πηγή
Ὅταν γίνει λόγος σέ χριστιανούς γιά τήν ἀνάγκη τῆς συχνῆς Θείας
Κοινωνίας, ἀμέσως θά ἀκούσεις, εἶναι εὔκολο σήμερα μέ τή
προκλητική ζωή πού ζοῦμε νά κοινωνεῖ συχνά ὁ χριστιανός;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι, ναί μπορεῖ ὅταν τό θέλει. Ἡ δισχιλιετής ζωή
τῆς Ἐκκλησίας τό ἐπιβεβαιώνει. Γιατί ὁ Χριστός πού εἶναι μαζί
μας εἶναι μεγαλύτερος καί δυνατότερος ἀπό τό διάβολο πού
προσπαθεῖ νά ὑποτάξει τόν κόσμο. Ἀρκεῖ νά τό θελήσει ὀ χριστιανός.
Ἄν πραγματικά ὁ ἄνθρωπος ἀντιλαμβάνεται ποιός εἶναι, πόθεν
ἔρχεται καί πού πηγαίνει, τότε καταλαβαίνει ὅτι ἔχει ἕνα τελικό
σκοπό καί ὁ σκοπός αὐτός εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ χαμένος
παράδεισος, ἡ αἰώνια ζωή. Ἄν πραγματικά εἶναι ἐραστής αὐτῆς
τῆς χαρούμενης καί ἀτέλειωτης ζωῆς, τότε ὅλες οἱ ἐνέργειές του,
οἱ πράξεις καί οἱ συμπεριφορές του, θά κινοῦνται μέσα στά
πλαίσια αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καί θά προσέχει καί τή συμπεριφορά
του, τά λόγια του, τά ἔργα του καί τίς ἐπιθυμίες του.
Ἐξ ἄλλου ὁ Κύριος μας δέ μας ὑποσχέθηκε τόν παράδεισο ἐδῶ
στή γῆ αὐτή, ἀλλά στήν ἄλλη ζωή, στή νέα γῆ τοῦ παραδείσου.
Δέν μᾶς ὑποσχέθηκε στόν κόσμο αὐτό εὐτυχία, ἀλλά μᾶς
ὐποσχέθηκε θλίψεις καί δοκιμασίες τίς ὁποῖες θά μᾶς προκαλεῖ
ὁ ἐχθρός μας ὀ διάβολος. Μᾶς προτρέπε ἀκόμα ὅτι πρέπει νά
ἔχουμε θάρρος καί θά νικήσουμε ὅπως νίκησε καί αὐτός.
Ἑπομένως ἔχουμε διαλέξει ἕνα δρόμο στενό καί μιά πύλη
στενή καί πρέπει νά προσέξουμε νά μήν φορτωνόμαστε
πολλά γιατί δέ θά μᾶς χωρέσει νά περάσουμε ἡ στενή πύλη
καί θά μείνουμε ἐκτός παραδείσου.
Γιά νά ἀποφύγουμε τήν ἁμαρτία, θά πρέπει πάντοτε νά
ἐπιδιώκουμε τήν συμμετρία γιά νά διατηρήσουμε καί σῶμα καί
ψυχή σέ ἀσφάλεια καί ἀπαλλαγή ἀπό τά κακά. Πρέπει νά
ἀποφεύγουμε τήν πολλή καλοπέραση καί τή φιληδονία,
γιατί δέ γνωρίζουμε πόσα κακά δημιουργεῖ. Ἀλλά καί τά
ἄτακτα λόγια, τήν ἀνόητη φλυαρία κλπ.
Ἡ ζωή καί ἡ γέννησή μας εἶναι διπλή, πνευματική καί σαρκική,
καί τό μέν πνεῦμα πολεμᾶ τίς ἐπιθυμίες τοῦ σώματος, τό δέ σῶμα
παρατάσσεται ἐναντίον τοῦ πνεύματος καί εἶναι ἀδύνατον νά
συμφωνήσουν καί νά συνεργασθοῦν τά ἐνάντια πράγματα.
Εἶναι ὀλοφάνερο ὅτι μιά ἀπό τίς δυό ἐπιθυμίες θά ἐπικρατήσει
στούς λογισμούς διά τῆς μνήμης. Γι’ αὐτό ἐμεῖς πρέπει νά
προσπαθήσουμε νά ἐπικρατήσει τό πνεῦμα πάνω στό σῶμα.
Γιά νά γίνει αὐτό, χρειάζεται προσπάθεια καί ἀγώνας.
Ἐκεῖνο πού μᾶς προετοιμάζει ἀποτελεσματικά γιά τόν ἀγώνα,
σ’ ὅλες τίς περιπτώσεις, εἶναι ὁ πόθος γι’ αὐτά πού ἀγωνιζόμαστε
⁺ αὐτός καθιστᾶ τούς κόπους γλυκούς, ἀκόμα κι’ ὅταν εἶναι
ὀδυνηροί. Ἀκόμα νά ἀφιερώνουμε ὄλους τούς λογισμούς μας
στό Χριστό καί σέ ὅσα ἐκαμε ἀπό φιλανθρωπία σέ μᾶς καί
τότε θά ἔχουμε ἐνώπιόν μας αὐτή τή ζωή πού θέλουμε καί
θά νοιώθουμε εὐτυχισμένοι. Ὅλοι ἔχουμε χρέος νά ἐφαρμόζουμε
τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά προσαρμόζουμε τό βίο μας σύμφωνα
μέ τήν ἀρέσκειά του, καί νά ἀπομακρύνουμε τά μάτια μας
ἀπό τά μάταια πράγματα τοῦ κόσμου τούτου.
Καλό καί ὠφέλιμο καί βοηθητικό θά ἦταν ἄν κάθε ἀγωνιζόμενος
χριστιανός ἔκανε τακτικά ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ του μέ βάση τίς
ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Χαραλάμπους Νεοφύτου
Πρεσβυτέρου
ΠΕΡΙ
ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
πόσο συχνά κοινωνοῦμε
