OMIΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΥΡΙΝΗΣ - π. Νικόλαος Φαναριώτης

                                                                                                            

                                                                      Μτθ.στ΄.14-21

                          Τη αυτή ημέρα ανάμνησιν ποιούμεθα της από του Παραδείσου της 

                                                    τρυφής εξορίας του  πρωτόπλαστου Αδάμ.

Εάν αυτό  δηλ. την  εξορία των  προγόνων μας από τον Παράδεισο, την  θεωρούμε αιτία χαράς και ξεφαντώματος, τότε μοιάζουμε με τον σαλίγκαρο που όταν ψήνεται στα κάρβουνα τραγουδάει, τότε είμαστε  άξιοι της τύχης  μας  Ας  είναι.   Σήμερα η εκκλησία κάνει ανάμνηση νηστείας  και όχι τελευταίας αποκριάς!! η ιδιότυπη αυτή νηστεία, είναι εντολή προσωπική  του Θεού προς τον Αδάμ και είναι νηστεία προ της πτώσεως  των Πρωτόπλαστων. Και κατά τον Μ. Βασίλειον  το ου φάγεσθε νηστείας εστίν εντολή.                                                                                                                

Το περιστατικό έχει ως εξής:

Γεν Β,15.Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον,  ον έπλασε, και έθετα αυτόν εν τω Παραδείσω της τρυφής  εργάζεσθε αυτόν και φυλάσσειν.  16.Και ενετείλατο Κύριος ο Θεός τω Αδάμ λέγων από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώση φαγεί,  17.απο δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ΄αυτου΄, ή δ΄αν ημέρα φάγητε απ΄αυτού,θανάτω αποθανείσθε. Γεν.Β15,16,17

Όλο το νόημα της Νηστείας της Τυροφάγου βρίσκεται στο κείμενο αυτό. Και όσα σημαντικά αναφέρονται έχουν το κύρος εντολής (ενετείλατο  Κύριος ο Θεός ). Και έχει ιδιαίτερη σημασία για μας τους  χριστιανούς, γιατί η παράβασις συνεπάγεται θάνατον (θανάτω αποθανείσθε). Δυο πράγματα αναφέρονται : η εργασία και η φύλαξις . εργάζεσθε αυτόν και φυλασσειν.

1^ον .

 η εργασία  ήταν και είναι ιερατική,  ο Παράδεισος  δεν είχε ανάγκη από κηπουρό, όπως και τα παρθένα δάση που δεν έχει πατήσει το πόδι του ο άνθρωπος, δεν έχουν  ανάγκη  από καλλιεργητές. ΠΡΔ. τα ενυδρεία και τα ψάρια γλείφτες.

2^ον . 

 η Φύλαξη: Να τον φυλάξει από ποιον;  ληστές δεν υπήρχαν ούτε κανείς να τον επιβουλεύεται, ούτε αυτός ο διάβολος δεν είχε κανένα δικαίωμα, γι΄ αυτό και χρησιμοποίησε την Εύα ,για να μπάσει την νάρκη και να τον ανατινάξει. 

Δηλ. το εργάζεσθε και φυλάσσειν ,  σήμαινε:  Να τον φυλάξεις από τον εαυτό σου, και για τον εαυτό σου. Ο Αδάμ είχε πάρει προσωπικά την εντολή. (και ενετείλατο Κύριος ο Θεός τω Αδάμ). ήτοι του έδωσε ασφαλιστικά μέτρα. Γράφει ο Σεβηριανός  : φυλάττειν από τίνος ; Ληστής ουκ ην ουδέ ο επιβουλεύων, αλλ΄ ίνα  φυλάξει αυτόν εαυτώ. Και αυτό ισχύει για κάθε επιχειρηματία που σκοπεύει να προσλάβει συνέταιρο.                                                                                    

 Κύριος ο Θεός σαν καλός κηδεμόνας έκανε ότι θα έκανε ο φρόνιμος ιδιοκτήτης  για να φυλάξει την ηλεκτρική εγκατάσταση από νεαρούς  ενοίκους. Βάζει μια ασφάλεια. Οπότε στο πρώτο βραχυκύκλωμα θα γίνει σκοτάδι και όχι πυρκαγιά  και έτσι δεν θα καούν οι ένοικοι. Η εντολή (ου φάγεσθε) ήταν ασφάλεια  και  όχι  τιμωρία.   Δεν τους την είχε  στημένη  στη γωνία.    Έτσι όταν οι πρωτόπλαστοι έκαψαν την ασφάλεια, ο κόσμος οδηγήθηκε στο σκοτάδι για να μην οδηγηθεί στην πυρκαγιά   δηλ. στην κόλαση που ήταν ήδη έτοιμη για τον διάβολο. (το πυρ το εξώτερον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού) ΜΤΘ.ΚΕ.41

Αγαπητοί μου, εάν ο κόσμος εξακολουθεί να βυθίζεται ακόμα στο σκοτάδι, είναι γιατί το προπατορικό αμάρτημα είναι διαρκές και όχι στιγμιαίο . Και σήμερα ο άνθρωπος εξακολουθεί να καίει την ασφάλεια της νηστείας και μάλιστα χωρίς δικαιολογία. Απόδειξις η σημερινή λευκή νηστεία της Τυρινής. 

ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΠΡΔ. Τι έκαμαν οι πρωτόπλαστοι; 

Έφαγαν ένα τρόφιμο που ήταν απαγορευμένο και δεν τ

ο είχαν ανάγκη και έκαψαν την ασφάλεια και βρέθηκαν στο σκοτάδι .

Τι κάνουμε εμείς σήμερα; Τρώμε ένα τρόφιμο απαγορευμένο,

 το κρέας, που δεν το έχουμε ανάγκη, (γιατί υπάρχει πλήθος άλλα

 τρόφιμα  που το υπερκαλύπτουν) 

και έτσι καίμε την ασφάλεια που λέγεται Λευκή νηστεία.

Εάν τώρα συμβεί πυρκαγιά, ατομική ή κοινωνική ο καθένας 

ας βγάλει τα συμπεράσματα του.                         

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

 Υστερόγραφο : Tην ανάμνησιν ταύτην οι άγιοι Πατέρες 

ημών, προ της αγίας ,ενέταξαν Τεσσαρακοστής, ωσανεί αυτοίς  

δεικνύοντες  πράγμασιν, όσον το της νηστείας φάρμακoν 

 τη ανθρώπινη  φύσει   ωφέλιμον ,  και  όσον πάλιν το από 

της  αδηφαγίας αισχρόν.                                                                                                                                                                                                                                                           

                                                 

                                                                              ΑΜΗΝ

                         π. Νικόλαος Φαναριώτης - Ιερός Ναός Οσίου Λουκά Πατρών

πηγή

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ - ΛΚ. ΙΕ 11-32. του π. Νικ. Φαναριώτη

του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   Κυριακή  12-2-12

Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού, επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι.

Αυτή είναι η παραβολή μέσα στην οποία ο Χριστός  έκλεισε όλη την μοίρα της πεσμένης και άρρωστης Ανθρωπότητας από καταβολής κόσμου και που την ζούμε και στις ημέρες μας .
Το σκηνικό:  ένα  υποστατικό (αγρόκτημα)  της  εποχής, που κατοικούσε ένας κτηματίας  με την οικογένεια του και το προσωπικό (μισθίους). Όταν ήταν μικρά τα 2 παιδιά της οικογένειας  η ζωή στο σπίτι  κυλούσε ήρεμα και ευτυχισμένα.

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΕΚΤΙΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ  ΑΝΘ.

Τα παιδιά όμως μεγάλωσαν,  πέρασαν τα χρόνια της αθωότητας, ήρθανε στην εφηβεία. Πρώτος ο νεώτερος ζήτησε να κάμει χρήσιν του δικαιώματος της ελευθερίας του μόλις ενηλικιώθηκε. Πάτερ  δός  μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας.  Ο πατέρας του αναγνώρισε το δικαίωμα αυτό, αλλά επειδή είναι δίκαιος αναγνώρισε το ίδιο και στον άλλο. διήλεν αυτοίς  τον βίον.  Προλαβαίνοντας το μέλλον.

Το δικαίωμα αυτό, της εφηβείας  είναι δοσμένο από τον Θεό (DNA) και έχει σκοπό να απογαλακτίσει τον άνθρωπο από την υπερπροστασία  των  γονέων του, για να ολοκληρώσει την προσωπικότητα του. Γι αυτό και οι γονείς οφείλουν να το παραχωρούν στα παιδιά μόλις εισέλθουν στην εφηβεία, αλλά μετ΄ ου πολλάς ημέρας …  συνοδεύοντας αυτό και με τις αντίστοιχες ευθύνες. Φυσικά επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να είναι έτοιμος ο έφηβος να πληρώσει το κόστος εάν τις παραβεί.

Ο Νεώτερος έκαμε χρήση της ελευθερίας με ανευθυνότητα, και το αποτέλεσμα  ήλθε αναπόφευκτα . Και μετ΄ ου  παλλάς ημέρας συναγαγών άπαντα ο νεώτερος απεδήμησεν εις χώραν μακράν, και εκεί διεσκόρπισεν την ουσίαν αυτού ζών ασώτως.

Το ζών ασώτως σημαίνει το ζών με ανευθυνότητα. Δεν άκουσε τις συμβουλές του Πατέρα και πούλησε  την ελευθερία του αντί πινακίου φακής. ΔΗΛ.  Για λίγα ξυλοκέρατα (χαρούπια) γιατί αυτό είναι  οι παράνομες ηδονές . Από εκεί και πέρα ούτε λόγος για ελευθερία, αλλά ούτε και για επιβίωση. Αφού έφθασε στο όριο της λιμοκτονίας, (υλικής  και  πνευματικής) εγώ δε λιμώ απόλλυμαι, ήλθε στον εαυτόν του, και άρχισε να σκέφτεται. εις εαυτόν δε ελθών, είπε…

Προηγουμένως ήταν  εκτός εαυτού, η κακή  χρήσις της ελευθερίας που οδηγεί εις την αμαρτία, βγάζει τον άνθρωπο εκτός εαυτού. (τρομοκράτες κουκουλοφόροι, καταληψίες, καταστροφείς, είναι άνθρωποι εκτός εαυτού).

Οπόταν άρχισε να σκέφτεται: πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι. ιε17

Είναι η ευλογημένη ώρα της μετανοίας,  που ανέστρεψε την κατάσταση .Η μαυρίλα της γουρουνίλας, βόσκειν χοίρους, έγινε φως, τα μάτια του φωτίσθηκαν, γέλασαν τα χείλη του, και αναστάς ήλθε προς  τον πατέρα αυτού .Φτερά έκαναν τα πόδια του, πετούσε. Η αγωνία του για το πώς θα τον δεχθεί ο γέρος του έσβησε, όταν τον είδε από μακριά να έρχεται  με ανοιχτή αγκαλιά κατ΄ απάνω του. έτι δε μακράν αυτού απέχοντος, είδεν αυτόν ο πατήρ και ευσπλαχνίσθη, και   δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν.

Τα δαιμονικά δεσμά σπάσανε, και ο νέος ξαναγύρισε, στη ζωή και στη χαρά.  Θριαμβευτική έσκισε τον αέρα η ιαχή του Πατέρα νεκρός ην και  ανέζησε  και απολωλός ην και ευρέθη .    Το μέλλον του από δω και πέρα  είχε εξασφαλιστεί. Η χαρά όμως για την σωτηρία του νεώτερου αδελφού είχε μιαν απροσδόκητη συνέχεια, που πίκρανε τον γέρο πατέρα η επέμβασις του μεγάλου αδελφού. Και σ΄αυτόν όπως και στον άλλο αδελφό είχε δώσει το ίδιο μερίδιο της περιουσίας Διείλεν αυτοίς τον βίον. Και κυρίως το ίδιο χάρισμα ελευθερίας, ώστε αυτά που δικαιούνται να τα κάμουν ότι θέλουν, και ο ένας  και ο άλλος, (χωρίς να κρατήσει την επικαρπία), πράγμα που ο νεώτερος το εξάσκησε μέχρι τέλους, χωρίς καμία επέμβαση του πατέρα.

Το ίδιο όμως Δώρο της ελευθερίας ο πρεσβύτερος το μεταχειρίστηκε διαφορετικά, όπως ο δούλος του ενός  ταλάντου και το έχωσε στη γη, δηλ. προτίμησε να μείνει δούλος σε ένα πατέρα που του έδωσε την ελευθερία. τοσαύτα έτη δουλεύω σοι …και εμοί ουδέποτε έδωκας έριφον ίνα μετά των φίλων μου ευφρανθώ  Λκ. ιε 29 .

προτίμησε να μην έχει κανένα σκοπό στη ζωή του και καμία ευθύνη και να ζει έτσι τεμπέλης, κάτω από ένα δικτάτορα, ώστε να υπακούει τυφλά και να μην αμαρτάνει,  και να κατακρίνει τους λοιπούς των ανθρώπων από θέσεως ισχύος, και κυρίως τον αδελφό του τον οποίον ασφαλώς φθονούσε.

Όταν όμως είδε γυρίζοντας από το χωράφι, ότι ο πατέρας δεν ήταν στο θρόνο που αυτός τον είχε τοποθετήσει, επαναστάτησε, έσπασε όλους τους φραγμούς του καλού παιδιού που μόνος του είχε βάλει, αποκήρυξε τον αδελφό του και έβρισε τον πατέρα του ότε δε, ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών ήλθε, έθυσες αυτώ τον μόσχον  τον σιτευτόν. Λκ.ιε 30.

Μάταια ο πατέρας προσπάθησε να τον ηρεμήσει, γιατί ήταν και αυτός , όπως πρωτύτερα ο αδελφός του, εκτός εαυτού. Και μπορούμε να υποθέσουμε, ότι πέρασε στον αντιεξου- σιαστικό χώρο,  που  υπάρχει  σε  κάθε εποχή, και στην δική μας, τρομοκρατώντας και καταστρέφοντας  ότι έβρισκε μπροστά του.

Αυτή είναι η παραβολή μέσα στην οποία ο Χριστός  έκλεισε όλη την μοίρα της πεσμένης   και άρρωστης Ανθρωπότητας από καταβολής κόσμου και που την ζούμε και στις ημέρες μας                                 


ΑΜΗΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΛΟΥΚΑ – ΙΗ ΄. 10-14 - π. Νικόλαος Φαναριώτης

                                                                                   

ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

είπε δε την παραβολήν τούτην προς τους πεποιθότας εφ΄  εαυτοίς  

ότι εισίν δίκαιοι

                             και εξουθενούντας τους λοιπούς - ΛΚ.ιη ΄9

Όποιος ανήκει στην κατηγορία αυτή, δηλ. που πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι και κουτσομπολεύουν  τους λοιπούς, ας προσέξει την παραβολή, εάν όχι ας μην ασχολείται.

Άνθρωποι δύο  ανέβηκαν εις το ιερόν, προσεύξασθαι. Και οι δυο πήγαν να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος Τελώνης. Φαρισαίος θα πει  καθαρός, άμωμος, αποκεκομμένος από την αμαρτία. Τελώνης θα πει :  ότι το ακάθαρτο, ότι το άδικο, ότι το παράνομο,  γι αυτό  όταν  άκουαν την λέξιν  Τελώνης οι Φαρισαίοι, τον είχαν για τα τάρταρα. Παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι.  ΛΚ. Ιθ.7

Εκ πρώτης  λοιπόν όψεως βλέπεις τώρα δυο ανθρώπους και πάνε να ανεβούν στο ιερό. Ανέβαιναν λοιπόν, κάθισε τώρα απ΄ έξω και κάνε ρεπορτάζ. Ποιος είναι ο ένας ; Ο τελώνης! βρε που πάει; Δεν φοβάται μήπως πέσει κανένας  πολυέλαιος και τον πλακώσει ; Μα δεν ντρέπεται ο παλιάνθρωπος; Και ποιος είναι ο άλλος ; Ο Φαρισαίος, αυτός μάλιστα να πάει, είναι άγιος άνθρωπος .

Έτσι βλέπουμε εμείς, Απ΄ έξω.. Εμείς βλέπουμε αγιασμένους και μη αγιασμένους εμείς με τα δικά μας τα μάτια .  Ας είναι…

Παρουσιάζει λοιπόν τα σκηνικά τώρα μέσα.  Προχωρεί ο Φαρισαίος και πάει πρώτος μπροστά στο Τέμπλο, και σηκώνει τα χέρια του και λέει από μέσα του:  εν εαυτώ, ο Θεός ευχαριστώ σοι ΄ γιατί ευχαριστείς παιδί μου;   Γιατί δεν είμαι σαν τους λοιπούς των ανθρώπων.  Χωρίζει αμέσως  τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες.   Βρε ποιος σε έβαλε να χωρίσεις τον κόσμο;

Για πες μου , ποιοι είναι το ένα μέρος και ποιοι είναι το άλλο. Όλος ο κόσμος είναι από  το  ένα μέρος, οι κολασμένοι, οι  μοιχοί, οι πόρνοι, οι άρπαγες, οι κλέφτες οι άδικοι ,κλπ…  Και με το άλλο μέρος είμαι εγώ, μόνος  δεν είμαι σαν τους άλλους. (ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων).  Και ξέρετε πόσοι τέτοιοι σύγχρονοι υπάρχουν σήμερα, που πιστεύουν ότι αυτοί είναι οι αγιασμένοι και οι άλλοι είναι οι κολασμένοι; πολύ μεγάλος αριθμός.

Είναι γνωστό το σλόγκαν:  δεν έκλεψα, δεν σκότωσα.  Κοιτάζω την οικογένεια μου, δίνω και στο κρυφό, ανάβω το κεράκι μου, είμαι ο καλύτερος ! και για να μη του ξεφύγει κανείς, γυρίζει σε μια στιγμή και βλέπει και τον Τελώνη που ήταν πίσω κει στο παγκάρι ούτε και όπως αυτός ο Τελώνης .Ώστε τον πήρε το μάτι του και αυτόν.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να είναι γονατιστοί, μπροστά στην Ωραία πύλη. Στο τέλος θα σου πουν, τι φορούσε η μια, τι δεν φορούσε η άλλη .  Το μάτι  τους  γυρίζει  περισκόπιο, και βλέπουν που στέκεται ο καθένας, τι φορούσε, τι ώρα μπήκε προσέχουν μην έκανε κανένα λάθος ο παπάς  ,μην παρέλειψε τίποτε ο ψάλτης  είναι οι σύγχρονοι Φαρισαίοι αυτοί.

Έχει μια ωραία γνώμη πει ο μέγας Βασίλειος γι αυτή τη στιγμή. Φαντάζετε τον Φαρισαίο να λέει στο Θεό:  εγώ, σοι μόνος της αρετής θησαυρός ,έρημος αν είη δικαιοσύνης η γη, ει μη τούτην επάτουν εγώ. Τον ειρωνεύεται ο μέγας Βασίλειος σ΄ αυτή την περίπτωση.

Ο άλλος χτυπάει το στήθος του! Για δε βαράς το κεφάλι σου ρε Τελώνη; Γιατί χτυπάς το στήθος σου, τι σου φταίει το στήθος σου;  Εδώ είναι ο βόθρος , εδώ είναι η καρδιά. Δεν φταίει το κεφάλι ο νους του ανθρώπου είναι αργυρώνητος της καρδιάς. Είναι πληρωμένος ο νους (λογική) από την καρδιά.   Κάθε φορά  που θα δικαιολογήσει μια βρομοδουλειά  παίρνει φακελάκι. Γι αυτό και οι  πατέρες την λογική την είπανε ΠΟΡΝΗ.  ΜΤΘ.ιε.19……

Εκ γαρ της  καρδίας  εξέρχονται  διαλογισμοί  πονηροί , φόνοι,  μοιχείαι,  πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι, ταύτα εστί τα κινούντα τον άνθρωπο. Μτθ ιε19

Διότι όταν μπει ο διάβολος στην καρδιά της γυναίκας, ούτε παιδιά βλέπει, ούτε άνδρα βλέπει, τίποτα δεν   βλέπει και  όταν μπει ο σατανάς   στην  καρδιά του συζύγου, ξεχνάει τα  παιδιά ξεχνάει  την γυναίκα, αυτός  που εκόπτετο μέχρι χθες.  Προσοχή !  δεν  μπήκε στο νου του ο διάβολος, στην καρδιά του μπήκε και διευθύνει το νου του. Γι αυτό  ακριβώς χτυπάει εδώ. Και το ιλάσθητι μου τω αμαρτωλώ ,είναι το  Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησαν με τον αμαρτωλό,  που λένε οι μοναχοί, και πολλοί από τους λαϊκούς,  ιδίως νέοι, η γνωστή ευχή, η Νοερά προσευχή που γι αυτό το λόγο, λέγεται και τελωνειακή προσευχή .

Δεν αδειάζω να προσευχηθώ!   Ποιος το λέει ,  χρειάζονται έξοδα ; χρειάζεται να ξέρεις γράμματα; Χρειάζεται ώρα; Χρειάζεται τόπος ; χρειάζεται χρόνος ; Όχι ! Διάθεσις  χρειάζεται.  Να μπορούσε ο άνθρωπος να την έλεγε του τελώνου την προσευχή ! μεγάλη ευλογία θα είχε επάνω του και στο σπιτικό του!  διότι όπως λένε οι πατέρες : Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους.

Και τώρα η απόφαση : Έγινε  μια άτυπη  ψηφοφορία .Όλοι πήραν το μέρος Φαρισαίου του « καλού ανθρώπου.»

                                                    Ο Χριστός πήρε το μέρος  Τελώνη.

Λέγω υμίν, κατέβη ούτος  δικαιωμένος εις τον οίκον του η εκείνος.   Αυτό έκανε στην επίγεια ζωή Του γι αυτό τον σταυρώσανε.  Αυτό κάνει μέσα στην ιστορία.  Είναι πάντα με τους ταπεινούς και τους καταφρονημένους. (Ντοστογέφσκυ)  Γι αυτό και εμείς οι φτωχοί και οι καταφρονεμένοι, θα είμαστε πάντα μαζί Του , μέχρι να μας καλέσει  κοντά Του  στην  Βασιλεία του.

                                                  Στην Βασιλεία Των  Ουρανών

            

                                                                     ΑΜΗΝ

                     π. Νικόλαος Φαναριώτης - Ιερός Ναός Οσίου Λουκά Πατρών

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΖ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΜΤΘ. ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ - π. Νικόλαος Φαναριώτης

                                                                                 

                                                                   ΜΤΘ.ιε ΄21-28

                              ω γύναι μεγάλη σου η πίστις γενηθήτω σοι ως θέλεις.

Όλα  όσα γεγονότα συμβαίνουν στον πλανήτη Γη, είτε είναι φυσικά φαινόμενα είτε είναι θαύματα ή παραβολές , είναι μηνύματα  (sms) , τα στέλνει ο Χριστός στους ανθρώπους , και μας καλεί να τα ανοίξουμε, για το καλό μας .

H σημερινή περικοπή αναφέρεται στις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά δηλ. πώς οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να βγουν στην κοινωνία χωρίς να παγιδευτούν. Μας παρουσιάζει στο πρόσωπο μιας γυναίκας ,τα τρία απαραίτητα εφόδια (όπλα) με τα οποία πρέπει να είναι εφοδιασμένοι  οι γονείς και ιδίως οι μητέρες, για να εκτελέσουν με επιτυχία την αποστολή τους. Και αυτά είναι:

                               η ΠΙΣΤΙΣ,  η ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ, και η ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

 Μια  μητέρα πλησιάζει τον Χριστό, μια  που έχει πρόβλημα με το παιδί της, ελέησον με Κύριε, υιέ Δαυίδ ,η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει πρόβλημα και μάλιστα με τα παιδιά  γιαυτό και δεν χρειάζεται απλή αλλά μεγάλη πίστις για να το αντιμετωπίσουμε, γιατί προσκρούει στην Ελευθερία  του παιδιού. Το πρόβλημα δεν είναι απλό και μόνον ο Χριστός μπορεί να  το λύσει. Ας παρακολουθήσουμε πως εκδηλώθηκε στη Χαναναία, μήπως και ωφεληθούμε .    

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

 Ο Χριστός  χρησιμοποίησε την θλίψη που ο ίδιος επέτρεψε σαν προσκλητήριο . Γι αυτό και άλλαξε δρόμο και πήγε προς τα εκεί. και εξελθών ο Ιησούς ανεχώρησεν εις τα μέρη Τύρου και Σιδώνος. Και ιδού γυνή Χαναναία από των ορίων εξελθούσα εκράυγασε αυτώ λέγουσα ελέησον με Κύριε, υιέ Δαβίδ, η  θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται.

Πολλές φορές χρησιμοποιεί γεγονότα της ζωής μας (ευχάριστα η δυσάρεστα) : για να μας φέρει κοντά του. Δυστυχώς η αναλογία είναι: (1: 1000.000), ΠΡΔΤ.  ο Άσωτος,  η Χαναναία … αλλά και ο καθένας από μας έχει να αναφέρει γεγονότα της ζωής του που τον οδήγησαν στον Χριστόν. Ας την παρακολουθήσουμε :

Όταν ο Χριστός έφθασε στα μέρη εκείνα Τύρου και Σιδώνος (ειδωλολατρικά) η Χαναναία βγήκε από τα όρια για να τον συναντήσει.  Η γυναίκα αυτή δεν έχει σχέση με την Βίβλο, είναι ειδωλολάτρης , και  παρ΄ όλα αυτά γνώριζε το βιβλικό  όνομα του   Χριστού: υιός Δαβίδ. Δηλ. είχε μάθει και είχε πιστέψει ότι αυτός  πού συνάντησε ήταν ο ΜΕΣΣΙΑΣ . Και αυτό  δηλ.

Η πίστις  είναι το πρώτο. Αν δεν πιστεύεις  ότι ο Θεός είναι Παντοδύναμος, μπορεί ποτέ να αποταθείς σ΄ αυτόν; Όχι ασφαλώς άρα πρέπει να πιστεύεις  σωστά σε ποιόν αποτείνεσαι.

Δεύτερον για να έχεις απάντηση η προσευχή σου, είναι απαραίτητο το ταπεινό φρόνημα. Και παρ΄ όλο ότι το πρόβλημα το είχε η θυγατέρα της, ζητάει έλεος για τον εαυτό της  ελέησόν με.  Δηλαδή εάν αυτή υποφέρει και το παιδί ταυτόχρονα βασανίζεται, εξ υπαιτιότητός της. Προφανώς παραδέχεται εν τη ταπεινώσει της, ότι αυτή  είναι η αιτία . Άρα υπάρχει και η  ταπείνωση που στη συνέχεια θα εκδηλωθεί σε ύψιστο βαθμό. 

Έτσι και εδώ ,ενώ η Χαναναία χαλούσε τον κόσμο ο Χριστός σαν να μη συνέβαινε τίποτα  ουκ απεκρίθη αυτή λόγον, μέχρι του σημείου που  ενοχλήθηκαν και οι μαθητές . Απολύσον αυτήν  ότι κράζει όπισθεν ημών.  Ο δε αποκριθείς είπε : Ουκ απεστάλην, ειμί εις τα πρόβατα του οίκου Ισραήλ.  Η δε ελθούσα προσεκύνησε αυτώ λέγουσα, Κύριε βοήθει μοι.   Ο  δε αποκριθείς είπεν ούκ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοίς κυναρίοις.   Η δε είπε ναι Κύριε και γαρ τα κυνάρια εσθίει από των ψυχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών.   Είναι ένα καταπληκτικό  περιστατικό που δεν εμφανίζεται άλλη φορά σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη . Εδώ δοκίμασε την πίστιν και την ταπείνωσιν της. Την μεν πίστιν διότι δεν υπολόγισε το αδιέξοδο μπροστά στο οποίο την έθεσε ο Χριστός , την δε ταπείνωσιν  διότι εδέχθη να την παρομοιάσει με σκυλάκι χωρίς να επαναστατήσει.                                                                                          

Το ίδιο   μπορεί να έχει συμβεί και σε μας, να παρακαλούμε και να μην απαντάει.

Πολλές φορές κτυπάμε του Χριστού μας την πόρτα και δεν ανοίγει. Μην πιστέψεις ότι δεν είναι μέσα. είναι πάντοτε μέσα και πάντοτε ακούει.  Μπορεί λοιπόν ο Χριστός να μην απαντά και να έχει τον λόγο του που δεν απαντά.  Επίμενε, κτύπα, ψάξε το γιατί  ο Χριστός είναι πάντα  in  εμείς είμαστε out και μας γυμνάζει . Είμαστε σε πόλεμο.  Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ  ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ  ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ .  Αυτός είναι ένας λόγος από τους πολλούς . Ένας  άλλος λόγος  που είναι και αντιαιρετικός : Πότε άκουσε ο Χριστός;  Όταν μπήκαν στη μέση οι Απόστολοι.  Όταν ο Χριστός φαίνεται ότι δεν ακούει θέλει να καταφύγουμε στους Αγίους, στην Παναγία , στον Άγιο της ημέρας, στον Άγιο που φέρει το όνομα μας , στον Άγιο που είναι πολιούχος της πόλης μας, στον άγιο που έχει το επάγγελμα μας . Ας το ακούσουν αυτό : οι Προτεστάντες, Ιεχωβάδες,  Αιρετικοί.  που δεν παραδέχονται τους Άγίους , την Παναγία. Και τώρα :                

                                                 Η  ε ν  λ ε υ κ ώ   ε π ι τ  α  γ ή .

Ένας ακόμη λόγος (από τους πολλούς)  που  αργεί να μας ακούσει ο Χριστός κρύβεται μέσα στο ακόλουθο ανέκδοτο . Ένας οδοιπόρος βάδιζε μέσα στο καταμεσήμερο εξαντλημένος από την ζέστη…Περνούσε μπροστά από ένα  αμπέλι φραγμένο , γεμάτο δροσερά σταφύλια. Διψασμένος  καθώς ήταν στάθηκε και τα κοίταζε, έτοιμος να πέσει κάτω . Ο ιδιοκτήτης από μέσα, τι κάνεις εδώ Να … τα κοιτάζω .. μήπως θέλεις ένα; Περίμενε να σου δώσω, και εξαφανίστηκε  ο άνθρωπος περίμενε λίγο και έπειτα συνέχισε τον δρόμο του…οπότε άκουσε μια φωνή να τον καλεί, γιατί έφυγες ;  άργησα λίγο γιατί έψαχνα να βρω ένα καλάθι να σου βάλω μερικά σταφύλια  να πάρεις μαζί σου!! 

Αυτός είναι ο Χριστός .Όταν βεβαιώθηκε ότι η Χαναναία σκεπτόταν σωστά, βάδιζε σωστά, πίστευε σωστά, ενεργούσε σωστά, της ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΕΝ ΛΕΥΚΩ ΕΠΙΤΑΓΗ . Αυτό σημαίνει ΤΟ  ΓΕΝΗΘΗΤΩ ΣΟΙ ΩΣ ΘΕΛΕΙΣ. (να γίνει καλά η κόρη σου, να μεγαλώσει, να την  σπουδάσεις, να την  παντρέψεις και ότι άλλο θέλεις εν λευκώ) το ίδιο και σε μας :  Υπέρ εκ περισσού ων αιτούμεθα η νοούμεν.

                                                                     ΑΜΗΝ

             π. Νικόλαος  Φαναριώτης  -  Ιερός Ναός Οσίου Λουκά Πατρών 

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ. ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ - ,ΛΚ.ΙΘ.1-10 του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών

Σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο…Λκ΄.ιθ΄10

Σήμερα ο Χριστός πραγματεύεται την σωτηρία του ανθρώπου. Δηλ. ο Χριστός  δεν θέλει στην Βασιλεία του ανθρώπους ανάπηρους, χαλασμένους, διαλυμένους 
Και τούτο γιατί σωτηρία θα πει ολοκλήρωση (σώος= ολόκληρος ),γιαυτό το τονίζει στο τέλος : Σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο. Λκ΄.ιθ΄10     

 Ο Ζακχαίος ήταν ένας κοσμικός της Ιουδαϊκής κοινωνίας. Ήταν ένας ειδωλολάτρης με καπέλο ιουδαϊκό, όπως  και οι Φαρισαίοι, Δηλ.  στην θεωρία Ιουδαίος  και στην πράξη ειδωλολάτρης. Δηλ. ένας κάτοικος της Iεριχούς, κοσμικά καταξιωμένος, αλλά χωρίς ηθικές αναστολές . Όπως είμαστε δυστυχώς οι περισσότεροι από μας ,ειδωλολάτρες με καπέλο χριστιανικό.

Η Γραφή δίνει τα στοιχεία του: το όνομα του το επάγγελμα, την οικονομική του κατάσταση: Ζακχαίος (καθαρός ), αρχιτελώνης, πλούσιος  καλό όνομα, κερδοφόρο επάγγελμα , πολλά λεφτά .Ότι χρειάζεται για να καταταγεί στην συνομοταξία των διαπλεκομένων όλων των εποχών. Είχε όμως και κάτι άλλο που ελάχιστοι από μας το διαθέτουμε . Ότι ήταν τίμιος με τον εαυτό του  και με την συνείδηση του. 

Ναι μεν είχε χρήμα, που το βρήκε το χρήμα ναι μεν έφτασε αρχιτελώνης ,πως το κατάφερε,  πως το κατόρθωσε αυτό. ΟΛΑ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΑ. Και τέλος η απόφαση  ότι  δεν  θα  εύρισκε  άκρη αν δεν  έβλεπε  τον  ίδιο  τον  Χριστό και σαν ικανός επιχειρηματίας, που ήξερε να αρπάζει όλες τις ευκαιρίες άρπαξε και αυτήν, που όμως ήταν η τελειωτική.

Μέχρι τότε, δηλ. επί 3 χρόνια άκουγε και μάθαινε για τον Χριστό από τους έμπορους που περνούσαν από το τελωνείο του,  είχε συγκεντρώσει πολλές πληροφορίες για τον Χριστό και περί του Χριστού, ώστε να σχηματίσει θεωρητικά μια σφαιρική εικόνα γι΄Αυτόν.

Πολλοί από μας θέλουμε να μάθουμε πολλά  για τον  Χριστό είτε από ομιλίες, είτε από τηλεοράσεις, είτε από συζητήσεις, είτε για να Τον υπερασπιστούμε σε θρησκευτικές  λογομαχίες της στιγμής, είτε για να Τον χρησιμοποιήσουμε  όταν Τον χρειαστούμε σε υλικά  και επίγεια κοινωνικά πράγματα.(οικιακός βοηθός).

Αλλά όσο έμενε στο θεωρητικό πεδίο, τίποτε δεν μπορούσε να βγάλει το θετικό, το τίμιο, το αμερόληπτο από αυτά. Ήξερε πολλά περί Χριστού, αλλά δεν ήξερε τον ίδιο τον Χριστό, όπως πολλοί από μας. Σαν έξυπνος επιχειρηματίας κατάλαβε ότι καμία έρευνα αυτού του είδους δεν μπορεί να μας αποκαλύψει το ποιός είναι πραγματικά. Εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστίν.  Γιατί ο  Χριστός δεν ανακαλύπτεται: ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ.

Τα πράγματα άλλαξαν όταν εγκατέλειψε το θεωρητικό πεδίο (την έρευνα), και αποφάσισε να γίνει πρακτικός . και  προδραμών έμπροσθεν ανέβει επί συκομορέαν ίνα ίδη αυτόν . Τότε προσήλκυσε το ενδιαφέρον του Χριστού και όταν ο Χριστός ασχοληθεί, τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία:  Και ως ήλθαν επί τον τόπον αναβλέψας ο Ιησούς είδεν αυτόν και είπε προς αυτόν Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθι σήμερον γαρ εν τω οίκω σου δει με μείναι. Και σπεύσας κατέβει, και υπεδέξατο αυτόν χαίρων. 

Οι εχθροί του Χριστού έχυσαν το δηλητήριο τους. Παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι. Αλλά ο Ζακχαίος κατέπληξε τους πάντες : Σταθείς δε Ζακχαίος είπε προς τον Κύριον ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοις  πτωχοίς  και ει τινός τι εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν. Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς, ότι σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω  εγένετο.

 Προσέξτε: Δεν εσώθη επειδή έδωκε στους  φτωχούς Ούτε επειδή αποκατέστησε τους αδικηθέντας . Δηλαδή  δεν πληρώθηκε ο Χριστός  για να δώσει την σωτηρία.  Αλλά επειδή εσώθη δωρεάν από τον Χριστό, γιαυτό  από φιλοτιμία και ευγνωμοσύνη  έδωκε στους φτωχούς, και αποκατέστησε τις αδικίες του. 
                                  
Δεν είναι κακό να ασχοληθεί κανείς θεωρητικά με τον Χριστό υπό τον όρο να είναι τίμιος με τον  εαυτόν του. Ο ίδιος ο Χριστός δεν το αρνείται ερευνάτε τας Γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν και εκείναι εισι αι μαρτυρούσαι περί εμού)  ΙΩ.Ε39 το ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΎΝΑ δεν υπάρχει πουθενά στην Γραφή, είναι των Ιησουϊτών αλλά λέει προσέξτε, αυτά αναφέρονται στα περί εμού, περιγραφικά, και όχι σε μένα ουσιαστικά (και ου θέλετε ελθείν προς με ίνα ζωήν έχητε). Ιω. Ε΄40.
Από τη στιγμή όμως που θα κάνειs κάτι γι΄Αυτόν (για τους αδελφούς του τους  ελαχίστους…  Ματθ.Κε΄40), κάτι το πρακτικό θα τον νιώσεις  κοντά σου, όπως ο Ζακχαίος και όπως όλοι οι άγιοι μας.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ,  με τίποτα , ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ,   ΦΑΝΕΡΩΝΕΤΑΙ το πότε μην το ψάχνεις, θαρθή μόνο του την ώρα που εσύ δεν το περιμένεις .  

Ο Ζακχαίος έζησε χρόνια πολλά….

Η παράδοσις λέει ότι ,από ευγνωμοσύνη, κουβαλούσε νερό και πότιζε την συκομορέα.

Τέλος ακολούθησε τον απόστολο Πέτρο υπό του οποίου εχειροτονήθη μετά ταύτα Επίσκοπος Καισαρείας.

Η  μνήμη του εορτάζεται στις  20 Απριλίου.

ΑΜΗΝ.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ - π. Νικόλαος Φαναριώτης

ΙΔ ΛΟΥΚΑ  2-12-12  ΛΚ. ιη35-43

((Εγένετο δε, εν τω εγγίζειν εις Ιεριχώ ,τυφλός τις εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών )). ΛΚ.ιη΄

 Ποιος ξέρει πόσα χρόνια ήταν ο Βαρτίμαιος τυφλός.  Ίσως όλη του την ζωή, χωρίς να έχει καμιά οπτική επαφή με το περιβάλλον, καθόταν εκεί, κοντά στον δρόμο, παρά την οδό  δηλ. στο περιθώριο της ζωής και ζητιάνευε.

Σίγουρα θα είχε ακούσει για τα όσα ο Ιησούς είχε κάνει σε άλλους ομοιοπαθούντες με αυτόν και πως εκείνοι είδαν το φως τους. Πόσο άραγε θα λαχταρούσε να είναι και αυτός ένας από αυτούς που τον είχαν ανταμώσει. Και  ξαφνικά διαπίστωσε ότι βρέθηκε μέσα στην περίπτωση που τόσο ποθούσε .

 Τυφλός λοιπόν ο Βαρτίμαιος όπως όλοι μας, μόνο που αυτός είχε την σωματική  και όχι την πνευματική τύφλωση δεν έβλεπε με τα μάτια του σώματος, αλλά έβλεπε με τα μάτια της ψυχής. Πολλοί νομίζουμε ότι το κυριότερο είναι τα μάτια του σώματος, αλλά όταν είσαι πνευματικά τυφλός τα σωματικά μάτια δεν πρόκειται να σε ωφελήσουν μπορεί και να σε καταστρέψουν. Β.Βασιλ. ΙΑ1…      

 Είδε λοιπόν με τα ματιά της ψυχής του, τον Χριστό και κατάλαβε ότι ήταν η  ευκαιρία της ζωής  του γι΄ αυτό και το πέτυχε. (την άρπαξε από τα μαλλιά). τι πέτυχε ; ότι ζητούσε το έλαβε: ο Βαρτίμαιος ήθελε το φως του γιατί είχε γι` αυτόν μεγάλη σημασία (δεν ήταν εκ γενετής τυφλός)  όμως σαν ανοιχτομάτης , ζητάει το έλεος του Χριστού,  γιατί αυτό είχε πιο μεγάλη σημασία από το φως του .     

«Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με»

Γιατί όταν έχεις το έλεος του Χριστού, έχεις και φως και υγεία και χρήματα και ασφάλεια και ότι άλλο ΧΩΡΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ θελήσεις . Και έτσι βγήκε από μέσα του η ευχή  που δεν είναι παρά η μετέπειτα ΝΟΕΡΑ  ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

                     

Μήνυμα

στην αγωνία του ο Βαρτίμαιος να μην χάσει την ευκαιρία, έγινε δάσκαλος της μεγίστης προσευχής  (τρείς όροι)  κατά τον ΒΑΡΤΙΜΑΙΟΝ η προσευχή είναι: 

                                     

1^ον.κραυγή  (μυστική) : «ήρξατο κράζειν και λέγειν» «Ελέησέ με Ιησού» φώναζε δυνατά ο Βαρτιμαίος. Από το περίσσευμα της καρδιάς λαλεί το στόμα (Κατά Ματθαίο 12:34). Δεν θα φωνάξεις δυνατά στον Κύριο όταν η καρδιά είναι κλειστή προς  Αυτόν. Στη φωνή - στον τόνο της, στην ένταση της, σε αυτό που λέει - αντηχεί το περιεχόμενο της καρδιάς. Ο Βαρτιμαίος ποθούσε τον Κύριο και να, Αυτός ήταν εκεί. Η αδρεναλίνη του Βαρτίμαιου είχε φτάσει στο κατακόρυφο !  

2^ον.Είναι συνεχής επανάληψις  «Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με

3^ον.δεν υπολογίζει τα εμπόδια του κόσμου. « Οι προάγοντες επιτίμων αυτώ ινα σιωπήσει , αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζαν΄ υιέ Δαυϊδ ελέησόν με».Οι άλλοι, οι γύρω άρχισαν τα παράπονα. «Πολύ φασαρία κάνει αυτός ο Βαρτίμαιος».   Εκείνος όμως φώναζε ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ: Υιέ του Δαβίδ ελέησέ με»

 Για μας όμως, Ο Βαρτίμαιος μένει ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ : Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με. , που για εμάς  τους πιστούς χριστιανούς έγινε η Νοερά Προσευχή :Κύριε Ιησού Χριστέ υιέ του Θεού ελέησόν με .΄ που λέγεται και ευχή, και είναι η κορυφαία προσευχή ,για τους πιστούς όλων των αιώνων .

Τρείς μάγοι ξεκίνησαν από τα βάθη της Ανατολής  ταλαιπωρήθηκαν δύο χρόνια σε έρημους και αφιλόξενους τόπους, γιατί είχαν χάσει το αστέρι. και όταν έφθασαν στα Ιεροσόλυμα και πήραν πληροφορίες από τον βασιλιά Ηρώδη ξεκίνησαν για την Βηθλεέμ « είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ.ΜΤΘ β2

Αλλά όταν το ξαναβρήκαν εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα γιατί έτσι βρήκαν τον Χριστό « Οι δε ακούσαντες του βασιλέως επορεύθησαν΄ «Και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς…ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγά λην σφόδρα και ελθοντες είς την οικίαν , είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού. ΜΤΘ.Β9

Προσεύχεται ο τυφλός Βαρτίμαιος στο Χριστό και βρίσκει το φως του.

Παύει να προσεύχεται ο σύγχρονος άνθρωπος στον Χριστό και τυφλώνεται λογικά και πνευματικά .

                                            Αδελφοί μου

Πλησιάζουν Χριστούγεννα  και κάθε χριστιανός έχει ξεκινήσει την πορεία που έκαναν πρώτοι οι τρείς Μάγοι προς την αιώνια Βηθλεέμ, για να συναντήσει το βρέφος  Χριστόν. Και στην πορεία αυτή κάθε Χριστιανός έχει οδηγό το προσωπικό του αστέρι  που είναι η Νοερά  προσευχή :

                             Δι΄ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον ο  προ αιώνων Θεός .

                            π. Νικόλαος  Φαναριώτης - Ιερός Ναός Οσίου Λουκά Πατρών

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ - π. Νικόλαος Φαναριώτης ΛΚ.Ζ.11-16

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ - π. Νικόλαος Φαναριώτης

                                                         ΛΚ.Ζ.11-16

«και ιδού εξεκομίζετο τεθνηκώς, υιός μονογενής τη μητρί αυτού,  και αύτη ην χήρα.»

Το μυστήριο του θανάτου σε όλη την σκοτεινή και αποτρόπαια όψη του, παρουσιάζει η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου (υιός μονογενής και τεθνηκώς και χηρεία). Έτσι αναγκάζεται η εκκλησία να το επαναφέρει κάθε χρόνο. Και τούτο γιατί κανείς άλλος δεν τολμά να το αντιμετωπίσει. (ούτε η πολιτική, ούτε τα κόμματα, ούτε ολόκληρος ο αρχαίος κόσμος ) και φυσικά ούτε οι διάφορες αιρέσεις και θρησκείες που στο θέμα του θανάτου λένε ανοησίες (που θυμίζουν στρουθοκάμηλο) και πείθουν μόνο τους αφελείς αλλά δυστυχώς και την νεολαία που κατά την μεγάλη πλειοψηφία της, συλλαμβάνεται ανερμάτιστη. Έτσι πέφτει θύμα της παγκοσμιοποίησης, που έχει μυθοποιήσει τον θάνατον σαν φυσικό φαινόμενο και παρασύρει κάθε μέρα δεκάδες ανυποψίαστους, που πάνε σαν το σκυλί στ` αμπέλι.

 Ο θάνατος δεν είναι ούτε φυσικό φαινόμενο, ούτε ανυπαρξία, ούτε μετεμψύχωση,  Νιρβάνα, μηδενισμός… Ο θάνατος είναι το δαιμονικό φίδι, σαν εκείνο που σκότωσε την Εύα αυθημερόν, και έχει ένα κεντρί με το οποίο κεντρίζει τους ανθρώπους και χύνει το δηλητήριο του. Και το κεντρί αυτό είναι η αμαρτία. Πού σου θάνατε το κέντρον, πού σου άδη το νίκος ;Το δε κέντρον του θανάτου η αμαρτία. Α.Κορ.Ιε΄.55,56.

Δύο πορείες εμφανίζονται στο προσκήνιο, δύο Συλλαλητήρια με αντίθετη κατεύθυνση.Το ένα με επικεφαλής τον νεκρό της χήρας που  εξεκομίζετο το άλλο με επί κεφαλής τον Χριστό, που πλησίαζε στην πύλη της πόλεως  Ναϊν.

Συστοιχούν στους δύο τρόπους ζωής : Ο ένας, ο κοσμικός ,ο ηδονιστικός=Πολυφαγία, συμφεροντολογία, ξεφαντώματα το σαββατόβραδο, ακολασία, πολυγαμία, σεξομανία, αντισύλληψη, ασέλγεια, ανωμαλία, παιδοφθορία… Ο άλλος, ο εκκλησιαστικός, ο ασκητικός = οικογενειακή  ζωή, κατ΄οίκον εκκλησία, τεκνογονία, νηστεία, εγκράτεια, εκκλησιασμός, ιερές αγρυπνίες … Συναντιώνται στον θάνατο.<<Στα μαρμαρένια αλώνια>>. Και αυτή την συνάντηση κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει.

Ανέκδοτο  (Αρχαία παράδοσις):

Συνέβη στον πρωθυπουργό του βασιλέως Σολομώντος .  Ένα πρωί παρουσιάσθηκε μπροστά του ο θάνατος. Τον κοίταξε μ΄ ένα βλέμμα τόσο παράξενο, ώστε το αίμα του Άρχοντος πάγωσε στις φλέβες του. Περίτρομος έτρεξε στον βασιλέα:  Μεγαλειό­τατε, του είπε, πάντοτε πιστά Σας έχω υπηρετήσει, γι`αυτό ελ­πίζω, ότι δεν θ΄ αποκρούσετε την παράκλησή μου. Δώσατε μου το πιο γρήγορο σας άλογο. Ο βασιλεύς δεν κατάλαβε τίποτε από το αίτημα του υπουργού του, συγκατένευσε όμως να ικανοποίηση την παράκληση του. Βιαστικά ο πρωθυπουργός ίππευσε στο άλογο και έφυγε σαν αστραπή.Όλη την ημέρα κέντριζε το άλογο, πού έτρεχε αφρισμένο, διά να διανύσει όσο το δυνατόν πιο μεγάλη απόσταση και ν' απομακρυνθεί από τον θάνατον. " Όταν πλάκωσε η νύκτα, τόσο το άλογο όσο και ο αναβάτης του, κατάκοποι σταμά­τησαν και πλάγιασαν σε κάποια άκρη του δρόμου.  Μετά παρέλευση ολίγης ώρας, μόλις συνήλθε κάπως ό πρωθυπουργός και ανασήκωσε το κεφάλι του. Θεέ μου! τι βλέπει; Ποιος είναι εκείνος πού στέκεται σε μικρή απόσταση απ΄ αυτόν και τον θωρεί; Ο θάνατος! στενάζοντας τότε ό πρωθυπουργός, παρεδόθη στην Μοίρα του και είπε: «Βλέπω καλά, πώς δεν ημπορώ να σου ξεφύγω. Ε, λοιπόν! πάρε με, αφού σου ανήκω. Μονάχα, σε παρακαλώ, λύσε μου αυτή την απορία: γιατί σήμερα το πρωί, όταν ήλθες στο σπίτι μου, μου έριξες ένα βλέμμα τόσο παράξενο;» «Μόνο και μόνο, είπε ό θάνατος, γιατί είχα διαταγή να σε πάρω προς το βράδυ, μετά την δύση του ηλίου, σ' αυτό ακριβώς το μέρος του δρόμου, όπου βρί­σκεσαι. Και απορών, έλεγα στον εαυτό μου: Μα όχι, αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει. Ήταν τόσο μακράν απ'  εδώ. Βλέπω όμως ότι , παρά ταύτα ήλθες».

Και εδώ το πρόβλημα είναι κοινό έχει μια μόνο λύση ΟΠΩΣ ένας μόνον άνθρωπος στον κόσμο έκοψε τον Γόρδιο δεσμό, ο Μ. Αλέξανδρος τύπος του Χριστού. (33 ετών). ΕΤΣΙκαι μόνον ένας Άνθρωπος στον κόσμο, ο Χριστός έκοψε δια του Σταυρού τον δεσμό του θανάτου, και συνέτριψε με την Ανάσταση, την θανάσιμη τυραννία της  Αμαρτίας .Σταυρωθέντος σου Χριστέ ανηρέθη τυραννίς, επατήθη πάσα η δύναμις του εχθρού ούτε γαρ άγγελος ουκ  άνθρωπος αλλ΄αυτός  ο Κύριος έσωσας  ημάς . ο Σταυρός του Χριστού είναι το σπαθί που έκοψε  το νήμα του θανάτου. Και εδώ είναι το μήνυμα για τους νουνεχείς .

Όπως χήρα ήταν η μητέρα του νεκρού που εξεκομίζετο, και μονογενής ο υιός αυτής έτσι κατά τον Γρηγόριον Παλαμάν : Χήρα είναι η ψυχή του ανθρώπου και υιός μονογενής , ο νους (η λογική)  όταν  ο  άνθρωπος  δεν καταλαβαίνει τα αυτονόητα, όταν δεν σέβεται  τους Θεσμούς και τους Νόμους που τον κρατάνε στη ζωή,  ότανπαραλογίζεται, τότε είναι φανερό ότι έχει πεθάνει και έχει θαφτεί  μέσα στην εκκοσμίκευση, με αποτρόπαιο νεκροθάφτη την παγκοσμιοποίηση. Και τότε μόνον ο Χριστός μπορεί να τον αναστήσει.

Σαν τον  Άσωτο υιό του ευαγγελίου  νεκρός ήν και ανέζησε. Λκ.ιε΄32.

Η εικόνα που παρουσιάζει ο Λουκάς μιλάει όσο 1000 λεξεις: όταν ο Χριστός ήψατο της σορού δηλαδή του ξύλου της κάσας, νικήθηκε ο θάνατος μόνο όμως για τον υιό της χήρας και προσωρινά. Και όταν ο Χριστός ακούμπησε (ήψατο) του ξύλου  του Σταυρού, την Μ. Παρασκευή, νικήθηκε ο θάνατος διαχρονικά για όλο τον κόσμο.

Έλεγαν οι αρχαίοι, πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται,  δηλαδή, θάνατος θανάτωκαταργείται. Αλλά αυτό κανένας θνητός σε όλη την Προ Χριστού εποχή δεν το μπορούσε:            

ΛΟΙΠΟΝ η Εκκλησία δηλ. ολόκληρος ο ορθόδοξος κόσμος διαχρονικά :

Διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι΄υμας Θανάτω θάνατον  ώλεσεν. (εξολόθρευσε).

ΑΜΗΝ

π. Νικόλαος  Φαναριώτης -  Ιερός Ναός Οσίου Λουκά Πατρών