Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους "Ή στάσις τών Ορθοδόξων έναντι τών Παπικών και τών Φιλοπαπικών "

Ή στάσις τών Ορθοδόξων έναντι τών Παπικών και τών Φιλοπαπικών

Γέροντα ποιά στάση πρέπει να κρατάμε εμείς οι λαϊκοί απέναντι στους ιερείς τούς παπικούς και στους δικούς μας παπολάτρες;

Την εποχή της Φραγκοκρατίας, στην Κύπρο, οι Ορθόδοξοι επίσκοποι εκδιώχθηκαν, και επιβλήθηκε στις ’Ορθόδοξες Εκκλησίες και τά μοναστήρια ή μνημόνευση τών Λατίνων επισκόπων.

Ο Ορθόδοξος λαός δεν εκκλησιαζόταν στους ναούς των, επειδή μνημονεύονταν τότε οι Λατίνοι επίσκοποι.

Ό Άγιος Γερμανός Β' Κωνσταντινουπόλεως (1222- 1240) γράφει μία επιστολή στους Κυπρίους τότε και τούς λέει:

«Εξορκίζω όλους τούς λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τούς ιερείς πού υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σέ εκκλησία να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τά χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι, παρά να συγκεντρώνεστε στην εκκλησία μαζί με τούς Λατινόφρονες. Ει δ' άλλως, θα υποστείτε την ίδια κόλαση μ' αυτούς».

-         Γέροντα είναι σημαντική ή ακριβής και ανόθευτη τήρηση της πίστεως; Πρέπει να αγωνιζόμαστε για την διατήρησή της;

Διαβάζουμε στο βίο του Μεγάλου Παϊσίου, 19 Ιουνίου, τα έξης:         _

Έστειλε τον υποτακτικό του για μία δουλειά ό Άγιος. Και στο δρόμο ό υποτακτικός βρήκε ένα Εβραίο. Του λέει ό Εβραίος ότι ό Μεσαίας δεν γεννήθηκε ακόμη, τον περιμένουμε. Και ό υποτακτικός είπε:

-         Μπορεί να είναι κι έτσι. (Δεν συμφώνησε απόλυτα).

Κι όταν γύρισε στον γέροντά του, τον Άγιο, να βάλει

μετάνοια του λέει:

-         Δεν σέ γνωρίζω ποιός είσαι;

Με αυτόν τον λόγο πού είπε έφυγε ή Χάρη του Θεού.

Θα αναφερθούμε και πάλι στον Μέγα Αθανάσιο. Χρόνια ολόκληρα ταλαιπωρήθηκε. Πήγε εξορία. Ακόμη και ό Μέγας Κωνσταντίνος τον εξόρισε, γιατί παρασύρθηκε από τον Ευσέβιο Νικομήδειας και από την αδελφή του πού είχε τά φρονήματα τών άρειανών. Για ένα ι (γιώτα) αγωνίστηκε!

Λέγαν οι άρειανοί ότι ό Υιός είναι ομοιούσιος με τον Πατέρα. Ό Άγιος τούς έλεγε όχι ομοιούσιος αλλά ομοούσιος. Έχουν την ίδια ουσία. Τά Τρία Θεία Πρόσωπα πανύψιστα, στηρίζονται στη μία και αυτή Θεία ουσία.

Κι έφερνε για παράδειγμα, ό σκύλος μοιάζει με το λύκο, ό σκύλος, όμως δεν είναι λύκος. Ό χαλκός μοιάζει με το χρυσό,-άλλα ό χαλκός δεν είναι χαλκός. Ό άργυρος μοιάζει με τον κασσίτερο, όμως ό άργυρος δεν είναι κασσίτερος.

πηγή

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους "Υπό προϋποθέσεις θα δεχθούμε τον Πάπαν "

Υπό προϋποθέσεις θα δεχθούμε τον Πάπαν

-       Γέροντα υπάρχει περίπτωση να δεχθούμε κάποτε τον Πάπα και τούς παπικούς;

Τον Πάπα θα τον δεχθούμε και θα ενωθούμε, όταν αρνηθεί όλες τις αιρετικές δοξασίες του και παραδεχτεί ότι δέχεται ή Εκκλησία μας. Τότε θα ενωθούμε.

Αλλά αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Μπορεί κάποτε ό Ήλιος να πάψει να ανατέλλει από την Ανατολή και να πάει από τη Δύση να βγαίνει, ό Πάπας όμως ποτέ δεν θα αρνηθεί το Πρωτείο, ποτέ δεν θα αρνηθεί το αλάθητο, ποτέ δεν θα αρνηθεί το  (Φιλιόκβε). Μπορεί σέ άλλα μικρότερα να κάνει υποχωρήσεις, αλλά σέ αυτά δεν θα κάνει ποτέ υποχώρηση.

Το  (Φιλιόκβε) είναι αίρεση. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας το καταδίκασαν σαν αίρεση. Είναι αίρεση. Το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόνον από τον Πατέρα και όχι από τον Υιό.

Στην Αγία Τριάδα υπάρχει μοναρχία κι όχι διαρχία.

Αι συμπροσευχαί, ό 4ος Άποστολικός Κανών και ό "Άγιος Σπυρίδων

-       Γέροντα μερικοί κληρικοί μάς λένε πώς απορούμε να συμπροσευχόμαστε με καθολικούς. Πώς δεν υπάρχει τίποτε κακό να προσεύχεται ένας έδώ κι ένας εκεί (δίπλα- δίπλα).

Το 1716 οι Τούρκοι πολιόρκησαν την Κέρκυρα κι από την ξηρά κι από τη θάλασσα. Ό άγιος Σπυρίδωνας έσωσε τότε θαυματουργικά την Κέρκυρα.

Ό διοικητής του νησιού, Ανδρέας Πιζάνης, θέλοντας να ευχαριστήσει τον άγιο για τη σωτηρία, αποφάσισε να στήσει στον ναό του άγιου ένα θυσιαστήριο, ένα άλτάριο, για να γίνεται επάνω σ’ αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κατά το Λατινικό δόγμα, δίπλα στην Αγία Τράπεζα τών 'Ορθοδόξων. Κι εκεί θα γινόταν από Λατίνο ιερέα ή θεία Λειτουργία.

'0 άγιος Σπυρίδων παρουσιάστηκε δύο νύκτες συνεχόμενες στον ύπνο του Πιζάνη με ένδυμα ορθόδοξου μοναχού και του είπε να μή το κάνει, διαφορετικά θα το μετάνοιωνε. '0 διοικητής δεν έκανε υπακοή.

Το άλλο βράδυ ό σκοπός στην είσοδο του φρουρίου κοντά στην πυριτιδαποθήκη βλέπει κάποιο μοναχό να προχωρεί μ' ένα δαυλό αναμμένο στο χέρι και να μπαίνει στο Φρούριο. Τού φώναξε: «Ποιός είσαι;». Άκουσε «Είμαι ό Σπυρίδων». Το φρούριο τινάχτηκε στον αέρα με όλα τά γύρω σπίτια. Σκοτώθηκαν χίλια άτομα και ό Πιζάνης.

Δεν γίνεται ή ’Ορθοδοξία να αναμιγνύεται με τον Παπισμό. Δεν γίνεται.

Δεν μπορούμε να συμπροσευχόμαστε με αιρετικούς. Αυτό το απαγορεύουν οι ιεροί κανόνες.

Ούτε να δεχόμαστε μέσα στην Εκκλησία καθολικούς. Ούτε να τούς δίνουμε αντίδωρο.

Ό 45ος Αποστολικός Κανόνας λέει:

« Επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, αίρετικοΐς συνευξάμενος μονον, άφοριζέσθω, είδέ έπέτρεψεν αύτοΐς ώς κληρικοϊς ενεργησαί τι, καθαιρείσθω».

(Αν κάποιος Επίσκοπος, Πρεσβύτερος ή διάκονος με τους αιρετικούς συμπροσευχηθεί μόνο, να αφορίζεται, κι αν επέτρεψε σέ αυτούς ώς κληρικοί να πράξουν κάτι, τότε να καθαιρούνται οι ορθόδοξοι πού το επέτρεψαν).

Άρα ό Πατριάρχης πού έφερε στη θρονική γιορτή το 2006 τον Πάπα τον έβαλε μέσα στην θεια λειτουργία επέτρεψε να πει το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ σύμφωνα με τον 45^ο Αποστολικό κανόνα είναι αφορισμένος και καθηρημένος δυνάμει. Ενεργεία πρέπει να γίνει μια σύνοδος να τον βγάλει.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ.

πηγή

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους ."Πότε δικαιολογείται ή ανυπακοή εις τούς πνευματικούς"

Πότε δικαιολογείται ή ανυπακοή εις τούς πνευματικούς

-         Πολλοί Πατριάρχες και Δεσπότες γέροντα ακούμε να λένε πώς ό Πάπας είναι όντως Εκκλησία. Εμείς τί πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να κάνουμε υπακοή σέ αυτούς;

Οφείλουμε υπακοή στους Δεσποτάδες μας, στους πνευματικούς μας, όταν ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας. Όταν όμως δεν ορθοτομούν το λόγο της αλήθειας και λένε αιρετικά πράγματα, όχι μόνο σέ αυτούς δεν πρέπει να κάνουμε υπακοή, αλλά και σέ ένα Άγγελο από τον ουρανό αν κατέβει και μάς πει αντίθετα με αυτά πού διδάσκει ή Εκκλησία δεν πρέπει να κάνουμε υπακοή.

Έχουμε καθήκοντα προς τούς πνευματικούς μας Πατέρες και καθήκοντα προς τον Θεό. Τά καθήκοντα προς τον Θεόν είναι υπέρτερα τών καθηκόντων προς τούς πνευματικούς μας Πατέρες. Αν ένα καθήκον προς τούς πνευματικούς μας Πατέρες συγκρούεται με το καθήκον μας προς τον Θεόν, τότε παύει να ισχύει, καταργείται.

Παράδειγμα έχουμε την Αγία Γραφή. Τί διαβάζουμε στις Πράξεις τών Αποστόλων; Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι Ιουδαίοι αρχιερείς ήτανε οι πνευματικοί ηγέτες στην εποχή του Κυρίου μας. Έπιασαν τούς Αποστόλους, τούς έβαλαν φυλακή και τούς είπαν να μή κηρύττουν. Πήγε Άγγελος Κυρίου και τούς έβγαλε και τούς είπε να κηρύξουν. Τούς ξανάπιασαν και τους είπαν: 

Τί σάς είπαμε; Γιατί δεν κάνετε υπακοή; Εμείς είμαστε οι πνευματικοί ηγέτες!

Τότε απολογήθηκε ό Απόστολος Πέτρος: «Πειθαρχείν δει Θεω μάλλον ή άνθρώποις» (Πράξ. 5,29).

Ό Απόστολος Παύλος τί λέει προς τούς Γαλάτας- (1,8) «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού εύαγγελίζηται υμίν παρ' ό εύηγγελισάμεθα υμίν, άνάθεμα έστω».

Ήταν δυνατόν ποτέ ένας Άγγελος να πάει στους Γαλάτας και να κηρύξει αντίθετα από αυτά πού δίδαξε ό Απόστολος Παύλος; Όχι βέβαια! Έ, τότε γιατί το γράφει ό Απόστολος αυτό; Άσκοπο είναι; Περιττό είναι; Άστοχο είναι; 

Έτσι είκή κι ώς έτυχε το έβαλε;

Το έβαλε για να μή παρασυρθούμε και πούμε ό Δεσπότης μας είναι Άγιος. Με την προσευχή του ανασταίνει νεκρούς, άνορθεΐ παραλύτους, άνοίγει τά μάτια από τυφλούς, μετακομίζει όρη με ένα πρόσταγμα του. Όλα να τά κάνει αυτά, εφόσον λέει κάτι πού δεν συμφωνεί με την Εκκλησία, δεν πρέπει να τον κάνουμε υπακοή.

Διαβάστε στο βίο τού Αγίου Συμεών τού Νέου Θεολόγου:

Ό Άγιος θέλει να φύγει από ηγούμενος και καλεί τον νέο ηγούμενο και όλη την αδελφότητα και τούς δίνει συμβουλές. Στο τέλος τί τούς λέει;

Αν και αυτός σαν άνθρωπος κάνει κάτι πού δεν συμφωνεί με την Εκκλησία, με αυτά πού διδάσκει ή Εκκλησία, τότε προσωρινά να κάνετε υπακοή και οι γεροντότεροι να πάνε να τον πούνε να κάνει διόρθωση. Και αν δεν κάνει διόρθωση, όχι μόνο σέ αυτόν να μή κάνετε υπακοή αλλά ούτε και σέ Άγγελο εξ ουρανού, αν έρθει να σάς το πει.

Αυτά είναι λόγια του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου.

Έρχονται μερικοί ιερείς στο κελί και μου λένε:

Μου είπε ό Δεσπότης να στεφανώσω ένα ορθόδοξο με ένα ετερόδοξο.

Και όταν τού λέω ότι αυτό απαγορεύεται, οι κανόνες, ό Άγιος Νικόδημος στο Πηδάλιο.

Λέει δεν είναι Άγιον. Εμείς είμαστε! Θα κάνεις υπακοή σέ μάς. Τί λέει ό Απόστολος; «Πείθεσθε τοις ήγουμένοις υμών και ύπείκετε...» (Έβρ. 13:17).

Και άπαιτοΰνε από τούς ιερείς να κάνουν υπακοή και σέ πράγματα πού είναι αντίθετα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας.

Πώς ερμηνεύει ό ιερός Χρυσόστομος το «Πείθεσθε τοις ήγουμένοις υμών και ύπείκετε...»;

Ρωτάει ό Άγιος: Τι ουν, φησίν, όταν πονηρός, η, και μή

Και ρωτάει και προτρέπει ώς εξής: Πονηρός, πώς λέγεις; ει μεν πίστεως ένεκεν, φεύγε αυτόν και παραίτησαι, μή μόνον αν άνθρωπος,  αλλά καν άγγελος εξ ουρανού κατιών. 

  

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ.

πηγή

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους ."Από τούς Αρειανούς εις τούς Παπικούς"

Από  τούς Αρειανούς εις τούς Παπικούς

Φορεύς μονώτατος τών αιρετικών φρονημάτων και κακοδοξιών.

Καινοτόμος και μεταρρυθμιστής τών Άποστολικών και Πατερικών Παραδόσεων πού δεν έχει εφάμιλλο του εις την ανθρώπινη καθόλου ιστορία.

Έργον μοναδικό και αποκλειστικό του Πάπα είναι αι παντοΐαι καινοτομίαι και κακοδοξίαι πού εισήγαγε εις την ανθρωπότητα και το να μή άκολουθεί τά δόγματα τών Αποστόλων, τών Διδασκάλων και τών Αγίων Πατέρων.

Εισηγητής πολύτροπος τών μυρίων καινοτομιών εις την πίστιν, την ζωήν και την Εκκλησιά.

Πρωτοστατεί εις πάν κακόν και ολέθριο διά σύνολον την ανθρωπότητα.

Κατά την διδασκαλία τών Πατέρων μας ό Πάπας είναι ψευδόχριστος και αντίχριστος, ό μεγαλύτερος αιρετικός όλων τών αιώνων και τών εποχών.

ΌΤΙ ήταν οι άρειανοί τον 4ο αιώνα είναι και τώρα οι παπικοί.

Ό γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ένας από τούς μεγαλύτερους σύγχρονους πολέμιους του παπισμού και τών παπολατρών, έλεγε πώς ό παπισμός είναι πρόδρομος τού Αντίχριστου.

Ο Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός, ό φλογερός ισαπόστολος και εθνομάρτυρας κήρυττε «Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αίτια του κακού» (90ή Προφητεία).

Ό όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, αυτός ό μεγάλος σύγχρονος Σέρβος άγιος, μάς δίδαξε πώς «Εις την ιστορία τού ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: Του Αδάμ, του Ιούδα και τού Πάπα» (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος).

-       Γέροντα Γαβριήλ ή Παπική εκκλησία είναι Εκκλησία;

Ή Παπική εκκλησία δεν είναι Εκκλησία. Δεν έχει Μυστήρια.

Ό Χριστός πάνω στον πλανήτη της Γής ίδρυσε μία Εκκλησία. Όταν λέμε το Σύμβολο της Πίστεως τί ομολογούμε; Ότι πιστεύουμε «Εις μίαν, Αγίαν, Καθολική και Αποστολική Εκκλησιά».

Δεν ίδρυσε ό Χριστός πολλές Εκκλησίες.

Δεν είναι Εκκλησία ό Πάπας. Δεν έχουν Μυστήρια οι παπικοί.

Ό άγιος Νικόδημος ό Αγιορείτης λέει μέσα στο Πηδάλιο ότι οι παπικοί είναι παμπάλαιοι αιρετικοί, είναι αβάπτιστοι (Ερμηνεία ΜΖ' Αποστολικού Κανόνος).

Διδάσκουν και την ανυπακοή οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας

Λένε μερικοί χριστιανοί: Αφού το είπε ό Δεσπότης πρέπει να τον κάνουμε υπακοή!

Κι εμείς ρωτάμε: Αν ό Δεσπότης σου έλεγε να μή φας για ένα εξάμηνο θα έκανες υπακοή;

-       Όχι! Σέ αυτό δεν κάνουμε υπακοή!

Στην υλική τροφή λοιπόν δεν κάνουμε υπακοή, γιατί μάς βλάπτει αυτό πού λέει ό Δεσπότης. Στα πνευματικά πού μάς βλάπτουν και αφορούν την αιωνιότητα πώς κάνουμε υπακοή;

Όταν λέει κάτι ό Δεσπότης πού είναι σύμφωνο με την  Εκκλησία θα κάνουμε υπακοή. Άλλα, όταν λέει κάτι πού δεν συμφωνεί με την Εκκλησία, πώς θα κάνουμε υπακοή;

Σέ αυτούς πού λένε πώς πρέπει να κάνουμε αδιάκριτη υπακοή, ένας άγιος μακαριστός γέροντας αγιορείτης έλεγε:

Αυτοί είναι ευλαβείς βλαμμένοι!

Ό Μέγας Αθανάσιος, ό στύλος της ορθοδοξίας, λέει στα συγγράμματά του:

« Εάν ό επίσκοπος ή ό πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς άναστρέφωνται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρή αυτούς έκβάλλεσθαι, Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις εύκτήριον οίκον ή μετ’ αυτών έμβληθήναι ώς μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέενναν του πυρός» (Ρ.0.35,33-ΒΕΠΕΣ 33,199).

Εκεί θα πάμε με τον Άννα και τον Καϊάφα στην γέεννα του πυρός, αν άκολουθήσουμε τούς Δεσποτάδες μας, πού λένε ότι ο Πάπας είναι Εκκλησία και έχει Μυστήρια και πρέπει να ενωθούμε.

Αν ένας, Πατριάρχες είναι αυτός, Αρχιεπίσκοπος είναι, Επίσκοπος, ότι και να είναι δεν σέβεται τούς Αποστολικούς Κανόνες, δεν σέβεται τούς Κανόνες τών Οικουμενικών και Τοπικών συνόδων, δεν τηρεί αυτά πού δίδαξαν οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας αυτός δεν είναι ποιμένας. Τί είναι;

Μάς το λέει ένας μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας του 1ου αιώνος.

«Πας ό λέγων παρά τά διατεταγμένα ή πράσσων, καν άξιόπιστος η, καν νηστεύη, καν παρθενεύη, καν σημεία ποιη, λύκος σοι φαινεσθω εν προβάτου δορα φθοράν προβάτου κατεργαζόμενος» ("Άγιος Ιγνάτιος ό Θεοφόρος Ρ.0.5,912).

Αυτός ό Πατριάρχης, ό Αρχιεπίσκοπος, ό Επίσκοπος, όποιος και να είναι, πού λέει πράγματα πού δεν συμφωνούν με την Εκκλησία, με αυτά πού δίδαξαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας, δεν είναι ποιμένας, είναι λυκοποιμένας και εχθρός τού Θεού και της Παναγίας.

Λένε πολλοί:

Αφού είναι επίσκοπος και το λέει αυτό, θα κάνουμε υπακοή.

Τότε όταν ό Νεστόριος, πού ήταν Πατριάρχης, έλεγε για την Παναγία ότι ήταν ανθρωποκτόνος και Χριστοτόκος έπρεπε οι χριστιανοί να κάνουν υπακοή σέ αυτόν; Επειδή ήταν Πατριάρχης; Και να πούνε αφού το λέει ό Πατριάρχης θα κάνουμε υπακοή;

Τί θα γινόταν έτσι; Θα γίνονταν όλοι αιρετικοί και θα χάνονταν. Δεν θα σωζόταν κανένας, αν τον ακολουθούσαν.

Έρχονται στο κελί μου μερικοί υποψήφιοι ιερείς και μου λένε έχει ευλογία να γίνω ιερέας;

Τούς ρωτάω: Είχες σχέση ολοκληρωτική με γυναίκα ή άνδρα πριν...;

Η μέσα στο γάμο σου μοίχευσες;

-          Μα ο δεσπότης είπε πως μπορώ.

-          Τους απαντώ. Εν ημέρα κρίσεως δεν θα σε κρίνει ο Δεσπότης αλλά ο Δεσπότης Χριστός.

-          Μου είπαν πως αν δεν υπάρχει πραγματική μετάνοια η αγάπη του Θεού μπορεί να σε σκεπάσει. Σημασία δεν έχει τι λέω εγώ η τι λέτε εσείς η τι λένε οι άλλοι. Σημασία έχει τι λένε οι Άγιοι. Σημασία έχει πιο είναι το θέλημα του θεού.
πηγή

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους ." Γέροντα για τούς παπικούς τι ισχύει στην πραγματικότητα"

Γέροντα για τούς παπικούς τι ισχύει στην πραγματικότητα;

Οι παπικοί είναι εχθροί του Θεού και της Παναγίας.

Στο θαύμα με τον αγιορείτη Ζωγραφήτι μοναχό πού ζούσε σέ ένα κελί στην εποχή πού ήρθαν έδώ οι Λατίνοι να πείσουν τούς πατέρες να κάνουν την ένωση επί Μιχαήλ Η' και Βέκκου Πατριάρχου, ή ίδια ή Παναγία λέει τί είναι στην πραγματικότητα οι παπικοί.

Τότε τον Άγιο Πρώτο τον άπαγχονίσανε, τον άγιο Κοσμά, τούς άλλους Καρεώτες μοναχούς τούς καρατομήσανε. Τούς Ίβηρίτες τούς πνίξανε.

Εκείνη την εποχή έξω από το Βουλγαρικό το μοναστήρι σέ ένα κελί ήταν ένα γεροντάκι. Και ένα βράδυ πού έλεγε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας τούς Χαιρετισμούς και έφτασε και είπε «Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε», τού μίλησε και ή Παναγία μας και του λέει: Χαίρε κι εσύ γέρων του Θεού.

Το γεροντάκι φοβήθηκε και του λέει ή Παναγία:

Μή φοβάσαι. Τρέξε στο μοναστήρι και πες στους πατέρες πως οι εχθροί μου και οι εχθροί του Υιού μου έρχονται. Κι όσοι θέλουν ας φύγουν στα δάση να γλυτώσουν. Όσοι θέλουν ας μείνουν να αγωνιστούν.

Τότε το γεροντάκι έτρεξε στο μοναστήρι και είπε στους πατέρες αυτά πού του είπε ή Παναγία. Μερικοί πατέρες έφυγαν στα δάση. Είκοσιέξι πατέρες με τον ηγούμενο κλείστηκαν στον πύργο, και ή Παναγία πήγε εκεί μόνη της να τούς εμψυχώσει. Πήγαν οι Λατίνοι και τούς είπαν να αναγνωρίσουν για κεφαλή της Εκκλησίας τον Πάπα. Αρνήθηκαν και είπαν εμείς μόνο τον Ιησού Χριστό αναγνωρίζουμε για κεφαλή της Εκκλησίας. Τούς έκαψαν. Τά ονόματα τους είναι στα βουλγάρικα ωρολόγια καταγραμμένα.

Αναφέρεται ακόμη ότι ένας ασκητή είδε έξω από το κελί του ένα βράδυ την Παναγία μας με δυο ίεροπρεπείς άνδρες. Έτρεξε έβαλε μετάνοια και λέει: Παναγία να 'έρθεις να ευλογήσεις το κελί μου.

Και ή Παναγία τού λέει. Δεν έρχομαι γιατί έχεις μέσα τον εχθρό μου.

Ο γέροντας στεναχωρήθηκε. Δεν είχε κανένα μέσα. Μπροστά από καιρό είχε δανειστεί ένα βιβλίο από ένα άλλο ασκητή. Και διαβάζοντας στο τέλος είχε δύο λόγους του Νεστορίου κατά της Παναγίας μας, πού την αποκαλούσε Χριστοτόκο και άνθρωποτόκο και όχι Θεοτόκο.

Αυτό ήταν ή αιτία πού ή Παναγία μας είπε δεν έρχομαι, γιατί έχεις μέσα τον εχθρό μου.

“Οποίος έχει φιλίες με τούς εχθρούς του Θεού και της Παναγίας γίνεται αυτόματα και αυτός εχθρός τού Θεού και της Παναγίας και θα χαθεί μαζί τους.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ.

πηγή

ΕΚ ΤΟΥ I. ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΑΝΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους «ξεσκεπάζει» όλας τας αιρέσεις του παπισμού και εξηγεί διατί ό Πάπας είναι πρόδρομος του Αντίχριστου.

ΕΚ ΤΟΥ I. ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΑΝΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ό Γέρων Γαβριήλ του 'Αγ. Όρους «ξεσκεπάζει» όλας τας αιρέσεις του παπισμού και εξηγεί διατί ό Πάπας είναι πρόδρομος του Αντίχριστου

• ΕΥΧΟΜΕΘΑ ΑΙ «ΚΕΦΑΛΑΙ» ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣΟΝΟΙ.

Μία αποκαλυπτική συνομιλία, εις την οποίαν τονίζει ότι ό Παπισμός δεν έχει μυστήρια, διότι δεν είναι Εκκλησία. Χαρακτηρίζει τον Πάπαν Πρύτανιν όλων των αιρετικών διδασκαλιών, νοθευτή τών ορδών δογμάτων της Πίστεως, καινοτόμο και μεταρρυθμιστή τών Αποστολικών και Πατερικών παραδόσεων. Διότι Πατριάρχαι, Αρχιεπίσκοποι και κληρικοί παραβιάζουν τούς Ιερούς Κανόνας, τας αποφάσεις τών Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων. Αι λειτουργικοί φιέσται του Οικουμενικού Πατριάρχου μετά τών Παπικών υπενθυμίζουν το Ιουδαϊκό συνέδριο του Καϊάφα. Δεν οφείλουμε υπακοή εις τους πνευματικούς μας, όταν ούτοι δεν ορθοτομούν τον λόγο της Αληθείας.

Ή συνομιλία

Παραθέτομαι κατωτέρω ολόκληρο την συνομιλία, ή οποία έπραγματοποιήθη την 18ην Νοεμβρίου εις την Πυλαίαν Θεσσαλονίκης. Αυτή έχει ως ακολούθως:

«- Γέροντα Γαβριήλ ευλογείτε.

Ό Θεός να ευλογεί εσάς και όλους τούς δικούς σας σέ όλη σας την ζωή και σέ όλη την αιωνιότητα.

Εύχομαι να χαρίσει ό Θεός σέ όλους τούς ανθρώπους ειρήνη και μετάνοια. 

Όταν αναστήθηκε ό Κύριός μας εμφανίστηκε στους μαθητές Του και τούς είπε «Ειρήνη υμίν». Τά υπέροχα αυτά λόγια, την ειρήνη αυτήν εύχομαι κι εγώ σέ όλους.

Εύχομαι επίσης ό Κύριος να αναστήσει την Έλλαδίτσα μας και να την βγάλει από αυτά τά αδιέξοδα τά πνευματικό και τά οικονομικά. Να έχουν όλοι οι Έλληνες δουλειά και να ζούνε με αξιοπρέπεια.

Αρχηγός των αιρέσεων -Πρόδρομος τού Αντίχριστου

-         Γέροντα ό Πάπας τί είναι τελικά; ΤΙ ισχύει γι’ αυτόν σύμφωνα με τούς Πατέρες της Εκκλησίας μας;

Ο Πάπας είναι αρχηγέτης των αιρέσεων και Πρύτανης τών αιρετικών διδασκαλιών.

Πρόδρομος τού Αντίχριστου κατά τούς Αγίους Πατέρες.

Ό μεγαλύτερος άρχιαιρεσιάρχης και παναιρεσιάρχης όλων τών αιώνων και τών εποχών.

Επινοητής τών μή ορθοδόξων δογμάτων επιδεξιότατος.

Εφευρέτης της διαστροφής της αλήθειας ικανότατος.

Μέγιστος καινοτόμος και μεταρρυθμιστής τών Αποστολικών και Πατερικών παραδόσεων.

Αρχηγός και θεμελιωτής τών παντοίων κακοδοξιών.

Νοθευτής της ορθοδόξου διδασκαλίας το παντάπαν ασυναγώνιστος.

Νοθευτής τών ορθών δογμάτων πάντη αμίμητος.

Διαστροφεύς της ύγιαινούσης διδασκαλίας άπαντάπασι απαράβλητος.

Ό Πάπας είναι ή τελεία προσωποποίησης της πλάνης και ή απόλυτος ενσάρκωσης της αιρέσεως.

’Άριστος ίθυντήρ της διαβρώσεως και αλλοτριώσεως της αλήθειας.

Εισηγητής και πρωταγωνιστής των αντικανονικών και άντιπαραδοσιακών πρωτοβουλιών ολωσδιόλου ασύμβλητος.

Ύπατος καταλύτης και περιφρονητής τών Αποστολικών Κανόνων και τών Κανόνων τών Οικουμενικών και Τοπικών συνόδων.

Διαιρέτης και καταστροφεύς του άνωθεν υφαντού χιτώνας της Εκκλησίας το παράπαν άππράμιλλος.

Πλήρης εωσφορικού και άκρατου εγωισμού, αφού ανακηρύττει τον εαυτό του αλάθητο και τον τοποθετεί επάνω από τις Τοπικές και Οικουμενικές Συνόδους.

Όξυνούστατος εύρετής τών καινοτομιών και τών ήμαρτημένων διδασκαλιών.

Είναι έχθρός του Θεού και της Παναγίας άσπονδος, φίλος τού διαβόλου παμφίλτατος.

Τά εγκλήματα εις το όνομα του Παπισμού τά διαπραχθέντα εις το Αγιον ’Όρος

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ.

Πηγή

Νουθεσίες Αγίου Γαβριήλ του Ομολογητού περί των εσχάτων και του Αντιχρίστου.

Παραθέτουμε στην συνέχεια μερικές από τις νουθεσίες του Αγίου Γαβριήλ του Ομολογητού(+2 Νοεμβρίου 1995) προς τα πνευματικά του τέκνα περί των εσχάτων και του Αντιχρίστου.

Δίδασκε ο Γέροντας: στους εσχάτους καιρούς τους ανθρώπους θα τους σώσουν η αγάπη, η ταπείνωση και η καλωσύνη.  Η καλωσύνη ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου, η ταπείνωση οδηγεί μέσα σ’ αυτόν, αλλά η αγάπη εμφανίζει τον Θεό.

Όλους, όσοι πήγαιναν σ’ αυτόν για ευλογία, τους παρακαλούσε κλαίγοντας: να κάνετε το καλό για να σας σώσει η καλωσύνη σας. Η γή κατά το ήμισυ έγινε Άδης. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και δεν τη χτυπά απλώς, αλλά ορμά μέσα. Εσείς θα τον δείτε τον Αντίχριστο. Θα προσπαθήσει να βασιλεύσει σε όλον τον πλανήτη. Παντού θα γίνονται διωγμοί… μη μένετε χώρια. Κρατηθείτε μαζί, δέκα-δεκαπέντε μαζί. Βοηθείτε ο ένας τον άλλον.

Στους εσχάτους χρόνους να μην κοιτάτε τον ουρανό. Μπορεί να πλανηθείτε από τα ψευδοσημεία που θα παρουσιάζονται εκεί. Θα εξαπατηθείτε και θα απολεσθείτε…

Θα βάλουν το χάραγμα του Αντιχρίστου στο χέρι και στο μέτωπο. Τα διάφορα προιόντα δεν μπορούν να σας προκαλέσουν βλάβη. Έστω κι’ αν βάζουν σ’ αυτά τον αριθμό του Αντιχρίστου, αυτό δεν είναι ακόμη το χάραγμα. Πρέπει να λέτε το ‘Πάτερ ημών’, να κάνετε τον Σταυρό σας και η τροφή σας θα αγιάζεται. Στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητεί βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες.

Ρώτησαν τον Στάρετς αν μπορεί κανείς να κλέψει τροφή, όταν δε θα μπορεί να την αγοράσει. Απάντησε έτσι: 

«Αν κλέψεις, θα παραβείς μία από τις δέκα εντολές. Όποιος ενεργεί έτσι, ακόμη και έτσι δέχεται τον Αντίχριστο. Ο πιστός άνθρωπος πρέπει να ελπίζει στο Θεό. Ο Κύριος στους έσχατους χρόνους θα ενεργεί τέτοια θαύματα, ώστε ένα φυλλαράκι από το δένδρο θα φθάνει για τροφή ενός μηνός. Στ’ αλήθεια. Ο πιστός άνθρωπος θα σταυρώνει τη γή, και εκείνη θα του δίνει ψωμί. Αν βιάσουν ένα κορίτσι, το διακορεύσουν χωρίς τη θέληση του, αυτό ενώπιον του Θεού θα παραμείνει παρθένος. Ετσι θα γίνει και με το χάραγμα του Αντιχρίστου. Αν δώσουν το χάραγμα ενάντια στη θέληση του ανθρώπου, αυτό δεν θα ενεργεί επάνω του. Στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο ότι παντού θα γίνονται διωγμοί αλλά και θλίψη σε όποιον προδίδει το Ευαγγέλιο. Θα έρθει καιρός που θα είναι απαραίτητο να φύγετε στα βουνά, μόνο να μην το κάνετε ένας-ένας.

Ομαδικά να φεύγετε στα βουνά και στα δάση. Για τους πιστούς χριστιανούς η μεγαλύτερη θλίψη θα είναι ότι αυτοί θα φεύγουν στο δάσος, αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι θα δέχονται το χάραγμα του Αντιχρίστου. Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα πηγαίνουν στην εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές εντολές. Όμως μην τους πιστεύετε. Αυτοί δεν θα έχουν τα καλά έργα. Μόνο με τα καλά έργα μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον αληθινό Χριστιανό».

 ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ, Τριμηνιαία Έκδοση Ορθοδόξου Διδαχής – Μάρτιος 2012 

  πηγή

το είδαμε εδώ

Γέροντας Γαβριήλ: Να αφορίσει η Σύνοδος αυτούς που υποστηρίζουν τους ομοφυλοφίλους (ΒΙΝΤΕΟ)

Συνέντευξη απο τον Γέροντα Γαβριήλ στο Ιερόν κελλίον Οσίου Χριστοδούλου στις 17/07/14. Μιλάει για την ομοφυλοφιλία και τις εκτρώσεις, αλλά και για τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης! 
Δείτε το Βίντεο εδώ

Γέρ. Γαβριήλ: “Καλύτερα να δίνεις παρά να παίρνεις!”

Ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η διακριτικότητα και η αγάπη βοηθούν στην παρηγορητική ανακούφιση κάθε πονεμένου συνανθρώπου μας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας προσκαλεί προς τούτο λέγοντας: «Δώστε, δώστε στους πτωχούς».  Ακόμη όμως και αν δεν έχεις να δώσεις τροφή η χρήματα, δώσε χαμόγελο, δώσε ένα καλό λόγο, δώσε το χέρι σου σε εκείνον που απλώνει μπροστά σου το δικό του! Έτσι έκανε και ο Χριστός. Άπλωσε τα δικά Του χέρια στο Σταυρό και αγκάλιασε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μας το λέγει το τροπάριο των Αίνων του Σταυρού, κατά το οποίο «εύρος και μήκος σταυρού ουρανού ισοστάσιον», δηλαδή οι οριζόντιες και οι κάθετες ακτίνες του Σταυρού του Χριστού μας νοητώς επεκτεινόμενες αγκαλιάζουν όλο τον κόσμο, στον οποίον αφειδώλευτα προσφέρουν τη θεϊκή αγάπη.

Ο μακαριζόμενος σήμερον Γέροντας Γαβριήλ, ο Γέροντας της αγάπης, όπως συνηθίσαμε να λέμε, είχε συλλάβει το πραγματικό νόημα του Χριστιανισμού, το νόημα της κενωτικής προσφοράς στον πλησίον, το νόημα της αγάπης χωρίς όρια και ήθελε να ακολουθήσει τα λόγια του Κυρίου μας: «Δος τα υπάρχοντά σου πτωχοίς και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. ιθ  21) καθώς και να τηρεί την ευλογημένη ρήση: «Μακάριόν εστι μάλλον διδόναι η λαμβάνειν» (Πραξ. κ  20, 35).

Ο αγώνας του ήταν διαρκής για την ικανοποίηση των συνανθρώπων του και η καρδιά του παλλόταν στο ρυθμό της αγάπης και της προσφοράς στον πλησίον. Σύνθημά του είχε ότι, όταν παίρνουμε, γεμίζουμε τα χέρια μας, ενώ, όταν δίνουμε, γεμίζουμε την καρδιά μας. Οι εμπερίστατοι και οι πτωχοί τον λάτρευαν σαν πατέρα και ο Φιλανθρωπικός και Ιεραποστολικός Όμιλος «ο Απόστολος Βαρνάβας» αποτελούσε το γνήσιο περιβάλλον της ευσυμπάθητης καρδιάς του Γέροντος, που αντιπροσώπευε τη μεγάλη χριστιανική οικογένεια, όπου όταν ένας πάσχει συμπάσχουν όλα τα μέλη της.

Σήμερα, έξη μήνες μετά την μεταδημότευσή σου για την πολιτεία των ουρανών, πολυσέβαστέ μου Γέροντα, σε νιώθουμε δίπλα μας, αισθανόμαστε την παρουσία σου, ακούμε τα παρηγορητικά σου λόγια. Δεν μας έχεις αφήσει ορφανούς. Η παρακαταθήκη της αγαπητικής σου καρδιάς έχει πλουτίσει όλους μας, έχει πλουτίσει το Φιλανθρωπικό σου Όμιλο, που συνεχίζει την προσφορά σου για την ανακούφιση κάθε εμπερίστατου αδελφού μας. Τα πνευματικά σου παιδιά, αυτά τα οποία αγκάλιαζες και για τα οποία καμάρωνες λέγοντας «Ιδού εγώ και τα παιδία, α μοι έδωκας, Κύριε» (Εβρ. β  13) αμιλλώνται σε έργα προσφοράς και αγάπης με την εξ ύψους συμπαράστασή σου, μιμούμενα την ευγενή σου άμιλλα με τον Μητροπολίτη Κύκκου, κ. κ. Νικηφόρο, του οποίου εθαύμαζες τη μεγάλη καρδιά και την κοινωνική προσφορά καθώς και το πνευματικό σου τέκνο, το Μητροπολίτη Ταμασού κ. κ. Ησαΐα, που παραμένει Πρόεδρος του Ομίλου μας.

Έγραφες, Γέροντά μου: Ο πόνος των γύρω μου ήταν και δικός μου πόνος, η θλίψη τους γινόταν δάκρυ μου, ο στεναγμός τους δίστομη ρομφαία, που έσχιζε τα σωθικά μου και το σκοτάδι τους λίθος βαρύτατος, που πλάκωνε την ψυχή μου. Έβλεπα μπροστά μου το Χριστό μας γυμνό, πεινασμένο, διψασμένο, στη φυλακή, στο κρεββάτι του πόνου και δεν ήθελα να ακούσω πικραμένη τη φωνή Του να μου λέει: «Επείνασα και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην και ου συνηγάγετέ με, ασθενής και εν φυλακή και ουκ επεσκέψασθέ με» (Ματθ. κε  42-43).

  Και να, που ο Απόστολος Βαρνάβας, στα δυσμά του βίου μου με αξίωσε, με την άμεση και ενεργή αρωγή των πνευματικών μου παιδιών, να ιδρύσω τον Ιεραποστολικό και Φιλανθρωπικό Όμιλο «Ο Απόστολος Βαρνάβας».   Ο φωτιστής της Κύπρου μας, ο οποίος διακρίθηκε στην ιεραποστολή και στη φιλανθρωπία δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του, αφού όλους τους πλησίον του τους έβλεπε όχι μόνο σαν τον εαυτό του, αλλά κάτι περισσότερο, σαν εικόνες Χριστού, υπέρ των οποίων «Χριστός απέθανε» (Α  Κορ. η  11).

Για όλους εμάς, Γέροντά μας, παραμένεις και θα παραμένεις ο πολικός αστέρας που μας δείχνει και θα μας δείχνει μέχρι τέλους το δρόμο του καθήκοντος, το δρόμο της φιλαδελφίας. Παραμένεις η υψηλή έπαλξη της συμπάθειας προς πάντα άνθρωπο. Παραμένεις το υπόδειγμα προσφοράς και έμπρακτης αγάπης κατά το θείο ρήμα: ««Μακάριόν εστι μάλλον διδόναι η λαμβάνειν» (Πραξ. κ  20, 35). Η ευχή σου ας μας συνοδεύει όλες τις ημέρες της ζωής μας.

Εξάμηνο Μνημόσυνο του Γέροντος της αγάπης Γαβριήλ

Καλύτερα να δίνεις παρά να παίρνεις!

Η παρατήρηση και ο προβληματισμός αποτελούν τη βάση της προόδου της επιστήμης και της αντιμετωπίσεως των προβλημάτων της ζωής μας. Σε μια παραλία όπου στιβάζονται  σωροί από κόκκους άμμου βλέπουμε μια διαρκή κίνησή τους με τη δύναμη των κυμάτων που σπάζουν επάνω τους. Αν είχαμε χρωματίσει μερικούς κόκκους της που βρίσκονταν στην επιφάνεια θα βλέπαμε ότι εξαφανίζονται από κάποιο κύμα, που σημαίνει ότι βυθίζονται βαθιά μέσα στην άμμο και  μετά από πολλά κτυπήματα μερικούς από αυτούς τους βρίσκουμε πάλι στην επιφάνεια. Κόκκοι άμμου είμαστε και εμείς, αδελφοί μου, και η μανία των κυμάτων της ζωής μας βυθίζει, για να μας επαναφέρει πάλι, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, μετά από πολλά κτυπήματα.

Μη νομίσουμε ότι επειδή είμαστε στην επιφάνεια θα παραμείνουμε μόνιμα σε αυτήν. Προσωρινοί είμαστε, όχι μόνιμοι. Είμαστε κόκκοι άμμου σε μια μετακινούμενη στιβάδα, είμαστε μονάδες μιας κοινωνίας στην οποίαν κατά τη φράση του Ηρακλείτου «τα πάντα ρει», δηλαδή όλα είναι ρευστά, τίποτα δεν είναι στατικό, τίποτα δεν σταματάει ποτέ. Επομένως όλα αλλάζουν διαρκώς, όλα υφίστανται φθορά η μεταβολή. Γι’ αυτό και η συνειδητοποιημενη πάντοτε Εκκλησία μας μας προετοιμάζει για τις προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές και εθνικές ανακατατάξεις αυτές λέγοντας δια του στόματος του Προφητάνακτος Δαβίδ: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού» (Ψαλμ. λγ  11).

Όταν βρισκόμαστε στην επιφάνεια της άμμου δεν φανταζόμαστε τις περισσότερες φορές ότι ένα κύμα μπορεί να μας οδηγήσει στην αφάνεια, από την οποία πάλιν άλλο κύμα με Θεία μόνο συνέργεια μπορεί να μας επαναφέρει  στο φως. Την επιφάνεια, όταν βρισκόμαστε σε αυτήν, δεν πρέπει να την απολαμβάνουμε ασυλλόγιστα. Πολλοί θα ήθελαν να βρίσκονταν στη θέση μας, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Οφείλουμε να συλλογισθούμε ότι ο Θεός μας έχει αξιώσει αυτής της τιμής της επιφανειακής απολαύσεως και να τείνουμε πάντοτε χέρι βοηθείας σε αυτούς που στερούνται αυτής της χάριτος. Το χέρι βοηθείας είναι η έκφραση της αγάπης μας προς τους στερημένους της χάριτός μας. Και ο Θεός μας που βλέπει την αγάπη μας απομακρύνει τα κύματα της καταστροφής από κοντά μας. Η αγάπη απομακρύνει το κύμα του εναντίον μας παιδαγωγικού κύματος του Κυρίου μας.

Τα τελευταία χρόνια είδαμε πολλά κύματα να αναποδογυρίζουν πλήθος συνανθρώπων μας. Είδαμε υπερήφανους συμπατριώτες μας  προδομένους και πικραμένους από όλους εκείνους που νόμισαν ότι μπορούν να τους χειραγωγήσουν σωστά και να τους οδηγήσουν σε σφαίρες ευημερίας, με σκυμμένα τα κεφάλια από το βάρος των καθημερινών πολλαπλών προβλημάτων. Τους είδαμε να πένονται, αλλά τις περισσότερες φορές να μην λησμονούν να ευχαριστήσουν το Θεό, για ο,τι τους χαρίζει καθημερινά βλέποντας και οι ίδιοι πως κάποιοι δίπλα τους, γύρω τους, στερούνται και αυτών των ολίγων αγαθών που τους έχουν παραμείνει. Και δεν μένουν στην πιστοποίηση της στερήσεως.

Σπεύδουν με φιλάδελφα αισθήματα να προσφέρουν από το ταμείο της αγάπης τους με την καρδιά τους. Είδαμε, τέλος, την πληγωμένη αξιοπρέπεια των αποδεκτών της αγάπης, που διστακτικά δέχθηκαν την ενίσχυση, τον καλό λόγο, τη συμπαράσταση. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πριν λίγα χρόνια μοίραζαν τα αποθέματα της αγάπης τους, στους άλλους! Τώρα βρίσκονται οι ίδιοι αποδέκτες της αγάπης κάποιων άλλων.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η αγάπη και η κακία είναι αδελφές, γεννημένες από την ίδια μήτρα.  Είναι όμως αντίθετες. Η καθεμιά ακολουθεί το δικό της δρόμο. Σε ένα μονάχα σημείο συναντώνται μεταξύ τους! Στο σημείο της κατανοήσεως ότι και η μία και η άλλη είναι δανεικές και αν κάνουμε το καλό , ο Θεός θα το φέρει μπροστά μας, όταν εμείς θα το έχουμε ξεχάσει. Ακόμη και οι άνθρωποι που ευεργετήσαμε να λησμονήσουν, Εκείνος δεν ξεχνά ποτέ! Μην διστάζουμε, λοιπόν, να κολυμπήσουμε στης αγάπης τα όμορφα νερά, που δεν τα επηρεάζουν κύματα καταποντισμού ποτέ.

Η νηνεμία της αγάπης, του θείου έρωτα προς τον Ιησού Χριστό και η ανιδιοτέλεια, δηλαδή η αδιαφορία για το αν η αγάπη μας στον Χριστό συνεπάγεται χαρές η οδύνες ευφραίνει τη ζωή μας. Είναι νηνεμία αρχοντιάς και ανωτερότητας, χωρίς μιζέριες, υπολογισμούς και φόβους, λεβέντικη και άξια του θείου μεγαλείου και της απόλυτης εμπιστοσύνης στην φιλική διάθεση του Χριστού, που μας αγαπά.

[Συνεχίζεται]

πηγή  εδώ και εδώ

Ἀπό τίς προσωπικές σημειώσεις τοῦ γέροντα Γαβριήλ...Ἡ αἰτία ἄρνησης τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου

ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ.......Η ΑΙΤΙΑ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ.         

  Πρώτη αιτία της αρνήσεως του Πέτρου η υπερηφάνεια. Είχε μεγάλη εκτίμηση για τον εαυτό του, και καταφρόνησε τους άλλους Αποστόλους (αν όλοι σέ αρνηθούν...). Είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

           Αντιμίλησε στον Κύριο, και εξάρτησε το παν από τον εαυτό του.

            Ο Πέτρος αρνήθηκε, γιατί δεν προσευχήθηκε, δεν δυνάμωσε την αδυναμία του με την προσευχή και δεν ενώθηκε με την προσευχή, ούτε ενώθηκε με αυτή με τον παντοδύναμο Κύριο.

            Αιτία της πτώσεως του Πέτρου ήταν και η έλλειψη της προσευχής, ήταν η αμέλεια και η υπερηφάνεια. Εκείνος πού νομίζει ότι δεν κινδυνεύει από τίποτε, δεν ζητάει με την προσευχή την βοήθεια του Θεού.

           Όποιος δεν προσεύχεται συνέχεια, πέφτει σέ πειρασμούς.

            Από την πτώση του Πέτρου μαθαίνουμε δύο πράγματα:

Δεν αρκεί μόνον η προαίρεση του ανθρώπου, για να τον διαφυλάξει, χωρίς την βοήθεια του Θεού, ούτε η βοήθεια του Θεού, χωρίς τη δική μας προαίρεση μπορεί να μας σώσει.

           Όπου συνέβη πτώση, εκεί προηγήθηκε η υπερηφάνεια.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ. ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥΜΟΝΑΧΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.

πηγή  το είδαμε εδώ