Ὁ φοιτητὴς ποὺ συνάντησε τὸ Θεὸ μέσα ἀπὸ τὸν Γέροντα Παϊσιο - Φοβερὸ περιστατικὸ

Πρὶν ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια μὲ πλησίασε κάποιος νεαρὸς φοιτητής. Μὲ πολλὴ διστακτικότητα,ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἔνταση τοῦ ἀπαιτητικοῦ ἀναζητητῆ, μοῦ δήλωσε ὅτι εἶναι ἄθεος, ποὺ ὅμως θὰ ἤθελε πολὺ νὰ πιστέψει, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε. Χρόνια προσπαθοῦσε καὶ ἀναζητοῦσε, χωρὶς ὅμως ἀποτέλεσμα. Συνομίλησε μὲ καθηγητὲς καὶ μορφωμένους, ἀλλὰ δὲν ἱκανοποιήθηκε ἡ δίψα του γιὰ κάτι σοβαρό. Ἄκουσε γιὰ μένα καὶ ἀποφάσισε νὰ μοιρασθεῖ μαζί μου τὴν ὑπαρξιακὴ ἀνάγκη του. Μοῦ ζήτησε μιὰ ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξη περὶ ὑπάρξεως Θεοῦ. "Ξέρεις ὁλοκληρώματα ἢ διαφορικὲς ἐξισώσεις;" τὸν ρώτησα. "Δυστυχῶς ὄχι", μοῦ ἀπαντᾶ, "εἶμαι τῆς Φιλοσοφικῆς" "Κρίμα, διότι ἤξερα μία τέτοια ἀπόδειξη" εἶπα ἐμφανῶς ἀστειευόμενος. 

Ἐνίωσε ἀμήχανα καὶ κάπως σιώπησε γιὰ λίγο. "Κοίταξε", τοῦ λέω, "συγνώμη ποὺ σὲ πείραξα λιγάκι. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἐξίσωση οὔτε μαθηματικὴ ἀπόδειξη. Ἂν ἦταν κάτι τέτοιο, τότε ὅλοι οἱ μορφωμένοι θὰ τὸν πίστευαν. Νὰ ξέρεις, ἀλλιῶς προσεγγίζεται ὁ Θεός. Ἔχεις πάει ποτὲ στὸ Ἅγιον Ὅρος; Ἔχεις συναντήσει ποτὲ κανένα ἀσκητή;" "Ὄχι πάτερ, ἀλλὰ σκέπτομαι νὰ πάω, ἔχω ἀκούσει τόσα πολλά! Ἄν μου πεῖτε, μπορῶ νὰ πάω καὶ αὔριο. Ξέρετε κανένα μορφωμένο νὰ πάω νὰ συναντήσω;" "Τί προτιμᾶς; Μορφωμένο ποῦ μπορεῖ νὰ σὲ ζαλίσει ἢ ἅγιο ποῦ μπορεῖ νὰ σὲ ξυπνήσει;" "Προτιμῶ τὸν μορφωμένο. Τοὺς φοβᾶμαι τοὺς ἁγίους" "Ἡ πίστη εἶναι ὑπόθεση τῆς καρδιᾶς. Γιὰ δοκίμασε μὲ κανένα ἅγιο. Πῶς σὲ λένε;" ρωτῶ. "Γαβριήλ", μοῦ ἀπαντᾶ. Τὸν ἔστειλα σὲ ἕναν ἀσκητή. Τοῦ περιέγραψα τὸν τρόπο πρόσβασης καὶ τοῦ ἔδωσα τὶς δέουσες ὁδηγίες. Κάναμε καὶ ἕνα σχεδιάγραμμα. "Θὰ πᾶς", τοῦ εἶπα, "καὶ θὰ ρωτήσεις τὸ ἴδιο πράγμα: Εἶμαι ἄθεος, θὰ τοῦ πεῖς, καὶ θέλω νὰ...

 πιστεύσω. Θέλω μία ἀπόδειξη περὶ ὑπάρξεως Θεοῦ"

"Φοβᾶμαι, νρέπομαι", μοῦ ἀπαντᾶ. "Γιατί ντρέπεσαι καὶ φοβᾶσαι τὸν ἅγιο καὶ δὲν ντρέπεσαι καὶ φοβᾶσαι ἐμένα;", ρωτῶ. "Πήγαινε ἁπλὰ καὶ ζήτα τὸ ἴδιο πράγμα". Σὲ λίγες μέρες, πῆγε καὶ βρῆκε τὸν ἀσκητὴ νὰ συζητάει μὲ κάποιον νέο στὴν αὐλή του. Στὴν ἀπέναντι μεριὰ περίμεναν ἄλλοι τέσσερις καθισμένοι σὲ κάτι κούτσουρρα. Ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς καὶ ὁ Γαβριὴλ βρῆκε δειλὰ τὴ θέση του. Δὲν πέρασαν περισσότερα ἀπὸ δέκα λεπτὰ καὶ ἡ συνομιλία τοῦ γέροντα μὲ τὸν νεαρὸ τελείωσε.

"Τί γίνεστε, παιδιά;" ρωτάει. "Ἔχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Ἔχετε πιεῖ λίγο νεράκι;" "Εὐχαριστοῦμε, γέροντα", ἀπήντησαν μὲ συγκαταβατικὴ κοσμικὴ εὐγένεια. "Ἔλα ἐδῶ", λέγει ἀπευθυνόμενος στὸν Γαβριὴλ καὶ ξεχωρίζοντας τὸν ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους. "Θὰ φέρω ἐγὼ νερό, πάρε ἐσὺ τὸ κουτὶ αὐτὸ μὲ τὰ λουκούμια. Καὶ ἔλα πιὸ κοντὰ νὰ σοὺ πῶ ἕνα μυστικό: Καλὰ νὰ εἶναι κανεὶς ἄθεος, ἀλλὰ νὰ ἔχει ὄνομα ἀγγέλου καὶ νὰ εἶναι ἄθεος; Αὐτὸ πρώτη φορὰ μᾶς συμβαίνει".

Ὁ φίλος μας κόντεψε νὰ πάθει ἔμφραγμα ἀπὸ τὸν ἀποκαλυπτικὸ αἰφνιδιασμό. Ποῦ ἐγνώρισε τὸ ὀνομά του; Ποιὸς τοῦ ἀποκάλυψε τὸ πρόβλημά του; Τί τελικὰ ἤθελε νὰ τοῦ πεῖ ὁ γέροντας;

"Πάτερ, μπορῶ νὰ σᾶς μιλήσω λίγο;", μόλις ποὺ μπόρεσε νὰ ψελλίσει. "Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε τὸ λουκούμι, πιὲς καὶ λίγο νεράκι καὶ πήγαινε στὸ πιὸ κοντινὸ μοναστήρι νὰ διανυκτερεύσεις"

"Πάτερ μου, θέλω νὰ μιλήσουμε, δὲν γίνεται;" "Τί νὰ ποῦμε ρὲ παλικάρι; γιὰ ποιὸν λόγο ἦλθες;" "Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἐνίωσα ἀμέσως νὰ ἀνοίγει ἡ ἀναπνοή μου", ἀφηγεῖται, "ἡ καρδιά μου νὰ πλημμυρίζει ἀπὸ πίστη, ὁ μέσα μου κόσμος νὰ θερμαίνεται, οἱ ἀπορίες μου νὰ λύνονται χωρὶς κανένα λογικὸ ἐπιχείρημα, δίχως καμιὰ συζήτηση, χωρὶς τὴν ὕπαρξη μίας ξεκάθαρης ἀπάντησης.

Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αὐτομάτως ὅλα τὰ ἄν, τὰ γιατί, τὰ μήπως καὶ ἔμεινε μόνο τὸ πῶς καὶ τὸ τί ἀπὸ δῶ καὶ ἐμπρὸς" Ὅτι δὲν τοῦ ἔδωσε ἡ σκέψη τῶν μορφωμένων τοῦ τὸ χάρισε ὁ εὐγενικὸς ὑπαινιγμὸς ἑνὸς ἁγίου, ἀποφοίτου μόλις τῆς τετάρτης τάξης τοῦ δημοτικοῦ. Οἱ ἅγιοι εἶναι πολὺ διακριτικοί. Σοὺ κάνουν τὴν ἐγχείρηση χωρὶς ἀναισθησία καὶ δὲν πονᾶς. Σοὺ κάνουν τὴν μεταμόσχευση χωρὶς νὰ σοὺ ἀνοίξουν τὴν κοιλιά. Σὲ ἀνεβάζουν σὲ δυσπρόσιτες κορυφὲς δίχως τὶς σκάλες τῆς κοσμικῆς λογικῆς. Σοὺ φυτεύουν τὴν πίστη, χωρὶς νὰ σοὺ κουράσουν τὸ μυαλό…

Πηγή: «Φωνὴ αὔρας λεπτῆς» – Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος

Η εξομολόγησις δεν εξαλείφει τις κακές κλίσεις της καρδιάς. Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Πηγή: Αναβάσεις

Ἔτσι καί ἡ ἐξομολόγησις, πού θά γίνη καλά καί ὅπως πρέπει, μολονότι ἐξαλείφει τίς ἁμαρτίες, ὅμως δέν ἐξαλείφει καί ὅλο τό κακό πού ἔκαναν στήν ψυχή οἱ ἁμαρτίες, δηλαδή τήν τύφλωσι καί τή σκότωσι τοῦ νοῦ, τίς κακές κλίσεις καί διαθέσεις τῆς θελήσεως, τίς συνήθειες καί ἕξεις

τῆς καρδιᾶς, τήν φθορά καί τήν ἀχρήστευσι τῶν δυνάμεων, τήν ἀσχήμια τοῦ κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν.

Καί αὐτό γιατί ἡ ἐξομολόγησις δέν παίρνει ἀπό ἐμᾶς ὅλη τήν ποινή καί τόν κανόνα, πού πρέπει νά δεχθοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, οὔτε σηκώνει ὅλη τήν δύναμι τῶν κακῶν ἕξεων καί συνηθειῶν, τίς ὁποῖες δεχθήκαμε μέ τήν ἁμαρτία, ἄν καί κάπως τίς λιγοστεύει.

Ἀλλά αὐτά ὅλα μας τά ἀφήνει, γιά νά τά διορθώσουμε καί νά τά ἐξαλείψουμε ἐμεῖς μέ τόν

παντοτινό πόνο τῆς καρδίας μας καί μέ τούς κόπους καί ἀγῶνες καί μόχθους τῆς μετανοίας, πού ὀφείλουμε νά κάμνουμε σέ ὅλη μας τή ζωή μετά τήν ἁμαρτία.

Λόγος περί μετανοίας

Ἔκδοσις

Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου

Νέα Σκήτη Ἅγιον Ὅρος

σέλ. 34-35

Καλωσορίσατε, Άγιοι Απόστολοι! Καλώς ήλθατε!!! Ναι έρχομαι... ευχαριστώ! ευχαριστώ!

Ένας άξιος λειτουργός του Θεού, ύστερα από πενήντα χρόνια ευδόκιμου προσφοράς στο θυσιαστήριο, αρρώστησε και ήρθε ή ώρα του θανάτου του. Σε κάποια στιγμή ανοίγει τα μάτια του, κοιτάζει ψηλά και σηκώνοντας ελαφρά τα χέρια του, είπε:

--Καλωσορίσατε, Άγιοι Απόστολοι! Καλώς ήλθατε!!! Ναι έρχομαι... ευχαριστώ! ευχαριστώ!

Αμέσως ή πρεσβυτέρα του, τα παιδιά του και οι συγγενείς, πού ήσαν γύρω από το κρεβάτι του, τον ρώτησαν:

-Τί συμβαίνει πάτερ μου; Για ποιους Αποστόλους μιλάς;

Και εκείνος τούς απάντησε;

--Μα δεν βλέπετε την χορεία των δώδεκα Αποστόλων; Δεν βλέπετε τούς πρωτοκορυφαίους Πέτρο και Παύλο; Και σε λίγο:

-Ναι, έρχομαι... Σας ευχαριστώ!!!

Και με τις λέξεις αυτές παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια των Αγίων Αποστόλων και ασφαλώς εκείνοι με τη σειρά τους θα την παρέδωσαν στα χέρια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, για να λάβει τον δίκαιο μισθό του, αφού με τόση ευλάβεια, πίστη, ταπείνωση και αξιοσύνη Τον υπηρέτησε τόσα χρόνια.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ.

ΠΑΤΗΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Πόντιος Πιλάτος. Η υποκρισία της εξουσίας!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ο δε Πιλάτος επέκρινε γενέσθαι το αίτημα αυτών, απέλυσε δε αυτοίς τον Βαραββάν, τον διά στάσιν και φόνον βεβλημένον εις την φυλακήν, ον ητούντο, τον δε Ιησού παρέδωκε τω θελήματι αυτών. (...) Ηκολούθει δε αυτώ πολύ πλήθος του λαού και γυναικών, αι και εκόπτοντο και εθρήνουν αυτόν. Στραφείς δε προς αυτάς ο Ιησούς είπε. Θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ΄ εμέ, πλην εφ΄εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών. ότι ιδού έρχονται ημέραι εν εν αις ερούσι, μακάριαι αι στείραι και κοιλίαι αι ουκ εγέννησαν και μαστοί οι ουκ εθήλασαν." (Λουκ.ΚΓ΄)

Μετά την προδοσία του Ιούδα οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης των πλουσίων γραμματείς και φαρισαίοι οδήγησαν τον Ιησού στον εκπρόσωπο της εξουσίας, τον Πόντιο Πιλάτο και ζήτησαν να απολύσει τον Βαραββάν, στασιαστή και φονιά και να σταυρώσει τον Ιησού.

Ο Πόντιος Πιλάτος επέκρινε δήθεν τους γραμματείς και φαρισαίους για το αίτημά τους να απολύσει τον Βαραββάν και να παραδώσει τον Ιησού για να τον σταυρώσουν. Εξεγέρθηκε δήθεν η συνείδησή του γιατί τον αίτημά τους ήταν άδικο και έθιγε το περί δικαίου αίσθημά του. Τί θεατρινισμός και τί ψυχική σκληρότητα την ώρα που κρινόταν η ζωή ενός αθώου ανθρώπου!

Ο Πιλάτος σαν μεγάλος υποκριτής επέκρινε δήθεν τους γραμματείς και φαρισαίους για να ρίξει στάχτη στα μάτια αυτών που ενδεχομένως θα προκαλούσε η απόφασή του, διότι ήταν παντελώς άδικη. Πλήθος λαού ακολουθούσε τον Ιησού και υπέφερε για την δίωξή Του.

Ο Πιλάτος απέδειξε ότι ήταν μεγάλος υποκριτής που έπαιζε θέατρο υπερασπιζόμενος δήθεν τον Ιησού. 'Οταν τελείωσε τους θεατρινισμούς του απέλυσε τον Βαραββάν και παρέδωσε τον Ιησού στους διώκτες Του να τον κάνουν ό,τι θέλουν! Τόση υποκρισία, δειλία, ψυχική σκληρότητα, καιροσκοπισμός είναι αδύνατο να υπάρξει άλλη στον κόσμο!

Βάλε τώρα στη θέση του Ιησού τον φτωχό κυνηγημένο άνθρωπο σε κάθε εποχή και στη δική μας σήμερα, και στη θέση του Πόντιου Πιλάτου βάλε την εξουσία και θα δεις την υποκρισία της. 

 http://moschoblog.blogspot.com/2011/12/blog-post_30.html

Οι σπουδές του Γέροντος Γαβριήλ Διονυσιάτου στο "πανεπιστήμιο της ερήμου"

Ο Γέροντας Γαβριήλ ήταν ένας αυτοδίδακτος αγιορείτης, τον οποίο θαύμαζαν όσοι συζητούσαν μαζί του. Όταν τον ρωτούσαν που σπούδασε, απαντούσε: «Στο πανεπιστήμιο της ερήμου».

Ο Γέροντας Γαβριήλ δεν περιοριζόταν μόνο στα καθήκοντά του ηγουμένου, αλλά ασχολούνταν με πολλές χειρωνακτικές εργασίες. Ο βιογράφος του μας πληροφορεί ότι η εργασία του στον κήπο του μοναστηριού ήταν μόνιμη. Μετά τη θεία Λειτουργία κατέβαινε και ανέβαινε στα πεζούλια του κήπου, που μοιάζουν με τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, ακούραστος να σκάβει, να φυτεύει, να ξεβοτανίζει, να ποτίζει. Και όταν τελείωνε αυτή η εργασία, επάνω στην πλάτη του ημιόνου, πήγαινε στο μετόχι του αγίου Ονουφρίου, περισσότερο από μία ώρα απόσταση και σε ύψος 600 μέτρων, ανεβαίνοντας από ένα ελικοειδές λιθόστρωτο...

Και εκεί επιμελούνταν τους κήπους, φύτευε κρεμμύδια, πατάτες, ντομάτες, κλάδευε τα οπωροφόρα δέντρα, πολλά από τα οποία ο ίδιος είχε φυτέψει, και μάζευε τους καρπούς τους.
Ο Γέροντας Γαβριήλ ήταν πάντα πρόθυμος να εξυπηρετήσει τους αδελφούς. Κάποτε ένας ερημίτης ζήτησε από το Γέροντα κάποιο φυτό. Εκείνος παρόλο που είχε προηγηθεί αγρυπνία και παρά τα ενενήντα του περίπου χρόνια, με πολλή προθυμία και νεανικό ζήλο, έτρεξε και κατέβηκε πολλά σκαλοπάτια στον κήπο για να φέρει το φυτό και να αναπαύσει τον αδελφό.

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ... Ο,ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ !

π. Παΐσιος: "Θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σα να μην έχετε"...

Γέροντας Παΐσιος:

• "...θα σας δώσουν πολλά λεφτά και μετά θα σας βάλουν δυσβάσταχτους φόρους, αλλά δεν θα προλάβουν να τους πάρουν"
• "...ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς και θα τους πάρει με τις πέτρες"...
• "...θα γίνει κάτι και θα φανεί πως φταίει η Ελλάδα, τότε η Τουρκία θα το εκμεταλλευτεί..."

Σειρά από προφητείες μεγάλων γερόντων της Εκκλησίας, που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τις άκουγαν και γελούσαν. Σήμερα, όλα δείχνουν να είναι τόσο κοντά σε αυτές τις προρήσεις, που μερικοί μάλιστα λένε απερίφραστα πως "όποιος διαβάζει τις προφητείες είναι σαν να διαβάζει εφημερίδα"!!!
Διαβάζοντας τον πολύ καλό "Χασάπη", νιώθει κανείς πως ζούμε τα "γεγονότα", όπως έλεγε και ο γέροντας Παΐσιος. Γεγονότα που θα αναδείξουν την Ελλάδα και τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο. Γεγονότα, τα οποία θα περάσουν από τη φωτιά και το αμόνι όλους μας, μέχρις ότου φανερωθεί η αλήθεια.
Τι να πιστέψει και τι να μην πιστέψει σήμερα ο Έλληνας από όλα αυτά; Τό μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορεί πλέον να αγνοήσει την πραγματικότητα... βλέποντας μία ανύπαρκτη κυβέρνηση να προσπαθεί μέσα από επικοινωνιακά κόλπα να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία. Μία παραμονή που μόνο ως βλαπτική μπορεί να χαρακτηρισθεί, αφού με επικοινωνιακές φούσκες το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να γκρεμίζεται και η αξιοπιστία της εν γένει πολιτικής και να "χτίζονται" τεράστια τείχη αποκρύπτοντας την οποιαδήποτε διέξοδο υπάρχει...

Εντείνεται η σύγχυση για το ποιος κυβερνάει την Ελλάδα…

ΠΗΓΗ: http://kostasxan.blogspot.com/2011/02/blog-post_7845.html

Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης, Ο φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση

 

Οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές, είναι πολύ ελαφριές, ανακουφίζουν, δροσίζουν και δημιουργούν και φτιάχνουν μακαριότητα στην ψυχή του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Χριστός μας δεν ζήτησε πολλά πράγματα. Και στη Δευτέρα Παρουσία δεν θα πει “γιατί δεν ασκητεύσατε…”. Όχι. Θα πει “γιατί δεν ελεήσατε, γιατί δεν θρέψατε, γιατί δεν ντύσατε, γιατί δεν ανακουφίσατε το φυλακισμένο”. Τι είναι αυτά; Έργα αγάπης. Γι’ αυτό είπε ο Χριστός “Ποιος είναι αυτός που με αγαπάει; Αυτος που τηρεί τις εντολές μου. Εκείνος που δε με αγαπάει δεν τηρεί τις εντολές μου”. Με τον έλεγχο που έκανε στους εξ αριστερών, ήθελε να τους πει, ότι “εσείς δεν είχατε αγάπη και εφόσον δεν είχατε αγάπη, δεν μπορείτε να μπείτε στο νυμφώνα της αγάπης”. Ο νυμφώνας της αγάπης κερδίζεται μόνο με την αγάπη και τη θυσία. Γι’ αυτό θα πρέπει, με την αγάπη και την ταπείνωση, να περάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών.

Στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν. Ο φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση. Ποιος είναι ο φαρδύς δρόμος; Η ξένοιαστη κοσμική ζωή, και όταν περνούν οι μέρες μας άδειες…

Δεν πρέπει να μας πλανά ο διάβολος· και να προσπαθήσουμε, κατά το Ευαγγέλιο του Χριστού μας, να καθαρίσουμε το έσωθεν του ποτηρίου που είναι η ψυχή μας, η καρδιά μας,  ο νους μας. Αν το μέσα του ποτηρίου, λέει, το κάνεις, άνθρωπε, καθαρό και το έξωθεν θα είναι καθαρό. Υποκριτά, μην κάνεις το έξω, και το μέσα το αφήνεις ακάθαρτο. Στα μάτια του Θεού είναι όλα φανερά. Τους ανθρώπους θα τους ξεγελάσουμε, θα δείξουμε άλλο πρόσωπο, αλλά τα μέσα μας είναι γνωστά στο Θεό. Να φροντίσουμε μέσα μας να τακτοποιηθούμε, ν’ αλλάξουμε. Το χρόνο που μας έδωσε ο Θεός να τον γεμίσουμε με καλά έργα, με καλές σκέψεις, με αγνά αισθήματα.

Να μην καθόμαστε και ασχολούμαστε με αργολογίες, να μην ασχολούμαστε με συζητήσεις άκαιρες και βλαβερές. Ν’ απαλλάξουμε τη γλώσσα μας από το να κρίνουμε τους ανθρώπους, τον αδελφό μας, τον πλησίον μας. Όχι, όχι μην το κάνουμε αυτό. Να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταδικάσουμε τον εαυτό μας. Αν τον καταδικάσουμε, θα τον απαλλάξουμε της καταδίκης του Θεού. Αν καταδικάσουμε, θα καταδικαστούμε κι αν κρίνουμε, θα κριθούμε, και με όποια μεζούρα μετρήσουμε θα μας μετρήσει ο Θεός.

Η κάθε στιγμή που περνάει δεν ξαναγυρνάει. Ο διάβολος μάς κερδίζει χρόνο, μάς απασχολεί με πράγματα γήινα και πρόσκαιρα προκειμένου να μας κερδίσει το χρόνο να μην τον έχουμε, ώστε να μην προσφέρουμε περισσότερα στο Θεό και στην ψυχή μας. Ας προσέξουμε όσο μπορούμε να είμαστε εν εγρηγόρσει, να γρηγορούμε στο μυαλό, στην καρδιά, να μην αφήνουμε σκέψεις, να μην αφήνουμε την καρδιά μας να μολύνεται. [...] Πόσες φορές αν θα ελέγξουμε τη συνείδησή μας, θα δούμε ότι δεν προσέχουμε. Επομένως δημιουργούμε σκάνδαλο. Αυτές τις αμαρτίες δεν τις γνωρίζουμε. Να τις εξαγορευθούμε και να σβήσουν.

Γι’ αυτό θα τα προσέχουμε όλα αυτά τα πράγματα, για να είμαστε έτοιμοι. Ο θάνατος είναι φοβερός, δεν είναι παιχνίδι. Εάν κανείς από μας έχει γνωρίσει λίγο περί θανάτου, αν κινδύνεψε από ασθένεια, είδε πόσο φοβερό είναι. Βλέπετε πώς δακρύζει ο άνθρωπος ή και κλαίει και τρέχουν τα μάτια του κατά την ώρα την επιθανάτια; Γιατί κλαίει; Γιατί βλέπει ότι έρχονται οι ενάντιες δυνάμεις, έρχονται τα δαιμόνια ν’ αρπάξουν την ψυχή. Κι η ψυχή τρέμει σαν το φθινοπωρινό φύλλο στον ελάχιστο άνεμο.

Λέει το τροπάριο της νεκρώσιμης ακολουθίας: “οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζομένη του σώματος, πόσα δάκρυα τότε; Προς τους αγγέλους τα όμματα τρέπουσα άπρακτα καθικετεύει, προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα ουκ έχει τον βοηθούντα“. Λέει, στρέφει τα μάτια στους αγγέλους δεν παίρνει τίποτα. Γιατί οι άγγελοι λένε “κατά τα έργα σου αλληλούια”. Θα σε βοηθήσουμε, αλλά έπρεπε να βοηθήσεις κι εσύ με τα έργα σου. Σηκώνει τα χέρια προς τους ανθρώπους, βοηθήστε με. Κι εκείνοι λένε: τι να σε βοηθήσουμε, τον εαυτό μας δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, εσένα θα βοηθήσουμε; Και τότε βάζει μυαλό ο κάθε άνθρωπος. Τι μπορεί όμως να κάνει εκείνη την ώρα, αφού ξεψυχάει;

Αυτή τη μελέτη, αυτή την αλήθεια, αυτή την πραγματικότητα την οποία βλέπουμε να την ζει κάθε δικός μας άνθρωπος που φεύγει από τη ζωή, γιατί δε μας γίνεται μάθημα να τακτοποιήσουμε τον εαυτό μας τώρα, ώστε όταν έρθει αυτή η περίπτωση, η ώρα, να είμαστε έτοιμοι; Ναι μεν θα πικραθούμε, ο θάνατος είναι από φύσεως σκληρός και πικρός, αλλά όταν η συνείδηση δεν μας καταμαρτυρεί, βάλσαμο έρχεται στην ψυχή. Η ψυχή ελπίζει, της γίνεται μια αίσθηση ότι κάτι θα γίνει. Γι’ αυτό λοιπόν, πριν έρθει αυτή η φοβερή ώρα, πριν έρθει αυτή η πρώτη κρίση της ψυχής από τη μεγάλη κρίση της Δευτέρας Παρουσίας, ας ετοιμαστούμε, ας προσέξουμε, ας βιαστούμε τώρα, όχι αύριο και μεθαύριο. Από σήμερα, απ’ αυτή τη στιγμή, μέσα στην ψυχή μας μετάνοια κι επιστροφή στο Θεό. Κι όταν ο Θεός δει αυτή την καλή διάθεση από μέρους μας, θα μας βοηθήσει. Και αυτή τη μικρή διάθεση θα την κάνει μεγάλη, ώστε να επιτελεστεί αυτή η μεγάλη σωτηρία των ψυχών μας.

-Δοκιμασμένες Πνευματικές Νουθεσίες προς Απόκτηση της Ψυχικής Υγείας και της Σωτηρίας μας, “Ορθόδοξος Κυψέλη”  Από Χριστιανική Φοιτητική Δράση

Κωνσταντίνος Χολέβας, Ο αληθινός Άγιος Βασίλειος και η Παιδεία

Ο αληθινός Άγιος Βασίλειος και η Παιδεία

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Μέσα στα πολλά ψεύτικα που κυκλοφορούν στην εποχή μας τα περισσότερα ελληνόπουλα βλέπουν να διαφημίζεται ένας ξενόφερτος Αη-Βασίλης, ο οποίος αντιγράφει τον SANTA CLAUS, δηλαδή τον Άγιο Νικόλαο των δυτικοευρωπαίων και των αμερικανών. Οι Δυτικοί λαοί απέδωσαν στο στρουμπουλό κόκκινο ανθρωπάκι του γνωστού αναψυκτικού το όνομα του Έλληνα Επισκόπου Μύρων της Λυκίας (Μ. Ασίας) Αγίου Νικολάου, επειδή και εκείνου η γιορτή συμπίπτει μέσα στον χειμώνα.

Όμως ο πραγματικός Άγιος Βασίλειος, ο Μέγας Βασίλειος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των γραμμάτων, δεν έχει καμία σχέση. Ούτε ηλικιακά ούτε εμφανισιακά. Ο Άγιος, τον οποίο τιμούμε την πρώτη ημέρα του χρόνου, ήταν Καππαδόκης Μικρασιάτης και έγινε Επίσκοπος στην Καισάρεια. Εκοιμήθη σε ηλικία μόλις 49 ετών, άρα ουδεμία σχέση έχει με τον αγαθό γέροντα των διαφημίσεων. Η συνεισφορά του στην παιδεία και στην φιλανθρωπία ήταν πολύ σημαντική και αξιομνημόνευτη.

Ο Μέγας Βασίλειος έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. όταν ακόμη δεν είχε εδραιωθεί πλήρως ο Χριστιανισμός. Δημιούργησε την Βασιλειάδα, ένα τεράστιο συγκρότημα ευαγών ιδρυμάτων όπου βοηθούσε και περιέθαλπε ανθρώπους κάθε φυλής, ηλικίας ή κοινωνικής προελεύσεως. Ταυτόχρονα , όμως, τόνιζε την ελληνικότητά του και την καταγωγή της μητέρας του από αρχαία ελληνικά γένη. Τα εξηγεί πολύ ωραία όλα αυτά ο πνευματικός του αδελφός Γρηγόριος ο Θεολόγος στον Επιτάφιο προς τον Μέγα Βασίλειο. Ο αληθινός Αη-Βασίλης, λοιπόν, χάριζε δώρα πνευματικά, κοινωνικά και μορφωτικά αλλά δεν ερχόταν από το Ροβανιέμι της Φινλανδίας, όπως νομίζουν τα παιδιά μας. Με τον συνδυασμό ελληνικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης απέδειξε ότι στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας αίρεται και καταργείται η τεχνητή διαμάχη που υπάρχει μεταξύ των συγχρόνων ιδεολογιών.

Σήμερα κάποιοι δήθεν προοδευτικοί θέλουν να ταυτίσουν την ανθρωπιά και την κοινωνική δικαιοσύνη με τις αριστερόστροφες ιδεολογίες και ισχυρίζονται ότι όσοι μιλούν για Χριστό και πατρίδα είναι «δεξιοί», συντηρητικοί και αδιάφοροι για την κοινωνία. Αυτές οι αντιλήψεις του μαύρου-άσπρου καταρρίπτονται αμέσως αν μελετήσουμε τα κείμενα και τις μεγάλες μορφές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας.

 Ο Μ. Βασίλειος βοηθούσε κάθε φτωχό και άρρωστο, αλλά παράλληλα καλλιεργούσε τον πατριωτισμό λέγοντας ότι την πατρίδα πρέπει να την αγαπούμε όσο αγαπούμε και τους γονείς μας (Τήν ἐνεγκοῦσαν καί θρέψασαν πατρίδα ἴσα γονεῦσι τιμᾶν, Επιστολή προς τον Μάγιστρο Σωφρόνιο). Ήταν υπερήφανος για την αρχαιοελληνική καταγωγή του, αλλά ταυτοχρόνως δίδασκε τον πανανθρώπινο χαρακτήρα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Από τον Βασίλειο μέχρι και τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό ο Ορθόδοξος Ελληνισμός είχε λυμένα αυτά τα προβλήματα.

 Μπορείς κάλλιστα να είσαι πατριώτης, να καλλιεργείς την εθνική σου συνείδηση και την ταυτότητά σου και παράλληλα να ασκείς έργο κοινωνικό και να φροντίζεις τον ταλαιπωρημένο συνάνθρωπο. Η επίδραση των δυτικών ιδεολογιών του 19ου κυρίως αιώνος προκάλεσαν τη σύγχυση και μας απέκοψε από τη ρίζα μας.

Το αντιεκκλησιαστικό μένος της Γαλλικής Επαναστάσεως, ο υλισμός του μαρξισμού και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ο πιθηκισμός και η ξενομανία ορισμένων διανοουμένων μας και η απομάκρυνση των ελληνορθοδόξων προτύπων από τα σχολεία μας οδήγησε την κοινωνία μας σε διλήμματα που παλαιότερα δεν υπήρχαν. Εθνικιστής ή διεθνιστής; Ιδιωτική ή κρατική οικονομία; Παραδοσιακές αξίες στην παιδεία ή μοντέρνα –δήθεν –ιδανικά; Για τον Μέγα Βασίλειο αυτά τα διλήμματα ήσαν άνευ περιεχομένου. Για να τον κατανοήσουμε αξίζει να διαβάσουμε όλοι και πρωτίστως οι εκπαιδευτικοί μας το περίφημο σύντομο κείμενο του Αγίου «Προς τους νέους: Πώς να ωφελούνται από τα ελληνικά γράμματα». Στο κείμενο αυτό απαντά σε ένα καυτό ερώτημα της εποχής εκείνης, όταν είχε μόλις γίνει η συνάντηση Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Δηλαδή απαντά καταφατικά ότι οι Χριστιανοί μπορούν και πρέπει να μελετούν τα Αρχαία Ελληνικά κείμενα, αλλά με τρόπο επιλεκτικό. Να αποφεύγουν συγκεκριμένα στοιχεία που αφορούν τις δοξασίες περί δώδεκα Θεών.

Η γενική του τοποθέτηση ξεκινά με τη διαπίστωση ότι από τη μελέτη των έργων του Ομήρου μπορεί ο νέος να οδηγηθεί στην αρετή. Προχωρεί αποδεικνύοντας μία εντυπωσιακή γνώση της Ελληνικής Ιστορίας και προβάλλει παραδείγματα από τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Ευκλείδη, του Σωκράτη και του Περικλή.

Λαμβάνει παραδείγματα από τα αρχαία ολυμπιακά αγωνίσματα και στίχους από αρχαίους ποιητές. Μιλά για αρχές και αξίες, οι οποίες είναι αποδεκτές και από τους κλασικούς συγγραφείς και από τους Χριστιανούς Πατέρες της Εκκλησίας. Το σύντομο αυτό κείμενο, το οποίο προσωπικά διδάχθηκα ως μαθητής Γυμνασίου, αποτελεί ένα από τα θεμέλια της ελληνορθόδοξης αγωγής. Είναι οδοδείκτης για μία παιδεία ανθρωπιστική, η οποία θα φροντίζει την ψυχή και το ήθος, όχι μόνο την τσέπη. Στην εποχή μας έχουμε ανάγκη από τις διδαχές του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος μαζί με τον Γρηγόριο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο τιμώνται ως οι Τρεις Ιεράρχες, προστάτες της παιδείας μας.

Αντί να λέμε μύθους στα παιδιά μας για έναν ροδαλό Αη-Βασίλη που φέρνει υλικά αγαθά, καλύτερα θα ήταν να τους μιλήσουμε για τον αληθινό Άγιο Βασίλειο, ο οποίος αγωνίσθηκε εμπράκτως για την αντιμετώπιση της φτώχιας και του πόνου, καλλιέργησε τα ελληνικά γράμματα και θεμελίωσε την Ελληνορθόδοξη Παιδεία.

 Συνδύαζε τον πατριωτισμό με την κοινωνική δικαιοσύνη, κάτι που αδυνατούν να κατανοήσουν οι φανατικοί των εισαγομένων ιδεολογιών. Σε μία εποχή βαθιάς πνευματικής κρίσης αξίζει να αναβαπτισθούμε στην ανθρωπιά και στην ελληνικότητα του Μεγάλου Βασιλείου.

Μήπως αργοπεθαίνεις;

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο » ι » αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
Pablo Neruda (Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση : Βασίλη Χατζηγιάννη)

" Που προστάζεις;... "

" Πήγε κάποτε ο Αββάς Ισαάκ ο Θηβαίος σε κάποιο μοναστήρι. Εκεί είδε έναν αδελφό να σφάλλει και τον κατέκρινε. Μόλις έφυγε όμως και βγήκε στην έρημο, παρουσιάστηκε ένας Άγγελος Κυρίου, στάθηκε μπροστά στην πόρτα του κελιού του και δεν τον άφηνε να μπει. Εκείνος τότε τον παρακαλούσε να του εξηγήση την αιτία. Και ο Άγγελος του αποκρίθηκε." Ο Θεός με έστειλε να σε ρωτήσω: Που προστάζεις να βάλω τον αδελφό που έκρινες; ". Αμέσως ο Αββάς Ισαάκ κατάλαβε το νόημα των λόγων του Αγγέλου και του έβαλε μετάνοια λέγοντας: Αμάρτησα, συγχώρεσέ με... Και ο Άγγελος του είπε: Σήκω σε συγχώρησε ο Θεός και φυλάξου από δω και πέρα να μην κρίνεις κανέναν..."