Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βασκανεία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βασκανεία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη, Αυγούστου 11, 2015

Ξεμάτιασμα από λαϊκούς επιτρέπεται;

                   
Βασκαίνονται οι ανεξομολόγητοι.
Βασκαίνουν οι μάγοι και γενικά όσοι έχουν πονηρό πνεύμα (φθονεροί, κ.λ.π.)
Το «φτύσιμο»
Για να «μη βασκαθείς» δεν επιτρέπεται διότι είναι απαξίωση, περιφρόνηση του ανθρώπινου προσώπου.
«Ξεμάτιασμα» από λαϊκούς δεν επιτρέπεται.
Την ευχή της βασκανίας επιτρέπεται να την διαβάζουν μόνο οι ιερείς.

Όσοι είναι εξομολογημένοι δεν «ματιάζουν» ούτε «ματιάζονται».
Όσοι έχουν βαριές αμαρτίες ανεξομολόγητες και «ματιάζουν» και «ματιάζονται».

Η Εκκλησία μας δέχεται την βασκανία δηλαδή την επέμβαση του πονηρού πνεύματος ,και τη θεωρεί έργο του διαβόλου. Σχετίζεται κυρίως με τον φθόνο και την ζήλεια.
Γι” αυτό και η ευχή κατά της βασκανίας (που διαβάζεται μόνο από Ιερέα)
Λέει μεταξύ άλλων:
Απόστησον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδο
Και πάσα επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν
Και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν τω φθονερών ανθρώπων
Από του δούλου σου (όνομα)
Και η υπό ωραιότητος ή ανδρείας ή ευτυχίας ή ζήλου ή και φθόνου βασκανίας συνέβη,…
Στην απάντηση μας αυτή δεν θα αναφερθούμε σε αυτόν που «ματιάζεται», αλλά σε αυτόν που «ματιάζει».
Και αυτό, γιατί πρέπει να εξετάσουμε και να πολεμήσουμε την πηγή της βασκανίας.
Το ερώτημα δεν είναι γιατί «μας πιάνει το μάτι», αλλά γιατί κάποιοι έχουν αυτή την αρνητική ικανότητα…
Ο καθένας από εμάς μπορεί να ματιάσει;
Όχι.
Άρα αυτός που μπορεί, τι έχει ή μάλλον τι του λείπει και μεταδίδει αρνητική ενέργεια «δια της οράσεως»;

Είπαμε ότι οι πατέρες της Εκκλησίας μας αποδίδουν το μάτι σε «δαιμόνιο».
Αυτός που ματιάζει έχει «δαιμόνιο».
Ακούγεται βαρύ αλλά έτσι είναι. Αυτός που ματιάζει, συνήθως απέχει από την εκκλησία και τα μυστήρια της.
Δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί των Αχράντων μυστηρίων
Δεν κάνει τον Σταυρό του ή τελοσπάντων ανήκει στο Σώμα της Εκκλησίας αλλά δεν μετέχει συνειδητά στα μυστήρια της…
Και μάλλον έτσι είμαστε οι περισσότεροι: «Ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά
Η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄ εμού» (Ματθ. ιε,8)
Δυστυχώς, έτσι είναι όσο και αν ακούγεται άσχημα.
Όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε η αποχή και η απομάκρυνση από τον θείο δρόμο από τον μη εκκλησιασμό.Μόνο πόρτες ανοίγει στον διάβολο με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.
Ο καθένας από εμάς λοιπόν, πρέπει να εξετάσει τον εαυτό του.
Σχετικά με την ειλικρινή συμμετοχή του στα μυστήρια και στον εκκλησιασμό και να ασφαλίσει τον εαυτό του.
Με το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου που είναι ο Σταυρός.

το είδαμε εδώ

Τρίτη, Ιουλίου 28, 2015

Η Βασκανία και η Αποφυγή της...


Η βασκανία είναι μια δαιμονική ενέργεια. Προκαλείται από τη ζηλοφθονία των ανθρώπων και μπορεί να κάνει ζημιά.
Αλλά και η ζήλεια συνοδευομένη από κακότητα είναι η αίτια αυτού πού λέγεται βασκανία.

Όταν δε κάποιος λέει κάτι με φθόνο, τότε λέει ο λαός ότι «πιάνει το μάτι». Η Ορθόδοξος Εκκλησία παραδέχεται την βασκανία. Γι αυτό υπάρχει και ειδική ευχή γι’ αυτήν στο Ευχολόγιο «Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο εν Βαβυλώνι…».
 
Η ευχή δε της βασκανίας διαβάζεται μόνο από ιερέα και όχι από λαϊκούς. Μάλιστα για την αποφυγή της βασκανίας πολλοί άνθρωποι επηρεασμένοι από δεισιδαιμονίες των συνανθρώπων τους κουβαλούν διάφορα φυλαχτά, μάτια γαλάζια, χάντρες γαλάζιες για να μην τούς ματιάζουν.
Αυτά όλα είναι κατασκευάσματα του διαβόλου. Κάθε εναντία δύναμη του πονηρού διαβόλου δεν μπορεί να εξέλθει με δαιμονική μεθοδεία ως είναι τα ανωτέρω προαναφερθέντα κατασκευάσματα, αλλά μόνον με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Συνηθισμένο φαινόμενο, πού απαντάται κυρίως στα βρέφη είναι και η τοποθέτηση μπλε ματιών πάνω στα μαξιλαράκια των παιδιών από μητέρες και γιαγιάδες, για να μην τα πιάνει το μάτι. Το φαινόμενο αυτό συναντάται κατά κόρον και στον εκκλησιαστικό χώρο.
Είναι δε γεγονός ότι και τα καταστήματα χρυσαφικών έχουν επινοήσει και δαιμονικές καρφιτσούλες με ματάκια μπλε και χανδρούλες προκειμένου να κρεμασθεί ο Σταυρός ή η εικόνα της κυρίας Θεοτόκου. Και τούτο για να ικανοποιήσουν τη δαιμονική κυριαρχία. Έτσι γίνεται το παράλογο να δουλεύει ο άνθρωπος «δυσίν κυρίοις». Το καλύτερο είναι να χρησιμοποιείται μόνο ο σταυρός. Διά του τύπου του Τιμίου Σταυρού συντρίβονται όλες οι δυνάμεις του διαβόλου. Κι αυτή η βασκανία πού είναι ενέργεια και μεθοδεία του διαβόλου, για να κάνει τον άνθρωπο να υποφέρει.
Είναι δε γνωστό ότι πολλοί ανυποψίαστοι άνθρωποι και μάλιστα άνθρωποι της Εκκλησίας συνηθίζουν εκ καλής προθέσεως να ξεματιάζουν με διαφόρους τρόπους. Άλλοι ρίχνουν πάνω σε αναμμένο κάρβουνο γαρίφαλο και αν σκάσει με θόρυβο, λένε ότι υπήρχε μάτιασμα και εξαλείφτηκε, άλλοι πάλι χρησιμοποιούν ένα φλιτζάνι νερό και ρίχνουν μέσα στο νερό μια σταγόνα λάδι και αν διαλυθεί λένε το ίδιο, άλλοι χρησιμοποιούν αλάτι, άλλοι λένε διάφορες προσευχές πού εκ παραδόσεως παρέλαβαν από τη μητέρα τους ή τη γιαγιά τους λέγοντας ότι αυτή την ευχή δεν μπορούν να την λένε εκφώνως γιατί είναι μυστική και πολλοί άλλοι με διάφορους άλλους τρόπους πού διασώζουν κι ένα τοπικό χαρακτήρα. Όλες αυτές οι συνήθειες κρύβουν μέσα τους στοιχεία δαιμονικά.
Μάλιστα επειδή αυτοί πού τα χρησιμοποιούν συμβαίνει να είναι και μέλη της Εκκλησίας τούς πειράζει ο διάβολος κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι εξαιτίας των δικών τους ενεργειών και δυνάμεων ξεματιάζεται ο κόσμος. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει διάχυτη μια συνεχής δαιμονοκρατία στους ανθρώπους και μάλιστα και στα «πιστά» μέλη της Εκκλησίας. Γιατί άλλοτε ο διάβολος μεταχειρίζεται την εξουσία του αθώα και άλλοτε πονηρά. Στην παραπάνω περίπτωση την δύναμη του την κάνει να φαίνεται αθώα σε όσους πιστεύουν σε τέτοιου είδους ξεματιάσματα.
Στην ερμηνεία του ΞΑ’ (61ου) κανόνα της ΣΤ” Οικουμενικής Συνόδου αναφέρεται ότι κανονίζονται με 6 χρόνια αποχή από τα ιερά μυστήρια, δηλ. τη θεία μετάληψη όσοι κατασκευάζουν φυλαχτά διαφόρων τύπων, αγνώστων στο πνεύμα της Εκκλησίας, όπως είναι εκείνοι πού σέρνουν μαζί τους τις αρκούδες. Αυτοί κρεμούσαν στο λαιμό και σ’ όλο το σώμα της αρκούδας διάφορες βαμμένες κορδέλες και σχοινιά, τα όποια κούρευαν μαζί με τρίχες αρκούδας και τα μοίραζαν στους ανθρώπους. Αυτά όπως έλεγαν από μάκρυναν τη βασκανία και την ασθένεια.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Εξορκισμοί, Εξορκιστές και Βασκανία»
το είδαμε εδώ

Σάββατο, Ιουνίου 13, 2015

Αρχιμ. Διονύσιος Γκόλιας: «Ευχές & μαγεία»

agios-kiprianos-lisi-magias


Στο παρόν κείμενο αγαπητοί μας αναγνώστες θα απασχοληθούμε με ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια απασχολεί ιδιαίτερα τους ποιμένες της Εκκλησία μας λόγω της αύξησής του. Και αυτό το φαινόμενο είναι η συμμετοχή πολλών Χριστιανών στα μυστήρια και τις τελετές της Εκκλησίας μας, χωρίς να γνωρίζουν το βαθύτερο νόημα αυτών, καθώς  και τις προϋποθέσεις της Αγιαστικής Χάρης.
 Έτσι συχνά βλέπουμε Χριστιανούς να ζητούν άμεσες λύσεις στα ποικίλα προβλήματά τους, με την απλή συμμετοχή τους στα σωστικά μυστήρια, χωρίς τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. Για να το πούμε πιο απλά, πολλοί βλέπουν τις διάφορες ευχές της Εκκλησίας ως ΜΑΓΙΚΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ, που είναι ικανές από μόνες τους να φέρουν άμεση λύση στα διάφορα προβλήματα.
Περιπτώσεις που τα παραπάνω είναι ιδιαίτερα εμφανή είναι ενδεικτικά οι παρακάτω:
•Συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία Χριστούγεννα και Πάσχα για το καλό της χρονιάς.
•Τέλεση Ευχελαίου ή Αγιασμού για το έθιμο.
•Εκζήτηση διαφόρων ευχών (ακόμη και εξορκισμών) για ψυχολογικά προβλήματα, άγχος κ.α.
Θα μπορούσαμε γενικότερα να πούμε ότι πολλοί θέλουν άμεση λύση στα προβλήματά τους χωρίς καθόλου κόπο. Θεωρούν δηλαδή ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να εξασφαλίσει την ευτυχία τους ανώδυνα, κατά τρόπο μαγικό. Λαμβάνοντας τη Θεία Κοινωνία πολλοί θεωρούν ότι πήραν κάποιο «μαγικό φίλτρο»(!) και λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Χωρίς όμως την απαραίτητη γνώση και προετοιμασία το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου γίνεται φωτιά και όχι Ουράνια ευλογία. Η τέλεση πάλι του Ευχελαίου προϋποθέτει μετάνοια και εξομολόγηση, ώστε να έρθει άνωθεν η ψυχική και σωματική ίαση. Δεν αντικαθιστά ασφαλώς το Ευχέλαιο σε καμία περίπτωση το μυστήριο της εξομολόγησης. Πόσο αλήθεια θλιβερό είναι το γεγονός να καλεί κάποιος τον Ιερέα στο σπίτι για να τελέσει το Ευχέλαιο σε περίοδο νηστείας και μετά την ολοκλήρωση του μυστηρίου να παραθέτει κρέατα και άλλα αρτύσιμα εδέσματα. Και μόνο αυτό αρκεί για να διώξει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Θα ήθελα όμως ιδιαίτερα να σταθώ στο θέμα διαφόρων ευχών που ζητούν οι πιστοί να τους διαβάσει ο Ιερέας. Στο λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας μας που ονομάζεται «Ευχολόγιο», υπάρχει πληθώρα ευχών για πολλές και διάφορες περιπτώσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Ευχή για άρρωστο, για κάθε αρρώστια, για βασκανία, για άρρωστο που έχει αϋπνίες, για την είσοδο σε νέα κατοικία, αλλά και πολλές ευχές για τα χωράφια, για τα ζώα, για το κρασί, για το αλάτι κ.α. Οι τελευταίες μάλιστα αυτές ευχές μαρτυρούν και την εμπιστοσύνη των παλαιότερων Χριστιανών στη βοήθεια του Θεού ακόμη και για απλά καθημερινά πράγματα. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της αγνότητάς τους και της ιδιαίτερης επικοινωνίας μαζί Του.
Η Εκκλησία είναι η μητέρα μας και ενδιαφέρεται για μας. Ο Ιερέας είναι πρόθυμος να διαβάσει σε κάθε πιστό την ανάλογη ευχή με το πρόβλημά του. Αυτό που πρέπει όμως όλοι να καταλάβουμε είναι ότι οι ευχές δεν είναι μαγικές. Από μόνη της καμία ευχή δεν μας ωφελεί αν δεν κάνουμε κι εμείς το χρέος μας. Και το χρέος μας είναι συνειδητά να συμμετέχουμε στα Ιερά Μυστήρια. Και για να το πούμε πιο απλά, χωρίς εξομολόγηση δεν ωφελούν τα υπόλοιπα μυστήρια. Ας μη ζητάμε  λοιπόν ευχές και Θεία ευλογία χωρίς μετάνοια, γιατί μόνοι μας αποκρούουμε τη Θεία Χάρη και εμπαίζουμε τα ιερά και όσια.
Και κάτι ακόμα. Η προσέλευση στις Ιερές τελετές ας γίνεται όσο πιο σεμνά αρμόζει. Ακόμα και η εξωτερική εμφάνιση είναι ικανή να δηλώσει την ποιότητα του ανθρώπου. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνουν στην ενδυμασία τους οι γυναίκες ώστε να μη σκανδαλίζουν. Αν και όποιος ασχολείται με αυτό το θέμα σήμερα φαίνεται σαν εξωγήινος, ας μη ξεχνάμε αυτό που είπε ο ίδιος ο Κύριος στο Θεόπτη Μωυσή: «Δεν επιτρέπεται στη γυναίκα να φορά ανδρικά ρούχα, ούτε στον άνδρα να φορά γυναικεία στολίδια γιατί καθένας που κάνει αυτά, είναι αποκρουστικός και αηδιαστικός ενώπιον Κυρίου του Θεού» (Δευτερονόμιο κβ΄(22) 5).
Κλείνοντας αυτό το σπουδαίας σημασίας θέμα πρέπει να τονίσουμε ότι Θεός δίνει πλουσιοπάροχα τη Χάρη Του στους ταπεινούς. Όποιος δεν μετανοεί λοιπόν δεν ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία και δεν έχει ευλογία. Δεν είναι υποχρεωμένος ο Θεός να δώσει τη Χάρη Του, ούτε  λύσεις στα διάφορα προβλήματα όσων των αρνούνται Μυστηριακά και καταφεύγουν μόνο σε δύσκολες περιπτώσεις να λάβουν την ανάλογη ευχή για να θεραπευθούν με τρόπο μαγικό.
το είδαμε: εδώ

Τρίτη, Φεβρουαρίου 17, 2015

Οι «ξεματιάχτρες» σχετίζονται με το διάβολο;

Αποτέλεσμα εικόνας για ξεματιαστρες




Μερικοί άνθρωποι ματιάζουν. Αυτό γίνεται, γιατί έχουν κρυφή ή φανερή ζήλια για τα κατορθώματα και τα φυσικά ή επίκτητα χαρίσματα των άλλων. Η ζήλια δίνει δικαίωμα στον πονηρό, τον πατέρα του μίσους και της ζήλιας, να κάνει κακό σ’ αυτόν που είναι αντικείμενο ζήλιας.
Οι προσευχές του ξεματιάσματος, που κάνουν οι ξεματιάστρες, καθώς είναι μυστικές και μεταφέρονται στις επόμενες γενεές από στόμα σε στόμα, κρύβουν κάτι πονηρό. Αν ήταν ευεργετικές, γιατί να μην τις γνωρίζουν και οι άλλοι για να βοηθούν τους συνανθρώπους τους; Γιατί η δύναμή τους χάνεται, όταν
δε μεταδοθούν σωστά, ή όταν δημοσιοποιηθούν; Εδώ μιλάμε για μια μορφή μαγείας. Πολλές απ’ αυτές είναι αθώες, οι περισσότερες όμως που είναι κι άγνωστες, είναι επιλήψιμες. Μερικές καλούν μαζί με το Χριστό και αερικά! Μερικές έχουν αποτελέσματα, όταν γίνονται σε τρίστρατα! Κάποιες έχουν κατάρες! Μαζί με τις ευχές υπάρχει και τελετουργία με αντικείμενα, όπως φύλλα ελιάς και νερό, που σ’ αυτό στάζουν λάδι.
Η δύναμη της ευχής δημιουργεί ακόμη εγωισμό στη γνώστριά της. Συνήθως οι γυναίκες ξεματιάζουν. Μήπως αυτό είναι υπόλειμμα της εποχής της ειδωλολατρίας με τις ιέρειες;
Η Εκκλησία μας δέχεται την ευχή της βασκανίας, που τη διαβάζει ο ιερέας. Χωρίς ιερέα επιτρέπεται μόνο γνωστή προσευχή, όπως το «Πάτερ ημών» χωρίς τελετουργικά.
 
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 189), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
πηγή

Το είδαμε: εδώ

Κυριακή, Ιανουαρίου 19, 2014

Όχι άλλα ματόχαντρα μαζί με τους Σταυρούς στους λαιμούς σας!

pic7
Ο πιο διαδεδομένος τρόπος προστασίας από το μάτιασμα, είναι το ματόχαντρο, ένα φυλαχτό που αποτελείται από μία χάντρα και μέσα της ένα γαλάζιο μάτι.
Η προέλευσή του είναι αιγυπτιακή, από το μάτι του Ώρου. Το χρώμα συμβολίζει τη θάλασσα ή/και τον ουρανό, τους τόπους όπου θέλουμε χαθεί η αρνητική ενέργεια.
Η Εκκλησία μας παραδέχεται τη βασκανία, αλλά για την αντιμετώπισή της έχει ειδική ευχή και σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται τα παγανιστικής προελεύσεως ξεματιάσματα. Ούτε βέβαια τα ματάκια του Ώρου τα οποία από άγνοια κρεμούμε πολλοί στους λαιμούς και στους εσωτερικούς καθρέπτες του αυτοκινήτου μας μόνα τους αλλά πολλές φορές και μαζί με τον Πανάγιο Σταυρό του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού! Είναι δυνατόν η δύναμη του Σταυρού που κατακαίει τους δαίμονες να έχει την ανάγκη ενίσχυσης από φυλακτά και μάλιστα τέτοιας προέλευσης; Όποιος λοιπόν φοράει Σταυρό και όποιος έχει μυστηριακή ζωή δεν έχει ανάγκη από κανένα ματάκι να τον φυλάει από τη βασκανία. Πώς είναι δυνατόν να βάζουμε το σκοτάδι δίπλα στο φως, το διάβολο δίπλα στο Χριστό μας; Καταλαβαίνει κανείς ότι μόνο και με τη χρήση τέτοιων φυλακτών δίνουμε δικαίωμα στον πονηρό.
Είναι λοιπόν μεγάλο λάθος να τα κρεμάμε σε λαιμούς και αυτοκίνητα. Ξεκρεμάστε τα και μη φοράτε τίποτα άλλο εκτός από το Σταυρό του Κυρίου μας!
Ποια σφαίρα θα μπορέσει να διαπεράσει αυτό το αλεξίσφαιρο;

Πέμπτη, Αυγούστου 15, 2013

Περί βασκανίας και βασκάνου


Βασκανία είναι άδικη έχθρα εναντίον αυτού που απολαμβάνει κάποιο αγαθό, έχθρα διηνεκής και ακατάλυτη. Η βασκανία είναι δύσκολο πάθος, που παρασύρει, ώστε να περιφρονήσει κανείς ακόμη και την δική του σωτηρία. Η βασκανία αμαυρώνει τα καλά. Ο θείος Χρυσόστομος λέει τα εξής για τη βασκανία: «Ένα ακόμη πάθος που κυβερνά τη ζωή των ανθρώπων, καταφθείροντας την καρδιά , όπως η σκουριά το σίδερο, είναι η βασκανία∙ έχει βέβαια πολλά κακά, αλλά σ’ ένα είναι χρήσιμο: ότι είναι κακό γι’ αυτόν που το κατέχει. Διότι ο βάσκανος λίγο βλάπτει αυτόν που ματιάζει, αλλά κατατρώει τον ίδιο του τον εαυτό με τη λύπη και τον στεναγμό από την καλοπέραση του πλησίον. Και τη μεν χαρά του γείτονά του δεν ελάττωσε, τον εαυτό του όμως τον κατέφαγε με τη βασκανία».
Το να βασκάνεις είναι χειρότερο από το να πολεμάς∙ γιατί αυτός που πολεμάει, όταν λυθεί η αιτία που γίνεται ο πόλεμος, διαλύεται και η έχθρα, ο δε βάσκανος δεν έχει καμιά άλλη αιτία πέρα από τη δική του μανία και τη σατανική του θέληση. Πάντοτε βασκάνει. Με τι να παρομοιάσει κανείς τέτοια ψυχή; Με ποιο φίδι;  Με ποιο σκουλήκι; Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο βδελυρό και πονηρό από μια τέτοια ψυχή. Διότι απ’ αυτό ανατράπηκαν εκκλησίες, γεννήθηκαν αιρέσεις και αυτό όπλισε το χέρι του αδελφού. Ο βάσκανος έχει πονηρό μάτι, που ματιάζει τα αγαθά. Είναι φθονερός, δεν νοιάζεται για την σωτηρία της ψυχής του, ένα μόνο τον νοιάζει: η καταστροφή του άλλου. Τον βάσκανο, ακόμη κι αν τον καλέσεις δαίμονα και θηρίο, δεν αμαρτάνεις. Οι βάσκανοι είναι χειρότεροι από τα θηρία, γιατί εκείνα μας επιτίθενται είτε για να βρουν τροφή είτε γιατί τα αγριέψαμε και φοβήθηκαν . Αυτοί δε, ακόμη κι όταν πολλές φορές ευεργετήθηκαν, αδίκησαν τους ευεργέτες τους και τους κυνήγησαν. Ο βάσκανος ένα μόνο κοιτάει, να εκπληρώσει την όποια επιθυμία του, είτε αυτή μέλλει να τον κολάσει είτε πρόκειται να τον καταστρέψει. Το μάτι του βάσκανου λιώνει από λύπη. Στο διηνεκές συγκατοικεί με τον θάνατο, πιστεύει ότι όλοι είναι εχθροί του , ακόμη και αυτοί που σε τίποτα δεν τον αδίκησαν.

Από το βιβλίο: «Το γνώθι σαυτόν
ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ»
ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ
Γ΄ΕΚΔΟΣΗ
Απόδοση στη Νέα Ελληνική:
Ευανθία Χατζή
Επιμέλεια κειμένου- Επίμετρο:
Γιώργος Μπάρλας
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Αθήνα 2011

Σάββατο, Φεβρουαρίου 23, 2013

Η Βασκανία και το «Μάτιασμα»


Η Βασκανία και το «Μάτιασμα» είναι γνωστά θέματα της κοινωνίας μας χωρίς όμως να έχουμε πλήρη γνώση της σημασίας τους. Ο Διάβολος από τη στιγμή που εξέπεσε από τον Παράδεισο, προσπαθεί να αποσπάσει τον άνθρωπο από τον Θεό. Οι Πρωτόπλαστοι ξεγελάστηκαν από τον όφη (Διάβολο) και ενδύθηκαν τους «Δερμάτινους Χιτώνες» (αμαρτωλότητα, πτωτικότητα). Αυτή η διαστροφή δεν τελειώνει, ακόμη και στις ημέρες μας. Με την τεχνική της Μαγείας, στην οποία εντάσσεται η Βασκανία και το «Μάτιασμα», προσπαθεί ο Διάβολος να απομακρύνει τον άνθρωπο από το Θεό. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται όταν ο άνθρωπος μένει μακριά από την Εκκλησία και δεν μετέχει πνευματικά στην Εκκλησία.
            Τα «κοινά διδάγματα» του κόσμου για το «κακό μάτι» είναι παντελώς ξένα προς την διδασκαλία της Εκκλησίας. Ο κόσμος, δυστυχώς, επηρεασμένος από διάφορες «μη- ορθόδοξες παραδόσεις», δημιούργησε «ξόρκια», δηλαδή «ευχές» εναντίον των μαγικών επιδράσεων. Ενώ έχουνε αναφορά προς Αγίους, Σταυρό, κ.α., δεν έχουνε καμία σχέση με τους εξορκισμούς που διαβάζονται στην Εκκλησία. Δυστυχώς, κάνοντας αυτές τις πράξεις ο κόσμος, αφήνει τον Διάβολο να κυριαρχήσει στην ζωή του. Η Εκκλησία πιστεύει στην Βασκανία αλλά ότι ο πιστός θεραπεύεται μόνο μέσα στην Εκκλησία από ιερείς, όχι από λαϊκούς!
            Ποιους βλάπτει το «Μάτιασμα» όμως; Αυτοί που βλάπτονται είναι αυτοί που ζουν εκτός της Εκκλησίας. Όταν οι άνθρωποι δεν ζουν την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, την «εν Χριστώ» ζωή, είναι σε μεγάλο κίνδυνο! Καλό και ωφέλιμο για τους πιστούς είναι τακτικά να προσεύχονται, να νηστεύουν, να εξομολογούνται και γενικά να μετέχουν ενεργά στα μυστήρια της Εκκλησίας. Αν ο πιστός ζει «εν Χριστώ», τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Τον σκεπάζει η Χάρη του Θεού και τον προστατεύει.
            Αν κάποιος «ματιαστεί» δεν πρέπει να τρέχει στον κάθε τυχόντα να τον «ξεματιάσει»! Είναι μεγάλο λάθος αυτό που κάνουν πολλοί άνθρωποι. Μπορείς να διορθώσεις μαγεία με μαγεία:! Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος «Θεραπεύουσι το σώμα οι δαίμονες; Γέλως ταύτα και μύθοι. Επιβουλεύειν και καταβλάπτειν, ου θεραπεύειν ίσασιν οι δαίμονες» (PG 48, 854). Για να θεραπευτεί κάποιος που έχει «ματιαστεί», θα πρέπει να πάει στον ιερέα για να του διαβάσει την ειδική ευχή, την «Ευχή της Βασκανίας». Μόνο έτσι θεραπεύεται ο άνθρωπος. Άμα ζει μέσα στην Εκκλησία, θα είναι ασφαλής από τέτοιες επιθέσεις. Η Εκκλησία καταδικάζει τους λαϊκούς που «ξεματιάζουν» επειδή είναι πράξη μόνο του ιερέα.
            Πρέπει να καταλάβουμε ότι σωτηρία υπάρχει μόνο μέσα στην Εκκλησία. Μην πλανόμαστε από κάθε δεισιδαιμονία. Έχουμε οδηγό τον Χριστό και μέσω της Εκκλησίας οδηγούμαστε στον Θεό. Ας προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε το Θεό και να αποστραφούμε κάθε κακή ενέργεια όπως η λανθασμένη διδασκαλία περί της Βασκανίας ή του «Ματιάσματος».

Νικόλαος Γεωργαντώνης


Πηγές: "Εκκλησία και Μάγια", Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος

Τις γενικές πληροφορίες για αυτό το θέμα αντλούνται από τη Γενική Παράδοση της Εκκλησίας.

Τρίτη, Ιανουαρίου 22, 2013

Μοναχὸς Κυπριανὸς ἁγιορείτης ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ



Μοναχὸς Κυπριανὸς ἁγιορείτης
ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ
Ἔτσι λύνονται τὰ μάγιαΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ
Αἰτία καὶ ἀφορμὴ γι᾿ αὐτὸ τὸ βιβλίο στάθηκε ὁ ἀνθρώπινος πόνος. 
Ὅλο καὶ πιὸ συχνά, ἔρχονται τελευταῖα ἄνθρωποι καὶ μοῦ ἐξομολογοῦνται
 τὰ βάσανά τους, τὶς στεναχώριες τους καὶ τὰ ἀδιέξοδά τους.
Γέμισε ὁ κόσμος, ἡ κοινωνία, ἀπὸ τὰ κακὰ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ποὺ 
ὑπηρετοῦν τὸν διάβολο δηλαδὴ οἱ μάγοι, ἀστρολόγοι, μέντιουμς, μελλοντολόγοι.
Ρίξτε μία ματιὰ ποὺ φαντάζομαι ὅτι πολὺ καλὰ γνωρίζετε στὰ περιοδικά,
 στὶς ἐφημερίδες, στὴν τηλεόραση! Ἀμέτρητοι ὅλοι αὐτοί, ποὺ μὲ τὴ μαγεία
 καὶ τὴν μαντεία, γεμίζουν τὸν κόσμο μας ἀπὸ δαιμόνια. 
Αὐτοὶ γνωρίζουν τί κάνουν, δυστυχῶς ὅμως, πολλοὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τοὺς 
πλησιάζουν δὲν γνωρίζουν ἀκριβῶς τί κάνουν. Ἄλλωστε ὡς ὄργανα τοῦ πονηροῦ, 
ξέρουν καλὰ τὴ δουλειά τους. Χρησιμοποιοῦν πολλὲς φορὲς καὶ εἰκόνες τῶν Ἁγίων, 
λιβάνια, κεριὰ καὶ διάφορες προσευχές. Μ᾿ αὐτὰ ἐξαπατοῦν τοὺς ἀφελεῖς, 
γιατὶ στὰ κρυφὰ ἄλλα κάνουν.
Δὲν τοὺς διόρισε καμμιὰ ἐκκλησία καὶ κανεὶς δεσπότης γιὰ αὐτὰ ποὺ κάνουν,
 ἀλλὰ ἀντιθέτως τὸ σωματεῖο τοῦ διαβόλου, κάποια ἀπὸ τὶς
 ψυχοερευνητικὲς ἐταιρίες τοῦ Σατανᾶ.
Ὁ ἀριθμὸς τους πιά, εἶναι πολὺ μεγάλος. Χιλιάδες. 
Καὶ δυστυχῶς, χιλιάδες εἶναι καὶ οἱ ἄνθρωποι ποὺ σκέπτονται νὰ κάνουν κακὸ
 στὸν συνάνθρωπό τους, ζητώντας τὴ βοήθεια ὅλων αὐτῶν. 
Μάλιστα, μετὰ ἀμοιβῆς πλούσιας. Βλέπετε ὅμως ὁ διάβολος ἐξαπατάει καὶ
 τοὺς ἴδιους, τὰ ὄργανά του δηλαδή, γιατὶ ὅλοι τους ὅταν τοὺς γνωρίσει κανεὶ
ς ἔχουν τρομερὰ προβλήματα ἰδίως ψυχολογικά. Ἄιντε τώρα νὰ λύσουν αὐτοὶ
 καὶ τῶν πελατῶν τους. Μπερδεύτηκαν οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸ διάβολο, καὶ ζοῦν
 σὰν κλέφτες καὶ τρελοί, μὲ τὶς ἐνοχές τους καὶ τὶς κακίες τους.
Πολλοὶ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ἔχουν δίκιο ποὺ λένε, ὁ διάβολος ἔβαλε τέτοια
 φωτιὰ στὸν κόσμο ποὺ δὲν σβήνει εὔκολα. Ἔγιναν κουμπάροι μὲ τὸν διάβολο 
καὶ ἄιντε νὰ ξεμπλέξουν.
Πολὺ τυχεροί, εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔμπλεξαν στὰ δίχτυα τους. Καμμιὰ φορά, 
σκέφτομαι καὶ ᾿γω ὁ ταλαίπωρος, καλύτερα νὰ μὴν εἶχαν γεννηθεῖ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. 
Δὲν τὸ λέω αὐτὸ γιὰ τὸ ἁμάρτημά τους, ἀλλὰ γιὰ τὸν λόγο ὅτι καὶ αὐτοὶ ποὺ μετανοοῦν,
 ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ζήταγαν χατήρια, ἀπὸ τὰ δαιμόνια, πολὺ πίστη πρέπει νἄχουν μετά, 
γιατὶ τὸ μίσος τοῦ διαβόλου πάνω τους, εἶναι τεράστιο. Ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τους, 
καὶ δέθηκαν ἀπὸ τὰ μίση τους. Ἔγιναν δοῦλοι τοῦ διαβόλου οἱ κακόμοιροι καὶ ποῦ 
νὰ μπορέσουν τώρα νὰ τοῦ φύγουν. Τοὺς περιποιεῖται ἀμέσως ὁ πονηρός, καὶ ἔτσι 
ζοῦν τὴν ἀντίδρασή τους, κάνοντας καὶ αὐτοὶ τὸ κακὸ γύρω τους.
Ὁ Θεὸς νὰ βοηθήσει κάθε ἄνθρωπο. Ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν ζωὴ στὸν ἄνθρωπο, 
γιὰ νὰ χαίρεται καὶ νὰ προγεύεται τὸν Παράδεισο. Τὰ ὄργανα τοῦ Σατανᾶ ὅμως, 
ἀντὶ γιὰ τὴν χαρὰ ἔχουν τὸ μίσος καὶ ἀντὶ γιὰ τὴν πρόγευση τοῦ Παραδείσου, 
τὶς ἁλυσίδες γιὰ τὴν κόλαση. Μέσα τους γνωρίζουν, ὅτι ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ 
πηγαίνουν στὶς πόρτες τους τοὺς σιχαίνονται. Ὑποφέρουν μέσα τους, 
ἀλλὰ ὁ διάβολος τοὺς ἔχει δεμένους καλά. Βλέπετε ὡστόσο ἡ μετάνοια, πάντοτε
 ὑπάρχει καὶ ἡ ἐκκλησία, ὁ Χριστός, πάντοτε τοὺς περιμένει καὶ πονάει καὶ
 γι᾿ αὐτούς. Ἄλλωστε τὸ παράδειγμα τῶν μάγων καὶ ἀστρολόγων, μάντεων
 καὶ πνευματιστῶν, ποὺ ἀναφέρονται σ᾿ αὐτὸ τὸ βιβλίο εἶναι πάρα πολλὰ 
μέσα στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Εὔχομαι ὁ Ἅγιος Θεός,
 νὰ βοηθήσει καὶ νὰ φωτίσει, κάθε ἄνθρωπο σὲ ὅποια κατάσταση καὶ νὰ βρίσκεται
 ἀπὸ τὸν διάβολο.
Τὸ κακό, γεννάει κακὸ καὶ τὸ καλό, καλό. Ὁ Θεὸς τὸν ἁμαρτωλὸ τὸν ἀγαπάει, 
τὴν ἁμαρτία μισεῖ. Ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος αἰώνια 
στὸν παράδεισο. Κατάργησε τὸν θάνατο καὶ τὴ δύναμη τοῦ διαβόλου μὲ τὸν Σταυρό.


ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ
Θεωρῶ ὑποχρέωσή μου καὶ καθῆκον μου στὸν Θεό, νὰ μπορέσω μὲ τὴ βοήθειά του,
 ἡ πράξη ἐτούτη νὰ γίνει καλό σε πολλοὺς συνανθρώπους μας, ποὺ χτυπήθηκαν
 καὶ πόνεσαν στὴ ζωή τους, στενοχωρήθηκαν καὶ γνώρισαν θλίψεις, νὰ γλιτώσουν 
ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ κακὰ τοῦ διαβόλου ποὺ κάνουν οἱ μάγοι, οἱ ἀστρολόγοι, 
οἱ χαρτορίχτρες καὶ τὰ μέντιουμ καὶ νὰ γνωρίσουν τὸν Θεό, ποὺ ἴσως πολλοὶ ν
ὰ τὸν ξέχασαν, καὶ νὰ τὸν περιφρόνησαν καὶ ἔτσι ὁ διάβολος τοὺς βρῆκε ἐκτεθειμένους.
Οὔτε τὰ μάγια, οὔτε ἡ γλωσσοφαγιὰ καὶ ἡ βασκανία, ἔχουν δύναμη ὅταν
 ὁ ἄνθρωπος ζεῖ κοντὰ στὸν Χριστό, τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους. 
Ἐπειδὴ σὲ ἐξομολογήσεις ποὺ ἄκουσα, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ γεύθηκαν τὸν πόλεμο τοῦ Σατανᾶ, ἀντιλήφθηκα ὅτι δὲν γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι ἀκριβῶς, μὲ ποιὸ τρόπο θὰ ἀπαλλαχτοῦν ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ τὰ ὄργανά του, ἀναφέρω τὶς πιὸ σημαντικὲς πράξεις ποὺ πρέπει νὰ κάνει ὁ κάθε παθῶν.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἀκατανόητη. Δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου αὐτὴ τὴν ἄπειρη ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ Θεὸς γιὰ ὅλους μας. Μπορεῖ ὅμως, νὰ ἀρχίσει νὰ κατανοεῖ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἴδιος στρέφει τὸ βλέμμα του, τὸ μυαλό του στὸν Χριστό. Τότε τὰ δαιμόνια καὶ τὰ ἔργα τους χάνουν τὴ δύναμή τους. Ὁ διάβολος παίρνει δύναμη ἀπὸ τὴν ἀποστασία μας στὸν Θεό, ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς μετανοοῦμε, τοῦ κόβουμε τὰ δικαιώματα καὶ τὶς πονηρὲς ἐνέργειές του πάνω μας. Τὰ μάγια καὶ ὅλα τὰ κακὰ τοῦ διαβόλου χαλᾶνε ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἐξομολογεῖται. Ὅταν ὑπάρχουν αἰτίες τοῦ διαβόλου ποὺ μᾶς θλίβουν, ἂς καταφύγουμε στὴν ἐκκλησία. Πρέπει νὰ ἐξομολογηθοῦμε σὲ Ἱερέα τὶς ἁμαρτίες μας. Δὲν πρέπει νὰ ντρεπόμαστε τὴν ὥρα τῆς ἐξομολόγησης, ἔτσι ὥστε ὁ πονηρὸς νὰ μᾶς φέρει σὲ δύσκολη θέση γιὰ νὰ ἔχει μαζί μας κρατούμενα. Καλὸ εἶναι νὰ σκεφτοῦμε ὅτι ὁ Ἱερέας, ἔγινε λειτουργός του Ὑψίστου ὄχι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ δώρησε τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴν Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ σὲ μᾶς.
Εἶναι ὁ δικός μας ἄνθρωπος. Νοσταλγεῖ τὸ καλό μας. Μὴν διστάζετε. Ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ τὶς μεθοδεῖες του, θέλει ἀποφασιστικότητα. «Ὁ Θεὸς θέλει πάντας σωθῆναι» «Δὲν θέλω τὸν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἕως ἐπιστρέψει καὶ ξαναζήσει», μᾶς λέει ὁ Κύριος. Καὶ ἀκόμη, μᾶς καλεῖ ὁ ἴδιος «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Ἔτσι τὸ πρῶτο πράγμα εἶναι ἡ σωστὴ ἐξομολόγηση. Ἂς ἀποβάλετε τὴν φιλαυτία, τὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες ἔγγαμοι καὶ ἄγαμοι, τοὺς θυμούς, τὶς ἀδικίες μας καὶ τόσα ἄλλα. Τὸ δεύτερο κύριο πράγμα ποὺ πρέπει κανεὶς νὰ κάνει εἶναι νὰ συγχωρήσει τοὺς ἐχθροὺς «ἐκ καρδίας». Τὸ προστάζει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθαι ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς». Αὐτὰ δὲν τὰ ἀντέχει ὁ διάβολος. Θέλετε νὰ νικᾶτε ὅλα τὰ πονηρὰ ἔργα; «ἀγαπεῖστε καὶ ταπεινωθεῖτε». Τίποτε δὲν θὰ μπορεῖ νὰ σᾶς βλάψει. Μὲ τὴν ἐξομολόγηση ὁ ἄνθρωπος νιώθει ἀμέσως νὰ τὸν σκεπάζει ὁ Θεός. Ἔτσι χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὸ ἐξηγήσει πῶς συμβαίνει, γεμίζει μὲ εἰρήνη, εὐτυχία, μακαριότητα, σιγουριά. Νιώθει τὴ ζωή του νὰ ξαναρχίζει, νιώθει τὸ σῶμα του πανάλαφρο. Ἐξομολογηθεῖτε τὴν ψυχική σας κατάσταση. Μὴν λέτε τὶς ἐμπειρίες σας, τὰ γεγονότα. Τὴν ψυχική σας κατάσταση νὰ λέτε.
Ἔτσι θὰ ἀξιωθεῖτε νὰ κοινωνήσετε μὲ τὴν ἄδεια τοῦ ἐξομολόγου, καὶ τότε ὁ Θεὸς θὰ σᾶς δωρήσει ὑγεία ψυχῆς τε καὶ σώματος. Ἔτσι θὰ πέσουν ὁλοκληρωτικὰ τὰ δεσμὰ τῆς μαγείας καὶ τοῦ Σατανᾶ. Μιὰ ἄλλη περίπτωση ἄμυνάς σας εἶναι ἡ ἑξῆς. Δέχεσθε κακιὰ ἐπήρεια εἴτε πνευματική, εἴτε ψυχική, εἴτε σωματική; Τότε βάλτε ἕναν σταυρὸ πάνω στὸ κεφάλι σας καὶ προσευχηθεῖτε. Κάντε μία παράκληση ἢ χαιρετισμοὺς στὴν Παναγία μας, ἢ σὲ κάποιον Ἅγιο ποὺ ἔχετε στὴν καρδιά σας. Ἀμέσως θὰ ἀνακουφισθεῖτε. Ἂν θέλετε ἀκόμη προσευχηθεῖτε μ᾿ ἕνα κομποσχοίνι «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με καὶ συγχώρησε Κύριε ὁρατοὺς καὶ ἀόρατους ἐχθροὺς ἡμῶν» ἢ καὶ «Δόξα σοὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντων ἕνεκεν».
Ἕνας γέροντας ἐδῶ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἔλεγε, τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ... ἀξίζει 100 δραχμές, τὸ Δόξα τῷ Θεῷ 1.000 δραχμὲς σὲ καιροὺς πειρασμῶν. Ζῆστε τὴν μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μὴν παραπονεῖσθε. Εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς κάλεσε «ἐν μέσῳ πειρασμῶν».
Νιώθετε ὅτι σᾶς γλωσσοτρῶνε ἢ σᾶς βασκαίνουν; προσευχηθεῖτε λέγοντας ὅσο μπορεῖτε τὸ Πάτερ ἡμῶν..., τὸ Χαῖρε Κεχαριτωμένη..., συγχωρέστε τους. Ζητεῖσθε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ φωτίσει τοὺς ἐχθρούς. Νὰ θεραπεύσει τὶς ψυχικές τους ἀσθένειες. Δεηθεῖτε στὴν ἐκκλησία γιὰ ὅλους. Δὲν μπορεῖ ὁ πειρασμὸς νὰ σταθεῖ μ᾿ ὅλα αὐτά. Γκρεμίζεται. Συνηθεῖστε νὰ κάνετε ἐλεημοσύνες. Συνηθεῖστε νὰ διαβάζετε κάθε μέρα λίγο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, θὰ δεῖτε πόση ἀνακούφιση θὰ νιώθετε. Ζητεῖσθε ἀπὸ ἕναν ἱερέα νὰ σᾶς διαβάσει ἐξορκισμούς, διαβάσθε καὶ ἐσεῖς τὴν εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ καὶ τὴν εὐχὴ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο ποὺ ἐμπεριέχεται στὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ βιβλίου.
Μεγάλο καλὸ θὰ δεῖτε, κάνοντας λειτουργίες ἢ καὶ σαρανταλείτουργο ἀκόμη. Μάθετε μὲ τὸν καιρό, νὰ περιφρονεῖτε τὸν διάβολο καὶ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἐπιβουλεύονται τὸ κακό. Ὄχι ὅμως μειώνοντας τὸ πρόσωπο, ἀλλὰ τὸν πειρασμό τους ποὺ σᾶς βαραίνουν.
Μὴν ἀπελπίζεσθε, ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς «Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν». Ἐκεῖνος μᾶς εἶπε στὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο τὸ «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν». Ἐφαρμόσθε καὶ τὶς μετάνοιες. Πολὺ τὶς μισεῖ ὁ πονηρός. Μὴν κρίνετε καὶ κατακρίνετε. Στὴν θέση τῆς κατάκρισης, βάλτε τὴν κατανόηση. Δεῖτε τὸ φῶς στὰ παράθυρα ποὺ ἀνοίγει στὴν ψυχή σας ὁ Θεός, καὶ πράξτε μὲ ἀνιδιοτέλεια. Τότε ὅλα ἀλλάζουν. Ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει σιγὰ σιγὰ τὸν Θεό. Τέλος, συνηθεῖστε νὰ ἔχετε πάντοτε μόνο καλοὺς λογισμούς, γιὰ ὅλα καὶ γιὰ ὅλους. Ὁ διάβολος πλέον, θὰ ξέρει ὅτι ὅποια παγίδα καὶ νὰ χρησιμοποιήσει, θὰ χάνει. Περπατῆσθε στὴν ζωή σας μὲ τὰ δυὸ πόδια τῆς ὑπομονῆς καὶ ἐπιμονῆς, τῆς πίστης καὶ τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς Ἀγάπης. Μετὰ ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ θὰ δεῖτε ὅτι, μὲ τὸ φτυάρι νὰ σᾶς ρίχνουν τὰ μάγια νὰ τὰ τρῶτε, νὰ τὰ πατᾶτε δὲν θἄχουν καμμία ἀπολύτως ἐξουσία πάνω σας. Οἱ Ἅγιοι ποὺ θὰ διαβάσετε παρακάτω στὸ βιβλίο, ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα ἔκαναν μέσα ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν Ἀγάπη τους στὸν Θεὸ καὶ τίποτε δὲν πάθαιναν. Τοὐναντίον πολλοὶ μάγοι, μετάνιωσαν καὶ ἔγιναν χριστιανοὶ καὶ πολλοὶ μάλιστα, ἅγιασαν καὶ μαρτύρησαν, γιατὶ γνώρισαν τὴν ἀληθινὴ δύναμη.
Γιὰ νὰ γράψει κανείς, ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔζησαν οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους ποὺ συνεργοῦσαν μὲ τὰ δαιμόνια, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸν ἀριθμὸ ὅλων τῶν Ἁγίων εἶναι μᾶλλον ἀδύνατο, γιατὶ θὰ χρειάζονταν πολλοὶ τόμοι.
Ὡστόσο ὅμως, ἀναφέρονται ἐνδεικτικὰ πολλὲς περιπτώσεις ἀπὸ ἀνθρώπους πονηρούς, ποὺ ἔδρασαν μὲ μίσος καὶ λύσσα ἔναντι τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.


ΤΡΙΤΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ
ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ποὺ ζοῦμε, γίνεται μία μάχη ὅσο ζοῦμε, ἀνάμεσα στὸν Ἄνθρωπο καὶ τὸν διάβολο. Αὐτό, εἶναι κάτι ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀποφύγει κανείς μας. Ἀπὸ τότε ποὺ οἱ πρωτόπλαστοι ἔφυγαν ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ὁ διάβολος συνέχισε νὰ τοὺς πολεμάει, νομίζοντας ἔτσι ὅτι πολεμάει τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ποὺ δὲν ἐγκατέλειψε ὅμως, ποτὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, εἶπε στὸν διάβολο: «καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σου καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς αὐτὸς σοῦ τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν».
Ἡ Εὔα, ἡ Παναγία, ἡ Ἐκκλησία εἶναι αὐτὴ ἡ γυναίκα. Αὐτὴ ἡ μεταφορικὴ γυναίκα, κτυπάει τὸν σατανᾶ θανάσιμα στὸ κεφάλι. Τὸ ἴδιο ἀναφέρεται καὶ στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη στὸ Εὐαγγέλιο, στὸ 12ο Κεφάλαιο: «καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ».
Ὁ Θεὸς ἔκλαψε, περπατώντας μόνος του στὸν παράδεισο τὴ μέρα ποὺ ἔπεσε ὁ ἄνθρωπός μας λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς. Τρεῖς φορὲς τὸν ρώτησε τὸν Ἀδάμ: «Ποῦ εἶσαι;» γιατὶ περίμενε μία δικαιολογία νὰ διορθώσει στὸ καλό. Ὁ Ἀδὰμ ἔνιωθε ἔνοχος καὶ δὲν τολμοῦσε νὰ ἀντικρύσει τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν ἐπέμβηκε στὸ αὐτεξούσιο, δηλαδὴ στὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἔτσι ὁ Ἀδάμ, ἀκολούθησε τὸ δρόμο ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴν ἐξαπάτηση τοῦ διαβόλου.
Ὁ καλὸς Θεὸς ὅμως ἀπὸ τότε, δὲν ἔπαψε νὰ προστατεύει τὸ δημιούργημά του ἀπὸ τὸν πονηρό. Ἔτσι αὐτὴ ἡ μάχη, μέχρι συντέλειας τοῦ κόσμου θὰ γίνεται ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν διάβολο. Ὁ διάβολος ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα, πολεμάει νὰ ἀπομακρύνει μὲ χίλιους δυὸ τρόπους, τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πολεμάει τὸν διάβολο καὶ τὶς παγίδες του. Ἔτσι πέρασαν αἰῶνες καὶ αἰῶνες καὶ τὸ κακό, δὲν διορθώθηκε. Θὰ πάρει τέλος στὴν Δευτέρα Παρουσία. Ὡς τότε ὁ πονηρός, θὰ πολεμάει τὰ παιδιὰ τῆς γυναίκας ποὺ εἴπαμε πιὸ πάνω. Ὁ ἄνθρωπος θὰ παλεύει μέσα του, μὲ τὸ καλὸ τὸ κακό. Μήπως αὐτὸ δὲν γίνεται καὶ σὲ ἐκείνους, ποὺ δὲν εἶναι Χριστιανοὶ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ; Ὅλοι δὲν μιλοῦν γι᾿ αὐτὴν τὴν μάχη τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ; Βλέπετε καλοί μου Χριστιανοί, ὁ Θεὸς ἔδωσε τιμόνι στὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ βρεῖ τὸ δρόμο του, τὸν ἠθικὸ νόμο, τὴν συνείδηση, τὴ λογική. Ὁ σατανᾶς ὅμως, διαβάλε τὴ λογικὴ καὶ τὴ συνείδηση, γι᾿ αὐτὸ ὀνομάζεται καὶ διάβολος. Μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο κέρδισε καὶ τὰ ὄργανά του, μάγους, ἀστρολόγους, μέντιουμς καὶ τόσους ἄλλους μετὰ δόγματα τῆς κόλασής του.
Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ οἰκονομία Θεοῦ εἶναι. Γιατὶ φαίνεται, ὅτι αὐτὲς οἱ ψυχὲς δὲν μποροῦσαν νὰ καταλάβουν, μὲ καλὸ τρόπο τὸν Θεό, τὸ δρόμο του, τὴν Ἀγάπη του. Νά τόσα κακὰ κάνουν, καὶ γνωρίζουν ποῦ ὑποτάσσονται, κι ὅμως δὲν λένε νὰ διορθωθοῦν. Φωνάζουν τὰ δαιμόνια, ζητᾶνε βοήθεια ἀπὸ τὸν διάβολο, ἑπομένως γνωρίζουν καλύτερα ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ὅτι, ὑπάρχει ὁ Θεὸς καὶ οἱ Ἅγιοί του, καὶ ὅμως δὲν τοὺς κόβει τὸ μυαλό. Καταδικάζονται μόνοι τους, στὴν αἰωνιότητα τοῦ πόνου καὶ τῆς ὀδύνης. Ὁ Θεὸς νὰ τοὺς φωτίσει. Ἂς προσευχόμαστε γιὰ ὅλους. Ὁ Θεὸς τὸν ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο. Πολὺ τὸν ἀγαπάει. Γι᾿ αὐτὸ δὲν πρέπει ὁ ἄνθρωπος ποὺ παθαίνει κακό, ἢ περνάει δυσκολία ἀπὸ τὸν πονηρὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ γογγύζει, νὰ ἀγανακτεῖ, νὰ χάνει τὸ θάρρος του, νὰ στεναχωριέται.
Οἱ Ἅγιοι χαίρονταν ὅταν εἶχαν πειρασμοὺς καὶ ἔκλαιγαν ὅταν δὲν εἶχαν, γιατὶ νόμιζαν ὅτι τοὺς ἐγκατέλειψε ὁ Θεὸς γιὰ κάποια μεγάλη τους ἁμαρτία. Ναί, ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ δοκιμάζεται ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι πολλοὶ οἱ λόγοι καὶ γιὰ χάρη αὐτοῦ, γνωρίζουμε ποιοὶ εἴμαστε καὶ πῶς εἴμαστε. Ἔτσι μποροῦμε νὰ πλησιάσουμε, νὰ γνωρίσουμε τὸν Θεό. Ὄχι ὅπως νομίζουμε ἐμεῖς στὸ μυαλό μας, μὲ τὴν ἄποψή μας. Νά γιατὶ, οἱ Ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ λένε ὅτι, δὲν πρέπει ὁ χριστιανὸς νἄχει ἄποψη.
Ὄχι γιατὶ εἶναι ἄβουλο ὄν, γιατὶ πρῶτος ὁ Θεὸς ἔδειξε ὅτι τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἔχει ἐλεύθερο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ὕπαρξής του, ἀλλὰ γιατὶ ὁ ἄνθρωπος, δὲν γνωρίζει τί εἶναι πράγματι τὸ σωστὸ γιὰ τὴ σωτηρία του, ἂν δὲν τὸν ὁδηγήσει ὁ Θεός. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἕναν δικό του πόλεμο ἀπὸ τὸν διάβολο, ἀρκεῖ νὰ τὸν καταλάβει, καὶ νὰ μὴν συγκατατεθεῖ μὲ τὸν πονηρό. Οἱ κύριες αἰτίες ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, εἶναι αὐτὲς ποὺ μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Μάξιμος, ὁ Ὁμολογητής. Ἡ πρώτη εἶναι γιὰ νὰ καταλάβουμε μὲ τὴν πείρα τοῦ πολέμου, νὰ γνωρίζουμε τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό. Ἡ δεύτερη αἰτία, εἶναι γιὰ νὰ γίνουμε σταθεροί, στὴν Ἀρετὴ ποὺ ἀποκτοῦμε ἀπὸ τὸν πόλεμο τῆς πρώτης αἰτίας. Ἡ τρίτη αἰτία, ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ νὰ μὴν ὑπερηφανευόμαστε, ὅταν νιώθουμε ὅτι ἀποκτοῦμε ἀρετὲς καὶ γευόμεθα τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ τέταρτη εἶναι αὐτή, ποὺ μᾶς δείχνει τοὺς τρόπους καὶ τοὺς λόγους, νὰ μισήσουμε μὲ τὴ δύναμή μας τὸ κάθε κακό. Καὶ τελευταία ἡ πέμπτη αἰτία, νὰ μὴν ξεχάσουμε ποτέ, πῶς φθάσαμε στὰ διάφορα κατορθώματα ἔναντι τοῦ πονηροῦ με τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ Χάρη Του ποὺ μᾶς βοήθησε. Πάντως ἐπειδὴ ζοῦμε, σὲ καιροὺς μεγάλης ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ἐπειδή, ἐμεῖς γινόμαστε αἰτία τῶν κακῶν ποὺ μᾶς βρίσκουν, ἂς προσέχουμε.
Ἂς ἔχουμε φιλότιμο στὸν Θεό. Νὰ μὴν γινόμαστε ἀχάριστοι, φίλαυτοι, ὑπερήφανοι. Νὰ μὴν προσβάλουμε τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Νὰ μὴν ἐκμεταλλευόμαστε τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Νὰ μὴν ἐγκαταλείπουμε τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ποτέ, ὁ διάβολος καὶ τὰ ἔργα του, δὲν ἀντέχουν αὐτὴ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Τὸ μίσος του καὶ τὰ ἔργα του ἀφανίζονται μόνο, μὲ τὴ δύναμη τῆς Ἀγάπης, τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 18, 2013

Ἀπαράδεκτη ἀνάρτηση σε «Ὀρθόδοξο Χριστιανικό» blog!


Ἀπαράδεκτη ἀνάρτηση σε 
«Ὀρθόδοξο Χριστιανικό» blog!

Προσοχή στίς πλανεμένες ὑποδείξεις!

Πρόκειται γιά μία παλαιότερη ἀνάρτηση πού ἀνακαλύψαμε, πού ὅμως δέν παύει 
νά ἔχει ἐπισκεψιμότητα ἀπό ἀναγνῶστες μέχρι καί τώρα ( ὅπως θά δεῖτε καί στά σχόλια ).
 Ἄρα ἡ ἐπιρροή καί πλάνη πού μπορεῖ νά ἀσκήσει ἔστω καί σέ μία ψυχή, δέν εἶναι 
ἀμελητέο ζήτημα. Τό περίβλημα τῆς «χριστιανικῆς» παρουσίας τοῦ ἱστολογίου, 
σίγουρα θά ἀσκήσει αἴσθημα ἀσφάλειας καί ὀρθότητας σέ κάποιους πνευματικά 
ἀδυνάτους καί θά τούς περάσει τήν κακοδοξία.
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον:
πῶς μία τέτοια ἀνάρτηση, βρίσκει φιλοξενία 
στό ἐν λόγῳ 
«Χριστιανικό» ἱστολόγιο;!

Πρέπει νά προσέχουμε:
α) γιατί ζοῦμε σέ καιρούς χαλεπούς, ἰδιαίτερα γιά τήν πνευματική ζωή καί 
κατάσταση τῶν ἀνθρώπων, πού βουλιάζουν ὅλο καί περισσότερο στήν 
ἀποσταστία ἀπό τόν Θεό καί στήν ὑπερβολική χαλάρωση τῶν ἠθῶν καί
β) γιατί ζοῦμε ταυτόχρονα σέ μία ἐποχή ( τή Νέα Ἐποχή ὅπως
 θέλουν νά μᾶς τήν ἐπιβάλλουν ), ὅπου χαρακτηρίζεται ἐντόνως 
ἀπό τήν τεράστια ἀποδοχή καί προβολή τῆς μαγείας καί τοῦ 
ἀποκρυφιστικοῦ στοιχείου, ὡς κάτι ὀρθό καί φυσιολογικό.

Τό συγκεκριμένο θέμα, ἰδιαίτερα αὐτό πού βρίσκεται στό κόκκινο πλαίσιο,
 οὐσιαστικά μυεῖ τόν ἀναγνώστη σέ μαγεῖες καί ξόρκια πού θυμίζουν 
σκοτεινό μεσαίωνα καί ἀποκλίνουν τά μέγιστα ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας.

Κρίμα πού ἐνῶ ἔχουμε τήν διαφωτιστικότατη Ἁγία Γραφή, τήν πλούσια 
Ἁγιοπατερική Θεολογία καί τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, 
νά ἀναζωπυρώνουμε στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων τό σκότος.
Ἐνημερωθεῖτε σχετικά μέ τήν βασκανία ἐδῶ:
Ἐστάλη μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου

Τρίτη, Νοεμβρίου 13, 2012

Ο Γέροντας Παίσιος για την βασκανία




                          
Η ζήλεια, όταν έχει κακότητα, μπορεί να κάνει ζημιά. Αυτή είναι η βασκανία·
 είναι μια δαιμονική ενέργεια.
- Γέροντα, τη βασκανία την παραδέχεται η Εκκλησία;
Ναι, υπάρχει και ειδική ευχή (Ο Γέροντας τόνιζε πως μόνο ο ιερέας 
μπορεί να διαβάζει την ευχή για βασκανία). Όταν κανείς λέει κάτι με 
φθόνο, τότε πιάνει το «μάτι».
Πολλοί, Γέροντα, ζητούν «ματάκια» για τα μωρά, για να μην τα ματιάζουν.
 Κάνει να φορούν τέτοια;
Όχι, δεν κάνει. Να λέτε στις μητέρες σταυρό να τα φορούν.
- Γέροντα, αν κανείς επαινέσει ένα ωραίο έργο, και αυτοί που το έφτιαξαν
 δεχθούν τον έπαινο με υπερήφανο λογισμό και γίνει ζημιά, αυτό είναι βασκανία;
Αυτό δεν είναι βασκανία. Σ’ αυτήν την περίπτωση λειτουργούν οι πνευματικοί 
νόμοι. Παίρνει τη Χάρη Του ο Θεός από τον άνθρωπο, και τότε γίνεται ζημιά. 
Βασκανία υπάρχει σε σπάνιες περιπτώσεις. Ιδίως oι άνθρωποι που έχουν 
ζήλεια και κακότητα – λίγοι είναι τέτοιοι – αυτοί είναι που ματιάζουν. 
Μια γυναίκα λ.χ. βλέπει ένα παιδάκι χαριτωμένο με την μάνα του και λέει 
με κακότητα: «Γιατί να μην το είχα εγώ αυτό το παιδί; Γιατί να το δώσει ο Θεός
 σ’ αύτη;» Τότε το παιδάκι εκείνο μπορεί να πάθει ζημιά- να μην κοιμάται,
 να κλαίει, να ταλαιπωρείται, γιατί εκείνη το είπε με μια κακότητα.
 Και αν αρρώσταινε και πέθαινε το παιδί, θα ένιωθε χαρά μέσα της. 
Άλλος βλέπει ένα μοσχαράκι, το λαχταρά, και αμέσως εκείνο ψοφάει.
Πολλές φορές όμως μπορεί να ταλαιπωρείται το παιδί και να φταίει η
 ίδια η μάνα. Μπορεί δηλαδή η μάνα να είδε καμιά φορά κανένα αδύνατο
 παιδάκι και να είπε: «Τί είναι αυτό; Τί σκελετωμένο παιδί!» 
Να καμάρωνε το δικό της και να κατηγόρησε το ξένο. Και αυτό που
 είπε με κακία για το ξένο παιδί, πιάνει στο παιδί της. Μετά το παιδί 
ταλαιπωρείται εξ αιτίας της μάνας, χωρίς να φταίει. Λειώνει-λειώνει το
 καημένο, για να τιμωρηθεί η μάνα και να καταλάβει το σφάλμα της. 
Τότε φυσικά το παιδί θα πάει μάρτυρας! Τα κρίματα του Θεού 
είναι άβυσσος.
(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, 
Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο,
 Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» 
Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1998

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...