Νεοσατανισμός και ναζιστική ιδεολογία

Είναι γνωστό ότι για κάθε χριστιανό και για κάθε λογικό άνθρωπο, ότι η ναζιστική ιδεολογία υπήρξε μία από τις πλέον εγκληματικές και ειδεχθείς ιδεολογίες που γνώρισε η παγκόσμια ιστορία. Τον ίδιο όμως εγκληματικό και απαίσιο χαρακτήρα έχει και ο νεοσατανισμός που αποτελεί την πλέον φρικτή, αποκρουστική και επικίνδυνη έκφραση  καταστροφικής λατρείας (destructive cults).

Είναι γνωστή στην έρευνα  η σχέση του Χίτλερ και άλλων στελεχών του Ναζιστικού καθεστώτος  με διάφορους αποκρυφιστικούς χώρους και πρακτικές. Δυστυχώς η ίδια σχέση μεταλλαγμένη συνεχίζεται και μετά το τέλος του εγκληματικού και αιμοσταγούς ναζιστικού μορφώματος μέχρι τις ημέρες μας, καθώς πολλά στοιχεία της ναζιστικής υποκουλτούρας έχουν υιοθετηθεί από διάφορες νεοσατανιστικές οργανώσεις.

Στο άρθρο μας αυτό θα επισημάνουμε, αναφέροντας ορισμένα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα, την σχέση που υπάρχει σήμερα  ανάμεσα στη ναζιστική ιδεολογία και υποκουλτούρα με νεοσατανιστικες οργανώσεις. Πώς, δηλαδή, ορισμένες οργανωμένες εκφράσεις του νεοσατανισμού σχετίζονται με την εγκληματική ναζιστική κοσμοθεωρία και ιδεολογία.

Στην ιστορική αφετηρία τους οι διάφορες νεοναζιστικές οργανώσεις  δανείστηκαν υλικό από  αποκρυφιστικούς χώρους και παρήγαγαν  φανταστικά έργα και λαϊκά διηγήματα συνδεδεμένα με την ναζιστική υποκουλτούρα. Στη συνέχεια, όμως, διάφορες νεοσατανιστικές οργανώσεις, που όπως και άλλες ακραίες αποκρυφιστικές κινήσεις αρέσκονται να αποκαλούνται ως «Τάγματα η Ναοί», άντλησαν υλικό και εμπνεύστηκαν από τη ναζιστική ιδεολογία.

Ο Anton Szandor Lavey (1930- 1997), ο ιδρυτής της λεγόμενης «Εκκλησίας του Σατανά» (Church of Satan), υπήρξε ο πρώτος που κατά τρόπο απροκάλυπτο  εμπνεύστηκε από τη ναζιστική υποκουλτούρα και υιοθέτησε τελετουργικό για την οργάνωσή του προερχόμενο από ναζιστικές πηγές. Η πρακτική του δανεισμού  ναζιστικών συμβόλων, ιδεών και τελετουργικού  θα εισαχθεί  γρήγορα και σε άλλες σατανιστικές οργανώσεις.

Τη δεκαετία του 1970 θα ακολoυθήσει την ίδια πρακτική ο Michael Aquino, ο ιδρυτής τη σατανιστικής οργάνωσης «Temple of Set», ενώ την ίδια περίοδο θα χρησιμοποιήσει υλικό από την ναζιστική υποκουλτούρα για το δικό της  τελετουργικό η σατανιστική οργάνωση «Οrder of the Trapezoid».

  Τήν ίδια πρακτική, στα τέλη της δεκαετίας του 1970,  θα εφαρμόσει και στην Αγγλία η  νεοσατανιστική κίνηση «Order of Nine Angles» που έχει στενή σχέση με το βρεττανικό νεοναζιστικό χώρο.

  Στίς δύο τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα   πάνω από 12 αποκρυφιστικές οργανώσεις θα χρησιμοποιούν ναζιστικό συμβολισμό και μεθόδους προπαγάνδας.Ένας μεγάλος αριθμός τέτοιων κινήσεων θα συνεργάζεται και θα συστεγάζεται κάτω από τη διεθνή νεοναζιστική -σατανιστική οργάνωση ομπρέλλα « Λευκό Τάγμα της Θούλης» (White Order of Thule). Η εν λόγω σατανιστική – ναζιστική  ιδρύθηκε το 1994 από τον Kerry Bolton (Ψευδώνυμο: Faustus Scorpius). Ο ιδρυτής της  υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα ο ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος της Νέας Ζηλανδίας. Από την ηγεσία του ακροδεξιού κόμματος παραιτήθηκε τη δεκαετία του 1980 για να ασχοληθεί κατά τρόπο πιο συστηματικό με τον αποκρυφισμό και μάλιστα με την πλέον φρικτή και ακραία μορφή του που είναι ο νεοσατανισμός.

Αποτέλεσμα αυτής της ενασχόλησής του με την πλέον σκληρή μορφή του αποκρυφισμού υπήρξε το 1992 η δημιουργία της νεοναζιστικής σατανιστικής οργάνωσης « Order of the Left Hand», η οποία μετονομάστηκε το 1994 σε «Ordo Sinistra Vivendi ».

Την ίδια χρονιά ο Kerry Bolton σε συνεργασία με πολλούς εκπροσώπους του νεοναζιστικού σατανισμού από διάφορες χώρες της υφηλίου θα ιδρύσουν τη διεθνή νεοναζιστική – σατανιστική οργάνωση «Βlack Order » (Μαύρο Τάγμα), η οποία το 1997 θα αλλάξει ονομασία και θα υιοθετήσει τη σημερινή ονομασία της «Λευκό Τάγμα της Θούλης»  για να διακριθεί από μία άλλη ρατσιστική οργάνωση στις Η. Π.Α. που θα φέρει την ίδια ονομασία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ονομασία «Λευκό Τάγμα της Θούλης» παραπέμπει ευθέως στην ανάλογη γερμανική ρατσιστική και αποκρυφιστική οργάνωση του μεσοπολέμου με την οποία είχαν συσχεστιστεί πολλά στελέχη του ναζιστικού χώρου.

Το 1997 η επίσημη έδρα της εν λόγω νεοσατανιστικής ναζιστικής οργάνωσης μεταφέρθηκε στο Richmond της Virginia των Η.Π.Α. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα διεθνές δίκτυο νεοναζί σατανιστών που δραστηριοποιείται στις χώρες: Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Σουηδία, Φιλλανδία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Η.Π.Α.

Ναζιστικά στοιχεία συναντά κάποιος σήμερα σε περιοδικά, διαδικτυακούς τόπους, μικρούς εκδοτικούς οίκους, περιθωριακά συγκροτήματα μουσικής του σατανιστικού  χώρου  που αποτελούν  την πλέον φανερή απόδειξη για το πως η εγκληματική ναζιστική ιδεολογία είναι παρούσα και έχει μπολιάσει την πλέον ακραία και σκοτεινή, σύγχρονη καταστροφική λατρεία που είναι ο νεοσατανισμός.

*Σημείωση: Για τη σύνταξη του παρόντος άρθρου βασιστήκαμε στα κάτωθι: α) Guido und Michael Grandt, Schwarzbuch Satanismus, 1996, β) A.Ottens – R. Myer, Satanism: Rumor , Reality, and Controversy, 1998, γ) J.M.Greer, The Element Encyclopedia of Secret Societies, 2006.

πηγή

ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ Μια εφιαλτική κατάδυση στα άδυτα της «άριας κοσμοθεωρίας», που βρίσκει ακόμη ευήκοα ώτα: από την έκδοση του «Ostara» στην Εταιρεία της Θούλης και από το Κάστρο του Βέβελσμπουργκ στα θιβετιανά κέντρα σοφίας

ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ 

Μια εφιαλτική κατάδυση στα άδυτα της «άριας κοσμοθεωρίας», που βρίσκει ακόμη ευήκοα ώτα: από την έκδοση του «Ostara» στην Εταιρεία της Θούλης και από το Κάστρο του Βέβελσμπουργκ στα θιβετιανά κέντρα σοφίας.

Του Αναστάση Βιστωνίτη

ΤO 1909, ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ 22 ΤΗΣ Felberstrasse στη Βιέννη, έμενε ένας νεαρός που φιλοδοξούσε να σταδιο­δρομήσει ως ζωγράφος στην πρω­τεύουσα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Δύο τετράγωνα πιο πέρα υπήρχε ένα καπνοπω­λείο από όπου προμηθευόταν το ρατσιστικό και αποκρυφιστικό περιοδικό «Ostara». Εκδότης του ήταν κάποιος Λαντς φον Λίμπενφελς, τον οποίο μια μέρα ο νεαρός εκείνος επισκέφθηκε στο γραφείο του και του ζήτησε να αγοράσει παλαιότερα τεύχη που έλειπαν από τη συλλογή του. Ο εκδότης, διαπιστώνοντας από την εμφά­νισή του την άθλια οικονομική του κατάσταση, όχι μόνο του χάρισε τα τεύχη, αλλά και του έδω­σε και χρήματα να πάρει το τραμ της επιστρο­φής για το σπίτι του. Δεν φανταζόταν ότι αυτός που βρισκόταν μπροστά του θα συγκλόνιζε τον κόσμο τρεις δεκαετίες αργότερα. Το όνομά του:Αδόλφος Χίτλερ.

Ποιος ήταν, όμως, ο Λαντς και το περιοδι­κό του, τι πρέσβευε και, άραγε, οι θεωρίες του επηρέασαν τον ναζισμό; Πέρασαν πολλά χρό­νια για να αρχίσουν να ερευνώνται οι σχέσεις των ναζιστών με τους αμέτρητους αποκρυφιστικούς και ρατσιστικούς κύκλους. Ανάμεσα στουςπαγγερμανιστέςήμεγαλογερμανιστέςτης Βιέννης, οι θεωρίες τουκοινωνικούδαρ­βινισμούήταν τότε εξαιρετικά δημοφιλείς και οι ρατσιστικές θεωρίες, αναμεμειγμένες με αποκρυφιστικά «στοιχεία», βρήκαν πρόσφο­ρο έδαφος να αναπτυχθούν, ιδίως μετά το τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι εκπρόσωποί τους ονομάζονταιαριοσοφιστέςκαι τον όρο αριοσοφία τον εισήγαγε ο ένας εκ των δύο βασικών εκπροσώπων τους: ο Λαντς φον Λίμπενφελς (1874-1954). Ο άλλος, μαθητές και οπαδοί του οποίου ήταν εκείνοι που ίδρυσαν στο Μόναχο τη ρατσιστική και αποκρυφιστικήΕταιρεία της Θούλης, ήταν ο Γκουίντο φον Λιστ (1848-1919)· Το ποια υπήρξε η επίδραση του πολιτισμικού αυτού κομπογιαννιτισμού στους ναζιστές, σχετικά αργά, άρχισε να ερευνάται επισταμένως.Αποσπάσματα από την «Ostara» έχουν ενσωματωθεί στη βίβλο του ναζισμού, «Ο Αγών μου» του Χίτλερ.Από τις αρχές ακόμη της δεκαετίας του 1930, ο Αύγου­στος Νολ μιλούσε σαρκαστικά στους φοιτητές του, στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, για τους ναζιστές. Ο ηγέτης τους, έλεγε, δανείστηκε τις ιδέες του από το γελοίο περιοδικό «Ostara».

Οι αριοσοφιστές ερμήνευαν τον κόσμο ως διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στην κυρίαρχη φυλή των Αρίων και στις κατώτερες φυλές των μη Αρίων: Σλάβων, Λατίνων και Εβραίων. Τόσο ο Γκουίντο φον Λιστ όσο και ο Λαντς φον Λίμπενφελςπίστευαν πως στην Ανατολή υπήρχαν μυστικά κέντρα σοφίας, θαυμάσιες βιβλιοθήκες κρυμμένες σε σπηλιές, μαγικοί λαβύρινθοι κάτω από τη γη και απόκρυφα ιερά, κρυμμένα σε μοναστήρια του Θιβέτ.

Γκουίντο φον Λιστ

ΟΛιστείχε ένα κυκλικό όραμα του χρόνου στο οποίο έπαιζαν αποφασιστικόρόλο η φύση, η σκανδιναβική μυθολογία και η ινδουιστική φιλοσοφία.Τέτοια ήταν η πίστη στα μυστικά κέντρα σοφίας της Ανατολής, ώστε μια εποχή κυκλοφορούσε η φήμη πως ο Χίμλερ, αρχηγός των Ες Ες,είχε εγκαταστήσει γραμμή ραδιο­φωνικής επικοινωνίας ανάμεσα στη Γερμανία και στο Θιβέτ. Η φήμη δεν ήταν τυχαία. Όπως έγινε γνωστό αργότερα,ομάδα επιφανώνΕς Ες, μαζί με ναζιστές επιστήμονες, κατ’ εντολή του Χίμλερ είχαν επισκεφθεί το1938το Θιβέτ σε αναζήτηση αυτών των κέντρων της αρχαί­ας σοφίας.Η «εκστρατεία» εκείνη διήρκεσε δύο χρόνια. Τα μέλη της ομάδας προέβησαν σε εκτεταμένη έρευνα, στην οποία συμπερι- λαμβάνονταν και οι αναπόφευκτες «κρανιομετρήσεις», προκειμένου να αποδειχθεί ότι το Θιβέτ υπήρξε το λίκνο της αρίας φυλής.Στα σχετικά ντοκουμέντα υπάρχουν, ανάμεσα σε άλλα, 20.000 ασπρόμαυρες και 2.000 έγχρω­μες φωτογραφίες, καθώς και τα στοιχεία από376κρανιομετρήσεις.Αυτά, ωστόσο, αποκαλύφθηκαν αργότερα. Μπορεί, όμως, κανείς να φανταστεί την έκπληξη των μαχητών του σο­βιετικού στρατού όταν μπήκαν στο Ανατολικό Βερολίνο το 1945 καιανακάλυψαν τα πτώματα περίπου 1.000 θιβετιανών που ήταν ντυμένοι με γερμανικές στολές, αλλά δεν έφεραν δια­κριτικά βαθμού.

Κατά τον Λιστ, τα νεολιθικά ευρήματα στην Ευρώπηαποδείκνυαν ότι κάποτε υπήρξε ένας μεγάλος αριογερμανικός πολιτισμός, ο οποίος αργότερα καταστράφηκε από τους χριστια­νούς που ανάγκασαν τους ιερείς-βασιλείς του να γίνουν τσιγγάνοι, πλάνητες και απόκληροι. Οι χριστιανοί δυσφήμισαν τα ιερά του αρχαίου θεού τους, του Βόταν, και οι ηγέτες των Αρίων κατάντησαν δούλοι στον ίδιο τους τον τόπο.Πα­ράλληλα, ο Λιστ διατύπωσε το χιλιαστικό δόγ­μα πως οι Άριοι θα επανέλθουν, εγκαινιάζοντας μια περίοδο μεγάλου πολιτισμού και καθαρό­τητας, και τα έτη 1914, 1923 και 1932, βάσει των «αστρολογικών του μετρήσεων», ήταν ιδανικά για την έναρξη αυτής της λαμπρής χιλιετίας.

Ο Λιστ αποκαλεί Αρμανιστές τους Αρίους της Γερμανίας, μεταφέροντας στα γερμανικά τη λέξη «Hermiones» (Ερμίονες - γερμανικό έθνος) που δανείζεται από τον Τάκιτο.Η αριο-γερμανική κοινωνία, έλεγε, ήταν οργανωμένη βάσει του καβαλιστικού Δέντρου της Ζωής, το οποίο συνιστά δέκα βαθμίδες διαδοχικής μύη­σης στα μυστήρια της γνώσης: η πρώτη και η δεύτερη βαθμίδα είναι το άτομο και η οικογέ­νεια, οι επόμενες πέντε η διοικητική ιεραρχία των ηγετών, η όγδοη είναι οι ευγενείς, η ένατη ο βασιλιάς και η δέκατη ο θεός. Αυτό το πρότυ­πο χρησιμοποίησε ο Χίμλερ για να οργανώσει ιεραρχικά τα Ες Ες.

Ο νεολογισμός «αριοσοφία» αποδίδει τον συνδυασμό θεοσοφικών-αποκρυφιστικών αντιλήψεων και ρατσιστικών θεωριών (υπερο­χή της αρίας φυλής), κατά το θεοσοφία (Θεός-σοφία), αριθμοσοφία, ανθρωποσοφία κτλ.

Η λέξη «Άριος» προέρχεται από τη σανσκριτι­κήarya(ευγενής). Οι εθνολόγοι δεν της αναγνω­ρίζουν επιστημονική αξία, αλλά οι ναζιστές πί­στευαν ότι Άριος είναι ο βόρειος και μη εβραϊκής καταγωγής κάτοικος του Καυκάσου.

Οι αρχαίοι Γερμανοί, σύμφωνα με τον τευτονικό μύθο που χρησιμοποιεί ο Τάκιτος στο έργο του «Germania», διατήρησαν την παράδοση της προέλευσής τους στα λαϊκά τους τραγού­δια που υμνούν τον χθόνιο θεό τους Tuisco (Τυΐσκων) και τον γιο του, Mannus (Μάν- νος). Οι τρεις γιοι του τελευταίου έδωσαν το όνομά τους στις τρεις γερμανικές φυλές: τους Ingaevones (που κατοικούσαν στα παράλια), τους Hermiones (κατοίκους της ενδοχώρας) και τους Istaevones. Ο Λιστ, όμως, υποστηρί­ζει πως οι τρεις φυλές αντιπροσωπεύουν κατά σειρά τους αγρότες, τους διανοούμενους και τον στρατό. Γι’ αυτό και εκγερμανίζει τη λα­τινική λέξη «Hermiones» σε Armanen που σημαίνει «απόγονοι του ηλιακού βασιλιά», του οποίου τους ιερείς (ηγέτες των Αρίων) αποκαλεί «Armanensehaft».

Στο κυκλικό όραμα του χρόνου ο Λιστ ενσω­μάτωσε το ινδουιστικόδόγμα τηςμετενσάρκωσης. Έτσι, στα τέλη του Α Παγκοσμίου Πολέ­μου«προφήτευε» ότιοι εκατοντάδες χιλιάδες γερμανοί και αυστριακοί στρατιώτες που σκο­τώθηκαν στα πεδία των μαχών θα μετενσαρκω­θούν και θα αποτελέσουν το ενιαίο σώμα μιας μεσσιανικής στρατιωτικής και πνευματικής ελίτ που θα κηρύξει την εθνικιστική επανά­σταση και θα εγκαθιδρύσει τη χιλιετή άρια αυτοκρατορία.Το 1932, κάποια θεία δύναμη θα καταλάβει το συλλογικό ασυνείδητο των Γερμανών και τότε η γενιά των μετενσαρκωμέ­νων μαχητών θα νιώσει τη θεία δύναμη, θα επι­βάλει την τάξη και, παίρνοντας εκδίκηση για λογαριασμό του έθνους, θα μεταμορφώσει τη σύγχρονη αντιπροσωπευτική κοινωνία σε ένα μονολιθικό, αιώνιο και αδιάφθορο κράτος.

Λαντς φον Λίμπενφελς

Τις πρακτικές λύσεις, όμως, για το «φυλετικό πρόβλημα» φρόντισε να τις διατυπώσει ο  Λαντς φον Λίμπενφελς στο βιβλίο του «Θεο-ζωολογία» (1905).Η θεωρία του είναι μια ρα­τσιστική ερμηνεία της Βίβλου «πλουτισμένη» με στοιχεία ζωολογίας.Η έκπτωση των Πρω­τοπλάστων είναι έκπτωση της αρίας φυλής.Οι Άριοι εξέπεσαν επειδή ήλθαν σε επιμειξία με τους Πυγμαίους.Ο πρώτος Πυγμαίος ήταν ο Αδάμ. Οι Πυγμαίοι είναι τα ανθρωπόζωα, ενώ οι πρώτες και ευγενέστερες, καθ’ ομοίωσιν του θεού, μορφές, τα θεόζωα. Η φυλή που μοιάζει περισσότερο στα θεόζωα είναι η αρία.Έτσι,αν σταματήσουν οι φυλετικές επιμειξίες, οι Άριοι θα ανακτήσουν τις δυνάμεις τους και θα κυβερ­νήσουν ξανά τον κόσμο.

Αν αυτά ακούγονται ως ανοησίες ή κάποτε και βλασφημίες -αποκορύφωμα η «ερμηνεία» των Παθών του Χριστού που δεν είναι παρά βιασμός του (!) από τους Πυγμαίους -, διόλου αστείες δεν είναι ούτε οι λύσεις που προτείνει ο Λαντς ούτε ο τρόπος με τον οποίο τις εφάρμοσε το Γ' Ράιχ.Ο Λαντς προτείνει, λοιπόν, τις εξής λύσεις για τις κατώτερες φυλές:

• Εξορία στη Μαδαγασκάρη
• Σκλαβιά
• Να αποτεφρωθούν ως θυσία στον Θεό
• Να χρησιμοποιούνται ως υποζύγια

Δεν φτάνουν, ωστόσο, μόνον αυτά· χρειάζο­νται και ορισμένα μέτραευγονικής. Θα πρέπει, λοιπόν, να δημιουργηθούνμοναστήρια ευγο­νικής γυναικών που θα τις γονιμοποιούν απο­κλειστικά Άριοι. Κάμποσα χρόνια αργότερα, ο Χίμλερ κατάρτισε ένα παρόμοιο πρόγραμμα ευγονικής με τις λεγάμενες «εκλεκτές γυναί­κες», που θα παρέμεναν ανύπανδρες, και τους άνδρες των Ες Ες, στους οποίους θα επιτρεπό­ταν η πολυγαμία.

Ο Λαντς είχε και δύο πιο ήπιες προτάσεις για τις κατώτερες φυλές: ευνουχισμός ή στείρωση (αμφότερες τις εφάρμοσε το Γ' Ράιχ).

Τα ανθρωπόζωα

Στον λόγο του ενώπιον των αξιωματούχων των Ες Ες, στις 4 Οκτωβρίου 1943, στο Πόζναν της Πολωνίας, ο Χάινριχ Χίμλερ είπε, μεταξύ άλλων, και τα εξής, όπως καταγράφονται στον XXIX τόμο των «Ντοκουμέντων της Νυρεμβέργης» (σελ. 122-123):

«Είναι τελείως λάθος να προσφέ­ρουμε την άδολη ψυχή και το πνεύμα μας, τον καλό μας χαρακτήρα και τον ιδεαλισμό μας σε άλλους λαούς... Ο άνδρας των Ες Ες θα πρέπει να καθοδηγείται μόνον από μία αρχή: ειλικρί­νεια, ευγένεια, πίστη και φιλία για όσους έχουν το ίδιο αίμα μ’ εμάς - και για κανέναν άλλον. Ό,τι συμβαίνει στους Ρώσους ή στους Τσέχους είναι ένα ζήτημα που με αφήνει απολύτως αδιάφο­ρο. Σε περίπτωση που το καλό αίμα του δικού μας τύπου βρεθεί ανάμεσα στους πληθυσμούς άλλων εθνών, θα το πάρουμε, αν χρειάζεται, παίρνοντας τα παιδιά τους και μεγαλώνοντάς τα εμείς οι ίδιοι. Το αν άλλοι λαοί ζουν μέσα στην αφθονία ή πεθαίνουν της πείνας με ενδιαφέρει μόνον στον βαθμό που τους χρειαζόμαστε ως σκλάβους στον δικό μας πολιτισμό. Τα άλλα δεν με νοιάζουν. Αν 10.000 Ρωσίδες σωριαστούν εξαντλημένες από την κούραση ενδιαφέρει μόνον στον βαθμό που η τάφρος θα αποπερατωθεί προς όφελος της Γερμανίας. Δεν θα συμπεριφερθούμε ως άγριοι ή άκαρδοι όταν δεν χρειάζεται. Αυτό είναι προφανές.Πέραν των άλλων, οι Γερμανοί είναι λαός που φέρεται με καλοσύνη στα ζώα, έτσι ξέρουμε επίσης πώς να συμπεριφερθούμε σε αυτά τα ανθρωπόζωα(Menschentiere).Είναι, όμως, έγκλημα κατά του αίματός μας να ανησυχούμε για αυτά και να τους εμπνέουμε ιδεώδη, με αποτέλεσμα να δημιουργούμε μόνο προβλήματα στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Αν κάποιος έρθει και μου πει: “Δεν μπορώ να σκάψω αυτές τις αντιαρματικές τάφρους με παιδιά ή με γυναίκες, είναι απάν­θρωπο, θα πεθάνουν από τη δουλειά”, πρέπει να του πω: “Εγκληματείς εναντίον του αίματός σου, γιατί, αν δεν σκαφτεί αυτή η αντιαρματική τάφρος, θα πεθάνουν γερμανοί στρατιώτες, και αυτοί είναι γιοι γερμανίδων μητέρων. Είναι το αίμα μας”».

Η Εταιρεία της Θούλης

Η επίδραση των αριοσοφιστών της Βιέννης, και ιδιαιτέρως του Λιστ, ήταν καθοριστική για τη διαμόρφωση του ρατσιστικού υπόβαθρου εξεχόντων μελών της αποκρυφιστικής και ρα­τσιστικής Εταιρείας της Θούλης, που ιδρύθηκε το 1911 και έδρευε στο Μόναχο, τα οποία θεω­ρούσαν πως πατρίδα των Αρίων ήταν η χώρα των υπερβορείων, η Εσχάτη Θούλη (Ισλανδία), που την ταύτιζαν με την πλατωνική Ατλαντίδα. Τις θεωρίες των αριοσοφιστών στην Εταιρεία τις εισήγαγε οΡούντολφ φον Σεμπότεντορφ. Ο τυχοδιώκτης αυτός πέρασε από την Αλεξάν­δρεια, την Ελλάδα και την Τουρκία και αυτοκτόνησε στην Κωνσταντινούπολη στις 8 Μαΐου του 1945 με την πτώση του Γ' Ράιχ.

Ο Σεμπότεντορφ είχε «ανακαλύψει» ότι το μυστικιστικό Ισλάμ και η φιλοσοφία των δερ­βίσηδων παρουσιάζουν σημαντικές αναλογί­ες με τη συμβολιστική της αρχαίας ρουνικής γραφής. Τόσο αυτός όσο και τα άλλα μέλη της Εταιρείας της Θούλης υποστήριζαν ότι η εραλδική κληρονομιά (σήματα, εμβλήματα, σύμβολα και γραφές) αποδείκνυε τον μεγάλο πολιτισμό των Αρίων που κάποια εποχή αναγκάστηκαν, κυνηγημένοι από τους παπικούς, να καταφύ­γουν στην Ισλανδία. Το έμβλημα, άλλωστε, της Εταιρείας (ο αγκυλωτός σταυρός και το ξίφος) υπήρξε, λέγεται, η αφορμή για την τελική επιλο­γή του αγκυλωτού σταυρού από τον Χίτλερ, και ο Ρούντολφ φον Σεμπότεντορφ έγραφε το 1933 στο βιβλίο του «Bevor Hitler Kam» (Πριν έλθει ο Χίτλερ): «Τα μέλη της Θούλης είναι οι άνθρωποι στους οποίους στράφηκε στην αρχή ο Χίτλερ και εκείνοι συμμάχησαν μαζί του». Είχε δίκιο. Ο επιφανής ιστορικός Ιαν Κέρσοου λέει πως «ο κατάλογος των μελών της Θούλης είναι το who is who των πρώιμων ναζιστών». Και ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο Ρούντολφ Ες, ο Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ και ο Ντίτριχ Εκαρτ, στον οποίον ο Χίτλερ αφιερώνει το βιβλίο «Ο Αγών μου».

Για να γίνει κανείς μέλος της Εταιρείας έπρεπε να υπογράψει δήλωση που έλεγε:«Ο υπο­γεγραμμένος ορκίζομαι ότι, εξ όσων γνωρίζω και πιστεύω, δεν ρέει στις φλέβες, τις δικές μου ή της συζύγου μου, εβραϊκό αίμα και ανάμεσα στους προγόνους μου δεν υπήρχε κανείς προ­ερχόμενος από φυλή εγχρώμων».

Το 1919 ένας προλετάριος ονόματι Αντον Ντρέξλερ μαζί με τον Καρλ Χάρερ της Θού­λης ίδρυσαν τοΚόμμα Γερμανών Εργατών. Ο Χίτλερ έγινε μέλος του στο τέλος της χρονιάς και τον Φεβρουάριο του 1920 το κόμμα αυτό μετονομάστηκε σε Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμ­μα Γερμανών Εργατών (NSDAP), δηλαδή στο ναζιστικό κόμμα.

Σαβίτρι Ντέβι

Στάχτη, θανατηφόρα στάχτη. Αυτή είναι η ανατριχιαστική κληρονομιά. «Προσέξτε την πλαστογραφία. Οι άνθρωποι θα σας πιστέ­ψουν» γράφει ο Ουμπέρτο Εκο στο «Εκκρε­μές του Φουκώ». Δεν είναι παραδοξολογία. Με έκπληξη διαπίστωσα πρόσφατα πως κυ­κλοφορεί στα ελληνικά το βιβλίο «Η κόρη του Ήλιου» τηςΣαβίτρι Ντέβι. Να πώς το συστήνει στην ιστοσελίδα του στη Βιβλιονέτ ο εκδότης: «Η Σαβίτρι Ντέβι (1905-1982) ή Μαξιμινιανή Πόρτας, είναι μια Ευρωπαία (από Έλληνα πα­τέρα), για την οποία το κοινό δεν γνωρίζει και πάρα πολλά για τον συναρπαστικό βίο της και το πλούσιο συγγραφικό της έργο. Ήταν μια γυναίκα πολυταξιδεμένη, γνώστρια των “Ευ­ρωπαϊκών παραδόσεων” και του Ινδουισμού, που έζησε μια θυελλώδη ζωή κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και τόλμησε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου να αψηφήσει το κλίμα της εποχής προβάλλοντας μια εντελώς διαφορετική και τολμηρή προσέγγιση σε μια βιοθεωρία που θεωρούνταν πλέον “το απόλυτο κακό” σε παγκόσμια κλίμακα».

Ας «μεταφράσω» - εν μέρει - τα παραπάνω:η εν λόγω «Ελληνίς» πίστευε πως οι αρχαίοι Έλληνες ήταν Άριοι. Η ζωή της όντως υπήρξε θυελλώδης - όπως και η δράση της. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο βρισκόταν στην Ινδία όπου επιχείρησενα συνδυάσει τον ινδουισμό με τον ναζισμό. Έκανε, όμως, και πρακτική δουλειά. Ήταν κατάσκοπος του Άξονα.Θεωρούσε τον Χίτλερ απεσταλμένο του Βισνού που θα τερμά­τιζε την περίοδο του κακού την οποία εξέφραζαν οι Εβραίοι. Πέρασε από την φρανκική Ισπανία όπου φιλοξενήθηκε από τον φυγάδα ναζιστή Ότο Σκορτσένι, ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του Χουάν και της Εβίτας Περόν και ονειρευόταν να δημιουργήσει στην Αργεντινή το Γ' Ράιχ.

Η Σαβίτρι Ντέβι ήταν φίλη με έναν άλλο ρατσιστή, φιλοναζιστή και αποκρυφιστή, τονΜιγκέλ Σεράνο, πρέσβη της Χιλής από το 1953 ως το 1970 στην Ινδία, ο οποίος ανέπτυξε τη θε­ωρία του «εσωτερικού χιτλερισμού», μια μείξη ρατσισμού, βόρειας μυθολογίας, θεοσοφισμού και ινδουισμού.

Στη Χιλή ζούσε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πό­λεμο ένας από τους πλέον καταζητούμενους ναζιστές, οΒόλτερ Ράουφ, που ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Ισραηλινοί κατάφεραν να επιτύχουν την έκδοσή του.Ο Ράουφ, υπεύθυνος για τον θάνα­το100.000ανθρώπων, είχε πρωτοστατήσει στο να αναπτυχθούν οι «κινητοί θάλαμοι αερίων», όπου οι κρατούμενοι πέθαιναν μέσα σε ειδικά οχήματα την ώρα που αυτά βρίσκονταν εν κι­νήσει. Όταν το 1984 ο Ράουφ εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, στην κηδεία του παρέστη­σαν χιλιάδες ναζιστές. Εκεί ο Σεράνο χαιρέτισε φασιστικά τον νεκρό.

Τα βιβλία της Σαβίτρι Ντέβι έχουν εμπνεύσει πλήθος σύγχρονων νεοναζιστών οι οποίοι παρα­πέμπουν σε αυτά για να «θεμελιώσουν» τις αποκρυφιστικές και ναζιστικές απόψεις τους. Η ίδια υπήρξε ιδρυτικό μέλος τηςΠαγκόσμιας Ένωσης Εθνικοσοσιαλιστώνπου δημιουργήθηκε το 1962.Εκτός από ναζίστρια, ωστόσο, ήταν και οικολόγος.Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της παρέα με τις γάτες και τις κόμπρες της.

ΤΟ ΚΑΜΕΛΟΤ TOY ΧΙΜΛΕΡ 

Στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, σε απόσταση 15 χλμ. από το Πάντερμπορν, βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά μεσαιωνικά κάστρα της Ευρώπης, το κάστρο του Βέβελσμπουργκ, στο οποίο τον καιρό της Ιεράς Εξέτασης φυλάκιζαν και εκτελούσαν μάγισσες και «αιρετικούς». Έχει μείνει, όμως, στην Ιστορία ως «το Κάμελοτ του Χίμλερ». Ο αρχηγός των Ες Ες το πρωτοείδε το 1934 μα­ζί με τον αποκρυφιστήΚαρλ Μαρία Βίλιγκουτ, αποκαλούμενο και «μάγο» ή «Ρασπούτιν του Χίμλερ». Ο Χίμλερ το «νοίκιασε», όπως και τη γύρω περιοχή, για 100 χρόνια έναντι του «συ­γκλονιστικού» ποσού του ενός μάρκου τον χρό­νο. Σε μικρή απόσταση έστησε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης που οι κρατούμενοί του ήταν κυ­ρίως Εβραίοι και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εκείνοι οι 3.900 σκλάβοι εργάστηκαν στις επισκευές του κάστρου και από αυτούς πέθαναν από τις κακου­χίες ή εκτελέστηκαν οι 1.300.

Μετά την κατάρρευση της ναζιστικής Γερμανίας ο Χίμλερ φεύγοντας έδωσε εντολή να ανατιναχθεί το Βέβελσμπουργκ - αλλά οι ναζιστές δεν πρόλαβαν να ανατινάξουν τον Βόρειο από τους τρεις πύργους. Σήμερα, ανακαινισμένο, λειτουρ­γεί ως μουσείο, ξενώνας νέων και εστιατόριο. Αλλά αυτά που διασώθηκαν στον Βόρειο Πύργο είναι ανατριχιαστικά και αρκετά για να εικάσει κανείς τον παρανοϊκό και κτηνώδη κόσμο του Χίμλερ. Μολονότι πραγματοποιήθηκαν εκεί μό­νο δύο συναντήσεις των στρατηγών των Ες Ες, αρκεί απλώς να αναφερθεί η δεύτερη, στις 12-15 Ιουνίου του 1941, λίγο πριν από την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα (της επίθεσης ενα­ντίον της Σοβιετικής Ένωσης).Στη συνάντηση εκείνη ο Χίμλερ ανακοίνωσε πως στόχος τους ήταν να εξοντώσουν 30 εκατομμύρια Σλάβους.Έπεσε έξω κατά πέντε εκατομμύρια.

Τα Ες Ες ιδρύθηκαν το 1925 και αρχικά ήταν οι πραιτοριανοί του Χίτλερ, αλλά με τον καιρό έγιναν πολυπληθέστερα και απέκτησαν τεράστια δύναμη. Τα διαβόητα για τη σκληρότητα και την κτηνωδία τους Waffen SS, λόγου χάρη, είχαν φτάσει, μεσούντος του πολέμου, το 1 εκατομ­μύριο.

Στον Βόρειο Πύργο υπάρχουν δύο ανατριχιαστικές αίθουσες. Στην πρώτη, στο ισόγειο, που έχει απόκοσμη ηχώ, υπάρχει μια κρύπτη στο κέντρο και, γύρω της, δώδεκα βάθρα για τους ισάριθ­μους κορυφαίους «ιππότες» των Ες Ες (κατά μί­μηση των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης). Στον επάνω όροφο βρίσκεται μια άλλη αίθουσα, στο κέντρο της οποίας δεσπόζει ο αποκρυφιστικόςΜαύρος Ήλιος, μια σύνθεση από τέσσερις σβάστικες που δείχνουν δώδεκα κατευθύνσεις (όσες και οι ιππότες).

Ανάμεσα στους σημερινούς επισκέπτες του κά­στρου περιλαμβάνονται και πολλοί νεοναζιστές και σατανιστές που πηγαίνουν να αποτίσουν φόρο τιμής στα ινδάλματά τους. Να δουν τα παρεφερνάλια του θανάτου: τα δαχτυλίδια με τις νεκροκεφαλές των Ες Ες, τα πηλίκια, τις στολές, τα πιστόλια, τα μαχαίρια τους.

Μερικά πράγματα δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους. Όταν ο νεαρός Μάρτιν Μπόρμαν, βαφτισι­μιός του Χίτλερ, επισκέφθηκε με τον διαβόητο πατέρα του τον Χίμλερ στο σπίτι του, ο τελευ­ταίος τους ανέβασε στη σοφίτα. Εκεί πήρε από το ράφι έναν από τους δερματόδετους τόμους του βιβλίου «Ο Αγών μου» και τον χάρισε στον νεαρό. Δεν ήταν περίεργο, ήταν ανατριχιαστικό. Γιατί το δέρμα που είχε χρησιμοποιηθεί ήταν από πτώματα κρατουμένων του Νταχάου. Αλλά και σε άλλα αντικείμενα είχαν χρησιμοποιηθεί ανθρώ­πινα μέλη, όπως σε δύο καρέκλες που τα πόδια τους ήταν φτιαγμένα από ανθρώπινα οστά.

Ο Αναστάσης Βιστωνίτης είναι συγγραφέας και συντάκτης του «Βήματος».

Τελευταίο βιβλίο του «Τα ρόδα της Αχερουσίας» (εκδόσεις Ροές).

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

«ΒΗ Magazino» (10 Μαρτίου 2013)

Πηγή

Ο Χ Ι Τ Λ Ε Ρ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ Από το ημερολόγιο του Γκαίμπελς

Ο   Χ Ι Τ Λ Ε Ρ

ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Από το ημερολόγιο του Γκαίμπελς

    «8 Απριλίου 1941, χθες: ...προχωρούμε αργά στην Ελλάδα. Ο Γκούτερερ με βοηθά πολύ στη δουλειά μου... Οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχητές... Τα καταληφθέντα οχυρά είναι γεμάτα πτώματα... Με τον Φύρερ, και αυτός θαυμάζει τη γενναιότητα των Ελλήνων.Πιθανόν να υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της παλαιάς ελληνικής καταγωγής σ' αυτούς. Οι Σέρβοι μάχονται απελπισμένα.

Μόλις όμως τσακιστεί η πρώτη αντίσταση, αρχίζει η μεγάλη φυγή.... Ο Φύρερ απαγορεύει τον βομβαρδισμό της Αθήνας. Αυτό είναι δίκαιο και ευγενικό εκ μέρους του. Η Ρώμη και η Αθήνα είναι "η Μέκκα" του. Λυπάται βαθιά που αναγκάσθηκε να πολεμήσει τους Ελληνες. Εάν όμως οι Αγγλοι δεν είχαν εγκατασταθεί εκεί, δεν θα βοηθούσε πότε τους Ιταλούς.

Επρόκειτο για δική τους υπόθεση και όφειλαν να τη διευθετήσουν μόνοι τους.Ο Φύρερ είναι ένας άνθρωπος ολοκληρωτικά προσανατολισμένος στην αρχαιότητα.

Μισεί τον χριστιανισμό, επειδή κατέστησε τις αξίες της ανθρωπότητας ανάπηρες. Σύμφωνα με τον Σοπενχάουερ,ο χριστιανισμός και η σύφιλη έκαναν την ανθρωπότητα δυστυχισμένη και ανελεύθερη.Τι μεγάλη διαφορά υπάρχει ανάμεσα σ' έναν καλοσυνάτο και σοφό χαμογελαστό Δία και σ' έναν καταπονημένο από τους πόνους εσταυρωμένο Χριστό...

Πόσο διαφέρει μια σκοτεινή εκκλησία από έναν φωτεινό, ελεύθερο αρχαίο ναό... Και ό,τι αφορά τους σκλάβους, που υποτίθεται ότι ο χριστιανισμός απελευθέρωσε; Στην ουσία ήταν στον Μεσαίωνα πολύ πιο ανελεύθεροι και καταπιεσμένοι, παρά στην αρχαία Ρώμη.Και εν πάση περιπτώσει τι σημαίνει τελικά δουλεία; Είναι σήμερα ένας βιομηχανικός προλετάριος περισσότερο ελεύθερος από έναν σκλάβο πριν από την αμερικανική "ελευθερία" στις Νότιες πολιτείες; Τα πάντα είναι προκαταλήψεις...».

    «29-4-1941, η Πελοπόννησος, στην Ελλάδα, ξεκαθαρίζεται. Σχεδόν χωρίς αντίσταση. Οι Ιταλοί καταλαμβάνουν την Κέρκυρα. Οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να εισέλθουν στον πόλεμο. Αν δεν φοβόταν ο Ρούσβελτ την κοινή γνώμη, θα μας είχε κηρύξει τον πόλεμο εδώ και καιρό... Είδαμε με τον Φύρερ τα πολεμικά επίκαιρα. Είναι πολύ ικανοποιημένος.

Συζητήσαμε εκ νέου για το Βατικανό και τον χριστιανισμό.Ο Φύρερ είναι αντίπαλος των υπερβολών τους, αλλά μου απαγορεύει, για λόγους τακτικής, ν' αποχωρήσω από την Καθολική Εκκλησία. Και για μια τέτοια βλακεία είμαι αναγκασμένος να πληρώνω εδώ και μία δεκαετία τον εκκλησιαστικό φόρο».

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

«ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ»

ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΕΡ. ΧΟΝΔΡΟΜΑΤΙΔΗΣ

Διπλωματούχος Στρατιωτικής Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Aachen

ΟΙ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"

πηγή

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ GUIDO VON LIST Ο «προφήτης» του τρίτου Ράιχ

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

GUIDO VON LIST

Ο «προφήτης» του τρίτου Ράιχ

Κων/νος Σ. Χατζηελευθερίου

θεολόγος - Εκπαιδευτικός

conchatzi@yahoo.gr

    Ησύγχρονη αποκρυφιστική αναγέννηση στην Γερμανία διήρκεσε από το δεύτερο ήμισυ του 19^ουαιώνος έως το πρώτο ήμισυ του 20^ουαιώνος, δηλαδή πε­ρίπου ένα αιώνα. Παρ’ όλο που η Γερμανία διέθετε ένα πλούσιο πα­ρελθόν από σημαντικές προσωπι­κότητες στον χώρο της αλχημείας και του μυστικισμού, η αναγέννηση του αποκρυφισμού στην σύγχρονη Γερμανία πήγασε από την αναγέν­νηση του αποκρυφισμού στον Αγ­γλοσαξονικό χώρο, η οποία οφείλεται στηνΘεοσοφίακαι τα παρα­κλάδια της.

Πρωτεργάτες της εν λόγω αποκρυφιστικής αναγεννήσεως ήταν ο Βίλχεμ Χιούμπε Σλάιντεν, πρόεδρος και ιδρυτής της πρώτης θεοσοφικής κοινότητος (1884) στην Γερμανία και εκδότης του μηνιαίου αποκρυφιστικού περιοδικού «Η Σφίγξ» (1886 - 1895), μέσω του οποίου προσπάθησε να μυήσει το γερμα­νόφωνο αναγνωστικό κοινό σε θέ­ματα πνευματισμού, ψυχικής ερεύνης και διαφόρων μεταφυσικών φαινο­μένων, θεωρημένων όμως από μία «ακαδημαϊκή» σκοπιά. Σε αντίθεση με τον Βίλχεμ Χιούμπε Σλάιντεν ο Φραντζ Χάρτμαν ήταν εκείνος που έφερε σε επαφή το απλό αναγνώστη με τηνΘεοσοφία.

Εκτός από τους προαναφερθέντες Γερμανούς πρωτοπόρους υπήρξαν και άλλοι όπως ο εκδότης της δωδεκάτομης «Βιβλιοθήκης των εσωτεριστικών γραπτών» (1898 -1900) Βίλχεμ Φρήντριχ και ο εκδότης της τριαντάτομης σειράς «Θεοσοφικά κείμενα» (1894 -1896) Χιούγκο Γκαίρινγκ, δια των οποίων διέδωσαν κο­σμολογικές και ανθρωπολογικές αποκρυφιστικές αντιλήψεις μαζί με ανατολικές θρησκευτικές διδασκα­λίες. Επίσης από τον εκδοτικό οίκο του Μαξ Άλτμαν (1905), τον βιβλιο­πώλη Χάινριχ Τρένκερ (1910 - 1912), τον εκδότη Άντον φον ντερ Λίντεν (1913 - 1920) και τον εκδοτικό οίκο «Νέα Σκέψη» (1912) του Γιοχάνες Μπάουμ, εξεδόθησαν πολλές μελέ­τες σημαντικών παλαιών και συγ­χρόνων εκπροσώπων της εσωτεριστικής και αποκρυφιστικής παραδόσεως.

Σπουδαίο ρόλο ακόμη διαδρα­μάτισαν και οι περιοδικές εκδόσεις αποκρυφιστικού περιεχομένου όπως το μηνιαίο περιοδικό «Η μεταφυσική επιθεώρηση» (1896) του Πάουλ Ζίλμαν, στο οποίο δημοσιεύονταν κυ­ρίως άρθρα εσωτερισμού και πα­ραψυχολογίας και τα περιοδικά «Νέα μεταφυσική επιθεώρηση» (1900), «Θεοσοφική ζωή» (1898) του Πάουλ Ράατζ και «Θεοσοφικός οδοδείκτης» (1898) του Βέμπερ διέ­δωσαν στο ευρύ γερμανόφωνο ανα­γνωστικό κοινό αποκρυφιστικές θεοσοφικές διδασκαλίες.

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΥΣΤΡΙΑΚΗ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Παράλληλα και σχεδόν ταυτό­χρονα με την σύγχρονη αποκρυφιστική αναγέννηση στο Γερμανικό Ράϊχ, μία άλλη παρόμοια αποκρυφιστική αναγέννηση συντελέσθηκε στο ανατολικό Ράϊχ, στην Αυτοκρα­τορία των Αψβούργων. Κυριώτεροι εκπρόσωποι της εν λόγω αναγεννήσεως ήταν ο διανοούμενοςΦρήντριχΕκστάϊν(1861 - 1939), του οποίου το πάθος για τον εσωτερισμό και τον αποκρυφισμό, τον ώθησε στην δημιουργία της Θεοσοφικής εταιρείας της Βιέννης το έτος 1887, με την βοήθεια του μαθηματικού και φίλου τουΌσκαρ Σίμονι, εντός της οποίας καλλιεργούντο αλλά και διεδίδοντο σε διανοουμένους, συγ­γραφείς, μουσικούς, στοχαστές και γενικώτερα σε ανθρώπους του πνεύ­ματος οι αποκρυφιστικές γνώσεις.

Παράλληλα με την προαναφερθείσα Θεοσοφική οργάνωση ιδρύ­θηκε το ίδιο έτος μία άτυπη θεο­σοφική εταιρεία στην Βιέννη από την Μαρί Λανγκ, η οποία έδιδε έμ­φαση στην εσωτερική αυτοκαλλιέργεια βάσει των θεοσοφικών διδα­σκαλιών. Μέλος της ομάδας αυτής υπήρξε ο πολύςΡούντολφ Στάϊνερ, ο μετέπειτα διάσημος εισηγητής της «Ανθρωποσοφίας». Επίσης σπουδαίο ρόλο διαδραμάτισαν ο σχεδόν αγράμματος μυστικιστής κληρικός Αλόϊς Μεϊιλέντερ (1844 - 1905), του οποίου οι μυστικιστικές διδασκαλίες επηρέασαν τις λαϊκές μάζες, η ίδρυση της θεοσοφικής στοάς του «Γαλανού αστέρος» στην Πράγα το 1891 από τον Γκούσταβ Μέϊρινκ, η «Ένωση αποκρυφισμού» που ιδρύθηκε στην Βιέννη στις αρχές του 20^ουαιώνος, το περιοδικό «Γνώση» (1903), η λέσχη «Σφίγξ», η οποία ήταν μία αποκρυφιστική ομά­δα μελέτης που ίδρυσε το έτος 1907 ο αποκρυφιστής Φραντζ Χερντλ.

ΟI ΑΡΕΙΟΣΟΦΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ

Η διαφορά του Αυστριακού αποκρυφιστικού κινήματος με το ανά­λογο του Γερμανικό, συνίστατο στο ότι το πρώτο, διήλθε δύο φάσεις, την μία από τις οποίες ουδέποτε ακολούθησε το δεύτερο, δηλαδή το Γερμανικό. Η πρώτη φάση του, η οποία διήρκεσε το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος, εχαρακτηρίζετο από έναν έντονοχριστιανικό μυστικισμόκαι ατομικό γνωστικισμό, της οποίας κύριος εκφραστής ανεδείχθη οJorgLanzvonLiebenfels(1874 - 1954), ο οποίος αφού συν­δύασε χριστιανικές και αποκρυφιστικές διδασκαλίες, έγινε ο ένας από τους δύο βασικώτερους εκ­προσώπους της «Αρειοσοφίας». Ο Lanz ήταν ο εισηγητής του όρου «Αρειοσοφία», τον οποίον όμως μετά αντικατέστησε με τους όρους «Αρειοχριστιανισμό» και «Θεοζωολογία», οι οποίοι ήταν τα ονόματα της νέας Θρησκεία που ευαγγελίσθηκε, δηλαδή τουΧριστιανισμού των Αρείων, με τον οποίο θα ασχο­ληθούμε σε επόμενο άρθρο μας.

Η δεύτερη φάση, η οποία διήρ­κεσε το πρώτο ήμισυ του 20^ουαι­ώνος, εχαρακτηρίζετο από μία εχ­θρότητα γενικώς προς την Χριστια­νική Θρησκεία και ειδικώς εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας, από μία προσπάθεια εκλαϊκεύσεως της Γερ­μανικής μυθολογίας και των λαϊκών της παραδόσεων, μαζί με αντιπρο­σωπευτικά στοιχεία του συγχρόνου αδελφού Γερμανικού αποκρυφισμού. Βασικός εκπρόσωπος της φάσης αυτής υπήρξε οGuidoVonList, ο οποίος χρησιμοποίησε, εν αντιθέσει προς τον Lanz, τον όρο «Αρμανισμό», ο οποίος μεταφράζεται ως «Αρειοσοφία», αλλά όμως με δια­φορετικό νόημα από αυτό που του έδωσε ο Lanz. Η «Αρειοσοφία» του List όχι μόνο δεν έχει καμμία σχέση με την Χριστιανική Θρησκεία, αλλά είναι εχθρική προς αυτήν, διότι όπως θα δούμε στο άρθρο μας, ο «Αρμανισμός» του List ήταν ουσιαστικά μίαπροσπάθεια αναβιώσεως της αρχαίας Γερμανικής παγανιστικής Θρησκείας,θεωρουμένης υπό το πρίσμα των ιδιότυπων αποκρυφιστικών του αντιλήψεων.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Guido Karl Anton List γεννήθηκε στην Βιέννη στις 5 Οκτωβρίου του έτους 1848 από τον εύπορο έμπορο αστό δερμάτινων ειδών Karl August List και την Maria List, το γένος Killian. Το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο ανα­τράφηκε ήταν εξ επόψεως θρη­σκευτικής τυπικά καθολικό και εξ επόψεως πολιτικής αρκετά συντη­ρητικό. Παρ’ όλο που διαθέτουμε ευάριθμες πληροφορίες για την παι­δική και εφηβική του ηλικία, κατά την διάρκεια των δύο αυτών ση­μαντικών, για την διαμόρφωση του χαρακτήρος και της προσωπικότη­τάς του, περιόδων της ζωής του, ο List εκδήλωσε μία μεγάλη αγάπη προς τις φυσικές καλλονές της πατρίδος του Αυστρίας, αλλά και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της γε­νέτειράς του Βιέννης, μαζί με έναν ιδιαίτερο θαυμασμό και οικείωση της γερμανικής μυθολογίας και των λαϊκών της παραδόσεων. Από την εν λόγω περίοδο των νεανικών του χρόνων, διαθέτουμε μία σημαντική πληροφορία, η οποία προέρχεται από τον ίδιο τον List και σηματο­δοτεί την περαιτέρω πορεία του. Ο ίδιος αφηγείται ότι:

«Το έτος 1862, ήμουν τότε δεκα­τεσσάρων ετών, μετά από επίμονες και συνεχείς παρακλήσεις προς τον πατέρα μου, μου επέτρεψε να τον συνοδεύσω, σε μία επίσκεψη που σχέδιασαν να πραγματοποιήσουν εκείνος και η παρέα του στις κατα­κόμβες (ευρίσκοντο κάτω από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου της Βιέννης) και οι οποίες εκείνη την περίοδο διατηρούντο ακόμη ανέπαφες. Κατεβήκαμε στις κατα­κόμβες και όλα αυτά που είδα και αισθάνθηκα, με συνεπήραν τόσο πολύ, που δημιουργήθηκε μέσα μου ένα τόσο δυνατό συναίσθημα, το οποίο δεν έχω ξανά αισθανθεί μέχρι σήμερα. Νομίζω, εάν θυμάμαι σωστά, στον τρίτο ή στον τέταρτο όροφο συναντήσαμε ένα ημικατεστραμμένο βωμό (ο νεαρόςListεσφαλμένως πίστεψε ότι ο βωμός που υπήρχε στην κρύπτη, ανήκε σε κάποια παγανιστική θεότητα). Ο οδηγός μας εξήγησε ότι τώρα ευρισκόμαστε κάτω από το παλιό ταχυδρομείο. Την στιγμή εκείνη ένας ανείπωτος ενθουσιασμός με κατέλαβε και με δυνατή φωνή και με τελετουργικό τρόπο είπα:όταν θα μεγαλώσω θα κτίσω ένα ναό προς τιμήν του ΘεούWotan.Όπως ήταν φυσικό, κάποιοι από την παρέα του πατέρα μου γέ­λασαν μαζί μου και είπαν, ότι δεν αρμόζει να ευρίσκεται ένα παιδί σε τέτοιο μέρος ...»

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΣ

Ο List όπως ήταν αναμενόμενο για την εποχή εκείνη, ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του και μάλιστα επιτυχημένα. Κατά την διάρ­κεια των επαγγελματικών ταξιδιών, τα οποία ήταν υποχρεωμένος να κάνει, τις περισσότερες φορές στην επαρχία, του εδόθησαν οι κατάλ­ληλες ευκαιρίες, οι οποίες ικανο­ποίησαν το πάθος του για μακρές πορείες και αναρριχήσεις στα δάση και τα βουνά της πατρίδος του. Αυτό που μπορεί να υποθέσει κά­ποιος εκ πρώτης όψεως είναι ότι ο List διακατείχετο από μία υπέρμετρη αγάπη για την φύση. Το ενδιαφέρον του όμως δεν προήρχετο από μία απλή φυσιολατρεία, αλλά κατείχετο από μίαιδέα περί ιερότητος της γηςτης πατρίδος του αλλά και από μία ακλόνητη πίστη για την ιερότητα της φύσεως, «της μητέρας των όλων», όπως την αποκαλούσε.

Το πραγματικό νόημα των προαναφερθεισών αντιλήψεών του για την ιερότητα «της μητέρας των όλων», φάνηκε στις διάφορες τελε­τές, τις οποίες πραγματοποίησε ο List με διαφόρους ομοϊδεάτες του στις «φυσιολατρικές» του εκδρομές, κυρίως τις ημέρες του θερινού ηλιοστασίου. Μία από αυτές, την οποία περιέγραψε στο έργο του «Μία νύ­κτα μαγείας», πραγματοποίησε μαζί με φίλους του στις 24 Ιουνίου του έτους 1875, ημέρα του θερινού ηλιοστασίου και 1500^ηεπέτειο της νίκης των Γερμανικών φυλών επί των Ρω­μαίων. Η τελετή έγινε στα ερείπια της Ρωμαϊκής πόλεως Carnuntum με κύριο σκοπό την πρόσβαση στην «Ουράνια πύλη», την οποία ο List ταύτιζε με την πύλη εκείνη, από την οποία εξήλθε το έτος 375 π.Χ ένας Γερμανικός στρατός για να κατα­κτήσει την Ρώμη. Προς επίτευξη του στόχου αυτού η τελετή περιελάμβανεοινοποσία και επικλήσεις στο τοπικό πνεύμακαι στους ήρωες του παρελθόντος, το άναμμα μίας πυράς, την τοποθέτηση στην πυρά οκτώ φιαλών σε σχήμα αγκυλωτού σταυρού και την αναμονή της αυγής.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

Μετά τον θάνατο του πατέρα του το έτος 1877, ο List εγκατέλειψε τις εμπορικές του δραστηριότητες και ασχολήθηκε αποκλειστικώς με την συγγραφή άρθρων και βιβλίων. Ένα χρόνο περίπου αργότερα ο List παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα Helene Foster-Peters. Την χρονική περίοδο από το έτος 1877 έως το έτος 1887 ο List εργάσθηκε ως αρθρογράφος στις πολιτικώς συντη­ρητικές και γνωστές για τις παγγερμανικές τους ιδέες εφημερίδες «Νέος κόσμος», «Νέα Γερμανική εφημερίδα των αλπινιστών», «Heimat» και «Γερμανική εφημερίδα». Η θεματολογία των άρθρων του προήρχετο κυρίως από τις εμπειρίες, τις οποίες είχε αποκομίσει, κατά την διάρκεια των επαγγελματικών ταξιδιών. Οι φυσικές καλλονές της πατρίδος του, τα τοπωνυμία, τα έθιμα, οι λαϊκοί μύθοι και θρύλοι, όλα αυτά και άλλα παρουσιάζονταν και ερμηνεύονταν υπό το πρίσμα ενός συγκεκαλυμμένουνεοπαγανιστικού φυσιολατρισμού.

Την επομένη δεκαετία, δηλαδή από το έτος 1888 έως το έτος 1898, ο List ασχολήθηκε περισσότερο με την συγγραφή ιστορικών μυθιστο­ρημάτων, ποιημάτων και θεατρικών έργων. Το έτος 1888 εξεδόθη το δί­τομο ιστορικό του μυθιστόρημα «Carnuntum», το οποίο γνώρισε μεγάλη εκδοτική επιτυχία στο γερ­μανόφωνο αναγνωστικό κοινό της πατρίδος του και ιδίως στους κύ­κλους των παγγερμανιστών της Αυ­στρίας και της Γερμανίας. Το έτος 1891 ίδρυσε μαζί με άλλους ομοϊδε­άτες λογοτέχνες την «Iduna», έναν λογοτεχνικό σύλλογο και το 1893 έναν δεύτερο με όνομα «Δανούβειος λογοτεχνικός σύλλογος». Παράλληλα με τις εν λόγω δραστηριότητές του εξέδωσε το έτος 1891 μία ανθολογία από τα δημοσιευμένα σε εφημερίδες άρθρα του, δίδαξε το έτος 1894 το θεατρικό του έργο «Η αφύπνιση της Wala» και τα μυθιστορήματά του «Η επιστροφή στην πατρική εστία του νεαρού Diether» (1894) και «Pipara» (1895), τα οποία τον έκαναν γνωστό στους νεορομαντικούς λογοτεχνικούς κύκλους και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Το πρώτο μυθιστόρημα ήταν ένα μελόδραμα, το οποίοάρχιζε με τον βίαιο προ­σηλυτισμό ενός νεαρού Τεύτωνος στον Χριστιανισμό τον 5^οαιώνα και έκλεινε με την επιστροφή του στην πατρογονική Θρησκεία του Θεού Ήλιου. Το δεύτερο ήταν μία σάγκα, ένα έπος δηλαδή, στο οποίο παρουσιαζόταν ο περιπετειώδης βίος της Pipara, μιας Γερμανίδας παρθένας, η οποία από αιχμάλωτη στα χέρια των Ρωμαίων, έφθασε να γίνει αυτοκράτειρά τους.

Η προαναφερθείσα λογοτεχνική δράση του List δεν έμεινε απαρα­τήρητη στους κύκλους των παγ­γερμανιστών. Η γνωριμία του με το βιομήχανο Friedrich Wannieck, η οποία απεδείχθη πολύ σημαντική εξ επόψεως οικονομικής για το μέλ­λον του και οι επαφές του με πολι­τικούς Γερμανικής καταγωγής της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι προπαγάνδιζαν την Γερ­μανική γλώσσα και εν γένει τον Γερ­μανικό πολιτισμό, στους υπολοίπους κατοίκους της πολυεθνικής Αυτο­κρατορίας των Αψβούργων και που επεδίωκαν την πολιτική ένωση του ανατολικού με το δυτικό Ράιχ, όπως ο αντισημίτης βουλευτής του αυτοκρατορικού κοινοβουλίου Georg von Schonerer και ο παγγερμανιστής βουλευτής και εκδότης Karl Wolf, του εξασφάλισαν μία θέση, ανάμεσα στους καθιερωμένους εκπροσώπους του Αυστριακού εθνικιστικού κινή­ματος και του παγγερμανισμού στο χώρο των Τεχνών και των Γραμμάτων.

Η ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Τα έτη από το 1898 έως το 1902 υπήρξαν πολύ σημαντικά για την περαιτέρω πορεία του List. Κατά την διάρκεια των ετών αυτών συνετελέσθη η μεταμόρφωσή του. Εξ αφορμής της εκδόσεως ενός νόμου για την διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στην μέση εκ­παίδευση στην Κάτω Αυστρία, εξέ­δωσε σε πέντε χιλιάδες αντίτυπα το πρώτο του αποκρυφιστικό έργο με τίτλο «Ο ανίκητος», το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μίακα­τήχηση στην αρχαία Γερμανική παγανιστική Θρησκεία. Το έτος 1898 ο List παντρεύτηκε την δεύτερη γυναίκα του, μία νεαρή ηθοποιό ονόματι Anna Wittek, την οποία γνώρισε κατά την διάρκεια μιας θε­ατρικής παραστάσεως του νεοπαγανιστικού έργου «Η αφύπνιση τηςWala», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία τα έτη 1894 και 1895.

Το έτος 1900 ο List εξέδωσε ένα φυλλάδιο με τίτλο «Η ανοικοδόμηση του Camuntum», στο οποίο έκανε έκκληση για βοήθεια ανοικοδομήσεως του αμφιθεάτρου της ερει­πωμένης Ρωμαϊκής πόλεως του Carnuntum. Το ενδιαφέρον του για το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο δεν ήταν ούτε καλλιτεχνικό ούτε αρχαιολογικό ούτε ιστορικό, αλλά ξεκάθαρα πλέον θρησκευτικό. Στο εν λόγω φυλλάδιο πρότεινε να γίνονται πολιτιστικά δρώμενα, όπως διάφορες συγκεν­τρώσεις, βασισμένες στα αρχαία Γερμανικά πρότυπα και το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες όπως δεν θα είχαν διδακτικό σκοπό, αλλά θα ήταν ουσιαστικάτελετουρ­γίες, που είτε θαμυούσαντους θε­ατές στην αρχαία Γερμανική Θρη­σκεία, είτε θα συμμετείχαν ως πιστοί σε παγανιστικές τελετές.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Προς τα τέλη του έτους 1902 ο List υπεβλήθη σε μία πάρα πολύ σοβαρή εγχείρηση στα μάτια του και μέχρι να αναρρώσει πλήρως πέρασαν ένδεκα ολόκληροι μήνες. Κατά την διάρκεια αυτής της πολύ­μηνης χρονικής περιόδου, κατά την οποία ο List δεν έβλεπε,υπεστήριξε ότι του αποκαλύφθηκαν τα μυστικά που κρύβουν οιρούνοι, δηλαδή η αρχαία συμβολική Γερμανική γραφή. Ο List κατέγραψε την εν λόγω απο­κάλυψη και την έστειλε τον Απρίλιο του έτους 1903 στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Επιστημών της Βιέννης. Το κείμενο που απέστειλε περιείχε διάφορες απόψεις του για την Γερ­μανική γλωσσολογία, μία νέα μέθοδο ερμηνείας της αρχαίας Γερμανικής γραφής, των συμβόλων της και των λέξεών της. Το χειρόγραφο του επεστράφη χωρίς κανένα σχόλιο από την ακαδημία, απαξιώνοντας έτσι εντελώς εξ επόψεως ακαδη­μαϊκής, το έργο εκείνο του List, το οποίο λίγα χρόνια αργότερα, το έτος 1908, θα γινόταν το σημαντικώτερο από όλα τα έργα του και μία από τις σημαντικώτερες αποκρυφιστικές μελέτες της συγχρόνου εποχής: «Τα μυστικά τωνΡούνων».

Η «ΕΤΑΙΡΕΙΑ LIST» ΚΑΙ ΤΟ «ΑΝΩΤΑΤΟ ΑΡΜΑΝΙΣΤΙΚΟ ΤΑΓΜΑ»

Στις 2 Μαρτίου του έτους 1908 ιδρύθηκε η «ΕταιρείαList», της οποίας κύριος σκοπός ήταν η διάδοση και προώθηση των ιδεών του List. Μέλη και υποστηρικτές της οργανώσεως αυτής ήταν πολιτικοί, πα­ράγοντες της τοπικής αυτοδιοικήσεως, εκδότες, καθηγητές, αξιωμα­τικοί, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, αποκρυφιστές, θεοσοφιστές, εθνικιστές. Από το έτος 1908 έως 1914 εξεδόθησαν από την «Εταιρεία List» έξι αρειοσοφικές μελέτες, οι οποίες αποτελούσαν το αποτέλεσμα της αποκρυφιστικής ερμηνείας του List για τον αρχαίο Γερμανικό πολιτισμό.Η πρώτη μελέτη αποκάλυπτε έναν αποκρυφιστικό τρόπο για την ερ­μηνεία και την μαγική δύναμη των ρούνων, η δεύτερη περιέγραφε σε δύο τόμους τηνπολιτική εξουσία την οργάνωση του ιερατείου τουΘεού Βόταν, η τρίτη και η τέταρτη περιείχεεσωτεριστικές ερμηνείες της σημασίας διαφόρων Γερμανικών εθίμων και τοπωνυμιών, η πέμπτη ήταν ένα είδος λεξικού, στο οποίοερμηνεύοντο μυστικά άρεια μηνύ­ματα, ιερογλυφικά και εραλδικά εμ­βλήματακαι η έκτη ήταν μία θεο­σοφικήερμηνεία της καταγωγής των αρχαίων Γερμανών από το γένος των Ατλάντων. Οι έξι προαναφερθείσες μελέτες αποτελούν την συ­στηματική έκθεση του List για την θρησκευτική, πολιτική και κοινωνική οργάνωση των αρειογερμανών, δη­λαδή των αρχαίων Γερμανών.

Τις πεποιθήσεις του ο List δεν ήθελε μόνο να τις κάνει γνωστές σ' έναν ευρύτερο κύκλο υποστηρικτών και οπαδών, αλλά επιθυμούσε να εφαρμοσθούν και στην πράξη, ήθελε δηλαδή να αναβιώσει το αρχαίο Γερμανικό παρελθόν, έτσι όπως αυ­τός πίστευε ότι ήταν. Γι’ αυτόν τον λόγο ίδρυσε το έτος 1911 το «Ανώ­τερο Αρμονικό Τάγμα», μία μυστική εταιρεία, της οποίας οι ευάριθμοι μυημένοι στην αρειοσοφική πίστη του List, συμμετείχαν σε τελετές αναβιώσεως της αρχαίας Γερμανικής παγανιστικής Θρησκείας, πάντοτε θεωρούμενης υπό το αποκρυφιστικό πρίσμα του List. Στην πράξη η «Εταιρεία List» ήταν η περιφέρεια ενός κύκλου, η οποία λειτουργούσε ως προθάλαμος για κάποιο «εκλεκτό» μέλος, το οποίο κατά την κρίση του List μπορούσε να μυηθεί και ν’ ασπαστεί την αρειοσοφική του πί­στη, αφού γινόταν πρώτα μέλος του «Ανωτέρου Αρμονικού Τάγματος», το οποίο αποτελούσε το κέντρο του εν λόγω κύκλου.

Για τις δραστηριότητες του «Ανω­τέρου Αρμονικού Τάγματος» δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες, διότι οι δραστηριότητες της οργανώσεως αυτής καλύπτονταν από ένα πέπλο μυστηρίου. Από τα λίγα στοιχεία τα οποία διαθέτουμε, ξέρουμε ότι τα μέλη της ήταν πολύ λίγα, περίπου δέκα, προέρχονταν από την Βιέννη, το Μόναχο και Αμβούργο και υπό την καθοδήγηση του List πραγματοποίησαν επισκέψεις - προσκυνή­ματα σε διάφορα μέρη της γης τηςOstara, στα οποία συμφώνως προς τον List,το πνεύμα τουWotan,ήταν ακόμα ζωντανό, όπως επίσης γνωρίζουμε ότι από το έτος 1911 έως το έτος 1928 συγκεντρώνονταν περιστασιακά. Αυτά που δεν γνω­ρίζουμε είναι ποια ήταν τα μέλη του τάγματος, ποιος ήταν ο ακριβής αριθμός των μελών του, τι έκαναν ή συζητούσαν στα ταξίδια και τις συγ­κεντρώσεις τους.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ LIST

Πριν εκθέσουμε εν συντόμω τις θρησκευτικές αντιλήψεις του List, πρέπει να αναφερθούμε στις πηγές εκείνες, οι οποίες τον επηρέασαν και διαμόρφωσαν την Θρησκεία που επαγγέλθηκε. Παρ’ όλο που θρησκευτικές του ιδέες είναι σε γε­νικές γραμμές πρωτότυπες,η Θρη­σκεία τουListείναι μία άκρως ιδιό­τυπη σύνθεση στοιχείων από την αρχαία γερμανική μυθολογία και πα­ράδοση, την θεοσοφία (ιδιαιτέρως την ινδική θεοσοφία), τον αποκρυ­φισμό, τον παγγερμανισμό (ιδιαιτέ­ρως τις φυλετικές του θεωρίες) και το νεορομαντισμό.

Η θρησκεία του Λιστ έχει πολύ σωστά χαρακτηρισθεί από τον Ν. Goodrick-Clark ωςγνωστική, πανθεϊστική και δεϊστική. Ο List πίστευε ότι αρχαία γερμανική θρησκεία, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μίαηλιολατρείαμε λειτουργούς της τους θρυ­λικούς ιερείς — βασιλείς των αρχαίων γερμανικών φυλών. Η πίστη αυτής της λατρείας είχε δύο επίπεδα: το εσωτερικό, το οποίο ήταν το ανώ­τερο, και που περιελάμβανε όλες εκείνες τις ανώτερες και μυστικές διδασκαλίες, οι οποίες οδηγούσαν στην πραγματικήγνώσηκαι το κα­τώτερο, το οποίο περιείχε λαϊκές δοξασίες, παραδόσεις και θρύλους. Το πρώτο ονόμαζεΑρμανισμόκαι ήταν γνωστό σε μία πνευματική ελίτ και το δεύτερο το ονόμαζεΒοτανισμόκαι αποτελούσε την θρησκευ­τική πίστη των πολλών.

Ο List πίστευε ότι η μετάβαση από την Βοτανιστική στην χριστια­νική πίστη, έγινε σιγά σιγά και υπό την καθοδήγηση τωνSkalds, δηλαδή μιας ομάδος λαϊκών ποιητών που ασκούσαν πολύ μεγάλη επίδραση στο κόσμο και τους βασιλείς, οι οποίοι κατάφεραν να διατηρήσουν την βοτανιστική πίστη ενδεδυμένη μ’ ένα χριστιανικό μανδύα. Η βοτανιστική πίστη με χριστιανική περιβολή πλέον, θα μπορούσε ν’ αποκωδικοποιηθεί - αποκαλυφθεί με την κατανόηση της βαθύτερης ση­μασίας των Ρούνων, της αρχαίας αυ­τής βορειοευρωπαϊκής γραφής.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αν και δεν ήταν απ’ ότι φαίνεται αυτή η πρώτη του αποκάλυψη, πριν από αρκετά χρόνια εκείνη την ημέρα της 24^ηςΙουνίου του έτους 1875, ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, όπου μαζί με φίλους του είχαν συγ­κεντρωθεί στο Carnuntum, τότε που του αποκαλύφθηκε, όπως ο ίδιος έγραψε στο βιβλίο του «Μία νύκτα μαγείας, από το πνεύμα της θεϊκής μάντιδος Hechsa, ότι δεν είναι αυτός ο επερχόμενος ελευθε­ρωτής των Γερμανών, αλλά αυτός που θα προετοίμαζε τον δρόμο του, ο προφήτης του δηλαδή, μπο­ρούμε να συμπεράνουμε εκ των υστέρων και του ασφαλούς, ότι ο List προετοίμασε τον δρόμο του ατόμου εκείνου, έγινε δηλαδή ο προφήτης του, στο πρόσωπο του οποίου το μεγαλύτερο και ισχυρό­τερο έθνος της Ευρώπης είδε ένα νέο μεσσία, δηλαδή τον σωτήρα του.

---

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤ’ ΕΠΙΛΟΓΗΝ

Brennan, J. H.The occult Reich, New York, Signet, 1974.

Flowers, Stephen E.,and Michael Moynihan, The Secret KingThe Myth and Realityof Nazi Occultism, USA, Feral House and Dominion Press,2007.

Goodrick-Clarke, Nicholas.The Occult Ro­ots of Nazism, NewYorkjauris Parke Paper­backs, 2005.

Goodrick-Clarke, Nicholas. Black Sun:Aryan Cults. Esoteric Nazism, and the Politics of Identity, New York, New York University Press,2003.

Guido Von List,The Secret of thw Runes, USA, Destiny Books, 1988.

Hakl, Hans Thomas. Unknown Sources: Na­tional Socialism and the Occult. Edmonds, WA: Holmes, 2000.

Mailer, Norman and Levenda, Peter.Unholy Alliance:A History of Nazi Involvement with the Occult, Continuum International Publish­ing Group, 2002.

Steigmann-Gall Richard.The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity, 1919-1945, Cam­bridge University Press,2004.

---

* Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΕΛΕΥΘΕΡΙOY είναι πτυχιούχος της Ανωτέρας Εκκλη­σιαστικής Σχολής Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημί­ου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει το μάθημα των θρησκευτικών στη μέση εκπαίδευση, ενώ παράλληλα εργάζεται ως αρθρογράφος δη­μοσιεύοντας στον περιοδικά τύπο άρθρα θεολογικού και θρησκειολογικού περιεχομέ­νου.

 Πηγή το4^οτεύχος του περιοδικού «Testament»

πηγή

Ο ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ TOY DAVID MYATT Nicholas Goodrick-Clarke

Ο ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣTOY

 DAVIDMYATT 

Nicholas Goodrick-Clarke

Ο ναζιστικός σατανισμός είναι ασφαλώς το πιο ακραίο παράδειγμα της λατρευτικής αναβίωσης του φασισμού. Εμπνεόμενες από τους Λαβέι και Ακουίνο, οι συγκεκριμένες νεοναζιστικές ομάδες συνδυάζουν τις σατανικές τελετουργίες και τις μαγικές επικλήσεις με τη λατρεία του Χίτλερ και τη ναζιστική ιδεολογία. Οι επιθέσεις των σατανιστών Ναζί κατά του Χριστιανισμού, που γίνονται ακόμη πιο βίαιες από τον αντισημιτισμό τους, πηγάζουν από τις νιτσεϊκές ιδέες περί Υπερανθρώπου και από τις αντιλήψεις του κοινωνικού δαρβινισμούγια τη δύναμη, την κατάκτηση και την επιβίωση του ισχυρότερου, οι οποίες χαρακτηρίζουν τον παλαιό Εθνικοσοσιαλισμό. Από κοινωνική άποψη πάντως, οι πρακτικές αυτές αντιπροσωπεύουν την παραβατική συμπεριφορά των εξτρεμιστικών σεκτών, οι οποίες κάνουν σημαία τους την ίδια τους την περιθωριοποίηση. Πράγματι, αυτή η συνειδητή σύνδεση του Ναζισμού με την ιεροσυλία εκφράζει τη συνειδητή πρόθεση των οπαδών του να τονίσουν ακριβώς το βλάσφημο χαρακτήρα του. Όταν οι Ναζί σατανιστές επιδίδονται στις δαιμονικές τελετουργίες τους, με τις αναφορές τους στον Χίτλερ, ενστερνίζονται μια σκοτεινή παρόρμηση για εξουσία και θεατρικοποιούν τις δολοφονικές τους προθέσεις απέναντι στους εχθρούς τους. Σε αυτό το λατρευτικό περιβάλλον, οι απεικονίσεις του Χίτλερ και του Σατανά αντιπροσωπεύουν φορτισμένα σύμβολα ελιτισμού, συνδυασμένου με θυμό και επιθετικότητα ενάντια στη «Νέα Παγκόσμια Τάξη», τον καπιταλισμό, το Χριστιανισμό, τη δημοκρατία, τις άλλες φυλές και την ανθρωπότητα γενικά («την αγέλη»). Ο αγκυλωτός σταυρός και τα σύμβολα του Τρίτου Ράιχ συνυπάρχουν με τα μαύρα κεριά, τις νεκροκεφαλές και τις μαγικές πεντάλφες,σε έναν πίνακα τελετουργικής παραβατικότητας και αποκλεισμού από την υπόλοιπη κοινωνία.

 

    Ενώ οΛαβέιέβλεπε το Σατανά απλώς ως ένα σύμβολο του ανθρώπινου εγωισμού, οΑκουίνοπίστευε στην αντικειμενική ύπαρξη του διαβόλου. Οι θεουργικές τελετουργίες του Ναού του Σηθ επικαλούνταν τον Πρίγκιπα του Σκότους σαν μια δαιμονική υπερφυσική δύναμη. Στις 21 Ιουνίου 1975 ο Μάικλ Ακουίνο δέχθηκε μια άμεση αποκάλυψη από τον Σατανά, που αργότερα, το 1985, δημοσιεύθηκε με τον τίτλοΤο Βιβλίο της Νυχτερινής Έλευσης(The Book of Coming Forth by Night). Η αποκάλυψη αυτή παρουσίαζε τον εικοστό αιώνα σαν την αρχή μιας νέας σατανικής προσφοράς. Απέτιε φόρο τιμής στην προγενέστερη προφητεία τουΆλιστερ Κρόουλυπερί Νέας Εποχής του Ώρου, με κύρια χαρακτηριστικά την πολιτική της ισχύος και τις μαζικές καταστροφές. Οι τελετουργικές πρακτικές του Ακουίνο περιλάμβαναν κροουλιανή μαγεία και επίκληση νοημόνων δαιμονικών οντοτήτων. Εντυπωσιασμένος από τη δύναμη και τις κατακτήσεις του Τρίτου Ράιχ, ο Ακουίνο φλερτάριζε και με το μύθο του ναζιστικού αποκρυφισμού. Ενώ φρόντιζε να απορρίπτει τον αντισημιτισμό (πολλά μέλη του Ναού του Σηθ ήταν Εβραίοι), o Aκουίνο θεωρούσε ότι ο Χάινριχ Χίμλερ ήταν μύστης του σατανισμού. Εμπνεόμενος από τον ευρέως διαδεδομένο μύθο ότι ταEς-Eςήταν ένα μυστικό αποκρυφιστικό τάγμα, ο Ακουίνο φανταζόταν τοΒέβελσμπουργκως μείζον γήινο κέντρο διαβολικών δυνάμεων και,το 1981, τέλεσε εκεί μια σατανική τελετουργία. Εδώ, στη μαύρη καρδιά της αυτοκρατορίας των Ες-Ες του Χίμλερ, ο Ακουίνο ισχυρίστηκε ότι έλαβε μια ανώτερη μύηση, που αργότερα το 1982, δημοσιεύθηκε με τον τίτλοΗ Τελετουργία του Βέβελσμπουργκ(The Wewelsburg Working).⁷

Οι πρώτοι αυτοί αμερικάνικοι πειραματισμοί, που εκμεταλλεύθηκαν τη σοκαριστική πλευρά του Ναζισμού, έδωσαν τη θέση τους, κατά τη δεκαετία του 1990, στις ναζιστικές σατανικές αιρέσεις που συνδυάζουν τον παγανισμό με την εξύμνηση του Χίτλερ και του Τρίτου Ράιχ. Στη Βρετανία, τοΤάγμα των Εννέα Γωνιώνιδρύθηκε από τονΝτέιβιντ Μάιατ, πρώην σωματοφύλακα του παλαίμαχου Βρετανού Ναζιστή Κόλιν Τζόρνταν και ακτιβιστή του Βρετανικού Κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το Τάγμαεξυμνούσε τη σκοτεινή, καταστροφική πλευρά της ζωής μέσα από θεωρήσεις εμφορούμενες από αντιχριστιανικό πνεύμα, ελιτισμό και κοινωνικό δαρβινισμό. Ο σύνδεσμος με τοΝεοναζισμόήταν απόρρητος στα εκτενή κείμενα του Μάιατ για τη «θρησκεία και την πνευματικότητα του Εθνικοσοσιαλισμού». Στη Γαλλία, ο Κριστιάν Μπουσέ (Christian Bouchet) συνδυάζει το ενδιαφέρον του για τη μαγεία του Άλιστερ Κρόουλυ με τις αντισημιτικές και φασιστικές ιδέες του Φράνσις Πάρκερ Γιόκεϊ. Στη Νέα Ζηλανδία, υπάρχουν το Τάγμα του Ευώνυμου Βίου (Ordo Sinistra Vivendi) και το Μαύρο Τάγμα, το οποίο εμφανίζεται να έχει μέλη σε όλον τον κόσμο και εκδίδει τα περιοδικά The Heretic, The Flaming Sword και The Nexus (σήμερα Western Destiny [Δυτικό Πεπρωμένο]).

[…]

Οκύριος αντιπρόσωπος τουναζιστικού σατανισμούστη Βρετανία είναι οΝτέιβιντ Ουίλιαμ Μάιατ, του οποίου η σκέψη επηρέασε καίρια τη διεθνή αυτή αίρεση. Γεννημένος το 1952, ο Μάιατ ανατράφηκε στην Ανατολική Αφρική και τη Σιγκαπούρη, όπου τον γοήτευσαν οι χοροί επίκλησης των πνευμάτων και οι πολεμικές τέχνες. Το 1967 ο Μάιατ εγκαταστάθηκε στην Αγγλία για να ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του, ενώ ο πατέρας του επέστρεψε στην Αφρική. Το επόμενο καλοκαίρι ο νεαρός Μάιατ ήρθε σε επαφή με μιασύναξη μάγωνστο Φένλαντ, ενώ αργότερα εντάχθηκε σε μυστικές ομάδες του Λονδίνου οι οποίες ασκούσαν τη μαγεία τηςΧρυσής Αυγήςκαι τουΆλιστερ Κρόουλυ. Την ίδια περίοδο έγιναν ευρέως γνωστές οι δραστηριότητες του Άντον Λαβέι και τηςΕκκλησίας του Σατανά. Ωστόσο, ο Μάιατ παρέμενε ασυγκίνητος από τις αποκρυφιστικές και μαγικές τελετουργίες που παρακολουθούσε. Ο ίδιος επιζητούσε κάτι πολύ πιο συναρπαστικό, επικίνδυνο και πραγματικά δαιμονικό. Ταυτοχρόνως άρχισε να σκέπτεται τοσατανισμό ως μέσον για να δημιουργηθεί ένα νέο ατρόμητο άτομο, ένας ανώτερος ανθρώπινος τύπος, με την έννοια που τον είχε ορίσει οΝίτσε.⁸

Το 1969 ο Μάιατ ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τοΒρετανικό Κίνημα(ΒΚ), που είχε ιδρύσει την προηγούμενη χρονιά ο Κόλιν Τζόρνταν. Καθ’ οδόν προς ένα μαγικό ναό, ο Μάιατ έτυχε να γίνει μάρτυρας μιας οδομαχίας, ύστερα από μια συγκέντρωση σκίνχεντς. Καθώς πάντα αναζητούσε την περιπέτεια και την έξαρση, ένιωσε ενστικτωδώς να ελκύεται από τη συντροφικότητα των νεαρών μαχητών που αγωνίζονταν ενάντια σε υπέρτερο αριθμό αριστερών διαδηλωτών. Έτσι προσχώρησε στο κίνημα και συμμετείχε τακτικά στις συγκεντρώσεις και τις συναθροίσεις του, παίζοντας ενίοτε το ρόλο του σωματοφύλακα του Κόλιν Τζόρνταν. Τον Μάιατ τον εντυπώσιαζαν τα όσα έγραφε για τον Εθνικοσοσιαλισμό ο Τζόρνταν, ο οποίος τον μύησε στα κείμενα τηςΣαβίτρι Ντέβιστο βιβλίο τηςΟ Κεραυνός και ο Ήλιος, που εξυμνούσε τις ναζιστικές αξίες, τον γοήτευσε βαθιά.⁹Στο μυαλό τουΝαζισμός και σατανισμόςαντιπροσώπευαν και οι δύο τη νιτσεϊκή αυθυπέρβαση και τη δημιουργία ενός τολμηρού και τρομερού τύπου πολεμιστή: «Για μένα, την εποχή εκείνη οΑδόλφος Χίτλερκαι το κίνημά του έμοιαζαν να ενσαρκώνουν ορισμένα από τα ιδεώδη που πίστευα ότι θα έπρεπε να πραγματώσει η μαγεία - έμοιαζαν να αντιπροσωπεύουν ένα σατανικό πνεύμα, μια ροπή για κατάκτηση, ανακάλυψη και επέκταση... έναν ενθουσιώδη, δημιουργικό χαρακτήρα, ένα δυναμισμό και μια χαρισματικότητα».¹⁰

[…]

Οι δραστηριότητες του Μάιατ στο ακροδεξιό πολιτικό περιθώριο συμβάδιζαν με την όλο και βαθύτερη ανάμιξή του στις μαύρες τέχνες. Το 1973 γνώρισε μια γυναίκα που ηγούνταν τηςΟΝΑ, μιας μικρήςσατανιστικής ομάδας μαγισσών, της οποίας η παράδοση και οι πρακτικές εξήψαν έντονα το ενδιαφέρον του. Η ΟΝΑ ισχυριζόταν ότι καταγόταν από τη λατρεία μιας σκοτεινής και βίαιης θεάς η οποία κυριαρχούσε στην Αλβιόνα (Αγγλία) γύρω στο 4000 π.Χ. Οι τελετουργίες της ΟΝΑ, ως παγανιστικής θρησκείας της φύσης, σχετίζονταν με την πλημμυρίδα και την άμπωτη των κοσμικών ενεργειών και την ανατολή ορισμένων αστέρων την άνοιξη και το φθινόπωρο, ενώ οι πιστοί της οργάνωναν τελετές σε μεγαλιθικά μνημεία και πέτρινους κύκλους. Μετά την έλευση του Χριστιανισμού, αυτή η νεολιθικής, υποτίθεται, προέλευσης θρησκεία παρήκμασε και συρρικνώθηκε σε μια παράνομη λαϊκή λατρεία, την οποία ακολουθούσαν και μετέδιδαν ελάχιστα άτομα από την εποχή του Μεσαίωνα, ιδίως στην περιοχή των Ουαλικών Ελών, του υποτιθέμενου προϊστορικού τόπου προέλευσής της. Η σύγχρονη ιστορία της ΟΝΑ άρχισε τη δεκαετία του 1960, όταν η προαναφερθείσα ηγέτις συνένωσε σε ένα νέο τάγμα τρεις αφανείς νεοπαγανιστικές αιρέσεις: την Κάμλαντ, τους Νοκτουλιανούς και το Ναό του Ήλιου.¹³

Μετά τη μετανάστευση της αρχηγού του τάγματος στην Αυστραλία, ο Μάιατ ανέλαβε την ηγεσία του και επιδόθηκε στο έργο της κωδικοποίησης και επέκτασης των διδασκαλιών του ώστε να δημιουργηθεί πλήρεςσύστημα μύησης και εκπαίδευσηςτων μελών του. Οι πρώτες τελετουργίες της ΟΝΑ περιλάμβαναν μιασατανική τελετουργία, η οποία επικαλούνταν τον Αδόλφο Χίτλερως ευγενή σωτήρα — ένα είδος «θετικής βλασφημίας».¹⁴Σε άλλες πρακτικές του τάγματος χρησιμοποιούσανκρυστάλλουςκαιηχητικές δονήσεις, το λεγόμενοΜυστικό Ψαλμό, σωματικές δοκιμασίες, καθώς και ανάληψη επικίνδυνων εργασιών ή δύσκολων απασχολήσεων (Ρόλοι Ενόρασης), με σκοπό την ανάπτυξη της προσωπικότητας και των ηγετικών ικανοτήτων των μελών. Οι τελετές περιλάμβαναν μαγικές πράξεις βασισμένες στοΔέντρο του Ουάιρντ, ένα επταδικό σύμβολο αστρολογικών και αλχημικών αντιστοιχιών ανάμεσα στην ατομική ψυχή και τη συμπαντική τάξη. Από το 1976 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Μάιατ έγραψε πάνω από δέκα τελετουργικά βιβλία, όπωςΤα Μαύρα Βιβλία του Σατανά(The Black Books of Satan), To Κουαρτέτο του Ντεοφέλ (The Deofel Quartet), Ναός (Naos), Όστια (Hostia) και Ύστερον Πρότερον (Hysteron Proteron). Από το 1998, η ΟΝΑ άρχισε να εκδίδει και το περιοδικό Fenrir, από το όνομα του λύκου στη σκανδιναβική μυθολογία.

[…]

Ηδική του αντίληψη για το σατανισμό είναι πρακτική, με έμφαση στην ατομική ανάπτυξη σε χώρους σκότους και κινδύνου μέσα από πρακτικές τέχνες δεξιότητας, αντοχής και διακινδύνευσης της ζωής. Η φύση θεωρείται θέατρο χαοτικών εξωηθικών δυνάμεων, φωτεινών και σκοτεινών, οι οποίες καθοδηγούν την εξελικτική πρόοδο μέσα από τη σύγκρουση, την πάλη, το θάνατο και την επιβίωση. Ο αληθινός σατανιστής θα πρέπει επομένως να υπερβεί τους περιορισμούς που του θέτει ο αιτιοκρατούμενος φυσικός κόσμος, προκειμένου να έρθει σε επαφή και να ταυτιστεί με αυτή την υπερπροσωπική σφαίρα των μη αιτιοκρατικών δαιμονικών δυνάμεων του σύμπαντος. Η πρόσβαση στο μη αιτιοκρατικό βασίλειο εξασφαλίζεται μέσω των «κόμβων», πυλών ή γωνιών στο Δέντρο του Πεπρωμένου, εξ ου και το όνομα του τάγματος (Τάγμα των Εννέα Γωνιών). Οι κόμβοι αυτοί δημιουργούνται από κακές πράξεις και βλάσφημες τελετουργίες.

Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του περί αυθυπέρβασης, ο Μάιατ θεωρεί ότι η αγγλική λέξηevil(«κακό») προέρχεται από το γοτθικόubils, που σημαίνει «ξεπερνώ τα καθορισμένα μέτρα».¹⁵Διακηρύσσει ότι ο σατανισμός απαιτεί την τέλεση πράξεων, οι οποίες γενικά θεωρούνται απαγορευμένες, παράνομες και κακές, εάν θέλει ο μυούμενος να βιώσει τις εξωηθικές και μη αιτιοκρατικές σφαίρες των δαιμονικών δυνάμεων. Κορυφαίο παράδειγμα της διδασκαλίας αυτής της ΟΝΑ είναιη τέλεση ανθρωποθυσιών ως μορφή μύησης και απόρριψης της ανθρώπινης ηθικότητας. Ο Μάιατ έγραψε οδηγίες για την επιλογή και τη δοκιμασία των «opfer» (θυμάτων) πριν από την τελετουργική τους εκτέλεση. Αυτού του είδους οι «ανθρώπινες προσφορές» υποτίθεται ότιαναβάθμιζαν την επαφή του σατανιστή με τις σκοτεινές μη αιτιοκρατικές δυνάμεις, διότι ο πόλεμος, ο φόνος και η αιματοχυσία θεωρούντοφορείς μιας ισχυρής, δαιμονικής εξελικτικής αξίας. Παρότι ισχυρίζεται ότι τα επιλεγμένα θύματα αποτελούν ήδη απόκληρους της κοινωνίας, η αναφορά του σε Χριστιανούς και δημοσιογράφους, ως εν δυνάμει υποψηφίους, άλλα υποδεικνύει. Η ανθρωποθυσία σχετίζεται με μια παράδοση της προϊστορικής ΟΝΑ, όπου τα θύματα προσφέρονταν για να εξευμενίσουν τη θεά Μπαφομέτ κατά την εαρινή ισημερία και κατά την ανατολή του αστέρα Αρκτούρου το φθινόπωρο.¹⁶Η υπεράσπιση της ανθρωποθυσίας από τον Μάιατ οδήγησε σε έντονους διαξιφισμούς και καταδίκη από τον Ακουίνο και άλλους, οι οποίοι επιδιώκουν να καταστήσουν το σατανισμό κοινωνικά αποδεκτό.¹⁷

[…]

Κατά τον Μάιατ, τα φασιστικά κινήματα του μεσοπολέμου αντιπροσώπευαν μια απόπειρα των Οπαδών του Δρόμου της Αριστερός Χειρός (δηλαδή των μαύρων μάγων) να διασπάσουν τις ναζαρηνές/μαγιανές φόρμες, να ιδρύσουν μια σατανική αυτοκρατορία και να εκπληρώσουν το πεπρωμένο (wyrd) της Δύσης. «Ιδωμένη κάτω από το πρίσμα του αποκρυφισμού, ηεθνικοσοσιαλιστική Γερμανία ήταν μια πρακτική έκφραση του σατανικού πνεύματος: υπό την ηγεσία του [Χίτλερ], ο οποίος είχε την ικανότητα να χρησιμοποιεί τη μη αιτιοκρατική ενέργεια και να τη «γειώνει» έτσι ώστε να επιτυγχάνει πολιτικούς στόχους... η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία ήταν μιαέκρηξη εωσφορικού φωτός-φωτός ενθουσιασμού και δύναμης-σε έναν κατά τα άλλα ναζαρηνό, ειρηνευμένο και πληκτικό κόσμο».²⁴Το Τρίτο Ράιχ αποτέλεσε τόσο μεγάλη πρόκληση για τη ναζαρηνή κυριαρχία, που έπρεπε «να εκριζωθεί από τη συλλογική ψυχή της Δύσης» με την επινόηση του φορτωμένου με ενοχές μύθου του Ολοκαυτώματος. Όμως ο Μάιατ υποστηρίζει ότι η περίοδος της ναζιστικής κυριαρχίας άνοιξε έναν κόμβο προς τις μη αιτιοκρατικές, δαιμονικές επιρροές• η αρχετυπική της ενέργεια έχει αποθηκευτεί και βρίσκεται σε αναμονή για περαιτέρω χρήση. Εξ ου και το σατανικό σκεπτικό της έλξης του Μάιατ για τον Χίτλερ και η προσχώρησή του από νωρίς στο Βρετανικό Κίνημα του Τζόρνταν.

Μιανεοναζιστική επανάστασηείναι ο καταλύτης για την Αυτοκρατορία και τη νέα εποχή. Χρησιμοποιώντας την ορολογία του Τόινμπι, ο Μάιατ αντιμετωπίζει τους έγχρωμους μετανάστες σαν μια τεράστια «βαρβαρική ορδή» μέσα στην επικράτεια του δυτικού πολιτισμού. Από την άλλη, θεωρεί τους σκίνχεντς «εσωτερικούς βαρβάρους» που δυσφορούν με την παρουσία των μεταναστών και συγκροτούν πολεμικές συμμορίες και φατρίες για να πολεμήσουν για την επικράτειά τους. Αυτοί οι «νεαροί Άριοι» απορρίπτουν την ηθική και τον τρόπο ζωής της φιλελεύθερης αστικής τάξης- οι φατρίες των σκίνχεντς διαθέτουν το απαιτούμενο δυναμικό για να καταστρέφουν ό,τι παρακμάζει και νοσεί και έτσι να φέρουν μια νέα αρχή. Για τον Μάιατ, οι σκίνχεντς και τασυγκροτήματα του ναζιστικού μετάλλουείναι «από τους καλύτερους της φυλής μας... αληθινοί πολεμιστές που “σκέπτονται με το αίμα τους”». Είναι οι προάγγελοι του Βίντεξ και της έλευσης της δυτικής Αυτοκρατορίας.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά, ο Μάιατ ενθάρρυνε, από το τροχόσπιτό του στο Νόρφολκ, την ανάπτυξη ναών της ΟΝΑ σε όλη τη Βρετανία. Η προσωπική του πορεία ζωής διαγράφει μια περίοδο περιπλάνησης, με βίαια διαλείμματα μισθοφορικής εμπλοκής σε έναν ελάσσονα αφρικανικό πόλεμο, κάποια ανάμιξη στη Βόρειο Ιρλανδία και μερικές αποστολές ως πληρωμένος εκτελεστής. Παράλληλα, η πνευματική του αναζήτηση πήρε τη μορφή πολλών και ποικίλων εμπειριών:υπήρξε δόκιμος μοναχός σε μια μονή Βενεδικτίνων στη Βρετανία, μελέτησε το Κοράνι στην Αίγυπτο, εξερεύνησε τον Ταοϊσμό και τις πολεμικές τέχνες και έγινε μέλος της Βουδιστικής Εταιρείας.²⁶Κυκλοφόρησε μικρά βιβλία με ποιήματα για τη νομαδική ζωή και τα βιώματά του από τον έρωτα και τον πόλεμο. Ιδιαίτερη δέση στη σκέψη του κατέχει και το παγανιστικό πολεμικό πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας, όπως φαίνεται από τις πρωτότυπες μεταφράσεις του των Ομήρου, Σοφοκλή και Αισχύλου. Μετά το γάμο του και την εγκατάστασή του στο Τσερτς Στρέτον του Σροπσάιρ, επιχείρησε το 1983 να ιδρύσει μια αγροτική κοινότητα μέσα στο πλαίσιο του «Πρωτοποριακού Σχεδίου» του Κόλιν Τζόρνταν για τη συγκρότηση νεοναζιστικών ουτοπικών σχημάτων, όπως προβλήθηκε από το περιοδικό Gothic Ripples²⁷. Εξαιτίας της άκρας μυστικοπάθειας που χαρακτηρίζει την ΟΝΑ, είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε το μέγεδος και την επιρροή της. Οπωσδήποτε πάντως η δομή της με τους ανεξάρτητους πυρήνες συνέβαλε στην ανάπτυξή της και προσείλκυσε νέους ηγέτες. Το 1990, ο Μάιατ όρισε διάδοχό του τον Κρίστος Μπιστ (Christos Beest) προκειμένου νααφοσιωθεί πιο δραστήρια στο Νεοναζισμό. Είναι πιθανόν η ΟΝΑ να τροφοδότησε με νέα μέλη, ιδίως βίαιους νεαρούς, τα καινούρια πολιτικά σχήματα του Μάιατ.

ΟΝτέιβιντ Μάιατ επαναδραστηριοποιήθηκε στη νεοναζιστική σκηνή τη δεκαετία του1990, συνδεόμενος με τηΜάχη 18και τηνΕδνικοσοσιαλιστική Συμμαχία, στην πιο εξτρεμιστική πτέρυγα της βρετανικής ακροδεξιάς. Το 1993 άρχισε να εκδίδει την Εθνικοσοσιαλιστική ΣειράThormynd Press, που μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει δεκαπέντε φυλλάδια αφιερωμένα σε δέματα όπως «η ευγένεια», «η σοφία», «η θεϊκότητα», «η φώτιση», «η θρησκεία» και «ο επαναστατικός ιερός πόλεμος» του Εθνικοσοσιαλισμού. Η «θεία αποκάλυψη» του Χίτλερ, το σύνθημά του «λαός και πατρίδα», ο παραδοσιακός τρόπος ζωής, ο ριζωμένος στο χώμα και τη φύση, όλα αυτά αντανακλούν την «τιμή, τη νομιμοφροσύνη και το καθήκον» του Εθνικοσοσιαλισμού, αξίες τις οποίες αντιπαρατάσσει ο Μάιατ στη ζωή των απομονωμένων καταναλωτών της φιλελεύθερης καπιταλιστικής κοινωνίας.²⁸Παράλληλα με αυτή την επιστροφή στις ρίζες και σε μια οργανική κοινότητα, ο Μάιατ εξακολουθεί να ονειρεύεται μια αυταρχική στρατιωτική Αυτοκρατορία υπό την ηγεσία του Βίντεξ, η οποία θα οδηγήσει στην κατάκτηση και τον αποικισμό μακρινών πλανητών σε άλλους γαλαξίες.²⁹

Στις αρχές του 1995, ο Μάιατ άρχισε να εκδίδει το διμηνιαίο περιοδικόThe National-Socialist(Ο Εθνικοσοσιαλιστής), που κήρυττε τον κοινό αγώνα όλων των Αρίων για να μην τους αφανίσει η πλημμυρίδα των κατώτερων φυλών, την οποία διευκολύνουν οι φιλελεύθεροι προδότες της φυλής. Εδώ η λατρεία του Χίτλερ, ο ελιτισμός και ο φυλετικός εθνικισμός συνδυάζονται με ένα εσχατολογικό κάλεσμα σε ένοπλη επανάσταση ενάντια σε μια, κατά Μάιατ, τυραννική αντι-Άρια κοινωνία βασισμένη στον καταναλωτισμό, τη φυλετική επιμιξία και την πολυπολιτισμικότητα. Το περιοδικό υποστήριζε την Εθνικοσοσιαλιστική Συμμαχία και την πολιτική της για τη δημιουργία μιας «Άριας πατρίδας» ως λευκού φυλετικού θυλάκου.³⁰Απευθυνόμενος στους σκίνχεντς και στα συγκροτήματα του δικτύουΑίμα και Τιμή, ο Μάιατ καλούσε σεφυλετικό ιερό πόλεμοκατά των Νέγρων και των ασιατών που έχουν εισβάλει «στις Άριες πατρίδες μας». Όλοι οι έγχρωμοι θεωρούνται δύναμη εισβολής υποστηριζόμενη από τη Σιωνιστική Κατοχική Κυβέρνηση, τηZOG(Zionist Occupation Government), όπως αποκαλεί η αμερικάνικη ρατσιστική δεξιά το μισητό «σύστημα»: «Πρέπει να πολεμήσουμε τους μη Άριους εισβολείς που εγκαταστάθηκαν στα εδάφη μας. Πρέπει να πολεμήσουμε τους Άριους εξωμότες ανάμεσά μας που πρόδωσαν τη φυλή μας. Πρέπει να πολεμήσουμε όσους αδελφώνονται με τους εισβολείς. Πρέπει να πολεμήσουμε όποιον συμπαρατάσσεται με τον εχθρό, όποιον εφαρμόζει τους τυραννικούς νόμους του εχθρού κατά των Αρίων».³¹

Το 1996, ο Μάιατ ίδρυσε μια μαχόμενη ναζιστική σέκτα με την επωνυμίαReichsfolk(Λαός του Ράιχ). Έχοντας ως βάση την Υόρκη της Αγγλίας, η εθνική αυτή οργάνωση στόχευε στη δημιουργία μιας νέας Άριας ελίτ, της «Λεγεώνας του Αδόλφου Χίτλερ», ώστε να προλειάνει το έδαφος για την έλευση μιας χρυσής εποχής στη δέση «του αηδιαστικού, παρακμιακού παρόντος με τις επαίσχυντες αξίες του και τα ανέντιμα και αδύναμα πρόσωπά του».³²Οι πολεμιστές της οργάνωσης πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τη φυλάκιση και το θάνατο, για σπίτι τους πρέπει να έχουν τα στρατόπεδα εκπαίδευσης και τα πεδία των μαχών. Μια άλλη σειρά φυλλαδίων είναι αφιερωμένη στην «Άρια επανάσταση», τις τακτικές μυστικού πολέμου, τα όπλα και τη δράση των ομάδων επαγρύπνησης. Η οργάνωση εκδίδει το περιοδικό Das Reich, από το όνομα της 2^ηςΜεραρχίας των Ες-Ες στη ναζιστική Γερμανία, και έχει ως πρότυπο «τον περήφανο, υγιή και φυλετικά συνειδητοποιημένο Άριο πολεμιστή» των Ες-Ες. Ο Μάιατ καταφέρεται εναντίον της παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης: θεωρεί την πλειοψηφία της ανθρωπότητας «άχρηστη», μια «ορδή παρασίτων» που λεηλατεί και καταστρέφει τον πλανήτη• ως και η ίδια η φύση και η εξέλιξη κινδυνεύουν. Οιανώτεροι Άριοι πρέπει να απορρίψουν τις «ασθένειες» του Χριστιανισμού, του φιλειρηνισμού, του φιλελευδερισμού και του ανεκτικού στις φυλετικές επιμιξίες σοσιαλισμού, δηλαδήόλων των δογμάτων που αντιτάσσονται στην εξέλιξηκαι στους νόμους της φύσης, και να γίνουν σκληροί, φυσικοί και ακμαίοι, έτσι ώστε να προκόβουν, να ευημερούν και να επεκτείνονται σε βάρος των κατωτέρων.Ο πληθυσμός της Βρετανίας πρέπει να ελαττωθείαπό 55 σε 10 εκατομμύρια και παράλληλα οι πλεονάζοντες λευκοί να ξεκινήσουν ένα νέο κύμα παγκόσμιας Άριας κατάκτησης.³³

Η ξαφνική αυτή επανεμφάνιση του Ντέιβιντ Μάιατ στα μέσα της δεκαετίας του 1990στο ρόλο του πνευματικού καθοδηγητή της βρετανικής ακροδεξιάς συνδέθηκε με τη μετατροπή της τελευταίας σε ένα άκρως ριζοσπαστικοποιημένο μαχητικό περιθώριο. Απογοητευμένοι από την εκλογική αποτυχία των εθνικιστικών κομμάτων, τη λογοκρισία και τις συλλήψεις, εξαιτίας της όλο και αυστηρότερης εφαρμογής των αντιρατσιστικών νόμων, πολλοί νεαροί Νεοναζί εγκατέλειψαν το ΒΕΚ. Τον Ιούνιο του 1994 συγκρότησαν την Εθνικοσοσιαλιστική Συμμαχία (ΕΣΣ), η οποία περιλάμβανε τη σκίνχεντ οργάνωσηΜάχη 18με τα περιοδικά της Putsch, The Order και Thor-would• τα συγκροτήματα του ναζιστικού μετάλλου που ανήκαν στο δίκτυοΑίμα και Τιμή, το Βρετανικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα (ΒΕΣΚ) με τις εφημερίδες του Sigrun και Europe Awake το πρώην Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα του Μάιατ και τη Λευκή Άρια Αντίσταση του Άντριαν Μπλάντελ. Αντλώντας έμπνευση από ταΗμερολόγια του Τέρνερκαι την αμερικάνικη ακροδεξιά τρομοκρατία, η ΕΣΣ εγκατέλειψε τις μαζικές εκλογικές στρατηγικές, κηρύσσοντας βίαιο επαναστατικό αγώνα εναντίον του «συστήματος» της ZOG. Επιπλέον, υιοθέτησε την αμερικάνικη ιδέα για ένα λευκό φυλετικό θύλακα, σχεδιάζοντας την ίδρυση μιας αμιγώς Άριας πατρίδας (Ανατολική Σαξονία), στην περιοχή του Έσεξ, γύρω από το Τσέλμσφορντ και το Μάλντον, ένα σχέδιο που είχε την υποστήριξη και του Μάιατ.³⁴Η αίσθηση της αυξανόμενης περιθωριοποίησης και η φυλάκιση ηγετικών στελεχών δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα ιδεαλισμού, αυτοθυσίας και εσχατολογικής καταστροφής, την οποία ενισχύει η «Άρια θρησκεία» του Μάιατ και ο μανιχαϊστικός αγώνας με τους πιο άνισους όρους.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΜΑΥΡΟΣ ΗΛΙΟΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ/ΜΕΤΑΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. - Α' ΕΚΔΟΣΗ: ΙΟΥΛΙΟΣ 2004 [ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: «ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΑΙΩΝΑΣ» σ. 409-442]

πηγή