Τα χαρακτηριστικά της Εκκλησίας μας

Αυτά τα περιλαμβάνει το Σύμβολο της Πίστεως και είναι το Μία, το Αγία, το Καθολική, το Αποστολική. Η Εκκλησία λοιπόν είναι:

Άς δούμε τον όρο καθολική!

Καθολική είναι η Εκκλησία. Τι θα πει η Εκκλησία είναι καθολική; Όταν ο Κύριος μετά την ανάστασή του απέστειλε τους μαθητές του στο κήρυγμα, τους είπε· “πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το Ευαγγέλιον πάση τη κτίσει” (Μάρκ। ιστ’ 15). Από το λόγο και την παραγγελία αυτή του Κυρίου προς τους Αποστόλους του παίρνουμε μία ιδέα του τι θα πει καθολικότητα και καθολική. Λέμε λοιπόν, ότι καθολική θα πει διδασκαλία και Εκκλησία που έχει σε όλο τον κόσμο οπαδούς και λάτρεις. Η εξήγηση όμως αυτή έχει μάλλον εξωτερική και εδαφική σημασία και είναι το ίδιο με το παγκόσμια. Δηλαδή Εκκλησία εξαπλωμένη σε όλο τον κόσμο και σε όλους τους ανθρώπους της γης. Και τότε μεν στην αποστολική εποχή δεν είχε τόση έκταση η Εκκλησία, για να έχει σε όλα τα έθνη και σε όλα τα μέρη πιστούς. Γρήγορα όμως επεκτάθηκε στον τότε γνωστό κόσμο, αφού οι Απόστολοι διασκορπίστηκαν παντού, σε όλες τις ηπείρους, Ασία, Αφρική και Ευρώπη και “εις πάσαν την γην εξήλθε ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της Οικουμένης τα ρήματα αυτών”. Ο Παύλος μόνος από την Αντιόχεια, τη Μικρά Ασία, τη Μακεδονία και την άλλη Ελλάδα ως τη Ρώμη και την Ισπανία κήρυξε το Ευαγγέλιο και ίδρυσε Εκκλησίες. Αλλά και σήμερα ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί αυτό, το ότι η Εκκλησία είναι καθολική, με τη σημασία ότι είναι παγκόσμια. Από όλους τους κατοίκους της γης, μόνο το ένα τρίτο περίπου είναι Χριστιανοί. Και αυτοί όλοι δεν είναι Ορθόδοξοι, δεν κρατούν την ορθόδοξη πίστη. Αλλού, λοιπόν, σε άλλη έννοια πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε το καθολική. Όχι στην εξωτερική έκταση αλλά στην ταυτότητα και πλήρη ενότητα της διδασκαλίας της Εκκλησίας, ώστε πάντοτε, παντού και από όλους το ίδιο να πιστεύεται, το ίδιο να ομολογείται, το ίδιο να λατρεύεται και να ακολουθείται. Και έτσι σε όποιο μέρος της γης βρεθεί κανείς και ανάμεσα σ οποιαδήποτε φυλή των ανθρώπων να ακούει τα ίδια δόγματα να κηρύττονται και να διδάσκονται, τα ίδια ιερά μυστήρια και με τον ίδιο τρόπο να τελούνται και τα ίδια καλά και άγια έργα να φρονούν και να πράττουν όλοι. Έπειτα από αυτά, δίνουμε τη σωστή και τέλεια εξήγηση του “καθολική”.
Λοιπόν, το καθολική έχει κυρίως εσωτερική έννοια, που σημαίνει την ενότητα και το σύμφωνο στην πίστη, συμφωνία και ταυτότητα στη διδαχή και τη λατρεία, στη διοίκηση και την επικοινωνία, ώστε όλοι οι Χριστιανοί σε όλα τα μέρη και τις φυλές της γης το ίδιο “Πιστεύω” να έχουν, την ίδια διδασκαλία να ακούν και να ακολουθούν
Επομένως το καθολική θα πει Ορθόδοξη

Πιστεύουμε, λοιπόν, σε μία, αγία, καθολική, δηλαδή Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτή είναι η βαθύτερη και τελειότερη, η καθαυτό έννοια και σημασία του καθολική

(2).

«Κεραυνοί» Μητροπολίτη Γλυφάδας Παύλου κατά πολιτικών και πολιτικής και διάλογος με τον δήμαρχο Ελληνικού –Αργυρουπόλεως εντός του ιερού ναού

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ-«Φως ιλαρόν άγίας δόξης αθανάτου Πατρός» και «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν». Κατανυκτικότητα και προσευχή. Χθες ήταν η μεγάλη γιορτή της Εκκλησίας μας. Πεντηκοστή, γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας και Πανάγιο Πνεύμα. Από νωρίς το απόγευμα εκατοντάδες πιστοί είχαν συγκεντρωθεί στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας Ελληνικού και συμμετείχαν σε αυτόν τον κατανυκτικό Εσπερινό που τέλεσε ο μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος.
Αυτή τη μεγάλη εορτή επέλεξε ο μητροπολίτης κ. Παύλος για να κατακεραυνώσει πολιτικούς και πολιτικές, να αναφερθεί στο κίνημα των αγανακτισμένων, στην Κάρτα του Πολίτη, αλλά και να κάνει διάλογο μέσα στην εκκλησία με το δήμαρχο Ελληνικού και Αργυρουπόλεως κ. Χρίστο Κορτζίδη για τους μετανάστες. Το εκκλησίασμα καταχειροκρότησε τον μητροπολίτη που δεν δίστασε να μιλήσει έξω από τα δόντια για όλους και για όλα. 
Μετά το «Δι’ Ευχών», ο μητροπολίτης κ. Παύλος, από μικροφώνου αναφέρθηκε προς το εκκλησίασμα στο προσκυνηματικό του ταξίδι του στο Κίεβο και τη Συμφερούπολη, από όπου επέστρεψε το βράδυ του Σαββάτου (11 Ιουνίου). Ο κ Παύλος είχε μεταβεί εκεί για δεύτερη φορά, για να προσκυνήσει τον Άγιο Λουκά τον Ιατρό. Ο σεβασμιώτατος είπε πως εξέχουσες προσωπικότητες της πολιτικής, εκκλησιαστικής και πνευματικής ζωής της Ουκρανίας, του εξέφρασαν το θαυμασμό τους για την Ελλάδα που «είναι λίκνο του πολιτισμού και πνευματική δύναμη». «Αμέσως σκέφθηκα πώς έχουν καταντήσει την Ελλάδα οι πολιτικοί με την πολιτική τους…Πώς ήταν η Ελλάδα μας και πώς την κατάντησαν με την τρόϊκα…», είπε ο κ. Παύλος και από εκείνο το σημείο και μετά ξεκίνησε ολομέτωπη επίθεση κατά εκείνων των πολιτικών που με την πολιτική τους καταστρέφουν κάθε τι Ελληνικό και Ορθόδοξο.
«Η Υπουργός Παιδείας, η κ. Άννα Διαμαντοπούλου  είναι άθεη και άπιστη και ας με μηνύσει!», τόνισε ο ιεράρχης και τεκμηρίωσε την άποψή του λέγοντας ότι « η υπουργός καταργεί τα Θρησκευτικά, κλείνει Θεολογικές Σχολές και ποιός ξέρει τι άλλο μας κρύβει η πολιτική της».
Οι δεκάδες πιστοί παρέμεναν στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας Ελληνικού και με ενδιαφέρον παρακολουθούσαν την ομιλία του ποιμενάρχη τους.
Μεταξύ του εκκλησιάσματος ήταν και ο δήμαρχος Ελληνικού και Αργυρουπόλεως κ. Χρίστος Κορτζίδης και αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι.
«Πληροφορούμαι ότι στο Ελληνικό θα δημιουργηθούν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των παιδιών μας και  τη δική μας». Στο σημείο αυτό ο κ. Παύλος αποκάλυψε ότι προ ημερών τα κελιά των μοναχών στο μοναστήρι όπου ζεί έγιναν στόχος διαρρηκτών που όπως εικάζει η Ασφάλεια είναι αλλοδαποί. «Δεν θα δεχθούμε να γίνει αυτό το στρατόπεδο στην περιοχή μας. Δεν είμαστε ρατσιστές και ξενόφοβοι, αλλά ως τοπική Εκκλησία ενδιαφερόμαστε για την ασφάλεια των κατοίκων των πέντε δήμων της μητροπόλεώς μας και όχι μόνο. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστος Παπουτσής, αν θέλει ας πάρει τους μετανάστες στο σπίτι του και στην αυλή του σπιτιού του », είπε χαρακτηριστικά ο μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος και στο σημείο αυτό καταχειροκροτήθηκε.
Στη συνέχεια ο μητροπολίτης ρώτησε τον κ. Κορτζίδη αν θα δεχθεί η Δημοτική Αρχή να γίνει στο Ελληνικό στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλοδαπών και τον προσκάλεσε, αν το επιθυμεί, να απαντήσει. Ο δήμαρχος πήγε δίπλα στον μητροπολιτικό  θρόνο και αφού συνεχάρη για την αγωνιστικότητά του τον μητροπολίτη λέγοντας ότι «σε όλους τους διεκδικητικούς αγώνες του δήμου μας ο σεβασμιότατος ομολογώ πώς στάθηκε στο πλευρό μας», δήλωσε μεταξύ άλλων: «Δεν πρόκειται να δεχθούμε πέραν αυτών που υπάρχουν, άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλοδαπών. Το δηλώνω κατηγορηματικά. Αν η κυβέρνηση επιχειρήσει να το κάνει, θα μας βρεί απέναντί της».
Στη συνέχεια πήρε και πάλι το λόγο ο μητροπολίτης κ. Παύλος και κατακεραύνωσε εκείνους που επεξεργάζονται την Κάρτα του Πολίτη, την αποκαθήλωση των θρησκευτικών συμβόλων από τους δημόσιους χώρους, ενώ τάχθηκε στο πλευρό των αγανακτισμένων που κάθε βράδυ βρίσκονται στις πλατείες. «Αν μπορούσα θα πήγαινα και εγώ…Καλώ τους πιστούς της μητροπόλεώς μου, τους προτρέπω να ενώσουν τις δυνάμεις τους με αυτές των αγανακτισμένων»,είπε χαρακτηριστικά ο κ. Παύλος και συμπλήρωσε: «Κάτι τέτοιες στιγμές, σκέφτομαι: Πού είσαι Χριστόδουλε!».
Το εκκλησίασμα καταχειροκρότησε τον ποιμενάρχη του και κάτι τέτοιες στιγμές χαίρεσαι που ο πνευματικός σου ταγός ορθώνει το ανάστημά του γιατί μέσα από την ενέργειά του αυτή, βλέπεις ότι υπάρχει ελπίδα! 

Τριάς Αγία Δόξα Σοι

 

Δεῦτε λαοί, τὴν τρισυπόστατον Θεότητα προσκυνήσωμεν, Υἱὸν ἐν τῷ Πατρί, σὺν ἁγίῳ Πνεύματι· Πατὴρ γὰρ ἀχρόνως ἐγέννησεν Υἱόν, συναΐδιον καὶ σύνθρονον, καὶ Πνεῦμα ἅγιον ἦν ἐν τῷ Πατρί, σὺν Υἱῷ δοξαζόμενον· μία δύναμις, μία οὐσία, μία Θεότης, ἣν προσκυνοῦντες πάντες λέγομεν· Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ τὰ πάντα δημιουργήσας δι' Υἱοῦ, συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἅγιος ἰσχυρός, δι' οὗ τὸν Πατέρα ἐγνώκαμεν, καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ. Ἅγιος ἀθάνατος, τὸ Παράκλητον Πνεῦμα, τὸ ἐκ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, καὶ ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον, Τριὰς ἁγία, δόξα σοι.

Δοξαστικόν , Ποίημα Λέοντος του Δεσπότου

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2011/06/blog-post_12.html#ixzz1P6Uy0f6h

Ο Σύρου Δωρόθεος απαντά: "Ο Επίσκοπος δίδει και δεν λαμβάνει"

πηγη ΡΟΜΦΑΙΑ

Την έντονη δυσαρέσκεια του, για όσους προσπάθησαν να δημιουργήσουν εντυπώσεις για ένα θέμα, το οποίο ο ίδιος αγνοούσε και στο οποίο δε συνέργησε εξέφρασε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος, όταν διάβασε ότι ο Δήμος Μυκόνου του χάρισε αρχιερατικά άμφια αξίας 10.000 ευρώ.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Μητροπολίτης Σύρου, ανέφερε ότι «όχι μόνο δεν μου χάρισαν άμφια, αλλά και όταν το έμαθα έστειλα σχετική επιστολή στον Δήμαρχο Μυκόνου, ότι σε καμία περίπτωση δεν θα δεχθώ δώρο…»
Να σημειωθεί, ότι το εν λόγω γεγονός έγινε εν απολύτω αγνοία του Μητροπολίτη Σύρου, ο οποίος όπως αναφέρθηκε παραπάνω επικοινώνησε αμέσως τηλεφωνικά με τον δήμαρχο, αλλά του έστειλε και σχετική επιστολή.
Αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr, αναφέρουν ότι ο Μητροπολίτης Δωρόθεος στη παραπάνω επίστολή του προς τον δήμαρχο Μυκόνου, μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ο Επίσκοπος δίδει και δεν λαμβάνει: Και εκείνο το οποίο πρέπει να δίδει πλουσιοπαρόχως είναι η ευλογία του, την οποία βεβαίως και έχετε…»
«Το καλύτερο και πολυτιμότερο δώρο είναι η αγαστή μεταξύ μας επικοινωνία, η οποία εκφράζεται με την πολλαπλή εκ μέρους της Ιεράς Μητροπόλεως στήριξη του πνευματικού και πολιτιστικού έργου στη Μύκονο», προσθέτει ο κ. Δωρόθεος στην επιστολή του.
Το μεμονωμένο περιστατικό στην Τήνο
Διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες δημοσιεύματα σχετικά με ένα μεμονωμένο γεγονός στην Τήνο, κατά την διάρκεια της δοξολογίας για την επίσκεψη Αρχιερέων στο Ναό της Μεγαλόχαρης.
Εκεί μετά το πέρας της δοξολογίας σε μεμονωμένο περιστατικό που προσπάθησε να δημιουργήσει ένας δημοτικός σύμβουλος, ο Μητροπολίτης Σύρου με απόλυτη ψυχραιμία σεβόμενος την ιερότητα του χώρου και τους συμπροσευχόμενους συνεπισκόπους του, αλλά και τον λαό της Τήνου απάντησε:
«Σας ευχαριστούμε πολύ για την υπόδειξη, θα την λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας!!!»
Το συμπέρασμα όλης αυτής της ιστορίας αγαπητοί αναγνώστες της Romfea.gr, ήταν ο Μητροπολίτης να μην μπορεί να βγει από τον Ναό της Μεγαλόχαρης, από τις επευφημίες και τις εκδηλώσεις αγάπης του λαού της Νήσου Τήνου.
Επίσης για την σωστή ενημέρωση σας, να αναφερθεί ότι οι Αρχιερείς και οι συνοδοί τους κατέβηκαν από το καράβι πεζή και επιβιβάστηκαν σε πούλμαν για τις μετακινήσεις τους.
Όσον αφορά το προσφερθέν λιτό γεύμα σε μεγάλο ξενοδοχείο της Τήνου, στο οποίο εκτός των επισκόπων παρακάθισαν ο Δήμαρχος, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, οι ιερείς, μέλη της Διοικούσης επιτροπής, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων, ήταν προσφορά του ιδιοκτήτη (σ.σ. προς τιμήν του) για τους επισκόπους που όπως κάθε χρόνο καταπλέοντας στην Ι.Μ. Σύρου για να ευχηθούν στον συνεπίσκοπο τους, θεωρούν υποχρέωση και ευλογία πρωτίστως να προσκυνήσουν στο ιερό νησί της Παναγίας.
Έτσι για την αλήθεια και την ιστορία…

Βαρθολομαίος: "Προσευχόμαστε να μην κλονισθεί η πίστη τους"

«Προσευχόμαστε να μην κλονισθεί η πίστη τους, να μην ψυγεί η αγάπη τους, να μην επηρεασθεί η οικογενειακή και η κοινωνική συνοχή του ευλογημένου αυτού λαού», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφερόμενος στην οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα.

Η Μητέρα Εκκλησία δεν μπορεί να μη συμπάσχει μαζί τους και να μην προσεύχεται για την αντοχή και την απαντοχή τους, έως ότου παρέλθει η κρίση, πρόσθεσε ο Πατριάρχης, απευθυνόμενος σε εκκλησίασμα που συγκεντρώθηκε στην Κωνσταντινούπολη για τον εορτασμό των ονομαστηρίων του.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημείωσε πως τα πρόσωπα στη ζωή τους, όπως και τα έθνη στην ιστορία τους, αντιμετωπίζουν ενίοτε κρίσεις, προβλήματα, δυσκολίες, στενοχώριες, θλίψεις, υπενθυμίζοντας τη ρήση του Απόστολου Παύλου "ουκ έδωκεν ημίν ο Θεός Πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού" (Β' Τιμ. 1,7) και κατέληξε:

"Αυτό το μήνυμα από την ακρώρεια της επάλξεως της Μητρός Εκκλησίας παρακαλούμε να μεταφέρετε επιστρέφοντας εις τα ίδια οι εξ Ελλάδος".

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

Πνευματισμός (ή μεντιουμισμός): πνευματικό κίνημα «αποκαλύψεων» που συνίσταται στην επικοινωνία των ανθρώπων με «πνεύματα», τα οποία υποτίθεται ότι είναι ψυχές προ-αποθανόντων ανθρώπων, επιτυγχάνεται δε η επικοινωνία αυτή μέσῳ ειδικευμένων προς τούτο «διαμέσων» ή «μεσαζόντων» (τα γνωστά “medium”). Προσεκτικότερη μελέτη της διδασκαλίας του Πνευματισμού αποδεικνύει, ότι πέραν μιας απλής φιλοσοφικής και ηθικής διδασκαλίας, η οποία βασίζεται στην «παραφυσική» ή «ψυχική» δραστηριότητα και τις αποκαλύψεις και διδασκαλίες «πνευμάτων», ο Πνευματισμός είναι ουσιαστικώς πίστη, «αποκάλυψη» και θρησκεία, αναγόμενη έως τα αρχαία ειδωλολατρικά μαντεία, πίστη συγγενής της μαγείας και της νεκυομαντείας (νεκρομαντείας).

Ο νεότερος Πνευματισμός αναπτύχθηκε από το β΄ ήμισυ του 19ου αι. και εξής, πρώτα μέν στίς Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, απ’ όπου σύντομα διαδόθηκε παντού (Σκωτία και Αγγλία, Γερμανία, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία κ.α.). Το έναυσμα για τη διάδοσή του δόθηκε από τις εμπειρίες της δραστηριότητος «πνευμάτων» που «έπαιζαν» με τις τρεις νεαρές θυγατέρες της αμερικανικής οικογενείας Φόξ στην οικία τους, στο Hydesville του Wayne N.Y. (1847 και εξής).

Σταδιακώς ο πνευματισμός εξελίχθηκε σε θρησκεία με τη δική της θεολογία, ανθρωπολογία και ηθική, βάσει των διδασκαλιών των δήθεν «πνευμάτων», οι οποίες διδασκαλίες απέχουν βεβαίως έτη φωτός από την εν Χριστώ αποκεκαλυμμένη Αλήθεια του Θεού στην Εκκλησία. Μεταξύ των διδασκαλιών αυτών είναι χαρακτηριστική η «συναιωνιότης» του Θεού και της ύλης (δηλ. η ύλη δεν δημιουργήθηκε από τον Θεό, αλλά υπήρχε πάντοτε μαζί Του), ο πανθεϊσμός (ο άνθρωπος ή και η ύλη είναι τμήμα της ουσίας του Θεού), η υιοθέτηση της μετενσαρκώσεως, ο εξελικτισμός (“evolutionism”), η δήθεν παρουσία στον κόσμο ενός «παγκοσμίου ρεύματος» (ενός στοιχείου ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη), το οποίο στον άνθρωπο γίνεται «περίπνευμα» (όπως η «αύρα») ή λαμβάνει γενικώς και άλλες μορφές (ηλεκτρικό και μαγνητικό ρεύμα, αιθέριο σώμα, ζωϊκό ρεύμα, «ψυχή του κόσμου») κ.ά. Επισημότατοι κήρυκες και απόστολοι του πνευματισμού υπήρξαν ο Allan Cardec (ψευδώνυμο του ιατρού Λέοντος Rivail), ο Léon Denis, ο Cesare Lombroso κ.ά. από δε τους Έλληνες οι Β. Τσινούκας, Α. Τανάγρας, Κ. Δημαράτος, Αρ. Παπασταύρου κ.ά.

Ο Πνευματισμός χρησιμοποιεί μεταξύ άλλων και τον υπνωτισμό («μεσμερισμό») του «διαμέσου» για να ομιλήσουν μέσῳ αυτού τα «πνεύματα».

Είναι φοβερές οι καταγραφές των φαινομένων τα οποία λαμβάνουν χώρα κατά τις επικλήσεις των «πνευμάτων» από τα μέντιουμ, φαινόμενα τα οποία η Εκκλησία αρχήθεν γνωρίζει πάρα πολύ καλώς, από τους αρχαίους ακόμη Βίους και τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων, ως δαιμονικά, μαγικά και άκρως επικίνδυνα (μετακινήσεις αντικειμένων, μεταβολή βάρους και θερμοκρασίας των αντικειμένων και ανύψωσή τους, μουσική και κρότοι από το πουθενά, στοιχειωμένοι τόποι, τυπτολογία, πνευματογραφία, πνευματοφωνία, ψυχογραφία, ψυχομετρία, υλοποιήσεις, τηλεπάθεια, πυροβασία κ.ά.).

Τέτοια δαιμονικά φαινόμενα παρατηρούνται επακριβώς, και όχι τυχαία, και στις συναντήσεις ανθρώπων με τα όντα τα οποία οι νεοεποχίτες και ουφολάτρες θεωρούν «εξωγήινα» (U.F.O. – ελλ. ΑΤΙΑ). Τα φαινόμενα αυτά έχει επακριβώς εκθέσει ως δαιμονικά και ο μακαριστός Γέρων Σεραφείμ Ρόουζ στο σπουδαίο σύγγραμμα «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος», δείγμα δε τέτοιων φαινομένων καταγράφεται και στο υπέρ των U.F.O. φίλμ του Steven Spielberg «Στενές επαφές τρίτου τύπου» (1979). Ευρεία διάδοση του Πνευματισμού στις «μάζες» του δυτικού κόσμου επιτεύχθηκε με τη εξάπλωση των πινάκων «Ουΐγια» (“Ouija boards”) μέσῳ των οποίων ο χρήστης επιτυγχάνει την απάντηση των «πνευμάτων» πάνω σε ειδικό αλφαβητικό πίνακα απαντήσεων (μορφή της «αλφαβητικής τυπτολογίας»).

Ο ίδιος ο Allan Cardec επισημαίνει τον κίνδυνο να γίνει ο «διάμεσος» (το μέντιουμ) θύμα «κακεντρεχών πνευμάτων» και να δαιμονισθεί· η δαιμονοληξία αυτή – κατά τον Cardec – είναι φαινόμενο συχνό στα medium και μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ (1) απλής δαιμονοπληξίας (“obsession”), (2) παράνοιας (“fascination”) και (3) υποδουλώσεως.

Υπάρχει ισχυρή σύνδεση του πνευματισμού κυρίως με τη Θεοσοφία, αλλά και (ανεπισήμως) με τη Μασονία, βάσει της κοινής αναγωγής τους στην «αρχαία σοφία» των παλαιών «εξελιγμένων πνευμάτων» - τα οποία οι Θεοσοφιστές και μερικοί από τους Μασόνους καλούν προς ακρόαση σε πνευματιστικές συνεδριάσεις (τεκμηριωμένα αυτό συμβαίνει στη Ροδοσταυρική Μασονία, των “Rosicrucians”). Η σύνδεση αυτή επεκτείνεται και στο σχετικισμό των τριών τούτων θρησκειών, σχετικισμό θεολογικό, ηθικό κ.λπ., ο οποίος συνίσταται στο ότι δεν υπάρχει αποκεκαλυμμένη από το Θεό αναλλοίωτη Αλήθεια, αλλά όλες οι αξίες θεολογικές, ηθικές κ.ο.κ. είναι σχετικού κύρους και επιδεκτικές εξαντλητικής ερεύνης, αλλαγών και προσθαφαιρέσεων.

Ο πνευματιστής Léon Denis έγραφε χαρακτηριστικώς προ πολλών δεκαετιών στο βιβλίο του «Après la mort» : «Αλλ΄ ήδη φθάσαμε σε μια ώρα της ιστορίας, στην οποία οι γηρασμένες θρησκείες καταρρίπτονται από τις ίδιες τις βάσεις τους και ετοιμάζεται μια ανακαίνιση φιλοσοφική και κοινωνική [...] Η σωτηρία, το φως, η ανόρθωση δεν θα προέλθουν από την Εκκλησία. Είναι ανίσχυρη αυτή να αναγεννήσει το ανθρώπινο πνεύμα [...] Η διδασκαλία την οποία μάς δίνουν οι νεκροί τείνει να συνδιαλλάξει όλα τα συστήματα τα εχθρικά, και από την τέφρα του παρελθόντος θα αναπηδήσει μια νέα φλόγα. Στη φιλοσοφία των πνευμάτων ανευρίσκουμε πάλι τη διδασκαλία την κεκρυμμένη, η οποία περιλαμβάνει όλες τις εποχές».

www.impantokratoros.gr

Ο π. Επιφάνιος απαγορεύει την αναδρομή σε γεγονότα της «Αποκαλύψεως»

Ο

(Απομαγνητοφωνημένο ντοκουμέντο)
Ακροατής: Αναφέρεται η «Αποκάλυψη», επιπλέον, σε δύο άλλα εδάφια πιο διευκρινιστικά τα οποία στο ένα τουλάχιστον έχω μεγάλη απορία και έχω ρωτήσει πολλούς ….
π. Επιφάνιος: Σου συνιστώ να μη ασχολείσαι και πολύ με την «Αποκάλυψη». Αυτό σου συνιστώ. Διότι οι περισσότεροι που ησχολήθησαν με την «Αποκάλυψη» για να κάνουν ερμηνεία εφαρμογής εις τα γεγονότα, πάτησαν πεπονόφλουδα και έπεσαν έξω. Την «Αποκάλυψη» θα την εξηγούμε κατά γράμμα και λέμε … αυτό και αυτό. Το να θέλουμε να κάνουμε και εφαρμογή και αναδρομή στα γεγονότα είναι πάρα πάρα πολύ επικίνδυνο. Μόνο στη γενεά μας, στη γενεά μας όταν λέω, όχι τη δική μας, στον αιώνα μας ας πούμε, στις ημέρες μας, καμιά δεκαριά άνθρωποι έπεσαν έξω παρερμηνεύοντας την «Αποκάλυψη». Άλ­λοι πίστευαν ότι ομιλεί γι’ αυτούς η Αποκάλυψις, άλλοι πίστευαν ότι δεν θα πεθανουν διότι τους προφήτευσε η Αποκάλυψις. Άνθρωποι οι οποίοι είχαν και οπαδούς. Ο Καπετάνος στην Πάτρα, δεν ξέρω αν επιζή ακόμη η μνήμη του, ήταν στην Πάτρα και είχε μαζέψει και οπαδούς και τους έλεγε ότι θα ζήσουμε και θα δούμε αυτά και αυτά τα γεγονότα και ερμήνευε την «Αποκάλυψη» και εσείς είστε οι εκλεκτοί και όταν του είπε κάποιος οπαδός “Αν δεν είναι δάσκαλε, που έχεις γεμίσει τον κόσμο με αυτά τα πράγματα, αν δεν είναι δεν θα ρεζιλευτούμε;” “Αδύνατον διότι πέφτουν οι Γραφές”! Αυτός πέθανε αλλά οι Γραφές δεν πέσανε! Και κάποιος άλλος διδάσκαλος του Ευαγγελίου αξιόλογος και σοβαρός κατά τ’ άλλα είχε πιστέψει ότι είναι αυτός και κάποιος σύλλογος που είχε ιδρύσει ένας εκ των προφητευθέντων δύο προφητών και ότι θα μπει στην Κωνσταντινούπολη και άλλα πολλά. Όχι τυχαίοι άνθρωποι, όχι τυχαίοι άνθρωποι. Λοιπόν, γι’ αυτό πολλή προσοχή στο να ερμη­­νεύουμε την «Αποκάλυψη» και να θέλουμε να κάνουμε αναδρομή σε συγκεκριμένα γεγονότα. Καλύτερα να τα μάθουμε την ημέρα που θα έρθουν. Σας είπα και άλλη φορά είναι μια νοσηρά περιέργεια να θέλουμε να μάθουμε πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Η Δευτέρα Παρουσία για κάθε χριστιανό είναι ο θανατός του. Την στιγμή που πεθαίνουμε για μας γίνεται η Δευτέρα Παρουσία. Η προσωπική μας Δευτέρα Παρουσία είναι ο θάνατος. Ο θάνατος μπορεί να συμβή από το ένα λεπτό στο άλλο. Τί μας ενδιαφέρει πότε θα γίνει η καθολική Δευτέρα Παρουσία. Είναι μια νοσηρά περιέργεια και είναι ένα κόλπο του διαβόλου να μας απομακρύνη από την εργασία της σωτηρίας μας. Όχι λοιπόν πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία, αλλά πότε ενδέχεται να πεθανουμε εμείς. Πού συμβαίνει μπορεί και μετά ένα δευτερόλεπτο. Λοιπόν, σου συνιστώ να μη πολυασχολείσαι με την «Αποκάλυψη». Και, συγχώρεσέ με, και μάλιστα εσύ προσω­πικώς. Λοιπόν, προχώρει.
Ακροατής: Το ερώτημα δεν έχει σχέση με το πότε θα γίνει η «Αποκάλυψη».
π. Επιφάνιος: Εγώ καταρχήν, πριν μου πης το χωρίο, σου συνιστώ, γιατί είπες προσπαθώ και δεν μπορώ να βρω ερμηνεία, σου συνιστώ ν’ αφήσης αυτή την προσπάθεια και να βρης κάτι άλλο ωφελιμότερο για την ψυχή σου.
Ακροατής: Λοιπόν να θέσω το ερώτημα;
π. Επιφάνιος: Ναι πες μου.
Ακροατής: Μας λέει η «Αποκάλυψη» ότι δύο κατηγορίες ανθρώπων δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο. Όλοι οι άλλοι θα τον προσκυ­νήσουν εκτός από δύο κατηγορίες ανθρώπων που θα είναι ελάχιστοι. Η πρώτη κατηγορία θα είναι εκείνοι οι οποίοι συμπεριλαμβάνονται στις 144.000 και που φυσικά είναι άμωμοι και δεν εμολύνθησαν υπό γυναικός, όπως λέει καθαρά κλπ. κλπ. δηλαδή αναφέρεται στους αγίους ξεκάθαρα.
π. Επιφάνιος: Ο αριθμός καταρχήν είναι συμβολικός δεν είναι πραγματικός.
Ακροατής: Το 144.000 είναι συμβολικό;
π. Επιφάνιος: Ναι, όχι πραγματικό. Γιατί αν προσέξης παρακάτω λέει εκ φυλής Ρουβήμ τόσοι, εκ φυλής Δαν τόσοι, δηλαδή εκεί τους παρουσιάζει όλους σαν να είναι Εβραίοι αυτοί. Αν το πάρης κατά γράμμα εκεί θα κατα­λήξης ότι ομιλεί περί Εβραίων. Περί 12.000 εκ κάθε φυλής Εβραϊκής. Ε­­πο­μένως δεν είναι κατά γράμμα, είναι συμβολικό αυτό. Προχώρει παρακάτω. Και το νούμερο και η καταγωγή και τα δύο είναι συμβολικά επειδή ο αριθμός 12 είναι συμβολικός, όπως και το 10 και το 12 είναι συμβολικός.
Ακροατής: Η δεύτερη κατηγορία, νομίζω ενδιαφέρει πολλούς αυτό
π. Επιφάνιος: Εγώ αμφιβάλλω αν ενδιαφέρη άλλον από σένα. Προχώρει όμως, προχώρει!
Ακροατής: Η δεύτερη κατηγορία των ανθρώπων που δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο είναι εκείνοι οι οποίοι το όνομά τους είναι γραμμένο στο βιβλίο της Ζωής από καταβολής κόσμου εκτός εάν αμαρτήσουν τόσο ώστε να σβηστή το όνομά τους από το βιβλίο της Ζωής, όπως αναφέρει κάπου η «Αποκάλυψη» καθώς και στην Παλαιά Διαθήκη και από τον Δαυίδ και από τον Ησαΐα. Πάνω σ’ αυτό. Η πρώτη κατηγορία δεν μας ενδιαφέρει είναι οι άγιοι 144.000.
π. Επιφάνιος: Στάσου! Γιατί δεν μας ενδιαφέρει; Δεν μπορούμε να μπούμε κι εμείς μέσα σ’ αυτούς; Γιατί δεν μας ενδιαφέρει;
Ακροατής: Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άγιο.
π. Επιφάνιος: Δεν πρόκειται για τον εαυτό σου, εμείς σαν χριστιανοί, γιατί δεν μας ενδιαφέρει; Είναι κλειστός ο αριθμός δεν μπορούμε να μπούμε εμείς μέσα; Επομένως μας ενδιαφέρει. Λοιπόν, προχώρει.
Ακροατής: Η δεύτερη κατηγορία μας ενδιαφέρει. Πως μπορού­με Γέροντα να ξέρουμε εάν το όνομά μας είναι γραμμένο στο βιβλίο της Ζωής και να τ’ αφήσουμε όλα …. δεν θα προσκυνήσουμε τον Αντίχριστο. Υπάρχει τρόπος να το ξέρουμε; Αυτό ήθελα.
Καθηγητής κ. Γαλίτης: Τώρα είναι σαν να ρωτάτε μπορώ να ξέρω άμα θα πάω στον Παράδεισο ή όχι; Αυτό ο καθένας πρέπει να αγωνίζεται για να μπει και όχι να το ξέρει εκ των προτέρων
π. Επιφάνιος: «Μετά φόβου και τρόμου την εαυτόν σωτηρίαν κατεργάζεσθε».
κ. Γαλίτης: Και ξέρουμε εάν θα πάμε στον Παράδεισο, το ξέρουμε εάν πιστεύουμε στο Θεό και είμαστε όπως είπαμε στην Εκκλησία και εργαζόμαστε την σωτηρία μας μετά φόβου και τρόμου. Ξέρουμε ότι θα πάμε στον Παράδεισο, ξέρουμε ότι για μας ήρθε ο Χριστός, για μας είναι ο Παράδεισος και εμείς έχουμε στάδιο μπροστά μας ανοιγμένο το οποίο πρέπει να αγωνιστούμε τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι που λέει ο απ. Παύλος να αγωνιστούμε για να καταλήξουμε εκεί. Αυτό το ξέρουμε. Και αν όντως αγωνιστούμε έτσι, ξέρουμε ότι είναι γραμμένο το όνομά μας στο βιβλίο της Ζωής. Το άλλο το 144.000 είναι το τάγμα το εξαιρετικό των μοναχών, οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν. Είναι η ειδική κατηγορία των μοναχών αλλά όχι πάλι αυτοδικαίως κάθε μοναχός πηγαίνει στον Παράδεισο, αλλά εφ’ όσον και εκείνος τηρήσει όλα αυτά τα οποία απορρέουν από την μοναχική του ιδιότητα. Συνεπώς νομίζω ότι το συμπέρασμα και η απάντηση στην ερώτησή σας είναι ότι, αυτό που ζητάει από εμάς ο Θεός είναι να τηρήσουμε αυτά τα οποία περιμένει από μας, να βαδίσουμε τον αγώνα αυτόν για να μείνει το όνομά μας στο βιβλίο της Ζωής.
π. Επιφάνιος: Πολύ σωστά τα είπε ο κ. Καθηγητής.
π. Επιφάνιος: Εάν εργαζόμεθα τας εντολάς του Θεού το όνομά μας είναι γραμμένο εις την Βίβλο της Ζωής. Εάν όχι το όνομά μας θα σβηστεί. Φαίνεται εσύ θέλεις να σου στείλει ο Θεός ένα συμβόλαιο σφραγισμένο και να σου λέει το δικό σου είναι. Έ, αυτό δεν θα το λάβεις ποτέ. Συμβόλαια δεν στέλνει ο Θεός.
Ακροατής: Θέλω να πω κάτι το σύμβολο αυτό του 144.000. Έχω διαβάσει αλλού σε άλλα πατερικά βιβλία ότι 12 είναι οι 12 φυλές του [ Ισραήλ.
π. Επιφάνιος: Μα το λέει και η «Αποκάλυψη» ρητώς. Το είπα προολίγου. Λέει 12 εκ φυλής Ρουβήμ, 12 εκ φυλής Ζαβουλών, 12 εκ φυλής Δάν. Το λέει, από κάθε φυλή 12.000.
(12Χ12=144)
Ακροατής: Οι Πατέρες λένε ότι είναι συμβολικός ο αριθμός αυτός; Το λένε καθαρά; Είναι συμβολικός;
π. Επιφάνιος: Οι πατέρες δεν ησχολήθησαν με την ερμηνεία της «Απο­κα­λύψεως» όπως ασχολούνται οι σημερινοί σύγχρονοι. Όσοι Πατέρες είπαν κάτι, θέλω να πω υπέπεσαν σε απλή ιστορική ερμηνεία, αναδρομή σε γεγονότα δεν έκαναν. Και χαρακτηριστικό κάτι άλλο: Ομιλίες Πατέρων της Εκ­κλη­σίας στην «Αποκάλυψη» δεν έχομε. Και κάτι ακόμη: Σας στο έχω πει κι άλλη φορά. Χαρακτηριστικό. Η Εκκλησία, ενώ δεν έχει αφή­σει βιβλίο για βιβλίο της Καινής Διαθήκης, σχεδόν όλα δε και της Παλαιάς, που να τα έχει ως αναγνώσματα, αν διαβάζετε τώρα όσοι διαβά­ζετε τον Όρθρο και τον Εσπερινό του Τριωδίου θα δείτε κάθε πρωΐ και κάθε απόγευμα από μια δυό προφητείες, ή ψαλμούς ή χίλια δυό άλλα. Δεν έχει βάλει ούτε ένα αναγνωσμα σε όλο τον κύκλο του εκκλησιαστικού έτους, ούτε ένα αναγνωσμα από την «Αποκάλυψη». Ακριβώς για τον κίνδυνο των παρερμηνειών. Ενώ τη δέχεται ως βιβλίο θεόπνευστο και την έχει στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης, στην λατρεία της δεν την εισή­γαγε. Αυτό είναι σαν να λέη, να κρούη τον κώδωνα του κινδύνου: “Μη ασχολείσθε με την ερμηνεία της «Αποκαλύψεως», υπάρχει κίν­δυνος”! Λοιπόν όλοι μας, εξαιρέτως εσύ (σημ.: απευθύνεται σε κάποιον που είχε μανία με την ερμηνεία των αριθμών και των γεγονότων της «Αποκαλύ­ψεως»), σταμάτα να ερμηνεύεις την «Αποκάλυψη»! Γιατί μετά από λίγο θα μας πεις ότι κάπου βρήκες τον εαυτό σου. Σου είπα οι πατέρες δεν έχουν ασχοληθεί με την έννοια αυτή που λές εσύ. Δεν έχουν κάνει αναδρομή στα γεγονότα της «Αποκαλύψεως».
Ακροατής: Λένε ότι είναι συμβολικό το νούμερο;
π. Επιφάνιος: Βεβαίως!
Ακροατής: Αυτό ισχυρίζονται και οι θεολόγοι σήμερα. Το λένε οι Πατέρες αυτό;
π. Επιφάνιος: Ναί. Άκουσε παιδάκι μου. Όλα τα της «Απο­κα­λύψεως» είναι συμβολικά. Όταν λέη ότι είχε θαλασσα, ότι ο ήλιος δεν έδυε, αυτά είναι πραγματικά; Όταν λέη η πρώτη κολώνα σάπφειρος, η δεύτερη ίασπις, η τρίτη υάκινθος, η τέταρτη σαργόλις και ούτω καθ’ εξής, αυτά είναι πραγματικά; Οι πυλώνες ήταν έτσι; Αυτά είναι πραγματικά; Για να δείξη το μεγαλείο της πόλεως του Θεού, της Άνω Ιερουσαλήμ την περι­γράφει με υλικά, με ανθρώπινα μέτρα. Αυτό σημαίνει ότι είναι πραγματικά; Και η θαλασσα είναι ακύμαντος και γαληνιαία. Και ο ήλιος εκεί δεν δύει ποτέ, αυτά είναι πραγματικά; Έχει ήλιον τέτοιον υλικόν η Άνω Ιερουσα­λήμ; Όλα είναι συμβολικά τα της «Αποκαλύψεως»!
Ακροατής: Αφού λέει ότι η πόλις του Θεού έχει 12 μίλια μήκος, 12 ύψος πάλι κι αυτό δεν μπορούμε να φανταστούμε την πόλη…
π. Επιφάνιος: Για να δώση την τελειότητα των διαστάσεών της.
κ. Γαλίτης: Επειδή το 12 είναι ο τέλειος αριθμός. Είναι και ιερός αριθμός, οι 12 φυλές του [ Ισραήλ, οι 12 απόστολοι και συγχρόνως είναι και για τους Βαβυλωνίους ο τέλειος αριθμός που ήρθε μέσω των Εβραίων και ξέρουμε ότι το 12 είναι 12 οι μήνες του χρόνου, το 360 είναι οι μέρες του κύ­κλου, είναι ένας συμβολικός αριθμός όχι μόνο στην Αγία Γραφή αλλά και στον πολιτισμό γενικότερα. Είναι ο άρτιος, ο τέλειος αριθμός. π. Επιφάνιος: Άλλη ερώτηση;».
Όλα αυτά είναι όχι μόνο ενδεικτικά για τις απόψεις του π. Επιφανίου αλλά και αποδεικτικά. Όσοι αμφιβάλλουν ακόμη και ενδιαφέρονται, όμως, για την αλήθεια, χωρίς προκατάληψη, ας ρωτήσουν και άλλους κληρικούς από τον στενό κύκλο των εν Χριστώ μαθητών του για να βεβαιωθούν. Το έργο το δικό μου, η υποχρέωσή μου να καταθέσω αυτά που άκουσα και έμαθα τελειώνει με το δημοσίευμα αυτό. Οριστικά και αμετάκλητα!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«Ενοριακή Ευλογία»
Τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου
Αριθμ. Τεύχους 108-109

ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

 

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣ - Η ΠΑΓΚΟΣΜΟΙΟΠΟΙΗΣΗ ή ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, έχει ένα μόνο σκοπό. Ένα σκοπό που προσπάθησε κατά καιρούς να εφαρμόσει αλλά έβρισκε πάντα τον δρόμο κλειστό. Τώρα όμως ο δρόμος άνοιξε. Με την τεχνητή κρίση χρέους που δημιούργησε, βρήκε τον τρόπο και άνοιξε την πόρτα για την τελική της επίθεση. Μία επίθεση που έχει σαν στόχο να δημιουργήσει δύο τάξεις ανθρώπων. Τους πλούσιους που θα νέμονται τα πάντα και τους φτωχούς, που θα δουλεύουν για αυτούς, με άνταλλαγμα ένα κομμάτι ψωμί! Ναι έτσι ακριβώς είναι. Μην έχεις καμμία αμφιβολία.

Η επίθεση που γίνεται τώρα μέσω της χώρας μας , έχει πλέον σαν τελικό στόχο την ελεύθερη ακόμη, ΕΥΡΩΠΗ. Ποίοι ηγούνται αυτοί της τελικής επίθεσης; Οι τραπεζίτες, μέσω ΑΜΕΡΙΚΗΣ και η ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ . Και ποία χώρα επέλεξαν να κάνουν απόβαση; Μα ποιά άλλη. Την ΕΛΛΑΔΑ μας. Γιατί εμάς και όχι κάποια άλλη; Μα γιατί εδώ ετοίμαζαν το έδαφος από καιρό και μόλις βρήκαν το κάταλληλο εργαλείο έβαλαν μπροστά το σχέδιο τους. Ποίος όμως ήταν το κατάλληλο εργαλείο; Φυσικά ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ο αμερικανοσπουδαγμένος! Αν δείς την ταινία, ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ του
ΠΟΛΛΑΝΣΚΙ, θα καταλάβεις πολλά, μα πάρα πολλά..
Κια γιατί αυτός και όχι εσύ; Διότι κουβάλαει ένα βαρύ όνομα, από την άλλη έχει μπροστά του ένα αδιάφορο ΕΛΛΗΝΑ, που τον 21 αιώνα ακόμη και τώρα συντηρεί τον διαχωρισμό σε δεξιό και αριστερό. Έτσι επιλεχθηκε ο άνθρωπος τους, γνήσιος ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ, την ελληνική γλώσσα βλέπεις και μόνος σου δεν την κατέχει , το σχέδιο της άλωσης αυτής της περήφανης χώρας, στήθηκε. Με τον άνοδο του στην εξουσία, το σατανικό σχέδιο τους σχέδιο, μπήκε σε εφαρμογή!
Δεν σας κουράσω τι έχει κάνει, τα ξέρετε.
Θα αναφερθώ στην τελική επίθεση του σχέδιου που γίνεται με το ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ πρόγραμμα.
Ένα πρόγραμμα που το παρουσίαζουν σαν σωτηρία αλλά η αλήθεια είναι άλλη. Είναι το τελειωτικό χτύπημα, στην μεσαία τάξη, η οποία αντιστέκεται, έχει ακόμη λίπος, όμως παράλληλα κακή νοοτρόπια, με το σκεπτικό εγώ να σωθώ και το κόμμα μου να είναι καλά και όλα τα άλλα δεν με ακουμπάνε! Γονατίζοντας την όμως, ανοίγει ο δρόμος για την άλωση της χώρας!
Διότι τι άλλο σκοπεύει η φοροεπιδρόμη παντού; Τι άλλο είναι από την ισοπέδωση της; Τι άλλο είναι ο κεφαλικός φόρος; Ο φόρος που έβαζε η ΟΘΩΜΑΝΙΚΉ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, σε όσους δεν ήταν υπήκοοι της! Ετσι μας αντιμετωπίζει, η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΆΤΩΝ, με τα εργαλεία της, φιλοξενούμενους στην χώρας μας! Και μιλώ για τον κεφαλικό φόρο , μια σατανική σκέψη , η οποία θα εφαρμοσθεί και μάλιστα αναδρομικά και για τα επόμενα 4 χρόνια. Τι θα συμβεί; Πρόσεχε λοιπόν. Θα υποβάλεις φορόλογικη δήλωση, το φετινό λάθος να πάρεις λεφτά πίσω δεν το ξανακάνουν , θα βγαίνεις χρεωστικός . Δηλαδή θα πληρώνεις φόρο για τα δηλώθεντα εισόδηματα και μετά θα πληρώνεις και κεφαλικό φόρο! ΄Ετσι δεν σου κόβουν μισθό, άρα είναι εντάξει με σένα, αλλά στην ουσία οι 12 μισθοί γίνονται 10 και κάτι! Ο οποίος θα μειώθει και άλλο με τις υπόλοιπες αυξήσεις.! Αλλά θα σου λένε, ότι το κάνουν για να σε σώσουν, και την ίδια ώρα θα στρώνουν το χάλι στους τραπεζίτες!
Το σατανικό τους σχέδιο βρίσκεται στην πλήρη εφαρμογή του.
Έχει δε όμως δυστυχώς σύμμαχους. Εσένα που αδιαφορείς , κάτι κάνεις με τους αγανακτισμένους , αλλά και την πλειόψηφία των κομμάτων που περίμενουν την ώρα τους να κάνουν την κρίση ευκαίρια.
Θα μου πεις. Ποιός θα μας σώσει; Κάνεις πάρα μόνο εσύ ο ίδιος! Βγαίνοντας στις πλατείες , στην γειτονιά σου ενημέρωντας τον γείτονα σου, στην δουλειά σου , στο διαδύκτιο, λέγοντας ότι όταν πιάνει φωτιά το σπίτι του γείτονα περίμενε και την σειρά σου. Έτσι απλά. Το σατανικό τους σχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Διαφορετικά σε πολύ λίγο χρόνο θα είσαι η καμαριέρα της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!
Υ.Γ. Είπα εσένα σύμμαχο, ισχύει και για μένα, Αλλά τα παραμύθια τελείωσαν και είναι η ώρα του κακού λύκου! Ας τον πολεμήσουμε όπως και με όποιο δημοκρατικό τρόπο μπορούμε! Ήλθε η ώρα της μάχης!

Πεντηκοστή

Οι Πράξεις των Αποστόλων αποδίδονται στον Ευαγγελιστή Λουκά και αναφέρονται κυρίως στη ζωή και τα έργα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η συγγραφή των Πράξεων δεν μπορεί να τοποθετηθεί πριν από το 62-63 μ.Χ., γιατί ο Λουκάς συνεχίζει την αφήγησή του μέχρι το τέλος του δευτέρου έτους της φυλακίσεως του Παύλου στη Ρώμη. Ο τόπος της συγγραφής δεν μπορεί να καθοριστεί με βεβαιότητα. Πιθανολογείται η Αντιόχεια γιατί από κει κατά πάσα πιθανότητα καταγόταν ο Λουκάς, ή η Ιερουσαλήμ επειδή ο Λουκάς γνώριζε την πόλη αυτή και τις διάφορες πολιτικές και θρησκευτικές της οργανώσεις. Ακόμα πιθανολογείται και η Έφεσος γιατί γνώριζε καλά τα έθιμα και το καθεστώς.Μετά την Ανάστασή Του, ο Χριστός παρουσιαζόταν κατά διαλείμματα για σαράντα ημέρες, εμφανιζόταν στους μαθητές και τους μιλούσε για τα μυστήρια και τις αλήθειες της βασιλείας του Θεού.Και ενώ έτρωγε την ίδια τροφή με τους μαθητές Του. (Μετά την Ανάσταση ο Χριστός δεν χρειαζόταν τροφή αλλά έγινε κατά συγκατάβαση για την απόδειξη της Αναστάσεως). Καθώς έτρωγε μαζί τους, τους έδωσε την παραγγελία να μην απομακρύνονται από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένουν να πραγματοποιηθεί η υπόσχεση περί Αγίου Πνεύματος, το οποίο θα έστελνε ο πατέρας του. Γιατί ο Ιωάννης μεν βάπτιζε με απλό νερό και το βάπτισμα του δεν είχε τη δύναμη να αναγεννήσει όσους το ελάμβαναν. Εσείς όμως τους είπε θα βαπτιστείτε με Άγιο Πνεύμα, όχι πολλές μέρες μετά από αυτές που διερχόμαστε.
Τι είναι το βάπτισμα του Πνεύματος;
Η αόρατη χάρη και δύναμη που επισκέπτεται το εσωτερικό του ανθρώπου και αναπαύεται εν τη καρδία αυτού, καθαρίζουσα και αγιάζουσα όλο τον άνθρωπο. Η μεταβολή αυτή γίνεται μυστηριωδώς και ξεπερνάει την ανθρώπινη κατανόηση. Βλέπουμε όμως τα αποτελέσματά της. Εσωτερική ειρήνη και χαρά είναι τα πρώτα συναισθήματα τα οποία δοκιμάζει η ψυχή που έχει γευτεί την αναγέννηση. Αλλαγή βίου και νέος τρόπος ζωής, αύξηση της εν Χριστώ ζωής, τήρηση των εντολών του Θεού.Οι μαθητές ήρθαν στο Χριστό και τον ρωτούσαν αν θα αποκαθιστούσε στις μέρες που ζούσαν, στην εποχή τους, τη βασιλεία για το λαό Ισραήλ. Ο Χριστός τους απάντησε ότι δεν έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν τα χρόνια ή τους μήνες, γιατί αυτό ανήκει στην εξουσία του Θεού κι αυτός μόνο γνωρίζει το πότε αυτά θα συντελεστούν. Τους είπε όμως ότι θα λάβουν ενίσχυση και δύναμη όταν έρθει πάνω τους το Άγιο Πνεύμα και θα είναι μάρτυρες του βίου και της διδασκαλίας Του και στην Ιερουσαλήμ και σε όλη την Ιουδαία μέχρι το πιο μακρινό σημείο της γης. Και αφού τα είπε αυτά, ανυψώθηκε προς τα πάνω και σύννεφο παρουσιάστηκε σαν όχημα από κάτω και τον πήρε από τα μάτια τους. Κι ενώ είχαν καρφωμένο το βλέμμα τους στον ουρανό, δύο άγγελοι εμφανίστηκαν ως άντρες, στάθηκαν κοντά τους με λευκά φορέματα και τους είπαν; Γιατί στέκεστε και παρατηρείτε με απορία τον ουρανό; Ο Ιησούς ο οποίος αναλήφθηκε στον ουρανό θα έρθει κατά τον ίδιο τρόπο με το σώμα του δηλαδή και καθήμενος πάνω σε σύννεφο όπως τώρα. Ο τρόπος της επανόδου δηλαδή, της δευτέρας παρουσίας, θα είναι όμοιος με τον τρόπο της αναλήψεως. Θα έρθει και πάλι εν νεφέλαις, και συνοδευόμενος όχι μόνο από δυο αγγέλους αλλά από στρατιές αγγέλων. Αυτή ήταν μια παρήγορη υπόσχεση γι'αυτό και οι απόστολοι επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ με μεγάλη χαρά.Ανέβηκαν στο υπερώο, στο πάνω πάτωμα του σπιτιού, όπου συναθροίζονταν συχνά όλοι οι πιστοί και περίμεναν όλοι μαζί την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Ήταν εκεί λοιπόν ο Πέτρος και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης και ο Ανδρέας, ο Φίλιππος και ο Θωμάς, ο Βαρθολομαίος και ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος ο υιός του Αλφαίου και ο Σίμων ο Ζηλωτής και ο Ιούδας ο υιός του Ιακώβου. Αυτοί λοιπόν ήσαν προσκαρτερούντες. (σημαίνει εμμένω επιμελώς, συνεχώς σε κάτι). Παρέμεναν ακούραστοι και καρτερικοί, ομοθυμαδόν (ομού θυμός= ψυχή, καρδιά). Πλήρης αρμονία των αισθημάτων. Ήταν όλοι ενωμένοι εν αγάπη και δεν υπήρχε μεταξύ τους κάποια διαφωνία. Ήταν ακούραστοι και καρτερικοί στην προσευχή και τη δέηση μαζί με τις γυναίκες που ακολούθησαν το Χριστό από τη Γαλιλαία, με τη Μαρία τη μητέρα του Χριστού και μαζί με τους νομιζομένους αδελφούς αυτού.Έτσι λοιπόν συμπληρώθηκαν οι ημέρες της Πεντηκοστής, δηλαδή 7 εβδομάδες μετά το Πάσχα. Πεντηκοστή ήταν μια από τις μεγαλύτερες εορτές των Ιουδαίων που αλλιώς την ονόμαζαν «εορτή των Ευχαριστιών» ή «εορτή των επτά εβδομάδων» ή «εορτή των απαρχών». Έφερναν τα πρώτα γεννήματα στο ναό του Σολωμόντα για να ευλογηθούν. Η εορτή της συγκομιδής. Την ημέρα εκείνη έγινε η ίδρυση της εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Όλοι οι πιστοί (ομοθυμαδόν) (ομού θυμός) με το ίδιο φρόνημα με μια ψυχή με μια καρδιά, χωρίς έριδες μεταξύ τους, με αγάπη. Υπήρχε δηλαδή ομοψυχία μεταξύ τους. Πλήρης αρμονία αισθημάτων. Τους συνέδεε η αγάπη και μεταξύ τους δεν υπήρχαν διαφωνίες. Ήταν ενωμένοι στο αυτό μέρος και ξαφνικά ακούστηκε μια βοή από τον ουρανό σαν βοή σφοδρού ανέμου. Δε χρησιμοποιεί τη λέξη άνεμος αλλά πνοή. Η πνοή αυτή ήταν το σύμβολο του Πνεύματος που κατέβαινε στους μαθητές. Στη βιβλική γλώσσα η ενέργεια του Πνεύματος εκπροσωπείται με την πνοή ή συμβολίζεται με τον άνεμο. Είπε ο Δαυίδ περί του Θεού ότι Αυτός είναι ο «εξάγων ανέμους εκ θησαυρών αυτού». Μοιάζει με την οδό του ανέμου που δε γνωρίζει από πού έρχεται και πού πάει.Τα σημεία της εκχύσεως του Αγ. Πνεύματος υπήρξαν διπλά. Για την ακοή, βοή όμοια προς τον βίαιο άνεμο και για την όραση, γλώσσες σαν φωτιά. Δεν ήταν πραγματική φωτιά. Είχαν το χρώμα της φωτιάς και έλαμπαν σαν τη φωτιά. Η Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Όπως η φωτιά έχει φωτιστική και καυστική δύναμη, έτσι και ο λόγος των Αποστόλων θα φώτιζε τους πιστούς. Το πυρ είναι σύμβολο της παρουσίας και δυνάμεως του Θεού. Όπως ο αναμμένος άνθρακας είχε καθαρίσει τη γλώσσα του Ησαία, έτσι και οι γλώσσες του πυρός θα καθάριζαν και θα αγίαζαν τους Αποστόλους. Οι γλώσσες έγιναν ορατές γιατί από το Πνεύμα έχουμε το λόγο του Θεού και δια του πνεύματος ο Χριστός θα μιλούσε στον κόσμο.Το άγιο πνεύμα μαλακώνει τις σκληρές καρδιές των ανθρώπων και χαρίζει στο εσωτερικό του ανθρώπου ευσεβή αισθήματα. Δεν έλαβαν το πνεύμα, τη χάρη, αλλά γέμισαν με αυτό. (Εδώ το ρήμα επλήσθησαν δηλώνει την έκχυση του Αγ. Πνεύματος) Το Πνεύμα δεν είχε παρουσιαστεί ξανά στην Παλαιά Διαθήκη με αυτό τον τρόπο. Το Προφητικό χάρισμα στην Π.Δ. παρείχετο σποραδικά και σε χρόνο περιορισμένο, ενώ στους μαθητές του Χριστού τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος θα έμεναν μονίμως σε όλους. Νέα εποχή ήρθε στον κόσμο, κατά την οποία οι άνθρωποι επρόκειτο να ζήσουν έχοντας ουράνιο πολίτευμα και θα γίνουν μέτοχοι της θείας ζωής. Ο Χριστός έδωσε το πνεύμα στους μαθητές για να αποκτήσουν όχι μόνο με τη σωτηριώδη γνώση αλλά και τη δύναμη για να διαδώσουν και να κηρύξουν στον κόσμο τη γνώση που έλαβαν. Ήχος γέμισε όλο το σπίτι και είδαν να διαμοιράζονται πύρινες γλώσσες (γλώσσες που έμοιαζαν με φλόγες πυρός) και εκάθησαν στα κεφάλια των μαθητών (Από της κεφαλής επληρώθη ο άνθρωπος όλος) και γέμισαν από πνεύμα άγιο και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες. Βρίσκονταν εκεί Ιουδαίοι από όλα τα μέρη και κάθε ένας άκουε τη δική του διάλεκτο. Έμειναν όλοι εκστατικοί και θαύμαζαν και απορούσαν και έλεγαν δεν είναι όλοι αυτοί Γαλιλαίοι και πως είναι δυνατόν να ακούμε ο καθένας τη δική του διάλεκτο. Δεν ήξεραν τι γίνεται. Τι σημαίνει αυτό το έκτακτο γεγονός; ποια εξήγηση μπορεί να δώσει κανείς; Άλλοι όμως περιγελούσαν και έλεγαν ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν πιει δυνατό κρασί και δεν ξέρουν τι λένε. Το Άγ. Πνεύμα έδωσε στους αποστόλους τη δύναμη να μιλούν ξένες γλώσσες τις οποίες δεν είχαν ποτέ μάθει. Διότι δεν ήταν ούτε επιστήμονες ούτε περιηγητές ούτε ταξιδιτες ούτε είχαν την ευκαιρία να μάθουν γλώσσες μέσα από βιβλία. Οι μαθητές με τη χάρη του Πνεύματος έγιναν αγιότεροι και πνευματικότεροι, αποσπασμένοι από τη ματαιότητα του παρόντoς κόσμου. Γέμισαν με τις ενισχύσεις και την παρηγοριά του Πνεύματος. Χαίρονταν περισσότερο από αγάπη προς το Χριστό, και με την ελπίδα του ουρανού κι όλοι οι φόβοι κι οι δισταγμοί τους χάθηκαν. Γέμισαν με τις δωρεές του Πνεύματος με δυνάμεις υπερφυσικές για να κάνουν ακόμα και θαύματα μέσα από τα οποία θα επιβεβαιωνόταν η αλήθεια του ευαγγελίου.Συνέχεια των μαθητών είναι και όλοι όσοι πίστεψαν από τους μαθητές κι οι επόμενες γενιές και ούτω καθ' εξής. Στη βάπτιση λαμβάνουμε Πνεύμα Άγιο μέσω του χρίσματος. Στη συνέχεια της ζωής ο άνθρωπος πρέπει να ενεργοποιεί το Πνεύμα το Άγιο συνέχεια μέσα από τα μυστήρια, τη θεία κοινωνία, την εξομολόγηση και τον εν Χριστώ βίο. Αυτοί που πίστεψαν, ακολούθησαν τη διδασκαλία του Χριστού, βαπτίστηκαν και ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, είναι οι μαθητές του Χριστού σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης και σε όλες τις εποχές. Αυτοί έχοντας τη χάρη του Αγ. Πνεύματος, βαθιά πίστη και ταπείνωση θα μπορούν όχι μόνο να κηρύξουν αλλά και να κάνουν ακόμα και θαύματα στο όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Η χάρις του Αγίου Πνεύματος

Στην εποχή που ζούμε, απάντησε ο στάρετς, φθάσαμε σε τέτοια χλιαρότητα στην πίστη και σε τέτοια έλλειψη ευαισθησίας ως προς την κοινωνίαν μας με τον Θεό, που έχουμε απομακρυνθή ολοκληρωτικά από την αληθινή χριστιανική ζωή. Διάφορα χωρία της Αγίας Γραφής μας φαίνονται σήμερα παράξενα. Παραδείγματος χάριν, διαβάζουμε ότι ο Απόστολος Παύλος εμποδίσθηκε από το Άγιο Πνεύμα να κηρύξη τον λόγο στην Ασίαν, άλλα, ότι το Πνεύμα τον συνώδευσε όταν πήγε στη Μακεδονία. - Πάτερ μου, είπε ο Μοτοβίλωφ, μιλάτε πάντα για την απόκτηση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος σαν το σκοπό της χριστιανικής ζωής. Πως όμως μπορώ να την αναγνωρίσω; Οι καλές πράξεις είναι ορατές. Πως όμως μπορεί να γίνη ορατό το Άγιο Πνεύμα; Πως μπορώ να ξέρω, αν Αυτό είναι μαζί μου ή όχι;

- Στην εποχή που ζούμε, απάντησε ο στάρετς, φθάσαμε σε τέτοια χλιαρότητα στην πίστη και σε τέτοια έλλειψη ευαισθησίας ως προς την κοινωνίαν μας με τον Θεό, που έχουμε απομακρυνθή ολοκληρωτικά από την αληθινή χριστιανική ζωή. Διάφορα χωρία της Αγίας Γραφής μας φαίνονται σήμερα παράξενα. Παραδείγματος χάριν, διαβάζουμε ότι ο Απόστολος Παύλος εμποδίσθηκε από το Άγιο Πνεύμα να κηρύξη τον λόγο στην Ασίαν, άλλα, ότι το Πνεύμα τον συνώδευσε όταν πήγε στη Μακεδονία. Σε αρκετά χωρία της Άγιας Γραφής αναφέρονται εμφανίσεις του Θεού στον άνθρωπο. Σήμερα μερικοί λένε: «Είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι άνθρωποι μπορούν να δουν τον Θεό μ' ένα τόσο συγκεκριμένο τρόπο; Υπό το πρόσχημα της μορφώσεως, της επιστήμης, μπλεχτήκαμε σε ένα τέτοιο σκοτάδι αγνωσίας, που βρίσκομε αδιανόητα όλα αυτά για τα οποία οι παλαιοί είχαν μια γνώση αρκετά σαφή, ώστε να μπορούν να μιλούν αναμεταξύ τους για τις εκδηλώσεις του Θεού προς τους ανθρώπους σαν για πράγματα πασίγνωστα και καθόλου παράξενα».

«Ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Μωϋσής είδαν τον Θεό. Η στήλη της πύρινης νεφέλης --το Άγιο Πνεύμα- χρησίμευε για οδηγός στον Εβραϊκό λαό μέσα στην έρημο. Οι άνθρωποι έβλεπαν τον Θεό και το Πνεύμα του όχι σε όνειρο ή σε έκσταση - που είναι καρποί μιας αρρωστημένης φαντασίας - αλλά στην πραγματικότητα. Έτσι απρόσεκτοι που γίναμε, αντιλαμβανόμαστε τα λόγια της Γραφής αλλοιώτικα απ' ό,τι θάπρεπε . Και όλα αυτά, γιατί, αντί να αναζητούμε τη χάρη, την εμποδίζουμε από διανοητική υπεροψία να έλθη να κατοίκηση στις ψυχές μας».

Για τον στάρετς, όπως και για τους Πατέρες της Εκκλησίας, ο Αδάμ κυριαρχεί στην ιστορία όχι μόνο στην ανθρώπινη αλλά και όλης της κρίσεως. Η σκέψη του δεν έρχεται σε αντίφαση με τις διάφορες επιστημονικές θεωρίες για την καταγωγή του ανθρώπου. Κατ' αυτόν, ο Αδάμ δημιουργήθηκε ζώον, όμοιο με τάλλα πλάσματα που ζουν στη γη, αν και ανώτερος απ' όλα αυτά. Θα έμενε ζώο, αν δεν είχε δεχθή «την πνοή της ζωής» - το Πνεύμα- που τον έκανε συγγενή με το Θεό. Ο άνθρωπος μόνο εζωοποιήθηκε από την ίδια την πνοή του Θεού, η ύπαρξή του θεμελιώνεται απ' ευθείας στη χάρη του Αγίου Πνεύματος» λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Θεός έδωσε στην Εύα την ίδια σοφία και εφύτευσε στο μέσον του Παραδείσου το Δένδρο της Ζωής. Για τον στάρετς Σεραφείμ, όπως και για τον Μάξιμο τον Ομολογητή, το Δένδρο της Ζωής και το Δένδρο της Γνώσεως του Καλού και του Κακού δεν είναι παρά ένα και το αυτό δένδρο, σύνολο της δημιουργίας. «Όταν ο άνθρωπος θέλησε να οικειοποιηθή τα πράγματα του Θεού χωρίς το Θεό, πριν από τον θεό και όχι κατά τον Θεό», και γεύτηκε από τους καρπούς του Δένδρου της Γνώσεως του Καλού και του Κακού, έμαθε να ξεχωρίζη το καλό από το κακό και υπέκυψε σε όλες τις αθλιότητες που αυτό επέφερε. Όχι μόνο ο Αδάμ, αλλά ολόκληρη η φύση παραδόθηκε δι ' αυτούς λεία στο θάνατο. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος είχε πια χαθή.

« Παρ ' όλα αυτά, δίδασκε ο στάρετς, αυτό δεν εσήμαινε πως το Πνεύμα αποτραβήχθηκε εντελώς από τον κόσμο. Παρά το έγκλημά του, ο Κάϊν μπόρεσε να καταλάβη τις θείες επιπλήξεις, ο Νώε μπόρεσε να συνομιλήση με τον Θεό. Ο Αβραάμ είδε τον Θεόν και «την ημέρα του» και εχάρη . Το Άγιον Πνεύμα μίλησε δια των προφητών.

Με μια δύναμη μικρότερη βέβαια απ' ό,τι στον εκλεκτό λαό, η παρουσία του Αγίου Πνεύματος εκδηλωνόταν αντιστοίχως και στους εθνικούς. Οι παρθένες - σίβυλλες προφήτευαν και φύλαγαν την αγνότητα τους για έναν άγνωστο Θεό.

Χωρίς αυτή την άμεση γνώση της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, που διατηρήθηκε μέσα στην ανθρωπότητα, πως θα μπορούσαμε να ξέρουμε εάν είχε έλθει ο καιρός που η γυναίκα θα συνέτριβε την κεφαλή του όφεως, όπως είχε υποσχεθή ο Θεός στον Αδάμ και την Εύα;

Ο Άγιος Συμεών αναγγέλλει πως με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος αναγνώρισε το παιδίον ως τον Λυτρωτή Χριστόν.

Για να ολοκλήρωση το έργον της Λυτρώσεως, ο Κύριος μας μετά την Ανάσταση του, «ενεφύσησε» στους Αποστόλους και τους ξανάδωσε την ίδια πνοή ζωής, που ο Αδάμ είχε χάσει - την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

«Πριν να ανεβή προς τον Πατέρα, ο Χριστός υποσχέθηκε ότι θα στείλη στον κόσμο το Άγιον Πνεύμα, ως Παράκλητο, που θα διδάξη την αλήθεια στους Αποστόλους και στους διαδόχους τους και θα τους υπενθύμιζε όλα αυτά που είχε πη, όταν ήταν εδώ κάτω στη γη.

Ήλθε η Πεντηκοστή, και μαζί μ' αυτήν η Εκκλησία.

Αυτή η ίδια η χάρη που χορηγείται από το πυρ του Αγίου Πνεύματος μας δίνεται μέσα στο μυστήριο του Βαπτίσματος. Επισφραγίζεται δια του μυστηρίου του ελαίου που δίδεται με το άγιο χρίσμα στα μέλη του σώματος μας και κατά το οποίο ο ιερεύς επαναλαμβάνει: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου».

Άρα λοιπόν, ρώτησε ο στάρετς, σε τι άλλο βάζουμε τις σφραγίδες μας παρά πάνω σε δοχεία που το περιεχόμενο τους είναι ιδιαίτερα πολύτιμο; Και τι μπορεί νάναι πιο πολύτιμο από τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, που δεχόμαστε μέσα στο μυστήριο του Βαπτίσματος;

Αυτή η χάρη, που την δεχόμαστε με το Βάπτισμα, είναι τόσο μεγάλη, τόσο σημαντική για τον άνθρωπο, που δεν του αφαιρείται ακόμη και αν γίνη αιρετικός. Αν δεν αμαρτάναμε ποτέ μετά το βάπτισμα μας, θα είμαστε υπηρέται του Θεού άγιοι και άσπιλοι. Τα δυστύχημα είναι, ότι εμείς προχωρώντας στην ηλικία δεν αυξάνουμε «σοφία και ηλικία» (Λουκ. 2, 52), όπως έκανε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά αντίθετα φθειρόμαστε όλο και περισσότερο και γινόμαστε αμαρτωλοί, απεχθώς μάλιστα αμαρτωλοί, αφού χάσαμε τη χάρη που είχαμε δεχθή στην αρχή. Αν παρ ' όλα αυτά ο αμαρτωλός άνθρωπος αποφασίση να ξαναγυρίση στον Θεό ακολουθώντας την οδό της μετανοίας, πρέπει να εξάσκηση τις αρετές, τις αντίθετες προς τα αμαρτήματα που είχε διαπράξει. Θα ξαναβρή τότε μέσα του το Άγιο Πνεύμα να ενεργή και να θεμελιώνη τη Βασιλεία του Θεού. Γιατί δεν ελέχθη μάταια: «Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστιν» ( Λουκ. 17, 21). Και «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αυτήν» ( Ματθ. 11, 12).

Δεῦτε, λέει ο Κύριος, καί ἐάν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ ( Ησ. 1, 18).

Εισχωρώντας μέσα στο μυστήριο ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής είδε τέτοιους ανθρώπους μπροστά στο θρόνο του Θεού, ντυμένους με λευκά ενδύματα, με φοίνικες στα χέρια τους σαν σημάδι της νίκης και να ψάλλουν «Αλληλούια». Η ομορφιά των ύμνων των δεν είχε το όμοιό της.

«Μιλώντας γι αυτούς τους ανθρώπους ο Άγγελος του Θεού είπε: «Οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης καί ἔπλυναν τάς στολάς αὐτῶν καί ἐλεύκαναν αὐτάς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου» (Αποκ. 7, 14). «Ἔπλυναν» μέσα στον πόνο· «ἐλεύκαναν» κοινωνώντας τα άχραντα μυστήρια του Σώματος και του Αίματος του Αρνίου , που προαιώνια θέλησε να θυσιασθή και ακόμη και σήμερα θυσιάζεται και μελίζεται, ουδέποτε όμως δαπανάται, για να μας κάνη κοινωνούς στην αιώνια ζωή.

Η ευχαριστία μας έχει δοθή σαν αντάλλαγμα αυτού του καρπού του δένδρου της ζωής, από το οποίον ο εχθρός, ο Εωσφόρος, θέλησε να αποστέρηση την ανθρωπότητα.

Παρ ' όλο που αποπλάνησε την Εύα και μαζί μ' αυτήν έπεσε κι' ο Αδάμ, ο Θεός όχι μόνο έστειλε στους απογόνους τους ένα Λυτρωτή που με τον θάνατο του ενίκησε τον Θάνατο, αλλά και στο πρόσωπο της Μαρίας της Μητέρας του Θεού, της Αειπαρθένου, μας έδωσε μια συνήγορο που τίποτε δεν μπορεί να την αποθαρρύνη . Αφού συνέτριψε την κεφαλή του όφεως, μεσιτεύει για μας αδιάκοπα προς τον θείο Υιό της και κερδίζει πάντοτε, ακόμα και αν πρόκειται για τους πιο βδελυρούς αμαρτωλούς. Ονομάζεται «η Μάστιξ των δαιμόνων», γιατί είναι αδύνατο στο Σατανά να καταστρέψη έναν άνθρωπο που κατέφυγε στην βοήθεια της Μητέρας του Θεού.

Πώς όμως να αναγνώριση κανείς την διαφορά ανάμεσα στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και την ενέργεια του άρχοντος του σκότους;

«Το Πνεύμα του Θεού, λέει ο στάρετς, «επαναφέρει αδιάκοπα στη μνήμη μας τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και γεμίζει τις καρδιές μας με χαρά και ειρήνη. Ενώ το σατανικό πνεύμα, τα πονηρά, εργάζεται κατ' αντίστροφη έννοια. Οι ενέργειες του επάνω μας είναι θορυβώδεις, μας παρακινούν προς την ανταρσία και μας κάνουν σκλάβους της σαρκικής αμαρτίας, της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας..

«ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ»

-Ειρήνης Γκοραίνωφ, Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, εκδ . Τήνος, Αθήνα, σ. 188-199, μτφρ . Π. Κ. Σκουτέρη