Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη, Οκτωβρίου 01, 2013

Οι ηθικοί αυτουργοί των πολιτικών εγκλημάτων


Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν άνθρωποι με ακραίες αντιλήψεις. Άνθρωποι υπέρμαχοι της βίας, την οποία ασκούν για να επιβάλλουν τις απόψεις τους ή απλά για να εκτονωθούν. Μία πολιτισμένη κοινωνία καταδικάζει κάθε μορφή βίας, από όπου κι αν προέρχεται. Είτε αυτή έχει σαν αφετηρία ακροδεξιές ρατσιστικές αντιλήψεις, είτε φοράει το προσωπείο του προοδευτικού και του αντιρατσιστή.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι από μόνη της η ύπαρξη τέτοιων αντιλήψεων, την οποία άλλωστε δεν κατάφερε καμία κοινωνία να αποτρέψει, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί πλέον άνθρωποι στην Ελλάδα, οι οποίοι στηρίζουν με την ψήφο τους μορφώματα τέτοιων ιδεολογιών. Το κύριο λοιπόν, ερώτημα είναι ποιοι εκτρέφουν τέτοια φαινόμενα και γιατί τέτοιες απόψεις βρίσκουν απήχηση στην Ελληνική κοινωνία. Οι σημαντικότεροι λόγοι είναι:
Α. Η πολύπλευρη οικονομική και κοινωνική κρίση, η οποία έχει ρίξει στον Καιάδα της εξαθλίωσης, της ανασφάλειας και του φόβου για το αύριο πάρα πολλούς ανθρώπους πλέον, μιας και η ανεργία βρίσκεται σχεδόν στο 30% του εργατικού δυναμικού.
Β. Η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας στα σχολειά μας. Η Παιδεία πρέπει πρωτίστως να διδάσκει ήθος. Η εγκατάλειψη του Ορθόδοξου φρονήματος, που διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες, με βαθειά πνευματικότητα, υπευθυνότητα και συνέπεια και προτάσσει την ανεκτικότητα και την αλληλεγγύη, έχει σαν αποτέλεσμα, τόσο την έλλειψη αρχών και αξιών από αρκετούς Έλληνες σήμερα, όσο και τη στρέβλωσή τους και την πίστη σε άλλες «αξίες». Στην Πατρίδα μας επεκράτησε το Δυτικό πνεύμα του ατομικισμού, της κατανάλωσης και του άκρατου ευδαιμονισμού, τα οποία έγιναν «προτεραιότητες» στην συνείδηση πολλών Νεοελλήνων. Όταν οι «προτεραιότητες» αυτές απειλούνται, τότε οδηγούνται οι άνθρωποι σε βαθύτατη σύγχυση, μιας και δεν έχουν ηθικά ερείσματα να στηριχθούν.
Γ. Η έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς και στους νόμους, πρωτίστως από το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Η επακόλουθη αναξιοκρατία, η έλλειψη δικαιοσύνης και η ατιμωρησία, η διαπλοκή και η διαφθορά τα οποία ανέχεται και συντηρεί το πολιτικό σύστημα, έχουν οδηγήσει στην απονομιμοποίησή του.
Δ. Ο ρόλος των ΜΜΕ, τα οποία σε συνεργασία – διαπλοκή με τους πολιτικούς, ηρωοποιούν τη βία, και ταυτόχρονα, «καταδικάζοντας» κόμματα βίας πού, αυτά τα Μ.Μ.Ε. δημιούργησαν, ουσιαστικά τα προβάλλουν και τα διαφημίζουν, γιατί ίσως και αυτά αποτελούν μέρος του πολιτικού συστήματος και κάποια στιγμή θα κληθούν να παίξουν τον ρόλο τους στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα που καλλιεργείται.
Είναι φανερό λοιπόν, ότι ο ηθικός αυτουργός όσων ζήσαμε και, δυστυχώς, όσων πρόκειται να ζήσουμε, είναι το διεφθαρμένο Ελληνικό πολιτικό σύστημα. Αυτοί οδηγούν την Ελλάδα στην οικονομική καταστροφή και τις διαλυτικές της συνέπειες, αποδυναμώνουν την κοινωνική συνοχή, με τις πανθομολογούμενες πλέον ολέθριες επιλογές τους, δηλαδή αυτές των εντολέων τους και δανειστών της Χώρας.
Αυτοί ξηλώνουν ανελλιπώς, κυρίως μετά την Μεταπολίτευση, το Ορθόδοξο φρόνημα του λαού μας στα σχολειά και στη σύνολη κοινωνία.
Αυτοί, διαπλεκόμενοι με τους βαρόνους των ΜΜΕ έχουν επιτρέψει στην τηλεόραση να παιδαγωγεί ολόκληρη την κοινωνία με τη βία, με απίστευτες χαζομάρες, τουρκοσήριαλ και ανηθικότητες, υποβιβάζοντας το πνευματικό επίπεδο του λαού μας.
Αυτοί, υπακούοντας στο δόγμα του Νεοφιλελευθερισμού, περί ελεύθερης διακίνησης του εργατικού δυναμικού, επέτρεψαν να γεμίσει η Χώρα μας εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες. Τα τεράστια κέρδη των μεγαλοεργολάβων από την εκμετάλλευση της «μαύρης» εργασίας των ανθρώπων αυτών, ήταν το δώρο τους στους ισχυρούς του χρήματος. Η συνέπεια όμως της πολιτικής των ανοικτών συνόρων – αλλά και του Δουβλίνο ΙΙ που υπέγραψαν – ήταν η αύξηση της ανεργίας και η κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητας. Δεν πρέπει δε να υποτιμηθεί ότι η συσσώρευση εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις, σαν αυτές που δυστυχώς βλέπουμε στην ευρύτερη γειτονιά μας. Η Ελληνική Αριστερά αγκιστρωμένη στις ιδεοληψίες της πολυπολιτισμικότητας, μπροστά σε όλα τα ανωτέρω, μένει με τα μάτια ερμητικά κλειστά.
Οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος όμως, δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι για τους ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν την ευθύνη των επιλογών τους.
Η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ιδρύθηκε το 2008 για να δώσει στην πολιτική ζωή του τόπου μια διαφορετική πρόταση. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι όλες οι ιδεολογίες που εφαρμόστηκαν έχουν αποτύχει. Για εμάς δεν νοούνται τα ξενόφερτα Δεξιά και Αριστερά κόμματα, τα οποία μονάχα διχάζουν την κοινωνία. Αυτά δεν είναι Ελληνικά, δεν μπορούν να εκφράσουν την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα γιατί δεν ακουμπούν στις ρίζες και στις Παραδόσεις του λαού μας. Είναι σίγουρο ότι μία Ορθόδοξη συνείδηση δεν θα μπορούσε ποτέ να ελκυσθεί από τον φραστικό φασισμό, το νταηλίκι και τη βία ακραίων μορφωμάτων.
Για εμάς η πολιτική είναι Παιδεία, Ήθος και Πολιτισμός.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να καταρρεύσει. Να δημιουργηθεί μία νέα Ελλάδα με ένα νέο Όραμα. Μία Ελλάδα περήφανη και ανεξάρτητη. Μία Ελλάδα που θα εμπνέει τους πολίτες της με τον πνευματικό Πολιτισμό και θα τους εξασφαλίζει τις συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Η μόνη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν οι πολιτικοί που δημιούργησαν όλα τα δεινά στην Πατρίδα μας, αυτοί που κατάντησαν νεκρό γράμμα τους πυλώνες της αστικής δημοκρατίας για ισότητα και αδελφοσύνη, είναι να αποχωρήσουν από την πολιτική. Μέχρι ο λαός μας να τους δείξει αυτό τον δρόμο θα προσπαθούν ματαίως να λύσουν τα προβλήματα που η παρουσία τους διαχρονικά δημιούργησε.
Ας μην ξεχνούμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, είτε ως φάρσα, είτε ως τραγωδία.
Ας μην ξεχνούμε επίσης, ότι δεν διώκονται οι ιδέες, άλλως θα έχουμε ολοκληρωτισμό, αλλά οι εγκληματικές πράξεις από όπου κι αν προέρχονται.
Για να ορθοποδήσει η Ελλάδα μας, πρέπει να πάψει να είναι ουραγός των Ξένων, μικρών ή μεγάλων. Πρέπει να ξαναγίνει πρωτοπόρος, αδιαφορώντας για το «πολιτικά ορθό» της ξεπεσμένης παγκόσμιας πολιτικής, που καταδυναστεύει επί 200 χρόνια τον Πλανήτη μας!
Ο Πρόεδρος της πολιτικής Παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
Μιχαήλ Ε. Ηλιάδης

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2012

Οι “άνθρωποι του περιθωρίου” και η Εκκλησία π.Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος)


(απόσπασμα συνέντευξης από τον π. Χαράλαμπο Παπαδόπουλο, γνωστό και ως “πατέρα Λίβυο”)
Στο βιβλίο σας μιλάτε- μεταξύ άλλων- για αναρχικούς, ανθρώπους του περιθωρίου, πόρνες, αλκοολικούς… Η Εκκλησία προσπαθεί να τους πλησιάσει;
«Δεν θέλω να μιλήσω για το τι κάνει η εκκλησία. Δεν είμαι αρμόδιος εγώ να κρίνω το έργο σύνολης της εκκλησίας. Μην ξεχνάτε είμαι ένας απλός παπάς σε ένα χωριό της ενδοχώρας. Σίγουρα γίνονται πολλά και σπουδαία σε ποιμαντικό επίπεδο σε όλες τις Μητροπόλεις και μπορούν να γίνουν ακόμη περισσότερα.
Εγώ αυτό που μπορώ να πω, είναι η ότι εκκλησία δεν σώζει με αυτό που κάνει αλλά με αυτό που είναι. Εάν η εκκλησία είναι όντως εκκλησία δηλαδή κοινότητα προσώπων, με όνομα και επώνυμο, που κοινωνούν οι βίοι των ανθρώπων, οι χαρές, τα βάσανα και οι καημοί τους, τα χαρίσματα και πάθη τους, και όχι ένας χώρος όπου, όπως αναφέρει σύγχρονος θεολόγος, oι άνθρωποι φροντίζουν ο καθένας τον εαυτό του, εκεί που ο καθένας κρατάει τα αγαθά του, την χαρά του, την δύναμή του, την ελπίδα του, την πίστη του, την αρετή του για τον εαυτό του και δεν την μοιράζεται με τους άλλους, τότε όλο το ονομαζόμενο «περιθώριο» όχι απλώς χωράει, αλλά θεραπεύεται και σώζεται.
Στα κείμενά μου κυριαρχούν όντως και άνθρωποι του «περιθωρίου» Δεν ξέρω, αλλά εγώ τους αγαπώ πολύ. Βρίσκω μέσα τους μια καθαρότητα που δεν υπάρχει στα μάτια πολλών «καθώς πρέπει» πολιτών.
Θεωρώ ότι μέσα στις ψυχές τους κυριαρχεί σε μεγάλο ποσοστό η ειλικρίνεια και η ταπείνωση. Σε ένα κόσμο που νομίζει ότι τα ξέρει όλα, αυτοί σου λένε δεν ξέρω τίποτα. Σε μια κοινωνία που τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες αισθανόταν «επιτυχημένη» γιατί έκανε την «αρπαχτή», αυτοί σου λένε είμαι ένα τίποτα.
Εμείς όμως βλέπετε προκλητικά ξεχνάμε ότι ο Χριστός είπε «Αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν Του Θεού…». Γιατί άραγε; Μα γιατί ο Χριστός διέκρινε στις καρδιές τους τέτοια καθαρότητα και αγνότητα που δεν εύρισκες στις ψυχές των «ηθικών» και «νομοταγών» πολιτών της εποχής εκείνης.
Ξέρετε στα Εξάρχεια έζησε μια μεγάλη ιλαροτραγική μορφή διανόησης ο Νικόλας Άσιμος. Μια από τις πολλές «σαλότητες» που έκανε ήταν να φοράει δυο γραβάτες στο λαιμό του και να προκαλεί τους περαστικούς λέγοντας «κοιτάξτε εγώ φοράω δυο γραβάτες, είμαι δυο φορές κύριος». Με τον τρόπο αυτό καυτηρίαζε την κοινωνική υποκρισία και των φαρισαϊσμό της άρχουσας τάξης.
Κοιτάξτε, ο ηθικισμός ήταν και παραμένει μια μεγάλη πληγή τόσο για την κοινωνία όσο και για την εκκλησία. Διότι διαμορφώνει έναν άνθρωπο νεκρό, άνευρο, άοσμο, άγευστο και κυρίως ψευδή και υποκριτή.
Μην λησμονείτε ότι πάντοτε στην καρδιά ενός μαθητή θα κρύβεται ένας προδότης και στην καρδιά μιας πόρνης μια αγία»
Πηγή: www.patris.gr/
πηγή

Πέμπτη, Ιουνίου 28, 2012

Ἀραβική Προσευχή


Θεέ μου, μήν μ΄ἀφήσεις νά γίνω ὁ δήμιος πού σφάζει τά πρόβατα οὔτε πρόβατο στά χέρια τῶν ἐκτελεστῶν.


Βοήθησε μέ τό νά λέω πάντα ἀλήθεια ἐνώπιον τῶν δυνατῶν καί νά μήν λέω ποτέ ψέματα γιά νά κερδίσω τήν ἐπιδοκιμασία τῶν ἀδυνάτων.


Θεέ μου, ἐάν μοῦ δώσεις περιουσία, μήν μοῦ ἀφαιρέσεις τήν εὐτυχία.


Ἄν μοῦ δώσεις δύναμη, μήν μοῦ ἀφαιρέσεις τή σύνεση.


Ἐάν μοῦ ἐπιτρέψεις νά εὐημερήσω, μή μοῦ ἐπιτρέψεις νά χάσω τήν ταπεινοφροσύνη μου καί νά διατηρήσω ἁπλῶς τήν ἔπαρση τοῦ κύρους.


Βοήθησέ με νά ἐκτιμῶ τήν ἄλλη ὄψη τῶν πραγμάτων, ὥστε νά μήν κατηγορῶ τούς ἀντιπάλους μου μέ μεγαλύτερη αὐστηρότητα ἀπ΄ ὅτι τόν ἴδιό μου τόν ἑαυτό.


Μήν ἀφήσεις τήν ψευδαίσθηση τῆς δόξας νά μέ παρασύρει, ὅταν ἐπιτυγχάνω, οὔτε καί τήν ἀπελπισία νά μέ κατακλύζει, ὅταν ἡττῶμαι.


Νά μοῦ θυμίζεις ὅτι ἡ ἐμπειρία μιᾶς πτώσης μπορεῖ νά μέ κάνει νά δῶ τόν κόσμο μέ ἄλλο μάτι. Ὦ Θεέ μου!


Κάνε με νά νιώσω ὅτι ἡ συγχώρεση δείχνει δύναμη καί ὅτι ἡ ἐκδίκηση εἶναι δεῖγμα ἀδυναμίας.


Ἄν μοῦ πάρεις τήν τύχη, ἄφησέ μου τήν ἐλπίδα .


Ἄν μου λείψει ἡ ὑγεία, παρηγόρησέ με μέ τή χάρη τῆς πίστης.


Καί ὅταν μέ πληγώνουν ἡ ἀχαριστία καί ἡ ἔλλειψη κατανόησης τῶν ὁμοίων μου,
 νά γεννᾶς στήν ψυχή μου τή δύναμη τῆς συγγνώμης καί τῆς συγχώρεσης.


Τέλος, Κύριε, ἐάν ἐγώ Σέ ξεχάσω, Σέ ἱκετεύω Ἐσύ νά μήν μέ ξεχάσεις ποτέ.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...