Ο ρόλος της Eκκλησίας στο εθνικό μας πρόβλημα.

Γράφει ο Αντωνιάδης Πανίκος Νικάνδρου-Φιλόλογος

Για τους Έλληνες απανταχού της γης η Εκκλησία και το Έθνος είναι συνυφασμένα. Είναι το υφάδι και το στημόνι που έπλεξαν τον βυζαντινό και νεοελληνικό πολιτισμό. Κατά την μακρά βυζαντινή περίοδο η Εκκλησία και η Πολιτεία, ο Πατριάρχης και ο αυτοκράτωρ, συμπορεύτηκαν με αγαστή συνεργασία συνιστώντας έκτοτε την καλουμένη αρχή της συναλληλίας.

Γνωρίζουμε όλοι ότι οι μεγαλύτερες και πλουσιότερες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα κατά την Τουρκοκρατία διασώθηκαν μέσα στα μοναστήρια. Λόγιοι, σχολεία, χειρόγραφα, βιβλία, πνευματική κίνηση εκκινεί και τερματίζει στην Εκκλησία. Ιδρύεται η μεγάλη του Γένους Σχολή, η Ακαδημία της Πάτμου, η Πατμιάς, Αθωνιάς, σχολεία στην Αθήνα, την Ήπειρο, την Μακεδονία και στην Κύπρο μας η περίφημη «ελληνική σχολή» το μετέπειτα Παγκύπριο Γυμνάσιο.

Άλλωστε οι μόνοι δάσκαλοι πού υπήρχαν την μαύρη εκείνη περίοδο της σκλαβιάς του έθνους μας, ήταν οι ιερείς! Αυτοί οι απλοί παπάδες, μάζευαν τα μικρά παιδιά, μέσα σε ναούς, σε ξωκλήσια ή και σε σπηλιές για να τούς διδάξουν γράμματα και ιστορία μέσα από την Οκτώηχο, την Παρακλητική και τα Μηναία. Η Εκκλησία διατήρησε μέσα στα κρυφά σχολειά την αυτοσυνειδησία μας ως έθνος, τράνωσε στη ψυχή των νέων τη λαχτάρα για τη λευτεριά και τους ενίσχυσε την απόφαση για τον αγώνα. Οι Τούρκοι βλέποντας ότι για να κάμψουν το φρόνημα του λαού πρέπει να κτυπήσουν τον κλήρο, σκότωσαν τον πρώτο του έθνους Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ και στην Κύπρο τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, τρεις Μητροπολίτες, ηγούμενους, αξιωματούχους και άλλους κληρικούς.

Κατά την Μικρασιατική καταστροφή φωτισμένοι ιεράρχες δίνουν τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδος όπως ο Χρυσόστομος Σμύρνης. Η εκκλησία είναι που έδωσε γη και έκτισε πολυκατοικίες για στέγαση χιλιάδων προσφύγων. Στην Κύπρο κατά τα Οκτωβριανά η εθναρχούσα εκκλησία η οποία κρατούσε άσβεστη την φλόγα της ελευθερίας και της εθνικής συνείδησης στην καρδιά των κατακτημένων, κτυπιέται από τους Άγγλους αφού εξορίζονται πολλοί κληρικοί και μητροπολίτες, όπως ο Κυρηνείας και Κιτίου. Το 1950 η Εκκλησία διεξάγει το ενωτικό δημοψήφισμα, στο οποίο 96% του Κυπριακού Ελληνισμού ζήτησε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ που ελευθέρωσαν την Κύπρο παιδιά της εκκλησίας και των κατηχητικών ήσαν, της εξομολόγησης και της προσευχής. Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες έδωσαν στέγη και τροφή στους αγωνιστές και ο εθνάρχης Μακάριος με πύρινους λόγους στήριζε το ηθικό του δοκιμαζόμενου λαού μας. Στους δύσκολους καιρούς της προσφυγιάς του 74 η εκκλησία βοήθησε χιλιάδες πρόσφυγες να επουλώσουν τα τραύματα του ξεριζωμού και τη προσφυγιάς.

Συνεπώς η Eκκλησία και ο θρησκευτικός μας ηγέτης Aρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος όχι μόνο δικαιούται να μιλά και να εκφράζει άποψη για το εθνικό μας θέμα, αλλά έχει εθνική και ιστορική υποχρέωση έναντι των 2.000 χρόνων παρουσίας στην μαρτυρική γη μας. Η προσφορά της εκκλησιάς στην επιβίωση της ορθοδοξίας και ελληνισμού στην Κύπρο επιτάσσει την δυναμική παρέμβαση στο εθνικό μας πρόβλημα αλλά και στην επιχειρούμενο αφελληνισμό της παιδείας. Δεν είναι σωστό οι νεοκύπριοι ορθολογιστές να επιχειρούν σύγκριση της ημικατεχόμενης Κύπρου με άλλα ευρωπαϊκά δυτικά κράτη ότι δηλαδή σε αυτά δεν έχει λόγο η εκκλησία. Γιατί όπως έλεγε ο πάντα επίκαιρος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στον «Λαμπριάτικο ψάλτη» το 1893 όταν η Ελλάς ευρίσκετο ακόμη η μισή υπό Τουρκική κατοχή πριν τους Βαλκανικούς : “Άγγλος ή Γάλλος ή Γερμανός δύναται να είναι κοσμοπολίτης η αναρχικός ή άθεος. Έκαμε το πατριωτικό του καθήκον, ελευθέρωσε την πατρίδα του και την έκανε μεγάλη. Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλλεται την απιστίας και απαισιοδοξίαν. Αλλά ο Γραικύλος της σήμερον όστις θέλει να κάμει τον άθεον και κοσμοπολίτην ομοιάζει νάνον ανορθούμενον επ’ άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάσει εις μέγα ύψος. Το ελληνικό έθνος, το δούλον, αλλ΄ουδέν ήττον και το ελεύθερον, έχει και θα έχει δια παντός ανάγκη της θρησκείας του.

πηγή

ΙΜΙΑ…ΜΙΑ από τα ίδια στην ΚΥΠΡΟ;

Η νύχτα των ΙΜΙΩΝ έφερε την νύχτα των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ στην Ελλάδα.
Και η νύχτα των μνημονίων στην Κύπρο  έφερε το Barbaros  στα Κυπριακά νερά.
¨κάθε λέξη και ένας πόνος , κάθε πόνος και καημός¨
Φυσικά και τα  Ελληνικά ΙΜΙΑ έχουν την υφαλοκρηπίδα τους μπορεί όμως κάποιος  ανήμερα της 28^ης Οκτωβρίου που μας πέρασε να πάει πχ  να στήσει πάνω σε αυτά την Γαλανόλευκη με τον ΣΤΑΥΡΟ;
ΓΚΡΙΖΕΣ ζώνες στο Αιγαίο= 1996  ¨γεωπολιτική κίνηση ματ¨ των Τούρκων.
 Το Barbaros  στην Κυπριακή ΑΟΖ= 2014 ¨γεωπολιτική κίνηση  ρουά ματ¨  των Τούρκων.
Με τι μοιάζει η βραχονησίδα των ΙΜΙΩΝ όπως ξεπροβάλει από γαλάζιο Αιγαίο με τα  πέριξ αυτής υποθαλάσσια   ενεργειακά κοιτάσματα;
Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι μοιάζει με μια πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου.;
Και τώρα επί του  τούρκικου πρακτέου…
Περιβάλλεται η Κύπρος από βραχονησίδες σαν αυτές που συναντούμε στο Αιγαίο;
ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ αλλά εικονικά μπορεί.
Τι κάνουνε λοιπόν οι Τούρκοι;
Μεταφέρουνε  στο άψε-σβήσε στα σχετικά αβαθή των Κυπριακών νερών πλωτές εξέδρες άντλησης και στήνουν…
¨βραχονησίδες τύπου ΙΜΙΩΝ¨ με την δική τους ¨ τεχνητή υφαλοκρηπίδα¨.
¨Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η συμφωνία Τουρκίας – Αζερμπαϊτζάν έχει επιτευχθεί εδώ και τουλάχιστον μία εβδομάδα με την Αζέρικη κυβέρνηση, να διαβεβαιώνει ότι μπορεί η κρατική εταιρεία εξόρυξης πετρελαίου SOCAR να διαθέσει στην κρατική εταιρεία πετρελαίου της Τουρκίας όχι μία άλλα δύο πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου.
Η ανακοίνωση της Συμφωνίας θα γνωστοποιηθεί κατά πάσα πιθανότητα την ερχόμενη βδομάδα.    Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν μάλιστα ότι, στόχος της SOCAR είναι μετά την συμμετοχή της στο συγκρότημα πετροχημικών της Τουρκίας Petkim  θα ευδοκιμήσει και η εξαγορά της μεγαλύτερης εταιρείας εμπορίας πετρελαιοειδών της Τουρκίας Petrol Ofisi με την οποία βρίσκεται σε διαβουλεύσεις, ενώ την ίδια ώρα σε τελικό στάδιο βρίσκεται και η κατασκευή διυλιστηρίου της SOCAR στην Τουρκία.
Μάλιστα οι δυνατότητες της πλατφόρμας για την οποία επήλθε συμφωνία με το Αζερμπαϊτζάν είναι περιορισμένων δυνατοτήτων.
Συγκεκριμένα τόσο η Heydar Aliyev, όσο και η Dada Gorgud είναι παλαιάς τεχνολογίας με την δεύτερη μάλιστα να χρονολογείται από το 1980.
Επιπλέον, η δυνατότητα χρησιμοποίησής τους για γεωτρήσεις δεν μπορεί να ξεπεράσει σε βάθος τα 600 μέτρα δηλαδή για θαλάσσιες περιοχές σχετικά ρηχές αφού όπως γνωρίζουμε στο κοίτασμα Αφροδίτη οι γεωτρήσεις έφτασαν τα 1700 μέτρα και στον Ονασαγόρα μάλλον θα ξεπεράσουν τα 1800.
Η θαλάσσια περιοχή στην οποία κινούνται οι Τούρκοι δεν έχει πολύ μεγάλο βάθος. Δηλαδή στα οικόπεδα 1, 2 και 3 δε μπορεί να είναι αποτελεσματική μια γεώτρηση αφού, και εκεί το βάθος είναι απαγορευτικό για τις πλατφόρμες αυτές.
Με τέτοιες πλωτές εξέδρες εξόρυξης   καθίσταται αδύναμο το σενάριο  η Τουρκία να θελήσει να προχωρήσει σε  έρευνα ουσιαστική και εξόρυξη  την στιγμή που αυτές θα περιτριγυρίζονται από φρεγάτες και υποβρύχια.
Η  Τουρκία σήμερα με το Barbaros και αύριο σύντομα με τις πλωτές εξέδρες που παρήγγειλε  ¨ πατάει πόδι ¨ δια θαλάσσης στην Κύπρο.
Η Τουρκία με τις πλωτές αυτές εξέδρες, ¨τεχνητές βραχονησίδες¨ στήνει ¨γκρίζες ζώνες διαπραγμάτευσης¨ στην Ενεργειακή Λεκάνη της Αν. Μεσογείου και φωνάζει παρούσα στο μεγάλο ανατολίτικο παζάρι που ξεκίνησε εδώ και πολύ καιρό στην συγκεκριμένη περιοχή.
Σε λίγο καιρό δεν θα λέμε ¨ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα¨
Αλλά θα λέμε ¨ιδού η Κύπρος ιδού και το πήδημα¨ καθότι η Κύπρος πλέον δεν πέφτει μακριά όπως παλιά.
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΥΓ αφιερωμένο στα παλληκάρια που έπεσαν στην μαρτυρική Κύπρο και στα Ίμια αλλά και σε αυτά τα παλληκάρια που είναι αποφασισμένα να ακολουθήσουν το ηρωικό παράδειγμα των προηγουμένων.
πηγή

Tῶν συγχρόνων ἡρωομαρτύρων

Ἡ θυσία τους ἁγνή. Ξεπερνᾶ κάθε ὅριο καὶ φραγμό. Στὸ μυαλὸ τους τὴν στιγμὴ τῆς θυσίας τους ἦταν μόνο ἡ πατρίδα. Ξέχασαν ὅτι εἶχαν οἰκογένεια καὶ ὅτι μποροῦσαν σήμερα νὰ εἶναι μεταξύ μας καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν ὅλα τὰ ἀγαθὰ τῆς ἐποχῆς. Τὰ ἀψήφησαν ὅλα. Θυσιάστηκαν γιὰ νὰ ποτίσουν μὲ τὸ δικό τους αἷμα τὸ δέντρο τῆς λευτεριᾱς. Θυσιάστηκαν γιατί πίστεψαν ὅτι θὰ συνεχίζαμε τὸν ἀγώνα, ὅτι θὰ παίρναμε τὴ σκυτάλη ἀπὸ τὰ χέρια τους γιὰ νὰ τὴν παραδώσουμε καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας σὲ ἄλλους. Καὶ ἀντὶ αὐτοῦ μείναμε θεατές. Σταθήκαμε στὶς τηλεοράσεις. Καὶ ὅσοι παρευρέθηκαν στὴν κηδεία τους καὶ τόλμησαν νὰ φωνάξουν «Ἰσαὰκ, Σολωμέ, δὲν θὰ σᾶς ξεχνῶ ποτέ», χαρακτηρίστηκαν ἀκροδεξιοὶ καὶ φασίστες. Αὐτοὶ ὅμως... ποὺ ἀπέδωσαν αὐτοὺς τοὺς χαρακτηρισμοὺς εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ ὅταν θυσιάστηκαν τὰ δύο παλληκάρια ἔλεγαν γιὰ τὸν μὲν πρῶτο «τὰ ἤθελε καὶ τὰ ‘παθε. Δὲν ἔμενε στὸ σπίτι του μὲ τὴν ἑτοιμόγεννη γυναίκα του, τί ἤθελε τὶς διαδηλώσεις καὶ τοὺς ἡρωισμοὺς;» καὶ γιὰ τὸν δὲ δεύτερο ὅτι τάχα ἦταν τρελός!

Αὐτὸ ἀκριβῶς ἦταν οἱ δύο ἥρωες καὶ ἐμεῖς ποὺ προσπαθοῦμε νὰ ἀφουγκραστοῦμε τὸν παλμό τους. Τρελοὶ γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν δικαιοσύνη. Τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς σβήσει τὸν πόθο νὰ δοῦμε στὸ κάστρο τῆς Κερύνειας τὴν γαλανόλευκη νὰ κυματίζει. Ἦταν πραγματικοὶ ἥρωες. Ἦταν παλληκάρια. O Τάσος Ἰσαὰκ καὶ ὁ Σολωμὸς Σολωμοὺ ἄνοιξαν τὸ δρόμο...
πρὸς τὴν Ἀμμόχωστο, τὴν Κερύνεια, τὴν Μόρφου, τὴν Καρπασία. Ἔδειξαν ὅτι οὔτε συρματοπλέγματα τοὺς σταματοῦν οὔτε τὰ ὄπλα οὔτε τὰ ρόπαλα τῶν Τούρκων. Μονάχα ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς τοὺς εἶναι ἀρκετὴ γιὰ νὰ πάρουν αὐτὸ ποὺ θέλουν, ἔστω καὶ μὲ τὸ βαρὺ τίμημα τῆς θυσίας. Οἱ εἰκόνες τῆς ἄγριας δολοφονίας τῶν δύο νέων ταξίδεψαν σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ ὅτι γιὰ ἀρκετὰ χρόνια δὲν ἔσπασε οὔτε μύτη σὲ ἀντικατοχικοὺς

ἀγῶνες, μόνο τὴν τουρκικὴ προπαγάνδα ἐξυπηρετοῦσε, ποὺ ἰσχυρίζεται ὅτι στὴν Κύπρο, μετὰ τὴν τουρκικὴ εἰσβολή, ἐπικρατεῖ ἡ εἰρήνη! Ἡ διαφώτιση ὅμως ποὺ ἔγινε στὸ ἐθνικό μας θέμα, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἡρωικὴ θυσία τοῦ Τάσου Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Σολωμοῦ Σολωμοῦ ἦταν, ἴσως, σημαντικότερη ἀπὸ ἐκείνην ποὺ ἔκαναν γιὰ ἀρκετὰ χρόνια οἱ διπλωματικές μας ἀποστολές. Οἱ ἀντικατοχικὲς ἐκδηλώσεις κάθε χρόνο καὶ ξεφτίζουν καὶ μοιάζουν περισσότερο μὲ πανηγύρι. Η… σώφρων πολιτικὴ μας ἐμποδίζει τὶς ἀντικατοχικὲς ἐκδηλώσεις καὶ τὶς συγκρούσεις μὲ τὴν κατοχή, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν ἀλλὰ τυχὸν θύματα! Καλύτερα ὅμως νὰ ὑπῆρχαν νεκροὶ στὸ ὁδόφραγμα, παρὰ στὴν ἄσφαλτο καὶ στὶς ἀπόμερες γωνιὲς μὲ τὴ σύριγγα στὸ χέρι…

Γεώργιος Ἔξαρχος

Πηγή

Βίντεο: 40 χρόνια διχοτόμησης της Κύπρου-Το Euronews στην έρημη Αμμόχωστο

Στο έρημο αεροδρόμιο της Λευκωσίας ο χρόνος έχει σταματήσει. Είναι μία σκληρή υπενθύμιση της τουρκικής εισβολής, που οδήγησε στη διχοτόμηση της Κύπρου πριν από 40 χρόνια.
To euronews καταγράφει με την κάμερα την πόλη φάντασμα τα Βαρώσια, στην Αμμόχωστο, σε ένα βίντεο με σπάνια τηλεοπτικά ντοκουμέντα. Δείτε το βίντεο ΕΔΩ

«Η πρώτη φορά που ήρθα στην Αμμόχωστο ήταν ένα σοκ για εμένα. Διατηρώ αναμνήσεις από την πόλη, το σπίτι και το σχολείο μου. Το 1974 ήμουν 7 χρονών. Είναι πολύ περίεργο να προσπαθείς να επανασυνδεθείς με την παιδική σου ηλικία που διακόπηκε απότομα», εξηγεί ο Γιώργος Λόρδος.

Μία παιδική ηλικία κομμένη στα δύο. Πριν από 40 χρόνια ο Γιώργος Λόρδος και η οικογένειά του εγκατέλειψαν την εστία τους στη Βόρεια Κύπρο.

Σήμερα μας πηγαίνει να δούμε το σπίτι του, που βρίσκεται πίσω από τα συρματοπλέγματα στην περίκλειστη περιοχή φάντασμα των Βαρωσίων στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Σαράντα χρόνια μετά ο Γιώργος θυμάται ακόμη κάποιες λεπτομέρειες.

«Πριν από λίγες ημέρες μιλούσαμε για το σπίτι στο οποίο γεννήθηκα. Μου το σχεδίασε ο πατέρας μου που είναι αρχιτέκτων. Πήρε μολύβι και χαρτί και σχεδίασε όλο το σπίτι. Όταν έφτιαχνε την ελικοειδή σκάλα από την οποία ανέβαινα στον επάνω όροφο με την κρεβατοκάμαρα είπα: Το θυμάμαι, εδώ ήταν το δωμάτιό μου. Και τότε ο πατέρας μου είπε: Καλά το θυμάσαι, εδώ ήταν το κρεβάτι που κοιμόσουν», λέει ο Γιώργος Λόρδος.

Όταν ο κατοχικός στρατός επέτρεψε πριν από έντεκα χρόνια στους ελληνοκύπριους να περάσουν στις κατεχόμενες περιοχές, ο Γιώργος πήγε να επισκεφθεί το σπίτι των παιδικών του χρόνων.

Όπως και οι 15.000 κάτοικοι που έφυγαν από την περιοχή το 1974, έτσι και ο Γιώργος μπορεί να αντικρίσει τη γειτονιά του μόνο πίσω από το συρματόπλεγμα της περίφραξης. Η Αμμόχωστος είναι για εκείνον σύμβολο της διχοτόμησης της Κύπρου.

Τον Ιούλιο του 1974 ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στη Κύπρο. Η Τουρκία υποστηρίζει, ότι η κίνηση αυτή έγινε για την προστασία των Τουρκοκυπρίων από ένα πραξικόπημα που αποσκοπούσε στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Η προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων ανάγκασε τους Ελληνοκύπριους στην Αμμόχωστο να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Οι συγκρούσεις κλιμακώθηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Όταν ο ΟΗΕ κήρυξε εκεχειρία τον Αύγουστο του ’74, ο τουρκικός στρατός είχε καταλάβει και την Αμμόχωστο. Σαράντα χρόνια μετά η κατάσταση παραμένει ίδια.

Τα Βαρώσια είναι περιφραγμένα με συρματόπλεγμα. Μία πόλη όμηρος του κυπριακού προβλήματος.

Πριν από δέκα χρόνια, όταν το νησί εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ελληνοκύπριοι καταψήφισαν με δημοψήφισμα το σχέδιο Ανάν, που προέβλεπε ένα μοντέλο ομοσπονδιακής οργάνωσης με εναλλασσόμενη προεδρία στο νησί, αλλά και επιστροφή της Αμμόχωστου και της Μόρφου.

Ο τότε πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, δεν θα παραδώσω κοινότητα»

Οι Ελληνοκύπριοι υποστήριξαν τότε ότι δεν δίνονταν οι απαραίτητες εγγυήσεις για τα περιουσιακά τους δικαιώματα στα Κατεχόμενα.

Ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είχε ταχθεί προεκλογικά υπέρ της πρότασης του Κύπριου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη για επιστροφή στους Ελληνοκυπρίους της περίκλειστης πόλης στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, προαναγγέλλοντας ενέργειες για επίλυση του Κυπριακού.

Ενώ το 2004 το 75,83% των Ελληνοκυπρίων είχε απορρίψει το σχέδιο Ανάν, σήμερα σχεδόν το 70% τάσσεται υπέρ της νέας προσπάθειας, χωρίς ωστόσο να προδικάζει και αποδοχή για το τελικό αποτέλεσμα που θα προκύψει.

Η νέα πρωτοβουλία για την Αμμόχωστο προβλέπει τη δημιουργία μιας πόλης φιλικής προς το περιβάλλον με νέα ξενοδοχεία και επαναλειτουργία του λιμανιού για διεθνές εμπόριο.

Οι Τουρκοκύπριοι Οκάν Δαγκλί και ο Μερτχάν Χαμίτ γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην περιοχή. Υποστηρίζουν τη νέα πρωτοβουλία και εκτιμούν ότι το 73% των Τουρκοκυπριών υποστηρίζουν την προοπτική για την Αμμόχωστο.

«Θυμάμαι τις ευτυχισμένες ημέρες εδώ. Όταν άρχισε ο πόλεμος ήμουν δέκα ετών. Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις από αυτήν την πόλη. Ήταν γεμάτη ζωή. Η σημερινή κατάσταση μου προκαλεί λύπη. Δεν μπορεί να υπάρξει πόλη χωρίς κατοίκους. Τα τελευταία 40 χρόνια βιώνουμε αυτήν την κατάσταση. Αυτό έχει ψυχολογικά αρνητικές επιπτώσεις», εξηγεί ο Οκάν Δαγκλί.

«Νομίζω ότι η νεότερη γενιά των Τουρκοκυπρίων, είναι αντιμέτωπη με τις συνέπειες. Είμαστε απομονωμένοι, ζούμε σε ένα διχοτομημένο νησί και είμαστε σε πολύ μειονεκτική θέση. Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια αυτής της κατάστασης, αρχίσαμε να ψάχνουμε για εναλλακτικές λύσεις. Προς το παρόν η πρωτοβουλία για την Αμμόχωστο μας δίνει μεγάλο περιθώριο να απαιτήσουμε πράγματα για το μέλλον μας. Ξέρουμε ότι αν μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στην Αμμόχωστο, μπορούμε να το καταφέρουμε και στην Κύπρο», επισημαίνει ο Μερτχάν Χαμίτ.

Σαράντα χρόνια μετά τη διχοτόμηση της Κύπρου δεν έχουν ακόμη επουλωθεί οι πληγές σε συναισθηματικό και πολιτικό επίπεδο.

Από το 1974 και μετά έχουν γίνει διάφορες προτάσεις και διαπραγματεύσεις για συνολική επίλυση του Κυπριακού.

Η Λευκωσία παραμένει η τελευταία διαιρεμένη πρωτεύουσα στην Ευρώπη.

Αυτό είναι εμφανές στο έρημο αεροδρόμιο που βρίσκεται στην πράσινη γραμμή. Εδώ ο χρόνος έχει σταματήσει ύστερα από τέσσερις δεκαετίες εγκατάλειψης.

«Αυτό το αεροδρόμιο αποτέλεσε το επίκεντρο για μία από τις σημαντικότερες μάχες τον Ιούλιο του 1974. Οι τουρκικές δυνάμεις που εφορμούσαν από τα βόρεια, προσπαθούσαν να καταλάβουν το αεροδρόμιο, ένα σημείο στρατηγικής σημασίας, όπου αμυνόταν σθεναρά ο στρατός των Ελληνοκυπρίων και των Ελλήνων. Ο ΟΗΕ ήταν στη μέση. Στη πραγματικότητα οι καναδικές δυνάμεις ήταν σε αυτό το σημείο. Όταν λοιπόν άρχισε η μάχη, ο Καναδός στρατηγός Μπεατί, αποφάσισε να μπει ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές για να υψώσει τη λευκή ειρηνευτική σημαία του ΟΗΕ. Το συμβούλιο ασφαλείας ανακήρυξε το αεροδρόμιο προστατευόμενη περιοχή των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό το καθεστώς ισχύει μέχρι και σήμερα», τονίζει ο Μισέλ Μποναρντό, εκπρόσωπος της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.

Από τότε ο ΟΗΕ έχει ενεργήσει ως ειρηνευτική δύναμη σε μία νεκρή ζώνη μήκους 180 χιλιομέτρων. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν επίσης το ρόλο διαμεσολαβητή.

Τον περασμένο Φεβρουάριο άρχισε νέα φάση συνομιλιών με τη συνάντηση του Κύπριου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου.

Το κοινό ανακοινωθέν θέτει ισχυρές βάσεις επαναδιαπραγμάτευσης για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του μακροχρόνιου Κυπριακού προβλήματος.

Οι εντεινόμενες προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού συνθέτουν το γεωπολιτικό σκηνικό της ανατολικής Μεσογείου, καθώς τα συμφέροντα που διακυβεύονται για τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων είναι μεγάλα.

Ο Ντίνος Λόρδος είναι ο πατέρας του Γιώργου. Πριν το 1974 η οικογένεια είχε στην κατοχή της τέσσερα ξενοδοχεία στην περιοχή των Βαρωσίων, που θεωρούνταν εκείνη την εποχή το Σεν Τροπέ της Κύπρου.

Ο Ντίνος κατάφερε να ξαναφτιάξει τη ζωή του στις ελεύθερες περιοχές μαζί με το γιο του. Κατηγορεί τους πολιτικούς των δύο πλευρών ότι κρατούν σε ομηρία την Αμμόχωστο και όλη την Κύπρο.

«Το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα που υποφέρει στα χέρια πολιτικών που θέλουν να κάνουν καριέρα. Φυσικά είναι ευκολότερο να τρομάζεις ανθρώπους και να λες: «ας μην το κάνουμε αυτό, γιατί είναι επικίνδυνο», από το να ανοίγεις τον δρόμο σε μία ενδεχόμενη βιώσιμη λύση για όλους. Κατά τη γνώμη μου ολόκληρη η Κύπρος είναι όμηρος ανθρώπων που οικοδομούν πάνω στο πρόβλημα την πολιτική τους καριέρα. Προσβλέπουν μόνο στην επόμενη εκλογή τους, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για περισσότερα εθνικιστικά συνθήματα και πάει λέγοντας», υπογραμμίζει ο Ντίνος Λόρδος.

Πέρα από το όριο της περιφραγμένης περιοχής βρίσκεται ένα ξενοδοχείο, που θυμίζει σε όλους την παλιά εικόνα των Βαρωσίων.

Σύμφωνα με το constantinoupoli.com όλοι ελπίζουν ότι η πόλη φάντασμα της Κύπρου θα ξαναγίνει μία περιοχή γεμάτη ανθρώπους που θα συνυπάρχουν και πάλι ειρηνικά.

 πηγή

Κλειστὸς ὁ φάκελλος τῆς προδοσίας τῆς Κύπρου τεσσαράκοντα ἔτη μετά

Συνεπληρώθησαν τεσσαράκοντα ἔτη ἀπὸ τὴν προδοσίαν τῆς Κύπρου. Ὁ φάκελλος τῆς Κύπρου παρὰ τὰς ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν δὲν ἤνοιξε ποτέ, διότι, προφανῶς ἐμπλέκονται καὶ πολιτικοί. Ἡ προδοσία τῆς Κύπρου ὡδήγησεν εἰς τὴν κατάρρευσιν τοῦ στρατιωτικοῦ καθεστῶτος τῆς 21ης Ἀπριλίου καὶ τὴν ἔλευσιν τῆς μεταπολιτεύσεως (Ἰούλιος 1974). Παρὰ τὰ ἐγκληματικὰ λάθη τοῦ καθεστῶτος κατὰ τὴν πρώτην εἰσβολὴν ὑπῆρξε καθολικὴ ἀντίστασις ὑπὸ τῶν Ἑλληνικῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων εἰς τὴν Κύπρον. Κατὰ τὴν δευτέραν εἰσβολὴν (14ην καὶ 15ην Αὐγούστου) δὲν ὑπῆρξεν οὐσιαστικὴ ἀντίστασις, διότι ἡ κυβέρνησις ἐθνικῆς ἑνότητος ὑπὸ τὸν Κων. Καραμανλῆν καὶ ὑπουργὸν Ἐξωτερικῶν τὸν κ. Γεώργιον Μαῦρον (μετέπειτα Ἀρχηγὸν τῆς Ἑνώσεως Δημοκρατικοῦ Κέντρου ΕΔΗΚ) δὲν ἀπέστειλαν βοήθειαν εἰς τὴν Κύπρον, διότι αὕτη ἦτο μακράν, ὡς ἐτόνισεν εἰς τηλεοπτικὸν μήνυμά του ὁ Κων. Καραμανλῆς. Πολὺ ἀργότερον ἀπεκαλύφθη ὅτι ἡ τραγωδία τῆς Κύπρου εἶχε σχέσιν μὲ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς Δημοκρατίας εἰς τὴν Ἑλλάδα.

Ὁ τότε Ἀρχηγὸς τοῦ πολεμικοῦ Ναυτικοῦ Ναύαρχος Π. Ἀραπάκης εἶχε δηλώσει εἰς συνέντευξίν του ὅτι ἐκείνας τὰς δυσκόλους ὥρας εἶχεν εἰς τὸ μυαλόν του τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὴν Δημοκρατίαν. Ἐδικαιολόγησε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὰς κατηγορίας ἐναντίον του ὅτι μὲ ὑπόδειξιν τῶν Ἀμερικανῶν δὲν ἐκτύπησε τὰ τουρκικὰ ὑποβρύχια, τὰ ὁποῖα εὑρίσκοντο εἰς....

«ἀπόστασιν ἀναπνοῆς» ἀπὸ τὰς ἀκτὰς τῆς Κύπρου. Ὁ Κων. Καραμανλῆς (ὁ κυριώτερος πρωταγωνιστὴς τῆς μεταπολιτεύσεως) εἰς ἐπιστολήν του πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς Τουρκίας Σουλεϊμὰν Ντεμιρὲλ (εἶχε διαδεχθῆ τὸν πρωθυπουργὸν τῆς εἰσβολῆς Μπουλὲντ Ἐτσεβίτ) εἶχε τονίσει πώς, ἐὰν ἡ Τουρκία (ὡς ἐγγυήτρια δύναμις εἰς τὴν Κύπρον) εἶχε λόγους διὰ τὴν εἰσβολήν, διότι οἱ Ἕλληνες Ἀξιωματικοὶ εἶχον ἀνατρέψει τὴν Συνταγματικὴν ὁμαλότητα καὶ τὴν ἔννομον τάξιν (τὰ ἴδια εἶχεν ὑποστηρίξει καὶ ὁ Μπ. Ἐτσεβίτ, χαρακτηρίζων τὴν εἰσβολὴν ἀστυνομικὴν ἐπιχείρησιν) διὰ τὴν δευτέραν εἰσβολὴν ἦτο ἀδικαιολόγητος. Διότι κατὰ τὴν μεταπολίτευσιν (24ην Ἰουλίου 1974) ἀπεκατεστάθη ἡ ὁμαλότης εἰς τὴν Κύπρον εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ἀνατραπέντος προέδρου Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου (εἶχεν ἀναλάβει προσωρινῶς πρόεδρος τῆς Κύπρου ὁ πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Βουλῆς Γλαῦκος Κληρίδης) καὶ ἡ δημοκρατία εἰς τὴν Ἑλλάδα ὑπὸ τὴν «καθοδήγησίν» του. (Διὰ αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴν ἔγιναν παλλαὶ συζητήσεις εἰς τὴν Βουλήν). Ὁ Μακάριος, προερχόμενος ἀπὸ τὸ Λονδῖνον διὰ νὰ μεταβῆ εἰς τὴν Κύπρον καὶ νὰ ἀναλάβη ἐκ νέου καθήκοντα, ὁμιλῶν ἀπὸ «μπαλκόνι» τοῦ ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία (πλατεῖα Συντά γματος) διεκήρυξεν ὅτι ἀκτὶς φωτὸς μέσα εἰς τὴν τραγωδίαν τῆς Κύπρου εἶναι ἡ ἀποκατάστασις τῆς Δημοκρατίας εἰς τὴν Ἑλλάδα.

Ὁ Μακάριος, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἀνετράπη, διέφυγε μέσῳ τῆς Ἀγκύρας καὶ τοῦ Λονδίνου εἰς τὴν Νέαν Ὑόρκην, κατὰ σύμπτωσιν τὴν παραμονὴν τῆς εἰσβολῆς (19ην Ἰουλίου 1974) ὡμίλησεν ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Ο.Η.Ε. Μὲ τὴν ὁμιλίαν ἐκείνην κατήγγειλε τὴν Ἑλλάδα ὅτι παρεβίασε τὴν Συνθήκην τῆς Λωζάννης (ὡς ἐγγυήτρια δύναμις), τοὺς Ἕλληνας Ἀξιωματικοὺς ὅτι τὸν ἀνέτρεψαν πραξικοπηματικῶς καὶ ἀνέτρεψαν τὴν συνταγματικὴν ὁμαλότητα καὶ ἐκάλεσε τὰ ὑπολοίπους ἐγγυητρίας Δυνάμεις (Ἀγγλία καὶ Τουρκία) νὰ ἐπέμβουν, διὰ νὰ ἀποκαταστήσουν τὴν ὁμαλότητα. Ἡ Ἀγγλία εὑρίσκετο (καὶ εὑρίσκεται) εἰς τὴν Κύπρον, κατέχουσα τὸ 4% τοῦ κυπριακοῦ ἐδάφους (Ἀγγλικαὶ βάσεις). Ἄρα ἐκτιμοῦν εἰδικοὶ ἐκάλεσε τοὺς Τούρκους νὰ ἐπέμβουν, ὅπως καὶ ἔγινε. Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι γνωστά. Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ πολλαὶ ἄλλαι δηλώσεις τοῦ Ἀ. Παπανδρέου ὡς καὶ ἡγετῶν τῆς ἀριστερᾶς καὶ ἑνὸς ἐντίμου καὶ πατριώτου πολιτικοῦ τοῦ μακαρίτου Ἰωάννου Ζίγδη, ἀπὸ τὰς ὁποίας προκύπτει συναλλαγὴν στρατιωτικῶν πολιτικῶν καὶ ξένων δυνάμεων διὰ τὴν τραγωδίαν τῆς Κύπρου καὶ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς δημοκρατίας εἰς τὴν Ἑλλάδα.

Γεγονὸς ὅμως εἶναι ἕνα: Ὁ φάκελλος τῆς Κύπρου, παραμένει κλειστὸς τεσσαράκοντα ἔτη μετὰ τὴν προδοσίαν, ἂν καὶ οἱ περισσότεροι πρωταγωνισταὶ τῆς περιόδου ἐκείνης ἔχουν κοιμηθῆ.

Γ.Ζ

Ορθόδοξος Τύπος, α.φ. 2031, 18 Ιουλίου 2014

πηγή

Κύπρος 1974: Πέντε Μύθοι για το Πραξικόπημα

Το απόρρητο έγγραφο του Foreign Office που αποδεικνύει ότι ο Ευ. Αβέρωφ, άρχισε να προωθεί την ιδέα της διχοτόμησης τον Ιούλιο του 1956, σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Αμερικανό υπουργό Kohler, ενώ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ.
Το Σεπτέμβριο του 1956, ο Αβέρωφ επανέλαβε την ιδέα της διχοτόμησης της Κύπρου ως τη μόνη λύση του Κυπριακού ζητήματος στον υπουργό Εξωτερικών της Νορβηγίας Halvard Lange. Δύο βδομάδες αργότερα πρότεινε ξανά τη διχοτόμηση στον ίδιο τον Τούρκο πρέσβη σε δύο συναντήσεις που είχε μαζί του στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο έγγραφο αποδεσμεύτηκε, μόνο μετά την πάροδο 50 χρόνων αντί 30 χρόνων όπως ισχύει με άλλα απόρρητα βρετανικά έγγραφα.

Του Μάριου Ευρυβιάδη

1. Ότι ο Σαμψών και η ΕΟΚΑ Β’ οργάνωσαν το πραξικόπημα
Όχι.
Η ΕΟΚΑ Β’ υπήρξε ο πέμπτος τροχός της πραξικοπηματικής άμαξας. Ο δε Σαμψών ήταν τελείως ΑΣΧΕΤΟΣ με το πραξικόπημα. Το πραξικόπημα οργανώθηκε από την Αθήνα και υλοποίησαν χουντικοί αξιωματικοί στην Κύπρο. Αιχμή πυρός των πραξικοπημάτων υπήρξε, δυστυχώς, η ΕΛΔΥΚ – Ελληνική Δύναμη Κύπρου και επίλεκτες μονάδες της Κυπριακής Εθνοφρουράς υπό την ηγεσία χουντικών αξιωματικών. Ο Σαμψών μαζί με αριθμό σωματοφυλάκων του, βγήκε οπλισμένος στους δρόμους της Λευκωσίας το πρωΐ της 15ης Ιουλίου να μάθει τι συνέβαινε. Συνελήφθη σε οδόφραγμα και μαζί με τους σωματοφύλακές του φυλακίσθηκε στα υπόγεια του Αρχηγείου της Εθνικής Φρουράς, χωρίς να γνωρίζεται ποιος είναι.Όταν έγινε αντιληπτή η ταυτότητά του απαίτησε να αφεθούν ελεύθεροι οι σωματοφύλακές του και αυτόν τον πήγαν στην αίθουσα επιχειρήσεων  όπου ο Στρατηγός Γεωργίτσης συντόνιζε το πραξικόπημα. Στο μεσοδιάστημα, ΗΠΑ, ΟΗΕ και άλλοι πίεζαν για «διάδοχη» κατάσταση. Κανείς από τη λίστα των πραξικοπηματιών με επιφανείς Κύπριους ταγούς, με προεξέχοντα τον Γ. Κληρίδη, δεν αποδέχονταν να αναλάβουν. Και έτσι «επελέγη»  ο Σαμψών τον οποίο η ΕΟΚΑ Β’ αλλά και ο πραγματικός της αρχηγός στην Αθήνα, που ήταν ο Ιωαννίδης καθώς και ο εκπρόσωπός του στην Κύπρο που ήταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, θεωρούσαν «παρανοϊκό». Εδώ έχουμε την αποθέωση του σουρεαλισμού των πραξικοπηματιών. Όταν ανακοίνωσε ο Γεωργίτσης στον Ιωαννίδη ότι επελέγη ο Σαμψών, ο τελευταίος άρχισε να βρίζει λέγοντας ότι αυτός, ο Σαμψών,  «είναι παρανοϊκός». Έλεγε δηλαδή ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Μετά οι δυο άρχισαν να συνεργάζονται και η πρώτη εντολή που έδωσε ο Ιωαννίδης στον Σαμψών ήταν «Νικολάκη, θέλω το κεφάλι του Μούσκου». Όταν οι χουντικοί δεν σκυλόβριζαν τον Μακάριο (τραγόπαπα, κόκκινο παπά κλπ) τον αποκαλούσαν με το πατρικό του όνομα – Μούσκο. Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από μαγνητοφωνημένες συνομιλίες μεταξύ  Γεωργίτση – Ιωαννίδη – Σαμψών και τα πρωτοδημοσίευσε το 1975 ο μακαρίτης Christopher Hitchens. 
Όσο για την ΕΟΚΑ Β’ αυτή, στις αρχές Ιουλίου ήταν διαλυμένη με ολόκληρη την τοπική της ηγεσία στη φυλακή. Τα μέλη τους, έδρασαν σαν παλικάρια της φακής δολοφονώντας αντιστασιακούς και τους πολιτικούς του εχθρούς, αφού οι χουντικοί πραξικοπηματίες κατέλαβαν την εξουσία. Πρίν το πραξικόπημα η ΕΟΚΑ Β’ λειτούργησε προβοκατόρικα, δημιουργώντας συνθήκες εμφυλίου στην Κύπρο στα πρότυπα της Νατοϊκής οργάνωσης Gladio ή αλλιώς “Κόκκινη Προβιά», στην ελληνική της έκδοση. Κατ΄εντολή της αθηναϊκής χούντας εφαρμόστηκε στην Κύπρο, η «στρατηγική της έντασης» - “strategy of tension” ώστε να δημιουργηθούν στην Κύπρο συνθήκες που θα δικαιολογούσαν πραξικόπημα. Αυτή υπήρξε η στρατηγική της χούντας στην Κύπρο από το 1967 μέχρι το 1974. Αυτή άρχισε να υλοποιείται από τον προ-πομπό της ΕΟΚΑ Β’, το Εθνικό Μέτωπο το 1969 (και αυτό δημιούργημα της χούντας) και συνεχίσθηκε από τον ιδρυτή της ΕΟΚΑ Β’, το 1971, τον Γ. Γρίβα. Ο τελευταίος αποπειράθηκε να ανατρέψει τον Μακάριο τον Φεβρουάριο του 1972 σε συνεργασία με τον Παπαδόπουλο και να τον δολοφονήσει ένα χρόνο αργότερα. Οι γριβικοί και η ΕΟΚΑ Β’ αυτοπαραμυθιάζονταν ότι λειτουργούσαν αυτόνομα από τη χούντα. Ωστόσο, η ταχύτητα με την οποία η ΕΟΚΑ Β’ πέρασε στον έλεγχο του Ιωαννίδη, μετά τον θάνατο του Γρίβα τον Ιανουάριο του 1974, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.

2. Ότι στόχος του πραξικοπήματος ήταν η Ένωση 
Καθόλου.
Η ατόφια, πραγματική ένωση  είχε εγκαταλειφθεί από την Αθήνα το 1957 αν όχι από το 1956. Και η εγκατάλειψη έγινε αποδεκτή και νομιμοποιήθηκε με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960.
Η οποιαδήποτε συζήτηση για «ένωση» μετά τα γεγονότα 1963-64 αφορούσε τη «διπλή ένωση» (double enosis), δηλαδή τη διχοτόμηση, ή πιο ορθά, τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ενσωμάτωση περίπου 60% της Κύπρου στην Ελλάδα και το υπόλοιπο που θα περίσσευε από τις βρετανικές βάσεις στην Τουρκία.
Τα περί «ένωσης» ήταν η αποθέωση της χουντικής υποκρισίας στην Κύπρο. Στην γλώσσα του Orwell, ήταν το double speak της χούντας αλλά και το double think των Κυπρίων ιδεολόγων της Ένωσης.
Ο στόχος της χούντας του Ιωαννίδης ήταν πιο πεζός. Ήταν η επιβίωση του χουντικού καθεστώτος –που ένιωθε ότι απειλούνταν από μια ελεύθερη και δημοκρατική Κύπρο αλλά και από την Τουρκία στο Αιγαίο. Ανατρέποντας τον  «τραγόπαπα» αλλά κυρίως τον «κοκκινόπαπα», ο Ιωαννίδης πίστευε ότι προσέφερε υπερπολύτιμη εξυπηρέτηση στο κύριο πάτρωνα ύπαρξής του, την Ουάσιγκτον. Πίστευε ότι ως αντάλλαγμα της ανατροπής / δολοφονίας του Μακάριου (το 1964 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ George Ball είχε πεί “That son-of-bitch- Makarios will have to be killed before anything can be done in Cyprus”, η Ουάσιγκτον θα στήριζε το κλυδωνιζόμενο αθηναϊκό καθεστώς αλλά, ταυτόχρονα, θα ήλεγχε τις αντιδράσεις της Άγκυρας στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο, όπου οι Τούρκοι άρχισαν τις προκλήσεις από το Νοέμβρη του 1973.
Το επιχείρημά μου αυτό, ότι κύριο μέλημα της ιωαννιδικής χούντας και κίνητρο για το πραξικόπημα ήταν η επιβίωση του καθεστώτος, έχω αναπτύξει σε βάθος στο τέυχος αρ. 194 Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας (17 Ιουλίου 2003) «Οι Τρείς Μοιραίοι Άνθρωποι: Η Πολιτική Κατάσταση πρίν από την Εισβολή».

3. Ότι στόχος του πραξικοπήματος ήταν η διχοτόμηση
Και ναι και όχι.
Είναι γεγονός ότι οι δυο αθηναϊκές χούντες είχαν συμφιλιωθεί με τη διχοτόμηση, που όταν δεν την αποκαλούσαν «διπλή ένωση» την αποκαλούσαν «ένωση με ανταλλάγματα». Η διχοτόμηση ως «ιδεώδη λύση» (“ideal solution” ) υπήρξε και ο στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον. Ήταν όμως η διχοτόμηση στόχος και της Άγκυρας, ώστε να «συνεργασθεί» με τις δυο χούντες για την επίτευξή της; Εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα άλλο κυρίαρχο μύθο, ότι η Τουρκία είχε και συνεχίζει να έχει ως στόχο τη διχοτόμηση. Μέχρι τον Αύγουστο του 1964, ναι. Από τότε όχι. Τον Αύγουστο του 1964 η Τουρκία απέρριψε το διχοτομικό σχέδιο Άτσεσον (ενώ η Ελλάδα το αποδέχθηκε, και εδώ έχουμε ένα άλλο κυρίαρχο μύθο ως προς το αντίθετο), διότι δεν απέδιδε στην Τουρκία κυριαρχία στη μισή (βόρεια) Κύπρο. Υπάρχει απόδειξη για του λόγου το αληθές. Είναι η απαντητική επιστολή του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών  Feridun Erkin  της 28ης Αυγούστου 1964, προς τον περιβόητο Αμερικανό «διαμεσολαβητή» των ΗΠΑ, Άτσεσον. Η επιστολή μιλά από μόνη της.
Το στρατηγικό μάθημα των Τούρκων από το 1964 ήταν ότι η διχοτόμηση κάθε άλλο παρά επέλυε το στρατηγικό της δίλημμα, δηλαδή την στρατηγική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο. Αντίθετα το επιδείνωνε. Έκτοτε οι Τούρκοι άλλαξαν στρατηγική. Επεδίωξαν και επιδιώκουν την ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου με προαπαιτούμενο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με μια αλα- τούρκα ομοσπονδοιοποίηση, ο γεωστρατηγικός έλεγχος της Κύπρου θα περάσει στην Τουρκία.
Μπορεί λοιπόν ο Ιωαννίδης να είχε στόχο τη διχοτόμηση. Όχι όμως και η Άγκυρα. Η εξέλιξη της τουρκικής εισβολής και η σημερινή θέση της Τουρκίας το αποδεικνύουν αυτό περίτρανα.
4. Ότι ο Μακάριος «αφέθηκε» από τη χούντα να «διαφύγει» από το Προεδρικό Μέγαρο στις 15 Ιουλίου
Περισσότερο από ανοησία.
Θυμηθείτε ότι ο Ιωαννίδης απαίτησε από τον Σαμψών το κεφάλι του Μούσκου. Όταν οι χουντικοί διαπίστωσαν ότι ο Μακάριος κατέφυγε στην Πάφο, έστειλαν άρματα μάχης στην πόλη εναντίον του (τα άρματα ήταν ακόμα εκεί όταν οι Τούρκοι χτυπούσαν την Κερύνεια). Επί χούντας, είχαν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες δολοφονίας του, κάποιες εντυπωσιακές. Το παραμύθι ότι η χούντα δεν ήθελε να δολοφονήσει τον Μακάριο και γιαυτό δεν περικύκλωσε το Προεδρικό Μέγαρο αλλά άφησε ελεύθερο το πίσω μέρος για να διαφύγει, εφευρέθηκε για να καλύψει την ανικανότητα των χουντικών αξιωματικών. Οι φωτογραφίες του καταβομβαρδισμένου και κατεστραμμένου από το πυροβολικό της ΕΛΔΥΚ Προεδρικού Μεγάρου και οι δολοφονίες των υπερασπιστών του, συγκρούονται με την καταγέλαστη αυτή χουντική εκδοχή.

5. Ότι οι Αμερικανοί «εξαπάτησαν» τον Ιωαννίδη
Πράγματι.
Τον ξεγέλασαν αλλά γιατί και πώς; Όχι διότι του υποσχέθηκαν κάτι και δεν το τήρησαν, αλλά διότι ο Ιωαννίδης υπήρξε ψώνιο και κορόιδο. Ήταν ένας δικτατορίσκος της πλάκας που πίστευε ότι οι Αμερικανοί ήταν «αμερικανάκια» και ότι με λίγο θέατρο, κλωτσώντας ένα τραπέζι μπροστά στον Αμερικανό εκπρόσωπο Σίσκο, κλείνοντας το μάτι στους υποτελείς του, φωνάζοντας «με εξαπατήσατε», και απειλώντας με πόλεμο κατά της Τουρκίας, ότι ο εκπρόσωπος του αμερικανικού imperium θα «ψάρωνε», όπως τα ανθρωπάρια που τον περιστοίχιζαν με στολές Ελλήνων αξιωματικών.
Δικτατορίσκους όπως τον Ιωαννίδη, οι Αμερικανοί τους έτρωγαν με το κουτάλι μεταπολεμικά. Γνώριζαν την ψυχολογία τους και τα «χούγια» τους. Τους περιστοίχιζαν με στρατιωτικούς από το γραφείο του Στρατιωτικού Ακόλουθου και από το Σταθμαρχείο της CIA. Για τους Αμερικανούς ο Ιωαννίδης (όπως και ο Παπαδόπουλος) ήταν ένας δικτατορίσκος της κατηγορίας των “tin-pot dictators”, δηλαδή των «δικτατόρων της κατσαρόλας». Γνώριζαν και καλλιεργούσαν τις ανασφάλειές του και  του καθεστώτος, τις προκαταλήψεις και το μίσος του κατά του Μακάριου. Πράκτορες της CIA , όπως ο Ελληνο-Αμερικανός Γκάς Αβρακώτος, περηφανεύονταν ότι «διοικούσαν» την Ελλάδα. Γνώριζαν τους πραξικοπηματικούς σχεδιασμούς του Ιωαννίδη και έστελναν πολύ ενημερωμένες εκθέσεις στην Ουάσινγκτον. Η πιο πιθανή ερμηνεία του θεατρικού ξεσπάσματος  του Ιωαννίδη «μας εξαπατήσατε», κατά του Σίσκο στις 21 Ιουλίου, ήταν ότι κάποιος πράκτορας πιθανότατα ο Αβρακώτος να του είπε «προχώρα και είμαστε μαζί σου». Αν τον εξαπάτησαν, τον εξαπάτησαν κατά το ήμισυ. Διότι από τις 15 Ιουλίου μέχρι τις 20 που εισέβαλλαν  οι Τούρκοι, η Ουάσιγκτον στήριζε τη χούντα του Ιωαννίδη και τη χούντα του Σαμψών στην Κύπρο. Στις 17 Ιουλίου μάλιστα, η Ουάσιγκτον βρισκόταν στα πρόθυρα αναγνώρισης του Σαμψών, ενώ αρνείτο να κατηγορήσει την αθηναϊκή χούντα ως οργανωτή του πραξικοπήματος, αντίθετα με το υπόλοιπο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας.
Η Ουάσιγκτον άλλαξε βιολί όταν μπήκαν οι Τούρκοι στο χορό με την εισβολή. Τότε ο Ιωαννίδης εγκαταλείφθηκε, αφού τους ήταν πλέον άχρηστος. Ήταν και επικίνδυνος εάν πυροδοτούσε πόλεμο με την Τουρκία. «Πουλήθηκε» έναντι της Τουρκίας. Τι πιο φυσιολογικό και αναμενόμενο; Αρχίζοντας από τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη το 1955, η Ουάσιγκτον πάντοτε υποστήριζε την Άγκυρα σε κάθε διαμάχη με της Αθήνα. Έτσι και το 1974. Η Ουάσιγκτον συνέχιζε, προκλητικά μάλιστα, να υποστηρίζει τον μιλιταρισμό της Άγκυρας ακόμα και  μετά τις 23 Ιουλίου  1974, όταν σε Αθήνα και Λευκωσία αποκαταστάθηκε συνταγματική τάξη. Όταν μετά και την δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο, εκπρόσωπος του Κίσινγκερ (Anderson) ρωτήθηκε δημόσια γιατί η Ουάσινγκτον τηρούσε τόσο φιλοτουρκική στάση, η κυνική αλλά αποκαλυπτική απάντησή του ήταν,  «βάλτε την Ελλάδα στη θέση του Βελγίου και την Τουρκία στη θέση της Δ. Γερμανίας. Εσείς ποια χώρα θα υποστηρίζατε;». Δεν τον εξαπάτησαν απλά τον Ιωαννίδη οι Αμερικάνοι. Τον ταπείνωσαν και τον εξευτέλισαν και μαζί του ταπείνωσαν και εξευτέλισαν τον ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτά συμβαίνουν όταν για επτά χρόνια μετατρέπεις τη χώρα σου σε σατραπεία και εσύ και η κλίκα σου λειτουργείς ως ανδράποδο. Αποφασίζουν άλλοι για σένα με βάση τα συμφέροντά τους. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, δυστυχώς.

Ανάρτηση από: http://infognomonpolitics.blogspot.gr

Ευχαριστώ τον φίλο Γιάννη Κ
το είδαμε εδώ

Το αφιέρωμα της Daily Mail στα 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή – Συγκλονιστικές ΦΩΤΟ

- «Οι δρόμοι του παραλιακού θέρετρου της Αμμοχώστου 

παραμένουν ανατριχιαστικά σιωπηλοί εδώ και δεκαετίες»
- Στοιχειωμένα στιγμιότυπα από τη Λευκωσία, τη μοναδική

 μοιρασμένη πρωτεύουσα στον κόσμο
- ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟ ΤΟΥ ΔΩΡΟΥ ΠΑΡΤΑΣΙΔΗ

Αφιέρωμα στην επέτειο της εισβολής με πλούσιο φωτογραφικό υλικό 

παρουσίασε στην ιστοσελίδα της η βρετανική εφημερίδα Daily Mail.

«Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν κορυφαίος τουριστικός προορισμός, 

με χρυσαφένιες αμμουδιές, πολυώροφα ξενοδοχεία και καταστήματα και 

στην οποία σύχναζαν επώνυμοι όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, ο Ρίτσαρντ

 Μπάρτον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ», γράφει για την Αμμόχωστο ο

 δημοσιογράφος Νίκ Ίνοκ.

Σήμερα, προσθέτει, οι δρόμοι του παραλιακού θέρετρου της 

Αμμοχώστου παραμένουν ανατριχιαστικά σιωπηλοί και έτσι είναι 

εδώ και δεκαετίες.

Ο δημοσιογράφος περιγράφει την σημερινή εικόνα της πόλης της Αμμοχώστου

 και του Διεθνούς Αερολιμένα Λευκωσίας.

Ο χρόνος εδώ σταμάτησε από το 1974, τη χρονιά της Τουρκικής εισβολής

 στην Κύπρο, αναφέρει μεταξύ άλλων.

Κάνει λόγο για «στοιχειωμένα στιγμιότυπα» από την πόλη της Λευκωσίας, 

της μοναδικής μοιρασμένης πρωτεύουσας στον κόσμο, η οποία διαχωρίζεται

 από την «πράσινη γραμμή» του ΟΗΕ.

Αναφορά γίνεται επίσης στο γεγονός ότι μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει

 το ψευδοκράτος.

Η εισβολή του Ιουλίου, γράφει η Daily Mail, είχε ως αποτέλεσμα την κατοχή

 37% περίπου της νήσου από τουρκικές δυνάμεις πριν να ανακοινωθεί 

κατάπαυση του πυρός.

Οι φωτογραφίες του αφιερώματος είναι του Δώρου Παρτασίδη, ενός από τους

 πιο αξιόλογους φωτογράφους της Κύπρου, ο οποίος εδώ και 4 δεκαετίες περίπου

 ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και μέσα από το φωτογραφικό και κινηματογραφικό

 του φακό καταγράφει την ιστορία της Κύπρου και τους ανθρώπους της,

 απεικονίζοντας κάθε γωνιά της Κύπρου – θέματα που αφορούν την πολιτική

 μέχρι τον πολιτισμό, τη θρησκεία και την παιδεία, ανθρώπους καθώς εργάζονται

 και ανθρώπους καθώς ψυχαγωγούνται, ανθρώπους όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Με αυτόν τον τρόπο έχει συμβάλει ουσιαστικά στο να δοθεί μια αίσθηση της μοναδικής ιστορίας της Κύπρου. 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ DAILY MAIL

ΠΗΓΗ: DAILY MAIL

ΦΩΤΟ: ΔΩΡΟΣ ΠΑΡΤΑΣΙΔΗΣ

Πηγή

ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Το «πράσινο φως» για την ανατροπή του Μακάριου – Τηλεφωνικές συνομιλίες του πρεσβευτή της Χούντας Παναγιωτάκου στην Κύπρο

- Στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook δημοσίευσε

 το ηχητικό υλικό η βουλευτής του ΑΚΕΛ Ειρήνη Χαραλαμπίδου

- «Και μόνο να ακούς την αγωνία του Παναγιωτάκου,

 κατανοείς το μίσος των Χουντικών εναντίον του Μακάριου»

- ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ 17 ΛΕΠΤΩΝ

Ένα ηχητικό ντοκουμέντο με τηλεφωνικές κλήσεις του πρεσβευτή της Χούντας στην Κύπρο Κ. Παναγιωτάκου δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook η βουλευτής του ΑΚΕΛ Ειρήνη Χαραλαμπίδου.

Σύμφωνα με την κ. Χαραλαμπίδου και βάσει του υλικού που περιέχεται στο εν λόγω ηχητικό ντοκουμέντο, ο Παναγιωτάκος περιμένει το «πράσινο φως» για την ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

Το ηχητικό ντοκουμέντο έχει διάρκεια 17 λεπτών και όπως ανέφερε η ίδια η βουλευτής αυτό περιήλθε στην κατοχή της όταν ερευνούσε θέματα σχετικά με την προπραξικοπηματική και πραξικοπηματική περίοδο.


«Και μόνο να ακούς την αγωνία του Παναγιωτάκου, κατανοείς το μίσος των Χουντικών εναντίον του Μακάριου» αναφέρει η βουλευτής.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 

Κύπρος: 40 χρόνια μετά

Κυπριακέ λαέ.... γνώριμη ειναι η φωνή που ακούεις. Είμαι ο Μακάριος

Το συγκλονιστικό μήνυμα του Μακάριου: «Δεν είμαι νεκρός!»

Μετά τον κανονιοβολισμό και την κατάληψη του Προεδρικού Μεγάρου της Λευκωσίας, οι πραξικοπηματίες θεώρησαν ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός. Μετέδιδαν μάλιστα αυτή την «είδηση» συνεχώς από το κρατικό ραδιόφωνο, το ΡΙΚ, το οποίο είχαν επίσης θέσει υπό τον έλεγχό του. Αλλά ο Μακάριος είχε διαφύγει μέσω της Μονής Κύκκου και κατέληξε στην Πάφο, από όπου κατόρθωσε να στείλει το ακόλουθο μήνυμα, μέσω ενός αυτοσχέδιου ραδιοφωνικού πομπού:

Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος τον οποίον συ εξέλεξες διά να είναι ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν. Είμαι ζωντανός. Και είμαι μαζί σου, συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα. Το πραξικόπημα της χούντας απέτυχε. Εγώ ήμουν ο στόχος της χούντας, και εφ' όσον εγώ ζω, η χούντα εις την Κύπρον δεν θα περάσει. Ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν ανέχεται πραξικοπήματα και δικτατορίες. Η χούντα εχρησιμοποίησε τεθωρακισμένα και τανκς διά να κάμει πραξικόπημα. Αλλ' η αντίστασις των ανδρών της Προεδρικής Φρουράς, η αντίστασις του λαού μας εσταμάτησε τα τεθωρακισμένα, εσταμάτησε τα τανκς. Μόνο κατόρθωμα της χούντας ήτο η κατάληψις του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος, για να μεταδίδει από ραδιοφώνου ψευδολογίες και να ομιλεί δήθεν περί κυβερνητικής αλλαγής. Μην υπακούεις εις οιασδήποτε οδηγίας ή διαταγάς της χούντας τας οποίας μεταδίδει το ΡΙΚ.
Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ! Η χούντα απεφάσισε να καταστρέψει την Κύπρον, να την διχοτομήσει. Αλλά δεν θα το κατορθώσει. Πρόβαλε παντοιοτρόπως αντίστασιν στη χούντα. Μη φοβηθείς. Διαδήλωσε την θέλησιν και την απόφασίν σου να αντισταθείς, να αγωνισθείς. Ενταχθείτε όλοι εις τας νομίμους δυνάμεις του κράτους. Η χούντα δεν πρέπει να περάσει και δεν θα περάσει. Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Και ο αγών τον οποίον την στιγμήν αυτήν ο Κυπριακός Ελληνισμός διεξάγει είναι αγών ιερός και η νίκη θα είναι ιδική μας.
Ζήτω η ελευθερία! Ζήτω ο κυπριακός λαός! Ζήτω το Εθνος!

Το μήνυμα αναπαράχθηκε από όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Έφτασε και στην Ελλάδα μέσω των ελληνικών εκπομπών της Ντόιτσε Βέλε, του BBC και της Γαλλικής Ραδιοφωνίας. Ο πρώτος και βασικός στόχος του πραξικοπήματος είχε αποτύχει.

Σαμψών: Οι στόχοι του δικτάτορα…

«Ελληνικέ κυπριακέ λαέ. Εν ονόματι Θεού και ανθρώπων και κατόπιν τιμητικής επιλογής μου υπό των ενόπλων δυνάμεων του λαού μας ανέλαβον σήμερον την προεδρίαν της Κυπριακής Δημοκρατίας. [...] Σκοποί της Κυβερνήσεώς μας: 1. Αμεσος αποκατάστασις του νόμου και της τάξεως. 2. Αποκατάστασις της ηρεμίας και της τάξεως εις τους κόλπους της Εκκλησίας μας. 3. Αμεσος αντιμετώπισις των φλεγόντων προβλημάτων όλων των τάξεων του λαού μας διά σοβαράς μελέτης και ρεαλιστικής πολιτικής».

 πηγή

Η κραυγαλέα σιωπή για την Κύπρο

Χένρι Κίσσινγκερ. Ζων αυτουργός του εγκλήματος του Αττίλα. Εκείνοι που θα έπρεπε να τον κάτσουν στο σκαμνί, του σφίγγουν τα χέρια στις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. 

«Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης θα μεταβεί στην Κύπρο, αύριο, Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του  ομολόγου του κ. Γιαννάκη Ομήρου, προκειμένου να μετάσχει στις εκδηλώσεις για την επέτειο 40 χρόνων από τη τουρκική εισβολή.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας διοργανώνει εκδήλωση-συναυλία με τίτλο 'Μικρός λαός και πολεμά… 40 χρόνια μετά. Προσμένουμε, αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε'. Ο κ. Μεϊμαράκης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, θα απευθύνει ομιλία, ενώ στη συνέχεια θα παρακολουθήσει συναυλία με τη Λαϊκή Ορχήστρα 'Μίκης Θεοδωράκης' η οποία θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα μελοποιημένων από το Μίκη Θεοδωράκη ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου, καθώς και έκθεση φωτογραφίας με θέμα την τουρκική εισβολή».
Από την ανακοίνωση του γραφείου Τύπου της Βουλής των Ελλήνων. Αθήνα, 8 Ιουλίου 2014.

Σαράντισε το έγκλημα. 1974 χτύπησε τη Μεγαλόνησο η λέπρα κι η λεπίδα του τουρκισμού. 2014 γράφει το ημερολόγιο. Κι εμείς τι κάνουμε; Μνημόσυνα. Συναυλίες, κλάψες, οιμωγές, γκρίνιες. Χειραψίες, φιλοφρονήσεις (ακόμα και με τους Ντίλιγκερ του ψευδοκράτους), ρομαντικές βραδιές υπό το σεληνόφως και τη συνοδεία μουσικής. Υποσχέσεις, λόγια μεγάλα και ακόμα μεγαλύτερη ανοχή-συνενοχή στον Αττίλα και στους απογόνους του...
κάθε Ντενκτάς. Κι έρχονται πρωθυπουργοί που καμαρώνουν ότι η Ελλάδα είναι η «ανάδοχος» της τουρκικής υποψηφιότητας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και μιλάνε με στόμφο και αυτοθαυμασμό για τα «επιτεύγματα» της πολιτικής τους. Ποια επιτεύγματα; Μια χώρα χρεοκοπημένη. Συκοφαντημένη. Υπό κατοχήν. Με εδάφη, περιφέρειες ολόκληρες, που αμφισβητούνται από την τουρκική μαφία, που εκλέγεται κανονικά. Με έναν λαό ριγμένο στην απελπισία. Με νέους που φεύγουν γιατί ο αμύθητος πλούτος της πατρίδας δεν φτάνει για το μεροκάματό τους. Με γέρους παρατημένους στη μοναξιά και την αρρώστια τους. Με τα κέντρα των μεγάλων πόλεων και τα χωριά να ρημάζουν, παραδοθέντα στην ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και τους τοπικούς άρχοντες, τους υπουργούς, τους ψευτοδιανοούμενους και τους «προοδευτικούς» να αλαλάζουν από χαρά επειδή θα πυργώσουν μιναρέδες εκεί που βρίσκονταν των Ελλήνων τα ιερά. Και πάνω απ' όλα, πριν απ' όλα, με τη μισή Κύπρο να ματώνει κάτω από τη λερή αρβύλα του προαιώνιου εχθρού και τους αυτουργούς της προδοσίας – ζώντες και νεκρούς ατιμώρητους.

Φάκελλος Κύπρου

Στην αρχαία Ελλάδα, για την οποία τόσο κορδωνόμαστε λεκτικά και τόσο αγνοούμε και περιφρονούμε ουσιαστικά, ήταν κοινή πεποίθηση ότι δεν μπορούσε να προκόψει Πολιτεία αν δεν ξεπλενόταν ένα άγος. Κάθε έγκλημα που έμενε δίχως κολασμό αποτελούσε μίασμα. Άγκυρα κανονική, η οποία βύθιζε την κοινωνία σύσσωμη στον λοιμό, τον λιμό και τον πόλεμο – συνήθως εμφύλιο. Κι εδώ; Τι κάνουμε εδώ; Εμείς; Ποιοι είμαστε εμείς; Έχουμε τσίπα επάνω μας; Κοιταζόμαστε ποτέ στον καθρέφτη; Τι απαντάμε ως άνθρωποι, ως Έλληνες, σ' όλους εκείνους που ισχυρίζονται την ύπαρξη «φακέλλου της Κύπρου» και δεν μεριμνούν για το άνοιγμά του; Για το μεγαλύτερο κρίμα των καιρών μας, λένε πως υπάρχουν στοιχεία που δαχτυλοδείχνουν τους φονιάδες κι εμείς σιγούμε! Δεν μας νοιάζει που δεν τον ανοίγουν τον «φάκελλο». Ούτε αφήνουμε την σκέψη που μας περνά από το μυαλό να κατακάτσει, να γίνει συνείδηση κι έπειτα πολιτική απόφαση. Ποια είναι αυτή η σκέψη; Ότι εκείνοι που ξέρουν για ένα φονικό και δεν βοηθούν στην εξιχνίασή του, συμμετείχαν στον σχεδιασμό και την εκτέλεσή του ή απλά ωφελήθηκαν από το μακελειό. Κι οι πολλοί που δεν ασχοληθήκαμε με το μείζον, συνένοχοι είμαστε. Οι πολίτες έχουν υποχρέωση να στοχάζονται για το κοινό καλό και να πράττουν τα δέοντα.
Στην Ελλάδα, ενώ χαλάει ο κόσμος για ψύλλου πήδημα, για τα μέγιστα βγήκε ο σκασμός. Ο σκασμός είναι ο βασιλεύς των ισχυρών. Είτε τρώνε του σκασμού είτε βγάζουν τον σκασμό για να μην ψελλίσουν καμιά αλήθεια που τους καίει.
Όχι άλλα μνημόσυνα από ανθρώπους που ξέρουν και δεν μιλούν. Όχι άλλες κλάψες και κόλυβα από κλεπταποδόχους πολιτικής ισχύος. Όχι άλλες υποσχέσεις, φληναφήματα, γενικολογίες και συζητήσεις περί του φύλου των αγγέλων. Μόνο αλήθειες θέλει το Κυπριακό. Φως να κάψει το απόστημα. Απόφαση να διωχτεί κλοτσηδόν ο Αττίλας και πράξεις.
Ο θρήνος ανήκει στους συγγενείς των θυμάτων και των ξεριζωμένων. Η θλίψη στους Κυπρίους αδελφούς μας. Εμείς μόνο δράση έχουμε μπροστά μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι σκέτη ντροπή.
πηγή

Λουκία Παπαγεωργίου: Ἡ Κύπρια ἡρωίδα ποὺ δολοφονήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους μαζὶ μὲ τὸ ἀγέννητο παιδί της! (5 Ἰουλίου 1958)

Τιμοῦμε τὴ γυναίκα ποὺ ἔδρασε καὶ ἀπέθανε περήφανη γιὰ τὸ ὄνομα τῆς Λευτεριᾶς!

Ὡς ἀγωνίστρια καὶ ὡς μάνα ἡ Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου εἶχε τὰ χαρακτηριστικὰ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ζήλευε κάθε γυναίκα τοῦ σήμερα.

 Ἡ Λουκία Λαουτάρη καὶ ὁ σύζυγός της Γεώργιος Λαουτάρης διατηροῦσαν κρησφύγετο στὸ περιβόλι τους, ὅπου ἔκρυβαν καταζητούμενους ἀντάρτες τῆς ΕΟΚΑ.

Ἡ τεράστια συμβολὴ τῆς Ἑλληνίδας Κύπριας γυναίκας κατὰ τὸν Ἀπελευθερωτικὸ Ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ 55-59 ἦταν ἀναμφισβήτητα ἄκρως  σημαντικὴ καὶ ἐντυπωσιακή. Μάλιστα, ὁ Ἀρχηγὸς Διγενὴς στὰ Ἀπομνημονεύματά του ἀναφέρεται στὴ γυναίκα τῆς ΕΟΚΑ μὲ μεγάλο θαυμασμό, παρομοιάζοντας τὴ μὲ τὴν γυναίκα Σπαρτιάτισσα, ἀφοῦ ὡς ἀγωνίστρια καὶ ὡς μάνα εἶχε τὰ χαρακτηριστικὰ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ζήλευε κάθε γυναίκα τοῦ σήμερα: Ἀψηφοῦσε τὸν κάθε κίνδυνο, ξεγελοῦσε μὲ μεγάλη δεξιοτεχνία τὸν Ἄγγλο κατακτητή, χειριζόταν τὰ πάντα μὲ μεγάλη μυστικότητα, εὐελιξία καὶ πανουργία. Φύλαγε στὸ σπίτι τῆς χωρὶς δεύτερη σκέψη ἀντάρτες μὲ κίνδυνο τὴ δική της ζωὴ καὶ τῆς οἰκογένειάς της, μετέφερε μέσα στὸ....

καλαθάκι της φυλλάδια, ὑλικὰ καὶ σημειώματα ἀγωνιστῶν, καὶ πολλὲς φορὲς ὅπλα καὶ πυρομαχικά.

Ὡς γνήσια Ἑλληνίδα μάνα ἔστελνε τὰ παιδιά της στὸ βωμὸ τῆς Λευτεριᾶς καὶ ἔκρυβε τὸν πόνο της μὲ τὸ σθένος καὶ τὴν περηφάνια ποὺ τὴ χαρακτήριζε. Σήμερα τιμοῦμε μιὰ γυναίκα ποὺ διέθετε ὅλα αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά, μιᾶς γυναίκας ποὺ ἔδρασε καὶ ἀπέθανε περήφανη γιὰ τὸ ὄνομα τῆς λευτεριᾶς καὶ τῆς Ἕνωσης τῆς Κύπρου μὲ τὴ Μητέρα Ἑλλάδα! Τὴν «Μπουμπουλίνα» τῆς ΕΟΚΑ, τὴ Λουκία (Λαουτάρη) Παπαγεωργίου.

Ἡ Λουκία γεννήθηκε στὶς 23 Μαρτίου τοῦ 1926, στὸ χωριὸ Αὐγόρου τῆς ἐπαρχίας Ἀμμοχώστου καὶ τέλειωσε τὸ δημοτικὸ σχολεῖο τοῦ χωριοῦ της. Ἀσχολεῖτο μὲ τὰ ἀγροτικὰ ἀπὸ πολὺ νεαρὴ ἡλικία, ἀκούραστη ἀγρότισσα, ὑπόδειγμα συζύγου καὶ μητέρα ἕξι παιδιῶν.

Ἡ Λουκία Λαουτάρη καὶ ὁ σύζυγός της Γεώργιος Λαουτάρης διατηροῦσαν κρησφύγετο στὸ περιβόλι τους, ὅπου φιλοξενοῦσαν καὶ ἔκρυβαν καταζητούμενους ἀντάρτες τῆς ΕΟΚΑ.

4 Ἰουλίου 1958: Ὁ Ἀρχηγὸς Διγενὴς δίνει ἐντολὴ γιὰ γενικὸ ξεσηκωμὸ ὅλου τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ. Στὸ Αὐγόρου ἡ τοπικὴ ὀργάνωση τῆς ΕΟΚΑ τοποθετεῖ σὲ ὅλο το χωριὸ συνθήματα, οἱ Ἄγγλοι στρατιῶτες ὅμως τὰ κατεβάζουν.

5 Ἰουλίου 1958: Οἱ Ἕλληνες δὲν τὰ βάζουν κάτω, τίποτα δὲν τοὺς σταματάει καὶ ἀναρτοῦν νέα συνθήματα.

Οἱ Ἄγγλοι, γιὰ νὰ τοὺς ἐκφοβίσουν, συλλαμβάνουν ἕνα δεκαπεντάχρονο ἀγόρι, τὸν Κυριάκο Μακρὴ καὶ τὸν ἀναγκάζουν νὰ ἀνέβει σὲ μιὰ σκάλα γιὰ νὰ κατεβάσει τὰ συνθήματα. Τὸ δεκαπεντάχρονο παιδὶ ἀρνεῖται πεισματικὰ καὶ οἱ στρατιῶτες τὸν σέρνουν πρὸς τὸ στρατιωτικὸ ὄχημα, κτυπώντας τὸν ἀλύπητα μὲ ρόπαλο. Τότε οἱ γυναῖκες τοῦ χωριοῦ, γιὰ νὰ τὸ προστατεύσουν, ὁρμοῦν καὶ τὸ ἁρπάζουν ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Ἄγγλων καὶ τὸ φυγαδεύουν.

Ἀπὸ τὴ συμπλοκὴ ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ στὸ κέντρο τοῦ Αὐγόρου, οἱ καμπάνες ἄρχισαν νὰ κτυποῦν καὶ συναγερμὸς σημάνθηκε, γιὰ νὰ συγκεντρωθοῦν οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ στὴν πλατεία. Ἡ καμπάνα χτυποῦσε καὶ γιὰ τὴ Λουκία, ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα ἔκανε μπάνιο τὴ μικρή της κόρη Θεοδώρα. Ἡ καρδιὰ της κτυποῦσε στὸ ρυθμὸ τῆς καμπάνας… σηκώθηκε, κοίταξε τὸ καμπαναριό… Ξέρει πὼς πρέπει νὰ φύγει νὰ πάει ἐκεῖ ποὺ κτυπᾶ γιὰ ἐκείνην ὁ ἦχος τῆς Ἐλευθεριᾶς. Κοιτάζει τὴ μικρή της κόρη… τὴν ἀγκαλιάζει, τῆς δίνει ἕνα φιλὶ καὶ τὴν ἀφήνει στὴ φροντίδα τῆς ἀδελφῆς τοῦ ἀνδρός της. Τρέχει ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ κατευθύνεται στὴν πλατεία, κοντὰ στοὺς ἄλλους συγχωριανούς, τῆς γιὰ νὰ δώσει καὶ ἐκείνη τὸ παρών της.

Στὴν πλατεία ἀκολούθησε ἄγριος λιθοβολισμὸς ἀπὸ τοὺς κατοίκους, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ Ἄγγλοι νὰ ἀναγκαστοῦν νὰ καλέσουν ἐνισχύσεις. Σὲ λίγο καταφθάνουν τρία θωρακισμένα αὐτοκίνητα καὶ δυὸ μεγάλα αὐτοκίνητα γεμάτα στρατιῶτες, περικυκλώνοντας τὸ πλῆθος. Οἱ Ἄγγλοι ἐξαπέλυσαν ἐπίθεση μὲ ρόπαλα ἐναντίον τῶν ἄοπλων κατοίκων, ἐνῶ τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ τρία θωρακισμένα αὐτοκίνητα ἀνοίγει πῦρ, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ σφαῖρες του νὰ βροῦν τὴ Λουκία Παπαγεωργίου Λαουτάρη στὸ κεφάλι καὶ τὸν συγχωριανὸ τῆς Παναγιώτη Ζαχαρία στὸ στῆθος. Ὁ θάνατός τους ἦταν ἀκαριαῖος, γιὰ τὴν οἰκογένεια Λαουτάρη ὅμως ὁ θρῆνος ἦταν διπλός…. ἀφοῦ ἡ Λουκία κυοφοροῦσε τὸ ἕβδομο παιδί της, ὅταν σκοτώθηκε…. σχεδὸν ἦταν 5 μηνῶν!

Ἐπίσης, ἀπὸ τὴ συμπλοκὴ τραυματίστηκαν ἀλλὰ ἑκατὸν πρόσωπα. 

ΑΘΑΝΑΤΗ!

πηγή