Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Αυστρίας Μιχαήλ

 

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης 

Εκοίμηθη πριν από λίγο σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr, σε ηλικία 65 ετών ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αυστρίας Μιχαήλ.

Ο Μητροπολίτης Αυστρίας τον τελευταίο καιρό έδωσε μάχη με την επάρατο νόσο, την οποία αντιμετώπισε με πίστη και δύναμη.

Τέλος να σημειωθεί ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Αυστρίας, τις τελευταίες δύο ημέρες εισήχθη σε νοσοκομείο, διότι η κατάσταση της υγείας του παρουσίασε ξαφνική επιδείνωση.

Ο Μητροπολίτης Αυστρίας Μιχαήλ Στάικος, υιός του εξ Αλεξάνδρειας Θεόδωρου Στάικου και της εκ Σμύρνης Αργυρούς, το γένος Δημάκη, εγεννήθη την 22αν Νοεμβρίου 1946 εις τας Αθήνας, ένθα το 1964 απεφοίτησε του Λεόντιου Λυκείου.

Ευθύς αμέσως μετέβη εις την Βιέννην ,εγκατασταθείς μονίμως πλησίον των οικίων αυτού.

Τον Αύγουστον 1965 προσελήφθη εις την υπηρεσίαν της Ιεράς Μητροπόλεως Αυστρίας ως Γραμματεύς του τότε μητροπολίτου Χρυσοστόμου και της Ελληνικής Κοινότητος της Αγίας Τριάδος, από δε του έτους 1970 ανέλαβε και χρέη Αρχισυντάκτου του περιοδικού Στάχυς.

Τον Οκτώβριον 1979 ενεγράφη εις το τμήμα Ποιμαντικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εκ του οποίου απεφοίτησε τον ιούνιον 1983.

Παρηκολούθησε μαθήματα Γερμανικής Φιλολογίας, Φιλοσοφίας και Εκκλησιαστικού Δικαίου εν τω Πανεπιστήμιο της Βιέννης.

Την 21ην Νοεμβρίου 1977 εχειροτονήθη υπό του Γερόντος αυτού, του Μητροπολίτου Αυστρίας Χρυσοστόμου Τσίτερ, εις Διάκονον και την επομένην, 22αν ιδίου , εις Πρεσβύτερον, προχειρισθείς δε εν συνέχεια εις Αρχιμανδρίτην, διωρισθή.

Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Αυστρίας και Εξαρχίας Ιταλίας, Ελβετίας και Ουγγαρίας, Ιερατικός Προισταμενος τών εν Βιέννη ιστορικών Ελληνικών κοινοτήτων του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Τριάδος και Διευθυντής της Ελληνικής Εθνικής σχολής Βιέννης.

Την 5ην Νοεμβρίου 1985, προτάσει του Γέροντος αυτού ,εξελέγη παμψηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Βοηθός Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Αυστρίας και Εξαρχίας Ιταλίας και Ουγγαρίας επί τω ψιλώ τίτλο Χριστουπόλεως, με έδρα την Βιέννην.

Μετά την οικιοθελή παραίτησιν του Μητροπολίτου Χρυσόστομου εξελέγη ομοφώνως , την 5ην Νοεμβρίου 1991, Μητροπολίτης Αυστρίας και έξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης.

Ευθύς μετά την εκλογήν αυτού επελήφθη της αναδιοργανώσεως των εν Αυστρία Ενοριών και της συστάσεως νέων, ως και της αναβιώσεως της παρουσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου εν Ουγγαρία, Εκεί επέτυχε την νομικήν αναγνώρισιν της Εξαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, την εγκατάστασιν Γραφείων της Εξαρχίας και Παρεκκλησίου εν Βουδαπέστη κα την ίδρυσιν Ενοριών εν Βουδαπέστη και τη κοινότητα Νίκου Βελογιάννη, ένθα Φροντίδι και επιστασία αυτού, ανηγέρθη εκ βάθρων περικαλλής Ιερός Ναός μετά ενοριακού κέντρου και ομαδικώς εβαπτίσθη η συντριπτική πλειοψηφία των εκ πολιτικών προσφύγων Ομογενών.

Εις την Δραστηριότητα αυτού συγκαταλέγονται η κατ’ επανάληψιν επίσημος εκπροσώπησις του Οικουμενικού Πατριαρχείου εις διορθοδόξους και διαχριστιανικάς αποστολάς, η συμμετοχή εις Πατριαρχικάς Εξαρχίας η αντιπροσώπευσις του Οικουμενικού Θρόνου παρά τη Ορθοδοξω Εκκλησια της Τσεχιας και Σλοβακιας, η ευθυνη προγραματισμου των Ορθοδόξων και Οικουμενικών Εκπομπών εις την Αυστριακήν Ραδιοφωνίαν και Τηλεόρασιν, η προπαρασκευή οικουμενικών εκδηλώσεων επί του Αυστριακού και Ευρωπαϊκού επιπέδου, η συμμετοχή εις επίσημους αποστολάς του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και του παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, κατά την τελευταίαν περίοδον, κυρίως εις το Βατικανόν, την Τσεχίαν, Ρουμανίαν, Σλοβακίαν, Σερβίαν,Κροατίαν,Σλοβενίαν,Βοσνίαν Ερζεγοβίνην κ.α.

Ως Λέκτωρ του Πανεπιστημίου της Βιέννης διδάσκει κατά διαστήματα μαθήματα Νεοελληνικής γλώσσης και στοιχειά Ορθοδόξου Θεολογίας εις φιλοσοφικήν και την Ρωμαιοκαθολικήν Θεολογικήν σχολήν.

Κατά τα ετη 1996/1999 διετέλεσε Πρόεδρος του Οικουμενικού Συμβουλίου Εκκλησιών εν Αυστρία.

Ως μέλος του Διομολογιακού Αυστριακού συμβουλίου Ευρώπης συμμετέχει εις Επιτροπάς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως *εις Βρυξέλλας (και του συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (εις Γενεύην).

Τιμητικαί διακρίσεις: Άρχων Πρωτοψάλτης (1970), Χρυσούν Μετάλλιον Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (1972), Σταυρός Αγίου Βλαδίμηρου Πατριαρχείου Μόσχας (1972), Χρυσούς Σταυρός Εκκλησίας Πολωνίας (1993), Παράσημον Αγίων Μεθοδίου και Κυρίλλου αε τάξεως Εκκλησίας Τσεχίας και Σλοβακίας (1994), Χρυσούν Μετάλλιον της Πόλεως των Αθηνών (2002), Παράσημον του Τάγματος Αξίας της Ουγγρικής Δημοκρατίας (1999).

Aπατηλο μηνυμα απο την Ιερά Μονή Μ. Λαύρας του αξιοθρηνητου Βαρθολομαιου

Αυστηρό μήνυμα προς τους σχισματικούς μοναχούς και τους επικριτές του διαλόγου μεταξύ των εκκλησιών έστειλε από την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.



Ο κ. Βαρθολομαίος, επικαλούμενος τις νουθεσίες του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, κτίτορος της παλαιότερης μονής του Αγίου Όρους, επεσήμανε ότι για την οδό που οδηγεί στην «τελείωσιν του μοναχού», ο «πρώτος όρος είναι η υπακοή» η οποία ελαφρύνει τον ζυγόν της ασκητικής ζωής, διότι το βάρος αυτού αίρεται υπό του ηγουμένου». Πρόσθεσε, ότι ο «δεύτερος όρος» είναι «η μεταξύ των αδελφών αγάπη και ενότης» και «η μη η εν υμίν μήτε διχοστασίαι και έριδες», οι οποίες «ατυχώς» εμφιλοχωρούν «εξ εγωισμού και φιλοδοξίας ωρισμένων εις μοναστικάς αδελφότητας» και οδηγούν «εις επικινδύνους και ολισθηράς δια την ψυχικής σωτηρίαν και την πνευματικήν πρόοδον ατραπούς».



«Το επικίνδυνον δε έγκειται εις το γεγονός ότι ο τοιούτος μοναχός πλανάται θεωρών ότι ούτος τηρεί «άσπιλον» την παρακαταθήκην της πίστεως, αγνοών την εντολή του Θεού διατυπούμενην σαφώς υπο του πρωτοκορυφαίου των αποστόλων Παύλου : «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε, αύτοι γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών, ως λόγον αποδώσοντες» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε:



«Ούτω κι ημείς έχομεν απόλυτον συνείδηση της ευθύνης, την οποίαν φέρομεν μετά του αρχιερατικού και πατριαρχικού ωμοφορίου, επί των ώμων ημών».



Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καταδίκασε τη στάση των αρνητών του διαλόγου «μετά των ετεροδόξων», τονίζοντας ότι η «κατέχουσα την αλήθεια» Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει να φοβάται «οιασδήποτε εκπτώσεως, η παραχαράξεως της αγίας ημών πίστεως», αλλά συνεχίζει τον διάλογο «δια να πεισθούν οι καλοπροαίρετοι, εκ των συνομιλητών ημών».



«Εν τω συνόλω, ο διάλογος ενδέχεται να φαίνηται αποτυχημένος. Η Θεία Χάρις όμως ενδέχεται να προσείλκυσε προς την αλήθειαν, τινάς των συμμετεχόντων εις αυτόν. Διότι, δεν αξίζει να διεξάγεται διάλογος, ακόμη και εάν μια μόνον ψυχήν ελκυσθή προς την αλήθειαν;» ρώτησε ο κ. Βαρθολομαίος.



Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ότι επανειλημμένως έχει τονίσει στο παρελθόν «τας ουσιώδεις διαφοράς μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων ομολογιών». Αναφερόμενος, ειδικότερα στον διάλογο με την καθολική εκκλησία υπογράμμισε ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία πάντοτε εύχεται «υπέρ της των πάντων ενώσεως» και δεν δύναται να αρνηθεί τον εαυτό της», όταν προσκαλείται σε διάλογο για τον σκοπό της επίτευξης αυτής της ενώσεως, όπως «την επιθυμεί και Αύτος Ούτος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός», αλλά όχι χωρίς ουσιώδεις προϋποθέσεις :



«Η ένωσις είναι ο τελικός στόχος, αλλά πρό αυτού, πρέπει να επιτευχθεί η ταυτότης εν τη πίστει».



«Διο και ουδόλως εφεισθημεν, ομιλούντες προ ετών προς τους ρωμαιοκαθολικούς αδελφούς να επισημάνωμεν ότι με την τακτική την οποία ακολουθεί η ρωμαιοκαθολική εκκλησία αποδεχόμενη, ολοέν και νέα δόγματα, αι πορείαι αυτής και της ημετέρας εκκλησίας, αντί να συγκλίνουν προς την ένωσιν, αποκλίνουν και οδηγούν προς την απομάκρυνση της μιας, από της άλλης (Πανεπιστήμιο Τζορζταουν 21η Οκτωβρίου 1997)» συμπλήρωσε ο κ. Βαρθολομαίος και πρόσθεσε :



«Συνεπώς, ουδόλως τυγχάνει αληθές ότι παρασυρόμεθα εις μίαν απροϋπόθετον ένωσιν των εκκλησιών, ούτε είναι αληθές ότι παραβλέπομεν τας διαφοράς αι οποίαι εμποδίζουν την ένωσιν».



Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ειδικότερα τις ευθύνες «της πρώτης τη τάξει» μονής του Αγίου Όρους (στην οποία εγκαταβιώνει και ένας μικρός αριθμός ζηλωτών μοναχών) στα ζητήματα της Κανονικότητας, έναντι άλλης μονής «μικρότερου κύρους», που θα προβεί «είς ενέργειας διασπαστικάς της ψυχικής και πνευματικής ενότητος», τονίζοντας ότι «η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας δεν δικαιολογείται να γίνει ουραγός, άλλης τινός μονής, τοιαύτα φρονούσης».



«Η Μεγίστη Λαύρα δεν ημπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι ουραγός της σχισματικής Εσφιγμένου. Η Μεγίστη Λαύρα έχει κύρος είναι το πρώτο μοναστήρι του Αγίου Ορους και πρέπει να πρωτοπορεί και να είναι σημαιοφόρος του υγειούς Ορθοδόξου φρονήματος και δόγματος. Αλλά πρέπει να είναι πάντοτε πρώτη η Λαύρα και εις την διακήρυξιν και εις την εφαρμογή της ενότητος, εν πνεύματι αγάπης και αληθείας» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.



Κλείνοντας την ομιλία του επικαλέστηκε ένα εδάφιο της επιστολής του Ιακώβου: «Αδελφοί, εάν τις εν υμίν πλανηθή από της αληθείας και επιστρέψη τις αυτόν, γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών (Ιακ. Ε' 19-20)».



Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έψαλε τρισάγιο στους Τάφους των Πατριαρχών εντός του περιβόλου της Μονής της Μεγίστης Λαύρας, όπου φυλάσσονται οι κάρες τεσσάρων προκατόχων του στον Πατριαρχικό Θρόνο. Νωρίτερα, οδεύοντας προς τη Μονή, σταμάτησε και προσευχήθηκε στο αγίασμα του Αθανασίου του Αθωνίτη.



Ο κ. Βαρθολομαίος επισκέπτεται τη ρουμάνικη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου και θα επιστρέψει στην Μεγίστη Λαύρα, απ’ όπου θα συνεχίσει την περιοδεία του στη Μονή Παντοκράτορος και στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία.



www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ

αντιγραφά απο αποτείχιση

Ο Ποντιακός Ελληνισμός εόρτασε στην Παναγία Σουμελά

Προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου τελέστηκε το πρωί η Θεία λειτουργία στην ιστορική Μονή Παναγία Σουμελά, σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού, στο όρος Μελά. Μαζί του συλλειτούργησαν ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής, Δημήτριος και ο μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, Βαρνάβας.
Παρίσταντο οι μητροπολίτες Δράμας Παύλος, Δημητριάδος Ιγνάτιος και Ιαροσλάβλ και Ροστόφ Παντελεήμων.
Ο Παναγιότατος, προσερχόμενος στη Μονή, έγινε δεκτός με χειροκροτήματα και επευφημίες από χιλιάδες πιστούς που βρίσκονται εκτός της Μονής και τους περίπου 650 πιστούς στον περίβολό της.
Η Πατριαρχική Θεία λειτουργία, η οποία γίνεται για δεύτερη συνεχή χρονιά με άδεια του τουρκικού κράτους, πραγματοποιήθηκε στον αύλειο χώρο της ιστορικής μονής, που έπαψε να λειτουργεί πριν από 89 χρόνια. Τη Θεία Λειτουργία κάλυψαν αρκετά τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια, μεταξύ αυτών και το κρατικό.

Συσχετισμοί συμφερόντων και δημοσίων σχέσεων η αλλαξοπατριαρχία στα Ιεροσόλυμα

Μέρος δεύτερο

Στην προηγούμενη ανάρτησή μας (7/5/2011), μεταξύ άλλων κάναμε λόγο α) για τις σχέσεις του ελληνοαμερικανού προέδρου του επιχειρηματικού συμβουλίου ΗΠΑ-Κατάρ κ. Πάτρικ Θέρος με τον αγιοταφίτη Θεόφιλο Γιαννόπουλο, β) το ρόλο του στην ανάπτυξη οικονομικών συνεργασιών της κυβέρνησης Παπανδρέου και της κυβέρνησης του Κατάρ, καθώς και γ) τη ματαίωση του φιλόδοξου ενεργειακού σχεδίου στη ναυτιλιακή και βιομηχανική περιοχή Αστακού Αιτωλοακαρνανίας.

Υπενθυμίζουμε ότι το κατασκευαστικό έργο θα αναλάμβανε κονσόρτσιουμ (κοινοπραξία) εταιρειών, ανάμεσα στις οποίες μία από τις μεγαλύτερες «δυνάμεις» του κλάδου σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Consolidated Contractors Company, με έδρα την Αθήνα. Στο επενδυτικό σχήμα συμμετείχε με 33% μέσω της εταιρείας Shabbagh & Khoury SAL.

Το άλλο 33% θα το κατείχε η γερμανική εταιρεία Rosebud – θυγατρική (;) αμερικανικής επιχείρησης – που εκπροσωπείται από τον κ. Ι. Αντωνιάδη – Σπορίδη.

Πολλοί είχαν αναρωτηθεί πώς η άγνωστη Rosebud είχε καταφέρει να συνεταιριστεί με παγκόσμιους κολοσσούς όπως τους ιδιοκτήτες της CCC και τις δύο εταιρείες του Κατάρ (Qatar Petroleum International, Qatar Electricity and Water Company) που θα είχαν το υπόλοιπο 33%. Όλα δείχνουν πως η Rosebud δεν πρόσφερε μόνο τεχνολογία για παραγωγή βιοκαυσίμων, αλλά και πολιτικές διασυνδέσεις με παράγοντες της περιοχής και της κυβέρνησης. Η διοίκηση της Rosebud ήταν αυτή που ανέτρεψε τους αρχικούς κυβερνητικούς ισχυρισμούς για τις αιτίες του ναυαγίου καθώς εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τα φόρτωνε όλα στην S&K SAL. Η Rosebud υποστήριζε πως οι Παλαιστίνιοι της CCC ήθελαν να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη απόδοση από την επένδυση και πίεζαν το Κατάρ να προμηθεύσει το φυσικό αέριο σε χαμηλότερη τιμή. Το Κατάρ δεν δέχτηκε να πουλήσει αέριο σε χαμηλότερη τιμή και το σχέδιο ναυάγησε τουλάχιστον σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η πλευρά του Ι. Αντωνιάδη (εφημερίδα «Ισοτιμία», 23-24/10/2010).

Επισήμανση πρώτη: Από την αρχή που ανακοινώθηκε η ενεργειακή επένδυση από το Κατάρ στο λιμάνι του Αστακού έφερε την οσμή διαπλοκής. Ο τρόπος που δημοσιοποιήθηκε, σε συνδυασμό με το μέγεθος και τη συμφωνία της επένδυσης, δημιουργούσε ποικίλους προβληματισμούς για το τι κρύβεται πίσω από την υπόθεση αυτή.

Την υπόθεση χειρίστηκε εξ αρχής ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης.

Το μνημόνιο στρατηγικής συνεργασίας για το ενεργειακό κέντρο Αστακού με το Κατάρ υπέγραψε για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης ο υφυπουργός Εξωτερικών-αρμόδιος για την Οικονομική Διπλωματία, Σπύρος Κουβέλης [...]

Στην υπόθεση ακούγεται και το όνομα του αδελφού του πρωθυπουργού, Νίκου Παπανδρέου... («Ελεύθερος Τύπος», 20.10.2010).

Επισήμανση δεύτερη: Στο ενδοκυβερνητικό και το εσωκομματικό παρασκήνιο από τη ματαίωση της επένδυσης στον Αστακό ήδη λέγονται πολλά. Κάποιοι θυμήθηκαν ότι νομικός εκπρόσωπος της CCC την περίοδο που το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν στην κυβέρνηση ήταν ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης («Ελεύθερος Τύπος», 20.10.2010).


Επισήμανση τρίτη: Όπως αναφέραμε και στην προηγούμενη ανάρτησή μας (7.5.2011), η κατασκευαστική εταιρεία CCC υπήρξε εκ των χορηγών της έδρας Ελληνικών Σπουδών «Κωνσταντίνος Καραμανλής» στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Ταφτς, στη Βοστώνη.


Σύμφωνα με το μπλογκ Σίβυλλα (19.9.2010), ο ένας από τους δύο ιδρυτές της CCC κ. Σαιντ Χούρι και η σύζυγός του, παρέθεσαν στις 6.9.2010 κλειστό δείπνο στο σπίτι τους προς τιμήν του απερχόμενου αμερικανού πρεσβευτή κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ.

Ποιoς ήταν όμως ο πρέσβης των ΗΠΑ που επέστρεφε στην πατρίδα του για να εργαστεί στη Νέα Υόρκη σε εταιρεία συμβούλων για την Μέση Ανατολή; («Το Άρθρο», 5/9/2010). 

Ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ «όπως προκύπτει από το βιογραφικό του, έχει άμεση γνώση των στρατηγικών επιδιώξεων της Ουάσιγκτον στην περιοχή και ειδικώτερα στην Ελλάδα, όπως είναι τα ενεργειακά» σημείωνε ο «Κόσμος του Επενδυτή» (19-20/5/2007), προτού αντικαταστήσει τον Τσαρλς Ρις στην Αθήνα. 

Στις 6/2/2011 με συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα», ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ μας εξηγεί τελικά «γιατί από πρεσβευτής έγινα τραπεζίτης». Εκεί μαθαίνουμε ότι ανέλαβε πρόεδρος της Proton Bank, με προσωπική απόφαση του βασικού μετόχου της (και κουμπάρου του) Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

Η κίνηση αυτή του Έλληνα επιχειρηματία στην Proton Bank δεν σχετίζεται με την απομείωση της θέσης του στην Alapis και στην Lamda Partners, τις οποίες πούλησε στον βουλγαροϊρακινής καταγωγής σύμβουλο επιχειρήσεων κ. Mario Al-Jebouri, ούτε με την αποχώρηση του από τις άλλες οικονομικές δραστηριότητες στην Ελλάδα σημειώνει η εφημερίδα «DealNews» στις 4-2-2011.

Επισήμανση πρώτη: Σύμφωνα με το βιογραφικό του ο κ. Mario Al-Jebouri έχει διατελέσει και στέλεχος της Lazard Investment Bank.

Επισήμανση δεύτερη: Ο τραπεζίτης του ομίλου Lazard κ. Ματιέ Πιγκάς είναι σύμβουλος της κυβέρνησης Παπανδρέου από τις αρχές του 2010.

Επισήμανση τρίτη: Η Lazard ήταν ο ανεξάρτητος εκτιμητής της θετικής έκθεσης ως προς τη αξιοπιστία και το παραδεκτό της μιας και μόνης πρότασης της ThyssenKrupp Marine Systems να μεταβιβάσει στην Abu Dhabi Mar ποσοστό 75,1% του μετοχικού κεφαλαίου για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Υπενθυμίζεται εδώ ότι ο πρώην γενικός διευθυντής εξοπλισμών Ευάγγελος Βασιλάτος ενέπλεξε ευθέως το Νίκο Παπανδρέου στην υπόθεση δηλώνοντας «ο αδελφός του Καραμανλή δεν έκανε ταξίδια στο Άμπου Ντάμπι, όπως έκανε ο αδελφός του Παπανδρέου, με δημόσια τοποθέτηση της κυβέρνησης» («Ελεύθερος Τύπος» 19.12.2010).

Επισήμανση τέταρτη: Η Lazard έχει ήδη αναλάβει μαζί με τη Deutsche Bank (και την HSBC) να εκπονήσει μελέτη με εναλλακτικά σενάρια για το μέλλον του ελληνικού τραπεζικού συστήματος («Το Βήμα» 17.9.2010).

Επισήμανση πέμπτη: Στις 03/10/2010 ο διοικητής της Deutsche Bank, Γιόζεφ Άκερμαν απένειμε το βραβείο «Κβαντρίγκα / Δύναμη για Αλήθεια» στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου για «το θάρρος των αποφάσεών του για την αναδιάρθρωση της δημοσιονομικής πολιτικής της Ελλάδας και την αποτροπή πτώχευσης της χώρας».

Επισήμανση έκτη: Σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα» στις 20.6.2010, ο κ. Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είναι από τους ελάχιστους Έλληνες επιχειρηματίες που διαθέτουν προσωπική και απευθείας επαφή με τον πρόεδρο της γερμανικής τράπεζας … η οποία αποτελεί το βασικό χρηματοοικονομικό σύμβουλο του ομίλου Λαυρεντιάδη, σε όλες τις επιχειρηματικές κινήσεις («Financial BOX» 7.9.2009).

Επισήμανση έβδομη: Ο κ. Mario Al-Jebouri (συνέταιρος του κ. Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στο πανίσχυρο fund Lamda Partners που έχουν συστήσει με έδρα το Λονδίνο) ήταν και μέλος της εθνικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του Ιράκ μετά την αμερικανική επέμβαση («DealNews» 23.12.2010). Υπενθυμίζεται πως επικεφαλής στο πρόγραμμα Οικονομικής Ανάπτυξης και Ανοικοδόμησης του Ιράκ έχει διατελέσει και ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ.

Η ΠΑΠΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ

Η ΠΑΠΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

(†) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

«Σᾶς ρωτᾶ ποτέ ἡ γυναίκα σας πόσο ἁλάτι πρέπει νά βάλει στό φαγητό; Ἀσφαλῶς ὄχι· ἔχει τό ἀλάθητο. Ἀφῆστε τόν Πάπα νά τό ἔχει ἐπίσης, ἄν θέλει».

[Συνέντευξη στὴν ἐφημ. “ Ἔθνος”, 20-3-1970]

«ΑΓΙΟΣ» ΒΕΛΑΡΜΙΝΟΣ

(Ἡ ρωμαιοκαθολική «ἐκκλησία» τιμᾶ τήν μνήμη του στίς 17 Σεπτεμβρίου)

«Ἄν κάποια ἡμέρα ὁ Πάπας ἐπιβάλει ἁμαρτίες καί ἀπαγορεύσει ἀρετές, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νά πιστέψει ὅτι οἱ ἁμαρτίες αὐτές εἶναι καλές καί ὅτι οἱ ἀρετές ἐκεῖνες εἶναι κακές». [Theologia, Bellarmino, De Romano Pontifice, βιβλ. 4, κεφ. 23]

Ἅγιος  Ἰουστίνος Πόποβιτς:

(Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του στίς 14 Ἰουνίου)

«Τὸ δόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις. Διότι καμμία αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικῶς καὶ τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ Παπισμὸς διὰ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα-ἀνθρώπου. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία· τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ».

[᾿Ιουστίνου Πόποβιτς, ῎Ανθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, ἐκδ. “᾿Αστήρ”, ᾿Αθήνα 1993, σελ. 159]

(†) ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΟΥ ΠΑΥΛΟΣ

(Βοηθός Ἐπίσκοπος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς γιά τό Μεξικό. Πρώην παπικός μοναχός, πού μετεστράφη στήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά δολοφονήθηκε το 1984, ἀμέσως μετά ἀπό Θεία Λειτουργία)

«Ὡς κορώνα καὶ κορυφὴ τῆς παντοδυναμίας του ὁ Πάπας κατέχει ἀκόμη ἕνα τρομερὸ προνόμιο, μοναδικὸ στὸν κόσμο. ¨Ἕνα τερατῶδες καὶ ἐξωτικὸ προνόμιο, ποὺ οὔτε οἱ πιὸ ποταπὲς εἰδωλολατρίες δὲν εἶχαν τὴ φαντασία νὰ τὸ συλλάβουν:  εἶναι ἀλάθητος θείῳ δικαίῳ, σύμφωνα μὲ δογματικὸ ὅρο τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ ποὺ ἔγινε στὰ 1870. Ἀπὸ τότε, σ’ αὐτὸν ἡ ἀνθρωπότης ὀφείλει νὰ ἀποτείνῃ τοὺς λόγους ποὺ προηγουμένως ἀπηύθυνε στὸν Κύριο: “Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις” [Ἰωάν. 6:68]. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ νὰ ὁδηγῇ τὴν Ἐκκλησία “εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν” [Ἰωάν. 16:13]. Δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη τῆς Ἁγίας Γραφῆς οὔτε τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, διότι ὑπάρχει πλέον ἕνας θεὸς πάνω στὴ γῆ μὲ ἐξουσία νὰ ἀχρηστεύῃ καὶ νὰ διακηρύσσῃ ὡς πλανερές τὶς διδασκαλίες τοῦ Οὐρανίου Θεοῦ. Μὲ βάσι αὐτὸ τὸ ἀλάθητο, ὁ Πάπας εἶναι ὁ μόνος κανόνας τῆς Πίστεως καὶ μπορεῖ νὰ ἐκφράσῃ καινούργια δόγματα, ἀκόμη καὶ ἀντίθετα πρὸς τὸ κριτήριο ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα ὅλοι οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ τὰ παραδεχθοῦν γιὰ νὰ μὴν ἀποκοποῦν ἀπὸ τὴ σωτηρία».  [Παύλου Μπάλλεστερ-Κονβαλιὲρ «Γιατὶ ἐγκατέλειψα τὸν παπισμὸ» - “Θεοδρομία” Τεῦχος 1, Ἰαν. - Μάρτ. 2006]

Οικουμενικό Πατριαρχείο: "Η σταυρωμένη Εκκλησία"

πηγη ΡΟΜΦΑΙΑ

Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» με αφορμή την επέτειο της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης, δημοσιεύει σήμερα από την εφημερίδα «Δημοκρατία» ένα αφιέρωμα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Από τον
Κώστα Φράγκο – (Δακτυλογράφηση από την έντυπη έκδοση – Romfea.gr)
«Πώς να περιγράψει κανείς τα κλάματα και τα βογκητά στο παλάτι; Ούτε από πέτρα ή ξύλο να ήταν φτιαγμένος κανείς δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του».
Με αυτά τα λόγια κατέγραψε ο βυζαντινός Γεώργιος Σφραντζής τη βαριά ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο παλάτι τα ξημερώματα της 29ης Μάιου, όταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος αποχαιρέτησε ένα προς ένα τα μέλη της οικογένειάς του, προτού ξεκινήσει για την τελευταία επιθεώρηση των τειχών της Βασιλεύουσας.
Μερικές εκατοντάδες μέτρα από το Παλάτι των Βλαχερνών βρισκόταν η Κερκόπορτα, που θα έμενε για πάντα στη μνήμη του Γένους των Ρωμιών ως η πύλη της προδοσίας .
Από εκεί, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, μπόρεσαν και μπήκαν στην απόρθητη μέχρι τότε Πόλη βάζοντας ένα τέλος στην υπερχιλιόχρονη χριστιανική Αυτοκρατορία.
Ζωντανή μαρτυρία
Σήμερα, περπατώντας στα μισοερειπωμένα θεοδοσιανά Τείχη τής άλλοτε πρωτεύουσας του Βυζαντίου και μετέπειτα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ασυναίσθητα τα μάτια σου ψάχνουν να βρουν την Κερκόπορτα.
Σε αυτά τα ίδια τείχη που ανθίζουν οι κουτσουπιές, όπως και τότε, περπάτησε ο Κωνσταντίνος, έκαναν δεήσεις οι ιερείς της Πόλης για να εμψυχώσουν τον στρατό και τον λαό της, άφησαν την τελευταία τους πνοή όσοι αγωνίστηκαν για την Αυτοκρατορία του Χριστού.
Η Κερκόπορτα δεν υπάρχει πια. Ένα γήπεδο ποδοσφαίρου για τα παιδιά του μαχαλά, που εφάπτεται με τα μισογκρεμισμένα τείχη, έχει πάρει τη θέση της. Μοναδικό σημάδι του αλλοτινού βυζαντινού μεγαλείου της περιοχής είναι τα απομεινάρια του ανακτόρου του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου.
Κι αν η βυζαντινή πολιτική εξουσία τελείωσε το 1453, η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως παραμένει ζωντανή, συνεχίζοντας την αδιάλειπτη παρουσία της από τον 1ο αιώνα μ.Χ. μέχρι τις μέρες μας.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, 270ος διάδοχος του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, που δίδαξε τον χριστιανισμό στην πόλη του Βυζαντίου, συνεχίζει το έργο των προκατόχων του, δίνοντας τη χριστιανική μαρτυρία και στηρίζοντας τη Ρωμιοσύνη, η οποία, παρά τις αντίξοες συνθήκες, εξακολουθεί να ζει στη γη των προγόνων.
Στο Φανάρι με τα λιθόστρωτα σοκάκια και τα ξεχασμένα από τον χρόνο και τους ανθρώπους αρχοντικά των παλιών Ρωμιών, βρίσκεται η έδρα της Πρωτόθρονης και μαρτυρικής Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Σύμβολο της πανορθόδοξης οικογένειας, της άνευ γεωγραφικών ορίων οικουμενικής πατριαρχικής διακονίας και δικαιοδοσίας. Ιερό κέντρο για την ελληνόφωνη αλλά και σλαβόφωνη ορθοδοξία.
Ζωντανή μαρτυρία της αυτοθυσίας χιλιάδων χριστιανών μαρτύρων και φορέας διατήρησης της ιστορικής μνήμης και διάσωσης της παράδοσης του Γένους.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στέκει όρθιο, ζωντανό και φωτίζει ως λύχνος από το Φανάρι την οικουμένη.
Έδρα της Πρωτόθρονης Εκκλησίας από το 1601, όταν μετά τις περιπετειώδεις μετακινήσεις του που ακολούθησαν την Άλωση της Πόλης το 1453 βρήκε καταφύγιο στην ταπεινή γυναικεία Μονή του Αγίου Γεωργίου.
Από τότε, με τον χρόνο, η περιοχή απέκτησε την αίγλη που της χάριζε η λάμψη ακόμη και αυτού του σκλαβωμένου κέντρου της ορθοδοξίας.
Λάμψη που δεν έσβησε ακόμη κι όταν Πατριάρχες βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, όπως ο Γρηγόριος ο Ε', τον οποίο στις 10 Απριλίου του 1821, ανήμερα του Πάσχα, οι Οθωμανοί κρέμασαν από την κεντρική πύλη του πατριαρχικού οίκου.
Από την ημέρα εκείνη η πόρτα αυτή παραμένει σφραγισμένη σε ένδειξη σιωπηρής διαμαρτυρίας και διαρκούς πένθους.
Έστω κι αν μέχρι και πρόσφατα πολλές φορές οι οπαδοί των Γκρίζων Λύκων διαδήλωσαν έξω από το Πατριαρχείο απαιτώντας να ανοίξει η πόρτα του μίσους όπως την ονομάζουν.
Χρέος τιμής
Κάτι που, όπως πολλές φορές έχει πει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, δεν πρόκειται να συμβεί γιατί αποτελεί χρέος τιμής προς τον Γρηγόριο τον Ε'.
Να σημειωθεί ότι ο δρόμος μπροστά από το Πατριαρχείο μετά την επικράτηση των Νεοτούρκων μετονομάστηκε σε οδό Σατρατζάμ Αλή Πασά, ο οποίος ήταν εκείνος που έδωσε την εντολή να κρεμαστεί ο Πατριάρχης Γρηγόριος.
Λες και κάποιοι θέλουν να υπενθυμίζουν το γεγονός στο αγωνιζόμενο Πατριαρχείο και τους Ρωμιούς της Πόλης. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που στους ναούς της Πόλης ο Χριστός ποτέ δεν κατεβαίνει από τον Σταυρό του, ποτέ δεν αποκαθηλώνεται.
Ακόμη και το πρωινό της Μεγάλης Παρασκευής. Για να θυμίζει σε όλους ότι η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία παραμένει σταυρωμένη και περιμένει να έλθει η Ανάσταση.
«Οι ομογενείς από την Πόλη, από την Αντιόχεια και οι εξ Ελλάδος, οι οποίοι έρχονται τον τελευταίο καιρό στην Πόλη είτε για ανώτερες σπουδές είτε για να αναζητήσουν μία εργασία, για εμάς, για το Πατριαρχείο, για την Εκκλησία, για εμένα προσωπικώς ως Αρχιεπίσκοπο της Πόλεως και Πατριάρχη είστε όλοι μία ενιαία και αδιαίρετος οικογένεια. Δεν κάνουμε καμία διάκριση μεταξύ των Ρωμιών της Πόλεως, της Αντιοχείας και των εξ Ελλάδος που βρίσκονται στην Πόλη είτε για σπουδές είτε για εργασία».
Ήταν μία από τις πολλές φορές που ο κ. Βαρθολομαίος, σε μία από τις εκδρομές που διοργάνωσε για τους νέους της ομογένειας, συζήτησε μαζί τους για τα προβλήματα, τους αγώνες και τις αγωνίες τους.
Τακτικά ο Πατριάρχης του Γένους, πάντοτε αθόρυβα, επισκέπτεται τους γέροντες της ομογένειας.
Είτε στα σπίτια τους είτε σε ιδρύματα όπου φιλοξενούνται. Συζητά μαζί τους, μα περισσότερο τους ακούει.
Μοιράζεται τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους. Τους κρατάει συντροφιά. Αλλά και έπειτα από κάθε Λειτουργία ή Εσπερινό που τελεί σε έναν από τους ναούς της Πόλης, ο Πατριάρχης κάθεται μαζί με τους συγκεντρωμένους πιστούς στην αίθουσα της κοινότητας, για να πάρουν ένα κέρασμα, να τους μεταφέρει τα νέα από τις δραστηριότητες του Πατριαρχείου και να ακούσει τις ανάγκες του ποιμνίου του.
Όπως λένε αυτοί που τον γνωρίζουν, ο Πατριάρχης δεν ξεχνάει ποτέ. Για κάθε πρόβλημα προσπαθεί να βρει τη λύση.
Σε συνεργασία πάντοτε με τις εφοροεπιτροπές των κοινοτήτων, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μετά την ανάδειξη σε αυτές, ύστερα από εκλογές που είχαν να γίνουν δεκαετίες, νέων και δυναμικών Ρωμιών της ομογένειας.
Άλλωστε το αδιάκοπο εν διαφέρον του Πατριάρχη για την αρχιεπισκοπική επαρχία και το ποίμνιο του εκδηλώθηκε από την πρώτη στιγμή μετά την εκλογή του, πριν από 20 χρόνια, φροντίζοντας για την ανακαίνιση δεκάδων ναών και κοινοτικών κτιρίων, αλλά και για την προστασία της ομογενειακής περιουσίας.
Κορυφαία στιγμή ήταν η δικαίωση του Πατριαρχείου από το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που με απόφασή του επέστρεψε στον νόμιμο ιδιοκτήτη του το Ορφανοτροφείο της Πριγκίπου.
Παράλληλα ο Πατριάρχης δεν σταμάτησε ούτε μία στιγμή να αγωνίζεται για την επαναλειτουργία της θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που παραμένει 40 χρόνια σιωπηλή.
Διάκονος του κόσμου
Αναμφισβήτητα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στα 20 χρόνια της πατριαρχίας του έχει εργαστεί ώστε το μήνυμα της Ορθοδοξίας να φτάσει και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη.
Από τον παγωμένο Βόρειο Πόλο και τους παγετώνες της Γροιλανδίας μέχρι τις τροπικές ζούγκλες του Αμαζονίου και από την Κορέα μέχρι την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο ο κ. Βαρθολομαίος μεταφέρει το μήνυμα του Φαναριού, ένα μήνυμα για την προστασία της κτίσης και της δημιουργίας του Θεού, σεβασμού του φυσικού περιβάλλοντος, ειρηνικής συνύπαρξης, αλληλογνωριμίας και καταλλαγής μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής εθνοτικής, πολιτιστικής, ακόμη και θρησκευτικής προέλευσης.
Πατώντας στα βήματα του προκατόχου του σπουδαίου Πατριάρχη Αθηναγόρα, που ξεκίνησε την προσέγγιση και τον διάλογο με την Εκκλησία της Ρώμης και τον Πάπα Παύλο τον Στ', ο κ. Βαρθολομαίος, ως πρώτος μεταξύ ίσων στην Ορθόδοξη Εκκλησία και εκφραστής του συντονιστικού ρόλου της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, εργάζεται για τον διαχριστιανικό διάλογο είτε με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είτε με τις άλλες χριστιανικές ομολογίες.
Παράλληλα όμως, σε μία εποχή που πολλοί μίλησαν για τον κίνδυνο σύγκρουσης των πολιτισμών, ιδιαίτερα δε μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους πριν από δέκα χρόνια, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εργάστηκε συστηματικά, μέσω των διαθρησκειακών του πρωτοβουλιών και του διαλόγου που προώθησε μεταξύ των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, να σταλεί το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι κάθε έγκλημα εν ονόματι της θρησκείας είναι έγκλημα κατά της ίδιας της θρησκείας.
Ο Βαρθολομαίος όμως είναι ο Πατριάρχης που περισσότερο από όλους τους προκατόχους του ενημέρωσε ηγέτες κρατών και διεθνή φόρα για τον αγώνα επιβίωσης και την καθημερινή διακονία της σταυρωμένης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Η προσωπική του ακτινοβολία και η αναγνώριση των προσπαθειών του τον κατέστησαν, σύμφωνα με το περιοδικό ΤΙΜΕ , έναν από τους 25 ηγέτες του πλανήτη με τη μεγαλύτερη επιρροή.
Και όμως, πόση συγκίνηση νιώθει κανείς όταν βλέπει τον Οικουμενικό Πατριάρχη με μεγάλη ταπεινότητα πολλές φορές στους «μοναχικούς» ναούς της Πόλης να κάνει ο ίδιος τον ψάλτη στον Εσπερινό, ψάλλοντας το «Φως Ιλαρόν» και θυμίζοντας σε όλους ότι, ανεξάρτητα από τα αξιώματα, η Ρωμιοσύνη για να συνεχίσει να υπάρχει χρειάζεται διακόνους που με αυταπάρνηση και ζήλο θα εργάζονται για το Γένος.

Εμπιστευτικά τηλεγραφήματα διέρρευσαν στο Wikileaks για το Οικ. Πατριαρχείο

 

 

Ανταλλάγματα για τη μειονότητα της Θράκης, από την αναγνώριση των ψευδομουφτήδων μέχρι την αύξηση της χρηματοδότησης των μειονοτικών σχολείων και του αριθμού των τούρκων δασκάλων, αλλά και την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα, ζητούσε η Αγκυρα κάθε φορά που πιεζόταν από την Ουάσιγκτον για την επαναλειτουργία της Χάλκης.
Οπως προκύπτει από εμπιστευτικά τηλεγραφήματα που διέρρευσαν στο Wikileaks, οι τούρκοι αξιωματούχοι επαναλάμβαναν τον απαράδεκτο με βάση το ∆ιεθνές ∆ίκαιο ισχυρισμό περί «αμοιβαιότητας» ακόμη και στον Πατριάρχη, καθώς το θέμα είχε θέσει ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν στον κ. Βαρθολομαίο τον Αύγουστο του 2009.
Οσο για τους Αμερικανούς, παρ’ ότι αναγνώριζαν ότι η Συνθήκη της Λωζάννης δεν προβλέπει πουθενά την αμοιβαιότητα, επέμειναν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι για τη Χάλκη η ελληνική και η τουρκική κυβέρνηση, κάτι που απέρριψε ο Πατριάρχης.

«∆εν θα ήταν λογικό να συνδεθεί το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και του τζαμιού στην Αθήνα με το θέμα του Πατριαρχείου, ούτε να εμπλακεί η ελληνική κυβέρνηση στη συζήτηση για τη Χάλκη. Ακόμη κι ο Ερντογάν χαρακτήρισε τη Χάλκη τουρκικό θεσμό και ότι το Πατριαρχείο δεν είναι εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης».
Είναι 20 Φεβρουαρίου του 2009 και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποστομώνει τον συνομιλητή του, γερουσιαστή του Ιλινόι Ρίτσαρντ Ντέρμπιν, από τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη του ∆ημοκρατικού Κόμματος και στενό συνεργάτη του Μπαράκ Ομπάμα.

Κι αυτό διότι, όπως προκύπτει από εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αμερικανίδας προξένου στην Κωνσταντινούπολη Σάρον Ουίνερ, ο Ντέρμπιν – ο οποίος έχει ήδη συναντηθεί με υψηλόβαθμους τούρκους αξιωματούχους – αναφέρει στον κ. Βαρθολομαίο ότι οι τούρκοι συνομιλητές του τού έχουν επισημάνει πως μια κίνηση αμοιβαιότητας από την Αθήνα στο θέμα της χρηματοδότησης των μειονοτικών σχολείων στη Θράκη και της αύξησης του αριθμού των τούρκων δασκάλων θα βοηθούσε στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Μάλιστα, ο Ντέρμπιν προτείνει στον Πατριάρχη να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι στελέχη της τουρκικής και της ελληνικής κυβέρνησης και να αρχίσουν τη συζήτηση.
Ο κ. Βαρθολομαίος απορρίπτει το ενδεχόμενο και αποθαρρύνει τη συζήτηση, μη δίνοντας συνέχεια στο επιχείρημα της αμοιβαιότητας που προβάλλουν οι Τούρκοι για τον σεβασμό των θεμάτων του Πατριαρχείου. Ο Ντέρμπιν επιμένει και ζητά από τον Πατριάρχη να του προτείνει ένα στέλεχος της ελληνικής κυβέρνησης που θα μπορούσε να συναντηθεί με τον τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών Χαϊντάρ Μπερκ.

Ο Πατριάρχης επιμένει πως η τουρκική κυβέρνηση θα πρέπει να συναντιέται γι’ αυτά τα ζητήματα μόνο με εκπροσώπους του Πατριαρχείου. Από το ίδιο τηλεγράφημα προκύπτει ότι στη συνάντησή του με τον γερουσιαστή Ντέρμπιν η Ντόρα Μπακογιάννη δηλώνει πρόθυμη να συνομιλήσει για τα θέματα αυτά με τούρκο αξιωματούχο.

Το μήνυμα μεταφέρεται στον Μπερκ, ο οποίος δηλώνει έτοιμος για διάλογο με τον Πατριάρχη και την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και πρόθυμος να συναντηθεί με τον κ. Βαρθολομαίο. Οπως αναφέρεται στο σχόλιο που κλείνει το τηλεγράφημα, «ο Πατριάρχης υπογράμμισε στον Ντέρμπιν ότι είναι τούρκος πολίτης κι ότι τα ζητήματα του Πατριαρχείου και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης πρέπει να λυθούν ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει σε γειτονικές χώρες».

Νωρίτερα, για να πείσει τον συνομιλητή του σχετικά με τη σημασία της επαναλειτουργίας της Χάλκης για τη συνέχιση του θεσμού της Ελληνοορθόδοξης Εκκλησίας στην Τουρκία, ο κ. Βαρθολομαίος τού λέει πως «αν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εγκατέλειπε την παραδοσιακή του έδρα στην Κωνσταντινούπολη, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία θα εκπλήρωνε τη φιλοδοξία της να αναλάβει τη διοίκηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κάτι που θα την έκανε ηγέτιδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το Πατριαρχείο χρειάζεται προστασία προκειμένου να μην ταπεινωθεί από την Αγκυρα κι από τις φιλοδοξίες των Ρώσων».

ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ.

Από εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αγκυρα προκύπτουν οι λεπτομέρειες των συναντήσεων που είχε ο Ντέρμπιν μια μέρα νωρίτερα με τούρκους αξιωματούχους.
Ο πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ, σύμφωνα με το τηλεγράφημα, του λέει ότι η τουρκική κυβέρνηση κατανοεί τις ανάγκες της Εκκλησίας στην Τουρκία, αλλά ως προς τη Χάλκη προφασίζεται νομικές επιπλοκές που σχετίζονται με τη λειτουργία όλων των ιδρυμάτων θρησκευτικής διδασκαλίας.
Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τζεμίλ Τσιτσέκ υποστηρίζει ότι το θέμα δεν είναι πολιτικό, αλλά νομικό και άπτεται του νόμου για τις θεολογικές σχολές, στόχος του οποίου είναι η ρύθμιση των ισλαμικών σχολείων «για να μη γίνει η Τουρκία Πακιστάν».
Ταυτόχρονα, ωστόσο, όπως αναφέρεται, «ρώτησε ρητορικά αν θα έπρεπε και η Ελλάδα να προσέξειτους Τούρκους που ζουν στη Θράκη, των οποίων τα δικαιώματα παραβιάζονται καθημερινά».

Οι συναντήσεις που έχει ο αμερικανός γερουσιαστής στην Τουρκία συνοδεύονται από ανάλυση των Αμερικανών για τα ζητήματα του Πατριαρχείου.

Σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα από το αμερικανικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη, το Νο 2 του προξενείου Νταγκ Σίλιμαν παραθέτει τα επιχειρήματα του Πατριαρχείου για την αναγκαιότητα της επαναλειτουργίας της Χάλκης, καθώς και για το γεγονός ότι η Χάλκη ποτέ δε λειτούργησε ως ιδιωτικό θρησκευτικό σχολείο και δεν έκλεισε λόγω συνταγματικής αλλαγής, άρα το κώλυμα δεν είναι νομικό.

Ο Σίλιμαν, πάντως, αναφερόμενος στο επιχείρημα των Τούρκων ότι η Ελλάδα δεν σέβεται τα δικαιώματα της μειονότητας στη Θράκη και στους ισχυρισμούς πως αν η Αθήνα έκανε κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση θα βοηθούσε στην επαναλειτουργία της Χάλκης, σημειώνει ότι «η Συνθήκη της Λωζάννης δεν προβλέπει αμοιβαιότητα, αλλά υπογραμμίζει την ευθύνη των ελληνικών και των τουρκικών κυβερνήσεων απέναντι στις μειονότητές τους».

Στις 15 Αυγούστου 2009 ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέπτεται αιφνιδιαστικά την Πρίγκιπο και συναντιέται με τους θρησκευτικούς ηγέτες των μειονοτήτων, μεταξύ των οποίων και ο κ. Βαρθολομαίος.

Το χαρτί της επίσκεψης είχε παίξει επικοινωνιακά η κυβέρνηση Ερντογάν, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι θεώρησαν πως η συνάντηση έγινε για τα μάτια της ∆ύσης, προκειμένου η κίνηση αυτή να συμπεριληφθεί στην έκθεση προόδου της Κομισιόν για την Τουρκία, η οποία συντασσόταν εκείνη την περίοδο (όπως και έγινε).

Τον Αύγουστο του 2009 ο υπεύθυνος Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου πατέρας ∆οσίθεος συναντιέται με τον πολιτικό σύμβουλο του αμερικανού προξενείου στην Κωνσταντινούπολη και τον ενημερώνει για τη συνάντηση.

«ΘΑ ΤΟ ΛΥΣΩ».

Οπως προκύπτει από το εμπιστευτικό τηλεγράφημα, οι δύο άνδρες περπάτησαν στο Ορφανοτροφείο της Πριγκίπου (σ. σ. ήδη το Ευρωπαϊκό ∆ικαστήριο Ανθρωπίνων ∆ικαιωμάτων είχε αποφανθεί ότι ο τίτλος έπρεπε να επιστραφεί από την Τουρκία στο Πατριαρχείο) και ο Ερντογάν φέρεται να δήλωσε στον Πατριάρχη ότι χαιρόταν που το Πατριαρχείο σκόπευε να χρησιμοποιήσει το Ορφανοτροφείο της Πριγκίπου ως κέντρο οικολογικών σπουδών και διαθρησκειακού διαλόγου. Στη διάρκεια του περιπάτου, σημειώνει ο ∆οσίθεος, ένας από τους διοργανωτές της συνάντησης λέει στον Ερντογάν ότι «ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του τουρκικού κράτους ήταν ότι παραμέλησε τα δικαιώματα των μειονοτήτων της και παραβίασε τη Συνθήκη της Λωζάννης».

Οπως προκύπτει από τη διήγηση του ∆οσίθεου, ο Ερντογάν έθεσε το θέμα της αμοιβαιότητας στη Θράκη στον ίδιο τον Πατριάρχη. Τον κάλεσε να ζητήσει από την Ντόρα Μπακογιάννη να ιδρύσει το τζαμί στην Αθήνα και να δώσει περισσότερα δικαιώματα στην «τουρκική μειονότητα της Θράκης, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να εκλέγει τους μουφτήδες της».

Ο Πατριάρχης τού έδειξε απέναντι τη Σχολή της Χάλκης και ο Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι θα έλυνε το θέμα μέχρι το τέλος του χρόνου. Υπενθυμίζεται από την τουρκική πλευρά διέρρεε τότε, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, ότι ήταν θέμα εβδομάδων να ανοίξει η Χάλκη.

Ο Πατριάρχης με τον Ερντογάν έμειναν μόνοι για 15 λεπτά. Οταν ο ∆οσίθεος ρώτησε τον Πατριάρχη τι συζητήθηκε, του απάντησε απλώς πως ήταν αισιόδοξος. Οταν και οι υπόλοιποι τούρκοι υπουργοί που συνόδευαν τον τούρκο πρωθυπουργό τούς συνάντησαν, ο κ. Βαρθολομαίος τους κάλεσε στο Πατριαρχείο και, σύμφωνα με τον ∆οσίθεο, ο Μπουλέντ Αρίντς και ο Εγκεμέν Μπαγίς δέχθηκαν.

Σημειώνεται ότι ο Αρίντς, σημερινός αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, επισκέφθηκε τον Πατριάρχη αρκετά αργότερα, τον περασμένο Ιανουάριο.


Ο Πατριάρχης με αμερικανό γερουσιαστή

Οπως αναφέρεται σε τηλεγράφημα, «ο Πατριάρχης συζητώντας με αμερικανό γερουσιαστή υπογράμμισε ότι αν το οικουμενικό Πατριαρχείο εγκατέλειπε την παραδοσιακή έδρα του στην Κωνσταντινούπολη, η Ρωσική ορθόδοξη Εκκλησία θα εκπλήρωνε τη φιλοδοξία της να αναλάβει τη διοίκηση του οικουμενικού Πατριαρχείου, κάτι που θα την έκανε ηγέτιδα της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το Πατριαρχείο χρειάζεται προστασία προκειμένου να μην ταπεινωθεί από την αγκυρα και από τις φιλοδοξίες των Ρώσων»
«Αρκετοί ένιωσαν ότι έφυγαν με άδεια χέρια»

ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ από εμπιστευτικό τηλεγράφημα του αμερικανικού προξενείου στην Κωνσταντινούπολη, ο κ. Βαρθολομαίος είχε εκμυστηρευθεί στους Αμερικανούς ότι είχε πολλέςελπίδες από το γεύμα με τον Ερντογάν καιτην ομιλία του τούρκουπρωθυπουργού, ενώάλλες πηγέςσημείωναν στους Αμερικανούς ότι περίμεναν σχόλια για την επαναλειτουργία της Χάλκης.

«Παρότι ο Ερντογάν δεν ανέφερε τη Χάλκη στα σχόλιά του, συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και με εκπροσώπους της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας γιαδύο ώρες μετά το γεύμα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και το Ορφανοτροφείο», αναφέρεται στο τηλεγράφημα, στο οποίο επαφή του Πατριαρχείου φέρεται να είπεστους Αμερικανούς ότι η επίσκεψη Ερντογάν ήταν «θετική, ένα συγκεκριμένο βήμα που δεν είχε ξανασυμβεί στη θητεία του πρωθυπουργού».

Ωστόσο, παρά τις προσδοκίες, δεν πείστηκαν όλοι από την κίνηση του Ταγίπ Ερντογάν. «Αρκετοί από αυτούς πουσυμμετείχανστο γεύμα εντυπωσιάστηκαν από την επίσκεψη και το περιεχόμενο της ομιλίας, αλλάένιωσαν πως έφυγαν με άδεια χέρια.

∆ύο δημοσιογραφικές επαφές μας είπαν ότι ήταν ευχαριστημένοιμε “όλα αυτάτα λόγια”για το δημοκρατικό άνοιγμα, αλλά αμφέβαλλαν ότι από την κίνηση θα προέκυπτε κάτι ουσιαστικό», σημειώνεται.

Το τηλεγράφημακαταλήγειμε το σχόλιο ότι,δεδομένουπως οι Εβραίοι καιοι Χριστιανοί στην Τουρκία συνιστούν λιγότερο από 2% τουπληθυσμού, «πουλώντας τους την ερμηνεία ότι η πρωτοβουλία απευθυνόταν απευθείας σε αυτούς, ο Ερντογάν ίσως να ελπίζει νακερδίσει την εύνοιατων υποστηρικτώντους στην Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Ενωση, το Ισραήλ και τις ΗΠΑ».


«Δεν βλέπω γιατί να μην ανοίξει η Χάλκη»

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ, το 2007, η Αγκυρα διέρρεεκαι πάλι ότι θα επέτρεπε την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Την αισιοδοξία του γιατο θέμα εκφράζει στον αμερικανό βοηθό αναπληρωτή ΥΠΕΞ Μάθιου Μπράιζα ο αντινομάρχης της Κωνσταντινούπολης για τα μειονοτικάθέματα Φικρέτ Κασάπογλου τον Μάρτιο του 2007.

Οπως προκύπτει από το εμπιστευτικό τηλεγράφημα που υπογράφει η αμερικανίδα γενική πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη Ντέμπορα Τζόουνς, ο Κασάπογλου υποστηρίζει ότι το τουρκικό ΥΠΕΞ και το Συμβούλιο Ανώτερης Εκπαίδευσης (ΥΟΚ) είναι αυτά που αντιτίθενται στην επαναλειτουργία της Χάλκης, λόγω«συνταγματικών προκλήσεων που συνδέονται με την κοσμική φύση του κράτους».

Ο Κασάπογλου επαναλαμβάνει το επιχείρημαπερί αμοιβαιότητας και λέει πως «αν η Ελλάδαείχε κάνει βήματα υπέρ της τουρκικής μειονότητας στη ∆υτική Θράκη – αναγνωρίζοντας τους εκλεγμένους μουφτήδες, για παράδειγμα – όταν ήταν υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε., τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για την ελληνική κοινότητα στην Τουρκία».

Ο Μπράιζα του υπόσχεταιότι θα συζητήσει αυτό το θέμα και με την Αθήνα. Πάντως, ο αντινομάρχης λέει στον Μπράιζα ότι προσωπικά δεν βλέπει να υπάρχεικανένας λόγος να μην ανοίξει η Χάλκη.

Ιστορική στιγμή για την Ορθοδοξία η τιμητική διάκριση στον Αυστρίας

 

Ιστορική στιγμή για την Ορθοδοξία στην Αυστρία και ένα νέο σταθμό στις σχέσεις της με το επίσημο αυστριακό κράτος, αποτελεί η σημερινή απονομή στον Ελληνορθόδοξο Μητροπολίτη Αυστρίας-Έξαρχο Ουγγαρίας και Μεσευρώπης Μιχαήλ, από τον ομοσπονδιακό πρόεδρο της Αυστρίας Χάιντς Φίσερ, της ανώτατης τιμητικής διάκρισης, του Ανώτερου Χρυσού Ταξιάρχη μετά Αστέρος του Τάγματος Αξίας της Αυστριακής Δημοκρατίας.

Η επίδοση των διασήμων του παρασήμου έγινε στο προεδρικό μέγαρο στα ιστορικά ανάκτορα Χόφμπουργκ στη Βιέννη, προσωπικά από τον ομοσπονδιακό πρόεδρο Χάιντς Φίσερ, ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του τιμώμενου ιεράρχη στην επιβλητική εκδήλωση, παρουσία δεκάδων προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής της Αυστρίας.

Παρόντες στην τελετή απονομής ήταν, μεταξύ άλλων, ο πρώην καγκελάριος της Αυστρίας, Βόλφγκανγκ Σιούσελ, ο Ούγγρος υφυπουργός Θρησκευμάτων και Πολιτισμού Τίμπορ Φαέντορ, ο Έλληνας πρέσβης Παναγιώτης Ζωγράφος, οι επικεφαλείς ή εκπρόσωποι των άλλων Εκκλησιών στην Αυστρία, ο ελληνικής καταγωγής βουλευτής και δημοτικός σύμβουλος Βιέννης Χάνες Χάρβανεκ.

Προσφωνώντας τον τιμώμενο ιεράρχη και αναφέροντας σταθμούς της ζωής και του έργου του, ο ομοσπονδιακός πρόεδρος Χάιντς Φίσερ τόνισε πως ο Μητροπολίτης Μιχαήλ αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Ορθόδοξης Εκκλησίας που χαίρει μεγάλου σεβασμού και αναγνώρισης όχι μόνον στην Αυστρία αλλά και παντού στο εξωτερικό, προσωπικότητας της οποίας ο ίδιος γνωρίζει και τιμά το έργο και την προσφορά, ιδιαίτερα στον Οικουμενικό Διάλογο.

Με συγκίνηση ο Αυστριακός πρόεδρος, ο οποίος συνοδευόταν από τη σύζυγό του Μάργκιτ, αναφέρθηκε στη δοκιμασία που αντιμετωπίζει με "σθένος και πίστη" τους τελευταίους μήνες με την περιπέτεια της υγείας του ο Μητροπολίτης Μιχαήλ, εκφράζοντας θερμές ευχές για πλήρη και ταχεία ανάρρωσή του.

Για την προσωπικότητα, την πορεία, το έργο του Μητροπολίτη Μιχαήλ και το αιτιολογικό απονομής της ανώτατης τιμητικής διάκρισης, μίλησε ο γνωστός Αυστριακός συγγραφέας, εκδότης και δημοσιογράφος Χάιντς Νούσμπαουμερ.

Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην προσφορά του τιμωμένου "πρότυπου αρχιερατικής προσωπικότητας" στην Ορθοδοξία, ως ιερωμένου επί 40 χρόνια, ως Επισκόπου επί 25 χρόνια και ως Μητροπολίτη και Εξάρχου του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί 20 χρόνια, για τη συμβολή του στην ανάδειξη της Ορθοδοξίας σε Εκκλησία μισού εκατομμυρίου πιστών στην Αυστρία, αλλά και στο σημαντικό ρόλο του στην αναβίωση της Ορθοδοξίας στην Ουγγαρία.

Ο ίδιος τόνισε ακόμη πως στο σκεπτικό απονομής του παρασήμου, επισημαίνεται ότι με την ανώτατη αυτή τιμητική διάκριση τιμάται η μακρά υπηρεσία του Μητροπολίτη Αυστρίας ως Εξάρχου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ως προέδρου της Επισκοπικής Διάσκεψης στην Αυστρία και ιδιαίτερα η συμβολή και συνδρομή του στην ενσωμάτωση των Ορθοδόξων στην αυστριακή κοινωνία.

Ευχαριστώντας για την ανωτάτη αυτή διάκριση που απονεμήθηκε ποτέ σε ορθόδοξο ιεράρχη από την Αυστριακή Δημοκρατία, ο Μητροπολίτης Μιχαήλ επισήμανε πως αυτή δικαιώνει και αναγνωρίζει το έργο του υπεύθυνου του ορθόδοξου έργου στην Αυστρία, αποτελώντας ταυτόχρονα τιμή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία που είναι αναγνωρισμένη με νόμο και επίκειται νομική αναγνώριση της Ορθόδοξης Επισκοπικής Συνόδου.

Ιδιαίτερα συγκινημένος ο Έλληνας ιεράρχης και απευθύνοντας τις ευχαριστίες του προς τον πρόεδρο Φίσερ, τόνισε πως η απονομή της διάκρισης του έδωσε προσωπική χαρά και τιμή, ειδικότερα στο δύσκολο αυτό χρόνο της ασθένειάς του, όπου τέτοια γεγονότα αποτελούν μια νέα ώθηση για την άντληση δυνάμεων.

Ο ίδιος, όπως σημείωσε, αισθάνεται την Ελλάδα χώρα προέλευσης του και χώρα των πατέρων του, αλλά εφόσον ζει εδώ σχεδόν 50 χρόνια η Αυστρία είναι μια δεύτερη πατρίδα, από πλευράς χώρου γεωγραφικού και πολιτιστικού, πιστεύοντας, όπως σημείωσε, ότι το θέμα ενσωμάτωσης των ξένων δεν διευθετείται με νόμους και προδιαγραφές από πολιτικούς, κόμματα και κυβερνήσεις αλλά είναι θέμα που πρέπει κανείς να ζει και να βιώνει.

Ο Μητροπολίτης Μιχαήλ ευχήθηκε στην Αυστριακή Δημοκρατία πρόοδο και συνέχιση της μακραίωνης παράδοσής της στην ενσωμάτωση μειονοτήτων εθνικών και εκκλησιαστικών και διατήρησή της ως πρότυπου προς μίμηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ευχήθηκε ακόμη να ξεπεραστούν τα εμπόδια που τη φέρουν αντιμέτωπη αυτή τη στιγμή λόγω οικονομικής κατάστασης και κρίσης στην Ελλάδα, ώστε και με αυτόν τον τρόπο να μπορέσει η χώρα μας να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να ευημερήσει όπως της ταιριάζει.

Η σημερινή απονομή της ανώτατης τιμητικής διάκρισης, βρίσκει τον Μητροπολίτη Μιχαήλ ως Έξαρχο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, να προεδρεύει της Ορθόδοξης Επισκοπικής Διάσκεψης ως ο πρώτος τη τάξει των ορθοδόξων αρχιερέων οι οποίοι ποιμαίνουν ορθόδοξες κοινότητες και εκπροσωπούν ορθόδοξες αυτοκέφαλες εκκλησίες στην Αυστρία.

Συγχρόνως είναι ιστορικό το γεγονός ότι ο αριθμός των ορθοδόξων στην Αυστρία έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια, ούτως ώστε σήμερα να φτάνει τις 500.000 και να είναι η δεύτερη αριθμητικά Εκκλησία μετά τη Ρωμαιοκαθολική

Ο .....ΝΕΡΩΝ ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΤΑΙ

Ιδού η καταντια των Οικουμενιστικων Θεολογικων Σχολων του Ουνιτικου Πατριαρχειου.
Να στεφανωνουν τους Νερωνες και τους Καλιγουλες της Εκκλησιας.
Τους υβριστας των Αγιων.
Οπως εν προκειμενω τον διαβοητο Γιανναρα, τον χυδαιο αμετανοητο υβριστη ενος κολοσσου αγιου, του Νικοδημου του Αγιορειτου.
Τον υμνητη των γυναικειων .....κρινοδακτυλων!!!
Τον εγκωμιαστη του Νεονικολαϊτισμου.
Η λεγομενη Θεολογικη σχολη της Βοστωνης τον ανακηρυξε επιτιμο διδακτορα της.
Να τον χαιρονται τον ξεπλυμενο Γιανναρα.
Ο Αμερικης Δημητριος εκτος των αλλων προσθεσε και αλλη μια σκοτεινη σελιδα στο βιογραφικο του.
Και η αναδειξι σε επιτιμο διδακτορα αυτου του υποκειμενου του υβριστου των συντηρητικων χριστιανων που δειχνει οτι τον ενοχλουν αφανταστα αποτελει ενδειξι οτι ολα τα ιδρυματα του οικουμενικου πατριαρχειου εχουν αλωθει τελειως απο τους Πανθρησκειαστας Οικουμενιστας και Λατινοφρονας.
Απολαυστε, λοιπον, τις νεες χυδαιολογικες κορωνες του διαβοητου γελοιου Γιανναρα εναντιον των ευσεβων που αντιδρουν στην αλωσι της Αγιας μας Ορθοδοξιας.

"Ο καθηγητής Γιανναράς, ο οποίος έγινε δεκτός στη Θεολογική Σχολή και στη Βοστώνη γενικότερα με ξεχωριστή εκτίμηση και ενθουσιασμό από διδάσκοντες και διδασκομένους, ανέπτυξε το θέμα «Η σχέση Ορθοδοξίας και Δύσης, ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης και δυτικού νεωτερικού βίου», χαρακτηρίζοντας «οξύ το πρόβλημα του νεοσυντηρητισμού και φονταμενταλισμού που ταλαιπωρεί σήμερα την πρακτική του βίου των περισσότερων Ορθόδοξων Εκκλησιών».

Ο καθηγητής Γιανναράς είπε ότι «οι ʽΖηλωτέςʼ της Ορθοδοξίας, όπως ονομάζονται στα καθʼ ημάς οι φονταμενταλιστές, είναι, κατά κανόνα, φανατικά αντιδυτικοί: αντιμετωπίζουν τις χριστιανικές Εκκλησίες και ομολογίες της Δύσης σαν το αντίπαλο της Ορθοδοξίας στρατόπεδο, πραγματική απειλή. Διακηρύσσουν ότι είναι βυθισμένη στην πλάνη η Δύση και ταυτόχρονα επιβουλεύεται την Ορθοδοξία. Γιʼ αυτό και κάθε απόπειρα ʽδιαλόγουʼ των Ορθοδόξων με τους Δυτικούς Χριστιανούς, κάθε συμμετοχή στη λεγόμενη ʽοικουμενική κίνησηʼ σημαίνει για τους ʽΖηλωτέςʼ προδοσία της Ορθοδοξίας, ενδοτισμό στην πλάνη, παραίτηση από την πίστη ότι η Εκκλησία είναι μόνο Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική».

Ο κ. Γιανναράς είπε ακόμα, πως «αυτή η βεβαιότητα των ʽΖηλωτώνʼ δεν συνιστά υπεράσπιση συνοδικής απόφανσης, δεν συνάγεται από συνοδική έκφραση της καθολικής εκκλησιαστικής εμπειρίας. Είναι ατομική επιλογή και πεποίθηση ή στηρίζεται συνήθως στη γνώμη κάποιου επίσης ατομικά επιλεγμένου ʽγέρονταʼ που του προσδίδει ʽαντικειμενικήʼ εγκυρότητα ή αγιορείτικη ή όποια άλλη μοναστική του προέλευση...

Ετσι ο ατομοκεντρικός χαρακτήρας του Ζηλωτισμού-Φονταμενταλισμού και η συνακόλουθη ειδωλοποίηση του φορμαλισμού (ʽδογμάτωνʼ και ʽΚανόνωνʼ αυτονομημένων από την εκκλησιαστική εμπειρία) εξομοιώνουν την ʽΟρθοδοξίαʼ των συντηρητικών Χριστιανών με κάθε άλλη ιδεολογική ʽορθοδοξίαʼ: των συντηρητικών Μαρξιστών, των συντηρητικών Φροϋδιστών, κ.ά.».

Δηλαδη μας λεει, ο ανοητως ανοηταινων ΖΗΖΙΟΥΛΟ-ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, οτι οι Αντιδυτικες και οι Αντιλατινικες αντιδρασεις των σημερινων ευσεβων στα Οικουμενιστικα ανοιγματα των ξεπουπουλιασμενων ρασοφορων του αθεου και μηδενιστικου και Παναιρετικου Οικουμενισμου, δεν ησαν υγιεις αντιδρασεις, σαν τις ανα τους αιωνες αντιδρασεις των Προφητων, των Αποστολων, των Πατερων, των Αγιων, που ήταν συνεχεις και ασταματητες στην ιστορια της Εκκλησιας και ιδιαιτερα απο τον α΄αιωνα μεχρι και σημερα, αλλα καποιων μεμονωμενων επιλεγμενων γεροντων και - μαλιστα σημερα - αγιορειτων.

Και καταφερεται αναιδεστατα και κατα των Ιερων Κανονων (συνακολουθη ειδωλοποιησι του φονταμενταλισμου αποκαλει τα δογματα και τους Κανονες) ο αγιομαχος κουλτουριαρης υβριστης.

Αυτα αποφαινεται η μωρα και η διεστραμμενη κεφαλη του.

Ειναι ιδια και απαραλλακτη με τις διεστραμμενες θεωριες του πατρωνα του Ζηζιουλα Ιωαννου του νεοφανους φωστηρος και νεοπατρος του εσβευσμενου θεωρητικου του Φαναριου.

Δεν λησμονει με τιποτα ο χρεωκοπημενος αυτος και ξεφτυσμενος ψευτοθεολογος, το ψυχογραφημα που επιτυχεστατα του κατασκευασε ο αειμνηστος πατηρ Θεοκλητος Διονυσιατης και μενει εις τον αιωνα.

Και χωρις να εχη σημερα την αντιπαλο γραφιδα του κοιμηθεντος Γεροντος, ξεσπα και εμετει αφοβα εναντιον ολων των σημερινων αγωνιστων της Πιστεως, τους οποιους απεχθανεται ο αλιτηριος και αναισχυντος.

Σχόλιο: Φυσικά κανένας μας δεν καταλαβαίνει ακόμη πως η θεολογία έχει αυτονομηθεί από την εκκλησία. Δεν ανήκει σε καμία ομολογία. Ένα λογικό αποτέλεσμα του Ιστορικισμού. Για αυτό και ο Γιανναράς, ενώ δεν πιστεύει σε τίποτε, δοξάζεται σαν θεολόγος όπως και πολλοί άλλοι ακόμη και υπεράνω πάσης υποψίας. Η μεγαλύτερη ύβρις του Γιανναρά είναι εναντίον της Θεοτόκου.

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, ΛΟΙΔΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ

ΟΙ

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, ΛΟΙΔΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Καθαρή κοροιδία εκ μέρους του Τούρκου υπουργού Επικρατείας, ο οποίος κυνικότατα εξηγεί ότι αν η Τουρκία δεν πάρει τα πάντα από την Ελλάδα από τη Θράκη μέχρι την Αττική και από την Κάλυμνο μέχρι το Πασά - λιμάνι και τα Τουρκοβούνια, δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτε με τη Σχολή της Χάλκης, όσο και αν τον πιέζουν ανοιχτά οι ΗΠΑ αλλά και η Ευρωπαική Ενωση σε ανώτατο διπλωματικό επίπεδο.

Αλλά γιατί να μη μας κοροιδεύει; Αφού εμείς οι ίδιοι ευνουχίσαμε το μόνο όπλο που είχαμε για να πετύχουμε αυτό που θέλαμε από τους Τούρκους. Η Τουρκία έχει πάρει από μας το ελεύθερο να προχωρήσει τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την Ενωμένη Ευρώπη, ενώ τα στρατεύματα κατοχής κατέχουν το 37% της Κύπρου και ενώ η τύχη των εγκλωβισμένων γίνεται όση η ημέρα και χειρότερη.

Την ίδια ώρα τα πολεμικά αεροπλάνα και τα πολεμικά σκάφη της Τουρκίας αυλακώνουν τους Ελληνικούς ουρανούς και τις Ελληνικές θάλασσες και παραβιάζουν την εθνική κυριαρχία μας.

Και εμείς; Δεν τολμούμε καν όχι να επεκτείνουμε την αιγιαλίτιδα ζώνη αλλά ούτε και να διακηρύξουμε την Ελληνκή ΑΟΖ και πρωτοστατούμε ταυτόχρονα στην ανεμπόδιστη προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ενωμένη Ευρώπη.

Με αυτά τα δεδομένα οι Τούρκοι έχουν το ελεύθερο να δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο. Το πρόσωπο της Μέδουσας που κρύβουν πίσω από Ανατολίτικες διπλωματίες.

Πόσο συγκινούνται οι Τούρκοι από την επίδειξη καλής θέλησης εκ μέρους της Κύπρου και της Ελλάδας; Οσο πολύ συγκινείται ο κ. Γ. Παπανδρέου επειδή ο κ. Πανώτης έκανε φιλότιμη ερευνητική προσπάθεια και έφερε στο φως, σε πρόσφατο αξιόλογο άρθρο του, πόσα χρωστά στην Εκκλησία η οικογένεια Παπανδρέου.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΕΓΚΕΜΕΝ ΜΠΑΓΙΣ: “ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ”

========

Τον Ιερό Ναό της Αγίας Ευφημίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επισκέφθηκε ο Υπουργός Επικρατείας Εγκεμέν Μπαγίς, όπου παρακολούθησε και λίγο από την λειτουργία.

Ο Υπουργός Επικρατείας μιλώντας στον πρόεδρο του ιδρύματος της Εκκλησίας κ. Γεώργιο Στεφανόπουλο και άλλους, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «στην Τουρκία υπάρχει ένα κλίμα μέσα στο οποίο σέβεται ο καθένας τις αξίες του άλλου».

Επίσης, αναφέρθηκε και στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, τονίζοντας ότι «υπάρχουν βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα και από την Τουρκία και από την Ελλάδα».

Κατά την έξοδο του από την Εκκλησία, δέχθηκε ερωτήσεις από δημοσιογράφους σχετικά με την επαναλειτουργία της Χάλκης.

«Στη Τουρκία σήμερα έχουμε περίπου 2.800 Ρωμιούς πολίτες μας. Οι πολίτες αυτοί έχουν ανάγκη από θρησκευτικούς λειτουργούς θεολογικά καταρτισμένους. Έχουν ανάγκη από εκπαιδευμένους θρησκευτικούς λειτουργούς για να βαφτίζουν τα παιδιά όταν γεννιούνται και για να κάνουν τις κηδείες», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Εν συνεχεία τόνισε: «Σε κάθε συγκέντρωση τίθεται το θέμα να ανοίξει μια Θεολογική Σχολή στην Τουρκία και ειδικότερα η δραστηριοποιούμενη για πολλά χρόνια παλιότερα θεολογική σχολή της Χάλκης. Το θέμα αυτό το μελετάμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης δεν έκλεισε ούτε με απόφαση της δικής μας διακυβέρνησης ούτε με κάποια από τις παλιότερες. Η σχολή έκλεισε με απόφαση δικαστηρίου.»

Ο Υπουργός Επικρατείας, επεσήμανε ότι υπάρχει διάλογος, υπογραμμίζοντας: «Εργαζόμαστε για την ανεύρεση μις φόρμουλας που θα μπορέσει να παράσχει στους Ρωμιούς πολίτες μας θρησκευτικούς λειτουργούς που θα εκπληρώνουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και θα ηγούνται στις λειτουργίες τους. Γι’ αυτό βρισκόμαστε σε επαφή με το πατριαρχείο και άλλους φορείς».

Σε άλλο σημείο ο κ. Μπαγίς, ρίχνει το μπαλάκι με διπλωματικό τρόπο και στην Ελλάδα, τονίζοντας, ότι «όταν στην Αθήνα δεν υπάρχει ούτε ένα νεκροταφείο και ούτε ένα τζαμί για τους Μουσουλμάνους, το να το θέσουμε εμείς αυτό ως προϋπόθεση δεν θα ήταν μια σωστή προσέγγιση. Για αυτό εμείς δεν κάνουμε λόγο για "αμοιβαιότητα". Φυσικά όμως πιστεύουμε πως τα ταυτόχρονα βήματα καλής θέλησης, και από τις δύο κυβερνήσεις θα συμβάλλουν στην δημιουργία μιας πολύ διαφορετικής ατμόσφαιρας, ανάμεσα στις δύο χώρες.»

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”