Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αντίχριστος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αντίχριστος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 07, 2018

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος Αγίου Εφραίμ του Σύρου

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος
Αγίου Εφραίμ του Σύρου
Κατά τον καιρόν δε εκείνον, όταν έλθη ο Δράκων, δεν υπάρχει άνεσις επί της γής, αλλά θλίψις μεγάλη, ταραχή και σύγχυσις, θάνατοι και πείνα εις πάντα τα πέρατα, διότι θα γίνουν κατά τόπους λιμοί, σεισμοί και θάνατοι διάφοροι επί της γής. Γενναία θα είναι η ψυχή, η οποία θα δυνηθή να κρατήση εαυτήν απηλλαγμένην από τα σκάνδαλα αυτά. Διότι εάν ευρεθή άνθρωπος ν' αδιαφορή ολίγον, εύκολα πολιορκείται και γίνεται αιχμάλωτος του Δράκοντος του πονηρού και δολίου, και ο τιούτος ευρίσκεται ασυγχώρητος εις την κρισιν, διότι επίστευσεν εις τον Τύραννον εκουσίως. Πολλών προσευχών και δακρύων έχομεν ανάγκην, αγαπητοί, δια να ευρεθώμεν ακλόνητοι εις τους πειρασμούς, διότι πολλά είναι τα φαντάσματα, τα οποία γίνονται από το θηρίον. Επειδή είναι Θεόμαχον θέλει όλοι ν' απωλεσθούν. Τοιούτον τρόπον μεταχειρίζεται ο Τύραννος, ώστε όλοι να βαστάζουν την σφραγίδα του Θηρίου, όταν θα έλθη να απατήση τα σύμπαντα.

Προσέχετε, αδελφοί μου, την υπερβολήν του Θηρίου, διότι μεταχειρίζεται διάφορα τεχνάσματα πονηρίας. Άρχεται από την γαστέρα, ίνα όταν τις μη έχων φαγητά, αναγκασθή να λάβη την σφραγίδα εκείνου, όχι ως έτυχεν εις πάν μέρος του σώματος, αλλ' εις την δεξιά χείρα και εις το μέτωπον, δια να μη έχη εξουσίαν ο άνθρωπος να κάμη με αυτήν το σημείον του σταυρού, μήτε πάλιν εις το μέτωπον να σημειώση το άγιον όνομα του Κυρίου. Διότι γνωριζει ο άθλιος, ότι όταν ο Σταυρός του Κυρίου σφραγισθή επί του ανθρώπου λύει πάσαν την δύναμιν του Εχθρού, και δι΄αυτό σφραγίζει την δεξιάν του ανθρώπου. Εάν κάποιος δεν σφραγίζεται με την σφραγίδα εκείνου, δεν γίνεται αιχμάλωτος εις τα φαντάσματα εκείνου, ούτε ο Κύριος απομακρύνεται απ΄ αυτού, αλλά τον φωτίζει και τον σύρει προς εαυτόν. Πρέπει να εννοήσωμεν, αδελφοί, μετά πάσης ακριβείας, ότι τά φαντάσματα του Εχθρού είναι αποτρόπαια. Ο δε Κύριος ημών έρχεται με γαλήνην διά να αποκρούση δι ημάς τα τεχνάσματα του Θηρίου...

Επειδή ο Σωτήρ, θέλων να σώση το ανθρώπινον γένος, ετέχθη εκ Παρθένου, και εν σχήματι ανθρώπου επάτησε τον εχθρόν με την αγίαν δύναμιν της Θεότητος Αυτού, ηθέλησε και αυτός να αναλάβη το σχήμα της αυτού παρουσίας διά να μας απατήση. Ο δε Κύριος ημών θα έλθη εις την γην εν νεφέλαις φωτειναίς, ως αστραπή φοβερά, ο δε Εχθρός δεν θα έλθη τοιουτοτρόπως, διότι είναι αποστάτης. Γεννάται μεν ακριβώς εκ κόρης μιαράς, αλλά δεν σαρκούται τοιουτοτρόπως. Θα έλθη δε ο Παμμίαρος με το εξής σχήμα, ως κλέπτης, διά να απατήση τα σύμπαντα. Θα είναι ταπεινός, ήσυχος, θα μισή την αδικίαν, θα αποστρέφεται είδωλα, θα προτιμά την ευσέβειαν, αγαθός φιλόπτωχος, ευειδής καθ' υπερβολήν, ευκατάστατος, ιλαρός εις όλους, θα τιμά πολύ το γένος των Ιουδαίων, διότι αυτοί προσμένουν την έλευσιν εκείνου. Μεταξύ δε όλων αυτών, θα εκτελή σημεία και τέρατα, φόβητρα με πολλήν εξουσίαν, θα προσπαθή δολίως να αρέση εις όλους, διά να αγαπηθή ταχέως από πολλούς, θα εξαπατά τον κόσμον υπό το πρόσχημα της ευταξίας, έως ου βασιλεύση.

Όταν λοιπόν ίδουν λαοί πολλοί και δήμοι τοιαύτας αρετάς και δυνάμεις, ενούνται όλοι συγχρόνος με μίαν γνώμην και με χαράν μεγάλην κηρύσσουν αυτόν βασιλέα, λέγοντες μεταξύ των. Μήπως άρα ευρίσκεται άνθρωπος άλλος τόσον αγαθός και δίκαιος; Ανορθούται δε ευθέως η βασιλεία εκείνου, και θα πατάξη μεθ υμών τρείς βασιλείς μεγάλους. Επειτα υψούται η καρδία του και θα εμέση ο Δράκων την πικρότητά του. Ταράσσων δεν την οικουμένην κινεί τα πέρατα, θλίβει τα σύμπαντα και μιαίνει τας ψυχάς. Όχι πλέον ως ευλαβής, αλλά πολύ αυστηρός εις όλα, απότομος, οργίλος,θυμώδης, ακατάστατος, φοβερός, αηδής, μισητός, βδελυκτός, ανήμερος, αλάστωρ, αναιδής, και προσπαθών να εμβάλη εις τον βόθρον της ασεβείας όλον το ανθρώπινον γένος. Πληθύνει σημεία ψευδώς και όχι αληθώς, και ενώ παρίσταται πολύς λαός και ευφημεί αυτόν, βάλλει φωνήν ισχυράν, ώστε να σαλευθή ο τόπος, επί του οποίου ίστανται οι όχλοι, λέγων.Γνωρίσατε όλοι οι λαοι την δύναμίν μου και την εξουσίαν, μεταθέτει όρη και ανάγει νήσους από την θάλασσαν με πλάνην και φαντασίαν, και ενώ πλανά τον κόσμον και φαντάζει τα σύμπαντα, πολλοί θα δοξάζουν και θα πιστεύουν αυτόν ως Θεόν ισχυρόν...

Πολλοί δε των αγίων, όσοι τότε θα ευρεθούν εις την έλευσιν του μιαρού, χύνουν ποταμηδόν τα δάκρυα μετά στεναγμών προς τον Θεόν τον Άγιον, διά να λυτρωθούν από τον Δράκοντα, και φεύγουν μετά μεγάλης σπουδής εις τας ερήμους και κρύπτονται εις τα όρη και τα σπήλαια μετά φόβου, και πασπαλίζουν χώμα και στάκτην εις τας κεφαλάς , παρακαλούντες νύκτα και ημέραν μετά πολλής ταπεινώσεως. Και ο Άγιος Θεός θέλει χαρίσει αυτό εις αυτούς, δηλαδή οδηγεί αυτούς η χάρις εις ωρισμένους τόπους και σώζονται κρυπτόμενοι εις τας οπάς και τα σπήλαια μη βλέποντες τα σημέια και τα φόβητρα του Αντιχρίστου. Η έλευσις δε αυτού γίνεται γνωστή εις τους έχοντας τον νούν προσηλωμένον εις τα άνω, εις δε τους έχοντας τον νουν εις βιωτικά πράγματα και ποθούντας τα γήινα, δεν θα γίνη φανερόν αυτό. Διότι όποιος είναι δεδεμένος πάντοτε εις βιωτικά πράγματα, και αν ακούση απιστεί και βδελύσσεται τον λέγοντα. Οι δε άγιοι θέλουν ενδυναμωθή, διότι πάντοτε απέρριψαν την μέριμναν του βίου αυτού.


Δευτέρα, Οκτωβρίου 02, 2017

Το Αντίχριστο Θηρίο Εσχατολογική ερμηνεία περί Αντιχρίστου

Στη μελέτη αυτή θα δώσουμε μια περιληπτική εικόνα τού Αντιχρίστου Θηρίου το οποίο η Αγία Γραφή αναφέρει τόσο συχνά. Λόγω τής τεράστιας έκτασης τού θέματος, θα περιοριστούμε σε λίγα εισαγωγικά, και μόνο για το εσχατολογικό ερμηνευτικό επίπεδο τής προφητείας, μια και σε άλλες μελέτες μας υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες και ερμηνευτικά επίπεδα.
Ως ξεκίνημα, ας αναφέρουμε το χωρίο τής Αποκάλυψης ιγ΄ 1-10:
"1. Και είδον εκ τής θαλάσσης θηρίον αναβαίνον, έχον κέρατα δέκα και κεφαλάς επτά και επί τών κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού ονόματα βλασφημίας.
2. Και το θηρίον ό είδον ην όμοιον παρδάλει και οι πόδες αυτού ως άρκτου και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος, και έδωκεν αυτώ ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην. 3. και μίαν εκ τών κεφαλών αυτού ως εσφαγμένην εις θάνατον, και η πληγή τού θανάτου αυτού εθεραπεύθη.
4. Και εθαυμάσθη όλη η γη οπίσω τού θηρίου και προσεκύνησαν τω δράκοντι, ότι έδωκεν την εξουσίαν τω θηρίω, και προσεκύνησαν τω θηρίω λέγοντες:΄΄Τις όμοιος τω θηρίω και τις δύναται πολεμήσαι μετ' αυτού;΄΄
5. Και εδόθη αυτώ στόμα λαλούν μεγάλα και βλασφημίας και εδόθη αυτώ εξουσία ποιήσαι μήνας τεσσεράκοντα και δύο. 6. και ήνοιξεν το στόμα αυτού εις βλασφημίας προς τον Θεόν βλασφημήσαι το όνομα αυτού και την σκηνήν αυτού, τους εν τω ουρανώ σκηνούντας. 7. Και εδόθη αυτώ ποιήσαι πόλεμον μετά τών αγίων και νικήσαι αυτούς, και εδόθη αυτώ εξουσία επί πάσαν φυλήν και λαόν και γλώσσαν και έθνος. 8. και προσκυνήσουσιν αυτόν πάντες οι κατοικούντες επί της γής, ού ου γέγραπται το όνομα αυτού εν τω βιβλίω τής ζωής τού αρνίου τού εσφαγμένου από καταβολής κόσμου.
9. Εί τις έχει ους ακουσάτω: 10. ΄΄ει τις εις αιχμαλωσίαν, εις αιχμαλωσίαν υπάγει. ει τις εις αιχμαλωσίαν, εις αιχμαλωσίαν υπάγει. ει τις εν μαχαίρη αποκτανθήναι αυτόν εν μαχαίρη αποκτανθήναι.
Ώδε εστιν η υπομονή και η πίστις τών αγίων".
Ο απόστολος Ιωάννης εδώ, μιλάει για κάποιο θηρίο που είχε 7 κεφάλια και 10 κέρατα και βγήκε από τη θάλασσα. Ήταν σαν λεοπάρδαλη με πόδια αρκούδας και στόμα λιονταριού.
Αυτά τα χαρακτηριστικά του ήταν όμοια με τα χαρακτηριστικά τριών ζώων που είχε δει ο προφήτης Δανιήλ σε αρχαιότερο όραμα, που εξεικόνιζε πολιτικές δυνάμεις. Οι δυνάμεις αυτές ήταν οι τρεις πρώτες υπερδυνάμεις που έδρασαν στην περιοχή τού Ισραήλ, από τον καιρό τού Δανιήλ ως τον καιρό τού Ιωάννη.
Σύμφωνα με τις οράσεις τού Δανιήλ 7/ζ΄ 2-7, τα ζώα αυτά συμβόλισαν τις εξής δυνάμεις:
Λεοντάρι = Βαβυλώνα
Αρκούδα = Μηδοπερσία
Λεοπάρδαλη = Ελλάδα
Όμως οι ενέργειες τού ιδίου τού θηρίου τής Αποκάλυψης, ήταν ίδιες με τις ενέργειες τού τετάρτου θηρίου που είδε ο Δανιήλ, το οποίο εξεικόνισε τη Ρώμη, την επόμενη παγκόσμια δύναμη, που είχε την εξουσία στην εποχή τού Αποκαλυπτή Ιωάννη. (Παράβαλλε Δανιήλ 7/ζ΄ 7,8,20-22 με Αποκάλυψη 13/ιγ΄ 1,5-7. Επίσης περισσότερες πληροφορίες για τις πολιτικές αυτές δυνάμεις, μπορεί ο αναγνώστης να βρει στα κεφάλαια 2/β΄ και 8/η΄ τού προφήτη Δανιήλ).
To θηρίο αυτό λοιπόν, αντιπροσώπευε τη θηριωδία τών ανθρώπινων πολιτικών δυνάμεων.Στα 10 κέρατά του είχε 10 βασιλικά διαδήματα, και γραμμένα στα κεφάλια του ήταν ονόματα βλασφημίας. Βλασφήμισε το Θεό και τους αγίους, και του δόθηκε εξουσία να πολεμήσει τους αγίους και να τους νικήσει!
Στο εδάφιο 13/ιγ΄ 2 μάλιστα, λέει ότι ο Σατανάς (ο δράκων) ήταν αυτός που του έδωσε όλη του την εξουσία, συνεπώς το θηρίο έχει σατανική προέλευση.
Σε άλλο σημείο τής Αποκάλυψης, ένας άγγελος δίνει περισσότερες πληροφορίες στον Ιωάννη για το θηρίο:
Αποκάλυψις 17/ιζ΄ 8-14: "Το θηρίον ό είδες ην και ουκ έστιν και μέλλει αναβαίνειν εκ τής αβύσσου και εις απώλειαν υπάγει, και θαυμασθήσονται οι κατοικούντες επί της γης, ων ου γέγραπται το όνομα επί το βιβλίον τής ζωής από καταβολής κόσμου, βλεπόντων το θηρίον ότι ην και ουκ έστιν και πάρεσται. 9. Ώδε ο νους ο έχων σοφίαν.
Αι επτά κεφαλαί επτά όρη εισίν, όπου η γυνή (η Βαβυλώνα η Μεγάλη) κάθηται επ' αυτών. και βασιλείς επτά εισιν. 10. οι πέντε έπεσαν, ο εις έστιν, ο άλλος ούπω ήλθεν, και όταν έλθη ολίγον αυτόν δει μείναι. 11. και το θηρίον ό ην και ουκ έστιν και αυτός όγδοός εστιν και εκ τών επτά εστιν, και εις απώλειαν υπάγει.
12. Και τα δέκα κέρατα ά είδες δέκα βασιλείς εισιν, οίτινες βασιλείαν ούπω έλαβον, αλλά εξουσίαν ως βασιλείς μίαν ώραν λαμβάνουσιν μετά τού θηρίου. 13. ούτοι μίαν γνώμην έχουσιν και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω θηρίω διδόασιν. 14. ούτοι μετά τού αρνίου πολεμήσουσιν και το αρνίον νικήσει αυτούς, ότι κύριος κυρίων εστίν και βασιλεύς βασιλέων και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί".
Ο άγγελος λέει στον Ιωάννη ότι το θηρίο "ην και ουκ έστιν και μέλλει αναβαίνειν εκ τής αβύσσου", μια φράση που είναι το αντίθετο τής φράσεως: "ο ων και ο ην και ο ερχόμενος" που αναφέρεται στον Ιησού Χριστό (Αποκ. 1/α΄ 4. 4/η΄ 8). Ενώ ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται: "ο είναι και ο ήταν και ο ερχόμενος" από τον ουρανό για να μείνει με την Εκκλησία Του, το Θηρίο ονομάζεται: "ο ήταν και δεν είναι, και θα ανεβεί από την άβυσσο", (τον τόπο δέσμευσης τών δαιμόνων), και πάλι θα χαθεί.
Ύστερα ο άγγελος εξηγεί ότι τα 7 κεφάλια αντιπροσωπεύουν 7 βασιλιάδες διαχρονικά, ενώ τα 10 κέρατα 10 βασιλιάδες που θα βασίλευαν μελλοντικά μαζί με το Θηρίο όταν θα έβγαινε από την άβυσσο, και θα παρέδιδαν σ' αυτό όλη τους τη δύναμη και την εξουσία, επειδή θα είχαν την ίδια γνώμη μαζί του.
Όσο για το Θηρίο, αυτό αντιπροσωπεύει τον 8ο βασιλιά, ο οποίος θα είναι ηγέτης παγκόσμιας δύναμης όπως και οι 7 προηγούμενες απ' αυτόν παγκόσμιες δυνάμεις ή βασιλείες που πέρασαν από την Ανατολική Μεσόγειο. (Οι 6 προηγούμενες είναι οι εξής κατά σειράν εμφάνισης: Αίγυπτος, Ασσυρία, Βαβυλώνα, Μηδοπερσία, Ελλάδα και Ρώμη. Ως 7η πιθανόν να εννοείται η Οθωμανική Αυτοκρατορία).
Στο 17/ιζ΄ 9-11 τής Αποκάλυψης, ο άγγελος εξηγεί ότι τα 7 κεφάλια (εκτός από 7 όρη στα οποία είναι κτισμένη η Ρώμη ως τύπος τής Μεγάλης Βαβυλώνας), σημαίνουν επίσης και 7 βασιλείς από τους οποίους οι 5 πρώτοι στην εποχή τού Ιωάννη είχαν πέσει (από Αίγυπτο ως Ελλάδα). Ο έκτοςβασιλιάς (η Ρώμη), ήταν σε ισχύ τη στιγμή τής όρασης τού Ιωάννη, και ο 7ος βασιλιάς θα ήταν κάποιος μελλοντικός που θα εξουσίαζε την περιοχή τού Ισραήλ, αλλά θά έμενε λίγο. Το ίδιο το Θηρίο θα ήταν ο 8ος βασιλιάς, ο οποίος θα ίσχυε στην περιοχή τής Μεσογείου θαλάσσης, (ένας από τους λόγους που αναφέρεται ότι "ανέβηκε από τη θάλασσα" - Αποκ. 13/ιγ΄ 1) και θα συγκέντρωνε όλη την εξουσία τών προηγουμένων παγκοσμίων δυνάμεων τής περιοχής.
Το Θηρίο λοιπόν (ο 8ος), θα είναι ο ηγέτης - εκπρόσωπος ενός βασιλείου μεγάλης πολιτικής δύναμης, ο οποίος σύμφωνα με το Αποκ. 17/ιζ΄ 13 και 14, θα συμμαχήσει με 10 βασιλιάδες τής εποχής του, για να πολεμήσει με τον Ιησού Χριστό, και να νικηθεί (Αποκάλυψις 19/ιθ΄).
To ότι η βασιλεία αυτή έχει τα χαρακτηριστικά όλων τών προηγουμένων δυνάμεων τής περιοχής, δηλώνει ότι συγκεντρώνει όλη την εξουσία που είχε δώσει κάποτε ο Σατανάς σε όλες αυτές, σύμφωνα με το Αποκάλυψις 13/ιγ΄ 2 που παραθέσαμε.
Oι 10 βασιλείς, καθώς και οι 7, περιλαμβάνονται στο ίδιο το Θηρίο σαν κέρατα και κεφαλές, επειδή το Θηρίο αυτό ενεργεί όλη τη δική τους εξουσία. Θα είναι λοιπόν μια κυβέρνηση πρωτοφανούς εξουσίας και δύναμης.
Ο Ιωήλ 2/β΄ 2 μάλιστα, αναφερόμενος στον πόλεμο τού Γωγ εναντίον τού Ισραήλ κατά τον Αρμαγεδώνα, λέει: "...λαός πολύς και ισχυρός. Όμοιος αυτού δεν εστάθει απ' αιώνος, ουδέ μετ' αυτόν θέλει σταθεί πλέον ποτέ εις γενεάς γενεών". Εδώ πιθανώς αναφέρεται στο στρατό τού Θηρίου, καθώς η Αποκάλυψη 19/ιθ΄ 11 ως 20/κ΄ 9, ταυτίζει τα στρατεύματα τού Θηρίου με τα στρατεύματα τού Γωγ.
Οι μεν 7 βασιλείς (οι 7 κεφαλές) σημαίνουν τις παγκόσμιες δυνάμεις σε όλη τη διάρκεια ύπαρξης τού Ισραήλ, οι δε 10, μόνο τους συμμάχους τού Θηρίου, τής 8ης δύναμης, μόνο στον καιρό τού πολέμου, στον Αρμαγεδώνα.

Πολλούς αιώνες πριν γράψει ο Ιωάννης την Αποκάλυψη, ο Θεός είχε μιλήσει στον Δανιήλ για το ίδιο Θηρίο.
Ο Θεός πολλές φορές στην Αγία Γραφή μας δίνει κάποια όραση ή προφητεία που έχει περισσότερες από μία εκπληρώσεις. Μας προφητεύει για κάτι που εκπληρώνεται, και που μετά από καιρό ξαναεκπληρώνεται με λίγο διαφορετικό τρόπο. Έτσι η 1η του εκπλήρωση γίνεται τύπος ή σκιά, ή παράδειγμα τής μεταγενέστερης εκπλήρωσης. Το ίδιο συμβαίνει και με την προφητεία που θα εξετάσουμε. Έτσι ενώ στα προηγούμενα εδάφια ο Δανιήλ είδε τις τρεις παγκόσμιες δυνάμεις από την εποχή του και μετά, (Δανιήλ 7/ζ΄ 2-7), στη συνέχεια βλέπει ένα 4ο θηρίο,διαφορετικό από τα άλλα, τη Ρώμη:
Δανιήλ 7/ζ΄ 7,8: "...θηρίον τέταρτον, τρομερόν και καταπληκτικόν, και ισχυρόν σφόδρα. και είχε μεγάλους σιδηρούς οδόντας. κατέτρωγε και κατεσύντριβε, και κατεπάτει το υπόλοιπον με τους πόδας αυτού. Και αυτό ήτο διάφορον πάντων τών θηρίων τών προ αυτού. και είχε 10 κέρατα.
Παρετήρουν τα κέρατα, και ιδού, έτερον μικρόν κέρας ανέβει μεταξύ αυτών, έμπροσθεν τού οποίου τρία εκ τών πρώτων κεράτων εξεριζώθησαν. και ιδού, εν τω κέρατι τούτω ήσαν οφθαλμοί, ως οφθαλμοί ανθρώπου, και στόμα λαλούν πράγματα μεγάλα".
Δανιήλ 7/ζ΄ 17-27: "Ταύτα τα μεγάλα θηρία τα οποία είναι τέσσαρα, είναι τέσσαρες βασιλείς, οίτινες θέλουσιν εγερθεί εκ τής γης. Αλλ' οι άγιοι τού Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα τού αιώνος.
Τότε ήθελον να μάθω την αλήθειαν περί τού τετάρτου θηρίου, το οποίον ήτο διάφορον από πάντων τών άλλων, καθ υπερβολήν τρομερόν, τού οποίου οι οδόντες ήσαν σιδηροί, και οι όνυχες αυτού χάλκινοι. κατέτρωγε, κατεσύντριβε, και κατεπάτει το υπόλοιπον με τους πόδας αυτού. Και περί τών 10 κεράτων, τα οποία ήσαν εν τη κεφαλή αυτού, και περί τού άλλου το οποίον ανέβει, και έμπροσθεν τού οποίου έπεσον τρια. Περί τού κέρατος εκείνου λέγω, το οποίον είχεν οφθαλμούς, και στόμα λαλούν μεγάλα πράγματα, τού οποίου η όψις ήτο ρωμαλαιωτέρα παρά τών συντρόφων αυτού.
Εθεώρουν, και το κέρας εκείνο έκαμνε πόλεμον μετά τών αγίων, και υπερίσχυε κατ' αυτών. εωσού ήλθεν ο Παλαιός τών ημερών, και εδόθη η κρίσις εις τους αγίους τού Υψίστου. και ο καιρός έφθασε, και οι άγιοι έλαβον την βασιλείαν.
Και εκείνον είπε: ΄΄Το θηρίον το τέταρτον θέλει είσθαι η τετάρτη βασιλεία επί τής γης, ήτις θέλει διαφέρει από πασών τών βασιλειών, και θέλει καταφάγει πάσαν την γην, και θέλει καταπατήσει αυτήν, και κατασυντρίψει αυτήν.
Και τα 10 κέρατα είναι 10 βασιλείς, οίτινες θέλουσιν εγερθή εκ τής βασιλείας ταύτης. Και κατόπιν αυτών άλλος θέλει εγερθή. και αυτός θέλει διαφέρει τών πρώτων, και θέλει υποτάξει τρεις βασιλείς. Και θέλει λαλήσει λόγους εναντίον τού Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους τού Υψίστου, και θέλει διανοηθή να μεταβάλλη καιρούς και νόμους. και θέλουσι δοθή εις την χείρα αυτού μέχρι καιρού και καιρών, και ημίσεως καιρού. Κριτήριον όμως θέλει καθίσει, και θέλει αφαιρεθεί η εξουσία αυτού, δια να φθαρεί και να αφανισθεί έως τέλους.
Και η βασιλεία, και η εξουσία και η μεγαλωσύνη τών βασιλειών τών υποκάτω παντός τού ουρανού, θέλει δοθεί εις τον λαόν τών αγίων τού Υψίστου, τού οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν΄΄".
Πράγματι, η Ρώμη κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή τον κόσμο, και συνέτριβε τους εχθρούς της, σαν να τους πατούσε με σιδερένια πόδια.
Το κεφάλι όμως τού θηρίου είχε 10 κέρατα, όπως το θηρίο που είδε ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη!
Ξαφνικά, φύτρωσε άλλο ένα κέρατο μικρό, που ξερίζωσε 3 από τα 10 άλλα κέρατα.
Συνεπώς έχουμε: 10-3=7
Θυμηθήτε πως και τα κεφάλια τού Θηρίου τής Αποκάλυψης ήταν 7, ενώ τα κέρατα ήταν 10! Η ομοιότητα είναι προφανής. Όμως αν προσθέσουμε στα 7 κέρατα που έμειναν αυτό που φύτρωσε, έχουμε:
7+1=8!!!
Σύμφωνα με τον Ιωάννη, το θηρίο τής Αποκάλυψης ήταν "ο 8ος" βασιλιάς, "και είναι εκ τών 7"(Αποκάλυψις 17/ιζ΄ 10,11). ΄Ετσι εξηγεί και ο άγγελος στον Δανιήλ το όραμα:
Δανιήλ 7/ζ΄ 24: "και τα 10 κέρατα είναι 10 βασιλείς, οίτινες θέλουσιν εγερθεί εκ τής βασιλείας ταύτης. και κατόπιν αυτών άλλος θέλει εγερθεί. Και αυτός θέλει διαφέρει τών πρώτων, και θέλει υποτάξει 3 βασιλείς".
Αν και δεν θα ασχοληθούμε με όλες τις λεπτομέρειες και εκπληρώσεις αυτής τής προφητείας, στη συγκεκριμένη εκπλήρωση περί τού Αντιχρίστου, παρατηρούμε ότι όπως και στην Αποκάλυψη, εδώ μιλάει για 7 βασιλείς, και έναν 8ο, που στον μεν Δανιήλ συμβολίζεται από το μικρό κέρατο τού 4ου θηρίου, στη δε Αποκάλυψη συμβολίζεται από ολόκληρο το Θηρίο με τα 10 κέρατα και τα 7 κεφάλια. Εκεί αναφέρεται ως 8ος, όπως 8ο ήταν και το ΄΄μικρό κέρατο΄΄.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως εκτός από την εκπλήρωση τής προφητείας στη θηριώδη προχριστιανική Ρώμη, έχουμε για το θηρίο και κάποια εσχατολογική εκπλήρωση στην 8η και τελευταία υπερδύναμη τής ιστορίας, στην περιοχή τού Ισραήλ. Πρόκειται για το θηρίο που συγκεντρώνει όλη τη θηριωδία τών προ αυτού δυνάμεων, και που θα πολεμήσει με τον Ιησού Χριστό κατ' ενέργειαν τού Σατανά.
Ο τρόπος ενεργείας του θα είναι όμοιος με τής Ρώμης, από την οποία προσκιάστηκε στο Δανιήλ 7/ζ΄ 20, 21,25:
"...περί τού κέρατος λέγω εκείνου, το οποίον είχεν οφθαλμούς, και στόμα λαλούν μεγάλα πράγματα, τού οποίου η όψις ήτο ρωμαλαιοτέρα παρά τών συντρόφων αυτού. Εθεώρουν, και το κέρας εκείνο έκανε πόλεμον μετά τών αγίων, και υπερίσχυε κατ' αυτών, εωσού ήλθεν ο Παλαιός τών ημερών, και εδόθη η κρίσις εις τους αγίους τού Υψίστου. και ο καιρός έφθασε, και οι άγιοι έλαβον την βασιλείαν".
Είναι γνωστό, πως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν η πολιτική εκείνη δύναμη που δίωξε τους Χριστιανούς, και που συνέβαλε στη σταύρωση τού Ιησού Χριστού. Ακόμα, οι αυτοκράτορές της, θεωρούνταν θεοί, στους οποίους έπρεπε να προσφέρεται θυμίαμα. Σίγουρα, όλα αυτά είναι "μεγάλα λόγια" σαν αυτά που έλεγε το μικρό κέρατο. Και επίσης, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν όχι μόνο αυτή που "κατέτρεξε" τους Χριστιανούς αγίους, μα επίσης αυτή που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ την "αγαπημένη πόλη" τού Χριστού, το 70 μ.Χ.
Κάτι παρόμοιο θα είναι το βασίλειο τού Θηρίου στο μέλλον. Όχι μόνο θα στείλει στρατεύματα στον πόλεμο τού Αρμαγεδώνα εναντίον τού Ισραήλ, αλλά θα λέει μεγάλα λόγια και θα κατατρέχει τους Χριστιανούς. Πράγματι, μια μεγαλύτερη απεικόνιση τής Ρώμης, λίγο πριν από το τέλος τού παρόντος συστήματος.

Ο Δανιήλ όμως, μας περιγράφει ένα ακόμα όραμα γι' αυτό το κέρατο που προεικόνισε την 8η υπερδύναμη. Αναφέρεται στο Δανιήλ 8/η΄ 9-12, 23-25. Μόνο που εκεί το εσχατολογικό Θηρίο προεικονίζεται όχι από τη Ρώμη, αλλά από τον Αντίοχο τον Επιφανή. (Περισσότερες πληροφορίες για τον Αντίοχο και την πρώτη εκπλήρωση τής προφητείας αυτής, ο αναγνώστης μπορεί να βρει στο εξαίρετο σχολιολόγιο τού Δανιήλ, τού Ιωήλ Γιαννακόπουλου).
Δανιήλ 8/η΄ 9-12: "Και εκ τού ενός εξ' αυτών εξήλθεν εν κέρας μικρόν, το οποίον εμεγαλύνθη καθ' υπερβολην προς τον Νότον, και προς την Ανατολήν, και προς την γην τής δόξης. Και εμεγαλύνθη, έως τού στρατεύματος τού ουρανού, και έρριψεν εις την γην μέρος εκ τής στρατιάς και εκ τών αστέρων και κατεπάτησεν αυτά. μάλιστα εμεγαλύνθει, έως τού άρχοντος τού στρατεύματος, και αφήρεσεν απ' αυτού την παντοτινήν θυσίαν, και το άγιον κατοικητήριον αυτού κατεβλήθει.
Και το στράτευμα παρεδόθει εις αυτόν μετά τής παντοτεινής θυσίας εξ αιτίας τής παραβάσεως, και έρριψε κατά γης την αλήθειαν. και έπραξε, και ευωδώθει"
Δανιήλ 8/η΄ 23-25: "Και εν τοις εσχάτοις καιροίς τής βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθεί βασιλεύς σκληροπρόσωπος, και συνετός εις πανουργίας. Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως. και θέλει αφανίζει εξαισίως, και θέλει ευοδούσθαι και κατορθώνει, και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς, και τον λαόν τον άγιον. Και δια τής πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού. Και θέλει μεγαλυνθεί εν τη καρδία αυτού, και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς. Και θέλει σηκωθεί κατά τού Άρχοντος τών αρχόντων, πλην θέλει συντριφθεί άνευ χειρός".
Όπως ο Αντίοχος, έτσι και ο βασιλιάς αυτός που συμβολίστηκε από το κέρατο, θα είναι πανούργος και θα εναντιωθεί ακόμα και στο Θεού. Η εξουσία του θα απλωθεί προς το Νότο, προς την Ανατολή και προς "τη γη τής δόξης", τους Αγίους Τόπους, όπου θα επιτεθεί κατά τής Ιερουσαλήμ. Το τέλος του όμως θα είναι η συντριβή:
Δανιήλ 11/ια΄ 31-36: "Και βραχίονες θέλουσιν εγερθεί εξ αυτού, και θέλουσι βεβηλώσει το αγιαστήριον τής δυνάμεως, και αφαιρέσει την παντοτεινήν θυσίαν, και στήσει το βδέλυγμα τής ερημώσεως. Και τους ανομούντας εις την διαθήκην θέλει διαφθείρει εν κολακείας. ο λαός όμως, όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού, θέλει ισχύσει και κατορθώσει. Και οι συνετοί του λαού θέλουσι διδάξει πολλούς. πλην θέλουσι πέσει δια ρομφαίας, και δια φλογός, δι αιχμαλωσίας, και δια λαφυραγωγίας πολλών ημερών. Και όταν πέσωσι, θέλουσι βοηθηθεί μικράν βοήθειαν. πολλοί όμως θέλουσι προστεθεί εις αυτούς εν κολακείαις. Και εκ τών συνετών θέλουσι πέσει, δια να δοκιμασθώσι, και να λευκανθώσιν, έως τού εσχάτου καιρού. διότι και τούτο θέλει γίνει εν τω ωρισμένω καιρώ.
Και ο βασιλεύς θέλει κάμει κατά την θέλησιν αυτού, και θέλει υψωθεί, και μεγλυνθεί υπεράνω παντός θεού, και θέλει μεγαλορρημονήσει κατά τού Θεού τών θεών, και θέλει ευημερεί, εωσού συντελεσθεί η οργή. διότι το ωρισμένον θέλει γίνει".
Δανιήλ 11/ια΄ 40-45: "Και εν τω εσχάτω καιρώ ο βασιλεύς τού Νότου θέλει συγκερατισθεί μετ' αυτού. και ο βασιλεύς τού Βορρά θέλει ελθεί εναντίον αυτού ως ανεμοστρόβιλος, μετά αμαξών και μετά ιππέων, και μετά πολλών πλοίων. και θέλει ελθεί εις τους τόπους και θέλει πλημμυρίσει και διαβεί. Θέλει εισέλθει έτι εις την γην τής δόξης και πολλοί τόποι θέλουσι καταστραφεί. ούτοι όμως θέλουσι διασωθεί εκ τής χειρός αυτού, ο Εδώμ και ο Μωάβ, και οι πρώτοι τών υιών Αμμών.
Και θέλει εκτείνει την χείρα αυτού επί τους τόπους. και η γη τής Αιγύπτου δεν θέλει εκφύγει. Και θέλει κυριεύσει τους θησαυρούς τού χρυσίου και τού αργυρίου, και πάντα τα επιθυμητά τής Αιγύπτου. και οι Λίβυες και οι Αιθίοπες θέλουσιν είσθαι κατόπιν τών βημάτων αυτού. Πλην αγγελίες εκ τής Ανατολής και εκ τού Βορρά θέλουσι ταράξει αυτόν. δια τούτο, θέλει εκβεί μετά θυμού μεγάλου, δια να αφανίσει, και να εξολοθρεύσει πολλούς. Και θέλει στήσει τας σκηνάς τής βασιλικής αυτού κατοικήσεως μεταξύ τών θαλασσών επί τού ενδόξου όρους τής αγιότητος. πλην θέλει ελθεί εις το τέλος αυτού, και δεν θέλει υπάρχει ο βοηθών αυτόν".

Στις παραπάνω προτυπώσεις, θα πρέπει να συδυάσουμε και κάποιες άμεσες πληροφορίες που παίρνουμε από τους αποστόλους σχετικά με τον Αντίχριστο:
Β΄ Θεσσαλονικείς 2/β΄ 1,3-11: "Ερωτώμεν δε υμάς αδελφοί, υπέρ τής παρουσίας τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ημών επισυναγωγής επ' Αυτόν... Μη τις υμάς εξαπατήσει κατά μηδένα τρόπον, ότι εάν μη έλθει η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος τής ανομίας, ο υιός τής απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν τού Θεού καθίσαι αποδεικνύοντα εαυτόν ότι εστίν θεός.
...και νυν το κατέχον οίδατε εις το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ. Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείαι τής ανομίας. μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται. Και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος Ιησούς ανελεί τω πνεύματι τού στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία τής παρουσίας αυτού, ου εστιν η παρουσία κατ' ενέργειαν τού Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασιν ψεύδους και εν πάση απάτη αδικίας τοις απολυμένοις, ανθ' ων την αγάπην τής αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς. Και δια τούτο πέμπει ο Θεός αυτοίς ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει..."
Τα εδάφια αυτά συνοψίζουν όλα όσα είδαμε ως εδώ, περί τού Αντιχρίστου Θηρίου, και τα αποδίδουν σε έναν άνθρωπο.
Μας μιλάει με τα ίδια λόγια, όπως στο Δανιήλ 7/ζ΄ 25, 10/ι΄ 36, και Αποκάλυψη 13/ιγ΄ 5,6, ότι θα υπερηφανευθεί εναντίον κάθε θεού, ακόμα και τού αληθινού Θεού.
Στο Β΄ Θεσσαλονικείς 2/β΄ 4, μας λέει πως θα καθίσει στο Ναό τού Θεού βεβηλώνοντάς τον, όπως μας λέει και το Δανιήλ 11/ια΄ 31. Στο 2/β΄ 8 ο Παύλος λέει στους Θεσσαλονικείς πως ο Κύριος θα τον αναιρέσει στην παρουσία Του, "με το πνεύμα του στόματός Του", ενώ στην Αποκάλυψη 19/ιθ΄ 15,21, ο Ιησούς Χριστός νικάει το στράτευμα του Θηρίου με τη ρομφαία που βγαίνει από το στόμα του. Η καταστροφή του στρατεύματος του Θηρίου, ισοδυναμεί με αναίρεση και κατάργηση του Θηρίου ως εξουσιαστή του κόσμου, αντί του Χριστού. Η λέξη: "ανελεί" που χρησιμοποιεί ο απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς, σημαίνει: "αναιρέσει", "αφαιρέσει", "καταργήσει". Ο Αντίχριστος ως κυβερνήτης, αναιρείται, καταργείται, με την καταστροφή του στρατεύματός του. Ενώ κατά την Παρουσία του Χριστού, καταργείται και το "πνεύμα του αντιχρίστου", που θα υπάρχει ακόμα σε μερικούς ακολούθους του που θα έχουν απομείνει.
Στο Β΄ Θεσσαλονικείς 2/β΄ 9, λέει ότι αυτός ο άνομος "θα έλθει κατ' ενέργειαν τού Σατανά, με κάθε δύναμη και σημεία και τέρατα ψεύδους και με κάθε απάτη τής αδικίας", ενώ στα εδάφια Αποκάλυψη 19/ιθ΄ 20, 20/κ΄ 7,8, 16/ις΄ 13,14, 17/ιζ΄ 8, 13/ιγ΄ 2,4,12-14, Δανιήλ 8/η΄ 24, φαίνεται πως ο βασιλιάς αυτός, το Θηρίο, θα προέρχεται από την άβυσσο, τον τόπο τών δαιμόνων, η δύναμή του θα είναι σατανική και όχι δική του, και πως θα πλανά τον κόσμο με σημεία και τέρατα.

Είναι σαφής η ταύτιση αυτών τών εδαφίων απ' όσα είπαμε, και βλέπουμε πως όλες αυτές οι προφητείες μαρτυρούν για την έλευση ενός ηγέτη, ο οποίος θα συγκεντρώσει στα χέρια τους όλη την παγκόσμια εξουσία τού Σατανά, πλανώντας τα έθνη, και στέλνοντας τα εναντίον τού κράτους τού Ισραήλ και τών Χριστιανών. Θα είναι πιστό αντίγραφο παλαιοτέρων αντιθέων ηγετών όπως ο Αντίοχος ο Επιφανής και ο Νέρων τής Ρώμης. Θα βεβηλώσει το ναό τού Θεού, και θα βλασφημίσει το Θεό, κάνοντας ακόμα και θαύματα για να πλανήσει τον κόσμο.
O απόστολος Ιωάννης αναφέρει στην Α΄ Ιωάννου 2/β΄ 18, 4/δ΄ 3:
"Παιδία εσχάτη ώρα εστιν, και καθώς ηκούσατε ότι αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν, όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστιν...
...και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν εκ τού Θεού ουκ εστιν. και τούτο εστιν το τού αντιχρίστου, ό ακηκόατε (ακούσατε) ότι έρχεται, και νυν εν τω κόσμω εστιν ήδη"
Ο απόστολος μας δείχνει πως αν και υπήρχαν αντίχριστοι στην εποχή του, οι οποίοι διακατέχονταν από το πνεύμα τής πλάνης, οι Χριστιανοί περιμένουν ΤΟΝ Αντίχριστο, κάποιον που θα συγκεντρώνει όλο αυτό αντίχριστο και αντίθεο πνεύμα, σ' έναν άνθρωπο.
Μια προφητεία γίνεται απόλυτα κατανοητή μόνο όταν εκπληρωθεί. Έτσι παρά τις παραπάνω κατανοήσεις τών προφητειών, οι γράφοντες αισθανόμαστε να έχουμε ακόμα πολλά κενά για τον τρόπο με τον οποίο θα εκπληρωθούν οι παραπάνω προφητείες. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα περιμένουμε τον Κύριο να μας αποκαλύψει στο δικό του χρόνο τις απαντήσεις.

N. M

Τρίτη, Ιουνίου 09, 2015

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ."ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ...



ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ
  
Κατά καιρούς γίνεται λόγος για την έλευση του Αντιχρίστου και το τι θα δημιουργήση στους ανθρώπους και τον κόσμο, και μάλιστα προσδιορίζεται και ιδιαίτερο χρονικό διάστημα που θα εμφανισθή.
Πολλοί μας ερωτούν γύρω από το θέμα αυτό, αλλά οι απαντήσεις ευρίσκονται στην Αγία Γραφή και ιδιαιτέρως στις επιστολές του Ευαγγελιστού Ιωάννου, του Αποστόλου Παύλου και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου και σε όλη την ποιμαντική της Εκκλησίας. Στην συνέχεια απλώς μερικές νύξεις θα ήθελα να κάνω κυρίως γύρω από το πως αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση.


1. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α Καθολική του επιστολή κάνει λόγο για την έλευση του Αντιχρίστου, καθώς επίσης και την ενέργεια των αντιχρίστων και μάλιστα γράφει στους Χριστιανούς ότι επίκειται αυτή η ώρα. Συγκεκριμένα γράφει: «Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν» (Α΄ Ιω. β , 18).

Κατά την ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου που χρησιμοποιεί κείμενα εκκλησιαστικών συγγραφέων, εκτός από τον Αντίχριστο που θα εμφανισθή προς το τέλος του κόσμου και πλησίον της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, υπάρχουν και πολλοί αντίχριστοι, οι οποίοι ήδη ενεργούν το έργο του Αντιχρίστου και στην εποχή του και σε κάθε εποχή και «είναι πρόδρομοι και προκήρυκες του καθ’ αυτό και κυρίως όντως κεκαλουμένου Αντιχρίστου». Όπως προ της ελεύσεως του Χριστού υπήρχαν Προφήτες, έτσι και προ της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα εμφανισθούν οι πρόδρομοί του, οι ψευδοπροφήτες.
 
Έτσι, κατά ερμηνεία πολλών, αντίχριστοι ονομάζονται «οι δυσσεβείς αιρεσιάρχαι», οι οποίοι κρατούν και υπερασπίζονται «τα του Αντιχρίστου μιαρά δόγματα». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στον επόμενο στίχο γράφει: «εξ ημών εξήλθον, αλλ ουκ ήσαν εξ ημών· ει γαρ ήσαν εξ ημών, μεμενήκεισαν αν μεθ ημων· αλλ ινα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών» (Α΄ Ιω. β , 19). Πρόκειται για τους Χριστιανούς εκείνους που είχαν μάθει την αποκαλυπτική αλήθεια και την αγγελική πολιτεία, αλλά επειδή ήταν δουλωμένοι στις σαρκικές ηδονές, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν «των ουρανίων αγαθών την μεγαλοπρέπεια και την ωραιότητα του νοητού Κόσμου και την μακαριότητα, και όντως άρρητον αγαλλίασιν του μέλλοντος αιώνος», κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Οπότε επέστρεψαν στην ζωή της αποστασίας «και δεν ηθέλησαν να γένουν ερασταί αληθινοί της καθαράς εν Χριστώ πολιτείας».
Επομένως, προ της ελεύσεως του Αντιχρίστου εμφανίζονται οι πρόδρομοι του Αντιχρίστου, οι ποικίλης μορφής αιρετικοί, αλλά και οι Χριστιανοί εκείνοι που αντί να ζουν την Πολιτεία του Χριστού, με την καθαρότητα της καρδιάς και την αληθινή πίστη του νοός, ζουν με τα πάθη και τις αδυναμίες, χωρίς εσωτερική προσευχή και αληθινή πίστη στον Θεό.
 
 

2. Όμως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δεν αρκείται στο να ομιλή περί του Αντιχρίστου και των προδρόμων του, αλλά κάνει λόγο για το πως αντιμετωπίζονται ο Αντίχριστος και οι πρόδρομοί του. Γι’ αυτό αμέσως μετά τους προηγουμένους στίχους γράφει: «και υμείς χρίσμα έχετε από του αγίου, και οίδατε πάντα» (Α΄ Ιω. β , 20). Δηλαδή, οι Χριστιανοί έχουν λάβει το χρίσμα από τον Θεό και γνωρίζουν να ξεχωρίζουν τις ενέργειες του Αντιχρίστου και των αντιχρίστων από τις ενέργειες του Χριστού και των ανθρώπων του Χριστού. Δεν πρόκειται περί αναγνώσεως βιβλίων, αλλά περί του χρίσματος το οποίο υπάρχει στην καρδιά και διδάσκει. 
Και πάλι ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ερμηνεύοντας τι είναι αυτό το χρίσμα, γράφει: «ήγουν ελάβετε την χάριν και ενέργειαν του αγίου Πνεύματος εις τας καρδίας σας από τον άγιον των αγίων Δεσπότην Χριστόν». Και πιο κάτω αναφερόμενος πως κάποιος λαμβάνει το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, γράφει: «την χάριν δε και ενέργειαν του αγίου Πνεύματος λαμβάνουν οι χριστιανοί δια του αγίου βαπτίσματος, και μάλιστα δια του χρίσματος του αγίου μύρου και ίσως δια τούτο χρίσμα και σφραγίς ονομάζεται η χάρις του αγίου Πνεύματος, ομωνύμως από το χρίσμα και την σφραγίδα του αγίου Μύρου. όθεν και όταν αυτό χρίεται εις τους χριστιανούς παρά του ιερέως, επιλέγονται τα λόγια ταύτα “σφραγίς δωρεάς Πνεύματος αγίου”».
 
Το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος είναι η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος που γίνεται κατά το μυστήριο του Χρίσματος, του αγίου Μύρου, κατά την ημέρα της Βαπτίσεώς μας.
Στην συνέχεια, στο ίδιο κεφάλαιο, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αναφέρεται και πάλι στο ότι το άγιο Χρίσμα, το οποίο έχει λάβει ο Χριστιανός κατά το άγιο Βάπτισμα, του διδάσκει να διακρίνη περί της αληθείας και του ψεύδους. Γράφει: «και υμείς, το χρίσμα ο ελάβετε απ αυτο, εν υμίν μένει, και ου χρείαν έχετε ίνα τις διδάσκη υμάς, αλλ ως το αυτό χρίσμα διδάσκει υμάς περί πάντων, και αληθές εστι και ουκ έστι ψεύδος, και καθώς εδίδαξεν υμάς μενείτε εν αυτώ» (Α΄ Ιω. β, 27).
 
Κατά την ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου που χρησιμοποιεί κείμενα Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων, το χρίσμα το οποίο έχει λάβει ο άνθρωπος είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που ενοικεί στις καρδιές των Χριστιανών και με τον λόγο του Ευαγγελιστού Ιωάννου παρακινούνται οι Χριστιανοί «να μένουν αναλλοίωτοι και αμετάτρεπτοι πάντοτε εν τη του αγίου Πνεύματος γνησία αγάπη και πίστη». Και κατά την συνήθεια του αγίου Νικοδήμου γράφει: «πως και με τι τρόπον» μένει αναλλοίωτος ο άνθρωπος ως προς την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Αυτό γίνεται με το να παραμένη ο άνθρωπος σταθερός στα δόγματα της θεολογίας και της ενσάρκου οικονομίας, όχι μόνον λογικά, αλλά υπαρξιακά. 
Επομένως, όσοι μιλούν περί του Αντιχρίστου και των προδρόμων του θα πρέπη να αναφέρονται σε όλα τα χωρία του Ευαγγελιστού Ιωάννου και να προσδιορίζουν κυρίως τι λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για τον τρόπο αντιμετωπίσεως του Αντιχρίστου και των προδρόμων του. Οι Χριστιανοί γνωρίζουν τους αληθινούς προφήτας από τους ψευδοπροφήτες και τον Χριστό από τον Αντίχριστο μόνον με την ενεργοποίηση του Χρίσματος, το οποίο έχουν λάβει από τον Θεό και ενεργείται μέσα στην καρδιά τους.
 
3. Για το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, το οποίο λέγεται και σφραγίδα, κάνει λόγο και ο Απόστολος Παύλος. Συγκεκριμένα στην επιστολή του προς τους Κορινθίους γράφει: «ο δε βεβαιών ημάς συν υμίν εις Χριστόν και χρίσας ημάς Θεός, ο και σφραγισάμενος ημάς και δους τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών» (Β΄ Κορ. α, 21-22). Εδώ σαφέστατα φαίνεται ότι ο Θεός είναι εκείνος, ο οποίος δίδει την βεβαίωση στους Χριστιανούς, Αυτός είναι εκείνος που μας χρίει. Η χρίση ταυτίζεται με την σφράγιση και αυτό γίνεται από τον Θεό, ο οποίος δίδει στις καρδιές μας τον αρραβώνα του Πνεύματος.
 
Εάν κανείς μελετήση και άλλα παράλληλα χωρία του Αποστόλου Παύλου για το τι σημαίνει αρραβώνας του Αγίου Πνεύματος, το τι σημαίνει να ψάλη κανείς ύμνους και ωδές πνευματικές στην καρδιά του, τότε θα καταλάβη ότι αυτό το χρίσμα – σφραγίδα είναι η νοερά – καρδιακή προσευχή που είναι έκφραση της αγάπης που αισθάνεται ο άνθρωπος προς τον Θεό.
 
Στον άνθρωπο εκείνον που έχει δεχθή την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, έχει γραφή το όνομα του Χριστού. Σ’ αυτό το θέμα αναφέρεται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψή του. «Και είδον άλλον άγγελον αναβαίνοντα από ανατολής ηλίου, έχοντα σφραγίδα Θεού ζώντος, και έκραξε φωνή μεγάλη τοις τέσσαρσιν αγγέλοις, οις εδόθη αυτοίς αδικήσαι την γην και την θάλασσαν, λέγων· μη αδικήσητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, άχρις ου σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών. Και ήκουσα τον αριθμόν των εσφραγισμένων· εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής υιών Ισραήλ» (Αποκ. ζ, 2-4). Εδώ φαίνεται σαφέστατα ότι ο άγγελος που είχε «σφραγίδα Θεού ζώντος» εσφράγισε τους δούλους του Θεού στα μέτωπά τους.
 
Παράλληλο χωρίο ανευρίσκεται και σε άλλα κεφάλαια της Αποκαλύψεως: «Και είδον, και ιδού το αρνίον εστηκός επί το όρος Σιών, και μετ΄ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα αυτού και το όνομα του πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών» (Αποκ. ιδ, 1). Δηλαδή, οι σεσωσμένοι που στέκονται με το Αρνίο – τον Χριστό, είχαν το όνομα του Χριστού και του Πατρός Του γεγραμμένο στα μέτωπά τους. Και όπως λέγει στην συνέχεια το κείμενο, αυτοί έψαλαν «ωδήν καινήν», ενώπιον του θρόνου του Θεού, της οποίας το περιεχόμενο μόνον αυτοί γνώριζαν. Επομένως, η σφράγιση των Χριστιανών με το όνομα του Χριστού και του Πατρός Του συνδέεται με την «ωδήν καινήν», δηλαδή την νοερά προσευχή, την οποία αγνοούν οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία αυτής της καταστάσεως.
 
4. Όλα αυτά σημαίνουν ότι με το μυστήριο του αγίου Χρίσματος το οποίο συνδέεται με το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος λάβαμε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά, δια της σφραγίσεως των μελών του σώματός μας, όταν ο Ιερεύς έλεγε «σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου, αμήν». Αυτό το χρίσμα στην καρδιά ενεργεί ως φωτισμός νοός, ως έμπνευση, ως αγάπη προς τον Θεό, ως προσευχή, ως ελπίδα της αιωνίου ζωής, ως αρραβώνας του Πνεύματος. Η ομολογία των μαρτύρων και το μαρτύριο που ακολουθεί είναι ενεργοποίηση του αγίου Χρίσματος, δια του οποίου ορά τον Θεό, γι’ αυτό και το μαρτύριο των αγίων δεν είναι υπόθεση λογικής επεξεργασίας, συναισθηματικής εξάψεως και θυμικής ενεργείας, αλλά καρπός θεοπτίας – θεώσεως.
Όμως, όταν διαπράττουμε κάποια αμαρτία, τότε το χρίσμα που βρίσκεται στο βάθος της καρδιάς ενεργοποιείται δια της μετανοίας. Δηλαδή, η μετάνοια που εκδηλώνεται ως διάθεση αλλαγής βίου, ως αγάπη προ τον Θεό και ως προσευχή, είναι ενεργοποίηση της Χάριτος του αγίου Χρίσματος. Επίσης, αυτό το χρίσμα ενεργοποιείται με την νοερά καρδιακή προσευχή, που είναι η «καινή ωδή», την οποία ψάλλουν οι αναγεννημένοι υπό του Αγίου Πνεύματος.
 
Όταν όμως ο άνθρωπος αρνήται τον Χριστό, εγκαταλείπη την Ορθόδοξη Εκκλησία και αποδέχεται άλλες ομολογίες – αιρέσεις και θρησκείες, τότε χάνει αυτήν την δωρεά και για να επανέλθη στην Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να λάβη πάλι το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος με το μυστήριο του Χρίσματος.
 
Επομένως, οι Ποιμένες της Εκκλησίας δεν πρέπει να ομιλούν μόνον για τον Αντίχριστο και τους προδρόμους του, αλλά κυρίως και προ παντός θα πρέπη να βοηθούν τους Χριστιανούς να ζουν κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να ενεργοποιήται η Χάρη του Βαπτίσματος και του Χρίσματος, με την διαφύλαξη των εντολών του Χριστού και των δογμάτων, την ορθόδοξη βίωσή τους, την μετάνοια και την εσωτερική νοερά – καρδιακή προσευχή, διότι έτσι θα μπορέσουν να ξεχωρίσουν τις ενέργειες του Χριστού από τις ενέργειες του Αντιχρίστου. Διαφορετικά, θα συγχέουν τις άκτιστες με τις κτιστές ενέργειες και το χειρότερο θα θεωρούν ότι οι ενέργειες του Αντιχρίστου είναι ενέργειες του Χριστού η αντιστρόφως. Αυτή η διάκριση συνιστά την ορθόδοξη ποιμαντική. Και η ουσία της είναι η λεγομένη ησυχαστική παράδοση.
Όσοι αξιωθούν να χρισθή η καρδιά τους από το Άγιο Πνεύμα, ήτοι να γραφή στην καρδιά το όνομα του Αρνίου της αποκαλύψεως και του Πατρός Αυτού, θα αποφύγουν την σφραγισή τους από το θηρίο της αποκαλύψεως και τον πατέρα του, καθώς επίσης θα αποφύγουν και τους προδρόμους του.
 
Αυτή είναι η ουσία της ορθοδόξου ποιμαντικής που συνδέεται με την ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας. Γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία η διατήρηση του ορθοδόξου μοναχισμού. Κάθε αλλοίωση του ησυχαστικού πνεύματος του ορθοδόξου μοναχισμού διευκολύνει τους προδρόμους του Αντιχρίστου να κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους και να πλανούν τους ανθρώπους.

Σάββατο, Μαρτίου 15, 2014

Περί Αντιχρίστου: «Δεν με προσκυνάς; Θα σε πεθάνω λοιπόν της πείνας…»

daniil sisoev


Εδώ μέ τήν πρεσβυτέρα του, σε μία οικογενειακή φωτογραφία λίγο πρίν την δολοφονία του...






Πατήρ Δανιήλ: «…Πολλοί άνθρωποι για κάποιο λόγο πιστεύουν oτι 
ό Αντίχριστος δεν θα είναι σε θέση χωρίς την σφραγίδα του να αναγνωρίσει έναν άνθρωπο…
Αλλ΄ όμως, μέσα στον Αντίχριστο θα ζει ό ίδιος ο Σατανάς, όπως αναφέρεται στην Επιστολή προς τούς Θεσσαλονικείς…
Τα πονηρά πνεύματα έτσι και αλλιώς όλο μάς ακολουθούν, και έχουν ενοχοποιητικά στοιχεία για μας. Όπως περιγράφεται μάλιστα και στην δοκιμασία της μακάριας Θεοδώρας, αυτοί καταγράφουν κάθε κακή πράξη πού κάνουμε.
Στ’ αλήθεια λοιπόν, θα είναι άραγε δύσκολο 
στον Αντίχριστο να καλέσει το πονηρό πνεύμα ( πού έχει υπό παρακολούθηση τον άνθρωπο ) και να ζητήσει να του πεί, πού βρίσκεται κανείς;
Ναι, θα είναι εύκολο για αυτόν να το ρωτήσει. Και για αυτό δεν του χρειάζεται να μάς καταδιώξει...


Στον Αντίχριστο θα είναι σημαντικό να γνωρίζει, όχι, το πού βρίσκεται ό άνθρωπος, ή με τί ασχολείται καί  τί εμπορεύεται.

Για αυτόν θα είναι σημαντικό ό άνθρωπος να έχει «υπογράψει» συμβόλαιο μαζί του. Να έχει κάνει συμμαχία μαζί του. Αλλά θα του κάνει εκβιασμό χρησιμοποιώντας την πείνα.

Γι’ αυτό είναι ή απαγόρευση για το εμπόριο ( οπότε ) και ό κανόνας θα είναι απλός. Δέν με προσκυνάς, θα σέ πεθάνω λοιπόν της πείνας !
Αυτή είναι ή όλη λογική, το καταλαβαίνετε;…

Και για ποιό λόγο ό Σατανάς εξαπλώνει όλα αυτά; Για τον λόγο, ότι, όταν εμφανισθεί ό πραγματικός Αντίχριστος, όλοι αυτοί οι άνθρωποι πού φοβούνται να πάρουν την σφραγίδα, όλοι θα πάρουν με επιτυχία την πραγματική.

Επειδή θα ψάχνουν την σφραγίδα, όχι εκεί πού θα βρίσκεται. Αυτοί θα την ψάχνουν σέ κάποια τεχνικά μέσα τα οποία στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται στον Αντίχριστο. Ό διάβολος θέλει να μάθει στους ανθρώπους, όταν θα έρθει ό αληθινός εχθρός, αυτοί να μην τον φοβούνται πλέον.

Αλλά ό άγιος Ιππόλυτος λέει το έξης: «Τί θα λέει ό άνθρωπος, λαμβάνοντας την σφραγίδα του Αντίχριστου; Θα πει: αποτάσσομαι τον Θεό, τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, τον Μοναδικό Του Υιό τον Ιησού Χριστό, το Άγιο Πνεύμα, την Αγία Εκκλησία και παραδίνομαι σέ σένα μόνος μου».

Κοιτάξτε ό άγιος Ιππόλυτος είχε δίκιο. Το βασικό σήμερα, το οποίο ό Αντίχριστος παίρνει για δικό του, είναι ή απάρνηση της δημιουργίας του σύμπαντος. Ή εξέλιξη, αυτό δεν είναι ή προετοιμασία του ερχομού του Αντίχριστου; Και βέβαια είναι ή προετοιμασία, ή θεϊστική εξέλιξη ιδιαίτερα.

Όταν ισχυρίζονται ότι ό Θεός δημιουργούσε τον κόσμο με τη βοήθεια του κακού, και του θανάτου, αυτό οδηγεί στον Αντίχριστο.

Ό ισχυρισμός ότι ό Χριστός δεν είναι ό μοναδικός δρόμος για τον Θεό, αυτός είναι ό δρόμος για τον Αντίχριστο.
Ό ισχυρισμός ότι υπάρχει σωτηρία έκτος της Εκκλησίας, αυτός είναι ό δρόμος για τον Αντίχριστο.
Ό ισχυρισμός ότι εμείς πρέπει να βολευόμαστε εδώ στην γη.
Και όπως ό Απόστολος Παύλος λέει: « όταν θα λένε ότι τώρα έχουμε ειρήνη και ασφάλεια, τότε έρχεται ή καταστροφή !»
Ό δρόμος λοιπόν για τον Αντίχριστο βρίσκεται στην ιδεολογία, στα πιστεύω μας, και όχι στην τεχνική. Με την πνευματική έννοια, πολλοί άνθρωποι σήμερα ήδη έχουν υιοθετήσει τις ιδέες του Αντίχριστου, και συμμερίζονται τις ιδέες του Αντίχριστου.
Ή ιδέα, για το ότι ό Θεός είναι ένας, αλλά οι δρόμοι είναι πολλοί, αυτή είναι ιδέα του Αντίχριστου. Αλλά κανείς δεν γράφει ενάντια σέ αυτό.

Ενάντια σέ αυτό δεν πολεμάνε. Καταπολεμάνε ενάντια σέ αυτά τα πράγματα, τα όποια εδώ και πολύ καιρό παλιώσανε….

Προσέξτε, oσο περισσότερο ό άνθρωπος άρχιζε να ασχολείται με την καταπολέμηση του ΑΦΜ, ή των Βιομετρικών διαβατηρίων, τόσο περισσότερο αγχώδης γίνεται, γίνεται εκνευρισμένος, οργισμένος, επιθετικός...
Μήπως αυτό είναι από το Άγιο Πνεύμα; Μήπως το Άγιο Πνεύμα είναι ό Θεός της σύγχυσης, της ακαταστασίας; Όπως είπε ό Απόστολος Παύλος «ό Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης» (Α’Κορινθ. 14, 33).
Άλλ’ εγώ δεν έχω δει ακόμη έναν ήσυχο και ήρεμο άνθρωπο πού θα συμμετάσχει ενεργά στην καταπολέμηση του ΑΦΜ. Όλοι τους είναι υστερικοί…
Εμείς είχαμε έναν Αρχιμανδρίτη με κύρος, σέ ένα μεγάλο μοναστήρι, δεν θα αναφέρω το όνομα του, ώστε να μην τον προσβάλω, αυτός καταπολεμούσε ενεργά το ΑΦΜ και ως αποτέλεσμα είχε τρελαθεί. Στην πραγματική έννοια της λέξης. Άρχισε να τρέχει γυμνός γύρω από το μοναστήρι, ουρλιάζοντας μέ διάφορους παραλογισμούς, και κατέληξε σέ ένα ψυχιατρείο. Τέτοια πνευματική σύγχυση, ή οποία έβλαψε τον άνθρωπο ολοκληρωτικά.
Ό λαός μας άρχισε να καταφεύγει στις σπηλιές. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του ίδιου πειρασμού. Είναι αυτό από το Θεό;
Όχι, αυτό είναι από τον Σατανά ! Και αυτό είναι από τον Σατανά, ακριβώς, γιατί ό διάβολος θέλει τούς ανθρώπους να τούς φέρει σέ σύγχυση. Τούς σύγχυσε ακόμα και με αυτό, έτσι πού αυτοί ξέχασαν τον Χριστό και θυμούνται μόνο το διάβολο.
Μιλήσατε για τον πατέρα Παΐσιο, και εγώ θυμήθηκα μία ιστορία την οποία γνωρίζω από πρώτο χέρι.
Το 1980 στον γέροντα Παΐσιο τον ‘Αγιορείτη ήρθαν κάποιοι προσκυνητές και άρχισαν να ρωτάνε, πότε θα έρθει ό Αντίχριστος.
Και εκείνος τούς ρώτησε: «Γιατί ( είστε τόσο ανυπόμονοι ; ), εσείς τον περιμένετε πολύ ;»

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒ «ΝΑ ΛΑΜΠΕΙΣ ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ»
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΙΕΡΕΩΣ ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΕΒ +2009
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
πηγή  το είδαμε εδώ

Τετάρτη, Ιουλίου 17, 2013

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ( KAI EINAI KONTA...)


Πλησιάζομε σιγά-σιγά στην περίοδο εκείνη, που θα αρχίσουν να γίνωνται πολλά και καταπληκτικά θαύματα• ικανά να σύρουν στην απώλεια τους ταλαίπωρους εκείνους, που θα έχουν σαρκικό φρόνημα και θα γοητευθούν και πλανηθούν από τα θαύματα αυτά. ΟΑντίχριστος έρχεται. Πως, και με τι θα τον αντιμετωπίσωμε;
α . με την ζώσα πίστη.


Η ζώσα πίστη στο Χριστό, γεννιέται μέσα μας, όταν αναζωωθή η ψυχή μας από το λόγο του Θεού. Η ζώσα πίστη τρόπον τινά βλέπει τον Χριστό[105].
 
Μόνο όταν έχωμε ζώσα πίστη, θα μπορέσωμε να καταλάβωμε κάτι από τα θεία δόγματα της χριστιανικής πίστης• διαφορετικά θα είναι για μας βιβλίο εσφραγισμένο, μυστήριο εντελώς ακατανόητο.

Όταν έχωμε ζώσα πίστη, τα θεία δόγματα, παρ’ ότι θα μένουν και πάλι απρόσιτα, θα μας γίνωνται σαφή• θα τα καταλαβαίνωμε κάπως. Δεν θα καλύπτωνται πια κάτω από εκείνο το αδιαπέραστο και βαρύ καταπέτασμα, που προκαλεί η νεκρή πίστη. Η ζώσα πίστη είναι μια λογική, μια πνευματική λογική[106].
Δεν χρειάζεται πια σημεία, γιατί έχει από όλες τις πλευρές χορτάσει με τα θαύματα του Χριστού. Και ιδίως έχει χορτάσει με τον λόγο Του, που είναι πιο μεγάλος από όλα Του τα θαύματα και στέφανος των θαυμάτων Του. Η επιθυμία να ιδούμε θαύματα είναι γνώρισμα της απιστίας. Τα σημεία εδόθησαν λόγω της απιστίας, για να την μεταβάλλουν σε πίστη. Γι’ αυτό ας προσκολληθούμε στο λόγο του Χριστού με όλη μας την ψυχή. Ας ενωθούμε με Αυτόν σε ένα πνεύμα. Και τότε τα σημεία του αντιχρίστου δεν θα μπορέσουν ποτέ να τραβήξουν την προσοχή μας.
Με καταφρόνηση και παγερή αδιαφορία πρέπει να αποστρέφωμε από αυτά το βλέμμα μας όπως θα εκάναμε για τη πιο αναίσχυντη αισχρή πράξη• για την πιο αποστατική ενέργεια εχθρού του Θεού• για την πιο μυσαρή βλασφημία• για την πιο απάνθρωπη θανάτωση.
Ας ενθυμούμεθα την εξής ιδιαίτερης σημασίας παρατήρηση από την πείρα των ασκητών: Οι εμφανίσεις των δαιμόνων έχουν μια τέτοια ιδιότητα, που ακόμη και την πιο ελάχιστη προσοχή να τους δώσης ζημιά θα έχης. Γιατί ακόμη και την πιο ελάχιστη προσοχή, αν την αφήσης σε ένα τέτοιο θέμα ελεύθερη, χωρίς να συγκρατής, θα σου προκαλέση τις πιο ολέθριες εντυπώσεις και θα σε εμβάλη στον πιο δύσκολο πειρασμό.
β. Με την ταπεινοφροσύνη
Η ταπεινοφροσύνη είναι αδιάσπαστα ενωμένη με την πνευματική λογική. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: Μόνο εκείνος που έχει ταπείνωση μπορεί να ονομασθή λογικός. Όποιος δεν έχει ταπείνωση, ποτέ δεν θα γίνη λογικός»[107]. Η ζωντανή πίστη δείχνει στα μάτια της ψυχής τον Θεό. Όποιος βλέπει έτσι το Θεό, όποιος έτσι αισθανθή το Θεό, βλέπει τη μηδαμινότητά του. Γεμίζει ανέκφραστη ευλάβεια προς το Θεό, τα έργα τους, τις εντολές του. Και έτσι το κάθε του δίδαγμα θα γίνεται με ταπεινοφροσύνη.
Ο ταπεινόφρων δεν θα τολμήση ποτέ, ούτε καν αν ερωτοτροπήση με κάτι, που θα είναι απλά έξω από το θέλημα του Θεού• και – πολύ περισσότερο – με κάτι, που θα το έχη με κάποιο τρόπο καταδικάσει ο λόγος του Θεού. Για αυτό, τα σημεία του αντιχρίστου θα μείνουν ξένα στον ταπεινό. Δεν θα τα δέχεται με κανένα τρόπο. Δεν θα έχη καμμιά σχέση με αυτά.
γ. Με την προσευχή
Όταν μελετάμε την μηδαμινότητα μας και την ασθένειά μας• όταν στρέφουμε τον νου μας στο Θεό, στην μεγαλωσύνη Του, στην παντοδυναμία Του, στην απέραντη αγαθότητά Του• έρχεται στην ψυχή ο πόθος να στραφή με προσευχή σ’ Αυτόν. Τότε όλη η ελπίδα της ψυχής συγκεντρώνεται στον Θεό. Και για αυτό τίποτε δεν είναι ικανό να την κάμη να αφαιρεθή την ώρα της προσευχής. Γιατί προσεύχεται συνενώνοντας όλες της τις δυνάμεις. Αναζητεί τον θεό με όλη της τη δύναμη. Εκμεταλλεύεται για την προσευχή όλες τις δυνατότητές της. Και αγωνίζεται για να προσεύχεται αδιαλείπτως.
Όταν θα αρχίση η μεγάλη θλίψη, την εποχή του αντιχρίστου, όλοι οι αληθινά πιστοί, θα ζητούν από τον Κύριο βοήθεια, ενίσχυση, θεία χάρη, ενδυνάμωση, να τους κρατή από το χέρι[108]. Οι δυνάμεις του ανθρώπου, όσο πιστοί και αν είναι στο Θεό, είναι ανεπαρκείς να αντισταθούν στην δύναμη των ενωμένων εκπεσόντων αγγέλων και ανθρώπων, που θα μετέρχωνται τα πάντα με μια άκαμπτη σκληρότητα, γιατί θα προαισθάνωνται ότι έχει φθάσει πια το τέλος τους[109].
Μα η θεία χάρη θα επισκιάση τους εκλεκτούς του Θεού. Και θα κάμη να μείνουν ανενέργητες και χωρίς αποτέλεσμα όλες οι άσφαιρες απειλές του αντιχρίστου. Και καταφρονεμένα τα θαύματά του. Τότε ο Θεός θα δώση στους δούλους του δύναμη να διακηρύττουν με γενναίο φρόνημα, ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Και να αποκηρύττουν τον ψευδομεσσία που θα έλθη για να φέρη την απώλεια.
Θα τους οδηγή στο ικρίωμα, στον θάνατο. Μα αυτοί θα αισθάνωνται, σαν να βρίσκωνται σε βασιλικούς θρόνους, και σε γαμήλιο γεύμα, γιατί η αίσθηση της αγάπης του Θεού είναι πιο γλυκειά από την αίσθηση της ζωής[110]. Γιατί τα παθήματα για το Χριστό και ο βίαιος θάνατος για Αυτόν είναι η αρχή της αιώνιας χαράς του Παραδείσου[111]. Αυτό φαίνεται καθαρά στους μάρτυρες των πρώτων αιώνων. Στην αρχή ενόμιζαν, πως στα μαρτύρια θα έδειχναν την δική τους διάθεση. Μα όταν άρχιζαν τα μαρτύρια, κατεπέμπετο σ’ αυτούς η άνωθεν βοήθεια. Και τα έκανε ποθητά: και το μαρτύριο• και τον θάνατο για το Χριστό.
Βιβλιογραφία:

[105] Εβρ. 11, 27.
[106] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΚΗ’.
[107] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΟΘ’.
[108] Εφραίμ Σύρου, Λόγος 106.
[109] Αποκ. 12, 12.
[110] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΛΗ’.
[111] Λόγια και σκέψεις του αγίου Μάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου (Νοέμβριος 26).


  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...