Ποιος επίσκοπος αποκεφαλίζεται; Προσοχή στο Βίντεο!!!!! Θα μιλήσει επιτέλους κανένας;;;

Ποιος επίσκοπος αποκεφαλίζεται; Προσοχή στο Βίντεο!!!!! Θα μιλήσει επιτέλους κανένας;;;

 πηγή

Οι Ρωμιοί της Συρίας και η Ελληνορθόδοξη Μονή της Παναγίας της Σεντνάγια.

Για τους περισσότερους από μας τους Έλληνες, η λέξη Ρωμιοί έχει συνδεθεί με όλους τους ελληνόφωνους Ορθόδοξους Χριστιανούς που ζούσαν κατά το διάστημα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που ονομαζόταν Ρωμανία και οι κάτοικοι της Ρωμιοί. Το ίδιο όνομα είχαμε όταν ήμασταν κάτω από την οθωμανική κυριαρχία, δεδομένου ότι μας αποκαλούσαν και μας χαρακτήριζαν οι Μουσουλμάνοι Οθωμανοί κατακτητές μας ως “Ρωμιούς”. Η λέξη Ρωμιοί για τον Ελληνικό λαό έχει γίνει συνώνυμη με τη λέξη Έλληνες. Όμως, όταν οι Οθωμανοί εφάρμοσαν το όνομα “Ρωμιοί”, γι’ αυτούς όπως και για τους Βυζαντινούς, η λέξη δεν είχε εθνική έννοια, αλλά θρησκευτική, και γι’ αυτό το λόγο περιλαμβάνονταν ως Ρωμιοί και όλοι οι λαοί που ανήκαν στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ανεξάρτητα από την εθνική τους προέλευση, ή τη μητρική τους γλώσσα. Έτσι, όλα τα άτομα που βρίσκονταν κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ανήκαν στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζονταν Ρωμιοί, και όχι μόνο οι Έλληνες όπως οι περισσότεροι από εμάς ψευδώς πιστεύομε. Γι’ αυτό το λόγο, όλα τα άτομα που μιλούν αραβικά και που ανήκουν στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία είναι επίσης Ρωμιοί και αυτοαποκαλούνται ως Ρωμιοί μέχρι και σήμερα.

Η Συρία, πριν από τις επιδρομές των Αράβων και την εξάπλωση του Ισλάμ, ήταν μια Βυζαντινή επαρχία με ένα ελληνοποιημένο ή Ελληνικό και ελληνόφωνο πληθυσμό, που ανήκε στην Ελληνική Βυζαντινή Εκκλησία. Η Δαμασκός ήταν μία από τις σημαντικότερες ΕλληνικέςΒυζαντινές πόλεις της περιφέρειας και ήταν μια πόλη υψηλού κοσμικού και θρησκευτικού βίου, Ελληνικής παιδείας, και Ελληνικού πολιτισμού. Ο Βυζαντινός Χριστιανισμός άνθισε στη Συρία, και επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί από τους Αγίους που ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι παιδιά αυτής της χώρας.
Με τον ερχομό των Αράβων και την εξάπλωση του Ισλάμ, η Συρία όπως και άλλες χώρες της περιοχής, κατακτήθηκε και αποκόπηκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο τοπικός πληθυσμός είτε με τη βία, είτε τη θέλησή του, ασπάστηκε το Ισλάμ και έγινε αραβόφωνος. Αν και σχεδόν όλος ο πληθυσμός της Συρίας υιοθέτησε σταδιακά την αραβική γλώσσα, δεν έγιναν όμως όλοι Μουσουλμάνοι. Αρκετοί παρέμειναν Χριστιανοί και μέλη της Βυζαντινής Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτοί οι αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί, ονομάζονταν ως Ρουμ (Ρωμιοί) από τους Μουσουλμάνους Άραβες, χρησιμοποιώντας τον ίδιο όρο που χρησιμοποιούσαν και για τους ελληνόφωνους Βυζαντινούς Έλληνες. Όταν οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέκτησαν τη Συρία, κράτησαν τον εν λόγω όρο, και αποκαλούσαν όλους τους Ελληνορθόδοξους Χριστιανούς ως Ρωμιούς ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους.
Σήμερα στη Συρία, υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι γνωστοί ως Ρουμ (Ρωμιοί) και αυτοχαρακτηρίζονται και οι ίδιοι έτσι. Οι Ελληνορθόδοξοι Ρωμιοί στη Συρία διατηρούν ζωντανό το Βυζαντινό Ελληνικό παρελθόν της χώρας, καθώς και την Ορθόδοξη πίστη ανάμεσα σε Μουσουλμάνους. Οι Ελληνορθόδοξες εκκλησίες και Μοναστήρια είναι κατάσπαρτα σε όλη τη χώρα, και η παρουσία τους στη Δαμασκό είναι πολύ εμφανές. Αν και οι αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι Ρωμιοί της Συρίας κρατούν ζωντανό τον Ελληνικό πολιτισμό, ακόμη και την ελληνική γλώσσα κατά τις ακολουθίες τους στην εκκλησία, εμείς οι Έλληνες ως επί το πλείστον αγνοούμε την ύπαρξη τους, και δεν γνωρίζουμε ότι η Ελληνική Ορθοδοξία όχι μόνο υπάρχει αλλά και ότι είναι πολύ ζωντανή στη χώρα. Όπως και παντού αλλού, οι θεματοφύλακες του ελληνικού πολιτισμού είναι τα Ελληνορθόδοξα Μοναστήρια που βρίσκονται εκεί. Ένα τέτοιο μοναστήρι (γυναικείο) είναι αυτό της Παναγίας της Σεντνάγια, που είναι αφιερωμένο στα γενέθλια της Θεοτόκου- της μητέρα του Θεού. Η ιστορία του είναι η ακόλουθη:Η ιστορία της εκκλησίας και της Μονής της Παναγίας της Σεντνάγια στη Συρία που χτίστηκε πάνω σε ένα ψηλό βουνό με το ίδιο όνομα, χρονολογείται στο 547 μ.Χ. Λέγεται ότι ο Ιουστινιανός Ι, Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ενώ διέσχιζε από τη Συρία με τις δυνάμεις του είτε για το δρόμο του προς τους Αγίους Τόπους είτε για μια εκστρατεία κατά των Περσών, έφθασε σε αυτή την έρημο, όπου στρατοπέδευσε ο στρατός του και σύντομα υπέστησαν από δίψα αφού υπήρχε έλλειψη νερού. Ενώ απελπίστηκαν, ο αυτοκράτορας είδε μία όμορφη γαζέλα σε μακρινή απόσταση. Την ακολούθησε με σθένος , κυνηγώντας το ζώο μέχρι που αυτό κουράστηκε και σταμάτησε σε ένα βραχώδες ύψωμα και πλησίασε μία πηγή γλυκού νερού, αλλά χωρίς να δώσει στον αυτοκράτορα την ευκαιρία να την σκοτώσει.
Ξαφνικά, μετατράπηκε σε εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, που έλαμπε με ένα λαμπρό φως. Ένα λευκό χέρι τεντώθηκε προς το μέρος του και μια φωνή είπε: “Οχι, μην με σκοτώσεις, Ιουστινιανέ, αλλά κτίσε μια εκκλησία στο όνομα μου, εδώ σε αυτό το λόφο.”Μετά από αυτά τα λόγια, το παράξενο ουράνιο φως και η υπερφυσική εικόνα εξαφανίστηκαν. Επιστρέφοντας, ο Ιουστινιανός διηγήθηκε αυτό που είχε δει στους υφιστάμενους του και τους διέταξε αμέσως να εκπονήσουν ένα σχέδιο για την υπό ανέγερση εκκλησία. Αφού πέρασε αρκετός καιρός και οι αρχιτέκτονες δεν ήταν σε θέση να επιλύσουν τα προβλήματα του σχεδίου, η Παναγιά – η γαζέλα – επανεμφανίστηκε στον Ιουστινιανό σε ένα όνειρο και του φανέρωσε έναν υπέροχο σχέδιο για ένα Μοναστήρι, του οποίου θα ήταν η προστάτιδα. Λέγεται ότι η βασική δομή του Μοναστηριού ακολουθεί αυτό το σχέδιο μέχρι σήμερα.
Στα τέλη του 8 ου αιώνα, κάποια σεβάσμια με το όνομα Μαρίνα ήταν ηγουμένη του Μοναστηριού, και εκτιμάτο ευρέως για την ευσέβεια που έχει στο Θεό και στους ανθρώπους και για τον άγιο βίο της. Συνέβη ότι ένας μοναχός ερημίτης, ένας Έλληνας προσκυνητής από την Αίγυπτο με όνομα Θεόδωρος, σταμάτησε στο Μοναστήρι στο δρόμο του για στους Αγίους Τόπους. Όταν ήταν να φύγει, η ηγουμένη Μαρίνα του ζήτησε να αγοράσει από την Ιερουσαλήμ μια πολύτιμη και ωραία εικόνα της Παναγίας. Ενώ ήταν στην Ιερουσαλήμ, ξέχασε εντελώς την αποστολή που του έχει ανατεθεί και ξεκίνησε για το ταξίδι επιστροφής. Ωστόσο, καθώς πήγαινε και δεν είχε προχωρήσει πολύ μακριά από την πόλη, τον σταμάτησε μια άγνωστη φωνή: “Μήπως έχεις ξεχάσει κάτι στην Ιερουσαλήμ; Τι έκανες σε σχέση με την αποστολή που σου έθεσε η ηγουμένη Μαρίνα; “Ο Μοναχός Θεόδωρος επέστρεψε αμέσως στην Ιερουσαλήμ και βρήκε μια εικόνα της Θεοτόκου. Κατά το ταξίδι της επιστροφής προς το Μοναστήρι, έμεινε έκπληκτος από τα θαύματα που πραγματοποίησε η εικόνα. Αυτός και όλο του το καραβάνι περικυκλώθηκαν από ληστές και στη συνέχεια έτυχαν επίθεσης από άγρια θηρία. Μέσα σε αυτούς τους κινδύνους, ο ερημίτης ζητούσε πάντα την βοήθεια της Παναγίας, κρατώντας την εικόνα της, και ο ίδιος και όλο το καραβάνι του σώθηκαν από κάθε κίνδυνο. Όταν ο Θεόδωρος επέστρεψε στο Μοναστήρι, αυτά τα γεγονότα τον έβαλαν σε πειρασμό να κρατήσει την πολύτιμη εικόνα για τον εαυτό του, και αποφάσισε να παρακάμψει τη Σεντνάγια και να πλεύσει πίσω στην Αίγυπτο. Ωστόσο, το πλοίο δεν ήταν σε θέση να βάλει πλώρη, γιατί προέκυψε μια σφοδρή καταιγίδα και φαινόταν αναπόφευκτο ότι το πλοίο θα βούλιαζε. Η συνείδηση του τον κέντρισε, και γρήγορα εγκατέλειψε το πλοίο και επέστρεψε πίσω στη Σεντνάγια. Αφού πέρασε τέσσερις μέρες στο Μοναστήρι, τον συνέπαιρνε πάλι μία ακατανίκητη επιθυμία να κάνει την εικόνα της Θεοτόκου δική του. Ζήτησε συγγνώμη από την ηγουμένη, και προσποιείται ότι δεν μπόρεσε να αγοράσει τη απαιτούμενη εικόνα, και στη συνέχεια, αποφάσισε να εγκαταλείψει κρυφά το Μοναστήρι. Το επόμενο πρωί, καθώς ήταν έτοιμος να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής στη χώρα του και πλησίασε την πύλη του Μοναστηριού, έμεινε έκπληκτος όταν βρήκε μια αόρατη δύναμη να εμποδίζει τον δρόμο του, και ήταν σαν ένα πέτρινο τοίχος, να είχε σταθεί μπροστά στην πύλη. Μετά από πολλές μάταιες απόπειρες, αναγκάστηκε να δώσει την εικόνα στην ηγουμένη, εξομολογώντας την πρόθεση του. Η ηγουμένη, με δάκρυα ευγνωμοσύνης δόξασε το Θεό και την Παρθένα Μητέρα Του. Από εκείνη την ημέρα, η Αγία εικόνα παρέμεινε στο Μοναστήρι και τυγχάνει μεγάλου σεβασμού.

Σήμερα η Μονή της Παναγίας της Σεντνάγια στη Συρία είναι το δεύτερο πιο σημαντικό Χριστιανικό προσκύνημα στη Μέση Ανατολή μετά την Ιερουσαλήμ, από την άποψη του αριθμού των επισκεπτών. Η αύξηση της σημασίας και της δημοτικότητας του Μοναστηριού οφείλεται στα πλήθος και απεριόριστα θαύματα που συμβαίνουν με τη μεσολάβηση της Θεοτόκου. Η Μονή της Σεντνάγια περιέχει μια εικόνα της Παναγίας με το βρέφος της τον Ιησού ζωγραφισμένη από τον Απόστολο Λουκά τον Ευαγγελιστή τον 1 ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα αυτή ονομάζεται “Σιαγκούρα” που σημαίνει “Η ξακουστή”. Η εικόνα αυτή φυλάσσεται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στο πάνω μέρος του Μοναστηριού και πρέπει κάποιος να βγάλει τα παπούτσια του για να εισέλθει. Πολλές γυναίκες, τόσο Χριστιανές όσο και Μουσουλμάνες διανυκτερεύουν σε αυτό το δωμάτιο και όλη νύχτα προσεύχονται στην Παναγία να τους στείλει ένα παιδί.
πηγή

αντιγραφή

Αυτοί είναι οι σύγχρονοι μάρτυρες της Ορθοδοξίας μας...!!!

Συνοπτικό Επίκαιρο Μαρτυρολόγιο των Χριστιανών της Συριακής Γης

Βρυξέλλες, Δημήτρης Πορφύρης και Πηνελόπη Σταφυλά

Εθνομάρτυρες και μάρτυρες χριστιανοί της Συρίας.Οι Σύριοι πολεμούν σαν Έλληνες.Είναι αυτοί που δεν συνθηκολόγησαν με τον διεθνή τζιχαισμό που δεν αποδέχθηκαν την απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας τους που δεν παζάρεψαν τις κεκτημένες χηλιετηρίδων θρησκευτικές τους ελευθερίες.  Στη Δαμασκό του Παύλου ,εκεί που γράφτηκαν του Ισαάκ του Σύρου τα ασκητικά, ή του Εφραίμ του Σύρου οι μυριάδες στίχοι. Εκεί που αναδύθηκε ένας Ρωμανός ο Μελωδός, ο Ιωάννης Δαμασκηνός που συστηματοποίησε την βυζαντινή μουσική. Στυλίτες οπλίτες του Συμεών Στυλίτη στην παλαιοχριστιανική μονή  του, σαλοί για τον Χριστό στα βήματα του Συμεών της Έμεσσας. Στο κάλεσμα της Θέκλας.Στο ασκητήριο του Μωυσή του Αιθίοπα. Έπεσαν  όχι στην σύγκρουση των πολιτισμών κατά Χάντιγκτον, ούτε στην σύγκρουση φονταμενταλισμών κατά Ταρίκ Αλί, αλλά στην σύγκρουση του πολιτισμού και του πιο θηριώδους νεοσκοταδισμού της υποταγής.Στη χώρα του πρώτου χριστιανικού ευκτήριου οίκου της Δούρα Ευρωπού σύμφωνα με την επιστήμη της αρχαιολογίας. Στην Συριακή  Αντιόχεια όπου για πρώτη φορά οι μαθητές του Χριστού ονοματίστηκαν « χριστιανοί » (Πρ.Απ.11 :25). Οι τυρανοκτόνοι του τζιχαισμού. Στρατηγοί,φαντάροι,αθλητές, υπουργοί, έφεδροι, αστυνομικοί,γιατροί,πολίτες,ιερείς, μοναχοί,νέοι που αντρειώθηκαν στην μάχη. Αιωνία η Νίκη.

Από Νεκρώσιμα  Αγγελτήρια

1. Αμπού Χαντάρ Σκαντάρ (Αλέξανδρος) Μαλκί, Καμισλί, 07/05/2013

2. Μπιέρ (Πέτρος) Ζοζέφ (Ιωσήφ) Ρακό, Καμισλί, 02/02/2013

3. Tαρέκ Μουνίρ Ζακούρ, Δαμασκός, 14/06/13

4. Μορίς Γκεόργκες (Γεώργιος) Γκόργκες,συνταξιούχος πιλότος, Δαμασκός, 22/04/2013

5. Ντανί Γκεόργκες (Γεώργιος)Τζέχα, Δαμασκός, 11/05/2013

6. Ιμπραήμ (Αβραάμ) ελ Κουρί

7. Μούσα (Μωυσής) Αμπντέλ Μασίχ Τάτρος

Από Συριακά Αρχεία

Ο Πάτερ Φαντί Χαντάθ, δολοφονήθηκε από ισλαμιστές αφού υπέστη ακρωτηριασμό και κατακρεούργηση στην Κάτανα της Δαμασκού ενώ διαπραγματευόταν απελευθέρωση ομήρου χριστιανού.Ο φαντάρος του συριακού στρατού, Μπαζέλ (Βασίλειος) Μαλέχ Ισαάκ σκοτώθηκε στις 23/10/2012 σε μάχη με ισλαμιστές στην περιοχή Αλ Ζαμπαντανί της Δαμασκού

Ο στρατιώτης Μικέλε (Μιχαήλ) Λιάν Νατζίμπ από την Ασκέλμπια της Χάμα, σκοτώθηκε σε μάχη με ισλαμιστές στο Χαλέπι

Ο στρατιώτης Ναβάρ Σαέντ Σααμάν σκοτώθηκε σε συγκρούσεις με ένοπλους αντάρτες στη Δαμασκό στις 26/09/2012, αφού είχαν προηγηθεί   τρομοκρατικές επιθέσεις.

Ο ιατρός Ιάκωβος Κουρέχ δολοφονήθηκε από ελεύθερο σκοπευτή της αντιπολίτευσης στην περιοχή Αλ Ζέμπντια του Χαλεπίου , στις 26/09/2012

Ο Ίσα (Χρίστος) αλ Ράιες σκοτώθηκε σε βομβιστική επίθεση  της εξτρεμιστικής ομάδας « Οι Οπαδοί του Ισλάμ », στην πλατεία Αβασσιδών της Δαμασκού στις 26/08/2012.

Ο Γκεόργκε (Γεώργιος) Ζούκχιεμπ σκοτώθηκε με τον πατέρα του Στρατηγό Ναμπίλ Ζούκχιεμπ και τη μητέρα του Βιολέττα, μετά από επίθεση στο αυτοκίνητο που επέβαιναν από ομάδα μαχητών στη γειτονιά Μπάρτζε της Δαμασκού, στις 21/07/2012. Ο αδερφός του επίσης θανατώθηκε με φριχτό τρόπο σε άλλη ενέδρα.

Ο ελληνορθόδοξος Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Συρίας, στρατηγός Νταουγούντ Ράτζχα  σκοτώθηκε στην βομβιστική επίθεση στο κτίριο Εθνικής Ασφάλειας στην Αλ Ράαντα της Δαμασκού

Ο πολίτης Μπάζελ (Bασίλειος) Ρία, παίκτης της Εθνικής Ομάδας Καλαθοσφαίρισης της Συρίας δολοφονήθηκε από ελεύθερους σκοπευτές που είχαν ακροβολισθεί κοντά στο σπίτι του στην περιοχή Ασράφιετ Σεχνάγια της Δαμασκού, στις 26/04/2012, επειδή υποστήριζε την κυβέρνηση Άσσαντ.

Ο ιερομόναχος Μπαζέλ (πατήρ Βασίλειος)Νάσσαρ δολοφονήθηκε από ένοπλους αντάρτες στην Αλ Τζαραμίγια  στις 25/01/2012 ενώ προσπαθούσε να περισυλλέξει έναν νεκρό.  

Ο Μαχέρ Νάσερ, αστυνομικός σκοτώθηκε εν υπηρεσία στις 25/04/2013 στην Ταρτούς.

Ο Ραμπεέ Πολς Άντον, από την Ταρτούς σκοτώθηκε σε μάχη στην αλ Χαρίς Νταρ Σάφρα στις 18/11/2012

Ο πολίτης Ραμί Τάχα  δολοφονήθηκε στην περιοχή Νταράγια της Δαμασκού στις 06/09/2012.

O πολίτης Μούσα (Μωυσής) Μαχραμπί δολοφονήθηκε την 01/08/2012 στην περιφέρεια Δαμασκού, Τζαιντάτ Αρτούζ όπου και διέμενε, από απρόκλητη επίθεση ένοπλης ομάδας.

Ο πολίτης Μπαζέλ (Βασίλειος) αλ Μποκάα δολοφονήθηκε την 01/08/2012 στην περιφέρεια Δαμασκού, Τζαινάτ Αρτούζ όπου και διέμενε, από απρόκλητη επίθεση ένοπλης ομάδας.

Ο πολίτης Φαντί Ρίμα δολοφονήθηκε την 01/08/2012 στην περιφέρεια Δαμασκού, Τζαινάτ Αρτούζ όπου και διέμενε μετά από απρόκλητη επίθεση ένοπλης ομάδας.

Ο πολίτης Μούσα (Μωυσής) Κασσούμ δολοφονήθηκε στην επαρχία της Εντλίμπ, Καφάρ Μπατίχκ στις 28/06/2012

Ο πολίτης Μπάζελ (Βασίλειος)Ασλάν δολοφονήθηκε στο Χαλέπι όπου και διέμενε στις 24/06/2012

Ο πολίτης Μπάζελ (Βασίλειος) Αλεξκχέμ δολοφονήθηκε στην επαρχία Δούμα της Δαμασκού όπου και διέμενε στις 16/06/2012

Ο αστυνομικός  Λεβόν Κιομετζιάν, σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας στη Δαμασκό στις 29/05/2012

Ο πολίτης Μπάζελ (Βασίλειος) Σχαντάι δολοφονήθηκε στη Δαμασκό στις 28/05/2012. Καταγόταν από τη Χομς.

Πηγές : Syrian Documents

πηγή

Ο Κίνδυνος εκτεταμένης συρρίκνωσης του ποιμνίου, χτύπησε Οικουμενικό Πατριαρχείο και Πατριαρχείο Αντιόχειας.

ΠΕΦΤΕΙ Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΩΝ “ΕΠΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ”;

Το ζοφερό μέλλον του Πατριαρχείου Αντιοχείας

Χρήστος ΙακώβουΔιευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ). Οι χριστιανοί σήμερα στη Συρία αποτελούν το 10% με 12% του πληθυσμού της χώρας, με πιο μεγάλη ομάδα αυτή των Ορθοδόξων, οι οποίοι αριθμούν περίπου δύο εκατομμύρια και θεσμικά αντιπροσωπεύονται από το Πρεσβυγενές Πατριαρχείο Αντιοχείας.Η ιστορική εξέλιξη το Πατριαρχείου, όπως και των άλλων τριών Πρεσβυγενών Πατριαρχείων (Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας),

επηρεάστηκε καθοριστικά από το γεγονός ότι βρίσκεται από τον 7ο αιώνα μέσα σε πλειοψηφικό μουσουλμανικό περιβάλλον. Αυτή η πραγματικότητα το αναγκάζει εδώ και αιώνες να έχει σοβαρούς περιορισμούς στη δράση του.

Από το 1724 μέχρι το 1898 η ανωτάτη ιεραρχία του Πατριαρχείου ήταν ελληνική. Αυτό συνέβη λόγω της συστηματικής και έντονης δράσης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που οδήγησε στην ίδρυση του Πατριαρχείου των Ουνιτών, δηλαδή των Ορθοδόξων οι οποίοι έγιναν Καθολικοί με αποτέλεσμα τόσο οι Επίσκοποι του Πατριαρχείου όσο και το ποίμνιο, βλέποντας την διαβρωτική δράση των Ρωμαιοκαθολικών, να ζητήσουν να τους σταλεί Έλληνας Πατριάρχης.

Στα μέσα του 19ου αιώνος, κατά την εκλογή του Πατριάρχη Ιεροθέου, (1850-1884) ηγέρθη το αίτημα από το Αραβικό ποίμνιο του Πατριαρχείου για εκλογή Άραβα Πατριάρχη. Η περίοδος από την πατριαρχία του Ιεροθέου μέχρι και την παραίτηση του τελευταίου Έλληνα Πατριάρχη Αντιοχείας Σπυρίδωνος (καταγόταν από τον Άγιο Νικόλαο Πάφου) το 1898, υπήρξε ταραγμένη.

 Το αραβικό ποίμνιο, έχοντας την διαρκή υποστήριξη της Ρωσικής εκκλησίας, η οποία μέσω της ίδρυσης το 1882 της «Ορθοδόξου Ρωσικής Αυτοκρατορικής Παλαιστινείου Εταιρείας» και της δημιουργίας ενός δικτύου υπηρεσιών προς τους Άραβες Ορθοδόξους Χριστιανούς (μοναστήρια, σχολεία και νοσοκομεία) κατάφερε να προωθήσει τα ρωσικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή διαβρώνοντας την ελληνική παρουσία στα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Ιεροσολύμων. Τελικώς, το 1899, μετά από παλινωδίες της Υψηλής Πύλης και υπόγειες παρεμβάσεις της Ρωσικής εκκλησίας εξελέγη Άραβας Πατριάρχης Αντιοχείας, ο Μελέτιος Ντουμάνι.

Η εκλογή Άραβα Πατριάρχη σηματοδοτεί σε μεγάλο βαθμό την ενσωμάτωση του Πατριαρχείου στις εσωτερικές εξελίξεις της Συρίας και συνεπώς την εξάρτησή του από τις κατά καιρούς πολιτικές διακυμάνσεις, όντας θεσμός ο οποίος αντιπροσωπεύει μειονότητα. Η ελληνική παρουσία στην ανωτάτη ιεραρχία προσέδιδε κοσμοπολίτικο χαρακτήρα στο Πατριαρχείο κρατώντας το σε απόσταση από τις εσωτερικές εξελίξεις, ενώ αντιθέτως, η μετέπειτα παρουσία των Αράβων Πατριαρχών μετέτρεψε το Πατριαρχείο σε καθαρά τοπικό θεσμό.

Η τρέχουσα συριακή κρίση έλαβε από την αρχή θρησκευτική διάσταση, η οποία θα κρίνει τόσο την έκβαση όσο και το μέλλον της Συρίας. Η προοπτική της ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ και η αντικατάστασή του με ισλαμικό σουνιτικό χαλιφάτο μόνο φόβο και ανασφάλεια προκαλεί στις μειονότητες (Χριστιανοί, Δρούζοι, Ισμαηλίτες, Κούρδοι, κά). Μπορεί το καθεστώς Άσαντ, το οποίο βρίσκεται στην εξουσία για 43 χρόνια, να υπήρξε καταπιεστικό, εντούτοις λειτούργησε προστατευτικά για τις μειονότητες έναντι της όποιας προσπάθειας θρησκευτικής κυριαρχίας των σουνιτών στη χώρα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εξηγείται και σημαντική παρουσία των χριστιανών στη συριακή κρατική μηχανή. Το ίδιο άλλωστε το καθεστώς στηρίχθηκε στη μειονότητα των Αλαουιτών, από την οποία προέρχεται η οικογένεια Άσαντ.

Παρά το ότι μέχρι σήμερα οι επιθέσεις εναντίον των χριστιανών είναι μεμονωμένες και δεν αποτελούν το επίκεντρο των συγκρούσεων, λόγω του ότι η προτεραιότητα των αντικαθεστωτικών είναι η ανατροπή του Άσαντ, η ανησυχία στους κόλπους του Ορθοδόξου Πατριαρχείου Αντιοχείας φουντώνει μήπως επαναληφθεί το σκηνικό με το γειτονικό Ιράκ, μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσείν.

Το παράδειγμα του Ιράκ με τους Χαλδαίους Ασσυρίους Χριστιανούς, οι οποίοι αποτελούσαν, όπως και στη Συρία, μειονότητα με δεσπόζουσα οικονομική θέση και έντονη κοινωνική και πολιτική παρουσία στο Ιράκ, με την ανατροπή του καθεστώτος Σαντάμ Χουσείν έγιναν στόχος επιθέσεων από τους Σαλιφιστές και τα παρακλάδια της Αλ Κάιντα. Στα τελευταία δέκα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από το Ιράκ, αφού οι δολοφονίες πλέον έγινα συνηθισμένο φαινόμενο. Το 2003, όταν έγινε η ανατροπή του Σαντάμ Χουσείν, ζούσαν στο Ιράκ περίπου δύο εκατομμύρια χριστιανοί, ενώ σήμερα έχουν απομείνει λιγότεροι από μισό εκατομμύριο. Ένας αριθμός διακοσίων χιλιάδων προσφύγων χριστιανών βρήκαν καταφύγια στη Συρία, η οποία μέχρι το 2011 προσέφερε ασφάλεια. Σήμερα αντιμετωπίζουν τον ίδιο κίνδυνο για δεύτερη φορά και συνεπώς η ανησυχία γίνεται ακόμη πιο έντονη, αφού οι επιλογές μετακίνησης εκ νέου στη Μέση Ανατολή έχουν περιοριστεί.

Οι Σαλαφιστές, τόσο στο Ιράκ όσο και στη Λιβύη, έχουν στηρίξει την πολιτική των διώξεων κατά των χριστιανών της Συρίας τους οποίους χαρακτήρισαν συνεργάτες και στυλοβάτες του καθεστώτος Άσαντ. Συνεπώς σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ, οι Χριστιανοί δεν θα αποτελέσουν μέρος της διαδικασίας αλλαγής καθεστώτος και κατ’ επέκταση θα βρεθούν σε εξαιρετικά δυσμενή θέση. Ακόμη και η αδράνεια και παθητικότητα που επιδεικνύουν σήμερα οι χριστιανοί για τον συριακό εμφύλιο πόλεμο είναι για τους Σαλαφιστές τεκμήριο ενοχής.

Το Πατριαρχείο Αντιοχείας, πιο ειδικά, θα δεχθεί μεγάλο πλήγμα αφού θα στερηθεί ενός μεγάλου μέρους του ποιμνίου του και θα απολέσει την προνομιακή θέση την οποία απελάμβανε τα τελευταία 43 χρόνια. Ο κίνδυνος εκτεταμένης συρρίκνωσης του ποιμνίου δεν είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά το Πατριαρχείο Αντιοχείας. Προπορεύεται ήδη ιστορικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη, του οποίου τόσο το ποίμνιο συνερικνώθη ανησυχητικά όσο και ακόμη πιο ανησυχητικό παραμένει το ενδεχόμενο μελλοντικής αποστέρησής του από κλήρο, λόγω της συνεχιζομένης απαγόρευσης λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Το μέλλον της Ορθοδοξίας στο κόσμο του Ισλάμ είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο το οποίο θα πρέπει να συζητηθεί σε βάθος και να αναζητηθούν λύσεις οι οποίες να αντέξουν μέσα στο χρόνο.

Πηγή / αντιγραφή

Ο ευρωπαικός τύπος για τους Επισκόπους : « ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΙ ».

Δολοφονήθηκαν στον τόπο εκδήλωσης της επίθεσης - απαγωγής ;

από Βρυξέλλες Πορφύρης Δημήτρης και Σταφυλά Πηνελόπη

Ενώ τα αραβόφωνα μέσα το ένα μετά το άλλο επιμένουν ν’αναφέρονται στον περιπετειώδη θάνατο ενός τουλάχιστον επισκόπου, η Ευρώπη επιχειρεί να παρακολουθήσει την υπόθεση μ’αλλεπάλληλα δημοσιεύματα στο ίδιο και πιο ανησυχητικό μοτίβο.
Σαρκ αλ Αούσσαντ και Gazire (13/06/13) , DamPress στις (14/06/13) και Syria Now (15/06/13) κ.α, μεταδίδουν την είδηση που βασίζεται στην κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα πρώην συγκρατουμένου τους στις φυλακές της οργάνωσης « Αμπού Μπανέτ » (ο πατέρας των κοριτσιών) ότι ο ένας επίσκοπος εκτελέστηκε. Πρόκειται για πληροφορία που διαρέει από καταθέσεις αξιωματούχου του « Ελευθερου Συριακού Στρατού » σε μια περίοδο όπου πολλοί αντικαθεστωτικοί μαχητές αλλάζουν στρατόπεδο αντιλαμβανόμενοι το αδιέξοδο , παρέχοντας πληροφορίες και για ανάμειξη ξένων μυστικών υπηρεσιών. Στην αντίστοιχη χρονική στιγμή η βρετανική The Tablet (14/06/13) θα φορτίσει το όλο κλίμα ακόμα περισσότερο αφού τιτλοφορεί το άρθρο της « οι επίσκοποι είναι πιθανότατα νεκροί ». Δεν αρκείται μόνο στον αναδιπλασιασμό των θανάτων αλλά επικαλούμενη τοποθετήσεις σε μια διάλεξη στην Οξφόρδη θέτει και μια επιπλέον εκδοχή ότι οι επίσκοποι δολοφονήθηκαν στο σημείο της απαγωγής.
Τα ελληνικά μέσα , μονοπώλησε εξ’ αρχής η μαρτυρία του αρχιμανδρίτη Ιγνάτιου Γιαμπιτζιόγλου ο οποίος εμφανιζόμενος ως στενός συνεργάτης του μητροπολίτη, δήλωσε ότι την ημέρα της απαγωγής ο Παύλος επικοινώνησε με πρόσωπο/πρόσωπα μέσω sms ενημερώνοντας ότι έχει απαχθεί . Kαθώς κανένα ευρωπαικό μέσο δεν αναμετάδωσε μια τέτοια πληροφορία, απευθυνθήκαμε στο Πατριαρχείο Αντιοχείας προς αξιολόγηση της μαρτυρίας του ιερέα. Μας ενημέρωσαν ότι ο ιερέας δεν υπηρετεί σε κάποιο ναό ή μονή της Μέσης Ανατολής ( είναι εφημέριος σε ιερό ναό των Βριλησσίων Αττικής) και ότι τον γνώριζαν ως αντιπρόσωπο της ΜΚΟ « Αλληλεγγύη » της Εκκλησίας της Ελλάδας για τη διαχείριση των κονδυλίων Συρίας και Λιβάνου. Βεβαίωσαν ότι δεν υπήρξε καμιά επαφή μεταξύ Γιαπιτζίογλου και Πατριαρχείου Αντιοχείας μετά την απαγωγή και ότι « ο καθένας σε αυτήν την υπόθεση μπορεί να λέει ό,τι θέλει ». Ως προς το προφίλ του « στενού συνεργάτη » του επισκόπου Παύλου , ο τουρκόφωνος ιερέας είχε αναλάβει τη διαχείρηση ορθόδοξου θρησκευτικού ιστολογίου στην τουρκική γλώσσα (επαρχίες της Τουρκίας υπάγονται στη διακαιοδοσία της Μητρόπολης Χαλεπίου) ενώ είχε συνοδεύσει τον Παύλο περίπου ένα μήνα πριν την απαγωγή, σε λειτουργία ενορίας στην Τουρκία.
Το πρόσφατο δυσοίωνο δημοσίευμα της Tablet θ΄αναπαραχθεί τόσο από το βελγικό θρησκευτικό ειδησεογραφικό kerk.net (17/06/13) όσο και το διεθνές καθολικό πρακτορείο Αpic την ίδια μέρα. Η καθημερινή εφημερίδα La Croix (17/06/13) αναφέρεται στην ανησυχία που εντείνεται για την τύχη των απαχθέντων αλλά και στην πληροφορία για τον πιθανότατο θάνατό τους όσο και στο γεγονός ότι αυτός επιτελέστηκε την ίδια εκείνη την ημέρα της απαγωγής (22/04/13).Παραθέτει τις σχετικές επιφυλάξεις της L’ Oeuvre d’ Orient « αυτό το σενάριο είναι πιθανό αλλά τίποτα δεν μας επιτρέπει ως τώρα να το επιβεβαιώσουμε » ενώ η La Croix αναρωτιέται με ηχηρό τρόπο για τον ρόλο του τετάρτου προσώπου .Tον θεωρεί καθαρά ελεγχόμενο μόνο που αμελεί να τον κατονομάσει. Αυτόν που τ’ αδελφό πρακτορείο του Βατικανού Fides αλλά και το έτερο The Vatican Today έχουν σπεύσει ν’ αποκαλύψουν από την μεθεπόμενη της απαγωγής .Τον ονοματίζουν Φουάντ Ελίας. Ο ευαγγελικός πρεσβυτεριανός της αντιπολίτευσης που συμμετείχε στην ανθρωπιστική αποστολή καταβολής λύτρων για την απελευθέρωση δυο κρατουμένων ιερέων. Ο μοναδικός διασωθέντας που η διεξοδική του μαρτυρία στις εκκλησιαστικές αρχές κατηύθυνε όλην την έρευνα της πολύκροτης απαγωγής σε τσετσένους ισλαμιστές.
« Ποιό ρόλο έπαιξε ο μοναδικός διασωθέντας της επίθεσης ; » αναφέρει χαρακτηριστικά η La Croix φωτογραφίζοντας τις ευθύνες του , κάνοντας λόγο για μια ακόμη σκοτεινή πτυχή. Αναφερόμενη στο μιντιακό φιάσκο της αναγγελίας της πρόωρης απελευθέρωσής τους, επισημαίνει ότι κάποιοι διατείνονται ότι οι επίσκοποι ελευθερώθηκαν και ύστερα αιχμαλωτίστηκαν από άλλη ένοπλη οργάνωση. Αντιπαραθέτει αυτήν την θέση με δήλωση του δικηγόρου κ.Carol Saba ανθρώπου του στενού περιβάλλοντος του Πατριάρχη Αντιοχείας και πάσης Ανατολής κ.Ιωάννη του 10ου ο οποίος αντιμετωπίζει με πολύ περίσκεψη αυτήν την εκδοχή. Ο κ. Carol Saba παραδέχεται την αδυναμία της Εκκλησίας να βεβαιώσει το παραμικρό .« H κατάσταση είναι τόσο σκοτεινή εδώ και δύο μήνες. Εμείς δεν έχουμε καμιά ένδειξη ζωής αλλά αυτό δεν στοιχειοθετεί ωστόσο απόδειξη θανάτου.»
Θα είναι το Aleteia (18/06/13) θρησκευτικό ειδησεογραφικό από τα πιο έγκριτα που θα συνθέσει πάνω στα όσα προηγήθηκαν. Ο τίτλος ενδεικτικός της θέσης του « Συρία : οι 2 επίσκοποι έχουν μάλλον σκοτωθεί » .Ανακεφαλαιώνει ουσιαστικά συμπεριλαμβάνοντας σε ιδιότυπη κατ΄αντιπαράσταση τις απόψεις δυτικού και ανατολικού τύπου. Χρησιμοποιεί προσεγμένες εκφράσεις όπως « τοπικοί ψίθυροι » ή « ψίθυροι ιδιαίτερα ανησυχητικοί για την τύχη των δύο επισκόπων κυκλοφορούν στον τοπικό τύπο » ή ότι « ο τοπικός τύπος φθάνει στο σημείο να ανακοινώνει ότι οι δύο επίσκοποι είναι νεκροί ». Παραθέτει επίσης δηλώσεις ενός σύριου κληρικού που ομολογεί ότι οι ελπίδες εξανεμίστηκαν. Διατείνεται ότι πολλοί υπευθύνοι ανθρωπιστικών οργανώσεων στον βορρά της χώρας διαβεβαίωσαν ότι οι απαγωγείς δεν απαίτησαν ούτε λύτρα ούτε ποτέ διαπραγματεύθηκαν, ούτε ανέλαβαν την ευθύνη . « Για μένα αυτό είναι πολύ ανησυχητικό σημάδι » , συμπεραίνει ο κληρικός.Ύστερα το ίδιο πρακτορείο παραθέτει την πληροφορία που διοχετεύθηκε στο Fides πριν από 15 ημέρες ότι « οι επίσκοποι κρατούνται από αγνώστους αλλά η χαοτική κατάσταση στην οποία βυθίζεται η Συρία με ολοένα και επιταχυνόμενους ρυθμούς δυσχεραίνει την δυνατότητα συλλογής πληροφοριών από σίγουρες πηγές ».
Αυτό το οδοιπορικό στα πρόσφατα δημοσιεύματα του Tύπου , ευρωπαικού και αραβικού, με τις όποιες παραλλαγές τους, καταδεικνύει ότι συγκλίνουν σ’έναν πεσιμισμό ως προς την έκβαση του γεγονότος, ενώ παράλληλα διαφαίνεται επιτέλους ο οφειλόμενος προβληματισμός στον αμφιλεγόμενο ρόλο του τετάρτου προσώπου,κ. Φουάντ Ελίας. Το World Watch Monitor βασιζόμενο και σε δημοσίευμα του Lebanon Star , εντοπίζει τις αντιφάσεις στις καθησυχαστικές δηλώσεις των ηγετών της συριακής αντιπολίτευσης περί της τύχης των επισκόπων σε αντιδιαστολή με την έκδηλη αγωνία κορυφαίων πολιτικών του Λιβάνου.

Σε όλη αυτήν την αλληλουχία ειδήσεων, προστίθενται και οι από 16/05/13 εξαγελλίες θανάτου των μητροπολιτών από τον ηγέτη της « Συριακής Ισλαμικής Ενότητας » (αλ Χιζμπ αλ Ταγουιντ αλ Ισλάμι) , σεïχη Ιμπράημ Αλ Ζάουμπι στο Lebanon Files που σόκαραν την κοινή γνώμη σε Λίβανο-Συρία ενσπείροντας τις πρώτες ανησυχίες περί τραγικής κατάληξης της υπόθεσης.

 πηγή

Με εντολή της Μοσσάντ η εκτέλεση του επισκόπου; Πορφύρη Δημήτρη και Σταφυλά Πηνελόπη

Πηγή

Με εντολή της  Μοσσάντ η εκτέλεση του επισκόπου ;

Από Βρυξέλλες, Πορφύρης Δημήτρη και Σταφυλά Πηνελόπη 

Σε κατασκοπευτικό θρίλλερ εξελίσσεται η υπόθεση της απαγωγής των επισκόπων καθώς είναι ραγδαία η ροή των στοιχείων που έρχονται στο φως από τον αραβικό Τύπο. Το ένα δημοσίευμα όχι μόνο επιβεβαιώνει το άλλο αλλά και διευρύνει τις ευθύνες των εμπλεκομένων πλευρών. Δημοσίευμα  του αραβικού Dam Press (14/06/2013) υποστηρίζει ότι τουρκικές πηγές προσκείμενες στο κίνημα κατά του Ερντογάν, αποκάλυψαν ότι η απαγωγή των δύο επισκόπων Χαλεπίου, Παύλου Γιαζίζι και Γιοχάνα Ιμπραήμ πραγματοποιήθηκε από τρομοκρατικές ομάδες που τελούν υπό τις διαταγές της ισραηλινής Μοσσάντ.
Η Τουρκική πηγή δήλωσε ότι η απαγωγή σχεδιάστηκε και χρηματοδοτήθηκε από τη Μοσσάντ μέσω του « ανθρώπου » της στη Συρία , τον Αμπού Μοχάμεντ Αλ Χοτζέιρα. Το πρόσωπο αυτό αξιοποιώντας διασυνδέσεις, και σπουδές  στις αρχές του 2000 κερδίζει την εμπιστοσύνη του Προέδρου Άσαντ . Προερχόμενος από μειονοτική χριστιανική κοινότητα και ως μέλος του κόμματος Μπάαθ κατάφερε να προσεγγίσει τις υπηρεσίες της Συριακής Αντικατασκοπίας.

Όταν οι μυστικές υπηρεσίες αντιλήφθηκαν το ρόλο του, αυτός κατέφυγε αρχικά στο Ντουμπάι. Με τη βοήθεια της Μοσσάντ   μετανάστευσε στον Καναδά. Εκεί του παραχωρήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες η πράσινη κάρτα  άδειας  παραμονής και σε μικρό χρονικό διάστημα απέκτησε και την καναδική υπηκοότητα πριν παρέλθει το προβλεπόμενο ελάχιστο διάστημα των 3 ετών.
Με το καναδικό διαβατήριο αρχίζει να μετακινείται άνετα μεταξύ Βυρηττού, Ντουμπάι, Αμμάν, Καίρου και Τουρκίας με τα στοιχεία Αmousada Αiman Αbdel Νour (το γένος Huda).
Είναι πολύ ενδιαφέρον στοιχείο ότι αυτός ο χριστιανικής καταγωγής Αμουσαντά Αιμάν Αμπντέλ Νουρ, διακατέχεται μίσος για τους χριστιανούς της Συρίας και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους βλάψει.
Θεωρείται δεδομένη η εμπλοκή του στο βομβαρδισμό της Κασάα της Δαμασκού, στη σίληση της Εκκλησίας Αμ Αλ Ζανάρ ( Αγία Ζώνη)  στην απαγωγή και δολοφονία ιερέα (του ελληνορθόδοξου Φαντί Χαντάντ) αλλά και στην απαγωγή των μητροπολιτών Γιαζίζι και Ιμπραήμ. Οι τελευταίοι απήχθησαν, γιατί αρνήθηκαν να κινηθούν εναντίον του καθεστώτος Άσσαντ, παρόλες τις πιεστικές υποδείξεις και προτροπές του Νουρ.
       Κύκλοι των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών εκτιμούν ότι η Μοσσάντ δραστηριοποιείται σε Τουρκία και Συρία κατευθύνοντας  Γουαχαμπιστές και  Τζιχαιστές. Η ισραηλινή υπηρεσία καταστρώνει ειδικά επιχειρησιακά σχέδια ενάντια σε στόχους που δεν θα μπορούσαν να επιλεχθούν  από κοινούς εξτρεμιστές : κέντρα επιστημονικών και στρατιωτικών ερευνών ,βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας, εργοστάσια εξειδικευμένου υλικού αλλά και Πανεπιστήμια υψηλού επιστημονικού επιπέδου ή καταξιωμένα Πολυτεχνεία.
       Σύμφωνα με την ίδια πηγή, ο Αμουσαντά Αιμάν Αμπντέλ Νουρ, εμφανίζεται στα μέσα ενημέρωσης ως  παρουσιαστής σε talk show  τηλεοπτικού σταθμού και αυτή είναι η κάλυψή του για την πραγματική του εργασία, δηλαδή πράκτορας της Μοσσάντ.
     Το παρόν άρθρο  επικαλείται την ίδια μαρτυρία του ανώτατου αξιωματούχου του « Ελεύθερου Συριακού Στρατού » (που διατηρεί την ανωνυμία του) και που είχε δημοσιευθεί από 13/06/13 στην εφημερίδα Σάρκ ελ Αούσσαντ (Η Μέση Ανατολή). Επιβεβαιώνει τα σχετικά με  την απαγωγή των επισκόπων από το παρακλάδι της « Αλ Νάσρα » , « Αμπού Μπανέτ »(« o Πατέρας των Κοριτσιών »), την ομηρία τους στο χωριό Ελ Μεσέντ και την αναγνώρισή τους από πρώην συγκρατούμενο (με τη μαρτυρία του ότι ο ένας εκ των επισκόπων έχει ήδη δολοφονηθεί) .Το νέο στοιχείο που παραθέτει  είναι ότι ο ίδιος αξιωματούχος δήλωσε, ότι ο νυν κ. Αμουσαντά Αιμάν Αμπντέλ Νουρ, πριν αποκαλυφθεί από τις συριακές μυστικές υπηρεσίες ήταν γνωστός στις δυο αδερφές τρομοκρατικές ομάδες με το  όνομα Αμπού Μοχάμεντ Αλ Χοτζέιρα.
Όχι μόνο λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος μεταξύ της « Αμπού Μπανέτ » και « Τζαχμπέτ Αλ Νάσρα», αλλά ήταν ουσιαστικά και ο σύνδεσμος των ομάδων αυτών με την Μοσσάντ. Συγκεκριμένα, η Μοσσάντ έδινε οδηγίες στον Αμπού Μοχάμεντ Αλ Χοτζέιρα (ή Αμουσαντά Αιμάν Αμπντέλ Νουρ) και σύμφωνα με αυτές, καθοδηγούσε τις ομάδες. Ο άνθρωπος αυτός, συναντούσε τους ισλαμιστές τρομοκράτες, τους έδινε τις εντολές και διέμενε πάντα σε ξενοδοχεία σε παραμεθόριες πόλεις κοντά στα συροτουρκικά σύνορα. Ο ίδιος εκτιμάται ότι ήταν και ο ηγέτης της « Αμπού Μπανέτ » της οποίας ο ρόλος δεν ήταν το τζιχάντ , αλλά αναλάμβανε μόνο εκτελέσεις, απαγωγές, συνοριοφύλαξη και διακίνηση υλικών (στην πλειοψηφεία τους ξένοι υπήκοοι, κυρίως τσετσένοι ή άλλοι ισλαμιστές ρώσικης υπηκοότητας) .
Ο 47χρονος Αμουσαντά Αιμάν Αμπντέλ Νουρ , θιασώτης της «άνοιξης της Δαμασκού» με προφίλ εξεζητημένο παραπλανητικά τεχνοκράτη, ίδρυσε το 2003 ένα διαδικτυακό πρακτορείο ειδήσεων με την επωνυμία Αll4Syria(όπως π.χ. Sharia4Belgium) προσπαθώντας να υποσκάψει τη διακυβέρνηση της χώρας.Eνδεικτικό της δράσης του είναι το άσυλο που του παραχώρησε το Ντουμπάι το 2007 αλλά και η απολυτοποίηση των διαχωριστικών γραμμών που οραματιζόταν για τους χριστιανούς σε σχέση με την διακυβέρνηση Άσσαντ :« θα πρέπει να είσαι τρελός ή φοβικός σαν τους αλαουίτες και κάποιους χριστιανούς για να υποστηρίζεις αυτό το καθεστώς ».

Ακόμα και ο ευρωπαικός τύπος συμμερίζεται τα αλλεπάλληλα δυσοίωνα μηνύματα που έρχονται από τη Μέση Ανατολή. Στις 14/06/2013 το αγγλόφωνο διεθνές πρακτορείο θρησκευτικών ειδήσεων « The Τablet » , δημοσίευσε άρθρο με τίτλο « Oι Επίσκοποι είναι πιθανότατα  νεκροί » . Η πληροφορία για την προέρχεται από μια διάλεξη στην  Οξφόρδη που πραγματοποήθηκε την τελευταία εβδμάδα. Σύμφωνα με τους ομιλητές υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι οι δυο μητροπολίτες Χαλεπίου δολοφονήθηκαν.. Ο κος  John Eibner,   επικεφαλής της  οργάνωσης Διεθνής Χριστιανική Αλληλεγγύη με έδρα την Ζυρίχη, δήλωσε χαρακτηριστικά στην Tαblet : « Kάθε μέρα που περνάει χωρίς κανένα νέο και χωρίς καμία απτή πληροφορία, ελαχιστοποιούνται όλο και περισσότερο οι πιθανότητες να είναι ζωντανοί ».