, σήμερα δὲν γογγύζουμε καὶ δὲν ἀγανακτοῦμε κατὰ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν καιρό, κυρίως δὲ γιὰ τὰ ἀκραῖα καιρικὰ φαινόμενα, ποὺ ἔχουν γίνει στὶς ἡμέρες μας τόσο ἔντονα καὶ συχνά, δίχως οἱ ταλαίπωροι νὰ συνειδητοποιοῦμε, ὅτι αἰτία τῶν ἀκραίων αὐτῶν φαινομένων δὲν εἶναι ὁ Θεός, ἀλλ' οἱ πολλὲς καὶ μεγάλες ἁμαρτίες μας, οἱ ὁποῖες ἔχουν φθάσει στὰ ἄκρα, καὶ οἱ ὁποῖες ἐξεγείρουν καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ στοιχεῖα τῆς ἄψυχης φύσεως ἐναντίον μας; (Σοφ. Σολ. 5, 17-23).


Γυμνισμὸς τότε καὶ σήμερα
"Ὅτι γυμνοί, ὡς ἐγεννήθησαν, οὐ μόνον ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ τὸ τῶν γυναικῶν φῦλον, καθεύδειν οὐκ ἐπαισχύνονται". Καταγγέλλει ὡς ἁμαρτία ὁ ἱερὸς πατὴρ τὸ γεγονός, ὅτι στὴν ἐποχή του ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἐκοιμοῦντο γυμνοί, ὅπως γεννήθηκαν, δίχως νὰ ἐντρέπωνται γι' αὐτό! Ὢ καὶ νὰ ζοῦσε ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος σήμερα καὶ νὰ ἔβλεπε τὸν γυμνισμό, ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς δικές μας ἡμέρες! Νὰ ἔβλεπε τὰ στρατόπεδα τῶν γυμνιστῶν στὰ ἑλληνικὰ νησιά, τὶς παραλίες μας τὰ καλοκαίρια, τὴν γυμνότητα στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες μας καί -τὸ χειρότερο- τὴν παρουσία ἡμιγύμνων γυναικῶν μέσα στοὺς ἱερούς μας ναούς! Τί θὰ ἔλεγε γιὰ τὴν φοβερὴ αὐτὴ πρόκλησι καὶ ἀποστασία μας; Τί θὰ ἔλεγε, βλέποντας τὰ ἄσεμνα νυφικά, ποὺ φοροῦν οἱ νύφες στοὺς γάμους, καὶ τὰ αἰσχρά, ἐλεεινὰ φορέματα, μὲ τὰ ὁποῖα τολμοῦν οἱ "Ὀρθόδοξες" Ἑλληνίδες σήμερα νὰ προσέρχωνται σὲ γάμους καὶ βαπτίσεις, ἀκόμη καὶ στὴν θεία Λειτουργία; Ὢ τῆς ἀθλιότητός μας! Ὑπερβήκαμε σὲ ἀσέβεια καὶ ἀνηθικότητα ὅλες τὶς μ.Χ. ἐποχές. Ἐπιστρέψαμε στὴν ἀρχαία εἰδωλολατρία. Γυναῖκες κάθε ἡλικίας θεοποίησαν τὴν αἰσχρὴ μόδα καί, κατ' ἐπιταγήν της, περιφέρουν τὰ ἡμίγυμνα κορμιά τους στοὺς δρόμους, ἀκόμη καὶ μέσα στὶς ἐκκλησίες, καὶ οὐδεὶς ἀντιδρᾷ, καὶ οὐδεὶς διαμαρτύρεται, καὶ οὐδεὶς ἐλέγχει τὸ ἄκρον αὐτὸ ἄωτο τῆς ἀσεβείας. Θὰ δώσουν φρικτὸ λόγο στὸν Θεὸ οἱ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς τοῦ αἰῶνος τούτου γιὰ τὴν ἔνοχη καὶ ἁμαρτωλὴ σιωπὴ καὶ ἀνοχή, ποὺ ἐπιδεικνύουν, ἀνεχόμενοι τὸ σύγχρονο αὐτὸ"βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ", τὸ σιχαμερὸ αὐτὸ φαινόμενο μέσα στοὺς Ὀρθοδόξους ναούς, ποὺ προκαλεῖ ἐρήμωσι στὶς ψυχές, διότι τὶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Δημιουργό τους καὶ τὶς καθιστᾷ ἔρημες καὶ ἐγκαταλελειμμένες ἀπὸ τὴν χάρι Του. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Χριστοῦ οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν μετατρέψει τὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ εἰς"οἶκον ἐμπορίου", ἐμεῖς σήμερα, μὲ τὴν ἐγκληματικὴ σιωπὴ καὶ ἀνοχή μας, ἐπιτρέψαμε νὰ μετατραπῇ εἰς οἶκον ἀνοχῆς, καὶ ἀπὸ ἱερὸς χῶρος λατρείας καὶ προσευχῆς εἰς χῶρον ἐπιδείξεως γυμνῶν σωμάτων καὶ αἰσχρῶν φορεμάτων, ποὺ σχεδιάζουν ἀνώμαλοι καὶ διεστραμμένοι σχεδιαστές.


Γυναῖκες μὲ ἀνδρικὴ ἐνδυμασία
"Ὅτι στολαῖς ἀνδρικαῖς τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ἐνδύουσιν". Τότε ἔντυναν τὶς γυναῖκες τους μὲ ἀνδρικὲς ἐνδυμασίες. Αὐτὸ βεβαίως ἀποτελοῦσε μία ἐξαίρεσι, τὴν ὁποία ὅμως ὁ ἱερὸς πατὴρ δὲν δίστασε νὰ ἐλέγξῃ, διότι ἦταν ἀντίθετη πρὸς τὸν νόμο καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νὰ ὁμιλήσουμε γιὰ τὸ σήμερα; Καλύτερα νὰ σιωπήσουμε, διότι, ἐὰν ὁμιλήσουμε, θὰ δυσαρεστήσουμε πολλὲς γυναῖκες, θὰ χαρακτηρισθοῦμε ὡς ἀναχρονιστικοί, καθυστερημένοι, ἢ ὡς ζῶντες σὲ ἄλλες ἐποχὲς ἢ ἄλλο πλανήτη! Ἐὰν ὅμως σιωπήσουμε, "οἱ λίθοι κεκράξονται". Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ γνώμη τοῦ κόσμου καὶ τῶν κοσμικῶν γυναικῶν, ἀλλὰ ἡ γνώμη τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ἐπιδιώκουμε ν' ἀρέσουμε στὸν κόσμο, ἀλλὰ στὸν Χριστό. "Ἐὰν ἐπεδίωκα ν' ἀρέσω στοὺς ἀνθρώπους, δὲν θὰ ἤμουν δοῦλος τοῦ Χριστοῦ", γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Γαλ. 1, 10), καλώντας ὅλους μας νὰ γίνουμε μιμητές του (Α΄ Κορ. 11, 1). Γι' αὐτὸ καὶ ἐμεῖς θὰ εἰποῦμε τὰ ἀρεστὰ στὸν Χριστὸ καὶ ἂς γίνουμε δυσάρεστοι σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους.
Τί καὶ ἂν ἡ κοινωνία μας σήμερα, ἀδελφοί μου, καθιέρωσε πλέον τὸ παντελόνι καὶ ὡς γυναικεῖο ἔνδυμα; Ἡ ἴδια κοινωνία ἀναγνωρίζει καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τὸ δικαίωμά τους νὰ υἱοθετοῦν παιδιά. Ἡ ἴδια κοινωνία ἀμνηστεύει καὶ τὶς πορνεῖες καὶ τὶς μοιχεῖες καὶ τὶς προγαμιαῖες σχέσεις καὶ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα. Μήπως τὰ ἀμνηστεύει καὶ ὁ Χριστός; Ἡ ἴδια κοινωνία ἀναγνωρίζει καὶ τοὺς πολιτικοὺς γάμους. Μήπως τοὺς ἀναγνωρίζει καὶ ὁ Χριστός; Ἂς γνωρίζουν ὅλες οἱ γυναῖκες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὑπάρχουν, δυστυχῶς, καὶ κάποιες μοντέρνες θεολόγοι, ἀλλὰ καὶ πρεσβυτέρες (!), ὅτι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφὴς καὶ κατηγορηματικός, καὶ δὲν ἐπιδέχεται ἀμφισβητήσεις καὶ παρερμηνεῖες: "Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα". Δὲν ἐπιτρέπεται, λέγει ὁ Θεός, σὲ γυναῖκα νὰ φορῇ ἀνδρικὰ ἐνδύματα, οὔτε στὸν ἄνδρα νὰ φορῇ γυναικεῖα ἐνδύματα, διότι καθένας, ποὺ κάνει αὐτά, εἶναι ἀηδιαστικὸς καὶ σιχαμερὸς ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ (Δευτ. 22, 5). Μήπως κατήργησε τὸν νόμο του ὁ Θεὸς καὶ δὲν τὸ γνωρίζουμε; Δὲν τὸν κατήργησε. Ἡ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη γενεά μας τὸν κατήργησε, ὄχι δὲ μόνον αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ἄλλες διαχρονικὲς θεϊκὲς ἐντολές, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος περὶ τῶν ἀνθρώπων τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας: "Παρήλθοσαν τὸν νόμον καὶ ἤλλαξαν τὰ προστάγματα, διαθήκην αἰώνιον" (Ἡσ. 24, 5). Ἀλλοίμονο σ' αὐτούς, ποὺ περιφρονοῦν, ἀλλάζουν, καταργοῦν τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ. Ἀλλοίμονο καὶ σ' ἐκείνους, ποὺ ὑποστηρίζουν αὐτὲς τὶς ἀλλαγές, τὶς δικαιολογοῦν καὶ τὶς υἱοθετοῦν. Ἀλλοίμονο καὶ στοὺς ἐκκοσμικευμένους κληρικοὺς τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν, οἱ ὁποῖοι, υἱοθετώντας κοσμικὰ συνθήματα τοῦ τύπου: "ἐλᾶτε ὅπως εἶστε", ἐκκοσμίκευσαν πλήρως τὴν Ἐκκλησία, ἐπιτρέποντας στὶς γυναῖκες νὰ εἰσέρχωνται στοὺς ἱεροὺς ναοὺς μὲ παντελόνια, μίνι καὶ σοῦπερ μίνι φοῦστες, ἐξώπλατα κ.ἄ. ἄσεμνα φορέματα, νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ ψάλλουν στὰ ἀναλόγια, νὰ κάθωνται στὶς θέσεις τῶν ἀνδρῶν καί, -τὸ χειρότερο-, ντυμένες μὲ τὲτοια ἄσεμνα καὶ ἀπαγορευμένα ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐνδύματα νὰ τολμοῦν νὰ μεταλαμβάνουν τὰ ἄχραντα Μυστήρια! Ποιούς νὰ κλαύσῃ καὶ θρηνήσῃ κανείς, τὶς γυναῖκες αὐτές, ποὺ κοινωνοῦν ἀσέμνως καὶ ἀσεβῶς τὸ σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Κυρίου ἢ τοὺς κληρικούς, ποὺ τοὺς τὸ μεταδίδουν; Μεγάλη, πολὺ μεγάλη ἡ ἁμαρτία αὐτή· μεγάλη θὰ εἶναι καὶ ἡ τιμωρία ὅσων τὴν διαπράττουν, ἀλλὰ καὶ ὅσων τὴν θεωροῦν μικρὴ καὶ ἀσήμαντη, καὶ ὅσων ἐνδεχομένως κακολογοῦν καὶ χλευάζουν τὸν γράφοντα αὐτὲς τὶς γραμμές, θεωρώντας τον ἀκραῖο καὶ γραφικό.


Ἀνίεροι ἑορτασμοί
"Ὅτι τὰς ἱερὰς τῶν ἑορτῶν αὐλοῖς καὶ χοροῖς καὶ σατανικοῖς πᾶσιν ᾄσμασι, κώμοις τε καὶ μέθαις καὶ αἰσχροῖς ἄλλοις ἔθεσιν ἐπιτελεῖν οὐ καταισχυνόμεθα". Ἄλλη σοβαρὴ ἁμαρτία τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας ἦταν καὶ ὁ ἀνίερος τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον ἑώρταζαν τὶς ἱερὲς ἑορτές τους, δηλαδὴ τὰ πορνικὰ τραγούδια καὶ οἱ ἄσεμνοι χοροί, τὰ γλεντοκόπια καὶ τὰ μεθύσια καὶ ἄλλα αἰσχρὰ πράγματα, ποὺ ἔκαναν δίχως ντροπή. Ἀλλὰ καὶ σ' αὐτὴ τὴν ἁμαρτία δὲν ὑστεροῦμε ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοί τους, διότι "Ὀρθόδοξοι" χριστιανοὶ καὶ σήμερα βεβηλώνουν ἀντὶ νὰ ἑορτάζουν τὶς ἑορτές. Τὰ Χριστούγεννα καὶ τὴν Πρωτοχρονιὰ ὑποδέχονται μὲ ρεβεγιόν, καζῖνα καὶ χαρτοπαίγνια· τὸ ἱερὸ Τριῴδιο ξεφαντώνουν στὰ εἰδωλολατρικὰ καὶ σατανικὰ καρναβάλια· τὰ ξημερώματα τῆς Κυριακῆς διασκεδάζουν στὰ νυκτερινὰ κέντρα τῆς διαφθορᾶς· τὶς δὲ περιόδους νηστείας τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτοὶ καταβροχθίζουν κρέατα καὶ ὀργιάζουν. Τίποτε δὲν ὠφελοῦνται ἀπὸ τὶς ἑορτὲς αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Ἀντιθέτως ἁμαρτάνουν περισσότερο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀκούεται καὶ σήμερα ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ὅπως κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Π.Δ.: "τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου" (Ἡσ. 1, 14).


Δεισιδαιμονίες καὶ μαγεῖες
"Ὅτι κινοῦντες ἀτάκτως τὰς ἁγίας εἰκόνας, τὰ μέλλοντα δῆθεν διὰ τῶν κινημάτων αὐτῶν τεκμαιρόμεθα. Ὅτι τὰ πλείω τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων ἀνεξαγόρευτα μένει, ὅθεν καὶ ἀσυγχώρητα. Ὅτι πάντα ἡμῶν τὰ τοῦ σώματος μέλη, ταῖς παρατηρήσεσιν, ὄργανα παρέχομεν τῷ ἐχθρῷ· κνησμὸν χειρῶν, καὶ ῥινός, παλμὸν ὄμματος, καὶ ὠτὸς ἦχον· καὶ ἁπλῶς τοῖς φυσικοῖς τῶν μελῶν κινήμασι τὰ μέλλοντα τεκμαιρόμενοι. Ὅτι ταῖς ἀπαντήσεσι καὶ τοῖς χαιρετισμοῖς τῶν ἀνθρώπων οἰωνιζόμεθα. Ὅτι ταῖς τῶν κατοικιδίων ὀρνίθων φωναῖς, καὶ ταῖς πτήσεσι καὶ κραυγαῖς τῶν κοράκων προσέχομεν, ὀρνεοσκοπούμενοι. Ὅτι ὥραις, καὶ τύχαις, καὶ μοίραις, καὶ ῥιζικοῖς, καὶ ζῳδίοις, καὶ πλανήταις, διευθύνεσθαι τὸν ἡμέτερον βίον, ὡς ἀστρολόγοι πιστεύοντες ἀπατώμεθα ... Ὅτι καλάνδας τελοῦμεν, καὶ Μαρτίου περιάμματα φέρομεν, καὶ τὸν Μάϊον στεφανούμεθα, καὶ κληδῶνας ποιοῦμεν, καὶ ὑπεραλλόμεθα τῶν πυρκαϊῶν. Ὅτι τοῖς ὀνείρασι προσέχομεν, καὶ μέλλον εἶναι πιστεύομεν, καὶ φυλακτήρια τραχήλοις ἐξαρτῶμεν τοῖς ἡμετέροις, καὶ μαντευόμεθα ταῖς κριθαῖς. Ὅτι μάγοις καὶ μάντεσιν, ἀθιγγάναις καὶ γόησι, προσκείμεθα ὁσημέραι. Καὶ ἐπὶ παντὶ ἀρρωστήματι τὸ βοηθοῦν ἡμῖν γοητεία". Λέγει καὶ πολλὰ ἄλλα ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος γιὰ τὶς δεισιδαιμονίες, ποὺ ἐπικρατοῦσαν στὴν ἐποχή του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες σήμερα, ἂν καὶ καυχώμεθα γιὰ τὸν ἐκσυγχρονισμὸ καὶ ἐξευρωπαϊσμό μας, ἐν ἔτει 2013 διατηροῦμε τὶς περισσότερες ἀπὸ αὐτές! Ὅλοι γνωρίζουμε συνανθρώπους μας, κυρίως γυναῖκες, ποὺ παρατηροῦν ὅλα ὅσα ἀναφέρθηκαν πιὸ πάνω. Σὰν μανιτάρια ἔχουν φυτρώσει ἐπάνω στὴν κοπριὰ τῆς κοινωνίας μας ἀναρίθμητα μέντιουμ, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Διάβολος κοροϊδεύει καὶ πλανᾷ τοὺς ἀφελεῖς καὶ ἀνοήτους. Οἱ ἀστρολόγοι κάνουν χρυσὲς δουλειές. Γυναῖκες κάθε ἡλικίας ρυθμίζουν τὴν ζωή τους σύμφωνα μὲ τὰ ὡροσκόπια καὶ τὰ ζῴδια, ποὺ τοὺς ἐξηγοῦν ἐπαγγελματίες ἀπατεῶνες ἀπὸ τηλεοράσεως, ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν. Ἄλλες πιστεύουν στὰ ὄνειρα καὶ τοὺς ὀνειροκρῖτες. Ἀξιοθρήνητη κατάστασι, βαπτισμένοι χριστιανοὶ ν' ἀκολουθοῦν τὸν Διάβολο ἀντί τοῦ Χριστοῦ, τὸ σκότος ἀντὶ τοῦ φωτός, τὸ ψεῦδος καὶ τὴν πλάνην ἀντὶ τῆς ἀληθείας, ποὺ ἐλευθερώνει καὶ σῴζει τοὺς ἀνθρώπους.


Προτιμᾶται ἡ ἁμαρτία ἀντὶ τῆς ἀρετῆς
"Ὅτι πληθύνεται νῦν τῆς ἀρετῆς ἡ φυγή, καὶ αὔξεται τῆς ἁμαρτίας ἡ δίωξις". Δύο αὐξήσεις παρατηροῦσε στὶς ἡμέρες του ὁ ἱερὸς πατήρ· ἡ μία ἀφοροῦσε στὴν ἀποφυγὴ τῆς ἀρετῆς καὶ ἡ ἄλλη στὴν ἐπιδίωξι τῆς ἁμαρτίας. Ἡ ἀρετὴ ἐξασφαλίζει στοὺς ἀνθρώπους ἔνδοξη ἀνάστασι καὶ αἰωνία μακαριότητα στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Καὶ ὅμως οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν τὴν ἐπιδιώκουν. Προτιμοῦν τὴν ἁμαρτία, ἂν καὶ γνωρίζουν, ὅτι αὐτὴ ὁδηγεῖ στὸν αἰώνιο πνευματικὸ θάνατο καὶ τὴν ἀπώλεια. Ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς εἶναι στενόχωρη, ἀλλ' ὁδηγεῖ στὴν ζωή. Λόγῳ ὅμως τῆς στενότητός της, ὀλίγοι τὴ βαδίζουν. Ἀντιθέτως, ὅπως εἶπεν ὁ Χριστός, ἡ ὁδὸς τῆς ἁμαρτίας εἶναι εὐρύχωρη, ἀλλ' ὅμως ὁδηγεῖ στὸν θάνατο, τὴν κόλασι. Ἐν τούτοις πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ τὴν ἀκολουθοῦν, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς φοβερὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς τους. Ὁ Θεὸς σέβεται τὸ αὐτεξούσιο καὶ τὶς ἐπιλογές μας καὶ δὲν ἐπεμβαίνει σ' αὐτές. Ὅταν ὅμως τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία φθάσουν στὸ ἀπροχώρητο, τότε, ὡς αἰώνιος Νομοθέτης καὶ ἄγρυπνος φρουρὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως, τὴν ὁποία συγκρατεῖ μὲ τὴν ἀμοιβὴ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τὴν τιμωρία τοῦ κακοῦ, ἐπεμβαίνει δυναμικὰ στὴν ἀνθρωπίνη ἱστορία καὶ μὲ τὴν παιδαγωγική του ράβδο διορθώνει τὰ κακῶς ἔχοντα, περιορίζει τὴν ἐπέκτασι τοῦ κακοῦ καὶ συγκρατεῖ τὴν ἠθικὴ τάξι, ποὺ εἶχε διασαλευθῆ ἐξαιτίας τῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸ ἔγινε μὲ τὸν Κατακλυσμὸ στὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε· αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν παραδειγματικὴ καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας. Παιδαγωγικὴ ἦταν ἡ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ κάθε φορά, ποὺ ἀποστατοῦσε ὁ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν πατέρων του. Παιδαγωγικός, ὅπως ἀποδεικνύεται, ἦταν καὶ ὁ χαρακτήρας τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου. Εἶναι δυνατὸν ἡ δική μας γενεά, μὲ τὴν πρωτοφανῆ σὲ μέγεθος ἀποστασία, ν' ἀποτελέσῃ ἐξαίρεσι; Ἂς ἑτοιμαζώμεθα λοιπὸν καὶ ἐμεῖς, διότι οἱ παιδαγωγικὲς ἐπισκέψεις τοῦ Θεοῦ ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νὰ πραγματοποιοῦνται, καὶ ὅπως φαίνεται θὰ πυκνώσουν καὶ θὰ γίνουν πιὸ αἰσθητὲς σὲ ὅλους μας.


Τὸ Βυζάντιο πρὸ τῆς πτώσεως
πνευματικὸς καθρέπτης τῆς ἐποχῆς μας
"Ὅτι οἱ ἄρχοντες ἡμῶν ἄδικοι, οἱ ἐπιστατοῦντες τοῖς πράγμασιν ἅρπαγες, οἱ κριταὶ δωρολῆπται, οἱ μεσῖται ψευδεῖς, οἱ ἀστικοὶ ἐμπαῖκται, οἱ ἀγροῖκοι ἄλογοι, καὶ οἱ πάντες ἀχρεῖοι. Ὅτι αἱ παρθένοι ἡμῶν ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι, αἱ χῆραι περίεργοι τοῦ δέοντος πλέον, αἱ ὕπανδροι καταφρονοῦσαι καὶ μὴ φυλάττουσαι πίστιν, οἱ νεώτεροι ἀκόλαστοι, καὶ οἱ γηράσαντες πάροινοι ... οἱ ἱερεῖς ἐπελάθοντο τοῦ Θεοῦ· οἱ μοναχοὶ πάντῃ ἐτράποντο τῆς εὐθείας ὁδοῦ· καὶ οἱ κοσμικοὶ ὅλως ἔξω γεγόνασιν ἑαυτῶν, ὡς μόρφωσιν εὐσεβείας λόγῳ ἔξωθεν περικεῖσθαι, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἔργῳ ἔνδοθεν ἀπαρνεῖσθαι. Ὅτι ὄψις ἡμῖν πόρνης ἐγένετο ... Καὶ μᾶλλον τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ἄρτι ζῶντες, ἢ οἱ τῇ ἀρετῇ συζῆν διὰ βίου πειρώμενοι. Ἐκοπίασαν κράζοντες πᾶσαν ἡμέραν οἱ ἅγιοι πατέρες ἡμῶν. Τί με ἔδει ποιῆσαι, καὶ οὐκ ἐποίησα ὑμῖν; λέγει καὶ πάλιν ὁ Χριστός· ὅτι οὐχ ἡμέρα ἢ ὥρα παρέρχεται, ὅτε μὴ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κατεσθίομεν ταῖς συκοφαντίαις καὶ κατακρίσεσιν ἅπαντες ... Εἴπω τὸ μεῖζον; Ὅτι πολλοὶ τῶν τοῦ κλήρου ἀσελγαίνοντες, τῇ σεβαστῇ τραπέζῃ προσίασι, καὶ ἱερουργοῦσιν. Ὢ φεῖσαι, Κύριε! Τοῦτο πρὸ πάντων, καὶ ὑπὲρ ἅπαντα, θεοστυγεῖς ἡμᾶς εἶναι, καὶ δεινοῖς μυρίοις ἐνόχους ἐργάζεται". Ποιός ἀμφιβάλλει, ὅτι ἡ πιὸ πάνω εἰκόνα, ποὺ περιγράφει ὁ ἱερὸς αὐτὸς πατήρ, δὲν εἶναι ἡ φωτογραφία μας, καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἕνα πνευματικὸ καθρέπτη, μέσα στὸν ὁποῖο καθρεπτίζεται τὸ ἀποκρουστικὸ πρόσωπο τῆς δικῆς μας μοιχαλίδος καὶ ἁμαρτωλῆς γενεᾶς; Ποῖο ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα, ποὺ ἀναφέρθηκαν πιὸ πάνω, δὲν διαπράττουμε καὶ ἐμεῖς σήμερα; Ποῦ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἀρετὴ τῶν δικῶν μας ἀρχόντων καὶ ἀξιωματούχων, ποὺ ἄδειασαν τὰ δημόσια ταμεῖα καὶ χρεωκόπησαν τὴν χώρα μας; Μήπως τὰ παραδικαστικὰ κυκλώματα δὲν ἀπέδειξαν, ὅτι ὑπάρχει καὶ σήμερα διαφθορὰ στὴν δικαιοσύνη; Μήπως οἱ δικές μας "παρθένοι" δὲν εἶναι "ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι"; Μήπως δὲν ντύνονται σὰν τὶς πόρνες; Μήπως δὲν ἀκούομε γιὰ ἐκτρώσεις ἀπὸ 13χρονα καὶ 14χρονα κορίτσια; Μήπως οἱ νέες σήμερα, τὰ δικά μας παιδιά, δὲν διατηροῦν, τὰ περισσότερα, πορνικὲς προγαμιαῖες σχέσεις ἢ δὲν συζοῦν πολλὰ ἔτη πρὸ τοῦ γάμου τους; Μήπως ἡ μοιχεία δὲν ἔχει καταρρίψει ὅλα τὰ προηγούμενα ρεκόρ; Μήπως οἱ σημερινοὶ νέοι, μὲ τὸν πανσεξουαλισμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ, δὲν ἔχουν τὸ θλιβερὸ πρωτεῖο στὴν ἀκολασία ὅλων τῶν μ.Χ. ἐποχῶν; Μήπως οἱ σημερινοὶ ἱερεῖς, ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέσεων, δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν λησμονήσει τὸν Θεό; Μήπως πολλοὶ μοναχοὶ δὲν σκανδαλίζουν μὲ τὴν διαγωγή τους; Μήπως καὶ σήμερα δὲν τιμῶνται "οἱ αἰσχρῶς ζῶντες" (βλ. διοργάνωσι ἐκ μέρους κάποιων δημάρχων ἐκδηλώσεων καὶ παρελάσεων ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλοφίλων!) καὶ ὄχι ὅσοι ζοῦν μὲ ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα; Μήπως καὶ σήμερα δὲν κατατρώγουμε τοὺς ἀδελφούς μας μὲ συκοφαντίες καὶ κατακρίσεις; Πλημμύρισαν τὰ δικαστήρια ἀπὸ μηνύσεις γιὰ ἐξύβρισι καὶ συκοφαντικὴ δυσφήμιση. Μήπως, τέλος, δὲν ἵστανται καὶ σήμερα ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ καὶ φρικτοῦ θυσιαστηρίου ἀνάξιοι τῆς ἱερωσύνης κληρικοί, οἱ ὁποῖοι, ἐκτὸς ἀπὸ ρασοφόροι καὶ ἐγκολπιοφόροι, εἶναι καὶ "κουσουροφόροι"; Μήπως δὲν εἶναι ἀκόμη νωπὸ τὸ μελάνι ἐπισήμου Συνοδικού ἐγγράφου, μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζητοῦσαν ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη Ἀρχὴ Προσωπικῶν Δεδομένων νὰ θεωρηθῇ ἡ ὁμοφυλοφιλία τῶν κληρικῶν ὡς προσωπικὸ δεδομένο, οὕτως ὥστε νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀσυλία καὶ προστασία ὅσοι κληρικοὶ ἐπέλεξαν ὡς θεάρεστη ὁδὸ σωτηρίας νὰ εἶναι σοδομῖτες καὶ συγχρόνως νὰ κρατοῦν στὰ χέρια τους τὰ ἅγια δισκοπότηρα;


Ἔρχονται χειρότερα δεινά, ἀλλὰ καὶ ἐξιλέωσι
Διαβάσαμε, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, γιὰ τὰ δεινά, τὰ ὁποῖα ὑφίσταντο οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μας ἀρκετὰ ἤδη ἔτη πρὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τὴν δὲ ἅλωσι ἀκολούθησαν σφαγές, βιασμοί, λεηλασίες καὶ τόσα ἄλλα βάσανα. Πόσοι δὲν ἀλλαξοπίστησαν! Πόσοι δὲν τούρκεψαν! Πόσοι δὲν πωλήθηκαν ὡς σκλάβοι στὰ σκλαβοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς! Διαβάσαμε ἐπίσης καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ αἴτια ὅλων αὐτῶν τῶν δεινῶν, τὰ ὁποῖα, ὅπως εἴδαμε, ἰσχύουν καὶ σήμερα, καὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερο βαθμό, οὕτως ὥστε νὰ μὴ μένῃ ἀμφιβολία, ὅτι ἡ δική μας γενεὰ εἶναι σαφῶς, σαφέστατα, ἁμαρτωλότερη ἀπὸ ἐκείνη τῶν τελευταίων χρόνων τοῦ Βυζαντίου. Καὶ πρέπει ν' ἀναρωτηθοῦμε: Μὲ τόση ἁμαρτία καὶ ἀσέβεια, ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες μας, τί μᾶς περιμένει; Μά, θὰ μοῦ εἰπῆτε, δὲν βλέπεις τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, τὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας καὶ ὑποδούλωσης στοὺς δανειστές μας, τὶς ἀπολύσεις, τὴν ἀνεργία, τὰ συσσίτια, τὴν ἀνέχεια, τὶς αὐτοκτονίες, τὴν ἐγκληματικότητα; Δὲν εἶναι αὐτὰ δεινά; Πρέπει νὰ ἀναμένουμε περισσότερα;
Φοβοῦμαι, ἀδελφοί μου, ὅτι ἔρχονται καὶ χειρότερα. Γιατί; Διότι δὲν ὑπάρχει μετάνοια. Τὸ ἀποδεικνύει ἡ κατάστασι γύρω μας· τὸ ἀποδεικνύουν τὰ δελτία εἰδήσεων μὲ τὰ νέα καθημερινῶς περιστατικὰ διαφθορᾶς· τὸ ἀποδεικνύουν ὁ συνωστισμὸς στὰ δικαστήρια καὶ ἡ συμφόρησι στὶς φυλακές· τὸ ἀποδεικνύουν οἱ συνεχιζόμενες ἐκτρώσεις, τὰ διαζύγια, οἱ πορνεῖες, οἱ μοιχεῖες, οἱ προγαμιαῖες σχέσεις, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὁ γυμνισμὸς καὶ τόσα ἄλλα. Φοβοῦμαι, ἀδελφοί μου, μήπως κάποιος μεγάλος σεισμὸς σείσῃ ἐκ θεμελίων τὴν Ἑλλάδα. Γνωστὸς καθηγητὴς προειδοποιεῖ, ὅτι ἐντὸς τοῦ 2013 εἶναι πολὺ πιθανὸς ἕνας μεγάλος σεισμός, διότι, ὅπως λέγει, ἔχει συσσωρευθῆ μεγάλη ἐνέργεια. Ἔτσι ἐξηγοῦν οἱ ἐπιστήμονες καὶ οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι αὐτὸ τὸ φαινόμενο. Ἐμεῖς, ὅμως, δίχως νὰ ἀρνούμεθα τὴν ἐπιστήμη, ἔχουμε δικά μας κριτήρια, πνευματικά, σύμφωνα μὲ τὰ ὁποῖα ὁ σεισμὸς δὲν θὰ συμβῇ ἐξ αἰτίας τῆς συσσωρευμένης σεισμικῆς ἐνεργείας, ἀλλ' ἐξ αἰτίας τῆς συσσωρεύσεως πολλῶν καὶ μεγάλων ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μας. Εἴθε νὰ διαψευσθοῦμε.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν σεισμό, ποὺ εἶναι πιθανὸ νὰ συμβῇ, φοβοῦμαι, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι, ὅτι πλησιάζει καὶ κάποια ἄλλη ἐθνικὴ δοκιμασία. Οἱ ἐχθροί μας πάντοτε διεκδικοῦσαν ἐδάφη μας, ἑλληνικὸ θαλάσσιο καὶ ἐναέριο χῶρο. Τώρα, οἱ ἐνδείξεις γιὰ πλούσια κοιτάσματα ὑδρογονανθράκων στὶς θάλασσές μας σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, ποὺ βιώνουμε, ἔχουν ἀνοίξει περισσότερο τὴν ὄρεξί τους, καὶ εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ βέβαιο, ὅτι θὰ θελήσουν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀδυναμία μας.
Νὰ φοβηθοῦμε; Νὰ πανικοβληθοῦμε; Ὄχι, ἀδελφοί. Ὑπάρχει Θεός, ποὺ κυβερνᾷ τὰ σύμπαντα καὶ κατευθύνει τὴν Ἱστορία. Καὶ ὁ Θεὸς ἀγαπᾷ τὰ πλάσματά του καὶ ἰδιαιτέρως ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι τὸν δοξάσαμε ὅσο κανεὶς ἄλλος λαὸς στὸ παρελθόν. Καὶ ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος. Ἀγαπᾷ τὴν δικαιοσύνη καὶ μισεῖ τὴν ἀδικία. Βλέπει ὁ Θεὸς τὶς ἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ τῶν ἐχθρῶν μας εἰς βάρος τοῦ Ἔθνους μας. Βλέπει τὶς τοκογλυφίες, τὶς παράνομες διεκδικήσεις, τὶς προκλήσεις, τὶς ἀπειλές. Ὅλα τὰ βλέπει. Καὶ σύντομα θὰ ἐπεμβῇ, καὶ θὰ μᾶς λυτρώσῃ, καὶ θὰ μᾶς σώσῃ. Ἕνα πρᾶγμα ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς, τὴν μετάνοιά μας. Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά, ποὺ ὑφιστάμεθα, "ξεχρεώνουμε γραμμάτια", ἐξοφλοῦμε ἁμαρτίες, ἐξιλεωνόμεθα. Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελειώσει τὸν προορισμό της ἐπάνω στὴν γῆ. Μὲ τὰ γεγονότα, ποὺ ἔρχονται, μέλλουν νὰ γραφοῦν καὶ ἄλλες λαμπρὲς σελίδες δόξης στὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας. Ἂς μὴ φοβούμεθα τοὺς δανειστές μας. Ἂς παριστάνουν τοὺς τρανοὺς καὶ ἰσχυρούς. "Καὶ ἔσται ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζόμενος", προφητεύει ὁ Ἡσαΐας (24, 2). Ὅπως ἑωρτάσαμε καὶ ἐφέτος τὴν ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας, ἔτσι θὰ ἑορτάσουμε συντόμως καὶ τὴν ἀνάστασι τοῦ Ἔθνους μας. Εἰς μάτην φύλαττε τὸν τάφον τοῦ Χριστοῦ ἡ κουστωδία. Εἰς μάτην προσπαθοῦν νὰ θάψουν ζωντανὴ καὶ τὴν Πατρίδα μας σήμερα, καὶ νὰ ἁρπάξουν τὸν πλοῦτο της, καὶ νὰ τὴν ἐξοντώσουν, ἐπειδὴ μὲ τὴν ἐνοχλητικὴν Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ παρουσία της ἐμποδίζει τὴν πραγματοποίησι τῶν σκοτεινῶν σχεδίων τους.



Ἂς μετανοήσουμε λοιπὸν ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, κλῆρος καὶ λαός, καὶ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ θὰ δοξάσῃ καὶ πάλι τὸ μαρτυρικό μας Ἔθνος, τοὺς δὲν φθονεροὺς ἐχθρούς μας θὰ ταπεινώσῃ καὶ θὰ συντρίψῃ ὡς σκεύη κεραμέως.

πηγή   το είδαμε εδώ