Δυο αρχαίοι δυτικοί άγιοι: Απολλινάριος & Βιτάλιος της Ραβέννας

Έχουν, κατά τη γνώμη μου, ξέχωρο ενδιαφέρον οι άγιοι και οι μάρτυρες του 1ου αιώνα μ.Χ., που ήταν άμεσοι μαθητές των αποστόλων. Εμφανίζουν τις απαρχές της χριστιανικής Εκκλησίας (για την οποία ακόμη και οι προτεστάντες συμφωνούν πως ήταν αγνή και ανόθευτη - πολλοί μάλιστα γίνονται ορθόδοξοι μελετώντας τις αρχαίες πηγές και διαπιστώνοντας πως η Ορθοδοξία είναι η ιστορική και πνευματική συνέχεια της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας).

Εδώ είναι η βιογραφία δύο αγίων του 1ου αιώνα, από τη Ραβέννα της (ορθόδοξης φυσικά τότε και για πολλούς αιώνες ακόμη) Ιταλίας. Τη βρήκαμε  εδώ, μαζί με τους άλλους αγίους της ίδιας μέρας. Γιορτάζουν στις 23 Ιούλη. 

Άλλοι γνωστοί άγιοι του 1ου αιώνα -εκτός από τους αποστόλους & ισαποστόλους- είναι ο ιατρός άγιος Αντύπας (κατονομάζεται στο κεφ. 2 της Αποκάλυψης), η αγία Ερμιόνη η ιατρός και φιλόσοφος, οι αγίες Ζηναΐδα & Φιλονίλλα (γιατροί επίσης), η αγία Λυδία η Φιλιππησία, οι άγιοι που μαρτύρησαν μαζί με την αγία Φωτεινή κ.π.ά.

Δες και την ενότητά μας πρωτοχριστιανισμός.

 

Άγιος Απολλινάριος επίσκοπος Ραβέννας

 

Εικ. από εδώ

Ο Άγιος Απολλινάριος υπήρξε μαθητής και ακόλουθος του αποστόλου Πέτρου, τον οποίο ακολούθησε από την Αντιόχεια στη Ρώμη. Έπειτα ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος τον χειροτόνησε επίσκοπο Ραβέννας.

Εκεί ο Απολλινάριος εργάστηκε με πολύ ζήλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου και κατόρθωσε τον φωτισμό πολλών ειδωλολατρών, με αποτέλεσμα οι ιερείς των ειδώλων να τον συλλάβουν και να τον κακοποιήσουν. Αργότερα ο Απολλινάριος θεράπευσε με τη χάρη του Θεού, τον Βονιφάτιο, διακεκριμένο μέλος της κοινωνίας της Ραβέννας, που ήταν κωφάλαλος, και την κόρη του, που έπασχε από δαιμόνιο. Το γεγονός αυτό, έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χρίστου και οι ιερείς των ειδώλων, αφού τον συνέλαβαν τον βασάνισαν σκληρά.

Έπειτα ο Απολλινάριος αναχώρησε στην Αιμυλία, όπου ανέστησε την κόρη του πατρικίου Ρουφίνου, που ολόκληρη η οικογένεια του προσήλθε στον Χριστό. Τότε ο έπαρχος της πόλης, αφού τον βασάνισε τον έβαλε σ' ένα πλοίο για να τον εξορίσει.

Το πλοίο όμως ναυάγησε, ο Απολλινάριος σώθηκε, βγήκε στη Μοισία της Θράκης και από εκεί επέστρεψε στη Ραβέννα. Μόλις έφτασε τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή με την ευθύνη κάποιου εκατόνταρχου. Ο εκατόνταρχος όμως ήταν χριστιανός και τον άφησε να φύγει. Όταν το έμαθαν αυτό οι Ιερείς των ειδώλων, έστειλαν ανθρώπους τους, οι όποιοι τον πρόλαβαν στο δρόμο και τον χτύπησαν τόσο άγρια, ώστε το σώμα του παραμορφώθηκε πνιγμένο στα αίματα. Τον νόμισαν πεθαμένο και τον άφησαν, αλλά χριστιανοί τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν.

Μετά επτά ήμερες όμως, αφού ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Θεό.

Άγιος Βιτάλιος ο μάρτυρας της Ραβέννας

 

Ο ναός του αγίου Βιταλίου στη Ραβέννα, από αυτό το σχετικό άρθρο

Ο Άγιος Βιτάλιος μαρτύρησε το έτος 62 μ.Χ. Έκανε το επάγγελμα του οπλοποιούκαι άνηκε στους ένθερμους Χριστιανούς των χρόνων εκείνων.

Όταν κάποτε στη Ραβέννα ήταν παρών στα βασανιστήρια κάποιου γιατρού, Ουρσικίνου ονομαζόμενου, ταράχτηκε και με δυνατή φωνή ενθάρρυνε τον γιατρό στο μαρτύριο. Με αποτέλεσμα ο γιατρός να υποστεί με γενναιότητα το μαρτύριο[γιορτάζει 19 Ιουνίου]. Τότε ο δικαστής Παυλίνος διέταξε να συλλάβουν τον Βιτάλιο και να τον βασανίσουν. Γεμάτος από αίματα, ο Βιτάλιος οδηγήθηκε σ' ένα βαθύ λάκκο, όπου τον θανάτωσαν ρίχνοντας του μεγάλες πέτρες.

Αλλά η θεία δίκη δεν άργησε να έλθει. Τον Βιτάλιο κατάγγειλε στον Παυλίνο κάποιος ιερέας των ειδώλων, που και αυτός ήταν εκεί και έριχνε πέτρες στον Βιτάλιο. Ξαφνικά όμως, τον κατέλαβε δαιμόνιο και με σπασμούς φώναξε με άγρια φωνή: «Βιτάλιος ο μάρτυς του Χρίστου με κατακαίει σκληρά» και στην παραφροσύνη του ρίχτηκε στο ρεύμα του κοντινού ποταμού και πνίγηκε.

Στην πόλη της Ραβέννας βρίσκονται οι ιστορικοί ναοί των αγίων Απολλινάριου και Βιτάλιου, κτίσματα της εποχής του Ιουστινιανού (6ος αι.).