Γιά τα νέα ζευγάρια- Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Ο αείμνηστος Γέροντας πατήρ Δημήτριος Γκαγκαστάθης σε κάθε νεαρό ζευγάρι τους έλεγε: 
«Μάθετε από την αρχή της γνωριμίας σας και μάλιστα του γάμου, από την πρώτη νύκτα του γάμου σας, να κάνετε μαζί την πρώτη προσευχή, το πρώτο απόδειπνο. Και αφού τελειώσει το απόδειπνο -όπως γίνεται στα μοναστήρια- να κάνετε μια μετάνοια ο ένας στον άλλον και να ζητήσετε συγγνώμη».
Τον ρώτησα λοιπόν -τότε που μας το είπε ο Γέροντας αυτό:

«Κι αν δεν έχουμε καμία διαφωνία, γέροντα, γιατί να το κάνουμε αυτό;»

Λέει: «Να το κάνετε υποχρεωτικά, γιατί έτσι θα μάθετε να ζητάτε ο ένας από τον άλλο συγγνώμη».
Διότι, όταν θα έρθει το πρόβλημα, κι όταν πλέον θα έρθει ο ίδιος ο διάβολος για να γεμίσει τον νου με τις δικές του αναρiθμητες πληροφορίες, τις αλλοτριωμένες πληροφορίες, τότε βλέποντας τους δύο συζύγους να κάνουν μετάνοια και να υπακούουν ο ένας στον άλλον, επειδή δεν μπορεί να σταθεί σε μια τέτοια ταπεινοφροσύνη, ασφαλώς θα φύγει.
Γιατί σιχαίνεται τους ανθρώπους αυτούς οι οποίοι έχουν ταπεινοφροσύνη και έχουν αυτό το φρόνημα των μετανοιών.
Πραγματικά, μια τέτοια κατάσταση, όταν από την αρχή λειτουργήσει, μπορεί να διαφυλάξει τον νου, τον ηγεμόνα νου και των δύο ανθρώπων από την παραπληροφόρηση, ώστε να μην κατέβουν οι πληροφορίες στην συνέχεια στην καρδιά και πλέον τραυματίσουν την αγάπη.

Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης
πηγή

"Την Εκκλησίαν την καταστρέφομεν εμείς οι κληρικοί και ύστερα εσείς οι λαϊκοί" ΠΑΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ

"Την Εκκλησίαν την καταστρέφομεν εμείς οι κληρικοί και ύστερα εσείς οι λαϊκοί"

Επιστολή 19-6-1970

ΠΑΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ ''Την Εκκλησίαν την καταστρέφομεν εμείς οι κληρικοί και ύστερα εσείς οι λαϊκοί'', Επιστολή 19-6-1970

Δημ. Γκαγκαστάθης Ιερεύς, 1902-1975

        …Λυπήθηκα που είδα να είναι μαζί με τον Φραγκόπαπαν και τους άλλους, συνεργάζονται μαζί με τους αιρετικούς;  Θέλω να μάθω, τι πιστεύουν αυτοί οι κληρικοί, που κάθε ημέραν εργάζονται εις το Θυσιαστήριον του Κυρίου;  Τυπικά εργάζονται;  Δε μου το χωράει το μυαλό μου…

        Σήμερον που σου γράφω, είχα Λειτουργία εις τους Ταξιάρχας.  Είχαν έλθει προσκυνηταί…  Το βαμβάκι, που είχα εις την Αγίαν Τράπεζαν, το έδωκα ευλογία εις τον … για να δίνη εις τους Χριστιανούς.  Πριν αρχίσω την Λειτουργίαν έβαλα άλλο.  Κατά την ώραν της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος εγέμισεν η Αγία Τράπεζα από εξαιρετικόν άρωμα, που ήτον χαρά Θεού και ευλογία Κυρίου.  Αυτοί δεν βλέπουν τίποτας;  Πωρώθηκεν η ψυχή τους και μολύνονται με τους ακαθάρτους!

        Εις εμένα, εδώ στο χωριό, είχεν έλθει μία Νηπιαγωγός, που γύριζεν άσεμνα και εις το Σχολείον και εις την Εκκλησίαν ήρχετο άσεμνα. Την έκανα την παρατήρησιν μία φορά, δύο φορές και την τρίτην μαζί με έτερον πρόσωπον.  Της είπα, ή θα συμμορφωθής, σύμφωνα με τον νόμον της Εκκλησίας, ή θα σε βγάλω έξω.  Δεν την χρειάζεται η Εκκλησία, διότι ως δασκάλα γκρεμίζει.  Την συμμόρφωσα και εγνώρισεν το σφάλμα της.  Η δική μου γνώμη είναι η εξής:  Την Εκκλησίαν την καταστρέφομεν εμείς οι κληρικοί και ύστερα εσείς οι λαϊκοί.  Το παράδειγμα σταματά και το κήρυγμα.  

        Μία Παρασκευή ο Επιθεωρητής των Σχολείων πήγε εις ένα πλησιέστερον χωριό, για να κάνει επιθεώρησιν, και πάντες οι διδάσκαλοι και οι προύχοντες τον ψήσανε αρνιά και φάγανε.  Ο δε μικρός λαός κοιτούσε.  Να ποιοι γκρεμίζουν την Εκκλησίαν, ο δάσκαλος που δίδασκεν και νόμον δεν κρατούσε!

Την άλλην εβδομάδα, ημέρα Τετάρτη, ήλθεν εις το χωριό μου, αλλά εμένα δεν μου ειδοποίησαν καθόλου.  Το βράδυ, που είχαν φύγει, το έμαθα ότι φάγανε αρνί, την Τετάρτη.  Στεναχωρέθηκα που δεν είχα μάθει.  Ήξευρα τι να του πω, αλλά αφού ο άνθρωπος δεν φοβάται τον Θεόν, τον λαόν θα φοβηθή;

        Εις άλλο χωριό, πλησίον του ιδικού μας, πήγε την Μ. Σαρακοστή και ο ίδιος ο παπάς, για να τον ευχαριστήση, είχε το παιδί του δάσκαλον, τον έψησεν αρνί.  Να πως γκρεμίζομεν την Εκκλησίαν…

Μετά απείρων ευχών ο αμαρτωλός

     Δημ. Γκαγκαστάθης Ιερεύς

ΠΑΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ 1902-1975 ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ΕΚΔΟΣΙΣ Γ΄ Κεφ. Δ΄ «Επιστολαί π. Δημητρίου προς κ. Αθ. Μουρμουρήν»

Πρόλογος:  Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος

Επίλογος:  Αρχιμ. Αιμιλιανός Βαφείδης

Επιμέλεια:  Στυλιανός Ν. Κεμεντζετζίδης

πηγή  το είδαμε εδώ

 

«Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ» – ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΠΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ (+1975)

Ο εχθρός μας ο διάβολος πάντοτε μας πολεμά. Πιο πολύ όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια. Τότε από την κακία του βρίσκει χίλιους τρόπους να μας πειράξει.

Μια φορά γύριζα το βράδυ στο σπίτι, με χιόνι. Μου παρουσιάστηκε σαν χοίρος. Διαλύθηκε όμως σαν καπνός, μόλις έκανα το σημείο του Σταυρού. Κάποτε πάλι όταν λειτουργούσα, ακούω έξω να θορυβούν. Βγαίνω και βλέπω ότι χτίζανε πολυκατοικία Άλλος είχε μυστρί, άλλος φτυάρι. κλπ. τους σταύρωσα και εξαφανίστηκαν τα πάντα.

Εν’ απόγευμα περνούσα από την πλατεία του χωριού και πήγαινα στο σπίτι μου. Βλέπω στο καφενείο πολλούς άνδρες, άλλοι πίνανε κρασί, άλλοι χαρτοπαίζανε. Οι σατανάδες ήταν γύρω – γύρω πάνω στα κεφάλια τους, σε έναν μάλιστα ήταν σαν αρκούδα.

Μια μέρα γύριζα απ’ το χωράφι και περνώντας έξω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου βλέπω ένα σατανά ξαπλωμένο. Τον ρωτώ, «τι κανείς εδώ»; Και μου απαντά:«Εγώ κάθομαι εδώ για να μην αφήνω κανένα να κάνει τον σταυρό του».

Μια φορά ήταν καλοκαίρι, με καλέσανε στο χωριό Κούρσοβο να κηδεύσω κάποιον. Όταν γύρισα στο χωριό μου στο δρόμο οι σατανάδες με πετροβολούσαν. Θέλανε να με σκοτώσουν. Άρχισα να λέγω τους Χαιρετισμούς και διαλύθηκαν σαν καπνός.

ΠΗΓΗ : ΠΑΠΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

πηγή

Ο Γέροντας και Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης )

Διηγείται σχετικά ό π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, 

"Στίς 20 Οκτωβρίου 1945, Κυριακή πρωϊ, μόλις κτύπησα τήν καμπάνα τής Εκκλησίας, περικύκλωσε τό χωριό αντάρτικος στρατός μέ εντολή εκκαθαρίσεων...
Άρχισαν νά ρίχνουν πυρά πρός εκφοβισμό. Εγώ μόλις είχα μπεί στήν Εκκλησία, έκανα τόν σταυρό μου, παρακάλεσα τόν Άγιο Νικόλαο νά μάς φυλάξει καί σηκώθηκα νά φύγω. Μού ρίχνανε μέ τό πυροβόλο ταμπουρωμένοι σ΄ ένα φυλάκιο, όμως καμμιά σφαίρα δέν μέ εκτύπησε. Τόν Απόστολο Κατσιμπίρη πού ήταν δίπλα μου τόν έρριξαν κάτω. Έμεινα μόνος καί ακολουθώντας ένα ρέμα μέ έχασαν... 

Όμως, κοντά στά σύνορα τών χωριών Ριζώματος - Βασιλικής μέ έφτασαν πάλι. 

Ήσαν 10 άτομα καί μέ τόν αρχηγό 11 , τρέχοντας πάνω σέ άλογα γιά νά μέ πιάσουν. Έβριζαν καθώς μέ κυνηγούσαν, καί έρριχναν μέ τά Στέν, χωρίς νά μπορούν νά μέ σκοτώσουν. Οί σφαίρες τρύπαγαν τά ράσα μου, τίς καταλάβαινα, αλλά κυλούσαν στό χώμα χωρίς νά μέ τραυματίζουν... 

Μέ πλησίασαν στά 50 μέτρα γύρω - γύρω, μέ περικύκλωσαν φωνάζοντας, 

"κερατά τράγο, πού θά μάς πάς ; " βρίζοντάς με χυδαία... 

Καί τότε εγώ, ευρισκόμενος έν μέσω κινδύνου ζωής καί θανάτου, σταμάτησα, σήκωσα τά χέρια μου πρός τόν ουρανό, καί από τό βάθος τής ψυχής μου φώναξα, 

"Μιχαήλ Αρχιστράτηγε τών Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω !..." 

Καί ώ τού θαύματος ! 

Σάν αστραπή παρουσιάσθηκε ό Αρχάγγελος Μιχαήλ στόν αρχηγό. Είδε έναν νέο μέ σπαθί, όπως ομολογούσε κι΄ ό ίδιος αργότερα, πού κόβοντας μέ μιά σπαθιά τά σχοινιά από τήν σέλα του, τόν έρριξε κάτω σπάζοντας τήν σπονδυλική στήλη του. Οί υπόλοιποι δέκα, έμειναν ακίνητοι, κεραυνόπληκτοι !... 

Οί ενορίτες τού χωριού Βασιλική φύγανε από τήν Εκκλησία καί βγαίνοντας έξω κοιτάζανε τί θά γίνει. 

Ακούω μιά φωνή. Ήταν τού αρχηγού τους, 

"Νά μάς συγχωρέσεις παπά μου, είπε, καί νά πάς στό καλό. Έχεις όριο ζωής καί υψηλούς προστάτες..." 

Ευχαριστώ, τούς απάντησα. Τούς συγχώρεσα, καί τούς ευχήθηκα ό Θεός νά τούς φωτίσει, νά μετανοήσουν καί νά γίνουν καλοί άνθρωποι. Νά λέτε τήν αλήθεια, τούς είπα, καί νά έχετε τόν Θεό βοήθεια. Πήραν τόν τραυματισμένο συντροφό τους καί έφυγαν μαζεμένοι... 

Μού έκαναν μεγάλη υποδοχή οί χωριανοί σάν έφτασα στήν Εκκλησία. 

Τούς λέγω, πρώτα νά προσκυνήσουμε καί νά ευχαριστήσουμε τόν Θεό, πού μέ έσωσε από τόν μεγάλο αυτό κίνδυνο. Είμαστε ευτυχείς, πού ή θρησκεία μας είναι ζωντανή..."

Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης 

πηγή   το είδαμε εδώ

Ο μακαριστός πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Γκαγκαστάθης (1 Αυγούστου 1902 – 29 Ιανουαρίου 1975)

Εγεννήθη εις την Βάνια (Πλάτανος) Τρικάλων την 1-8-1902. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς, ο Χρήστος και η Αικατερίνη Γκαγκαστάθη. Την 10-4-1921 εστρατεύθη εις Μικράν Ασίαν, υπηρετήσας και εις διάφορα μέρη της Μακεδονικής γης. Εις τας 18 Ιουνίου 1924 απελύθη των τάξεων του στρατού. Ένυμφεύθη την Ελισάβετ Κουτσιμπίρη από την Βάνια τον Φεβρουάριον του 1928. Το ίδιον έτος εχειροθετήθη αναγνώστης από τον Μητροπολίτην Τρίκκης Πολύκαρπον. Την 24 Μαΐου 1931 έγινε Διάκονος και εις τας 26 του ιδίου μηνός Ιερεύς από τον ίδιον Επίσκοπο.

Εκ του γάμου του απέκτησε 9 θυγατέρες. Διετέλεσε εφημέριος του χωριού του επί συναπτά 42 έτη έως την 1 Οκτωβρίου 1973, παραιτηθείς διά λόγους υγείας. ΄Εκτοτε έζησεν εις τον οίκον του ως όσιος, προσευχόμενος αδιαλείπτως και δοξάζων και ευχαριστών τον Θεόν διά την σκληράν δοκιμασίαν της ασθενείας του. Την αγίαν του ψυχήν παρέδωσεν εις χείρας του ζώντος Θεού την 29ην Ιανουαρίου 1975, εν ειρήνη….

Υπήρξεν εις ολην του την ζωήν, ευσεβής, δίκαιος, απλούς, ταπεινός, ελεήμων, εργατικός, πλήρης πίστεως και αγάπης προς Θεόν και πλησίον, προσευχόμενος αδιαλείπτως υπέρ όλου του κόσμου. Υπήρξεν, ακόμη, διδακτικός προς πάντας, με λόγους, επιστολάς και κυρίως με την αγίαν του ζωήν, ως και καλός ποιμήν των λογικών του προβάτων.

Ηργάσθη ο αείμνηστος π. Δημήτριος διά την Εκκλησίαν του Χριστού με όλας τας δυνάμεις του.

Πιστεύομεν ότι ο Καλός Θεός, που ανιδιοτελώς ηγάπησε και μετ’ αυταπαρνήσεως υπηρέτησε και διαρκώς επεκαλείτο το άπειρον έλεός Του, ήδη τον έχει πλησίον Του εις τα ευφρόσυνα σκηνώματα του Παραδείσου διά να αγάλλεται αιωνίως εις την μακαριότητα της βασιλείας Του, πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παντανάσσης, των Αγίων Ταξιαρχών, των προστατών του, και πάντων των Αγίων.

Είθε το φωτεινόν και άγιον αυτού παράδειγμα να μας διδάσκη όλους, πώς πρέπει να ζούμε και ν’ αποθνήσκουμε οι χριστιανοί, αι δε ευχαί του να μας στηρίζουν εις τον δρόμον του χριστιανικού μας καθήκοντος εις την ομολογίαν της πίστεως και την τήρηση της ιεράς παραδόσεως, προς ευαρέστηση Θεού.

Πηγή: «Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου, ο ασκητής και ιεραπόστολος (1884-1980)», τετραμηνιαίο τεύχος ορθοδόξου πνευματικής οικοδομής

πηγή

Το άρωμα της Αγίας Τράπεζας !

 Ο παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (1902­-1975), ένας απλοϊκός και άγιος

 κληρικός του  αιώνα μας, όταν λειτουργούσε είχε θείες 

θεωρίες και εμπειρίες. 
Διηγείται ο ίδιος: 
  Κάποτε, στη μεγάλη είσοδο, κι ενώ πλησίαζα στην ωραία πύλη, είδα

 αριστερά μου ένα όμορφο παιδάκι, που χάθηκε σαν σκιά.

 Συγχρόνως ακούστηκε κρότος από το καντήλι της Παναγίας, 

που άρχισε να κουνιέται μέχρι το τέλος της λειτουργίας. Σε μια 

νυχτερινή λειτουργία μου στο ναό των Ταξιαρχών, είδα την ώρα 

της δοξολογίας το ίδιο εκείνο παιδάκι να στέκεται μπροστά στην

 προσκομιδή, και να εξαφανίζεται πάλι σαν καπνός”. 
“Ανήμερα του Αγίου Πνεύματος λειτούργησα στην ιερά μονή 

Αγίας Τριάδος Μετεώρων. Τι ευλογία Θεού! Εκείνη η λειτουργία 

θα μου μείνει αλησμόνητη. Στη μεγάλη είσοδο κατέβηκε από αριστερά 

μια γυναίκα, από δεξιά ένας άνδρας μ’ ένα μικρό παιδί, ενώ πλήθος 

από άλλα παιδάκια ακολουθούσαν τα τίμια Δώρα”.

“Κάτι ανάλογο συνέβη στις 8 Αυγούστου 1954. Στις 5 το πρωί ξεκίνησα 

για το χωριό Αρδάνι. Περπατούσα κι έψαλλα κατανυκτικούς ύμνους

 για να ευχαριστήσω τον Κύριο και τη Θεοτόκο. Φτάνοντας στην εκκλησία

 του χωριού, άρχισα τον Όρθρο, και στη συνέχεια μπήκα στη θεία λειτουργία

 με πνευματική ευφροσύνη και αγαλλίαση. Συνέβη τότε το εξής θαυμαστό: 

Όσα παιδιά από 12 ετών και κάτω βρίσκονταν στο ναό, έβλεπαν στο ιερό 

δύο μεγάλες σκάλες, πάνω στις οποίες ανέβαιναν και κατέβαιναν παιδάκια

 λουσμένα στο φως. Όταν διάβαζα το Ευαγγέλιο, γέμισε από παιδάκια 

η αγία τράπεζα. Την ώρα της μεγάλης εισόδου η νεωκόρος είδε να κατεβαίνει

 από την αριστερή σκάλα μια γυναίκα κι από τη δεξιά ένας άνδρας με

 ένα μικρό παιδί, ενώ πλήθος παιδάκια ακολουθούσαν τη μεταφορά

 των τιμίων Δώρων”. 

Μερικές φορές ο παπα-Δημήτρης, την ώρα της θείας λειτουργίας, 

είχε ενοχλήσεις από τους δαίμονες:

“Κάποτε”, διηγείται, “ενώ λειτουργούσα, ακούω έξω θορύβους.

 Βγαίνω, και τι να δω! Οι σατανάδες χτίζανε πολυκατοικία. 

Άλλος κρατούσε μυστρί, άλλος φτυάρι… Τους σταύρωσα, κι όλα 

εξαφανίστηκαν.

Άλλοτε, ενώ λειτουργούσα τη νύχτα, μπήκαν στην εκκλησία κι

 άρχισαν ν’ αναποδογυρίζουν τις καρέκλες. Ο αρχηγός τους μάλιστα 

μπήκε στο ιερό, έκλεισε το παραθυράκι και μ’ έπιασε απ’ το λαιμό να

 με πνίξει. Επικαλέστηκα τους αγίους Ταξιάρχες, κι αμέσως χάθηκαν.

Οι δαίμονες, με παραχώρηση Θεού, μπαίνουν μέσα στην εκκλησία και 

βάζουν λογισμούς στους πιστούς. Μόλις όμως πουν οι ψάλτες το 

χερουβικό και βγει ο ιερέας για τη μεγάλη είσοδο, αμέσως φεύγουν”.

Το Δεκέμβριο του 1968, ενώ λειτουργούσε ο παπα-Δημήτρης, ανάμεσα

 στο εκκλησίασμα ήταν κι ένα κορίτσι 14 ετών, που το βασάνιζε ο 

σατανάς. Την ώρα του χερουβικού έβγαλε ξαφνικά μια τρομερή κραυγή 

κι έπεσε κάτω σαν νεκρό. Οι πιστοί ανησύχησαν. Σε λίγα λεπτά όμως 

το σήκωσαν σε καλή κατάσταση, σωφρονισμένο. Στο τέλος μάλιστα 

της θείας λειτουργίας έγινε Παράκληση, και το κορίτσι έφυγε από 

την εκκλησία πολύ διαφορετικό.

Κάθε φορά που ο παπα-Δημήτρης λειτουργούσε στο ναό του χωριού 

του, τους Αγίους Ταξιάρχες, η αγία τράπεζα ευωδίαζε. Αυτό συνέβαινε

 μερικές φορές και σε άλλους ναούς. Η ευωδιά παρουσιαζόταν κυρίως 

μετά τη μεγάλη είσοδο, όταν τοποθετούσε τα άχραντα Μυστήρια πάνω

 στην αγία τράπεζα. Άλλοτε παρουσιαζόταν την ώρα της επικλήσεως 

του Αγίου Πνεύματος, στο «Τα σα εκ των σων…».

Συχνά έβαζε βαμβάκι κάτω από το αντιμήνσιο πριν αρχίσει η θεία

 λειτουργία, και τελειώνοντας, το βαμβάκι μυροβολούσε. Το γεγονός

 αυτό το μαρτυρούν πολλοί, που συγκλονίστηκαν και τονώθηκαν στην

 πίστη. Το άρωμα της αγίας τράπεζας δυνάμωνε το λειτουργό και τον

 ανακούφιζε. Κάποτε έβγαινε τόσο άφθονο, ώστε δυσκολευόταν

 ν’ αναπνεύσει. Μια φορά μάλιστα η ευωδία έβγαινε σαν ένας μικρός

 στύλος καπνοί και πλημμύρισε όλη την εκκλησία.

Όταν ο παπα-Δημήτρης ζήτησε και τη γνώμη του

 π. Φιλόθεου Ζερβάκου, εκείνος απάντησε:“Δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλουμε 

ότι πρόκειται για ένα παράδοξο θαύμα. Το πιό βέβαιο είναι πως η ευωδία 

προέρχεται από τη θυσία του Ιησού Χριστού, που σαν Αμνός σφαγιάζεται 

πάνω στην αγία τράπεζα για τις αμαρτίες μας. Πιθανόν όμως να

 προέρχεται και από τα άγια λείψανα που βρίσκονται κάτω από 

την αγία τράπεζα ή και από τα εγκαίνια”.

(Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη)/πηγή