Νικόλαος Σωτηρόπουλος: "Η Αγία Γραφή" (Αντιχιλιαστικό Εγχειρίδιο - Απαντήσεις στους "Μάρτυρες του Ιεχωβά")

Συνεχῶς οἱ Χιλιασταί ὁμιλοῦν περί Γραφῆς καί ἱσχυρίζονται, ὅτι ὅλας τάς διδασκαλίας των στηρίζουν εἰς τήν Γραφήν. Ἀρέσκονται δέ νά ὀνομάζωνται «Σπουδασταί τῆς Γραφῆς». Ἀλλ' ἀφοῦ δέν παραδέχονται τήν αὐθεντίαν τῆς Ἐκκλησίας, εἰς χεῖρας των χάνει καί ἡ Γραφή τό κῦρος καί τήν σημασίαν της. Διότι ποῖος βεβαιώνει, ὅτι ἡ Γραφή εἶνε ἁγία; Ποῖος ἐγγυᾶται τήν θεοπνευστίαν καί τήν γνησιότητά της; Ποῖος λέγει, ὅτι τά θεόπνευστα βιβλία εἶνε τόσα καί ὄχι τόσα, αὐτά καί ὄχι ἐκεῖνα; Καί ποῖος ἑρμηνεύει τήν Γραφήν ὀρθῶς, ὥστε ἡ ἀλήθεια νά μή ἀποβαίνη πλάνη, αἵρεσις, ψεῦδος καί καταστροφή; Ἡ Ἐκκλησία! Αὐτή εἶνε «ὁ στῦλος καί τό ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α' Τιμ. γ' 15).

Η Γραφή εἶνε ἀλήθεια. Ἀλλ' ἔχει καί ἡ ἀλήθεια ἀνάγκην στηρίγματος, ἤτοι ἐγγυητοῦ καί ἀλαθήτου ἑρμηνευτοῦ. Τοιοῦτον δέ στήριγμα εἶνε ἡ Ἐκκλησία. Σπουδαία ἡ Γραφή. Ἀλλ' ἀσυγκρίτως σπουδαιοτέρα ἡ Ἐκκλησία. Ἡ Γραφή εἶνε ἄψυχον βιβλίον. Ἡ Ἐκκλησία εἶνε ζῶν ὀργανισμός, ἐμψυχούμενος ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχων κεφαλήν τόν Χριστόν καί μέλη μυριάδας πιστούς καί ἁγίους.

Ἀφοῦ λοιπόν οἱ Χιλιασταί ἀφαιροῦν τό στήριγμα ὑποκάτω τῆς Γραφῆς, ἡ Γραφή καταπίπτει. Οὕτω πράγματι οἱ Χιλιασταί ἀρνοῦνται δέκα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καί τήν ὑπόλοιπον Γραφήν ἑρμηνεύουν ὅπως θέλουν. Κυρίως δέν στηρίζονται εἰς τήν Γραφήν, ἀλλ' εἰς τήν λογικήν των, καί δέν ἑρμηνεύουν, ἀλλά παρερμηνεύουν. Ὅσα δέν δύνανται νά ἐννοήσουν ἤ δέν συμφέρουν εἰς αὐτούς, ταῦτα διαστρέφουν καί ἀπορρίπτουν. Αἱ ἐξηγήσεις των εἶνε ὀρθολογιστικαί, ὑλιστικαί, αὐθαίρετοι. Ἀμαθέστεροι πάντων, ἐξαιροῦν ἑαυτούς τῶν «ἀμαθῶν» ἐκείνων, περί τῶν ὁποίων ὁ Ἀπόστολος λέγει, ὅτι «στρεβλοῦσι δυσνόητα τινα, ὡς καί τάς λοιπάς γραφάς, πρός τήν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν» (Β' Πέτρ. γ' 16).

------------------------------------------------------------------
πηγή: Νικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος: Αντιχιλιαστικόν Εγχειρίδιον, εκδ. "ο Σταυρός", 1994, σελ. 24-25 

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ

«ίνα τι εφρύαξαν έθνη και λαοί εμελέτησαν κενά;»

            Δίκαιη αγανάκτηση προκάλεσε στο χριστεπώνυμο πλήρωμα και όχι μόνο, η δικαστική απόφαση προφυλάκισης του Γέροντα Εφραίμ ηγουμένου της Ιερά μονής Βατοπεδίου.

            Έγκριτοι νομικοί του ποινικού Δικαίου απορούν και καταγγέλλουν, γιατί τόση βιασύνη σε μια τέτοια υπόθεση που δεν διαθέτει τα απαραίτητα νομικά ερείσματα και με τη μορφή του κατεπείγοντος να συλλειφθεί ο μεγάλος « εγκληματίας» και « κακοποιός», ο ύποπτος φυγής και επανάληψης εγκληματικών πράξεων  ηγούμενος Εφραίμ;

            Τι να πει κανείς! Αδυνατούμε να κατανοήσουμε την πράξη αυτή που διαπράχτηκε και εκτελέστηκε την κορυφαία ημέρα της χριστιανοσύνης, τα Χριστούγεννα, προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα!

            Αλλά έστω. Μόνος του ο Εφραίμ οργάνωσε και εκτέλεσε αυτές τις αξιόποινες πράξεις για τις οποίες κατηγορείται; Είναι ένοχος; Που είναι οι συνένοχοι για να συλληφθούν κι αυτοί και να εγκλεισθούν στο παρακείμενο κελί των φυλακών; Μήπως επειδή απολαμβάνουν τη σχετική ασυλία και τα αδικήματα έχουν παραγραφεί; Αυτό μπορεί να καταστήσει τους ενόχους αθώους;

            Πάντως εκείνοι που χαίρονται για την κατάσταση αυτή είναι οι οργανωτές αυτής της εμπαθούς υπόθεσης που στρέφονται εναντίον του Ορθόδοξου Μοναχισμού, του Αγίου Όρους και της Εκκλησίας γενικότερα.

            Εξ άλλου ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ με σειρά σχετικών εκπομπών και με στέρεα επιχειρήματα έδειξε όλη τη σαθρότητα του υποτιθέμενου σκανδάλου. Παρά ταύτα « πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται..».

            Αν από τη δίκη που θα διεξαχθεί φανεί ότι είναι σκάνδαλο, τότε να περιμένουμε την ετυμηγορία της δικαιοσύνης. Αν όμως δεν είναι , όπως φάνηκε μέχρι τώρα, τότε « γιατί με δέρεις;»

            Εμείς πάντως συμμεριζόμαστε τη θέση του Γέροντα Εφραίμ και ευχόμαστε σ΄ αυτόν και στη  μοναστική  αδελφότητα του Βατοπεδίου υπομονή στη δοκιμασία αυτή. Είμαστε βέβαιοι ότι η χαλκευμένη αυτή επιχείρηση θα καταρρεύσει κα θα λάμψει η αλήθεια και θα συντριβούν « ως σκεύη κεραμέως».

Πρωτ. Γερ. Σταν.

Μήνυμα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών

Μακαριώτατε, την πρωτοχρονιά επισκεφθήκατε τον κατοχικό Πρωθυπουργό της Χώρας μας.

Τον αδελφό σας Γέροντα Εφραίμ -ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου που αδίκως βρίσκεται στις φυλακές Κορυδαλλού- δεν πρέπει να τον επισκεφθείτε;


Λαμβάνουμε καθημερινά εκατοντάδες μηνύματα πιστών στο blog μας, που μας ζητούν να σας θέσουμε δημόσια τα ανωτέρω ερώτημά τους. Δεν αναμένουμε απάντησή σας, αλλά περιμένουμε έμπρακτα έργα σας υπακούοντας στην προτροπή του Χριστού που είπε ότι: «ήμουν στην φυλακή και με επισκεφθήκατε».

Είστε Αρχιεπίσκοπος έργων, έτσι σας προβάλλουν τα ΜΜΕ. Αναμένουμε λοιπόν αθόρυβα και χωρίς τα κανάλια να επισκεφθείτε τον αθώο και ομολογητή ηγούμενο Εφραίμ. Αυτό ζητά τα ποίμνιο σας, αυτό ζητά η Αγάπη, αυτό ζητά κλήρος και λαός στα μηνύματα που λαμβάνουμε.

Με όλο τον σεβασμό στο πρόσωπό σας

Η φτώχεια έπιασε λιμάνι!

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 02.01.2012

«Πίστευα ότι θα είμαι ο δήμαρχος των αναπλάσεων και τελικά φαίνεται ότι είμαι αυτός που θα διαχειριστεί τη φτώχεια».

Αυτή η αυθόρμητη δήλωση του δημάρχου Πατρέων Γιάννη Δημαρά στη «δημοκρατία» εκφράζει τη ζοφερή πραγματικότητα χιλιάδων κατοίκων της Πάτρας. Χωρίς πόρους και ελπίδα, εξουθενωμένοι και αποκαρδιωμένοι, βιώνουν καθημερινά έναν εφιάλτη. Κι αν συγκλόνισε το πανελλήνιο -κι όχι μόνο- η περίπτωση Γασπαρινάτου, του πατέρα με τα 10 παιδιά, που μην μπορώντας να τα θρέψει ζήτησε να αναλάβει κάποια ένα ίδρυμα, υπάρχουν στην Πάτρα πολλές άλλες, εξίσου δραματικές, πλην όμως άγνωστες, ιστορίες.

Κάθε Τετάρτη ο δήμαρχος Πατρέων δέχεται δημότες για προσωπικά τους ζητήματα. Σε αυτές τις συναντήσεις αποκαλύπτονται τα δράματα μεμονωμένων ατόμων και οικογενειών. «Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στην Πάτρα. Είναι απίστευτη η ανέχεια σημαντικού τμήματος του πληθυσμού. Πλέον είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν ούτε να φάνε» μας λέει ο Γιάννης Δημαράς, εμφανώς επηρεασμένος από όσα ακούει και βλέπει.

Νοικοκύρηδες, άνθρωποι καθωσπρέπει, που δεν είχαν απασχολήσει αρνητικά με τη ζωή τους, χτυπήθηκαν από την οικονομική κρίση, έχασαν τις δουλειές τους και πέρασαν ξαφνικά στην ένδεια! Τους απέμεινε μόνο η προσμονή για χείρα βοηθείας από τον δήμο, τη Μητρόπολη, τους τοπικούς φορείς, αλλά και τους φιλεύσπλαχνους συμπολίτες τους.

Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι ότι αυτές τις γιορτινές μέρες η Τράπεζα Τροφίμων του Δήμου διένειμε τρόφιμα σε πάνω από 1.000 άπορες οικογένειες της περιοχής, έναντι 425 οικογενειών πέρυσι! Δηλαδή, μέσα σε έναν χρόνο οι διαπιστωμένα άποροι στην Πάτρα αυξήθηκαν τουλάχιστον κατά 236%. Και δυστυχώς δεν προβλέπεται βελτίωση, τουλάχιστον κατά το 2012, καθώς η τάση της ανεργίας είναι αυξητική.

«Πρέπει όλοι να σταθούμε δίπλα στους οικονομικά αδύναμους, στις άπορες οικογένειες που συνεχώς πολλαπλασιάζονται και να τους δώσουμε στήριξη και ελπίδα. Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια σε συνεργασία με τη Μητρόπολη, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, για να μπορέσουμε να καλύψουμε όσο μπορούμε τις ανάγκες των οικονομικά ασθενών συμπολιτών μας» αναφέρει ο Γιάννης Δημαράς, συναισθανόμενος την κοινωνική ευθύνη του δήμου.

Επιπλέον, καλεί τους δημότες «να δώσουν ένα χέρι βοηθείας στους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται και να αποδείξουν ότι η κρίση δεν αποδυναμώνει, αλλά ενισχύει ακόμη περισσότερο την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά». Εξάλλου, η δημοτική αρχή, παρά τα οξύτατα οικονομικά προβλήματα του Δήμου, δεδομένης της δραστικής περικοπής της κρατικής επιχορήγησης, αποφάσισε να παραμείνουν αμετάβλητα τα δημοτικά τέλη το 2012, όπως είχε συμβεί και το 2011, κατανοώντας ότι η οποιαδήποτε πρόσθετη επιβάρυνση θα ήταν δυσβάσταχτη για τους δημότες.

Δημήτρης Κυριακόπουλος

Γιατί δεν πρέπει να γίνει το τέμενος

Πλέγμα συνταγματικών διατάξεων παραβιάζονται με την κυβερνητική απόφαση να κατασκευαστεί με δαπάνες του Δημοσίου, ισλαμικό τέμενος στον Ελαιώνα Αττικής, τη στιγμή μάλιστα που η χώρα δοκιμάζεται οικονομικά.

Αυτό υποστηρίζουν με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο εξωραϊστικός Φυσιολατρικός Πολιτιστικός Σύλλογος "Η Αθήνα", ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, δύο πλωτάρχες του Πολεμικού Ναυτικού και πέντε κάτοικοι του Βοτανικού. 

Υπενθυμίζεται ότι για την στέγαση του πρώτου ισλαμικού τεμένους θα ανασκευαστεί το κεντρικό συνεργείο αυτοκινήτων του Ναυτικού στον Ελαιώνα και η δαπάνη του θα ανέλθει στα 846.000 ευρώ.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς ζητάει να ακυρωθεί η από 7.11.2011 υπουργική απόφαση η οποία αποτελεί προϋπόθεση έκδοσης των αναγκαίων αποφάσεων για την κατασκευή του τεμένους. 

Καταρχάς, ο Μητροπολίτης Πειραιώς αναφέρει ότι η ανέγερση του τεμένους έχει δρομολογηθεί μεν από το 2006 αλλά "οι παρούσες συνθήκες ήτοι η πλήττουσα τη χώρα μας κρίση θεσμών και ήθους που βιώνουμε είναι προφανώς πρόσφορες στα όργανα της διοικήσεως για την έναρξη του εν λόγω έργου, πλην όμως είναι παντελώς απρόσφορες λόγω των οικονομικών συγκυριών που βιώνουμε στη χώρα μας και είναι ασφαλώς βέβαιο ότι το έργο καθώς και τα θρησκευτικά δικαιώματα των μουσουλμάνων είναι το τελευταίο που θα ενδιέφερε πραγματικά τους Έλληνες πολίτες, των οποίων η αξιοπρέπεια καταρρακώνεται μέρα με τη μέρα και πλέον ουδείς λόγος μπορεί να γίνει για δικαιώματα των υπηκόων αυτής της χώρας".

Στην προσφυγή υπογραμμίζεται ότι παραβιάζεται το άρθρο 13 του Συντάγματος που καθιερώνει το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, καθώς προϋπόθεση για την κατασκευή τεμένους είναι να έχει ερευνηθεί πρώτα εάν η λειτουργία του θα πλήξει ή όχι τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη των κατοίκων του Βοτανικού, κάτι όμως το οποίο δεν έχει γίνει.

Σύμφωνα με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη: "Η ίδρυση ενός τεμένους μέσα στο κέντρο της πόλης των Αθηνών όχι μόνο θα πλήξει τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη της ελληνικής κοινωνίας αλλά θα αποτελέσει και το εναρκτήριο λάκτισμα μίας σειράς γεγονότων που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην αποδόμηση της συνοχής του ελληνικού έθνους, ως λαού χριστιανών ορθοδόξων.

Προς επίρρωση του ισχυρισμού αυτού, αρκεί να αναλογιστεί κανείς το πλήγμα που θα δέχεται καθημερινά το χριστιανικό συναίσθημα των περιοίκων αλλά και των διερχομένων Ελλήνων, όταν 5 φορές την ημέρα, ευρισκόμενοι στην περιοχή του Βοτανικού θα είναι υποχρεωμένοι να ακούν το «κάλεσμα» του ιμάμη προς τους μουσουλμάνους για προσευχή. Διότι τότε ευλόγως θα αναρωτηθούν εάν διαβιούν στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη μουσουλμανική πόλη και εάν είναι εν τέλει ξένοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα".

Εκφράζονται φόβοι από τον Μητροπολίτη Πειραιώς ότι η κατασκευή του Τεμένους θα πλήξει ανεπανόρθωτα τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη της χώρας, τη στιγμή μάλιστα που "το Ιερό Κοράνι αναγνωρίζει τη στρατιωτική κατίσχυση ως μέσο επιβολής των αρχών του" και στο όνομα του Ισλάμ έχουν γίνει από το 2001 μέχρι σήμερα 17.000 τρομοκρατικές επιθέσεις.

Πλέον αυτών όμως επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός (και ειδικότερα του υπουργείου Παιδείας) με τις δαπάνες ανέγερσης του τεμένους, τις δαπάνες συντήρησής του, τις αποδοχές των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του και τον μισθό του ιμάμη.

Μάλιστα, ο Μητροπολίτης εκφράζει το ερώτημα πως είναι δυνατόν η κάλυψη της αποζημίωσης του ιμάμη να θεωρείται έργο κοινής ωφελείας για τους Έλληνες που πρέπει να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ακόμη, ο Μητροπολίτης Πειραιώς διερωτάται: "Όταν οι Έλληνες δεν γνωρίζουν εάν θα λάβουν σύνταξη την επαύριο ή όταν ακόμα στα ελληνικά σχολεία δεν έχουν διανεμηθεί συγγράμματα στα παιδιά, το μέλημα της υπουργού Παιδείας είναι να «τροφοδοτήσει» το τέμενος;".

Και προσθέτει: "Μάλλον δι' ανόητους μας έχουν εκλάβει οι ταγοί μας! Αυτές ο καταστάσεις είναι όνειδος για τη χώρα μας και μας γεμίζουν απελπισία τόσο για μας όσο και κυρίως για τα παιδιά μας".

Και η συνταγματική αρχή της ισότητας παραβιάζεται (άρθρο 4 του Συντάγματος), καθώς οι θρησκευτικές μειονότητες στην Ελλάδα υποβάλλουν αιτήσεις για να λάβουν άδεια κατασκευής και λειτουργίας λατρευτικών χώρων, ενώ στην περίπτωση κατασκευής του Τεμένους ανέλαβε με πρωτοβουλία του το ίδιο το Κράτος την κατασκευή και λειτουργία, χωρίς να προηγηθεί κάποια αίτηση.

Επίσης, παραβιάζεται και η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 του Συντάγματος) καθώς δεν επέλεξε η Κυβέρνηση μια άλλη περιοχή λιγότερο πυκνοκατοικημένη από ότι η περιοχή του Βοτανικού για την κατασκευή του τεμένους.

Τέλος, επισημαίνουν ότι παραβιάζεται και το άρθρο 43 του Συντάγματος, καθώς για την κατασκευή του τεμένους έπρεπε να εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα και όχι υπουργική απόφαση όπως έγινε στην προκειμένη περίπτωση. (ethnos on line)

Δεν υπάρχει πλέον άλλη λύση!

«Δεν έχουμε καμμιά άλλη ελπίδα! Δεν έχουμε καμμιά άλλη βοήθεια, παρά μόνο Εσένα Μητέρα του Χριστού! Βοήθησέ μας λοιπόν και δώσε μας τη Νίκη, διότι για τη δόξα του Υιού Σου και τη δική Σου πολεμάμε και θα πέσουμε»!(Προσευχή στο πεδίο Κουλικώφ από δύο ρώσους μοναχούς, τον Οσλιάμπια και τον Περεσβέτ λίγο πρίν την απόκρουση των τετρακοσίων χιλιάδων τατάρων το 1380)

Είναι τόσο σκοτεινά και τόσο θολά τα πράγματα - τα οικονομικά κυρίως - στην Ελλάδα, αλλά και παντού! Είναι τόσο περίπλοκα τα προβλήματα παγκόσμια! Είναι τόσο δαιμονικοί οι εγκέφαλοι που τα δημιουργούν, τα προωθούν ή τα εκμεταλλεύονται! Είναι τόσο σατανική η προπαγάνδα που έχει εξαπολυθεί και έχει ζαλίσει τις μάζες! Είναι τόσο σκληρά τα παιγνίδια που επινοούν και παίζουν οι παγκόσμιοι τραπεζίτες και οι πετρελαιάδες των εταιρειών!...

Είναι τόσο ανίκανοι και πουλημένοι οι κυβερνήτες! Είναι τόσο διαπλεκόμενοι οι πολιτικοί και οι κρατούντες! Είναι τόσο προχωρημένη η σήψη και η διαφθορά στο δημόσιο βίο και στον κρατικό μηχανισμό! Είναι τόσο δειλοί οι άνδρες των βουλευτικών εδράνων! Είναι τόσο προσχεδιασμένα από παλιά τα κόλπα της οικονομίας ώστε εύκολα μπορεί να ρωτήσει κάποιος: ποιος μπορεί άραγε να ανταπεξέλθει σε όλα αυτά τα τεχνάσματα;

Από την άλλη μεριά, είναι τόσο εκτεταμένη η πανθρησκεία του πλουτισμού και του μαμμωνά με κάθε τρόπο και σε κάθε τόπο! Υπάρχει τόση δαιμονολατρεία και ειδωλολατρεία στους κατέχοντες ώστε τους ενώνει αδιάσπαστα το κακό ασχέτως θρησκευτικών πεποιθήσεων! Είναι τόσο σιωπηλή η πνευματική και θρησκευτική ηγεσία! Είναι τόσο ανόητος, μωρός, και ευκολόπιστος ο λαός! Υπάρχει τόση βλακεία στον απλό κόσμο και σύγχυση φρενών για το τι πρέπει να κάνουν! Υπάρχει τόση έλλειψη προτύπων στις κοινωνίες ώστε πανεύκολα μπορεί κάποιος να απογοητευθεί και να πεί ότι αυτός ο κόσμος πραγματικά δεν αλλάζει με τίποτε.

Δεν υπάρχει λύση ορατή για το μέλλον, για ένα καλύτερο μέλλον. Ο κόσμος θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. «Οι υιοί του σκότους είναι σοφώτεροι – και εξυπνότεροι, πιο επιτήδειοι στο κακό – από τους υιούς του φωτός». Οι λεγόμενες σκοτεινές δυνάμεις είναι αποτελεσματικότερες στην κατασκευή και προβολή των μεθοδειών τους, ευρισκόμενες πολύ πιο μπροστά από τις άμυνες και αντιστάσεις των «φωτεινών» δυνάμεων. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη και τους θρυλλούμενους ψεκασμούς για την πνευματική αποχαύνωση των αγανακτισμένων, δεν πρέπει να περιμένουμε θεαματικές αντιδράσεις στο χώρο του πολιτικού σκηνικού. Το κατεστημένο καλά κρατεί.

Ανθρώπινη λύση δεν υπάρχει, πέραν μιας γενικευμένης σύρραξης. Αλλά είναι τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα στον περισσότερο κόσμο η αγάπη για τα υλικά και ο φόβος μη χάσει τα όποια πενιχρά κεκτημένα έχει, που δεν πρόκειται να ξεσηκωθεί. Οι εκκοσμικευμένες κοινωνίες δεν μπορούν να βρούν και να υιοθετήσουν δυναμικές πρακτικές. Παραμένουν με τη κατευθυνόμενη ευμάρεια ένα «ζαλισμένο κοπάδι». Στάσιμες. Οι επαναστάσεις χρειάζονται πιο παραδοσιακές λαϊκές συνιστώσες. Με πιο ξεκαθαρισμένη σκέψη και όχι τόσο μπερδεμένο μυαλό. Στους προηγμένους οικονομικά λαούς υπάρχουν αναστολές και υπολογισμοί, δισταγμοί και υλικά διακυβεύματα. Δεν υπάρχει η απλότητα της σκέψεως και ο αυθορμητισμός της αντιστάσεως. Αλλά και στις μουσουλμανικές κοινωνίες της αραβικής άνοιξης, που έγιναν κάποιες εξεγέρσεις τώρα τελευταία, κι αυτές ήταν υποκινούμενες διαδικτυακά. Αμφίβολα λοιπόν τα αποτελέσματα και ανύπαρκτη η συνοχή και η συνέχεια των κινημάτων λόγω απουσίας πραγματικών ηγετών που θα υποστασιάσουν τη συνείδηση του λαού.

Στην Πατρίδα μας έχει γίνει αυτό τον καιρό τόση ζημιά στη δημοκρατία, στην οικονομία, στην εθνική κυριαρχία και στην αξιοπρέπεια, που σε άλλες εθνικές στιγμές θα γινόταν ο λαός μας ηφαίστειο. Έχει γίνει το σύνταγμα κουρέλι κι όμως πολλοί σκέφτονται ακόμη και σήμερα δήθεν «ψύχραιμα και νηφάλια». Δεν υπάρχει ορθή αντίληψη της πραγματικότητας, βαθιά αίσθηση της σοβαρότητας της καταστάσεως, ενεργητική και δραστήρια εφευρετικότητα για τη λύση που χρειάζεται ο τόπος ώστε αβίαστα συμπεραίνει κάποιος, ότι χάλασε η ψυχή μας και στερήθηκε ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της, την έμφυτη ευφυϊα, τη γενναιότητα και την απόφαση της θυσίας. Έχουμε ευνουχισθεί φυλετικά και εθνικά.

Ποτέ δεν ήμασταν ξανά έτσι! Οι εχθροί της Ελλάδος, της Ορθοδοξίας, της κοινωνίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης έχουν δουλέψει σκληρά όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μας φέρουν σ΄ αυτό το κατάντημα και το χάλι. Πάτησαν πάνω στην επιθυμία της καλοζωϊας και μας φόρεσαν τα πιο σκληρά δεσμά με ένα πλήρη δανεισμό και μια ισοπεδωτική και διαχρονική οικονομική εξάρτηση. Που να πάρουμε είδηση τα τεκταινόμενα;…

Οι σιωνιστές διατείνονται και κομπορρημονούν στα πρωτόκολλά τους, ότι οι εγκέφαλοι των χριστιανών είναι ζωώδεις. Δεν έχουμε αντιληφθεί ούτε πρόκειται στο μέλλον ξανά να το καταφέρουμε, να συνειδητοποιήσουμε, τι παιχνίδι έχει στηθεί σε βάρος μας από τις τράπεζες, με αποκορύφωμα χαρακτηριστικό δύο εξευτελιστικά της ανθρώπινης προσωπικότητας τραπεζικά προϊόντα, το «καταναλωτικό» δάνειο και το «διακοποδάνειο» και δύο τρομερές παγίδες του τραπεζικού συστήματος, τις πιστωτικές κάρτες και τα ψιλά γράμματα των τραπεζικών συμβολαίων. Κρίμα! και φημιζόμαστε ότι είμαστε ο εξυπνότερος λαός! Κρίμα! δεν υπάρχει ανάμεσά μας «σοφός και επιστήμων»! Δεν υπάρχει «ανήρ επιθυμιών των του πνεύματος»! Έτσι, «δια το μη υπάρχει άνδρα εβασίλευσεν … η Τρόϊκα» στην Πατρίδα!.

Ασφαλώς και σε επίπεδο καθαρά πνευματικό χάσαμε το στοιχείο του ενθουσιασμού και το μοχλό της θερμής πίστεως ώστε να ζητήσουμε και να πετύχουμε ένα θαύμα. Ακόμη και οι προσευχές μας έσβησαν μέσα στο πλήθος των εργασιών μας και των υποχρεώσεών μας. Δεν υπάρχει «άρχων, ηγούμενος και προφήτης εν τω λαώ» μας. Έσβησε η πίστη, έπαυσαν οι προσευχές, σταμάτησαν τα θαύματα. Μιλάμε ακατάπαυστα στα κινητά, κουβεντιάζουμε ατέλειωτα στις καφετέριες εν μέσω ξενόφερτης και ξενόγλωσσης εκκωφαντικής μουσικής, γράφουμε, σχεδιάζουμε, ξέπνοα φωνάζουμε, ξέψυχα διαμαρτυρόμαστε προς στιγμήν, καταριόμαστε, οργανωνόμαστε, αγανακτούμε και οργιζόμαστε, ξεσηκωνόμαστε δήθεν, και όλα αυτά «επί χάρτου». Κρίμα!

Η Ελλάδα πέθανε προ πολλού. Εκείνο τον καιρό εμείς λείπαμε, δεν το πήραμε είδηση. Η κηδεία της έγινε. Τα μνημόσυνα των μνημονίων τώρα απέμειναν. Δυστυχώς, ήμασταν στον κόσμο μας τότε, και τώρα, σαν τις θλιβερές μοιρολογίστρες ξεφωνίζουμε και μαλλιοτραβιόμαστε για την αποβιώσασα πατρίδα μας. «Άξια ων επράξαμε, απολαμβάνομε».

Όλοι σήμερα κατακρίνουμε πρόσωπα και πράγματα, πολιτικές και κόμματα, εχθρούς και φίλους. Καταδικάζουμε το παρελθόν πολιτικό κατεστημένο και κανένας δεν βρίσκει μια λύση, πουθενά δεν βρίσκεται ένα πρόσωπο, ένας φωτισμένος άνθρωπος, ένας Κολοκοτρώνης ή ένας Καποδίστριας, ένας Παπαφλέσσας ή έστω ένας Μακρυγιάννης… να τραβήξει μπροστά. Πάντα είχε η Πατρίδα μας στις αστείρευτες πηγές της Ρωμηοσύνης ηγέτες που τράβαγαν μπροστά με οξυδέρκεια και θεία φώτιση. Σήμερα γιατί; Πολύ πιο δύσκολο βέβαια να ζητήσουμε στις μέρες μας ένα βασιλιά Κόδρο, ένα Γρηγόριο Ε΄ ή ένα Χρυσόστομο Σμύρνης…

Λύση δεν υπάρχει για τη χώρα μας. Το βλέπουμε όλοι. Νέα ψέματα, νέα δάνεια, νέοι φόροι, νέες περικοπές, νέες δόσεις και ενισχύσεις στις τράπεζες, νέα μέτρα, ακόμη περισσότεροι νέοι άνεργοι. Μόνοι παλιοί είναι οι πολιτικοί μας. Πεθαμένοι αυτοί οι άνθρωποι μέσα τους. Μαζί μ΄ αυτούς πεθαίνει και η Ελλάδα. Ας μας πεί κάποιος, αν μπορεί, μια ιδέα, μια πρόταση, μια λύση! Μόνο καταγραφές και περιγραφές των προβλημάτων κάνουμε. Εκεί που φτάσαμε μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Ας μας πεί κάποιος κάποια λύση στην κατάσταση που είμαστε… Όλοι διαφωνούν με όλους. Οι οικονομολόγοι στη μέθοδο, οι πολιτικοί στις αποφάσεις, οι κομματάρχες στο πολιτικό κόστος, οι ευρωπαίοι στα συμφέροντα των πολυεθνικών που τους στηρίζουν, οι ιστορικοί στις εκτιμήσεις, οι δημοσιογράφοι στις προτιμήσεις, τα κόμματα στις προβλέψεις τους, οι βουλευτές στη στήριξη που θα παρέχουν και σε ποιόν και στο πολιτικό τους μέλλον, οι τοπικές κομματικές οργανώσεις διαλύονται συγκρουόμενες και οι διαφωνούσες συνδικαλιστικές οργανώσεις απεργούν ενωμένες, για να συγκρουσθούν λίγο πιο κάτω, επειδή βλέπουν από διαφορετική οπτική γωνία κάθε μια τα πράγματα.

Την ίδια στιγμή ο λαός προσπαθεί να περιμαζέψει τα ξέφτια των αποδοχών του και να διασώσει την αξιοπρέπειά του από την καταρράκωση. Δημοσκοπικά αρνείται το κατεστημένο πολιτικό σκηνικό και μπροστά στην κάλπη ψηφίζει την πολιτική του αυτοκτονία. Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος για να σαλέψει ο νούς του.

Περίεργο όν ο Έλληνας! Καλά έκανε ο Διογένης και μέρα μεσημέρι στην Αθήνα με το φανάρι έψαχνε για άνθρωπο. Μια δημοσκόπηση θα έπρεπε να γίνει με το ερώτημα: «Τι προτείνουν οι Έλληνες για να βγούμε από την κρίση». Το αποτέλεσμα είναι γνωστό από πρίν: Όσοι οι Έλληνες τόσες και οι γνώμες τους. Ίσως και περισσότερες. Δεν υπάρχει σαφήνεια στη σκέψη, απλότητα στο λόγο, ενότητα στην αντίληψη και αποφασιστικότητα για το «διά ταύτα». Είμαστε εκτός πραγματικότητας. Μένουμε με ανοιχτό το στόμα και με μπλοκαρισμένο το μυαλό μας. Αδυνατούμε να βρούμε λύσεις. Γίναμε φοβερά στείροι και άγονοι. Απαράδεκτοι.

Ορίστε! Ας πούμε μια λύση! Καμμία! Κανένα φως. Μόνο ο Θεός! Δεν υπάρχει πουθενά κάτι άλλο που δεν το σκεφτήκαμε. Τα είπαμε όλα. Χιλιάδες ώρες διαβουλεύσεων στα υπουργικά συμβούλια, στη Βουλή, στα κομματικά γραφεία, στις επιτροπές, στις Βρυξέλλες, στις τηλεοράσεις, στη Σύνοδο Κορυφής μέχρι και αυτής της Ιεραρχίας! Αδιέξοδο! Και τούτο γιατί παλεύουμε με το προσωποποιημένο κακό, χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει. Μη μας φαίνεται παράξενο! «Η πάλη μας, η πάλη των Ορθοδόξων Ελλήνων, δεν είναι προς αίμα και σάρκα, ούτε προς πολιτικούς ούτε προς τεχνοκράτες. Έχουμε να κάνουμε με το διάβολο μεταμορφωμένο. Η πάλη μας είναι προς τας αρχάς και τας εξουσίας του σκότους, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». Συνεπώς μόνο ο Θεός μπορεί να βρεί ανθρώπους και λύσεις. Να ενώσει όλους τους Έλληνες ξανά. Να φωτίσει τα σκοτάδια του μυαλού μας και να καθαρίσει την καρδιά μας από τις επιθυμίες.

Ένας Θεός λοιπόν πρέπει να μας πεί τι θα κάνουμε. Αυτός, όπως και παλιότερα, έτσι και τώρα, έχει τρόπους διαφυγής από την κρίσιμη παγίδα. Αρκεί να Του το ζητήσουμε. Μέσα στην αναποτελεσματικότητά μας ας επιχειρήσουμε ταπεινά να προσευχηθούμε. Ας εντείνει την προσευχητική του δραστηριότητα το Άγιο Όρος. Ας γονατίσουν οι εγκρατευτές και ας παρακαλέσουν πιο πολύ. Ας λιτανεύσει το αίτημα του λαού η Ιεραρχία. Ας καταφύγουν στα εικονοστάσια οι οικογένειες. Ας πούμε όλοι τον λόγο του εθνομάρτυρα και ιερομάρτυρα Σαλώνων Ησαϊα, όταν πέθαινε πληττόμενος υπό των Τούρκων στο μοναστήρι της Δαμάστας: «Τουλάχιστον Παναγία μου, σώσε την Ελλάδα».

Για να το πούμε όμως αυτό χρειάζεται επιστροφή στο Θεό και αυτή να γίνει έμπρακτα. Να γίνει ριζική αναδιάρθρωση στην Παιδεία, στη Νομοθεσία, στο Οικογενειακό δίκαιο, στη σχέση Πολιτείας και Εκκλησίας, στα Πανεπιστήμια, στο ήθος των αρχόντων και στη συμπεριφορά των πολιτικών, στην αντιμετώπιση των αιρέσεων και των σεχτών. Ένας καινούριος άνεμος πρέπει να πνεύσει βαθιάς μετανοίας και πνευματικής αναγεννήσεως. Τότε μόνο θα σωθούμε.

Ας ζητήσουμε λοιπόν όλοι επέμβαση άνωθεν «εν μετανοία». Έσωθεν δεν υπάρχει. Έξωθεν την είδαμε και τη γευτήκαμε. Κάτωθεν, «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Από δίπλα μας δεν υπάρχει περίπτωση, «όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε». Τους πολιτικούς τόσα χρόνια τους είδαμε… Τους τεχνοκράτες τους ζούμε. Μόνο άνωθεν μπορούμε να σωθούμε. Από τον αληθινό και ζωντανό Θεό. «Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα»!

πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας

Ο Γέροντας Παΐσιος μιλάει για την ευχή του Ιησού

Ακούστε και Ο Γέροντας Παΐσιος μιλάει για τη νοερά προσευχή

Πώς η Εκκλησία αγιάζει το χρόνο και τον άνθρωπο

π. Γ. Μεταλληνός (απόσπασμα από εκτενέστερη

σημαντική μελέτη για την ορθόδοξη λατρεία)

Σκοπός της εκκλησιαστικής λατρείας είναι ο α­γιασμός του σύμπαντος κόσμου. Αγιάζεται η ζωή του άνθρωπου, άλλά και η περιβάλλουσα τον άνθρωπο κτίση. Στα όρια της λατρείας ο άνθρωπος αναδεικνύε­ται εν Χριστώ σε κύριο και βασιλέα της Κτίσης, που καλείται να αναφέρει τον εαυτό του και την κτίση στον Δημιουργό, την πηγή της ύπαρξης και του αγια­σμού τους.

Φωτο από εδώ

α) Ο αγιασμός του χρόνου: Το λειτουργικό έτος είναι η έν Χριστώ υπέρβαση του «ημερολογιακού έ­τους» και η μεταβολή του ημερολογίου σρ εορτολό­γιο. Η Εκκλησία, με τις γιορτές και ακολουθίες της, αγιάζει και μεταμορφώνει τον χρόνο της καθημερινής ζωής, ενοποιώντας και προσανατολίζοντας τον στη βασιλεία του Θεού. Λειτουργικά παύει ο χρόνος να εί­ναι ένα απλό φυσικό πλαίσιο, μεταβαλλόμενος σε αρ­χή, που καθορίζει το περιεχόμενο της λατρείας. Αυτό δείχνει η χρησιμοποιούμενη ορολογία: Όρθρος, Ε­σπερινός, Μεσονυκτικό, Ώρες κ.λπ. «Λειτουργία του χρόνου» ονομάζεται λειτουργιολογικά η οργάνωση του χρόνου με βάση τις χρονικές περιόδους (ήμερα, ε­βδομάδα, έτος) και ανάλογη οργάνωση και της ίδιας της ζωής.
Το λειτουργικό έτος βαπτίζει όλη τη ζωή του άν­θρωπου στη λατρεία της Εκκλησίας. Η επανάληψη του εορτολογίου κάθε χρόνο ανανεώνει την κατήχηση του πιστού και δίνει νόημα στην ευχή «και του χρό­νου» η «χρόνια πολλά», ώς ευχή για την παροχή νέων ευκαιριών μαθητείας. Το λειτουργικό έτος συνδέεται με το εορτολόγιο της Εκκλησίας, βασικό δομικό στοι­χείο του οποίου είναι η γιορτή. Υπάρχει ο κύκλος των κινητών εορτών με κέντρο το Πάσχα και των ακι­νήτων εορτών με κέντρο τα Θεοφάνεια-Χριστούγεννα. Στον πρώτο ανήκουν οι περίοδοι του Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου, που πήραν το όνομα τους από τα κυ­ρίαρχα σε κάθε μια λειτουργικά βιβλία.

Η περίοδος του Τριωδίου σπονδυλώνεται, όπως το ανθρώπινο σώμα: οι τέσσερις πρώτες εβδομάδες μπορούν να θεωρηθούν ώς άκρα, ώς σώμα το διάστη­μα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και κεφαλή η Μεγά­λη Εβδομάδα. Ύμνοι, αναγνώσματα και δρώμενα προετοιμάζουν πνευματικά για τη μετοχή στη Μ. Ε­βδομάδα και την Ανάσταση. Από την ήμερα του Πά­σχα αρχίζει η περίοδος του Πεντηκοσταρίου. Πάσχα και Πεντηκοστή ήσαν ήδη εορτές της προκωνσταντίνειας τάξης, με εβραϊκή μεν προέλευση, αλλά χρι­στιανικό περιεχόμενο. Ό Χριστός και το πάθος Του διαφοροποιούν το χριστιανικό από το εβραϊκό πάσχα, πού γίνεται σύμβολο της νέας ζωής, της θείας βασι­λείας. Η έλευση του Αγίου Πνεύματος κατά την Πε­ντηκοστή εγκαινιάζει τον νέον αιώνα.

Ο κύκλος των ακινήτων εορτών οργανώθηκε με κέντρο την εορτή των Θεοφανείων (6 Ιανουαρίου), που περιέκλειε αρχικά και τα Χριστούγεννα. Ο χωρι­σμός των δύο εορτών, για λόγους ιστορικούς και θεο­λογικούς, έγινε στα μέσα του 4ου αιώνα. Με βάση τα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου) καθορίσθηκαν και οι άλλες Δεσποτικές εορτές (Περιτομή, Βάπτιση, Υπα­παντή, Μεταμόρφωση). Αλλά και η Θεοτόκος αποτε­λεί «μυστήριον λειτουργικόν». Οι Θεομητορικές εορ­τές (Γενέθλιο, Είσόδια, Ευαγγελισμός, Κοίμηση κ.λπ.) συνδέονται με τις Δεσποτικές, εκφράζοντας το ίδιο μυστήριο. 

Ο εορτασμός της μνήμης Αγίων είναι προέκταση της λειτουργικής τιμής της Θεοτόκου. Το περίεργο, βέβαια, για τον κόσμο είναι ότι η Εκκλη­σία «πανηγυρίζει», τιμώντας τη μνήμη, δηλαδή την κοίμηση, των τέκνων της και όχι τη γέννηση τους. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν γιορτάζουμε τα γενέθλια μας, αλλά στη μνήμη του Αγίου, του οποίου φέρουμε το όνομα. «Γενέθλιος ήμερα» ονομάζεται χριστιανικά η ήμερα της κοιμήσεως, ως γέννηση στην αιωνιότη­τα. Οι Άγιοι ενσαρκώνουν την «κοινή ζωή» και προ­βάλλονται ως ηγέτες της ανθρωπότητας στην πορεία για την αληθοποίηση του άνθρωπου. Η σύνδεση του λαού μας με τους Αγίους, με πρώτη την Παναγία, φαί­νεται στη διπλή πανήγυρη, που τελείται στη μνήμη τους, μέσα στο ναό, με κέντρο την αγία Τράπεζα και έξω από τό ναό, με κέντρο τη βιοτική τράπεζα. Τα «συναξάρια» των Αγίων είναι αγαπητά στο λαό ώς «θησαύρισμα» της ιστορικής μνήμης της Εκκλησίας και παιδαγωγία των πιστών. Η πορεία των πιστών α­ναπτύσσεται «σύν πάσι τοις Αγίοις».
  
Η λειτουργική οργάνωση του χρόνου στη μικροχρονική διάσταση της αναλύεται στον εβδομαδιαίο κύκλο και τις ακολουθίες του νυχθημέρου. Ο εβδομα­διαίος κύκλος συντίθεται από δύο μέρη: τον κύκλο Σαββάτου και Κυριακής και του πενθημέρου. Κάθε μέρα της εβδομάδας είναι αφιερωμένη στη μνήμη κά­ποιου σωτηριολογικού γεγονότος ή κάποιου Αγίου: Η Κυριακή είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Χριστού η Δευτέρα στους Αγγέλους η Τρίτη στον ά­γιο Ιωάννη τον Βαπτιστή η Τετάρτη και η Παρα­σκευή συνδέονται αντίστοιχα μέ τήν προδοσία του Ιούδα και τη Σταύρωση του Χρίστου και γι' αυτό εί­ναι μέρες νηστείας την Παρασκευή η Εκκλησία μνη­μονεύει και την παρουσία της Παναγίας στο Σταυρό η Πέμπτη αφιερώνεται στους Αποστόλους και τον ά­γιο Νικόλαο και το Σάββατο στους κεκοιμημένους.

Ο εβδομαδιαίος κύκλος οργανώθηκε με βάση την Κυριακή, την πρώτη ιστορικά γιορτή της Εκκλη­σίας. Ταυτιζόμενη με τον Κύριο, τον Ιησού Χριστό (Α' Κορ. 12, 3), ισχύει ως ομολογία της πίστης σ' Αυ­τόν. Ταυτιζόμενη και με την «ογδόη ήμερα», συνδέθη­κε με τη Θ. Ευχαριστία, ώς μόνιμη και σταθερή ήμε­ρα τέλεσης της. Η αργία της Κυριακής, που επέβαλε ο Μ. Κωνσταντίνος το 324, δεν ταύτισε την Κυριακή με το Σάββατο, άλλά έδειξε την υπέρβαση του. Η Κυ­ριακή είναι «η μία των Σαββάτων (πρώτη μέρα της ε­βδομάδος), η βασιλίς και Κυρία». Το Σάββατο καταφάσκει τη φυσική ζωή του κόσμου, η Κυριακή είναι η έσχατολογική ήμερα της εισόδου στον νέο αιώνα.

Το νυχθήμερο περιλαμβάνει επτά ακολουθίες. Ο κύκλος του εικοσιτετραώρου αρχίζει το εσπέρας (πρβλ. Γεν. 1: «καί έγένετο εσπέρα καί έγένετο πρωί...») και οι ακολουθίες του συμπίπτουν με την αρ­χαία διαίρεση του χρόνου (εσπερινή, μεσονύκτια, ορ­θρινή, τρίτη, έκτη, ένατη). Οι ακολουθίες του νυχθημέρου είναι: Εσπερινός ή Λυχνικόν, Απόδειπνον (Μέγα καί Μικρό), Μεσονυκτικόν, Όρθρος, η εκτενέ­στερη και πλουσιότερη θεολογικά ακολουθία, και οι Ώρες (Α', Γ', ΣΤ', καί Θ'), ανάμνηση των μεγάλων στιγμών της σωτηρίας μας (Σταύρωση, Θάνατος του Χρίστου, κάθοδος του Αγίου Πνεύματος). Η Θ' Ώρα συμψάλλεται με τον Εσπερινό Ενώ όμως ολόκληρη η εκκλησιαστική λατρεία διαπλέχθηκε αδιάσπαστα με τον φυσικό χρόνο, η Θ. Λειτουργία έμεινε έξω από τον χρόνο και τους περιορισμούς του. Έτσι, δεν ανήκει στον κύκλο των ακο­λουθιών του νυχθημέρου, ούτε κάποια από τις άλλες ακολουθίες θεωρείται ως προετοιμασία της. Γι' αυτό μπορεί να τελεστεί οποιαδήποτε ώρα, πρωί-μεσημέρι η βράδυ, ως η κατ' εξοχήν εορτή και πανήγυρη της Εκκλησίας.

β) Αγιασμός του βίου: Επίκεντρο της αγιαστικής λειτουργίας της Εκκλησίας είναι ο άνθρωπος. Από τη στιγμή της γέννησης του στον κόσμο και της πνευ­ματικής αναγέννησης του στην Εκκλησία, ως την τε­λευταία στιγμή της παρουσίας του στη ζωή αυτή, η εκκλησιαστική λατρεία προσφέρει συνεχώς στον άν­θρωπο δυνατότητες «εκκλησιασμού» και συνεχούς α­ναγέννησης. Την καθολικότητα της πνευματικής και βιοτικής μέριμνας της Εκκλησίας για τον πιστό δεί­χνει το λειτουργικό βιβλίο «Μέγα Ευχολόγιο». Στη δομή και στα κείμενα του ενσαρκώνει τον σκοπό της Εκκλησίας, που είναι η «ολοτελής» ένταξη του άν­θρωπου στο εκκλησιαστικό σώμα, ο αγώνας για τη νί­κη πάνω στο διάβολο, τις δαιμονικές δυνάμεις του κό­σμου και την αμαρτία και η αντιμετώπιση των βιοτι­κών προβλημάτων και αναγκών του. Ο πλούτος και η ποικιλία των ευχών και Ακολουθιών του Ευχολογίου δείχνει την αγάπη και το ενδιαφέρον της Ορθοδοξίας για την ατομική και κοινωνική ζωή των πιστών, ό­λους τους κύκλους της ζωής του και τα πιό κοινά και καθημερινά έργα του.
Η Εκκλησία αγιάζει τον άνθρωπο από τη γέννη­ση του, ευλογώντας τη λεχώνα και το νεογέννητο, προετοιμάζοντας το για την υποδοχή του στους κόλ­πους της. Από το Μυστήριο του γάμου, άλλωστε, αρ­χίζει ο αγιασμός της οικογένειας. Την 8η ήμερα το βρέφος λαμβάνει, με ειδική λειτουργική πράξη, το ό­νομα του και καταφάσκεται η προσωπική ετερότητα του, η οποία αναδεικνύεται με την ένταξη του στο εκ­κλησιαστικό σώμα. Την τεσσαρακοστή ήμερα το βρέ­φος «προσάγεται» στο ναό, για να «έκκλησιασθει», να αρχίσει την εκκλησιαστική ζωή του, κάτι που αντι­στοιχεί στην έναρξη της κατήχησης των ενηλίκων.

Μετά από αυτή την πνευματική προετοιμασία α­κολουθεί το βάπτισμα, η είσοδος στο σώμα του Χρί­στου, που δίνει την δυνατότητα να ζήσει ο άνθρωπος τη ζωή του Χρίστου και να δέχεται συνεχώς τη Χάρη Του. Ο νηπιοβαπτισμός, γνωστός από τη χριστιανική αρχαιότητα, κατανοείται μόνο στις περιπτώσεις ευσε­βών γονέων και αναδόχων, σε χριστιανικό δηλαδή πε­ριβάλλον, και δεν μπορεί να επιβληθεί με καμμία νο­μοθεσία. Με το βάπτισμα εντάσσεται ο «νεοφώτι­στος» σε μια συγκεκριμένη κοινωνία, την τοπική Εκ­κλησία, μετέχοντας στο ήθος και τον τρόπο ύπαρξης της Εκκλησίας. Όσο τελειότερη είναι αυτή η ένταξη, τόσο συνεπέστερη αποβαίνει και η χριστιανικότητά του.

Ο πιστός καλείται όμως να αυξήσει το δώρο, που έλαβε με το βάπτισμα του, προσανατολίζοντας χριστοκεντρικά τη ζωή του. Έτσι, μετά τη «φύση» (ψυ­χή και σώμα), που πεθαίνει και ανασταίνεται στο βα­πτιστήριο η την κολυμβήθρα, αγιάζεται και το ανθρώ­πινο πρόσωπο με το μυστήριο του Χρίσματος, που λειτουργεί ως προσωπική Πεντηκοστή του πιστού, για να γίνει με τον πνευματικό του αγώνα «ναός» του Θεού και η ζωή του αληθινή Λειτουργία. Το μυστή­ριο της Μετανοίας (εξομολόγηση) δίνει την δυνατό­τητα συνεχούς υπέρβασης της αμαρτίας και μεταποίη­σης του θανάτου σε ζωή.

Η Εκκλησία ευλογεί, ακόμη, τις «οδούς», που αυτοπροαίρετα επιλέγει ο πιστός για την τελείωσή του [=τελειοποίηση], τον (έν Χριστώ) γάμο ή τον μοναστικό βίο. Είναι και τα δύο «μυστήρια αγάπης», με άμεση αναφορά στον Χριστό. Ο γάμος, μένοντας στο πλαίσιο της έν Χριστώ ζωής, οδηγεί στην υπέρβαση της σάρκας και στην τέλεια παράδοση στον Χριστό, συναντώμενος έτσι-με τη μοναστική άσκηση. Έτσι, το μυστήριο του γάμου φανερώνει την αλήθεια της Εκκλησίας, χωρίς να χρησιμοποιείται για την εξυπηρέτηση συμ­βατικών σκοπιμοτήτων της καθημερινότητας. Όπου ο γάμος νοείται απλώς ώς ηθικολογική ρύθμιση η «νο­μικό συνάλλαγμα», επιλέγεται ο «πολιτικός» γάμος, ί­σος μεν νομικά, αλλά όχι και «ισότιμος» πνευματικά, με τον εκκλησιαστικό, που είναι μυστήριο Χάρης.

Η εκκλησιαστική λατρεία διαθέτει, περαιτέρω, αγιαστικές πράξεις για κάθε στιγμή της ζωής. Αποδει­κνύεται μάλιστα μέσω αυτών, ότι δεν είναι μία «σπιριτουαλιστική» (αφηρημένα πνευματική) ή «θρη­σκευτική» υπόθεση, διότι ο αγιασμός που προσφέρει συνιστά και πρόταση για την αντιμετώπιση των βιοτι­κών προβλημάτων κάθε άνθρωπου. Σε μία Ευχή του Όρθρου ζητούμε από τον Θεό να χαρίσει στον άνθρω­πο «τα εγκόσμια και νπερκόσμια αγαθά» Του.

Φωτο από το αφιέρωμά μας Ιερείς της Μαύρης Αφρικής

 
Υπάρχουν ευχές και για περιπτώσεις του βίου, που φαίνονται πεζές και τετριμμένες, όπως λ.χ. «εις το κουρεύσαι παιδίον», «όταν απέρχηται παιδίον μανθάνειν τα ιερά γράμματα», «εις παίδας κακοσκόπους» (δύστροπους) κ.λπ. Άλλες Ευχές αναφέρονται στην πρόσληψη τροφής, αγιάζονται τα διάφορα «επιτη­δεύματα» και έργα του πιστού (π.χ. ταξείδια), τα «ε­παγγέλματα», ευλογούνται οι διαπροσωπικές σχέσεις, για να υπάρχει δικαιοσύνη, ειρήνη κια αγάπη, ζητεί­ται η Χάρη του Θεού για τις θλίψεις του άνθρωπου, τις ασθένειες του, τα ψυχικά νοσήματα και τα ψυχο­σωματικά πάθη. Σημαντική θέση καταλαμβάνει στη λατρεία της Εκκλησίας ο θάνατος, η άρση της συλλειτουργίας ψυχής και σώματος, ως τη στιγμή της «κοινής αναστάσεως». Η Εκκλησία δεν παραβλέπει το κορυφαίο αυτό υπαρξιακό γεγονός της ζωής. Πλη­σιάζει, μάλιστα, τον άνθρωπο απο τη στιγμή, που ο θάνατος κάνει την εμφάνιση του. Εξομολογεί και κοινωνεί τον ψυχορραγούντα και κηδεύει το σώμα, που παραδόθηκε στη νέκρωση και τη φθορά, προπέμποντας την ψυχή στο στερνό της ταξείδι και παρακα­λώντας τον Χριστό να δεχθεί το τέκνο Του, που εγκα­ταλείπει τον κόσμο με την ελπίδα «ζωής αιωνίου». Η νεκρώσιμος ακολουθία είναι απο τα πιο τρυφερά και συγκινητικά κείμενα της εκκλησιαστικής λατρείας.

Παράλληλα, η Εκκλησία εύχεται γιά διάφορες στιγμές του δημοσίου βίου: περιστάσεις και συμφο­ρές, κινδύνους, δυσλειτουργίες της δημόσιας ζωής, τόσο στη μικροκοινωνία του χωριού η της πόλης, ό­σο και στη μακροκοινωνία της πατρίδας και του έ­θνους. Το σχετικό ευχολογικό υλικό αναφέρεται στις εθνικές επετείους, τις δομές της πολιτειακής ζωής, την παιδεία, στον στρατό, την δημόσια υγεία. Ο απα­ράμιλλος αυτός λειτουργικός πλούτος μένει ευρύτερα άγνωστος και έτσι αγνοούμε τα στοιχεία εκείνα, που μπορούν να δώσουν νόημα στη ζωή μας.

γ) Αγιασμός της υλικής κτίσης: η κτίση, λειτουρ­γικά και θεολογικά, είναι ο ευρύτερος χώρος πραγμά­τωσης του άνθρωπου, το πλαίσιο της καθημερινής ζω­ής του, ιδιαίτερα στις αγροτικές κοινωνίες, όπου αυτό γίνεται βαθύτερα αισθητό. Η σχέση του άνθρωπου με τη κτίση αποτελεί ιδιαίτερη θεματική της εκκλησια­στικής λατρείας και αναπτύσσεται σε ειδικές ακολου­θίες, που δείχνουν την εκκλησιαστική κατάφαση της υλικής κτίσης, που έχει προσληφθεί στην ανθρώπινη φύση του Χρίστου και μεταβάλλεται συνεχώς σε «σάρκα» Χρίστου στη Θεία Ευχαριστία. Στη λειτουρ­γική μας πράξη εύλογούνται και αγιάζονται το νερό, το κρασί, οι τροφές, ο χώρος κατοικίας και του επαγ­γέλματος, η πανίδα, η χλωρίδα, τά φυσικά φαινόμενα (άνεμος, βροντή, βροχή, σεισμός κ.τ.λ.) για την προ­στασία και σωτηρία, τελικά, του άνθρωπου. Ο πιστός προσφέρει στη λατρεία τα δώρα του Δημιουργού ως ευχαριστία, για να «βαπτισθούν» στη Θεία Χάρη και να επιστραφούν στους προσφέροντες για τον αγιασμό και τη συντήρηση τους. Κατά τη Θ. Λειτουργία «συν­τελείται μια πορεία, μια παρέλαση θα έλεγε κανείς, του όλου κόσμου πρός την άγια Τράπεζα» (Περγάμου Ιωάννης). Αίρεται, έτσι, κάθε αντίληψη για αντίθεση μεταξύ φυσικού και υπερφυσικού, άφού η προσφερόμε­νη στον Θεό κτίση γίνεται φορέας του Ακτίστου (Χά­ρης) και αγιάζει τους μετέχοντες.

Με τη θεολογία των κειμένων αυτών του Ευχολο­γίου εμπνέεται η θεοκεντρικότητα τής ύπαρξης. Από τήν κτίση ανάγεται ό πιστός στόν Κτίστη, κατανοών­τας τον κόσμο ως δώρο του Δημιουργού, μαθαίνοντας να χρησιμοποιεί ευχαριστιακά την Κτίση και απο­κτώντας την εμπειρική βεβαιότητα, ότι το πρόβλημα δεν είναι «τι τρώει ό άνθρωπος», αλλά με ποιες προϋ­ποθέσεις το τρώει, αφού η αγιασμένη κτίση συναγιάζει και τον άνθρωπο. Έτσι, ο πιστός μαθαίνει να γίνε­ται «ιερουργός» της κτίσεως, σε μια «κοσμική λει­τουργία», που τελεσιουργείται από τους Αγίους. Οι Άγιοι, με τα άφθαρτα και θαυματουργικά λείψανα τους, φανερώνουν τον προορισμό της κτίσεως, που εί­ναι ο αγιασμός και άφθαρτισμός της. Κάθε πιστός κα­λείται στη λατρεία μας να αγιαστεί ολόκληρος, για να μπορεί να συναγιάζει και την κτίση, μέσα από τη σχέση του μαζί της

ΕΤΟΣ 2012=ΕΤΟΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ, ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ = ΕΤΟΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ!

ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ!!! 

 _________Αγαπητοί μου συνεπίσκοποι, συλλειτουργοί, συμπρεσβύτεροι και συνδιάκονοι, Ορθόδοξοι χριστιανοί των Καλαβρύτων και της Αιγιαλείας τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά, αδελφοί, φίλοι ή εχθροί, σας εύχομαι 

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ!

Δηλ. το 2012 νά είναι έτος μετανοίας καί επιστροφής μας στο δρόμο του Θεού, για να είναι και ευλογημένο από τον Θεό! 

 _______Θα ήθελα η επικοινωνία μας σήμερα, πρώτη για το νέο έτος, να ήταν μια χαρωπή νότα στη ζωή μας. Αλλά δεν μπορώ να το πράξω. Όπου κι άν έστρεψα το βλέμμα μου ετούτες τις γιορτινές ήμέρες δεν είδα την χαρά! Γενικώς εφέτος συνάντησα μουδιασμένα ή και σκυθρωπά πρόσωπα! Οι καταστηματάρχες δεν είδαν κίνηση στα μαγαζιά τους. Η αγορά ήταν σχεδόν νεκρή!  Δεν κυκλοφορούσαν τα πλήθη, όπως άλλοτε. Πολλοί οικογενειάρχες δεν μπόρεσαν να καλύψουν τις ανάγκες των. Τα μικρά παιδάκια, αντί για τα δώρα άλλων εποχών, οι γονείς των τα ξεγελούσαν με ένα μπαλόνι! Στίς ευχές τους όλοι ήσαν συγκρατημένοι. Με τό ζόρι έβγαινε από τά χείλη τους ο γνωστός χαιρετισμός "καλή χρονιά"! Στο Δημαρχείο εφέτος λίγοι, πολύ λίγοι, Αιγιώτες έσπευσαν  για να ανταλλάξουν ευχές!  Τέλος και στην Ιερά Μητρόπολή μας εφέτος είχαμε ελάχιστες, σχεδόν μηδενικές, δωρεές απο τους φιλανθρώπους, δωρεές με τις οποίες στηρίζεται τό έργο μας. Κατά τον Έρανο της Αγάπης σε μια Τράπεζα του Αιγίου δεν μας έδωσαν ούτε ένα (1) €. Σε κάποια επιχείρηση μας έδωσαν  μόλις πέντε (5) €.Πολλοί καταστηματάρχες έλεγαν στα Συνεργεία του Εράνου "Λυπούμεθα, αλλά ακόμη δεν έχουμε κάμει σεφτέ"! Παντού λοιπόν  υπήρχε η μιζέρια, η κακομοιριά, τα σκυθρωπά πρόσωπα!  
_______Όλα αυτά όμως συμβαίνουν επειδή παραμερίσαμε το Χριστό από την ψυχή μας και παραθεωρήσαμε -καταπατήσαμε θα έλεγα- το Νόμο του Ευαγγελίου στην καθημερινή  ζωή και συμπεριφορά μας! Πληρώνουμε λοιπόν πολύ ακριβά το τίμημα της αποστασίας μας από τόν Θεό. Από τήν ώρα που επαύσαμε να νοιώθουμε τον Επουράνιο Θεό "Πατέρα" μας, χάσαμε και την αδελφωσύνη μεταξύ μας. "Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται"! Έτσι ο αδελφός μας τώρα πια έγινε "ο άλλος", "ο ξένος"! Καθημερινά, δυστυχώς, επαληθεύεται τώρα η ρωμαϊκή παροιμία "ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος"! "Homo hominis lupus"! Χωρίς τον Ιησούν Χριστόν και καταστρέφουμε και αυτοκαταστρεφόμεθα!    
_______Σε προηγούμενο σημείωμά μας της 22ας Δεκεμβρίου 2011 είχαμε γράψει: "Η οικονομική κρίση έχει ανατρέψει την ισορροπία της ζωής μας! Είναι συνώνυμη της δυστυχίας, μιάς ατόφειας και ακατέργαστης δυστυχίας! Παρά το γεγονός, ότι λύσεις υπήρχαν! ............ Ο τότε Πρωθυπουργός μας κ. Γεώργιος Παπανδρέου ...... μας παρέδωσε στην απαραμύθητη φτώχεια. Ο χείμαρρος της μεγάλης φτώχειας δεν ήλθε ακόμη! Πλήν όμως έρχεται!" 

 ________Σήμερα λοιπόν σας θα σας ευχηθώ με χαρακτηριστικά σκίτσα. Μια εικόνα, είπαν, ισοδυναμεί μέ χίλιες λέξεις. Σας παραδίδω δύο εικόνες! Απεικονίζουν τήν έσχατη δυστυχία, η οποία έχει ενσκύψει στη Χώρα μας, όπως την συνέλαβε το δημιουργικό μυαλό ενός σκιτσογράφου, δημοσιεύθηκαν δε στην εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"! Στην πρώτη και πιό εκφραστική, κάποιοι ένοπλοι μανιακοί Γερμανοί στρατιώτες ορμάνε σε ένα σπίτι με σκοπό να αρπάξουν ένα μωρό από την αγκαλιά της μάννας του με αιτιολογικό: "Τρώει φαΐ! Καίει ρεύμα! Αύριο θά θέλει και βιβλία! Πάρτε το!    

_________Με προσοχή, παρακαλώ, να δήτε και το δεύτερο σκίτσο. Εκεί στο επάνω δεξιό μέρος εικονίζεται ο γνωστός Αϊ-Βασίλης. Κι εδώ εμφανίζεται ένας ένοπλος Γερμανός στρατιώτης. Έχει συλλάβει τον Αγιο-Βασίλη και με προτεταμένο τό όπλο του τον απομακρύνει ψιθυρίζοντας τα λόγια: "Δεν υπάρχει ΑγιοΒασίλης"! 

_________Η Χώρα μας τελεί ήδη υπό Κατοχήν! Οι Γερμανοί διώρισαν ήδη τον Υπερ-υπουργό τους, ο οποίος εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Η Τρόϊκα κάθε φορά, που μας έρχεται, αφαιρεί κάτι ακόμη! Εν τω μεταξύ οι καταχραστές του εθνικού πλούτου κυκλοφορούν ελεύθεροι, ενώ ο Ηγούμενος π. Εφραίμ είναι ήδη προφυλακισμένος! 

___________Σας παραθέτουμε και μια τρίτη εικόνα. Αυτή όμως είναι φωτογραφία, δεν είναι σκίτσο. Θα δήτε τον Πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο, έπειτα από μια συνάντησή που είχε μέ τους Ευρωπαίους Ηγέτες, να φωτογραφίζεται σε μια στάση ενθουσιασμού! Η στάση αυτή, δυστυχώς, δέχεται διπλή ανάγνωση! Το προέχον ζήτημα είναι να βρούμε ποιός από τους δύο Ηγέτες πανηγυρίζει; Ο Πρόεδρος της Ευρωζώνης κ. Γιουνκέρ ή ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος κ. Παπαδήμος; Εάν ο ενθουσιασμός ανήκει στον 'Ελληνα Πρωθυπουργό, αυτό μας χαροποιεί! Σημαίνει, ότι βρήκε το μονοπάτι για να βγάλει τη Χώρα μας από τη απαραμύθητη δυστυχία! Εάν όμως ο ενθουσιασμός ανήκει στον κ. Γιουνκέρ, τότε  ''ζήτω που καήκαμε"!  Σημαίνει, ότι οι Ευρωπαίοι στο πρόσωπο του κ. Παπαδήμου βρήκαν τόν άνθρωπό τους! Το όργανο δηλ. που θα επιβάλει τά καταλυτικά σχέδιά τους στη Χώρα μας! Μακάρι να μην είναι έτσι. Ο καιρός θά το δείξει!

  __________Ας έλθουμε τώρα στην στοχαστική προσέγγιση της παρούσης καταστάσεως. Η ζωή χωρίς τό Χριστό είναι κόλαση! Ας το σκεφθούμε λίγο και ας αρχίσουμε το δρόμο της επιστροφής στην αγκαλιά του Θεού!

_______Προσωπικά ζητώ από όλους σας και από τον καθένα χωριστά να με συγχωρήσετε. Να συγχωρήσετε τα λάθη μου, τις παραλείψεις μου, τις υπερβολές μου, τις απερισκεψίες μου, την ελλειμματική ποιότητα της πνευματικής μου τροφοδοσίας και προσφοράς μου πρός υμάς! Παρακαλώ να μου συγχωρήσετε το γεγονός, ότι απορροφώμαι περισσότερο από την φροντίδα για τον επιούσιο άρτο σας καί λιγότερο από την φροντίδα, ώστε να σας διδάσκω το λόγο του Ευαγγελίου με το παράδειγμά μου, αλλά και με το κήρυγμά μου, την διδαχή μου, την ευαγγελική διδασκαλία μου, δηλ. μέ όλα εκείνα τα στοιχεία, που αποτελούν τον ουράνιο Άρτο σας. Ομολογώ εν ταπεινώσει ψυχής: παρά το γεγονός ότι εκδαπανώμαι καθημερινώς για σας, τελικά είμαι λίγος ως Επίσκοπος των καρδιών σας, αν και πληθωρικός ως κοινωνικός εργάτης! Συγχωρήστε μου το υστέρημα. Προσευχηθήτε, παρακαλώ, για τον Επίσκοπό σας! Είθε, λοιπόν, τό έτος 2012  να είναι έτος μετανοίας, αγιασμού των ψυχών μας. Ελάτε όλοι μαζί, και σείς και εγώ, ελάτε, λοιπόν, να αγαπήσουμε τον Σωτήρα Χριστό μας τον "Κύριον καί Θεόν μας εξ όλης της ψυχής μας καί εξ όλης της ισχύος μας καί εξ όλης της διανοίας μας", αλλά και τον πλησίον μας ως τον εαυτόν μας! Τότε και μόνον τότε η ζωή μας μεταβάλλεται, μεταμορφώνεται, γίνεται πα-ρα-δει-σέ-νια! Η Κόλαση εξαφανίζεται! Ο Παράδεισος εγκαθιδρύεται μέσα μας! Αμήν! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! Χριστιανική, αγιαστική, ευάρεστος στον ενανθρωπήσαντα Χριστό μας.

Αίγιον, 2 Ιανουαρίου 2012 
+Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΕΙΚΟΝΑ 1η - ΤΟ ΜΩΡΟ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔ ΑΤΟ ΠΑΡΟΝ της 27.11.2011

ΕΙΚΟΝΑ 2η-Ο ΑίΒασίλης

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΠΑΡΟΝ¨ της 1ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΕΙΚΟΝΑ 3η-Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ

Οι κ.κ. Γιουνκέρ και Παπαδήμος σε κατάσταση ενθουσιασμού. ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της 27ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011