Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη oι Άγιοι Πατέρες παραδεδώκασιν ημίν εορτάζειν τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον, την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν».

είναι το συναξάρι της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης. Η αγία μας Εκκλησία τιμά την αγία

 αυτή ημέρα, όσα έλαβαν χώρα στο υπερώο της Ιερουσαλήμ και όσα ακολούθησαν

 μετά το Μυστικό Δείπνο. Το Θείο Δράμα οδεύει προς την ολοκλήρωσή του. 

Ο εκουσίως και αδίκως Παθών για τη δική μας σωτηρία Κύριος, γνωρίζει ότι έφτασε το

τέλος της επί γης παρουσίας Του. Η προδοσία του αγνώμονα μαθητή, η σύλληψη, 

οι εξευτελισμοί, το ψευτοδικαστήριο, η καταδίκη,τα μαστιγώματα με το φοβερό 

φραγγέλιο και ο σταυρικός θάνατος είναι θέμα ωρών. Ως άνθρωπος αισθανόταν το δια της

θυσίας Του βαρύ φορτίο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους και

γι’ αυτό αγωνιούσε υπερβαλλόντως. Δεν τον ενδιέφερε το δικό Του μαρτύριο και 

ο θάνατος, αλλά η συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του.

 Γι’ αυτό λοιπόν αφιέρωσε το βράδυ της προπαραμονής του επικείμενου ιουδαϊκού

Πάσχα και παραμονή της δικής Του σταυρικής θυσίας, στους αγαπημένους

 Του μαθητές. «Επιθυμία επεθύμησα τούτο το πάσχα φαγείν μεθ΄ υμών προ του 

με παθείν» τους είπε. Ήθελε να φάγει για τελευταία φορά μαζί τους.

Μα το σπουδαιότερο να τους αφήσει τις τελευταίες παρακαταθήκες Του

 και πάνω απ’ όλα να τελέσει τον Μυστικό Δείπνο, να παραδώσει την υπερφυά

 Θεία Ευχαριστία, η οποία θα τελείται στο διηνεκές, ως η αέναη πραγματική παρουσί

α Του στην Εκκλησία. Από εκείνη την βραδιά εκείνης της Πέμπτης που ο Κύριος παρέδωκε

 το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας στους μαθητές του, το σώμα του και το

αίμα του προσφέρεται σε όλους τους ανθρώπους κάθε φορά που τελείται Θεία Λειτουργιά πάνω στην Αγία Τράπεζα

Στο υπερώο της Ιερουσαλήμ μέσα σε ατμόσφαιρα έντονης συγκινήσεως

 και σε ένδειξη πραγματικής και άδολης αγάπης, έσκυψε ως δούλος ο Κύριος

και έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. Με την πράξη Του αυτή ήθελε να διδάξει 

έμπρακτα το πρωταρχικό χρέος της αλληλοδιακονίας των ανθρώπων. 

«,Ουκ ήλθον διακονηθήναι αλλα διακονήσαι

Κατόπιν κάθισαν στο τραπέζι του δείπνου. Ο Κύριος θέλησε κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσει 

την υπόθεση του προδότη μαθητή. Δεν ήταν δυνατόν να καθίσει ο άνομος εκείνος

 μαζί τους στην παράδοση του φρικτού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, πολλώ δε 

μάλλον να κοινωνήσει σε αυτό. Λέγει λοιπόν «Εις εξ’ υμών παραδώσει με, ο εσθίων

 μετ’ εμού» .Τα λόγια αυτά έφεραν αναστάτωση στους μαθητές. Δεν περίμεναν 

να ακούσουν τέτοια φοβερή αγγελία και άρχισαν να διερωτώνται: ποιος άραγε 

είναι αυτός; Ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης πέφτοντας στον τράχηλο το

υ Διδασκάλου ρώτησε εξ’ ονόματος όλων: «Κύριε τις εστιν»; και ο Κύριος απάντησε:

 «Εκείνος εστιν ω εγώ βάψας το ψωμίον επιδώσω». Και βουτώντας τεμάχιο άρτου στο 

φαγητό το έδωσε στον Ιούδα. Αυτός το έφαγε και ταυτόχρονα «εισήλθεν εις εκείνον ο Σατανάς»

 .Ο Ιησούς του είπε: «ό ποιείς, ποίησον τάχιον». Ο προδότης μαθητής έφυγε βιαστικά, 

απομακρυνθείς για πάντα από τη χορεία των μαθητών και από την κοινωνία του Θείου Διδασκάλου.

 «Ην δε νύξ» προσθέτει ο Ιωάννης. «Νυξ πραγματική, τονίζει σύγχρονος συγγραφέας, 

αλλά και νυξ πνευματική εν τη ψυχή του Ιούδα, εν η το φως του θείου Πνεύματος δια παντός εσβέσθη»!

Μετά από αυτό ο Κύριος προέβη στη σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

 Έλαβε άρτο και αφού ευχαρίστησε έκοψε αυτόν σε τεμάχια και έδωκε στους μαθητές

 του λέγοντας: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον». 

Ύστερα πήρε το ποτήριο της ευλογίας, που ήταν γεμάτο με οίνο, και αφού ανέπεμψε 

ευχαριστήριο δέηση στο Θεό Πατέρα έδωκε στους μαθητές Του λέγοντας: 

«Πίετε εξ αυτού πάντες΄ τούτο γαρ εστι το αίμα μου, το της Καινής 

Διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» Αφού κοινώνησαν 

όλοι και έφαγαν, ο Κύριος μίλησε και απεύθυνε την τελευταία αποχαιρετιστήρια ομιλία

 Του στους μαθητές Του. Ο τρόπος της ομιλίας προδίδει στον Κύριο δραματική έκφραση.

Ως άνθρωπος μπροστά στο μαρτύριο, το οποίο γνωρίζει ως Θεός, αγωνιά και λυπάται.

 Αρχίζει με το «Νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ». 

Τα παθήματα που θα ακολουθήσουν και η ταπείνωση θα είναι η δόξα του Υιού και συνάμα

 αυτή θα είναι η δόξα του Πατέρα. Κύριο χαρακτηριστικό της ομιλίας είναι η προτροπή

για ενότητα και αγάπη μεταξύ των μαθητών και κατ’ επέκταση όλων των ανθρώπων. 

«Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους καθως εγω ηγάπησα ημας ινα

 και υμεις αγαπάτε αλλήλους» Μετά ακολούθησε η περίφημη αρχιερατική προσευχή 

του Κυρίου. Προσεύχεται στον Ουράνιο Πατέρα για την ενότητα των μαθητών Του. 

Δεν εύχεται να τους πάρει ο Θεός Πατέρας από τον κόσμο, αλλά να τους διαφυλάξει 

από τον πονηρό και τα έργα του. Αφού περατώθηκε και η προσευχή η νύχτα είχε προχωρήσει

 αρκετά. Ο Ιησούς πήρε τους μαθητές Του και πήγε στο Όρος των Ελαιών, σε ένα πραγματικά 

ειδυλλιακό και ήσυχο τόπο, λίγο έξω από τη μεγάλη πόλη. Εκεί υπήρχε κήπος στον οποίο

 μπήκε με τους μαθητές Του για να προσευχηθεί. Να μείνει μόνος «ενώπιος ενωπίω»

 με τον Ουράνιο Πατέρα και να αντλήσει δύναμη για τη μεγάλη δοκιμασία, που Τον περίμενε.

 Ο τρόπος της προσευχής ήταν δραματικός. Ως άνθρωπος

 αγωνιούσε για το επερχόμενο πάθος. 

«Περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου» είπε στους μαθητές Του. 

«Παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο» παρακαλούσε τον

 Πατέρα και «εγένετο δε

ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντος επί την γην». 

Μάταια προσπαθούσε να νικήσει τη νωθρότητα των μαθητών Του,

 οι οποίοι δε μπορούσαν να κατανοήσουν την κρισιμότητα των

 δραματικών 

εκείνων στιγμών, και έπεφταν σε βαθύ ύπνο.

Κάποια στιγμή ακούστηκαν φωνές και θόρυβος πολύς. 

Έφτασαν οι στρατιώτες με οδηγό τον Ιούδα για να συλλάβουν 

τον Κυριο. 

Χαρακτηριστικό σύνθημα ο ασπασμός του Διδασκάλου από τον

Προδότη . 

Ιούδας ο προδότης δόλιος ών, δολίω φιλήματι παρέδωκε τόν 

Σωτήρα Κύριον, 

τόν Δεσπότην τών απάντων, ως πρόβατον επί σφαγήν, ούτως ηκολούθει, ο Αμνός 

ο τού Θεού, ο Υιός ο τού Πατρός, ο μόνος πολυέλεος.Η σύλληψη πραγματοποιείται.

 Ο Κύριος δέσμιος οδηγείται σε ολονύκτιες ψεύτικες δίκες για να καταδικαστεί

 και να σταυρωθεί. Συντρέχει λοιπόν, τό συνέδριον τών Ιουδαίων, ίνα τόν Δημιουργόν,

 καί Κτίστην τών απάντων, Πιλάτω παραδώση.

Σήμερον ο Ιούδας, καταλιμπάνει τόν Διδάσκαλον, καί παραλαμβάνει τόν διάβολον

Σήμερον ο Ιούδας, παραποιείται θεοσέβειαν, καί αλλοτριούται τού χαρίσματος

, υπάρχων μαθητής, γίνεται προδότης

Σήμερον ο άνομος, αρνείται τόν Διδάσκαλον, μαθητής γενόμενος, Δεσπότην παρέδωκεν,

Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τη Μεγάλη Πέμπτη έχουν τεράστια σωτηριολογική σημασία για μας.

Πρώτ’ απ’ όλα η εκούσια πορεία του Κυρίου προς το Πάθος φανερώνει την άμετρη θεία

 ευσπλαχνία και αγάπη για τον πεσόντα άνθρωπο. Η ολοκληρωτική νίκη της αμαρτίας, της 

φθοράς και του θανάτου μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο με τον σταυρικό θάνατο του

αναμάρτητου Χριστού. Μόνο το τίμιο αίμα του Μεγάλου Αθώου μπορούσε να καθαρίσει

 κάθε ρύπο αμαρτίας σε όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών. Μόνο αυτό μπορούσε 

να φέρει την καταλλαγή και την ισορροπία, που είχε διαταράξει σοβαρά το κακό και η αμαρτία.

Αγαπητοί, η Αγία και Μεγάλη Πέμπτη καλεί όλους κληρικούς και λαικούς, να βγούμε 

από το λήθαργο της αμαρτίας και να αναλογιστούμε το μέγεθος της αμαρτωλότητάς μας

. Παράλληλα μας παροτρύνει να σηκώσουμε το βλέμμα μας και να ατενίσουμε τον

 Εσταυρωμένο Κύριό μας, για να δούμε στο πονεμένο Πρόσωπό Του την άκρα

ευσπλαχνία και φιλανθρωπία Του. Να ζητήσουμε ταπεινά γονυκλινείς συγνώμη 

"δια το πλήθος των παραπτωμάτων" μας. Να παρακαλέσουμε τον Λυτρωτή μας να 

κάνει έλεος σε όλους μας και δια του υπέρ ημών εκχυθέντος Τιμίου Αίματός 

Του, να τύχουμε της απολυτρώσεως. Ταπεινοί και ευλαβείς προσκυνητές του εσταυρωμένου 

Κυρίου, αυτές τις άγιες ημέρες, ας θελήσουμε να γεμίσουμε την καρδιά και τη ζωή 

μας από την μακροθυμία και αγάπη του, και να την κάνουμε ζωή, βίωμα, πραγματικότητα.

Κι ας του ψάλουμε όλοι μαζί μ' ένα στόμα και με μια ψυχή:

 «ΔΟΞΑ ΤΗ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ». Αμήν