Σχόλιο «Ρωμαίικου»: Προσφάτως, εἴχαμε
τὴν εὐλογία νὰ συνομιλήσουμε μὲ ἕναν μοναχὸ - πνευματικὸ παιδὶ καὶ ἀδελφὸ ἑνὸς
μοναστηριοῦ τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Φιλοθεΐτου στὴν Ἀμερική. Τὸν ρωτήσαμε ποιὰ
εἶναι ἡ ἄποψη τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ σχετικὰ μὲ τὴν «Σύνοδο τῆς Κρήτης» καὶ μᾶς ἀπάντησε
ὅτι ὁ Γέροντας διαφωνεῖ μὲ ὅσα ἀποφασίστηκαν περὶ ἐκκλησιαστικότητας στοὺς αἱρετικοὺς
καὶ ἀνησυχεῖ μὲ τὴν πορεία τῆς διοικοῦσας Ἐκκλησίας, διότι εἶναι ἔμπλεη οἰκουμενισμοῦ.
σ.σ. Τό 1960, ὁ π. Ἰωάννης
Ρωμανίδης ἔγραψε: «Οἱ Ἀθωνίτες θὰ πρέπει νὰ στείλουν ἄμεσα τούς ἐκπροσώπους
τους στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ νὰ ἱδρύσουν ἐκεῖ μοναστικὲς κοινότητες, ἀλλιῶς
ἡ Ὀρθοδοξία στὴν Ἀμερικανικὴ Ἤπειρο ἀναμένει ἀναπόφευκτη καταστροφή.» Δεκαετίες
ἀργότερα ὁ προφητικὸς αὐτὸς λόγος ἐπαληθεύεται ἀντιστρόφως. Ὁ Γέρων Ἐφραίμ,
ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ΜΟΝΟΣ μέσα ἀπ’ τὶς σπηλιὲς τοῦ Ἁγίου Ὅρους φέρνει τὰ
πάνω κάτω στὴν...
Ἀμερικὴ καὶ σώζει τὴν Ὀρθοδοξία. Τό ἀντορθόδοξο φρόνημα τῶν
ἐξ Ἀμερικῆς «ὀρθοδόξων», τῶν δεινῶν διωκτῶν του, ἀποκαλύπτει, τολμῶ νὰ πῶ,
τί ἐννοοῦσε ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ὅταν ἔγραφε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία στὴν Ἀμερικὴ «ἀναμένει
ἀναπόφευκτη καταστροφή»: ἡ Ὀρθοδοξία θὰ πνιγόταν μέσα στὸ κοσμικὸ πνεῦμα
τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ ἀναπόφευκτα θὰ ἔσβηνε. Οἱ διῶκτες τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ δὲν
νοοῦν νὰ καταλάβουν ὅτι «ἡ διαρροὴ τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς»
στὴν «παράλληλη ἐκκλησία» τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ, ὅπως βλασφήμως ἀρέσκονται
νὰ διακηρύττουν, εἶναι ἡ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ σὲ μία πρὸ πολλοῦ
προδιαγραμμένη καταστροφικὴ πορεία τὴν ὁποία προεῖδε καὶ ὁ π. Ἰωάννης
Ρωμανίδης. Τὸ μένος μὲ τὸ ὁποῖο χτυπᾶνε τὸν Γέροντα Ἐφραὶμ δείχνει ὅτι παρ’ ὅλες
τὶς «νικηφόρες» μάχες (βλ. π.χ ψευδοσύνοδος Κρήτης) κατὰ βάθος γνωρίζουν πὼς τὸν
πόλεμο τὸν χάνουν.
Τὸ δύσκολο μονοπάτι τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ
στὴν Ἀμερικὴ εἶναι διάσπαρτο μὲ ἀγκάθια… καὶ μελλοντικὰ στεφάνια στὸν οὐρανό.
Παρουσιάζω ἄλλη μία συκοφαντικὴ καὶ λαϊκίστικη πένα ἡ ὁποία ἐπιστρατεύεται στὸν
πόλεμο ἐναντίον τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ. Θὰ χρειαστοῦν γερὰ νεῦρα γιὰ νὰ διαβάσετε τὸ
ἄρθρο ποὺ ἀκολουθεῖ, μέχρι καὶ τὴν αὐτοκτονία ἐνός πρώην δοκίμου
μοναχοῦ ἐπικαλοῦνται. Θὰ μπορούσαμε βέβαια νὰ κάνουμε στὸν ἀρθρογράφο πολλὲς ἐρωτήσεις,
ὅπως γιὰ παράδειγμα: ποιὸς τοῦ ἔδωσε τὸ δικαίωμα νὰ μιλᾶ ἐκ μέρους τῶν Ἑλληνορθόδοξων
ἁπανταχοῦ γῆς
καὶ ποιὸς τὸν ἔχρισε ὁδοδείκτη τῆς Πίστεώς μας καὶ προστάτη τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς
Κύπρου.
***
Ποιὸς ἔχασε τὸ Σικάγο; (Who Lost
Chicago?)
Τοῦ Βill George Stotis
Ἀρχικὴ πηγή GreekNews [Δευτέρα 24 Ἰουλίου 2017, σελίδα 38]
Τὸ εἶδα στό Orthodox Christian Laity
Ἡ ἀπάντηση στὸ ἁπλὸ ἐρώτημα «Ποιὸς
ἔχασε τὸ Σικάγο;» θὰ διατυπωθεῖ στὰ χρόνια ποὺ ἔρχονται ἀπὸ ἐκείνους ποὺ
νοιάζονται ἢ ἀναζητοῦν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν Ἀμερική.
Ὅπως ἀκριβῶς ἐξετάζουμε τὴν αἰτία καὶ τὸ ἀποτέλεσμα στὴν ἀναζήτηση τοῦ ἱστορικοῦ
πλαισίου τῶν γεγονότων, ἔτσι θὰ ὑπάρξουν καὶ ἐκεῖνοι πού θὰ ρωτήσουν: «Ποιὸς ἔχασε
τὸ Σικάγο;». Εὐτυχῶς γιὰ τοὺς ἱστορικοὺς καὶ τοὺς μελετητὲς ὑπάρχει πάντοτε ἕνα
«καναρίνι στὸ ὀρυχεῖο» ποὺ προδίδει τὸ μέλλον. Γιὰ τοὺς Ἑλληνορθόδοξους Ἀμερικανοὺς
τὸ «καναρίνι» εἶναι ἡ Μητρόπολη τοῦ Σικάγου. Αὐτὴ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τὸ
«κόσμημα» τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, εἶναι στὴν πραγματικότητα ἕνα
σοβαρὰ ἀνάπηρο καὶ διαλυμένο ἱερατεῖο ποὺ χάνει τοὺς ἐνορίτες του μὲ μὴ βιώσιμο
ρυθμό. Μὴν ξεγελιέστε περὶ τούτου, βρισκόμαστε σὲ σημεῖο καμπῆς, σὲ μία κρίσιμη
συγκυρία γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ἐπιρροὴ ποὺ ἔχει σὲ ζητήματα ποὺ ἀφοροῦν τοὺς
Ἕλληνες σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
Καθὼς ὁ ὑπόλοιπος θρησκευτικὸς
κόσμος παρακολουθεῖ, ἡ Ἐκκλησία μας παίζει τὸ μέλλον της σὲ ἀργῆ κίνηση. Οἱ
μάζες παρακολουθοῦν τὸ αὐτοκινητιστικὸ ἀτύχημα νὰ ξεδιπλώνεται καὶ κρατοῦν τὴν
συλλογική τους ἀνάσα μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι δὲν θὰ βλάψουμε γιὰ ἄλλη μία φορὰ τοὺς ἑαυτούς
μας. Ὅταν ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἐξεταστεῖ ἀπὸ ἐπαγγελματίες καὶ καταγραφεῖ σὲ
ἀκαδημαϊκὰ κείμενα, οἱ ὀπαδοὶ ποὺ ὑποστήριξαν μία ἀποτυχημένη ἱεραρχία θὰ ἔχουν
ἤδη φύγει. Ἴσως μόνο τότε θὰ γνωρίζουμε τὴν βρώμικη ἀλήθεια. Πρὸς τὸ παρόν, ἐπιτρέψτε
μου νὰ σᾶς παραθέσω τὶς δικές μου παρατηρήσεις.
Στὴν Βόρεια Ἀμερικὴ ἔχουμε ὑποφέρει
μέσα ἀπὸ μία περίοδο στρεβλωμένου καὶ νοσηροῦ Μοναστικοῦ σκοταδισμοῦ ἀπὸ τὴν
στιγμὴ ποὺ ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ προσγειώθηκε στὶς ἀκτές μας. Ἄνοιξε τὸ πρῶτο του
«Μοναστήρι» ἐδῶ στὴ δεκαετία τοῦ ’90. Ἀπὸ τότε, ἡ μάρκα τοῦ φονταμενταλισμοῦ του
πωλεῖται στοὺς ἀνυποψίαστους ποικιλοτρόπως. Σήμερα βpίσκουμε μεταβιβαστὲς τῆς
«θεολογίας» του σὲ πολλὲς Ἑλληνικὲς Ὀρθόδοξες Ἐνορίες στὴ Βόρεια Ἀμερική. Οἱ
διδασκαλίες του γιὰ τὸν τελωνισμὸ τῆς ψυχῆς καὶ ἄλλες αἱρέσεις ἔχουν προκαλέσει
ἀνεπανόρθωτη ζημιὰ καὶ σύγχυση. Ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη ἢ πόνο (δηλαδὴ
οἱ εὐάλωτοι) ὅταν ἀντικρίζουν αὐτὲς τὶς διδασκαλίες συχνὰ ἀποδέχονται τὶς
δογματικές του αἱρέσεις καὶ τὶς ἀρρωστημένες του συμβουλές. Αὐτὰ τὰ «θύματα
πνευματικῆς ἐξαπάτησης» εἶναι εὔκολο θήραμα. Γενικά, οἱ ἄνθρωποι μὲ κοινὴ λογικὴ
τὸ ἀντιλαμβάνονται αὐτὸ καὶ ἀπεμπλέκονται ἀπὸ τὸ τσίρκο ποὺ βλέπουν σὲ ὅλο καὶ
περισσότερους ἄμβωνες, ὅπου οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Ἐφραὶμ τώρα χειροτονοῦνται
κληρικοί.
Ὅπως μὲ τὸ «σύστημα τῶν μικρῶν ὁμάδων»
στὴν ἐπαγγελματικὴ βασεωσφαίριση (μπέιζμπολ), ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ συνεχίζει νὰ ἀποφοιτᾶ
ὅλο καὶ περισσότερους ὀπαδούς του. Ποιὸς λοιπὸν ἔχασε τὸ Σικάγο καὶ γιατί; Ἢ ἀκόμη
καλύτερα, γιατί ἔχει σημασία ἢ γιατί νὰ ἀφορᾶ κάποιον ἀπὸ ἐμᾶς; Πολλοὶ
καλοπροαίρετοι Ἕλληνες στὶς κοινότητες τῆς διασπορᾶς παγκοσμίως εἶναι ὑπερήφανοι
γιὰ τὴν συλλογική τους ἐπιτυχία, δὲν προσέχουν ὅμως οὔτε κατανοοῦν τὸ μέλλον. Τὸ
Σικάγο ἔχει σημασία ἐπειδή ἀποτυγχάνει καὶ προμηνύει τὸ
μέλλον τῆς Ἑλληνικῆς μας διασπορᾶς. Αὐτὸς ὁ μικρόκοσμος συνοψίζει τὸ μέλλον ὅλων
μας.
Ἐκεῖνοι στὴν κοινότητα ποὺ δὲν ἐπηρεάζονται
ἀπὸ αὐτὴ τὴν «θεολογία», ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶναι οἱ λεγόμενοι «Ἐφραϊμίτες»,
βλέπουν τὴν φθορὰ καὶ τὴν ἐπίδραση. Βλέπουν καὶ αἰσθάνονται. Ἀλλὰ εἶναι καὶ αὐτὸ
ποὺ κάνουν ἀπὸ ἀντίδραση. Αἰσθάνονται ἔλλειψη ἐμπνεύσεως, ἀπογοητευμένοι καὶ
σκανδαλισμένοι, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν Ἑλληνορθόδοξη
κοινότητα. Ἀποσύρονται καὶ ἀναζητοῦν μία νέα «φυσιολογικὴ» καὶ «ὑγιῆ» ταυτότητα
– ἄλλωστε, ποιὸς θέλει νὰ κατατάσσεται μὲ τὴν Ὀρθόδοξη ἐκδοχὴ τῶν Ταλιμπᾶν; Δὲν
θὰ ἔχει ὅλο αὐτὸ ἀντίκτυπο σὲ ὁλόκληρη τὴν παγκόσμια Ἑλληνικὴ Κοινότητα; Ἤδη ἔχει.
Ποιὸς ἔχασε λοιπὸν τὸ Σικάγο;
Ρωτῆστε
πρῶτα τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ἀμερική. Ρωτῆστε τους
γιατί «διοικοῦν ἰσοβίως» μέχρι νὰ διορίσουν Μητροπολίτη. Ἔπειτα ρωτῆστε τους
γιατί δὲν ἔκαναν τίποτα γιὰ νὰ τιμήσουν τὰ λόγια τοῦ Μιχαὴλ Τζαχάρης [Michael
Jaharis] γιὰ τὴν αὐτοκτονία τοῦ Σκότ ??Νέβινς [Scott Nevins], ἑνὸς πρώην
δόκιμου μοναχοῦ στὴν ἕδρα τοῦ Ἐφραὶμ στὴν Ἀριζόνα. Εἶχε δηλώσει δημοσίως: «Ἀναμένουμε
νὰ λάβουμε σοβαρὰ καὶ κατάλληλα μέτρα, ὅπως ἀπαιτεῖται, γιὰ νὰ διορθώσουμε τὸ ὑφιστάμενο
ζήτημα – καθὼς ἡ ἔλλειψη δράσεως θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει μακροπρόθεσμες συνέπειες.»
Ὑποθέτω ὅτι τοὺς ἐνδιέφερε περισσότερο νὰ τιμήσουν τὰ χρήματά του παρὰ τὰ λόγια
του ἢ τὶς σκέψεις του.
Ἐὰν ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης
Ἐκκλησίας ἐνδιαφερόταν πραγματικὰ (εἴτε βρίσκεται στὴ Βόρεια Ἀμερικὴ εἴτε στὸ
Πατριαρχεῖο) τότε θὰ ἔβαζαν τὴν Μητρόπολη τοῦ Σικάγο κάτω ἀπὸ ἕνα μικροσκόπιο.
Κάποιος θὰ «ἔσκαβε βαθειὰ» νὰ κοιτάξει γιὰ ποιὸν λόγο τόσες πολλὲς Ἐνορίες αὐτῆς
τῆς Μητρόπολης χάνουν τοὺς τροφοδότες τους καὶ γιατί βρίσκονται οἰκονομικὰ στὴν
ἐντατική. Καὶ ἐδῶ ἡ διαχείριση εἶναι «ἰσοβίως», καθὼς οἱ Ἐνορίες περιμένουν τὰ
δῶρα ἀπὸ τὶς περιουσίες τῶν πρόσφατα ἀποθανόντων γιὰ νὰ καλύψουν τοὺς
λογαριασμούς τους.
Καθὼς συνεχίζουμε νὰ βλέπουμε τὴν
μετανάστευση πιστῶν ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ μία περισσότερο ἀποδεκτή,
λιγότερο φονταμενταλιστικὴ θεολογία ἄλλων δικαιοδοσιῶν (ἢ ἄλλων δογμάτων),
προβλεπόμενη συνέπεια εἶναι ἡ ἀπονέκρωση τῆς εὐρύτερης κοινότητάς μας στὴν
διασπορά. Ἡ σημασία αὐτοῦ εἶναι ὅτι λιγότεροι ἄνθρωποι συνδέονται συναισθηματικὰ
μὲ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο. Ἐνῶ οἱ χῶρες αὐτὲς ἀντιμετωπίζουν
κίνδυνο ἀπὸ τὴν ἀνατολή, ἡ βάση μας στὴ Βόρεια Ἀμερικὴ μειώνεται ἀριθμητικά,
μειώνεται ἡ συλλογική της ἰσχὺ καὶ ἡ ἀποφασιστικότητα.
Σχολιασμὸς/μετάφραση Φαίη γιὰ τὸ ἰστολόγιο
ΑΒΕΡΩΦ.
το είδαμε εδώ