Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ …ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ: Η ΚΥΛΙΟΜΕΝΗ ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΙΜ-ΤΖΟΝΓΚ ΙΛ!!!

ΚΟΡΕΑΤΙΣΣΕΣ ΘΡΗΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΛΙΟΜΕΝΗ ΣΚΑΛΑ (!!!!) 
ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Ο ΚΙΜ-ΤΖΟΝΓΚ ΙΛ, ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ, ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ Η ΚΥΛΙΟΜΕΝΗ ΣΚΑΛΑ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟΠΟΣ ….ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ, Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΑΚΡΙΒΩΣ, ΚΑΝΕΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΚΟΡΕΑ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!

ΔΕΙΤΕ ΣΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΩΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ΚΙΜ!

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΠΙΕΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΗ!

πηγή

ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ

 

ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ

 του Αλεξάνδρου Ντβόρκιν,

Καθηγητού Σεκτολογίας¹, στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας

     Το πρώτο και βασικότερο χαρακτηρι­στικό του κινήματος της «Νέας Εποχής» είναι η πεποίθηση ότι η σύγχρονη ανθρω­πότητα ζει μια μεταβατική περίοδο μια περίοδο μετάβασης της γης στη νέα εποχή. Μέχρι τώρα ζούσαμε στην εποχή των Ιχθύων, υπό το αστρολογικό ζώδιο των Ιχθύων. Ο Ιχθύς, μας υπενθυμίζουν οι νεοεποχίτες, είναι το σημείο του Χριστιανισμού². Όμως τώρα η κυριαρχία των Ιχθύων φτάνει στο τέλος της και έρχεται η εποχή του Υδροχόου, φέρνοντας το νέο και το διαφορετι­κό. Η εποχή των Ιχθύων ήταν ρευστή και υγρή, ενώ η εποχή του Υδροχόου θα είναι φωτεινή και λαμπερή. Πότε ακριβώς θα έλθει η εποχή του Υδροχόου κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, ή μάλλον καθέ­νας έχει τη δική του άποψη και δεν υπάρ­χει ταύτιση απόψεων ούτε καν μεταξύ των ιδίων των νεοποχιτών. Η πλειοψηφία τους συσχετίζει περισσότερο ή λιγότερο την αρχή της νέας εποχής με την αρχή τηςνέας χιλιετίας. Όμως, αφ’ ετέρου, η πλέον παρα­δεκτή άποψη μεταξύ των νεοεποχιτών με «επιστημονικό προσανατολισμό» είναι ότι η αστρική εποχή διαρκεί κατά μέσον όρο2200χρόνια. Σύμφωνα με αυτόν τον υπο­λογισμό, δεν θα ζήσουμε μέχρι την εποχή του Υδροχόου, εάν φυσικά η εποχή των Ιχθύων δεν άρχισε από τα πριν, πριν ακό­μα από τη Γέννηση του Χριστού. Υπάρχει και μία τρίτη άποψη που τη συμμερίζονται πολλά ενεργά στελέχη του κινήματος, όπως π.χ. η προφήτισσα της Νέας Εποχής και γνωστή αμερικανίδα ηθοποιός, Σίρλεϋ Μακλέην, και οι οποίοι θεωρούν ότι η εποχή του Υδροχόου, εποχή του ανθρωπισμού, της αδελφοσύνης και του αποκρυφισμού,έχει ήδη αρχίσει.

 Στις κοινωνικές φαντασίες των νεοπο­χιτών μπορούμε να βρούμεμια σειρά ανα­λογιών με την κομμουνιστική ουτοπία. «Το μανιφέστο του παγκόσμιου πολιτισμού» του νεοεποχίτηΜάθιου Φοξπροκαλεί ακουσίως συνειρμούς με το «Μανιφέστο του κομ­μουνιστικού κόμματος». Οι νεοεποχίτες, όπως και οι μαρξιστές, συνδέουν την επι­κράτηση του παραδείσου στον πλανήτη με τηνεπανάσταση, μια επανάσταση στον το­μέα του πνεύματος, η οποία θεωρείται από αυτούς ως ένα ιδιότυπο ρήγμα, ένα άλμα από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας. Οι μαρξιστές έχουν ως μο­νάδα της ιστορίας τον κοινωνικο-οικονομικό σχηματισμό, ενώ οι νεοεποχίτες έχουν την εποχή. Και όπως οι μαρξιστές θεωρούν ότι ηεξελικτική μετάβασηαπό τον έναν κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό (σύστημα) στον άλλον υπαγορεύεται από τους απα­ράβατους και αδιαμφισβήτητους ιστορι­κούς νόμους, έτσι και οι νεοεποχίτες θω­ρούν ότι η εποχή του Υδροχόου θα έλθει μετά το τέλος της εποχής των Ιχθύων σύμφωνα με τους αντικειμενικούς αστρολογι­κούς νόμους. Για τους νεοεποχίτες αυτή αποτελεί την τελική κατάσταση της ανθρωπότητας, το βασίλειο της απόλυτης ευτυ­χίας, όπου όλα τα υλικά και πνευματικά προβλήματα θα έχουν επιλυθεί πλήρως.

 Για την οικοδόμηση της «Νέας Εποχής» οι νεοεποχίτες, όπως και οι μαρξιστές, είναι πρόθυμοινα γκρεμίσουν τα απομεινάρια «του παλιού κόσμου».Καθόλου τυχαίο και το γεγονός ότι πολλοί αποκρυφιστές, πρό­δρομοι και ιδεολόγοι της «Νέας Εποχής», στον καιρό τους χαιρέτισαν με αγαλλίαση την κατάκτηση της εξουσίας στηPωσία από τους μπολσεβίκους.Στο βιβλίο του «Αρχές της κοσμοαντίληψης της νέαςεποχής», ο μαθητής της Έλενας Ρέριχ Α. Κλιζόβσκι έγραφε:

«Η αντικατάσταση του απαρχαιωμένου πολιτισμού από έναν νέο θα πρέπει να θεωρείται ως ένα φυσιολογικό φαινόμενο, το οποίο απορρέει από τους βασικούς νόμους τηςεξέλιξης...Φυσικά, τέτοιες αλλαγές δεν γίνονται ανώδυνα και συνοδεύονται από δεινά για την ανθρωπότητα, όμως η κύρια αιτία των δεινών αυτών δεν βρίσκεται στην αλλαγή, τη διαδοχή, η οποία και είναι ανα­πόφευκτη, αλλά στην άγνοια των νόμων τηςεξέλιξης»³.

 Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επί­σης και το κείμενο των «Επιστολών των Μαχάτμα», που έφερε οΝικόλας Ρέριχστους μπολσεβίκους:

 «Εμείς στα Ιμαλάια γνωρίζουμε τα πε­πραγμένα σας. Καταργήσατε την εκκλησία, η οποία ήταν φυτώριο ψεύδους και προλήψεων. Εξαφανίσατε τους μικροαστούς, οι οποίοι ήταν φορείς προκαταλήψεων. Καταστρέψατε τη φυλακή της εκπαίδευσης. Εξολοθρεύσατε την οικογένεια της υπο­κρισίας. Πυρπολήσατε το στρατό των δούλων. Αφανίσατετιςαράχνες του κέρδους.

 Κλείσατετιςπόρτες των νυχτερινών κατα­γωγίου. Απαλλάξατε τη γη από τους φι­λάργυρους προδότες. Αναγνωρίσατε ότι θρησκεία είναι η διδασκαλία για την κα­θολική (universal,all-embracing) ύλη. Αναγνωρίσατε την ασημαντότητα της ατομικής ιδιοκτησίας. Βγάλατε σωστά συμπεράσμα­ταγιατην εξέλιξη της κοινωνίας. Κατα­δείξατε τον προορισμό της γνώσης και της αντίληψης. Υποκλιθήκατε στο ωραίο. Φέ­ρατε στα παιδιά όλη την ισχύ του σύμπα­ντος. Ανοίξατε τα παράθυρα των παλα­τιών. Είδατε την επιτακτικότατα ανέγερ­σης οίκων Κοινού Καλού!

 » Όπως εμείς σταματήσαμε τηνεξέγερση στην Ινδία, όταναυτήήταν πρόωρη, έτσι εμείς αναγνωρίζουμε ότι το κίνημα σας ήλθε την κατάλληλη στιγμή και σας στέλνουμε τη βοήθεια μας, υποστηρίζοντας και εδραιώνοντας την Ένωση της Ασίας. Γνωρίζουμε ότι πολλά οικοδομήματα θα γίνουν κατά τα έτη '28, '31, '36. Σας χαιρετίζουμε, αναζητητές του Κοινού Καλού!».

  Ο Ρέριχ, επίσης, παρέδωσε στονΤσιτσέρινεξ ονό­ματος των ιδίων των Μαχάτμα έναν φάκε­λο που περιείχε χώμα από την ιερή για τους Ινδούς γη των Ιμαλαΐων «για τον τάφο του αδελφού μας μαχάτμα Λένιν»⁴.

 Και να τι γράφει ο «μαχάτμα Ρέριχ» στο βιβλίο του «Αλτάϊ-Ιμαλάϊα» για τονΤαμερλάνο, τον οποίο και θεωρεί εργαλείο προόδου:

«Άραγε δεν ήταν ο Ταμερλάνος ένας μεγάλος απολυμαντήριος κλίβανος; Κατέ­στρεψε πολλές πόλεις. Γνωρίζουμε τι ση­μαίνει να καταστρέφεις κωμοπόλεις με σπίτια από πηλό. γεμάτες με κάθε είδους μολύνσεις. Ορίστε, προσπεράσαμε δώδεκα πόλεις. Τι μπορούμε να κάνουμε μεαυτές;Προς όφελος του λαού θα πρέπει νατιςκάψουμε και δίπλα να σχεδιάσουμε την οικοδόμηση νέων οικισμών. Όσο αφήνονται στη σήψη τους οι παλαιοί οικισμοί, είναι δύσκολο να αναγκάσεις τους ανθρώπους να καταφύγουν σε νέους τόπους»⁵.

 Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι χαρακτηρι­στικοί υπό το πρίσμα της «παγκόσμιας κά­θαρσης», την οποία σχεδιάζουν να υλο­ποιήσουν οι πλουραλιστές και ανεκτικοί νεοεποχίτες. Την παγκόσμια κάθαρση θα ακολουθήσει η εδραίωση της «Νέας Εποχής», Κατά τη διαδικασία αυτή θα εξολοθρευθούν όχι μόνον οι συνειδητοί αντίπαλοι του νέου καθεστώτος, αλλά και όλοι όσοι είναι ξένοι προς τη συνείδηση της «Νέας Εποχής». Το μέντιουμΑλλά Τέρ-Ακοπιάνγράφει: «Καρκινικά ανθρώπινα κύτταρα,... κοσμικά σκουπίδια, οι ψυχές αυτών που κατά την ανάπτυξη τους βρέθηκαν σε αδιέξοδο και δεν πραγμάτωσαντις εσωτερικέςτους δυ­νατότητες θα αφανισθούν»⁶.

 Οι προφήτες της «Νέας Εποχής» μιλώ­ντας για τα σχέδια «κάθαρσης της Μητέρας-Γης», καθησυχάζουν τους αναγνώστες τους και τους ακροατές τους, υποστηρίζο­ντας ότι «ουσιαστικά δεν υπάρχει θάνατος» και συνεπώςαυτοί που αφανίσθηκαν κατά τη διαδικασία εδραίωσης της «Νέας Εποχής», σύμφωνα με το νόμο της μετεμψύχωσης, θα επιστρέψουν ξανά στη γη.Με τον τρόπο αυτόν δικαιολογούνται οι μελλοντικοί φό­νοι.

Όμως οι ιδέες της «Νέας Εποχής» δι­καιολογούν και τους φόνους που γίνονται ήδη σήμερα. Παραδείγματος χάριν, ένα από τα «κοσμικά πνεύματα» [=δαιμονικές οντότητες] λέγει ότιοι εκτρώσεις είναι καθ' όλα επιτρεπτές, εάν οι γονείς ασχολούνται με τη δική τους πνευματική άνοδο.Η ζωή δεν αποτελεί κάτι το ανεπανάληπτο και η ψυ­χή του παιδιού μπορεί να περιμένει τηνεπόμενη μετενσάρκωση. Επίσης, όπωςσημειώνει το ίδιο «πνεύμα»,η έκτρωση δεν αποτελεί φόνο, δηλαδή η ψυχή του παιδιού γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι γονείς πρόκειται να κάνουν έκτρωση, απλώς δεν θα πάει να κατοικήσει σε ένα τέτοιο έμβρυο.⁷

 1. Από τη λέξη σέκτα-σέκτες. με την οποία χαρακτηρίζονται οι σύγχρονες επικίνδυνες για το ανθρώπι­νο πρόσωπο και την κοινωνία αιρέσεις.

2. ΙΧΘΥΣ = Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ (ΣτΜ).

3.Α. Κλιζόβσκι,Αρχές της κοσμοαντίληψης της νέας εποχής, Ρίγα. 1991. σ. 27.

4. Β. Σίντοροφ. Στις κορυφές. Διηγήματα, Μόσχα 1998. α. 52.

5. Ν.Ρέριχ. Αλτάϊ-Ιμαλάϊα. Το απόσπασμα παρατίθεται στο βιβλίο: Β. Αλεξέγιεβ. Α. Γρηγόριεβ, Η θρησκεία τον Αντιχρίστου, Νοβοσιμπίρσκ 1997, σ. 173.

6. Α. Τέρ-Ακοπιάν, Οι πνευματιστές των ημερών της Αποκαλύψεως, Μόσχα. 1992.σ. 16. Ο δρόμος προς τον εαυτό σου, 1992. Τεύχος 2.

  

Από το περιοδικό ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ τεύχος 58

Πηγή

Ο πλούτος της πενίας Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Ο πλούτος της πενίας

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Είναι μεγάλο λάθος να έχει καταντήσει η Εκκλησία παράρτημα του υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας, φιλανθρωπικό σωματείο. Σε τούτο συντείνουν και οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, των οποίων το έργο διαφημίζεται εύκολα σε πόσες μερίδες φαγητό μοιράζουν καθημερινώς στους φτωχούς. Δεν τηρείται η ευαγγελική μυστικότητα της φιλανθρωπίας. Δεν λέμε, ότι στα έργα της Εκκλησίας δεν είναι και η φιλανθρωπία, την οποία και άλλοι μπορούν να προσφέρουν, αλλά η Εκκλησία δίνει αυτό που κανείς άλλος δεν μπορεί να δώσει: βαθύ νόημα ζωής, αφοβία θανάτου, υπομονή στις θλίψεις, λύτρωση και σωτηρία.

Μερικοί αναγνωρίζουν μόνο το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Ελπίζω, όχι και ρασοφόροι. Δεν λέω, ότι δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη σήμερα, αλλά ο κόσμος δεν παύει να διψά για αλήθεια και παραμυθία. Αφέθηκε η αγία τράπεζα και δόθηκε μεγαλύτερη σημασία στα συσσίτια. Η αξία μιας μητροπόλεως μετριέται με το πόσα πιάτα δίνει καθημερινά.

Κάποιοι, θεωρούν μοναδικό έργο της Εκκλησίας αυτό. Άλλοι πάλι, λέγουν, ότι θα πρέπει να το διακόψει, για να επαναστατήσουν οι φτωχοί κατά του κράτους.

Την κρίσιμη αυτή ώρα, εκπρόσωποι της Εκκλησίας ανοίγουν διάλογο με την Αριστερά. Δεν θα πρέπει να φοβάται κανείς τον διάλογο. Θα πρέπει όμως, νομίζουμε, να υπάρχει σεβασμός, εκτίμηση και σύνεση. Δεν μπορεί η Εκκλησία να εξομοιώνεται με ένα κόμμα. Δεν μπορεί ένα κόμμα, με γνωστή ιστορία, να κάνει μαθήματα στην Εκκλησία, να της λέει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει. Δεν μπορεί λευκανθέντες ιεράρχες να υπακούν νεαρούς αριστερούς. Αύριο να γίνει συνέδριο και με τη Δεξιά.

Αισθανόμεθα μειονεκτικά απέναντι στους θεωρούμενους και λεγόμενους προοδευτικούς; Εξισώνουμε την ύλη με το πνεύμα; Λησμονάμε την ιστορία; Πάσχουμε να λεγόμαστε προοδευτικοί; Συνεργαζόμαστε με εκείνους που εργάζονται συστηματικά στην αποχριστιανοποίηση της πατρίδος μας; Να χωρισθεί βίαια και άμεσα το κράτος από την Εκκλησία; Να γίνει καθαρά θρησκειολογικό το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία; Να μισθοδοτούνται οι κληρικοί μας από φόρους των πιστών; Συνεργασία μετά εκκλησιομάχων έχει νόημα;

Δεν γνωρίζω πόσο ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι είναι οι καθηγητές θεολόγοι που διοργάνωσαν το συνέδριο. Πολλοί πάντως, διερωτήθηκαν και αντέδρασαν. Δεν ήταν καιρός για κάτι τέτοιο. Ας ενισχύσουμε τον ταλαιπωρημένο λαό. Μπορεί να εκφράσαμε ένα διαφορετικό λογισμό για την εκκλησιαστική φιλανθρωπία, αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν πρέπει να συνεχισθεί. Ο δε διάλογος χριστιανισμού και Αριστεράς δεν γνωρίζουμε αν ήταν απαραίτητος τώρα. Μπορεί ο καθένας να ψηφίζει ό,τι θέλει, αλλά δεν επιτρέπεται να το ωραιοποιεί και να το βαφτίζει ό,τι θέλει.

Έχουμε ξαναπεί, πως η παρούσα σοβαρή κρίση ήταν μία σημαντική ευκαιρία να πλησιάσει πιο πολύ τον λαό η Εκκλησία μας. Όχι μόνο με ένα ξαναζεσταμένο πιάτο φαΐ και δύο ευρώ από το φιλόπτωχο ταμείο, αλλά με ένα χάδι, ένα χαμόγελο, ένα λόγο παραμυθίας κι ελπίδος. Λόγο για τον πλούτο της πενίας, τη χάρη της εγκράτειας, τη δύναμη της δοκιμασίας και της διέξοδης θλίψης. Λόγο για ένα Θεό παιδαγωγό και όχι τιμωρό, πατέρα και ιατρό και όχι εκδικητή. Για Χριστιανό λιτό, απλό, σεμνό, με εμπιστοσύνη και ελπίδα. Ο πλούτος της πενίας είναι ένα εντελώς άγνωστο κεφάλαιο σε πολλούς.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 17/2/2013

αντιγραφή

Ανακοινωθέν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ.Σεραφείμ περί «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ & ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 14ῃ Φεβρουαρίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

«ΑΡΙΣΤΕΡΑ  &  ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

Ὁ μεγάλος Ρῶσσος διανοητής Νικόλαος Μπερδιάγιεφ δήλωσε στήν γνωστή γαλλική ἐφημερίδα Le Monde τό 1947 ὅτι ὁ Διαφωτισμός στήν Εὐρωπαϊκή Ἠπειρο ἀλλά καί στήν παγκόσμια κοινωνική διαδικασία ἔφθασε στά ὅρια του καί ἀποδόμησε ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του ἀποδεικνύοντας τήν ἀνεπάρκειά του καί τήν ἀδυναμία του νά νοηματοδοτήσει τόν ἀνθρώπινο βίο καί νά ἑρμηνεύσει τό μυστήριο τῆς ζωῆς στό ἐφιαλτικό Ὁλοκαύτωμα ἑκατομμυρίων ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων ἀπό τήν ναζιστική θηριωδία τῶν ὁπαδῶν τοῦ ὑπερανθρώπου καθώς καί στίς ἑκατόμβες τῶν θυμάτων τῆς δικτατορίας τοῦ δῆθεν προλεταριάτου στά ἐφιαλτικά γκουλάγκς καί στά ψυχιατρεῖα τοῦ αἱμοσταγοῦς σταλινισμοῦ. Ἀποτέλεσμα τῆς ἀνειπώτου φρίκης καί τῆς εἰδεχθεστάτης κακουργίας κατά τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς τῶν δύο αὐτῶν ἐκ πρώτης ὄψεως ἀντιθετικῶν συστημάτων τοῦ ναζισμοῦ καί τοῦ σταλινισμοῦ ὑπῆρξε ἡ ἀπόπειρα ἐπανορθρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς τόσον μέ τήν ἵδρυση τοῦ ΟΗΕ ὅσον καί μέ τήν περιώνυμον περεστρόϊκα καί τήν σημειολογίαν τῆς κατεδαφίσεως τοῦ τείχους τοῦ αἴσχους στό Ἀνατολικό Βερολίνο τοῦ λεγομένου ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ.

Ἑτεροχρονισμένα λοιπόν ὅπως πάντοτε συμβαίνει στόν τόπο μας τόν δῆθεν διαφωτισμό πού διϊστορικά ἀπέτυχε καί συνετρίβη κάτω ἀπό τό βάρος τοῦ ἀγνωστικισμοῦ του καί τῆς ἀποϊεροποιήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου βίου καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου τόν ἔχουν ἐναγκαλισθῆ «περιπαθῶς» τά κόμματα τῆς λεγομένης ἀριστερᾶς ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ΔΗΜΑΡ καί ΚΚΕ πού ἐπαίρονται ὡς «ριζοσπαστικά» κόμματα μέ τό ἰδεολόγημα τῆς κοπῆς τῶν ριζῶν πού ἀναφέρονται στό ἱερό τρίπτυχο οἰκογένεια, πατρίδα, θρησκεία. Πυροβολοῦν τίς ἀνωτέρω λέξεις μέ ὑπερβάλλουσα θρασύτητα καί δέν διδάσκονται ἀπό τήν ἱστορική πορεία τῶν ἄλλων λαῶν πού βάδισαν τό ἴδιο σαπρό καί σκωληκόβρωτο μονοπάτι. Εἶναι δέ ἐνδεικτικό ὅτι ἐνῶ ὁ ὑπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε ὡς χάρτινος πύργος ἀπό τά ἴδια ἀκριβῶς ἰδεολογήματα οἱ ἐντόπιοι διατάκτες του, συνεχίζουν ἀπτόητοι νά κυμματίζουν τά ἰδεοληπτικά φλάμπουρα τῆς ἀνερμάτιστης, ἀσύνετης, σκοτεινῆς καί ἀπάνθρωπης ἱστορικῆς πορείας τοῦ δῆθεν διαφωτισμοῦ. Στήν ἔννοια τῆς πατρίδος ἀντιπαραθέτουν ἀφελῶς στήν καλυτέρα περίπτωση γιατί δυστυχῶς ὑπάρχει καί ἡ ἐντεταλμένη ἀπό διεθνιστικά σιωνιστικά γνωστά κέντρα ὑπηρεσία τόν διεθνισμό, τήν δῆθεν πολυπολιτισμικότητα καί τήν καταδολίευση τῆς ἐννοίας τοῦ Ἔθνους καί τοῦ Γένους, στήν ἔννοια τῆς οἰκογένειας ἀντιπαραθέτουν τήν θεσμοποίηση κάθε ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς καί ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης φυσιολογίας καί ὀντολογίας καθώς καί τήν μετατροπή τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου σέ χρηστικό ἀντικείμενο ὅπως λ.χ. μέ τό γνωστό σύμφωνο συμβίωσης καί τέλος στήν ἔννοια τῆς πενυματικῆς ἀναγωγῆς καί τῆς θεϊστικῆς προοπτικῆς τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου τόν ἀγνωστικισμό, τήν δῆθεν οὐδετερόθρησκη πολιτεία πού στήν περίπτωση τῆς χώρας μας, ἐξισοῦται μέ τόν ἀπηνῆ διωγμό τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς οὐσίας τοῦ Γένους καί τόν συμπνιγμό στήν ἐπιδερμικότητα καί στήν θεοποίηση τοῦ ἀσυνείδητου, ἄλογου καί κτιστοῦ κόσμου κηρύσσοντας τόν δῆθεν ἐκμηδενισμό τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος καί τόν παραλογισμό μέσα σέ μία πληθωρική Δημιουργία πού προϋποθέτει σκέψι, ἁρμονία τελονομία καί ὑπερμαθηματική ἀκρίβεια. Τό πλέον τραγικό εἶναι ὅτι οἱ παραπάνω κομματικοί σχηματισμοί δέν διδάχθηκαν τίποτα ἀπό τήν τραγική ἱστορία τῶν ὁμοϊδεατῶν τους καί ἐνῶ δακρύβρεκτα καταγγέλουν τήν παραβατικότητα καί τήν καταδολίευση ἀνθρώπου ἀπό ἄνθρωπο συνδράμουν πάσῃ δυνάμει τήν καπιταλιστική χυδαιότητα ἀρνούμενοι τήν αἰωνιότητα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου μέ προφανές ἀποτέλεσμα τό κτίσιμο ἑνός κόσμου χωρίς μεταφυσική ἀναγωγή, χωρίς πνευματικότητα, μέ τό ἐπιφαινόμενο τῆς δῆθεν κοινωνικῆς ἠθικῆς, ἡ ὁποία γκρεμίζεται ἀπό τήν ἄρνηση τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας. Τό μεῖζον ὑπαρξιακό ἐρώτημα ἐφ’ ὅσον πρόκειται νά πεθάνω καί νά ἐκμηδενισθῶ γιατί νά εἶμαι δίκαιος καί ἠθικός; γιατί νά μήν εἶμαι ἁρπακτικό; γιατί νά δέχομαι ἠθικές ἐπιταγές ἀφοῦ ὅλα ὅσα μέ συγκροτοῦν δέν εἶναι παρά μόνο ἐκροές κυττάρων καί συναρμογή φυσικῶν στοιχείων; ἀποτελεῖ τόν ἀκατάλυτο βράχο στόν ὁποῖον συντρίβονται τά «ἠθικά» ἰδεολογήματα τῆς λεγομένης ἀριστερᾶς ὅπως καί ἱστορικά ἀποδείχθηκε καί χρειάστηκαν οἱ μυστικές ἀστυνομίες, τά στρατόπεδα συγκέντρωσης καί τά γκουλάγκς γιά νά ἐπιβάλουν τήν κομματική καθαρότητα καί τήν κομματική γραμμή στούς ὀπορτσουνιστές καί τούς ἀμφισβητίες. Ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας καί Ἔθνους γιατί Ἐκκλησίας καί Κράτους ἔχει ἤδη συντελεστεῖ μέ τούς διακριτούς ρόλους τοῦ Συντάγματος 1975 πού «εὐαγγελίζονται» οἱ ἀνωτέρω κομματικοί σχηματισμοί ἰσοδυναμεῖ μέ τόν ἀπηνῆ διωγμό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἀπόπειρα κοινωνικῆς καί ἐθνικῆς περιθωριοποιήσεώς της. Γιά νά «χρυσώσουν» τό χάπι στόν εὐσεβῆ Ἑλληνικό λαό πού στό συγκεκριμμένο θέμα ἀσφαλῶς καί δέν τόν ἐκφράζουν χρησιμοποιοῦν ψεύδη καί ἀνακρίβειες ὅπως ἡ δῆθεν «ἀμύθητη» ἐκκλησιαστική περιουσία ἤ ἡ δῆθεν «χαριστική» μισθοδοσία τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου ἀποκρύποντες μεθοδικά τό αὐταπόδεικτο γεγονός ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό ἔτος τῆς ἀπελευθερώσεως 1833 μέχρι σήμερα καταληστεύθηκε ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία μέ τήν ἁρπαγή καί δήμευση τοῦ 96% τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί ὅτι ἡ Ἐκκλησιαστική περιουσία τῶν 412 Μονῶν πού ἐδημεύθη τό 1833 θά δημιουργοῦσε Ἐκκλησιαστικό Ταμεῖο γιά τήν οἰκονομική ἐνίσχυση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὅτι ἡ ὑποχρέωση τῆς μισθοδοσίας τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου ἐπαναβεβαιώθηκε μέ τήν ὑπογραφή τῆς γνωστῆς σύμβασης τοῦ 1952 καί ὅτι ἡ ἀπόπειρα ἁρπαγῆς τῆς ἐναπομεινάσης μοναστηριακῆς περιουσίας ἀπό τό Νόμο 1700/1987 (Τρίτση) συνετρίβη μέ τίς γνωστές δύο ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου. Καί εἶναι τόση ἡ μανία, ἡ ἐμπάθεια καί τό σατανικό μῖσος κατά τῆς μητρός τοῦ Γένους Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἔνεκεν τῆς ὁποίας δέν ἀποτελοῦμε σήμερα τό ὑπόλοιπο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας ὥστε φθάνουν στό σημεῖο αὐτοί οἱ δῆθεν «οὐδετερόθρησκοι» νά ἐπιδιώκουν μέ κάθε μέσο τήν ἰσλαμοποίηση τῆς μαρτυρικῆς μας πατρίδος πού κάθε σπιθαμή γῆς εἶναι ποτισμένο μέ τό ἄσπιλο αἷμα τῶν χιλιάδων νοεμαρτύρων μας, ἔχοντας σάν στρατηγική τήν ἐφευρεθεῖσα ἀπό τόν Τουρκοαιγύπτιο Ἰμπραήμ Πασᾶ μεθοδεία τοῦ ἐξανδραποδισμοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους μέ τήν δημογραφική καί ἐθνοτική ἀλλοίωση μέσα ἀπό τόν ἐναγκαλισμό καί τήν προστασία τῆς λαθρομετανάστευσης, μέ στόχο καί σκοπό νά παύσει νά ὑπάρχει Ἑλληνορθόδοξο Γένος καί σέ κάθε γειτονιά νά «φυτρώσει» ὁ θρασύς μιναρές τῆς ψευδοθρησκείας τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ πραγματικοῦ φονταμενταλισμοῦ πού ἀντιστρατεύεται τόν μόνο ἀληθινό Τριαδικό Θεό καί τόν ἐνσαρκωθέντα Υἱόν καί Λόγον Του ἀληθῆ Μεσσία καί Σωτῆρα, τέλειον Θεόν καί τέλειον ἄνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν. Βεβαίως ὅλοι οἱ παραπάνω σχεδιασμοί προσκρούουν στό ἐν ἰσχύι Σύνταγμα τοῦ ὁποίου ἡ τυχόν ἀναθεώρησι μπορεῖ νά ἀρχίση μέσα στό τρέχον ἔτος σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 110 τοῦ Συντάγματος ἀλλά πού προϋποθέτει τήν ηὐξημένη πλειοψηφία τῶν 180 ἑδρῶν γιά τήν ὑλοποιησή της, τήν ὁποία δέν διαθέτουν οἱ  «ριζοσπάσται» τῆς δῆθεν «Ἀριστερᾶς» καί λέμε δῆθεν Ἀριστερᾶς διότι ὅλο τό ἰδεολογικό τους ὁπλοστάσιο στά κοινωνικά θέματα εἶναι κατακρεουργημένο δάνειο ἀπό τό Εὐαγγελικό μήνυμα καί τίς Εὐαγγελικές ἀρχές πού τονίζουν ἐμφαντικά «εὐκοπώτερον ἐστί κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος εἰσελθεῖν ἤ πλούσιον εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν» (Ματθ. ιθ΄24), καί «δυσκόλως οἱ τά χρήματα ἔχοντες εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται» (Μαρ. ι΄23) τό ὁποῖον ὅμως δάνειο τό ἀποδυναμώνουν καί τό εὐτελίζουν μέ τόν ἀγνωστικισμό πού ἀπομειώνει καί διαστρέφει τήν οὐσία καί τόν δυναμισμό του διότι μετατρέπει ἠθικά καί πνευματικά τόν ἀνθρώπινο βίο σέ «βοσκηματώδη» καί τήν ζωή σέ ζούγκλα καί ἑπομένως ἀναποδράστως ἀφανίζουν τήν ἔννοια τοῦ δικαίου. Νά γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη γνήσια ἀριστερά σέ κάθε οἰκονομικῆς ὑφῆς θέμα μέ τήν πραγματική διάσταση τοῦ ὅρου. Τέλος ὅσον ἀφορᾶ στόν ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ καί τήν ΔΗΜΑΡ πού αὐτοπροβάλλονται ὡς Εὐρωπαϊσταί θά πρέπει νά τούς ὑπενθυμίσει κάποιος τό λεγόμενο Εὐρωπαϊκό κεκτημένο καί τό δικαιϊκό σύστημα τῶν κρατῶν δικαίου καί ὅσον μέ ἀφορᾶ μέ τήν πρώτη κίνηση οἱουδήποτε γιά τήν καταδολίευση τῆς συμβατικῆς ὑποχρεώσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους πρός τήν Ὀρθόδοξο Καθολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διά τήν μισθοδοσία τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου εἶναι ἤδη ἕτοιμο τό νομικό ὁπλοστάσιο καί τά ἀπαιτούμενα νομικά κείμενα διά τήν διεκδίκησι τῆς Πειραϊκῆς χερσονήσου, πού ἀποτελοῦσε περιουσιακό στοιχεῖο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Σπυρίδωνος Πειραιῶς πού διελύθη παρανόμως ἀπό τήν Βαυαρική Ἀντιβασιλεία καί πού θά πρέπει νά ἐπιστραφῆ στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τοῦ Πειραιῶς ἐφ’ ὅσον οὐδέποτε ἀποζημιώθηκε. Τό δεδικασμένο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἄν τό θέλουν οἱ παραπάνω δῆθεν προοδευτικές δυνάμεις θά μᾶς δώσει τήν λύση τοῦ προβλήματος καί τότε νά δοῦμε ποῦ θά κρυφτοῦν. Αὐτά πρός τό παρόν...

 Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

  

Τι αποκόμισα από το Συνέδριο της Θεσσαλονίκης «Εκκλησία και Αριστερά» του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου

, από το ένθετο της εφημερίδας «δημοκρατία», για την Ορθοδοξία.

Κάποιος σοφός είπε «αν κλείσεις την πόρτα σου σε κάθε πλάνη, στο τέλος θα μείνει απέξω και η αλήθεια».Πράγματι, ήταν ένα δύσκολο συνέδριο, ήταν ένα μετέωρο βήμα. Γνωρίζαμε από πριν ότι η Εκκλησία δεν είχε να ωφεληθεί τίποτε. Η Αριστερά θα έφτιαχνε το προφίλ της. Κάποιοι μας είπαν «θα ρίξετε νερό στον μύλο τους». Σεβαστός αδελφός,δημόσια, μας... συλλυπήθηκε! Ομως η ακαδημαϊκή θεολογική κοινότητα του ΑΠΘ και ο πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας καθηγητής Σταμούλης αποτελούσαν εγγύηση σοβαρότητος του εγχειρήματος. Και το συνέδριο άρχισε.
Το αρχικό μούδιασμα έδωσε τη θέση του σε ειλικρινείς διαλόγους, επιτηδευμένους στην αίθουσα, πιο χαλαρούς στα διαλείμματα και «εξομολογητικούς» στα κοινά γεύματα. Οι εκπρόσωποι των δύο αριστερών κομμάτων μάλλον δεν περίμεναν αυτή την αμεσότητα και την άνετη παραδοχή των δεδομένων. Ενας ηλικιωμένος ακροατής απηύθηνε τη σκληρότερη ερώτηση, «ποια είναι τα παράπονα της Αριστεράς από την Εκκλησία;». Κι ο διάλογος άνοιξε. Ποιες ήταν διαχρονικά οι σχέσεις των δύο χώρων; Τι σημαίνει δημόσιος χώρος και πώς πρέπει να γίνεται η διαχείριση των συμβόλων; Ποια είναι η αλήθεια για την εκκλησιαστική περιουσία;
Ειπώθηκαν πολλά για την Εκκλησία, που η Αριστερά φάνηκε ότι κακώς τα αγνοούσε. Ειπώθηκαν πολλά για την Αριστερά, που η Εκκλησία μάλλον είχε δαιμονοποιήσει. Ειδικότερα οι σύνεδροι ιεράρχες εμφανιστήκαμε όχι σαν μια συμπαγής αδιαπραγμάτευτη ομάδα, αλλά ως ένας δημοκρατικός χώρος όπου επιτρέπονται οι διαφωνίες, συμπληρώνονται οι απόψεις και περιχωρούνται οι αντιθέσεις. Τους ξαφνιάσαμε! Είχαμε συγκροτημένο λόγο,τεκμηριωμένο, ευέλικτο, αυτοκριτικό, ελεύθερο και συγκαταβατικό. Δεν επιτρέψαμε λαϊκισμούς, δεν χαριστήκαμε στη φιλοφρόνηση, δεν υποστείλαμε την αλήθεια μας.
Ομως ανοίξαμε έναν δρόμο.Οχι για να περπατήσει η Αριστερά, τάχα ανεβαίνοντας στην εξουσία, αλλά για να επανέλθουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Τίποτε δεν θέλουμε να ξεχάσουμε αλλά και καμιά από τις θύμησες δεν αφήνουμε να στοιχειώσει. Υπήρξαν αριστεροί στην αίθουσα που εξέφρασαν με παρρησία την πίστη τους στον Χριστό και την αγάπη τους στην Εκκλησία. Υπήρξαν δεσμεύσεις επίσημες. Υπήρξαν θεωρητικές κομματικές«γραμμές» που ανέτρεπαν όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Μια καθηγήτρια ρώτησε: «Αυτά που μόλις είπατε είναι άποψη του κόμματός σας ή τα λέτε "ανώδυνα" εδώ μέσα, στο πλαίσιο ενός ακαδημαϊκού συνεδρίου;»
Χρειάζεται να μάθουμε να συζητούμε στην πατρίδα μας. Φτάνουν οι παράλληλοι μονόλογοι. Φτάνουν οι αυθαίρετες ερμηνείες και οι εξυπηρετούσες μεμονωμένες ατάκες. Οντως ο κ.Κουράκης εξέφρασε την αβασάνιστη άποψη για τη μέσω φορολογίας μισθοδότηση του Κλήρου. Αλλά όταν επισημάνθηκε ότι η πρόθεσή του αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα λεγόμενα προσωπικά δεδομένα, τότε πολύ ειλικρινά το παραδέχτηκε και το ανέπεμψε σε κοινή συζήτηση. Αυτή είναι η δυναμική και η αλήθεια του διαλόγου, που για εμάς τουλάχιστον είναι και πρέπει να παραμείνει ιερή τακτική.
Οταν ο Πατριάρχης Αθηναγόρας έφτασε στο Τελ Αβίβ για να συναντηθεί το 1962 με τον Πάπα Παύλο ΣΤ´, οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν: «Τι περιμένετε από αυτήν τη συνάντηση;» Κι εκείνος απάντησε: «Ηρθα απλώς να πω μια καλημέρα στον αδελφό μου τον Πάπα». Οταν εκείνοι επέμειναν, «τι λένε οι θεολόγοι γι' αυτό;», τότε ο μεγάλος Αθηναγόρας είπε «δεν ξέρω τι λένε αυτοί που είναι τόσο πολλοί, ξέρω τι λέει ο Χριστός που είναι ο Ενας».

πηγή

ΤΙ (ΔΕΝ) ΛΕΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Του  Δημήτρη Ριζούλη
Από το ένθετο της εφημερίδας «δημοκρατία» για την Ορθοδοξία

Κρατικοποίηση της περιουσίας των μοναστηριών θέλουν οι ακραίες συνιστώσες.

Μια γκάφα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη ήταν αρκετή για να αποκαλυφθούν οι πραγματικές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ως προς την Εκκλησία και να προκληθούν αλυσιδωτές αντιδράσεις που αποδείχθηκαν εφιάλτης για τους αριστερούς εχθρούς της ορθοδοξίας. Οπως αποκαλύπτει μια πιο προσεκτική έρευνα στις θέσεις που διατυπώνουν εδώ και καιρό οι συνιστώσες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι προτάσεις Κουράκη... για «χριστιανικό φόρο» όχι μόνο δεν ήταν «προσωπικές απόψεις», αλλά αντίθετα αποτέλεσαν την ορθή αποτύπωση των ακραία αντιεκκλησιαστικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο ένα μικρό μέρος ενός συνολικού σχεδίου εξαφάνισης της Εκκλησίας και δήμευσης της περιουσίας των ιερών μονών!

Η (προσεχτικά στημένη) φιέστα της Θεσσαλονίκης με το συνέδριο «Εκκλησία και Αριστερά» τινάχτηκε στον αέρα και γκρέμισε το προφίλ της νηφάλιας πολιτικής δύναμης που έχτιζε με κόπο εδώ και καιρό η αξιωματική αντιπολίτευση στοχεύοντας στις ψήφους των χριστιανών. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να χρησιμοποιήσει το εν λόγω συνέδριο ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να συσφίξει τις σχέσεις του με το ποίμνιο και να κλείσει παλιές πληγές. 

Ωστόσο, επειδή η αλήθεια δύσκολα κρύβεται, η πρόταση Κουράκη για επιβολή «χριστιανικού φόρου» (η οποία στο παρελθόν έχει διατυπωθεί από πολλά αριστερά στελέχη) απλώς δικαίωσε όσους έβλεπαν εκλογικές σκοπιμότητες πίσω από τη «μετάλλαξη» του ΣΥΡΙΖΑ. Ψύχραιμοι παρατηρητές, που έβλεπαν με καχυποψία τον ξαφνικό «έρωτα» του κ. Τσίπρα για την Εκκλησία και τον Αρχιεπίσκοπο, υποστήριζαν (σε άρθρα και δημόσιες τοποθετήσεις τους) ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, τότε θα δείξει το πραγματικό πρόσωπό του.Δεν χρειάστηκε καν να φτάσουμε έως εκεί, αφού ο κ. Κουράκης επιβεβαίωσε απλώς την παγιωμένη εικόνα που υπάρχει εδώ και χρόνια για το αριστερό μένος κατά της Εκκλησίας. 

Αυτό που κρύβει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι προτάσεις Κουράκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προέκταση του προεκλογικού προγράμματος του κόμματος Τσίπρα με τις ακραίες συνιστώσες. «Θα πρέπει να επανεξεταστούν τα χρυσόβουλα και όλοι οι συναφείς τίτλοι με τους οποίους δίνονται ιδιοκτησιακά δικαιώματα στην Εκκλησία και στις μονές, και να καταργηθεί το μάθημα των θρησκευτικών» αναφέρει το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος που δείχνει τη διάθεση όχι μόνο να τεθεί θέμα μισθοδοσίας των κληρικών αλλά και συνολικά θέμα δήμευσης της εκκλησιαστικής περιουσίας! Ακόμη σαφέστερα διατυπώνει την ίδια θέση η συνιστώσα Ριζοσπάστες. 

Στην ιστοσελίδα της περιλαμβάνεται το επίσημο κείμενο θέσεων με ημερομηνία 19 Φεβρουαρίου 2012 όπου ζητείται «διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας, κρατικοποίηση της μεγάλης μοναστηριακής περιουσίας, εκτός της αναγκαίας για τη γεωργοκτηνοτροφική κάλυψη των μονών και μισθολογική υπαγωγή των ιερέων όλων των δογμάτων στις αντίστοιχες εκκλησιαστικές Αρχές όπως ίσχυε πριν από τη Χουντα».

Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας σε επιστολή του προς τους αποφοίτους της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ το 2009 ανέφερε: «Διεκδικούμε την εξίσωση όλων των θρησκευτικών δογμάτων και θεωρούμε ανεπίτρεπτη την πρωινή προσευχή στα σχολεία».

Κατόπιν όλων αυτών ξεκάθαρα προκύπτει ότι το «άδειασμα» Κουράκη από την Κουμουνδούρου και η αποδοκιμασία των θέσεων που εξέφρασε, αποσκοπούσαν αποκλειστικά και μόνο στον κατευνασμό των αρνητικών εντυπώσεων μετά τον σάλο που προκλήθηκε. Αυτή η αντίδραση εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια εξαφάνισης των ακραίων (αλλά πραγματικών) θέσεων, που έχει ως μοναδικό στόχο να «αποκοιμήσει» την κοινωνία και να αποτινάξει τους φόβους της πιο συντηρητικής μερίδας των ψηφοφόρων.Ευτυχώς όμως ο ασυγκράτητος Κουράκης είχε «θεία φώτιση» και αποκάλυψε όχι μόνο την αλήθεια, αλλά και την τεράστια υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ: 

Οι ίδιοι που εγκαλούσαν την Εκκλησία και εξύβριζαν τον μακαριστό Χριστόδουλο την περίοδο των ταυτοτήτων λέγοντας ότι η μη διαγραφή του θρησκεύματος καταπατά ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, έρχονται τώρα, 10 χρόνια μετά, να υιοθετήσουν πλήρως τις θέσεις του προτείνοντας την καταγραφή όλων των Χριστιανών.

Μπούμερανγκ το συνέδριο για την Αριστερά

Η όλη προσπάθεια πάντως με το συνέδριο της Αριστεράς τελικώς αποδείχθηκε μπούμερανγκ για την αξιωματική αντιπολίτευση, αφού πέτυχε ακριβώς τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Αφενός μεν αποκαλύφθηκαν οι πραγματικές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου η Εκκλησία και ειδικότερα ο ιερός κλήρος βγήκαν πολύ πιο ενισχυμένοι. 

Η αστραπιαία καταδίκη της πρότασης Κουράκη για τον «χριστιανικό φόρο» συνοδεύτηκε από ομοβροντία δηλώσεων των κομμάτων υπέρ της συνέχισης καταβολής της μισθοδοσίας του κλήρου από το κράτος, κάτι που τελικά ανάγκασε ακόμη και τον κ. Τσίπρα να πράξει το ίδιο, ανοίγοντας μέτωπο με τις συνιστώσες του που ουσιαστικά ένιωσαν να «αδειάζονται». 

Και όχι μόνο αυτό! Τα περισσότερα κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί έκλεισαν κάθε παράθυρο εφαρμογής αντιεκκλησιαστικών αποφάσεων στέλνοντας αποφασιστικό μήνυμα ακόμη και προς τους ξένους δανειστές που στο παρελθόν είχαν θέσει τέτοια ζητήματα. Τελικά το εν λόγω συνέδριο αποδείχθηκε πραγματικά χρήσιμο!

Π. Θεόδωρος Ζήσης- Εκκλησία και Αριστερά, δύο ασύμβατα μεγέθη (Παραλειπόμενα από την τηλεοπτική εκπομπή στο Kontra Channel

Ιερός Ναός Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης - π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομ. Καθηγητής Α.Π.Θ. - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 Ιανουαρίου 2013 (31/1/2013) Πηγή

Και τώρα… κηδεία αλά ΣΥΡΙΖΑ!

Και τώρα… κηδεία αλά ΣΥΡΙΖΑ!

Σοφία Βούλτεψη

Μια γεύση για το αλαλούμ που θα επικρατούσε στη χώρα στην περίπτωση που ο ελληνικός λαός – οργισμένος, απογοητευμένος και «τιμωρητικός» - αποφάσιζε να εμπιστευθεί τις τύχες του σε νέο κύκλο μαθητευόμενων μάγων, πήραμε από το τελευταίο κρούσμα τρικυμίας εν κρανίω και τον προτεινόμενο από τον ΣΥΡΙΖΑ «φόρο θρησκευτικού δόγματος».

Μια πρόταση που θα επέφερε σειρά αρνητικών συνεπειών που θα αναλύσουμε παρακάτω.

Και με πιο εξόφθαλμη την ανάγκη που θα δημιουργηθεί να οδηγούνται οι νεκροί στην τελευταία τους κατοικία με την… φορολογική τους δήλωση ανάμεσα στα σταυρωμένα τους χέρια!

Σας φαίνεται περίεργο;

Καθόλου, διότι, όπως θα δείτε παρακάτω, αυτό (περίπου) συμβαίνει στην Γερμανία.

Τελικά σ’ αυτή τη χώρα αρκεί να πετάξει κανείς μια παρόλα για να κάνει εντύπωση και αρχίζουν όλοι να λένε το μακρύ τους και το κοντό τους, αν και δεν...  έχουν καμιά γνώση περί της εγχώριας και διεθνούς πραγματικότητας.

Είναι πραγματικά απίστευτο πόσες ανακρίβειες, άγνοια και παραπληροφόρηση μπορούν να ξεπηδήσουν μετά από μια αστήρικτη, άκαιρη και ιδεοληπτική πρόταση, όπως αυτή που διατύπωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κουράκης, στο περίφημο συνέδριο υπό τον τίτλο «Εκκλησία και Αριστερά», δια του οποίου το συγκεκριμένο κόμμα προσπάθησε να… προσηλυτίσει (αν και ο προσηλυτισμός απαγορεύεται από το Σύνταγμα) τους ιερωμένους.

Η συζήτηση είναι εντελώς άκαιρη, διότι για να συμβούν όλα αυτά που προτείνει ο κ. Κουράκης, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, οι άθεοι και όποιος άλλος δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει και θέλει συνεχώς να προκαλεί νέους μπελάδες,  πρέπει να υπάρξει προηγουμένως χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας.

Για να συμβεί, όμως, ο χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας πρέπει να υπάρξει αναθεωρητική Βουλή και εκεί να τεθεί το θέμα της αναθεώρησης του άρθρου 13 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο όλες οι γνωστές και αναγνωρισμένες θρησκείες υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας, όπως και η επικρατούσα θρησκεία, που σύμφωνα με το άρθρο 3 του Συντάγματος είναι η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.

Κατά τη συζήτηση της αναθεώρησης του Συντάγματος, μπορούν όποια κόμματα θέλουν να προτείνουν χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας και αναθεώρησης των συγκεκριμένων άρθρων, οπότε και διεξάγεται ψηφοφορία στην αρμόδια Επιτροπή και στην Ολομέλεια.

Στην περίπτωση αυτή, υπό αναθεώρηση θα τεθεί και το άρθρο 33 του Συντάγματος, που ορίζει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ορκίζεται στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας, καθώς και το άρθρο 59, που ορίζει τα του όρκου των βουλευτών, αναλόγως του θρησκεύματός τους – ορκίζονται στο Ευαγγέλιο, στο Κοράνι κλπ.

Επομένως: Πρέπει να έχουμε αναθεωρητική Βουλή, κάποιοι να προτείνουν την αναθεώρηση των τεσσάρων αυτών άρθρων (κάτι που έχει ήδη συμβεί σε προηγούμενη αναθεώρηση και έχει απορριφθεί) και πρέπει να βρεθούν και οι βουλευτές που θα υπερψηφίσουν τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας δια της αλλαγής ή κατάργησης των συγκεκριμένων άρθρων.

Προς τι, λοιπόν, όλη αυτή η φασαρία;  Όποιος νομίζει και επιθυμεί, μπορεί να τα πράξει όλα αυτά στον κατάλληλο χρόνο.

Φυσικά, ουδόλως ισχύει η ερμηνευτική δήλωση Κουράκη (ου μην αλλά και Σταθάκη), σύμφωνα με την οποία «θα πρέπει να θεσμοθετηθεί μια διαδικασία χρονικής μετάβασης από το υπάρχον νομικό καθεστώς στο νέο», διότι δεν πρόκειται περί νομικού καθεστώτος, αλλά περί του Συντάγματος.

Και επιτέλους, οφείλουν όσοι προτίθενται να ζητήσουν χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας να το πουν ξεκάθαρα πριν από τις επόμενες εκλογές, ώστε να κριθούν και βάσει αυτής της εξαγγελίας τους.

Φυσικά, υπάρχουν και κάποια σοβαρά θέματα ουσίας:

Όσοι βλέπουν με τόσο μεγάλη επιπολαιότητα το ενδεχόμενο χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, είναι προφανές ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους πως στην Ελλάδα έχουμε επίσημα αναγνωρισμένη (από τη Συνθήκη της Λοζάνης) μουσουλμανική μειονότητα.

Και αν η μουσουλμανική θρησκεία έπαυε να τελεί υπό την εποπτεία του Κράτους, τότε κουμάντο στη μειονότητα θα έκαναν το προξενείο και οι ψευδομουφτήδες – με τις γνωστές προπαγανδιστικές συνέπειες.

Θα ήταν δηλαδή, βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας.

Μόλις πρόσφατα έγινε ολόκληρος καυγάς προκειμένου να ψηφιστεί η τροπολογία περί του διορισμού των ιεροδιδασκάλων για τον μουσουλμανικό πληθυσμό της χώρας, ώστε τα μουσουλμανάκια να διδάσκονται το Κοράνι στο σχολείο, όπως τα χριστιανόπουλα το Ευαγγέλιο – κάτι που εξόργισε τους ψευδομουφτήδες και για το οποίο ο Τούρκος πρόξενος είχε πει πως όσο ο ίδιος παραμένει πρόξενος, τέτοια τροπολογία… δεν επρόκειτο να περάσει!

Τι θα συνέβαινε στην πράξη

Επίσης, όσοι υποστηρίζουν τα περί χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, οφείλουν να πουν στον λαό τι θα σημάνει αυτό στην πράξη:

Θα καταργούνταν τα θρησκευτικά στα σχολεία, οι ιερείς σε νοσοκομεία και φυλακές, στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας, ο θρησκευτικός όρκος στα δικαστήρια και τις δημόσιες υπηρεσίες, οι μισθοί των ιερέων, οι αργίες Χριστουγέννων, Πάσχα, Θεοφανίων κλπ., οι σταυροί και οι εικόνες στους δημόσιους χώρους, ο σταυρός από το κοντάρι της σημαίας, οι θρησκευτικές τελετές σε εθνικές επετείους, η θρησκευτική ορκωμοσία της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας, οι νόμοι για προσηλυτισμό και για τη συνεργασία Πολιτείας – Εκκλησίας για τους νέους ευκτήριους οίκους, κυρίως σεκτών, οι θρησκευτικές εορτές στις Ένοπλες Δυνάμεις, τα προνόμια – πλην της Εκκλησίας της Ελλάδος – των Πατριαρχείων, της Μονής Σινά και του Αγίου Όρους.

Θα μετατρέπονταν σε ΝΠΙΔ το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και οι μουφτείες της Θράκης. Η Εκκλησία θα μετατρεπόταν σε ΝΠΙΔ και θα εντασσόταν σε σύνολο θρησκευτικών ομάδων, ενώ θα καθίστατο υποχρεωτικός ο πολιτικός γάμος και προαιρετικός ο θρησκευτικός.

(Αυτά για εκείνους τους ιερείς που τελευταίως… συριζοφέρνουν και παριστάνουν τους Παπαφλέσσες).

Επιπλέον, υπάρχει και μια ακόμη παράμετρος:

Καθώς θα επιτρεπόταν πλέον ο προσηλυτισμός (που απαγορεύεται από το άρθρο 13 του Συντάγματος), ο καθένας θα μπορούσε να κατασκευάσει μία θρησκεία, υποδυόμενος τον διαμεσολαβητή ανάμεσα στον Θεό και στους ανθρώπους, στήνοντας μια κερδοφόρα επιχείρηση από τον οβολό των «πιστών» του.

Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, η πλήρης «απελευθέρωση» οδήγησε στη δημιουργία 20.000 θρησκειών, ενώ διεξάγονται μάχες μεταξύ των ισχυρών θρησκευτικών λόμπι.

Διάφοροι υπερσυντηρητικοί κληρικοί πρωταγωνιστούν στην τηλεόραση και στην καθημερινότητα των Αμερικανών. Αν και ο Χριστιανισμός παραμένει πρώτος, οι άθεοι έχουν εξελιχθεί σε δεύτερη δύναμη, ενώ οι Εβραίοι έρχονται τρίτοι. Και ακολουθούν: Νεοεποχίτες, Ντεϊστές, ευαγγελιστές, επισκοπιανοί, μορμόνοι, ιεχωβάδες, αντβεντιστές, αναγεννημένοι, φονταμενταλιστές.

Όλοι έχουν αποκτήσει μεγάλη πολιτική επιρροή, με αποτέλεσμα η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση να διαθέτει περί τα 2 δις δολάρια τον χρόνο για τα φιλανθρωπικά τους ιδρύματα!

Ελάτε τώρα, θα πει κάποιος. Αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα, όπου οι χριστιανοί ορθόδοξοι φθάνουν το 98% του πληθυσμού.

Σωστά. Αλλά με ποια λογική θα το δηλώσουν στην εφορία, όταν τόση φασαρία έγινε για να μην αναγράφεται το θρήσκευμα στις αστυνομικές ταυτότητες;

Και για ποιο λόγο να προχωρήσει κάποιος σε μια τέτοια δήλωση, αν αυτό θα προκαλούσε μια πρόσθετη φορολογική του επιβάρυνση, από την οποία θα μπορούσε να απαλλαγεί με μια απλή δήλωση;

Και πώς διασφαλίζεται ότι αυτοί που δεν θα δήλωναν το θρήσκευμά τους για να αποφύγουν την φορολογία – ακόμη και ο Άγιος Πέτρος απαρνήθηκε τον Ιησού και συγχωρέθηκε - δεν θα έκαναν χρήση των εκκλησιών και των υπηρεσιών των ιερέων;

Με τη… φορολογική δήλωση στο χέρι θα προσέρχεται το εκκλησίασμα στις λειτουργίες και στις εξομολογήσεις;

Κι’ αν εκείνοι που θα δήλωναν το θρήσκευμά τους δεν ήσαν αρκετοί ώστε να καλύπτονται οι μισθολογικές ανάγκες των ιερέων, τι θα γινόταν;

Θα πληρώνονταν οι μισοί ιερείς, θα έκλειναν οι μισές ενορίες ή θα καταλήγαμε σε μισθούς κληρικών της τάξης των 300 ευρώ;

Το παράδειγμα της Ιταλίας

Προκειμένου ο κ. Κουράκης και ο ΣΥΡΙΖΑ να μειώσουν τους κραδασμούς από την… ιδιοφυή αυτή πρόταση, κατέφυγαν σε παλαιότερη δήλωση του υπουργού των Οικονομικών, από την εποχή που ο κ. Στουρνάρας ήταν πρόεδρος του ΙΟΒΕ:

«Ξέρετε ότι το κράτος πληρώνει τους μισθούς των ιερέων. Δεν συμβαίνει πουθενά αλλού αυτό. Εγώ νόμιζα ότι στην Ιταλία για παράδειγμα, με την μεγάλη παράδοση του καθολικισμού, το κράτος πληρώνει τους μισθούς των ιερέων. Δεν ισχύει. Απλά σου λέει, στην φορολογική σου δήλωση, θέλεις το 0,5% να πάει για τους μισθούς των ιερέων;».

Φυσικά, ούτε αυτό ισχύει.

Στην Ιταλία, όπως και στην Ελλάδα, από συστάσεως ιταλικού κράτους, το Κράτος με σειρά νόμων δήμευσε μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας και σε αντάλλαγμα (επειδή η περιουσία της Εκκλησίας σχηματίστηκε από δωρεές πιστών) ανέλαβε τα έξοδα της μισθοδοσίας των κληρικών και της συντήρησης των ναών, επιστρέφοντας με αυτόν τον τρόπο στους πιστούς και στους απογόνους τους τις δωρεές που είχαν προσφέρει.

Το 1984, επί του Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Μπεττίνο Κράξι, (που πέθανε στην υπερορία της Τυνησίας λόγω διαφθοράς) το Κονκορδάτο (συμφωνία) μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας άλλαξε και τα οικονομικά θέματα της Καθολικής Εκκλησίας ανατέθηκαν στην CEI (Ιταλική Επισκοπική Σύνοδος).

Η αναθεωρημένη αυτή συμφωνία δεν προβλέπει αυτοχρηματοδότηση της Εκκλησίας, όπως παρουσιάστηκε αρχικά από τον Κράξι, αλλά απευθείας κρατική χρηματοδότηση, που καλύπτει όχι μόνο τα έξοδα συντήρησης των ναών, αλλά το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Δηλαδή ο Κράξι, θέλοντας να χαϊδέψει τα αυτιά των πολιτικών του φίλων, οπαδών και ψηφοφόρων, πρόσφερε τελικά – και βάσει των φοροαπαλλαγών - στην Εκκλησία περισσότερα κρατικά χρήματα από πριν!

Πάνω σ’ αυτό το πρότυπο νομοθετήθηκαν και οι κανόνες χρηματοδότησης και των άλλων αναγνωρισμένων θρησκειών στην Ιταλία, που όμως δηλώνουν πως χρησιμοποιούν την κρατική χρηματοδότηση για σειρά δραστηριοτήτων τους, όχι όμως για τη συντήρηση των δομών τους.

Ο (ιταλικός) νόμος 222/85 προβλέπει δύο τύπους χρηματοδότησης:

Πρώτον, την απευθείας χρηματοδότηση από το Κράτος (8 τοις χιλίοις από τον κρατικό προϋπολογισμό). Το ποσοστό αυτό δίδεται ούτως ή άλλως, ώστε να ασκούν όλοι τα θρησκευτικά τους καθήκοντα χωρίς δηλώσεις και επιπλέον επιβαρύνσεις – και να κηδεύονται όλοι με την ησυχία τους.

Δεύτερον, όσοι το επιθυμούν, μπορούν να δηλώσουν πως το συγκεκριμένο ποσοστό του φόρου που καταβάλλουν, επιθυμούν να κατευθυνθεί στους λειτουργούς συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος.

Δηλαδή, δεν πληρώνει κανείς επιπλέον φόρο. Η κρατική χρηματοδότηση είναι συγκεκριμένη και θα δοθεί ούτως ή άλλως.

Απλώς, δίνεται στους πολίτες η δυνατότητα – αν το επιθυμούν – να δηλώσουν πού θέλουν να πάει το συγκεκριμένο ποσό, το οποίο, επαναλαμβάνω, καταβάλλεται ούτως ή άλλως.

Και επομένως, δεν τίθεται θέμα απαλλαγής από μέρος του φόρου, επειδή κάποιος δεν θέλει να χρηματοδοτήσει καμιά θρησκεία.

Η επιβάρυνση υπάρχει ούτως ή άλλως και βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

Έχει αποδειχθεί πως μόνο το 45% των Ιταλών κάνουν χρήση του δικαιώματός τους να επιλέγουν πού θα πάνε τα χρήματα (που, ξαναλέμε, ούτως ή άλλως καταβάλλονται και αποδίδονται) και από αυτούς, το 75% ζητούν τα χρήματα να πηγαίνουν στην Καθολική Εκκλησία.

Έχει δε αποδειχθεί πως στην Καθολική Εκκλησία κατευθύνεται το ίδιο ποσοστό (75%) του φόρου που καταβάλλουν και εκείνοι που δεν επέλεξαν να δηλώσουν θρήσκευμα της προτίμησής τους.

Δηλαδή, μια τρύπα στο νερό, αφού τελικά τα χρήματα πάντα μοιράζονταν με βάση τα ποσοστά των δογμάτων στην ιταλική κοινωνία.

Επιπλέον, στην Ιταλία, μέχρι ενός ποσού, οι απευθείας χρηματοδοτήσεις της Εκκλησίας εκ μέρους των πολιτών, εκπίπτουν του φόρου!

Και επίσης, στην Ιταλία οι κληρικοί προσλαμβάνονται στα σχολεία ως καθηγητές των θρησκευτικών και λαμβάνουν έναν δεύτερο μισθό, ενώ η σύνταξή τους υπολογίζεται με βάση τα δύο ταμεία τους.

Τέλος, τα ποσά της κρατικής χρηματοδότησης και των απευθείας δωρεών μπαίνουν όλα μαζί στον κορβανά της Ιταλικής Επισκοπικής Συνόδου, προκειμένου να τα διαχειρίζεται, να πληρώνει μισθούς, να συντηρεί τους ναούς και τα θρησκευτικά ιδρύματα κλπ.

Επίσης, το Κράτος αναλαμβάνει τα έξοδα των πολυδάπανων θρησκευτικών διοργανώσεων, όπως οι εορτασμοί Ιωβηλαίων, το «Άγιο Έτος» κλπ., ενώ η Εκκλησία έχει τόσες φοροαπαλλαγές, που τελικά δεν πληρώνει σχεδόν τίποτε και για καμιά δραστηριότητά της.

Στις άλλες χώρες

Στη Γαλλία, οι ιερείς πληρώνονται από τις δωρεές των πιστών, εκτός από τις περιοχές της Αλσατίας και αυτής περί τον ποταμό Μοζέλα, όπου δεν ισχύει ο χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας και επομένως μισθοδοτούνται από το Κράτος.

Δεν υπάρχει το μάθημα των θρησκευτικών, η γαλλική Εκκλησία απολαμβάνει έναν βαθμό ανεξαρτησίας από την παπική εξουσία και τα ακίνητά της εξαιρούνται της φορολογίας.

Στην Ελβετία, οι ιερείς μισθοδοτούνται από το Κράτος και μάλιστα με παχυλούς μισθούς, αφού μισθολογικά φέρουν βαθμό… πανεπιστημιακού καθηγητή.

Στη Γερμανία, οι πιστοί δηλώνουν πού θέλει να κατευθυνθεί συγκεκριμένο ποσοστό του φόρου (8 τοις χιλίοις) που καταβάλλουν, ενώ το Κράτος καταβάλλει τα έξοδα συντήρησης των ναών διότι θεωρούνται πολιτιστικά αγαθά.

Αν κάποιος δεν επιθυμεί την συγκεκριμένη παρακράτηση φόρου, αρκεί να το ζητήσει με μια απλή δήλωση.

Στην Αυστρία υπάρχουν 22 αναγνωρισμένες θρησκείες, που απολαμβάνουν φορολογικές απαλλαγές και λαμβάνουν δωρεές απευθείας από τους πιστούς τους.

Στο Βέλγιο, υπάρχουν έξι αναγνωρισμένες θρησκείες, οι ιερείς τους πληρώνονται από το Κράτος και δεν πληρώνουν φόρους για τα ακίνητά τους.

Στη Δανία, το Κράτος πληρώνει το 40% του μισθού των κληρικών, τα υπόλοιπα χρήματα εξασφαλίζονται μέσω ενός φόρου που πληρώνουν μόνο οι λουθηρανοί πιστοί, ενώ και εκεί τα ακίνητα των Εκκλησιών εξαιρούνται της φορολογίας.

Υπάρχει επίσημη θρησκεία, η λουθηρανική, και ο βασιλιάς υποχρεωτικά ορκίζεται στο επίσημο δόγμα, βάσει του Συντάγματος, ενώ το δημόσιο ραδιόφωνο μεταδίδει καθημερινά τη λειτουργία από τον Καθεδρικό Ναό.

Στη Φιλανδία, οι ιερείς πληρώνονται από τις θρησκευτικές κοινότητες, αλλά οι επίσκοποι από το Κράτος.

Στην Ιρλανδία δεν υπάρχει κρατική χρηματοδότηση, αλλά η Εκκλησία εξαιρείται του φόρου ακινήτων.

Στην Ολλανδία, το Κράτος πληρώνει το μεγαλύτερο μέρος των μισθών των ιερέων, στην Πορτογαλία προβλέπονται φοροαπαλλαγές για την Εκκλησία, στη Βρετανία το ίδιο, ενώ επικεφαλής της αγγλικανικής Εκκλησίας είναι ο ίδιος ο βασιλιάς που πρέπει να είναι και μέλος της πρεσβυτεριανής Εκκλησίας της Σκωτίας.

Στην Ισπανία υπάρχουν επίσης φοροαπαλλαγές για την Εκκλησία, ενώ οι πιστοί έχουν το δικαίωμα να δηλώσουν πού θα κατευθυνθεί ο συγκεκριμένος φόρος που καταβάλλουν.

Στη Σουηδία υπήρξε χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας το 2000 και δεν υπάρχουν κρατικές χρηματοδοτήσεις, αλλά ο βασιλιάς πρέπει να ανήκει στο λουθηρανικό δόγμα.

Και μια καταπληκτική λεπτομέρεια:

Στη Γερμανία, η Σύνοδος των Καθολικών Επισκόπων έλαβε πρόσφατα την απόφαση (με την έγκριση και την επίνευση του Βατικανού) πως όποιος δηλώνει ότι δεν επιθυμεί να του παρακρατηθεί ο συγκεκριμένος φόρος, δεν θα γίνεται δεκτός στις λειτουργίες και δεν θα απολαμβάνει όλων των άλλων υπηρεσιών και μυστηρίων – συμπεριλαμβανομένης και της… κηδείας.

Κι’ αυτό γιατί το 2011 αυτοί που δήλωσαν πως δεν επιθυμούν την συγκεκριμένη παρακράτηση φόρου έφθασαν στον αριθμό-ρεκόρ των 126.488.

Αυτό σημαίνει πως υπάρχει (ή θα πρέπει να υπάρχει) ένας μηχανισμός ενημέρωσης της Εκκλησίας όσον αφορά σ’ αυτούς που δεν πληρώνουν τον φόρο υπέρ κάποιου δόγματος – ώστε να… λαμβάνει και αυτή τα μέτρα της.

Για τέτοιο τρελοκομείο μιλάμε!

Και μια ακόμη καταπληκτική (χθεσινή) λεπτομέρεια:

Στη Γαλλία, ο απόλυτος χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας μετέτρεψε τα τελευταία χρόνια τη χώρα σε καταφύγιο και ορμητήριο διαφόρων ξένων ιεροκηρύκων και ιμάμηδων, που φαίνεται ότι σχετίζονται με τον φανατικό ισλαμισμό και την τρομοκρατία.

Χθες, ο (σοσιαλιστής) Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς ανακοίνωσε ότι η Γαλλία θα απελάσει «μέσα στις προσεχείς ημέρες» πολλούς από αυτούς, στο πλαίσιο της αντιμετώπισης του ριζοσπαστικού ισλαμισμού και του «παγκόσμιου τζιχαντισμού», όπως χαρακτηριστικά είπε.

«Δεν συγχέω αυτό το ριζοσπαστικό Ισλάμ με το Ισλάμ της Γαλλίας, αλλά υπάρχει ένα θρησκευτικό περιβάλλον, υπάρχουν οργανώσεις που δηλώνουν σαλαφιστικές, οι οποίες βρίσκονται μέσα σ' ένα πολιτικό πλαίσιο, έχουν στόχο να μονοπωλήσουν τις ενώσεις, τις σχολικές διαδικασίες, να επέμβουν βαθιά στις συνειδήσεις ορισμένων οικογενειών. Θα απελάσουμε όλους αυτούς τους ιμάμηδες, όλους αυτούς τους ξένους ιεροκήρυκες που καταφέρονται εναντίον της γυναίκας και προβαίνουν σε δηλώσεις αντίθετες προς τις αξίες μας, αναφέρονται στην ανάγκη να καταπολεμηθεί η Γαλλία».

Είπατε τίποτα;

 πηγή