έιδα τα ίχνη του Θεού...

«Στὸ Διάστημα βλέπεις τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ »(π. Ἰὼβ Τάλατς)
Ὁ εξομολόγος τῶν κοσμοναυτῶν στὸ Κέντρο Ἐκπαιδεύσεως «Γιούρι Γκαγκάριν»,κοντὰ στὴν Μόσχα, μιλάει γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Δημιουργία μὲ τὸ ποίμνιό του ἀκόμη κι ὅταν αὐτὸ βρίσκεται σὲ τροχιὰ γύρω ἀπὸ τὴν Γῆ
Γράφει ἡ ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ,
Κυριακὴ 30 Ἰανουαρίου 2011 (ἐφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ)
. «ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΤΕ τὸν Θεὸ ἐκεῖ ποὺ φθάσατε;». Τὸ ἐρώτημα, εἰρωνικὰ πολλὲς φορές, κάποτε μὲ εἰλικρίνεια καὶ γιὰ κάποιους βασανιστικά, τέθηκε ἐπανειλημμένα σὲ μέλη διαστημικῶν ἀποστολῶν, μετὰ τὴν ἐπιστροφή τους στὴ Γῆ. Ἀμερικανοὶ ἀστροναῦτες ἀπάντησαν κάποτε, καὶ τὰ λόγια τους ἔμειναν στὴν ἱστορία, ὅτι… ἀντίκρισαν τὰ ἴχνη Του. Οἱ σοβιετικοὶ κοσμοναῦτες ἀντίθετα δὲν σήκωναν οὔτε ἔκαναν ἀστεῖα μὲ τέτοια θέματα. Στὴν ἄθεη Σοβιετικὴ Ἕνωση, ὅπου ἡ θρησκεία ἦταν «τὸ ὄπιο τῶν λαῶν», Θεὸς δὲν ὑπῆρχε. Ὣς τὴν δεκαετία τοῦ ΄80. Σήμερα, στὴ Ρωσία τοῦ Βλαντίμιρ Πούτιν οἱ συνθῆκες ἔχουν ἀλλάξει. Οἱ Ρῶσοι κοσμοναῦτες ὁμολογοῦν ὅτι ἔχουν τὸν δικό τους ἐξομολόγο, μὲ τὸν ὁποῖο ἐπικοινωνοῦν ἀνὰ πᾶσα στιγμή, ἀκόμη καὶ ἐνῶ βρίσκονται στὸ Διάστημα, λίγο προτοῦ βγοῦν γιὰ τὸν διαστημικό τους περίπατο.
. Οἱ ἀτρόμητοι κοσμοναῦτες, μαθητὲς τῆς μεγάλης σχολῆς ποὺ δημιούργησε ὁ μύθος τοῦ Διαστήματος Γιούρι Γκαγκάριν, γιὰ τὸν ἡγούμενο Ἰὼβ Τάλατς, εἶναι ἄνθρωποι μὲ τoὺς δικούς τους φόβους καὶ τὰ δικά τους ἐρωτήματα. Καὶ αὐτοὶ ἀποροῦν «πῶς δημιούργησε ὁ Θεὸς τὸ Σύμπαν».
. Ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τῆς Μεταμόρφωσης, στὸ Κέντρο Ἐκπαίδευσης Κοσμοναυτῶν «Γιούρι Γκαγκάριν» τῆς Πόλης τῶν Ἀστεριῶν, κοντὰ στὴ Μόσχα, ἐπισκέπτεται συχνὰ τὸ κοσμοδρόμιο τοῦ Μπαϊκονούρ, τὸ ρωσικὸ Κανάβεραλ, στὸ γειτονικὸ Καζακστάν, ἀπ΄ ὅπου ξεκινοῦν οἱ ἀποστολὲς γιὰ τὸ Διάστημα. Ἐκεῖ προετοιμάζει πνευματικὰ τοὺς κοσμοναῦτες λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ μεγάλο τους ταξίδι καὶ τοὺς περιμένει πάντα κατὰ τὴν ἐπιστροφή τους γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν, ὅπως λέει, ὅλοι μαζὶ τὸν Θεό. «Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος εἶναι στὸ Διάστημα, μπορεῖ νὰ δεῖ τὴν ἀληθινὴ μεγαλωσύνη τοῦ Σύμπαντος καὶ ἔτσι ἔρχεται κοντύτερα στὸν Δημιουργό», δηλώνει μιλώντας στὸ «Βῆμα» ἀπὸ τὸ Μπαϊκονούρ, ὅπου λίγη ὥρα νωρίτερα εἶχε τελέσει τὸν ἁγιασμὸ τῶν ὑδάτων, ἀφοῦ τὸ Πατριαρχεῖο Ρωσίας ἑορτάζει τὰ Θεοφάνεια σύμφωνα μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο.
«Εἶδα ἴχνη τοῦ Θεοῦ» . Ὁ ἡγούμενος ἐπικαλεῖται τὸν ἀμερικανὸ ἀστροναύτη Φρὰνκ Μπόρμαν, τὸν πρῶτο ἄνθρωπο ποὺ εἶδε τὸ φεγγάρι ἀπὸ κοντά, ὁ ὁποῖος ἐκείνη τὴν ὥρα, ἔπειτα ἀπὸ μακρὰ σιωπὴ μέσα στὸ διαστημόπλοιο, εἶπε: «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. Ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος…». Ἦταν «ὁ πρῶτος στίχος ἀπὸ τὴ Γένεση, τὸ πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Πολλὰ μέλη τοῦ πληρώματος δὲν μποροῦσαν παρὰ νὰ κλάψουν ἐκείνη τὴ στιγμή. Καὶ ὅταν ὁ Μπόρμαν ἐπέστρεψε στὴ γῆ,τὸν ρώτησε κάποιος:“… εἶδες τὸν Θεό, ὅταν ἤσουν στὸ Διάστημα;”. Καὶ αὐτὸς ἀπάντησε: “Ὄχι, δὲν εἶδα τὸν Θεό. Εἶδα ὅμως τὰ ἴχνη τῆς παρουσίας Του”» λέει ὁ π. Ἰὼβ Τάλατς.
. Αὐτὰ τὰ ἴχνη ποὺ εἶδε ὁ Φρὰνκ Μπόρμαν στὸ ξεκίνημα τῆς «ὀδύσσειας» γιὰ τὴ γνωριμία τοῦ Σύμπαντος φαίνεται πλέον νὰ ὁμολογοῦν καὶ οἱ Ρῶσοι συνάδελφοί του, τονίζει ὁ ἱερέας. «Οἱ κοσμοναῦτες μὲ καλοῦν πρὶν βγοῦν νὰ περπατήσουν στὸ Διάστημα ζητώντας μου προσευχὲς καὶ εὐλογίες. Ὁ Υuri Lonchakov, διοικητὴς διαστημοπλοίου, διάβασε ὁλόκληρη τὴ Βίβλο στὴ διάρκεια τῆς πτήσεώς του. Στὶς τελευταῖες ὧρες τῆς πτήσεως ἤμασταν τακτικὰ σὲ ἐπαφή, συζητώντας θεολογικὰ θέματα: πῶς δημιούργησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, γιατί τὸν δημιούργησε μ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο, πῶς κατανοοῦσαν οἱ ἅγιοί μας τὴν φύση τοῦ Σύμπαντος. Ὁ Οleg Skripinchko, ἐνῶ βρισκόταν σὲ τροχιά,τηλεφώνησε νὰ μᾶς συγχαρεῖ γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρχου Κυρίλλου στὸν Ναὸ τῆς διαστημικῆς βάσεως. Καὶ ὁ ἑλληνικῆς καταγωγῆς Fyodor Υurchikhin ποὺ ἐπέστρεψε πρόσφατα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς 6μηνης περιστροφῆς του γύρω ἀπὸ τὴν Γῆ εἶχε μαζί του τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καὶ τοῦ Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος».
Ἁγιασμὸς πρὶν ἀπὸ τὴν πτήση . Ὁ πατὴρ Ἰὼβ ἐπισκεπτόταν τοὺς κοσμοναῦτες, μὲ τοὺς ὁποίους εἶχε πνευματικὲς συζητήσεις καὶ εὐλογοῦσε κάθε λογῆς τεχνικὸ ἐξοπλισμό, πολὺ προτοῦ ἱδρυθεῖ ἐκκλησία μέσα στὸν σταθμό. Μετά, «μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀποκτήσαμε τὴν ἐκκλησία μας», λέει καὶ συνεχίζει: «Τὰ τελευταῖα λίγα χρόνια ἔχει ἀναδυθεῖ μία ὁλόκληρη παράδοση. Ὅλα τὰ πληρώματα διαστημόπλοιων ἐπισκέπτονται τὴν Ἁγία Τριάδα πρὶν ἀπὸ τὴν ἐκτόξευση, γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Σεργίου καὶ νὰ συμμετάσχουν σὲ μία σύντομη δέηση στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νίκωνος. Κατόπιν τοὺς εὐλογῶ μὲ ἁγιασμὸ καὶ δίνω στὸν καθένα τους μικρὰ Εὐαγγέλια τσέπης καὶ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου ποὺ τὰ παίρνουν μαζί τους στὴν πτήση. Τέσσερις μέρες πρὶν ἀπὸ τὴν ἐκτόξευση πηγαίνω στὸ Μπαϊκονούρ, γιὰ νὰ τοὺς ἐξομολογήσω καὶ νὰ τοὺς μεταλάβω. Συζητοῦμε πνευματικὰ θέματα, διαβάζουμε μαζὶ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ μιλᾶμε γιὰ διάφορα σημαντικὰ ζήτημα. Ὅταν οἱ ἄνδρες ἐπιστρέφουν στὴ Γῆ, εἶμαι ἐκεῖ γιὰ νὰ τοὺς ὑποδεχθῶ μὲ μία εὐχαριστήρια δέηση στὸν Θεὸ ».
Φόβος καὶ γενναιότητα . «Καὶ βέβαια αἰσθάνονται φόβο, ὅπως κάθε φυσιολογικὸς καὶ ζωντανὸς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ κινδύνου ποὺ μπορεῖ νὰ ἀπειλήσει τή ζωὴ του», λέει ὁ ἡγούμενος Ἰὼβ περιγράφοντας τὰ αἰσθήματα τῶν κοσμοναυτῶν.
. Ὅσο γι᾽ αὐτὰ ποὺ σκέφτονται, ὅταν βρίσκονται ἔξω, στὸ Σύμπαν; «Τὸ Διάστημα εἶναι ἀκόμη ἐχθρικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Φανταστεῖτε ὅτι στὸν ἥλιο ἡ θερμοκρασία εἶναι +180 βαθμοὺς Κελσίου, ἐνῶ στὴ σκιὰ -150. Ἂν ὁ ἄνθρωπος βρεθεῖ ξαφνικὰ χωρὶς τὸ σκάφανδρό του, τὸν περιμένει βέβαιος θάνατος. Ἡ γενναιότητά τους συνίσταται στὸ γεγονὸς ὅτι αἰσθανόμενοι τὸν φόβο μποροῦν νὰ τὸν ξεπερνοῦν. Ἡ πλειονότητα μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ξεπερνάει τὸν φόβο καὶ βλέποντας τὸ ἔλεός Του προσεύχονται καὶ κάνουν αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνουν. Ὅταν βρίσκονται ἐκεῖ, ἐργάζονται καὶ ἴσως δὲν σκέφτονται καὶ πολὺ τὸ ἐὰν φοβοῦνται ἢ δὲν φοβοῦνται. Προετοιμάζονται ἐπὶ χρόνια γιὰ ἐκείνη τὴ στιγμή. Γιὰ νὰ γίνει κάποιος κοσμοναύτης, προετοιμάζεται ἐπὶ δέκα χρόνια καὶ γνωρίζουν τί τοὺς περιμένει. Ἡ προετοιμασία εἶναι πολὺ καλή».
. Φθάνει αὐτό; «Ἐμεῖς στὴ Ρωσία ἔχουμε καὶ μία παροιμία: “Νὰ ἐλπίζεις στὸν Θεό, ἀλλὰ κάνε καὶ σὺ κάτι”.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐπιτελεῖ τὸ ἔργο του σωστὰ καὶ μὲ πίστη στὸν Θεὸ τότε ὅλες οἱ δυσκολίες, ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικές, ξεπερνιοῦνται, διότι μόνον ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ στηρίξει, νὰ δώσει ἐλπίδα, νὰ νουθετήσει τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ κάνει τὸ σωστὸ σὲ δύσκολες καταστάσεις », λέει ὁ κ. Τάλατς.
Ἁμαρτίες στὸ Διάστημα . Μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες στὸ Διάστημα ἢ θὰ ὑποπέσουν σὲ αὐτὲς καὶ ἐκεῖ; Ὁ πατέρας Ἰὼβ δὲν δυσκολεύεται νὰ ἀπαντήσει. «Ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου δὲν μπορεῖς νὰ ξεφύγεις. Ἡ συσσώρευση τῶν μειονεκτημάτων καὶ τῶν ἀδυναμιῶν- ἡ ὁποία σὲ ὁδηγεῖ στὴν ἀνάπτυξη τῶν παθῶν- συμβαίνει ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποῦ βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λένε ὅτι ἂν δὲν ἀπελευθερωνόμαστε ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ τὸ πάθος τότε ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ πάρουμε στὴν αἰώνια ζωή. Ὁ φθονερὸς καὶ στὴν οὐράνια ζωὴ θὰ παραμείνει φθονερός, ἀλλὰ ἐκεῖ ἡ ζωή του θὰ εἶναι ἀνυπόφορη. Ἔτσι οἱ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες ὑπάρχουν τόσο ἐδῶ στὴ Γῆ ὅσο καὶ στὸ Διάστημα. Στοὺς κοσμοναῦτες, ὅπως καὶ σὲ κάθε ἄνθρωπο, ἐμφανίζονται καὶ κακὲς σκέψεις καὶ ὑπάρχουν καὶ παράπονα καὶ θυμός, ὅπως σὲ ὅλους τοὺς ζωντανοὺς ἀνθρώπους. Δὲν εἶναι ρομπότ. Εἶναι ἔξυπνοι, ταλαντοῦχοι καὶ πολύπλευροι, ἀλλὰ καὶ ἄνθρωποι, γι᾽ αὐτὸ καὶ ζητοῦν τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ».
«Θεέ μου, γιατί γύρισα;» . Κάθε κοσμοναύτης, κατὰ τὸν πατέρα Ἰώβ, ἀποκομίζει καὶ μεταφέρει κατὰ τὴν ἐπιστροφή του τὶς δικές του ἐμπειρίες. «Δὲν μπορεῖς νὰ τὸ ἐξηγήσεις. Δὲν μπορεῖς νὰ ἐξηγήσεις ποιός αἰσθάνεται τί, διότι οἱ ἄνθρωποι ἀποκομίζουν πολλὲς καὶ διαφορετικὲς ἐμπειρίες.Ἕνας κοσμοναύτης, ὁ Βάλερι Ὀλιαγκόφ, ἔχει παραμείνει στὸ Διάστημα, ἐὰν δὲν κάνω λάθος, ἐπὶ ἕναν χρόνο καὶ τρεῖς μῆνες, δηλαδὴ εἶναι κάτι σὰν πρωταθλητής. Στὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὸ Διάστημα γιόρτασε τὸ Πάσχα. Ἔφτιαξε ὁ ἴδιος ἕνα πασχαλιάτικο γλυκὸ καὶ ἔψαλε τὸ “Χριστὸς Ἀνέστη”, ἀλλὰ μετά, ὅταν ἐπέστρεψε ἐδῶ, σὲ μᾶς, ὑπῆρχαν ὅλα τὰ καθημερινὰ προβλήματα. Καὶ ὅταν ἄρχισε νὰ τὰ ξαναζεῖ καὶ νὰ τὰ βλέπει, εἶπε μισοαστεῖα-μισοσοβαρά: “Θεέ μου, γιατί γύρισα;”».
ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr/

Ἐκεῖ ἔξω εἶναι μία κόλασις!

Συζητοῦσα μὲ ἕναν φίλο, πρώην ναυτικὸ σὲ κρουαζιερόπλοια, πρὸ ὁλίγου, καὶ μοῦ περιέγραφε τὶς συνθῆκες ὑπὸ τὶς ὁποῖες ἔπρεπε νὰ ἐργάζονται ἅπαντες ἐντὸς τοῦ πλοίου, πρὸ κειμένου οὐδεῖς ἐκ τῶν ἐπιβατῶν νὰ μὴν ἀντιληφθῇ κάτι ἀπὸ τὰ διάφορα προβλήματα ποὺ ἀντιμετώπιζε τὸ πλοῖο.

Ἀμέσως μετὰ ἀλλάξαμε θέμα καὶ ἀναφερθήκαμε στὸν ἀστεροειδὴ ποὺ μόλις ἐξεράγῃ.

Σύμπτωσις ὅμως κι αὐτή…

Τώρα λοιπὸν ἄλλη μία σύμπτωσις ἔφθασε ἐμπρός μου γιὰ νὰ μοῦ καταδείξῃ τὴν μεγάλη σχέσι ποὺ εἶχε ἡ ἀφήγησις τοῦ φίλου μου, μὲ τὸ τί συμβαίνει ἔξω ἀπὸ τὸν πλανήτη μας.

Μία πραγματικὴ κόλασις! Τὸ γεγονὸς τῆς ἀγνοίας καὶ τῆς μακαριότητός μας, δὲν μειώνει τὴν ἔντασι τῶν κινδύνων ποὺ ὑπάρχουν γύρω μας. Ἀλλὰ τελοῦμε ὑπὸ ἄγνοια… Κι αὐτὸ μᾶς κάνει νὰ αἰσθανόμαστε
ἀσφαλεῖς…

Ὄχι, δὲν σᾶς παρουσίασα τὸ ταινιάκι γιὰ νὰ τρομάξετε. Δὲν ἔχω λόγους… Ἄλλως τε, προσωπικῶς πιστεύω πὼς δὲν
κινδυνεύουμε ἀπὸ τέτοιου εἴδους φαινόμενα.

Σᾶς παρουσίασα τὸ ταινιάκι γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖτε (δίχως τὰ χολυγουντιανὰ στολίδια) τὸ μέγεθος τῆς ζημιᾶς ποὺ μπορῇ ἀνᾷ πάσᾳ στιγμὴ νὰ πάθουμε. Τὸ συνειδητοποιοῦμε ὅμως;


Υ.Γ. Ὥρες εἶναι τώρα νὰ μάθουμε πὼς κάπου στὰ «ἀμπάρια» τοῦ «πλοίου» Γῆ, ὑπάρχει ἐξειδικευμένο πλήρωμα ποὺ μᾶς προστατεύει ἀπὸ τὶς ἀνησυχίες…

Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας.(Αγ.Ισαάκ του Σύρου)

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος δεν είχε καθορισμένη ημερομηνία εορτασμού στο ελληνορθόδοξο ημερολόγιο.
Συνηθιζόταν να μνημονεύεται το όνομα του στις 28 Ιανουαρίου μαζί με τον άλλο μεγάλο Σύρο πατέρα της Εκκλησίας,τον όσιο Εφραίμ.
Ωστόσο εδώ και μερικά χρόνια και με πρωτοβουλία του οσίου γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου,ο οποίος ευλαβείτο πολύ τον όσιο Ισαάκ, συντάχθηκε η ακολουθία του από την οποία προέρχονται τα τροπάρια που ακολουθούν και επελέγη η 28η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της οσιακής μνήμης του.
Μάλιστα χτίστηκε στο Αγιον Όρος και ο πρώτος ναός του Οσίου ,σε κελλί μοναχού της συνοδείας του γέροντος Παϊσίου.
Αυτό το ιστολόγιο ξεκίνησε με λόγους του οσίου Ισαάκ και συνεχίζει κατά καιρούς να ενθυμείται τις «ρίζες» του.
Έτσι σήμερα παραθετουμε ένα μικρό τρατάρισμα από τον κήπο του μεγαλου Πατρός και διδασκάλου της Εκκλησίας ,παρακαλώντας τον να εύχεται να φύγει η μουτζούρα των παθών από τις ψυχές και από τους νοερούς οφθαλμούς μας και να έρθει το Φως του Χριστού για να ξεστραβωθούμε και να μη βασανίζουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας.

Απολυτίκιον

Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Αρετών ταις ακτίσι καταλαμπόμενος, της εν Χριστώ πολιτείας φωστήε πολύφωτος, θεοφόρε Ισαάκ ώφθης εν Πνεύματι, και κατευθύνεις ασφαλώς, σωτηρίας προς οδόν, διδάγμασι θεοπνεύστοις, τους ευφημούντας σε Πάτερ, ως του Χριστού θείον θεράποντα.

Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ΄. Τη υπερμάχω.

Τη ισαγγέλω πολιτεία σου, μακάριε, του Παρακλήτου ανεδείχθης θείον όργανον,Ισαάκ, και μοναζόντων τύπος εν πάσιν, αλλ’ ως χάριτος της θείας ενδιαίτημα, χάριν αίτησαι ημίν και φως ουράνιον, τοις βοώσι σοι, χαίροις, Πάτερ θεόσοφε.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις ησυχίας θείος κανών, χαίροις μοναζόντων, ο διδάσκαλος ο σοφός, χαίροις ο παρέχων, τα πρόσφορα εκάστω, της χάριτος τω λόγω, Ισαάκ Όσιε.

Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας.
Να μελετάς τις Άγιες Γραφές και να καταγίνεσαι με τα μέλλοντα αγαθά και τη μνήμη του θανάτου. Γιατί αυτά βοηθούν τον άνθρωπο στην πνευματική πρόοδο. Να θυμάσαι πάντα τον θεό και ν’ αγωνίζεσαι να κόψεις τα πάθη σου, γιατί αυτά τυραννούν την ψυχή.
Ν’ αποφεύγεις τις κακές και αισχρές επιθυμίες, που μολύνουν την καρδιά και δεν την αφήνουν να δει τον Θεό.
Να εξετάζεις και να ελέγχεις πάντοτε τον εαυτό σου, να παρατηρείς τα σφάλματά σου και τ’ αμαρτήματά σου και να προσπαθείς να τα διορθώνεις.
Παρακάλεσε τον Θεό να σου δώσει τον φωτισμό Του, για να έλθει μέσα σου η πνευματική χαρά και αγαλλίαση, που σαν μέλι θα γλυκάνει την ψυχή σου. Τις θλίψεις και τις στενοχώριες που επιτρέπει ο Θεός να μη τις φοβάσαι , γιατί αυτές κατεργάζονται την ψυχή σου. Χωρίς δυσκολίες δεν προοδεύει ο άνθρωπος ,γιατί η ζωή του είναι σαν τα στάσιμα νερά που γεμίζουν με μικρόβια και ακαθαρσίες.
Την καρδιά σου να τη φυλάς καθαρή από τους σαρκικούς μολυσμούς. Ο διάβολος θα σε πολεμήσει πολύ για να σου γκρεμίσει αυτό το πνευματικό φρούριο. Αλλά πρόσεξε! Να ζητάς τη βοήθεια του Θεού και με ταπείνωση ν’ αγωνίζεσαι εναντίον του σατανά ο οποίος «ως λέων ωρυόμενος» προσπαθεί να σε καταπιεί. Την καρδιά σου τη θέλει ο Θεός ολόκληρη καθαρή, κι όχι μόνο ένα μέρος. Κανένα μέρος της καρδιάς μας να μη παραχωρήσουμε στον διάβολο, που θέλει την καταστροφή μας.
Να συγκεντρώνεις τον νου σου στον θεό και να μην τον αφήνεις ελεύθερο να γυρίζει από δω κι από κει. Όταν προφυλάξεις τον νου σου, θα φυλαχθεί και η καρδιά σου καθαρή, γιατί από τον νου οι σκέψεις και οι επιθυμίες έρχονται στην καρδιά. Ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που έχουν την καρδιά τους καθαρή, γιατί θα δουν τον Θεό. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και επαγρύπνηση, γιατί ο πονηρός περιμένει την ώρα που θα μας βρει ανέτοιμους, για να μπει στην καρδιά μας και να την μολύνει.
Στις καρδιές που έχει λερώσει η αμαρτία δεν έρχεται ο Θεός. Μη περιμένουμε πνευματική προκοπή αν δεν κάνουμε την καρδιά μας δοχείο, γιατί μόνο έτσι θα γίνει κατοικητήριο καθαρό του Αγίου Πνεύματος. Όταν βασιλέψει ο Χριστός στην καρδιά μας θα έλθει και η ειρήνη. Είναι η ειρήνη που μόνο Αυτός δωρίζει και την οποία κανείς δεν μπορεί να μας πάρει.
Όπως μια πόλη τη φυλάνε οι φύλακες νύχτα και μέρα, έτσι κι εμείς πρέπει να φυλάμε την καρδιά μας. Αν δεν προσέξουμε, θα γεμίσει από κακούς λογισμούς, πονηρίες και όλα τα κακά. Αν αγωνισθούμε, δεν θα ριζώσουν μέσα μας οι κακίες , που τόσο τη βλάπτουν.
Τον εχθρό πρέπει να τον πολεμάς και να μη κουβεντιάζεις μαζί του, γιατί είναι δόλιος και πανούργος . Πρέπει να τον διώχνεις όσες φορές κι αν σου επιτίθεται, γιατί δεν θα σταματήσει τον βρωμερό και ανίερο πόλεμό του, μέχρι το τέλος της ζωής μας. Αλλά κι εμείς πρέπει να είμαστε ξύπνιοι και με τον φωτισμό του Θεού ν’ αποφεύγουμε τις παγίδες που μας στήνει.
Μη ξεχνάς ότι για να μείνει η καρδιά καθαρή χρειάζεται κόπος ,πόνος και πολλοί ιδρώτες πνευματικοί.
Ζητώντας όμως πάντα τη θεία βοήθεια ,ν’ αγωνίζεσαι σ’ όλη σου τη ζωή , μ’ όλες σου τις δυνάμεις και τότε θα έλθει μέσα σου ο Χριστός που θα σου χαρίσει αιώνια χαρά και ευτυχία.
Από το βιβλίο: «Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
misha.pblogs.gr

Τι είπε η «προφήτισσα» Βάνγκα για τα δραματικά δρώμενα των ημερών μας!

  Η Βουλγάρα «προφήτισσα» Βάνγκα αποτελεί μία μορφή, που ανέκαθεν κινούσε το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών του μεταφυσικού, αλλά και απλών ανθρώπων του λαού. Είναι σίγουρα ο πλέον φημισμένος σύγχρονος άνθρωπος στη γειτονική χώρα σχετικά με τις μαντικές της ικανότητες, κάτι αντίστοιχο δηλ. με τον γέροντα Παΐσιο στην Ελλάδα.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ζωή της, που πέρασε από πολλές διακυμάνσεις – με αποκορύφωμα την τύφλωσή της σε παιδική ακόμα ηλικία – και, φυσικά, οι προβλέψεις της, οι οποίες αγγίζουν μεγάλο φάσμα θεματολογίας, μεταξύ άλλων και θέματα σύγχρονης γεωπολιτικής!
Γεννήθηκε το 1911 στην πόλη Στρούμιτσα της σημερινής Π.Γ.Δ.Μ., της οποίας βέβαια την εποχή εκείνη ο πληθυσμός είχε καθαρά βουλγαρική συνείδηση. Πάντως, οι γονείς της είχαν μετοικήσει εκεί από τη Βουλγαρία, ήδη επί οθωμανοκρατίας, για να διαφύγουν από τους Τούρκους που τους καταδίωκαν. Το πραγματικό της όνομα υπήρξε Βανγκέλια (Ευαγγελία) Γκούστεροβα κι από το μικρό της όνομα προέκυψε το «Βάνγκα», με το οποίο έγινε πασίγνωστη ανά την υφήλιο.
Ήταν μόλις 12 ετών, όταν η Βάνγκα έμεινε για πάντα τυφλή με έναν τρόπο ξεκάθαρα μεταφυσικό: ένα πρωί βρισκόταν κάπου στα χωράφια, δίπλα απ’ τη γενέτειρα πόλη της, όταν εντελώς ξαφνικά – κυριολεκτικά από το «πουθενά» – ξέσπασε δυνατή θύελλα, η οποία παρέσυρε τα πάντα στο διάβα της! Όταν η παράξενη αυτή θύελλα υποχώρησε, η μικρή Βάνγκα διαπίστωσε πως είχε χάσει την όρασή της... Ως «αντάλλαγμα» όμως από εκείνη την ώρα και ύστερα απέκτησε τη μοναδική ικανότητα να βλέπει το μέλλον, χάρισμα που δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ μέχρι και τη στιγμή του θανάτου της!...
Αυτό το χάρισμά της το καλλιεργούσε διαρκώς με την πάροδο των χρόνων κι έτσι έγινε σιγά-σιγά ξακουστή στα πέρατα της χώρας: απ’ όλες τις γωνιές της Βουλγαρίας (και όχι μόνο) συνέρρεαν στο σπίτι της άνθρωποι απλοί, αλλά και μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής και των παρασκηνίων, για να πάρουν από το στόμα της σύγχρονης «Πυθίας» μια πολύτιμη συμβουλή ή και λύση στα προβλήματα που τους βασάνιζαν... Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε ο θρύλος της Βάνγκα, οι προγνώσεις της οποίας είχαν πολύ μεγάλη αξία και για τους ανθρώπους της τότε κομμουνιστικής εξουσίας, οι οποίοι – αν και φαινομενικά απέρριπταν τη μεταφυσική – άκουγαν πάντοτε με προσοχή τα λεγόμενά της. Στο πλαίσιο αυτό πολλά ειπώθηκαν για την ιδιαίτερη και στενή σχέση της «προφήτισσας» με την κόρη του Βούλγαρου κομμουνιστή κυβερνήτη Τόντορ Ζίβκοφ, τη Λιουντμίλα Ζίβκοβα. Πράγματι, η Ζίβκοβα (υπουργός πολιτισμού τον καιρό εκείνο) επισκεπτόταν τακτικά τη Βάνγκα, μέχρι και την ώρα του τόσο μυστηριώδους θανάτου της, σε πολύ νεαρή ηλικία, το καλοκαίρι του 1981...
Η Βάνγκα πέθανε στα 85 της, στις 11 Αυγούστου του 1996. Έκτοτε το έργο της, που αποτελείται αποκλειστικά από προφορικές της ρήσεις, εκτιμήθηκε ακόμα περισσότερο και αρκετοί ερευνητές ασχολήθηκαν μ’ αυτό. Πολλά έχουν λοιπόν ειπωθεί για τη μεγάλη ακρίβειά της να προβλέπει διάφορες καταστάσεις και φαινόμενα, που μάλιστα αφορούν και σύγχρονα (αλλά και μελλοντικά!) γεγονότα από τους τομείς της παρασκηνιακής πολιτικής και των διεθνών σχέσεων... Παραθέτουμε στο παρόν κείμενο μερικά μόνο από τα θεωρούμενα ως «προφητικά» λεχθέντα της Βάνγκα, όπως αυτά έχουν καταγραφεί από σοβαρούς ανθρώπους, η αξιοπιστία των οποίων είναι, κατά την άποψή μας, δεδομένη.
Έναν περίπου χρόνο προτού ξεσπάσει ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος η Βάνγκα είπε τα εξής: «Σύντομα ο κόσμος θα μπερδευτεί και πολλοί άνθρωποι θα χαθούν... Μετά από έναν χρόνο θα ξεκινήσει πόλεμος»!... Αυτά ειπώθηκαν περί το 1938. Ως γνωστόν ο καταστροφικός Β΄ παγκόσμιος πόλεμος (με πάνω από 60 εκατομμύρια νεκρούς!) ξεκίνησε το 1939... Όσο δε για την έκβαση του τρομακτικού αυτού πολέμου, να τι προέβλεψε η «προφήτισσα»: «Το κράτος εκείνο που θα στραφεί κατά της μεγάλης Ρωσίας, θα χάσει τον πόλεμο»... Και πράγματι, η Γερμανία, που επιτέθηκε ξαφνικά κατά της ΕΣΣΔ το 1941, ήταν τελικά ο μεγάλος ηττημένος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου!
Τα τραγικά γεγονότα του 1968 στην Πράγα τα είχε επίσης προβλέψει η Βάνγκα με εξαιρετική ακρίβεια. Έναν ολόκληρο χρόνο πριν αυτά διαδραματιστούν, δηλ. το 1967, έπεσε ξαφνικά σε «έκσταση» και πρόφερε τα εξής: «Να θυμάστε την Πράγα! Μεγάλες δυνάμεις περικυκλώνουν την πόλη και φωνάζουν ‘’πόλεμος’’, ‘’πόλεμος’’! Η Πράγα θα μετατραπεί σε ιχθυοτροφείο, μέσα στο οποίο θα ψαρεύουν ψάρια»... Πέραν της τρομερά ακριβούς της πρόβλεψης, να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με μία ερμηνεία, η λέξη «ιχθυοτροφείο» σημαίνει το «ιχθυοτροφείο ιδεών», που ενέπνευσε αργότερα τον αγώνα των ανατολικοευρωπαϊκών λαών κατά των στυγερών καθεστώτων που τους είχαν επιβληθεί.
Το 1971 η Βάνγκα είπε τα εξής εκπληκτικά, αναφερόμενη μάλιστα και σε συγκεκριμένη ημερομηνία: «Θα έρθουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων. Θα γίνουν αγνώριστοι. Η Νέα Εποχή θα έχει πολλά σημάδια, που θ’ αρχίσουν να φαίνονται το 1990»! Και όντως το 1990 κατέρρευσε οριστικά ο κομμουνισμός στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και άρχισε η Νέα Εποχή, στην οποία οι ένθρωποι έγιναν «αγνώριστοι» και η οποία συνεχίζεται και σήμερα με τραγικό τρόπο...
Όσο για τον 21ο αιώνα, η Βάνγκα ήταν σαφέστατη: στον κόσμο θα κυριαρχήσει η... Ρωσία!!! Να τι είπε κάποτε, επί Ψυχρού πολέμου: «Τώρα η Ρωσία ονομάζεται Ένωση. Όμως θα γυρίσει η παλιά Ρωσία και θα ονομάζεται όπως επί Αγίου Σεργίου. Την πνευματική της ανωτερότητα θα την αναγνωρίσουν οι πάντες, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής. Αυτό θα συμβεί μετά από 60 χρόνια. Πριν απ’ αυτό θα συμμαχήσουν τρεις χώρες: η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία και θα βρεθούν σε κοινό σημείο. Η Βουλγαρία θα είναι μαζί τους μόνο εάν είναι μαζί με τη Ρωσία και σαν μέρος της Ρωσίας. Χωρίς τη Ρωσία η Βουλγαρία δεν έχει μέλλον»!...
Χρειάζεται άραγε να προσθέσουμε κάτι στην παραπάνω φοβερή πρόβλεψη; Ήδη διαμορφώθηκε ο ευρασιατικός άξονας Ρωσίας-Κίνας, που θα ξεπεράσει οικονομικά, στρατιωτικά, πληθυσμιακά κτλ. τη Δύση και σύντομα θα κυβερνάει τον πλανήτη! Αλλά και σε μια άλλη «προφητεία» της η Βάνγκα αναφέρει τα εξής: «Δεν υπάρχει δύναμη, που να μπορεί να συντρίψει τη Ρωσία. Η Ρωσία θα εξελιχθεί, θα μεγαλώσει, θα εδραιωθεί. Όλα θα λιώσουν σαν πάγος, μόνο ένα πράγμα θα παραμείνει άθικτο: η δόξα του Βλαδίμηρου, η δόξα της Ρωσίας! Πάρα πολλές φορές έχει θυσιαστεί. Κανείς όμως δεν μπορεί να σταματήσει πια τη Ρωσία. Όλα θα τα σαρώσει στον δρόμο της και όχι μόνο θα επιβιώσει, αλλά θα γίνει και κυρίαρχος του κόσμου»!... Ποιον Βλαδίμηρο άραγε εννοούσε η Βάνγκα; Τον... Βλαντίμιρ Πούτιν άραγε;...
Να τι λέει η «προφήτισσα» από τη Βουλγαρία για τα Βαλκάνια του μέλλοντος: «Σήμερα τα Βαλκάνια είναι ανήσυχα, θα έρθει όμως η μέρα, που όλες οι βαλκανικές πρωτεύουσες θα τείνουν τη χείρα της βοήθειας και της φιλίας. Μεγάλοι ηγέτες της Σόφιας, του Βουκουρεστίου, του Βελιγραδίου, της Αθήνας και της Άγκυρας θα μαζευτούν και θα συζητήσουν, οδηγούμενοι από την επιθυμία για ειρήνη και κατανόηση». Τα παραπάνω ειπώθηκαν από τη Βάνγκα το 1948, την ώρα δηλ. που ξεκινούσε ο Ψυχρός πόλεμος, που χώρισε τα Βαλκάνια σε ζώνες επιρροής των μεγάλων δυνάμεων και δίχασε βαθιά την περιοχή... Σήμερα όμως τα διάφορα σχέδια υπερδυνάμεων για δημιουργία «συνομοσπονδιών» και άλλων υπερεθνικών σχημάτων στην περιοχή ταιριάζουν πάρα πολύ με τα παραπάνω λεγόμενα της Βάνγκα.
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
ΠΗΓΉ    ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ

Μάθε να προσεύχεσαι

Μητροπολίτη Σουρόζ Anthony Bloom

Αν η απελπισία μας πηγάζει από πολύ βαθιά μέσα μας, αν αυτό που ζητάμε, αυτό για το οποίο κραυγάζουμε, είναι τόσο ουσιαστικό ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες τις ζωής μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια να προσευχηθούμε και μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφαία στιγμή της προσευχής μας, τη συνάντηση με το Θεό.Θα ήθελα να πω κάτι ακόμα για την «κραυγή» της προσευχής. Φώναζε δυνατά ο τυφλός Βαρτίμαιος [ένας τυφλός που ζητούσε βοήθεια από το Χριστό]. Τι λέει όμως το Ευαγγέλιο για τους ανθρώπους γύρω του; Προσπαθούσαν, λέει, να τον κάνουν να σιωπήσει. Μπορούμε να φανταστούμε όλους εκείνους τους ευσεβείς ανθρώπους με την καλή όραση, τα γερά πόδια, την καλή υγεία που περικύκλωναν το Χριστό και μιλούσαν για υψηλά θέματα, για τη Βασιλεία του Θεού που έρχεται, για τα μυστήρια των Γραφών, να γυρίζουν προς το Βαρτίμαιο και να του λένε: «επί τέλους, δεν μπορείς να ησυχάσεις; Τα μάτια σου, τα μάτια σου, και τι σημασία έχουν αυτά ενώ μιλούμε για το Θεό;» Ο Βαρτίμαιος φαινόταν σαν κάτι ξένο που ξαφνικά έμπαινε στη μέση και, αδιαφορώντας τελείως για τα συμβαίνοντα, ζητούσε από το Θεό κάτι που απελπιστικά το είχε ανάγκη. Και όλα αυτά τα έκανε παρά το γεγονός ότι με τις φωνές του κατέστρεψε την αρμονία των εθιμοτυπικών συζητήσεων γύρω του. Οι ενοχλημένοι θα μπορούσαν να τον απομακρύνουν και να τον κάνουν να σιωπήσει. Το Ευαγγέλιο όμως λέει πως, ενώ όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήθελαν να τον ησυχάσουν, αυτός επέμενε, γιατί αυτό που ζητούσε είχε πολύ μεγάλη σημασία για τον ίδιο. Όσο περισσότερο προσπαθούσαν να του κλείσουν το στόμα, τόσο πιο πολύ εκείνος φώναζε. Εδώ βρίσκεται το μήνυμά μου. Υπάρχει στην Ελλάδα ένας άγιος, ονομάζεται Μάξιμος. Ήταν νέος όταν μια μέρα πήγε στην Εκκλησία και άκουσε το ανάγνωσμα του Αποστόλου που λέει ότι πρέπει να προσευχόμαστε «αδιαλείπτως». Αυτό έκανε τόση εντύπωση στο Μάξιμο ώστε σκέφτηκε πως δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να προσπαθήσει να τηρήσει αυτή την εντολή. Όταν βγήκε από το ναό σκέφτηκε να πάει στο κοντινότερο βουνό και εκεί ήσυχος να αρχίσει να προσεύχεται όπως άκουσε στο Ευαγγέλιο. Σαν Έλληνας χωρικός του τετάρτου αιώνα, ήξερε το «Πάτερ ημών» και μερικές άλλες προσευχές. Έτσι, όπως μάς λέει ο ίδιος, άρχισε να τις λέει τη μία ύστερα από την άλλη, και πάλι από την αρχή, ασταμάτητα. Αισθάνθηκε, πραγματικά, πολύ όμορφα. Προσευχόταν, ήταν συντροφιά με το Θεό, ήταν χαρούμενος. Το καθετί του φαινόταν τόσο τέλειο! Μόνο που σιγά- σιγά ο ήλιος άρχισε να πέφτει, άρχισε να κάνει κρύο και να σκοτεινιάζει. Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά όταν άρχισε ν’ ακούει γύρω του θορύβους, πολλούς και παράξενους θορύβους. Άκουγε το σπάσιμο των κλαδιών κάτω από τα πόδια των ζώων, έβλεπε τα λαμπερά μάτια των άγριων θηρίων, άκουγε τις κραυγές των μικρών ζώων που τα έτρωγαν τα μεγαλύτερα. Άκουγε όλων των ειδών τους γνωστούς νυχτερινούς θορύβους του δάσους. Τότε αισθάνθηκε πως ήταν μόνος. Πραγματικά μόνος, ένα μικρό απροστάτευτο πλάσμα μέσα στον κόσμο του κινδύνου, του θανάτου, του σπαραγμού. Ένιωσε ότι δεν είχε καμιά άλλη βοήθεια αν ο Θεός δεν του έδινε τη δική Του. Δεν συνέχισε πια να λέει το «Πάτερ ημών» και το «Πιστεύω». Έκανε ό,τι έκανε και ο Βαρτιμαίος. Άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Το φώναζε αυτό όλη τη νύχτα γιατί τα ζωντανά του δάσους και τα λαμπερά τους μάτια δεν του έδιναν ευκαιρία για ύπνο. Τέλος ξημέρωσε. Σκέφτηκε, λοιπόν, αφού όλα τα ζώα έχουν φύγει πια και πήγαν να κοιμηθούν «τώρα μπορώ και εγώ να προσευχηθώ». Αλλά τότε ένιωσε ότι πεινούσε. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να μαζέψει μερικά βατόμουρα, για να φάει. Πλησίασε ένα θάμνο, αλλά ξαφνικά του ήρθε η σκέψη ότι όλα τα αστραφτερά μάτια και άγρια νύχια θα πρέπει να είναι κρυμμένα κάπου εκεί στους θάμνους. Έτσι άρχισε να προχωρεί πολύ προσεκτικά και σε κάθε του βήμα έλεγε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσε με, βοήθησέ με, βοήθησέ με, σώσε με. Ω Θεέ μου, βοήθησέ με, προστάτεψέ με». Για κάθε βατόμουρο που μάζεψε, σίγουρα, είχε προσευχηθεί πολλές φορές. Πέρασε ο καιρός και ύστερα από πολλά χρόνια συνάντησε ένα γέροντα και έμπειρο ασκητή, ο οποίος τον ρώτησε πώς είχε μάθει να προσεύχεται αδιάλειπτα. Ο Μάξιμος είπε: «Νομίζω πως ο διάβολος με δίδαξε να προσεύχομαι αδιάλειπτα». Ο γέροντας απάντησε: «Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Αλλά θα ήθελα να είμαι βέβαιος ότι σε καταλαβαίνω σωστά». Ο Μάξιμος τότε του εξήγησε πώς είχε σιγά- σιγά συνηθίσει όλους τους θορύβους και τους κινδύνους της μέρας και της νύχτας. Ύστερα όμως του ήρθαν πειρασμοί σαρκικοί, πειρασμοί του νου, των αισθημάτων και αργότερα πιο ισχυρές επιθέσεις του διαβόλου. Ύστερα απ’ όλα αυτά δεν υπήρχε στιγμή της μέρας και της νύχτας που να μην κραυγάζει στο Θεό: «Ελέησον, ελέησον, βοήθησε, βοήθησε, βοήθησε». Μια μέρα, ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια αδιάλειπτης προσευχής ο Κύριος του αποκαλύφτηκε. Από τη στιγμή εκείνη ησυχία, ειρήνη και γαλήνη τον πλημμύρισαν. Δεν υπήρχε πια φόβος – φόβος από το σκοτάδι, από τους θάμνους, ούτε από το διάβολο- ο Κύριος είχε επικρατήσει. «Τότε», είπε ο Μάξιμος, «έμαθα ότι αν δεν έλθει ο Κύριος, είμαι απελπιστικά αβοήθητος. Έτσι, και όταν ακόμα ήμουνα γαλήνιος, ειρηνικός και ευτυχισμένος, συνέχισα να προσεύχομαι λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, γιατί μόνο στο θείο έλεος υπάρχει η ειρήνη της καρδιάς και του νου, η γαλήνη του σώματος και η δύναμη της θέλησης». Έτσι δεν μπορούμε να πούμε πως ο Μάξιμος έμαθε να προσεύχεται παρά την ταραχή που τον κατείχε, αλλά ακριβώς εξ αιτίας της ταραχής. Γιατί η ταραχή του ήταν ένας πραγματικός κίνδυνος. Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε ότι και μεις βρισκόμαστε σε πολύ μεγάλη ταράχη, σε κίνδυνο, ότι ο διάβολος παραφυλάει προσπαθώντας να μάς πιάσει και να μάς καταστρέψει, τότε θα προσευχόμαστε συνέχεια, ασταμάτητα. Από το Βιβλίο Μάθε να προσεύχεσαι μητροπολίτη Anthony Bloom Εκδόσεις Έλαφος Ενοριακά Νέα Αντώνιος Μπλουμ, γιατρός, πρώην άθεος, ορθόδοξος μητροπολίτης Σουρόζ (Αγγλία) Η ιστορία του Βαρτιμαίου Μητροπολίτη Anthony Bloom ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ «Και έρχονται εις Ιεριχώ, και εκπορευομένου αυτού από Ιεριχώ και των μαθητών αυτού και όχλου ικανού, ο υιός Τιμαίου Βαρτιμαίος τυφλός εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών και ακούσας ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος έστιν, ήρξατο κράζειν και λέγειν υιέ Δαυίδ Ιησού, ελέησον με. και επετίμών αυτώ πολλοί ίνα σιωπήση· ο δε πολλώ μάλλον έκραζεν υιέ Δαυίδ, ελέησόν με. και στάς ο Ιησούς είπε· φωνήσατε αυτόν, και φωνούσι τον τυφλόν λέγοντες αυτώ· θάρσει, έγειρε, φωνεί σε· ο δε αποβαλών το ιμάτιον αυτού άναστάς ήλθε προς τον Ιησούν. και αποκριθείς λέγει αυτώ ο Ιησούς τί σοι θέλεις ποίησαι; ο δε τυφλός είπεν αυτώ· ραββουνί, ίνα άναβλέψω. και ό Ιησούς είπεν αυτώ· ύπαγε, η πίστις σου σέσωκέ σε. και εύθέως άνέβλεψε, και ηκολούθησε τω Ιησού εν τη όδώ». (κατά Μάρκον ευαγγέλιο, κεφ. 10, 41-52). Πιστεύω πως μια από τις αίτιες που μας εμποδίζουν να γνωρίζουμε τον πραγματικό εαυτό μας και να βρίσκουμε τον προσωπικό μας δρόμο είναι το ότι δεν έχουμε συναίσθηση πόσο τυφλοί είμαστε! Πόσο επίμονα θ' αναζητούσαμε τη θεραπεία αν ξέραμε ότι είμαστε τυφλοί! Θα την αναζητούσαμε όπως, ίσως, έκανε ο Βαρτιμαίος: από τους ανθρώπους, τους γιατρούς, τους ιερείς, τους θεραπευτές, υστέρα, μη έχοντας πια καμιά ελπίδα στους «άρχοντες, τους υιούς των ανθρώπων εν οίς ουκ εστί σωτηρία» μπορεί να γυρίζαμε στο Θεό. Αλλά η τραγωδία είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε την τύφλωσή μας. Τόσα πολλά πράγματα ξεπηδούν μπροστά στα μάτια μας, που μας κάνουν να μη βλέπουμε τα αόρατα για τα οποία είμαστε τυφλοί. Ζούμε σ' ένα κόσμο πραγμάτων που αποσπούν την προσοχή μας και μας επιβάλλονται. Δεν είναι ανάγκη εμείς να τα προσέξουμε. Εκείνα από μόνα τους στέκονται μπροστά μας! Τα μη ορατά όμως δεν επιβάλλονται μόνα τους, πρέπει εμείς να τα αναζητήσουμε και να τα ανακαλύψουμε. Ο γύρω κόσμος απαιτεί την προσοχή μας, ο Θεός μας προσκαλεί διακριτικά. Θυμάμαι κάτι που ένας γέροντας μοναχός μου είπε κάποτε: «Το Άγιο Πνεύμα μοιάζει σαν ένα μεγάλο δισταχτικό πουλί που κατέβηκε κάπου κει κοντά μας. Όταν το βλέπεις να έρχεται πιο κοντά, μην κουνιέσαι για να μην το τρομάξεις. Άφησέ το να ρθεί δίπλα σου». Αυτό ίσως μπορεί να μας θυμίσει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, «εν είδει περιστεράς». Αυτή η είκόνα ενός πουλιού που κατεβαίνει δισταχτικό και ταυτόχρονα έτοιμο να προσφερθεί είναι μια βιβλική είκόνα γεμάτη βαθιά νοήματα — αν και ένας Ιάπωνας κάποτε μου έλεγε: «στη χριστιανική θρησκεία νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω τον Πατέρα και τον Υιό, άλλα δε μπορώ ν' ανακαλύψω τη σπουδαιότητα του ''άξιότιμου'' περιστεριού!» Για να συνεχίσουμε λίγο ακόμα με τα σύμβολα της διακριτικότητας που είναι το χαρακτηριστικό μιας καρδιάς πού προσφέρεται αλλά δεν εξευτελίζεται, ας ξαναρίξουμε μια ματιά στο «Μικρό Πρίγκιπα» του Αntoine de Saint-Exupery. Στο σημείο όπου η αλεπού περιγράφει πώς ο μικρός Πρίγκιπας θα μπορούσε να την εξημερώσει. Θα χρειαστεί να είναι πολύ υπομονετικός, να κάθεται λίγο μακριά της, να την κοιτάζει με την άκρη του ματιού του και να μην λέει τίποτε, γιατί τα λόγια προκαλούν παρεξηγήσεις. Μέρα με τη μέρα θα κάθεται πιο κοντά και σιγά σιγά θα γίνουν φίλοι. Βάλε το «Θεό» στη θέση της αλεπούς και θα δεις την αγάπη, την παρθενική σεμνότητα,τη διακριτικότητα που προσφέρεται αλλά δεν εξευτελίζεται. Ο Θεός δε δέχεται μια γλειώδη, αβασάνιστη σχέση, ούτε επιβάλλει την παρουσία Του, την προσφέρει. Κι η προσφορά Του αυτή δε μπορεί να γίνει δεχτή παρά μόνο με ίσους όρους. Δηλαδή με την αντίστοιχη προσφορά μιας ταπεινής, γεμάτης αγάπη καρδιάς. Μιας προσφοράς κι απ' τους δυο που σεμνά και διακριτικά θ' αναζητούν ο ένας τον άλλο με βαθύ κι αμοιβαίο σεβασμό και με επίγνωση της αγιότητας και της άφατης ομορφιάς που χαρίζει η αμοιβαία αγάπη. Ο εξωτερικός κόσμος μας επιβάλλεται. Ο εσωτερικός κόσμος μπορεί να γίνεται αντιληπτός, αλλά δεν εκλιπαρεί την προσοχή μας: πρέπει να προχωρούμε σιγά και προσεκτικά. Να καιροφυλαχτούμε για τον εσωτερικό μας κόσμο, σαν το θαυμαστή των πουλιών που για να τα παρατηρήσει παίρνει μια θέση στο δάσος ή στους αγρούς και καθεται σιωπηλός, αλλά γεμάτος ένταση. Στέκει ακίνητος, αλλ' όμως άγρυπνος και παρατηρητικός. Αυτή την ένταση της προσοχής που μας επιτρέπει ν' αντιληφτούμε όσα αλλιώτικα μας διαφεύγουν, την αποδίδουν τα λόγια αυτού του παιδικού τραγουδιού: Μια γέρικη σοφή κουκουβάγια ζούσε σε μια βελανιδιά Όσο έβλεπε περσότερο, τόσο μιλούσε λιγότερο. Κι Οσο μιλούσε λιγότερο, τόσο άκουγε περσότερο. Αχ! να μοιάζαμε και μείς της γέρικης της κουκουβάγιας της σοφής! Τυφλωμένοι από τον κόσμο των γύρω πραγμάτων ξεχνάμε ότι αυτός δε φτάνει το βάθος στο όποιο ο άνθρωπος είναι ικανός να διεισδύσει. Ο άνθρωπος είναι μικρός και ταυτόχρονα μεγάλος. Όταν αναλογιζόμαστε τον εαυτό μας μέσα στο σύμπαν που συνεχώς απλώνεται — αμέτρητα μεγάλο ή άπειρα μικρό — τον βλέπουμε σαν έναν κόκκο σκόνης παροδικό, εύθραυστο και χωρίς σημασία. Αλλά όταν στραφούμε προς τα μέσα μας, ανακαλύπτουμε ότι τίποτε σ' αυτή την απεραντοσύνη δεν είναι αρκετά μεγάλο για να μας γεμίσει εντελώς. Όλη η δημιουργία είναι σαν ένας κόκκος άμμου στα βάθη του είναι μας. Είμαστε απέραντα μεγάλοι για να μας γεμίσει ή ικανοποιήσει ο κόσμος αυτός. Μόνο ο Θεός που μας έπλασε για να γίνουμε «κοινωνοί θείας φύσεως» μπορεί να μας γεμίσει. Όπως λέει ο Αngelus Sillesius: «Είμαι τόσο μεγάλος όσο ο Θεός. Εκείνος είναι τόσο μικρός όσο εγώ». «Κοιτάζοντας από τον ουρανό, τι είναι εκείνο που διακρίνουμε περισσότερο πάνω στη γη; Όχι τα βουνά ούτε οι θάλασσες ούτε οι πόλεις ούτε οι ουρανοξύστες. Είναι ο άνθρωπος. Διότι η θεοειδής ψυχή του ανθρώπου είναι ένας ήλιος επί της γης. Όσοι είναι οι άνθρωποι, τόσοι είναι οι ήλιοι επί της γης. Και καθένας απ’ αυτούς τους ήλιους είναι ορατός από τον ουρανό. Αγαπημένο θαύμα του Θεού! Η μικρούτσικη γη, ένα αστεράκι από τα πιο μικρά, να χωράει δισεκατομμύρια ήλιους! Μέσα από το χωματένιο σώμα του ανθρώπου λάμπει ο ήλιος! Ο άνθρωπος! Ένας μικρός θεός μέσα στη λάσπη» (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς). Ο υλικός κόσμος έχει αδιαφάνεια, πυκνότητα, βάρος και όγκο, άλλα δεν έχει βάθος. Μπορούμε να εισδύσουμε στην καρδιά των πραγμάτων και όταν φτάσουμε στο πιο βαθύ σημείο τους — που είναι το τελικό σημείο — δε βρίσκουμε δρόμο προς το άπειρο. Το κέντρο μιας σφαίρας, λόγου χάρη, είναι το εσωτερικότερο σημείο της. Αν προσπαθήσουμε να πάμε πέρα άπ' αυτό ξαναγυρίζουμε στην επιφάνεια της σφαίρας, στον αντίποδα. Η Αγία Γραφή μιλάει για το βάθος της ανθρώπινης καρδιας. Πρόκειται για ένα βάθος που είναι αμέτρητο από τη φύση του. Είναι απέραντο και ξεπερνάει κάθε όριο μέτρησης. Το βάθος αυτό είναι ριζωμένο στην απεραντοσύνη του ίδιου του Θεού. Πότε άραγε μπορούμε να αρχίσουμε την έρευνα για να γνωρίσουμε μέχρι ποιο σημείο είμαστε τυφλοί, τυφλωμένοι δηλαδή από τα ορατά που μας εμποδίζουν να συλλάβουμε τ' αόρατα; Μόνο όταν καταλάβουμε τη διαφορά ανάμεσα σέ μια παρουσία που επιβάλλεται και σε μια άλλη που πρέπει να την αναζητήσουμε επειδή τη νιώσαμε στην καρδιά μας. Ακόμα, όταν καταλάβουμε τη διαφορά ανάμεσα στο βάρος, την αδιαφάνεια και την πυκνότητα των αντικειμένων του γύρω μας κόσμου και στο ανθρώπινο βάθος που μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να γεμίσει. Θα τολμούσα να πω και στο βάθος κάθε δημιουργήματος που προορισμός του είναι να γίνει τόπος της θείας παρουσίας, όταν στη συντέλεια ο Θεός θα είναι «τα πάντα εν πάσι». Το να είναι κανείς τυφλός στα αόρατα και να βλέπει μόνο το «χειροπιαστό» κόσμο σημαίνει ότι βρίσκεται έξω από την πληρότητα της γνώσης, έξω από την εμπειρία της καθολικής αλήθειας, δηλαδή έξω από τον κόσμο που βρίσκεται μέσα στο Θεό και που ο Θεός είναι η καρδιά του. Ο τυφλός Βαρτιμαίος είχε οδυνηρή εμπειρία αυτού του πράγματος, γιατί εξ αιτίας της φυσικής τυφλότητάς του δεν είχε επαφή με τον ορατό κόσμο. Μπορούσε να επικαλείται τον Κύριο γεμάτος απογοήτευση, με όλη την απεγνωσμένη ελπίδα που ένιωθε όταν περνούσε πλάι του η σωτηρία, καθώς αισθανόταν τον εαυτό του αποκομμένο. Ο λόγος για τον οποίο όλοι εμείς πολύ συχνά δε μπορούμε να επικαλεστούμε το Θεό μ' αυτό τον τρόπο είναι γιατί δεν καταλαβαίνουμε πόσο απομονωμένοι είμαστε με το να μένουμε τυφλοί στην καθολική θέα του κόσμου — μια θέα εν τούτοις που θα μπορούσε να δώσει ολοκληρωμένη υπόσταση και στόν ίδιο τον ορατό κόσμο. Πόσο καλά θα ήταν αν μπορούσαμε να μάθουμε να είμαστε τυφλοί στα ορατά για να βλέπουμε πέρα απ' αυτά, να βλέπουμε στο βάθος,να βλέπουμε το αόρατο να διαπερνάει με την παρουσία του μέσα και γύρω μας όλα τα πράγματα! Αυτή η τύφλωση είναι πολύμορφη. Συμβαίνει όχι φυσικά σ' εμάς, αλλά στους άγιους από την εμπειρία μιας εκθαμβωτικής λάμψης. Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, μιλώντας για το θείο σκότος, λέει ότι είναι περίσσεια φωτός, ενός φωτός τόσο εκτυφλωτικού, ώστε αυτός που το έχει δει να μη μπορεί να δει τίποτε άλλο. Μπορεί επίσης να είναι κανείς τυφλός ενώ έχει ανοιχτά μάτια. Ο Τολστοι στο βιβλίο του «Πόλεμος και Ειρήνη» μιλάει για τον Pierre Bezuhov που κοιτάζει μέσα στα μεγάλα ώραία μάτια της Ελένης και δε βλέπει σ' αυτά τίποτε άλλο παρά τον ίδιο του τον εαυτό, απαλλαγμένο μάλιστα απ' όλα τα σφάλματα, έτσι ακριβώς όπως τον έβλεπε εκείνη η φτωχή! Εκείνος κοίταζε στα μάτια της άλλα δεν έβλεπε παρά μόνο τον εαυτό του — η εικόνα της χανόταν εντελώς! Και μείς το ίδιο κάνουμε ακόμα και με τον υλικό κόσμο: ανάλογα με το πού συγκεντρώνεται το βλέμμα μας όταν κοιτάζουμε πρός το παράθυρο, μπορούμε να δούμε ή το είδωλο μας ή το τζάμι ή τη θέα πέρα απ' αυτό. Μπορεί ακόμα να βλέπουμε με μάτια αδιαφορίας, Όπως έκαναν οι διαβάτες που προσπερνούσαν το Βαρτιμαίο. Μπορεί να βλέπουμε με μάτια άπληστα σαν το λαίμαργο του Dickens, που βλέποντας τις αγελάδες να βόσκουν στα λιβάδια το μόνο που σκεπτόταν ήταν το «θαυμάσιο βοδινό κρέας»! Μπορεί να βλέπουμε με μάτια γεμάτα μίσος όταν γίνουμε επιτήδειοι, το ίδιο επιτήδειοι όπως ο διάβολος που δε βλέπει παντού τίποτε άλλο παρά το κακό, μεταμορφώνοντας τα πάντα σε μια απαίσια γελοιογραφία. Τέλος μπορεί να βλέπουμε με τα μάτια της αγάπης, με καθαρή καρδιά ικανή να βλέπει το Θεό και την εικόνα Του στο πρόσωπο των ανθρώπων: ακόμα και κείνων όπου η εικόνα Του, κάτω από στρώματα προσωπείων και παραποιήσεων, μόνο αμυδρά πια απεικονίζει την αληθινή και βαθιά μυστική ταυτότητα του ανθρώπου. Όπως λέει και η αλεπού στο μικρό Πρίγκιπα: «μόνο με την καρδιά μπορούμε να δούμε αληθινά. Η ουσία ξεφεύγει σαν ψάχνεις με τα μάτια». Πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το βάθος των πραγμάτων, την απεραντοσύνη και το κάλεσμα της αιωνιότητας πού υπάρχει σ' ολόκληρο τον κόσμο. Και το συνειδητοποιούμε μόνο εφ' όσον, υστέρα από μια υπαρξιακή εμπειρία, βεβαιωθούμε ότι πραγματικά υπάρχει εσωτερικός κόσμος. Κι είναι με την πίστη μόνο που μπορούμε να έχουμε σταθερή βεβαιότητα ότι ο αόρατος κόσμος είναι πραγματικός, παρών και αξίζει να τον αναζητήσει κανείς πέρα από τον ορατό κόσμο και μέσα απ' αυτόν. Αυτή η κίνηση πίστης σημαίνει αποδοχή της μαρτυρίας εκείνων που είδαν τον αόρατο κόσμο, έστω κι αν δεχτούμε τη μαρτυρία τους σαν υπόθεση προσωρινή ίσως, ώσπου να κάνουμε την έρευνά μας. Χωρίς αύτη την υπόθεση τίποτε δεν είναι δυνατό, γιατί δε μπορούμε ν' αρχίσουμε μια έρευνα για τα αόρατα πράγματα αν είμαστε από πριν σίγουροι ότι δεν υπάρχουν. Μπορούμε να δεχτούμε τη μαρτυρία όχι μόνο από έναν ή δύο ανθρώπους, αλλά από εκατομμύρια που, μέσα στην πορεία της ιστορίας (τόσο στη χριστιανική όσο και στις άλλες θρησκείες), είχαν αυτή την εμπειρία και ομολόγησαν την παρουσία του αόρατου κόσμου. Από το βιβλίο του π. Anthony Bloom Πορεία και συνάντηση Εκδ. Ακρίτας

Πρέπει να σταματήσει το Μανιάτικο μοιρολόι

Η Ελλάδα περνάει δύσκολες στιγμές, ταπεινώνεται, εξευτελίζεται, εκλιπαρεί.

Είναι κάτι που μας πληγώνει και μας εξοργίζει.

Τα έχουμε πει για τα αίτια αυτής της κατάντιας.

Είναι μια κατάσταση που κορυφώθηκε τη χειρότερη δυνατή στιγμή για τα συμφέροντα της χώρας. Την ώρα που γίνονται σημεία και τέρατα στην περιοχή μας, που διαμορφώνονται νέες καταστάσεις στο χώρο της ενέργειας, εμείς έχουμε βρεθεί ξεβράκωτοι.

Ολο το θέμα είναι να προσπαθήσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Δεν μας ταιριάζει αυτή η μίζερη κατάσταση. Μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς σε ένα λιγότερο καταναλωτικό κράτος με σημαντικά μικρότερο ΑΕΠ. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα περίφημα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και να στήσουμε κάτι υγιές και μακροπρόθεσμα βιώσιμο. Μένοντας μέσα στη συμμαχία των χοντρών βορείων αλλά διεκδικώντας ανάλογα με τη γεωστρατηγική μας θέση. Οι φρίτσιδες το ξέρουν ότι είμαστε γωνιακό μαγαζί, αλλά θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία να μας δώσουν ένα μάθημα. Να τους στείλουμε και εμείς το μήνυμα ότι όλα έχουν ένα όριο και αν το ξεπεράσουν να τους πούμε να πάνε να δουν αν ερχόμαστε.

Αν βγούμε από αυτό το χάος με το δημόσιο λιγότερο γραφειοκρατικό και και τον ιδιωτικό τομέα λιγότερο διαπλεκόμενο και κρατικοδίαιτο ίσως κάτι να έχουμε κερδίσει από αυτή την κρίση.

Νέα Τάξη και Μνημόνιο

  Mε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αποκρυσταλλώνεται πλήρως το σχέδιο της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ για την χώρα μας όπως το λέγαμε εδώ και αρκετό καιρό . Το σχέδιο είναι η καταστροφή της ραχοκοκαλιάς της κοινωνίας μας που είναι η μεσαία τάξη και η εξαγορά των πάντων. Αυτό είναι το σχέδιό τους. Τα πάντα ιδιωτικά και φυσικά στα χέρια λίγων μεγάλων εταιρειών ξένων και ελληνικών. Ως λαός έχουμε την τάση να μην βλέπουμε παραέξω από τον δικό μας μικρόκοσμο, η πραγματικότητα όμως είναι ότι όλα αυτά που ζούμε τους τελευταίους μήνες στην χώρα μας με το μνημόνιο έχουν ξεκινήσει εδώ και είκοσι χρόνια και είναι το σχέδιο των κυρίαρχων του κόσμου για την καταστροφή των εθνών και την παγκόσμια κυβέρνηση.              

Η «σχολή του Σικάγο» από την οποία προέρχονται όλοι οι μαθητευόμενοι μάγοι των οικονομικών καθώς και αυτοί της «τρόικας» μισεί την μεσαία τάξη και την μικρή ατομική ιδιοκτησία, περιφρονεί επίσης τους λαούς και την δημοκρατία και αν δεν φοβόντουσαν τις λαϊκές εξεγέρσεις θα είχαν καταργήσει το δημοκρατικό πολίτευμα.
Αφήνουν όμως μια επίφαση δημοκρατίας να υπάρχει ώστε να κοροϊδεύουν τους λαούς ενώ ταυτοχρόνως εξαφανίζουν το στήριγμα της Δημοκρατίας που είναι η μεσαία τάξη. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας λέγεται και «προλεταριοποίηση» και είναι η μετατροπή των μικρών και μεσαίων ιδιοκτητών σε «προλετάριους», άνθρωποι χωρίς ιδιοκτησία δηλαδή.
Πράγματι σε αυτό μοιάζουν πάρα πολύ ο Καπιταλισμός και ο Κομμουνισμός και τα δύο συστήματα καταλήγουν στο ίδιο τέρμα .Σου αφαιρούν την ιδιοκτησία .Στον κομμουνισμό το συγκεντρωτικό κράτος σου απαλλοτριώνει την ιδιοκτησία στον δε Καπιταλισμό στα παίρνουν όλα οι τράπεζες! Το αποτέλεσμα είναι ίδιο και στις δύο περιπτώσεις.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΜΕΤΩΠΑ
Έχουμε λοιπόν την παγκόσμια επίθεση της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ σε πέντε μέτωπα
Α. Στην οικονομία. Από την δεκαετία του 80 άρχισαν οι νεοφιλελεύθεροι να εφαρμόζουν όλοι τους την ατζέντα. Με την άνοδο στην εξουσία ( με δημοκρατικό τρόπο) των Ρήγκαν και Θάτσερ γνήσιοι οπαδοί των θεωριών του Μίλτον Φρίντμαν άρχισαν και οι περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, σε κεκτημένα με αίμα δικαιώματα δεκαετιών στο κοινωνικό κράτος ,παντού...
Με την πτώση του ανατολικού μπλοκ οι νεοφιλελεύθεροι ένιωσαν ότι οι ιδέες τους δικαιώθηκαν και ξεκίνησαν την παγκόσμια σταυροφορία της επιβολής του καπιταλισμού παντού. Αγόρασαν ό,τι πουλιόταν, άλωσαν ολόκληρες χώρες, συντρίψανε περήφανους λαούς και φέρθηκαν με περισσή αλαζονεία διατυμπανίζοντας το «τέλος της ιστορίας".
Αλλού επιτεθήκανε ανοιχτά με πρόφαση την «Δημοκρατία « και τα «Ανθρώπινα δικαιώματα» όπως έγινε στην Σερβία και στο Ιράκ και αλλού με πρόσχημα τα χρέη και την δημοσιονομική εξυγίανση όπως στην Αργεντινή στον Ισημερινό και πρόσφατα στην χώρα μας. Τώρα πάνε να βάλουν στο χέρι και άλλες χώρες της ευρωζώνης ακόμα και τις πιο ισχυρές. Αν τους αφήσουμε θα τα πάρουν όλα όπως έγινε και στην Χιλή του Πινοσέτ και θα πούμε το ψωμί ψωμάκι και το νερό νεράκι!
Β. Στό κοινωνικό μέτωπο. Εδώ με πολιορκητικό κριό τα «Ανθρώπινα δικαιώματα» εφαρμόζουν την ατζέντα του λιμπεραλισμού, δηλαδή την καταστροφή της οικογένειας και της ηθικής προκρίνοντας καθετι διεστραμένο ως φυσιολογικό. Πρόσφατα μάλιστα εισηγήθηκαν ως και την απάλειψη τών όρων «πατέρας «μητέρα» και την αντικατάστασή τους με το «ελευθεριακό» γονέας α και γονέας β.
Γ. Στο μέτωπο της μετανάστευσης εφαρμόζεται η τακτική της εσωτερικής άλωσης των εθνών. Ή αλλιώς εποικισμός. Αυτό που ζούμε και στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια με την είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων υπεργόνιμων και σε παραγωγικές ηλικίες από την Ασία και την Αφρική, άνθρωποι με διαλυμένες και αυτοί τις πατρίδες τους από την νεοφιλελεύθερη οικονομική επέλαση.
Δ. Στον τομέα της κοινωνικής μηχανικής. Ακολουθούνε τεχνικές ΣΟΚ, ανάλογες με αυτές που χρησιμοποιούν έμπειροι ανακριτές. Βασίζονται στην ψυχιατρική επιστήμη και στην παρατήρηση πώς ένας άνθρωπος σε κατάσταση ΣΟΚ είναι πολύ εύκολο να δεχτεί ο,τιδήποτε αφού βρίσκεται σε μια φάση συνειδησιακού «μουδιάσματος» Αυτές οι ίδιες τεχνικές χρησιμοποιούνται και στην κοινωνία με τα αλλεπάλληλα οικονομικά μέτρα να προκαλούν σοκ και με την τρομοκράτηση της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ ώστε να είναι έτοιμοι πλέον οι πολίτες να δεχτούν πράγματα που μέχρι χθες ήταν αδιανόητα.
Ε. Στον τομέα της γενετικής μηχανικής. Όπου εκεί οι νεοταξίτες παίζουν πολύ επικίνδυνα παιχνίδια. Μεταλλαγμένα τρόφιμα αλλα και φήμες για κλωνοποίηση ειδών ακόμα και φήμες για δημιουργία ζωντανών «παιχνιδιών» κυκλοφορούν...και τέλος ο περίφημος codex alimentarious...που είναι η προσπάθεια ελέγχου της διατροφής πλέον ολόκληρου του ανθρώπινου είδους ...
Ζούμε την ολομέτωπη επίθεση των νεοταξιτών. Μας απειλούν με επιστροφή σε έναν φεουδαρχικό κόσμο οπού τα πάντα θα ανήκουν σε λίγους πανίσχυρους και οι υπόλοιποι θα είναι οι δουλοπάροικοί τους. Αν επικρατήσει η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ θα πρέπει να ξεχάσουμε τον κόσμο όπως τον ξέραμε και ίσως θα πρέπει να ξεχάσουμε και το είδος όπως το ξέραμε.
Στην χώρα μας η ΝΤΠ βρήκε τον εκφραστή της και αυτό είναι το «Σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ . Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν παύει να διακηρύττει την ανάγκη για μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Εδώ και ενάμιση χρόνο δεχόμαστε επίθεση σε όλα τα μέτωπα. Στην οικονομία με μνημόνιο 1 μνημόνιο 2 και μεσοπρόθεσμο και εφαρμοστικο και πρόσφατα χαράτσι ακινήτων.
Όλα αυτά αντισυνταγματικά από μία κυβέρνηση που έχει χάσει πλέον τον ελληνικό λαό αλλά έχει τους δανειστές. Και την ώρα της πιο άγριας οικονομικής λαίλαπας βρίσκει την ευκαιρία να περνάει με νομοσχέδια όλη την νεοταξίτικη ατζέντα (ιθαγένεια, γάμοι ομοφυλόφιλων εικόνες στα σχολεία, τζαμί κλπ).
Αυτή ειναι η αλήθεια για την ΝΕΑ ΤΑΞΗ .. Πλασάρεται με λογια ειρήνης και αδελφοσύνης των λαών αλλά σημαίνει την ομογενοποίηση των λαών μέσα σε ένα παγκόσμιο χωνευτήρι. Πλασάρεται με όρους οικονομικούς για ανάπτυξη και ευημερία και οδηγεί μόνο σε φτώχεια και παρακμή για τους πολλούς και κέρδη τεράστια μόνο για τους λίγους.
Αν αφήσουμε τους νεοταξίτες να επικρατήσουνε θα μας τα πάρουνε όλα .Η χώρα μας θα μεταβληθεί σε προτεκτοράτο της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ και η Δημοκρατία θα λειτουργεί υποτυπωδώς και μόνο με κόμματα που θα συμπορεύονται με την ΝΕΑ ΤΑΞΗ. Στο τέλος θα μας πτωχεύσουνε αφού πρώτα μας πάρουν όλο τον δημόσιο πλούτο. Το μυστικό είναι ο καθένας μας να κάνει την προσωπική του αντίσταση.
Αν οι φόροι δεν εισπράττονται τότε το όλο σύστημα θα καταρρεύσει. Έχουμε κάθε δικαίωμα να απειθήσουμε σε νόμους αντισυνταγματικούς, ούτως η άλλως το κοινωνικό συμβόλαιο έχει καταργηθεί από την ίδια την κυβέρνηση και όλοι αυτοί οι φόροι που εισπράττονται πάνε στις πληρωμές των ξένων τοκογλύφων.
Αν υπήρχε μια πραγματικά ΕΘΝΙΚΗ κυβέρνηση θα είχε προ πολλού κάνει στάση πληρωμών στους ξένους τοκογλύφους. Η νεοταξική όμως κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προτιμάει να κάνει στάση πληρωμών στον λαό.
Το ερώτημα που μας απασχολεί όλο αυτό το διάστημα του μνημονίου είναι τι γίνεται παρακάτω. Μπορεί να προκύψει λύση μέσα από το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα που μάς έχει οδηγήσει εδώ; Η ιστορία θα απαντήσει άλλωστε σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του Μαρξ «Η ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»...
Του Γιώργου Σταφυλά
πηγή ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ

Η οσία Μεθοδία της Κιμώλου

Ή οσία Μεθοδία γεννήθηκε το 1865 στην Κίμωλο των Κυκλάδων, από γονείς ευσεβείς και θεοφοβούμενους. Ήδη από τά παιδικά της χρόνια, επιθυμούσε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού και της άγιας Εκκλησίας• αποστρεφόταν τις εγκόσμιες απολαύσεις και χαιρόταν μόνον μέ ό,τι ήταν ωφέλιμο στην ψυχή. Οί γονείς της, παρά τις αντιρρήσεις της, της έδωσαν σύζυγο εν αν ναυτικό πού καταγόταν από τή Χίο. Λίγο μετά τον γάμο όμως, ο σύζυγος της χάθηκε στή θάλασσα ενώ ταξίδευε προς τή Μικρασία. Ή μακάρια γυνή ξεπέρασε τή φυσική θλίψη και επωφελήθηκε από το σημείο αυτό πού της έστειλε ο Θεός για να πραγματοποιήσει εκείνο πού επιθυμούσε από τά βάθη της καρδιάς της: ένεδύθη το αγγελικό Σχήμα και έλαβε το όνομα Μεθοδία. Κατόπιν, ως ελαφος διψώσα πού επιποθεί τάς πηγάς των υδάτων (Ψαλμ. μα’), αποσύρθηκε από κάθε επαφή μέ τον κόσμο και κλείσθηκε σ’ ενα στενό κελλί πού βρισκόταν κοντά στο κάστρο του νησιού, ώστε απερίσπαστη να αφιερωθεί αδιαλείπτως στή θεωρία και στή μελέτη των ουρανίων πραγμάτων. Έβγαινε από το κελλί της μόνο όταν τήν καλούσε ή αγάπη προς τον πλησίον. Περνούσε όλη της τήν ήμερα μέ άσκηση και προσευχή και μετά από λίγη αναγκαία ανάπαυση, αγρυπνούσε όλη τή νύκτα, προσευχομένη μετά κατανύξεως και δακρύων, στρεφόμενη προς τον νυμφίο Χριστό μέ τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής. Νήστευε αυστηρά όλες τις ήμερες της εβδομάδος, έκτος από το Σάββατο και την Κυριακή, όταν εξερχόταν από το ησυχαστήριο της γιά να κοινωνήσει τά άχραντα Μυστήρια σέ μία γειτονική εκκλησία. “Ολη τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν δεχόταν κανέναν επισκέπτη και έμενε κλεισμένη στο κελλί της έως το Πάσχα. Οι ασκητικοί της αγώνες και ή χάρις πού της δόθηκε από τον Θεό ώς μερική ανταπόδοση, έγιναν γνωστές Οχι μόνο σ’ όλη τήν Κίμωλο άλλα και στα γύρω νησιά. Γιά να αποφύγει κάθε πειρασμό δεχόταν μόνο επισκέψεις από γυναίκες, πού προσέτρεχαν στην αγία γιά να λάβουν ανακούφιση σωματική κάι ψυχική, και επέστρεφαν γεμάτες χαρά πού μπόρεσαν να πλησιάσουν μία αληθινή θεοφόρο δούλη του Κυρίου. Ή όσία τους δίδασκε τις οδούς της μετανοίας και τϊς ευαγγελικές αρετές, και τους έδινε λίγο αγιασμένο λάδι από τήν ακοίμητη κανδήλα πού έκαιγε στο κελλί της, ώς σημείο της παρηγοριάς πού εξασφάλιζαν στον καθένα οι αδιάλειπτες προσευχές της. Πολλούς έθεράπευσε κατ’ αυτό τον τρόπο και άφοΰ αγωνίσθηκε καλώς, έκοιμήθη έν ειρήνη, στις 5 Όκτωβρίου 1908, σέ ηλικία σαράντα τριών ετών.

φθάνει πια!

 

Είναι τραγική η αγνωμοσύνη των νεοελλήνων...είναι δυστυχώς ασθένεια αλτσχάιμερ πανελλήνιας εμβέλειας, πως ξεχνάμε ότι οι εκκλησιαστικοι διάκονοι όλων των βαθμών και εκκλησιασιαστικών λειτουργιών ωφέλησαν και ωφελούν τον τόπο!

Γιατί δυστυχώς πολλοί λέγουν ότι πρόβλημα στα δημοσιονομικά είναι τα εκκλησιαστικά πρόσωπα? οι μισθοί των ιερέων και των εκκλησιαστικών υπαλλήλων είναι ικανά να εξωθήσουν σε πτώχευση τα ελληνικά δημοσιονομικά πράγματα!?!?!?

Φαντάζει υπερβολικό...είναι πραγματικότητα ότι πολλοί θέλουν μια Ελλάδα απορφανισμένη από εκκλησιαστικές διακονίες αλλά όμως δεν το λέγουν ευθέως! θέλουν να φύγουν απο τη μέση οι παπάδες που είναι ανεξάρτητοι και ανεξέλεγκτοι αφού δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά "θρησκευτικοί" (σωστότερος ο όρος εκκλησιαστικοί) λειτουργοί για να μπορέσουν να διαλύσουν την χώρα μας!

Μια χώρα με παράδοση και ιστορία συνέχειας και συναλληλίας Εκκλησίας και Εθνους, δεν μπορεί να ζει χωρίς ιερείς...και αν το θέλουν να μας εξαθλιώσουν δεν χρειζεται υπόγειος και λάσπης πόλεμος αλλά ευθείες κουβέντες και έχει ο Θεός για εμάς τους λειτουργούς του! ξέρουμε και μπορούμε να επιβιώσουμε, έχουμε περάσει και πιο δύσκολα σε ιστορικές στιγμές και δεν εμφανιστήκαμε ως θεσμός χθες!δεν είμαστε φερτοί και νεοφερμένοι αλλά είμαστε σαρξ εκ της σαρκός αυτής της πενομένης και πονεμένης πατρίδος!

Ας μην ξεχνάμε ότι δεν εφίσθημεν ούτε κόπων ούτε βασάνων είχαμε πολεμούντες ιερείς τον παπα-Φλέσσας και τον παπα-Αρσένη απο το Κρανίδι μας αλλά και μάρτυρες όπως τον Αθανασιο Διάκο! άρα έχουμε μάθει να θυσιαζόμαστε έστω και σε άλλους βωμούς πιο ακάθαρτους και πιο ύπουλους που ξεπλένουν τα εθνικά πανιά και δεν τα βάφουν με το αίμα το δικό τους αλλά με το αίμα άλλων!

Δεν μπορεί να θυσιαζόμαστε όλοι εμεις που αποτελούμε τον λαό και οι κηφήνες και αντι-παραγωγικοί (δικός τους ο όρος τους τον επιστρέφουμε) βο(((υ)))λευτές μας να επιβουλεύονται τα διακαιώματα μας και την ελευθερία μας!

Ως εδώ και μη παρ' εκεί!

Η κάρτα που με φρίκαρε

 

Του Άρη Δαβαράκη

Την Τρίτη το ΒΗΜΑ κυκλοφόρησε με έναν τίτλο πρωτοσέλιδο που με μαγνήτισε : «Κάρτα Αγορών online με την Εφορία», έγραφε με μεγάλα γράμματα και μετά από μια εισαγωγή που την διάβασα με αυτή την γλυκιά μαζοχιστική αναστάτωση που σου προκαλεί η προαναγγελία μιας καταστροφής (που σε περιλαμβάνει κιόλας), μας παρέπεμπε μέσα, όπου σε μια ολόκληρη σελίδα απλωνότανε το εξαιρετικό, (και διακριτικότατο ομολογώ), ρεπορτάζ του Κ. Σιωμόπουλου. Αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε και να σκεφτείτε καλά πριν αντιδράσετε έτσι, αλλοιώς ή αλλιώτικα – ή πριν το «προσπεράσετε» σαν κάτι «όχι ιδιαίτερα σημαντικό». Η «αναγγελία» αυτή που μεταφέρει μέσα σε εισαγωγικά τα λόγια του γοητευτικού και μελιστάλαχτου (ιδίως όταν μιλάει την Αμερικανοαγγλική διάλεκτο στα διεθνή κανάλια) Υπερυπουργού μας επί των οικονομικών («Σφάξε με Αγά μου ν΄αγιάσω» λέω από μέσα μου όταν τον χαζεύω, μου είναι βλέπετε και συμπαθής έτσι ευπρεπής που εμφανίζεται πάντα, και μ΄αυτό το πονηρό χαμογελάκι το υπόγειο), κρύβει, αδέλφια μου συνέλληνες, ένα μέλλον ανατρεπτικό για την καθημερινότητα μας – και ιδιαίτερα επικίνδυνο κατά την γνώμη μου.

Η Τρόικα και ο Υπουργός μας συναποφάσισαν φαίνεται να εκδώσουνε για τον καθένα από μας, άμεσα και άρον-άρον, μια κάρτα χρεωστική, συνδεδεμένη με τον λογαριασμό όπου θα κατατίθεται, υποχρεωτικά πια, ο μισθός ή η σύνταξή μας. Αυτή η καλή καρτούλα η πολύ προχώ, θα είναι φορτωμένη πληροφορίες και links : Εφορία, χρέη σε κάρτες, χρέη σε ταμεία, εισφορές, δάνεια, άλλες εκκρεμότητες, ιδιοκτησίες, άλλες πηγές εσόδων και ότι μπορείτε να φανταστείτε. Το κάνουνε λέει για να μας διευκολύνουνε «να μην μαζεύουμε» αποδείξεις, για οτιδήποτε αγοράζουμε, από το περίπτερο, το σούπερ-μάρκετ, τον «Καλογήρου» ή τα «Christofle” (ψωνίζω πολλά ασημικά γενικά εγώ – γι’ αυτό διάλεξα τα αγαπημένα μου ως παράδειγμα). Αν τα αγοράζουμε με αυτήν την καρτούλα του ΔΝΤ και του Παπακωνσταντέν, θα καταγράφονται αμέσως ηλεκτρονικά και δεν θα χρειάζεται να μαζεύουμε αποδείξεις. Τη δίνεις στον ταξιτζή, ο ταξιτζής δεν μπορεί να «κρύψει» τίποτα (με αποτέλεσμα να επέρχεται πια φορολογική δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο) και ο φοροτεχνικός σου έχει μέσα στην κάρτα σου όλες τις ηλεκτρονικές αποδείξεις για έξοδα που δικαιολογούνται από τον νόμο.

Οι επιχειρήσεις, μικρές, μεγάλες, μικρομεσαίες, θα συναλλάσσονται με όλους μέσω αυτής της κάρτας. Φορτηγατζή πληρώνεις να μεταφέρεις εμπόρευμα, τόχεις εκεί καταγεγραμμένο, πάει και στην εφορία και στο ΙΚΑ και στο ΤΕΒΕ και όπου αλλού πρέπει να πάει. Πολύ ξεκούραστη λύση για τον πολίτη – τον πολίτη βέβαια που είναι οικονομικά χαλαρός, έχει καβάτζες, έχει εισοδήματα από διάφορες μεριές και ζει στον χαρούμενο και παραμυθένιο κόσμο των, (άντε να το κάνω πλουσιοπάροχο), 10% των πλουσίων Ελλήνων. Όλοι οι άλλοι, γκαρσόνια, ιδιωτικοί υπάλληλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, υδραυλικοί, γραφιάδες (σαν και μένα), ραδιοφωνατζήδες του χιλιάρικου το μήνα (με 37 χρόνια καταγεγραμμένη καριέρα), καθαρίστριες, έμποροι, συνταξιούχοι, πωλητές στα φαστφουντάδικα κ.λ.π, κ.λ.π, θα ζούν το εξής δράμα : Θα μπαίνει στην εξαιρετική αυτή καρτούλα του ΔΝΤ ο μισθός τους, 800, 900, 1200, 2400 ευρώ) και αυτόματα το ηλεκτρονικό «δίχτυ ασφαλείας» θα εντοπίζει : Που χρωστάει αυτός; 120 τη δόση του για την VISA ή την MasterCard – τα ρουφάμε. 180 από την ρύθμιση στην εφορία; Πάνε κι’ αυτά. Και αν τα ποσά που χρωστάει είναι μεγάλα, καθότι στην «έξυπνη» (έτσι δε τις λένε;) αυτή κάρτα, θα είναι περασμένη βέβαια όλη η κινητή και ακίνητη περιουσία σου, τίποτα δεν μας εξασφαλίζει ότι αυτός ο κάποιος δεν θα ξυπνήσει μια μέρα με το πατρικό του στο χωριό ξεπουλημένο «αυτόματα» (για να μην τον κουράζουμε τον πελάτη) – και με κατασχεμένα όσα λεφτά προέκυψαν από την πώληση, εφ΄όσον βέβαια είναι λιγότερα από τα, «γενικά» χρέη του.

Αλλά αυτό που με τρόμαξε εμένα περισσότερο από όλα είναι η «εντός εισαγωγικών», δηλαδή κατά λέξη, δήλωση του Υπουργού την οποίαν κάνω copy-paste : «Είναι ένας τρόπος να εξοικειωθεί ο πολίτης με τη λογική της χρεωστικής κάρτας γιατί έτσι περνάμε όλο και περισσότερο στη μη χρήση μετρητών, που είναι απαραίτητο για το ελληνικό οικονομικό σύστημα». Δεν το είχα ξανακούσει αυτό από κανένα στόμα : oδεύουμε δηλαδή σε ένα απρόσωπο και απάνθρωπο ηλεκτρονικό σύστημα online σύνδεσης τραπεζών, επιχειρήσεων, Εφορίας, ασφαλιστικών ταμείων, με την καρτούλα του μισθωτού και του συνταξιούχου, όπου από τα 1000 ευρώ που θα εισπράττονται από την μόνιμή δουλειά του (αν έχει) την 1η κάθε μήνα, θα “αποσύρονται” ηλεκτρονικά «όσα χρωστάει» και θα απομένει ο άνθρωπος, πατέρας, οικογενειάρχης, ρέμπελος, δεν με νοιάζει τι, να επιζήσει με τα 125, τα 239 ή τα 374 που θα περισσέψουν , ΑΝ περισσέψουν, στην κάρτα του;

Η εξέλιξη είναι φρικιαστική και ξεπερνάει και τον Οργουελ και κάθε επιστημονική καντεμοφαντασία. Από πού αντλεί την εντολή αυτή η κυβέρνηση (δεν είναι ζήτημα κομματικό, όποια κυβέρνηση τύχαινε να είναι τώρα στην εξουσία τα ίδια θα έκανε), να μας φέρει τη ζωή μας πάνω κάτω και να πολλαπλασιάσει ιλιγγιωδώς τις όλο και αυξανόμενες ουρές στα συσσίτια των πεινασμένων, Ελλήνων ή ξένων, του Δήμου και της Εκκλησίας, που ταΐζουν πια, στην Ελλάδα ολόκληρη, πολλές χιλιάδες απελπισμένους; Ο τρόπος που ασκεί σήμερα την «Δημοκρατία» η εξουσία, δεν της δίνει το δικαίωμα να φέρει τον τίτλο, της «Δημοκρατικής Κυβέρνησης». Στα νιάτα μου θα την έλεγα κοινοβουλευτική, στυγνή όμως, Χούντα – χωρίς στρατιωτικούς. Στα 57 μου δεν την χαρακτηρίζω – γιατί όπως μου συμβαίνει συχνά – υπάρχουν πράγματα ή που έχω «παρανοήσει» ή τα έχω καταλάβει λάθος.

Η δήλωση πάντως του Υπουργού (την επαναλαμβάνω: «Είναι ένας τρόπος να εξοικειωθεί ο πολίτης με τη λογική της χρεωστικής κάρτας γιατί έτσι περνάμε όλο και περισσότερο στη μη χρήση μετρητών, που είναι απαραίτητο για το ελληνικό οικονομικό σύστημα»), με τρομάζει πραγματικά. Μας ενημέρωσε κανείς προεκλογικά ότι «είναι απαραίτητο για το ελληνικό οικονομικό σύστημα» να μην χρησιμοποιούμε μετρητά και να είμαστε συνδεδεμένοι από παντού με μια πλαστική κάρτα; «Λεφτά υπάρχουνε» φωνάζανε οι σήμερα κρατούντες και όλα τα βλέπανε μια χαρά από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης.

Ως εδώ: Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, σαν χιονοστιβάδα, δεν προλαβαίνεις να τις παρακολουθήσεις. Και συγχωρέστε με για όσα δεν έχω καταλάβει καλά. Εδώ είμαστε γα διευκρινίσεις και σχόλια.

πηγή