Λυκούργος Νάνης: Όταν ο άμβωνας σιωπά αιδημόνως και συμβιβάζεται ανεπιτρέπτως…

Όταν ο άμβωνας σιωπά αιδημόνως και συμβιβάζεται ανεπιτρέπτως…

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

   Δυστυχώς, το δαιμονικής εμπνεύσεως και προελεύσεως κοσμικό πνεύμα έχει εισβάλλει όσο ποτέ άλλοτε εντός του εκκλησιαστικού σώματος τόσο σε επίπεδο ποιμένων όσο και στο αντίστοιχο των ποιμαινομένων εισάγοντας και καθιστώντας "το βδέλυγμα της ερημώσεως εν τόπω αγίω".

   Άσεμνη και σκανδαλώδης εμφάνιση πολλών πιστών, γυναικών, κατά κύριο λόγο, αλλά και ανδρών, ακόμη και εντός των ιερών χώρων, ετεροδιδασκαλίες, όπως για παράδειγμα νεονικολαιτικές αντιλήψεις και θέσεις με συνακόλουθη αμνήστευση των πνευματοκτόνων προγαμιαίων σχέσεων, πρακτικός υλισμός με υπερτίμηση του οικονομικού παράγοντα επί υποτιμήσει ετέρων ουσιωδέστερων, έλλειψη ομολογιακού φρονήματος και παρρησίας στις αναπόφευκτες περιστάσεις του βίου όταν και όπου αυτή επιβάλλεται ,ειδικά όταν υβρίζεται σκαιώς το υπερύμνητο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού (όρα corpus christi), υποβάθμιση και μαρασμός του ιεραποστολικού φρονήματος και ζήλου απ τον οποίο θα πρέπει να διακατέχεται κάθε μέλος της Εκκλησίας, αδιαφορία για τη νόθευση του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους απ την πλευρά υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων και επακόλουθη έλλειψη αντιδράσεως και αντιστάσεως, μαζική καταφυγή σε προφητείες (πραγματικές και μη)-προφητειολαγνεία που εξάπτει την περιέργεια των προφητολάγνων αποβαίνουσα, εν τέλει, εις βάρος της γνησιότητας της πνευματικής ζωής, γεροντισμός-γεροντολατρεία που συνιστά πνευματική νόσο, παραμέληση της μελέτης και εντρυφήσεως των συγχρόνων χριστιανών στις ανεξάντλητες και αστείρευτες πηγές της Βίβλου και των Πατέρων κ.ο.κ.

  Τα ως άνω κατατεθέντα παραδείγματα, δειγματοληπτικώς, σκιαγραφούν αμυδρότατα και φυσικά όχι καθ ολοκληρίαν τη ζοφερή εικόνα που έχει δημιουργηθεί και σχιματισθεί απ την εισήλαση και, εν πολλοίς, παγίωση του προαναφερθέντος απνευμάτιστου-πνευματοκτόνου πνεύματος.

   Η ευθύνη των Θεόθεν τεταγμένων την πνευματική οικοδομή του εμπεπιστευμένου αυτοίς ποιμνίου τυγχάνει μεγίστη. Όταν ο άμβωνας σιωπά αιδημόνως και συμβιβάζεται ανεπιτρέπτως με το πολυειδώς δρων και παντοειδές κακό αποφεύγοντας να το στηλιτεύσει υπό το φως της Αγίας Γραφής, της Ιεράς Παραδόσεως και των Θείων και Ιερών Κανόνων, τότε καθίσταται αναπόφευκτη η αλλοίωση του φρονήματος πολλών πιστών με τα ανάλογα πρακτικά εξαγόμενα και πρακτικές συνέπειες.

  Όταν η εκκλησιαστική διοίκηση συγκαλύπτει σκανδαλωδώς τους ετεροδιδασκάλους που υποβαθμίζουν το Ορθόδοξο Δόγμα και αλλοιώνουν το Ορθόδοξο Ήθος αντί να εφαρμόσει στην περίπτωσή τους τα υπό των Θείων και Ιερών Κανόνων διαγορευόμενα τότε τι περιμένουμε να συμβεί; 

   Εν ονόματι της Οικονομίας οικονομούνται τα ανοικονόμητα. Η Οικονομία έχει υποκαταστήσει την Ακρίβεια. Ευλογημένη η Οικονομία και δώρο του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Όχι όμως και κανόνας εκκλησιαστικού βίου! Μην τρελλαθούμε κι όλας! 

  Η προσήλωση στη χριστιανική ηθική διαβάλλεται από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη και "θεολογικές" φωνές ως "ηθικισμός", η εφαρμογή των Θείων και Ιερών Κανόνων των εν Αγίω Πνεύματι τεθεσπισθέντων ως"νομικισμός" κ.τ.ό 

   Μετά έχουμε την αξίωση να μην " κάνει πάρτυ" το κοσμικό πνεύμα μέσα στην Εκκλησία!  Σώφρονες, σεμνοί και σοβαροί κληρικοί που συνέχονται από έμπονη αγωνία για την εν τω κόσμω πορεία του εκκλησιαστικού σώματος χωρίς συμβιβασμούς και αβαρίες με τη συνείδησή τους απαξιώνονται αήθως, εμπαθώς και αδίκως ενώ την ίδια στιγμή προβάλλονται σαν πρότυπα εκφοράς γνήσιου εκκλησιαστικού λόγου αλλοτριωμένοι απ το πνεύμα της εκκοσμίκκευσης ποιμένες.

   Αμαρτωλοί και τρισάθλιοι, τέκνα του Αδάμ, "σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες" είμαστε όλοι μας! Ας ζητούμε εν συντριβή πολλή το έλεος του Θεού τον Οποίο καθημερινά και κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο παροργίζουμε με τις ελεεινότητες και βρωμερότητές μας και ας μην παίζουμε "εν ου παικτοίς" μεταβάλλοντας τις πτώσεις μας σε "ιδεολογία", πολλώ δε μάλλον σε "θεολογία" για να μνησθούμε και του μακαριστού πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου!

Λ.Ν.

το είδαμε εδώ

Το πρόβλημα στη βάση του είναι μεταφυσικό-πνευματικό.

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Πολλοί από μας κατηγορούμε τους πολιτικούς για τη δημιουργία, το γιγάντωμα και τη διαιώνιση της κρίσης και πολύ καλά κάνουμε από μία άποψη.

Πλην όμως όταν οι πολιτικοί μας χάιδευαν τα αυτιά ονομάζοντάς μας κυρίαρχο λαό, όταν μας χορηγούσαν επιδοτήσεις για να θάβουμε τα φρούτα στις χωματερές, όταν μας διόριζαν σκανδαλωδώς διογκώνοντας κι άλλο τον ήδη διογκωμένο δημόσιο τομέα, όταν σε περιφερειακό νοσοκομείο διορίζονταν σαράντα άτομα σε θέση οδηγού ασθενοφόρου τη στιγμή που ουσιαστικά δεν υπήρχε ασθενοφόρο, αλλά ένα παμπάλαιο όχημα της νομαρχίας που εκτελούσε χρέη ασθενοφόρου, όταν βλέπαμε την ηθική τους εξαχρείωση και τους ονομάζαμε λεβέντες, όταν τα κριτήρια της ψήφου μας συνοψίζονταν στο σύνθημα “ψηφίστε Σούλα για μια θεσούλα”,'οταν το ένα, όταν το άλλο, τότε τι περιμένουμε;

Δε θα ξεχάσω την αντίδραση κάποιων συμπατριωτών μας όταν έμαθαν ότι έπαψε επιτέλους η χορήγηση επιδομάτων μετά από απόφαση της αρμόδιας Α΄ βάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής, τα οποία επιδόματα από ένα χρονικό σημείο και πέρα δεν εδικαιούντο και παρά ταύτα καταχρηστικά τα ελάμβαναν!

Φωνές, θορυβώδεις διαμαρτυρίες του τύπου "με αδίκησαν" και το περίφημο "τόσα χρόνια το έπαιρνα κι αυτοί μου το κόψανε"! Δηλαδή κατά τη συλλογιστική των κυρίων αυτών θα πρέπει να λαμβάνουν διά βίου τα σχετικά επιδόματα αν και οι κανονισμοί επιτάσσουν διαφορετικά!

Κι αντί να επαινέσουμε τα μέλη των επιτροπών γιατί εφαρμόζουν το νόμο και συντελούν στην εξοικονόμηση εξόδων και στην περιστολή των περιττών δαπανών εμείς τους εξουθενώνουμε!

Υπάρχουν πάμπολλα παρόμοια παραδείγματα όπως αυτό της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, των φοροαπαλλαγών, των φοροκλοπών κ.τ.ο.

Πολλοί από μας που κατηγορούμε και δικαίως τους πολιτικούς αν είμασταν στη θέση τους πιθανώς να κάναμε και χειρότερα!

Νομίζω ότι ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας έχει απόλυτο δίκαιο προσεγγίζοντας το θέμα απ’ την πνευματική-μεταφυσική οπτική. Συγκεκριμένα είχε πει ότι “Η κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, επηρεάζει το ευρύτερο περιβάλλον. Η ουσία της Η ουσία της κρίσης είναι η διαφθορά και τη διαφθορά την τρέφουν τρεις ρίζες: η πλεονεξία και φιλαργυρία, το ψέμα και η αποφυγή της αυτοκριτικής καθώς και ο εγωκεντρισμός που διώχνει την αγάπη”.

Το πρόβλημα στη βάση του είναι μεταφυσικό-πνευματικό. Συναρτάται οντολογικά με τις σχέσεις μας με το Θεό, το συνάνθρωπο και τον εαυτό μας.

Στις κρίσιμες αυτές στιγμές που απειλείται η κοινωνική συνοχή και κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το αύριο απουσιάζει η καταφυγή στο Θεό και η μετάνοια.

Είναι λυπηρό ότι οι πολιτικοί μας στα διαγγέλματα και τις δηλώσεις τους δεν Τον επικαλούνται είτε γιατί δεν πιστεύουν στην ύπαρξή Του είτε γιατί κάτι τέτοιο είναι ντεμοντέ.

Το ακόμη πιο λυπηρό είναι το γεγονός ότι πολλοί συμπατριώτες μας "μπαστακώνονται" μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες και πέραν τούτου ουδέν.

Οι βαπτισμένοι όμως στο όνομα της Αγίας Τριάδας Ορθόδοξοι χριστιανοί που πιστεύουμε ακράδαντα στην παντοδυναμία Του και έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για υπέρβαση της κρίσης σ’ Αυτόν καλούμαστε σε εκστρατεία προσευχής και νινευιτική μετάνοια προκειμένου να κάμψουμε τη φιλανθρωπία Του πιστεύντας ακραδάντως ότι για τις βοώσες μέχρι ουρανού αμαρτίες μας επέτρεψε να δοκιμαστούμε.

Ας μην καμπτόμαστε λοιπόν ως και οι μη έχοντες ελπίδα. Αλλά ας αγωνιστούμε εντονότερα για την κάθαρση από τα βδελυκτά μας πάθη, την αιτία της αποστασίας μας απ την Πηγή της Ζωής.

πηγή
το είδαμε εδώ

Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του κ. Λυκούργου Νάνη, Ιατρού

=====

Δε μας εκπλήσσει το γεγονός ότι το ΣΚΑΙ πρωτοστατεί και πλειοδοτεί, τις παραμονές των μεγάλων εορτών της χριστιανωσύνης, σε βρωμερότητες και ελεεινότητες, επενδεδυμένες με ψευδο-επιστημονικό-επιστημονικοφανή μανδύα, που καθάπτονται της αμωμήτου ημών Πίστεως, σαν κι αυτές που καταγγέλει ο ευθαρσής μητροπολίτης Πειραιώς.

Έκπληξη, όμως, που τάχιστα μετατρέπεται σε αγανάκτηση προκαλεί η στάση της διοικούσας Εκκλησίας απέναντι στο συγκεκριμένο κανάλι.

Και τούτο γιατί η τελευταία (αρχιεπισκοπή Αθηνών και κάποιες ιερές μητροπόλεις) συνεργάζεται με τον ειρημένο τηλεοπτικό δίαυλο στα πλαίσια της πληρέστερης διεξαγωγής του φιλανθρωπικού και κοινωνικού της έργου.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και το γεγονός ότι ο εκκλησιαστικός οργανισμός ΑΠΟΣΤΟΛΗ της αρχιεπισκοπής Αθηνών δε δίστασε να συνεργαστεί και με το ελεεινό και τρισάθλιο ποιοτικά, δυσώνυμο the voice, κατασκανδαλίζοντας το λαό του Θεού και προάγοντας εντελώς ανεύθυνα, άκριτα και επιπόλαια την εκκοσμίκευση εντός του εκκλησιαστικού σώματος.

Προ ετών είχαμε το θλιβερό γεγονός της διαξαγωγής συναυλίας με κοσμική μουσική, μουσικά όργανα και λαικούς τραγουδιστές των οποίων τα άσματα δεν εκπέμπουν ευωδία Χριστού αλλά κοσμική δυσωδία, εντός του ιερού ναού του αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών με την παρουσία δύο αρχιεπισκόπων (Τιράνων και Αθηνών) που, επίσης, κατασκανδάλισε τους υγιώς φρονούντες πιστούς.

Είχαμε την παραχώρηση εκκλησιαστικής αίθουσας προκειμένου να διεξαχθεί εκδήλωση προς τιμήν του δυσμενώς περί χριστιανισμού εκφρασθέντος και τον ψυχοφθόρο ηδονισμό υμνήσαντος ποιητή Ελύτη.

Επίσης για την πρωταγωνίστρια της εκκοσμίκευσης και του συσχηματισμού με τον κόσμο αρχιεπισκοπή Αθηνών εγράφη, χωρίς το παράπαν να διαψευσθεί αρμοδίως και καθηκόντως, ότι συνεργάστηκε "καλλιτεχνικά" με το γνωστό πολέμιο της Παλαιάς Διαθήκης, μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο.

Δεν προτιθέμεθα να ασχοληθούμε ιδιαιτέρως με το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, της αρχιεπισκοπής Αθηνών, τουτέστιν, καθώς η αλλοτρίωσή του από το κοσμικό πνεύμα τυγχάνει παγκοίνως γνωστή.

Τα όσα κατατέθηκαν παρά πάνω όπως και κάποιες πρόσφατες παρόμοιες, μουσικής και"καλλιτεχνικής" φύσεως ασχημοσύνες, που έλαβαν χώρα εντός ιερών ναών της γνωστής και μη εξαιρετέας και τόσο ταλαιπωρημένης απ’ τον Ιούλιο του 1974 και δώθε μητρόπολη Δημητριάδος καθώς και κάποιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις της μητροπόλεως Κερκύρας που"διανθίσθηκαν" από τη συνεργασία της εκεί τοπικής Εκκλησίας με το εκεί τοπικό ρόταρυ καταδεικνύουν πανηγυρικά το έλλειμμα ποιμαντικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας, την ποιμανική αφασία, που χαρακτηρίζει ενίους των συγχρόνων εκκλησιαστικών ταγών.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από ποιμένες που εδώ και δεκαετίες έχουν αφήσει ασύδοτους τους διάφορους παπα-Φάρους και Γιανναράδες να περιφέρουν ανενόχλητοι και ανεξέλεγκτοι τα δυσώδη ληρήματα και φαντασιοκοπήματά τους δηλητηριάζοντας πνευματικά τη νεολαία της πατρίδας μας λανσάροντας τις ολέθριες ιδεολοψίες τους σαν γνήσια εκκλησιαστικές θέσεις!

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες

το είδαμε εδώ

Δαιμονικής εμπνεύσεως οικουμενιστικό-πανθρησκειακό όραμα, θα ταράξει την εκκλησία της Ελλάδος

 

Η εισήλαση της οικουμενιστικής λαίλαπας στην εκκλησιαστική ζωή”

Σαν μονιός άγριος και σαν χείμαρρος μανιασμένος έχει εισβάλλει ο δαιμονοκίνητος οικουμενισμός στον εκκλησιαστικό βίο μεταίρων τα τεθέντα υπό του Κυρίου, των αποστόλων και των πατέρων όρια, μεταθέτων τα αμετάθετα,καταλύων τα ακατάλυτα, μειγνύων τα άμεικτα και συγχέων τα ασύγχυτα. Δυστυχέστατα για την ιερότατη υπόθεση της προασπίσεως του Ορθοδόξου Δόγματος, προς μεγίστη χαρά του σατανά και των εν τω κόσμω οργάνων του, επί τεραστία βλάβη της πανορθοδόξου ενότητος και προς δεινό σκανδαλισμό του πιστού λαού ένιοι εκκλησιαστικοί ταγοί, με «πρώτους και καλύτερους» τους αρχιερείς του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με επικεφαλής τον πατριάρχη Βαρθολομαίο όπως προκύπτει απ την ανάγνωση και μελέτη των κατά καιρούς δηλώσεών τους και την αναδίφηση της εν γένει πολιτικής που ακολουθούν στον κατ εξοχήν ευαίσθητο τομέα των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών σχέσεων, υπηρετούν δυστυχώς το δαιμονικής εμπνεύσεως οικουμενιστικό-πανθρησκειακό όραμα, δέσμιοι, προφανώς, ολέθριων συγκρητιστικών ιδεοληψιών και αγκυλώσεων, απότοκων, ίσως, της «μαθητείας τους» «παρά τους πόδας» εγνωσμένων τοις πάσι,οικουμενιστικού προσανατολισμού, ηγετικών παραγόντων του εκκλησιαστικού βίου, κεκοιμημένων όντων (αναφέρομαι, κυρίως,στους μακαριστούς Αθηναγόρα Σπύρου και Μελίτωνα Χατζή).

Το πεπαρρησιασμένο, ομολογιακό και γέμον εμπόνου αγωνίας κείμενο της συνάξεως εκτός από έκφραση διαμαρτυρίας για την εισήλαση της οικουμενιστικής λαίλαπας στην εκκλησιαστική ζωή, έχω τη γνώμη ότι θέτει και όλους μας, κληρικούς και λαικούς, προ των ευθυνών μας, αναφορικά με τη στάση μας έναντι των εκφυλιστικών αυτών φαινομένων και των εμπνευστών και πρωτουργών τους. Ειδικά οι κληρικοί και δη οι έχοντες τον τρίτο βαθμό της ιερωσύνης σταθμίζοντας τις ευθύνες τους θα πρέπει να σκεφθούν σοβαρά και την προοπτική και το ενδεχόμενο της διακοπής του μνημοσύνου του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μιμούμενοι το παράδειγμα των μακαριστών συνεπισκόπων τους Αυγουστίνου του νεοχρυσοστόμου, Αμβροσίου του λεοντόκαρδου και Παύλου του απλού και κεχαριτωμένου.

Λ.Ν

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

πηγή

Το Είδαμε : Εδώ

Το μέγεθος της διαβρώσεως που έχουν υποστεί κάποιοι "ορθόδοξοι" μητροπολίτες

του ιατρου Λυκουργου Νανη
Πρόκειται για απόβλητες και κατάπτυστες, από ορθοδόξου σκοπιάς, δηλώσεις που αποκαλύπτουν το μέγεθος της διαβρώσεως που έχουν υποστεί κάποιοι "ορθόδοξοι" μητροπολίτες, του κλίματος του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ως επί το πλείστον, απ το δηλητήριο του Οικουμενιστικού συγκρητισμού.

Ο κατήφορος των συγκεκριμένων πάτο δεν έχει. Έχουν αποβάλλει κάθε χαλινό, προδίδουν ασύστολα την Ορθόδοξη Πίστη, πυροδοτούν σχίσματα, κατασκανδαλίζουν το λαό του Θεού, του οποίου ο λέβητας της οργής υποκκαίεται επικίνδυνα με ορατό τον κίνδυνο να εκραγεί κάποια στιγμή με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Μήπως επέστη ο καιρός για τη διακοπή του μνημοσύνου τους; 

Μέχρι πότε θα καταλείπονται ασύδοτοι προκειμένου να μεταθέτουν τα αμετάθετα, να καταλύουν τα ακατάλυτα και να εκθεμελιώνουν την Ορθοδοξία, μήτε Θεό φοβούμενοι μήτε ανθρώπους εντρεπόμενοι;

διαβάστε τα όσα κατάπτυστα λέει εδώ

Πηγή

"Αφωνότεροι ιχθύων", οι πλείστοι των ιεραρχών μας δύο ημέρες προ της υλοποιήσεως του σκανδαλώδους πατριαρχικού τολμήματος.

Λυκούργος Νάνης, Ιατρός

Δύο ημέρες προ της υλοποιήσεως του σκανδαλώδους πατριαρχικού τολμήματος, και"άκρα του τάφου σιωπή" βασιλεύει εντός του περιβόλου του επισκοπικού σώματος (και όχι μόνο) της Ελλαδικής Εκκλησίας.

"Αφωνότεροι ιχθύων", οι πλείστοι των ιεραρχών μας, μάλλον έχουν στραμμένη την προσοχή τους στα συλλείτουργα,(εύχομαι, ΟΛΟΨΥΧΩΣ, να τους αδικώ αλλά, δυστυχέστατα, αυτήν την εντύπωση αποκομίζει κανείς περιηγούμενος το διαδίκτυο) τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, τόσο μα τόσο απωθούν, πιστούς και απίστους, εξ αιτίας του τρόπου με τον οποίο αυτά πραγματοποιούνται, και κάθε άλλο παρά διαφαίνεται να συνέχονται απ το θλιβερό γεγονός ότι ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αιρόμενος υπεράνω των Θείων και Ιερών κανόνων, των απαγορευόντων ρητώς και κατηγορηματικώς την μετά των αιρετικών συμπροσευχή (παρά τις σοφιστείες των υποστηρικτών τους)και επισυρόντων φρικτές αρές επί των κεφαλών των κατά καιρούς παραβατών τους, πρόκειται να προσθέσει έναν ακόμη κόμβο στο κομβολόγιο των οικουμενιστικών- προδοτικών της Ορθοδοξίας ανομημάτων του με την επικείμενη επίσκεψή του στα Ιεροσόλυμα.

Η εκκωφαντική αυτή επισκοπική σιωπή δίδει, αναντιλέκτως, αφορμή στον πιστό λαό, που αγωνιά για την οσημέραι επιτεινόμενη παραφθορά, νόθευση και προδοσία του Ορθοδόξου Δόγματος, να εξαγάγει μελαγχολικά συμπεράσματα αναφορικά με το βαθμό συμβιβασμού τινών εξ αυτών με την προμνημονευθείσα προδοσία(εννοείται ότι η συγκεκριμένη αναφορά ισχύει για τους ορθοφρονούντες ποιμένες και κατ ουδένα λόγο για τους θεράποντες του οικουμενιστικού συγκρητισμού επισκόπους).

Τυγχάνει, αναμφιρρήστως, αδιανόητο, να εκπορεύονται αγωνιώδεις και έμπονες κραυγές διαμαρτυρίας απ τη μεριά κατώτερων βαθμίδων κληρικών, μοναχών και λαικών και να σιωπούν οι ταγοί της Εκκλησίας.

Κραυγάζουν "στεντορεία τη φωνή" και διατόρως οι στρατιώτες και οι στρατηγοί έχουν πάθει... "γλωσσοδέτη", εξ αιτίας, πιθανότατα,μιας στρεβλής αντιλήψεως περί εκκλησιαστικής γαλήνης και ενότητος, η οποία, όμως, κάθε άλλο παρά στοιχεί με τις αγιοπατερικές και ιεροκανονικές επιταγές( αλλά , εν πολλοίς, και με την κοινή λογική) οι οποίες όταν "Θεός το κινδυνευόμενον" όχι απλώς επιτρέπουν αλλά επιβάλλουν το θεοφιλή έλεγχο των κακώς κειμένων.

Με τον κίνδυνο να καταστούμε κουραστικοί αξίζει να υπομνήσουμε για μία ακόμη φορά ότι κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, μεμαρτυρυμένης Ορθοδόξου πνευματικότητος, αλλά και αναγνωρισμένοι άγιοι της Εκκλησίας προ δεκαετιών καυτηρίασαν και στηλίτευσαν κατά ποιμαντικό-συνειδησιακό χρέος την ολέθρια και καταστροφική οικουμενιστική-συγκρητιστική πολιτική του αλήστου (αρνητικής εννοείται) μνήμης μακαριστού Αθηναγόρα αδιαφορώντας για τις οιεσδήποτε συνέπειες και, καθιστάμενοι, κατ αυτόν τον τρόπο παραδείγματα προς μίμηση για τους "μέλλοντας ποιμαίνειν την Εκκλησίαν".

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, π.Παίσιος, π.Φιλόθεος Ζερβάκος, π.Αυγουστίνος Καντιώτης, π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος είναι μερικά, μόνο, απ τα ονόματα των ελεγξάντων, εν αγάπη μεν, εν αληθεία δε, την αθηναγόρειο προδοσία.

Επίσης, επιβάλλεται να μνημονεύσουμε των μακαριστών αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου του Β,Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, Μηθύμνης Ιακώβου, Κερκύρας Μεθοδίου, Παραμυθίας Παύλου, Χίου Χρυσοστόμου, Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, Ζιχνών Νικοδήμου,π.Θεοκλήτου Διονυσιάτου, π.Σπυρίδωνος Μπιλάλη,π.Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, αειμνήστου Παναγιώτη Τρεμπέλα αλλά και συλλογικοτήτων όπως επί παραδείγματι πολλών μονών του Αγίου Όρους, ιεραποστολικών αδελφοτήτων και συλλόγων όπως π.χ. ΠΟΕ, Τρεις Ιεράρχες, Σωτήρ, Σταυρός κ.ά.
Γιατί σήμερα δεν παριστάμεθα μάρτυρες μιας, παρόμοιου μεγέθους και εντάσεως, αντιδράσεως και αντιστάσεως στη συντελούμενη προδοσία; Τι να υποθέσει κανείς;

Τόσο πια έχει εισχωρήσει ο λίβας του συμβιβασμού στο σύγχρονο επισκοπικό σώμα αλλά και στον καθόλου εκκλησιαστικό βίο αποξηραίνοντας κάθε ικμάδα αντιδράσεως και αντιστάσεως;
Μπορούμε άραγε να είμαστε αισιόδοξοι χωρίς να χαρακτηρισθούμε αιθεροβάμονες;

πηγή

Αὐγουστίνος Καντιώτης! Ἐξαίσιο θρησκευτικὸ καὶ ἐθνικὸ σύμβολο κια ἀκάματος κοινωνικὸς ἐργάτης!

Γράφει ὁ Λυκοῦργος Νάνης
Ὁ μακαριστὸς ἱεράρχης, δὲν ὑπῆρξε μόνο μία ἐξέχουσα ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα ἀλλά, ἐπιπλέον, διαθέτει καὶ ἔνδοξες περγαμηνὲς ἐθνικῆς καὶ κοινωνικῆς δράσεως. Στὴν κατεχόμενη Κοζάνη, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀπαισίας μνήμης Γερμανικῆς κατοχῆς, μὲ τὰ θρυλικὰ συσσίτια, τὰ ὁποῖα διοργάνωσε, διέσωσε ἀπὸ τὸν ἐκ πείνης θάνατο 8150 ψυχές! Συνεπεία τῆς ἐθνικῆς του δράσεως ἐπέσυρε τὴ μῆνι τῶν ἀρχῶν κατοχῆς ἕνεκα τῆς ὁποίας ἀποφασίστηκε ἡ ἐκτέλεσή του ἀπ' τὴν ὁποία γλύτωσε ἐκ θαύματος! Κι ὅμως, ὁ δῆμος Κοζάνης, παρ΄ ὅλο ποὺ ὁ δήμαρχος σὲ ὁμιλία του ἐνώπιόν τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου, πλήθος μητροπολιτῶν, ἐπισήμων ἀρχῶν καὶ χιλιάδων Κοζανιτῶν, ἀναγνώρισε τὴν ἀτίμητη προσφορά του, ὅπως καὶ αὐτὴν τοῦ μακαριστοῦ Ζακύνθου καὶ εἴτα Κιλκισίου Ἀποστόλου Παπακωνσταντίνου, ποὺ ἐπίσης δραστηριοποιήθηκε ποιμαντικὰ στὴν Κοζάνη, οὔτε σὲ μία πάροδο δὲν ἔδωσε ὄνομα πρὸς τιμὴν τοῦ ἐξαίσιου ἱεράρχη, τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποίαν τιμῶνται ποικίλα μηδενικὰ καὶ ἀσημαντότητες! Ἐν ἔτει 1942, διέτρεξε τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ τοῦ νομοῦ Φλωρίνης, τοῦ ἐγκαταλελειμμένου ποιμαντικά, ἂπ τὸν προκάτοχό του, εὐαγγελιζόμενος τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Σωτηρίας, συγκακακουχούμενος μὲ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἱερουργώντας, ἐξομολογώντας, κηρύττοντας, παρηγορώντας. Καρπὸς τῆς ἐν θέματι δραστηρότητας ὑπῆρξε καὶ ἡ ἵδρυση τῆς ἀδελφότητος ΑΓΑΠΗ ποὺ διακονεῖ στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου μέχρι σήμερα. Γι΄ αὐτὸ καὶ οἱ Φλωρινιῶτες, διὰ τοῦ τότε δημάρχου τους, ἀειμνήστου ἰατροῦ Ἀθανασίου Σιούλα, ζήτησαν ἀπ΄ τὴν ἀριστίνδην Ἱερὰ Σύνοδο, ἐν ἔτει 1967, γιὰ μητροπολίτη τους, τὸ θρυλικὸ πατέρα Αὐγουστίνο. Καὶ ἡ ἀριστίνδην ἐκείνη σύνοδος, ποὺ φρόντισε νὰ ἀνυψωθοῦν στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο, ἀγλαίσματα καὶ σεμνώματα, κι ὄχι σκανδαλοποιοὶ καὶ σπουδαρχίδες ἀρχιμανδρίτες, ὅπως σὲ μεγάλη κλίμακα συνέβαινε πρὸ τῆς συγκροτήσεώς της, δὲν κώφευσε στὴν ἀγωνιώδη ἔκκληση τοῦ ποιμνίου τῆς ἐν λόγω μητροπόλεως, ἀλλὰ ἀνταποκρίθηκε μὲ θετικὴ ἐνέργεια, ἐκλέγοντας καὶ καθιστώντας τὸν π.Αὐγουστίνο, μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας...

Ἄνεμος ἀναγεννήσεως ἄρχισε νὰ πνέει στὴν ταλαιπωρημένη, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπραξίας τοῦ προκατόχου του, ἐπισκοπῆ. Κυψέλη πνευματικῆς ἐργασίας ἀπέβη ὑπὸ τὴν ἔμπνευση τοῦ ἀκάματου ἐπισκόπου καὶ μὲ τὴ συνέργεια τοῦ ἐκλεκτοῦ ἐπιτελείου του. Καινούριοι καὶ σύγχρονοι ἱεροὶ ναοί, οἰκοτροφεῖα, γηροκομεῖα, πνευματικὰ κέντρα, οἶκοι χειροτεχνίας, ἐνοριακὲς βιβλιοθῆκες, ἐπισκοπεία, οἶκοι ἱερέως, κηρύγματα, οἱ θαυμάσιες κατασκηνώσεις στὴν Πρώτη Φλωρίνης, ποὺ ἔφθασαν νὰ φιλοξενοῦν κὰτ ἔτος 3000 παιδιά!!!! Κι ὅλα αὐτὰ ἀπ΄ τὸ μηδέν! Μὲ μικρὴ κρατικὴ βοήθεια ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνταπόκριση τοῦ ἁπλοῦ καὶ ἄδολου κόσμου στὶς ἐκκλήσεις τοῦ ἱεράρχη του! Οἱ πιστοὶ γνώριζαν ἀπ΄ τὴ μέχρι τότε πορεία τοῦ μακαριστοῦ ποιμενάρχη ὅτι ὁ ὀβολός τους δὲ θὰ γίνει βίλλα καὶ πισίνα τοῦ δεσπότη ἀλλὰ ναοὶ καὶ ἱδρύματα. Πέρα ὅμως ἀπ΄ τοὺς ναοὺς καὶ τὰ ὑλικὰ κτίσματα, ἡ σημαντικότερη προσφορὰ τοῦ μεγάλου ἱεράρχη ὑπῆρξε ἡ καλλιέργεια τῶν ἔμψυχων ναῶν, τουτέστιν τοῦ πεινῶντος καὶ διψῶντος, πνευματικῶς, ποιμνίου. Πολλὲς ψυχὲς πλησίασαν τὸ πετραχήλι γιὰ πρώτη φορὰ καὶ προσῆλθαν ἀξίως στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Μέχρι τότε, τὸ Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ἦταν σχεδὸν ἄγνωστο στὴ μητρόπολη Φλωρίνης! Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν ὅμως τοῦ π.Αὐγουστίνου καλλιεργήθηκε, ὁδηγώντας ψυχές, ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν, στὸν ἀκύμαντο λιμένα τῆς Ἄνω Βασιλείας! Καλλιεργήθηκαν ἐπίσης τὸ προφορικὸ καὶ γραπτὸ κήρυγμα, τὰ κατηχητικά, οἱ κύκλοι συμμελέτης Ἁγίας Γραφῆς κ.τ.ο. σὲ πόλεις καὶ χωριά!

Ἐπιπλέον ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος πολέμησε τὰ αἰσχρὰ καλλιστεῖα, τὴ διεξαγωγὴ τῶν ὁποίων ματαίωσε τὴ συμπαραστάσει τοῦ εὐγενοῦς λαοῦ, στὴ Φλώρινα καὶ τὴν Πτολεμαίδα, τὸ σατανοκίνητο καρνάβαλο ποὺ ἐπίσης κατόρθωσε νὰ ματαιώσει στὴν πόλη τοῦ Ἀμυνταίου, τὰ διάφορα εἰδωλολατρικὰ ἔθιμα, ὅπως π.χ. τῆς ἀδελφοποίας, τῶν φωτιῶν δύο ἡμέρες!!! πρὸ τῶν Χριστουγέννων, τῆς συνοικήσεως τῶν μεμνηστευμένων κ.α. Ἀντιστάθηκε σθεναρῶς, καὶ ἐν τέλει  κατόρθωσε, νὰ ματαιώσει τὴν ἵδρυση διαφθορείου-καζίνου, ποὺ θὰ διέλυε τὸν κοινωνικὸ ἱστὸ τῆς ἐσχατιᾶς αὐτῆς τῆς ἑλληνικῆς γής. Πέτυχε ἐπίσης νὰ ματαιώσει τὴν ἵδρυση πολυεθνικοῦ super-market ποὺ θὰ ἀπομυζοῦσε τὴν ἀγορὰ τῆς Φλώρινας μὲ πρόδηλες συνέπειες. ΒΑΠΤΙΣΕ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΕ ΤΟΥΣ ΑΘΙΓΓΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΕΙ ΣΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ! 

Ἀγωνίστηκε γιὰ τὰ δικαιώματα πολλῶν ἐπαγγελματικῶν τάξεων τῆς Φλώρινας ὅπως π.χ. τῶν ὁδηγῶν ταξί.Πρότεινε νὰ ἱδρυθεῖ μὲ ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία στὴ Φλώρινα ἐργοστάσιο κλωστουφαντουργίας,μπῆκε μπροστὰ στοὺς ἀγῶνες γιὰ νὰ ἀναγκασθεῖ ἡ ΔΕΗ νὰ τοποθετήσει εἰδικὰ φίλτρα προκειμένου νὰ περιορισθεῖ ἡ ρύπανση καὶ νὰ προστατευτεῖ ἡ δημόσια ὑγεία κ.α. Μπῆκε ἐπικεφαλῆς στὸν ἀγώνα τῶν χωρικῶν τοῦ Φιλώτα καὶ τοῦ Περδίκα ποὺ ἀδικοῦνταν γιατί δὲν ἀποζημίωναν τὰ χωράφια τοὺς ὅσο τοὺς εἶχαν ὑποσχεθεῖ. 

Πρότεινε τὸ 1977 τὴν ἵδρυση ἐργοστασίου γούνας, ἐνῶ τὸ 1993 μὲ ὑπόμνημά του στὸν τότε πρωθυπουργὸ Κ.Μητσοτάκη περιγράφει τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ ἀκριτικοῦ νομοῦ καὶ κάνει συγκεκριμένες προτάσεις π.χ. νὰ κατασκευασθεῖ ἀεροδρόμιο, νὰ ἱδρυθοῦν σχολὲς ἁλιείας καὶ γεωργίας κ.α. (βλ.ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 7ης 4ετίας). 

Ἐπέσυρε τὴ μῆνι τῶν ἀνιστόρητων Σκοπιανῶν ποὺ ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ ἀπειλήσουν καὶ τὴ ζωὴ τοῦ ἐξ αἰτίας τῆς ἐθνεγερικῆς τοῦ δράσεως! Λυσσαλέες ἐξ ἄλλου δημοσιογραφικὲς ἐπιθέσεις ὑπέστη κι ἂπ τὴ μεριὰ τῆς γνωστῆς καὶ μὴ ἐξαιρετέας, ἀγαπημένης τῶν τρομοκρατῶν ὅπως προσφυῶς ἀπεκλήθη, κιτρινοφυλλάδας "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", συστατικὰ στοιχεῖα τῆς δημοσιογραφικῆς ὑποστάσεως τῆς ὁποίας ὑπῆρξαν, ὁ ἐθνομηδενισμὸς καὶ ἡ ἐκκλησιομαχία. Στὴν ἐν λόγω φυλλάδα βρῆκαν δημοσιογραφικὸ καταφύγιο εὐάριθμοι φιλοσκοπιανοὶ κάλαμοι ποὺ ἐπιχείρησαν, ἀνεπιτυχῶς βέβαια, νὰ ἀπαξιώσουν στὴ συνείδηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ τὸ γίγαντα Αὐγουστίνο "βαφτίζοντας" τὸν "ἐθνικιστή", "φονταμενταλιστή", "ἐπαρχιώτη" καὶ ἄλλα "κοσμητικὰ ἐπίθετα", θολοκουλτουριάρικης κοπῆς καὶ προέλευσης! 

Ἐπιπροσθέτως, ὁ ἀοίδιμος  ἱεράρχης συνέγραψε καὶ βιβλίο μὲ τίτλο "Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ" ἐνῶ ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι στὶς 2/2/1970 ἀπέστειλε στοὺς ὓπ αὐτὸν κληρικοὺς τὴν ὓπ ἀριθμὸν 104 ἐγκύκλιο τῆς ὁποίας παραθέτω ἕνα ἀπόσπασμα: "Θερμῶς παρακαλοῦμεν καὶ προτρέπομεν τοὺς ἐφημερίους μας, ὅπως ἐν συνεργασία μετὰ τῶν διδασκάλων ἢ ἄλλου τινὸς λογίου περιγράψουν εἰς εἰδικὴν ἔκθεσιν ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἱστορικὰ μνημεῖα, ναούς, ἐξωκκλήσια καὶ διαλελυμένας μονάς.Εἰς τὴν ἔκθεσιν ταύτην θὰ ἀναφέρουν καὶ τὴν ἱστορίαν τῶν μνημείων τούτων, ὡς καὶ πᾶν ὅ,τι ἡ παράδοσις διασώζει περὶ αὐτῶν...". Ἐπίσης καὶ σὲ συνεδριάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἔθεσε πλειστάκις τὸ λεγόμενο "μακεδονικὸ θέμα" καὶ ζήτησε ἂπ τὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία νὰ ὑψώσει φωνὴ διαμαρτυρίας γιὰ τὴν ὀργιάζουσα προπαγάνδα τῶν Σκοπιανῶν. 

Ἐπιλείψει γὰρ μὲ διηγούμενον ὁ χρόνος γιὰ τὸν ἔνδοξο ἱεράρχη ποὺ ἀπέβη μὲ τὴν ἐν γένει βιοτὴ τοῦ ὄχι μόνο ἕνα ἐξαίσιο θρησκευτικὸ καὶ ἐθνικὸ σύμβολο ἀλλὰ καὶ ἕνας ἀκάματος κοινωνικὸς ἐργάτης!

Λ.Ν.

πηγή

Ο «οικουμενιστικός μιθριδατισμός», οι Επίσκοποι και κάποια ιστολόγια

Ὁ κ. Νάνης μᾶς ἀπέστειλε ἕνα κείμενο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Σάμου Εἰρηναίου πρὸς δημοσίευση. Τὸ δημοσιεύουμε καὶ προσθέτουμε τὰ σχόλιά μας:

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΣΕ

"Εφ όσον η πρεσβυγενής  Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία πιστεύει, κατά το Σύμβολον των Οικουμενικών Συνόδων Νικαίας-Κων/πόλεως, ότι αυτή είναι η  Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αφού εστάθη ακλόνητος εις την ιστορικήν Της πορείαν μεταβιβάζουσα διά μέσου των αιώνων μέχρι σήμερον διά της ιερωσύνης, διά των επισκόπων Της, την ύπαρξίν Της, τους θείους χαρακτήρας Της, ως ώρισαν οι θείοι απόστολοι, ο μέγας των εθνών απόστολος Παύλος και η αδιάκοπος χορεία των αγίων Πατέρων,

 

ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΕΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ

 

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ (έτσι ονομαζόταν τότε το ΠΣΕ)

 

το οποίον αναζητεί να εύρη την μίαν, αγίαν Εκκλησίαν. Εάν μετείχεν εις αυτό ως οργανικόν μέλος, θα εβεβαίωνεν, ότι ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ότι αυτή είναι η Μία, Αγία, Καθολική  και Αποστολική  Εκκλησία συμφώνως προς την γνησιότητα της Ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως και την ακεραιότητα της δογματικής μας παραδόσεως".

 

(Μητροπολίτου Σάμου Ειρηναίου, "Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία και το Οικουμενικόν Συμβούλιον των Εκκλησιών", Αθήναι 1952, σελ. 10-11).

 

 

Διαβάζοντας τὸ παραπάνω κείμενο γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ διερωτηθήκαμε:

 

Γιά ποιόν πλέον γίνονται οἱ δημοσιεύσεις; Γιὰ ποιούς γράφονται τὰ κείμενα;

 

*  Γιὰ τοὺς ἐπισκόπους;

 

Δὲν χαμπαριάζουν πιά! Ἔχουν ἀποδεχθεῖ μοιρολατρικὰ τὴν κατάσταση. Ἀνύπαρκτοι ὡς ὁμολογητὲς καὶ φύλακες τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιὰ ἄλλα ἐνδιαφέρονται!

 

*  Γιὰ τοὺς πιστούς;

 

Ἔχουν μπουχτίσει ἀπὸ πληθώρα διαμαρτυριῶν καὶ καταγγελιῶν γιὰ τὴν προδοσία Πίστεως ποὺ συντελεῖται ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς «ἡγέτες» τους, ἔχουν διαβάσει καὶ ἔχουν δεῖ τόνους κειμένων καὶ εἰκόνων γιὰ τὴν καταπάτηση τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἀπὸ Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους, ὥστε κάθε νέα πληροφορία καὶ εἰκόνα, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, ἀλλὰ φέρνει τὸ ἀντίθετο ἀποτέλεσμα. Ἐξοικειώνει τοὺς πιστοὺς μὲ τὴν ἐπικρατοῦσα αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποτελεῖ μικρὲς δόσεις δηλητηρίου, μὲ τὸ ὁποῖο ἐθίζεται ὁ ὀργανισμός τῶν πιστῶν, καὶ πλέον οἱ ἀντιδράσεις εἶναι μηδαμινές.

 

Δηλαδή, αὐτὸ ποὺ ἔχει ὀνομασθεῖ οἰκουμενιστικὸς μιθριδατισμός εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν· ὅταν δὲν ὑπάρξει ἡ ἄμεση ἀντίδραση, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἡ διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεώς τους, τότε ὁ πιστὸς ἐθίζεται στὴν νέα κατάσταση, παραδίδεται ἀμαχητί.

 

Καὶ δυστυχῶς, στὸν ἐθισμὸ αὐτὸ συντελοῦν ἐκεῖνοι ποὺ προσφέρουν τὴν πληροφόρηση, τὶς εἰκόνες τῶν συμπροσευχῶν, τῶν κακοδόξων δηλώσεων, καὶ ταυτόχρονα παραμένουν ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν ἐνεργούντων κακόδοξα, τοὺς μνημονεύουν, δημοσιεύουν τὰ κατορθώματά τους (ἀλλὰ τὰ καλὰ κείμενά τους μὲ τὰ ὁποῖα ρίχνουν στάχτη στὰ μάτια τῶν πιστῶν),  καὶ  ἔτσι  νομιμοποιοῦν  τὶς  κακοδοξίες τους.

 

Αὐτὴ εἶναι τὸ μεγάλο, τὸ τεράστιο λάθος τῶν Ἐπισκόπων, ἡ φθοροποιὸς δράση τῶν συγχρόνων θρησκευτικῶν ἐντύπων καὶ ἱστολογίων! Καὶ θὰ συνεχίσει νὰ εἶναι, γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἔχουμε ἄλλοτε καταθέσει.

 

Ἐκτὸς ἄν...

 πηγή

ΛΥΚ. ΝΑΝΗΣ - Ο ΛΕΒΗΤΑΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ

Λυκούργος Νάνης

"...Πού είναι σήμερα οι μιμητές 

των Φλωρίνης Αυγουστίνου, 

Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, 

Παραμυθίας Παύλου, 

Τρίκκης Διονυσίου, 

Κερκύρας Μεθοδίου, 

Μηθύμνης Ιακώβου 

που αγωνίστηκαν με σφοδρότητα κατά του οικουμενισμού κατονομάζοντας και τους ηγέτες του στην εποχή τους;..."

Ασύδοτος ο μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, απ τη μια καταφρονεί το γράμμα και το πνεύμα των

 ιερών κανόνων, οι οποίοι, επινεύσει του Παναγίου Πνεύματος, ρυθμίζουν τις σχέσεις των Ορθοδόξων 

με τους αιρετικούς, κι απ την άλλη περιφρονεί σκαιότατα την ευαισθησία του Ορθοδόξου 

εκκλησιαστικού πληρώματος επί θεμάτων Ορθοδόξου Δόγματος, εκλαμβάνοντας προφανώς

 το τελευταίο (είθε να τον αδικώ), σαν απρόσωπο όχλο και άθροισμα μουζίκων.

Πόθεν αρύεται ο Ιωάννης Ζηζιούλας την ορθόδοξη εκκλησιαστική νομιμοποίηση, προκειμένου 

να προβαίνει, από μεθόδου και εκ συστήματος, σε ενέργειες έκνομες, άθεσμες και εκθεμελιωτικές 

του Ορθοδόξου Ήθους; 

Πώς ελαφρά τη καρδία και γυμνή τη κεφαλή καταστρατηγεί πλειάδα θεοπνεύστων ιερών κανόνων

 που απαγορεύουν ρητώς και αυστηρώς τις συμπροσευχές μετά των ετεροδόξων; 

Και ας μην προσπαθούν κάποιοι να "χρυσώσουν το χάπι", κατά το κοινώς λεγόμενο, ισχυριζόμενοι,

 σοφιστικώ τω τρόπω, ότι οι εν λόγω συμπροσευχές δεν προσκρούουν δήθεν στο πνεύμα αλλά 

μόνο στο γράμμα των σχετικών ιερών κανόνων, διότι θα προκύψει κλαυσίγελως επί τη 

προβολή τοιούτου φαιδρού "επιχειρήματος" και συλλογισμού! 

Μα το πνεύμα των κανόνων επηρεάζεται και θίγεται και εξ αυτού ακριβώς του

 γεγονότος γεννάται η καθολική αντίδραση του ορθοδόξως φρονούντος ποιμνίου. 

Με τις συμπροσευχές, θίγεται αφεύκτως ο πυρήνας της δογματικής διαφοροποιήσεως

 της Ορθοδόξου Εκκλησίας από τις αιρετικές, "χριστιανικές", κοινότητες και

 εξυπηρετείται ανυπερθέτως ο δογματικός μινιμαλισμός και σχετικισμός.

 Κι όμως! 

Κορυφαίοι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι, εντεταλμένοι θεόθεν να προφυλάσσουν 

το Ορθόδοξο Δόγμα από νοθεύσεις, αλλοιώσεις και προσθαφαιρέσεις, και να περιφρουρούν

 την ποίμνη τους απ το συγκρητισμό και τον οικουμενισμό, υπηρετούν με πιστότητα τον 

τελευταίο, κατασκανδαλίζοντας τους πιστούς, πυροδοτώντας εντάσεις και σχίσματα και το 

χείριστον όλων,

 πλανώμενοι οι ίδιοι, καθιστούν θύματα πλάνης και τα μέλη του ποιμνίου τους, ακυρώνοντας

 στη συνείδησή τους τη μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως αποκλειστικού φορέως

 της Αληθείας με κατάδηλες σωτηριολογικές συνέπειες! 

Μερικοί, ευλόγως, θα αναρωτηθούν; Μα δεν υφίσταται, "προισταμένη αρχή", 

για τον τολμητία επίσκοπο, προκειμένου να τον ανακαλέσει στην τάξη; Δυστυχώς, καθώς τυγχάνει 

και τυφλώ δήλον, ο ειρημένος επίσκοπος δρα και κινείται με την ανοχή και ενθάρρυνση του

 πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, συνευδοκούντων και των προκαθημένων

 και λοιπών εκκλησιαστικών αξιωματούχων των υπολοίπων Ορθοδόξων Πατριαρχείων

 και Τοπικών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. 

"Τυφλός εάν τυφλόν οδηγεί, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται"! 

Άλλωστε οι τελευταίοι "αμιλλώνται" και "διαγκωνίζονται" στην καταπάτηση των ιερών κανόνων,

 των καθοριζόντων τις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις. Κλασσικό παράδειγμα η Σερβική Εκκλησία,

 που "πτύει", με την εν γένει διαχριστιανική και διαθρησκειακή πολιτική της, τις άγιες 

υποθήκες των αγίων Νικολάου Βελιμίροβιτς και Ιουστίνου Πόποβιτς, 

ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΙΝΕΤΈΑ ΕΞΑΊΡΕΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ, ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ 

ΡΑΤΣΚΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΖΡΕΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ, ΓΝΗΣΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ! 

Στρέφοντας κάποιος τους οφθαλμούς στα καθ ημάς, τουτέστιν εντός της περιοχής της 

Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, καταλαμβάνεται από βαθεία θλίψη που τάχιστα 

μετατρέπεται σε αγανάκτηση. Το Ορθόδοξο Δόγμα προδίδεται και οι επίσκοποί μας

 συνευωχούνται και συμποσιάζονται! 

Οι προδοτικές δηλώσεις και ενέργειες του Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου έχουν 

καταγραφεί λεπτομερώς και έχουν ελεγχθεί αρμοδίως, ούτως ώστε να παρέλκουν 

η εκ νέου αναπαραγωγή και ο σχολιασμός τους. Εκείνο όμως που δύσκολα μπορεί

 να παραμείνει ασχολίαστο είναι η συμπεριφορά ενίων Ελλαδιτών μητροπολιτών απέναντι στα 

πατριαρχικά ατοπήματα. Όχι μόνο έχουν επιλέξει σαν μέθοδο "προσέγγισης"

 των εν θέματι ατοπημάτων την "αγία σιωπή", (πόσο άραγε αγία μπορεί να είναι 

εν προκειμένω η σιωπή;), αλλά και σπεύδουν "αγαλλομένω ποδί" στην υποδοχή και 

απόδοση τιμών στον καταπροδίδοντα την Ορθοδοξία πατριάρχη και τη συνοδεία του αποξενούμενοι, 

κατ αυτόν τον τρόπο, απ τον πιστό λαό που αλγεί αντιμετωπίζοντας την αφωνία και το

 συμβιβασμό των ποιμένων του. 

Ποιος μπορεί άραγε να λησμονήσει τα γεγονότα της Καστοριάς, των Γρεβενών, της Φλώρινας, 

της Σιάτιστας, της Κοζάνης κ.ά.! 

Λίγοι μητροπολίτες, μετρημένοι δυστυχώς στα δάκτυλα της μιας χειρός, αγωνίζονται ουσιαστικά 

εναντίον του οικουμενισμού και των θεραπόντων του. Οι λοιποί έχουν συμβιβασθεί. 

Οι πλείστοι, θεωρητικά έχουν ταχθεί κατά του οικουμενισμού, αλλά σιωπούν αιδημόνως 

όταν κάποιοι συνεπίσκοποί τους ασχημονούν υπηρετώντας τον τελευταίο. 

Πού είναι σήμερα οι μιμητές των Φλωρίνης Αυγουστίνου, Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, 

Παραμυθίας Παύλου, Τρίκκης Διονυσίου, Κερκύρας Μεθοδίου, Μηθύμνης Ιακώβου 

που αγωνίστηκαν με σφοδρότητα κατά του οικουμενισμού κατονομάζοντας και τους ηγέτες 

του στην εποχή τους; 

Μήπως οι υγιώς φρονούντες επίσκοποι των ημερών μας, μιμούμενοι το παράδειγμα των τριών πρώτων,

 θα πρέπει στα σοβαρά να προσανατολισθούν, εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, 

προς τη διακοπή του μνημοσύνου του παραπαίοντος σε θέματα Ορθοδόξου Πίστεως, 

πατριάρχη Βαρθολομαίου; 

Μήπως έχουν πια εξαντληθεί τα περιθώρια της υπομονής του θρησκεύοντος λαού; 

Μήπως ο λέβητας της οργής του κινδυνεύει να εκραγεί με απρόβλεπτες συνέπειες; 

Απευκταία, οπωσδήποτε, για κάθε μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΕΤΑΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΕΝΌΤΗΤΑΣ, μία τέτοια εξέλιξη (τουτέστιν η διακοπή του μνημοσύνου). Μήπως όμως εκ των πραγμάτων καθίσταται αναγκαία; Το ερώτημα είναι κρίσιμο και θα πρέπει όλους μας να μας προβληματίσει! 
Λ.Ν.